Βιβλίο 74
6869 11-7-1957
Πατρικά λόγια στα παιδιά που κάνου ερωτήσεις. . .
Η πόρτα προς την καρδιά Μου είναι πάντοτε ανοιχτή για σας και μπορείτε να μπαίνετε οποτεδήποτε και να Μου παρουσιάζετε τα προβλήματά σας. Μπορείτε πάντα να έρχεστε σε Μένα όταν βρίσκεστε σε κατάσταση ανάγκης του κορμιού ή της ψυχής σας και θα έχετε πάντα σε Μένα έναν συνομιλητή που ενδιαφέρεται για ό,τι να σας στενοχωρήσει. . . δηλαδή: Μπορείτε πάντα να προσεύχεστε σε Μένα. . . και όσο πιο ολόψυχη θα είναι η προσευχή σας, τόσο πιο κοντά Μου θα είστε και τόσο πιο βέβαια θα σας ακούσω.
Και όταν Μου εκμυστηρευτήκατε τα προβλήματά σας, όταν συνομιλήσατε ολόψυχα μαζί Μου, με αποτέλεσμα να ξέρετε ότι σας άκουσα, δεν χρειάζεται πια καθόλου να στεναχωρηθείτε, αφού τις στεναχώριες σας τις έχω αναλάβει Εγώ, γιατί εμπιστευτήκατε στον Πατέρα σαν πραγματικά παιδιά. Και χρειάζεται τότε πάντα μόνο να κάνετε αυτό στο οποίο θα σας ωθήσει το εσωτερικό σας, γιατί αυτή είναι η απάντησή Μου όταν ρωτάτε τι θα έπρεπε να κάνετε. Και θα μπορείτε να διανύσετε τον επίγειο σας δρόμο εντελώς αμέριμνοι μόλις βαδίζετε συνοδευμένοι από Μένα. . . Και συνοδευμένοι από Μένα βαδίζετε μόλις έχω γίνει Εγώ το περιεχόμενο των σκέψεών σας.
Και όποιος προσφέρθηκε σε Μένα για να υπηρετήσει Εμένα και το βασίλειό Μου, είναι συνδεδεμένος μαζί Μου και ο επίγειος δρόμος του έχει ήδη τακτοποιηθεί από Μένα, γιατί είναι πρόθυμος να Με υπηρετήσει. Θα πρέπει λοιπόν να θεωρήσει τον εαυτό του υπηρέτη Μου, τον οποίο ένας καλός Νοικοκύρης θα προμηθεύει πράγματι με ό,τι έχει ανάγκη για τον εαυτό του και ιδιαίτερα για τη δραστηριότητά του στον αμπελώνα Μου. Και για αυτή τη δραστηριότητα για Μένα και για το βασίλειό Μου είμαι μάλιστα καλά ενήμερος. . . Ξέρω για τις επιτυχίες και επίσης για τις αποτυχίες. . . και ωστόσο δεν έγινε μάταιη. . .
Ο κάθε υπηρέτης όμως ας λάβει υπόψη του ότι η εκχέρσωση μιας περιοχής δεν είναι εύκολη, ότι απαιτεί δύναμη και αντοχή, υπομονή και επιμέλεια, ότι ωστόσο κάθε κομμάτι της καλής γης που κερδίζεται με αυτό τον τρόπο αξίζει το μεγάλο κόπο. . . και ότι ευλογώ τους υπηρέτες Μου για την πιστή τους υπηρεσία, την οποία ξέρω να αξιολογήσω μονάχα Εγώ. Και επομένως ας μην αποθαρρυνθεί κανείς, αλλά ας έρχεται πάντα σε Μένα με τα προβλήματά του και ας αντιλεί πάντα δύναμη από Μένα μέσω της ολόψυχης προσευχής. Αφού του απαντάω πάντοτε, διανοητικά ή μέσω του λόγου Μου, ο οποίος του μεταδίδεται στην περίπτωση που δεν είναι ικανός να τον αντιλαμβάνεται ο ίδιος μέσα του.
Θέλω να ακούν οι άνθρωποι ξανά και ξανά ότι θα έπρεπε να προσέχουν τις σκέψεις τους μετά από μια τέτοια προσευχή. . . Αφού αυτές οι σκέψεις είναι η απάντησή Μου, εφόσον είναι σοβαρή η επιθυμία τους να ακούσουν μια απάντησή Μου. Και για αυτό το λόγο ο κάθε άνθρωπος μπορεί με εμπιστοσύνη να απευθύνεται ο ίδιος σε Μένα με όλα τα προβλήματά του. Μόνο απαιτώ μια πνευματική και αληθινή προσευχή, την ολόψυχη προσευχή ενός παιδιού στον Πατέρα του, αφού μια προσευχή την οποία προφέρει μόναχα το στόμα του ανθρώπου δεν φτάνει στο αφτί Μου. Ασχολείστε όμως και συχνά με σκέψεις και ερωτήματα που δεν αφορούν αποκλειστικά πνευματικούς τομείς, και θα οδηγώ σωστά τις σκέψεις σας και σχετικά με αυτά τα ερωτήματα. Αλλά θα έρπεπε να προσπαθήσετε να απαλλαχθείτε από τέτοιες σκέψεις που σας ανησυχούν και να Μου παρουσιάζετε με παιδικό τρόπο όλες τις έγνοιες σας, να είστε όμως και πεπεισμένοι ότι θα αναλαμβάνω όλες αυτές τις έγνοιες.
Επίσης θα έπρεπε να προσπαθήσετε να απαλλαχθείτε από λάθος ιδέες της λατρείας του Θεού. . . Αφού προτιμώ πράγματι την παιδική ταπεινότητα και αφοσίωση που γεμίζουν ολόκληρα την καρδιά ενός ανθρώπους από τους εξωτερικούς τύπους και τα εξωτερικά έθιμα που θα έπρεπε δήθεν να αποδείξουν εκείνη την ταπεινότητα, τα οποία όμως μπορεί να τηρήσει κανείς επίσης στην περίπτωση που του λείπουν η εσωτερική ταπεινότητα και η αγάπη για Μένα. . . Νομίζετε πραγματικά ότι πρέπει να Μου αποδείξετε μέσω τύπων αυτό που αισθάνεστε, ενώ ξέρω μάλιστα για τα πιο ενδόμυχα συναισθήματα της καρδιάς σας;
Καταλαβαίνω την ταπεινότητα και την περιφάνια και δεν μπορείτε να κρύψετε από Μένα ούτε τη μια ούτε την άλλη. . . άσχετα με το αν γονατίζετε ή αν στέκεστε όριοι, άσχετα με το αν κινείστε ανάμεσα στους συνανθρώπους σας με βλοσυρό ή με χαρούμενο ύφος. Και έτσι δεν θα απαιτήσω από σας να αυτομαστιγωθείτε, παρόλο που εσείς οι άνθρωποι πρέπει ακόμα να αποβάλετε πολλές αδυναμίες και πολλά ελαττώματα ή να καταπολεμήσετε κάθε είδους πόθους. Αφού το τελευταίο το αποκαλώ σωστή νηστεία, δηλαδή να γίνει κανείς κύριος των ποθών που τραβούν ακόμα προς τα κάτω την ψυχή του ανθρώπου, να απαλλαχθεί από όλα τα πάθη και από όλους τους πόθους, να αντιμετωπίσει με πραγματική αυστηρότητα το κορμί του όπου αυτό προσπαθεί ακόμα να κυριαρχήσει την ψυχή εκδηλώνοντας πολλαπλών ειδών επιθυμίες που δεν είναι προς το καλύτερο της ψυχής. . .
Την τροφή και το ποτό όμως τα οποία παραλαβαίνει ο άνθρωπος με το δίκαιο μέτρο ας Μου ζητήσει να του τα ευλογήσω, και τότε του μεταδίδεται και η δύναμη για να Με υπηρετήσει με ευχάριστο σε Μένα τρόπο μέσα στον αμπελώνα Μου. . . Και ας παραλαβαίνει με ευγνωμοσύνη μέσα στην καρδιά του ό,τι του προσφέρει η αγάπη Μου, είτε την πνευματική είτε και τη σωματική τροφή. . . Αφού κάθε πατέρας προμηθεύει τα παιδιά του και κάθε αφέντης τους υπηρέτες του με οποιαδήποτε τροφή και με οποιοδήποτε ποτό έχουν ανάγκη. . .
Αμήν
6871 13-7-1957
Συνεργασία των υπηρετών του Θεού στο να γεφυρωθεί το χάσμα. . .
Όπου κάνατε τη δουλειά σας για Μένα, μπορεί να ξεκινήσει και η ενέργειά Μου, στην περίπτωση που δεν αντιμετωπίζω σκληρή αντίσταση. Πριν όμως πρέπει να χτίστηκε μια γέφυρα, αφού η ανοιχτή αντίσταση σημαίνει ένα βαθύ χάσμα που χωρίζει ακόμα τον άνθρωπο από Μένα. Η δουλειά σας επομένως δεν είναι καθόλου ασήμαντη ή περιττή, αφού μπορείτε να βοηθήσετε να χτιστεί αυτή η γέφυρα, πρέπει να αρχίσει η δημιουργία της γέφυρας από τη δική σας πλευρά, γιατί και το χάσμα έγινε από τη δική σας πλευρά. . . Και αν ο άνθρωπος δεν καταπιαστεί ο ίδιος με τη γεφύρωση του χάσματος, πρέπει ο συνάνθρωπος να τον παροτρύνει και να τον βοηθήσει να ξεκινήσει εκείνη τη δουλειά. . . Τότε όμως είμαι βέβαια πρόθυμος να βοηθήσω και του στέλνω και τους δικούς Μου βοηθούς. Και τον πλησιάζω για να τον διευκολύνω να βρει το δρόμο για Μένα. . .
Τον κάθε άνθρωπο τον πλησιάζει κάποτε φανερά η «χάρη του Θεού», στον κάθε άνθρωπο απλώνω κάποτε το χέρι Μου, προκειμένου να το πιάσει. . . στον κάθε άνθρωπο μιλάω κάποτε τόσο καθαρά ώστε πρέπει να συγκινηθεί η καρδιά του, εφόσον μόνο Μου επιτρέψει να του μιλήσω. . . Ο κάθε άνθρωπος βρίσκεται κάποτε σε ένα σταυροδρόμι και βλέπει ένα στενό μονοπάτι που ανηφορίζει, ενώ ο άλλος δρόμος είναι επίπεδος και του φαίνεται πιο γοητευτικός. Εάν όμως ο άνθρωπος έχει την εσωτερική ορμή να φτάσει ψηλά, θα διαλέξει το στενό μονοπάτι. Και ξανά και ξανά στέκονται οι αγγελιοφόροι Μου στην άκρη του μονοπατιού, την ηγεσία ή τις συμβουλές των οποίων χρειάζεται μόνο να ακολουθήσει.
Και τέτοιοι αγγελιοφόροι είστε εσείς, οι υπηρέτες Μου στη Γη, που θα έπρεπε να είστε ακούραστα δραστήριοι για Μένα. Αλλά όσο κινείστε ακόμα στη Γη, στη μέση του κόσμου και των κινδύνων της, στη μέση ανθρώπων που δεν αισθάνονται καμία ορμή να σηκωθούν από τα βάθη, θα σημαίνει για σας πάντα κόπους να οδηγήσετε εκείνους τους ανθρώπους στο στενό μονοπάτι, αφού τις περισσότερες φορές σάς ακούν απρόθυμα ή περνούν από σας χωρίς να σας προσέξουν. Παρ’όλα αυτά να μην σταματάτε να τους φωνάζετε και να οδηγείτε την προσοχή τους στο μονοπάτι προς τα ύψη. Αφού πρέπει πρώτα να παροτρυνθεί η θέλησή τους πριν μπορέσω να τους πλησιάσω ο Ίδιος για να τους προσφερθώ ως οδηγός. Αλλά μια ανοιχτή αντίσταση Με αποτρέπει, μια ανοιχτή αντίσταση δεν τη σπάω με τη βία, αλλά συγκρατιέμαι.
Η δική σας θέληση είναι στραμμένη σε Μένα και εσείς είστε πιο κοντά στους ανθρώπους από ό,τι Εγώ, γιατί βαδίζετε οι ίδιοι ως άνθρωποι ανάμεσά τους. . . Εσείς επομένως μπορείτε να επενεργήσετε με ευνοϊκό τρόπο στους συνανθρώπους σας, ενώ σε Μένα δεν επιτρέπεται ακόμα η επενέργεια, ακριβώς εξαιτίας της αντίστασης εκείνων, η οποία αποδεικνύει ότι ανήκουν στον αντίπαλό Μου. Αν μόνο πετύχετε να σπάσετε τη σκληρή τους αντίσταση, ο άνθρωπος στρέφει πού και πού τα βλέμματά του προς την άλλη μεριά του χάσματος μπροστά στο οποίο στέκεται ακόμα ο ίδιος. Και τότε χτίζει με τις σκέψεις του μια γέφυρα, αφού οι σκέψεις του που είναι στραμμένες σε Μένα είναι ήδη οι πρώτοι στύλοι, οι οποίοι στηρίζονται από Μένα για να μην καταρρεύσουν.
Από τη δική Μου πλευρά θα ήταν πράγματι εύκολο να χτίσω μια γέφυρα προς εσάς τους ανθρώπους πάνω στη Γη. . . Έχτισα μάλιστα αυτή τη γέφυρα μέσω του λυτρωτικού Μου έργου, και άρα αυτή υπάρχει, μπορεί όμως να γίνει ορατή για τον άνθρωπο μόνο τότε που Με αποδέχεται ως Λυτρωτή και που Με φωνάζει. . . Και αυτό σημαίνει πάντα την παραίτησή του από την αντίστασή του και τη δραστηριοποίηση της ελεύθερης θέλησής του. Για αυτό το λόγο πρέπει να έχει αυτός την επιθυμία να γεφυρώσει το χάσμα. . . και το να αφυπνιστεί μέσα του αυτή η επιθυμία θα έπρεπε να το πετύχετε μέσω της δουλειάς σας μέσα στον αμπελώνα Μου, η οποία αποτελείται από το να κηρύξετε στους ανθρώπους το Ευαγγέλιό Μου, από το να οδηγήσετε τις σκέψεις τους στην περιοχή όπου είμαι Εγώ ο απόλυτος Κυρίαρχος, προκειμένου να σκέφτονται Εμένα και τη δύναμη και το μεγαλείο Μου. . .
Όταν είναι ικανοί να Με αναγνωρίσουν ως έναν Θεό της αγάπης, δεν θα απορρίψουν πια την ακτινοβολία της αγάπης Μου και τότε θα μπορώ να ασκήσω την επιρροή Μου χωρίς να εξαναγκάσω τη θέλησή τους. Η ελευθερία βούλησης των ανθρώπων απαιτεί τη συνεργασία σας, εξαιτίας της ελευθερίας βούλησης δεν μπορώ να εκδηλώνομαι τόσο φανερά ώστε να βρουν την πίστη σε Μένα. . . εσείς όμως μπορείτε να τους πείτε τα ίδια που θα τους έλεγα Εγώ. Αλλά μπορούν να σας πιστέψουν ή και όχι, μπορούν και να σας απορρίψουν, γιατί αυτά που μαθαίνουν από εσάς δεν είναι για αυτούς μια απόλυτη απόδειξη. . . Αλλά υπάρχει η πιθανότητα να αγγιχθούν οι καρδιές τους, μπορούν οι άνθρωποι να αισθανθούν ότι πρόκειται για την αλήθεια, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν την αντίστασή τους. Και τότε η προεργασία σας έχει πετύχει, τότε μπορώ να παρέμβω ο ίδιος και θα έχει γεφυρωθεί το χάσμα που μας χώριζε. Ο άνθρωπος θα είναι ικανός να πετύχει την άνοδο χωρίς κόπο, γιατί μπορώ να τον οδηγήσω ο Ίδιος, και έτσι θα φτάσει βέβαια στον προορισμό του. . .
Αμήν
Μέχρι πού φτάνει η δύναμη του Εωσφόρου. . .
Στην αρχή ό,τι οντώδες ήταν πλημμυρισμένο από το φως, αφού προέκυψε από το Αιώνιο Φως και ήταν στην αρχέγονη ουσία του το ίδιο με Εκείνον από τον Οποίο είχε εκπηγάσει.
Ο Θεός είναι ο Ίδιος Φως και Δύναμη. . . Και ακτινοβολούσε φως και δύναμη στο άπειρο. Αλλά έδωσε μορφές στις εκπομπές Του, τοποθέτησε εκτός του Εαυτού Του όντα τα οποία είχαν δημιουργηθεί κατ’εικόνα Του. . . Δεν πρέπει όμως να θεωρήσουμε ότι αυτές οι μορφές ήταν στενά περιορισμένα σχήματα, αλλά επρόκειτο για πνευματικά όντα που είχαν τη συνειδητότητα του εγώ τους και που ήταν επίσης ικανά να ακτινοβολούν το φως και τη δύναμή τους προς όλες τις κατευθύνσεις. Ήταν εξοπλισμένα με την ικανότητα σκέψης και με μια ελεύθερη θέληση και κατάλαβαν ότι ήταν τα πλάσματα μιας ατελείωτα ισχυρότερης Δύναμης, και ήταν συνδεδεμένα με αυτή τη Δύναμη διά του λόγου. . .
Είχαν πλήρη γνώση, γιατί ο Θεός ο Ίδιος τους αποκαλυπτόταν διά του λόγου, αφού τα πλάσματά Του δεν μπορούσαν να Τον δουν, αλλά θα έπρεπε να ξέρουν πάντοτε για την παρουσία Του, για το θέλημά Του και για τον πραγματικό τους προορισμό. . . Και η μακαριότητά τους ήταν απεριόριστη, αφού ήταν επίσης πλημμυρισμένα από την αγάπη, και ο στόχος της αγάπης τους ήταν πάντα μόνο ο Θεός, ο Οποίος τους χάριζε όλο και περισσότερη μακαριότητα.
Ωστόσο, δεν παρέμειναν μέσα σε αυτή τη μακαριότητα. . . αφού εκείνο το ον που δημιουργήθηκε αρχικά από τον Θεό, στο οποίο το θέλημα και η αγάπη Του έδωσε πρώτα την ύπαρξή του, δεν αρκέστηκε στο να μόνο ακούσει το Δημιουργό Του. . . ήθελε επίσης να Τον δει. Και αφού αυτή η επιθυμία του δεν μπορούσε να εκπληρωθεί. . . διότι το προαιώνιο Επίκεντρο του Φωτός και της Δύναμης δεν είναι ορατό για τα όντα που ακτινοβολήθηκαν από Αυτό. . . κατάλαβε τον εαυτό του ως την πρώτη και ανώτατη ορατή οντότητα, την οποία μπορούσαν να διακρίνουν ως τέτοια όλα τα πνευματικά όντα που είχαν τη συνείδηση του εαυτού τους, και ως αποτέλεσμα αποφάσισε να αναλάβει την απόλυτη εξουσία πάνω τους. . .
Αυτό το ον ήξερε μεν ότι δημιουργήθηκε και έπρεπε επομένως να αναγνωρίσει ως ανώτερη τη Δύναμη που το δημιούργησε, αφού και για αυτό το ον ηχούσε ο λόγος που αποδείκνυε τον Θεό και Δημιουργό. . . Ήξερε επίσης για το θέλημα Αυτού, είχε το ίδιο την πιο φωτεινή γνώση και κατανόηση. Αλλά κατείχε επίσης την ελεύθερη θέληση. Και αυτή η θέλησή του στράφηκε ενάντια στον Θεό. . . Το ον δεν ήθελε να ήταν εξαρτημένο από μια ανώτερη Δύναμη, δεν ήθελε να προμηθεύεται τη δύναμή του από τον Θεό, αλλά νόμιζε ότι το ίδιο είχε τόση πολλή δύναμη ώστε απόρριψε τη δύναμη του Θεού.
Αμφισβητούσε τη δύναμη του Θεού, γιατί Αυτός δεν του παρουσιάστηκε ορατός. Και το ον προσπαθούσε να μεταδώσει τη θέλησή του και στα όντα τα οποία είχε δημιουργήσει η δημιουργική του βούληση χρησιμοποιώντας τη δύναμη του Θεού. Αφού το να ήταν ένα ον γεμάτο φως και δύναμη σήμαινε επίσης ότι μπορούσε να δημιουργήσει και να διαμορφώσει απεριόριστα. Αλλά το αποτέλεσμα της αντίθετης στον Θεό θέληση του όντος ήταν ότι μειώνονταν το φως και η δύναμη, γιατί αυτή η θέλησή του εμπόδιζε την εισροή της δύναμης της αγάπης του Θεού. Κατά συνέπεια μειώνονταν και το φως και η δύναμη του πρωτοδημιούργητου όντος. . . που ήταν από τότε ο αντίπαλος του Θεού. . . όσο περισσότερο αναλωνόταν δημιουργώντας συνεχώς νέα όντα. . .
Όσο χρησιμοποιούσε τη δύναμη του Θεού είχε και την ικανότητα να δημιουργεί. Όταν όμως την απόρριψε, τελείωσε και η δημιουργική του δύναμη. . . Όσο περισσότερο αυξανόταν η αντίστασή του στον Θεό, τόσο περισσότερο μειωνόταν η δημιουργική του δύναμη. . . Αφού η αποστασία του από τον Θεό δεν ήταν ξαφνική, αλλά διαδραματιζόταν μέσα σε ένα ατελείωτα μεγάλο χρονικό διάστημα. Άρχισε με σύντομες απομακρύνσεις του που εναλλάσσονταν με ανοίγματά του στη δύναμη της αγάπης του Θεού, και κατά όλο αυτό το διάστημα δημιουργούσε και διαρκώς νέα όντα. Τελικά όμως η εξέλιξη αυτή κατέληξε στην πλήρη αντίστασή του στη θεϊκή ακτινοβολία της αγάπης. . . με αποτέλεσμα την πλήρη ανικανότητα του όντος να δημιουργεί. Ωστόσο, ο αντίπαλος του Θεού θεωρούσε τότε τη δύναμή του την ατελείωτη ομάδα των οντοτήτων που δημιούργησε η θέλησή του. Αφού όσο μειωνόταν η δύναμή του, μειωνόταν και το φως της γνώης του, έτσι ώστε εξαιτίας του σκοτεινού του πνεύματος δεν μπορούσε να καταλάβει τη σημασία της αντίστασής του στον Θεό. . .
Στερείται οποιασδήποτε γνώσης και οποιασδήποτε δημιουργικής δύναμης. . . αλλά παρ’όλα αυτά έχει μεγάλη εξουσία, αφού αυτή αποτελείται από τους πολλούς οπαδούς του, οι οποίοι είναι κατά βάθος «δύναμη από τον Θεό», καθώς και ο ίδιος είναι δύναμη που ακτινοβολήθηκε κάποτε. Η δική του δύναμη και η δύναμη των οπαδών του λοιπόν συνιστάται στο να είναι ικανοί να προβάλουν αντίσταση. . . και επομένως να εμποδίσουν τον Θεό τον Ίδιο, ο Οποίος δεν σπά καμία αντίσταση με τη βία, να χαρίζει ευτυχία στα πλάσματά Του. Ο Θεός είναι η Αγάπη και η Αγάπη προκαλεί μακαριότητα. Εκείνα τα όντα λοιπόν πιστεύουν ότι ελέγχουν τον Θεό, γιατί περιορίζουν την ενέργεια της αγάπης Του. . . Εξεγείρονται κατά του Θεού και δεν εμποδίζονται να το κάνουν, γιατί η αγάπη του Θεού δεν χρησιμοποιεί βία για να πετύχει κάτι, αλλά πρέπει να την αποδεχθεί κανείς εθελοντικά.
Ολόκληρη η δύναμή τους επομένως συνιστάται στο να προβάλλουν οι ίδιοι αντίσταση και στο να επηρεάζουν επίσης το πιο υποχωρητικό πνευματικό να αυξήσει την αντίστασή του. . . Και θα συνεχίσουν να κατέχουν αυτή τη δύναμη ώσπου να παραδοθούν εθελοντικά και ώσπου μέσω της ακτινοβολίας της αγάπης του Θεού να ανακτήσουν τη δημιουργική δύναμη. . . Αλλά δεν θα είναι ποτέ ικανοί να χρησιμοποιήσουν τη δύναμή τους για να δημιουργήσουν οποιουδήποτε είδους πράγματα. . .
Τους λείπει η δημιουργική δύναμη, αφού αυτή είναι αποτελεσματική μόνο όσο ένα ον είναι συνδεδεμένο με τον Θεό. Μόλις όμως το ον τοποθετείται εκτός του κυκλώματος της αγάπης του Θεού, δεν μπορεί πια να προμηθεύεται τη δύναμη «που δημιουργεί». . . και το ίδιο ισχύει για το αντίπαλο πνεύμα του Θεού, το οποίο αποστέρησε τον εαυτό του από εκείνη τη δύναμη που του εισέρρεε. Η δύναμή του ήταν μάλιστα αρκετή πριν το σταυρικό θάνατο του Ιησού για να κρατήσει υπόδουλους τους υπηρέτες του, δηλαδή για να τους εμποδίσει να προμηθεύονται τη δύναμη της αγάπης του Θεού για να είναι ικανοί να αποδεσμευτούν από εκείνον. Αφού τους κρατούσε εντελώς τυφλούς, με αποτέλεσμα να μην κατάλαβαν την αιτία της αδυναμίας και της τυφλότητάς τους.
Αλλά και αυτή η δύναμη τσακίστηκε από τον Ιησού Χριστό, και συνεπώς τα όντα που έπεσαν κάποτε μπορούν να λυτρωθούν. Και τώρα ο αντίπαλος συγκεντρώνει τη δύναμη που του έχει απομείνει μόνο στην εχθρική στον Θεό ενέργειά του, δηλαδή προσπαθεί να καταστρέψει αυτά που δημιούργησε ο Θεός, προσπαθεί να διαλύσει υλικά περιβλήματα για να απελευθερώσει το πνευματικό μέσα τους. . . πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα το κερδίσει ξανά για τον εαυτό του. Αλλά ούτε για τέτοιες καταστροφές δεν φτάνει η δύναμή του και κάθε δημιούργημα είναι ασφαλές από την άμεση καταστροφική του επιρροή. . .
Και για αυτό το λόγο επιδιώκει να καταστρέφει με πλάγιο τρόπο, κάνοντας τη θέληση του ανθρώπου του χεριού του για τα σχέδιά του. . . Άρα πρέπει τότε να εκτελέσει τέτοιες καταστροφές ο άνθρωπος, ο οποίος κατά τη διάρκεια της επίγειας του ζωής διαθέτει και πάλι μια ορισμένη δύναμη με σκοπό τη δοκιμασία της δικής του θέλησης. Παρ’όλα αυτά η δύναμη του Σατανά είναι ακόμα αφάνταστα μεγάλη, αλλά μόνο απέναντι σε αυτούς τους οπαδούς του. Και για αυτό το λόγο ο Ιησούς Χριστός πέθανε στο σταυρό για να φέρει τη σωτηρία στα όντα που κάποτε έπεσαν, για να τους παρέχει βοήθεια ενάντια σε εκείνον.
Στην περίπτωση όμως που γίνεται λόγος για την πτώση του Εωσφόρου, αυτή η πτώση διάρκεσε αιώνες, χρονικά διαστήματα τα οποία δεν μπορείτε να φανταστείτε με κανέναν τρόπο. Και κατά τη διάρκεια αυτών των διαστημάτων δημιουργήθηκαν αμέτρητα όντα. Αφού ο χωρισμός του Εωσφόρου από τον Θεό δεν εκτελέστηκε απότομα, και όσο λοιπόν εκείνος ήταν ακόμα συνδεδεμένος με τον Θεό, τόσο προμηθευόταν ακόμα τη δύναμη από τον Θεό την οποία είχε ανάγκη για να δημιουργήσει. Για αυτό το λόγο όλα τα όντα είναι επίσης τμήματα του Θεού και το έργο της επαναπροώθησής Του αφορά όλα τα όντα.
Αλλά τα δημιουργημένα όντα υιοθετούσαν όλο και περισσότερο την ίδια αντίθετη στον Θεό στάση, όσο περισσότερο ο δημιουργός τους απομακρυνόταν θεληματικά από τον Θεό. . . ώσπου ο Εωσφόρος παρακίνησε την ατελείωτη ομάδα των δημουργημένων πνευμάτων να χωρίσουν εντελώς από τον Θεό. . . ώσπου θεώρησε τον εαυτό του την πηγή της δύναμης και επηρέασε τα δημιουργημένα όντα να πιστέψουν το ίδιο. Ως αποτέλεσμα αυτά τον ακολούθησαν τυφλά όταν τους δόθηκε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, μέσω του οποίου θα ήταν και ικανοί να χωρίσουν από τον δημουργό τους και να στραφούν προς τον Θεό, ο Οποίος επίσης τους αποκαλύφθηκε ξεκάθαρα, τον Οποίο ωστόσο δεν μπορούσαν να δουν.
Τα αμέτρητα πεσμένα όντα όμως θέλουν επίσης αιώνες μέχρι την ολοκληρωτική τους επιστροφή. . . Και για αυτό το λόγο πρέπει να γίνονται ξανά και ξανά νέα δημιουργήματα, δηλαδή ξανά και ξανά διαλύεται αποσκληρυμμένη πνευματική ουσία, δηλαδή το πνευματικό που έπεσε στην πιο βαθιά άβυσσο, και φυλακίζεται μέσα σε αυτά τα δημιουργήματα, προκειμένου να ξεκινήσει το δρόμο της επιστροφής στον Θεό. . . Η ανυποταξία όμως των όντων που δημιουργήθηκαν τελευταία είναι τόσο σφοδρή ώστε πρέπει να παραμείνουν ακόμα για ατελείωτα διαστήματα μέσα στην αποσκληρυμμένη κατάστασή τους πριν μπορέσουν επίσης να ξεκινήσουν την άνοδό τους μέσα στα έργα της δημιουργίας. . . Επομένως επί ατελείωτους καιρούς θα γίνονται νέα δημιουργήματα, τη γένεση των οποίων θα προκαλέσει το θέλημα του Θεού, η σοφία και η δύναμή Του. Και η εξουσία και η δύναμη του αντιπάλου Του θα μειώνονται ολοένα και περισσότερο, επειδή το κάθε νέο δημιούργημα τού παίρνει ένα μέρος των οπαδών του, ακόμα και αν θα περάσουν ακόμα αιωνιότητες ώσπου να έχει γίνει ύλη και το τελευταίο πεσμένο ον. . .
Το πνευματικό όμως που έπεσε στην πιο βαθιά άβυσσο δεν έχει επίγνωση της ύπαρξής του. . . και για αυτό το λόγο δεν μπορεί να ενοχλήσει το ακόμα πιο ώριμο πνευματικό. Έχει τεθεί εντελώς εκτός λειτουργίας και, εντελώς τυφλό, συμβάλλει μονάχα στο να ενισχυθεί τη συνείδηση της δύναμης του αντιπάλου του Θεού. . . γιατί και αυτός δεν έχει καθόλου γνώση. Μόνο τότε που το πνευματικό έχει ανακτήσει τη συνειδητότητα του εγώ του και στρέφει τη θέλησή του εκ νέου στη λάθος κατεύθυνση, μπορεί να χρησιμοποιήσει τη δύναμή του με εντολή του κυρίου του και να προξενήσει ολέθρια αποτελέσματα ανάμεσα στους ανθρώπους. . . Και αυτό είναι το δικαίωμα που παρασχέθηκε στον αντίπαλό Του από τον Θεό, δηλαδή να παλέψει για τους οπαδούς του κατά τη διάρκεια του καιρού όπου αυτοί, ως άνθρωποι, κατέχουν την ελευθερία βούλησης. Αυτό τον καιρό εκμεταλλεύεται πράγματι καλά και επίσης τον εκμεταλλεύονται οι υπηρέτες του. Ο άνθρωπος ωστόσο έχει μια βέβαιη βοήθεια από τον θεϊκό Λυτρωτή τον Ιησού Χριστό, και αν χρησιμοποιήσει αυτή, η δύναμη και η εξουσία του αντιπάλου θα έχουν τσακιστεί εντελώς, τότε ο άνθρωπος θα έχει απελευθερωθεί από αυτόν και θα επιστρέψει επιτέλους στο πατρικό του σπίτι. . .
Αμήν
6873 17-7-1957
Υπέρβαση του δικαιώματος της εξουσίας. . .
Φυλάκιση. . .
Η πνευματική ενέργεια δεν εμποδίζεται ποτέ από Μένα όσο δεν υπερβαίνει τα όρια που έθεσα σε εκείνη την ενέργεια που είναι στραμμένη εναντίον Μου. Πρέπει λοιπόν να ξεχωρίσετε: μια ενέργεια που ανταποκρίνεται τελείως στο θέλημά Μου, την οποία επομένως εκτελούν πνευματικά όντα που είναι υπηρέτες του θελήματός Μου, που με εντολή Μου αξιοποιούν τη δύναμη της αγάπης Μου που ρέει κοντά τους. . . και μια ενέργεια που είναι αντίθετη ακριβώς σε αυτή την ενέργεια με αγάπη, που προέρχεται επίσης από πνευματικές δυνάμεις οι οποίες όμως δρουν με εντολή του αντιπάλου Μου. Και αυτή η ενέργεια επιτρέπεται μέχρι έναν ορισμένο βαθμό, γιατί κάθε ενέργεια. . . τόσο από την καλή όσο και από την κακή πλευρά. . . είναι το πάλεμα για τις ψυχές των ανθρώπων, τις οποίες να κερδίσω είναι ο στόχος Μου και τις οποίες να κερδίσει είναι επίσης ο στόχος του αντιπάλου Μου.
Αφού πρόκειται για ένα δίκαιο αγώνα, γιατί εκείνες οι ψυχές είναι τόσο δικά Μου όσο και δικά του τμήματα, παρασχέθηκε και στον αντίπαλό Μου το δικαίωμα να επενεργήσει πάνω στις ψυχές κατά την επίγεια τους πορεία ως άνθρωποι. Και αυτό το δικαίωμα το εκμεταλλεύεται με κάθε τρόπο. Είναι και πολύ επιτυχής, γιατί οι άνθρωποι μέσα στην ατέλεια τους έχουν ακόμα μέσα τους ένα μεγάλο μέρος του δικού του φρονήματος και ανοίγονται περισσότερο στη δική του επιρροή από ό,τι στην επιρροή από την πλευρά Μου. Αλλά αφού πρόκειται για μια ελεύθερη απόφαση της θέλησης της ψυχής, δεν εμποδίζω την ενέργειά του.
Στον ίδιο βαθμό όμως που κερδίζει πίσω για τον εαυτό του ψυχές, του αρπάζω πνευματικά όντα που κάποτε έπεσαν για να τα δέσω μέσα στην ύλη με σκοπό να ξεκινήσουν την ανοδική τους ανάπτυξη. . . Αλλα αυτή η αναπτυξιακή πορεία θέλει αιωνιότητες ώσπου να έχει φτάσει το πνευματικό στο στάδιο του ανθρώπου. Και ακόμα και τότε δεν υπάρχει εγγύηση να περάσει επιτυχώς τη δοκιμασία της θέλησής του στο τελευταίο στάδιο. . . Μπορεί να βυθιστεί στο βάθος άλλη μια φορά και μπορούν να περάσουν ατελείωτα χρονικά διαστήματα ώσπου να πετύχω το στόχο που επιδιώκω, επειδή η αρνητική επενέργεια από πλευράς του αντιπάλου Μου μπορεί να καταστρέφει ξανά και ξανά αυτό που πέτυχα μέχρι τότε. . .
Τον αφήνω να ενεργήσει παρ’όλα αυτά, αφού και αυτός προέκυψε από τη δύναμη της αγάπης Μου, και αυτός ήταν ένα παιδί της αγάπης Μου που μπορούσε να απολαμβάνει μαζί Μου όλες τις μακαριότητες πριν έπεσε. Ωστόσο, επιβλήθηκαν περιορισμούς στην κάποτε εξουσία και δύναμή του. . . τους οποίους πρέπει να τηρήσει, αλλιώς θα του κόψω την ελεύθερη ενέργειά του. Έβαλα αυτό το όριο μέσω της θέλησης του ίδιου του ανθρώπου, αφού αυτή δεν πρέπει να την εξαναγκάσει. Ο άνθρωπος μπορεί να αποφασίσει μόνος του αν θέλει να παραδοθεί στην επιρροή του ή να της ξεφύγει. . .
Και έτσι θεωρείται εξαναγκασμός της θέλησης του ανθρώπου στην περίπτωση που ο αντίπαλός Μου επενεργεί σε ορισμένους ανθρώπους έτσι, ώστε να πάρουν αυτοί από τους συνανθρώπους τους τη δυνατότητα να αποφασίσουν. . . ώστε δηλαδή η σκέψη του ανθρώπου να οδηγηθεί και να επηρεαστεί αναγκαστικά μονόπλευρα, ώστε να εμποδιστεί οποιαδήποτε γνώση σχετικά με Μένα και με το λυτρωτικό Μου έργο. . . Τότε ο αντίπαλος υπερβαίνει την εξουσία του και τότε παρεμβαίνω ο Ίδιος για να τον θέσω εκτός λειτουργίας για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα. Αυτό το τελευταίο όμως επιφέρει ταυτόχρονα και το δέσιμο των οπαδών του, η πνευματική επενέργεια των οποίων θα έχει τότε επίσης πάρει ανεπίτρεπτες διαστάσεις, με αποτέλεσμα να μείνει στάσιμη η λυτρωτική διαδικασία και να απαιτηθεί οπωσδήποτε ένας ανασχηματισμός.
Το να δεθούν οι οπαδοί του σημαίνει όμως επίσης ότι καθαρίζεται η πνευματική σφαίρα με έναν τρόπο ώστε εκείνοι να μην μπορούν πια να επενεργήσουν με ολέθριο τρόπο πάνω στις ψυχές των ανθρώπων. Αφού όμως για να αποφασίσει η θέλησης του ανθρώπου απαιτείται ο επηρεασμός από τους δύο πλευρές, αυτό το καθάρισμα της πνευματικής σφαίρας μπορεί να γίνει μόνο τότε που μια τέτοια απόφαση της θέλησης έχει ήδη γίνει. . . τότε δηλαδή που οι άνθρωποι πάνω στη Γη έχουν αποφασίσει ελεύθερα υπέρ Μου παρά την ισχυρή επιρροή από την πλευρά του αντιπάλου Μου. Και μόνο τέτοιοι άνθρωποι θα μπορούν να ζήσουν πάνω στη Γη όταν θα έχουν δεθεί ο αντίπαλος και οι οπαδοί του. . .
Και όσο οι απόγονοι αυτών των ανθρώπων, επειδή τεκνοποιήθηκαν με πνευματική αγνότητα, θα Μου είναι εντελώς αφοσιωμένοι, ο αντίπαλος δεν θα έχει πρόσβαση στους ανθρώπους. . . την οποία όμως αργότερα θα του παρέχουν και πάλι οι ίδιοι μέσω μιας ευδιάκριτης τάσης τους προς τα κάτω, η οποία θα σπάσει τις αλυσίδες του. Αφού τη γνώση αυτού και της δύναμής του, του χαρακτήρα του και του στόχου του, θα την κατέχουν και οι άνθρωποι πάνω στη νέα Γη. Και δυνάμει της ελεύθερης θέλησής τους θα εναπόκειται πάντα στους ίδιους να κάνουν παρέα μαζί του καθ’όσον αφορά τη θέλησή τους.
Και πάλι δεν θα περικόψω τη θέλησή τους και θα χαλαρώσω ανάλογα και τα δεσμά εκείνου, προκειμένου να μπορέσει να θέσει υπό την κατοχή του αυτό που επιθυμεί ελεύθερα να είναι κοντά του. Αφού δεν ασκώ κανέναν εξαναγκασμό, ούτε στον αντίπαλο πνεύμα Μου, στο οποίο δεν αρνούμαι το δικαίωμά του. . . Αλλά πρέπει να Μου υποκύψει μόλις κάνει κατάχρηση του δικαιώματος που του παρασχέθηκε. . . Αφού μονάχα Εγώ είμαι ο Κύριος του ουρανού και της Γης, του φωτεινού και του σκοτεινού κόσμου, ο Οποίος ενεργεί πράγματι με φως, σοφία και παντοδυναμία και ο Οποίος για αυτό το λόγο κυβερνά στον ουρανό και στη Γη σύμφωνα με το δίκαιο και τη δικαιοσύνη. . .
Αμήν
Η ευλογία της αμφιβολίας. . .
Αλήθεια. . .
Το ότι ξανά και ξανά μπαίνουν κρυφά αμφιβολίες μέσα στις καρδιές σας είναι καλό καθ’όσον θα σκεφτείτε τότε τα ερωτήματα που σας απασχολούν και θα μπορείτε να επηρεαστείτε διανοητικά από τα όντα που πασχίζουν να διαλύσουν τις αμφιβολίες σας. Πρόκειται όμως μόνο για τέτοιες αμφιβολίες που αναδύονται μέσα σε εκείνον που αναζητά στα σοβαρά την αλήθεια, που τον παροτρύνουν να ψάχνει και να κάνει ερωτήσεις όλο και περισσότερο. . . Δεν πρόκειται γαι εκείνες τις αμφιβολίες που κάνουν τον αδιάφορο άνθρωπο να πιστέψει ότι έχει το δικαίωμα να απορρίψει τις γνώσεις που του προσφέρονται, γιατί δεν τις επιθυμεί καθόλου, και ο οποίος για αυτό το λόγο δεν θέλει ποτέ να αναγνωρίσει έναν φορέα της αλήθειας. Οι αμφιβολίες τέτοιων ανθρώπων είναι μόνο δικαιολογίες και μια φυγή πίσω στο σκοτάδι.
Οι σοβαροί αναζητητές όμως δεν ικανοποιούνται αμέσως και οι αμφιβολίες τους μπορούν να γίνουν ευλογία, αφού δεν σταματούν να κάνουν ερωτήσεις. Και ακριβώς αυτό δίνει στα όντα του φωτός τη δυνατότητα να επενεργούν διανοητικά πάνω τους ξανά και ξανά, ώσπου να έχει ξεκαθαριστεί η σκέψη τους και να τους έχει γίνει βεβαιότητα αυτό που πριν τους φαινόταν ακόμα αμφίβολο. Ο άνθρωπος που σκέφτεται μάλλον δεν είναι επιπόλαιος τις περισσότερες φορές, απορρίπτοντας απλά αυτά που δεν του φαίνονται αξιόπιστα, αλλά ψάχνει βαθύτερα πριν απορρίψει εντελώς μια διδασκαλία που του μεταδόθηκε.
Και μια αμφιβολία μπορεί επομένως να οδηγήσει σε μια διευκρίνηση, μια αμφιβολία μπορεί και να προστατέψει τον άνθρωπο από το να αποδεχθεί την πλάνη, στην περίπτωση που προσπαθεί να βαδίζει μέσα στην αλήθεια. Για αυτό το λόγο δεν πρέπει να καταδικαστεί ο άνθρωπος που εκφράζει αμφιβολίες, αφού τέτοιες μαρτυρούν τη δίκαιη σοβαρότητά του. Ωστόσο, ο άνθρωπος θα έπρεπε να αποδεχθεί και την πιθανότητα και να μην ησυχάσει ώσπου να πειστεί εντελώς εσωτερικά είτε να αποδεχθεί τη γνώση ως αλήθεια είτε να μπορέσει να την απορρίψει με βεβαιότητα ως πλάνη. Και για να καταλήξει σε αυτή την πεποίθηση τον βοηθούν οι αμφιβολίες.
Και ένας άνθρωπος που πιστεύει ότι έχει γνώσεις δεν μπορεί πια να διδαχτεί, αφού δεν ανοίγεται πια στα ρεύματα από το φωτεινό κόσμο, αφήνει μόνο να δραστηριοποιείται η λογική του, αλλά δεν ακούει αυτά που του ψιθυρίζονται από την πλευρά όσων κατέχουν γνώσεις. Ένας άνθρωπος όμως που έχει αμφιβολίες ακούει, κάνει ερωτήσει και πιστεύει τότε μάλλον ότι διαλύει ο ίδιος αυτές τις αμφιβολίες μέσω της λογικής του. Αλλά μόλις επιδιώξει στα σοβαρά την αλήθεια, μπορεί να βασιστεί στο ότι η σκέψη του θα οδηγηθεί καλά. Αφού εκείνος που αναζητά στα σοβαρά την αλήθεια έχει αυτή την εγγύηση, γιατί ο Θεός ως η Αιώνια Αλήθεια του επιτρέπει να Τον βρει.
Και για αυτό το λόγο ο άνθρωπος αποφασίζει μόνος του για την αξία των γνώσεών του τις οποίες κάνει διανοητική του ιδιοκτησία. . . γιατί εκείνη εξαρτάται μόνο από το πόσο μεγάλη είνει η επιθυμία του για την αλήθεια. Και σχετικά με αυτό θα έπρεπε επίσης να λογοδοτήσει στον εαυτό του, αφού ο καθένας ξέρει ότι «οι άνθρωποι μπορούν να σφάλουν». . . ότι επομένως δεν μπορεί να σηριχτεί σε μια γνώση που του μεταδόθηκε από συνανθρώπους και ότι για αυτό το λόγο πρέπει και να είναι πρόθυμος να εγκαταλείψει εκείνη τη γνώση στην περίπτωση που μπορεί να παραλάβει την «καθαρή αλήθεια».
Και την καθαρή αλήθεια μπορεί να την επιθυμεί και να την παραλαβαίνει πάντα μόνο εκεί όπου είναι η Πηγή της αλήθειας. Άρα πρέπει και να παρουσιάσει πρώτα στον Θεό τις γνώσεις που ήδη παρέλαβε και πρέπει να Τον παρακαλέσει να τον αφήσει να καταλάβει ξεκάθαρα καθ’όσον ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Και ο Θεός θα εισακούσει πράγματι αυτή την παράκληση και ίσως θα του βάλει αμφιβολίες μέσα στην καρδιά του, γιατί η μετάδοση της καθαρής αλήθειας μπορεί να γίνει μόνο τότε που ανοίγεται ο άνθρωπος για να παραλάβει από την ανώτατη Πηγή αυτό που επιθυμεί: την αγνή αλήθεια από τον Θεό. . .
Αυτό αφορά κυρίως τις πνευματικές γνώσεις, αλλά και επίγεια θα οδηγηθούν τότε καλά οι σκέψεις του ανθρώπου που πήρε αυτό το δρόμο προς τον Θεό, προς την Πηγή της αλήθειας. Και η βαθιά εσωτερική βεβαιότητα, η ακλόνητη πεποίθηση που τον γεμίζουν τότε είναι η καλύτερη εγγύηση του ότι πήρε το σωστό δρόμο. Αφού κανένα αντεπιχείρημα δεν θα μπορέσει να κλονίσει την άποψή του, ο άνθρωπος θα μπορέσει να υποστηρίξει την πεποίθησή του και απέναντι στους συνανθρώπους του και δεν θα πέσει εκ νέου θύμα αμφιβολιών. . . εκτός εάν τεθούν νέα προβλήματα, τα οποία θα λύσει με εμπιστοσύνη με τον ίδιο τρόπο. . . Αφού ο Θεός δίνει την αλήθεια σε όλους όσοι την επιθυμούν στα σοβαρά, αλλά την αρνείται σε εκείνους που βασίζονται στη δική τους δύναμη, που προσπαθούν να εξακριβώσουν καθαρά λογικά αυτά που ξέρει μονάχα ο Θεός ο Ίδιος. . .
Αμήν
6875 20 κ. 21-7-1957
Ποιες δυνάμεις προκαλούν φυσικές καταστροφές;. . .
Με κάθε πνευματικό δώρο παραλαβαίνετε μια απόδειξη της αγάπης Μου, αφού δεν θέλω να παραμείνετε μέσα στο σκοτάδι, θέλω να αυξηθούν το φως και η δύναμή σας, η γνώση σας, θέλω να αυξηθεί η ισχυρή σας θέληση να ζήσετε και να ενεργήσετε στη Γη σύμφωνα με τη γνώση σας. Αφού κάθε δραστηριότητα που οδηγείται από το τυφλό πνεύμα, από τη λάθος σκέψη, είναι μάταιη για την ψυχή. Και αφού θέλω να ωριμάσει η ψυχή σας στη Γη, η δραστηριότητά σας πρέπει επομένως να είναι σκόπιμη, κάτι που μπορεί να προξενείται πάντα μόνο από το φως της γνώσης. Και έτσι σας δίνω ξανά και ξανά φως όπου είναι ακόμα σκοτεινό το εσωτερικό σας. Σας διδάσκω σύμφωνα με την αλήθεια, χύνω ξανά και ξανά το Πνεύμα Μου πάνω σας, μόλις Μου απλώσετε το ανοιχτό σκεύος για να μπορέσω να το γεμίσω, μόλις η καρδιά σας επιθυμήσει να της μιλήσω.
Πολύ συχνά βρίσκονται ακόμα λανθασμένες σκέψεις μέσα σας, ιδιαίτερα τότε που δεν μπορείτε να απελευθερωθείτε από μια γνώση, από ένα διανοητικό αγαθό, που δεν έφτασε σε σας μέσω του δρόμου του Πνεύματος, που δεν μπορεί να ονομαστεί «ενέργεια του Πνεύματος», αλλά που αποκτήθηκε μέσω της ανθρώπινης λογικής και που ίσως ανακατεύτηκε με αποτελέσματα του Πνεύματος, και έτσι δεν αμφισβητείτε ότι είναι η αλήθεια. Αλλά δεν πρόκειται για την καθαρή αλήθεια, και για αυτό το λόγο δεν μπορείτε να βεβαιωθείτε εντελώς για το ορισμένο θέμα, ώσπου να απαλλαχθείτε από εκείνο το διανοητικό αγαθό, ώσπου να είστε πρόθυμοι να το εγκαταλείψετε. Γιατί μόνο τότε θα υπάρχει φωτεινότητα μέσα σας που θα ακτινοβολεί και που θα φωτίζει κάθε γωνία της καρδιάς σας.
Αυτά μπορεί να τα καταλάβει μόνο εκείνος που παραμένει πάντοτε συνδεδεμένος μαζί Μου, εκείνος που επομένως το καταλαβαίνει αμέσως όταν θέλει να τον πλησιάσει μια πλάνη. . . γιατί αυτή η κατανόηση είναι το αποτέλεσμα του ολόψυχου συνδέσμου του μαζί Μου. Και έτσι μπορείτε όλοι να απαλλαχθείτε από την πλάνη μέσω τέτοιου δεσμού μαζί Μου. Αφού τότε δεν θα επιτρέπω να κινείστε μέσα σε λανθασμένη σκέψη και θα σας διοχετεύω την αλήθεια με οποιονδήποτε τρόπο:
Η δημιουργική διαδικασία απαιτεί δύναμη. . . αυτό θα το καταλάβετε όλοι. Δύναμη είναι η ακτινοβολία της αγάπης Μου την οποία αποδέχεται κανείς χωρίς αντίσταση. Άρα μπορεί να ενεργεί με δημιουργικό τρόπο μόνο εκείνο το ον που ανοίγεται εθελοντικά για να παραλάβει δύναμη, εκείνο το ον η θέληση του οποίου επομένως είναι συγκεντρωμένη σε Μένα και δεν Μου προβάλλει καμία αντίσταση, η οποία θα έκανε αναποτελεσματική οποιαδήποτε ακτινοβολία αγάπης. . . Από αυτό προκύπτει ότι το ρεύμα της δύναμης της αγάπης Μου μπορεί να διαρρεύσει πάντα μόνο εκείνα τα όντα που έχουν ήδη ενωθεί μαζί Μου, που δεν μπορούν πια να συγκαταλεχθούν μεταξύ των οπαδών του αντιπάλου Μου, αφού αυτά έχουν ακόμα εχθρική στάση απέναντί Μου, αλλιώς δεν θα ήταν πια οι οπαδοί του.
Επομένως, αυτά τα όντα δεν μπορούν να συμμετέχουν ούτε στη δημιουργία ούτε στην καταστροφή των δημιουργημάτων, γιατί τους λείπει κάθε δύναμη για αυτό. . . ακριβώς επειδή απορρίπτουν αυτή τη δύναμή Μου μέσω της αντίστασής τους. Μιλάω όμως πάντα για όντα. . . για κάτι το οντώδες που κατέχει τη συνείδηση του εγώ του, μιλάω για εκείνα τα αρχικά πνεύματα που κάποτε έπεσαν, που ξεκίνησαν την πτώση τους στο βάθος ως ατομικά όντα και που πρέπει να αποφασίσουν να επιστρέψουν σε Μένα επίσης ως ατομικά όντα. Αλλά τα αρχικά πνεύματα που κάποτε έπεσαν έγιναν και πάλι όντα που έχουν τη συνείδηση του εγώ τους μόνο στο στάδιο ως άνθρωποι. . . ενώ πριν. . . ως διαλυμένο πνευματικό. . . τους έλειπε η συνειδητότητα του εγώ τους. Μόνο στην κατάσταση της συνειδητότητας του εγώ το ον μπορεί να αποδεχθεί τη δύναμη της αγάπης Μου ή και να την απορρίψει ξανά και μόνο σε αυτή την κατάσταση μπορεί να είναι δραστήριο με δημιουργικό ή και με καταστροφικό τρόπο.
Εσείς οι άνθρωποι όμως μπορείτε να παρατηρήσετε καταστροφές που σας δίνουν αφορμή για λανθασμένες υποθέσεις. . . Πρόκειται για τις καταστροφές ή για τις επιρροές που γίνονται μέσω φυσικών δυνάμεων, μέσω στοιχειώδων δυνάμεων, οι οποίες σας κάνουν να πιστέψετε ότι εκδηλώνονται μέσω εκείνων δυνάμεις του σκότους. Και πρέπει τώρα πρώτα να δασκαλευτείτε για το τι είναι εκείνες οι φυσικές δυνάμεις κατά βάθος, για το σε ποιανού θέληση και σε ποιανού ελέγχου είναι υποταγμένες. . . Πρέπει να ξέρετε ότι αφήνω μια ορισμένη ελευθερία σε ολόκληρο το πνευματικό, εφόσον έχει ήδη φτάσει, μέσα στην αναγκαστική κατάσταση, σε ένα ορισμένο ύψος όπου υπάρχει και η δυνατότητα παροδικά να μην είναι δεμένο, δηλαδή τότε που έπρεπε να εγκαταλείψει πρόωρα μια μορφή και που δεν έχει ακόμα δεθεί μέσα σε μια νέα μορφή.
Σε αυτή την περίπτωση έγινε μια αντίθετη στη νόμιμη τάξη Μου παρέμβαση από την πλευρά των ανθρώπων, με αποτέλεσμα το πνευματικό που απελευθερώθηκε να εξοργιστεί για τη διακεκομμένη αναπτυξιακή του πορεία και να λυσσάξει. Και έχει βέβαια αυτό το δικαίωμα, αφού η πρόωρη απελευθέρωση δεν είναι για το πνευματικό καμία πραγματική ελευθερία, αλλά μάλλον ένα βάσανο, για το οποίο θέλει να εκδικηθεί την ανθρωπότητα που του προκάλεσε αυτό το βάσανο. Αυτό παρατηρείται ιδιαίτερα στην περίπτωση που από δίψα για κέρος, από απληστία, μειώνουν οι άνθρωποι τη διάρκεια ζωής φυτικών δημιουργημάτων, διακόπτουν τη φυσιολογική τους ανάπτυξη, στην περίπτωση δηλαδή που καταστρέφονται μέσω της ανθρώπινης θέλησης φυσικά δημιουργήματα, τα οποία σύμφωνα με το δημιουργικό και το σωτήριο σχέδιό Μου υπηρετούν ένα σκοπό, και επομένως οι άνθρωποι εμποδίζουν παράνομα να εκπληρωθεί ο σκοπός τους.
Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση που καταστρέφονται κακόβουλα σκόπιμα γήινα. . . δηλαδή φτιαγμένα από ανθρώπινο χέρι δημιουργήματα, με αποτέλεσμα να απελευθερωθεί πρόωρα το πνευματικό που είναι φυλακισμένο μέσα σε εκείνη την ύλη. . . Και δεν εμποδίζω εκείνο το πνευματικό να δράσει στειχειωδώς. . . αλλά του παρέχω και για αυτό μόνο ένα ορισμένο χρονικό διάστημα και μετά το δένω ξανά με σκοπό την περαιτέρω ανάπτυξή του. . . Τεράστιες εκδηλώσεις δύναμεων όμως όπως παρατηρούνται στην περίπτωση φυσικών καταστροφών πρέπει να αιτιολογηθούν και να αξιολογηθούν διαφορετικά. . .
Ξέρω για το βαθμό της αντίστασης κάθε πνευματικού όντος ή πνευματικού στοιχείου και έτσι ξέρω επίσης πότε μειώνεται εκείνη η αντίσταση, πότε το πνευματικό που είναι φυλακισμένο μέσα στην στερεή ύλη αντέχει μια χαλάρωση των δεσμών του. Αυτά τα πνευματικά όντα δοκιμάζουν τη δύναμή τους ενώνοντας μεταξύ τους για να σπάσουν τα δεσμά τους. Αφού η αντίστασή τους στη δύναμη της αγάπης. . . η οποία τα περιέβαλλε μέχρι τότε με τη μορφή της ύλης. . . έχει ήδη μειωθεί, η δύναμη του πνευματικού έχει αυξηθεί στο ίδιο βαθμό, και δεν εμποδίζω τότε αυτό το πνευματικό να δημιουργήσει μόνο του και με τη βία για τον εαυτό του την επόμενη μορφή για την ανάπτυξή του. . .
Επιτρέπω λοιπόν σε πνευματικά στοιχεία που είναι ακόμα εντελώς ανώριμα να ελευθερωθούν πρόωρα από τη μέχρι τότε κατάστασή τους, και αυτό γίνεται με τη μορφή φυσικών καταστροφών μικρότερης ή και μεγαλύτερης έκτασης, δηλαδή με τη μορφή εκρύξεων, σεισμών, δηλαδή τέτοιων φυσικών καταστροφών που προέρχονται από το εσωτερικό της Γης και πρέπει επομένως να θεωρηθούν εκδηλώσεις της δύναμης του πνευματικού που είναι φυλακισμένο εκεί. Δεν πρόκειται όμως με κανέναν τρόπο για μια ορμή για «καταστροφή» ως ένδειξης μιας αυξημένης αντίστασης στον Εαυτό Μου και συνεπώς για μια ενέργεια ή μια επιρροή του αντίπαλου πνεύματός Μου. Πρόκειται αντίθετα για μια ορμή για μια πιο ελαφριά μορφή. Αυτή η ορμή είναι μεν ασυνείδητη στο πνευματικό, αλλά αφυπνίζεται φυσιολογικά μέσα του ως αποτέλεσμα της μείωσης της αντίστασής του. Δεν εμποδίζω αυτή την ορμή, γιατί αυτό το πνευματικό, με σκοπό την περαιτέρω ανάπτυξή του, φυλακίζεται ξανά, προκειμένου να Με πλησιάζει βήμα προς βήμα.
Παρόλο που μπορεί να φαίνεται σε σας τους ανθρώπους ότι ενεργούν οι δυνάμεις του αντιπάλου Μου. . . ο ίδιος δεν μπορεί να αλλάξει ή να καταστρέψει τίποτα στα έργα της δημιουργίας Μου. Και όλα αυτά τα γεγονότα πρέπει να αποδοθούν στο θέλημα και στη δύναμή Μου, αλλά όλα έχουν ταυτόχρονα έναν πνευματικό σκοπό. . . ακόμα και τότε που αμέτρητες ανθρώπινες ζωές πέφτουν θύματά τους. Αφού και στο πνευματικό που είναι ακόμα δεμένο μέσα στα δημιουργήματα της Γης δίνεται η δυνατότητα να συνεχίσει τον αναπτυξιακό του δρόμο.
Και ο τερματισμός της επίγειας ζωής ενός ανθρώπου έχει επίσης μια αιτία, και η αγάπη και η σοφία Μου πράγματι δεν επιτρέπει να βλαφτεί τίποτα, και έτσι τα πάντα συμφέρουν την ψυχή του κάθε ανθρώπου που πέφτει θύμα μιας τέτοιας φυσικής καταστροφής. . . εκτός εάν χάσει την πίστη του και παραδοθεί εντελώς στον έλεγχο του αντίπαλου πνεύματός Μου. Τότε όμως ήταν εθελοντικός οπαδός του ήδη πριν, και τη θέλησή του μπορεί ακόμα να την αλλάξει, ακριβώς γιατί είναι ελεύθερη.
Σε οποιαδήποτε φυσιολογική ενέργεια που προξενεί καταστροφές μπορεί όμως να συμμετέχει μόνο το πνευματικό που είτε είναι ακόμα δεμένο μέσα στην πιο στερεή μορφή και που προσπαθεί να ελευθερωθεί μόνο του είτε εκείνο που απελευθερώθηκε παράνομα από μια ήδη πιο ελαφριά μορφή και που λυσσά τότε, γιατί η αναπτυξιακή του πορεία διακόπηκε πρόωρα. . . Ποτέ όμως δεν μπορούν να εκδηλωθούν με τέτοιο καταστροφικό τρόπο πνευματικά όντα που δρουν με εντολή του αντιπάλου Μου, γιατί εκείνα τα όντα, που έχουν τη συνείδηση του εγώ τους, δεν διαθέτουν τη δύναμη για μια τέτοια επενέργεια. Τα γήινα δημιουργήματα είναι μάλιστα η περιοχή του αντιπάλου Μου, γιατί οι οπαδοί του είναι φυλακισμένοι μέσα τους. . . Ωστόσο, εκείνα κυβερνούνται αποκλειστικά από το δικό Μου θέλημα, και ολόκληρα τα φυλακισμένα πνευματικά όντα είναι υποταγμένα στο νόμο Μου. . .
Αμήν
6878 25-7-1957
«Gericht» heisst «neu richten – einordnen». . .
[Αυτός ο τίτλος δεν μεταφράζεται, γιατί πρόκειται κατά κάποιον τρόπο για ένα λογοπαίγνιο. «Gericht» σημαίνει (τελευταία) «Κρίση». «heisst» είναι «σημαίνει». «neu richten» σημαίνει «προσανατολίζω προς μια άλλη κατεύθυνση». «einordnen» σημαίνει «εντάσσω». Για λογοπαίγνιο πρόκειται στις λέξεις «Gericht» και «neu richten», αφού το θέμα (υπογραμμισμένο) των δύο λέξεων είναι το ίδιο. Το λογοπαίγνιο δεν μεταφράζεται, γιατί οι ελληνικές λέξεις («Κρίση» και « προσανατολίζω» δεν έχουν το ίδιο θέμα.
Στα ελληνικά ο τίτλος αυτού του μηνυμάτος θα ήταν περίπου: «Κρίση» σημαίνει «προσανατολισμό προς μια άλλη κατεύθυνση – ένταξη».
Σ.τ.Μ.]
Όλοι είστε ενταγμένα όντα, δηλαδή φυλακισμένα ανάλογα με την πνευματική σας κατάσταση. . . Και στην περίπτωση λοιπόν που σας ανακοινώνεται μια «κοντινή κρίση» που σχετίζεται με το τέλος αυτής της Γης, αυτό σημαίνει ότι ολόκληρο το πνευματικό θα προσανατολιστεί εκ νέου ανάλογα με την κατάσταση της ωριμότητάς του, δηλαδή θα πρέπει να κατοικήσει σε εκείνη τη μορφή που θα ανταποκριθεί σε αυτή την κατάστασή του. . . θα επαναφερθεί επομένως η τάξη που είναι ο προαιώνιος νόμος.
Όλοι βρίσκεστε ακόμα στην κατάσταση της κρίσης όσο δεν μπορείτε ακόμα να ζήσετε στο πνευματικό βασίλειο ως ελεύθερα πνευματικά όντα, όσο διανύετε ακόμα την πορεία σας στη Γη, συνειδητά ή ασυνείδητα ως πνευματικά στοιχεία που είναι φυλακισμένα μέσα στα έργα της δημιουργίας. . . Βρίσκεστε στην κατάσταση της κρίσης όσο δεν είστε ελεύθεροι. Ωστόσο, η «κρίση» δεν πρέπει να θεωρείται μια κατάσταση της τιμωρίας. Πρόκειται μάλιστα για μια πράξη της δικαιοσύνης του Θεού, η οποία όμως αιτιολογείται και πάντα από την αγάπη και από τη σοφία Του, αλλά δεν πρέπει ποτέ να θεωρείται μια πράξη της τιμωρίας από την πλευρά Του. Αφού ο Θεός θέλει μόνο να σώσει, ποτέ όμως να καταδικάσει.
Η σωτηρία όμως είναι εφικτή μόνο εντός της προαιώνιας τάξης, και όταν ανατρέπεται αυτή η τάξη, κάτι που είναι μάλιστα δυνατό μέσω της ελεύθερης θέλησης του ανθρώπου, εκείνη πρέπει να επαναφέρεται ξανά και ξανά. . . πρέπει να «προσανατολίζεται εκ νέου» αυτό που έχει βγει από την τάξη. Και μια τέτοια πράξη της επανένταξης περιμένει εσάς τους ανθρώπους και επίσης το πνευματικό που είναι φυλακισμένο πάνω σε αυτή τη Γη. . . Αφού κατά το τέλος μιας περιόδου της Γης υπάρχει ένα τεράστιο χάος πνευματικά και επίγεια. Εξαιτίας της επενέργειας του αντιπάλου του Θεού τα πάντα έχουν γίνει άνω κάτω, με αποτέλεσμα μια πνευματική ανοδική ανάπτυξη να μην είναι πια εφικτή.
Το ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να λογοδοτήσουν στο τέλος στον Θεό και Δημιουργό τους πρέπει να το καταλάβει κανείς έτσι ότι η πνευματική κατάσταση του καθένου δεν μπορεί να κρυφτεί από τον Θεό, ότι Αυτός βλέπει τα πάντα και ότι για αυτό το λόγο ξέρει επίσης για τη μοίρα του καθένα, για τη σφαίρα η οποία θα είναι τότε ο τόπος διαμονής της ψυχής, ή για τις μορφές μέσα στις οποίες θα πρέπει να κατοικήσουν τα μεμονωμένα μικρά μόρια μιας ψυχής που θα διαλυθεί. . . Αφού βλέπει τα πάντα ξεκάθαρα, και το καθήκον Του ως Δικαστής αποτελείται από την «επανένταξη» ολόκληρου του πνευματικού. . . κάτι που αντιστοιχεί με τις ιδέες της μακαριότητας και της καταδίκης.
Η δικαιοσύνη Του και η αγάπη Του είναι αποφασιστικές, αφού και η κατάσταση της φυλάκισης είναι μόνο ένα μέσο για να βοηθήσει το πεσμένο πνευματικό να φτάσει και πάλι στα ύψη. Αυτή η κατάσταση όμως δεν μπορεί να αποφευχθεί, γιατί κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να το επιτρέψει η δικαιοσύνη. . . Και για αυτό το λόγο οι άνθρωποι που βγήκαν από τη θεϊκή τάξη πρέπει να φοβούνται την Κρίση, γιατί η ανυποταξία τους δεν μπορεί να τους επιφέρει τίποτε άλλο από μια εκ νέου φυλάκιση μέσα στα δημιουργήματα. Και για αυτό το λόγο δεν μπορούν να τονιστούν αρκετά επίμονα όλα αυτά, γιατί ο σύντομος χρόνος μέχρι το τέλος φτάνει ακόμα για να αλλάξει ο άνθρωπος τον χαρακτήρα του εάν το επιδιώξει με σοβαρότητα. Αφού η αγάπη και το έλεος του Θεού προσπαθεί ακόμα πριν το τέλος να σώσει ό,τι δεν Του είναι εντελώς ανυπότακτο. . . Βοηθά ακόμα και το μεγαλύτερο αμαρτωλό, αλλά δεν μπορεί να αποκλείσει τη δικαιοσύνη Του και να χαρίσει ευτυχία σε εκείνο που δεν την αξίζει. . .
Αμήν
Το νερό της ζωής πρέπει κανείς να το αντλήσει από την Πηγή. . .
Μόνο στην Πηγή το νερό της ζωής είναι διαυγές και καθαρό και μόνο εκεί μπορείτε να πάρετε δύναμη και να αναζωογονηθείτε χωρίς να πρέπει να φοβηθείτε ότι θα απορροφήσετε επίσης βλαβερές για την ψυχή σας ουσίες. Μόνο στην Πηγή υπάρχει η αυθεντική αλήθεια, μόνο στην Πηγή μπορείτε να παραλάβετε απευθείας από το χέρι του Θεού την τροφή που θα είναι η καλή τροφή και το καλό ποτό για την ψυχή σας. Και για αυτό το λόγο η προσοχή σας, εσείς οι άνθρωποι, οδηγείται πάντα στη σωστή Πηγή, για αυτό το λόγο σάς ανοίχτηκε η Πηγή από την οποία μπορείτε να πίνετε και να αναζωογονείστε οποτεδήποτε. Αφού ο Θεός θέλει να μην αναγκαστείτε να δώσετε στην ψυχή σας κατώετερη τροφή που δεν θα τη βοηθήσει να ωριμάσει.
Και μπορείτε όλοι να πηγαίνετε σε εκείνη την Πηγή, αφού χρειάζεται μόνο να συνδεθείτε ολόψυχα με τον Θεό και να Τον παρακαλέσετε να σας δώσει τροφή και ποτό ο Ίδιος. . . Αυτή την παράκληση θα σας την εκπληρώσει βεβαίως, αφού θέλει ο Ίδιος να σας μιλά και μπορεί μάλιστα να το κάνει μόλις ανοιχτείτε στο λόγο Του. Και στην περίπτωση που προηγήθηκε αυτή η ολόψυχη παράκληση, δεν θα έχει σημασία πού και με ποιον τρόπο θα ακούσετε ή θα διαβάσετε το «λόγο του Θεού», αφού τότε θα μπορέσει να ενεργήσει ο Θεός ο Ίδιος, θα μπορέσει να μιλήσει μέσω του στόματος ενός επίγειου υπηρέτη, θα μπορέσει να οδηγήσει τις σκέψεις σας όταν παραλαβαίνετε το λόγο σας από τη Γραφή. Θα σας μιλά πάντα ο Ίδιος, γιατί προηγήθηκε αυτή η ολόψυχη παράκληση για την τροφή για την ψυχή σας. Και δεν θα χρειαστεί τότε να φοβηθήτε ότι θα έχετε παραλάβει μια ακατάλληλη για την ψυχή σας τροφή.
Και στην περίπτωση που. . . μέσω της επενέργειας του αντιπάλου Του. . . σας μεταδοθούν λανθασμένα πνευματικά αγαθά, θα τα καταλάβετε ως λανθασμένα, η ψυχή σας θα αντισταθεί στο να τα αποδεχθεί, θα αρνηθεί την τροφή που θα της προσφερθεί. Και αυτό είναι επίσης η ολοφάνερη ενέργεια του Θεού μέσα σας, δηλαδή ότι καταλαβαίνετε αυτά που δεν προέρχονται από τον Ίδιο. Και έτσι κανένας άνθρωπος δεν χρειάζεται να ανησυχεί για το ποια πνευματική κατεύθυνση είναι η σωστή, αφού μέσα σε όλα τα θρησκεύματα μπορεί να μιλήσει ο Θεός στον άνθρωπο, εφόσον αυτός το επιθυμήσει ολόψυχα, γιατί ο Θεός ανταποκρίνεται πράγματι σε αυτή την παράκληση. . .
Αλλά τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι αρκούνται στο να είναι «ακροατές του λόγου» από ένα αίσθημα υποχρέωσης και τους λείπει η επιθυμία να προσφέρουν τροφή και ποτό στην ψυχή τους. Και τότε η ψυχή τους χορταίνει με φαγητά που δεν είναι καλά. . . βρίσκεται πολύ μακριά από την Πηγή και το νερό δεν είναι πια διαυγές και καθαρό, και κατά συνέπεια αυτό δεν έχει πια το αγιαστικό και καθαριστικό αποτέλεσμα. Είναι συχνά και δηλητηριασμένο, και η ψυχή που το πίνει αρρωσταίνει όλο και περισσότερο και χάνει τις δυνάμεις της, δεν είναι ικανή να σηκωθεί και να ανέβει, αφού ό,τι ακάθαρτο έχει ένα παραλητικό αποτέλεσμα. Και δεν μπορεί να οδηγήσει προς τα πάνω. . . προς τον Θεό. . . τίποτα που προέρχεται από κάτω και που τραβά προς τα κάτω. Και καμία ψυχή δεν θα φτάσει στο φως, αφού το φως προέρχεται πάντα μόνο από πάνω, ενώ το βάθος σκορπίζει πάντα μόνο το σκοτάδι. Η σωστή Πηγή όμως θα είναι πάντα ανοιχτή και προσιτή για κάθε άνθρωπο, αλλά θα απαιτεί πάντα μια μικρή άνοδο. Και από αυτό και μόνο μπορεί να το καταλάβει κανείς ότι πρέπει ο άνθρωπος να κάνει προσπάθειες μόνος του αν θέλει να αντλήσει από την Πηγή της Ζωής.
Και για αυτό το λόγο υπάρχει πάντα ο κίνδυνος ότι μολύνθηκε το νερό, όσο πιο βαθιά τρέχει αυτό. . . δηλαδή δεν μπορεί πια να μεταδώσει τη δύναμη στην ψυχή ο λόγος του Θεού τον οποίο ακούει κανείς απερίσκεπτα εκεί όπου τον παραλαβαίνει ο άνθρωπος χωρίς να διανύσει η ψυχή του πρώτα το δρόμο προς το ύψος, προς τον Ίδιο τον Θεό. . . για να Τον παρακαλέσει να της δώσει τη σωστή τροφή και το σωστό ποτό. Αφού ο Θεός ο Ίδιος πρέπει να προσφέρει το νερό της ζωής στον κάθε άνθρωπο, πρέπει αυτός να το αντλήσει από την αρχέγονη Πηγή. Αφού ο Θεός ο Ίδιος πρέπει πρώτα να ευλογήσει τα δώρα για να ενεργήσουν αυτά προς τη σωτηρία του ανθρώπου. . .
Αμήν
[Τα μημύματα 6880 και 6881 χάθηκαν. Σ.τ.μ.]
Προφητείες σχετικά με το τέλος. . .
Ανήκετε στους δικούς Μου. . .
Όποιος συγκαταλέγει τον εαυτό του μεταξύ των δικών Μου, ξέρει ότι έχει αρχίσει η εποχή του τέλους, ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται μπροστά σε μια αλλαγή, πνευματικά και επίγεια. Αφού στους δικούς Μου το λέει αυτό το Πνεύμα, στους δικούς Μου μπορεί να μιλά το Πνεύμα μέσα τους και αυτοί αντιλαμβάνονται τη φωνή Μου, είτε απευθείας είτε μέσω των σκέψεών τους. . . Και με πίστη παραλαβαίνουν το λόγο που τους μεταδίδεται από τους αγγελιοφόρους Μου και που προέρχεται από Μένα. . .
Οι δικοί Μου λοιπόν ξέρουν σε ποια εποχή ζουν, ξέρουν ότι η τελευταία ώρα του ρολογιού του κόσμου θα σημάνει σύντομα, ότι θα κατέβει μια νύχτα για αμέτρητους ανθρώπους πάνω σε αυτή τη Γη και ότι θα αστράψει μια καινούργια μέρα για τους άλλους, για τους λίγους που θα Μου παραμείνουν πιστοί μέχρι το τέλος, που ανήκουν στο μικρό Μου ποίμνιο. . . τους οποίους επομένως ονομάζω «δικούς Μου». Και αυτοί έχουν ακόμα μια αποστολή στη Γη: να ενημερώσουν και τους συνανθρώπους τους για το τι περιμένει τη Γη. . . Δεν θα είναι εύκολο αυτό, αφού όσο πεπεισμένοι και να είναι οι δικοί Μου για την αλήθεια του λόγου Μου. . . δηλαδή επίσης για τις ανακοινώσεις ενός τέλους και της Κρίσης. . . οι συνάνθρωποι δεν θα τους πιστέψουν και θα τους γυρίσουν απρόθυμα την πλάτη τους όταν εκείνοι θα τους αναφέρουν το οριστικό τέλος.
Παρ’όλα αυτά θέλω να προσπαθούν ξανά και ξανά να μιλήσουν για αυτό, να τονίζουν ότι αυτό το τέλος που ανακοινώθηκε από Εμένα δεν είναι πια μακριά. Και ως απόδειξη θέλω να επιστήσετε την προσοχή των ανθρώπων και σε εκείνο το φυσικό συμβάν που θα αναστατώσει ακόμα πριν ολόκληρο τον κόσμο. . . Και θα πρέπει να τους πείτε ότι με την ίδια βεβαιότητα μπορούν να περιμένουν και το τέλος που θα ακολουθήσει εκείνο το φυσικό συμβάν. Αφού μέσω αυτού θέλω να δώσω στους ανθρώπους ακόμα μια τελευταία προειδοποίηση, μια τελευταία υπόδειξη, προκειμένου να μην δυσκολευτούν τόσο να πιστέψουν αυτά που θα τους πείτε. . .
Όποιος στέκεται ο ίδιος μέσα στο φως ας ακτινοβολήσει το φως μέσα στο σκοτάδι. . . Και όποιος πιστεύει ο ίδιος σε Μένα και στο λόγο Μου ας προσπαθήσει να οδηγήσει προς την πίστη και τους συνανθρώπους του και ας επενεργήσει πάνω τους με όλη του την αγάπη, προκειμένου να μην αντιμετωπίσει αντίσταση. . . Και για αυτό το λόγο το φυσικό συμβάν θα έρθει σύντομα, αφού θα έπρεπε επίσης να συμβάλει στο να προετοιμαστούν οι άνθρωποι για το τέλος. . .
Θέλω να αναφέρετε και το φυσικό συμβάν, την παρέμβασή Μου, της οποίας θα μπορέσει να λάβει γνώση κάθε άνθρωπος, αφού εκείνο θα έχει αφάνταστα μεγάλη έκταση και οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να αδιαφορήσουν για αυτό το συμβάν θεωρώντας το κάτι το καθημερινό. . . Αυτό το συμβάν λοιπόν να το επισημαίνετε ασταμάτητα και να μην φοβάστε να μιλήσετε ανοιχτά για αυτό, αφού θα έρθει με αναπόφευκτη βεβαιότητα. . . Και όποιος το μάθει αυτό από εσάς, θα μπορέσει πιο εύκολα να πιστέψει και στο τέλος, το οποίο ανακοινώθηκε επίσης από Εμένα.
Οι δικοί Μου λοιπόν ας Μου είναι επιμελείς συνεργάτες, ακόμα και τότε που η δουλειά τους αποτελεστεί μόνο από το να μιλήσουν για αυτά που επίκεινται. . . Ήδη τότε θα Μου προσφέρουν μεγάλη βοήθεια, αφού θέλω να λάβουν οι άνθρωποι γνώση, αλλά μπορώ να τους μεταδώσω αυτή τη γνώση μόνο μέσω του ανθρώπινου στόματος. Θα μπορέσουν τότε να την πιστέψουν ή και όχι, αλλά θα έχουν ενημερωθεί σχετικά και θα το σκεφτούν όταν έχει έρθει η μέρα όπου ολόκληρος ο κόσμος θα κρατήσει την ανάσα του ενόψει της φυσικής καταστροφής που θα φέρει αφάνταστα δεινά στους ανθρώπους που θα τη βιώσουν. . .
Μην φοβάστε ότι θα διαδώσετε λανθασμένες προφητείες, αλλά να πείτε ελεύθερα και ανοιχτά ότι Εγώ ο Ίδιος σας τις διοχέτευσα και ότι πιστεύετε ακλόνητα το λόγο Μου. . . Δεν θα μπορούν να σας διαψεύσουν, αφού πιο γρήγορα από ό,τι θα νομίζουν θα επιβεβαιωθούν αυτά που θα τους έχετε ανακοινώσει. Αλλά τότε αυτή η γνώση θα πρέπει να χρησιμεύσει στους ανθρώπους για να εγκαταλείψουν τις αμφιβολίες τους σχετικά με τις ανακοινώσεις του τέλους. . . Και τότε θα έχουν ήδη επιτευχθεί πολλά, τότε οι άνθρωποι θα μπορέσουν να προετοιμαστούν και θα μπορέσουν να σωθούν από την άβυσσο. . .
Αμήν
[Τα μηνύματα 6883 και 6884 χάθηκαν. Σ.τ.μ.]
[Τα μηνύματα 6886, 6887, 6888 χάθηκαν. Σ.τ.μ.]
Ο Θεός νουθετεί τους ανθρώπους να πιστέψουν στο τέλος. . .
Η κάθε μέρα σάς φέρνει πιο κοντά στο τέλος, η κάθε μέρα σάς οδηγεί προς τη μακαριότητα μέσα στον παράδεισο πάνω στη νέα Γη ή και στην άβυσσο, στην περίπτωση που θα βιώσετε το τέλος μέσα σε μια κατάσταση η οποία θα απαιτήσει μια εκ νέου φυλάκιση. . . Αυτό είναι μια αναπόφευκτη βεβαιότητα, αφού αυτό που καθορίστηκε μέσα στο προαιώνιο σχέδιό Μου θα τηρηθεί, και άρα καθορίστηκε η μέρα του τέλους και αυτή θα σας έρθει σύντομα. . .
Εάν βασιζόσασταν σε αυτές τις ανακοινώσεις Μου, θα ζούσατε τη ζωή σας ανάλογα. . . Εκείνοι που κάνουν πνευματικές προσπάθειες θα ανησυχούσαν ακόμα περισσότερο για τη σωτηρία της ψυχής τους, ενώ οι εγκόσμιοι άνθρωποι θα απολάμβαναν ακόμα περισσότερο την επίγεια τους ζωή και θα προσπαθούσαν να γευτούν ακόμα όλες τις χαρές πριν έρθει το τέλος. . . Αλλά σε αυτούς λείπει οποιαδήποτε πίστη και εκείνοι έχουν μόνο μια αδύνατη πίστη, γιατί η ανακοίνωση ενός «τέλους αυτής της Γης» απαιτεί να πιστέψουν κάτι το τόσο ασυνήθιστο, διότι οι άνθρωποι δεν βίωσαν ακόμα ποτέ ένα τέτοιο συμβάν και διότι για παλιότερες παρόμοιες διαδικασίες δεν υπάρχουν πια αποδείξεις.
Όλοι δεν παίρνουν αρκετά στα σοβαρά τα λόγια Μου και μια μικρή αμφιβολία σχετικά υπάρχει και μέσα στις καρδιές των δικών Μου, επειδή είναι «άνθρωποι», οι οποίοι είναι πάντα μόνο ικανοί να συλλαμβάνουν αυτά που είναι περιορισμένα και επειδή ένα τέτοιο τέλος όπως τους το προφητεύω είναι τόσο τεράστιο ώστε δεν μπορούν να σχηματίσουν καμία σχετική ιδέα. . . Ωστόσο, θέλω να Με πιστέψετε. . . Αφού δεν σας διοχετεύω λόγια από πάνω που δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια. . . Ούτε θα επιτρέψω να σας παραπλανήσουν δυνάμεις που εργάζονται με εντολή του αντιπάλου Μου, γιατί πρέπει να εκτελέσετε μια αποστολή: Να κάνετε για Μένα κατά την τελευταία περίοδο εκείνη τη δουλειά πάνω στη Γη που μπορεί να εκτελεστεί μόνο από ανθρώπους. Θέλω μέσω εσάς να παροτρύνω τους συνανθρώπους να δουλέψουν έντονα πάνω στην ψυχή τους, θέλω μέσω του στόματος ανθρώπων να μιλήσω σε όλους για να σώσω ακόμα αυτό που δεν έχει πέσει εντελώς θύμα του αντιπάλου Μου. . .
Η εξυπηρέτηση την οποία θα έπρεπε να Μου κάνετε αποτελείται μόνο από το να διαβιβάσετε στους συνανθρώπους σας το λόγο Μου, και συνεπώς μπορείτε να παραλάβετε από Μένα μόνο την καθαρή αλήθεια. Και επίσης σας παρέχω οποιαδήποτε προστασία από τις δυνάμεις που ανεβαίνουν από το βασίλειο του σκότους και που προσπαθούν να θαμπώσουν ή να σβήσουν το φως από πάνω. . . Για αυτό το λόγο δεν χρειάζεται να φοβάστε ότι σας διοχετεύονται αμφίβολα πνευματικά αγαθά. Και μπορείτε χωρίς συστολή και με πλήρη βεβαιότητα να διαδώσετε τα λόγια που σας λέω για να προειδοποιήσετε και να νουθετήσετε την ανθρωπότητα, επειδή το τέλος πλησιάζει όλο και περισσότερο. . .
Ποτέ δεν θα σας γνωστοποιήσω την ημέρα και την ώρα για να μην σας κάνω ανίκανους για τη δουλειά την οποία θα έπρεπε ακόμα να κάνετε και την οποία θα είστε και ικανοί να κάνετε με πλήρη εμπιστοσύνη σε Μένα, στον προαιώνιο Πατέρα σας. . . Αλλά μπορώ πάντα μόνο να εφιστώ την προσοχή σας στο ότι δεν σας απομένει πια πολύς χρόνος. . . Και αυτή η σοβαρή παραίνεση θα σας διοχετεύεται ξανά και ξανά για να προξενήσει αυξημένο ζήλο, αφού δεν πρέπει να γίνετε χλιαροί. Και είναι καλό να ζείτε και να μιλάτε σαν να ήταν ήδη αύριο η τελευταία μέρα. . . Αφού αυτή θα έρθει απρόσμενα. . . Θα βιώσετε μεν ακόμα πριν την παρέμβασή Μου, αλλά και αυτή δεν θα αργήσει πολύ να έρθει, και το τέλος θα την ακολουθήσει σύντομα. . .
Και μπορείτε να κρίνετε μόνο κατά προσέγγιση πόσο μεγάλη σημασία έχει για την αναπτυξιακή πορεία ολόκληρου του πνευματικού ο τερματισμός μιας λυτρωτικής περιόδου και η αρχή μιας νέας. . . και ιδιαίτερα για τους ανθρώπους που ζουν τώρα στη Γη. Τότε θα μπορούσατε και να καταλάβετε γιατί σας μεταδίδω ξανά και ξανά αυτά τα λόγια και γιατί νουθετώ να πιστέψετε ακλόνητα σε αυτά τα λόγια Μου εσάς που είστε και θέλετε να παραμείνετε δικοί Μου. Αφού μόνο όταν έχετε μια τέτοια ακλόνητη πίστη, μιλάτε με πεποίθηση και μόνο μια βαθιά πίστη δίνει στα λόγια σας την πειστικότητα για τους συνανθρώπους σας. . . μόνο η σιγουριά της ομιλίας σας θα τους βάλει σε σκέψεις. Αφού το τέλος πρέπει να αναφερθεί, και όποιος πιστεύει σε αυτό θα αξιοποιήσει ακόμα το χρόνο και δεν θα χαθεί. . .
Αμήν
[Τα μηνύματα 6900 – 6919 χάθηκαν. Σ.τ.μ.]
Η μοίρα των ψυχών στο επέκεινα. . .
Ακόμα φοράτε το επίγειο φόρεμά σας, ακόμα η ψυχή σας είναι περιτυλιγμένη από ένα περίβλημα που την εμποδίζει να πετάξει αμέριμνα στο πνευματικό βασίλειο. Ακόμα είστε δεμένοι σε αυτή τη Γη. . . Αλλά θα έρθει η ώρα όπου η ψυχή σας θα βγει από το σαρκικό της περίπβλημα, όπου η Γη δεν θα μπορέσει πια να την κρατήσει και όπου εκείνη θα πετάξει προς τα ύψη, στην περίπτωση που απόκτησε η ίδια τόση δύναμη ώστε να υψωθεί από τη γήινη περιοχή σε έναν κόσμο όπου δεν θα υπάρχουν πια εμπόδια για εκείνη, όπου θα μπορεί να διανύσει ανεμπόδιστα το χρόνο και το χωρο και να απολαύσει τη μακαριότητα στις υψηλές φωτεινές σφαίρες.
Για μια τέτοια πτήση προς τα ύψη όμως απαιτείται δύναμη. . . μια δύναμη που δεν πρέπει πια να μπερδευτεί με τη ζωτική δύναμη, αλλά μια δύναμη που γεμίζει την ψυχή όταν έχει ενωθεί έντονα με την προαιώνια Πηγή της Δύναμης, με τον Θεό και Πατέρα. . . όταν έχει επιστρέψει στο πατρικό της σπίτι, όπου δεν υπάρχουν πια δεινά και βάσανα, όπου υπάρχουν μόνο η μακαριότητα και η αιώνια ζωή.
Μπορεί όμως και η ώρα του θανάτου να μην σημάνει πια καμία μεγάλη αλλαγή για την ψυχή. . . Μπορεί αυτή μάλιστα επίσης να εγκαταλείψει το γήινο σώμα της και ωστόσο δεν θα είναι ελεύθερη στην περίπτωση που είναι αδύναμη και δεν είναι ικανή να υψωθεί από τις γήινες σφαίρες, επειδή ο κόσμος των σκέψεών της ήταν μόνο η ύλη, επειδή αυτή την κυριαρχούσε εντελώς κατά της διάρκεια της πορείας της στη Γη και επειδή η ψυχή δεν άφηνε ποτέ τη θεϊκή δύναμη της αγάπης να μπει. Τότε βρίσκεται μάλιστα επίσης σε πνευματικές σφαίρες, δηλαδή βρίσκεται εκτός αυτού του γήινου κόσμου, αλλά της λείπει η ζωτική δύναμη και είναι καταδικασμένη να παραμείνει άπρακτη. Και αυτή είναι για την ψυχή μια βασανιστική κατάσταση, μια κατάσταση της αδυναμίας και της έλλειψης του φωτός, και ωστόσο έχει τη συνείδηση του εαυτού της.
Ο θάνατος είναι ο τερματισμός μιας αναπτυξιακής περιόδου. Η ψυχή αλλάζει σε κάθε περίπτωση τον τόπο διαμονής της. . . αλλά πόσο διαφορετική μπορεί τότε να είναι η σφαίρα την οποία θα κατοικήσει η ψυχή. . . Και ο άνθρωπος δημιουργεί στη Γη μόνος του τη μοίρα της ψυχής του μετά το θάνατό του. Και για αυτό το λόγο θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί την κάθε μέρα ως ένα ανεκτίμητο δώρο της χάρης, θα έπρεπε να τσιγγυνευτεί την κάθε ώρα και να την αξιοποιήσει προς τη σωτηρία της ψυχής του. . . Δεν θα έπρεπε να αρκεστεί σε γήινες χαρές και απολαύσεις, αφού οι μακαριότητες στο πνευματικό βασίλειο τις ξεπερνούν χιλιαπλάσια.
Ο άνθρωπος θα έπρεπε πάντοτε να λαμβάνει υπόψει του ότι στον ίδιο εναπόκειται να αποκτήσει για τον εαυτό του ένα τεράστιο βαθμό της μακαριότητας, ότι πρέπει όμως και να είναι πρόθυμος, κατά το σύντομο χρονικό διάστημα της επίγειας του ζωής, να παραιτηθεί από αυτά που προξενούν άνεση στο κορμί του, που όμως δεν είναι ωφέλιμα για την ψυχή του. Αφού η ψυχή είναι περιτυλιγμένη από ένα περίβλημα από το οποίο θα έπρεπε να απαλλαχτεί κατά τη διάρκεια της επίγειας της ζωής.
Όσα δεν είναι ακόμα καθαρά μέσα στην ψυχή εμποδίζουν την είσοδο στην ακτίνα του φωτός της αγάπης του Θεού. . . Πρέπει πρώτα να διαλυθούν, προκειμένου το φως της αγάπη να μπορεί να πλημμυρίσει πλήρως την ψυχή, και αυτό σημαίνει ότι μετά το θάνατό της η ψυχή μπορεί να υψωθεί εντελώς αμέριμνα και να μπει στις περιοχές των μακάριων πνευμάτων. Και τη διάλυση εκείνου του περιβλήματος την προξενούν: η ολόψυχη προσευχή στον Θεό, τα έργα αγάπης και επίσης οι παθήσεις ποικίλου είδους. . . Η αγάπη και ο καημός είναι τα πιο αποτελεσματικά καθαριστικά μέσα, η αγάπη και ο καημός οδηγούν την προσοχή του ανθρώπου στο εσωτερικό του, η αγάπη και ο καημός δημιουργούν μια απόσταση από τον κόσμο με τις χαρές του. . .
Η οδός της αγάπης και του καημού ήταν η οδός στην οποία βάδισε ο Ιησούς. Ζήτησε από τους ανθρώπους να Τον ακολουθήσουν και υποσχέθηκε τη ζωή σε εκείνους που Τον ακολουθούν. Αφού η οδός Του οδηγεί βέβαια στο στόχο. Οδηγεί από το βασίλειο του σκότους στο βασίλειο του φωτός. Και ο Ιησούς βοηθά τον καθένα που Τον αγαπά και θέλει να Τον ακολουθήσει να σηκώσει το σταυρουδάκι του όταν του φανεί πολύ βαρύ και όταν ο άνθρωπος απευθυνθεί σε Εκείνον, στον θεϊκό Σταυροφόρο, για βοήθεια. . . Τότε όμως που ο άνθρωπος θα αποβάλει το σωματικό του περίβλημα, η ψυχή του θα αλαλάζει και θα αγάλλεται όταν περάσει από την πύλη προς την αιωνιότητα. Τότε θα έχει εκπληρώσει το σκοπό της επίγειας της ζωής, θα έχει επιστρέψει στην αληθινή της πατρίδα όπου υπάρχει η αιώνια ζωή και η αιώνια μακαριότητα. . .
Αμήν
Ελεύθερη θέληση. . .
Χτυπήματα της μοίρας. . .
Όποιον δρόμο και να πάρετε στη Γη, θα σας πλησιάζουν μοιραία όλα αυτά που θα έπρεπε να βοηθήσουν την ωρίμανση της ψυχής σας. Μπορείτε μεν να διαμορφώσετε με την ελεύθερη θέλησή σας την επίγεια σας ζωή και επομένως να πιστέψετε ότι καθορίζετε μόνοι σας την επίγεια σας πορεία. Ωστόσο, αυτά που σας αγγίζουν με μοιραίο τρόπο δεν μπορείτε να τα αποτρέψετε, και αυτή την ηγεσία της μοίρας σας την αναλαμβάνω ο Ίδιος, πάντα ανάλογα με τις συνθήκες ζωής που δημιουργήσατε με την ελεύθερη θέλησή σας. Αφού τις εξωτερικές συνθήκες μπορείτε μάλιστα να τις δημιουργήσετε, αλλά δεν είναι αυτές που επηρεάζουν αποφασιστικά την πνευματική σας ανάπτυξη. Μέσω του θελήματός Μου όμως βρίσκεστε ξανά και ξανά σε συνθήκες όπου μπορείτε να πάρετε εκείνη την απόφαση της θέλησής σας που θα καθορίσει τη μοίρα της ψυχής σας. . .
Πρόκειται τις περισσότερες φορές για βιώματα που δεν επιθυμείτε οι ίδιοι και τα οποία δεν θα δημιουργήσατε εάν αυτό περνούσε από το χέρι σας. . . στα οποία δηλαδή δεν συμμετέχετε άμεσα. Έμμεσα ωστόσο προκαλέσατε μόνοι σας τέτοια συμβάντα, γιατί τα θεωρώ αναγκαία εξαιτίας του χαμηλότατου πνευματικού επιπέδου σας, για το οποίο όμως φταίτε οι ίδιοι. Και τέτοιες μοιραίες παρεμβάσεις λοιπόν είναι που σας κάνουν να αμφισβητήσετε μια «ελεύθερη βούληση» του ανθρώπου.
Πιστεύουν πως, σε περιπτώσεις όπου εμποδίζονται με κάποιον τρόπο να πραγματοποιήσουν τα σχέδιά τους μέσω μοιραίων παρεμβάσεων, αποστερήθηκαν και από την ελεύθερη θέλησή τους. . . Δεν πρέπει ωστόσο να μπερδευτεί η «θέληση» με τη «δυνατότητα της πραγματοποίησης». . . Τη θέλησή του μπορεί να τη στρέφει ο άνθρωπος οπουδήποτε με ελεύθερη κρίση, ακόμα και τότε που του είναι αδύνατο να την πραγματοποιήσει. . . Και επομένως η θέληση του ανθρώπου θα έπρεπε να παροτρυνθεί να εκδηλωθεί προς μια ορισμένη κατεύθυνση. . . κάτι στο οποίο θα έπρεπε να βοηθήσουν ακριβώς οι μοιραίες συνθήκες ζωής.
Η εξέλιξη της επίγειας ζωής του ανθρώπου δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία όσο η επιρροή την οποία κερδίζουν πάνω στην ψυχή τέτοιες συνθήκες ζωής. . . το πώς εντυπωσιάζεται η ψυχή από τέτοιες και ποιο δρόμο παίρνει αυτή. . . Αφού στο τέλος της επίγειας του ζωής είναι εντελώς ασήμαντο ποιες επίγειες επιτυχίες κατόρθωσε ο άνθρωπος φαινομενικά μέσω των κόπων της δικής του θέλησης. . . Εάν όμως η ψυχή του καταφέρνει να πετύχει κάτι για τον εαυτό της, πρόκειται πράγματι μόνο για μια ευλογία εάν το πέτυχε μέσω σοβαρών χτυπημάτων της μοίρας. Και έτσι ο άνθρωπος μπορεί να διαμορφώσει μόνος του τη ζωή του με την ελεύθερη θέλησή του, αλλά δεν μπορεί να εμποδίσει να παρέμβει το θέλημά Μου όπου αυτό είναι απαραίτητο για χάρη της ψυχής του.
Εφαρμόζω λοιπόν το θέλημά Μου χωρίς ωστόσο να περιορίσω τη δική του θέληση του ανθρώπου, αφού αυτή είναι και θα παραμείνει ελεύθερη. Και παρόλο που τα χέρια του είναι δεμένα πού και πού, με αποτέλεσμα να μην πετύχει να πραγματοποιήσει αυτό που θέλει, δεν μπορεί να εξαναγκαστεί να θελήσει διαφορετικά, και μόνο αυτή η βούλησή του είναι αποφασιστική. Μονάχα η βούλησή του αξιολογείται. Η θέληση του ανθρώπου είναι αυτή που επιφφέρει στην ψυχή του πρόοδο ή οπισθοδρόμηση. Και προκειμένου να δραστηριοποιηθεί η θέλησή του με πνευματικό τρόπο, παρεμβαίνω ο Ίδιος τόσο συχνά στις ανθρώπινες μοίρες. . . καταλαβαίνοντας πολύ καλά την ευλογία που αυτό μπορεί να σημάνει για την ψυχή του ανθρώπου.
Δεν εξαναγκάζονται η θέληση και η σκέψη σας, ούτε από την πλευρά Μου ούτε από την πλευρά του αντιπάλου Μου. Αλλά σας το κάνω εύκολο να στρέψετε τη θέληση και τη σκέψη σας προς τη σωστή κατεύθυνση, παρεμβαίνοντας στις ζωές σας με έναν τρόπο ώστε να περιοριστεί η δική σας δύναμη. Αυτά τα όρια ωστόσο μπορείτε να τα ξεπεράσετε στην περίπτωση που παίρνετε το δρόμο για Μένα. . . Μονάχα σε αυτό αποσκοπώ μέσω κάθε είδους χτυπημάτων της μοίρας, δηλαδή να απευθυνθείτε σε Μένα και να ζητήσετε τη συμπαράστασή Μου με την ελεύθερη θέλησή σας, να Με αναγνωρίσετε, να μην ζήσετε μάταια την επίγεια σας ζωή, να πετύχετε το στόχο σας. . .
Αμήν
Δουλειά πάνω στην ψυχή: Η αλλαγή της φιλαυτίας σε αγάπη για τον διπλανό. . .
Τίποτα δεν μπορεί να σας απαλλάξει από το να κάνετε οι ίδιοι τη δουλειά πάνω στην ψυχή σας εάν θέλετε να αποκτήσετε την αιώνια ζωή. Η μεταμόρφωση του είναι σας είναι ένα έργο της ελεύθερης θέλησής σας. Πρόκειται για τη μεταμόρφωση από τη φιλαυτία στην ανιδιοτελή αγάπη για τον διπλανό. Αφού μονάχα η τελευταία είναι θεϊκή αγάπη, μια αγάπη όπως ανταποκρίνεται στην αρχέγονη Φύση του Θεού. . . μια αγάπη που ενεργεί σαν δύναμη και η οποία είναι η αρχή της θεϊκής τάξης.
Ο άνθρωπος όμως είναι γεμάτος από φιλαυτία στην αρχή της ενσάρκωσής του, γιατί εκείνη είναι η κληρονομιά εκείνου που στερείται οποιασδήποτε αγάπης και στον οποίο χρωστάτε την ύπαρξή σας ως άνθρωποι. Αφού κάποτε ήσασταν θεία όντα γεμάτα φως και δύναμη, είχατε προκύψει από την αγάπη του Θεού και ως τα δημιουργήματά Του σας γέμιζε επίσης η αγάπη. Αλλά επρόκειτο για μια αγνή, ανιδιοτελή, θεϊκή αγάπη, η οποία επιδιώκε πάντα μόνο να χαρίζει ευτυχία, η οποία βιαζόταν να επιστρέψει στην Αιώνια Αγάπη και η οποία ήταν έντονα συνδεδεμένη με Αυτή.
Αλλά αυτή η αγάπη άλλαξε μέσω της επιρροής εκείνου που με υπεροψία απομακρύνθηκε από τον Θεό και που μετέδωσε τη θέληση και το φρόνημά του και σε σας. Και η απομάκρυνση από τον Θεό είχε ως αποτέλεσμα και η αγάπη Του να αντιμετώπισε αντίσταση, να την απορρίψατε, και κατά συνέπεια αυτή δεν μπορούσε πια να έχει αποτέλεσμα πάνω σας, γιατί οποιαδήποτε αντίσταση ακυρώνει την αποτελεσματικότητα της αγάπης.
Το ότι ωστόσο ο Θεός δεν εγκαταλείπει τα πλάσματά Του, τα οποία προέκυψαν από τη δύναμη της αγάπης Του. . . το ότι προσπαθεί επίμονα να κερδίζει πίσω την αγάπη τους και το ότι για αυτό το λόγο βρήκε έναν τρόπο μέσω του οποίου η επιστροφή των πλασμάτων Του σε Εκείνον έγινε και πάλι εφικτή, όλα αυτά αιτιολογούνται από την ατελείωτη αγάπη Του. Η επιστροφή σε Εκείνον μπορεί όμως να γίνει μόνο τότε που το ον αποδέχεται ξανά τη δύναμη της αγάπης Του, κάτι που σημαίνει ότι παρατά την αντίστασή του, ότι αλλάζει, ότι διαμορφώνει τον εαυτό του πίσω σε αυτό που ήταν αρχικά. . . ότι δηλαδή η λάθος αγάπη, η φιλαυτία, μετατρέπεται και πάλι σε θεϊκή αγάπη. . . Αυτή η μετατροπή του όντος όμως θέλει τη συνειδητή του δουλειά πάνω στον εαυτό του. . .
Ο άνθρωπος στην αρχή της ενσάρκωσής του είναι πάντα μόνο προσηλωμένος στο να φροντίζει τον εαυτό του και να επιδιώκει τη σωματική του άνεση. . . Σκέφτεται πάντα περισσότερο τον εαυτό του παρά το διπλανό του, φροντίζει πρώτα το δικό του κορμί αντί να κάνει έργα αγάπης για το συνάνθρωπο, γιατί τον εξουσίαζει η φιλαυτία ως αποτέλεσμα της κάποτε αποστασίας του από τον Θεό.
Στην περίπτωση όμως που κάνει συνειδητή δουλειά πάνω στην ψυχή του, θα πασχίσει επίσης να εκτοπίσει από το εσωτερικό του οποιαδήποτε φιλαυτία και να την αντικαταστήσει με την ανιδιοτελή αγάπη για το διπλανό. . . Και αυτό σημαίνει τη μεταμόρφωση του είναι του, αφού η πραότητα, η ταπεινότητα, η φιλειρηνικότητα, η δικαιοσύνη, η ευσπλαχνία και η υπομονή θα έχουν πάντα ευεργετικό αποτέλεσμα στους συνανθρώπους, καθώς επίσης απαιτούν να μην δώσει ο άνθρωπος προτεραιότητα στο «εγώ» του και στις σωματικές του επιθυμίες, να καταπολεμήσει τις αδυναμίες και τα ελαττώματά του. . . δηλαδή η φιλαυτία του θα μετατρέπεται σιγά σιγά σε αγνή ανιδιοτελή αγάπη που θέλει πάντα να χαρίζει ευτυχία.
Αυτή τη δουλειά πάνω στον εαυτό σας πρέπει αμετάκλητα να την κάνετε, και από αυτή τη δουλειά δεν μπορεί να σας απαλλάξει κανείς, είναι ο σκοπός της επίγειας σας ζωής, είναι ο βέβαιος δρόμος της επιστροφής σας στον Θεό και στην αιώνια μακαριότητα. Και δεν υπάρχει τίποτα που να σας αποδεσμεύσει από αυτή τη συνειδητή δουλειά πάνω στην ψυχή σας. Δεν υπάρχουν διαφορετικά μέσα που να σας χαρίσουν τη μακαριότητα αποφεύγοντας εκείνη τη δουλειά πάνω στον εαυτό σας.
Όλοι παρουσιάζετε ελαττώματα και αδυναμίες, γιατί δώσατε την κάποτε τελειότητά σας διά της αποστασίας σας από τον Θεό, διά της απόρριψης της αγάπης Του. . . Μπορείτε ωστόσο να ανακτήσετε την τελειότητα, μπορείτε να γίνετε ξανά γεμάτοι φως και δύναμη, αλλά πρέπει πρώτα να εναρμονιστείτε ξανά με την αρχέγονη Φύση του Θεού, αλλιώς δεν μπορεί να σας πλημμυρίζει το θεϊκό ρεύμα της αγάπης. Και μπορείτε να το καταφέρετε αυτό στο στάδιο ως άνθρωποι εάν μόνο έχετε τη σοβαρή θέληση να το πετύχετε και αν δουλέψετε συνειδητά πάνω στον εαυτό σας.
Αυτή η δύναμη σας παρέχεται μάλιστα, εφόσον τη ζητήσετε από τον Θεό. Και αυτό που αρχικά θα αισθανθείτε σαν μια δύσκολη δουλειά θα γίνεται όλο και πιο εύκολο, γιατί οι ίδιοι θα αισθάνεστε μια άγνωστη ευτυχία την οποία μπορεί να δημιουργήσει μόνο η αγνή, θεϊκή αγάπη που παραιτείται από το να προσέχει τον εαυτό της. Όσο όμως ο άνθρωπος προτάξει ακόμα το δικό του καλό δεν ξέρει αυτό το αίσθημα της εσωτερικής ευτυχίας, ακόμα και τότε που το κορμί του φροντίζει να έχει ανέσεις. . . Αλλά πρόκειται για τη μοίρα της ψυχής του. . . Αφού αυτή είναι ο πραγματικός σας εγώ που θα έπρεπε να πάρει το δρόμο πίσω στον Θεό εάν θέλει να την περιμένει μια ζωή μέσα στη μακαριότητα και αν θέλει να την αποδεχθεί ο Θεό και πάλι ως το παιδί Του στο πατρικό σπίτι. . .
Αμήν
Το να μπορέσει κανείς να πιστέψει προϋποθέτει ότι θέλει να πιστέψει. . .
Το να μπορέσει κανείς να πιστέψει προϋποθέτει ότι θέλει να πιστέψει. . . Δεν θα μπορείτε να πείσετε τους ανθρώπους που δεν μπορούν να βρουν τη θέληση να φτάσουν στην αλήθεια. Αφού μέσω της απροθυμίας τους εκθέτονται στις επενέργειες του αντιπάλου του Θεού, η λεία του οποίου γίνονται όλο και περισσότερο και ο οποίος θα τους επηρεάζει πάντα μόνο έτσι ώστε να κλειστούν εντελώς στις εισροές από την πλευρά του Θεού. Οι πνευματικές γνώσεις δεν αποδεικνύονται, πρέπει να τις πιστέψει κανείς. . . Αλλά δεν απαιτείται καμία τυφλή πίστη από τους ανθρώπους, στους ανθρώπους μεταδίδεται η αλήθεια, στον ίδιο όμως εναπόκειται ποια στάση θα πάρει απέναντί της, αφού ο Θεός σέβεται την ελευθερία της θέλησης του κάθε ανθρώπου.
Ο άνθρωπος επομένως στέκεται κατά κάποιον τρόπο σε ένα σταυροδρόμι όταν του προσφέρονται πνευματικές γνώσεις. . . Μπορεί να τις αποδεχθεί ή και να τις απορρίψει. . . Προκειμένου να πάρει αυτή την απόφαση όμως πρέπει να δραστηριοποιηθεί η θέλησή του. Στην περίπτωση που ο άνθρωπος απορρίπτει τις πνευματικές γνώσεις χωρίς να τις εξετάσει καθόλου, δεν πρέπει να πει: Δεν μπορώ να πιστέψω σε αυτές, αλλά πρέπει να πει: Δεν θέλω να πιστέψω σε αυτές. . . Αν όμως έχει τη θέληση να αποκτήσει γνώσεις, θα τις εξετάσει. . . και μόνο τότε θα τις απορρίψει δικαιολογημένα εάν δεν μπορεί να συμβιβαστεί μαζί τες. Ή θα κερδίσει μια εσωτερική πεποίθηση και άρα θα «πιστέψει», παρόλο που δεν θα μπορέσουν να του δοθούν αποδείξεις. Όποιος έχει καλή θέληση, η σκέψη του οποίου θα οδηγηθεί σωστά. . . ακόμα και στην περίπτωση που μέχρι τότε δεν ήθελε να αποδεχθεί τίποτα από αυτά που μπορούν να ονομαστούν πνευματικές γνώσεις.
Μια τυφλή πίστη δεν έχει καμία αξία, μόνο μια πίστη που βασίζεται στην πεποίθηση φέρνει ευλογία. Μια πίστη που βασίζεται στην πεποίθηση όμως μπορεί να την αποκτήσει ο άνθρωπος μόνο τότε που θέλει να λάβει γνώσεις, τότε που επιθυμεί να ενημερωθεί για κρυφά σε εκείνον πράγματα, για μυστικά που δεν μπορεί να αποκαλύψει η λογική του ανθρώπου. Κάθε άνθρωπος υποθέτει και μπορεί να υποθέσει ότι κατέχει μόνο μερικές γνώσεις, ότι δηλαδή υπάρχουν για αυτόν ακόμα πολλά άλυτα προβλήματα. Στην περίπτωση που αυτά τα προβλήματα σχετίζονται με επίγεια ερωτήματα, μπορούν να λυθούν μέσω της λογικής. Τα αποτελέσματα μπορούν να εξεταστούν και να αλλαχθούν. . . Και τότε μπορούν να προσκομιστούν αποδείξεις για την ορθότητα της σκέψης των ανθρώπων. . .
Εκτός από το γήινο κόσμο όμως υπάρχει και ένας πνευματικός κόσμος. . . Πρέπει μεν μόνο να το «πιστέψει» κανείς και αυτό, αλλά μεταδίδονται μάλιστα στους ανθρώπους αποκαλύψεις από αυτό τον πνευματικό κόσμο οι οποίες μπορούν να θεωρηθούν σχεδόν αποδείξεις. . . οι οποίες ωστόσο δίνουν επίσης αφορμές για ορισμένες αμφιβολίες, τις οποίες πρέπει να ξεπεράσει ο άνθρωπος μόνος του, κάτι για το οποίο είναι απαραίτητη η θέλησή του. Μπορεί ο άνθρωπος να βρει αποδείξεις και επομένως να κερδίσει μια ακλόνητη πίστη, αλλά πρέπει και να το θέλει. . . Αφού όποιος δεν κάνει τίποτα σχετικά, δεν μπορεί να αποκτήσει τίποτα, και η «πίστη» δεν μπορεί να χαριστεί σε έναν άνθρωπο, γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσε να γίνει λόγος για μια ελεύθερη απόφαση της θέλησής του.
Ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να θέλει και μετά να κάνει τον εαυτό του ικανό να διακρίνει μέσω μιας ζωής με αγάπη, αφού δεν θα έπρεπε ποτέ να πιστέψει την πλάνη και έχει το δικαίωμα να απορρίψει αυτά που δεν του είναι δυνατό να πιστέψει, εφόσον κάνει σοβαρές προσπάθειες να διακρίνει την αλήθεια από την πλάνη και δεν αντισταθεί σε οποιαδήποτε παροχή πνευματικών αγαθών.
Το να μπορέσει κανείς να πιστέψει προϋποθέτει ότι θέλει να πιστέψει. Μια τυφλή πίστη όμως δεν είναι τίποτα για το οποίο θα έπρεπε να καυχηθεί ο άνθρωπος. . . Μια τυφλή πίστη δεν είναι ευάρεστη στον Θεό, αφού αποδεικνύει την αδιαφορία του ανθρώπου απέναντι στην αλήθεια και στη σωστή γνώση. Ο άνθρωπος θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τη λογική του, αλλά όχι μόνο τη λογική του, αλλά θα πρέπει επίσης να ρωτήσει την καρδιά του. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει και να προσέχει τα αισθήματά του, αφού διά της καρδιάς εκδηλώνεται Εκείνος στον Οποίο να πιστέψει είναι δύσκολο για τον άνθρωπο. . . ο Οποίος όμως αμείβει τη θέληση του ανθρώπου εάν είναι καλή και στραμμένη προς τη σωστή κατεύθυνση. . .
Αμήν
Αιτιολογία του λυτρωτικού έργου του Ιησού Χριστού. . .
Οι εντολές της αγάπης για τον Θεό και για το διπλανό είναι το πιο σημαντικό στην ανθρώπινη ύπαρξη. Αφού στην περίπτωση που τηρούνται, έχουν εκπληρωθεί το νόημα και ο σκοπός της επίγειας ζωής του ανθρώπου, και τότε έχει επίσης επαναφερθεί η θεϊκή τάξη που ανατράπηκε κάποτε. Το σωτήριο σχέδιο του Θεού αποσκοπεί μόνο στην επιβολή της θεϊκής τάξης, και ολόκληρη η ενέργεια και η διακυβέρνησή Του είναι συγκεντρωμένες σε αυτή, επειδή η κατάσταση της τάξης είναι μια θεϊκή κατάσταση και επειδή οτιδήποτε θεϊκό είναι και ασύγκριτα μακάριο.
Ο Θεός ως η Αιώνια Αγάπη θέλει πάντα μόνο να χαρίζει ευτυχία, αλλά ανάλογα με την τέλεια Φύση Του δεν μπορεί να χαρίζει ευτυχία στα πλάσματά Του χωρίς να λάβει υπόψη Του τη δικαιοσύνη. . . Άρα μπορεί μόνο σε κάτι το θεϊκό και το τέλειο να χαρίσει ευτυχία έτσι όπως ανταποκρίνεται στην αγάπη Του. Γιατί το ατελές φταίει για την ποιότητά του, διότι έχασε την τελειότητά του με την ελεύθερη θέλησή του και άρα περιφρόνησε εθελοντικά και τη μακαριότητα. Επρόκειτο για μια ενοχή που έβαλε ένα όριο στον Θεό και στην αγάπη Του, η οποία θέλει να χαρίζει ευτυχία, όχι ένα όριο το οποίο δεν θα μπορούσε να σπάσει η δύναμη του Θεού μεν, το οποίο όμως, εάν αυτή το έσπαζε, θα αμφισβητούσε την ύψιστης τελειότητας Φύση Του, εάν ο Θεός, παρά εκείνη την απόρριψη, θα χάριζε στο ατελές ον αυτό που προϋποθέτει την τελειότητα.
Η ενοχή πρέπει πρώτα να έχει εξιλεωθεί, το ον πρέπει να καταλάβει την ενοχή του και να προσπαθήσει να επαναφέρει την κατάσταση στην οποία βρισκόταν αρχικά. Αφού η δικαιοσύνη δεν μπορεί να αποκλειστεί. Άρα μπορεί να χαρίζεται ευτυχία στο πλάσμα μόνο στην κατάσταση της θεϊκής τάξης, και το να χαρίζεται ευτυχία στο ον σημαίνει ότι αυτό «ακτινοβολείται από τη θεϊκή δύναμη της αγάπης», σημαίνει ότι εισρέει στο ον η θεϊκή δύναμη της αγάπης. Και σε αυτή την κατάσταση το ον είναι ικανό για δημιουργική και διαμορφωτική δραστηριότητα και αυτή το κάνει ευτυχισμένο. . .
Για το ον όμως που απόρριψε κάποτε τη δύναμη της αγάπης του Θεού είναι αφάνταστα δύσκολο να μπει ξανά στην κατάσταση της θεϊκής τάξης, επειδή εξαιτίας της αδυναμίας του, η οποία είναι το αποτέλεσμα της εξέγερσής του στον Θεό, του λείπει η δύναμη για να αλλάξει. Και για αυτό το λόγο θα έπρεπε να παραμείνει αιώνια μέσα στην άθλια κατάσταση την οποία επιδίωξε εθελοντικά εάν εξαρτιόταν από το ίδιο το ον να επιστρέψει στην κατάσταση της θεϊκής τάξης. Μόνο του, χωρίς βοήθεια, δεν είναι πια ικανό για αυτό, αφού η ενοχή ήταν πολύ μεγάλη και η άβυσσος απύθμενη μέσα στην οποία έπεσε εξαιτίας αυτής της ενοχής. . .
Η αγάπη και το έλεος του Θεού ήταν τόσο μεγάλα ώστε Αυτός ήθελε να παρέχει αυτή τη βοήθεια στα όντα που αποστάτησαν από Αυτόν. . . Ωστόσο, η αγάπη Του δεν μπορούσε απλά να σβήσει μια ενοχή, γιατί η δικαιοσύνη Του δεν επέτρεπε αυτό. Έπρεπε να απαιτήσει μια εξιλέωση και έπρεπε να πληρωθεί η ενοχή. . . Και επειδή η ενοχή ήταν αφάνταστα μεγάλη και τα όντα δεν θα μπορούσαν ποτέ να την εξιλεώσουν μόνα τους μέσα στην αδυναμία και στο σκοτάδι τους, προσφέρθηκε ένα ύψιστο φωτεινό Ον να εξιλεώσει αναπληρωματικά την ενοχή τους, προκειμένου να ικανοποιηθεί η δικαιοσύνη του Θεού και να μπορέσει η αγάπη Του και πάλι να χαρίζει τον εαυτό της. . .
Το φωτεινό Ον ήθελε να κάνει μια θυσία στον Θεό η οποία θα ανταποκρινόταν και σε εκείνη τη μεγάλη ενοχή. Ήθελε για αυτή τη θυσία να χρησιμοποιήσει τη δύναμη της αγάπης του Θεού, προκειμένου ως «άνθρωπος» να ήταν ικανό να επιτελέσει ένα έργο του ελέους που θα έφερνε τη λύτρωση σε ολόκληρο το οντώδες. . . Ήθελε να παραιτηθεί από τη δύναμη και από το φως Του, να κατοικήσει μέσα σε μια ανθρώπινη μορφή και ήθελε ως ένα αδύναμο ον να διανύσει μια φοβερά δύσκολη επίγεια πορεία με στόχο να θυσιάσει τον Εαυτό Του, να δώσει τη ζωή Του για τους πεσμένους αδελφούς Του. . .
Ήθελε να χρησιμοποιήσει για αυτό τη δύναμη της αγάπης του Θεού, ήθελε να αναπτύξει την αγάπη μέσα Του στον ύψιστο βαθμό και άρα να δώσει στους ανθρώπους ένα παράδειγμα μιας ζωής με αγάπη. Αυτή η πρόθεσή Του Τού απόφερε τη δύναμη της αγάπης του Θεού, με αποτέλεσμα η «Αιώνια Αγάπη» να Τον γέμιζε ολοκληρωτικά, να έθεσε υπό την κατοχή Της το κορμί του ανθρώπου Ιησού, και κατά συνέπεια Του ήταν δυνατό να υπομείνει τον πιο φρικτό θάνατο στο σταυρό και να εξιλεώσει την ενοχή μέσω των παθών και του θανάτου Του. . .
Και ο Θεός αποδέχθηκε τη θυσία, η Αγάπη Του ήταν πρόθυμη να δημιουργήσει η Ίδια το αντάλλαγμα το οποίο απαιτούσε η δικαιοσύνη του Θεού. . . Η ενοχή εξιλεώθηκε λοιπόν από τον Ιησού, μέσα στον Οποίο ενσαρκώθηκε ο Θεός ο Ίδιος, γιατί η Αγάπη. . . η Οποία είναι ο Θεός. . . γέμιζε πλήρως τον άνθρωπο Ιησού, και ως αποτέλεσμα ο «άνθρωπωος» θεοποιήθηκε, δηλαδή ενοποιήθηκε με τον Θεό, έγινε ένα με Αυτόν.
Αυτή τη θεοποίηση πρέπει να την επιδιώξει και να την κάνει στόχο του κάθε ον που έπεσε κάποτε. Και αφού η θεοποίηση μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της ακτινοβολίας της θεϊκής δύναμης της αγάπης μέσα στο ον, πρέπει το πεσμένο ον στο στάδιο ως άνθρωπος να ζήσει τη ζωή του με αγάπη, και με αυτό τον τρόπο συνδέεται ολόψυχα με τον Θεό, με αποτέλεσμα να επαναφερθεί και η θεϊκή τάξη. . . Και επειδή οι άνθρωποι είναι χωρίς γνώσεις και χωρίς κατανόηση ώσπου να τους φωτίσει το θεϊκό φως της αγάπης, τους δόθηκαν οι εντολές της αγάπης για τον Θεό και για τον πλησίον, η τήρηση των οποίων τους αποφέρει εκείνο το φως της αγάπης. . . Και θα πρέπει επίσης να ξέρουν γιατί αυτή η εντολή είναι η πιο σημαντική εντολή, θα πρέπει να ξέρουν ότι μόνο η αγάπη μπορεί να οδηγήσει στην ενοποίηση με τον Θεό και ότι η ενοποίηση με τον Θεό σημαίνει και θεοποίηση, σημαίνει την επαναφορά της αρχικής κατάστασης, όπου τα πάντα κινούνται σύμφωνα με το νόμο της αιώνιας τάξης και όπου τα όντα μπορούν να χρησιμοποιήσουν με αγάπη και σοφία τη δύναμη που τους εισρέει από τον Θεό. . . σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, το οποίο είναι τότε και η θέληση του όντος.
Η αγάπη λοιπόν είναι ο βασικός κανόνας. . . Ο άνθρωπος όμως είναι αδύνατος και έχει σκοτεινό πνεύμα όσο βρίσκεται εκτός της θεϊκής τάξης, όσο βαδίζει ακόμα βαρεμένος από το προπατορικό αμάρτημα. Και τόσον καιρό μάλλον δεν θα κάνει έργα της αγάπης για το διπαλνό. Ωσστόσο, η γνώση του ότι ο Ιησούς Χριστός επιτέλεσε το λυτρωτικό έργο και για εκείνον μπορεί να τον παρακινήσει να Τον επικαλεστεί. Μπορεί ο άνθρωπος να ασχοληθεί μαζί Του μέσα στις σκέψεις του, ακόμα και τότε που δεν είναι εντελώς πεπεισμένος για την πνευματική αποστολή Εκείνου. . . Και η κάθε σκέψη του ανθρώπου για Εκείνον με καλή θέληση είναι ήδη ένας δεσμός που φέρνει ευλογία. Αφού με αυτό τον τρόπο ο θεϊκός Λυτρωτής κερδίζει ήδη επιρροή πάνω στην ψυχή του ανθρώπου. Και όλα τα άλλα εξαρτώνται μονάχα από το αν ο άνθρωπος επιτρέψει την επιρροή αυτή ή όχι.
Η επιρροή όμως αποτελείται από το να παροτρυνθεί ο άνθρωπος να ασκήσει την αγάπη, αφού ο Ιησούς Χριστός θα κάνει το ίδιο που έκανε ως άνθρωπος Ιησούς στη Γη: να επισημαίνει πάντα μόνο την αγάπη, γιατί αυτή είναι η αρχή της θεϊκής τάξης, δηλαδή η αγάπη πρέπει οπωσδήποτε να ασκείται για να αποκτήσει ο άνθρωπος ένα βαθμό της φώτισης ο οποίος θα τον κάνει να επιδιώξει με σοβαρότητα να ενωθεί με τον Θεό. . . Και έτσι μπορούν να πετύχουν αυτό το βαθμό της φώτισης επίσης άνθρωποι που δεν ξέρουν τίποτα για τον Ιησού Χριστό και το λυτρωτικό Του έργο, αν μόνο ζουν την αγάπη. Αφού ένας σπινθήρας της αγάπης βάλθηκε μέσα στην καρδιά του κάθε ανθρώπου. . . Άρα ένας άνθρωπος χρειάζεται μόνο να είναι πρόθυμος να ζήσει με αγάπη, γιατί η ικανότητα να το κάνει υπάρχει ως ένα θεϊκό δώρο της χάρης.
Ο άνθρωπος είναι ικανός να διορθώσει μέσω της έμπρακτης αγάπης την αδυναμία που τον βαραίνει εξαιτίας του προπατορικού αμαρτήματος, γιατί ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός πέθανε για όλους τους ανθρώπους, γιατί επιτέλεσε το λυτρωτικό έργο για όλους τους ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι εντάχτηκαν στη θεϊκή τάξη διά της προθυμίας τους να ασκήσουν την αγάπη. Και αν τους διοχετευτεί η γνώση του Ιησού Χριστού, θα την καταλάβουν και θα συνάψουν συνειδητά επαφές με Εκείνον με τον Οποίο έχουν ήδη συνδεθεί ασυνείδητα μέσω της αγάπης. . . Αλλά η κατανόηση θα τους έρθει αστραπιαία όταν φύγουν από την επίγεια τους ζωή, και για αυτό το λόγο μπορούν να θεωρηθούν λυτρωμένοι, γιατί οι ψυχές τους αναζητούν να ενωθούν με τον Ιησού Χριστό δυνάμει της αγάπης τους. . .
Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να ασκήσει την αγάπη. . . γιατί ο Θεός δεν αφήνει κανέναν άνθρωπο εντελώς στον αντίπαλό του και γιατί η καλή πνευματική πλευρά επενεργεί επίσης πάνω στη θέληση του ανθρώπου. . . Ωστόσο, η αδυναμία της θέλησής του είναι συχνά τόσο μεγάλη ώστε χρειάζεται βοήθεια, η οποία του παρέχεται βέβαια όταν επικαλεστεί τον Ιησού Χριστό. Όπου όμως δεν έχει ακόμα διοχετευτεί στον άνθρωπο η γνώση του Ιησού Χριστού, οι δυνάμεις του φωτός πασχίζουν ασταμάτητα να παροτρύνουν τους ανθρώπους να ζήσουν με αγάπη. Και εκεί μπορεί επίσης να φτάσει η γνώση μέσω της εσωτερικής φώτισης, άσχετα με τον τρόπο με τον οποίο τους παρουσιάζεται εκείνη η γνώση. Αλλά θα μάθουν να πιστέψουν σε έναν Θεό Που τους πλησιάζει με αγάπη και έλεος. . . Και στην περίπτωση που Του αφοσιωθούν συνειδητά, θα λυτρωθούν και εκείνοι από την κάποτε αμαρτία τους, θα απελευθερωθούν από τη δύναμη που τους κρατούσε δεμένους. Γιατί η Ίδια η Αιώνια Αγάπη σπα τις αλυσίδες του όντος που ασκεί την αγάπη και που με αυτό τον τρόπο ενώνεται και πάλι μαζί Της με την ελεύθερη θέλησή του. . .
Αμήν
Το Βιβλίο των βιβλίων. . .
Όσοι διεξάγουν έρευνες μέσω της λογικής τους. . .
Αυτά που δεν θα εξακριβώσει ποτέ η λογική σας θα σας εξηγηθούν από το πνεύμα μέσα σας εάν το επιτρέψετε οι ίδιοι με την ελεύθερη θέλησή σας. Πιστεύετε ότι είστε λιγότερο ή περισσότερο ικανοί να διεξάγετε έρευνες ή εμπιστεύεστε άλλους ανθρώπους που διεξάγουν έρευνες, δηλαδή νομίζετε ότι αυτοί μπορούν να σας μεταδώσουν αληθινά αποτελέσματα. . . Αλλά ξεχνάτε ότι υπάρχει ένας τομέας όπου η ανθρώπινη λογική δεν μπορεί να διεισδύσει μόνη της, όσο πολύ αναπτυγμένη και να είναι και όσο ικανή και να είναι να λύνει επίγεια προβλήματα. . .
Αυτός ο τομέας τού είναι κλειστός όσο δεν Μου ζητήσει ολόψυχα να του ανοίξω ο Ίδιος την πύλη για να μπορέσει να ρίξει μια ματιά. Το να εξερευνήσει αυτό τον τομέα τού είναι αδύνατο χωρίς Εμένα, και μονάχα Εγώ καθορίζω σε ποιον θα διοχετεύσω τις σχετικές γνώσεις, ποιον θα μυήσω στην αλήθεια, σε ποιον θα αποκαλύψω μυστικά, σε ποιον θα λύσω προβλήματα που σχετίζονται με τον πνευματικό τομέα. Αφού μονάχα Εγώ ξέρω ποιος θα χρησιμοποιήσει καλά τέτοιες γνώσεις και σε ποιον θα φέρουν ευλογία.
Θα μπορούσαν μεν όλοι οι άνθρωποι να θεωρήσουν τον εαυτό τους μακάριους, γιατί θα φωτίζονταν σχετικά με αυτά που τους είναι ακόμα κρυμμένα. Αλλά το φως προϋποθέτει και ένα διαυγές, καθαρό σκεύος που θα εμποδίσει να θαμπώσουν οι γνώσεις. . . Οι γνώσεις προϋποθέτουν έναν ορισμένο βαθμό της ωριμότητας, αλλιώς δεν θα είχαν καμία αξία για τον άνθρωπο και δεν θα ωφελούσαν την κατανόησή του. Και αν δεν έχει φτάσει κανείς σε αυτό το βαθμό, ούτε η πιο οξία λογική δεν θα προσανατολιστεί σε εκείνο τον τομέα. . .
Δεν θα φύγει το σκοτάδι από μέσα του όσο το πνεύμα του ανθρώπου δεν μπορέσει να του δώσει τη φωτεινότητα. Και ούτε ωφελεί σε τίποτα όταν ψάξει να βρει κανείς τη σοφία. . . δηλαδή τη γνώση σχετικά με την καθαρή αλήθεια. . . σε ανθρώπους που θεωρούν τον εαυτό τους ικανούς να διαφωτίζουν τους άλλους, που όμως μπορούν πάντα μόνο να μιλούν για αποτελέσματα τα οποία βρήκαν αποκλειστικά μέσω της λογικής τους. Ούτε ωφελεί σε τίποτα όταν ένας άνθρωπος προσπαθήσει να αποκτήσει γνώσεις από βιβλία, ακόμα και αν πρόκειται για το Βιβλίο των βιβλίων, για τη Γραφή, η οποία περιέχει μάλιστα εκείνες τις αληθινές γνώσεις, η οποία ωστόσο παραμένει ένα εφτασφράγιστο βιβλίο για τον ανώριμο αναγνώστη, παρόλο που του είναι γνωστό κάθε γράμμα που περιέχει.
Θα μπορέσει μεν κάθε άνθρωπος να έχει όφελος από τη Γραφή εάν πιστέψει μόνο σε εκείνα τα λόγια τα οποία μπορεί μάλιστα να καταλάβει, στην περίπτωση που παίρνει στα σοβαρά τις υπενθυμίσεις για έναν δίκαιο τρόπο ζωής και ζει ανάλογα. Αφού τότε και η αρχικά ακόμα πολύ ανώριμη κατάσταση της ψυχής του θα βελτιωθεί και θα ανάψει μέσα του ένα αμυδρό φως. Πρώτα όμως απαιτείται ένας τρόπος ζωής ανάλογα με το θέλημά Μου, τον οποίο μπορεί μάλιστα να καταλάβει κανείς από τη Γραφή. . .
Όποιος όμως πιστέψει ότι η Γραφή θα του αποφέρει ύψιστη κατανόηση, όποιος πιστέψει ότι αυτή η κατανόηση μπορεί να αποκτηθεί μέσω μελετών, μέσω της ακριβούς γνώσης των γραμμάτων, κάνει μεγάλο λάθος. Αφού αυτή την προσπάθεια την έκαναν ήδη πολλοί άνθρωποι, με αποτέλεσμα μόνο να αυξηθεί η σύγχυση, γιατί ο κάθε ερευνητής έφτασε σε διαφορετικά αποτελέσματα. . . εκτός από εκείνους που Μου αφοσιώνονται με παιδική ταπεινότητα και αγάπη, το πνεύμα των οποίων φώτισα και στους οποίους μπόρεσα και να επιτρέψω να ρίξουν ματιές στις γνώσεις, τους οποίους μπόρεσα ο Ίδιος να μυήσω στην αλήθεια, έτσι όπως το υποσχέθηκα. . .
Και έτσι ούτε η επιστήμη ούτε μια νεκρή πίστη δεν θα εξερευνήσουν τον τομέα τον οποίο να διαλευκάνω κρατώ ο Ίδιος το δικαίωμα: Θα φτάσει στο φως πάντα μόνο εκείνος που κάνει τον εαυτό του ένα σκεύος μέσα στο οποίο μπορώ να χύσω το Πνεύμα Μου, εκείνος η σοβαρή επιδίωξη του οποίου στη Γη είναι πρώτα να διαμορφώσει τον εαυτό του σε αγάπη, εκείνος που κάνει προσπάθεια να εκπληρώσει το θέλημά Μου, το οποίο βασίζεται στο νόμο της αιώνιας τάξης. . . το οποίο απαιτεί από εσάς τους ανθρώπους πάντα μόνο έναν τρόπο ζωής με αγάπη, προκειμένου να εναρμονίσετε το είναι σας με την αρχέγονη Φύση Μου, με αναπόφευκτο αποτέλεσμα να σας εισρεύσει το Πνεύμα Μου. . .
Να βαδίζετε μέσα στην αγάπη και θα μυηθείτε από το Πνεύμα Μου σε έναν τομέα ο οποίος χωρίς την αγάπη παραμένει κλειστός σε κάθε άνθρωπο. . . Αφού μόνο διά της αγάπης γίνεστε παιδιά Μου και στα παιδιά Μου πράγματι δεν θα τους αρνηθώ τίποτα, τα παιδιά Μου θα τα μυήσω ο Ίδιος στην αλήθεια, έτσι όπως το υποσχέθηκα. . .
Αμήν
Η αναπτυξιακή πορεία της ψυχής πριν την ενσάρκωσή της. . .
Μέσα από πολλές μορφές περάσατε εσείς οι άνθρωποι. . . δηλαδή το πραγματικό σας εγώ, η ψυχή σας, έπρεπε να διανύσει μια ατελείωτα μεγάλη αναπτυξιακή πορεία ώσπου να μπόρεσε να ενσαρκωθεί μέσα στο ανθρώπινο κορμί. . . Και αυτή η αναπτυξιακή πορεία λοιπόν ήταν η πορεία μέσα από ολόκληρα τα έργα της δημιουργίας. . . Η ψυχή, διαλυμένη σε αμέτρητα μικρά μόρια, έπρεπε να ζωντανέψει το καθένα από αυτά τα έργα της δημιουργίας και να ωριμάζει σιγά σιγά με αυτό τον τρόπο, έπρεπε ξανά και ξανά να μετακομίζουν σε νέες μορφές όταν ενώθηκαν ορισμένα μικρά μόρια. Και όλες οι μορφές. . . δηλαδή τα αμέτρητα έργα της δημιουργίας. . . συνέβαλαν επομένως στην ωρίμανση αυτών των μικρών ψυχικών μορίων, ώσπου στο τέλος μπόρεσαν να ενωθούν ξανά όλα τα μικρά μόρια και να κατοικήσουν και να ζωντανέψουν την τελευταία μορφή, το ανθρώπινο σώμα.
Αυτή την αναπτυξιακή πορεία λοιπόν έπρεπε όλοι εσείς να τη διανύσετε, επειδή η απόστασή σας από τον Θεό εξαιτίας του προπατορικού αμαρτήματος ήταν πολύ μεγάλη, με αποτέλεσμα η ψυχή να μην μπορούσε με κανέναν τρόπο να ξεπεράσει αυτή τη μεγάλη απόσταση από Εκείνον εξαιτίας της νεκρής της κατάστασης την οποία της είχε αποφέρει η αποστασία της. Έπρεπε πρώτα να αποκτήσει τη ζωή. Αλλά η ζωή δεν μπορούσε να χαριστεί σε εκείνα τα όντα που είχαν γίνει αμαρτωλά. . . έπρεπε αυτά να την αποκτήσουν υπηρετώντας. Το ον όμως δεν θα είχε ποτέ υπηρετήσει εθελοντικά, γιατί θα το είχε εμποδίσει ο αντίπαλος του Θεού, τον οποίο το ον ακολούθησε κάποτε στο βάθος. . . Αλλά δεν θα έπρεπε να παραμείνει αιώνια θύμα του θανάτου, θα έπρεπε να του προσφερθεί η δυνατότητα να αποκτήσει τη ζωή. . . Και αυτή η «δυνατότητα» επομένως ήταν η δημιουργία.
Ο Θεός αφαίρεσε στον αντίπαλό Του το πεσμένο πνευματικό και το έκανε να Τον υπηρετήσει. Ανέθεσε σε κάθε έργο της δημιουργίας έναν προορισμό και υποχρέωσε το πνευματικό να εκπληρώσει αυτό τον προορισμό μέσω της αναγκαστικής κατάστασης. Συνεπώς το πνευματικό εξαναγκάστηκε να υπηρετήσει και με αυτό τον τρόπο ανάκτησε μια αδύναμη ζωή, έστω και μετά από ένα ατελείωτα μεγάλο χρονικό διάστημα, η οποία το έκανε ικανό για συνεχώς αυξανόμενη δραστηριότητα. Αφού οτιδήποτε οντώδες που προέκυψε κάποτε από την αγάπη του Θεού ήταν δύναμη που ακτινοβολήθηκε από Αυτόν και η οποία επιδιώκει ανυπόμονα να δραστηριοποιηθεί. . .
Αλλά το οντώδες που ακολούθησε τον αντίπαλο του Θεού αντιστάθηκε στην ακτινοβολία της αγάπης του Θεού, η οποία είναι απαραίτητη για να ζήσει ένα ον, δηλαδή για να είναι δραστήριο. Και για αυτό το λόγο το οντώδες έπεσε σε μια κατάσταση του θανάτου. Και δεν θα ανακτούσε ουδέποτε τη ζωή εάν εξαρτιούνταν από το ίδιο το ον, γιατί έχασε ολόκληρη τη δύναμή του εξαιτίας της πτώσης του στο βάθος. Για αυτό το λόγο επομένως ο Θεός έφτιαξε ένα έργο που απόκλεισε πρώτα τη θέληση του όντος να αναπτύξει δραστηριότητες, που υποτάχθηκε μόνο στο θέλημά Του, που εκτελούσε σύμφωνα με το «φυσικό νόμο» τον προορισμό τον οποίο Εκείνος είχε αναθέσει σε αυτό το έργο, δηλαδή σε ολόκληρη τη δημιουργία.
Το σχέδιό Του ήταν να επαναφέρει το νεκρό πνευματικό σιγά σιγά στη ζωή, να του δώσει τη δυνατότητα να γίνει δραστήριο. Και έτσι το νεκρό πνευματικό ενσωματώθηκε ως μικροσκοπικά μόρια στα μεμονωμένα έργα της δημιουργίας και εξαναγκάστηκε να εκτελέσει μια δραστηριότητα, υποταγμένο στους φυσικούς νόμους. . . Ήταν δεμένο μέσα σε εκείνα τα δημιουργήματα και δεν μπορούσε να προβάλει αντίσταση, ήταν υποχρεωμένο να υπηρετήσει. . . μπορούσε όμως με αυτό τον τρόπο να πετύχει ένα βαθμό της ανάπτυξης ο οποίος του απόφερε όλο και μεγαλύτερη ελευθερία και ο οποίος έβαλε τελικά το οντώδες σε μια κατάσταση της ελεύθερης θέλησης. Μέσα σε αυτή την κατάσταση όμως θα έπρεπε να αποφασίσει ελεύθερα αν θέλει να συνεχίσει να επιδιώκει να φτάσει ψηλά ή αν θέλει να επιλέξει άλλη μια φορά το βάθος. . . Αφού ο Θεός βοηθά μάλιστα το ον να φτάσει ψηλά, αλλά δεν το εξαναγκάζει, στην περίπτωση που η θέληση του όντος επιθυμεί να κατέβει στο βάθος.
Η απόφαση μέσω της ελεύθερης θέλησης γίνεται κατά το τελευταίο αναπτυξιακό στάδιο πάνω σε αυτή τη Γη. . . όταν η ψυχή έχει ενσαρκωθεί ως άνθρωπος και μπορεί και πάλι να χρησιμοποιήσει την ελεύθερη βούλησή της κατά τη διακριτική της ευχέρεια. . . Τότε ο άνθρωπος πρέπει να καταλάβει τη μεγάλη χάρη της μέχρι τότε αναπτυξιακής του πορείας και να αξιοποιήσει συνειδητά την επίγεια του ζωή. Πρέπει να αποδείξει αντάξιός της και πρέπει να θέλει να τον φέρει στο στόχο του και το τελευταίο, πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Πρέπει να επιδιώξει με όλες του τις αισθήσεις την οριστική τελειότητα και πρέπει με αυτό τον τρόπο να αποδείξει ότι θέλει να ανήκει στον Θεό. Πρέπει να κάνει τα πάντα για να μην πέσει ξανά θύμα εκείνου από τον οποίο να ξεφύγει τον βοήθησε η αγάπη του Θεού επί ατελείωτους καιρούς. . .
Δεν πρέπει να ζήσει απερίσκεπτα αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα, πρέπει πάντα μόνο να σκέφτεται τον πνευματικό στόχο που θα του φέρει την απελευθέρωση από οποιαδήποτε δεσμά, που σημαίνει την επανένωσή του με τον Θεό μέσα στο φως και στη δύναμη και στη μακαριότητα. . . Και για αυτό το σκοπό δόθηκε σε σας τους ανθρώπους η επίγεια σας ζωή, δηλαδή για να απελευθερωθεί η ψυχή σας από δεσμά τα οποία της βάλθηκαν από τον αντίπαλο του Θεού, για τα οποία όμως έφταιξε η ίδια. Και για το λόγο αυτό πρέπει η ίδια να συμβάλει στο να απελευθερωθεί και να μπορεί να ζήσει αιώνια. . .
Αμήν
6933 2-10-1957
Αθέμιτα μέσα του αντιπάλου. . .
Όποιος έχει το λόγο Μου ας μην επιτρέψει να εμφανιστούν μέσα του αμφιβολίες για την αγάπη, τη σοφία και τη δύναμή Μου. . . Αφού ο λόγος Μου θα πρέπει να του είναι η απόδειξη ότι ενεργώ πάντοτε με αγάπη, σοφία και παντοδυναμία. . . θα πρέπει να του είναι η απόδειξη της μόνιμης παρουσίας Μου, του μόνιμου ενδιαφέροντός Μου για όσα αφορούν το κορμί και την ψυχή του ανθρώπου, του ότι τον φροντίζω συνέχεια. Δεν θα έπρεπε να αμφιβάλλει για την αγάπη Μου, η οποία τακτοποιεί τα πάντα έτσι όπως συμφέρει την ψυχή του ανθρώπου. . . Δεν θα έπρεπε να αμφιβάλλει για τη σοφία Μου, η οποία καταλαβαίνει πράγματι τι μπορεί να φέρει ευλογία, και δεν θα έρπεπε να αμφιβάλλει για τη δύναμή Μου, η οποία μπορεί να διορθώσει τα πάντα, για την οποία δεν υπάρχουν όρια και η οποία για αυτό το λόγο δρα ανάλογα με την αγάπη και τι σοφία Μου.
Όποιος έχει το λόγο Μου ας βασιστεί ακλόνητα σε Μένα. . . ας πιστέψει. . . Και πράγματι δεν θα απογοητεύσω την πίστη του. . . Με την επίγνωση της παρουσίας Μου κοντά του θα μπορέσει μάλιστα να βρει αυτή την πίστη. Και για αυτό το λόγο ας συνδεθεί ολόψυχα μαζί Μου, με αποτέλεσμα να Με αισθανθεί. Πρέπει να αισθάνεται την παρουσία Μου, τότε θα φύγουν από μέσα του όλες οι αμφιβολίες του, τότε η πίστη του θα είναι ζωντανή, θα αισθανθεί ότι τον έχει πιάσει η αγάπη Μου και ότι αυτή τον φροντίζει, και άρα θα έχω πετύχει αυτό που ήθελα να πετύχω: έναν δεσμό που θα αντέξει, που δεν θα επιτρέψει πια καμία απόσταση από Εμένα και ο οποίος είναι απαραίτητος για μια ιδιαίτερη αποστολή. Αφού σε εκείνους που θέλουν να Με υπηρετήσουν αναθέτω όλο και μεγαλύτερα καθήκοντα, η εκτέλεση των οποίων όμως προϋποθέτει μια ιδιαίτερα ισχυρή πίστη. Και με σκοπό να αποκτήσουν μια τέτοια ισχυρή πίστη θέλω να διαπαιδαγωγήσω τους υπηρέτες Μου.
Επιπλέον, κατά την τελευταία περίοδο διεξάγω έναν αγνώα ενάντια στον αντίπαλό Μου, ο οποίος θέλει να Μου αρπάξει με αθέμιτα μέσα τις ψυχές που Μου ανήκουν ήδη. . . Και αυτό τον αγνώα τον διεξάγετε οι ίδιοι, αφού ο αντίπαλός Μου μέσα στην τύφλα του προσπαθεί να υπονομεύσει Εμένα και την ενέργειά Μου. Νομίζει ότι μπορεί να πιάσει την ακτινοβολία της δύναμής Μου για να ενισχύσει τη δική του δύναμη και επομένως να οδηγήσει και να αξιοποιήσει ανάλογα με τη λανθασμένη θέλησή του τη δύναμη της αγάπης που ακτινοβολείται από Μένα. Θέλει για αυτό να εκμεταλλευτεί εσάς, οι οποίοι παραλαβαίνετε απευθείας τη δύναμη της αγάπης Μου. . .
Να το καταλάβετε, θέλει να σας χρησιμοποιήσει, γιατί σας εισρέει η θεϊκή δύναμη της αγάπης, την οποία δεν μπορεί πια να παραλάβει ο ίδιος. Για να το πετύχει όμως αυτό πρέπει να απομακρυνθείτε από Μένα. . . Και αυτό θέλει να το καταφέρει, πιστεύοντας πως θα μπορέσει τότε να θέσει υπό την κατοχή του «γεμάτα σκεύη» και να πλουτίσει ανέντιμα με το περιεχόμενο αυτών. . . με τη δύναμη της αγάπης από Μένα. . . Η σκέψη του είναι λανθασμένη, αλλά τα μέσα που εφαρμόζει σας θέτουν σε κίνδυνο εάν δεν παραμείνετε έντονα συνδεδεμένοι μαζί Μου και λαχταρήσετε τόσο ολόψυχα την παρουσία Μου ώστε αυτή να σας είναι προστασία και βοήθεια.
Επομένως εσείς οι ίδιοι αποφασίζετε στον αγώνα ενάντια στον αντιπάλου Μου, τον οποίο αυτός διεξάγει με αθέμιτα μέσα και ο οποίος απαιτεί από την πλευρά σας μια ισχυρή πίστη. Και εκείνος θα εφαρμόζει πάντα νέα κόλπα, όσο πιο κοντά θα είναι το τέλος, και για αυτό το λόγο και η πίστη σας θα πρέπει να ενισχύεται συνέχεια. Και η κάθε πετυχημένη δοκιμασία της πίστης σας θα την ενισχύσει, ώσπου η πίστη σας στην αγάπη, στη σοφία και στην παντοδυναμία Μου θα έχει γίνει τόσο ακλόνητη ώστε ο αντίπαλός Μου θα προσπαθήσει μάταια να την κλονίσει, ώστε θα μπορέσει να σας επιτεθεί με ολόκληρη τη δύναμή του και ωστόσο δεν θα πετύχει τίποτα. . .
Και θα έχω όλο και μεγαλύτερες απαιτήσεις από σας, στις οποίες, δυνάμει της πίστης σας, θα μπορείτε μάλιστα να ανταποκριθείτε. Αφού η εποχή του τέλους θα φέρνει ακόμα πολλούς πειρασμούς από τον αντίπαλο, τους οποίους θα είστε ικανοί να αντιμετωπίσετε μόνο εντονότατα συνδεδεμένοι μαζί Μου. Όσο όμως μπαίνουν κρυφά στην καρδιά σας αμφιβολίες σχετικά με τον απευθυσμένο σε σας λόγο Μου, κινδυνεύετε να μην αντισταθείτε στις επιθέσεις του. Αλλά όποιος έχει το λόγο Μου ας εγκαταλείψει όλες τις αμφιβολίες, αφού είναι συνεργάτης Μου η προθυμία του οποίου να Με υπηρετήσει του εγγυάται την προστασία Μου και τη βοήθειά Μου τόσο σε πνευματικές όσο και σε επίγειες καταστάσεις ανάγκης. Ας εξασφαλίζει πάντα μόνο την παρουσία Μου μέσω της ολόψυχης προσευχής και μέσω της έμπρακτης αγάπης. Τότε ο αντίπαλός Μου δεν θα μπορεί πια να τον ενοχλήσει, αφού η αγάπη, η σοφία και η δύναμή Μου θα αποδείξει την παρουσία της, επειδή θα το επιτρέψει αυτό ο ίδιος ο άνθρωπος. . .
Αμήν
Ο αγώνας του Εωσφόρου ενάντια στον Θεό. . .
Επί αιωνιότητες ο αντίπαλος του Θεού διεξάγει τον αγώνα ενάντια στον Θεό, επί αιωνιότητες επιδιώκει να κερδίσει την κυριαρχία, γιατί εξαιτίας της πτώσης του τον εγκατέλειψε η γνώση του ότι αυτό είναι ένα ανέφικτο επιχείρημα και γιατί λόγω της πλήρους τυφλότητάς του δεν αναγνωρίζει ούτε τον εαυτό του και τον χαρακτήρα του ούτε τον Δημιουργό του. Δεν καταλαβαίνει ότι Αυτός, με την ύψιστης τελειότητας Φύση Του, δεν τον καταστρέφει παρά τις εχθρικές ενέργειές του, αλλά κοπιάζει αδιάκοπα να οδηγήσει τους οπαδούς του και τελικά και τον εαυτό του πίσω στο φως, δηλαδή στη γνώση.
Αυτός ο αγώνας όμως, που διαρκεί ήδη ατελείωτα χρονικά διαστήματα, καταφέρνει ένα πράγμα: Προκύπτουν από εκείνο υψηλά αναπτυγμένα πνευματικά όντα τα οποία. . . αφού αποστάτησαν τα ίδια κάποτε από τον Θεό. . . επιστρέφουν στον Θεό παρ’όλα αυτά, όχι όμως πια ως «πλάσματα» αλλά ως «παιδιά» του Θεού, τα οποία κατέχουν τότε ένα βαθμό της ωριμότητας τον οποίο δεν κατείχαν πριν την αποστασία τους. . . διότι η τελειότητα ενός δημιουργημένου από τον Θεό όντος δεν ήταν το δικό του κατόρθωμα, ενώ την τελειότητα την οποία απόκτησε το ον μετά την πτώση του την επιδίωξε με την ελεύθερη θέλησή του.
Την πτώση του Εωσφόρου, του πρωτοδημιούργητου όντος, δεν την ήθελε ο Θεός, αλλά η πτώση του ήταν επίσης μια υπόθεση της ελεύθερης θέλησης εκείνου. . . Αλλά πάνω σε αυτή την πτώση έχτισε ο Θεός το σχέδιό Του που θα Του φέρει πίσω πραγματικά παιδιά. Στον αντίπαλο του Θεού όμως είναι άγνωστο αυτό το σχέδιο. Ξέρει μάλιστα ότι έχασε και χάνει ακόμα οπαδούς εξαιτίας του σταυρικού θανάτου του Ιησού. Ωστόσο, μέσα στην τυφλότητά του δεν αναγνωρίζει την ατελείωτη αγάπη του Θεού, αλλά για εκείνον Αυτός είναι μόνο το αντίπαλο πνεύμα τον οποίο θέλει να εκθρονίσει για να κερδίσει την κυριαρχία πάνω σε ό,τι δημιουργήθηκε. Η τυφλότητά του καταλήγει σε απύθμενο μίσος, το οποίο αυξάνεται ολοένα και περισσότερο, όσο περισσότερο ο αντίπαλος βλέπει τη δύναμή του να χάνεται. Δεν είναι πια ικανός να αναγνωρίσει την αγάπη του Θεού, παρόλο που εμφανίζει μια ορισμένη πονηριά σχετικά με το παιχνίδι ραδιουργίας και μηχανορραφίας του. . .
Είναι εντελώς τυφλός, δεν είναι πια ικανός να συλλαμβάνει σχέσεις και συναρτήσεις, λυσσά κατά κάποιον τρόπο τυφλά ενάντια σε ό,τι δεν υποκύπτει στη θέλησή του. Για αυτό το λόγο δεν χρειάζεται να τον φοβούνται οι άνθρωποι που ήδη μπόρεσαν να παραλάβουν ένα μικρό φως, που αφοσιώνονται με εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού, που Τον επιδιώκουν και που κάνουν σοβαρές προσπάθειες να τελειοποιηθούν. Αφού η κατανόησή τους ξεπερνά κατά πολύ εκείνη του αντιπάλου του Θεού και θα είναι πάντα ικανοί να διαβλέψουν τις μηχανορραφίες του. Αλλά εκείνος δεν παρατά τον αγνώα, ακριβώς γιατί δεν καταλαβαίνει τη ματαιότητά του και γιατί βλέπει ήδη μια νίκη στο να κεδίσει χρόνο, στο να πιστέψει ότι εμποδίζει την επιστροφή των οπαδών του, η οποία ωστόσο μόνο αναβάλλεται μέσω της επενέργειάς του, η οποία θα γίνει βέβαια κάποτε.
Όλα τα όντα που έπεσαν μαζί του έχασαν τις γνώσεις τους ως αποτέλεσμα της πτώσης τους. . . όλα βαδίζουν μέσα στο σκοτάδι. . . Και όταν μέσα σε αυτό το σκοτάδι αστράφτει ένα φωτάκι, ο αντίπαλος του Θεού το θεωρεί έναν κίνδυνο για τον εαυτό του και προσπαθεί να το σβήσει. Αλλά κάθε άνθρωπος που κάνει σοβαρές προσπάθειες να φτάσει στον Θεό αρχίζει να ακτινοβολεί. . . ακτινοβολείται από την αγάπη του Θεού και μέσα στην καρδιά του ανάβει το φως. . . Αρχίζει σιγά σιγά να καταλαβαίνει και απομακρύνεται από το σκοτάδι, κάτι που προκαλεί μεγάλη αγανάκτηση μέσα στον αντίπαλο του Θεού και τον κάνει να προσπαθεί συνέχεια να σβήσει το φως. . . Ωστόσο, το φως είναι πιο δυνατό από το σκοτάδι. . . Και αυτό είναι που δεν θέλει να το καταλάβει ο αντίπαλος του Θεού, αλλιώς η επιστροφή του θα έγινε πιο γρήγορα.
Το έργο της επαναπροώθησης των όντων όμως συνεχίζεται ασταμάτητα από τον Θεό, και ο αντίπαλός Του Τον βοηθά άθελά του, δημιουργώντας, ως αντίαπλη στον Θεό δύναμη, μια αντίσταση απέναντι στην οποία θα πρέπει να αποδειχθούν καλά τα πεσμένα όντα, τα οποία μπλέκονται μέσα στον αγώνα, ή, μάλλον, αποφασίζουν τα ίδια για την έκβασή του. . . Αφού ο αγώνας διεξάγεται για τα πεσμένα όντα, τα οποία. . . σύμφωνα με την τυφλή σκέψη του αντιπάλου, ενισχύουν τη δύναμή του, τα οποία όμως, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, είναι και θα πρέπει να παραμείνουν ελεύθερα παρ’όλα αυτά και θα πρέπει να διανύσουν ελεύθερα το δρόμο τους πίσω σε Εκείνον, προκειμένου να πετύχουν εκείνον τον αυξημένο βαθμό της ωριμότητας που θα τους εξασφαλίσει την απεριόριστη μακαριότητα.
Ο αγώνας του Εωσφόρου ενάντια στον Θεό έχει διάρκεια ήδη ατελείωτων χρονικών διαστημάτων και θα διαξέγεται ακόμα για αιωνιότητες. Κάποτε όμως θα τελειώσει με νικητή τον Θεό, όταν όλα τα πεσμένα πνευματικά όντα θα έχουν επιστρέψει σε Εκείνον. . .
Αμήν
Όσοι αγαπούν τον Θεό. . .
Όσοι αγαπούν τον Θεό θα έχουν όφελος από τα πάντα. Αφού αυτούς φροντίζει ιδιαίτερα ο Θεός, και όταν τους χτυπούν δεινά και στεναχώριες ή δύσκολα χτυπύματα της μοίρας, Εκείνος εφαρμόζει αυτά τα μέσα μόνο για να βοηθήσει την ψυχή τους να τελειοποιηθεί. Και εσείς οι άνθρωποι θα βιώνετε συχνά ότι ακριβώς εκείνους τους συνανθρώπους που κάνουν προσπάθειες να ζήσουν έτσι όπως αρέσει στον Θεό τούς πλήττουν χτυπήματα της μοίρας, και δεν θα μπορείτε να καταλάβετε γιατί πρέπει να υποφέρουν και να βασανίζονται τόσο πάνω στη Γη. . . Αλλά δεν ξέρετε ούτε για την καταπληκτική τους μοίρα μετά το θάνατό τους.
«Αυτά που δεν έχει δει ποτέ ανθρώπινο μάτι και δεν έχει ακούσει ανθρώπινο αυτί τα ετοίμασα για εκείνους που Με αγαπούν. . .» Και για αυτή τη μακαριότητα θέλει να προετοιμάσει ο Θεός την ψυχή που Του χαρίζει την αγάπη της στη Γη. Αφού για να μπορέσει να μπει στο αιώνιο μεγαλείο πρέπει η ψυχή να έχει πετύχει έναν ορισμένο βαθμό της ωριμότητας, δηλαδή πρέπει να είναι καθαρό και διαυγής, πρέπει να έχει αποβάλει ό,τι ακάθαρτο που να την εμποδίσει να μπει σε εκείνο το βασίλειο του μεγαλείου.
Μόνο σπάνια μια ψυχή έχει τελειοποιηθεί τόσο ώστε θα ήταν περιττά οποιαδήποτε δεινά, οποιαδήποτε εξαγνιστήρια μέσα. Η θερμή της αφοσίωση στον Θεό και η αγάπη της για Αυτόν συχνά ανταποδίδονται από τον Θεό με έναν τρόπο τον οποίο εσείς οι άνθρωποι στη Γη μεν δεν μπορείτε να καταλάβετε, δηλαδή υποβοηθά μέσω δεινών και ένδειας εκεί όπου ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ακόμα πολύ αδύνατος. Αλλά σε αυτό ας δουν μια παρηγοριά οι πληγέντες από δεινά, δηλαδή ότι θα έχουν όφελος από τα πάντα, εφόσον μόνο «αγαπούν τον Θεό». . . Και την αγάπη τους για τον Θεό την αποδεικνύουν μέσω της ταπεινής τους αφοσίωσης σε Εκείνον, μέσω της θέλησής τους να ζήσουν σωστά και δίκαια και μέσω της τήρησης της εντολής της αγάπης για τον πλησίον, η οποία περιλαμβάνει και την εκπλήρωση της αγάπης για τον Θεό.
Όποιος αγαπά το διπλανό του όπως τον εαυτό του, έχει και τη σωστή σχέση με τον Θεό. Αφού η δύναμη της αγάπης που ενεργεί μέσα του είναι η ακτινοβολία του Θεού, η οποία μπόρεσε να τον αγγίξει μόνο επειδή αγαπά τον Θεό. Επομένως, ας μην αποθαρρυνθεί λόγω των δεινών εκείνος ο άνθρωπος που έχει ήδη αφοσιωθεί στον Θεό με την ελεύθερη θέλησή του. Ας τα θεωρήσει πάντα μόνο μια απόδειξη της αγάπης του Θεού, ο Οποίος θέλει να τον βοηθήσει να ωριμάσει τελείως μέσα στο σύντομο χρόνο του στη Γη, προκειμένου να του χαρίσει μετά ευτυχία σε αφάνταστο βαθμό.
Και μην αφήνετε να σας στεναχωρήσει ή να κλονίσει την πίστη σας το μέγεθος ενός χτυπημάτος της μοίρας. . . Αφού και σε αυτή την περίπτωση αποφάσισε η αγάπη και η σοφία του Θεού, ο Οποίος καταλαβαίνει μάλιστα τι έχει ακόμα ανάγκη ο κάθε άνθρωπος, ο Οποίος δεν κάνει ή επιτρέπει τίποτα αυθαίρετα, αλλά ο Οποίος έχει πάντα ένα σχέδιο, το οποίο θα δείτε κάποτε ξεκάθαρα όταν θα έχετε τελειώσει επιτυχώς την επίγεια σας ζωή.
Δεν πρέπει να συγκρίνετε τη διακυβέρνηση και την ενέργεια του Θεού με τον τρόπο δράσης ενός ανθρώπου. Αφού ακόμα και στην περίπτωση που είναι καλός ένας άνθρωπος, του λείπει παρ’όλα αυτά η τελευταία σοφία, η οποία είναι αποφασιστική σε ό,τι στέλνει ο Θεός σε έναν άνθρωπο, μια σοφία που βασίζεται και πάλι μονάχα στην αγάπη του Θεού. Και έτσι ο Θεός καταλαβαίνει και το αποτέλεσμα το οποίο μπορεί να προκύψει από το κάθε βίωμα ενός ανθρώπου, και αυτό το αποτέλεσμα προσπαθεί να το πετύχει. . . Και αυτό θα αυξήσει με βεβαιότητα την κατάσταση της ωριμότητας της ψυχής που αγαπά τον Θεό. . .
Η επίγεια σας ζωή είναι σύντομη και δεν απομένει πια σε σας τους ανθρώπους πολύς χρόνος για να μπορέσετε να φύγετε από τη Γη τόσο ωριμασμένοι ώστε να μπορέσουν να σας χαριστούν αφάνταστα μεγαλεία. . . Και ενόψει αυτού ο Θεός ο Ίδιος σας παρέχει βοήθεια, δημιουργώντας σας κατά αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα ακόμα ευκαιρίες όπου θα έπρεπε να αποδείξετε καλοί. Και θα είστε μάλιστα ικανοί να το κάνετε αυτό εάν υπομείνετε τα πάντα με αφοσίωση. . . πάντα πιστεύοντας ότι ο Θεός σας στέλνει μόνο αυτά που σας είναι ωφέλιμα.
Δεν πρέπει να τα βάζετε με τον Θεό και να μουρμουρίζετε, δεν πρέπει να αμφισβητείτε την αγάπη Του. Η αγάπη σας για Αυτόν πρέπει να παραμείνει ίδια, πρέπει να υποκύπτετε σε ό,τι παραλαβαίνετε από το πατρικό Του χέρι. Αφού άσχετα με το αν πρόκειται για το θέλημά Του ή μόνο για την άδειά Του. . . θα είναι πάντα καλό για τη σωτηρία των ψυχών σας, όσο παραμείνετε κοντά Του με αγάπη. Αφού αλλιώς τα λόγια Του δεν θα είχαν κανένα δικαίωμα: «Κανένα ανθρώπινο μάτι δεν έχει δει ποτέ και κανένα ανθρώπινο αυτί δεν έχει ακούσει ποτέ αυτά που ετοίμασα για εκείνους που Με αγαπούν. . .» Η αγάπη σας σάς εξασφαλίζει την πραγματοποίηση της υπόσχεσής Του, και αν έχετε αυτή τη βέβαιη ακλόνητη πίστη, θα υπομείνετε τα πάντα πιο εύκολα, τα πάντα θα χάσουν τη σκληρότητα και τη σημασία τους, παρόλο που αρχικά σας φαίνονταν τόσο δύσκολα. . .
Αμήν
Η αποτελεσματικότητα της θεϊκής ακτίνας της αγάπης. . .
Με αμείωτη δύναμη σας χτυπά η ακτίνα της αγάπης Μου, η αντίστασή σας ωστόσο βάζει όρια στην αποτελεσματικότητά της, και για αυτό το λόγο εκείνη δεν μπορεί ούτε να σας φωτίσει ούτε να σας ζεστάνει. Για αυτό το λόγο δεν έχετε ούτε γνώση ούτε δύναμη όσο επιμένετε να Μου προβάλλετε αντίσταση. Και αυτή την ελαττωματικότητά σας δεν μπορείτε να την αρνηθείτε, αφού σας λείπει η καθαρή γνώση της αρχής σας και του προορισμού σας. Υποθέτετε ίσως, αλλά σας λείπει η πεποίθηση ότι οι υποθέσεις σας είναι σωστές. Και σας λείπει επίσης η δύναμη, αφού παρόλο που διαθέτετε ζωτική δύναμη, αυτή είναι περιορισμένη, το κορμί σας καθορίζεται από νόμους τους οποίους δεν μπορείτε να αποφεύγετε κατά βούληση χωρίς να διακινδυνεύσετε την ύπαρξή σας.
Την έλλειψη γνώσεων και την αδυναμία σας πρέπει επομένως να παραδεχθείτε εάν σκεφτείτε στα σοβαρά αυτό το ζήτημα. . . Και συνεπώς έχετε και μια απόδειξη του ότι η δύναμη της αγάπης Μου δεν μπορεί ακόμα να έχει αποτέλεσμα πάνω σας, γιατί ένα τέτοιο σημαίνει ότι θα έχουν διορθωθεί όλα τα ελαττώματα μόλις μπορέσει να σας ακτινοβολήσει η δύναμη της αγάπης Μου χωρίς να συναντήσει αντίσταση. Σας λείπουν όμως οι σχετικές αποδείξεις, ή και. . . δεν κοπιάζετε να βρείτε την απόδειξη του αποτελέσματος της ακτινοβολίας της αγάπης Μου. . . Αφού για αυτό είστε όλοι ικανοί, αρκεί να μην Μου προβάλλετε πια αντίσταση, αρκεί να στραφείτε συνειδητά σε Μένα και να θέλετε να ακτινοβοληθείτε από Μένα και από την αγάπη Μου. . .
Και θα μπορείτε να διαπιστώσετε με έκπληξη την αλλαγή που θα διαδραματίζεται σε σας δυνάμει της αγάπης Μου. Θα βλέπετε το σκοτάδι να εξαφανίζεται, θα βρίσκετε απαντήσεις σε άλυτες μέχρι τότε ερωτήσεις σας, θα μπορείτε να συλλάβετε τις σχέσεις και συναρτήσεις. Και επίσης θα διαθέτετε δύναμη όταν οι ίδιοι θελήσετε να τη χρησιμοιήσετε με την πλήρη πίστη ότι ως τα πλάσματα ενός ισχυρού Θεού μπορείτε να προμηθευθείτε δύναμη από Αυτόν τότε που θα είστε πρόθυμοι να την παραλάβετε από Αυτόν.
Όλοι μπορείτε να βρείτε αυτή την απόδειξη, αλλά πάντα μόνο τότε που στρέφεστε συνειδητά σε Μένα και που ανοίγεστε στην ακτινοβολία της αγάπης Μου. . . τότε που θέλετε το σύνδεσμο μαζί Μου. . . Μόνο σε αυτή την περίπτωση η ύπαρξή σας θα σας γίνει κατανοητή, μόνο σε αυτή την περίπτωση θα εξαφανιστεί το σκοτάδι, και μέσα στο άπλετο φως θα καταλάβετε γιατί βαδίζετε στη Γη. Μπορεί μεν να είναι σωματικά αδύναμος ο άνθρωπος ακόμα και τότε, αφού πρόκειται μάλλον για πνευματική δύναμη την οποία παραλαβαίνει τότε και την οποία χρησιμοποιεί για πνευματική ενέργεια. Παρ’όλα αυτά, η πνευματική ενέργειά του μπορεί επίσης να έχει ορατό αποτέλεσμα πάνω στο κορμί του συνανθρώπου. . . Αλλά ο άνθρωπος δεν επέφερε αυτό το αποτέλεσμα μέσω της ζωτικής του δύναμης, αλλά μέσω της δύναμης της αγάπης η οποία έρρευσε κοντά του από Μένα και για την οποία τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Ένας άνθρωπος στον οποίο είναι ακόμα άγνωστα όλα αυτά δεν έχει ακόμα ανοιχτεί σε Μένα και στην ακτινοβολία της αγάπης Μου. Μου προβάλλει ακόμα αντίσταση εσωτερικά, ακόμα και στην περίπτωση που δεν είναι «συνειδητός εχθρός Μου». Αλλά η αδιαφορία του και η χωρίς στόχο επίγεια του ζωή. . . αφού οι επίγειοι στόχοι δεν θεωρούνται πλεονεκτήματα. . . αποδεικνύουν τη στάση του «μακριά από τον Θεό», αποδεικνύουν την απόστασή του από Μένα, ακόμα και τότε που ο άνθρωπος πρεσβεύει με το στόμα του την πίστη του σε έναν Θεό.
Το «άνοιγμα της καρδιάς του στην ακτίνα της αγάπης Μου» πρέπει να είναι μια εντελώς ελεύθερη απόφαση του ανθρώπου, πρέπει αυτός κατά μια ώρα της ενδοσκόπησης να στραφεί συνειδητά σε Μένα και να Μου ζητήσει αυτό που του λείπει: το φως και τη δύναμη, δηλαδή τη γνώση και τη δύναμη για να μπορέσει να αξιοποιήσει αυτή τη γνώση σύμφωνα με το θέλημά Μου. . . Πρέπει να εγκαταλείψει συνειδητά την αντίστασή του, δηλαδή να συνδεθεί συνειδητά μαζί Μου. . . Πρέπει να συνάψει επαφές μαζί Μου, προκειμένου το ρεύμα της αγάπης να μπορέσει να μεταβιβαστεί σε αυτόν. . . Τις λογικές γνώσεις που κατέχει ο άνθρωπος δεν πρέπει να τις θεωρήσει «κατανόηση». Αφού όσο δεν φωτίστηκε από Εμένα τον Ίδιο δεν θα μπορεί να υποστηρίξει ότι οι λογικές του γνώσεις είναι η απόλυτη αλήθεια, αλλά πάντα μόνο θα υποθέτει ότι μπορεί να πρόκειται για την αλήθεια. . . ενώ θα υποστηρίζει με πεποίθηση ως αλήθεια αυτά που «κατάλαβε» μια φορά μέσω της εσωτερικής φώτισης.
Επομένως, όσο εσείς οι άνθρωποι κάνετε ακόμα ερωτήσεις ή υποθέσεις, δεν έχει ακόμα αρχίσει να ενεργεί μέσα σας το θεϊκό φως της αγάπης. Αλλά μπορείτε όλοι να αποκτήσετε αυτή τη σταθερή πεποίθηση μόλις Μου δώσετε στον Ίδιο το δικαίωμα, μέσω της θέλησής σας, να αφήσω το ρεύμα του φωτός της αγάπης Μου να σας εισρέει. . . Τότε η αδυναμία και το σκοτάδι θα φύγουν από μέσα σας, τότε θα σας γεμίζουν ξανά το φως και η δύναμη τα οποία κατείχατε αρχικά. . . Και μόνο τότε ο δρόμος σας θα ανηφορίζει, ενώ πριν βαδίζατε πάντα στο ίδιο επίπεδο και συχνά κινδυνεύατε να καταλήξετε και πάλι σε χαμηλότερα επίπεδα, γιατί μέσα στο σκοτάδι χάνετε το δρόμο σας και δεν θα φτάσετε ποτέ στο στόχο. . .
Αμήν
Μην επιτρέψετε να έγινε μάταια η σταυρική θυσία. . .
Μπορεί να ήταν μάταια για εσάς τους ανθρώπους τα πάθη και ο θάνατός Μου στο σταυρό, μπορεί να έγινε μάταια η σταυρική θυσία για εσάς που δεν την αφήνετε να σας εντυπωσιάσει, που δεν αποδέχεστε τον θεϊκό Λυτρωτή τον Ιησού Χριστό, που αποδέχεστε μόνο τον «άνθρωπο Ιησού», ενώ δεν πιστεύετε ότι αυτός είχε μια θεϊκή πνευματική αποστολή. Ως αποτέλεσμα, στέκεστε εκτός εκείνων για τους οποίους επιτελέστηκε το λυτρωτικό έργο. Αφού πρέπει να Τον πλησιάσετε συνειδητά αν θέλετε να συμμετέχετε στις χάρες του λυτρωτικού έργου.
Η «λύτρωση» εξαρτάται από τον εαυτό σας, παρόλο που πέθανα στο σταυρό για όλους τους ανθρώπους. Εσείς οι άνθρωποι όμως δεν ξέρετε ότι είστε δεμένοι, ότι χωρίς τη λύτρωση διά του Ιησού Χριστού δεν θα μπορείτε ποτέ να απολαύσετε την ελευθερία μέσα στο φως και στη δύναμη, αλλά θα παραμείνετε δεμένοι, ακόμα και αν περάσουν αιωνιότητες. . . Δεν ξέρετε ότι η κατάσταση της ανελευθερίας, της έλλειψης του φωτός και της δύναμης, δεν μπορεί να μετατραπεί παρά μέσω του δρόμου προς το Γολγοθά. . .
Και παρόλο που απορρίπτετε τον θεϊκό Λυτρωτή τον Ιησού Χριστό, παρόλο που δεν προσέχετε το έργο Του, μονάχα Αυτός θα παραμείνει καθοριστικός για το πόσον καιρό θα βρεθείτε σε μια άτυχη κατάσταση. Η ύπαρξή σας ως άνθρωποι μεν δεν σας φαίνεται τόσο άτυχη, και για αυτό το λόγο δεν ψάχνετε να βρείτε τον Έναν Που μπορεί να δημιουργήσει για σας μια μακάρια μοίρα. Αλλά η επίγεια ύπαρξή σας ως άνθρωποι δεν έχει μεγάλη διάρκεια, και μόνο μετά θα συνειδητοποιήσετε τα βάσανα της δεμένης σας κατάστασης, τότε θα σας έχει αφαιρεθεί η ζωτική δύναμη, την οποία κατείχατε ως άνθρωποι. . . εφόσον δεν θα είστε ακόμα και φυλακισμένοι μέσα στη σκληρή ύλη και θα πρέπει να αισθανθείτε τα βάσανα αυτής της φυλακισμένης κατάστασης.
Όσο όμως σας παραμείνει η συνειδητότητα του εγώ, υπάρχει ακόμα η δυνατότητα να φωνάξετε με την ελεύθερη βούλησή σας τον Ιησού Χριστό, το Λυτρωτή σας. . . είτε πάνω σε αυτή τη Γη ή και στο άλλο βασίλειο, εφόσον δεν θα σας απορροφήσει το έσχατο σκοτάδι. Και για αυτό το λόγο η αγάπη Μου πασχίζει αδιάκοπα να οδηγεί τις σκέψεις σας σε Εκείνον μέσα στον Οποίο ενσαρκώθηκα ο Ίδιος για να σας λυτρώσω. Ξανά και ξανά θα προσπαθώ να σας περιγράψω την πράξη του Ιησού, ξανά και ξανά θα φροντίζω να αναφέρεται το λυτρωτικό Του έργο και να παρουσιάζεται η σχετική γνώση σε σας τους ανθρώπους που βρίσκεστε ακόμα εντελώς μακριά από το σταυρό, που δίνετε μόνο λίγη ή και καθόλου σημασία σε ό,τι σχετίζεται με τον Ιησού Χριστό.
Τον καθένα από σας πλησιάζουν κάποτε συνάνθρωποι που εφιστούν την προσοχή σας σε Εκείνον, ο καθένας από σας μπορεί να ασχοληθεί διανοητικά με αυτά που του μεταδόθηκαν σχετικά με τον Ιησού Χριστό και το λυτρωτικό Του έργο, και ο καθένας μπορεί τότε να πάρει θέση ανάλογα με τη θέλησή του. Αλλά η στάση που θα πάρει θα είναι καθοριστική για ατελείωτους καιρούς ή και για την αιωνιότητα. . . Αφού μπορεί μάλιστα να παραμείνει μέσα στα βάσανα και στη φυλακισμένη κατάσταση ακόμα για ατελείωτους καιρούς, μπορεί όμως και να είναι αιώνια ελεύθερος και να ευχαριστεί μέσα στο φως και στη δύναμη και στη μακαριότητα τον θεϊκό Λυτρωτή του για το έργο της εύχσπλαχνης αγάπης το οποίο του εξαγόρασε την ελευθερία του και το οποίο του απόφερε και πάλι την αρχική του κατάσταση, όπου ήταν μακάριο.
Κανένας άνθρωπος δεν έχει απαλλαχθεί από αυτή την απόφαση και ο κάθε άνθρωπος δημιουργεί μόνος του τη μελλοντική του μοίρα. . . Αλλά η αγάπη Μου τον βοηθά ασταμάτητα να αποφασίσει καλά, η αγάπη Μου του δίνει ξανά και ξανά υποδείξεις, και έτσι κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να πει ότι αφέθηκε σε άγνοια για το τι μπορεί να τον βοηθήσει να λυτρωθεί.
Αλλά η αγάπη Μου δεν καθορίζει τη θέλησή σας. . . Αφού εθελοντικά επιλέξατε την άτυχη κατάσταση και εθελοντικά θα πρέπει και να επιδιώξετε τη λύτρωση από εκείνη. Και για αυτό το λόγο η λύτρωση διά του Ιησού Χριστού προϋποθέτει την ελεύθερη θέλησή σας, αλλιώς θα είχε λυτρωθεί ολόκληρος ο κόσμος, αλλιώς τίποτα δεν θα βρισκόταν πια μέσα στην ανελευθερία και στην αδυναμία, γιατί το λυτρωτικό έργο επιτελέστηκε για όλους τους ανθρώπους. Αλλά μόνο η θέλησή σας εκμεταλλεύεται τις χάρες του λυτρωτικού έργου, στην περίπτωση που Τον πρεσβεύετε ελεύθερα, Εκείνον Που πέθανε για σας στο σταυρό. . . στην περίπτωση που αποδέχεστε Εμένα τον Ίδιο μέσα στον Ιησού Χριστό και που επομένως θέλετε να πέθανα για εσάς. Τότε θα απελευθερωθείτε πράγματι από τη φυλακισμένη σας κατάσταση, θα φύγετε λυτρωμένοι από αυτή τη Γη και θα μπορέσετε να μπείτε στο βασίλειο όπου θα μπορείτε να ενεργείτε απεριόριστα μέσα στο φως και μέσα στη δύναμη και όπου θα είστε μακάριοι. . .
Αμήν
Το πάλεμα του Θεού για τους εγκόσμιους ανθρώπους. . .
Ο Θεός φροντίζει με την αγάπη και το έλεός Του και εκείνους τους ανθρώπους που βρίσκονται ακόμα μέσα σε εντελώς υλιστική σκέψη, που διανύουν την επίγεια τους πορεία χωρίς κανέναν πνευματικό δεσμό. . . που εκτιμούν μόνο αυτά που τους είναι ορατά και χειροπιαστά και που απορρίπτουν χωρίς δεύτερη σκέψη ό,τι δεν μπορεί να αποδειχθεί. Αυτοί οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να είναι ακριβώς κακοί, μπορεί να ζήσουν τη ζωή τους δίκαια. Ωστόσο, απορρίπτουν οποιαδήποτε πνευματική διοχέτευση, και αυτό σημαίνει ότι παραμένουν στάσιμοι πάντα στο ίδιο επίπεδο, ότι ο δρόμος πάνω στον οποίο βαδίζουν είναι επίπεδος και ότι στο τέλος της ζωής τους δεν θα μπορέσουν να σημειώσουν καμία πνευματική πρόοδο, με αποτέλεσμα ολόκληρη η επίγεια τους πορεία να ήταν μάταιη για την ψυχή τους. . . για αυτό που θα συνεχίσει να υπάρχει μετά το σωματικό τους θάνατο.
Δεν χρειάζεται λοιπόν η ψυχή τους να οπισθοδρόμησε αναγκαστικά, και παρ’όλα αυτά δεν θα μπορέσει να παρουσιάσει καμία επιτυχία. . . Μπαίνει στο άλλο βασίλειο στην ίδια κατάσταση της ωριμότητας στην οποία ξεκίνησε την επίγεια της ζωή. Και εκεί μια άνοδος θα είναι επίσης δύσκολη για τέτοιες ψυχές, γιατί η θέλησή τους να απορρίψουν οποιοδήποτε δασκάλεμα θα είναι ακόμα τόσο έντονη όσο στη Γη. Επιπλέον, οι σκέψεις της θα είναι μπερδεμένες, δεν θα ξέρει για το σωματικό της θάνατο, και μόνο σπάνια θα μπορέσει, μέσω δασκαλέματος από πνευματικούς φίλους, να πειστεί να αλλάξει τη σκέψη της, επειδή οι αντιλήψεις τις οποίες κατείχε ο άνθρωπος στη Γη την έκαναν υπερόπτισσα. . .
Σε όλους εκείνους θα ήθελα να σπεύσω σε βοήθεια όσο βρίσκονται ακόμα στη Γη. . . Θα ήθελα να κλονίσω την κοσμοαντίληψή τους, θα ήθελα να τους κάνω να κοιτάξουν μέσα σε ένα φως, θα ήθελα να τους παρακινήσω να υπολογίσουν έστω και μια φορά και τη δυνατότητα ενός πνευματικού κόσμου. . . Θα ήθελα να τους προσφέρω κάθε βοήθεια για να εγκαταλείψουν τον επίπεδο δρόμο που δεν οδηγεί πουθενά και να πατήσουν σε εκείνο το μονοπάτι που οδηγεί προς τα πάνω. . . Θα ήθελα μόνο να τους κάνω να καταλάβουν μια φορά την έλλειψη αξίας όλων των υλικών αγαθών, προκειμένου να ασχοληθούν στα σοβαρά με τη σκέψη για το σκοπό και το στόχο της επίγειας τους ύπαρξης.
Αφού ακριβώς αυτοί οι άνθρωποι κατευθύνονται μόνο δύσκολα, επειδή ό,τι πνευματικό, οποιαδήποτε πίστη σε έναν άλλο κόσμο, σε μια συνέχιση της ζωής της ψυχής, τους είναι μόνο μια ένδειξη της αφέλειας των συνανθρώπων, από την οποία θέλουν να είναι και να παραμείνουν ελεύθεροι οι ίδιοι. Και για αυτό το λόγο εκείνους τους ανθρώπους τους πλήττουν ιδιαίτερα αισθητά τα χτυπήματα της μοίρας. Το εφήμερο του γήινου τους παρουσιάζεται πολύ συχνά, αλλά μόνο σπάνια επιτυχώς. Ωστόσο, θέλω να καταλάβετε τη συχνότητα τέτοιων γεγονότων, η οποία θα αυξηθεί ακόμα, όταν σκεφτείτε το μεγάλο αριθμό εκείνων που έχουν ακριβώς εκείνη τη μην πνευματική κοσμοαντίληψη. . .
Και αν κερδίσω μόνο μερικούς λίγους από εκείνους, αν μόνο μερικοί λίγοι Μου επιτρέψουν να τους μιλήσω μέσω τέτοιων χτυπημάτων της μοίρας, αν αλλάξει τότε η κατεύθυνση προς την οποία κοιτάζουν και αν εγκαταλείψουν τη μέχρι τότε σκέψη τους. . . θα έχω πετύχει πολλά και τα χτυπήματα της μοίρας ήταν ευλογία. . . Αφού μέχρι το τέλος του κάθε ανθρώπου παλεύω για την ψυχή του για να τη γλιτώσω από το ατελείωτο μεγάλο χρονικό διάστημα στο άλλο βασίλειο όπου δεν θα υπάρχει κανένα φως μέσα της και όπου θα παραμείνουν άκαρπες όλες οι προσπάθειες που γίνονται για τέτοιες ψυχές. Αυτό που πετυχαίνει ο άνθρωπος στη Γη σημαίνει ένα σημαντικό προβάδισμα το οποίο δεν μπορεί πια να καλύψει η ψυχή στο επέκεινα. Και αφού ακριβώς αυτοί οι άνθρωποι είναι η πλειοψηφία στη Γη, είναι κατανοητό ότι πρέπει να εφαρμόζω όλο και πιο δυνατά μέσα, τα οποία εσείς. . . που έχετε πίστη. . . δεν θα μπορείτε να εξηγήσετε διαφορετικά από το ότι βασίζονται στην αγάπη Μου.
Δεν ξέρετε όμως για τα δεινά εκείνων των ψυχών, τα οποία μπορεί να διαρκέσουν για ατελείωτα μεγάλα χρονικά διαστήματα. . . Δεν ξέρετε πόση αξία έχει μια μέρα στη Γη κατά την οποία επιδιώκετε συνειδητά το στόχο σας. . . και πόσες μέρες επομένως ζουν εντελώς μάταια εκείνοι τους οποίους θα ήθελα επίσης να κερδίσω για Μένα και για το βασίλειό Μου. Και το πιο επώδυνο συμβάν μπορεί να είναι η μεγαλύτερη χάρη στην περίπτωση που παρακινεί έναν άνθρωπο να επιδιώξει συνειδητά το στόχο του. . . Αφού η Γη θα εξαφανιστεί και τίποτα δεν θα απομείνει στον άνθρωπο που ζούσε πάντα μόνο την επίγεια του ζωή. Αλλά το πνευματικό βασίλειο θα συνεχίσει να υπάρχει, μόνο που μπορεί να γίνει για την ψυχή ένας βασανιστικός τόπος διαμονής για αιωνιότητες στην περίπτωση που η ίδια κλείνεται μπροστά στο φως όταν κάποιος της το φέρει. . .
Αμήν
6940 9-10-1957
Η ευλογία του Θεού για κάθε δραστηριότητα. . .
Γάμοι. . .
Όλες οι ευλογίες πρέπει να προέρχονται από τον Θεό τον Ίδιο για να έχουν αποτέλεσμα. Και η ευλογία ενός ανθρώπου θα είναι «ευλογία» για τον συνάνθρωπο πάντα μόνο τότε που εκείνος επικαλείται τον Θεό, τότε δηλαδή που ο συνάνθρωπος ευλογείται στο όνομά Του. Και για αυτό το λόγο εσείς οι άνθρωποι μπορείτε και να συνδεθείτε μαζί Του μόνοι σας για να έχετε την ευλογία Του. Αφού η παράκληση να εγκρίνει ο Θεός αυτό που έχετε σκοπό να κάνετε θα σας αποφέρει και τη γεμάτη αγάπη βοήθειά Του σε όλες τις συνθήκες ζωής.
Ο Θεός μάλιστα επέλεξε στη Γη τους υπηρέτες Του οι οποίοι θα έπρεπε στη θέση Του να μεταδώσουν στους ανθρώπους αυτό που θέλει να τους χαρίσει ο Ίδιος. . . οι οποίοι μιλούν στους ανθρώπους στη θέση Του, γιατί ο Ίδιος δεν μπορεί να τους μιλά εξαιτίας της ελευθερίας βούλησής τους. Και αυτοί οι αντιπρόσωποί Του μπορούν επίσης να ικετεύσουν την ευλογία του Θεού για τον συνάνθρωπο, προκειμένου τα αποτελέσματα της πράξης αυτού να οδηθηθούν έτσι ώστε να ωφελήσουν τον άνθρωπο. Και αυτό εξαρτάται μονάχα από τον Θεό και για το λόγο αυτό μονάχα ο Θεός μπορεί να δώσει την ευλογία Του, ενώ ο άνθρωπος μπορεί να το κάνει μόνο ως ο αντιπρόσωπός Του, δηλαδή στο όνομα του Θεού.
Και για αυτό το λόγο ο κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να ικετεύσει την ευλογία του Θεού για το σχέδιό του, παρακάμπτοντας ανθρώπους που κατέχουν ένα αξίωμα όπου νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να δίνουν ευλογίες. Αφού συχνά πρόκειται μόνο ακόμα για τυπικότητες και οι άνθρωποι δεν προσέχουν πια το εσωτερικό νόημα. Στην περίπτωση που ένας άνθρωπος είναι εσωτερικά συνδεδεμένος με τον Θεό, δεν θα κάνει πια τίποτα χωρίς να ικετεύσει την ευλογία του Θεού για τη δραστηριότητά του, και την ευλογία του Θεού θα την έχει βέβαια. . .
Μια παροχή ευλογίας όμως που έχει γίνει τύπος, που διεξάγεται μηχανικά, που συνδέεται με έθιμα, θα μένει πάντα μόνο ένας τύπος και δεν θα έχει μεγάλο αποτέλεσμα στους ανθρώπους, αλλιώς πολλά πράγματα θα έπρεπε να έχουν τη συγκατάσθεση του Θεού που όμως δεν ανταποκρίνονται με τίποτα στο θέλημα του Θεού. Αφού ευλογίζονται π.χ. και τυπικοί γάμοι, στους οποίους ο Θεός δεν θα έδινε τη συγκατάθεσή Του και τους οποίους θα εμπόδιζε εάν δεν σεβόταν την ελεύθερη θέληση των ανθρώπων.
Τελούνται γάμοι με βάση εγκόσμια, υλιστικά συμφέροντα, που δεν αξίζουν την ονομασία «γάμος». . . Γίνονται δεσμοί που δεν εμφανίζουν εκείνες τις προϋποθέσεις με τις οποίες θα έπρεπε να τελεστεί ένας καλός μπροστά στον Θεό γάμος. . . Ωστόσο, η εκκλησία δεν αρνείται την ευλογία της σε τέτοιους δεσμούς· το αν όμως ο Θεός ο Ίδιος θα ευλογήσει έναν τέτοιο γάμο, παραμένει καθαρά υποθετικό. . . παρόλο που μια εκκλησιαστική ευλογία δεν χρειάζεται πάντα να παραμείνει αναποτελεσματική, στην περίπτωση που τόσο εκείνος που παρέχει την ευλογία όσο και αυτός που ευλογείται έχουν δημιουργήσει έναν έντονο δεσμό με τον Θεό, δηλαδή στην περίπτωση που όλοι οι συμμετέχοντες παρακαλούν τον Θεό για την ευλογία Του. Συνεπώς, το μόνο αποφασιστικό είναι ακριβώς εκείνος ο ολόψυχος δεσμός με τον Θεό, ο οποίος αποδεικνύει τη θέληση του ανθρώπου να τον ευλογήσει Εκείνος.
Ο Θεός θα είναι πάντα πρόθυμος να κατευθύνει τα πάντα έτσι ώστε να ωφελήσουν τη σωτηρία της ψυχής του ανθρώπου και θα ξέρει να κατευθύνει και τα επίγεια γεγονότα έτσι ώστε να αποφέρουν ευλογία στον άνθρωπο, στην περίπτωση που ο ίδιος ικετεύει την ευλογία του Θεού. Αλλά τα επιχειρήματα από την πλευρά των ανθρώπων που δεν έχουν καμία ευλογία του Θεού δεν θα είναι πολύ ωφέλιμα, καθώς επίσης η «ευλογία» που είναι μόνο ένας τύπος δεν μπορεί να αξιολογηθεί ως ένα θεϊκό προνόμιο, ως «ευλογία του Θεού». Μπορεί να έχει μια αξία πάντα μόνο αυτό για το οποίο παρακάλεσε κανείς και το οποίο εκτέλεσε κανείς πνευματικά και αληθινά. . . Και για αυτό το λόγο η κάθε ένθερμη προσευχή για την ευλογία του Θεού εκπληρώνεται, γιατί είναι θέλημα του Θεού να συνδεθεί ο άνθρωπος ολόψυχα μαζί Του, και γιατί μόνο αυτός ο ολόψυχος σύνδεσμος του αποφέρει την ευλογία. . .
Αμήν
Δώρο του Θεού: η σπιθίτσα της αγάπης ως το δικό Του τμήμα. . .
Το φως και η δύναμη είναι αυτά που σας λείπουν, γιατί είστε ακόμα ατελείς. Χωρίς φως και δύναμη όμως δεν θα πετύχετε την τελειότητα, και εσείς οι άνθρωποι θα είχατε πέσει ανέλπιδα θύματα μιας άθλιας κατάστασης εάν δεν σας παρεχόταν βοήθεια και αν δεν σας διοχετεύονταν φως και δύναμη, τα οποία σας δίνουν τη δυνατότητα να πετύχετε την κατάσταση της τελειότητας.
Στην αρχή της επίγειας σας ζωής λοιπόν δεν ξέρετε τίποτα για τις σχέσεις και συναρτήσεις, για το νόημα της επίγειας σας ζωής και για την αποστολή σας, δεν έχετε καθόλου γνώση. . . σας λείπει το φως. . . Και στην περίπτωση που αυτό σας διοχετεύεται, σας λείπει και πάλι η δύναμη να πετύχετε την πνευματική σας τελειοποίηση όσο δεν αποκτήσετε δύναμη, κάτι που μπορεί να γίνει πάντα μόνο μέσω της έμπρακτης αγάπης. Και για την απόκτηση αυτής της δύναμης. . . δηλαδή για την έμπρακτη αγάπη. . . σας λείπει τις περισσότερες φορές η θέληση, γιατί η ατελής σας κατάσταση σημαίνει ότι η θέλησή σας είναι πολύ εξασθενισμένη. . .
Έτσι λοιπόν είναι η ποιότητά σας στην αρχή της επίγειας σας ζωής, η οποία σας δόθηκε μονάχα για να διαμορφώσετε τον ατελή σας χαρακτήρα στην τελειότητα. Εντελώς χωρίς προοπτικές επομένως θα ήταν η επίγεια σας ζωή εάν δεν σας είχε χαρίσει ένα πράγμα η αγάπη του Θεού, ο Οποίος θέλει να σας βοηθήσει να ανακτήσετε την τελειότητα: Έβαλε μέσα σας μια μικροσκοπική σπιθίτσα του απέραντου Πνεύμα της αγάπης Του. . . Αυτή η σπιθίτσα της αγάπης είναι δικό Του τμήμα, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη μαζί Του, είναι πνεύμα του δικού του Πνεύμα, φως του δικού Του αιώνιου αρχέγονου Φωτός και είναι ταυτόχρονα δύναμη. . .
Αυτή η μικροσκοπική σπιθίτσα είναι ικανή να κατορθώσει μια μεταμόρφωση μέσα σας, με αποτέλεσμα να εξαφανιστεί οποιαδήποτε ατέλεια και να μπορέσετε να φύγετε από αυτή τη Γη ως αστραφτερά φωτεινά όντα. Αλλά αυτό προϋποθέτει να ανάψετε οι ίδιοι αυτή τη σπιθίτσα, να της διοχετεύετε τροφή για να μπορεί να εξαπλωθεί. . . προϋποθέτει να επιτρέψετε στο θεϊκό Πνεύμα της αγάπης να σας ωθήσει να δράτε με αγάπη. Αφού αυτή είναι η δραστηριότητά του, αυτή είναι η βοήθεια του Θεού, ότι αυτός ο πνευματικός σπινθήρας προσπαθεί ασταμάτητα να επηρεάζει τον άνθρωπο από το εσωτερικό του να είναι δραστήριος με αγάπη. . . επειδή η «αγάπη» είναι «φως και δύναμη», επειδή μέσω της έμπρακτης αγάπης εξαφανίζονται τόσο η έλλειψη γνώσης όσο και η έλλειψη δύναμης. . . επειδή μονάχα η αγάπη είναι το μέσο για να ανακτήσει το ον την τελειότητα, έτσι όπως ήταν αρχικά.
Κανένας άνθρωπος δεν θα πετύχαινε το στόχο του χωρίς αυτό τον σπινθήρα της αγάπης. Αφού το ον απόρριψε κάποτε με την ελεύθερη θέλησή του την ακτινοβολία της αγάπης του Θεού και δεν είναι πια ικανό για αληθινή αγάπη εξαιτίας της κληρονομικής μερίδας εκείνου που αρνήθηκε πρώτος στον Θεό την αγάπη του. . . Ο άνθρωπος λοιπόν είναι το ον που κάποτε έπεσε, το οποίο πίστευε ότι θα μπορούσε να υπάρχει χωρίς τη θεϊκή ακτινοβολία της αγάπης. . . Δεν μπόρεσε μεν να πεθάνει, να διαλυθεί, αλλά η κατάσταση ενός πεσμένου όντος έχει γίνει μια εντελώς διαφορετική από την αρχική του κατάσταση. . . Αφού μόνο η αγάπη είναι η ζωογόνη δύναμη που δίνει σε ένα ον τη δυνατότητα να δρα και να του προκαλέσει ευτυχία αυτή η δραστηριότητά του. Χωρίς την αγάπη το ον είναι νεκρό και το πνεύμα του είναι σκοτεινό, και κατά συνέπεια το ον είναι αναγκαστικά πολύ δυστυχισμένο.
Η αγάπη και το έλεος του Θεού όμως, παρά την κάποτε απόρριψη της αγάπης Του, έβαλε εκείνη τη σπιθίτσα αγάπης μέσα στην καρδιά του κάθε ανθρώπου και δημιούργησε με αυτό τον τρόπο έναν σύνδεσμο ανάμεσα στον Εαυτό Του και εκείνον. Αυτό τον σύνδεσμο όμως πρέπει να τον αξιοποιήσει ο άνθρωπος, επειδή και αυτός ο σπινθήρας της αγάπης, το τμήμα του θείου Πνεύματος, δεν εξαναγκάζει τη θέληση του ανθρώπου, ωστόσο προσπαθεί να επηρεάζει μέσω μιας σχεδόν ανεπαίσθητης πίεσης ακριβώς εκείνη τη θέληση να ασκήσει την αγάπη. Και με αυτό τον τρόπο μπορεί να φουντώσει μέσα στην καρδιά του ανθρώπου μια φλόγα που εκπέμπει φως και που ταυτόχρονα παρέχει στον άνθρωπο δύναμη, προκειμένου αυτός να αλλάξει τον χαρακτήρα του.
Για αυτό το λόγο ο κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να αποκτήσει φως και δύναμη κατά τη διάρκεια της επίγειας του ζωής. Αλλά αφού δεν πρέπει να αποκλειστεί η ελεύθερη θέλησή του, το Πνεύμα της αγάπης του Θεού δεν επιβάλλεται με τη βία και δεν εξαναγκάζει τον άνθρωπο να κάνει αυτό που θα έχει ως αποτέλεσμα την τελειότητά του. . . Και κατά συνέπεια αμέτρητοι άνθρωποι δεν εκμεταλλεύονται το μεγάλο δώρο της χάρης και παραμένουν μέσα στο σκοτάδι και χωρίς δύναμη, από την οποία κατάσταση μπορεί να απελευθερώσει την ψυχή τους μόνο η έμπρακτη αγάπη. . .
Αμήν
Επιστημονικές έρευνες μαζί με τον Θεό ή χωρίς τον Θεό. . . α
Φροντίστε πρώτα να δημιουργήσετε την τάξη μέσα σας, τότε θα λυθούν με θαυμάσιο τρόπο και όλα τα άλλα προβλήματα, τότε θα σας αποκαλυφθούν η θεϊκή τάξη και οι θεϊκοί νόμοι, δεν θα χρειαστεί να κάνετε έρευνες, αλλά θα καταλαβαίνετε τα πάντα ξεκάθαρα. . . τόσο τα έργα της δημιουργίας όσο και τους φυσικούς νόμους, τα οποία σας δίνουν αφορμή για κάθε είδους έρευνες και πειράματα. Μόνο η τάξη μέσα στον εαυτό σας σάς εγγυάται τη σωστή σκέψη, τη σωστή κατανόηση και τα αληθινά αποτελέσματα της λογικής σας σκέψης. Εάν δεν έχει ακόμα δημουργηθεί αυτή η τάξη μέσα στον εαυτό σας, θα μπορείτε να πειραματιστείτε όσο θέλετε. . . θα υπολογίζετε λάθος. . . και από έναν λανθασμένο λογαριασμό θα προκύψουν και πάλι λάθη.
Θέλω να καταλάβετε ότι εσείς ως άνθρωποι δεν θα μπορείτε να εξερευνήσετε τους φυσικούς νόμους όσο βρίσκεστε οι ίδιοι ακόμα εκτός του νόμου της αιώνιας τάξης. . . αφού τόσον καιρό ενεργείτε παρέα με τον αντίπαλο του Θεού, τον οποίο δεν θα συμφέρει ποτέ όταν σας χαριστεί ένα φως, αλλά ο οποίος θέλει να μπερδέψει τη σκέψη σας όλο και περισσότερο. Στόχος του είναι να απασχολήσει τους ανθρώπους από το πραγματικό τους καθήκον στη Γη. Στόχος του είναι να τους αποκαλύψει τα προβλήματα της δημιουργίας με διαφορετικό τρόπο, προκειμένου να καταστρέψει την πίστη τους σε έναν Θεό και Δημιουργό.
Και όλοι όσοι επιχειρήσουν να λύσουν τα μυστικά της δημιουργίας ενώ δεν είναι οι ίδιοι έντονα συνδεδεμένοι με τον Θεό, θα βγάζουν μόνο λάθος συμπεράσματα, γιατί βρίσκονται υπό τον επηρεασμό του αντιπάλου λόγω της δικής τους έλλειψης πίστης. Από την άλλη ωστόσο η δύναμη εκείνου δεν ξεπερνά τη δύναμη του Θεού. . . Αλλά τα πάντα αποδεικνύουν πόσο κοντά είναι το τέλος αυτής της Γης, αφού οι άνθρωποι δεν προσπαθούν να εκμεταλλευτούν μόνο τη Γη, αλλά και το σύμπαν, και για αυτό το λόγο η απάντηση θα έρθει από το σύμπαν.
Ακόμα πολλά θα βιώσετε εσείς οι άνθρωποι, γιατί όλες οι δυνάμεις της κόλασης είναι δραστήριες κατά αυτή την τελευταία περίοδο, και πράγματα που θεωρείτε αδύνατα θα πραγματοποιηθούν μέσω της επενέργειάς τους. Αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν θα σας συμφέρει, γιατί δεν πρόκειται το Πνεύμα του Θεού, αλλά το πνεύμα του αντιπάλου να εμπνεύσει τους ανθρώπους να πειραματιστούν με έναν τρόπο με τον οποίο θα θελήσουν να αποδείξουν την εξουσία και τη δύναμή τους. Η πνευματική ανάπτυξη δεν θα προωθηθεί με κανέναν τρόπο, με κανέναν τρόπο δεν θα αποκατασταθεί η θεϊκή τάξη που παράβηκε από την ανθρωπότητα, η οποία ζει χωρίς την παραμικρή αγάπη. . .
Με κανέναν τρόπο δεν επιδιώκει η ανθρωπότητα να δημιουργήσει την ειρήνη. Το μίσος και η φιλαρχία μόνο καθορίζουν τις πράξεις των ανθρώπων και ο καθένας προσπαθεί να ξεπεράσει τον άλλο, ποτέ όμως σχετικά με την έμπρακτη αγάπη, αλλά πάντα μόνο σχετικά με την επίδειξη της δύναμης και της γνώσης. . . Και η κάθε σκέψη, η κάθε επιδίωξη σχετίζεται μόνο με επίγειους στόχους. Και άρα οι άνθρωποι ζουν εκτός της θεϊκής τάξης και κατά συνέπεια δεν θα μπορούν ποτέ να κατορθώσουν ή να πετύχουν κάτι που θα συμφωνήσει με τη θεϊκή τάξη. Αλλά υπερεκτιμούν τη δική τους δύναμη.
Παρόλο που ο Θεός επιτρέπει να εκδηλώνεται ο αντίπαλός Του με έναν τρόπο που φαινομενικά ακυρώνει τη δημιουργηκή Του αρχή. . . έχουν τεθεί όρια σε εκείνον και στην επενέργειά του και επίσης στους ανθρώπους που βρίσκονται υπό την επιρροή του. Και οι ανθρώπινες δημουργίες δεν έχουν διάρκεια, αφού η αρχέγονη ουσία τους δεν είναι η δύναμη αγάπης που εκπήκασε από τον Θεό, αλλά δύναμη που μαζεύτηκε από τον αντίπαλο του Θεού διά της θέλησης των ανθρώπων και που κατευθύνθηκε λάθος. . . ή και φυσική δύναμη που κακομεταχειρήστικε, η οποία. . . εάν την εφάρμοζε κανείς καλά. . . θα μπορούσε να είναι ευλογία για τους ανθρώπους.
Αλλά δεν μπορεί ποτέ να γίνει λόγος για καλή εφαρμογή όπου οι άνθρωποι δεν τηρούν πρώτα τη θεϊκή τάξη. . . όπου υφίσταται ζημιά η πνευματική ανάπτυξη, όπου οι άνθρωποι δεν αποδέχονται τον Θεό και τη διακυβέρνηση και την ενέργειά Του, όπου επενεργεί ολοφάνερα ο αντίπαλος του Θεού και όπου οι άνθρωποι του είναι πρόθυμοι υπηρέτες. Αφού η θεϊκές-πνευματικές επιδιώξεις δεν κρύβονται, γίνονται φανερές, έτσι όπως και η ενέργεια του αντίπαλου πνεύματος είναι ευδιάκριτη. . .
Αμήν
Επιστημονικές έρευνες μαζί με τον Θεό ή χωρίς τον Θεό. . . β
Μπορέσατε να θέσετε τη Γη υπό την κατοχή σας για να ωριμάσετε πάνω της μέσα στο σύντομο χρονικό διάστημα της ζωής σας στη Γη. Μπορείτε να γίνετε κύριοί της όσο αυτό ανταποκρίνεται στο βαθμό της ωριμότητάς σας, και μπορείτε να την εκμεταλλευτείτε, αφού τα πάντα σας υπηρετούν για να διατηρηθεί η ζωή σας, στην περίπτωση που τα χρησιμοποιείτε σύμφωνα με την τάξη και ενταχθείτε οι ίδιοι στο νόμο της αιώνιας τάξης.
Η Γη ανατέθηκε στην ψυχή σας ως τόπος διαμονής με σκοπό την ωρίμανση εκείνης, και γεμάτοι ευγνωμοσύνη θα έπρεπε μόνο να αξιοποιήσετε αυτό το δώρο της χάρης. Αφού το να πρέπει να διανύσει κανείς την πορεία του στη Γη δεν είναι εύκολο μεν, αλλά παρέχει μέγιστες δυνατότητες για επιτυχία και ο άνθρωπος μπορεί να φύγει από τη Γη ως αληθινό παιδί του Θεού, κάτι στο οποίο του προσφέρει τη δυνατότητα μόνο η Γη. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν χρησιμοποιούν αυτή τη μεγάλη χάρη. . . Μέσα στην τύφλωσή τους πιστεύουν ότι μονάχα η ζωή πάνω σε αυτή τη Γη είναι ο σκοπός της ύπαρξής τους και σύμφωνα με αυτή την αντίληψη κανονίζουν τη ζωή τους.
Κάνουν τον εαυτό τους εξουσιαστές αυτής της Γης, όχι όμως με τον τρόπο όπως τους δόθηκε από τον Θεό το δικαίωμα, αλλά πάντα μόνο αποσκοπώντας σε επίγειες επιτυχίες, στην αύξηση των υλικών αγαθών και στην απόκτηση όλων εκείνων των πραγμάτων που ανήκουν σε όλους, τα οποία ωστόσο τα σφετερίζονται μερικοί. Και από αυτή τη στάση των ανθρώπων προκύπτει ότι σύντομα δεν θα αρκεστούν πια στον έλεγχο αυτής της Γης, ότι θα τολμήσουν να παρεμβούν σε μια περιοχή εκτός του έργου της δημιουργίας που τους ανατέθηκε από τον Θεό. . .
Αλλά ο Δημιουργός του ουρανού και της Γης προέβλεπε από την αρχή και αυτή την παρέμβαση. Δημιούργησε το σωτήριο σχέδιό Του ανάλογα με την ελεύθερη θέληση των ανθρώπων, ανάλογα με την κατεύθυνση της θέλησής τους την οποία διαλέγουν. Και αυτό το σωτήριο σχέδιο πραγματοποιείται πάντα τότε που η θέληση των ανθρώπων δίνει τη σχετική αφορμή. Μόλις δηλαδή οι ανθρώπινες ψυχές κινδυνεύουν στα σοβαρά να ξεχάσουν εντελώς το σκοπό της επίγειας τους ζωής, τότε που δεν μπορεί πια καθόλου να γίνει λόγος για μια ανάπτυξη ή για μια ωρίμασνη των ψυχών. Τότε και η Γη δεν έχει πια κανένα σκοπό και ο Θεός τελειώνει μια εποχή της λύτρωσης για να αρχίσει μια καινούργια με διαφορετικές προϋποθέσεις.
Οι άνθρωποι απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τον πραγματικό τους στόχο, κάνουν σχέδια και δουλεύουν με υπερβολικό ζήλο στην πραγματοποίησή τους, τα οποία δεν έχουν ούτε την παραμικρή σχέση με μια ψυχική ανάπτυξη. Και αυτή η στάση τους αποδεικνύει κυρίως ένα πράγμα: ότι η αρχή του να θέλουν να εξουσιάσουν αυξάνεται ολοένα και περισσότερο. . . και επομένως επίσης: ότι ο αντίπαλος του Θεού ενεργεί ευδιάκριτα και ότι οι άνθρωποι του είναι υποταγμένοι υπηρέτες. Αφού αυτό που επιδιώκουν οι άνθρωποι κατά την τελευταία περίοδο δεν έχει καθόλο στόχο την επιστροφή τους στον Θεό, τη μεταμόρφωση του είναι τους. . . αποβλέπει μονάχα σε επίγεια-υλιστικά πράγματα.
Είναι ευδιάκριτη η μανία των ανθρώπων να αποκτήσουν εξουσία και δύναμη, τιμή και δόξα και θέση προτεραιότητας. Και όλα αυτά αποδεικνύουν την επιρροή εκείνου που ως «αντίπαλος» του Θεού θέλει να αποσπάσει τους ανθρώπους και από την πραγματική τους αποστολή στη Γη και ο οποίος για αυτό το λόγο προσπαθεί να οδηγήσει τα βλέμματά τους σε αντίθετες προς τον Θεό επιχειρήσεις. Αλλά ο Θεός δεν εμποδίζει τους ανθρώπους. . . Τα προείδε όμως αυτά και θα τερματίσει τη λυτρωτική περίοδο γνωρίζοντας ότι η Γη δεν ανταπορκίνεται πια στο σκοπό της.
Οι άνθρωποι θα προσκομίζουν ακόμα απίστευτες αποδείξεις της λανθασμένης τους σκέψης και επιδίωξης και θα καυχιούνται για τις επιτυχίες τους. . . Αλλά δεν θα μπορούν να τις απολαύσουν για πολύ καιρό. . . Ο αντίπαλος έχει μεγάλη δύναμη κατά την τελευταία περίοδο και την εφαρμόζει με κάθε τρόπο. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν θα χρειαζόταν να του πέσουν θύματα, αφού έχουν στη διάθεσή τους υπέρμετρες χάρες, με αποτέλεσμα να μπορούσαν να απαλλαχτούν από εκείνον και τη δύναμή του. Αλλά οι ίδιοι οι άνθρωποι παραγνωρίζουν το σκοπό της επίγειας τους ζωής, οι ίδιοι οι άνθρωποι αφήνουν εύκολα να τυφλωθούν, και επομένως θα πρέπει να επιστούν τις συνέπειες όταν έρθει το τέλος. . .
Αμήν
6944 14-10-1957
Το καθήκον των αγωνιστών του Χριστού. . .
Να διεξαχθείτε όλο ζήλο τον αγώνα ενάντια στην πλάνη και στο ψέμα. . . Να ξέρετε ότι σας διάλεξα ως αγωνιστές Μου στους οποίους δίνω την εντολή να πολεμήσουν με το σπαθί του στόματος για Εμένα και για τη βασιλεία Μου. Δεν θέλω εσείς οι άνθρωποι να πάρετε μέτρα ο ένας ενάντια στον άλλο και να τραυματίσει ο ένας τον άλλον σωματικά. Δεν θέλω ο δυνατός να κάνει κατάχρηση της δύναμής του ενάντια στον αδύναμο, δεν θέλω κανέναν αγώνα με σκοπό να αποκτήσει κανείς επίγειες περιουσίες, αλλά έναν αγώνα, ο οποίος είναι δίκαιος, θέλω να διεξαχθείτε: τον αγώνα κατά της αναλήθειας, κατά των λανθασμένων διδασκαλιών, καθ’όσον αφορούν Εμένα και τη βασιλεία Μου, η οποία δεν ανήκει σε αυτό τον κόσμο. Αφού είναι οι λανθασμένες διδασκαλίες που εμποδίζουν τους ανθρώπους να αισθανθούν αγάπη για Μένα, και οι λανθασμένες διδασκαλίες οδήγησαν στον αντίπαλό Μου πολλές ψυχές. . .
[Δεν μεταφράζω το υπόλοιπο μήνυμα, γιατί πρόκειται για επαναλήψεις προηγούμενων μηνυμάτων. Σ.τ.μ.]
Οι σπόροι ποτέ δεν χάνονται. . .
Επέκεινα. . .
Πρόκειται για μια ευλογημένη επιχείρηση το να θέλει κανείς να φέρνει βοήθεια στις ψυχές μέσα στην κατάσταση ανάγκης τους, και για αυτό το λόγο μια τέτοια επιχείρηση θα είναι πάντα επιτυχής, ακόμα και στην περίπτωση που η επιτυχία δεν φαίνεται αμέσως. Εαν υπάρξει μόνο μια δυνατότητα να μιλήσει κανείς σε μια ψυχή, κάτι θα μείνει μέσα της, ακόμα και αν αυτή θα το θυμηθεί μόνο αργότερα. Αφού όμως η θέλησή της πρέπει να σέβεται πάντοτε, μερικές ψυχές θέλουν περισσότερο χρόνο ώσπου να καταλάβουν, και μπορεί μια ψυχή να αποβιώσει από τη Γη χωρίς να έχει εκμεταλλευτεί το δώρο της χάρης που της προσφέρθηκε στη Γη.
Αλλά και τότε θα υπάρχει η δυνατότητα να θυμηθεί τα λόγια σας, γιατί πρόκειται για πνευματικά αγαθά, τα οποία είναι άφθαρτα και τα οποία ως εκ τούτου μπορούν να επενεργήσουν στην ψυχή ακόμα και στο άλλο βασίλειο, πάντα με την προϋπόθεση ότι η ψυχή δεν προβάλλει σκληρή αντίσταση και δεν έχει εντελώς σκοτεινό πνεύμα. Για αυτό το λόγο μην πιστεύετε ποτέ ότι οι προσπάθειές σας είναι τελείως αναποτελεσματικές. . . Δεν ξέρετε για τη δύναμη του λόγου που εκπήγασε από Εμένα και που δεν χάνει ποτέ το αποτέλεσμά του στην περίπτωση που εγκαταλείφθηκε η αντίσταση. . . Επομένως είναι σημαντικό να σπαστεί πρώτα η αντίσταση μιας ψυχής, η οποία αντίσταση εμποδίζει το αποτέλεσμα της δύναμης του λόγου Μου. . .
Άρα από τη μια πρέπει στη Γη να προσφερθεί σε έναν άνθρωπο ο λόγος Μου με αγάπη, γιατί η αγάπη μπορεί να σπάσει την αντίσταση του ανθρώπου. . . Και από την άλλη πρέπει να γίνει παράκληση με αγάπη για τις ψυχές στο επέκεινα, η οποία μπορεί επίσης να σπάσει την κάποτε αντίστασή τους. . . Τότε όμως θα βιώσουν και το αποτέλεσμα της δύναμης του λόγου Μου, τότε αυτός θα ηχήσει ξαφνικά ξανά μέσα τους, έτσι όπως τους τον προσφέρατε στη Γη, και τότε θα το αποδεχθούν ευχαρίστως και με ευγνωμοσύνη και ο λόγος Μου θα τους γίνει κατανοητός. . .
Μπορείτε επομένως να σκορπίζετε πολλούς σπόρους, οι οποίοι θα φυτρώσουν μάλιστα κάποτε, ακόμα και αν τώρα οι κόποι σας σάς φαίνονται μάταιοι. . . Ο λόγος Μου δεν θα χαθεί όταν εξέρρευσε κάποτε από Εμένα και βρήκε το δρόμο προς μια καρδιά. . . Μπορεί να αναπαύεται για ατελείωτα διαστήματα μέσα σε πετρώδες έδαφος και παρ’όλα αυτά θα ριζοβολήσει κάποτε, όσο απίστευτο και να σας φανεί αυτό. Αλλά πρόκειται για δύναμη αγάπης που εξέρρευσε από Μένα, η οποία δεν χάνει ποτέ το αποτέλεσμά της, το αποτέλεσμα της οποίας μόνο σταματά όπου συναντά αντίσταση. Αφού όμως κάθε ον θα εγκαταλείψει κάποτε την αντίστασή του, θα έρθει βέβαια η ώρα όπου ο λόγος Μου που του προσφέρθηκε θα αρχίσει να ενεργεί.
Και στην περίπτωση που στο επέκεινα αφυπνίζεται μια ψυχή στη ζωή, δηλαδή στην περίπτωση που παρατά την αντίστασή της και που ακολουθεί τα δασκαλέματα και τις συμβουλές των πνευματικών φίλων, τότε θα σηκωθούν μέσα της επίσης όλες οι πνευματικές τροφές οι οποίες της προσφέρθηκαν στη Γη, οι οποίες της έφερα ο Ίδιος διά των υπηρετών Μου. Τότε θα αρχίσει να φωτίζεται το εσωτερικό της και τότε θα καταλάβει και τη μεγάλη της ενοχή του ότι περιφρόνησε το λόγο. Αφού θα καταλάβει ότι στη Γη θα μπορούσε να πετύχει πολύ περισσότερα, και ο ίδιος ο λόγος τον οποίο απόρριψε κάποτε θα τη δικάσει. . . Η μετάνοια της θα είναι μεγάλη, και παρ’όλα αυτά θα μπορέσει να ξεφύγει από την άθλια κατάσταση και να ανέβει, μολονότι δεν θα μπορέσει ποτέ πια να φτάσει στο στόχο τον οποίο θα μπορούσε να πετύχει στη Γη.
Ό,τι εκπορεύτηκε από Εμένα δεν μπορεί να πεθάνει ποτέ. . . Ωστόσο, το αποτέλεσμα αυτού εξαρτάται από τη στιγμή της παραίτησης ενός όντος από την αντίστασή του. . . μπορεί να έχει αποτέλεσμα μετά από λίγο και μπορεί να βοηθήσει την ψυχή να αποκτήσει αφάνταστη μακαριότητα. Μπορεί όμως και να διαρκέσει ατελείωτους καιρούς ώσπου να επιτραπεί το αποτέλεσμά του, και ωστόσο δεν θα χαθεί. Και αυτή η γνώση ας παροτρύνει εσάς τους υπηρέτες Μου σε εντατική δραστηριότητα. Να σκορπίζετε παντού τους σπόρους που έχετε στη διάθεσή σας, να κουβαλάτε το λόγο Μου όπου και να σας προσφερθεί μια ευκαιρία. . .
Μόνο στους υπηρέτες του Σατανά να μην τους δώσετε σημασία, γιατί αλλιώς θα κάνατε μάταιη δουλειά, αφού η επιδίωξη εκείνων είναι να ενεργούν εναντίον Μου. Βρίσκονται σε ανοιχτό αγώνα εναντίον Μου και θα επιτεθούν και σε σας και θα σας φερθούν εχθρικά. Για αυτό το λόγο να γυρίσετε την πλάτη σας σε εκείνους που ανήκουν ολοφάνερα στον αντίπαλό Μου. Αλλά αυτούς θα τους καταλάβετε, αφού δεν κρύβουν το πρόσωπό τους όταν πρόκειται να πάρουν μέτρα ενάντια στο φως που αστράφτει από το ύψος κάτω στη Γη. . .
Αμήν
Άνοιγμα της πόρτας της καρδιάς. . .
Αγία κοινωνία. . .
Όποιος κλείνει την πόρτα του και Με εμποδίζει να μπω, θα πρέπει να στερηθεί τα αναγκαία, αφού μονάχα Εγώ μπορώ να του φέρω αυτά που έχει ανάγκη η ψυχή του. Εσείς οι άνθρωποι πιστεύετε ότι μπορείτε να προμηθευθείτε παντού τροφή και ποτό, την τροφή για την ψυχή σας, και δεν σκέφτεστε ότι μόνο Εγώ μπορώ να δώσω στην ψυχή σας τη σωστή τροφή και ότι. . . όπου και να πηγαίνετε. . . πρέπει πάντα να τη ζητάτε από Εμένα τον Ίδιο. Πρέπει άρα να ανοίξετε την πόρτα της καρδιάς σας, προκειμένου να μπορέσω ο Ίδιος να μπω για να σας θρέψω. . . Και στην περίπτωση που ζητάτε τη σωστή τροφή από Εμένα τον Ίδιο, δεν έχει σημασία πού θα Μου απευθύνετε αυτή την παράκληση. Αφού θα σας ακούω πάντα και θα έρθω κοντά σας όπου και να Με φωνάξετε.
Δεν πρόκειται να μετέφερα κάπου την τροφή και το ποτό για να μπορείτε να τα προμηθευθείτε χωρίς να συνάψετε επαφές με Εμένα τον Ίδιο. . . Μόνο από το χέρι Μου θα μπορείτε να παραλάβετε τη σωστή τροφή και το σωστό ποτό, με τα οποία θα μπορέσει να θεραπευτεί η ψυχή σας και να τονωθεί για την πορεία σας προς την πατρίδα σας. Και για αυτό το λόγο πρέπει ο Ίδιος να έχω τη δυνατότητα να μπω στο εσωτερικό σας. Πρέπει να Μου ανοίξετε πρόθυμοι την πόρτα και πρέπει να κοινωνήσετε μαζί Μου, γιατί θέλω ο Ίδιος να σας θρέψω, γιατί προσφέρω ο Ίδιος στον καθένα εκείνη την τροφή την οποία έχει ανάγκη για να θεραπευτεί η ψυχή του. . .
Εγώ μόνο χτυπάω την πόρτα της καρδιάς σας, εσείς οι ίδιοι όμως πρέπει να την ανοίξετε και να Με αφήσετε να μπω στην καρδιά σας. Ποιο λοιπόν το όφελος όταν χωρτάσετε μια τροφή την οποία δεν ετοίμασα ο Ίδιος για σας; Θα γεμίσετε μάλιστα τον εαυτό σας, ωστόσο δεν θα μπορέσετε να βγάλετε από την τροφή τις ουσίες τις οποίες έχει ανάγκη η ψυχή σας για την ανάπτυξή της. . . αυτή θα παραμείνει νεκρή ή εξασθενισμένη, θα πεινά και θα διψά και δεν θα της παρασχεθεί βοήθεια μέσα στην κατάσταση ανάγκης της. . . Και αυτή είναι η μοίρα των ψυχών εκείνων που κάνουν με ζήλο προσπάθειες να διεισδύσουν στο «λόγο του Θεού», που ασχολούνται συνέχεια με το λόγο του Θεού και που μόνο βαρύνουν με αυτόν το μυαλό τους, που μέσω μελετών επιδιώκουν να εξακριβώσουν το νόημα του θεϊκού λόγου, ενώ οι ψυχές τους μένουν με άδεια χέρια.
Πιστεύουν λοιπόν ότι τρέφουν την ψυχή τους, και όμως αποδέχεται μόνο το μυαλό τους κάτι το οποίο ονομάζουν «ψωμί του ουρανού», το οποίο θέλουν και πάλι να μοιράσουν στους συνανθρώπους τους. Οι ίδιοι θα μείνουν με άδεια χέρια, δηλαδή οι ψυχές τους θα στερούνται τα αναγκαία. Και ούτε οι συνάνθρωποί τους δεν θα μπορέσουν να παραλάβουν τίποτα, εάν δεν δημιουργήσουν πρώτα τον ολόψυχο δεσμό μαζί Μου και Μου ζητήσουν να τους θρέψω, εάν δεν άνοιξαν πρώτα την πόρτα για να μπορέσω να μπω στο εσωτερικό τους, προκειμένου να κοινωνήσω μαζί τους. . .
Όλα τα λόγια Μου είχαν ένα πνευματικό νόημα, το οποίο όμως δεν προσέχουν πια οι άνθρωποι. Και όταν είπα στους μαθητές Μου: «Πάρτε και φάτε, πάρτε και πιείτε. . . κάντε αυτό στην ανάμνησή Μου. . .» το πνευματικό νόημα και αυτών των λόγων ήταν πάντα μόνο ο απευθείας δεσμός μαζί Μου. . . δηλαδή θα έπρεπε να σκεφτούν Εμένα μόλις παραλάβουν τροφή και ποτό που να θρέψει την ψυχή τους. Η προσφορά του ψωμιού και του κρασιού και μόνο θα ωφελήσει την ψυχή τόσο λίγο όσο και η ανάγνωση και το άκουσμα του θεϊκού λόγου, στην περίπτωση που δεν σκέφτηκε κανείς πρώτα ολόψυχα Εμένα, με αποτέλεσμα να τραφεί η ψυχή του από Εμένα τον Ίδιο. . . Και δεν φτάνουν τα κενά λόγια για να Με φωνάξει κανείς κοντά του. . . Πρέπει να πρόκειται για μια πνευματική και αληθινή επίκληση. . .
Πρέπει να Μου ανοίξει κανείς την πόρτα της καρδιάς του και πρέπει να Με παρακαλέσει να μπω. . . Και θα μοιράζω πράγματι την τροφή και το ποτό που έχει ανάγκη η κάθε ψυχή. Το άνοιγμα της πόρτας επομένως σημαίνει την εθελοντική στροφή του ανθρώπου σε Μένα, σημαίνει την επιθυμία του να ενωθεί μαζί Μου και την παράκλησή του να του παράσχω τα δώρα της χάρης. Το άνοιγμα της πόρτας είναι η ομολογία της αδυναμίας του και της ανάγκης της ψυχής του η οποία θα ήθελε να αναζωογονηθεί από Εμένα τον Ίδιο. Και από μια τέτοια ανοιχτή πόρτα θα περάσω μάλιστα μέσα στην καρδιά του ανθρώπου, θα δώσω στην ψυχή του τροφή και ποτό και εκείνη θα θεραπευτεί, θα ωριμάσει, θα αποκτήσει τη ζωή, την οποία δεν θα μπορεί ποτέ πια να χάσει. . .
Αμήν
6948 18-10-1957
Υπερεκτίμηση των υλικών αγαθών. . .
Προσπαθείτε να πάρετε από τη ζωή ό,τι και να σας προσφέρει αυτή. Επιδιώκετε με όλες σας τις αισθήσεις τα αγαθά αυτού του κόσμου, αυξάνετε την περιουσία σας και μαζεύετε με ζήλο επίγειους θησαυρούς. . . Δεν σκέφτεστε καθόλου πόσο άχρηστα είναι όλα αυτά που επιθυμείτε. . . Δεν σκέφτεστε τι είναι άραγε η ύλη και ποια σχέση έχετε μαζί της. Τα υλικά αγαθά θα πρέπει μεν να σας υπηρετήσουν, μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε προς το συμφέρον σας, αλλά δεν πρέπει να αφήσετε να σας ελέγξουν εκείνα. . .
Και το κάνετε αυτό όταν οι σκέψεις και οι επιδιώξεις σας συγκεντρώνονται αποκλειστικά στην απόκτηση υλικών αγαθών. Τότε έχετε ήδη γίνει σκλάβοι της ύλης ή και σκλάβοι εκείνου το πεδίο του οποίου είναι ο υλικός κόσμος. Αφού οποιαδήποτε ύλη είναι πνευματικό το οποίο αποστάτησε κάποτε από τον Θεό, το οποίο σκλήρυνε εξαιτίας της αντίστασής του στον Θεό και το οποίο εξαναγκάζεται τώρα από το θέλημα του Θεού να υπηρετήσει, προκειμένου να ξεφύγει και πάλι από την αποσκληρυμμένη κατάστασή του. . .
Ο άνθρωπος όμως ήταν κάποτε το ίδιο, το οποίο μετά από ένα ατελείωτα μεγάλο χρονικό διάστημα και μέσω της αναγκαστικής υπηρεσίας κατόρθωσε να ανέβει, με αποτέλεσμα να είχε τη δυνατότητα να αποβάλει τα υλικά περιβλήματα και να ανακτήσει μέχρι έναν ορισμένο βαθμό την ελευθερία του, προκειμένου να ελευθερωθεί και από το τελευταίο υλικό περίβλημα μέσω μιας σωστής σχέσης με τον Θεό και επίσης απέναντι στην ύλη, την οποία άρα υπερνίκησε. Ο άνθρωπος θα έπρεπε να βοηθήσει την ύλη να υπηρετήσει, αλλά δεν πρέπει να της επιτρέψει να τον ελέγξει. Η συμπεριφορά των ανθρώπων ωστόσο αποδεικνύει το τελευταίο. . .
Η μανία τους με την ύλη έχει γίνει υπερβολικά μεγάλη. Οι άνθρωποι ζουν μόνο ακόμα προς αυτό το στόχο, δηλαδή για να αποκτήσουν όσα τους προσφέρει ο κόσμος. Και η απόλαυσή τους της ιδιοκτησίας τους είναι μια ανοιχτή στροφή προς εκείνον από τον οποίο να αποδεσμευτούν είναι η αποστολή τους στη Γη. Αφού όποιος επιθυμεί τον κόσμο με τα αγαθά του, δεν λαχταρά το βασίλειο που δεν ανήκει σε αυτό τον κόσμο. Αφού όποιος επιθυμεί τον κόσμο, δεν σκέφτεται καθόλου ή μόνο λίγο τον Θεό και Δημουργό του, δεν έχει τη σωστή σχέση μαζί Του, δεν είναι το «παιδί» που ψάχνει να βρει τον «Πατέρα» του. . . Έχει ακόμα πολλά κοινά με εκείνον που είναι ο κύριος του υλικού κόσμου. Επιδιώκει να επιστρέψει σε εκείνον, από τον έλεγχο του οποίου ο Θεός, διά της πορείας του ανθρώπου μέσα από τη δημιουργία, τον είχε βοηθήσει να ξεφύγει μέχρι το βαθμό όπου του είναι εύκολο να αποδεσμευτεί εντελώς από εκείνον κατά τη διαμονή του στη Γη.
Ποτέ όμως δεν μπορεί ένας άνθρωπος να κατορθώσει αυτή την αποδέσμευση εάν δεν ελευθρερωθεί πρώτα από τον πόθο του για εκείνα τα υλικά αγαθά. Μόνο τότε που θα μάθει να τα περιφρονήσει, που δεν θα τα εκτιμήσει περισσότερο από το ότι τον υπηρετούν σύμφωνα με τη θεϊκή τάξη, μόνο τότε που θα του είναι άξια επιδίωξης τα πνευματικά αγαθά, μπορεί να παραλάβει τα τελευταία και άρα να κάνει την αλλαγή από αυτό τον κόσμο στο πνευματικό βασίλειο. Και μόνο τότε θα πετύχει την πλήρη αποδέσμευση από τον κύριο αυτού του κόσμου. Και θα μπορούσε να το κάνει αυτό ο καθένας αν μόνο ήθελε μια φορά να λάβει υπόψη του την έλλειψη αξίας των γήινων αγαθών· αν σκεφτόταν μια φορά ποια αξία θα έχει έστω και το πιο λαχταριστό πράγμα αυτού του κόσμου κατά την ώρα του θανάτου του ανθρώπου, την οποία δεν μπορεί να καθορίσει ο ίδιος, η οποία όμως μπορεί να τον περιμένει κάθε μέρα.
Ο άνθρωπος ζει και για αυτό το λόγο σκέφτεται μόνο τη ζωή, όχι όμως τον θάνατο, ο οποίος είναι τόσο βέβαιος όσο και η ζωή του. . . και ο άνθρωπος αποτινάζει απρόθυμα κάθε σκέψη για το θάνατο. . . Και παρ’όλα αυτά ξέρει ότι δεν θα μπορέσει να πάρει μαζί του στο άλλο βασίλειο τίποτα από αυτά που απόκτησε κατά τη διάρκεια της επίγειας του ζωής. . . Ωστόσο, επιτρέπει να τον ελέγχει η σκέψη του να διαμορφώσει την επίγεια του ζωή όσο το δυνατό πιο ωραία και επηρέαζεται ξανά και ξανά κατ’αυτό τον τρόπο από τον αντίπαλο του Θεού, με αποτέλεσμα η απληστία του σχετικά με τα υλικά αγαθά να αυξάνεται συνέχεια. Αφού κάθε άνθρωπος επιδιώκει να ξεπεράσει τον άλλον και κανένας δεν σκέφτεται πόσο φτωχός είναι στ’αλήθεια και σε πόσο άθλια κατάσταση θα περάσει στο πνευματικό βασίλειο όταν έρθει η ώρα του.
Επίγεια και πνευματικά αγαθά μαζί όμως δεν μπορεί να αποκτήσει κανένας άνθρωπος. Θα έχει μαζέψει πλούσια ευλογία κατά το τέλος της επίγειας του ζωής μόνο εκείνος που θα έχει γίνει κύριος των αγαθών αυτού του κόσμου, εκείνος που επιδίωκε μόνο να μαζέψει πνευματικούς θησαυρούς, τα οποία έχουν διάρκεια σε όλη την αιωνιότητα. . .
Αμήν
Η αφορμή για να μιλήσει ο Θεός σε έναν άνθρωπο. . .
Η ζωντανή απόδειξη της αγάπης Μου είναι ο λόγος που σας διοχετεύεται από τα ύψη ως η απευθείας ακτινοβολία από Εμένα. . . αφού σας μιλάω γιατί σας αγαπώ και γιατί θέλω να κερδίσω και τη δική σας αγάπη. Αιώνια, άφθαρτη αγάπη Με συνδέει με τα πλάσματά Μου, και αυτή η αγάπη θέλει να εκφραστεί. Δεν της φτάνει να σας διατηρήσει, να εξασφαλίσει την ύπαρξή σας. . . Θέλει να επικοινωνήσει μαζί σας, θέλει να σας δώσει μια απόδειξη ότι το ύψιστο, το πιο τέλειο Ον, το Οποίο σας δημιούργησε, είναι μόνιμα συνδεδεμένο μαζί σας. . . Θέλει να επιθυμήσετε να είστε κοντά σε αυτό το Ον, στον Θεό και Πατέρα σας, και να δημιουργήσετε επίσης ξανά τον στενό δεσμό τον οποίο διαλύσατε κάποτε. . . Και για αυτό το λόγο σάς αποκαλύπτομαι, για αυτό το λόγο μιλάω ξανά και ξανά σε σας τους ανθρώπους, για αυτό το λόγο ακούτε το λόγο Μου από τα ύψη.
Εάν η αγάπη Μου για σας είχε μειωθεί εξαιτίας της κάποτε αποστασίας σας, η μεγάλη απόστασή σας από Μένα θα ήταν μάλιστα αρκετή αφορμή για να παραμείνω σιωπηλός απέναντί σας, γιατί ήσασταν εσείς οι ίδιοι που απομακρυνθήκατε από Εμένα. . . Αλλά η αγάπη Μου για σας δεν μπορεί να μειωθεί ποτέ, και όσο περισσότερο και να απομακρυνθείτε από Μένα, τόσο πιο εντατικές θα είναι οι προσπάθειές Μου να σας φέρω πίσω σε Μένα, και η εξήγηση για αυτό είναι ακριβώς η υπέρμετρη αγάπη Μου. Εσείς οι άνρθωποι όμως δεν μπορείτε να κατανοήσετε τη σημαίνει για ένα ον το να κατέχει την απεριόριστη αγάπη Μου. Ούτε μπορείτε να φανταστείτε ποιο αποτέλεσμα πάνω σας θα είχε αυτή η αγάπη εάν την ανταποδίδατε, εάν με την ίδια αγάπη θα βιαζόσασταν να φτάσετε και πάλι κοντά Μου, έτσι όπως ήσασταν αρχικά. . .
Ζείτε σε έναν κόσμο που μάλλον δεν γνωρίζει πια την αγάπη, οι ίδιοι είστε πρόθυμοι για αγάπη μόνο σε μικρό βαθμό. Δεν κάνετε καμία προσπάθεια να δοκιμάσετε τη δύναμη της αγάπης, γιατί δεν ξέρετε ότι η αγάπη είναι στην ουσία δύναμη. . . Και λόγω της άγνοιάς σας μένετε μακριά από την Πηγή της αγάπης, από την οποία θα μπορούσατε να αντλήσετε άφθονη δύναμη. Και αν θέλω πρώτα να διορθώσω αυτή την άγνοιά σας, πρέπει ο Ίδιος να σας μιλήσω και να σας διαφωτίσω. Και είναι ήδη μια απόδειξη της αγάπης Μου για σας ότι θέλω να σας βοηθήσω να αποκτήσετε μια ευτυχία που ακόμα σας είναι εντελώς άγνωστη. Αν ήθελα να σας αφήσω έτσι όπως είστε, δεν θα χρειαζόταν να σας μιλήσω, αλλά τότε θα βαδίζατε αιώνια μέσα στην άγνοια, δηλαδή με σκοτεινό το πνεύμα σας, και δεν θα ήσασταν ευτυχισμένοι. . . αφού το σκοτάδι δεν είναι ευτυχία.
Δημιούργησα όμως από τη δύναμη της αγάπης Μου μακάρια όντα, τα οποία ακτινοβολούσε συνέχεια η αγάπη Μου και στα οποία προκαλούσε ξανά και ξανά καινούργια ευτυχία, γιατί η αγάπη Μου δεν μπορεί παρά να χαρίζει τον εαυτό της. . . Εσείς όμως, ως τα όντα που αποστάτησαν από Μένα, στερείστε αυτής της ευτυχίας, ωστόσο, δεν θα χρειάζεται ποτέ να στερείστε της αγάπης Μου. Και αυτή η αγάπη επιδιώκει να σας διαμορφώσει και πάλι έτσι ώστε θα μπορεί ξανά να σας χαρίζει χωρίς να την απορρίψετε. Ένα τέτοιο δώρο της αγάπης είναι και ο λόγος Μου που σας μιλά από τα ύψη, ο οποίος θα ήθελε να σας δώσει μια αναλαμπή φωτός που να αγγίξει τις καρδιές σας και που να τις ανοίξει για το ρεύμα της αγάπης Μου.
Σας μιλάω μόνο γιατί εσείς οι άνθρωποι αμφισβητείτε μια σχέση με ένα ανώτερο Ον, με το Ον που σας δημιούργησε. . . επειδή απομονωθήκατε τόσο από αυτό το Ον ώστε αμφισβητείτε την ύπαρξή Του. Αλλά ο λόγος Μου θα πρέπει να σας αποδείξει τον Εαυτό Μου, αφού δεν θα σας εγκαταλείψω, ακόμα και στην περίπτωση που Μου αντιστέκεστε ακόμα. . . Η αγάπη Μου σας ακολουθεί και η αγάπη Μου θα αποδείχνει ξανά και ξανά τον εαυτό της, χωρίς να εξαναγκάσει τη θέλησή σας. Αλλά η δύναμη της αγάπης Μου θα σας αγγίξει κάποτε και θα της παραδοθείτε εθελοντικά.
Θέλω να έχετε ανά πάσα στιγμή τη δυνατότητα να αναγνωρίσετε τον Θεό και Πατέρα σας, θέλω να λάβετε γνώση της ατελείωτης αγάπης Του μέσω του λόγο τον οποίο διοχετεύω ο Ίδιος στη Γη. . . Αφού θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο για τους ανθρώπους να πιστέψουν σε έναν Θεό της αγάπης και του ελέους, γιατί τους λείπει κάθε φως, γιατί οι άνθρωποι δίνουν πρόσβαση στον εαυτό τους περισσότερο στην πλάνη από ό,τι στην αλήθεια, και γιατί μονάχα η αλήθεια μπορεί να εκπέμψει ένα σωστό φως. Ο λόγος Μου από τα ύψη όμως είναι η αλήθεια, είναι το φως μέσα στο οποίο μπορεί κανείς να αναγνωρίσει και να αγαπήσει τον Εαυτό Μου και το οποίο για αυτό το λόγο θα ανάβω ξανά και ξανά, προκειμένου να κερδίσω την αγάπη των πλασμάτων Μου. . .
Αμήν
Ο Εωσφόρος και η αποστασία του από τον Θεό. . .
Το προαιώνιο σχέδιό Μου αφορά την επαναπροώθηση του πνευματικού το οποίο έδεσε στον εαυτό του ο αντίπαλός Μου μετά την πτώση του στην άβυσσο, μετά την αποστασία του από Μένα και την εξέγερσή του εναντίον Μου. Ο αντίπαλός Μου προέκυψε από την αγάπη Μου ως το πρωτοδημιούργητο ον. . . Είχα δημιουργήσει αυτό το ον κατ’εικόνα Μου, και επομένως κατείχε μια αφθονία φωτός και δύναμης, ήταν πανίσχυρος και σοφός, και με αυτές τις ποιότητες Μου συμπαραστεκόταν. . . Ήταν το πιο μακάριο πλάσμα, διότι η αγάπη Μου το ακτινοβολούσε αδιάκοπα, η οποία χαρίζει την ύψιστη μακαριότητα και η οποία προσπαθούσε ξανά και ξανά να αυξήσει αυτή τη μακαριότητα εκείνου του όντος.
Μέσα σε αυτό το δημιουργημένο από Εμένα ον καθρεφτιζόταν το αρχέγονο είναι Μου, μόνο που εκείνο είχε τοποθετηθεί εκτός Μου και ήταν ορατό για Μένα, ενώ το ον δεν μπορούσε να δει Εμένα. Αλλά ήξερε για Μένα, ήξερε ότι του έδωσα την ύπαρξή του και ότι παραλάβαινε από Μένα εκείνη τη δύναμη αγάπης που χαρίζει τη μακαριότητα. Αφού Εγώ ο Ίδιος μετέδωσα εκείνη τη γνώση στο ομοίωμά Μου, γιατί ήθελα να δημιουργήσω μια ανταλλαγή των σκέψεών μας. . . γιατί του είχα δώσει και την ικανότητα να καταλαβαίνει το «λογο», ο οποίος ηχούσε μέσα του ως σχηματισμένη σκέψη και τον οποίο μπορούσε επίσης να ανταποδώσει. Και επομένως γινόταν η πιο μακάρια επικοινωνία μεταξύ μας, η οποία ήταν ο λόγος για τον οποίο είχα δημιουργήσει το ον.
Αφού η ατελείωτη αγάπη Μου έψαχνε έναν συντονισμό, έψαχνε ένα σκεύος μέσα στο οποίο να μπορούσε να ρεύσει, έψαχνε ένα αντικείμενο το οποίο να μπορούσε να κάνει ευτυχισμένο, στο οποίο ήθελε να ετοιμάσει για πάντα την πιο μακάρια ύπαρξη. . . Αυτό το σχέδιο είχε μάλιστα καταστρωθεί από Μένα από τους αιώνες των αιώνων, αλλά άφηνε πάντοτε ανοιχτό το ερώτημα αν και αυτό το ον θα συμφωνούσε με το σχέδιό Μου. Γιατί εκείνο είχε δημιουργηθεί με πλήρως ελεύθερη τη θέλησή του και είχε τοποθετηθεί εκτός Μου ως ανεξάρτητο ον που μπορούσε να διαθέσει τον εαυτό του.
Παρόλο που οι σκέψεις Μου ηχούσαν μέσα του με τη μορφή του λόγου, το ον δεν αναγκαζόταν να σκέφτεται και να θέλει το ίδιο με Εμένα. . . Κατείχε την ικανότητα να σκέφτεται το λόγο Μου προς όλες τις κατευθύνσεις. . . μπορούσε δηλαδή αυθαίρετα να δώσει στο λόγο ένα νόημα που δεν έβαλα μέσα του Εγώ. Αλλά ήταν ικανό για αυτό μόνο στην περίπτωση που θα δημιουργούσε μια λανθασμένη σχέση μαζί Μου, με τον Θεό και Δημιουργό του. . . ενώ συμφωνούσε εντελώς μαζί μου σχετικά με τη σκέψη και τη θέλησή του όσο Μου άνοιγε τον Εαυτό του με αφοσιωμένη αγάπη για να παραλάβει την ακτίνα της αγάπης Μου.
Αλλά το ον είχε επίγνωση ακριβώς αυτής της ικανότητάς του και δοκίμασε για αυτό το λόγο και την κατάσταση της απόρριψης της δύναμης αγάπης Μου, προκειμένου να μπορούσε να σχηματίσει τις σκέψεις του σύμφωνα με τη δική του θέληση. . . Αυτές οι δοκιμές έγιναν μόνο μετά από ατελείωτα χρονικά διαστήματα της απεριόριστης μακαριότητας την οποία είχε χαρίσει στο ον η αγάπη Μου. . . Και κατά εκείνο τον καιρό της ολόψυχης παρέας του πρωτοδημιούργητου όντος μαζί Μου το ον ήταν δραστήριο με δημιουργικό τρόπο σε ένα βαθμό ώστε έδωσε τη ζωή σε αμέτρητα όντα. Γιατί εκείνη η ορμή για ανταλλαγή σκέψεων, για ένα αντικείμενο που θα παραλάβαινε την αγάπη του, υπήρχε και μέσα σε εκείνο το ον ως ένδειξη του ότι ήταν κατ’εικόνα Μου. Για αυτό το λόγο προμήθευα το ον αδιάκοπα με τη δύναμη που είχε ανάγκη για τη δημιουργική του δραστηριότητα.
Όταν όμως το ον έκανε τις πρώτες δοκιμές να απορρίψει τη δύναμη αγάπης Μου που του εισέρρεε, ξεκίνησε και η διαδικασία της λανθασμένης σκέψης του. . . και παροδικά μειώθηκε η δύναμη για τη δημιουργική του δραστηριότητα. . . Αλλά το ον αισθάνθηκε και τη μείωση της μακαριότητάς του και στράφηκε και πάλι σε Μένα με αγνή αγάπη, με αποτέλεσμα να μπορούσα ξανά να του χαρίσω ευτυχία και να συνέχιζε επίσης η δημιουργία όντων ύψιστης τελειότητας. . .
Ωστόσο, εκείνες οι παροδικές διακοπές αυξάνονταν. . . Αφού το ον εξέταζε ξανά και ξανά μέσα του αν μήπως θα ήταν ικανό να κατορθώσει και να δημουργήσει τα ίδια χωρίς Εμένα. Και δοκίμαζε και τη δημιουργική του δραστηριότητα, απομονώνοντας τον εαυτό του κατά καιρούς από Εμένα, δηλαδή απορρίπτοντας και την εισροή της δύναμης αγάπης, ενώ χρησιμοποιούσε παρ’όλα αυτά τη δύναμη που κατείχε για να δημιουργήσει όντα σύμφωνα με τη θέλησή του, τα οποία κουβαλούσαν ήδη μέσα τους ένα κομμάτι της δικής του θέλησης. Αλλά επρόκειτο πάντα μόνο για σύντομες δοκιμές και το ον επέστρεφε ξανά και ξανά σε Μένα για να βιώσει την ευτυχία που του χάριζε η δύναμη αγάπης Μου. Ωστόσο, η σκέψη του έπαιρνε όλο και πιο εχθρικές μορφές. . .
Μου ζήλευε τη δύναμη αγάπης αυτό το ον. . . ο Εωσφόρος. . ., για την οποία ήξερε ότι εκπήγαζε από Μένα, και τον απασχολούσε η ιδέα μέσω ασταμάτητης δημιουργίας καινούργιων όντων να Με εξαναγκάσει να του δώσω τη δύναμη αγάπης Μου, να σφετεριστεί ο ίδιος το δικαίωμα νομής εκείνων των όντων και άρα να Με αποδυναμώσει με αυτό τον τρόπο. . . ενώ ήθελε να απολαύσει τις αποδείξεις της δύναμης που θα Μου είχε αφαιρέσει και να Με ξεπεράσει σχετικά με την εξουσία και τη δύναμή του. . .
Αυτές οι σκέψεις δεν εμφανίστηκαν ξαφνικά μέσα του, αλλά μια μοναδική λανθασμένη σκέψη. . . μια στιγμή της σκέψης στραμμένη σε λάθος κατεύθυνση. . . έκανε χώρο για όλο και κανούργιες λανθασμένες ιδέες. Ο Εωσφόρος είχε πέσει σε δίλημμα με τον εαυτό του. Και θα μπορούσε εύκολα να ξεφύγει από αυτό το δίλημμα αν είχε ανταλλάξει απόψεις μαζί Μου για αυτό, κάτι που του ήταν μάλιστα δυνατό.
Προμηθευόταν συνέχεια τη δύναμη αγάπης Μου και ακριβώς αυτή η αδιάκοπη εισροή τον παρακίνησε στην λανθασμένη σκέψη ότι αυτή η εισροή δεν θα άλλαζε ποτέ στην αιωνιότητα, ακόμα και τότε που θα απομονώταν από Εκείνον τον Οποίο αναγνώρισε μάλιστα ως τον Θεό και Δημιουργό του. Αλλά η κάθε σκέψη του που ήταν στραμμένη εναντίον Μου αποδυνάμωσε την παροχή της δύναμης και έκανε το ον όλο και πιο ατίθασο απέναντί Μου. . . ώσπου τελικά Με απαρνήθηκε εντελώς, με αποτέλεσμα να έβαλε τέρμα στην εισροή της δύναμης που το έκανε ικανό να δημιουργεί. . .
Αλλά κατά αυτό το ατελείωτο χρονικό διάστημα είχε προκύψει ένας ατελείωτος αριθμός όντων από τη θέλησή του και με τη χρήση της δύναμής Μου. Και αυτά τα όντα είχαν εκείνον τον χαρακτήρα που ανταποκρινόταν στη στάση του δημιουργού τους απέναντι σε Μένα. . . Ωστόσο, η δύναμη αγάπης Μου πλημμύριζε όλα τα όντα, αλλιώς δεν θα μπορούσαν να δημιουργηθούν, και αυτή η δύναμη αγάπης έσπρωχνε όλα αυτά τα όντα και σε Μένα στον ίδιο βαθμό όπως και στον δημιουργό τους. Αφού παρόλο που αυτός έβαλε τη λανθασμένη θέλησή του μέσα σε αυτά τα όντα, υπήρχε μέσα τους επίσης το φως της γνώσης, το οποίο άναψε η δύναμη αγάπης μέσα τους.
Επομένως, τα όντα δεν ήταν ακόμα αμαρτωλά όταν τους έδωσε την ύπαρξη ο τωρινός αντίπαλός Μου. Αλλά ήταν εύκολα διατεθειμένα να πιστέψουν στις ιδέες αυτού όταν τους παρουσιάστηκε ως το ύψιστο ον, γιατί κανένα από τα δημιουργημένα όντα δεν μπορούσε να Με δει. Η αγάπη τα έσπρωχνε σε Μένα, αλλά εκείνος που τους ήταν ορατός ήθελε να τον αποδεχθούν ως Θεό και Δημιουργό. Και είχε μάλιστα την αναγνώριση εκείνων των όντων η πράξη της δημιουργίας τον οποίων είχε γίνει τη στιγμή της εσωετερικής αντίστασης του Εωσφόρου σε Μένα. . .
Εγώ χάριζα φως σε εκείνες τις ψυχές, αυτές ήταν επίσης ικανές να ακούν το λόγο Μου και είχαν και την ικανότητα σκέψης. . . Άρα δεν χρειζόταν να πιστέψουν στις ιδέες του και να τον αναγνωρίσουν, αλλά η θέλησή τους ήταν ελεύθερη, δεν μπορούσαν να εξαναγκαστούν ούτε από Μένα ούτε από τον αντίπαλό Μου. Και για αυτό το λόγο λοιπόν έγιναν αμαρτωλά όταν έπρεπε να χρησιμοποιήσουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και αποφάσισαν υπέρ του αντιπάλου Μου. Αφού Με αναγνώρισαν, αλλά ακολούθησαν εθελοντικά εκείνον που μπορούσαν να δουν. . .
Επρόκειτο κατά κάποιον τρόπο για μια απόφαση παρά την ορθή τους κρίση. . . και για αυτό το λόγο για μια μέγιστη ενοχή, η οποία απόφερε στο ον πλήρη εξασθένιση, μια σκοτεινή πνευματική κατάσταση και τη στέρηση κάθε δύναμης. . . Αφού με πλήρη συνείδηση απόρριψαν την εισροή της δύναμης αγάπης Μου όταν ακολούθησαν τον αντίπαλό Μου στο βάθος. . . Μόνο όποιος είναι ικανός να συλλάβει πόση ήταν η τελειότητα με την οποία γεννήθηκαν κάποτε τα όντα από Μένα, πόσο δυνατά φεγγοβολούσε το φως μέσα σε όλα, μπορεί να φανταστεί το μέγεθος εκείνης της ενοχής του ότι εγκατέλειψαν το φως και ακολούθησαν εκείνον που τα οδήγησε στο σκοτάδι.
Δεν θα ήταν δυνατόν να ζητηθεί ο λόγος από όλα αυτά τα πεσμένα όντα εάν μέσω της θέλησης του αντιπάλου Μου είχαν στερηθεί οποιαδήποτε γνώση. Αλλά ήταν όλα τα προϊόντα της δύναμης αγάπης Μου και άρα αυτή τα ακτινοβολούσε και ως φωτεινά όντα ήταν ικανά να πάρουν τη σωστή απόφαση όταν αυτό ζητήθηκε από εκείνα. Ωστόσο, μόνα τους έστρεψαν σε λάθος κατεύθυνση τη θέλησή τους και δεν εμποδίστηκαν να το κάνουν αυτό. Και ανάλογα με την ενοχή τους είναι επομένως και η απόστασή τους από Μένα, και η επιστροφή τους σε Μένα θα απαιτήσει αιωνιότητες και θα μπορέσει να γίνει μόνο τότε που το κάθε ον που κάποτε έπεσε αναγνωρίσει και ζητήσει την είς αντικατάστασιν εξιλέωση του ανθρώπου Ιησού. . .
Αμήν
Η επίτευξη της κατάστασης του παιδιού του Θεού είναι εφικτή μόνο σε αυτή τη Γη. . .
Μόνο στη Γη σάς είναι δυνατόν να πετύχετε τον ύψιστο βαθμό της τελειότητας, προκειμένου να μπορέσετε ως σωστά «παιδιά» του Θεού να μπείτε στη μακαριότητα. Η Γη είναι ο εκπαιδευτικός σταθμός για το πνευματικό, γιατί έχει τις μεγαλύτερες απαιτήσεις στη θέληση του ανθρώπου. Όλα τα σχολεία σε ολόκληρο το σύμπαν χρησιμεύουν στην ωρίμανση του πνευματικού και μπορούν επίσης να το βοηθήσουν να αποκτήσει αφάνταστη μακαριότητα. Ωστόσο, μόνο μια πορεία μέσα από αυτή τη Γη μπορεί να αποφέρει στο ον την κατάσταση του παιδιού του Θεού, ένα βαθμό της μακαριότητας που σημαίνει ότι το ον ακτινοβολείται άμεσα από τη δύναμη και την αγάπη, ότι ο ουράνιος Πατέρας είναι ακριβώς δίπλα του και ότι το ον Τον βλέπει πρόσωπο με πρόσωπο με όλο το μεγαλείο Του.
Οι βαθμοί της μακαριότητας στο βασίλειο του φωτός είναι ποικίλοι, και σημαίνει ήδη ευτυχία και μακαριότητα όταν ένα ον πέτυχε να μπει στο βασίλειο του φωτός. Αλλά ο βαθμός της μακαριότητας μπορεί να αυξάνεται συνέχεια, και αυτό είναι δύσκολο να σας το κάνει κανείς κατανοητό όσο η σκέψη σας είναι ακόμα περιορισμένη, όσο ζείτε ακόμα στη Γη. Μπορείτε παρ’όλα αυτά να εκπαιδευτείτε ώστε να επιδιώξετε τον ύψιστο στόχο τον οποίο μπορεί να σας αποφέρει η πορεία μέσα από τη Γη.
Θέλω να ξέρετε και να πιστέψετε ότι ο Θεός σάς ενσάρκωσε σε αυτή τη Γη, γιατί θα ήθελε να ετοιμάσει ακριβώς σε σας μια αφάνταστα ωραία μοίρα, την οποία ωστόσο πρέπει να αποκτήσετε οι ίδιοι, την οποία δεν μπορεί να σας χαρίσει. Σας προσφέρει όμως όλες τις δυνατότητες για να σας εξασφαλίσει την επίτευξη του στόχου. Οι ψυχές που βαδίζουν πάνω σε αυτή τη Γη έχουν ήδη ανέβει από τα πιο βαθιά βάθη, έχουν πίσω τους έναν τέτοιο Γολγοθά ώστε έχουν μάλιστα προετοιμαστεί για να μπορέσουν ακόμα να διανύσουν το τελευταίο σύντομο κομμάτι του δρόμου τους. Ωστόσο, ακριβώς αυτή η τελευταία δοκιμαστική περίοδος είναι ένας κίνδυνος, γιατί μετά από τον ατελείωτο διάστημα της πιο βασανιστικής φυλάκισης οι ψυχές αισθάνονται τώρα μια ορισμένη ελευθερία και μπορούν εύκολα να της κάνουν κατάχρηση.
Ακριβώς αυτή η Γη είναι ένας τόπος του πειρασμού, γιατί οι ψυχές που ενσαρκώθηκαν στη Γη ήταν οι πιο πιστοί οπαδοί του αντιπάλου του Θεού, τους οποίους αυτός δεν θέλει να δώσει, και για αυτό το λόγο επενεργεί διαρκώς στο πνευματικό που επιδιώκει να ανέβει στα ύψη. Όταν όμως αυτοί οι κάποτε πιο πιστοί οπαδοί του πεσμένου αρχέγονου πνεύματος τα καταφέρουν να ελευθερωθούν από τα δεσμά εκείνου, θα τους περιμένει μια πάρα πολύ καταπληκτική μοίρα. Αφού τότε θα έχει γίνει μια μεταμόρφωση σε αυτούς από «πλάσματα» σε «παιδιά» του Θεού, κάτι που όμως προϋποθέτει μια πλήρη αφοσίωση στον Θεό, μια ολοκληρωτική μεταμόρφωση του είναι τους, μια ύψιστη διαμόρφωση στην αγάπη. . . και κατά συνέπεια μια επίγεια πορεία που είναι πάρα πολύ δύσκολη και οδυνηρή, προκειμένου να τους επιτρέψει να πετύχουν το στόχο τους.
Μόνο λίγοι άνθρωποι όμως πετυχαίνουν αυτό τον υψηλό βαθμό της τελειότητας. Παρ’όλα αυτά ο Θεός αξιολογεί περισσότερο την πορεία μιας ψυχής πάνω στη Γη παρά μια πορεία μέσα από τους άλλους σταθμούς της ωρίμανσης, οι οποίοι βάζουν πιο εύκολους όρους στα όντα. Αλλά και σε αυτά τα όντα χαρίζονται ευτυχία και μακαριότητα εφόσον μόνο εκτελέσουν τα καθήκοντα που τους ανατίθενται σε όλα εκείνα τα σχολεία της θεϊκής αγάπης. Ολόκληρο το πνευματικό θα έπρεπε να βρει το δρόμο πίσω [στον Θεό· σ.τ.μ.], και η μακαριότητα αποτελείται από το ότι δεν υπάρχει κανένα τέλος, από το ότι το ον θα επιδιώκει ασταμάτητα και ταυτόχρονα θα ικανοποιείται ασταμάτητα· η μακαριότητα αποτελείται από το ότι αυξάνεται ασταμάτητα η μακαριότητα την οποία χαρίζει ο Θεός σε αυτούς που Τον πλησιάζουν.
Αλλά οι άνθρωποι στη Γη δεν ξέρουν τι μπορούν να πετύχουν μέσω του τρόπου ζωής τους. . . Δεν ξέρουν ότι θα μπορέσουν να πηδήσουν αμέτρητα επίπεδα, ότι τους είναι δυνατόν να αποκτήσουν μια θέση κοντά στην πατρική καρδιά, η οποία θα τους αποζημιώσει αιώνια για την πιο δύσκολη επίγεια μοίρα, για μια επίγεια πορεία που τους φαίνεται σχεδόν αφόρητη. . . Και πάνω σε αυτή τη Γη ο Θεός για αυτό το λόγο ενσαρκώθηκε ως άνθρωπος για να δείξει στους ανθρώπους πώς πρέπει να είναι η ζωή ενός ανθρώπου για να πετύχει αυτός αυτό το ύψιστο στόχο. Τους έδειξε ότι είναι εφικτό να πνευματοποιήσει κανείς διά της αγάπης και της λύπης την ψυχή του σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορέσει αυτή να ενοποιηθεί τελείως με τον Θεό. Και ως αποτέλεσμα αυτής της πλήρους ενοποίησης με τον Πατέρα θα είναι και θα παραμένει αιώνια ανείπωτα μακάρια. . .
Αμήν
Η πίστη που μπορεί να μετακινήσει βουνά. . .
Η πίστη όλων σας δεν είναι ακόμα αρκετά δυνατή, αλλιώς δεν θα εμφανιζόταν μέσα σας ούτε η παραμικρή αμφιβολία όταν απευθύνεστε σε Μένα μέσω μιας ολόψυχης προσευχής. Σας λείπει η δύναμη της πίστης που μπορεί να μετακινήσει βουνά. . . Θέλω μεν πάντα να υποκύψετε στο θέλημά Μου, να μπείτε εντελώς μέσα στο θέλημά Μου· αλλά αν είχατε μια ισχυρή πίστη, δεν θα εμφανιζόταν μέσα σας η αμφιβολία ότι μήπως θέλω κάτι διαφορετικό από το να σας δώσω αυτό που ζητάτε. . . Αφού αυτή είναι η δύναμη της πίστης, δηλαδή ότι αισθάνεστε ένα μαζί Μου και με το θέλημά Μου, ότι αισθάνεστε τόσο έντονα συνδεδεμένοι μαζί Μου ώστε η ίδια θέληση επικρατεί και μέσα σε σας, ώστε δεν αισθάνεστε πια μεμονωμένοι από Εμένα. Η δύναμη της πίστης σάς δίνει το συναίσθημα της πλήρους συμφωνίας της δικής Μου και της δικής σας θέλησης όσο βαδίζετε στον επίγεια σας δρόμο. Και επομένως ξέρετε πάντα ότι θα ζητήσετε μόνο αυτό που θέλω να σας δώσω.
Τον δεσμό μαζί Μου πρέπει να τον διαμορφώσετε ακόμα πολύ δυνατότερο, και τότε θα είστε πράγματι ικανοί να μετακινήσετε βουνά. Αφού τότε θα είμαι πάντα Εγώ Εκείνος που θα εκτελέσει αυτά που θέλετε να εκτελέσετε εσείς. Και για αυτό το λόγο να αποκρούσετε κάθε αμφιβολία, να Με παρακαλέσετε να σας βοηθήσω με την πλήρη πίστη ότι θα σας βοηθήσω. . . Αφού μόλις συνδεθείτε ολόψυχα μαζί Μου, θα Μου απευθύνετε μόνο τέτοιες παρακλήσεις η εκπλήρωση των οποίων δεν θα βλάψει την ψυχή σας. Και επομένως να αναρωτηθείτε κάθε φορά αν επιθυμείτε κάτι για την ψυχή σας ή μόνο για το κορμί σας. . . Αυτό που ωφελεί την ψυχή σας πράγματι δεν θα της το αρνηθώ. Αυτό που είναι λαχταριστό μόνο για το κορμί σας μπορώ μάλιστα να σας το αρνηθώ, αλλά πάντα μόνο από αγάπη για σας, προκειμένου να μην υποστεί ζημιά η ψυχή σας.
Αλλά σας το λέω ξανά και ξανά ότι οι ίδιοι θα Μου απευθύνετε μόνο τέτοιες παρακλήσεις τις οποίες θα εκπληρώσω μόλις Μου είστε ολόψυχα αφοσιωμένοι. Και άρα πρέπει πρώτα να αναρωτηθείτε ποιανού είδους είναι η σχέση ανάμεσα σε σας και σε Μένα. . . Και όσο αμφιβάλλετε, αυτή η σχέση θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη. Αφού όταν είστε πεπεισμένοι για την παρουσία Μου στο εσωτερικό σας, τότε ξέρετε επίσης ότι κανονίζω τα πάντα και ότι σκέφτομαι και δρω για σας. Τότε ξέρετε επίσης ότι για Μένα τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, ότι θέλω μόνο να Μου έχετε εμπιστοσύνη. . . ότι απαιτώ από σας μόνο μια ισχυρή, ακλόνητη πίστη στην αγάπη, στη σοφία και στη δύναμή Μου. . .
Θέλω να αποκτήσετε αυτή την πίστη για να μπορείτε να τη μεταδώσετε και σε άλλους. Και όσο πιο δυνατή είναι αυτή η πίστη μέσα σας, τόσο πιο πεπεισμένοι θα μπορείτε να επενεργήσετε πάνω στους συνανθρώπους σας, οι οποίοι θα έπρεπε επίσης να ξαναβρούν την πίστη. Τη δύναμή Μου μεν δεν την αμφισβητείτε, αλλά αμφισβητείτε το θέλημά Μου. . . Άρα η θέλησή σας πρέπει ακόμα να είναι διαφορετική από τη δική Μου, γιατί αλλιώς θα ξέρατε ότι συμφωνείτε πλήρως μαζί Μου, με αποτέλεσμα να μην επιθυμούσατε τίποτα που να μην ανταποκριθεί στο θέλημά Μου. . . Όταν όμως επιθυμείτε, να ξέρετε ότι επιθυμώ το ίδιο για σας. . . ότι θέλω και να εκπληρώσω τις παρακλήσεις σας μόλις υποταχθείτε σε Μένα και στο θέλημά Μου. Αφού σε αυτή την περίπτωση δεν μπορείτε να θέλετε τίποτε άλλο. Και τότε η προσευχή σας θα είναι ορθή και δεν θα χρειαστείτε να αμφιβάλετε.
Να επιδιώκετε πάντα μόνο να Με αφήνετε να είμαι παρών στο εσωτερικό σας διά της θέλησής σας να ζήσετε έτσι όπως Μου αρέσει, διά της ολόψυχης προσευχής και διά της αδιάκοπης έμπρακτης αγάπης. . . Τότε η θέλησή σας θα είναι πάντα ίδια με τη δική Μου και θα Με παρακαλείτε πάντα μόνο για αυτά που θα σας παράσχω, αφού τότε η θέλησή σας θα είναι η δική Μου και θα Με παρακαλείτε πάντα μόνο για αυτά που θα ωφελήσουν τη σωτηρία της ψυχής σας. . .
Αμήν
Σωστή και λάθος σκέψη. . .
Στον άνθρωπο δόθηκε η ικανότητα να σκέφτεται. Κατά συνέπεια έχει και τη δυνατότητα να κάνει έρευνα, να διεισδύσει σε τομείς που μέχρι τότε του ήταν άγνωστοι. Μπορεί να χρησιμοποιήσει τη λογική του για να βγάζει συμπεράσματα και μπορεί να χτίζει πάνω στα συμπεράσματα ή πάνω στις πείρες του. . . Με αυτό τον τρόπο ο άνθρωπος έχει και τη δυνατότητα για δημιουργικές δραστηριότητες, αφού ό,τι θέλει να δημιουργήσει πρέπει να το σκεφτεί πρώτα για να ανταποκριθεί στο σκοπό για το οποίο θα δημιουργηθεί.
Ο άνθρωπος μπορεί μεν και να βγάζει λάθος συμπεράσματα, μπορεί να χρησιμοποιήσει με λάθος τρόπο την ικανότητα σκέψης του. Η σκέψη του μπορεί να κινηθεί σε λάθος τροχιά και επομένως τα αποτελέσματα μπορεί να προκαλέσουν ζημιά στους ανθρώπους. Πάντα όμως έχει τη δυνατότητα να αποκαταστήσει την τάξη μέσα στη σκέψη του, γιατί εναπόκειται σε εκείνον πώς θα αξιοποιήσει την ικανότητα σκέψης του. Πρέπει λοιπόν πρώτα ο άνθρωπος να λάβει υπόψη του ότι μπορεί τόσο να σκέφτεται σωστά όσο και λάθος. Και πρέπει να προσπαθήσει να εξακριβώσει τα αίτια. . . εάν θέλει να εξασφαλιστεί να μην πάρουν οι σκέψεις του μια λανθασμένη κατεύθυνση.
Όσον καιρό υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και ανάμεσα σε εκείνους το μυαλό των οποίων είναι υψηλά αναπτυγμένο, δεν μπορούν όλοι να έχουν αξίωση για αλήθεια των πορισμάτων του μυαλού τους. . . Και όσο υπάρχουν ακόμα επίμαχα ερωτήματα, και σε επίγειους τομείς, η ικανότητα σκέψης του καθένα αξιοποιείται με διαφορετικούς τρόπους. Στην περίπτωση που ο άνθρωπος θεωρεί την ικανότητα σκέψης του μόνο ένα ταλέντο το οποίο η φύση έβαλε μέσα του αυθαίρετα και το οποίο να αναπτύξει είναι η δική του υπόθεση, το μυαλό του παροτρύνεται μάλιστα πάντα σε αυξημένη δραστηριότητα, αλλά ο άνθρωπος δεν έχει καμία βεβαιότητα ότι η σκέψη του είναι σωστή. . .
Εάν όμως θεωρεί την ικανότητα σκέψης του ένα αγαθό το οποίο του δόθηκε από μια δημιουργική Δύναμη, θα επιδιώξει να κερδίσει τη συμπάθεια αυτής της δημιουργικής Δύναμης. Και τότε η σκέψη του θα οδηγείται έτσι ώστε το μυαλό του θα παράγει αληθινά αποτελέσματα. Και τότε θα συμφωνούν επίσης όλα τα αποτελέσματα εκείνων των ερευνητών που εμπιστεύονται σε μια δημιουργική Δύναμη την Οποία αναγνώρισαν πριν ξεκινήσουν έρευνες που θα απαιτήσουν πολλά από την ικανότητα σκέψης τους. Και τότε θα φανεί μια ανάπτυξη, τα έργα που δημουργήθηκαν θα είναι ευλογία για τους ανθρώπους, θα έχουν μια υπηρετική αποστολή και θα εκπληρώσουν μάλιστα τον υπηρετικό τους σκοπό. . .
Έτσι όπως η δημιουργική Δύναμη δεν αρνείται τη συμπαράστασή Της στους ανθρώπους που Της τη ζητούν, έτσι συμμετέχει μια αντίπαλη δύναμη στη σκέψη εκείνων που απομονώνονται από την πρώτη. . . Και αυτή η αντίπαλη δύναμη επιδιώκει να οδηγήσει λάθος τη σκέψη τους για να εμποδίσει να προκύψουν ευλογημένα δημιουργήματα, για να ενοχλήσει οποιαδήποτε τάξη. Αφού ο άνθρωπος ο ίδιος δεν είναι ο «δημιουργός» των σκέψεών του, αλλά αυτές του στέλνονται από το πνευματικό βασίλειο. Ο άνθρωπος όμως επεξεργάζεται εκείνες τις σκέψεις ανάλογα με τη θέλησή του, και για αυτό το λόγο τού δόθηκε η ικανότητα σκέψης.
Μπορεί να βρει αποδείξεις για την ορθότητα της σκέψης του και μπορεί επομένως να βγάλει συνεπή συμπεράσματα παρά την επιρροή του αντιπάλου. . . Αλλά τότε ο στόχος τον οποίο επιδιώκει καθορίζεται από την αντίπαλη δύναμη, με αποτέλεσμα να υπάρξει αμετάκλητα κάποτε ένα λάθος συμπέρασμα, το οποίο θα καταστρέψει όλες τις μέχρι τότε επιτυχίες ή τα μέχρι τότε αποτελέσματα της έρευνας. . . όσο τεράστια και πειστικά και να φαίνονταν.
Μπορεί όμως ο άνθρωπος να είναι βέβαιος για την επιτυχία του και δεν χρειάζεται να φοβάται λάθος συμπεράσματα στην περίπτωση που αφοσιώνεται συνειδητά στη Δύναμη η Οποία τον εξόπλισε με το μυαλό και με την ικανότητα σκέψης. . . στην περίπτωση που παρακαλά αυτή τη Δύναμη για σωστή σκέψη ανάλογα με τον προορισμό του στη Γη. Τότε μπορεί να διεισδύσει και σε τομείς που είναι ακόμα ανεξερεύνητοι και μπορεί να διευρύνει τις γνώσεις που απόκτησε και να μαζεύει ξανά και ξανά νέες γνώσεις. Οι δραστηριότητές του μπορεί να είναι ευλογία για την ανθρωπότητα, αφού αυτά που θα επιχειρήσει θα ανταποκριθούν στο θέλημα εκείνης της δημιουργηικής Δύναμης την Οποία παρακάλεσε ο άνθρωπος να τον οδηγήσει. . .
Η επιστήμη πρέπει να συνεργάζεται με τον Θεό. . . Αφού και το πιο οξύ μυαλό μπορεί να κάνει λάθος στην περίπτωση που ο άνθρωπος αποκλείει τον Θεό, τη προσωποποίηση ολόκληρης της σοφίας. . . αφού τότε έχει πρόσβαση το αντίπαλο πνεύμα του Θεού, το οποίο θέλει να μπερδέψει τη σκέψη των ανθρώπων, γιατί μισεί και προσπαθεί να καταστρέψει ό,τι δείχνει τη θεϊκή τάξη και γιατί η ενέργειά του δεν θα αποτελείται ποτέ από το να βοηθήσει την ανθρωπότητα να αποκτήσει ευλογία. . . ενώ η ενέργειά του ξεκινά αμετάκλητα εκεί όπου οι άνθρωποι δεν δίνουν χώρο μέσα στις καρδιές τους στον Θεό και Δημιουργό τους.
Όσο μεγάλη και να είναι η πρόοδος στο επιστημονικό πεδίο. . . εσείς οι άνθρωποι θα μπορείτε να την απολαύσετε μόνο τότε που η θεϊκή συμπαράσταση είναι φανερή. . . Αλλά θα πρέπει να φοβάστε τα αποτελέσματα εκεί όπου ο άνθρωπος θα κατορθώσει κάτι μόνος του, χωρίς τον Θεό. . . Αφού αυτός δεν εργάζεται μόνος του, αλλά παρέα με εκείνον στον οποίο έχει υποταχθεί λόγω της απομόνωσής του από τον Θεό. . . και η επενέργεια εκείνου φέρνει την καταστροφή και τον θάνατο. . .
Αμήν
Η ικανότητα σκέψης δεν σημαίνει την παραγωγή σκέψεων. . .
Είναι αδύνατον να παράγετε οι ίδιοι σκέψεις μέσα σας, αλλά μπορείτε να πιάνετε τις σκέψεις που ρέουν κοντά σας και να τις επεξεργάζεστε. Αφού η σκέψη είναι μια πνευματική εκπομπή δύναμης, κάτι που θα καταλάβετε όταν λάβετε υπόψη σας ότι έχετε μάλιστα την ικανότητα να σκεφτείτε αυτό που μάθατε με οποιονδήποτε τρόπο, ότι όμως δεν θα σκεφτείτε κάτι που σας είναι εντελώς άγνωστο, πριν να μην σας χτυπήσει μια ακτίνα σκέψης, η οποία όμως δεν μπορεί να έχει την αρχή της μέσα σε σας τους ίδιους. Αλλά ο κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να στοχάζεται και να λύνει μέσα του επίσης εντελώς άγνωστα προβλήματα, στην περίπτωση που αφήνει να του εισρεύσουν τα ρεύματα των σκέψεων τα οποία τον αγγίζουν από το πνευματικό βασίλειο. Αυτό όμως δεν είναι ποτέ μια απόδειξη του ότι είναι ο ίδιος ο δημιουργός εκείνων των σκέψεων. . .
Όταν σας έδωσα τη ζωή, όταν σας έβγαλα εκτός του Εαυτού Μου ως ανεξάρτητα πλάσματα, δημιούργησα έναν σύνδεσμο ανάμεσα σε Μένα και σε σας, ο οποίος αποτελούταν από το ότι σας μιλούσα και ότι μπορούσατε να Μου απαντήσετε. . . Και αυτά τα λόγια Μου μπορούσατε να τα αισθανθείτε και επίσης να τα ακούσετε. . . Το συναίσθημα ήταν η «σκέψη», την οποία αντιληφθήκατε ακουστά ως «λόγο». Μέσω της ικανότητας σκέψης σας όμως μπορούσατε να πάρετε θέση σε αυτή τη σκέψη ή σε αυτό το λόγο και μπορούσατε να απαντήσετε ανάλογα με τη θέλησή σας. . . ή μπορούσατε επίσης αυθαίρετα να σκεφτείτε περισσότερο τη σκέψη που σας διοχετεύτηκε, μπορούσατε να της δώσετε άλλες μορφές σύμφωνα με τη θέλησή σας. Μπορείτε κατά κάποιον τρόπο να αναπτύξετε τη σκέψη προς κάθε κατεύθυνση, μπορείτε να κρίνετε σωστά και λάθος τη σκέψη που σας στάλθηκε. . . Και αυτή είναι η ικανότητα σκέψης, την οποία χάρισα σε σας τα δημιουργημένα όντα για να μπορώ να επικοινωνήσω μαζί σας, και πάλι ανάλογα με τη θέλησή σας.
Πρέπει πρώτα να υπάρχει κάτι, μόνο τότε μπορείτε να ασχοληθείτε μαζί του. Και η αρχέγονη Πηγή όσων υπάρχουν είμαι Εγώ ο Ίδιος. . . Τα πάντα εκπορεύονται από Εμένα, άσχετα με το αν πρόκειται για τη ζωή ενός πλάσματος ή για τη μακαριότητα των ανώτατων πνευμάτων. . . Και έτσι εκπηγάζει από Εμένα και «ο λόγος», ο οποίος εμφανίζεται πρώτα μέσα στον άνθρωπο ως σκέψη, η οποία όμως πρέπει να πιαστεί από τον άνθρωπο με την ελεύθερη θέλησή του. Και τότε μπορεί αυτός να ασχοληθεί μαζί της και να την αξιοποιήσει ανάλογα με τη θέλησή του. Το μυαλό του ανθρώπου λοιπόν δεν μπορεί να παράγει σκέψεις, μπορεί όμως να διαλέγει και να αποδέχεται τα κύματα των σκέψεων που των περιστρέφονται.
Το μυαλό του μπορεί να διώχνει ή να πιάνει τα κύματα των σκέψεων που ρέουν κοντά του. Και μπορείτε να το καταλάβετε εύκολα όταν πάρετε σαν μέτρο σύγκρισης τη διαδικασία της εκπομπής και της λήψης πάνω στην οποία αναπτύξατε τη τεχνολογία του ραδιόφωνου. . . Μια ανώτερη θέληση ή ένα ανώτερο ον είναι η αρχή των ακτινοβολιών, τις οποίες μπορεί να πιάνει κάθε ον. Αυτές οι ακτίνες όμως δεν επιβάλλονται στην περίπτωση που το ον αντιτάσσεται σε αυτές: Και αφού το αποφασίζει αυτό η θέληση του όντος, αυτή η θέλησή του επηρεάζεται από την καλή καθώς και από την κακή πλευρά. . .
Να ξέρετε ότι σας περιστρέφονται πάντα κάθε είδους κύματα σκέψεων. . . τέτοια που προέρχονται από Μένα και που σας διοχετεύονται από τον φωτεινό κόσμο, ο οποίος ενεργεί σύμφωνα με το θέλημά Μου. Αλλά σας περιστρέφονται και τέτοια κύματα σκέψεων που αρχικά εκπήγασαν μάλιστα επίσης από Μένα, τα οποία ωστόσο ανασχηματίστηκαν με εχθρικό σε Μένα τρόπο από τη θέληση και την ικανότητα σκέψης μιας δύναμης που Μου είναι ανυπότακτη και τα οποία σας στέλνωνται τώρα επίσης από αυτή τη δύναμη. . . απευθυνόμενα και πάλι στη δική σας θέληση, η οποία μπορεί να τα δεχθεί ή και να τα απορρίψει.
Και μπορείτε επίσης να αξιοποιήσετε λάθος τα κύματα των σκέψεων από το φωτεινό κόσμο δυνάμει της ελεύθερης θέλησής σας. Δηλαδή η ικανότητα σκέψης σας μπορεί να πάρει αρνητική σταση απέναντι σε αυτές τις σκέψεις, στην περίπτωση που εκδίδεστε στον αντίπαλο απομονώνοντας τον εαυτό σας από Εμένα. Τα φωτεινά όντα δεν θα σας εγκαταλείψουν ποτέ, θα προσπαθούν πάντα να επενεργήσουν πάνω σας. Αλλά δεν μπορούν να σας εμποδίσουν όταν διαλέξετε την πλευρά του αντιπάλου Μου. Εάν όμως δεν ήσασταν ικανοί να δώσετε μια διαφορετική κατεύθυνση στη σκέψη που σας στέλνεται από το φωτεινό κόσμο, δεν θα είχατε καμία ελεύθερη θέληση, θα εξαναγκάζασταν κατά κάποιον τρόπο να σκέφτεστε σωστά και δεν θα μπορούσε να υπάρχει πλάνη στον κόσμο. . .
Πρέπει επομένως να χρησιμοποιήσετε την ικανότητα σκέψης σας, πρέπει να πάρετε θέση σε αυτά που σας αγγίζουν πρώτα ως σκέψεις. . . Και αυτό σας κάνει να πιστέψετε ότι είστε οι ίδιοι οι «δημιουργοί» των σκέψεων. . . Σε αυτή την περίπτωση όμως η «σκέψη» σας θα ήταν πολύ περιορισμένη, θα περιστρεφόταν πάντα γύρω από τα ίδια, γύρω από αυτά που βλέπουν τα μάτια σας και αυτά που μπορούν να πιάνουν τα χέρια σας, επειδή είστε και σωματικά περιορισμένοι. Αυτό όμως που είναι απεριόριστο μέσα σας. . . η ψυχή σας. . . είναι συνδεδεμένη μαζί Μου και λαμβάνει από Μένα συνέχεια την απόδειξη του ότι ανήκει σε Μένα. . . Αλλά μπορεί να χρησιμοποιεί ελεύθερα αυτά που ρέουν κοντά της από Εμένα ανάλογα με τη θέλησή της. . . Και για αυτό το λόγο ο ίδιος ο άνθρωπος, δυνάμει της ικανότητας σκέψης του, μπορεί να κάνει ό,τι θέλει τις σκέψεις που του στέλνονται. . . άρα μπορεί να σκέφτεται σωστά ή και λάθος. . .
Και την εγγύηση για σωστή σκέψη του την προσφέρω Εγώ ο Ίδιος, εφόσον μόνο συνδεθεί μαζί Μου συνειδητά. Εάν δεν το κάνει αυτό, βρίσκεται υπό την επιρροή του αντιπάλου Μου και τότε το σκοτάδι νικά το φως. . . και ό,τι και να επιχειρήσει ο άνθρωπος ενώ είναι εξαρτημένος από εκείνον θα είναι λάθος και αντίθετο προς τη θεϊκή Μου τάξη. . .
Αμήν
Η αποτελεσματικότητα της δύναμης σύμφωνα με τη θεϊκή τάξη. . .
Από τη δύναμή Μου εκπορευτήκατε, και ολόκληρη η δύναμη που εκπηγάζει από Εμένα θα ρεύσει ξανά πίσω σε Μένα. Επομένως δεν μπορείτε να παραμείνετε αιώνια μακριά Μου, θα πάρετε αμετάκλητα το δρόμο της επιστροφής, ακόμα και αν αυτό θέλει πολύ χρόνο. Αφού πρόκειται για έναν αναπόφευκτο νόμο ότι η δύναμη που εκπηγάζει από Μένα επιστρέφει και πάλι σε Μένα. Αλλά το σε ποιο χρονικό διάστημα θα γίνει αυτό δεν έχει καθοριστεί, αφού αυτό εξαρτάται από το πόσον καιρό θα παραμείνει αναποτελεσματική η δύναμη. . . κάτι που σημαίνει μεγάλη απόσταση από Μένα. Και η αναποτελεσματικότητα προξενείται από την ελεύθερη θέληση των ίδιων των όντων που εκπορεύτηκαν από Μένα, καθώς η ελεύθερη θέλησή τους πρέπει και να ακυρώσει την αναποτελεσματικότητα, και κατά συνέπεια η δύναμη που είναι πάλι αποτελεσματική επιδιώκει να Με πλησιάσει.
Εσείς οι ίδιοι λοιπόν είστε αυτό το οντώδες που εκπορεύτηκε από Μένα, που έκανε κατάχρηση της ελεύθερης θέλησής του, και άρα εσείς οι ίδιοι. . . ως η δύναμη που ακτινοβολήθηκε. . . κάνατε τον εαυτό σας κατά κάποιον τρόπο να πήξετε και να καταλήξετε σε μια νεκρή κατάσταση, και αυτό το «πηγμένο οντώδες» δεν είχε πια τη δυνατότητα να ενεργήσει, έγινε ανίκανο για δράση. Σύμφωνα με το νόμο της αιώνιας τάξης Μου όμως αυτή η δύναμη πρέπει κάποτε να ξαναρχίσει να ενεργεί. Και για αυτό το λόγο μετέτρεψα αυτή τη πηγμένη δύναμη. . . δηλαδή εσάς του ίδιους. . . σε δημιουργήματα διαφορετικού είδους. . . σε δημιουργήματα μέσα στα οποία η δύναμη δεν μπορούσε να ενεργήσει αυθαίρετα, αλλά έπρεπε ξανά να υποκύψει στο νόμο Μου της αιώνιας τάξης. . . ενώ επέτρεπα στο οντώδες που εκπορεύτηκε κάποτε από Μένα την εντελώς ελεύθερη δράση.
Η δύναμη λοιπόν που ήταν δεσμευμένη μέσα στα έργα της δημιουργίας έπρεπε ξανά να γίνει δραστήρια, αρχικά μεν μόνο σε ελάχιστο βαθμό, αλλά σιγά σιγά έπρεπε να αποδείχνει την αποτελεσματικότητά της όλο και περισσότερο. Με αυτό τον τρόπο έγινε εφικτή η επιστροφή σε Μένα. Αλλά δεν Μου φτάνει να είναι δραστήρια η δύναμη μόνο σύμφωνα με το θέλημά Μου. Θέλω το ον που δημιουργήθηκε κάποτε να δράσει σύμφωνα με τη δική της θέληση, να ωθήσει όμως αυτή η θέλησή του το ον να ενωθεί και πάλι μαζί Μου, προκειμένου να μπορεί αυτό ξανά να δημουργήσει και να ενεργήσει προς τη δική του ευτυχία.
Και για αυτό το λόγο σε ένα ορισμένο στάδιο αποσύρω το δικό Μου θέλημα, και μάλιστα τότε που οι δυνάμεις που μοιράστηκαν κάποτε έχουν ενωθεί και πάλι διά της πορείας τους μέσα από τα δημιουργήματα και που το ον που κάποτε εκπορεύτηκε από Μένα μπορεί να βαλθεί στην κατάσταση της ελεύθερης θέλησης. Μέσα σε αυτή την κατάσταση θα έπρεπε τότε να αποδείξει ποια κατεύθυνση θα πάρει η ελεύθερη θέλησή του. Το κύκλωμα της δύναμης που κάποτε εξέρευσε από Εμένα έχει τώρα σχεδόν ολοκληρωθεί, το ον μπορεί να φτάσει σε Μένα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. . .
Μπορεί όμως και να διακόψει ξανά το κύκλωμα, μπορεί το ον να εμποδίσει ξανά τη δύναμή του να είναι αποτελεσματική, στην περίπτωση που το ον βγαίνει από την αιώνια τάξη Μου και που δημιουργεί και πάλι την κατάσταση όπου βρίσκεται σε εσωτερική αντίσταση σε Μένα, με αποτέλεσμα να σταματήσει και άλλη μια φορά την αποτελεσματικότητα της δύναμη από Μένα. . . γιατί η θεϊκή ακτινοβολία Μου μπορεί να ενεργεί μόνο ανάλογα με τη νόμιμη τάξη, δηλαδή ενωμένη μαζί Μου, μέσω της διαρκούς εισροής από την αιώνια αρχέγονη πηγή Μου.
Κάθε απόσταση από Μένα μειώνει το αποτέλεσμα της δύναμης και καθηστερεί την επιστροφή της δύναμης σε Μένα. . . Ωστόσο, το ότι οποιαδήποτε δήναμη θα επιστρέψει κάποτε σε Μένα είναι επίσης ένας νόμος της θεϊκής τάξης, μόνο που δεν είναι ασήμαντο για πόσον καιρό η δύναμη θα παραμείνει μακριά Μου. . . Δεν είναι ασήμαντο επειδή το οντώδες που κάποτε ακτινοβολήθηκε από Μένα είναι δυστυχισμένο όσον καιρό βρίσκεται σε απομόνωση από Εμένα.
Και αυτή την απομόνωση πρέπει να την αίρει το ίδιο το ον, και μάλιστα τότε που διά της αγάπης και της χάρης Μου έχει ξεπεράσει τα πιο βαθιά βάθη και που στο στάδιο ως άνθρωπος κατέχει και πάλι την ελεύθερη θέληση. Αφού δεν φέρνω τα όντα πίσω σε Μένα με τη βία, μόνο τα βοηθάω να γεφυρώσουν τη μέγιστη απόστασή τους από Μένα. . . τότε όμως το ον πρέπει να επιδιώξει την αφετηρία του με την εντελώς ελεύθερη θέλησή του. Πρέπει το ον ως άνθρωπος να ψάξει να βρει την ένωση μαζί Μου, με τον Θεό και Πατέρα του. Πρέπει η δύναμη που κάποτε εξέρρευσε να ρεύσει πίσω στην αρχέγονη Πηγή της δύναμης. . . Πρέπει να γίνει η ένωση, η οποία αποφέρει στο ον την απεριόριστη μακαριότητα, η οποία δεν θα τελειώσει ποτέ πια στην αιωνιότητα. . .
Αμήν
Πνευματικός εξαναγκασμός. . .
Μέσα σε πνευματική δουλεία βρίσκεστε όσο εξαναγκάζεται η θέλησή σας από την πλευρά των συνανθρώπων, όσο δεν σας παρέχεται το δικαίωμα να αποφασίσετε ελεύθερα. Για αυτό το λόγο δεν μπορεί ποτέ να είναι θέλημά Μου να παρακινηθείτε – με απειλή αιώνιων τημωριών – να αποδεχθείτε ή να απορρίψετε αυτά που σας διατάζουν άλλοι. . . Θα πρέπει να παίρνετε τις αποφάσεις σας εντελώς ελεύθερα, αφού θα πρέπει να αποφασίσει η δική σας θέληση, δηλαδή ο καθένας θα πρέπει μόνος του να πάρει την απόφαση, γιατί με αυτό τον τρόπο καθορίζεται η μοίρα της ψυχής του μετά το θάνατο.
Εγώ ο Ίδιος δεν σας εξαναγκάζω, ούτε έδωσα εντολές που να μπορούσαν να περιορίσουν την ελεύθερη θέλησή σας. . . Αφού και οι εντολές της αγάπης Μου απαιτούν την ελεύθερη βούλησή σας, αφού η αγάπη δεν εξαναγκάζεται, κάτι που πρέπει να είναι ευνόητο σε κάθε άνθρωπο. Αλλά μόνο η αγάπη ανοίγει τη γνώση σχετικά με την αλήθεια. . . Και έτσι δεν συμφέρει εσάς τους ανθρώπους όταν σας διατάζουν τι πρέπει να πιστέψετε, τι πρέπει να αποδεχθείτε ως την αλήθεια. . . Αφού μόνο ένας άνθρωπος που ζει μέσα στην αγάπη μπορεί να κρίνει αν οι θρησκευτικές διδασκαλίες που σας μεταδόθηκαν ανταποκρίνονται στη αλήθεια.
Και αυτό τον έλεγχο πρέπει να κάνει μόνος του ο κάθε άνθρωπος και δεν πρέπει να εμποδιστεί να το κάνει μέσω απαγορεύσεων ή εντολών. . . Αφού το τελευταίο είναι «πνευματικός εξαναγκασμός». Και ένας τέτοιος πνευματικός εξαναγκασμός τα κατάφερε να κινούνται οι άνθρωποι μέσα σε έναν κυκεώνα λανθασμένων διδασκαλιών και να μην μπαίνουν οι ίδιοι στον κόπο να ψάξουν να βρουν την αλήθεια, γιατί φοβούνται τις «τιμωρίες» με τις οποίες απειλούνται. Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης και μονάχα η δική του κρίση μπορεί να του αποφέρει ευλογία.
Για πνευματικό εξαναγκασμό πρόκειται σε κάθε δογματική διδασκαλία, ανεξάρτητα με το αν ανταπορκίνεται στην αλήθεια ή όχι. Προσφέρω σε σας τους ανθρώπους ξανά και ξανά την καθαρή αλήθεια, αλλά δεν σας εξαναγκάζω να την αποδεχθείτε. . . ακριβώς γιατί θα έπρεπε να αποφασίσετε ελεύθερα κατά τη διάρκεια της επίγειας σας ζωής. Και εξαναγκαστικά μέτρα είναι πάντα μια παραδοχή της αδυναμίας, της ανικανότητας να παρακινήσει κανείς με διαφορετικούς τρόπους τους ανθρώπους να επιδιώξουν το στόχο τους. Όποιος θέλει να Με υπηρετήσει στα σοβαρά ας κάνει προσπάθεια να επισημάνει στους ανθρώπους με μεγάλη αγάπη την ευλογία της ορθής σκέψης και πράξης. Ας τους κηρύσσει ξανά και ξανά το Ευαγγέλιο της αγάπης Μου, ας τους παροτρύνει να ζήσουν τη ζωή τους με αγάπη, αλλά ας μην χρησιμοποιήσει καθόλου εξαναγκαστικά μέτρα.
Μπορεί να παρακινήσει τους συνανθρώπους του να ακούν ξανά και ξανά το κήρυγμα του θεϊκού λόγου. . . ας τους νουθετήσει γεμάτος αγάπη να το κάνουν αυτό, αλλά δεν πρέπει να τους παρακινήσει με απειλή θεϊκών τιμωριών ή να τους εξαναγκάσει διά εντολών. . . αφού αυτό δεν ανταποκρίνεται στο θέλημά Μου. Για αυτό το λόγο δεν μπορώ να δώσω τη συγκατάθεσή Μου στις εκκλησιαστικές εντολές που εκδόθηκαν από ανθρώπους, οι οποίες όλες μόνο ωθούν τους ανθρώπους να εκτελέσουν ορισμένα καθήκοντα, ενώ υπονομεύουν συχνά την εθελοντική αφοσίωση των ανθρώπων σε Μένα. . . Και ακόμα λιγότερο μπορώ να εγκρίνω την απαγόρευση να ρίξουν οι άνθρωποι ματιές σε γραφές άλλων πνευματικών κατευθύνσεων. . . Αφού την αλήθεια τέτοιων θα έπρεπε να εξετάσει μόνος του ο κάθε άνθρωπος, και θα είναι και ικανός για μια τέτοια εξέταση στην περίπτωση που ο άνθρωποι θέλει στα σοβαρά να αποκτήσει την αλήθεια και αν ζητήσει συμπαράσταση από Εμένα τον Ίδιο. . .
Η ελεύθερη σκέψη και θέληση είναι αποφασιστικές για την επιτυχία της επίγειας ζωής ενός ανθρώπου, αφού αξιολογώ μόνο αυτά που κατόρθωσε η ελεύθερη θέλησή του, ενώ δεν έχουν καμία αξία μπροστά στα μάτια Μου αυτά που έκανε ο άνθρωπος μόνο σαν καθήκον ή τηρώντας μια εντολή υπό πίεση. Και όποιος κάνει προσπάθεια να ζήσει τη ζωή του με αγάπη, θα καταλάβει ξεκάθαρα ότι μονάχα η αγάπη είναι αποφασιστική για το αν κινείται ο άνθρωπος μέσα στην αλήθεια. . . Θα καταλάβει ότι σε αυτή την περίπτωση όλες οι εντολές είναι περιττές, γιατί ένας άνθρωπος που έχει αγάπη κάνει από μόνος του αυτό που είναι θέλημά Μου.
Θα ξέρει επίσης ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να βρει τη δύναμη για να μπορέσει να πάρει η θέλησή του μια ελεύθερη απόφαση. Αφού η αγάπη είναι ο μόνος δεσμός μαζί Μου, ο Οποίος είμαι ο Ίδιος η Αγάπη. Και μόλις ο άνθρωπος βαδίσει στον επίγειο του δρόμο μαζί με Μένα, ζώντας μέσα στην αγάπη, η θέλησή του θα είναι πάντα στραμμένη έτσι ώστε δεν θα χρειάζονται πια ανθρώπινες εντολές. . . Όσον αφορά Εμένα, είστε πάντοτε ελεύθεροι. . . αλλά ο αντίπαλός Μου προσπαθεί να σας κερδίσει για τον εαυτό του μέσω εξαναγκασμού. Και αφού ο ίδιος δεν μπορεί να σας εξαναγκάσει, επιδιώκει να το κατορθώσει μέσω ανθρώπων που του είναι αφοσιωμένοι. . . Επομένως, απορρίψτε κάθε εξαναγκασμό, αφού πρόκειται πάντα για μια ένδειξη της επενέργειας εκείνου που προσπαθεί να σας καταστρέψει. . .
Αμήν
Η ηρεμία πριν την καταιγίδα. . .
Προσποίηση της ειρήνης. . .
Παρόλο που μπορεί να σας φαίνεται ότι βαδίζετε προς μια ειρηνική περίοδο, δεν πρέπει να ξεγελαστείτε. . . Πρόκειται μονάχα για την ηρεμία πριν την καταιγίδα, και πιο γρήγορα από ό,τι νομίζετε θα αλλάξει το πρόσωπο εκείνων που μιλούν για την ειρήνη και που ήδη αρχίζουν να ρίχνουν τους δαυλούς ανάμεσα στους λαούς αυτής της Γης. Η ηρεμία είναι επικίνδυνη για σας, γιατί σας κάνει να γίνετε χλιαροί και να αξιοποιήσετε τη ζωή σας στη Γη μόνο με επίγειο τρόπο. . . Και για αυτό το λόγο ενοχλώ τους ανθρώπους ξανά και ξανά μέσα στην ηρεμία τους για να τους κρατώ ξύπνιους.
Και κατά συνέπεια θα συμβαίνουν ακόμα πολλά, η προσοχή των ανθρώπων θα εφιστάται ξανά και ξανά σε κάθε είδους ατυχήματα και καταστροφές. Ετκός από στη φαινομενική ανάπτυξη και στην επίγεια ευημερία οι άνθρωποι θα πρέπει να συμμετέχουν και σε τέτοια γεγονότα όπου η δύναμή τους δεν φτάνει για να τα εμποδίσει. Πρέπει να μάθουν να καταλάβουν ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι ασφαλής από τέτοια χτυπήματα της μοίρας, όσο εξασφαλισμένη και να φανεί η επίγεια του ζωή.
Μην αφήνετε να σας ξεγελάσει η κατάσταση του κόσμου, η οποία φαίνεται ότι θα ηρεμήσει, αφού πρόκειται για απατηλές μηχανορραφίες, και μπορεί να σημάνει για εσάς μια απότυμη προσγείωση στην πραγματικότητα το να απολαύσετε αυτή την ηρεμία και να μην δώσετε σημασία σε καμία από τις προειδοποιήσεις σχετικά με το τέλος. Η αλλαγή θα γίνει ξαφνικά και θα έπρεπε τότε να είστε όλοι προετοιμασμένοι και άρα θα έπρεπε να πιστέψετε ότι θα έρθει η αλλαγή.
Μπορείτε να παρακολουθείτε πολλά σημάδια της έσχατης εποχής, αλλά ταυτόχρονα ο αντίπαλος θα φροντίσει να σας ρίξει στάχτη στα μάτια σας. . . Αφού δεν θέλει να πιστέψετε σε ένα τέλος και να συλλογιστείτε και να αλλάξετε. Για αυτό το λόγο επενεργεί και στους δικούς του υπηρέτες, προκειμένου αυτοί να κάνουν τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι βαδίζουν προς μια νέα καταπληκτική εποχή με ειρήνη και χαρά. Και το πετυχαίνει αυτό, αφού οι άνθρωποι θα πιστεύουν πάντα μόνο αυτό που μπορούν να παρακολουθήσουν οι ίδιοι παρά αυτό που τους ανακοινώνεται από το πνευματικό βασίλειο. Και επιπλέον προτιμούν να πιστέψουν σε ένα ωραίο και ευτυχισμένο μέλλον από την επίγεια άποψη παρά σε ένα τέλος αυτής της Γης.
Αλλά δεν θα πάψω να σας προειδοποιώ και να σας νουθετώ, αφού το αντικείμενο δεν είναι μόνο τα σύντομα χρόνια της επίγειας σας ύπαρξης, αλλά η αιωνιότητα. . . Και οι νουθεσίες θα παρίνουν έναν ολοένα και πιο επίμονο χαρακτήρα, όσο πιο φανερή θα εξαπλώνεται μια «ηρεμία» πάνω στη Γη. . . όσο περισσότερο οι άνθρωποι θα εξοικειώνονται με μια φαινομενική ειρήνη και θα ξεχάσουν τους καλούς σκοπούς τους, τους οποίους μπορεί να πήραν ως αποτέλεσμα των διαρκών υποδείξεων για το κοντινό τέλος.
Μέσω του επίγειου κόσμου ο αντίπαλός Μου θα απλώσει άλλη μια φορά τα πλοκάμια του για να πιάσει τους ανθρώπους, και θα απαιτηθεί μια ισχυρή θέληση για να μην πέσει κανείς θύμα του. Για αυτό το λόγο σας επισημαίνω ξανά και ξανά αυτά που σας περιμένουν ακόμα. . . Μην αφήνετε να ξεγελαστείτε. . . Ο λόγος Μου είναι αλήθεια και θα πραγματοποιηθεί, και ο λόγος Μου σας ανακοινώνει ένα κοντινό τέλος, του οποίου θα προηγηθεί μια φανερή παρέμβασή Μου, μια φυσική καταστροφή μέγιστης έκτασης. . . Και αυτή η καταστροφή θα τρομάξει όσους πιστεύουν στην ειρήνη, και αυτοί θα μπορέσουν να γυρίσουν πίσω ακόμα και τότε και να διανύσουν το σύντομο δρόμο μέχρι το τέλος επιδιώκοντας διαρκώς την τελειοποίησή τους. . .
Αλλά αυτή η καταστροφή θα στοιχίσει αμέτρητες ανθρώπινες ζωές. . . Και ξέρετε άραγε αν δεν θα ανήκετε σε εκείνες; Αν δεν θα είναι πλέον αργά για εσάς που βαδίζετε αδιάφορα και με ελπίδες για το μέλλον και που αφήσατε να σας τυφλώσει ο πρίγκιπας αυτού του κόσμου; Επομένως, να σκέφτεστε πάντοτε αυτά τα λόγια Μου όποτε μαθαίνετε για την ξαφνική ανάκληση ανθρώπων, για χτυπήματα της μοίρας και για κάθε είδους οδυνηρά γεγονότα. Μέσω τέτοιων μέτρων θέλω να υπενθυμίσω σε όλους σας ένα ξαφνικό τέλος. Θέλω να οδηγηθούν τα μάτια σας σε μια Δύναμη η Οποία μπορεί να καταστρέψει αυτά που χτίζετε και όλα τα σχέδιά σας. . .
Συνδεθείτε πιο έντονα με αυτή τη Δύναμη. . . βρείτε το δρόμο για Εμένα, εμπιστευτείτε Μου και ζητήστε Μου τη σωστή ηγεσία, την προστασία και το έλεος, και πιστέψτε ότι μια ειρήνη υπάρχει μόνο όταν ο άνθρωπος είναι συνδεδεμένος μαζί Μου. . . ότι σας ξεγελούν όταν σας διαβεβαιώνουν μια επίγεια ειρήνη. Αφού η ανθρωπότητα δεν ζει πια έτσι ώστε να μπορεί να είναι ειρηνηκή η επίγεια της ύπαρξη, δεν επιδιώκει καμία πνευματικά ανάπτυξη, και επομένως έχασε το δικαίωμα να ζήσει πάνω σε αυτή τη Γη. . .
Αμήν
Στόχος του αντιπάλου: η καταστροφή. . .
Αμέτρητοι κόσμοι έχουν προκύψει από το θέλημά Μου και αμέτρητοι κόσμοι θα γίνουν ακόμα. . . Αφού το έργο της επαναπροώθησης του πνευματικού τούς χρειάζεται, γιατί ολόκληρο το πνευματικό που κάποτε έπεσε πρέπει να ενταχθεί και πάλι μέσα στη διαδικασία της δραστηριότητας εάν θέλει να Με πλησιάσει ξανά. Και ο κάθε κόσμος δίνει σε αυτό το πνευματικό τη δυνατότητα να γίνει δραστήριο, παρόλο που στην αρχή είναι καθοριστικό το δικό Μου θέλημα, το οποίο αναθέτει στα όντα που έπεσαν στο βάθος εκείνη τη δραστηριότητα που θα τα βοηθήσει να ανεβαίνουν σιγά σιγά ξανά προς τα ύψη.
Όλοι οι κόσμοι εξυπηρετούν το μοναδικό σκοπό της επαναπροώθησης του πνευματικού που κάποτε έπεσε, και επομένως κυβερνούνται όλοι οι κόσμοι από το θέλημά Μου, είναι υποταγμένοι στο νόμο της τάξης Μου, μαρτυρούν την αγάπη Μου, τη σοφία Μου και τη δύναμή Μου. Παρ’όλα αυτά η αρχέγονη ουσία τους είναι πνευματικό που αποστάτησε από Εμένα, που δηλαδή ανήκει ακόμα στον αντίπαλό Μου. Σε αυτόν όμως αφαίρεσα τον έλεγχο πάνω σε αυτό το πνευματικό τη στιγμή της δημιουργίας αυτών των κόσμων, γιατί αλλιώς το πνευματικό δεν θα μπορούσε ποτέ πια στην αιωνιότητα να ανέβει από το βάθος στο ύψος. . .
Ο αντίπαλός Μου όμως ξέρει για τον ατελείωτο αριθμό εκείνων που τον ακολούθησαν στο βάθος και αυτή η γνώση επιβεβαιώνει την εχθρική του στάση απέναντί Μου, επιβεβαιώνει την πίστη του ότι θα μπορέσει κάποτε να Με εκθρονίσει. Και αυτή η γνώση επιβεβαιώνει το μίσος του, γιατί του άρπαξα ένα μεγάλο μέρος των οπαδών του, οι οποίοι, δεσμευμένοι μέσα στα έργα της δημιουργίας, έχουν πάρει το δρόμο της επιστροφής. Και για αυτό το λόγο δεν σταματά να εξασκεί την καταστροφική του επιρροή, δηλαδή να επενεργήσει με έναν τρόπο ώστε να καταστραφούν όσα το δυνατόν περισσοτερα έργα της δημιουργίας, πιστεύοντας ότι θα ελευθερώσει τα φυλακισμένα όντα και ότι θα μπορέσει να τα θέσει ο ίδιος και πάλι υπό την κατοχή του. . .
Ο ίδιος δεν έχει τη δυνατότητα να επενεργήσει με καταστροφικό τρόπο σε εκείνα τα έργα της δημιουργίας, γιατί του αφαιρέθηκε η δύναμη πάνω σε εκείνα. Ωστόσο, την καταστροφική του επιρροή ασκεί σε εκείνη την περίοδο όπου εκείνο το πνευματικό έφτασε στο τελευταίο στάδιο, όπου κατέχει και πάλι την ελεύθερη θέλησή του. Και το να επενεργήσει σε αυτή τη θέλησή του έχει το δικαίωμα ο αντίπαλός Μου, γιατί το πνευματικό που κάποτε έπεσε θα έπρεπε τώρα να αποφασίσει ελεύθερα υπέρ Μου ή υπέρ του αντιπάλου Μου. Και κατά αυτή την περίοδο αυτός προσπαθεί όχι μόνο να κερδίσει πίσω τον ίδιο τον άνθρωπο, αλλά επιδιώκει μέσω αυτόν να θέσει υπό την κατοχή του επίσης το φυλακισμένο πνευματικό, προσπαθώντας να παρακινήσει τον άνθρωπο να καταστρέψει δημιουργήματα που προέκυψαν από την αγάπη Μου για να βοηθήσουν το πνευματικό να επιστρέψει.
Η σφαίρα του αντιπάλου είναι η Γη που κατοικείται από τους ανθρώπους, και σε αυτή τη σφαίρα ενεργεί με πραγματικά σατανικό τρόπο. Οι άνθρωποι είναι ο στόχος της επενέργειάς του, αφού μόνο απέναντι σε αυτούς μπορεί να ασκήσει την επιρροή του, αφού στα άλλα έργα της δημιουργίας, στους αμέτρητους κόσμους στο σύμπαν, δεν έχει πρόσβαση. Πιστεύει όμως ότι θα έχει κάποτε πρόσβαση και σε εκείνους τους κόσμους, κάτι που όμως δεν θα το πετύχει ποτέ. Αλλά τη μπερδεμένη σκέψη του τη μεταδίδει και στους ανθρώπους. . . Και σε αυτούς προσπαθεί να περάσει την ιδέα ότι μπορούν να θέσουν άλλους κόσμους κάτω από την κατοχή τους. Και βρίσκει μάλιστα αφοσιωμένους δούλους που υιοθετούν αυτές τις σκέψεις και που επιδιώκουν το ίδιο με εκείνον.
Μπερδεύει και τη σκέψη εκείνων και τους κάνει να διεξηγάγουν απίστευτα πειράματα, να σπάσουν μέχρι τότε φραγμούς, προκειμένου να εξερευνήσουν τους κόσμους που τους είναι απρόσιτοι. Ο αντίπαλος τους κάνει να πιστέψουν ότι θα μπορέσουν να γκρεμίσουν αυτούς τους φραγμούς, και οι άνθρωποι τον ακούν όταν τους ωθεί σε έρευνες εντελώς άσκοπου είδους. Αφού όλες αυτές οι έρευνες δεν αποβλέπουν σε καμία πνευματική πρόοδο, και επομένως δεν θα ανταποκρίνονται ποτέ στο θέλημά Μου. Και ακόμα λιγότερο θα έχουν ένα καταστροφικό αποτέλεσμα πάνω στα έργα της δημιουργίας τα οποία έφτιαξα εκτός της Γης. . . ακριβώς επειδή ούτε ο αντίπαλός Μου ούτε ο άνθρωπος δεν έχουν το δικαίωμα να εξουσιάσουν εκείνες τις δημιουργίες. Αφού το θέλημά Μου εγγυάται την ύπαρξη σε κάθε έργο της δημιουργίας ώσπου να καταλάβω ο Ίδιος ότι έχει έρθει η ώρα όπου έχει εκπληρωθεί ο σκοπός του και όπου μπορεί να διαλυθεί ξανά σε καθαρά πνευματική ουσία. . .
Ωστόσο, οι προσπάθειες του αντιπάλου θα παίρνουν όλο και πιο απειλητική μορφή όσο πιο κοντά θα είναι το τέλος. Εκείνος θα ωθήσει τους ανθρώπους σε πειράματα που θα επιταχύνουν ακόμα ένα τέλος αυτής της Γης. . . Πάνω στη Γη θα γίνουν εκείνα τα πειράματα και στην ίδια στη Γη θα έχουν επιπτώσεις. Ο στόχος των ανθρώπων μεν θα είναι οι σφαίρες ετκός της Γης. Αυτό όμως που θα πετύχουν θα είναι μια ολοφάνερη απόδειξη σατανικού επηρεασμού. Αφού στη Γη θα αλλάξουν οι συνθήκες ζωής, παρά τη θέλησή τους θα προξενήσουν βλαβερές για τον άνθρωπο και για το ζώο αλλαγές του αέρα. Και η ίδια η Γη θα γίνει μια εστία πυρκαγιάς, η οποία κάποτε θα προκαλέσει θύματα. . . Αφού η καταστροφή αυτής της Γης είναι ο κύριος στόχος του αντιπάλου Μου. . . Και αφού οι άνθρωποι του έχουν ήδη πέσει θύματα ως ένα μεγάλο βαθμό, θα πετύχει το στόχο του, χωρίς ωστόσο αυτό να του αποφέρει το παραμικρό όφελος. Αφού δεν θα κερδίσει πίσω τους οπαδούς του, αλλά θα τους χάσει όλο και πιο βέβαια. . .
Στόχος του είναι η καταστροφή των δημιουργιών που έφτιαξα με σκοπό την επαναπροώθηση του πνευματικού. Και μέσω των ανθρώπων σε αυτή τη Γη κατορθώνονται πολλά, και όμως αυτοί δεν θα μπορούν ποτέ να προκαλέσουν καταστροφές στις σφαίρες των άλλων κόσμων που δημιούργησα. Αφού λείπει στον αντίπαλο η σχετική δύναμη, και το να επηρεάζει το πνευματικό τού επιτρέπεται μόνο τότε που αυτό βαδίζει πάνω στη Γη ως άνθρωποι. Και από αυτά μπορείτε να συμπεράνετε ότι ούτε ο αντίπαλος δεν θα πετύχει να θέσει το σύμπαν υπό την κατοχή του. . . και επομένως δεν θα το πετύχουν ούτε οι άνθρωποι που καταστρώνουν τέτοια σχέδια και που πιστεύουν πως θα μπορούν να εξουσιάσουν περιοχές στο σύμπαν δυνάμει της εφυΐας τους. . .
Μπορούν μάλιστα να πειραματίζονται και να επεκτείνουν όλο και περισσότερο τα πειράματά τους. Θα πεθάνουν όμως αναπόφευκτα όταν βγουν από την περιοχή αυτής της Γης. Αλλά και σε αυτό αποσκοπεί ο αντίπαλός Μου, δηλαδή στο να μην αποδεχθούν οι άνθρωποι πια καμία δημιουργική αυθεντία, στο να θεωρήσουν τον εαυτό τους ικανούς να εξερευνήσουν οποιονδήποτε φυσικό νόμο και στο να αυξάνεται όλο και περισσότερο η απόσταση ανάμεσα στους ανθρώπους και σε Μένα. . .
Θα πετύχει πολλά, αλλά δεν θα μπορέσει να παρέμβει στο δημιουργικό και σωτήριο σχέδιό Μου. Μόνο που θα προξενήσει ένα τρομερό μπέρδεμα μέσα στη σκέψη όλων εκείνων που βρίσκονται ήδη κάτω από τον έλεγχό του και που ακολουθούν τυφλά τις οδηγίες του. . . ώσπου τελικά η επενέργειά του θα πάρει τέτοιες μορφές ώστε οι ίδιοι οι άνθρωποι θα θέσουν σε κίνδυνο την υδρόγειο, ώστε θα πειραματιστούν χωρίς δισταγμό και. . . αφού θα Με έχουν αποκλείσει εντελώς από τη σκέψη τους. . . θα προκαλέσουν μια τεράστια καταστροφή, η οποία θα σημάνει το τέλος αυτής της Γης και οποιουδήποτε πλάσματος που ζει πάνω της.
Πριν θα στείλω στους ανθρώπους ακόμα μια σοβαρή παραίνεση, η οποία και μόνο θα μπορούσε να τους κάνει να συνειδητοποιήσουν το παράλογο του σχέδιού τους: Θα τους στείλω μια προειδοποίηση από το σύμπαν, θα εκθέσω τη Γη σε έναν κίνδυνο που θα προκαλεστεί χωρίς ανθρώπινη επιρροή. . . Θα αφήσω να βγει από την τροχιά του ένα ουράνιο σώμα, το οποίο εσείς οι άνθρωποι δεν θα μπορέσετε να αποκρούσετε, στο οποίο θα είστε εκτεθειμένοι ανίσχυροι. . . για να σας δείξω ότι πρόκειται μονάχα Εγώ να ελέγχω τον κόσμο και όλες τις δημιουργίες που κινούνται μέσα του. Και θα μπορούσατε ακόμα να βάλετε μυαλό και να εγκαταλείψετε το σχέδιό σας. Αλλά έχετε ήδη πέσει πολύ θύματα στον αντίπαλό Μου και άρα θα έρθει το τέλος, έτσι όπως ανακοινώθηκε. . . Η Γη θα αναφλεχθεί και οι ίδιοι οι άνθρωποι θα δώσουν τη σχετική αφορμή, γιατί ακολουθούν εκείνον που θέλει να καταστρέψει και να φθείρει τα πάντα. . .
Αμήν
Το σωτήριο σχέδιο του Θεού. . .
Το προπατορικό αμάρτημα. . .
Η πτώση του Αδάμ. . .
Το λυτρωτικό έργο. . .
[Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του μηνύματος δεν μεταφράστηκε από μένα. Βλ. http://www.bertha-dudde.info/download/Download/Greek%20translation BerthaDudde_package.zip „Το πέρασμα στη νέα πνευματική εποχή“, σελ. 111 - 114. Σημείωση της μεταφράστριας.]
Το έργο της λύτρωσης άρχισε με τη δημιουργία των κόσμων στο σύμπαν. . . Αρχισε με τη δέσμευση πνευματικής ουσίας που είχε σκληρύνει μέσα σε διάφορες μορφές. Επρόκειτο δηλαδή για τη γένεση των υλικών μορφών, οι ίδιες οι οποίες ήταν πρωτύτερα ως προς την ουσία τους πνεύμα και στη συνέχεια περιέκλεισαν μέσα τους πνευματικές ουσίες οι οποίες είχαν ήδη ολοκληρώσει ένα ορισμένο στάδιο εξέλιξης.
Τα πνεύματα που είχαν αποστατήσει κάποτε από τον Θεό, είχαν τόσο πολύ απομακρυνθεί από Εκείνον, ώστε δεν τα άγγιζε πια η θεία δύναμη. Σαν συνέπεια είχαν γίνει ακινητοποιημένα και στερεά και σκλήρυναν διαρκώς περισσότερο. Σε αυτή την κατάσταση υπόκεινταν στην κυριότητα του αντιπάλου του Θεού και δεν θα άλλαζαν ποτέ ως προς τη σύστασή τους. Όμως ο Θεός είχε εξυφάνει ένα σχέδιο για να δώσει τη δυνατότητα σε αυτά τα αποσκληρυμένα πνεύματα να κατακτήσουν ένα μεγαλείο το οποίο θα ξεπερνούσε κατά πολύ την πρότερή τους μακαριότητα. . . Η επιθυμία του Θεού ήταν από τα «πλάσματα» να διαπλάσει «παιδιά». . . Αυτό το έργο όμως έπρεπε να το πραγματοποιήσουν τα πλάσματα από μόνα τους.
Τα πλάσματα τα οποία με ελεύθερη τη θέλησή τους είχαν επαναστατήσει ενάντια στον Θεό και σαν συνέπεια είχαν πέσει πολύ βαθιά, είχαν τη δυνατότητα να ανυψωθούν πάλι ως την απαιτούμενη ωριμότητα και στη συνέχεια να επιτελέσουν το έργο της θεοποίησής τους με απόλυτα ελεύθερη θέληση. . . Από μόνα τους όμως δεν ήταν ικανά να ανυψωθούν, επειδή δεν διέθεταν καμία δύναμη πλέον. Για αυτό έπρεπε να τους δοθεί βοήθεια να ξεφύγουν από τα αβυσσαλέα βάθη στα οποία είχαν πέσει. Ο Θεός πρόσφερε αυτή τη βοήθεια στα πεσμένα πλάσματα με το να δημιουργήσει την κτίση. Μέσω της θέλησής Του δηλαδή μεταμόρφωσε τη σκληρή πνευματική ουσία σε κάθε λογής δημιουργίες. Με αυτές τις δημιουργίες λοιπόν άρχισε η λύτρωση ή η επάνοδος των πνευμάτων στον Θεό.
Τα πεσμένα πλάσματα είχαν εξασφαλισμένη την άνοδό τους ως ένα ορισμένο σημείο, δεδομένου ότι σε αυτό το δημιουργικό σχέδια η θεία βούληση είναι καθοριστική και ο αντίπαλος του Θεού δεν διαθέτει καμία επιρροή πάνω στο πνευματικό που είναι δεσμευμένο μέσα στα δημιουργήματα. Η περαιτέρω άνοδος των πνευμάτων ως άνθρωποι θα ήταν επείσης εξασφαλισμένη αν οι πρώτοι άνθρωποι είχαν μείνει πιστοί στην εύκολη εντολή του Θεού και είχαν αντισταθεί στους πειρασμούς του αντιπάλου του Θεού, . . πράγμα για το οποίο οι πρώτοι άνθρωποι, ο Αδάμ και η Εύα, διέθεταν την απαραίτητη δύανμη. . . Αλλά είχαν το δικαίωμα της ελευθερίας της θέλησης και αφήνοντας τον αντίθεο να τους εξαπατήσει, απότυχαν σε αυτή τη δοκιμασία. Έτσι έκαναν το έργο της σωτηρίας πολύ πιο δύσκολο για ολόκληρη την ανθρωπότητα, από ό,τι θα ήταν αν είχαν χρησιμοποιήσει σωστά τη θέλησή τους.
Οι μεταγενέστεροι άνθρωποι εξασθένησαν σημαντικά εξαιτίας αυτής της αμαρτίας των πρώτων ανθρώπων. Δεν διέθεταν πια τη δύναμη εκείνη που αυτοί είχαν στη διάθεσή τους, κουβαλούσαν κατά κάποιον τρόπο το βάρος αυτής της αμαρτίας και έτσι ο αντίπαλος του Θεού είχε καταφέρει ένα μεγάλο επίτευγμα: Έθεσε με αυτό σε κίνδυνο τον απώτατο στόχο, δηλαδή να φτάσουν οι άνθρωποι. . . τα αρχέγονα πνεύματα που είχαν πέσει κάποτε. . . τη θεοποίησή τους. Και για αυτό το λόγο ο Θεός τους βοήθησε εκ νέου. . .
Έστειλε τον Γιο του στη Γη, δηλαδή ένα ανώτατο φωτεινό ον πραγματοποίησε το πέρασμα από τη Γη, για να εκπληρώσει σαν άνθρωπος εκείνους τους όρους τους οποίους οι πρώτοι άνθρωποι άφησαν ανεκπλήρωτους, εκεί δηλαδή όπου εκείνοι απέτυχαν. . . Αυτός ο άνθρωπος ήθελε με αυτόν τον τρόπο να βοηθήσει όλους τους ανθρώπους να ξεφύγουν από την κατάσταση αδυναμίας τους. Ήθελε να τους προσφέρει πάλι τη δυνατότητα να φθάσουν στη θεοποίηση. Μέσα στον άνθρωπο Ιησού η Ίδια η Αγάπη. . . ο Πατέρας, ο Οποίος ήθελε να βοηθήσει τα παιδιά Του να απελευθερωθούν από τον αντίπαλο και να επιστρέψουν κοντά Του. . . Έστειλε τον Γιο Του στη Γη, ένα ον το οποίο είχε προέλθει και αυτό από τη δημιουργική Του δύναμη. Έπρεπε να περιβληθεί μια ανθρώπινη περιβολή για να χρησιμεύσει σαν σκεύος στο αιώνιο θείο Πνεύμα, το οποίο ήθελε να φέρει τη λύτρωση στα πλάσματά Του μέσα από αυτή την ανθρώπινη μορφή. Ωστόσο, η ελεύθερη θέληση του ανθρώπου παραμένει ακόμα ο αποφασιστικός παράγοντας. . . Γιατί και τώρα αυτή η θέληση πρέπει να αναγνωρίσει τον Ιησού Χριστό ως τον θείο Σωτήρα, και να δεχτεί τη βοήθειά Του εάν θέλει να φτάσει στο στόχο, την επανένωση με τον Θεό, την κατάσταση του παιδιού του Θεού, η οποία είναι μια κατάσταση υπέρτατης τελειότητας και μακαριότητας.
Όλα τα πεσμένα όντα μπορούν να κατακτήσουν την ύψιστη κορυφή, γιατί το λυτρωτκό έργο του ανθρώπου Ιησού κατέθεσε την απόδειξη ότι η ανθρώπινη θέληση μπορεί να αντισταθεί στον αντίπαλο και θανάσιμο εχθρό της. Και ότι η δύναμη για να αντισταθεί κανείς είναι η αγάπη, την οποία κάθε άνθρωπος μπορεί να αφυπνίσει μέσα του. . . Ο κάθε άνθρωπος δεν έχει παρά να ζητήσει τη συνδρομή του θείου Λυτρωτή για να νικήσει και αυτός το θάνατο, για να περάσει στη ζωή, η οποία υπάρχει μόνο στην ένωση με τον Θεό. . . Και αυτό αποδεικνύει την απελευθέρωσή του από τον αντίπαλο του Θεού, ο οποίος πασχίζει μόνιμα να κρατήσει τα όντα στην άβυσσο, στην κατάσταση του θανάτου. «Λύτρωση» επομένως σημαίνει «απελευθέρωση» από εκείνον που έφερε το θάνατο στον κόσμο. Λύτρωση σημαίνει αποδοχή της βοήθειας του Ιησού Χριστού. Γιατί χωρίς Αυτόν ο άνθρωπος είναι αδύναμος, σαν συνέπεια της αρχικής πτώσης των πνευμάτων καθώς και της αμαρτίας των προπατόρων του, η οποία εξιλεώθηκε από το θάνατο του Ιησού Χριστού στο σταυρό. . .
Αμήν
Η ελευθερία βούλησης αποκλείει τις αποδείξεις σχετικά με την πίστη. . .
Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να εξαναγκαστεί να πιστέψει, και για αυτό το λόγο είναι αδύνατον να δοθούν θεϊκές αποκαλύψεις με τέτοιον τρόπο ώστε δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. . . Ωστόσο, μπορεί να τις καταλάβει ως θεϊκές αποκαλύψεις εκείνος που έχει τη σοβαρή θέληση να διαφωτιστεί, που επομένως παίρνει μια εντελώς απροκατάληπτη στάση απέναντί τους και τις εξετάζει με σοβαρότητα. Εάν όμως δινόταν στους ανθρώπους μια ακαταμάχητη απόδειξη ότι τους μιλά ο Θεός ο Ίδιος, θα καθορίζονταν από αυτή την απόδειξη επίσης η σκέψη και η θέλησή τους. . . και άρα θα αποκλειόταν μια ελεύθερη απόφαση της θέλησής τους, η οποία όμως είναι ο σκοπός και ο στόχος της επίγειας ζωής του ανθρώπου.
Θα ήταν πράγματι εύκολο για τον Θεό να μιλήσει στους ανθρώπους με έναν τρόπο ώστε δεν θα μπορούσαν πια να αμφισβητήσουν την ύπαρξή Του. Αλλά σε αυτή την περίπτωση θα ήταν άσκοπη η επίγεια ζωή των ανθρώπων, αφού η θεοποίηση του δημιουργημένου όντος είναι μια πράξη της ελεύθερης θέλησής του. Συνεπώς αυτή πρέπει να παραμείνει άθικτη, και έτσι αποκλείεται κάθε εκατό τοις εκατό απόδειξη. Παρ’όλα αυτά είναι δυνατόν για κάθε άνθρωπο να αποκτήσει μόνος του την εσωτερική πεποίθηση. Αφού όταν αποφασίσει πρώτα η θέλησή του υπέρ του Θεού, θέλοντας ο άνθρωπος να Τον πλησιάσει συνειδητά, ο Θεός του δίνει αποδείξεις της αγάπης, της σοφίας και της παντοδυναμίας Του. . . Του αποκαλύπτεται ο Ίδιος με έναν τρόπο ώστε ο άνθρωπος δεν θα μπορεί πια να έχει αμφιβολίες και θα είναι ευτυχισμένος για τη γνώση που απόκτησε.
Η χάρη της αποκάλυψης του Θεού όμως παρέχεται σε κάθε άνθρωπο. . . Ωστόσο, δεν την αξιοποιεί και δεν την καταλαβαίνει ο καθένας. Η δημιουργία είναι ήδη μια αποκάλυψη του Θεού και αυτή και μόνο θα μπορούσε να είναι για τον άνθρωπο μια ζωντανή απόδειξη. Θα μπορούσε να τον πείσει για το αιώνιο δημιουργικό Πνεύμα που εκφράζεται μέσω αυτής της δημιουργίας. Αλλά ούτε η δημιουργία δεν πρέπει να είναι μια απόδειξη που να εξαναγκάσει τους ανθρώπους να πιστέψουν. . . Και για αυτό το λόγο ο άνθρωπος μπορεί να προσπαθήσει να αιτιολογήσει τη γένεση της δημιουργίας και με διαφορετικό τρόπο. . . κάτι που θα κάνει μάλιστα δυνάμει της ελεύθερης θέλησής του στην περίπτωση που απομονώνεται από τον Θεό μέσω της ανυπότακτης στον Θεό θέλησής του και μέσω του εχθρικού απέναντι στον Θεό χαρακτήρα του. Ένας τέτοιος άνθρωπος λοιπόν δεν μπορεί να πιστέψει, γιατί δεν θέλει να πιστέψει. Και εάν δινόταν σε έναν τέτοιο άνθρωπο μια ακαταμάχητη απόδειξη, αυτή μόνο θα εξανάγκαζε τη θέλησή του, με αποτέλεσμα η πίστη που θα αποκτούσε ο άνθρωπος να ήταν άσκοπη.
Και για αυτό το λόγο στον κόσμο, δηλαδή ανάμεσα στους ανθρώπους αυτής της Γης, θα υπάρχουν πάντοτε διαφορετικές γνώμες, γιατί δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια θέληση και γιατί δεν αξιοποιούν όλοι στον ίδιο βαθμό τις χάρες που ρέουν κοντά τους. Αλλά υπάρχει για τον καθένα η δυνατότητα να ασχοληθεί κάποτε στα σοβαρά με τις σκέψεις για μια Δύναμη με την Οποία είναι ο ίδιος συνδεδεμένος διά της παροχής της δύναμης που διατηρεί τη ζωή του. . . Υπάρχει η δυνατότητα να συγκρίνει τον εαυτό του και τα πράγματα που δημιουργήθηκαν από Εκείνον. . . και τον εαυτό του και Εκείνον που του έδωσε την ύπαρξη.
Και μπορεί να βγάλει το συμπέρασμα ότι δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς «έναν Θεό» που δημιούργησε τα πάντα και ότι η δική του ύπαρξη αποδεικνύει αυτό τον Θεό. Και μπορεί να κτίσει πάνω σε αυτή την εσωτερική πεποίθηση και να θεωρήσει πιθανές τις αποκαλύψεις του Θεού και μπορεί να ζήσει τη ζωή του σύμφωνα με αυτές τις αποκαλύψεις. Και αυτό θα του αποφέρει διαρκώς πιο φωτεινές γνώσεις και άρα μια αναμφισβήτητη πίστη και χωρίς αποδείξεις.
Η θέληση του ανθρώπου δεν πρέπει να θιχτεί, αλλιώς η επίγεια πορεία του δεν μπορεί να είναι επιτυχής, δεν μπορεί να θεοποιηθεί ο άνθρωπος και να αποβιώσει από αυτή τη Γη ως ένα ελεύθερο, γεμάτο δύναμη και φως ον. Αλλά η θέλησή του θα πρέπει να παροτρυνθεί με έναν τρόπο ώστε να αναπτυχθεί προς τη σωστή κατεύθυνση. . . Και αυτό γίνεται μέσω χαρών. . . μέσω μοιραίων γεγονότων, μέσω ιδιαίτερων βιωμάτων και όταν συναντιούνται άνθρωποι διαφορετικών απόψεων. . . και μερικές φορές επίσης μέσω της διοχέτευσης θεϊκών αποκαλύψεων.
Και στην περίπτωση που ο άνθρωπος δεν προβάλλει ανοιχτή αντίσταση σε αυτές τις χάρες, μπορούν αυτές να έχουν θετικό αποτέλεσμα και υπάρχει η δυνατότητα να αλλάξει η θέληση του ανθρώπου, να μην απορρίψει αυτός όλα όσα πριν του φαίνονταν αναξιόπιστα. Μπορεί η σκέψεις του να ασχοληθούν μαζί τους και. . . εφόσον η θέλησή του είναι καλή. . . να οδηθηθούν σωστά χωρίς εξαναγκασμό. Πρέπει ο άνθρωπος να καταλάβει μόνο ένα πράγμα, δηλαδή ότι είναι αδύναμος και μικρός και ότι δεν είναι ικανός να εξακριβώσει τα πάντα μέσω του μυαλού του. Το αίσθημα της δικής του αδυναμίας και της έλλειψης γνώσεων μπορεί να τον ωθήσει στη Δύναμη για την Οποία δεν θα μπορεί τότε πια να αρνηθεί ότι υπάρχει πάνω του.
Όποιος όμως θεωρεί τον εαυτό του σοφό, όποιος υπερεκτιμά το μυαλό του, δεν θα φτάσει ποτέ στην αλήθεια και στη σοφία, αφού δεν παρέχει πρόσβαση στη Δύναμη που θα ήθελε να τον πλημμυρίσει, γιατί απομονώνεται μόνος του από Αυτήν. Με την ελεύθερη θέλησή του πρέπει ο άνθρωπος να υποταχθεί σε αυτή τη Δύναμη. Μόνο τότε θα καταλάβει ποια είναι η σχέση του με αυτή τη Δύναμη και θα ξέρει τι είναι ο ίδιος, τι ήταν και τι θα έπρεπε να γίνει ξανά. . .
Αμήν
Χωριστοί κόσμοι. . .
Διαφορετικά άστρα. . .
Μέσα στο σύμπαν περιστρέφονται αμέτρητα άστρα τα οποία δεν μπορείτε να δείτε εσείς οι άνθρωποι, τα οποία εκπήγασαν όλα από τη δύναμη αγάπης του Θεού. Δηλαδή η ουσία τους ήταν θεϊκή δύναμη αγάπης που ακτινοβολήθηκε κάποτε, η οποία όμως είχε αρχικά έναν διαφορετικό προορισμό. Αφού αυτή η δύναμη αγάπης που ακτινοβολήθηκε ήταν όντα, τα οποία θα έπρεπε να είναι δραστήρια σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, τα οποία ωστόσο δεν ανταποκρίθηκαν στον πραγματικό τους προορισμό και τα οποία χρησιμοποίησαν τη δύναμη που είχαν στη διάθεσή τους με αντίθετο στον Θεό τρόπο. Αυτά τα όντα λοιπόν παραμόρφωσαν τον εαυτό τους σε πλάσματα με εντελώς αντίθετο στον Θεό χαρακτήρα. Έτσι δεν μπορούσαν να συνεχίσουν να υπάρχουν με αυτή την παραμορφωμένη φύση τους, γιατί αυτό αντέβαινε στη θεϊκή τάξη. Για αυτό το λόγο ο Θεός μετάπλασε αυτά τα πλάσματα, τα διέλυσε σε αμέτρητες μικροσκοπικές σπιθίτσες δύναμης και έφτιαξε από αυτές νέα δημιουργήματα ποικίλου είδους.
Αυτά που κάποτε δημιουργήθηκαν ως όντα που είχαν τη συνειδητότητα του εαυτού τους ήταν τώρα αρχικά ακίνητα κατασκευάσματα, στα οποία ο Θεός έδωσε τις πιο διαφορετικές μορφές και τους πιο διαφορετικούς σκοπούς. Μάζεψε κατά κάποιον τρόπο τη δύναμη που κάποτε ακτινοβολήθηκε από Αυτόν μέσα σε μορφές τις οποίες δημιούργησε ιδιαίτερα για εκείνη. . . Δυνάμει του θελήματός του δημιούργησε αμέτρητους κόσμους που είναι όλοι κατά βάθος το ίδιο: μεταπλασμένες πνευματικές οντότητες, οι οποίες θα πρέπει όμως να πάρουν πίσω την αρχική τους μορφή, αλλά οι οποίες, προκειμένου να πετύχουν αυτό τον προορισμό τους, πρέπει πρώτα να υπηρετήσουν η μια στην άλλη σύμφωνα με το θείο θέλημα. . .
Όλοι αυτοί οι κόσμοι σχετίζονται μεταξύ τους καθ’όσον έχουν ως Πατέρα τους το ίδιο δημιουργικό Πνεύμα, καθ’όσον εκπήγασαν όλοι από την ίδια Δύναμη και επίσης καθ’όσον έχουν ως τελευταίο προορισμό την επανένωση με αυτό το δημιουργικό Πνεύμα. Ένα θέλημα κυβερνά όλους αυτούς τους κόσμους και μια Δύναμη τους συντηρεί. Αλλά παρ’όλα αυτά οι διαφορετικοί κόσμοι είναι χωριστοί ο ένας από τον άλλο και κανένας κόσμος δεν μπορεί να έχει στενές επαφές με έναν άλλο. Αφού οι βασικές ουσίες του κάθε χωριστού κόσμου έχουν μαζευτεί μέσα του, και αυτές οι βασικές ουσίες είναι λίγο πολύ πνευματικά όντα που αντιτάχθηκαν στον Θεό. Για αυτό το λόγο αυτά τα όντα έχουν ανάγκη τις πιο διαφορετικές μεμονωμένες δημιουργίες για να μπορέσουν ξανά να τακτοποιηθούν και να μπουν στην αρχική τους κατάσταση.
Ως εκ τούτου το κάθε άστρο είναι ένα χωριστό έργο της δημιουργίας, όλα τα άστρα διαφέρουν το ένα από το άλλο σχετικά με τη βασική τους ουσία, σχετικά με τη δημιουργία και τον προορισμό τους. Αφού απεριόριστο είναι το διαμορφωτικό θέλημα του Αιώνιου δημιουργικού Πνεύματος, γιατί είναι απεριόριστη και η αγάπη και η σοφία Του. Και ο ανώτατος στόχος Του είναι να κερδίσει πίσω ως τελειοποιημένα παιδιά ολόκληρη τη δύναμη που κάποτε ακτινοβολήθηκε από Εκείνον. Αυτά τα παιδιά είναι προορισμένα να δημιουργούν και να ενεργούν μαζί Του και σύμφωνα με το θέλημά Του προς τη δική τους απόλαυση και μακαριότητα.
Η Γη είναι ένα τέτοιο έργο της δημιουργίας το οποίο έφτιαξε ο Θεός με σκοπό τα όντα που παραμορφώθηκαν διά της δικής τους θέλησης να μεταμορφώσουν τον εαυτό τους, προκειμένου να ανακτήσουν την αρχική τους φύση. Αλλά μονάχα η Γη προσφέρει τη δυνατότητα να πετύχει ένα ον την ύψιστη τελειότητα, ενώ οι άλλοι κόσμοι εν μέρει περιέχουν ήδη υψηλά αναπτυγμένα όντα, εν μέρει είναι σχολεία για τέτοια όντα που έχουν τη συνειδητότητα του εγώ τους και που δεν πέτυχαν το στόχο τους κατά τη διάρκεια της επίγειας τους ζωής, τα οποία ωστόσο πρέπει και είναι και ικανά να φτάσουν σε έναν ορισμένο βαθμό της ωριμότητας, προκειμένου να ανταποκριθούν κάποτε στον πραγματικό τους προορισμό.
Αλλά για την επίτευξη του ύψιστου στόχου μονάχα η Γη είναι το κατάλληλο έργο της δημιουργίας. Για αυτό το λόγο μια πορεία μέσα από τη Γη είναι κατά πολύ πιο δύκλολη από μια πορεία μέσα από τους άλλους κόσμους. . . Αλλά τελικά όλες οι δημουργίες στο σύμπαν υπηρετούν μόνο το σκοπό της επαναπροώθησης του πνευματικού που αποστάτησε κάποτε από τον Θεό. Και για το λόγο αυτό η κάθε δημιουργία θα παραμένει εντελώς απομονωμένη από τις άλλες, γιατί το πνευματικό που έχει τη συνείδηση του εγώ του πρέπει στον κάθε κόσμο να διανύσει την αναπτυξιακή του πορεία με πλήρη ελευθερία βούλησης. . . ενώ αυτή η ελευθερία βούλησης θα κινδύνευε αμέσως εάν μέσω επαφών των όντων που ξέρουν για τον εαυτό τους προέκυπταν αναγκαστικές αποδείξεις του σωτήριου σχεδίου του Θεού. Και ως αποτέλεσμα θα εμποδιζόταν η ελεύθερη επιδίωξη των οντοτήτων να πετύχουν την τελειότητα.
Πνευματικές επαφές μεν υπάρχουν και μπορούν να συναφθούν. Αυτές όμως δεν ασκούν κανέναν εξαναγκασμό στην πίστη των όντων που έχουν τη συνειδητότητα του εγώ τους σε αυτή τη Γη. Μπορεί να τις πιστέψει ή να μην τις πιστέψει κανείς, και θα ασκήσουν μια ευλογημένη επιρροή μόνο τότε που τα όντα έχουν ήδη πετύχει μια ορισμένη κατάσταση της ωριμότητας. . . τότε που οι άνθρωποι πάνω στη Γη έχουν ήδη καταλάβει το σκοπό της ύπαρξής τους και θέλουν να πετύχουν τον τελευταίο στόχο τους. . . Τότε βρίσκονται λίγο πριν την τελειότητά τους και δεν έχουν ανάγκη αποδείξεις. . . πιστεύουν και χωρίς τέτοιες και επιδιώκουν με την ελεύθερη θέλησή τους την επανένωσή τους με τον Θεό. . .
Αμήν
Το «μυαλό» δεν αντικαθιστά το «Πνεύμα του Θεού». . .
Μόνο από τη δύναμη του Πνεύματος μπορεί να σας διοχετευτεί η καθαρή αλήθεια, αφού μονάχα το Πνεύμα, που είναι τμήμα της αιώνιας Θεότητας, ξέρει για τα πάντα και μπορεί να σας μεταδώσει τις γνώσεις για τα πάντα. Πριν να μην έχετε υιοθετήσει αυτή τη βασική αλήθεια εσείς οι άνθρωποι, όλες οι διερευνήσεις και όλοι οι συλλογισμοί σας θα είναι μάταια, γιατί δεν θα είστε βέβαιοι για την ορθότητα των αποτελεσμάτων σας τα οποία αποκτήσατε μέσω ερευνών και συλλογισμού. Και άρα όσο κάτι σας φαίνεται αμφίβολο, δεν μπορείτε να πείτε ότι πρόκειται για την αλήθεια. Για αυτό το λόγο τόση πολλή διανοητική δουλειά είναι μάταιη και οι άνθρωποι ξοδεύουν πολύ χρόνο και πολλή δύναμη τα οποία θα εφάρμοζαν πολύ καλύτερα εάν αντί για εκείνες τις διανοητικές έρευνες έκαναν έργα ανιδιοτελούς αγάπης.
Για τον εγκόσμιο άνθρωπο μεν είναι ακατανόητα αυτά τα λόγια, γιατί δεν ξέρει να εναρμονίσει τα συναισθήματά του με τη δραστηριότητα του μυαλού του. . . Και όμως η δραστηριότητα του μυαλού του είναι ευλογημένη από τον Θεό μόνο τότε που η καρδιά του ανθρώπου είναι πρόθυμη για την αγάπη. Αφού ό,τι θέλει να επιχειρήσει ο άνθρωποι πρέπει να έχει την ευλογία του Θεού. . . ή και, ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να τηρήσει τη θεϊκή τάξη για να επιφέρει επιτυχία η σκέψη και η πράξη του, μια επιτυχία που να είναι πολύτιμη προς κάθε κατεύθυνση. Η πλάνη όμως δεν θα είναι ποτέ επιτυχής, και κανένας άνθρωπος δεν θα θελήσει να την κρατήσει όταν την έχει καταλάβει ως πλάνη. Και η αναγνώριση της πλάνης και του ψέματος θα ήταν εύκολο για κάθε άνθρωπο εάν ζούσε τη ζωή του με αγάπη.
Τα πάντα είναι τόσο ευνόητα εάν ο άνθρωπος ήθελε πρώτα να σεβαστεί το νόμο της θεϊκής τάξης, εάν παραδεχόταν ότι ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να παραμείνει μέσα στην τάξη για να μπορεί να καταλάβει όλα όσα ανταποκρίνονται σε αυτή τη θεϊκή τάξη. Ο νόμος της θεϊκής τάξης όμως είναι και θα παραμείνει η αγάπη. . . Στην περίπτωση που παραβιάζεται αυτός ο νόμος, που δεν τηρείται, όλα τα αποτελέσματα πρέπει αμετάκλητα να αντιβαίνουν στην τάξη.
Το ψέμα και η πλάνη όμως βρίσκονται εκτός της τάξης. Το ψέμα και η πλάνη θα είναι πάντα εκεί όπου αμαρταίνει κανείς ενώπιον της θεϊκής τάξης, όπου οι άνθρωποι ζουν χωρίς αγάπη ο ένας δίπλα στον άλλο και δεν καταλαβαίνουν πια το νόημα της επίγειας τους ζωής. Εάν επομένως ο άνθρωπος θέλει να φτάσει στην αλήθεια, δεν θα μπορεί με κανέναν τρόπο να τη βρει σε ανθρώπους που ζουν φανερά αντίθετα προς το θείο θέλημα, η ζωή των οποίων δεν δείχνει καμία θεϊκή τάξη σύμφωνα με τη βασική αρχή της αγάπης. Αφού εκεί δεν μπορεί να εκφραστεί το Πνεύμα του Θεού. Εκεί το «τμήμα του Θεού» εμποδίζεται να ενεργήσει, και το μυαλό του ανθρώπου δεν μπορεί να αντικαταστήσει το Πνεύμα του Θεού.
Πόσο πολύ πιο πλούσιος μπορεί επομένως να ονομαστεί ο άνθρωπος που μέσω μιας ζωής με ανιδιοτελή αγάπη για τον διπλανό διδάσκεται και οδηγείται από το θείο Πνεύμα μέσα του και ο οποίος όταν μπει στο άλλο βασίλειο θα μπορέσει να δει με φωτεινή διαύγεια όλα όσα του ήταν ακόμα κρυμμένα στη Γη. . . σε σύγκριση με εκείνους τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν υπερβολικά το μυαλό τους, ενώ δεν θα ξεφύγουν ποτέ από την περιορισμένη σκέψη τους όσο ζήσουν τη ζωή τους χωρίς αγάπη. . . Αυτούς θα τυλίξει μόνο ένα σκοτάδι στο τέλος της επίγειας τους ζωής, αφού όλες οι επίγειες τους γνώσεις θα χαθούν και μόνο οι πνευματικές γνώσεις θα έχουν ακόμα αξία μετά το θάνατο του κορμιού τους.
Αλλά όλοι οι άνθρωποι κουβαλούν μέσα τους τον θεϊκό πνευματικό σπινθήρα και όλοι οι άνθρωποι θα είχαν τη δυνατότητα να τον παρακινήσουν να εκφραστεί. Πρέπει όμως να τους ωθήσει η ελεύθερη θέλησή τους να κινούνται μέσα στη θεϊκή τάξη, δηλαδή να ζούν με αγάπη. Αφού και η αλήθεια είναι μια ένδειξη της θεϊκής τάξης, γιατί «Αιώνια Αλήθεια» μπορεί να αποκαλεστεί μονάχα η «Θεότητα», και συνεπώς οποιαδήποτε αληθινή εξήγηση πρέπει να προέλθει από τον Θεό, ο Οποίος τη μεταδίδει στον άνθρωπο διά του Πνεύματός Του.
Ο Θεός όμως μπορεί να μιλήσει διά του Πνεύματός Του μόνο σε εκείνους τους ανθρώπους που βρίσκονται ήδη μέσα στο κύκλωμα της αγάπης Του, γιατί όσοι στέκονται εκτός αυτού δεν ακούν τη φωνή του Πνεύματος. Και μέσα στο θεϊκό κύκλωμα της αγάπης Του μπαίνουν οι άνθρωποι τότε που οι ίδιοι ασκούν την αγάπη. Αλλά χωρίς την έμπρακτη αγάπη απομονώνονται και από Εκείνον που είναι η Αιώνια Αγάπη και η Αιώνια Αλήθεια. . .
Και όσο επίμονα και να εφαρμόσουν το μυαλό τους, δεν θα φτάσουν στην αλήθεια, αλλά όλες οι έρευνες και όλα τα αποτελέσματα της σκέψης τους θα διαφέρουν από την καθαρή αλήθεια, την οποία ο Θεός χαρίζει μόνο σε εκείνους που θέλουν να Του ανήκουν, που πασχίζουν να ζήσουν μέσα στη θεϊκή τάξη και που για αυτό το λόγο παρακινούν τον πνευματικό σπινθήρα μέσα τους να εκφραστεί. Και ως αποτέλεσμα δεν χρειάζεται πια να φοβηθούν ότι θα πέσουν θύματα του ψέματος και της πλάνης. . . Αφού ο Θεός ο Ίδιος τους προστατεύει από αυτά, φωτίζοντας το πνεύμα τους, οδηγώντας τη σκέψη τους σωστά, με αποτέλεσμα να ξέρουν πολύ καλά να ξεχωρίζουν την αλήθεια από την πλάνη. . .
Αμην
Η σημασία μιας ζωής με αγάπη. . .
Οι νουθεσίες του Θεού αποσκοπούν πάντα μόνο σε έναν τρόπο ζωής με αγάπη. . . Ακριβώς τη σημασία μιας ζωής με αγάπη τη γνωρίζετε μόνο λίγο εσείς οι άνθρωποι, και όμως μια ζωή με αγάπη είναι ο μοναδικός παράγοντας που σας εξασφαλίζει τη μακαριότητα, μια αιώνια ζωή. Και αυτό δεν το σκέφτονται οι άνθρωποι και δίνουν περισσότερη σημασία σε όλα τα άλλα εκτός από στη δική τους στάση απέναντι στο πιο σπουδαίο μέσα στην επίγεια τους ζωή, απέναντι στην αγάπη. . . Εκτελούν κάθε μέρα τα επίγεια τους καθήκοντα, αλλά ό,τι κάνουν το κάνουν περισσότερο με το μυαλό τους παρά με την καρδιά τους. . .
Σταθμίζουν τα υπέρ και τα κατά, πασχίζουν να ενεργήσουν και να δημιουργήσουν επικερδώς και να κάνουν ευσυνείδητα την επίγεια τους δουλειά. Αλλά δεν λογοδοτούν στον εαυτό τους για το κατά πόσον συμμετέχει σε όλα αυτά η καρδιά τους, για το κατά πόσον καθορίζει η αγάπη την πράξη τους. Και όμως είναι άχρηστο κάθε έργο που γίνεται χωρίς την αγάπη. . . Και ακόμα και οι καθημερινές δουλειές πρέπει να εμφανίζουν ένα βαθμό της αγάπης για τους ανθρώπους για τους οποίους τις κάνει κανείς. Ωστόσο, μόνο λίγοι άνθρωποι έχουν επίγνωση αυτού, και κατά συνέπεια ολόκληρη η ζωή τους μπορεί να είναι μάταιη για πολλούς ανθρώπους εάν δεν έγινε μια βαθμιαία αλλαγή του ανθρώπινου είναι. . . μια αλλαγή από τη φιλαυτία στην αγάπη για τον διπλανό, ή και: μια διαμόρφωση πίσω στην κάποτε φύση του, η οποία ήταν η αγάπη.
Τις περισσότερες φορές η κάθε πράξη γίνεται μόνο για ένα ορισμένο συμφέρον, αλλά η ανιδιοτελής έμπρακτη αγάπη είναι σπάνια, και μόνο η τελευταία έχει αξία για την ψυχή του ανθρώπου. Και οι άνθρωποι θα έπρεπε να λογοδοτήσουν στον εαυτό τους για το τι έκαναν σε μια ορισμένη μέρα με εντελώς ανιδιοτελή αγάπη. . . Θα είναι πάρα πολύ λίγα πράγματα, αφού η φιλαυτία υπερισχύει ακόμα πολύ, αλλιώς η κατάσταση στη Γη δεν θα μπορούσε να είναι έτσι όπως αναντίρρητα είναι.
Οι άνθρωποι θα έπρεπε επίσης να λογοδοτήσουν στον εαυτό τους για το κατά πόσον είναι οι ίδιοι ακόμα πρόθυμοι να ασκήσουν την αγάπη, δηλαδή για το πώς τους επηρεάζει η μοίρα του συνανθρώπου και για το αν είναι πρόθυμοι να τον βοηθήσουν. Ο κάθε άνθρωπος σκέφτεται μόνο τη δική του μοίρα και προσπαθεί, εφόσον είναι δυνατόν, να τη βελτιώσει, αλλά κανείς δεν σκέφτεται τον συνάνθρωπό του που ζει μέσα στην ένδεια. Και έτσι κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να είναι αυτάρεσκος εάν εκτελεί μόνο το καθήκον του. Η πνευματική του κατάσταση θα παραμείνει πάντα στο ίδιο επίπεδο, αφού μόνο μια πράξη με αγάπη θα τη βελτιώσει, μόνο η έμπρακτη αγάπη αποφέρει στην ψυχή του την πνευματική ωριμότητα.
Τι χρησιμεύει σε σας τους ανθρώπους όταν αποκτάτε όλες τις ανέσεις της ζωής, όταν κάνετε ευσυνήδειτα τα πάντα για να κατορθώσετε μια τέτοια καλοπέραση. Τι σας χρησιμεύουν όλοι οι κόποι και όλες οι προσπάθειες κατά τη διάρκεια της επίγειας σας ζωής όταν τις κάνατε χωρίς αγάπη και όταν κατά το τέλος της ζωής σας δεν θα έχετε προχωρήσει ούτε ένα βήμα σχετικά με την ανάπτυξή σας, όταν φροντίζατε μονάχα για το επίγειο σας καλό. . . Η ψυχή σας μπορούσε να θεραπευτεί και να ωριμάσει μόνο μέσω έργων αγάπης και η ψυχή σας μονάχα θα είναι αυτή που θα συνεχίσει να υπάρχει όταν ολοκληρώσετε την πορεία σας στη Γη.
Μόνο μέσω της έμπρακτης αγάπης μπορεί η ψυχή σας να ξαναβρει την αρχική της μορφή και ακριβώς την έμπρακτη αγάπη την παραμελείτε με τον πιο βάναυσο τρόπο. Μάλλον προσθέτετε άπονα έργα και επομένως βαραίνετε την ψυχή σας εξαιρετικά. . . Και με αυτό τον τρόπο κάνετε εντελώς άχρηστη την πορεία σας στη Γη, δεν ζείτε σύμφωνα με το σκοπό σας και θα μετανοιώσετε κάποτε πικρά ότι αφήσατε ανεκμετάλλευτο ένα δώρο της χάρης, χάνοντας με αυτό τον τρόπο από δική σας απερισκεψία μια καταπληκτική μοίρα στην αιωνιότητα. Αλλά εσείς οι άνθρωποι είστε απρόσιτοι στα δασκαλέματα σχετικά με τη σημασία μιας ζωής με αγάπη. . . Μέσω της φιλαυτίας σας έχετε πέσει τόσο πολύ ώστε είναι σκοτεινό το πνεύμα σας και ώστε δεν αναγνωρίζετε πια το φως που σας φέγγει όταν σας παρουσιάζεται η θεϊκή διδασκαλία της αγάπης.
Η αγάπη έχει ψυχράνει ανάμεσα στους ανθρώπους και αυτό σημαίει επίσης ματαιότητα της επίγειας τους ζωής για τις ψυχές τους, σημαίνει παραγνώριση του σκοπού της επίγειας τους ζωής και συσκότιση της πνευματικής κατάστασης των ανθρώπων. . . Και μόνο όποιος πασχίζει να ζήσει ο ίδιος τη ζωή του με αγάπη καταλαβαίνει το κακό που απειλεί την ανθρωπότητα, η οποία ζει χωρίς την παραμικρή αγάπη. . . Μόνο εκείνος ξέρει ότι τότε ο πρίγκιπας του σκότους έχει δύναμη πάνω σε μια άπονη ανθρωπότητα, ότι αυτή του είναι αφοσιωμένη και βρίσκεται κάτω από τον έλεγχό του, από τον οποίο μπορεί να ελευθερωθεί μόνο τότε που θα εφαρμόσει εναντίον εκείνου το όπλο της αγάπης. Αφού όποιος ανάβει μέσα του την αγάπη, εκείνον τον αποφεύγει ο αντίπαλος, γιατί κοντά του βρίσκεται ο Θεός ο Ίδιος, ο Οποίος είναι η Αιώνια Αγάπη, και τον Οποίο αποφεύγει εκείνος που στερείται οποιασδήποτε αγάπης. . .
Αμήν
Η πνευματική αποστολή του Ιησού. . .
Όταν θα έχετε καταλάβει την υψηλή πνευματική αποστολή του ανθρώπου Ιησού, θα σας είναι επίσης κατανοητό γιατί πρέπει να αναφέρεται ασταμάτητα ο θεϊκός Λυτρωτής. Αφού μόνο τότε που ο άνθρωπος θα έχει απελευθερωθεί από την αρχέγονη ενοχή του, θα του είναι εφικτή μια άνοδος σε φωτεινά ύψη. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν για αυτή την αρχέγονη ενοχή και για αυτό δεν ξέρουν ούτε τι σημαίνει το λυτρωτικό έργο. . . Δεν μπορούν να βρουν καμία σχέση ανάμεσα στο σταυρικό θάνατο του ανθρώπου Ιησού, στον Οποίο ίσως πιστεύουν, και την απόκτηση της μακαριότητας των ανθρώπων. . .
Και για αυτό το λόγο Τον απορρίπτουν τόσοι πολύ, γιατί αυτό το λυτρωτικό έργο μόνο τους κηρυσσόταν, αλλά δεν τους αιτιολογούνταν αληθινά. Και πάλι μια τέτοια αιτιλογία μπορεί να δοθεί μόνο σε εκείνους που επιθυμούν στα σοβαρά να διαφωτιστούν, και εκείνοι θα είναι πάντα μόνο λίγοι. Αφού και οι πιο σαφές εξηγήσεις θα ήταν ακατανόητες στους ανθρώπους που δεν ρίχνουν καμία ματιά στο πνευματικό βασίλειο, που αποδέχονται μόνο τον επίγειο κόσμο και όλα όσα τους είναι ορατά και αποδείξιμα.
Η αποστολή του ανθρώπου Ιησού όμως δεν ήταν καμία καθαρά επίγεια υπόθεση, παρόλο που διαδραματίστηκε ορατά για τους ανθρώπους. . . Είχε μια βαθιά πνευματική αιτιολογία, και όσο οι άνθρωποι δεν ξέρουν για αυτή, δεν στέκονται ακόμα απέναντι στον θεϊκό Λυτρωτή τον Ιησού Χριστό ως οι επιβαρημένοι από την ενοχή τους αδελφοί που Του φορτώνουν την ενοχή τους παρακαλώντας Τον να την εξιλεώσει. Και όμως πρέπει να προηγηθεί αυτή η παράκληση αν θέλουν να λυτρωθούν. Και για αυτό το λόγο πρέπει να ξέρουν για την ενοχή της αμαρτίας τους, για το μεγάλο αδίκημα ενάντια στον Θεό το οποίο τους έκανε αμαρτωλούς και το οποίο δεν μπορούσε να εξιλεωθεί παρά μέσω εκείνης της μεγάλης εξιλαστήριας θυσίας του ανθρώπου Ιησού.
Όσο λοιπόν οι άνθρωποι δεν αισθάνονται αμαρτωλοί, δεν θα πάρουν μαζί με την ενοχή τους το δρόμο για Εκείνον, για το σταυρό. Και τόσον καιρό δεν θα αποδεχθούν τον θεϊκό Λυτρωτή τον Ιησού Χριστό. Μόνο η γνώση της αρχής τους, της κάποτε φύσης τους και της αντίστασής τους στον Θεό θα τους χαρίσει και την κατανόηση σχετικά με τη λυτρωτική πράξη του Ιησού. Αυτός, ως άνθρωπος, έζησε έτσι ώστε μπορέσε να αποδεχθεί μέσα Του τον Θεό τον Ίδιο, με αποτέλεσμα το λυτρωθικό έργο να επιτελέστηκε από την Αιώνια Αγάπη, η Οποία ήθελε να απελευθερώσει τα πλάσματά Της από τα δεσμά του αντιπάλου Της.
Μια τέτοια περιγραφή της αποστολής του Ιησού θα είναι πιο αξιόπιστη για τους ανθρώπους παρά όταν τους αναφέρονται μόνο οι αμαρτίες τις οποίες κάνουν κατά τη διάρκεια της επίγειας τους ζωής και οι οποίες τους φαίνονται συχνά πολύ μικρές για να απαιτηθεί μια τέτοια λυτρωτική πράξη, προκειμένου να εξιλεωθούν αυτές οι αμαρτίες. Κάθε αμαρτία μεν είναι ένα αδίκημα κατά της αγάπης και άρα ένα αδίκημα κατά του Θεού. . . Αλλά η αρχέγονη αμαρτία της κάποτε αποστασίας από τον Θεό ήταν τόσο μεγάλη ώστε το ον δεν θα μπορούσε να την εξιλεώσει μόνο του ούτε μετά από αιωνιότητες. Το να καταλάβετε αυτό δεν σας είναι δυνατό σε σας τους ανθρώπους. . .
Αλλά μια τόσο τεράστια αμαρτία απαιτούσε και μια τεράστια εξιλέωση, την οποία κατόρθωσε μάλιστα ένας «άνθρωπος», την οποία όμως να κατορθώσει ήταν ικανός μονάχα γιατί αυτός ο άνθρωπος περιείχε μέσα Του τον Θεό. Η δύναμη του Θεού δηλαδή Τον έκανε ικανό, η οποία όμως ήταν μόνο «αγάπη». . . η αρχέγονη ουσία του Θεού. . . Οι άνθρωποι ως τα αρχέγονα όντα απόρριψαν αυτή τη δύναμη αγάπης του Θεού και ήταν επομένως χωρίς καμία δύναμη. . . Ο άνθρωπος Ιησούς όμως χρησιμοποίησε συνειδητά τη δύναμη αγάπης του Θεού και την αξιοποίησε για ένα έργο του ελέους για τους πεσμένους αδελφούς Του. . . για να εξιλεώσει την ενοχή εκείνων.
Αλλά οι άνθρωποι δεν ξέρουν ότι η ύπαρξή τους ως άνθρωποι πάνω σε αυτή τη Γη είναι το αποτέλεσμα εκείνης της αρχέγονης ενοχής τους και ότι θα ανακτήσουν μάλιστα κάποτε την αρχέγονη κατάστασή τους, ποτέ όμως χωρίς την αποδοχή Εκείνου Που την εξιλέωσε από την υπέρμετρη αγάπη Του. Αφού η αποστασία τους από τον Θεό ήταν μια συνειδητή «απομάκρυνση από Εκείνον», η οποία προϋποθέτει μια συνειδητή «προσέγγιση σε Εκείνον», προκειμένου να μπορέσουν να ανακτήσουν την αρχέγονη σχέση τους με τον Θεό.
Στην περίπτωση που διοχετεύεται στους ανθρώπους αυτή η γνώση, πρόκειται για μια αφάνταστη χάρη την οποία θα έπρεπε να αξιοποιήσει ο καθένας, ασχολώντας δανοητικά μαζί της, αποδέχοντας ως αληθινά αυτά που του μεταδίδονται. Αφού τότε χρειάζεται μονάχα να απευθυνθεί στον «άνθρωπο Ιησού» και να Του μιλήσει μέσω των σκέψεών του. . . Και Αυτός θα του απαντήσει ως ο «Θεός», θα τον βοηθήσει να φτάσει στη σωστή κατανόηση της ενοχής του και θα τον απαλλάξει από αυτήν στην περίπτωση που ο άνθρωπος Του την ομολογήσει και Τον παρακαλέσει για βοήθεια. . .
Και ο κάθε άνθρωπος μπορεί να φτάσει στη γνώση ότι πρέπει κάποτε να έκανε ένα αδίκημα μόλις σκεφτεί ότι είναι ένα ατελές ον χωρίς γνώση και προσπαθήσει να εξακριβώσει το αίτιο αυτού του γεγονότος. Αφού καμία τέτοια εσωτερική ερώτηση δεν θα παραμείνει χωρίς απάντηση, μόνο που πρέπει πρώτα την κάνει ο άνθρωπος, κάτι που παραμελούν οι περισσότεροι, ενώ απορρίπτουν χωρίς δισταγμό κάθε υπόδειξη για τον θεϊκό Λυτρωτή όταν τους Τον επισημάνει κανείς και επίσης τη μεγάλη πνευματική αποστολή Του.
Από την πλευρά του Θεού όμως ο θεϊκός Λυτρωτής ο Ιησούς Χριστός κηρύσσεται ξανά και ξανά στους ανθρώπους. Και όλοι οι υπηρέτες Του που εργάζονται για Εκείνον πάνω στη Γη θα κηρύσσουν με όλο και μεγαλύτερο ζήλο το όνομά Του και το Ευαγγέλιό Του, προκειμένου να απελευθερωθούν από τη μεγάλη ενοχή τους όλοι όσοι τους προσέξουν και συνδεθούν οι ίδιοι ολόψυχα με τον Ιησού Χριστό, μέσα στον Οποίο έγινε άνθρωπος ο Θεός ο Ίδιος για να λυτρώσει ό,τι έχει δεθεί από τον αντίπαλό Του. . .
Αμήν
6988 8-12-1957
Τα βάσανα του όντος που δεν έχει τη συνειδητότητα του εγώ. . .
Προς Ρωμαίους 8, 19-22. . .
Για την αιωνιότητα δημιουργηθήκατε. . . Επομένως, δεν θα μπορείτε να πεθάνετε ποτέ πια στην αιωνιότητα, παρόλο που είχατε μια αρχή. Μπορούσατε ωστόσο να αλλάξετε τη φύση σας και το κάνατε μάλιστα αυτό, με αποτέλεσμα να στερήσατε από τον εαυτό σας τη συνειδητότητα του εγώ. Συνεχίσατε μάλιστα να υπάρχετε, αλλά δεν είχατε πια επίγνωση της ύπαρξής σας. Παρ’όλα αυτά η κατάσταση αυτή δεν ήταν μακαριότητα, δεν επρόκειτο για μια μακάρια διάλυση μέσα σε ένα τίποτα, αλλά επρόκειτο για μια βασανιστική κατάσταση. Αφού αυτή η κατάσταση σήμαινε φυλάκιση για το πνευματικό που είχε δημιουργηθεί ελεύθερο και αυτό αισθανόταν σαν βάσανα αυτή τη φυλάκιση.
Επειδή όμως θα συνεχίζετε να υπάρχετε αιώνια, θέλω να είστε ικανοί να απολαύσετε την ύπαρξή σας, θέλω να ζήσετε σε μια μακάρια κατάσταση, δηλαδή να μπορείτε να ενεργήσετε με χαρά μέσα στη δύναμη και μέσα στο φως. Αυτός είναι ο προορισμός σας, αυτός είναι ο προορισμός όλων των όντων που δημιούργησα κάποτε, δηλαδή να ζήσουν και να είναι δραστήρια σύμφωνα με το θέλημά Μου, να είναι μακάρια γεμάτα φως και δύναμη και να είναι ικανά σαν και Εγώ να δημιουργούν και να διαμορφώνουν προς τη δική τους ευχαρίστηση. Αλλά αμέτρητα όντα που ακτινοβολήθηκαν από Μένα με φως και ελευθερία έχασαν τη συνειδητότητα του εγώ από δικό τους φταίξιμο. Παράτησαν την ελευθερία, το φως και τη δύναμη και επέλεξαν από μόνα τους μια τρομερή μοίρα. . . Ωστόσο, δεν μπόρεσαν να καταστρέψουν τον εαυτό τους και δεν θα είναι ποτέ ικανά να το κάνουν αυτό.
Εάν αυτή η κατάσταση χωρίς τη συνείδηση του εγώ την οποία επέλεξαν τα όντα ελεύθερα ήταν χωρίς βάσανα, κανένα ον δεν θα επιδίωκε ποτέ μια ζωή μέσα στη μακαριότητα. Αφού σε αυτή την περίπτωση το ον θα είχε κατά κάποιον τρόπο διαλυθεί και μόνο Εγώ θα το αναγνώριζα ακόμα ως ένα ον. . . Τα βάσανα ενός φυλακισμένου όντος όμως είναι αφάνταστα. Και η απειλή μιας εκ νέου φυλάκισης ας μην σας αφήσει αδιάφορους, αφού παρόλο που θα σας λείπει η συνείδηση του εγώ, θα είστε εκτεθειμένοι σε βάσανα, τα οποία θα μπορείτε κάποτε να καταλάβετε όταν θα έχετε μπει μέσα στη ζωή.
Αφού υποφέρει το πνευματικό, όχι ο άνθρωπος για τον οποίο νομίζετε ότι έχει πεθάνει. Και το πνευματικό μπορεί μάλιστα να έχει στερεοποιηθεί, αλλά δεν έχει πεθάνει, δεν είναι αναίσθητο και βασανίζεται αφάνταστα, ακόμα και διαλυμένο σε μικροσκοπικές ουσίες. Για αυτό το λόγο ολόκληρη η δημιουργία. . . το πνευματικό που είναι δεσμευμένο μέσα στην ύλη. . . αντίθετα με το φωτεινό βασίλειο και τους κατοίκους του. . . είναι «αλύτρωτο» ή «δυστυχισμένο», δηλαδή δεμένο μέσα σε μια οδυνηρή κατάσταση, και μέσα στα βάσανά του λαχταρά τη λύτρωσή του.
Τα βάσανα που αισθάνεται το πνευματικό είναι ακατανόητα σε σας τους ανθρώπους, γιατί αυτό που δόθηκε στην ψυχή σας ως περίβλημα. . . το γήινο κορμί σας. . . μπορεί να αισθάνεται και να αντέχει πόνους μόνο μέχρι έναν ορισμένο βαθμό. Αυτοί οι πόνοι όμως δεν συγκρίνονται με τα βάσανα που πρέπει να ανέχεται η ψυχή μέσα στην αλύτρωτη κατάσταση και τα οποία αισθάνεται και το πνευματικό που είναι ακόμα δεσμευμένο μέσα στην εξωτερική του μορφή. Αλλά αφού μόνο η ψυχή είναι ένα ον που έχει τη συνείδηση του εγώ, μπορεί μόνο στο στάδιο ως άνθρωπος να επιδιώξει συνειδητά μια αλλαγή της φύσης της, μια μεταμόρφωση προς την αρχέγονη φύση της.
Η γνώση ότι δεν θα μπορεί ποτέ να πεθάνει, ότι θα συνεχίζει αιώνια να υπάρχει, θα την παρακινήσει σε σοβαρές επιδιώξεις, θα την παρακινήσει να διαμορφώσει για τον εαυτό της μια μακάρια αιωνιότητα, να επιδιώξει μια «ζωή μέσα στη μακαριότητα» και να ανακτήσει δύναμη και φως, προκειμένου να είναι ικανή να δράσει σύμφωνα με το νόμο της θεϊκής τάξης. Αλλά όσο της λείπει αυτή η γνώση, ο άνθρωπος ζει μάταια πάνω στη Γη και η ψυχή του παραμένει δεμένη και εγκαταλείπει το κορμί της επίσης σε μια δεμένη κατάσταση. . . Και επικρατεί τότε πάλι η βασανιστική κατάσταση, την οποία η ψυχή δεν αιθανόταν ως μια τέτοια στη Γη.
Είναι νεκρή παρόλο που υπάρχει. . . Δεν απόκτησε στη Γη τη ζωή που χαρίζει ευτυχία, κινδυνεύει να φυλακιστεί ξανά στην περίπτωση που δεν τα καταφέρει να καταλάβει στο άλλο βασίλειο ότι δεν έχει πεθάνει και ότι δεν πρόκειται να πεθάνει ποτέ, παρόλο που δεν ζει πια στη Γη. . . Μόνο αυτή η κατανόηση μπορεί να την παροτρύνει στο άλλο βασίλειο να επιδιώξει επιτέλους τη «ζωή», και η ψυχή θα βοηθάται μάλιστα να το πετύχει αυτό.
Είναι όμως τρομερό για μια ψυχή που ήδη κατέχει τη συνειδητότητα του εγώ όταν της επιβάλλεται ξανά η μοίρα της φυλάκισης. . . όταν της αφαιρείται η συνειδητότητα του εγώ και όταν πρέπει να διανύσει την πορεία μέσα από τη δημιουργία διαλυμένη σε αμέτρητα μικρά μόρια και να ανεχτεί άλλη μια φορά τα ατελείωτα βάσανα που σημαίνει για το πνευματικό οποιαδήποτε εξωτερική μορφή. Αφού μόνο μέσω βασάνων μπορεί το πνευματικό να εξαγνιστεί σε ένα βαθμό ώστε να εξελιχθεί και πάλι σε ένα ον που θα έχει τη συνειδητότητα του εγώ, που θα είναι προορισμένο να ζήσει και που δεν θα χάσει ποτέ πια τη ζωή του. . .
Αμήν
Η ευλογία της αρρώστιας. . .
Η ξαφνική ανάκληση είναι χάρη. . .
Ένας ουσιαστικός παράγοντας κατά την επίγεια σας ζωή είναι ότι έχετε επίγνωση του καθήκοντας που πρέπει να εκτελέσετε ως άνθρωποι. Τονίζω ξανά και ξανά ότι η ζωή σας καθ’εαυτή δεν έχει καθόλου σημασία. Το πιο σημαντικό δηλαδή δεν είναι να ασκήσει το κορμί σας όλες του τις λειτουργίες και να είναι καλά. Το πιο σημαντικό είναι μόνο η ψυχή που κατοικεί μέσα στο κορμί. Το πιο σημαντικό είναι να χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος όλες τις σωματικές ικανότητες προς το καλό της ψυχής του, προκειμένου αυτή να ξεφύγει από την ελεεινή της κατάσταση και να πετύχει το στόχο που έχει τεθεί στο πνευματικό.
Η ψυχή μπορεί κιόλας να ωριμάσει πολύ πιο γρήγορα μέσα σε ένα άρρωστο κορμί, με την προϋπόθεση ότι ο άνθρωπος παίρνει στα σοβαρά το επίγειο του καθήκον. Και εάν ο άνθρωπος θεωρεί το κορμί του πάντα μόνο ένα σκεύος το οποίο έχει ανάγκη η ψυχή του για την περαιτέρω της ανάπτυξη, και εάν επιδιώκει να διατηρήσει, να περιποιηθεί και να κάνει ανθεκτικό αυτό το σκεύος μόνο για αυτό το λόγο, τότε ζει συνειδητά τη ζωή του. Και τότε δεν χρειάζεται να φοβάστε ότι θα πεθάνει το κορμί του πριν πετύχει η ψυχή του την ωριμότητα που θα της είναι δυνατόν να πετύχει στη Γη. . .
Διαφορετικά είναι τα πράγματα στην περίπτωση ανθρώπων που δεν έχουν καμία συνείδηση ευθύνης απέναντι στην ψυχή τους. . . Αυτοί μπορεί να έχουν ένα πολύ γερό κορμί και όμως να χάσουν απρόσμενα τη ζωή τους. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν σκέφτονται την ψυχή τους, με αποτέλεσμα να μην προχωρήσουν καθόλου ως προς την ανάπτυξή τους. Κατά συνέπεια η ύπαρξή τους σε αυτή τη Γη δεν έχει πια κανένα σκοπό και κανένα νόημα. Για αυτό το λόγο αφαιρείται το εξωτερικό περίβλημα της ψυχής τους, προκειμένου αυτή να έχει ακόμα τη δυνατότητα να ανέβει στο άλλο βασίλειο.
Η υγεία του κορμιού είναι ένα τεράστιο δώρο της χάρης, το οποίο θα έπρεπε να αξιοποιηθεί, όχι όμως με γήινο υλιστικό τρόπο, αλλά προς τη σωτηρία της ψυχής του ανθρώπου. . . Ένα άρρωστο κορμί όμως είναι επίσης μια χάρη για τον άνθρωπο που δεν κλείνεται μπροστά στο ρεύμα της χάρης του Θεού. . . Αφού πρόκειται κατά κάποιον τρόπο για έναν φραγμό ανάμεσα στον άνθρωπο και στον κόσμο τον οποίο έβαλε ο Θεός. . . Διευκολύνεται ο άνθρωπος να ξεπεράσει τον κόσμο και η ψυχή του βοηθάται πολύ.
Αλλά ο άνθρωπος πρέπει να υποκύψει συνειδητά στο θέλημα του Θεού και πρέπει να θεωρήσει την αρρώστια του κορμιού του ένα δώρο της χάρης. Αφού σε τελική ανάλυση ο σκοπός της επίγειας πορείας ως άνθρωπος δεν είναι η σωματική ζωή αλλά η ζωή της ψυχής. Και για το λόγο αυτό θα ωριμάσει μόνο η ψυχή εκείνου του ανθρώπου που ξέρει για το πραγματικό του καθήκον και θέλει να το εκτελέσει. . . Αφού εκείνος βοηθάται με κάθε τρόπο από την πλευρά του Θεού για να προχωρήσει η ψυχή του. Και συχνά ένα μέρος αυτής της βοήθειας είναι και οι ένδειες ή οι σωματικές παθήσεις, οι οποίες όμως πρέπει να θεωρούνται εξαγνιστήρια μέσα, όχι τιμωρίες ή εμπόδια για να μην πετύχει ο άνθρωπος το στόχο του.
Και είναι προορισμένη η ώρα του κάθε ανθρώπου όπου θα αποβιώσει από αυτή τη Γη. . . γιατί ο Θεός ξέρει για τη θέληση του καθένα από τους αιώνες των αιώνων και γιατί ξέρει επίσης τι μπορεί ακόμα να κατορθώσει μια ψυχή στη Γη και με ποιον τρόπο κινδυνεύει. . . Και έτσι μια ξαφνική ανάκληση από τη ζωή πρέπει ακόμα να θεωρηθεί μια χάρη. Όποιος βλέπει τη ζωή μόνο ως αυτοσκοπό, δεν μπορεί να καταλάβει ότι ένας Θεός και Δημιουργός επιτρέπει να καταστραφούν ανθρώπινες ζωές η φυσιολογική ώρα του θανάτου των οποίων δεν θα ήταν ακόμα αναμενόμενη. . . Αλλά ξέρει για την προθυμία του κάθε ανθρώπου να αποκτήσει τη ζωή για την ψυχή του. Και ξέρει επίσης τι συμφέρει την κάθε ψυχή. Μόνο τη γνώση του επίγειου καθηκόντος του και την πίστη σε αυτό το καθήκον πρέπει να τις έχει ο άνθρωπος, τότε έχει λυθεί το μεγαλύτερο πρόβλημα της ψυχής του, αφού τότε ο άνθρωπος μάλλον θα επιδιώξει να τη βοηθήσει να αποκτήσει τη ζωή.
Ο κόσμος όμως είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της ψυχής. . . Και πρόκειται για μια ιδιαίτερη χάρη του Θεού όταν προσπαθεί να φυλάξει την ψυχή από τον κόσμο, όταν δημιουργεί εμπόδια για τον άνθρωπο για να μην του παραδοθεί. . . Τότε λοιπόν μπορεί να γίνει λόγος για μια «ευλογία της αρρώστιας», η οποία είναι ένα τέτοιο εμπόδιο για μερικούς ανθρώπους που θα ήθελαν να ζήσουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και που όμως είναι συχνά ακόμα πολύ αδύνατοι για να αντισταθούν στους πειρασμούς από την πλευρά του κόσμου. Αφού ο Θεός είναι η αγάπη και η αγάπη βοηθά πάντοτε το αδύνατο, προκειμένου να μην κινδυνεύσει. . . Αλλά οι άνθρωποι συχνά παραγνωρίζουν την αγάπη του Θεού. Όποιος όμως επιδιώκει να Τον πλησιάσει, μπορεί να αισθάνεται ασφαλής μέσα στην αγάπη Του. . . Μπορεί να Του έχει εμπιστοσύνη και να πιστέψει ότι είναι καλά όλα όσα στέλνει ο Θεός σε έναν άνθρωπο. . .
Αμήν
Η ελεύθερη θέληση ήταν η αφορμή της αποστασίας. . .
Θεοποίηση. . .
Από Μένα εκπήγασαν μόνο τέλεια όντα. . . Αφού η βαθύτατη Αγάπη και η ύψιστη Σοφία έδωσε την ύπαρξη στα πάντα και η Δύναμή Μου ήταν ικανή να κατορθώσει οτιδήποτε. Άρα μπορούσα να γεννήσω από τον Εαυτό Μου όντα ύψιστης τελειότητας, τα οποία, ως τα ομοιώματά Μου, Με χαροποιούσαν τον Ίδιο. Είχαν δημιουργηθεί ως μικρογραφίες του Εαυτού Μου, και Μου προκαλούσε ύψιστη ευχαρίστηση να αφήνω αυτά τα δημιουργημένα έργα Μου να δημιουργήσουν και να ενεργήσουν μέσα την αφθονία του φωτός και της δύναμής τους. Αφού με αυτό τον τρόπο τους χάρισα την ίδια ευχαρίστηση, δηλαδή να απολαμβάνουν τα έργα που δημιούργησαν τα ίδια.
Όλα τα όντα λοιπόν διέρρεε η δύναμη η οποία είναι απαραίτητη για να δημιουργήσει κάνεις κάτι. Και αυτή η δύναμη τα έκανε επίσης ικανά για δημιουργική δραστηριότητα. Αλλά τα όντα αυτά ήταν κατά κάποιον τρόπο μόνο οι «εκτελεστές του θελήματος Μου», αφού μαζί με τη δύναμη αγάπης που έρρεε κοντά τους τα γέμιζε επίσης το θέλημά Μου. Και συνεπώς θα είχαν παραμείνει πάντα μόνο τα «πλάσματά» Μου εάν δεν τα είχα βγάλει από τον Εαυτό Μου εντελώς ελεύθερα, με ελεύθερη τη θέλησή τους, την οποία μπορούσαν επομένως να εξελίξουν προς κάθε κατεύθυνση. Μόνο έτσι μπορούσε να γίνει λόγος για όντα ύψιστης τελειότητας, τα οποία ωστόσο μπορούσαν επίσης να χάσουν την τελειότητά τους. . .
Όσο τα καθόριζε το θέλημά Μου, δεν θα έχαναν ποτέ την κατάσταση της τελειότητάς τους. Η ελεύθερη θέλησή τους έκανε δυνατό αυτό το τελευταίο, καθώς από την άλλη εκείνη αποτελούσε επίσης τη δυνατότητα για την πλήρη θεοποίηση των «δημιουργημένων» όντων. . . αποτελούσε τη δυνατότητα τα όντα αυτά να συμμετέχουν σαν παιδιά στην ενέργειά Μου και στη δημιουργική Μου δραστηριότητα και μάλιστα με την ελεύθερη θέλησή τους, ενώ ταυτόχρονα θα συμφωνούσαν εντελώς με Μένα και με το θέλημά Μου. Μόνο έτσι επιτεύχθηκε ο ανώτατος στόχος τον οποίο επιδίωξα όταν δημιούργησα όντα με την αγάπη και τη δύναμή Μου. . . Αφού έτσι το ον δεν μπορεί πια να χάσει την τελειότητά του και πρέπει να θεωρηθεί απεριόριστα μακάριο.
Αυτό όμως θα ήταν ικανό να το κατορθώσει κάθε ον, αφού δεν υπήρχε καμία αφορμή για να απομακρυνθεί από Μένα όταν μπορούσε να χρησιμοποιήσει την ελεύθερη θέλησή του. Το ον ήταν τέλειο και έπρεπε μόνο να θέλει να παραμείνει μέσα σε αυτή την τελειότητα. . . Η εξήγηση για το ότι έχασε την τελειότητά του και έπεσε ήταν η επίγνωση της δύναμης και του φωτός του, αφού ήθελε να επιδείξει το φως και τη δύναμή του. Και επομένως παραγνώριζε την αγάπη Μου, η οποία χάριζε στο ον με πλήρη ανιδιοτέλεια για να το κάνει μακάριο. Μια και μοναδική αλαζονική σκέψη ήδη μείωσε το φως της γνώσης του όντος και ακολουθούσαν όλο και περισσότερες λανθασμένες σκέψεις, τις οποίες οδήγησε λάθος η θέλησή του, γιατί αυτή ήταν ελεύθερη.
Είναι δύσκολο να κάνω κατανοητό σε σας τους ανθρώπους ότι ήταν δυνατό να πέσει ένα τέλειο ον. . . γιατί τελειότητα σημαίνει και πάντα φως, δηλαδή πλήρη γνώση. . . Αλλά ακριβώς η επίγνωση του ότι είχε απεριόριστη δύναμη παρέσυρε το ον να σκέφτεται περισσότερο τη δύναμη μέσα στον εαυτό του από ό,τι το φως. Και ως αποτέλεσμα της αφθονίας της δύναμής του το ον έγινε αλαζόνας, και αμέσως μειώθηκε το φως του. Το ον ήταν ικανό θα βγάζει από τον εαυτό του συνέχεια νέες δημιουργίες όπως το έκανα Εγώ και άρχισε να εκτοπίζει από τις σκέψεις του Εμένα τον Ίδιο ως την αρχέγονη Πηγή της δύναμης. . . Δεν ήθελε πια να αποδεχτεί τη σχέση της εξάρτησής του από Μένα. Και όταν εμφανίστηκε μια φορά αυτή η σκέψη μέσα του, το ον έχασε την εποπτεία των τρομερών επιπτώσεων αυτής της κατεύθυνσης της θέλησής του.
Ένα ον το οποίο βγάλθηκε έξω από Μένα ελεύθερο έπρεπε όμως και να έχει αυτή την ελευθερία να μετατρέψει τη φύση του. . . Αφού η τελειότητα δεν έπρεπε να σημαίνει για το ον μια αναγκαστική κατάσταση, αλλιώς δεν θα μπορούσε να ονομαστεί ομοίωμά Μου. Αλλά αυτή την ελευθερία της αυτομετατροπής θα την κατέχει το ον για πάντα. Και για αυτό το λόγο μπορεί να ανακτήσει την ύψιστη τελειότητα και μέσα στην κατάσταση της ατέλειας την οποία επέλεξε και δημιούργησε εθελοντικά. Τότε θα έχει πετύχει το στόχο τον οποίο επιδίωκα Εγώ, δηλαδή θα έχει γίνει παιδί Μου και θα παραμένει παιδί Μου για όλη την αιωνιότητα.
Δεν θα μπορούσα ποτέ να δημιουργήσω τέτοια «παιδιά», διότι το θεϊκό γνώρισμα, η ελεύθερη θέληση, πρέπει να δράσει από μόνη της. . . Η ελεύθερη θέληση του όντος δηλαδή έπρεπε να αποφασίσει να παραμείνει μέσα στην κατάσταση της τελειότητας την οποία του χάρισα ή. . . στην περίπτωση που το ον απέτυχε σε αυτή τη δοκιμασία της θέλησής του. . . πρέπει μόνο του να ανακτήσει το βαθμό της τελειότητας τον οποίο εγκατέλειψε κάποτε με την ελεύθερη θέλησή του. . . Όποιος κατανοεί αυτό το μυστήριο θα καταλάβει επίσης το αιώνιο σωτήριο σχέδιό Μου. Και θα ξέρει ότι μονάχα η ατελείωτη Αγάπη και Σοφία μπόρεσε να καταστρώσει ένα τέτοιο σχέδιο, γιατί θέλω να ετοιμάσω για τα όντα που δημιούργησα μια μοίρα που θα σημαίνει ύψιστη ευδαιμονία για όλη την αιωνιότητα. . . Και η αγάπη, η σοφία και η δύναμή Μου θα επιδιώκει αυτό το στόχο ώσπου θα το έχει πετύχει, ώσπου ολόκληρο το οντώδες που εκπορεύτηκε από Μένα θα είναι ικανό να δημουργεί και να ενεργεί δίπλα Μου όπως το προβλέπει το προαιώνιο σχέδιό Μου. . .
Αμήν
Μόνο διά της «αγάπης» αποκτά ο άνθρωπος γνώση. . .
Δεν σας βάζω ποτέ φραγμούς σχετικά με τις γνώσεις σας, αφού ο στόχος σας είναι να ανατκήσετε το φως της γνώσης που κατείχατε κάποτε και το οποίο εγκαταλείψατε εθελοντικά. Αλλά Εγώ ο Ίδιος δεν μπορώ να σας δώσω το φως, πρέπει να το ανακτήσετε μόνοι σας. Όμως δεν θα σας εμποδίσω ποτέ να το κάνετε αυτό. Η πλήρη αποδοχή σας του Εαυτού Μου και η εθελοντική σας ένωση μαζί Μου θα ακυρώσουν όλους τους φραγμούς, οι οποίοι θα συνεχίσουν να υπάρχουν όσο είστε μακριά Μου και οι οποίοι για αυτό σημαίνουν επίσης μια κατάσταση χωρίς φως. Όταν όμως έχετε επανενωθεί μαζί Μου, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι ότι θα βρίσκεστε μέσα στο κύκλωμα του φωτός Μου, ότι επομένως θα σας ακτινοβολεί τους ίδιους διαρκώς το φως. . . Και φως είναι γνώση. . .
Μόνο ένα πράγμα είναι απαραίτητο για να μπορείτε να παραλάβετε την ακτινοβολία του φωτός και της αγάπης Μου, δηλαδή να είστε και πάλι ολόψυχα ενωμένοι μαζί Μου. Αλλά όσο βρίσκεστε σε αυτή τη Γη ως άνθρωποι, σας λείπει η πραγματική πίστη στο ότι μπορείτε να συνδεθείτε μαζί Μου τόσο ολόψυχα ώστε κατά κάποιον τρόπο θα ενωθείτε με το Πνεύμα αγάπης Μου. . . Και επειδή δεν είστε ικανοί να το πιστέψετε ακλόνητα αυτό, υπάρχουν ακόμα οι φραγμοί και οι γνώσεις σας παραμένουν περιορισμένες. Αλλά μπορείτε να ενισχύετε συνέχεια αυτή την πίστη μέσω της βούλησής σας και μέσω μιας ζωής με αγάπη. Δεν μπορεί να σας δοθεί καμία άλλη συμβουλή από το ότι θα έπρεπε να ασκείτε πάντα μόνο την αγάπη, με αποτέλεσμα να παρακινήσετε Εμένα τον Ίδιο να συνδεθώ μαζί σας. . .
Ως Θεός σάς φαίνομαι να είμαι πολύ μακριά από εσάς. Όταν όμως ξέρετε ότι είμαι η Αγάπη, θα ξέρετε επίσης ότι πρέπει να είμαι κοντά σας σε κάθε έργο της αγάπης το οποίο θα κάνετε ανιδιοτελώς. Και έτσι έχετε μια βέβαιη εγγύηση ότι μπορείτε να συνδεθείτε μαζί Μου. Αφού όλοι έχετε τη δυνατότητα να ασκήσετε την αγάπη, όλοι μπορείτε να κάνετε καλά έργα χωρίς ιδιοτέλεια. . . Και θα μπορείτε να πειστείτε μετά από λίγο ότι θα διευρυνθούν οι γνώσεις σας, ότι θα πρέπει να ανάψει το φως μέσα σας. Αφού είμαι ο Ίδιος το Φως που θα φωτίσει τότε τις καρδιές σας, αφού η παρουσία Μου έχει και ως ένα αποτέλεσμα να διωχτεί το σκοτάδι και να μπει στις καρδιές σας μια ειρήνη η οποία είναι πάντα η ένδειξη του θεϊκού συνδέσμου.
Θέλω να ανακτήσετε την κάποτε αφθονία του φωτός και της δύναμής σας, γιατί μόνο αυτή εγγυάται τη μακαριότητά σας. Και γιατί το θέλω αυτό, γιατί στόχος Μου είναι να είστε απεριόριστα μακάριοι, σας παρέχεται πάντοτε βοήθεια από Μένα, αλλά δεν θα εμποδίσω ποτέ να πετύχετε το στόχο σας. Και όταν έρθετε σε Μένα μέσω της ευσεβούς προσευχής και Μου ζητήσετε να ανοίξω για σας τους δρόμους που οδηγούν στο φωτεινό βασίλειο, θα μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι η επίγεια σας πορεία θα πάρει τη μορφή ώστε να πετύχετε το στόχο σας. Ωστόσο, δεν μπορώ παρά τη θέλησή σας να μεταδώσω σε σας τους ανθρώπους μια γνώση, δηλαδή να σας χαρίσω ένα φως. Αλλά να σας νουθετήσω να ασκήσετε την αγάπη μπορώ να το κάνω ανά πάσα στιγμή, και θέλω να προσέχετε αυτές τις παραινέσεις Μου. Τότε θα γκρεμίσετε οι ίδιοι όλους τους φραγμούς που σας χωρίζουν από Μένα και συνεπώς και από το φως.
Ο δρόμος σας ήταν μακρύς, αφού σας κρατούσαν αιχμάλωτους οι πιο βαθιές άβυσσοι. Γύρω σας ήταν ο θάνατος και η νύχτα και η απόστασή σας από Μένα ήταν αφάνταστα μεγάλη. . . Και έχετε ήδη έρθει πολύ πιο κοντά Μου, μας χωρίζει μόνο ακόμα μια μικρή απόσταση, και κατά τη διάρκεια της επίγειας σας ζωής πρέπει να επιδιώξετε να ακυρώσετε αυτή την απόσταση. Δεν βρίσκεστε πια μέσα στο πιο πυκνό σκοτάδο, ένα μικρό φως φέγγει για όλους σας. Αφού Εγώ ο Ίδιος έβαλα μέσα σας μια σπιθίτσα του φωτός, προκειμένου να βρείτε το δρόμο σε Μένα, πίσω στην κάποτε κατάσταση της μακαριότητάς σας. . .
Αυτό το φως της αγάπης όμως πρέπει να το κάνετε να γίνει μια φωτεινή φλόγα. Και η απόσταση ανάμεσά μας θα μειώνεται ολοένα και περισσότερο, θα Με πλησιάζετε όλο και περισσότερο, γιατί αυτή η φλόγα της αγάπης φουντώνει ασταμάτητα θέλοντας να φτάσει σε Μένα και γιατί αναγκάζει το προαιώνιο αρχέγονο Φως να ενωθεί μαζί της. . . Και μονάχα η αγάπη σας τα καταφέρνει να συνδεθείτε και πάλι ολόψυχα μαζί Μου, έτσι όπως ήταν στην αρχή. . . να λάμπετε από το φως και τη δύναμη, γιατί θα τα παραλαβαίνετει αδιάκοπα από Εμένα και γιατί δεν θα Μου προβάλλετε πια αντίσταση. Αυτός είναι ο στόχος σας τον οποίο μπορείτε να πετύχετε όλοι όσο ζείτε στη Γη, εάν μόνο ενεργείτε ασταμάτητα με αγάπη. . . Αφού η αγάπη και Εγώ είναι ένα, και άρα πρέπει ο Ίδιος να είμαι μέσα σε κάθε άνθρωπο που ζει με αγάπη. Και όπου είμαι ο Ίδιος, εκεί υπάρχουν φως και δύναμη και μακαριότητα. . .
Αμήν
6993 14-12-1957
Οι δρόμοι του Θεού δεν είναι πάντα οι δρόμοι του ανθρώπου. . .
Οι δρόμοι σας δεν είναι πάντα οι δικοί Μου δρόμοι. . . Συχνά δεν ξέρετε για το στόχο όταν επιλέγετε ένα δρόμο. Εγώ όμως ξέρω που πάει αυτός και σας σπρώχνω συχνά προς έναν άλλο δρόμο. Και στην περίπτωση που ενδίδετε στο σπρώξιμό Μου, θα πετύχετε βέβαια το σωστό στόχο. Συχνά όμως η αντίστασή σας είναι πολύ μεγάλη, η δική σας θέληση είναι πιο δυνατή και δεν προσέχετε το σιγανό σπρώξιμο από την πλευρά Μου. Τότε πρέπει να σας αφήσω να συνεχίσετε το δρόμο σας, γιατί δεν σπάω με τη βία τη θέλησή σας. Και τότε κινδυνεύετε να χάσετε το δεσμό μαζί Μου, γιατί αυτός δεν ήταν ακόμα αρκετά στενός και γιατί δεν είχατε ακόμα αφοσιωθεί εντελώς στην ηγεσία Μου.
Αλλά μην απορήσετε όταν τα σχέδιά σας καταστρέφονται συχνά, όταν οι προθέσεις σας δεν πραγματοποιούνται, όταν σας γίνεται δύσκολο να συνεχίσετε το δρόμο σας. Όλες αυτές είναι ενδείξεις του ότι ο δρόμος σας δεν είναι ο σωστός. Και μπορείτε ακόμα να γίνετε καχύποπτοι και να φύγετε από εκείνο το δρόμο και να βρείτε ακόμα τα σωστά ίχνη που θα σας υποσχεθούν περισσότερη επιτυχία. . . όχι όμως με τη γήινη υλική έννοια, αλλά τα ίχνη που θα σας εγγυηθούν πνευματική επιτυχία.
Μόνο οι σκέψεις σας που είναι στραμμένες σε Μένα σας εγγυώνται την ηγεσία Μου. Και τότε θα καταλάβετε ότι κάθε δρόμος ήταν σωστός, ότι έχετε προχωρήσει, ακόμα όταν αρχικά αντιτασσόσασταν στο να πάρετε εκείνους τους δρόμους. Όταν όμως οι σκέψεις σας ασχολούνται αποκλειστικά με γήινα θέματα, θα πάρετε βέβαια δρόμοι που θα σας οδηγήσουν προς τη λάθος κατεύθυνση. Και τότε θα πρέπει πάντα να είστε ευγνώμονες στην περίπτωση που εμποδίζεστε να συνεχίσετε να βαδίζετε πάνω σε εκείνους τους δρόμους. Αλλά όσο πιο εγκόσμια είναι η αντίληψη ενός ανθρώπου, τόσο περισσότερο προσπαθεί να ξεπεράσει τα εμπόδια. Γκρεμίζει συχνά όλους τους φραγμούς, δηλαδή δεν αναρωτιέται αν είναι σωστό αυτό που κάνει και επιδιώκει μονάχα να πετύχει το στόχο του, ο οποίος όμως είναι αποκλειστικά εγκόσμιος. Και αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους αφήσω να κάνουν αυτό που θέλουν. Αφού η θέλησή τους είναι ακόμα στραμμένη πολύ προς τον αντίπαλό Μου, με αποτέλεσμα να μην υποτάσσονταν στο δικό Μου θέλημα.
Αλλά ένα κατά πολύ μεγαλύτερο πλεονέκτημα θα λάβετε όταν εμπιστευτείτε στην ηγεσία Μου και αφήνετε πάντα μόνο να σας οδηγώ, χωρίς εσωτερική αντίσταση. . . Ένας πατέρας επιτηρεί τα βήματα του παιδιού του και προσέχει ποιοι κίνδυνοι υπάρχουν για εκείνο. Και με την αγάπη του προσπαθεί να οδηγήσει το παιδί σε ένα δρόμο όπου θα μπορεί να βαδίσει ακίνδυνα και όπου θα φτάσει στο σωστό στόχο. Και έτσι όπως ένας σωστός πατέρας φροντίζω και Εγώ τη μοίρα του κάθε ανθρώπου και θέλω η επίγεια του πορεία να του φέρει ευλογία.
Αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος στρέφει τα βλέμματά του συχνά σε λάθος κατεύθυνση, γιατί ελπίζει να βρει κάτι εκεί, το οποίο όμως θα τον βλάψει. Του επιτρέπεται μεν να χρησιμοποιεί την ελεύθερη θέλησή του, αλλά η μοίρα μπορεί να οδηγήσει διαφορετικά την επίγεια του πορεία, αντίθετα προς την επιθυμία και τη θέλησή του, αλλά πάντα μόνο με στόχο την ευλογία της ψυχής του. Όσο όμως ο άνθρωπος μουρμουρίζει και ξεσηκώνεται εσωτερικά ενάντια σε αυτό που τον πλήττει, εκείνη η ευλογία θα είναι μικρή. Μόνο τότε που παραδίδεται καταλαβαίνοντας ότι αποφασίζει μια ανώτερη θέληση, κατά της οποίας να ξεσηκωθεί είναι άδικο, θα επωφεληθεί ψυχικά. Και ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του μπορεί συχνά να παρατηρήσει τέτοιες μοιραίες παρεμβάσεις από την πλευρά Μου, και αυτές θα έπρεπε πάντα να τον βάζουν σε σκέψεις. . .
Υπάρχει μόνο Ένας Που αποφασίζει για την πορεία της ζωής του ανθρώπου, και τους δρόμους Αυτού θα έπρεπε να μάθει ο άνθρωπος να τους καταλάβει ως καλούς και σωστούς. Θα έπρεπε πάντα να υποκύπτει με αφοσίωση στη μοίρα του και να ξέρει ότι ένας στοργικός Πατέρας φροντίζει το καλό του παιδιού Του και ότι τα πάντα, ακόμα και τα φαινομενικά δυσμενή συμβάντα, ωφελούν τη σωτηρία του ανθρώπου, στην περίπτωση που αυτός δεν προβάλλει αντίσταση, στην περίπτωση που επιτρέπει να οδηγείται και που αποδέχεται και τέτοια συμβάντα, καταλαβαίνοντας ότι ο Πατέρας του τα θεωρεί σωστά και τα εφαρμόζει για αυτό το λόγο. Και θα έπρεπε ο άνθρωπος να ενδίδει σε κάθε εσωτερική ώθηση που να τον πιέσει να δράσει διαφορετικά. Αφού τέτοιες εσωτερικές ωθήσεις είναι πάντα η σιγανή φωνή Μου, με την οποία προσελκύω και φωνάζω το παιδί για να πάρει ένα διαφορετικό δρόμο, το δρόμο που θα του αποφέρει πραγματική επιτυχία και που οδηγεί στο στόχο, στο σωστό στόχο, στον προορισμό της επίγειας του ζωής.
Η θέληση του ανθρώπου είναι συχνά διαφορετική από το δικό Μου θέλημα, και έτσι και οι δρόμοι του δεν είναι πάντα οι δικοί Μου. . . Ωστόσο, κατέχει πάντα την αγάπη Μου, και αυτή θέλει μόνο να τον σώσει. Θέλει να τον κερδίσει για τον εαυτό της. Και για αυτό το λόγο θα οδηγεί τον άνθρωπο πάντα έτσι όπως είναι καλό για αυτόν. Αλλά τη θέλησή του δεν την εξαναγκάζει ούτε η αγάπη Μου, αφού εκείνη είναι και θα παραμείνει ελεύθερη, γιατί ο άνθρωπος θα πρέπει να αποφασίσει εντελώς ελεύθερα υπέρ του προαιώνιου Πατέρα του. . .
Αμήν
Ο σπινθήρας της αγάπης. . .
Η λύτρωση διά του Ιησού Χριστού. . .
Κανένας δεν είναι ικανός από μόνος του να βοηθήσει την ψυχή του να αποκτήσει την ελευθερία εάν δεν έχει τη συμπαράστασή Μου, εάν δεν τον διαρρεύσει η δύναμη του Πνεύματος· εάν δεν του δώσει οδηγίες από μέσα ο πνευματικός σπινθήρας στο εσωτερικό του, ο οποίος είναι δικό Μου τμήμα, και επηρεάσει τη σκέψη του με τον τρόπο ώστε να απευθύνεται ο άνθρωπος ξανά και ξανά σε Μένα μέσα στον Ιησού Χριστό. Έτσι ελευθερώνεται κατά κάποιον τρόπο μαζί Μου από εκείνον που τον κρατούσε δεμένο επί αιωνιότητες. Αυτή η απελευθέρωση είναι εφικτή διά του λυτρωτικού έργου, το οποίο κατόρθωσα ο Ίδιος για σας μέσα στον άνθρωπο Ιησού. Και τώρα απαιτείται μόνο ακόμα η δική σας θέληση για να αποδεσμευτείτε από τον αντίπαλό Μου. . . Τότε όμως θα αποκτήσετε βέβαια την ελευθερία.
Και έτσι δεν πρέπει να υποτιμήσετε τη δύναμη του πνεύματος που κοιμάται μέσα σας. . . Αυτό πρέπει να το αφυπνίσετε στη ζωή. Σε αυτή την περίπτωση όμως θα σας οδηγεί και θα στρέφει τις σκέψεις σας σε Μένα μέσα στον Ιησού Χριστό. Αφού για αυτό το σκοπό έβαλα μέσα σας μια μικροσκοπική σπιθίτσα του Πνεύματος της αγάπης Μου, προκειμένου να πετύχει το έργο της λύτρωσης, προκειμένου τα πάθη και ο θάνατός Μου στο σταυρό να μην ήταν μάταια για τον μεμονωμένο άνθρωπο. Και ένα και μοναδικό έργο της αγάπης ήδη παρακινεί το πνεύμα μέσα σας να ξυπνήσει, και θα εκδηλωθεί παροτρύνοντάς σας σε συνεχή έργα αγάπης. . . Και τότε θα αισθάνεστε αναπόφευκτα τη «δύναμη του πνεύματος», η οποία θα σας πιέζει ασταμάτητα να έρθετε κοντά Μου.
Τη λύτρωση από τον έλεγχο του αντιπάλου Μου θα την πετύχετε αναπόφευκτα εάν μόνο χρησιμοποιήσετε τη δύναμη του Πνεύματος, γιατί τότε θα ζητήσετε δύναμη από Εμένα τον Ίδιο, την οποία πράγματι δεν θα σας αρνηθώ. Και ο κάθε σύνδεσμος μαζί Μου, είτε μέσω της προσευχής είτε μέσω της έμπρακτης αγάπης θα σας αποφέρει πάντα την εισροή της δύναμης από Εμένα. Και οι σκέψεις σας θα είναι όλο και περισσότερο μαζί Μου και η επιδίωξή σας να φτάσετε ψηλά θα είναι ολοφάνερη. Έχετε όλοι πρόσβαση στη δύναμη του Πνεύματος, αφού όλοι έχετε μέσα σας εκείνο το σπινθήρα της αγάπης από Μένα και χρειάζεται όλοι μόνο να θέλετε για να ανάψει εκείνος. . . Χρειάζεται μόνο να μην προβάλετε αντίσταση όταν θέλει να εκδηλωθεί απέναντί σας, δηλαδή να προσέχετε κάθε λεπτό συναίσθημα της καρδιάς σας και να κάνετε αυτό που σας λέει εκείνο, αφού θα σας παροτρύνει πάντα να ασκήσετε την αγάπη. . .
Αν προσέχετε αυτές τις παροτρύνσεις, η δύναμη του Πνεύματος θα εξελιχθεί όλο και περισσότερο. Θα έχετε φωτεινές σκέψεις και επίσης κατανόηση για πολλά συμβάντα τα οποία είναι ακατανόητα σε άλλους ανθρώπους. . . Θα αισθάνεστε μέσα σας επίσης μια αυξημένη ορμή να συνδεθείτε με το πνευματικό βασίλειο. Αυτό σημαίνει ότι οι εγκόσμιες επιθυμίες σας θα μειωθούν και θα επικρατούν οι πνευματικές επιθυμίες. Θα είστε πάντα ανοιχτοί για πνευματικές συζητήσεις και θα πρέπει να στρέφετε τις σκέψεις σας συχνά ψηλά, σε Μένα, γιατί ο πνευματικός σπινθήρας μέσα σας θα σας πιέζει να έρθετε κοντά Μου, στο προαιώνιο πατρικό Πνεύμα. . . Εγώ λοιπόν σας τραβάω διά του Πνεύματός Μου, αφού μόνοι σας δεν είστε ικανοί να κάνετε τίποτα. . .
Το ότι όμως θέλετε και πραγματοποιείτε τη θέλησή σας είναι το αποτέλεσμα του λυτρωτικού έργου του Ιησού. . . Αφού μέσω του θανάτου Του στο σταυρό απόκτησε για εσάς τους ανθρώπους την ενισχυμένη θέληση. Απόκτησε για σας αμέτρητες χάρες, οι οποίες όλες σας βοηθούν να αντισταθείτε στον αντίπαλό Μου παρά την αδυναμία σας, γιατί χωρίς βοήθεια θα ήσασταν πολύ αδύνατοι να προβάλετε αντίσταση. Και η λύτρωση διά του Ιησού Χριστό έχει επίσης το αποτέλεσμα ότι το πνεύμα μέσα στον άνθρωπο μπορεί να ελευθερωθεί πιο εύκολα, ότι η παραμικρή προθυμία του ανθρώπου να ασκήσει την αγάπη τού επιτρέπει να ενεργήσει. Το πνεύμα μέσα σας μπορεί να εκδηλώνεται όλο και πιο φανερά όσο περισσότερο συνδέεστε με τον Ιησού Χριστό, όσο πιο ζωντανά Τον πρεσβεύετε και αποδέχεστε το λυτρωτικό έργο Του. Τότε θα θεωρηθείτε λυτρωμένοι, αφού η δύναμη του Πνεύματός Μου θα ενεργεί τότε μέσα σας και θα δράτε γεμάτοι φως και δύναμη προς την ευλογία των συνανθρώπων σας στους οποίους λείπουν ακόμα το φως και η δύναμη.
Πάντα όμως πρέπει ο Ίδιος μέσα στον Ιησού Χριστό να σας βοηθάω να απελευθερωθείτε, αλλιώς δεν θα μπορούσατε ποτέ να αποδεσμευτείτε από τον βασανιστή σας. Αφού δεν είστε ικανοί να του προβάλετε αντίσταση όσο του ανήκετε ακόμα, δηλαδή όσο δεν στρέψετε τη θέλησή σας στον θείο Λυτρωτή. Αυτός μπορεί να σας αρπάξει από εκείνον μόνο τότε που θα Του ζητήσετε συνειδητά τη βοήθειά Του. Αλλά η πνευματική σπιθίτσα μέσα σας, το δικό Μου τμήμα, θα σας πιέζει να το κάνετε αυτό μόλις της επιτρέψετε να ενεργήσει μέσα σας. Θα σας μιλά μέσω της καρδιάς σας και θα σας πιέζει να κάνετε έργα αγάπης. . . Και για αυτό το λόγο μπορεί να απελευθερωθεί ο καθένας σας, ωστόσο δεν ασκείται εξαναγκασμός πάνω στον άνθρωπο, ούτε από το σπινθήρα της αγάπης Μου. . . Αλλά είμαι πάντα πρόθυμος να βοηθήσω, γιατί η αγάπη Μου για το αδύνατο, για το αλύτρωτο πνευματικό, δεν σταματά και θα κερδίσει κάποτε για τον εαυτό της εκείνο το αδύνατο και αλύτρωτο πνευματικό. . .
Αμήν
Κύκλωμα του φωτός. . .
Η αμαρτία ενώπιον του Πνεύματος. . .
[Δεν μετέφρασα τις πρώτες 4 παραγράφους, γιατί πρόκειται για επαναλήψεις προηγούμενων μηνυμάτων. Σ.τ.μ.]
Όλοι θα ήσασταν χωρίς καμία γνώση κατά τη διάρκεια της επίγειας σας ύπαρξης εάν δεν σας διοχετευόταν ο λόγος Μου, τον οποίο εκπέμπει η αγάπη Μου ξανά και ξανά στο άπειρο. . . Χωρίς αυτό το λόγο το σκοτάδι μέσα σας δεν θα τελείωνε ποτέ, αφού θα βαδίζατε αιώνια μέσα στη νύχτα και πάνω σε λάθος δρόμους. Μέσω του λόγου Μου όμως σας διοχετεύεται φως, εφόσον πραγματοποιήσετε αυτό το λόγο Μου, δηλαδή κάνετε αυτό που είναι θέλημά Μου και που σας ανακοινώνεται διά του λόγου Μου. Και όπου εκπληρώνει κανείς το θέλημά Μου θα αυξάνεται το φως. Αφού οι άνθρωποι, διά της εκπλήρωσης του θελήματός Μου, μπαίνουν μέσα στην ακτίνα του φωτός της αγάπης Μου, αφού ανοίγονται όλο και περισσότερο στην ακτινοβολία της αγάπης Μου, και, ανατριχιάζοντας, σκέφτονται τη νύχτα από την οποία ξέφυγαν. . .
Και τότε δεν θα σας αφήνω πια να βυθιστείτε πίσω στο σκοτάδι, από αυτό θα σας προστατεύει η αγάπη Μου. Μόνο όταν παραδοθείτε συνειδητά και πάλι στον αντίπαλό Μου. . . παρά την ορθή σας κρίση. . . όταν λοιπόν αμαρτάνετε συνειδητά ενώπιον του Πνεύματος, η μοίρα σας θα είναι ακόμα πιο τρομερή. Αφού τότε η ανυποταξία σας θα είναι μια αμαρτία τεράστιας σημασίας, θα φορτωθείτε μια τόσο μεγάλη αμαρτία ώστε θα πρέπει να πληρώνετε για αυτήν και πάλι επί αιωνιότητες. Γιατί σε αυτή την περίπτωση απορρίπτετε συνειδητά τον Ιησού Χριστό και δεν θα μπορείτε να έχετε ελπίδες για συγχώρεση της αμαρτίας σας.
Όποιος όμως έχει αποκτήσει γνώσεις θα φύγει μόνο σπάνια από τη λάμψη του φωτός την οποία δημιουργεί για αυτόν η αγάπη Μου. . . Όποιος έχει αναγνωρίσει και πραγματοποιήσει το λόγο Μου ξεφεύγει από τον αντίπαλό Μου και του επιτρέπει μόνο σπάνια να τον γοητεύσει. . . Και για αυτό το λόγο η «αμαρτία ενώπιον του Πνεύματος» είναι η μεγαλύτερη αμαρτία. Αλλά δεν χρειάζεται να τη φοβούνται εκείνοι που Μου είναι αφοσιωμένοι με αγάπη και στους οποίους για αυτό μπορώ να μιλάω απευθείας ή μέσω των αγγελιοφόρων Μου. Αφού εκεί θα υπάρχει φως και όποιος βαδίζει στο φως δεν βαδίζει σε λάθος δρόμους.
[Δεν μετέφρασα τις επόμενες δύο παραγράφους, γιατί πρόκειται για επαναλήψεις προηγούμενων μηνυμάτων. Σ.τ.μ.]
Αμήν
Την αγάπη του για τον Θεό πρέπει να την αποδείξει κανείς μέσω της αγάπης για τον πλησίον. . .
Εμένα μπορείτε να Μου αποδείξετε την αγάπη σας πάντα μόνο μέσω ανιδιοτελών έργων αγάπης στον διπλανό σας. . . Και αυτές τις αποδείξεις τις απαιτώ από σας. Αφού δεν μπορείτε να αγαπάτε τον Πατέρα, τον Οποίο δεν βλέπετε, όταν αρνείστε την αγάπη σας στους αδελφούς σας, τους οποίους βλέπετε. Εκπηγάσατε όλοι από Μένα, η αγάπη Μου σας δημιούργησε και η αρχέγονη ουσία σας ήταν η αγάπη. Το ότι άλλαξε η αγάπη σας ήταν μια πράξη της απομάκρυνσής σας από Μένα. Και αυτή η πράξη επαναλήφθηκε απέναντι στους πεσμένους αδελφούς σας, αφού δεν ήσασταν πια ικανοί να αγαπάτε.
Η επιστροφή σε Μένα μπορεί να γίνει μόνο μέσα στην αγάπη. Πρέπει δηλαδή οι ίδιοι να αισθάνεστε αγάπη μέσα σας και τότε θα μπορέσετε και να ενωθείτε ξανά μαζί Μου. Σε αυτή την περίπτωση όμως το αίσθημα της αγάπης δεν θα είναι περιορισμένο. . . η αγάπη μέσα σας θα συμπεριλάβει ολόκληρο το οντώδες και θα στραφεί φυσιολογικά και στους συνανθρώπους σας, στον διπλανό σας, και θα εκδηλωθεί απέναντι στον διπλανό. Και μόνο τότε θα αποδείξετε ότι έχετε αγάπη μέσα σας, ότι αγαπάτε και Εμένα, με αποτέλεσμα η επιστροφή σας σε Μένα να έχει εξασφαλιστεί.
Εάν όμως πιστεύετε ότι μόνο αισθήματα θεωρούνται «αγάπη για Μένα», η αγάπη σας δεν έχει ανάψει ακόμα. Γιατί αυτή περιλαμβάνει αναπόφευκτα και τον διπλανό, γιατί η αληθινή αγάπη είναι η δική Μου κληρονομική μερίδα και δεν αποκλείει κανένα από τα πλάσματά Μου. Αφού δεν μπορώ να αρκεστώ σε αισθήματα. Αυτά εμφανίζονται εύκολα μέσα σε μερικούς ανθρώπους και το ίδιο εύκολα εξαφανίζονται όταν άλλες εντυπώσεις συγκινούν την καρδιά του ανθρώπου. Όποιος όμως κάνει εντελώς ανιδιοτελή έργα αγάπης για τον διπλανό, ο χαρακτήρας του έχει μετατραπεί. Ο άνθρωπος βάζει τη φιλαυτία πίσω από την αδιδιοτελή αγάπη για τον συνάνθρωπο. Και εκείνος Μου αποδεικνύει ότι αγαπά Εμένα. . . Αφού Εγώ ο Ίδιος μπορώ τότε να ενεργήσω μέσα του και να τον ωθήσω σε αυξημένη αγάπη, γιατί αυτή εφαρμόζεται με το σωστό τρόπο.
Το να ασκήσουν την αγάπη για τον διπλανό είναι όμως για πολλούς ανθρώπους ο σκόπελος όπου αποτυχαίνουν. Πολλοί άνθρωποι προσποιούνται ότι αγαπούν τον Θεό, αλλά μόνο λόγια δεν βοηθούν. Και η πράξη πρέπει να γίνει στον συνάνθρωπο, μόνο τότε μπορεί να γίνει λόγος για «αγάπη για Μένα». Και όσο οι κύριες σκέψεις του ανθρώπου είναι η βελτίωση της δικής του καλοπέρασης, θα λέει ψέματα στον εαυτό του όταν προσποιείται ότι Με αγαπά. . . Αλλά ο δεσμός μαζί Μου του ανθρώπου που προσέχει την εντολή της αγάπης για τον διπλανό θα είναι εντελώς διαφορετικός. Αυτός ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη αυτή την εντολή και ωστόσο θεωρεί σκοπό της ζωής του να φροντίζει τους συνανθρώπους του.
Αυτός θα συναναστρέφεται μαζί Μου εντελώς άνετα. Θα Με αισθάνεται πάντοτε κοντά του, αφού επιτρέπει την παρουσία Μου μέσα του ακριβώς διά της αγάπης του για τον διπλανό. Και δεν θα χρειάζεται καθόλου να στερηθεί την αγάπη και τη φροντίδα Μου, αφού έτσι όπως μοιράζει αυτός, έτσι θα του μοιραστεί. Και η αγάπη του για τον διπλανό θα τον παρακινεί ξανά και ξανά να δίνει στους συνανθρώπους του, είτε γήινα είγε πνευματικά αγαθά. . . Και για αυτό το λόγο θα του δίνεται και σε αυτόν με επίγειο και με πνευματικό τρόπο. Και θα είναι μακάριος μέσα στην αγάπη Μου, γιατί ξέρει από πού του έρχονται τα δώρα, γιατί ξέρει ότι έχει σε Μένα έναν Πατέρα Που τον φροντίζει πιστά, Που κρατά στο χέρι Του τη ζωή και τη μοίρα του.
Ξέρει ότι είναι ασφαλής, αλλά αυτή την ακλόνητη πεποίθηση του τη δίνει μόνο η αγάπη, η οποία περιλαμβάνει όλους τους συνανθρώπους του και η οποία τον ωθεί πάντα μόνο να προσφέρει βοήθεια επίγεια και πνευματικά. Και αυτή την αγάπη την απαιτώ από εσάς τους ανθρώπους, την αγάπη για τις αδελφές και για τους αδελφούς σας για τους οποίους ξέρετε ότι υποφέρουν. Μόνο τότε αποδεικνύετε τη μεταμόρφωση της φύσης σας, μόνο τότε θα βρίσκεστε πάνω στο σίγουρο δρόμο για Μένα, στον Οποίο μπορείτε να φτάσετε μόνο διά της αγάπης. . .
Αμήν
Η ενανθρώπηση του Θεού μέσα στον Ιησού. . .
Και η σωτηρία ήθρε από πάνω. . . αφού η Γη βρισκόταν μέσα σε πυκνό σκοτάδι. Η Γη και το βασίλειο του φωτός ήταν αγεφύρωτα χωριστά η μια από το άλλο. Και για αυτό το λόγο έπρεπε πρώτα να χτιστεί μια γέφυρα από πάνω προς τη Γη, στην οποία θα έπρεπε και θα ήταν επίσης ικανοί να πατήσουν οι άνθρωποι, γιατί τους προηγήθηκε Ένας Που ήθελε να τους οδηγήσει πίσω στον Πατέρα. . . Αφού ο Πατέρας νοσταλγούσε τα παιδιά Του. . . Ωστόσο, δεν μπορούσε να τα σηκώσει και να τα φέρει κοντά Του δυνάμει της αγάπης Του. Έπρεπε πρώτα να εξαλειφθεί η ενοχή η οποία είχε δημιουργήσει ένα φαρδύ χάσμα ανάμεσα στα πλάσματα και στον Δημιουργό.
Χωρίς την εξιλέωση αυτής της ενοχής ήταν ανέφικτο να επιστρέψει ένα πλάσμα πίσω στον Πατέρα. Από την άλλη τα πλάσματα τα οποία βάραινε η ενοχή δεν ήταν ικανά να εξιλεώσουν μόνα τους την ενοχή. Και για αυτό το λόγο το χάσμα ήταν αγεφύρωτο ώσπου κατέβηκε από πάνω ένας Σωτήρας Που κατόρθωσε το έργο της εξιλέωσης. . . Η Ίδια η Αιώνια Αγάπη κατέβηκε στη Γη και έφερε τη σωτηρία στους ανθρώπους. . . Η Ίδια η Αιώνια Αγάπη έσβησε την ενοχή και εξιλέωσε τη μεγάλη αμαρτία, ενσαρκώνοντας μέσα σε ένα ανθρώπινο περίβλημα και προσφέροντας ως άνθρωπος μια θυσία που ήταν ανεπανάληπτη. . . Αφού αυτός ο άνθρωπος Ιησούς επωμίστηκε από αγάπη ένα βαθμό παθών και βασάνων και επιβαρημένος με την ενοχή της αμαρτίας των ανθρώπων πήρε το δρόμο για το σταυρό. . .
Υπόφερε και πέθανε στο σταυρό για να προσφέρει στον Θεό την εξιλαστήρια θυσία για τους πεσμένους αδερφούς Του. Αφού αυτός ο άνθρωπος Ιησούς κατάλαβε την τεράστια ενοχή της αμαρτίας της ανθρωπότητας, γιατί η ψυχή Του ήρθε από το φωτεινό βασίλειο, γιατί μια ψυχή του φωτός, ένα αρχέγονο, δημιουργημένο αγγελικό πνεύμα, προσφέρθηκε εθελοντικά να προσφέρει ως άνθρωπος την ικανοποίηση για τους πεσμένους αδερφούς Του. Αυτή η φωτεινή ψυχή λοιπόν ζωντάνεψε το κορμί του παιδάκι Ιησού και ως τέτοιο ξεκίνησε την πορεία Του μέσα από τη Γη, με την ίδια αποστολή που ανατίθεται σε όλα τα πλάσματα του Θεού: να πνευματοποιηθούν μέσω μιας ζωής με αγάπη και να επανενωθούν με την Αιώνια Αγάπη, έτσι όπως ήταν αρχικά. . .
Και ο Ιησούς έδωσε στους ανθρώπους ένα παράδειγμα για μια ζωή με αγάπη. Τους έδειξε το δρόμο για τον Πατέρα. Απόδειξε πάνω στον Εαυτό Του τα αποτελέσματα ενός τρόπου ζωής με ανιδιοτελή αγάπη για τον διπλανό. Και τελείωσε την πορεία Του στη Γη με το έργο της λύτρωσης, με την εξάλειψη εκείνης της μεγάλης ενοχής που ήταν κάποτε η αφορμή για τη δυστυχία των όντων. . . Αλλά δεν ήταν το «ανθρώπινο» που επιτέλεσε αυτή την πράξη της εξιλέωσης, αλλά η «Αγάπη» μέσα Του. . . Αφού μέσω της ζωής Του με αγάπη παρακίνησε την Αιώνια Αγάπη να εκδηλωθεί μέσα Του, να Τον γεμίσει ολοκληρωτικά. Και ο Ιησούς προμηθεύτηκε από Εκείνη τη δύναμη για να κατορθώσει το έργο της λύτρωσης.
Ποτέ δεν θα μπορούσε ένας άνθρωπος χωρίς αγάπη να εκτελέσει μια τέτοια πράξη. Και άρα ήταν ή Αγάπη Που εξιλέωσε τις αμαρτίες της ανθρωπότητας. . . ήταν ο Θεός ο Ίδιος, η αρχέγονη ουσία του Οποίου είναι η αγάπη και ο Οποίος ήταν με όλη την αφθονία Του μέσα στον άνθρωπο Ιησού. Ως αποτέλεσμα Αυτός θεοποιήθηκε στη Γη μέσω της αγάπης, έγινε ένα με την Αιώνια Αγάπη. . . Ο Θεός έγινε «άνθρωπος». . . ο Ιησούς ήταν ο «Θεός». . .
Μόνο όποιος μεταμορφώθηκε ο ίδιος σε αγάπη θα μπορέσει να καταλάβει αυτό το μυστήριο. Και θα μπορέσει επίσης να κατανοήσει ότι από την ώρα της λύτρωσης υπήρχε μια γέφυρα που οδηγεί στον Πατέρα. Σε αυτή τη γέφυρα μπορεί να πατήσει κάθε πλάσμα Του που θέλει να φτάσει στον Πατέρα. Εκείνος θα καταλάβει ότι ο Ιησούς, ο θεϊκός Λυτρωτής, έχτισε αυτή τη γέφυρα διά των παθών και του θανάτου Του στο σταυρό.
Η Ίδια η Αγάπη επινόησε έναν τρόπο για να δώσει στα πεσμένα όντα τη δυνατότητα να επιστρέψουν στον Πατέρα, και η Ίδια η Αγάπη άνοιξε αυτό το δρόμο. . . Και έτσι ήρθε από πάνω η σωτηρία στη Γη, η οποία ήταν απομονωμένη μέσα στο έσχατο σκοτάδι και δεν είχε πια καμία επαφή με το βασίλειο του φωτός. Το Ίδιο το Αιώνιο Φως κατέβηκε, έσπασε το σκοτάδι. Ο Κύριος του Φωτός και της μακαριότητας αντιμετώπισε τον πρίγκιπα του σκότους. . . Και τον νίκησε, πλήρωσε για την ενοχή μέσω του θανάτου Του στο σταυρό και εξαγόρασε τις ψυχές από εκείνον που τις κρατούσε δεμένες.
Αλλά αυτό το λυτρωτικό έργο το εκτέλεσε ο Θεός μέσα σε έναν άνθρωπο. Γιατί ο Θεός δεν μπορούσε να υποφέρει και να πεθάνει και γιατί μια θυσία με σκοπό να εξαλειφθεί εκείνη η υπέρμετρη ενοχή έπρεπε να περιλάβει αφάνταστους πόνους και αφάνταστα βάσανα και τον πιο πικρό θάνατο. Αυτούς τους πόνους, αυτά τα βάσανα και αυτό τον θάνατο ήθελε να ανεχτεί ο άνθρωπος Ιησούς από αγάπη για την ανθρωπότητα, για να φέρει πίσω στον Πατέρα τα παιδιά Του, τα οποία νοσταλγούσε Αυτός. Αυτό το έργο της λύτρωσης ήταν ανεπανάληπτο. Αφού η πιο βαθιά αγάπη και η ύψιστη σοφία ενώθηκαν, τις οποίες κατείχε ο άνθρωπος Ιησούς. Και επομένως μάζεψε ολόκληρη τη δύναμη της θέλησής Του για να υποφέρει και να πεθάνει για τους συνανθρώπους Του.
Και έτσι ήρθε η σωτηρία στη Γη εκείνη τη νύχτα όπου γεννήθηκε το παιδάκι Ιησούς. . . Ο Θεός ο Ίδιος έστειλε στη Γη τον Γιο Του, ο Οποίος ετοίμασε για τον Πατέρα μια κατοικία μέσα Του, με αποτέλεσμα ο Πατέρας και ο Γιος. . . ο Θεός και ο άνθρωπος. . . να ενοποιήθηκαν και να επιτέλεσαν το έργο του ελέους, με αποτέλεσμα να εξιλεώθηκε η αρχέγονη ενοχή και να είναι τώρα ανοιχτός για τον κάθε άνθρωπο ο δρόμος προς τα πάνω, προς τον Πατέρα, προς το βασίλειο του φωτός και της μακαριότητας. . .
Αμήν