Bιβλίo 43
3276 (30.9. k. 1.10.1944)
Περίοδος της χάριτος. . .
Ομιλητής – πρόδρομος του Κυρίου. . .
(αυτο το μηνυμα δεν μεταφραστηκε απο μενα. πηγη: http://www.bertha-dudde.info/download/index.htm σημειωση της μεταφραστριας)
Ακουστε με προσοχη ο,τι εχει να σας πει το Πνευμα του Θεου. Εχει ξεκινησει μια περιοδος χαριτος και αν εισαστε προθυμοι να αγωνισθειτε για να φτασετε στο βασιλειο του Θεου, θα μπορεσετε να αισθανθειτε την ευλογια της. Παντου ειναι φανερη μια ακαταπονητη δραστηριοτητα των φωτεινων οντοτητων οι οποιες μεταφερουν τις προσφορες ελεους απο το πνευματικο βασιλειο στους ανθρωπους της γης. Εχουν ενσαρκωθει αυτο τον καιρο στη γη φωτεινες οντοτητες οι οποιες υπηρετουν τους ανθρωπους ως πνευματικοι οδηγοι για την τελευταια εποχη. Ετσι η σκεψη οσων τεινουν προς τον Θεο θα ειναι φωτισμενη και θα βρισκονται πιο κοντα στην αληθεια. Τις ωρες της αναγκης και του κινδυνου η αγαπη του Θεου θα ειναι φανερη, φερνοντας τη βοηθεια Του οπουδηποτε τη ζητουν. . .
Οι ανθρωποι που πιστευουν θα κατορθωνουν ασυλληπτα επιτευγματα ουτως ωστε θα αποκαλυπτεται η δυναμη της πιστης. Επομενως θα ειναι ορατη παντου η υπερπροσφορα του ελεους, επειδη και η αντιπαλη πλευρα βαζει παραλληλα σε εφαρμογη καθε δυνατο μεσο, με συνεπεια οι ανθρωποι να υφιστανται μια τεραστια πνευματικη καταπιεση, απο την οποια ο Θεος θελει να τους βοηθησει φανερα να ξεφυγουν. Σε αυτη την περιοδο της χαριτος σηκωνει το αναστημα του ενας ανθρωπος του οποιου το πνευμα προερχεται απο πανω. Επειδη ειναι εντελως ενα με την ψυχη του, για αυτο θα λεει την πληρη αληθεια σε κατανοητη μορφη, οπως του την αποκαλυπτει το θειο Πνευμα. Ο Θεος ο Ιδιος θα μιλαει μεσω εκεινου και θα ενθαρρυνει τους ανθρωπους να αντεξουν ως το τελος η θα τους συνιστα να μην Τον εγκαταλειψουν.
Ο ομιλητης δε αυτος ειναι ο προδρομος του Κυριου. Οταν εμφανιστει εκεινος στο προσκηνιο, δεν αργει πλεον ο ερχομος Του. Χαρη στον αντρα αυτον θα αυξηθει σημαντικα η προσφορα του ελεους, διοτι θα αποτελεσει ενα πολυ μεγαλο στηριγμα για τους πιστους, ενω ταυτοχρονα θα προσφερει την ευκαιρια να πιστεψουν και εκεινοι που ειναι χωρις πιστη. Η επιδραση που θα ασκει πανω σε οσους τον ακουν καλοπροαιρετα θα ειναι τεραστια, γιατι θα ειναι γεματος δυναμη και ισχυ. Τα λογια του θα ειναι φλογερα και θα μεταδιδονται αστραπιαια σαν ασυγκρατητη φωτια στη χωρα οπου θα εχει τη δραση του. Μιλωντας χωρις δειλια η φοβο θα διαφωτιζει τους ανθρωπους και θα τους ανακοινωνει τον ερχομο του Κυριου μεσα στα συννεφα και την τελικη κριση.
Εντουτοις λιγοι θα ειναι εκεινοι που τον πιστεψουν γιατι το μεγαλυτερο μερος της ανθρωποτητας δεν θελει πια να ακουσει λεξη για τον Θεο και για οτιδηποτε πνευματικο κι ετσι σκεφτεται τελειως λανθασμενα. Κατ επεκταση ουτε αναγνωριζει την εξαιρετικη χαρη που της προσφερεται με αποτελεσμα να μην την αξιοποιει. Για αυτο το λογο το τελος ειναι αναποφευκτο, διοτι ετσι ανοιγει η αβυσσος, η οποια καταβροχθιζει ολους οσους δεν αναγνωριζουν τον Θεο και αποκρουουν το λογο Του. Ο Θεος δεν παυει να χαριζει συνεχως και αυτα που χαριζει ειναι ελεη που δεν τα εχουν κερδισει με την αξια τους οι ανθρωποι, ομως σκοπο εχουν να τους βοηθησουν να ωριμασουν ακομη και σε αυτους τους δυσκολους καιρους. Ειτε προκειται για λυπη ειτε για χαρα, το καθετι που συμβαινει χρησιμευει στον ανθρωπο για να ανυψωνει καθε φορα την ψυχη του στον Θεο. Καθετι αποτελει μια υπενθυμιση της υπαρξης Του, μια προσελκυση και μια καθοδηγηση προς το σωστο δρομο και παντοντε προκειται για μια ανεπαναληπτη χαρη. . .
Οταν λοιπον ερθει αυτος ο αντρας, αυξανεται το μεγεθος της χαρης που προσφερεται στην ανθρωποτητα. Διοτι τον περιβαλλει διαυγεστατο φως που πηγαζει απευθειας απο το πνευματικο βασιλειο και αυτος το ακτινοβολει στον κοσμο. Μοιραζει απλοχερα γνωση, ο λογος του που ειναι γεματος σοφια και δυναμη, γινεται ευκολα αποδεκτος, επειδη τον αναπτυσσει με μεγαλη πειθω και ειναι επισης κατανοητος για οσους τον ακουν με λιγη εστω προσοχη. Ο Θεος με την απεριοριστη αγαπη Του διευκολυνει τους ανθρωπους να πιστεψουν στελνοντας τους βοηθους Του, οι οποιοι διαθετουν πρωτοφανη δυναμη, ωστε ηδη απο αυτο και μονο μπορει να αντιληφθει καποιος οτι προκειται για αποσταλμενους του Ουρανου. . .
Και παρολα αυτα ο προδρομος θα υφισταται επιθεσεις απο ολες τις πλευρες, ενω λιγοι μονο θα αναγνωρισουν την αποστολη του και θα συνταχθουν μαζι του. Ελαχιστοι μονο παιρνουν δυναμη απο τα λογια του, ομως αυτοι οι λιγοι λαμβανουν υπεραφθονη δυναμη κι ελεος. Ετσι ειναι ικανοι να αντισταθουν σε ολες τις δοκιμασιες και στην εχθροτητα του κοσμου, που τωρα πια ειναι ανοιχτη. . . Η τελευταια περιοδος θα ειναι εξαιρετικα επαχθης αλλα ταυτοχρονα και εξαιρετικα πλουσια σε χαρες. Διοτι ο Θεος θα δινει αποδειξεις της παρουσιας Του οπουδηποτε βρισκεται σε αναγκη καποιος που εχει ανοιξει την καρδια του στη χαρη Του. Επομενως με τον τροπο αυτο θα του δινεται διαρκως η δυνατοτητα να επικρατησει στον τελευταια αγωνα που θα διεξαχθει πανω σε αυτη τη γη. Ετσι θα μπορει η ψυχη του να βγει αβλαβης απο αυτη τη δοκιμασια και να κερδισει την αιωνια ζωη ειτε φυγει πρωτυτερα ειτε παραμεινει σε αυτο τον κοσμο ως το τελος, ωσπου να την παραλαβει ο Ιδιος ο Κυριος απο τη γη ενοσω ακομη το σωμα της ειναι ζωντανο, προκειμενου να αρχισει μια νεα ζωη πανω στη νεα γη. Αμην
Λύτρωσε ο Ιησούς Χριστός όλους τους ανθτώπους, ή είναι όλοι οι άνθρωποι λυτρωμένοι;. . .
Οι ανθρωποι διαβαζουν το λογο αλλα δεν καταλαβαινουν το νοημα, κι ετσι δημιουργουνται λανθασμενες διδασκαλιες μεσω λανθασμενων ερμηνειων απο πλευρας εκεινων που θελουν να Με υπηρετησουν, μολις δεν συνδεονται εντονοτατα μαζι Μου για καθε ερωτημα για να ζητησουν ενημερωση και, οσο τη λαμβανουν, να την αποδεχτουν χωρις αντισταση. Οι ανθρωποι επιμενουν αδιαλλακτα στο λογο Μου οτι λυτρωσα τους ανθρωπους απο την αμαρτια μεσω του θανατου Μου στο σταυρο. . . Αλλα δεν διεισδυουν στην ουσια του λογου, δεν διεισδυουν στη σημασια του λυτρωτικου εργου. Επομενως δεν καταλαβαινουν ουτε κατα ποσον ο ανθρωπος πρεπει μονος του να ειναι δραστηριος για να ανηκει στην ομαδα εκεινων τους οποιους το αιμα Μου λυτρωσε απο την ενοχη της αμαρτιας.
Πεθανα για ολους τους ανθρωπους. . . μολις θελουν να αποδεχτουν το λυτρωτικο Μου εργο. . . Εγω δεν εκανα περιορισμους, οι ανθρωποι ομως βαζουν ορια οπου το λυτρωτικο Μου εργο δεν αναγνωριζεται. Κι εκεινοι μονοι τους εξοριζουν τον εαυτο τους απο τον κυκλο εκεινων για τους οποιους πεθανα στο σταυρο. Και αρα η αμαρτια μπορει να συγχωρεθει μονο σε εκεινους που επιτρεπουν να λυτρωθουν μεσω της πιστης τους σε Μενα και στο θανατο Μου στο σταυρο, ενω στους αλλους, που απορριπτουν Εμενα και το λυτρωτικο Μου εργο, δεν τους εχουν συγχωρεθει οι αμαρτιες γιατι δεν θελουν να τους καθαρισει το αιμα Μου και δεν θελουν να ανηκουν σε εκεινους για τους οποιους πεθανα.
Παλι η ελευθερη θεληση του ανθρωπου ειναι αποφασιστικη, και αυτη την ελευθερη θεληση την προσεχω. Αν η ενοχη της αμαρτιας ειχε συγχωρεθει και χωρις την πιστη σε Μενα και στο εργο αγαπης Μου, τοτε ο ανθρωπος θα τοποθετοταν αθελα του σε ελευθερη κατασταση. . . Αυτο ομως ειναι εναντια στην ταξη Μου, αφου τοτε αποκλειονται και η δικαιοσυνη και η αγαπη Μου, αφου τοτεο ανθρωπος χρησιμοποιει αυτη την κατασταση ουτε για τη συνδεση μαζι Μου, ουτε θα μετανοησει ποτε την αμαρτια του. . . Ο λογος Μου ειναι αληθεια, και ποτε δεν βρισκεται μεσα του μια αναληθεια οτι πεθανα για ολους τους ανθρωπους, οτι λυτρωσα ολους τους ανθρωπους απο τις αμαρτιες τους. . .
Αλλα η ελευθερη βουληση τους πρεπει μονη της να αποφασισει αν θελουν να επιτρεψουν να λυτρωθουν, αν θελουν να αποδεχτουν το εργο αγαπης Μου, αφου δεν καθοριζω τη βουληση. . . Για αυτο ολοκληρη η ανθρωποτητα μπορει να ειναι ελευθερη απο την ενοχη της αμαρτιας οσο μονο πιστεψει στο λυτρωτικο Μου εργο, οπως ομως ειναι και θα παραμεινει μεσα στο πιο βαθυ σκοταδι και στην εξουσια των αμαρτιων της οσο Με απορριψει ως λυτρωτη της ανθρωποτητας. Και για αυτο το μεγαλυτερο μερος της ανθρωποτητας βαδιζει μεσα στην αμαρτια, ειναι χωρις συγχωρεση γιατι δεν Με αναγνωριζει πια κι επομενως το λυτρωτικο Μου εργο εχει γινει αναποτελεσματικο για εκεινη.
Κι ετσι η ?συγχωρεση της αμαρτιας? δεν πρεπει να παρεξηγηθει, δεν πρεπει να συσχετιστει με εκεινους που ειναι εντελως μακρια Μου. Ωστοσο δεν τους σπρωχνω μακρια Μου Εγω αλλα οι ιδιοι απομακρυνονται απο Μενα, Με αποφευγουν, Που τους πλησιαζω και Που προσπαθω ξανα και ξανα να κερδισω τις ψυχες τους. Τους θετω στη διαθεση τους ενα δωρο χαρης που θα τους απελευθερωσει απο την αμαρτια και την ενοχη της. Οσο ομως το απορριψουν δεν θα εχει επιδραση πανω τους, η ενοχη τους δεν θα τους εχει συγχωρεθει, αφου ανηκουν σε εκεινους που πολεμουν εναντιον Μου και υπερ του εχθρου Μου και οι οποιοι για αυτο ειναι ακομα δεμενοι απο αυτον ωσπου να επιτρεψουν να λυτρωθουν απο Μενα. . .
Και για αυτο ειναι λαθος να παρουσιαστει το λυτρωτικο Μου εργο σαν να ηταν ολοι οι ανθρωποι ωφελημενοι του, κατι που μαλιστα η ελευθερη τους βουληση μπορει να καταφερει, κατι ομως που επισης αυτη η βουληση μπορει να χασει απο δικη της απερισκεψια μεσω απορριψης η πληρους απιστιας. Μονο οποιος αποδεχτει το δωρο χαρης Μου θα ειναι απαλλαγμενος απο τις αμαρτιες του, αφου για εκεινον κουβαλουσα την ενοχη, για εκεινον υπεφερα και επωμιστηκα το θανατο στο σταυρο. Μαλιστα πεθανα για ολους, αλλα δεν Με αποδεχονται ολοι. . . Επωμιστηκα την ενοχη ολων, αλλα δεν αισθανονται ολοι ενοχοι και για αυτο δεν Μου φορτωνουν την ενοχη τους. Κι επομενως δεν θα μπορεσουν να εξοφλησουν την ενοχη τους, μια και ειναι παρα πολυ μεγαλη για να τα καταφερουν μονοι τους, γιατι τωρα προσθετουν επιπλεον την ενοχη να απορριψουν την αγαπη Μου.
Αλλα πως μπορουν αυτοι να περιμενουν τη συγχωρεση των αμαρτιων τους; Πως μπορουν να πιστεψουν οι ανθρωποι οτι θα απαλλαχθουν απο καθε ενοχη ερημην τους, χωρις τη δικη τους θεληση; . . . Ασυλληπτα μεγαλη ειναι η χαρη για σας τους ανθρωπους, οτι η αγαπη Μου θυσιαστηκε για σας, οτι το αιμα Μου σας καθαρισε απο καθε αμαρτια. Εσεις ομως πρεπει και να θελετε να παραλαβετε αυτη την αγαπη Μου, δεν πρεπει να την απορριψετε, αλλιως δεν μπορει να εχει αποτελεσμα πανω σας, αλλιως δεν μπορω να εξοφλησω την ενοχη της αμαρτιας, αλλιως οι αμαρτιες σας θα μεινουν πανω σας ωσπου να αλλαξετε τη θεληση σας και να με αναγνωρισετε ως τον θεικο λυτρωτη, ο οποιος πεθανε για σας στο σταυρο για να σας λυτρωσει. . . Αμην
3278 (3. k. 4.10.1944)
Η ενοχή των αμαρτιών. . .
Το έλεος του Θεού. . .
Η θυσία εξιλέωσης. . .
Ενας σωρος αμαρτιες βαραινε την ανθρωποτητα οταν ο Ιησους Χριστος κατεβηκε στη γη για να τη λυτρωσει. . . Αυτο ειναι κατανοητο μονο για εκεινους που ξερουν για την αφορμη της επιγειας ζωης ως ανθρωπος και για το νοημα και το σκοπο της δημιουργιας, αφου εκεινοι ξερουν οτι ο ανθρωπος λογω της αμαρτιας εχει διανυσει την πορεια μεσω της δημιουργιας και τωρα στο τελευταιο σταδιο θα πρεπει να απελευθερωθει απο αυτη για να γυρισει οριστικα στον Θεο, απο τον Οποιο αρχικα εκπορευτηκε. Η αμαρτια ομως δενει τον ανθρωπο στη γη, η αμαρτια του φραζει το δρομο προς τον Θεο, κανει αγεφυρωτο το χασμα αναμεσα στους ανθρωπους και το Θεο, και αρα η αμαρτια καταστρεφει το σκοπο της επιγειας ζωης, σπρωχνει τον ανθρωπο πισω στα πιο βαθια βαθη, απο τα οποια ειχε ηδη καταφερι να ανεβει με την πορεια του μεσω της δημιουργιας.
Πριν τη γεννηση του Χριστου η ανθρωποτητα ηταν γεματη ενοχη αμαρτιας, αφου δεν αναγνωριζε πια το Θεο, βρισκοταν στην πιο σκοτεινη νυχτα του πνευματος, στεροταν οποιασδηποτε αγαπης και οποιασδηποτε επιδιωξης για τελειοτητα, ηταν εντελως μακρια απο τον Θεο και για αυτο σε υψιστο κινδυνο να βυθιστει στην αβυσσο, δηλ. χωρις επιγνωση και χωρις αγαπη να παρει το δρομο που οδηγει προς τα κατω, στην αιωνια τιμωρια της κολασης. Αυτη η κατασταση μακρια απο το Θεο εκφραστηκε με εναν τροπο ζωης που αντιτεθοταν εντελως στις θεικες εντολες, ηταν τροπος που αντεβαινε στη θεικη ταξη, ηταν ζωη μεσα σε ολοφανερη φιλαυτια, και τετοια ζωη ηταν γεματη αμαρτια και τελειως αντιθετη στο θελημα του Θεου.
Και τετοια ζωη δεν μπορουσε ποτε να αποφερει στους ανθρωπους την απελευθερωση και μια μακαρια ζωη μετα το θανατο, αλλα το αποτελεσμα ηταν ο πνευματικος θανατος, μια κατασταση στον αλλο κοσμο μεσα σε εσχατα βασανα, η οποια δεν θα τελειωνε ποτε γιατι η δικαιοσυνη του Θεου πρεπει να απαιτει εξιλεωση για καθε αμαρτημα και η ενοχη των αμαρτιων των ανθρωπων ειχε ηδη εκτινασσει στα υψη, ετσι ωστε ηταν ανελπιδο για τα οντα να πλησιασουν ποτε το Θεο.
Η κατασταση μακρια απο το Θεο ομως σημαινει για το οντοδες αδυναμια, σκοταδι και τελικα σκηρυνση της ουσιας του. . . Σημαινει για το ον τον πνευματικο θανατο, μια κατασταση που ειναι πολυ χειροτερη απο τη μην υπαρξη. . . την αφαιρεση της ζωης. . . Αλλα μια εξαφανιση του οντοδους ειναι αδυνατη, συνεπως και τα βασανα αυτων των οντων ειναι ασυλληπτα αφορητα και χωρις τελειωμα. . . Και ευσπλαχνιστηκε η αιωνια Θεοτητα για αυτο κι εσπευσε προς βοηθεια της αμαρτωλης ανθρωποτητας με το να η αιωνια Αγαπη ενσαρκωθηκε μεσα σε εναν ανθρωπο, ο Οποιος τοτε μεσα στην απεριοριστη αγαπη Του επωμιστηκε τις αμαρτιες της ανθρωποτητας, ο Οποιος δηλ. απελευθερωσε τους ανθρωπους απο αυτες πληρωνοντας για την ενοχη των αμαρτιων, προσφεροντας στο Θεο μια θυσια ως εξιλεωση. . . Ο Οποιος παρεδωσε τον Εαυτο Του, δηλ. τη ζωη Του για να γυρισει την ελευθερια σε εκεινους, για να τους κανει προσβασιμη τη βασιλεια του Θεου, μεσα στην οποια μπορουσε να μπει μονο οποιος ηταν εντελως καθαρος, χωρις αμαρτια. . .
Αυτος λοιπον λυτρωσε την ανθρωποτητα απο την ενοχη των αμαρτιων, Αυτος επωμιστηκε ολοκληρη την ενοχη, υπεφερε ανειπωτα και θυσιασε τα βασανα και το θανατο του στο σταυρο στην αιωνια Θεοτητα για να την ικανοποιησει, για να δημιουργησει δικαιο ανταλλαγμα για τους ανθρωπους, για να μπορεσουν και παλι να πλησιασουν τον Θεο. Και ο Θεος αποδεχτηκε τη θυσια του ανθρωπου Ιησου. . . Για χαρη του Ιησου Χριστου συγχωρεσε την ενοχη των αμαρτιων, και οι πηλες του ουρανιου βασιλειου ανοιξαν για ολους οσους αποδεχτηκαν το δωρο της χαρης Του. . . Λυτρωσε την ανθρωποτητα απο την αμαρτια και την ενοχη της. . . Τους προσφερε την τελευταια ευκαιρια να πετυχουν το σκοπο της επιγειας τους ζωης. . . Η υπερμετρη αγαπη Του επιδιωξε να αφαιρεσει ολα τα εμποδια που εφραζαν στους ανθρωπους την προσβαση στην αιωνια πατριδα. Το μεγαλυτερο εμποδιο ομως ηταν η αμαρτια, αφου στεροταν του ανθρωπου τη δυναμη και τη θεληση του.
Αυτο ηταν το αποτελεσμα της αμαρτιας οτι οι ανθρωποι ηταν χαμω χωρις δυναμη και θεληση και δεν μπορουσαν να σηκωθουν απο μονοι τους γιατι το βαρος της αμαρτιας τους πιεζε προς τα κατω. Και για αυτο ο Ιησους Χριστος εβγαλε αυτο το βαρος απο πανω τους, το επωμιστηκε ο Ιδιος και το κουβαλησε στο σταυρο για να πληρωσει τοτε με το θανατο Του για την ενοχη των αμαρτιων των ανθρωπων. Η ανθρωποτητα που ειχε απελευθερωθει απο τον Ιησου Χριστο μπορεσε λοιπον να αποδεχτει τη θυσια Του αλλα και να την περιφρονησει. . . Το λυτρωτικο εργο εχει γινει, και μαλιστα για ολους τους ανθρωπους, αλλα παρα τη θεληση τους ο Θεος ποτε δεν θα τους επιβαλει τις χαρες του λυτρωτικου εργου. Θα τις χασουν ομως οσο δεν επιθυμουν να λυτρωθουν. . .
Τοτε η αμαρτια βαραινει ακομα παρα πολυ αυτους τους ανθρωπους, και τοτε θα τραβηχθουν αναποφευκτα στην αβυσσο, αφου τοτε θα απορριψουν την αγαπη του Θεου, και τοτε θα πρεπει να υποφερουν ακομα για αιωνιοτητες μεσα στην αγνοια τους, η ενοχη των αμαρτιων τους δεν θα μπορεσει να μειωθει, και μαλιστα πανω σε αυτη την ενοχη των αμαρτιων θα συσσωρευσουν ακομα πολλες γηινες αμαρτιες, τις οποιος ο Θεος θα μπορεσει μονο τοτε να τους συγχωρεσει που θα αποδεχτουν το δωρο της χαρης Του, που θα μπορεσουν λοιπον να πιστεψουν πεπεισμενοι οτι η ατελειωτη αγαπη του Θεου ευσπλαχνιζεται τις αμαρτιες τους και τους εστειλε εναν λυτρωτη.
Αυτη η πιστη θα εχει ως αποτελεσμα οτι οι ανθρωποι θα μετανοιωσουν την ενοχη των αμαρτιων τους, οτι θα Του ζητησουν συγχωρεση και θα παραδοθουν στη χαρη και στο ελεος Του, και οτι τοτε οι χαρες του λυτρωτικου εργου θα μπορεσουν να επιδρασουν πανω τους. Η ισχυος της θελησης και η δυναμη του ανθρωπου θα αυξηθουν και θα μπορεσει να απελευθερωθει απο την εξουσια του αντιπαλου του Θεου. Και θα μπορεσει να γινει λογος για συγχωρεση των αμαρτιων μονο σε εκεινον τον ανθρωπο που συνειδητα θα καταφυγει κατω απο το σταυρο του Χριστου, που θα Του ομολογησει την ενοχη του και θα ζητησει το ελεος Του. . . Η προσευχη του θα εισακουστει, η ενοχη του θα συγχωρεθει. . . Αμην
Το λυτρωτικό έργο. . .
Δυστυχία. . .
Ελεύθερη θέληση. . .
Οι χαρες του λυτρωτικου εργου αξιοποιουνται παρα πολυ λιγο, και για αυτο η ανθρωποτητα πρεπει να υποφερει υπερβολικα ως αποτελεσμα των αμαρτιων, τις οποιες τωρα πρεπει να κουβαλησει μονη της. Ο Ιησους Χριστος επωμιστηκε την ενοχη των αμαρτιων της ανθρωποτητας κι επομενως και τις συνεπειες της αμαρτιας. . . τη δυστυχια, μεσω της οποιας πρεπει οι ανθρωποι να πληρωσουν και μεσω της οποιας θα πρεπει να εξαγνιστουν. Αν ο ανθρωπος χρησιμοποιει τις χαρες του λυτρωτικου εργου θα αποδεχτει τη βοηθεια την οποια ο Ιησους Χριστος του υποσχεθηκε, την οποια απεκτησε για τον ανθρωπο μεσω του θανατου του στο σταυρο και την οποια μπορει να χρησιμοποιησει οποιος αναγνωριζει Εκεινον και το εργο Του.
Και προκειται εδω για ιδιαιτερη χαρη γιατι συμφωνα με τη θεικη δικαιοσυνη ο καθε ανθρωπος πρεπει να πληρωσει μονος του για το αδικημα του, ο Θεος ομως αρκεστηκε στην υπερμετρη αγαπη ενος ανθρωπου Που ηθελε με το θανατο Του να πληρωσει για τις αμαρτιες των ανθρωπων, και αποδεχτηκε αυτη τη θυσια. Οι ανθρωποι εχουν τωρα απαλλαχθει απο αυτη την επανορθωση, εχει αφαιρεθει απο αυτους η αμαρτια κι επισης η ενοχη. . . αρα και το αποτελεσμα της αμαρτιας. . . η δυστυχια. Αλλα για ευνοητους λογους αυτο ισχυει μονο για εκεινους τους ανθρωπους που μεσω της αναγνωρισης του Χριστου και του λυτρωτικου εργου Του τοποθετουν τον εαυτο τους μεσα στον κυκλο εκεινων για τουςοποιους πεθανε ο Ιησους Χριστος.
Πεθανε για ολους μεν, αλλα οποιος δεν τον αναγνωριζει αποκλειει τον εαυτο του. Αρνειται τη χαρη. . . τη βοηθεια. . . Πρεπει τωρα και να κουβαλησει μονος του την ενοχη των αμαρτιων, και αρα πρεπει και να επωμιστει τη δυστυχια ως αποτελεσμα της αμαρτιας για να πληρωσει πρωτα και για να αλλαξει η σταση του μεσω της δυστυχιας, για να στραφει ακομα στο θεικο λυτρωτη, διοτι χωρις Εκεινον δεν μπορει να μπει στη βασιλεια του Θεου. Κι επομενως εχουν λυτρωθει μονο εκεινοι οι ανθρωποι που στεκονται μεσα στην πιστη στον Ιησου Χριστο, αφου σε εκεινους συγχωρεθηκαν και οι αμαρτιες. Ποτε ομως θα μπορεσουν να περιμενουν τη συγχωρεση των αμαρτιων αυτοι οι ανθρωποι που δεν χρησιμοποιουν τις χαρες που αποκτηθηκαν μεσω του θανατου του Χριστου, γιατι δεν αναγνωριζουν το θεικο λυτρωτη, γιατι αρνουνται το λυτρωτικο Του εργο η εχουν εντελως αρνητικη σταση απεναντη Του.
Αφου αν η ελευθερη θεληση του ανθρωπου δεν ηταν αποφασιστικη, δηλ. αν το λυτρωτικο εργο ειχε αποτελεσμα πανω σε ολους τους ανθρωπους χωρις καμια διαφορα, οτι δηλ. η χαρη εκεινου, η φανερη βοηθεια θα μοιραζοταν σε καθε ανθρωπο, τοτε καθε δυστυχια θα ηταν ασκοπη, τοτε ο κοσμος θα ειχε λυτρωθει απο την ωρα που ο Ιησους Χριστος πεθανε στο σταυρο, τοτε η καθε ενοχη των αμαρτιων θα ειχε εξοφληθει, και αυτο θα σημαινε ανεξαιρετη πνευματικη ανοδος ολοκληρης της ανθρωποτητας. Αφου η αμαρτια θα ειχε εξαφανιστει απο τον κοσμο γιατι ο Χριστος λυτρωσε ολους τους ανθρωπους. . . Η ελευθερη θεληση ομως θα ειχε παραλειφτει, και συνεπως η τελειοποιηση θα ειχε γινει αδυνατο. . Εναποκειται ομως στην ανθρωποτητα να χρησιμοποιησει τις χαρες του λυτρωτικου εργου μεσω συνειδητης αναγνωρισης και βαθυτατης πιστης στον Ιησου Χριστο, τον θεικο λυτρωτη. Μεσω αυτης της αναγνωρισης ο ανθρωπος τοποθετει τον εαυτο του μονος του κατω απο το σταυρο του Χριστου, ανηκει σε εκεινους για τους οποιους πεθανε και τους οποιους απελευθερωσε μεσω του θανατου Του στο σταυρο απο την αδυναμια της βουλησης του και οι οποιοι μπορουν τωρα να επιδιωκουν να ανεβουν στα υψη και υποστηριζονται μονιμα με δυναμη και χαρη, τις οποιες εχουν αφθονα στη διαθεση τους. Αφου απο την αδυνατη, εντελως εξασθενισμενη κατασταση που ηταν το αποτελεσμα της αμαρτιας, ο Χριστος λυτρωσε τον ανθρωπο, τον απελευθερωσε απο την εξουσια του αντιπαλου Του μολις χρησιμοποιησει εκεινος τις χαρες του λυτρωτικου εργου, μολις Τον πιστεψει και επιθυμησει Αυτον και τη χαρη Του. . . Αμην
Η αναγνώριση της αμαρτίας. . .
Δραστηριοποίηση της θέλησης. . .
Η θεληση ειναι που γεννα την αμαρτια, και συνεπως πρεπει να ειναι προθυμη επισης η θεληση να απελευθερωθει απο εκεινη. Και για αυτο ο ανθρωπος πρεπει αναποφευκτα πρωτα να φτασει στην επιγνωση οτι αμαρτησε πριν ξεκινησει το εργο του καθαρισμου. Πρεπει να συνειδητοποιησει την ενοχη του πριν θελει να την εξοφλησει. Και για αυτο δεν μπορει να γινει συγχωρεση της αμαρτιας πριν να εχει καταλαβει ο ανθρωπος την αμαρτωλη του κατασταση. Αφου ο αμαρτωλος συνεχιζει να αμαρταινει οσο του λειπει αυτη η επιγνωση. Στη συνειδητοποιηση της αμαρτιας μπορει ομως ο ανθρωπος να φτασει μονο τοτε που θα ξυπνησει η αγαπη μεσα του, η αγαπη για το Θεο και για τον πλησιον ενωποιον του οποιου αμαρτησε. Αφου μονο αυτη τον κανει να συνειδητοποιησει το αδικο. Μονο οταν η καρδια του ειναι ικανη για αγαπη θα καταλαβει οτι παραβηκε την αγαπη, οτι εγινε αμαρτωλος.
Και αναλογα με το βαθος της αγαπης του προσπαθει να απαλλαχτει απο αυτη την αμαρτια. Τοτε δραστηριοποιειται η θεληση του, οπως δραστηριοποιηθηκε επισης οταν ο ανθρωπος διεπραξε την αμαρτια. Αν ο ανθρωπος δεν εχει καταλαβει αυτο πριν θα, συνεχισει να αμαρταινει. . . να δραστηριοποιησει δηλ. τη θεληση του με αντιπαλο στον Θεο τροπο, και τοτε δεν θα μπορεσει ποτε να απαλλαχτει απο την ενοχη του, αφου αυτο προυποτεθει επισης τη θεληση του ανθρωπου. Κι ετσι ειναι ευνοητο οτι μια λυτρωση απο τον Ιησου Χριστο προυποθετει παντα τη θεληση του ανθρωπου να λυτρωθει, αλλιως σε ολοκληρο τον κοσμο δεν θα υπηρχε πια αμαρτια και η εξουσια του Σατανα θα ειχε σπαστει για παντα. . .
Μαλιστα ο Ιησους Χριστος υπερνικησε το θανατο κι εσπασε την εξουσια του αντιπαλου Του, ενισυσε τη θεληση του ως ανθρωπος στο εσχατο βαθμο κι εκτελεσε δυναμει της θελησης Του το λυτρωτικο εργο, αλλα αφηνοντας παντα στους ανθρωπους την ελευθερια της βουλησης τους να αναγνωρισουν το εργο Του και να Τον ακολουθησουν. . . δηλ. να ενεργοποιησουν επισης τη βουληση τους για την απελευθερωση. Δεν αποκλειει κανεναν ανθρωπο απο τις ευλογιες και τις χαρες του λυτρωτικου εργου, ομως καταναγκαστικα δεν λυτρωνεται κανενας ανθρωπος, αλλα πρεπει ο ιδιος να αναγνωρισει οτι ειναι αμαρτολος και μεσα σε αυτη την επιγνωση να πλησιασει Εκεινον, τον θεικο Λυτρωτη και να Του ζητησει τη συγχωρεση της ενοχης του. . . Τοτε γινεται η ασυλληπτη πραξη. . . Ο Θεος του συγχωρει την ενοχη του, τον συγχωρει για χαρη του Ιησου Χριστου, που εχυσε το αιμα Του για τους συνανθρωπους Του και τις αμαρτιες τους. . .
Ο Θεος αποδεχτηκε τη θυσια ενος ανθρωπου γεματος αγαπη, και αμετρητοι ανθρωποι μπορουν να μεινουν ατιμωρητοι οσο με επιγνωση την ενοχη τους τη μετανοιωνουν και ζητουν συγχωρεση για ονομα του Χριστου. . . Οι ανθρωποι δεν καταλαβαινουν το μεγεθος της ενοχης των αμαρτιων των ανθρωπων απεναντι στον Θεο, και δεν θα μπορουσαν ποτε να πληρωσουν για την ενοχη τους στη γη, και στον αλλο κοσμο επισης θα περνουσαν αιωνιοτητες μεχρι την τελευταια εξοφληση της ενοχης τους, αν ο Ιησους Χριστος δεν ειχε ευσπλαχνιστει και αν δεν τους ειχε εξαγορασει απο ανειπωτα μεγαλα βασανα στη γη και στον αλλο κοσμο μεσω του αιματος Του, μεσω μιας θυσιας της αγαπης Του, η οποια καιγοταν μεσα Του και Τον εκανε το Σωτηρα ολοκληρης της ανθρωποτητας.
Ωστοσο κανενας ανθρωπος δεν μπορει να διεκδικησει τη λυτρωσει που να μην στραφει σε Εκεινον στην επιγνωση της ενοχης του και να ζητησει συγχωρεση. . . που δηλ. να μην Τον αναγνωρισει. Αφου αυτο ειναι η προυποθεση γιατι ο Θεος σεβεται την ελευθερη θεληση του ανθρωπου και δεν θα την αγγιξει ποτε, και γιατι εναποκειται στον ανθρωπο και αρα πρεπει ο ιδιος να αποφασισει σε ποιον θελει να στραφει. . . στον Θεο η στον αντιπαλο Του. . . Αμην
3281 (6.10.1944)
„Ελάτε όλοι κοντά Μου. . .“
Ειναι προδιαγραμμενος σε καθε ψυχη ο δρομος που θα πρεπει να παρει στη γη για να ελευθερωθει απο τη μορφη της, η οποια σημαινει δεσμο για αυτην. Αυτος ο δρομος δεν χρειαζεται παντα να ειναι γεματος αγκαθια οσο διανυθει υπο την ηγεσια του Θεου, οσο ο ανθρωπος να μην πορευτει μονος του στη γη αλλα εχει ως συνοδο μονιμα την αιωνια αγαπη , αφου τοτε βαδιζει με ευκολια και πανω σε δρομο γεματος πετρες. Θα αιωρηθει κατα καποιον τροπο πανω σε ολα τα εμποδια, θα παρει την καθε ανωμαλια χωρις κοπους, αφου ο ουρανιος Πατερας βοηθα το παιδι Του στη γη για να φτασει στο στοχο αβλαβες.
Πρεπει ομως και η ψυχη να συμβαλλει σε αυτο απο την πλευρα της. Πρεπει πριν την ενσαρκωση της να δωσει τη συναινεση της να πηγαινει μεχρι το τελος το δρομο που της εχει προδιαγραφτει, δεν πρεπει να το σταματησει, δηλ. να βαλει τερμα στη ζωη της στη γη προωρα, αλλα πρεπει να επωμιστει ο,τι της επιφυλαξει η επιγεια πορεια. Δεν πρεπει ποτε να ξεχασει οτι η θεικη αγαπη καθορισε απο αιωνιοτητες την ανθρωπινη μοιρα ετσι ωστε του προσφερονται με αυτον τον τροπο αφθονες ευκαιριες να πετυχει την υψηστη ωριμοτητα, και οτι επομενως καθε γεγονος ειναι αναγκαιο για αυτο, αν και στον ανθρωπο του φαινεται υπερβολικα οδυνηρο. Αφου ο Θεος ξερει για το καθε συναισθημα και την καθε σκεψη της ανθρωπινης ψυχης και τα ελαβε υποψη Του μεσα στη μοιρα του καθενα.
Και ο ανθρωπος δεν μπορει να την αλλαξει, πρεπει να υποταχτει στη μοιρα του, αλλα εχει στη διαθεση του την προσευχη, και με αυτη την προσευχη μπορει να αποτρεψει τα πιο δυσκολα απο πανω του οσο τη στειλει στα υψη γεματος πιστη, αφου τετοια προσευχη θα εισακουστει. Διοτι αν και το προκαθορισμενο γεγονος δεν θα αποτραπει, ο Θεος θα δωσει στον ανθρωπο τη δυναμη να το επωμιστει, και η ψυχη θα επωφεληθει, θα ωριμασει για να ανεβει στα υψη και δεν ζει ματαια την επιγεια ζωη. Αλλα η ψυχη δεν θα πρεπει να φοβηθει τα επερχομενα, αφου οσο ανηκει στον Θεο δεν κουβαλα μονη της, αλλα ο Θεος τη βοηθα να κουβαλησει. Συνεπως δεν νιωθει τοσο πολυ το δυσκολο οταν μενει συνδεμενη με τον Θεο μεσω εντονης προσευχης και ανιδιοτελους αγαπης για τον πλησιον. Τοτε τα παντα θα της αποφερουν ευλογια, ο,τι και να γινει, μια και η σοφια και η αγαπη του Θεου καθορισαν τη μοιρα του καθε ανθρωπου.
Η σοφια και η αγαπη του Θεου προστατευουν το παιδι της γης μεχρι το τελος, αλλα πρεπει και να υποταχτει συνειδητα στη θεικη αγαπη και σοφια και να ξερει και να πιστευει στην καθε ωρα οτι ο Θεος μπορει να αποτρεψει και θα αποτρεψει μαλιστα ο,τι δεν ειναι απολυτως αναγκαια για την αποκτηση της ωριμοτητας της ψυχης, και οτι θα το κανει οσο ο ανθρωπος Του παραδοθει και ζητησει τη χαρη Του. Αφου ειναι καλος και ελεημων, ειναι σαν ενας πατερας απεναντι στα παιδια Του και δεν αφηνει κανενα να υποφερει οσο Του εχει εμπιστοσυνη και ζητα τη χαρη Του. . . Για να εκπληρωθει ο λογος Του: Ελατε ολοι κοντα Μου που ειστε κατακοποι και φορτωμενοι, θελω να σας αναζωογονησω. . . [δυστυχως δεν μου ειναι δυνατον να βρω τη μεταφραση μεσα στην ελληνικη Βιβλο αυτου του τσιτατου της γερμανικης Βιβλου. − σημειωση της μεταφραστριας] Αμην
Η συμπαράσταση του Θεού. . .
Ορθή προσευχή. . .
Εκπλήρωση. . .
Η θεικη συμπαρασταση δεν παρακαλειται ποτε ματαια, γιατι η αγαπη του Θεου δεν την αρνειται σε κανεναν ανθρωπο που Τον πλησιαζει μεσα στην προσευχη. Και αυτη η επιγνωση θα ενισχυσει και την πιστη οσο αυτη ειναι ακομα αδυναμη, μονο που ο ανθρωπος δεν πρεπει να θελησει να ορισει μονος του τη μορφη της συμπαραστασης, αλλα πρεπει να το αφησει στον Θεο με ποιον τροπο θα σπευσει προς βοηθεια του ανθρωπου. Ο Θεος δεν θα παρεχει τη βοηθεια Του παντα αναλογα με τη θεληση του ανθρωπου γιατι αυτο δεν ειναι παντα καταλληλο για την ψυχη. Αλλα δεν του αρνειται τη συμπαρασταση Του, και ο ανθρωπος μπορει παντα να ειναι σιγουρος οτι το προβλημα του θα λυθει. Για αυτο θα πρεπει με σοβαροτητα να λογοδοτησει στον εαυτο του για το πως στελνει την προσευχη του στον Θεο. . . για το αν ανεβαινει απο την καρδια με ολη τη ταπεινοτητα της καρδιας, αφοσιωμενη στο αγιο θελημα Του, με εμπιστοσυνη στο οτι θα εκπληρωθει και με πληρη πιστη στην αγαπη και στη παντοδυναμια του Θεου, η αν της λειπει αυτη η ενταση την οποια ο Θεος απαιτει απο τον ανθρωπο που προσευχεται για να του παρεχει τη συμπαρασταση Του.
Η αγαπη του Θεου στρεφεται στο καθε παιδι της γης που Τον επικαλει μεσα στη δυστυχια του. Η αγαπη του Θεου ομως παρεχει στον ικετη με πληρη σοφια, και δεν θα του παρεχει κατι που θα μπορουσε να βλαψει την ψυχη του. Ο ανθρωπος δεν μπορει παντα να κρινει αν και ποτε βρισκεται σε πνευματικη ενδεια. Ο Θεος ομως το ξερει και για αυτο επεμβαινει με τη βοηθεια Του αν και ο ανθρωπος δεν το καταλαβαινει. Και αρα και η επιγεια δυστυχια που ειναι η αφορμη της επικλησης του Θεου επιβληθηκε στον ανθρωπο απο τον Ιδιο για να αποτρεψει μια πνευματικη ενδεια απο εκεινον.
Και για αυτο μια προσευχη δεν μπορει παντα να εισακουστει με τον τροπο που το ζητα ο ανθρωπος, αλλα πρεπει πρωτα να εχει εκπληρωθει ο σκοπος της δυστυχιας πριν να μπορεσει ο Θεος να ανταποκριθει στην επικληση του ανθρωπου. Αλλα δεν τον αφηνει χωρις βοηθεια. . . Και πρεπει ο ανθρωπος ακραδαντα να το πιστεψει, πρεπει να ειναι πληρως πεπεισμενος οτι ο Θεος μεσα στην αγαπη Του αποτρεπει την καθε ενδεια απο το παιδι Του οσο αυτο καταφυγει στον Πατερα μεσα στην προσευψη με παιδικη εμπιστοσυνη. . .
Αφου η αγαπη δεν αρνειται τον εαυτο της, ειναι παντα ετοιμη για βοηθεια. Οσο πιο βαθια ριζομενη ειναι αυτη η πιστη μεσα στον ανθρωπο, τοσο πιο ευκολα τα βγαζει περα με τον κοσμο, μια και τοτε τιποτα δεν μπορει πια να τον φοβηθει η να τον στεναχωρησει. Αισθανεται τοσο εντονα δεμενος με τον Πατερα στον ουρανο οτι Του παρουσιαζει ολα οσα τον ταρασσουν. Δεν αισθανεται ποτε μονος και εγκατελειμμενος, αλλα εχει παντα επιγνωση της βοηθειας Εκεινου που ειναι η Ιδια η Αγαπη και για αυτο μοιραζει μονιμα αγαπη. Και η προσευχη του θα εισακουστει παντα γιατι ο Θεος δεν επιτρεπει να απογοητευτει η πιστη του παιδιου Του. . . Αμην
3286 (9.10.1944)
Διάλυση του περιβλήματος της ψυχής. . .
Ανάγκη. . .
Οποιος κλεινει τον εαυτο του στο λογο του Θεου η ψυχη του οποιου ειναι ακομα περιτυλιγμενη απο ενα περιβλημα που εμποδιζει το αποτελεσμα του θεικου λογου. Δεν μπορει να νιωσει τιποτα, η ακτινοβολια της αγαπης του Θεου τον αγγιζει μεν, αλλα λογω της δικης της ανωριμοτητας η ψυχη δεν ειναι ευαισθητη σε αυτη, και θα μεινει ετσι ωσπου η ιδια να ειναι δραστηρια στην αγαπη. Ο λογος του Θεου θα πρεπει να παροτρυνει σε δραστηριοτητα με αγαπη, και για αυτο ο ανθρωπος πρεπει πρωτα να το υποδεχτει με το αυτι και μεσω της θελησης του να το διοχετευσει στην καρδια. Αν η καρδια ειναι προθυμη για εμπρακτη αγαπη, τοτε ο ανθρωπος θα αποδεχτει με ολο και μεγαλυτερη χαρα το λογο του Θεου. Αν ομως ειναι ανικανος για αγαπη, τοτε θα το αρνηθει, θα κλεισει τον εαυτο του στην επιδραση του και η ψυχη θα μεινει μεσα σε πυκνο περιτυλιγμα προς δικη της μειωνεκτημα.
Η δυναμη της θεικης αγαπης, η οποια διοχετευεται στον ανθρωπο μεσω του λογου, δεν μπορει να περασει αυτο το περιβλημα και συνεπως δεν μπορει ουτε να αφυπνισει στη ζωη το πνευμα μεσα στην ψυχη του ανθρωπου. Δεν μπορει το Πνευμα του Θεου να συναψει επαφη με το πνευματικο σπινθηρα μεσα στον ανθρωπο, και ο ανθρωπος μενει παντα μεμονωμενος απο την πνευματικη δυναμη. Παρολα αυτα θα πρεπει να του παρουσιαστει ξανα και ξανα ο λογος του Θεου, θα πρεπει να διεγερθει ο νους του αν και η καρδια μεινει απρακτη και απροθυμη. Θα πρεπει να προκαλεστει να σκεφτει με το να του κηρυσσεται ξανα και ξανα η αγαπη.
Θα πρεπει η ψυχη ενος αρνητικου ανθρωπου να θεωρηθει ανελευθερο, δυστυχισμενο ον, που δεν μπορει μονος του να βοηθησει τον εαυτο του να απελευθερωθει απο τα δεσμα του, και το να βοηθησει σε τετοια ψυχη θα πρεπει να ειναι η μονιμη επιδιωξη του συνανθρωπου. Απο το οτι αυτη η βοηθεια αποτελειται απο την παροτρυνση του ανθρωπου σε εμπρακτη αγαπη προκυπτει η αναγκη να του παρουσιασει ξανα και ξανα το λογο του Θεου με αγαπη και υπομονη. Καθε ευκαιρια θα πρεπει να χρησιμοποιηθει, και υπηρετης του Θεου δεν θα πρεπει ποτε να κουραστει με αυτη τη δουλεια, αφου ειναι υπερβολικη η αναγκη των ψυχων που πορευονται μεσα στη νυχτα του πνευματος και δεν μπορουν να σημειωσουν καμια προοδο στην αναπτυξη τους.
Οι ανθρωποι θα πρεπει να νουθετηθουν να κανουν τουλαχιστον την προσπαθεια να ενεργησουν με αγαπη, για να νιωσουν πανω τους το αποτελεσμα και να συνειδητοποιησουν τη δυναμη που πηγαζει απο την ενεργεια αγαπης. Τοτε θα ακουσουν πιο προθυμοι το λογο του Θεου και, παρολο που δεν θα θελουν ακομα να το ομολογησουν, θα το συλλογιστουν κιολας, κι ετσι προκειται ηδη για ενα βημα μπροστα. Η δυναμη του Θεου πρεπει να διοχετευτει στον ανθρωπο, αφου χωρις αυτη ειναι αδυναμος και ανικανος να ωριμασει πνευματικα. Μολις υπαρχει η θεληση για το καλο η δυναμη ρεει κοντα στον ανθρωπο μεσω της προσευχης. Για να στραφει ομως αυτη η θεληση προς το Θεο πρεπει και για αυτο να του παρασχεθει η δυναμη, γιατι ειναι παρα πολυ αδυναμος να αλλαξει τον εαυτο του και τη θεληση του. Και αυτη η δυναμη ειναι ο θεικος λογος. . . Αλλα μονο τοτε που παραληφθει προθυμα μπορει να εχει αποτελεσμα. Και για αυτο πρεπει να δρασει η αγαπη του συνανθρωπου, αφου ο,τι προσφερεται με αγαπη δεν θα μεινει ευκολα χωρις αποτελεσμα. . .
Ο συνανθρωπος πρεπει με αγαπη να προσπαθησει να εξηγησει στον ανθρωπο τις συνεπειες ενος τροπου ζωης χωρις αγαπη και να του παρουσιασει τις επιτυχιες μιας ζωης με αγαπη, τις οποιες μπορει μονος του να αποκομισει οσο δεν κλεινει τον εαυτο του στο λογο του Θεου, και πρεπει ο ιδιος να του δωσει ενα καλο παραδειγμα ζωντας ο ιδιος αυτη τη ζωη αγαπης που κηρυσσει, δινοντας αγαπη και με αυτον τον τροπο και παλι προκαλωντας την ανταποκριση της αγαπης, και θα πετυχει με το να παροτρυνει τη μιμηση ενος καλου παραδειγματος.
Και αν ο ανθρωπος εχει μια φορα κανει την προσπαθεια, τοτε η καθε καλη πραξη θα οδηγησει σε αλλες πραξεις αγαπης, αφου τοτε η δυναμη του Θεου ενεργει ηδη μεσα στον ανθρωπο. . . η αγαπη φερνει ευτυχια, και τωρα ο ανθρωπος ανοιγει ολο και περισσοτερο στο λογο του Θεου, αφου αυτος αναπτυσσει ζωηροτητα, δεν προκειται πια μονο για λογια που αγγιζουν το αυτι, αλλα μπαινουν μεσα στην καρδια. . . το περιβλημα που περιστοιχιζει την ψυχη εξασθενιζεται ολο και περισσοτερο ωσπουνα εχει διαλυθει εντελως μεσω της ενεργειας αγαπης, και το πνευμα τοτε αφυπνιζει στη ζωη. Και τοτε μπορει να ειναι δραστηριο ασταματητα. . . τοτε ο λογος του Θεου δεν πλησιαζει πια τον ανθρωπο απο εξω αλλα του προσφερται απο μεσα, απο το πνευμα του. Το πνευμα τον διδασκει και του παρουσιαζει εντονα την αναγκη ενος τροπου ζωης αναλογα με το θελημα του Θεου.
Το πνευμα τον ωθει στη δραστηριοτητα, στην ενεργεια με αγαπη, το πνευμα τον οδηγει στην αληθεια. . . Παραλαβαινει τωρα το θειο Ευαγγελιο απο το πνευμα μεσα του. Διδασκεται στην θεικη διδασκαλια αγαπης καθως και στις πιο βαθιες πνευματικες αληθειες, ετσι ωστε μπορει να αποκτησει γνωσεις που δεν του παρουσιαζονται πια απο εξω αλλα τις οποιες του προσφερει η ιδια η θεικη αγαπη μεσω του λογου το οποιο το πνευμα μεσα στον ανθρωπο παραλαμβανει απο τον ιδιο τον Θεο και το μεταδιδει στην ψυχη, η οποια ειναι παρα πολυ ευγνωμων μολις εχει απαλλαχτει απο το περιβλημα της κι εχει ενωθει με το θεικο Πνευμα μεσα της. Αφου μονο τωρα ζει ο ανθρωπος, που η ψυχη και το πνευμα ενεργουν μαζι. . . Αμην
3287 (10.10.1944)
Πρόωρη απελευθέρωση του πνευματικού. . .
Τελευταία διάλυση. . .
Κοιταξτε, πλησιαζετε μια εποχη ολοκληρωτικης διαλυσης που θα προκληθει στην αρχη απο τον ιδιο τον ανθρωπο, ο οποιος ενεργοποιει τη θεληση του με καταστρεπτικο και εξοντωτικο τροπο, και που στο τελος θα εκτελεστει απο το θελημα του Θεου και την εξουσια Του, γιατι θα εχει ερθει το τελος το οποιο καθορισε ο Θεος απο τους αιωνες των αιωνων. Αυτη η διαλυση μπορει να σημανει γρηγοροτερη ωριμανση του πνευματικου οσο επιτραπει πριν στην υλη εξαιρετικη υπηρετηση, δηλ. αν η διαλυση της υλης ειναι το αποτελεσμα πιο εντονης χρησης εκεινου που υπηρετει προς ωφελημα του ανθρωπου. Τοτε η διαλυση της ανταποκρινεται και στο θελημα του Θεου και συμφερει στο πνευματικο που βρισκεται μεσα της. Αν ωστοσο καταστρεφεται η εξοντωνεται υλη πριν το πνευματικο μεσα της να εχει ωριμασει μεσω υπηρετησης. . . αν η ανθρωπινη βουληση για καταστροφη επεκτεινεται σε πραγματα που δεν εχουν ακομα εκπληρωσει τον προορισμο τους στη γη, που αρα βρισκονται ακομα στην αρχη της αναπτυξηςτου πνευματικου μεσα τους, τοτε διαδραματιζεται βιαιοπραγια κατα του θεληματος του Θεου που θα εχει εξαιρετικα μειονεκτικο αποτελεσμα για το πνευματικο. Αφου αυτο απελευθερωνεται χωρις να εχει ωριμασει και θα μπορεσει μετα να ξεθυμωσει, και μαλιστα με εναν τροπο που ειναι βλαβερος γιατο ηδη πιο ωριμο πνευματικο, για τον ανθρωπο και τα ζωα.
Αφου το ακομα ανωριμο πνευματικο ενοχλει εκεινους βαραινοντας εξαιρετικα τους ανθρωπους και σπρωχνοντας τα συναισθηματα τους σε μεγαλυτερο βαθμο προς την υλη, δηλ. το πνευματικο μπαινει συνεχεια στην αναμνηση των ανθρωπων με τη μορφη της προωρα κατεστραμμενης υλης, την οποια ο ανθρωπος τοτε επιδιωκει με ολο και περισσοτερη λαχταρα. Μονο οι πιο ωριμοι ανθρωποι ειναι ικανοινα μην ενοχληθουν απο το ανωριμο πνευματικο γιατι ξεπερασαν την υλη προηγουμενως και δεν εξαρτιουνται πια απο αυτην με τετοιο βαθμο ωστε να πιστεψουν πως δεν μπορουν να τη στερηθουν. Αλλα οι βιαιοτητες του απελευθερωμενου πνευματικου αυξανονται ολο και περισσοτερο μια και οι ανθρωποι δεν σταματουν τα εργα καταστροφης τους, και η υποχωρηση της πνευματικης εξελιξης προβαλλει ολο και πιο ευδιακριτα, ετσι ωστε ο Θεος ο Ιδιος θα προκαλεσει ενα τελος διαλυοντας μεσω του θεληματος του καθε μορφη απο το πιο χαμηλο μεχρι το πιο υψηλο βαθμο αναπτυξης.
Θα καταστραφει ο,τι περιεχει η γη, ακομα και η επιφανεια της γης θα διαλυθει και θα μετατραπει σε εντελως διαφορετικα δημιουργηματα. Αφου τοτε θα αρχισει μια καινουρια πορεια αναπτυξης για ολοκληρο το πνευματικο που στο τελος δεν θα εχει πετυχει την ωριμοτητα για να μπει στο βασιλειο του φωτος. Ο Θεος με την αγαπη και τη σοφια Του θα αποπερατωσει ο,τι ο ανθρωπος ξεκινησε με το μισος και την αστοργια του και χωρις την επιγνωση του αποτελεσματος. Η βουληση των ανθρωπων ειναι αξιοκατακριτη και προκαλει τη μεγαλυτερη πνευματικη ζημια. Το θεικο θελημα ομως θα τη σταματησει, και το εργο καταστροφης Του θα ειναι συναμα μια επανορθωση οσων πριν ηταν εκτος καθε θεικης ταξης. . .
Αφου ο,τι κανει ειναι παρα πολυ καλο και σοφο και προωθει παντα την πνευματικη εξελιξη, ενω οι πραξεις των ανθρωπων προερχεται απο την αστοργια και αφηνουν απροσεκτη καθε θεικη ταξη και ειναι για αυτο αμαρτολες. Ωστοσο ο ανθρωπος που επιδιωκει τον Θεο θα μπορεσει στην τελευταια εποχη της διαλυσης να ειναι δραστηριος με επωφελη τροπο βοηθωντας αναλογα με τη θεικη ταξη ακομα πολλη υλη στο να υπηρετησει, ενεργωντας ο ιδιος και δημιουργωντας ακουραστα με υπηρετικη αγαπη για τον πλησιον για να μπορεσει να προσφερει στο συνανθρωπο σκοπιμα αντικειμενα και βοηθωντας με αυτον τον τροπο το πνευματικο μεσα τους να φτασει στην ωριμοτητα, ετσι ωστε τον καιρο της τελευταιας διαλυσης δεν θα ειναι πια εντελως ανωριμο. Ετσι δινει στο πνευματικο που απελευθερωσε μεσω της ανθρωπινης θελησης για καταστροφη την ευκαιρια να ενσαρκωθει ξανα, ελαφρυνει την αναγκη του πνευματικου καθως και του ανθρωπου, ο οποιος για την καθημερινη ζωη χρειαζεται γηινα αντικειμενα. Και βοηθα επισης τον εαυτο του να πετυχει μεγαλυτερη ψυχικη ωριμοτητα οσο η αγαπη για το διπλανο τον παρακινει στην επιγεια δραστηριοτητα.
Οσο ο ανθρωπος εχει επιγνωση των πνευματικων πραγματικοτητων θα καταλαβει και το τελευταιο εργο καταστροφης απο πλευρας του Θεου, ενω ο ανηξερος ανθρωπος δεν μπορει να το εναρμονισει με ενα Δημιουργο που ειναι γεματος αγαπη, σοφια και παντοδυναμια. Και ομως η καθε ενεργεια του Θεου βασιζεται στην πιο βαθια σοφια και υπερμετρη αγαπη, και αυτο το τελευταιο εργο διαλυσης θα ειναι επισης μια πραξη της αγαπης του Θεου, η οποια θα επεμβει οσο το πνευματικο κινδυνευσει να χαθει. . . Τοτε θα το δεθει εκ νεου για να του δωσει ξανα τη δυνατοτητα να πετυχει το βαθμο της εξελιξης που θα του αποφερει και παλι την ελευθερια αποφασης, για να τη χρησιμοποιησεικαλυτερα, οσο απετυχε πανω σε αυτη τη γη. . . Αμην
Ο λόγος που είναι ζωντανεμένος από το Πνεύμα. . .
Το Πνευμα ειναι που ζωντανευει. . . Ο λογος μονος του ειναι νεκρος οσο το Πνευμα δεν το ζωντανευει. . . Και οσο ακουτε το λογο ως νεκρο λογο δεν μπορειτε να αντλειται δυναμη απο αυτον, αφου η δυναμη ειναι μεριδιο του Θεου, Που εκδηλωνεται μονο μεσω του Πνευματος. Αλλα αν ο λογος ειναι πνευματικα ζωντανεμενος, δηλ. αν δεν το ακουτε μονο με το αυτι αλλα με την καρδια, που περιεχει μεσα της το θεικο Πνευμα, θα το νιωσετε ως δυναμη, ο λογος θα μιλησει σε σας, και θα εχετε γεμισει απο θεικη πνευματικη δυναμη. Ο λογος μονος του μιλα μονο στο νου, το Πνευμα μεσα στο λογο ομως στην καρδια. . . ο λογος μονος του εχει μοναχα επιγεια αξια, ο λογος ομως που ειναι ζωντανεμενος απο το Πνευμα θα υπαρχει στους αιωνες των αιωνων. Αφου το Πνευμα ειναι του Θεου,και αρα ο λογος που ειναι ζωντανεμενος απο το Πνευμα ειναι ο λογος του Θεου, ενω μαλιστα και οι ανθρωποι εχουν το λογο, αλλα προκειται μονο για προιον του νου που παρερχεται οσο ο ανθρωπος καθ εαυτος θα παρελθει στη γη.
Νεκρος λογος ειναι ο,τι αγγιζει μονο το κορμι αλλα αφηνει ανεντυπωσιαστη την ψυχη. Το πνευματικα ζωντανεμενο λογο ομως το νιωθει η ψυχη, μια και μιλα στο πνευμα μεσα στον ανθρωπο. Το θεικο Πνευμα συναπτει επαφη με το πνευματικο σπινθηρα μεσα στον ανθρωπο κι εκδηλωνεται απενταντι στην ψυχη μεσα στο λογο, ο οποιος ομως, ως πνευματικα ζωντανεμενος λογος, εχει την πιοβαθια επιδραση πανω στον ανθρωπο ο πνευματικος σπινθηρας του οποιου εχει συναψει επαφη με το πατρικο Πνευμα. Και αυτος ο λογος δινει ζωη, αφυπνιζει στη ζωη και δεν μπορει ποτε να θεωρηθει νεκρο λογο, γιατι δραστηριοποιει τον ανθρωπο που δινει προσοχη σε αυτο το λογο.
Ο λογος του Θεου λοιπον δεν θα ειναι ποτε νεκρος λογος, μονο που η ζωη μεσα του μπορει να μεινει αγνωριστη απο τον ανθρωπο οσο δεν κανει προσπαθεια να βρει το Πνευμα μεσα του, αφου Αυτο εκδηλωνεται μοναχα στον ανθρωπο που ψαχνει, που χωρις την καθε επηρεια απο εξω προσπαθει να εισχωρησει στο βασιλειο που ειναι η πατριδα του πνευματος, αρα ψαχνει ασυνειδητα το θεικο Πνευμα. . . και Αυτο τοτε εκδηλωνεται μεσω του ζωντανου λογου. . . μεσω του λογου το οποιο το Πνευμα του Θεου διοχετευει στο πνευματικο σπινθηρα μεσα στον ανθρωπο με μεγαλη αγαπη, κι επομενως αυτος ο λογος θα πρεπει τοτε και να γινει αποτελεσματικος, αφου ο,τι ζει βρισκεται σε μονιμη δραστηριοτητα, και μονο η δραστηριοτητα μαρτυρει τη ζωη. Αν ομως ο λογος ειναι διαποτισμενος απο το Πνευμα του Θεου δεν μπορει ποτε πια να μεινει χωρις αποτελεσμα, και τοτε η ζωη του φανερωνεται.
Ο λογος λοιπον που ειναι ζωντανεμενος απο το Πνευμα περιεχει δυναμη και μενει αποτελεσματικος για παντα, αλλα μονο τοτε που στην παραλαβη αγγιζει την καρδια του ανθρωπου, οχι μονο το αυτι. Μπορει μεν να υποδεχτει και με το νου, αλλα τοτε δεν φτανει ακομα στην ψυχη του ανθρωπου, αφου αυτη παραλαβαινει μοναχα ο,τι της μεταδιδεται απο μεσα, απο το πνευμα. Ο λογος ομως που μπαινει στην καρδια συναπτει επαφη με το πνευματικο σπινθηρα μεσα στον ανθρωπο και μετα η ψυχη μπορει να διδαχθει απο εκεινο, δηλ. να υποδεχτει τη δυναμη που βρισκεται μεσα στο ζωντανο λογο.
Οσον καιρο οι ανθρωποι δεν ξερουν τη διαφορα αναμεσα στη σκεψη με την καρδια και με το νου θα τους ειναι ακατανοητο οτι ο ανθρωπος παραλαβαινει τις βαθιες γνωσεις απο μεσα. Και για αυτο ο λογος του Θεου, που ειναι πραγματι ευλογημενος με τη δυναμη Του, μπορει να προσφερθει αμετρητες φορες χωρις να μπορεσει να εκχυσει τη δυναμη του, γιατι ο ανθρωπος δεν ανοιγει την καρδια του, γιατι η ζωη του λογου, το Πνευμα, δεν βρισκει προσβαση στο πνευματικο σπινθηρα μεσα στον ανθρωπο, και τοτε ο λογος μενει χωρις αποτελεσμα αν και ειναι ζωντανος, και περνα σαν νεκρος λογος τα αυτια των ανθρωπων, οπως ενας λογος που το λεει κανεις χωρις σκεψεις, που δεν ειναι διαπερασμενος απο τη ζωη του Πνευματος. Μολις ομως ενας λογος προφερεται με βαθια αγαπη θα ειναι και ζωντανος. Αφου η αγαπη ειναι η δυναμη του Θεου, η οποια παντα αφυπνιζει το πνευμα μεσα στον ανθρωπο.
Αν ο λογος του Θεου, που ειναι σκετη δυναμη και αγαπη απο τον Θεο, προσφερεται απο ανθρωπους που στεκονται στην αγαπη και προσπαθουν να ακτινοβολησουν την αγαπη τους πανω στους συνανθρωπους τους, τοτε θα πρεπει και να εχει αποτελεσμα πανω σε αυτους, αφου η δυναμη της αγαπης διαπερνα το περιβλημα του πνευματος που κοιμαται ακομα μεσα στον ανθρωπο, και αυτο ξυπνα στη ζωη. . . Η δυναμη του λογου εχει ως αποτελεσμα και τη δραστηριοτητα του πνευματος μεσα στον ανθρωπο, μια και η δυναμη του λογου ειναι πνευμα απο το Πνευμα του Θεου, που συναπτει επαφη με το πνευματικο σπινθηρα μεσα στον ανθρωπο, και τοτε η ακτινοβολια του Θεου μπορει ανεμποδιστα να αγγιξει την ψυχη του ανθρωπου και δινει στον ανθρωπο την ικανοτητα και τη προθυμια να ειναι δραστηριος συμφωνα με το θελημα του Θεου.
Ωστοσο πρεπει παντα να ανοιξει πρωτα η καρδια, δηλ. πρεπει η ανθρωπινη θεληση να ειναι ετοιμη για τη θεικη ενεργεια. Και αυτο αποσκοπει ο λογος του Θεου, δηλ. να παροτρυνει τη θεληση του ανθρωπου, με το να προσφερεται πρωτα στο αυτι και στο νου, για να κουβαλησει τοτε τη ζωη του Πνευματος μεσα του μεσω της θελησης του ανθρωπου, για να γινει ζωντανος και να επιδρασει πανω στον ανθρωπο και μεσα του, για να διαμορφωθει αυτος συμφωνα με το θελημα του Θεου, για να μετατρεψει το αρχικα ανυποτακτο ειναι του και να διαμορφωθει κατα το ομοιωμα του Θεου. . . για να γινει αγαπη για να μπορεσει να ενωθει με την αιωνια αγαπη μεχρι των αιωνα τον απαντα. . . Αμην
Αμαρτία. . .
Θέληση. . .
Προσευχή. . .
Με τη θεληση να κανετε το σωστο δεν θα σκονταψετε ποτε, αφου τοτε θα σας προστατεψω απο αυτο. Αν ομως βασιζεστε στη δικη σας δυναμη, τοτε η θεληση σας δεν ειναι προσανατολισμενη σε Μενα, τοτε θα Με αποκλεισετε απο τη σκεψη σας, και τοτε θα μπορεσετε ευκολα να αμαρτησετε. Ο,τι παραβαινει τους νομους Μου, την ταξη που εγκαταστησα, ειναι αμαρτια. Αν Με ζητατε και αν επομενως η θεληση σας ειναι προσανατολισμενη σε Μενα και στην ενωση μαζι Μου, τοτε δεν θα κανετε τιποτα που να αντιβαινει στην ταξη Μου, διοτι αφου ξερω για τη θεληση σας δεν θα σας αφησω χωρις δυναμη να την πραγματοποιησετε. Αν ομως αμαρτανετε θα χρησιμοποιησετε τη δυναμη του αντιπαλου Μου και αρα θα πρεπει να ειχατε απευθυνθει σε εκεινον πριν μεσω κακων σκεψεων, λογιων η πραξεων.
Οποιος πιστευει πως θα μπορεσει να αμαρτησει παρολο που η βουληση του ειναι στραμμενη σε Μενα δεν ξερει για την αγαπη Μου για ολα Μου τα πλασματα. Μπορω μαλιστα να τον εξετασω και να τον βαλω σε πειρασμους, τους οποιους ομως παντα η βουληση του θα μπορεσει να ξεπερασει γιατι εχει στη διαθεση του τη χαρη Μου, επομενως δεν χρειαζεται ποτε να αμαρτανει οσο επιδιωξει να Με φτασει. Μπορει μαλιστα να γινει αδυναμος μεσα στον πειρασμο, δηλ. να αισθανθει αδυναμος, αλλα ποτε δεν χρειαζεται να πεσει γιατι μια σκεψη που Με επιθυμει θα του αποτκησει ηδη τη δυναμη να αντισταθει στον πειρασμο. Και αρα εσεις οι ανθρωποι εχετε παντα την προσευχη μεσα στο καθε πειρασμο, στην καθε αναγκη και στον καθε κινδυνο της ψυχης.
Αν η καρδια σας Με επιθυμει, αν η θεληση σας προσανατολιζεται μονο σε Μενα, τοτε καθε δελεασμος του κοσμου μπορει να σας πλησιασει η να σας προκαλεσει να ανατρεψετε την ταξη. . . ενας εντονος, βαθυς αναστεναγμος προς Εμενα για δυναμη θα σας επιτρεψει να υπερνικησετε τα παντα με επιτυχια. Για αυτο μην πιστεψετε οτι, οσο η θεληση σας ειναι καλη, πρεπει να αμαρτανετε. . . Αφου στην περιπτωση της αμαρτιας επικρατει η δυναμη εκεινου που ειναι ο αντιπαλος Μου. Σε εκεινον ομως του δινεται τη δυναμη μοναχα με τη θεληση σας, η οποια τοτε δεν ειναι πια στραμμενη σε Μενα αλλα εχει αποστραφει απο Μενα. Η αμαρτια ειναι μην προσοχη των εντολων Μου, αντιθετη πραξη. . . Αμαρτια ειναι ο,τι εχει καταστρεπτικο και οχι δημιουργικο αποτελεσμα, ο,τι πηγαζει απο το μισος και την αστοργια και ο,τι για αυτο μπορει να αναγνωριστει απο καθε ανθρωπο ως κακο, δηλ.αντιθετο στο Θεο. . .
Αμαρτια ειναι μια συνειδητη εκτελεση εκεινου που παραβαινει τις εντολες Μου. . . Σε αυτο ομως δεν καταναγκαζεστε ποτε, αλλα η ελευθερη σας βουληση σας παροτρυνει σε αυτο, και αυτη μπορει μαλιστα να ειναι πολυ εξασθενισμενη, μπορει ομως να λαβει ενισχυση απο τον Ιησου Χριστου. . . Αρα δεν θα πρεπει ποτε να ειστε αβουλοι οσο Με επικαλεσετε Εμενα τον Ιδιο, τον θεικο Λυτρωτη για δυναμη. Δεν χρειαζεστε ποτε να αμαρτησετε οσο παραδωσετε σε Μενα τη θεληση σας. . . Διορθωνω την αδυναμια σας, παντα βρισκεστε υπο την προστασια Μου, και η αμαρτια δεν εχει εξουσια πανω σας οσον καιρο δεν της τη δινετε μονοι σας. . . Τι πλανη ειναι αυτη, οτι πρεπει να αμαρτανετε αν και η θεληση σας ειναι καλη. . .
Η αδυναμια της θελησης μπορει να διορθωθει ανα πασα στιγμη, αφου για αυτο πεθανα το θανατο στο σταυρο. . . Οποιος ομως δεν Με αναγνωριζει, δυσκολα θα στραφει τη θεληση του σε Μενα, και πανω σε εκεινον το κακο εχει εξουσια, και μπορει να πεσει και να αμαρτησει γιατι δεν ξερει τι θα πει να υποταχτει τη βουληση του στη δικη Μου και να φροντιστει απο την ιδια ωρα απο την αγαπη Μου και να του παρασχεθει η δυναμη Μου. Η αμαρτια ειναι ανοιχτη ομολογια της απομακρυνσης απο Μενα, την οποια μεν μπορει και να την καταφερει ανθρωπος που επιδιωκει να ειναι καλος. Παντα ομως τη στιγμη της αμαρτιας παρεδωσε τη βουληση του στο κακο. Και αφου η βουληση του ειναι ελευθερη δεν εμποδιζεται απο Μενα οσο παραλειψει να Με παρακαλεσει τη χαρη της ενισχυμενης θελησης και τη δυναμη για αντισταση.
Αφου οσον καιρο παραδιδεται στον αντιπαλο, η δυναμη Μου ειναι αναποτελεσματικη, δηλ. ο ιδιος την αρνειται και παιρνει τη δυναμη απο εκεινον. Τοτε αμαρτανει ενεργωντας εναντια στην ταξη Μου, μην προσεχοντας τις εντολες της αγαπης Μου και αρα τις παραβιαζει. Οποιος ομως δεν θελει να αμαρτανει θα εχει παντα στη διαθεση του τη χαρη Μου, και η θεληση του που με επιθυμει του εγγυει την παροχη αυτης της δυναμης. Αφου που θα ηταν η αγαπη Μου αν σκοπευα να δισχερανω σε ενα παιδι της γης τη σοβαρη του προσπαθεια να ειναι καλο με το να θα το αφηνα χωρις βοηθεια; Πως φανταζεστε αυτη την αγαπη που επιτρεπει να πεσει ενας ανθρωπος οσο μπορει να το εμποδισει; Η οποια θα επετρεπε να αμαρτησει ενας ανθρωπος η θεληση του οποιου ειναι να ζησει προς την ευχαριστηση Μου;
Η αμαρτια ειναι παντα το εργο του αντιπαλου Μου, ενω Εγω προσπαθω να φυλαγω ολα τα πλασματα Μου απο την αμαρτια, και το κανω μαλιστα οσο Μου εχουν παραδοθει τη θεληση τους. Επομενως οποιος αμαρτανει δοθηκε στην εξουσια του αντιπαλου Μου εθελοντικα και θα πρεπει να λογοδοτησει για αυτο. Και τοσο μεγαλυτερη ειναι η αμαρτια του, οσο πιο προχωρημενος ειναι στην επιγνωση οτι μεσω της προσευχης, μεσω της παρακλησης της δυναμης εχει τη δυνατοτητα να αντισταθει στην αμαρτια και αρα στη κακη δυναμη. . . Αφου τοτε η αμαρτια του ειναι συνειδητη, και αναλογα ειναι και το μεγεθος της ενοχης του. . . Αμην
3297 (17.10.1944)
Συγχώρεση ή μην των αμαρτιών. . .
Μαθητές του Ιησού. . .
Σε οποιους θα συγχωρεσετε τις αμαρτιες, σε εκεινες θα ειναι συγχωρεμενες, και σε οποιους δεν θα συγχωρεσετε τις αμαρτιες, σε εκεινες δεν θα ειναι συγχωρεμενες. . . Προκειται κι εδω για λογια Μου που συχνα βρηκαν διαφορετικη ερμηνεια απο εκεινη που εβαλα μεσα τους. Και για τη διορθωση ειναι αναγκη ανθρωπος με αφυπνισμενο πνευμα που ακουει τη φωνη Μου και να μεταδωσει σε εσεις τους ανθρωπους τη διαφωτηση Μου, για να απελευθερωθειτε απο την πλανη και να πορευτειτε στην αληθεια. . .
Οι μαθητες Μου ηταν εξπολισμενοι με τη δυναμη να εκτελεσουν θαυματα στο ονομα Μου, να ιατρευουν, να ζωντανευουν νεκρους και να αποδειξουν με αυτον τον τροπο στους ανθρωπους τη δυναμη της αμεριστης πιστης σε Μενα. Βρισκονταν σε πνευματικη κατασταση που επετρεπε καθε υπερφυσικη ενεργεια, αφου οταν το Πνευμα Μου ηρθε πανω τους γεμισαν με δυναμη και φως, με εξουσια και σοφια. Μπορεσαν επομενως να μεταδιδουν την αληθεια γιατι οι ιδιοι στεκονταν μεσα της, και μπορεσαν με το σκετο λογο τους να καταφερουν πραγματα που ηταν εξω απο καθε ανθρωπινη ικανοτητα. Αφου ηταν οι μαθητες Μου. . . εκπαιδευμενοι απο Μενα κατα τη διαρκεια της επιγειας Μου πορειας μεσω του εσωτερικου λογου, στεκονταν στην αγαπη και Με πιστευαν, και με αυτον τον τροπο μπορεσαν και να υποδεχτουν το Πνευμα Μου μεσα τους και να ενεργησουν μεσω Του.
Ηταν οι εξαιρετικες πραξεις σημαδια της ψυχικης τους ωριμοτητας, τα οποια και παλι θα επρεπε να ειναι για τους ανθρωπους αποδειξεις σχετικα με το τι εξαιρετικη ικαντοτητα μπορει να αποκτησει ο ανθρωπος οσο ζει αναλογα με το θελημα Μου, δηλ. διαμορφωνει τον εαυτο του αναλογα με το ομοιωμα Μου. . . σε αγαπη. . . Αφου η αγαπη ειναι δυναμη, και οσο ο ανθρωπος στεκεται στην αγαπη ειναι επισης διαποτισμενος απο δυναμη και φως, αφου το Πνευμα του Θεου, η ακτινοβολια Του μπορει να τον γεμισει. Κι εδωσα στους ανθρωπους ενα παραδειγμα για μια ζωη στην αγαπη. . . Τους εδειξα ποια δυναμη μπορει να αποκτησει ο ανθρωπος και αφησα πισω Μου ζωντανα παραδειγματα μετα το θανατο Μου, που θα επρεπε και παλι να κηρυξουν τη διδασκαλια αγαπης Μου κι επισης να δωσουν δειγματα της δυναμης τους για να διευκολυνουν στους ανθρωπους να πιστεψουν σε Μενα. . .
Εγω ο Ιδιος ομως βρισκομουν αναμεσα στους μαθητες Μου, αν και οχι πια ορατος αλλα μαλιστα στο Πνευμα. . . Τους οδηγουσα, αφου ο,τι ειναι διαποτισμενο απο το Πνευμα Μου βρισκεται υπο τη θεικη ηγεσια Μου. . . γιατι Εγω ο Ιδιος μπορουσα τοτε να δρα μεσω εκεινων που ενεργουσαν στο ονομα Μου. Αρα οι μαθητες τοτε ειχαν την ιδια εξουσια και το ιδιο δικαιωμα γιατι ο,τι εκαναν ηταν συμφωνα με το θελημα Μου. Ηταν φωτισμενοι απο το Πνευμα Μου, Που ειναι η ακτινοβολια του Εαυτου Μου. Συνεπως ειχαν και την εξουσια να συγχωρεσουν αμαρτιες στο ονομα Μου, προπαντος τοτε που μια αρρωστια ηταν το αποτελεσμα των αμαρτιων τους κι εκεινοι, για να θεραπευσουν αυτη την αρρωστια, επρεπε να συγχωρεσουν στους ανθρωπους και την αμαρτια.
Αν ομως καταλαβαν την αναξιοτητα ενος ανθρωπου, την απιστια του και τη θεληση του που ηταν αντιθετη στο Θεο, τοτε ειχαν το δικαιωμα να τον αφησουν μεσα στην αμαρτολη του κατασταση, αφου οχι η ανθρωπινη τους επιγνωση το καθορισε αλλα το θεικο Πνευμα μεσα τους, το Πνευμα Μου Που ξερει για τα παντα και συνεπως και για την αναξιοτητα ενος ανθρωπου και για αυτο επισης για τη ματαιοτητα μιας πραξης χαρης πανω του. Εδωσα λοιπον στους μαθητες Μου το δικαιωμα να χαρισουν στους ανθρωπους αναλογα με την επιγνωση τους γιατι το Πνευμα Μου ηταν δραστηριο μεσα τους και Αυτο εξασφαλισε τη σωστη σκεψη των μαθητων Μου. . .
Τωρα ομως εχουν αντιποιηθει ενα ιδιο δικαιωμα οι ανθρωποι μεσα στους οποιους το Πνευμα Μου δεν ειναι ακομα δραστηριο. . . Συσχετισαν το δικαιωμα να συγχωρεσουν αμαρτιες η οχι με το προσωπο, οχι ομως με το θεικο Πνευμα μεσα σε αυτο το προσωπο, κι επομενως αναγνωρισαν αυτο τοδικαιωμα σε ολους τους διαδοχους των μαθητων κατα το λογο και οχι κατα το πνευμα τους, και αρα καταλαβαν λαθος το νοημα του λογου Μου, παρολο που θα σκεφτονταν σωστα αν καταλαβαν ποιος ειναι στην αληθεια ο μαθητης Μου. . .
Δεν ειναι αυτοι που αυτοδιοριζονται, αλλα εκεινοι που διορισα Εγω ως δασκαλοι στη γη. . . Αφου εδωσα στους μαθητες Μου την εντολη: "Πηγαινετε και διδαξτε ολους τους λαους. . ." Για να μπορεσουν ομως να διδασκουν πρεπει το Πνευμα Μου να ενεργει μεσα τους για να μοιρασουν στους ανθρωπους την αγνη αληθεια και να μπορεσουν να διαδωσουν στον κοσμο τη διδασκαλια αγαπης Μου. Η αληθεια ομως δεν μπορει να παραληφθει διαφορετικα παρα μεσω της ενεργειας του Πνευματος. Κι επομενως οι μαθητες Μου πρεπει οπωσδηποτε να ειναι φωτισμενοι απο το Πνευμα του Θεου πριν να μπορεσουν να ανηκουν στους μαθητες Μου. Αλλα τοτε και αυτοι θα ειναι διαποτισμενοι απο φως και δυναμη και θα μπορεσουν να εκτελεσουν εξαιρετικες πραξεις. Η δυναμη του Πνευματος θα τους κανει ικανους να θεραπευουν αρρωστους, δηλ. να απελευθερωνουν τους ανθρωπους απο την αμαρτια και τα αποτελεσματα της οσο αυτοι πιστεψουν σε Μενα και το ονομα Μου. . .
Σε εκεινους τους ανθρωπους που ηταν φωτισμενοι απο το Πνευμα Μου εδωσα την εξουσια να συγχωρουν αμαρτιες, γιατι λογω της ωριμης καταστασης του πνευματος τους καταλαβαινουν ποτε ο ανθρωπος ειναι ανταξιος να του συγχωρεθουν οι αμαρτιες, αφου τοτε ενεργουν στη θεση Μου και ειμαι Εγω που στην πραγματικοτητα τους συγχωρω τις αμαρτιες. Οσο ομως ανθρωποι αισθανονται διορισμενοι να εκτελεσουν την πραξη της συγχωρεσης αμαρτιων που δεν εχουν κανενα διορισμο απο Μενα, που δεν ειναι ουτε φωτισμενοι απο το Πνευμα Μου ουτε ακουν το λογο Μου μεσα τους, εκεινοι μπορουν δικαιολογημενα να θεωρηθουν μην διορισμενοι, κατι που προκυπτει και απο το γεγονος οτι δεν ειναι ικανοι να καταλαβουν τον συνανθρωπο για να κρινουν τοτε αν θα πρεπει να του συγχωρεσουν τις αμαρτιες η οχι. Τετοια κριση ηδη προυποθετει την ενεργεια του Πνευματος, το οποιο ομως πρεπει να αρνηθει κανεις στους περισσοτερους που πιστευουν οτι ειναι διορισμενοι ως υπηρετες του Θεου, οσο δεν εχουν το εσωτερικο λογο. Μοναχα μεσω του λογου Μου ειναι διορισμενοι στην ενεργεια για Μενα, αφου μονο ο λογος Μου τους δινει γνωσεις, δηλ. τους μεταδιδει την καθαρη αληθεια, και αυτη ειναι οπωσδηποτε αναγκαια για να μπορεσουν να εργαστουν για Μενα ως μαθητες μου.
Οποιος εχει ο ιδιος την αληθεια μπορει και να τη μεταδιδει, και με αυτο τον τροπο βοηθα τον συνανθρωπο να απελευθερωθει. Οποιος εχει το λογο Μου θα εχει και την ικανοτητα να κρινει ποτε η θεληση του ανθρωπου ειναι στραμμενη στον Θεο. Αφου ο λογος που αρθρωνει ο ανθρωπος ειναι συχνα απατηλος, δεν χρειαζεται η καρδια να συμμετεχει σε αυτο που λεει το στομα. Ο σωστος μαθητης ομως εχει και το χαρισμα της αναγνωρισης των συνανθρωπων και αρα θα ξερει επισης ποιος ανθρωπος επιθυμει σοβαρα τη συγχωρεση των αμαρτιων του, και δεν παραπλανειται απο πολλα λογια στα οποια λειπει η εσωτερικη πεποιθηση. Και για αυτο η συγχωρεση αμαρτιων δεν μπορει να ειναι γενικη πραξη, αφου μπορει να γινει μονο εκει οπου προηγηθηκε βαθυτατη μετανοια και οπου αυτο αναγνωριζεται απο τους μαθητες Μου. Τοτε ομως η αποφαση εκεινου θα ισχυσει μπροστα Μου, αφου ενεργει μονο με εντολη Μου και η ενεργεια του ελεγχεται απο το θελημα Μου.
Και αυτο εδωσα να καταλαβουν στους μαθητες Μου με εκεινα τα λογια οτι συμφωνουν εντελως μαζι Μου στην πραξη και στη σκεψη τους οσο ενεργουν για Μενα στο ονομα Μου, οτι δεν μπορουν να σκεφτουν και να θελησουν διαφορετικα απο ο,τι ειναι το θελημα Μου οσο το θεικο Πνευμα ενεργει μεσα τους, το οποιο ομως μονο τους σφραγιζει μαθητες Μου. Αφου Εγω ο Ιδιος διοριζω τους υπηρετες Μου στη γη γιατι πραγματι ξερω ποιος ειναι ικανος για αυτο το αξιωμα και ποιον μπορω να εξοπλισω με τα χαρισματα που απαιτει η θεση ενος δασκαλου στη γη. . . Και σε εκεινους δινω τοτε επισης την εξουσια, αφου θα εκτελεσουν μονο ο,τι συμφωνει με το θελημα Μου. . . Αμην
Η αγάπη του Πατέρα. . .
Προστασία και βοήθεια. . .
Ειμαι ετοιμος για σας την καθε στιγμη. . . μονο μια σκεψη γεματη αγαπη η μια παρακληση ειναι αρκετη να στραφω σε σας για να ακουσω τις αναγκες σας η να σας κανω ευτυχισμενους επισης με την αγαπη Μου. Και για αυτο δεν χρειαζεστε ποτε να στεναχωρηθειτε, αφου οσο σας υποσχομαι τη βοηθεια Μου δεν θα σας λειπει τιποτα, μια και η αγαπη Μου δεν τελειωνει ποτε. Και οσο ειστε δραστηριοι για Μενα στεκεσται υπο την ιδιαιτερη προστασια Μου, αφου ειστε εκτελεστες του θεληματος Μου στη γη, τους οποιους χρειαζομαι γιατι υπαρχουν μονο λιγοι τετοιοι. Και για αυτο θα διανυσετε τον επιγειο δρομο σας χωρις κινδυνο και με επιτυχια παρα τις πολλες εξετασεις, γιατι Εγω ο Ιδιος σας κρατω απο το χερι και ειμαι κοντα σας και σας διευκολυνω μεσα σε χαρα και δυστυχια, τις αιθριες και τις θυελλωδεις μερες. . . Αφου το καθηκον που σας ανεθεσα εχει τοση μεγαλη σημασια που θα πρεπει να εκτελεστει για χαρη αμετρητων ψυχων που κινδυνευουν.
Και αν ενα παιδι της γης εχει προθυμοποιηθει να εκτελεσει αυτο το καθηκον θα εχει κατα καποιον τροπο γινει απαραβιαστο για τον αντιπαλο που θελει να το καταστρεψει για να εμποδισει την ενεργεια Μου πανω στους παραπλανημενες ψυχες. Μαλιστα πολεμα ακομα με επιγειες αναγκες και κοπους, διαθετει ομως συναμα μια δυναμη που θα νικησει τα δυσκολα, αφου αυτη η δυναμη τοτε του διοχετευεται ασταματητα απο Μενα, και η διοχετευση δεν θα σταματησει οσο μενει στη γη. Αφου δεν εγκαταλειπω πια τα παιδια Μου οταν η θεληση τους Με επιδιωξε μια φορα ελευθερα και ανεπηρεαστα. Οσο προσφερθηκαν τα ιδια για τη δουλεια για Μενα θα μενουν τα παιδια Μου για παντα, και η πατρικη Μου αγαπη θα τα προστατευει μεσα σε καθε αναγκη και κινδυνο.
Αλλα δεν μπορω να το αφαιρεσω απο καθε επιγεια δυστυχια για χαρη του ιδιου. . . Αφου πρεπει το παιδι της γης παντα να απλωνει τα χερια του σε Μενα με λαχταρα για να ανοιξει η καρδια του για τη παραλαβη δυναμης, γιατι προκειται εδω για γεγονος που απαιτει οπωσδηποτε τη θεληση του ιδιου του ανθρωπου και που δεν μπορει ποτε να γινει χωρις τη θεληση του οσο ο ανθρωπος δεν ειναι ακομα τελειος κι επομενως η ακτινοβολια φωτος και δυναμης απο Μενα δεν γινεται αμεσα. Ασταματητη ενεργεια αγαπης μεν θα εκανε δυνατη αυτη την αμεση ακτινοβολια, αλλα εσεις οι ανθρωποι στη γη δεν ειστε ακομα διαποτισμενοι τοσο πολυ απο την αγαπη ωστε να αφοσιωθειτε εντελως σε εκεινη. . . Και για αυτο πρεπει ακομα να σας εκπαιδευσω στην αγαπη, πρεπει να σας βαλω μεσα σε επιγεια δυστυχια για να γινει η καρδια σας πιο ικανη για αγαπη, για να εξαγνιστειτε. Αλλα τοσο πιο εντονα σας κρατα η αγαπη Μου, την οποια δεν θα χασετε ποτε πια, που θελετε να Με υπηρετησετε και που καλειτε τον Πατερα σας ως τα παιδια Μου.
Η επικληση σας δεν θα περασει ανακουστη, και η καθε παρακλητικη προσευχη θα σας αποφερει εκ νεου δυναμη για να τα βγαλετε περα με την επιγεια ζωη και να ωριμασετε ψυχικα. Αφου η δουλεια για την οποια σας εχω αναγκη θελει ψυχικη ωριμοτητα κι επισης σταθερη θεληση απεναντι στον κοσμο. Και θα κατεχετε και τις δυο οταν σας εγκαταστησω στη δραση για Μενα. Αφου η εποχη του αγωνα ειναι ακομα μπροστα σας. Και για εκεινη την εποχη σας ετοιμαζω. . . Επομενως μπορειτε και να πιστεψετε οτι θα λαβετε τη δυναμη απο Μενα για να μπορεσετε τοτε να εκτελεσετε το αξιωμα σας.Και μπορειτε και παντα να ειστε σιγουροι για την αγαπη Μου, η οποια σας οδηγει πραγματι ετσι οπως επωφελει την ψυχη σας και οπως ανταποκρινεται στο σχεδιο Μου απο τους αιωνες. . . Αμην
3299 (18. k. 19.10.1944)
Πίστη στη συνέχηση της ζωής της ψυχής. . .
Η βεβαιοτητα οτι υπαρχει ζωη μετα το θανατο του κορμιου επιτρεπει στους ανθρωπους να αντεχουν πιο ευκολα τη γηινη δυστυχια, αφου τοτε θεωρουν την επιγεια ζωη μονο πρωτο σταδιο προς τη μακαριοτητα, προς την πραγματικη ζωη στο πνευματικο βασιλειο. Για εκεινους η επιγεια ζωη δεν σημαινει το υψιστο, και για αυτο δεν δινουν και τοσο μεγαλη σημασια στις αντιξοοτητες και στη δυστυχια καθως επισης δινουν λιγη προσοχη στα γηινα αγαθα και στις χαρες του κοσμου, γιατι ξερουν οτι αυτα ειναι εφημερα. Η ζωη της ψυχης μετα το θανατο ειναι για εκεινους μια σκεψη που τους κανει ευτυχισμενους, και ο θανατος επισης χανει τον τρομο του αφου δεν τον φοβουνται αλλα τον θεωρουν μονο την εισοδο στη πνευματικη ζωη.
Για αυτο ο ανθρωπος που πορευεται στη γη με την πιστη της συνεχησης της ζωης της ψυχης πλεονεκτει απο καθε αποψη εναντι εκεινων που αρνουνται τη συνεχηση της ζωης της ψυχης. Οι τελευταιοι προσπαθουν να εκμεταλλευτουν τη ζωη μονο σχετικα με τα εγκοσμια και επιδιωκουν μοναχα να ζησουν καλα και για μεγαλη διαρκεια πανω σε αυτη τη γη, διοτι θεωρουν τον εαυτο τους περασμενο με το θανατο του κορμιου. Ωστοσο τη σταθερη πιστη στη συνεχηση της ζωης της ψυχης μπορει ο ανθρωπος μονο να κερδισει μεσω δικων του συλλογισμων. Δεν μπορει να του μεταδοθει απο συνανθρωπους, αλλα μπορει ο ανθρωπος μονο να παρακινηθει να σκεφτει, και πρεπει απο μονος του να συμπερανει οτι τα πλασματα του Θεου πρεπει να εχουν διαρκεια, αλλιως ο Δημιουργος θα ειχε κανει ελαττωματικο εργο.
Αλλα ο,τι κοιταζει ο ανθρωπος ειναι και παλι ενα δημιουργικο εργο σε πιο τελειωμενη μορφη απο ο,τιτα δημιουργικα εργα που ηδη υπαρχουν. Συνεπως μπορει να διαπιστωνει μονιμη ανοδικη αναπτυξη, η οποια για ευνοητους λογους δεν μπορει να σταματησει στον ανθρωπο αλλα συνεχιζεται στο πνευματικο βασιλειο. Ωστοσο αυτο δεν μπορει να αποδειχτει στον ανθρωπο οσο δεν επιτρεπει να ειναι αποδειξη η δικη του αισθηση, η οποια αποδεχεται πιο χαρουμενα τη σκεψη μιας συνεχησης της ζωης μετα το θανατο παρα τη σκεψη ενος αμετακλητου τελους με το τελειωμα της επιγειας ζωης. . .
Αρα ο ανθρωπος πρεπει να πιστεψει ο,τι δεν μπορει να του αποδειχτει. . . και μπορει παρολα αυτα να εχει την εσωτερικη πεποιθηση, η οποια τοτε θα του επιτρεψει να ζησει συνειδητα χωρις αμφιβολιες. Αφου ανθρωπος που πιστευει στη συνεχηση της ζωης μετα το θανατο θα οργανωσει την επιγεια ζωη του πολυ διαφορετικα απο ανθρωπο που δεν εχει τετοια πιστη, γιατι καταλαβαινει ως σκοπο της επιγειας ζωης μια ψυχικη κατασταση ωριμοτητας που ειναι η προυποθεση για μια μακαρια ζωη μετα το θανατο. Θα κοιταξει τοτε περισσοτερο την ψυχη του, ενω ο ανθρωπος χωρις αυτη την πιστη προσπαθει μονο να διατηρησει τη σωματικη ζωη κι επιδιωκει μονο εγκοσμιους στοχους. Συγκινειται απο ολα οσα συμβαινουν στο κορμι, ειτε χαρα ειτε δυστυχια, αφου δεν βρισκει την εξισορροπηση για αυτα μεσα στη ζωη της ψυχης του.
Με τα συναισθηματα και με τις σεκψεις βρισκεται μεν σε σφαιρες εξω απο τα επιγεια, αλλα δεν εχει επιγνωση για το οτι προκειται εδω για μια αναζητηση της ψυχης, στην οποια δεν αρκουν μονο οι επιγειοι στοχοι. Παντα ομως η επιθυμια του κορμιου θα επικρατησει και θα φερει πισω την ψυχη απο αυτες τις σφαιρες, και θα το πετυχει μαλιστα πριν να μην εχει ξυπνησει μεσα της η πιστη σε μια συνεχηση της ζωης και να προβαλει τοτε αντισταση στην επιθυμια του κορμιου. Τα δεινα της ερχομενης περιοδου θα ειναι για αυτο πολυ πιο ευκολα υποφερτα για τους ανθρωπους που πιστευουν με πεποιθηση στη συνεχηση της ζωης, ενω τους αλλους θα κυριεψει η απογνωση γιατι θα πιστεψουν πως θα εχει ερθει το τελος της επιγειας τους ζωης, και η σχετικη επιγνωση θα προκαλεσει παραλυτικο τρομο μεσα τους.
Αφου η πιστη θα ειναι παντα παροχεας παρηγοριας και δυναμης. Η πιστη δεν θα καταπιεζει ποτε αλλα θα σηκωνει τους ανθρωπους, η πιστη δεν ειναι αδυναμια της θελησης αλλα μια δυναμη της θελησης κι επισης δημιουργει δυνατη θεληση. Η πιστη δεν ειναι τιποτε ανθρωπινο αλλα ειναι θεικο, αν και ο απιστος προσπαθει σχετικα να χαμογελασει περιφρονητικα. . . Του λειπει η δυναμη που εκρεει απο τη δυνατη πιστη. Και για αυτο ο ανθρωπος θα πρεπει πρωτα να επιδιωξει να αποκτησει τετοια πιστη, αφου μολις θεωρησει τον εαυτο του αθανατο θα δουλεψει για το καλο της ψυχης και δεν θα αρκεστει στις επιτυχιες της επιγειας ζωης.
Μπορει ομως να πειστει για την αφθαρσια της ψυχης μονο οταν ασκησει την ανιδιοτελη αγαπη. . . αλλιως η φιλαυτια επικρατει, και αυτη θα απορριψει παντα την πιστη στη συνεχηση της ζωης μετα το θανατο, γιατι η ψυχη ξερει για την ελαττωματικη της κατασταση και για αυτο μαλλον φοβαται μια συνεχηση της ζωης. Και για αυτο πρεπει παντα στη πρωτη θεση να κηρυχτει η αγαπη, για να αλλαξει τη σκεψη του ο ανθρωπος και να πλησιασει τη σωστη πιστη, για να μαθει να καταλαβει την επιγεια ζωη μονο ως μεταβατικο σταθμο και να επιδιωξει συνειδητα τη τελειοτητα, για να μπορεσει να μπει στο επεκεινα σε κατασταση που θα του εξασφαλισει την αιωνια ζωη. . . Αμην
3300 (20.10.1944)
Η καταστροφή των δημιουργικών έργων και οι συνέπειες της. . .
Ο,τι ειναι ορατο για τα ματια σας μαρτυρει την αγαπη του Θεου. Δημιουργηθηκε για να βοηθησει το εκπεσμενο οντοδες, για να το οδηγησει απο τη χαμηλη του κατασταση και παλι στα υψη. Και για αυτο καθε δημιουργικο εργο πρεπει να θεωρηθει εκροη της θεικης αγαπης και αναλογα πρεπει και να σεβαστει και να κριθει. Δεν πρεπει να καταστραφει θρασια τιποτα απο ο,τι δημιουργησε ο Θεος, γιατι τοτε εμποδιζεται ο προορισμος του, η εκπληρωση του σκοπου. Και δεν πρεπει ουτε να καταστραφει ανθρωπινο εργο, στο οποιο επισης ανατεθηκε ενας προορισμος. . . ο προορισμος να εκπληρωσει υπηρετικο σκοπο. Αφου σε καθε εργο της δημιουργιας που προεκυψε απο το θελημα του Θεου ανατεθηκε αυτος ο προορισμος, αλλιως δεν θα μπορουσε να προωθησει την αναπτυξη του οντοδους.
Και αναλογα πρεπει να αξιολογηθουν σχετικα με τον προορισμο τους και τα δημιουργηματα που προεκυψαν απο ανθρωπινο χερι. . . Οσο εχουν το ιδιο καθηκον, δηλ. να ειναι χρησιμα, οσο υπηρετησουν με οποιονδηποτε τροπο τον συνανθρωπο η και αλλα δημιουργηματα, τοτε συμβαλλουν στην εξελιξη του οντοδους κι εκπληρωνουν το σκοπο τους. Η καταστροφη τετοιων δημιουργηματων σημαινει διακοψη της πορειας αναπτυξης του πνευματικου και δεν μπορει ποτε να δικαιολογηθει μπροστα στον Θεο. . . καθως και η καθε καταστροφη της υλης πρεπει να εχει ως κινητρο την αγαπη για να ειναι δικαιολογημενη μπροστα στον Θεο. . . Οσο γινεται καταστροφη για να δημιουργηθουν χρησιμα αντικειμενα που θα βοηθησουν τους ανθρωπους, που θα εκπληρωσουν υπηρετικο σκοπο, τοτε αυτη η καταστροφη βασιζεται στην αγαπη για τον πλησιον.
Καθε αλλη καταστροφη ομως ειναι αμαρτια. . . αμαρτια κατα του διπλανου και του Θεου, ο Οποιος μεσω της εξουσιας Του δημιουργησε πραγματα που πραγματι εχουν διαφορετικο σκοπο απο το να πεσουν θυμα στη θεληση καταστοφικοτητας των ανθρωπων. . . Και αυτη η αμαρτια θα εκδικηθει σοβαρα. . . Για οποιαδηποτε υλη που θα καταστραφει μεσω της κινητηριας δυναμης του μισους και της αστοργιας των ανθρωπων θα πρεπει αυτοι να πληρωσοουν. . . και καθαρα επιγεια με το να θα χασουν πραγματα που εκπληρωναν τον υπηρετικο τους σκοπο απεναντι εκεινους, και πνευματικα, και αυτο με ιδιαιτερα οδυνηρο τροπο. . .
Αφου απελευθερωθηκε πνευματικο προωρα και παρα τη θεληση του, και αυτο το πνευματικο ενοχλει ολο το οντοδες στο περιβαλλον του, προπαντος ομως τον ανθρωπο, παρουσιαζοντας τον εαυτο του συνεχεια μπροστα στο ματι της ψυχης του, δηλ. απασχολωντας συνεχεια τις σκεψεις του με τα χαμενα πραγματα, κατι που ειναι εξαιρετικα βλαβερο για την ψυχη γιατι με αυτον τον τροπο εμποδιζεται στην εξελιξη της. Αποθαρρυνεται απο την πνευματικη προσπαθεια, οι αισθησεις τις οδγηουνται παντα στα εγκοσμια, κι ετσι τα δημιουργηματα μπορουν να γινουν σιωπηλο βασανο για τον ανθρωπο οσο του λειπουν, οσο πεφτουν θυμα στην ανθρωπινη θεληση καταστροφικοτητας. Πρεπει να σεβεται το καθε δημιουργημα που ειναι το εργο του Θεου η του ανθρωπου που θελει να εργαζεται μονο δημιουργηκα.
Η καταστροφικη αρχη ομως φανερωνεται στην ενεργεια του αντιπαλου του Θεου. . . Και αυτος λυσσομανα προς το παρον στον κοσμο. . . Ενθαρρυνει τους ανθρωπους για αντιθετες στον Θεο πραξεις εναντια στα δημιουργηματα Του. Ξυπνησε μεσα στους ανθρωπους την ορμη για καταστροφη γιατι στερουνται οποιαςδηποτε αγαπης και δεν καταλαβαινουν πια το νοημα και το σκοπο της δημιουργιας. Και αυτο θα εχει ασχημες συνεπειες, αφου σε αυτο το εργο καταστροφης των ανθρωπων ο Θεος θα αντιταξει εργο καταστροφης που θα ειναι κατα πολυ μεγαλυτερο, αλλα που βασιζεται μονο στην αγαπη του Θεου. . . Θα απελευθερωθει απο αιωνια φυλακιση το πνευματικο που ειναι προθυμο να διανυσει την πορεια στη γη με υπηρετικο τροπο. . .
Θα χαλαρωσει τη στερεη υλη για να σταματησει την ανθρωπινη θεληση καταστροφικοτητας και για να μαθουν οι ανθρωποι να καταλαβουν τα γηινα δημιουργηματα ως αυτα που ειναι, ως μεσα για την αναπτυξη οσο μπορουν να εκπληρωσουν τον υπηρετικο τους προορισμο. Αυτη η θεικη πραξη καταστροφης θα πληξει ακομα πολυ πιο σοβαρα τους ανθρωπους, αλλα θα ειναι αυτη αναγκαια για να οδηγηθουν πισω στην ορθη σκεψη, για να σεβαστουν και να εκτιμησουν καθε εργο της δημιουργιας, για να καταλαβουν τον προορισμο του και να δρασουν και παλι με δημιουργικο τροπο. Αφου μοναχα αυτο ειναι θεικη ταξη οτι ολα οσα υπαρχουν ανεβαινουν στα υψη και οτι καθε ανθρωπινο δημιουργικο εργο εξασφαλιζει επισης μια αναπτυξη του πνευματικου οσο εκπληρωσει τονυπηρετικο του σκοπο, οσο προεκυψε απο τη βουληση του ανθρωπου να βοηθησει. . . Αμην
Αλήθεια – ηρεμία και εσωτερική ειρήνη. . .
Το ποσο λαθος ειναι η σκεψη των ανθρωπων προκυπτει απο το γεγονος οτι τους λειπει η ευχαριστη ηρεμια εκεινου που εχει γνωσεις, εκεινου που απο τις σωστες γνωσεις που ανταποκρινονται στην αληθεια αντλει συνεχως δυναμη. Και οσον καιρο αυτη η ηρεμια δεν κυριαρχει το ειναι ενος ανθρωπου, αυτος δεν στεκεται ακομα στην αληθεια, δηλ. στη σωστη αναγνωριση εκεινης. Αφου μπορει μαλιστα να εχει υποδεχτει την αληθεια με το νου του, κατι που δεν σημαινει ομως οπωσδηποτε οτι την αναγνωρισε, οσο η αληθεια δεν εχει γινει πνευματικη του ιδιοκτησια, δηλ. την αποδεχτηκε με την καρδια και με το νου. Η αγνη αληθεια πρεπει να επιφερει στον ανθρωπο την εσωτερικη ειρηνη, αφου η αγνη αληθεια ειναι δωρο του Θεου, το οποιο παρεχει σε εκεινον τον ανθρωπο που ειναι ανταξιος τετοιου δωρου. Και θεικο δωρο παντα κανει τον ανθρωπο ευτυχισμενο.
Η ανθρωποτητα ομως βρισκεται σε καταταση του κλονισμου, της ανησυχιας, της αναζητησης, της στεναχωριας και μιας μονιμης αβεβαιοτητας, βασανιζεται απο αμφιβολιες και απορριπτει προθυμα αυτο που πριν θεωρουσε αληθεια. Αλλα την καθαρη αληθεια θα την κρατουσε και θα την υπερασπιζε με επιμονη και σταθεροτητα. Ωστοσο δεν κατεχει ακομα την καθαρη αληθεια. . . αλλιως δεν θα περνουσαν απο τη γη τετοια υπερμετρα βασανα. . . Αφου η αληθεια εγγυει τη σωστη σκεψη, και η σωση σκεψη δεν εχει ως αποτελεσμα τετοιο χαος οπως το παρουσιαζει η γη προς το παρον.
Οπου κηρυσσεται η αληθεια υπαρχει ασυλο ειρηνης, και οποιος αποδεχτει την αληθεια μπορει επισης να μετακομισει σε αυτο το ασυλο ειρηνης. Αφου παρολο που γυρω του επικρατησει η μεγαλυτερη ανησυχια και λυσσομανησει η μεγαλυτερη διχονοια, οι φορεις της αληθειας θα αγγιχτουν μονο λιγο απο αυτες, γιατι η ιδια η αληθεια τους προστατευει απο το να πεσουν σε ανησυχη κατασταση. Οι φορεις της αληθειας ειναι δεμενοι με τον Θεο, και ο κοσμος δεν μπορει πια να τους παρει την εσωτερικη ειρηνη που ακτινοβολει απο τον Θεο μεσα στις καρδιες τους. Μπορει μονο να πιεσει ακομα εξωτερικα το κορμι αλλα δεν μπορει πια σοβαρα να θεσει σε κινδυνο την ψυχη, και αυτη η σιγουρια της ψυχης ακτινοβολει και πανω σε ολοκληρο τον ανθρωπο, ετσι ωστε μεσα στη θυελλα του κοσμου στεκεται σιγουρα και ηρεμα. . .
Αφου η αληθεια εχει μεσα της τη δυναμη οταν μια φορα αγγιξει την καρδια του ανθρωπου και η θεληση του την αποδεχτει. Αυτη η δυναμη πρεπει να υπερνικησει ολες τις αντιθετες δυναμεις αφου ειναι πιο ισχυρη απο αυτες. Μονο τοτε που ο ανθρωπος στεκεται στην αληθεια, στην επιγνωση, ο στοχος του βρισκεται χειροπιαστα μπροστα του, και τοτε επιδιωκει ακλονητα αυτο το στοχο και δεν μπορει τιποτε πια να τον ταραξει στη σιγουρια και στην ηρεμια του. Ειναι μαλιστα ακομα εκτεθειμενος σωματικα στους κοπους της ζωης, αλλα και αυτοι δεν του φαινονται πια τοσο τεραστιοι για να τον κανουν να γινει διστακτικος, μολις καταφυγει στην αιωνια αληθεια, στο λογο του Θεου, στην αληθεια που εγινε μορφη, αφου η δυναμη του θεικου λογου τον πλημμυριζει αισθητα και του επιστρεφει την εσωτερικη ηρεμια.
Οπου ομως υπαρχει μια πλανη, εκει θα επικρατησει επισης μονιμη κατασταση αμηχανιας, τοσο πιο μεγαλη και στενοχωρητικη οσο πιο βαθια στεκεται ο ανθρωπος μεσα στην πλανη. . . Ο κοσμος ομως προς το παρον υποστηριζει υπερβολικο βαθμο πλανης και ειναι ανησυχητικα μακρια απο την αληθεια. Η αληθεια ομως ειναι το φως, η πλανη το σκοταδι. Και οπου υπαρχει σκοταδι θα υπαρχει και ανακατωσουρα, χαος που ειναι απειλητικο επιγεια και πνευματικα, αφου η θεικη ταξη δεν τηρειται πια, γιατι το σκοταδι δεν επιτρεπει πια να αναγνωριστει. Οπου ειναι η πλανη θα ειναι και η λαθος πραξη, αφου απο λανθασμενες διδασκαλιες προκυπτουν λανθασμενες σκεψεις, και αυτες με τησειρα τους θα προκαλεσουν πραξεις που αντιτιθενται στη θεικη ταξη.
Και το οτι ο κοσμος στεκεται σε εντελως λαθος σκεψη προκυπτει απο τις πραξεις των ανθρωπων, που ειναι σκετο εργο καταστροφης, που στρεφονται εναντια στο θεικο δημιουργικο θελημα, που προξενουν τεραστια ζημια στο συνανθρωπο κι επομενως αντιτιθενται πληρως στη θεικη εντολη της αγαπης. . . Να γεννησει τετοιες πραξεις μπορει μοναχα μια λανθασμενη θεληση, μια λανθασμενη σκεψη, οι οποιες και παλι προεκυψαν μονο απο την πλανη που διαδιδεται στον κοσμο ως αληθεια. Οπου ειναι η πλανη υπαρχει και η αστοργια, αφου οπου διδασκεται και ασκειται η αγαπη εκει ειναι η αληθεια, γιατι ο Θεος ο Ιδιος, Που ειναι η αιωνια Αληθεια, ειναι επισης εκει οπου ειναι η αγαπη. Αφου η αληθεια και η αγαπη ειναι αχωριστες. . .
Και για αυτο μπορει κανεις αναποφευκτα να συμπερανει για λαθος σκεψη οπου επικρατει η αστοργια, και λαθος σκεψη ειναι το αποτελεσμα λανθασμενων διδασκαλιων. . . Και για αυτο η αληθεια θα πρεπει να ενεργησει εναντιον της πλανης, για αυτο ο Θεος ο Ιδιος στελνει τους φορεις της αληθειας στους ανθρωπους για να τους μεταδοθει η αληθεια, για να βρουν την εξοδο απο τη χαοτικη κατασταση, για να γνωρισουν την ευχαριστη εσωτερικη ηρεμια την οποια θα τους αποφερει μοναχα η αληθεια, η οποια εχει και πνευματικα και επιγεια αποτελεσματα, αφου οι επιγειες καταστασεις επισης βελτιωνονται φανερα μολις η αληθεια εχει ορθοποδησει αναμεσα στους ανθρωπους και μαζι της και η αγαπη. Τοτε θα υπαρχει φως και ηρεμια και ειρηνη, γιατι μαζι με την αληθεια και την αγαπη ο Θεος ο Ιδιος ειναι κοντα στους ανθρωπους και γιατι απο Εκεινον εκρεει συνεχως φως και δυναμη, και η ανθρωπινη ψυχη βρισκει την ειρηνη μεσα στην κατανοηση, μεσα στις σωστες γνωσεις, οι οποιες την κανουν ανειπωτα ευτυχισμενη. . . Αμην
3303 (22.10.1944)
Διαφορετικά χωράφια. . .
Διαφορετικός τρόπος της αποκάλυψης. . .
Η πατρικη Μου αγαπη σας αγγαλιαζει ολους οσους βλεπετε σε Μενα τον Πατερα σας. Και μαλιστα θα σας φανερωθω, αλλα παντα αναλογα με την ωριμοτητα σας, με το χαρακτηρα σας και με τη βουληση σας. Και ο καθενας σας θα μπορεσει να Με νιωσει με διαφορετικο τροπο, αλλα θα ειμαι παντα Εγω Που θα σας πλησιασω αισθητα οσο Με αναζητησετε με την αγαπη της καρδιας σας. Αλλατο τελευταιο ειναι αποφασιστικο. . . Δεν προσεχω τα λογια η τις εξωτερικες πραξεις, δεν προσεχω ηθη και εθιμα αλλα παρεχω στα παιδια Μου με τον τροπο Μου, οπως το αντεχουν, δηλ. οπως επωφελει τις ψυχες τους. Και οσο δινω στον ενα διαφορετικα απο οτι στον αλλο δεν θα πρεπει να αμφισβητησετε την ενεργεια Μου, δεν θα πρεπει να εχετε αμφιβολιες αλλα παντα να θυμαστε οτι μονο Εγω γνωριζω τις καρδιες, και οτι ανεθεσε στον καθενα διαφορετικο καθηκον για την επιγεια ζωηκαι οτι αυτη η διαφορα των καθηκοντων εμφανιζεται και σχετικα με τη δουλεια για τη βασιλεια του Θεου.
Και ο καθε εργατης για το αμπελωνα Μου θα χρησιμοποιηθει οπου θα μπορεσει να ενεργησει πιο αποτελεσματικα, και η δουλεια του θα ειναι αναλογη με το πεδιο εργασιας του. Και υπαρχουν πολλα χωραφια που βρισκονται εκτος της περιοχης που ειναι ευκολα προσιτη για τους ανθωρπους. . . εκτος των κοινοτητων που αποκαλουνται η εκκλησια Μου και ισχυουν ως η εκκλησια Μου μπροστα στον κοσμο. Και αυτα τα χωραφια πρεπει να επεξεργαστουν και παλι με διαφορετικο τροπο και για αυτο απαιτουν υπηρετες που θα καταλαβουν τη φυση του εδαφους και που θα δουλεψουν εντατικα για να το κανουν ευφορο. Και σε εκεινους δινω διαφορετικα εργαλεια, η χρηση των οποιων ομως θα τους ειναι οικεια. . .
Σε εκεινους πρεπει ομως και να γνωστοποιηθω ως Κυριος, και το κανω με εναν τροπο ωστε Με αναγνωριζουν βεβαια, ενω θα Με αφηναν να φυγω μακρια τους αγνωριστο αν ηθελα να τους πλησιασω με το ενδυμα με το οποιο Με ξερουν οι εκκλησιαστικες κοινοτητες. Δεν κοιταζω το εξωτερικο των παιδιων Μου αλλα μονο μεσα στην καρδια τους, και σε αυτη την καρδια φανερωνομαι. . . Και θα με αναγνωρισει η καθε καρδια που ασχολειται με την ενεργεια αγαπης. Η αγαπη ομως μπορει να ασκηθει παντου, επομενως μπορω να φανερωθω παντου και δεν χρειαζομαι για αυτο κανενα ιδιαιτερο κυκλο ανθρωπων και αρα ουτε ιδιαιτερο τροπο.
Η καθε καρδια μπορει να με νιωσει, και τοσο πιο αισθητα οσο πιο βαθια αγαπα. Και αναλογα με το καθηκον σας σας χαριζω. . . Οποιος αναθετει μονος του στον εαυτο του ενα καθηκον, πριν να τον εχω καλεσει, εκεινος θα βαλει ορους στον εαυτο του, αφου δεν θα ξεπερασει ποτε το καθηκον του, δεν θα προσπαθησει ποτε να καταφερει κατι πιο μεγαλο, και για αυτο δεν μπορει να περιμενει εξαιρετικες εκδηλωσεις χαρης απο την πλευρα Μου. Οποιος ομως τα αφηνει ολα σε Μενα, και τον τροπο της ενεργειας του για τη βασιλεια Μου, θα τον οδηγησω ετσι ωστε η ηγεσια Μου θα εκδηλωθει φανερα, και θα του αποκαλυφτω ετσι οπως το απαιτει το καθηκον του. . .
Μαθαινω στους υπηρετες να εκχερσωσουν το εδαφος, να ετοιμασουν το χωραφι για το σπορο, για τους σπορους για τους οποιους ο Ιδιος θα δωσω εντολη στους υπηρετες να τους βαλουν στο χωραφι, για να φυτρωσουν και να μεγαλωσουν και να αναπτυχτουν και να φερουν καλους καρπους. . . Αφου υπαρχουν πολλα απο τα χωραφια Μου που καλληεργουνται δυσκολα, και ευλογω το καθε χερι που αφοσιωθει προθυμα σε αυτη τη δουλεια. . . Αμην
3305 (24.10.1944)
Η προσευχή των αφυπνισμένων. . .
Εκπλήρωση. . .
Ακουστε το θεικο Πνευμα: Ο Θεος αποσκοπει με καθε τροπο να βοηθησει τους ανθρωπους για το καλο των ψυχων τους, και ο,τι συμβαινει, ο,τι κανει Αυτος η επιτρεπει να γινει ειναι ενα μεσο προς αυτο το στοχο. Και για αυτο πρεπει το καθετι να παραληφτει με ευγνωμοσυνη απο το χερι του Θεου, αν και το κορμι το νιωσει σαν δυστυχια, γιατι ωφελει την ψυχη. Και αυτη η σκεψη θα πρεπει και να καθορισει την προσευχη σας. Θα πρεπει μονο να παρακαλειτε για το καλο της ψυχης σας και να αφηνετε το καλο του κορμιου στο θελημα του Θεου, γιατι η αγαπη και η σοφια Του σκεφτεται μονο την ψυχη σας και γιατι η αιωνια ζωη ειναι ο στοχος της ψυχης και ο σκοπος ολων οσων βιωνετε.
Αρα θα πρεπει να προσευχεστε να προστατεψει ο Θεος την ψυχη σας απο καθε κινδυνο, και θα πρεπει να παραδωσετε το κορμι σας πληρως σε Εκεινον. Θα πρεπει να αφησετε σε Εκεινον το τι θα του χαρισει, και θα πρεπει παντα να εχετε εμπιστοσυνη στην αγαπη και στη σοφια Του, που πρεπει να σας ειναι εγγυηση για το οτι ειναι καλα ολα οσα σας στελνει ο Θεος. Αυτο ισχυει για το αφυπνισμενο ανθρωπο, που ξερει για το νοημα και το σκοπο της δυστυχιας και που καταλαβαινει την πνευματικη ενδεια της ανθρωποτητας και ξερει επισης για τις συνεπειες για τις ψυχες. Η παρακληση και η ικεσια του θα πρεπει παντα να εχει ως στοχο το πνευματικο καλο, θα πρεπει να ειναι μονιμη προσευχη για φως μεσα στο σκοταδι της εποχης, θα πρεπει να ειναι παλεμα για πνευματικα αγαθα, για σταθερη πιστη, για αναγνωριση της αληθειας και για πνευματικες γνωσεις, αφου μονο αυτα θα ανακουφισουν την πνευματικη ενδεια και συναμα τα επιγεια δεινα, γιατι αυτα ειναι το αποτελεσμα εκεινης.
Οποιος εχει την επιγνωση, η προσευχη εκεινου θα πρεπει μονο να ειναι παρακληση για σωτηρια απο το πνευματικο αναγκη. . . ωστοσο μπορει επισης να παρουσιασει στον ουρανιο Πατερα ολες τις επιγειες αναγκες παραδιδοντας τελειως στην ηγεσια Του, πιστευοντας οτι ως το παιδι Του θα φροντιστει στοργικα απο Εκεινον. . . Πρεπει η πιστη του στην αγαπη του Θεου να ειναι δυνατη, τοτε καθε γηινο προβλημα θα διαλυθει, αφου οσο ενα παιδι ξερει πως το αγαπα ο Πατερας δεν φοβαται πια τιποτα, αφου η αγαπη του Θεου αποτρεπει ο,τι δεν συμφερει στην ψυχη του. Ο ανθρωπος πρεπει να ειναι σιγουρος για την αγαπη του Θεου. . . Και μαλιστα θα ειναι σιγουρος οσο ο ιδιος στεκεται στην αγαπη. Αναλογα με το βαθμο της αγαπης του για τον Θεο και τον πλησιον και τη δραστηριοτητα της η αγαπη του Θεου τον γεμιζει και του γινεται και αισθητη. . .
Και ο ανθρωπος που ασκει την αγαπη θα ειναι εντελως ξεγνοιαστος και μεσα στην επιγεια αναγκη. . . Αφου εχει πληρη εμπιστοσυνη και για αυτο δεν εχει στεναχωριες. Και ο λογος για αυτο ειναι η δυναμη της θεικης αγαπης, που τον πλημμυριζει οσο ειναι δραστηριος στην αγαπη ο ιδιος. Δεν θα πιστεψει πια πως θα μπορεσει να καταφερει κατι με τη δικη του δυναμη, αλλα θα παραδοθει εντελως στον ουρανιο Πατερα και θα βαλει στα ποδια του ολες τις γηινες στεναχωριες, γιατι ξερει οτι μονο ο Θεος μπορει να του τις βγαλει, οτι μονο ο Θεος οδηγει τη μοιρα του ετσι οπως ειναι καλο για αυτον. Κι επομενως εχει εμπιστοσυνη στο οτι ο Θεος με την αγαπη Του δεν θα του επιβαλει περισσοτερο απο ο,τι ειναι αναγκαιο για την ψυχη του. Και η προσευχη του θα ειναι αφοσιωση στο θεικο θελημα, δεν θα διεκδηκησει, αλλα θα υποταχτει αφοσιωμενα στο θελημα του Θεου και στον προορισμο Του. .
Ωστοσο η ψυχη μπορει να καταφυγει στο Θεο επισης οταν βρεθει σε μεγαλη σωματικη ενδεια και να Τον επικαλεστει για δυναμη και ισχυ, αφου συχνα αυτη η ενδεια πληττει εναν ανθρωπο για να τον παρακινησει να συναψει εντονη επαφη με τον Θεο, οσο κινδυνευσει να μετριαστει στην προσευχη. . . Και τοτε ο Θεος εκδηλωνεται εκπληρωνοντας τα παρακαλια, αφου η δυναμη της προσευχης θα πρεπει να αποδειχτει στους ανθρωπους, για να εκπληρωθει η θεικη υποσχεση: "Παρακαλεστε και θα σας δοθει. . ." Αφου ο Θεος φροντιζει ολα τα παιδια Του που βλεπουν σε Αυτον τον Πατερα τους και Του το δειχνουν μεσω της εμπιστευτικης προσευχης. Ο Θεος ομως ξερει ποτε τα παιδια Του βρισκονται σε αναγκη, ξερει τις επιγειες και τις πνευματικες τους ελλειψεις και τους δινει αναλογα. Σε εκεινον που παρακαλει θα δοθει, και η εντατικοτητα της προσευχης εγγυει και την εκπληρωση.
Αλλα η δυναμη της προσευχης αυξανεται αν η εκπληρωση καθε παρακλησης αφεθει στο θελημα του Θεου, αν ο ανθρωπος υποταχτει αφοσιωμενα στο θελημα Του. Τοτε παραδιδεται πληρως στην ηγεσια του Θεου, και τοτε τα παντα θα εξελιχτουν προς το καλο της ψυχης. Ο λογος του Θεου λεει: Παρακαλεστε και θα σας δοθει. . . Αρα μπορει ο ανθρωπος να παρακαλει τα παντα, μπορει να πλησιαζει τον Πατερα με επιγειες και πνευματικες μεριμνες. . . θα του δοθει παντα αναλογα με την πιστη του. Αν ομως ειναι ετοιμος να παραιτηθει απο την εκπληρωση μιας παρακλησης οσο ανταποκρινεται στη θεικη αγαπη και σοφια, τοτε υποκυπτει εντελως στο θελημα του Θεου. Και Αυτος πραγματι θελει μονο το καλυτερο για τον ανθρωπο.
Τις περισσοτερες φορες θα εκπληρωθει η παρακληση του, γιατι ειναι ηδη τοσο προχωρημενος στην επιγνωση ωστε δεν υπαρχει πια κινδυνος να χαθει στον κοσμο, και τοτε ο Θεος θα του χαρισει πνευματικα κι επιγεια, θα αποτρεψει καθε αναγκη απο εκεινον, θα του κανει ευκολη καθε δοκιμασια και θα τον οδηγησει στοργικα στην πορεια του στη γη, και ο ανθρωπος δεν θα χρειαζεται να φοβαται οτι ο Θεος δεν θα εισακουσει την ησυχη προσευχη του. . . Αφου η θεληση του Θεου τοτε θα ειναι και δικη του θεληση οσο Του εχει υποταχτει, και η θεληση του Θεου θα οδηγησει σωστα τις σκεψεις του. . . Θα προσευχηθει μοναχα για ο,τι προωθησει την πνευματικη του αναπτυξη και δεν θα σκεφτει ποτε πια το κορμι του, και τοτε ο Θεος του δινει ο,τι εχει αναγκη για την ψυχη και το κορμι. . . Αφου η υποσχεση Του εκπληρωνεται επι λεξει. . . Αμην
3306 25. k. 26.10.1944)
Οι άνθρωποι παρά την κακή τους θέληση είναι σύνεργοι του Θεού. . .
Η κοσμικη ηγεσια δεν θα μπορεσει με κανεναν τροπο να σταματησει ενα γεγονος το οποιο εχει καθορισει το θεικο θελημα απο τους αιωνες των αιωνων, αλλα θα συμβαλει ασυνειδητα, δηλ. η ανθρωπινη βουληση θα ειναι αφορμη για αυτο που θα εκτελεσει το θελημα του Θεου, αν και η ανθρωπινη βουληση περιμενει και αποσκοπει πολυ διαφορετικο αποτελεσμα. Η ανθρωποι σχεδιαζουν κατι αντιθετο στον Θεο, και ο Θεος το επιτρεπει να γινει αλλα οδηγει τις συνεπειες κατα καποιον τροπο προς το καλο καθ οσον η ανθρωπινη ψυχη θα μπορεσει να επωφεληθει απο αυτο οσο δεν παρει φανερα ανυποταχτη στον Θεο σταση. Θα πρεπει ομως ο ανθρωπος επιγεια να υφισταται τις συνεπειες της πραξης και της σκεψης του που εχουν στραφει εναντια στον Θεο, για να καταλαβει απο αυτο τι αποτελεσματα εχει μια λανθασμενη θεληση και να επιδιωξει να αλλαξει αυτη τη λανθασμενη θεληση.
Ωστοσο αυτο που ο Θεος αποφασισε τελικα δεν θα το σταματησει η βουληση των ανθρωπων. Και ακομα και η κοσμικη εξουσια θα πρεπει να καταλαβει την αδυναμια της απεναντι σε ενα γεγονος που θα διαδραματιστει χωρις ανθρωπινη δραση και που θα μαρτυρησει μια Δυναμη Που κυβερνα τα παντα. Η κοσμικη εξουσια θα μπορεσει ανεμποδιστα να θεσπισει διαταγες, δεν θα μπορεσει ομως με αυτον τον τροπο να αποτρεψει η να σταματησει τιποτα, οσο το σχεδιο του Θεου ειναι διαφορετικο. . . Και το σχεδιο του Θεου αποσκοπει μια ανατροπη που θα ειναι σημαντικη πνευματικα, που ομως θα γινει αισθητη κι επιγεια. Αφου μονο μεσω μιας ταραχης της σκεψης μεσω γηινης δυστυχιας κι ενδειας θα πετυχθει πνευματικη αλλαγη των ανθρωπων. Και για αυτο ο Θεος παιρνει τη λαθος σκεψη των ανθρωπων ως αφορμη για ενα γεγονος που θα εκρραγει στη φυση. . . οι καταστροφες και οι εξοντωσεις που θα προκαλεσει η ανθρωπινη θεληση θα προξενησουν δυναμεις στη φυση τις οποιες δεν θα εχει υπολογησει η ανθρωποτητα. . .
Η ανθρωπινη θεληση σχεδιαζει ενα εργο καταστροφης φοβερης διαστασης, και το θεικο θελημα θα επιτρεψει τα αποτελεσματα κατα ασυλληπτο βαθμο διαταζοντας στα πνευματα της φυσης να ξεσηκωθουν κατα της ανθρωπινης θελησης καταστροφικοτητας. Και αυτα τα πνευματα θα ενεργησουν τοτε τοσο βιαια ωστε θα σειστει η γη και θα χασουν τη ζωη τους αμετρητοι ανθρωποι. Και η ανθρωπινη θεληση δεν θα μπορεσει να τα σταματησει, η ανθρωπινη επεμβαση θα ειναι ματαιη, και ο ισχυρος κοσμικα θα καταλαβει την αδυναμια του απεναντι στο Δημιουργο του ουρανου και της γης. Αλλα δεν θα τον αναγνωρισει, θα ξεσηκωθει εναντια στη Δυναμη Που ειναι πιο ισχυρη απο εκεινον, και με αυτον τον τροπο θα παραδοθει πληρως στην εξουσια του Σατανα, τον οποιο υπηρετουσε και πριν. Και ο Σατανας τοτε θα τον χρησιμοποιησει για τον ανοιχτο πολεμο κατα του Θεου. . .
Και αυτη ειναι η αρχη για το επικειμενο θρησκευτικο αγωνα, ο οποιος ειναι αναποφευκτος, στον οποιο ο Θεος θα αντιμετωπισει τον εχθρο Του. . . στον οποιο οι πιστοι στον Θεο θα πολεμησουν κατα των παιδιων του Σατανα και υπο την ηγεσια του Ιησου Χριστου θα νικησουν. . . Θα ειναι ο τελευταιος αγωνας του αντιπαλου πανω σε αυτη τη γη, αφου θα τελειωσει με την αιχμαλωτηση του. Μολις εχει κανει καταχρηση της εξουσιας του ετσι ωστε προσπαθει να σπρωξει τους ανθρωπους μεσα σε σκεψεις που ειναι εντελως αντιθετες στον Θεο, η εξουσια του θα τελειωσει, αφου η καταπολεμηση του Ιδιου του Θεου δεν μπορει να εχει αλλο αποτελεσμα απο ο,τι το εκ νεου δεσιμο του, γιατι αλλιως η δημιουργια δεν θα μπορουσε πια να εκπληρωσει το σκοπο της, αφου τοτε στο πνευματικο που θα εχει φτασει στο τελευταιο σταδιο της εξελιξης θα ειχε αφαιρεθει καθε δυνατοτητα για την τελευταια αποφαση, για την οριστικη απελευθερωση απο τη μορφη. Αφου αυτη η τελευταια αποφαση βασιζεται στην ελευθερη θεληση, η οποια μπορει να στραφει προς τα πανω η και προς τα κατω. Για αυτο ομως πρεπει οπωσδηποτε να εχει γνωση για τους δυο πολους τους οποιους μπορει να επιδιωξει. . .
Αυτη η γωνση ομως τους στερειται μεσω της ενεργειας του Σατανα οσο υπονομευτει καθε γνωση για το Θεο, για τον Ιησου Χριστο, τη διδασκαλια αγαπης Του και το λυτρωτικο εργο Του και ο Σατανας χρησιμοποιησει για αυτο τους ανθρωπους που φερνουν μεσα τους την αντιθετη στον Θεο θεληση του. Αφου αυτος ειναι ενας κινδυνος για ολο το πνευματικο που θα πρεπει αναποφευτκα να αποτραπει με το να θα αφαιρεθει στο αντιπαλο του Θεου καθε εξουσια και μια εποχη πνευματικης ειρηνης και πιο λαμπερου φωτος θα απαλλαξει την εποχη του αγωνα αναμεσα στο φως και στο σκοταδι.
Αφου η εξουσια του Θεου ειναι πιο μεγαλη και το θελημα Του κυβερνα ουρανο και γη. . . Και παρολο που οι ανθρωποι στη γη πιστευουν οτι ειναι ισχυροι γιατι δεν θελουν να αναγνωρισουν μια ανωτερη Δυναμη. . . θα ειναι με τα μετρα και τις διαταγες τους παντα μονο συνεργοι της υψηστης Δυναμης, εργαζοντας με αντιθετη θεληση μεν, αλλα θα χρησιμοποιηθουν για το εργο το οποιο ο Θεος εχει προβλεψει απο τους αιωνες των αιωνων. Αφου ολες οι δυναμεις πρεπει να Τον υπηρετουν, οι καλες και οι κακες. Εθελοντικα και αναγκαστικα γινονται αυτες οι υπηρεσιες, γιατι ο,τι υπαρχει ειναι υποταγμενο στο θελημα Του.
Κι επομενως τα γεγονοτα του κοσμου θα παρουν την πορεια τους συμφωνα με το θεικο θελημα, αν και η ανθρωπινη θεληση στραφει πληρως εναντια στον Θεο κι εκτελεσει εργα που ειναι η ενεργεια του Σατανα. Και ο Θεος δεν τους εμποδιζει, αλλα συμμετεχουν αθελα τους στην εκτελεση του σχεδιου που εχει καθοριστει απο τους αιωνες των αιωνων. Επισπευδουν μονοι τους την κριση που θα ξεσπασει πανω τους, που θα σημανει το τελος για αυτη τη γη για ολους τους ανθρωπους που ζουν πανω της καθως και για καθε πλασμα, εκτος απο τη μικρη ομαδα των πιστων στον Θεο αγωνιστων, την οποια ο Ιδιος ο Κυριος θα φερει σπιτι πριν να εχει ερθει το τελος. . . Αμην
3309 (27.10.1944)
Πνευματικοί και γήινοι δεσμοί. . .
Βαθμός ωριμότητας. . .
Στο πνευματικο βασιλειο οι ψυχες που βρισκονται στο ιδιο πνευματικο επιπεδο ενωνονται για να ενεργησουν μαζι χρησιμοποιωντας τη δυναμη που τους διοχετευεται απο τον Θεο. Αυτη η ενωση τις κανει πολυ ευτυχισμενες γιατι βασιζεται σε πληρη αρμονια και γιατι ολες οι ψυχες που ειναι δεκτες του φωτος και της δυναμης ειναι και γεματες απο την πιο βαθια αγαπη, την οποια αλληλομεταδιδουν.Προκειται για μονιμο δινω και μοιραζω, που ειναι πολυ ευχαριστο, προκειται για ασταματητη ενεργεια αγαπης στις ψυχες που εχουν αναγκη βοηθεια και φως και δυναμη. Η ενωση των οντων που εμφορουνται απο τις ιδιες αντιληψεις και που εχουν τον ιδιο βαθμο ωριμοτητας τους αποφερει περισσοτερη δυναμη, με την οποια ειναι ικανα να καταφερουν μεγαλυτερα καθηκοντα απο ο,τι μονα τους. Και αναλογα ειναι και οι επιτυχιες τους. Κατα καποιον τροπο επεκτεινεται ετσι το πεδιο της δουλειας των φωτεινων οντων, ο κυκλος εκεινων τους οποιους εκπαιδευουν τα φωτεινα οντα αυξανεται ολο και περισσοτερο, και αυτο τα παροτρυνει σε ολο και πιο εντατικη δραστηριοτητα, το αποτελεσμα της οποιας ειναι και παλι αυξημενη παροχη δυναμης.
Προκειται για παρα πολυ ευτυχισμενα οντα που σχηματιζουν μια κοινοτητα στην πνευματικη δραστηριοτητα, αφου η αγαπη που εχουν μεταξυ τους τα τυλιγει με στενη λουριδα. Αλλα μπορουν μονο στη πνευματικη σφαιρα να δημιουργησουν τετοια ενωση που ανταποκρινεται στο βαθμο ωριμοτητας τους. Προκειται για πνευματικα συγγενεις ψυχες που πολλες φορες δεν ειχαν καμια επαφη στη γη. Τετοιοι δεσμοι ομως ξεπερνουν ολους τους επιγειους δεσμους σχετικα με τη μακαριοτητα μεσω της πληρους αρμονιας της θελησης, των γνωσεων και της αγαπης των ψυχων. Τετοια αρμονια βρισκεται σπανια στη γη, και τις περισσοτερες φορες η επιγειοι δεσμοι βασιζονται στο σωματικο και τους λειπει η πνευματικη συμφωνια. Και τοτε ο ενας μπορει να ειναι εμποδιο στον αλλο στην ψυχικη αναπτυξη, παρολο που και οι δυο μπορουν και παλι να ωριμασουν μεσω των εμποδιων και δυσκολιων που προκυπτουν απο την ανομοιοτητα των ενωμενων ψυχων.
Ωστοσο σε επιγειους δεσμους υπαρχει σπανια ο ιδιος βαθμος πνευματικης ωριμοτητας, αφου αυτο θα ηταν ηδη στη γη υπερμετρη ευτυχια, αρα μια κατασταση που δεν θα ηταν πια καταλληλη για την επιγεια ζωη, γιατι τοτε οι ανθρωποι δεν θα ηταν πια ικανοι να εκπληρωσουν το επιγειο καθηκον τους, αλλα θα μπορουσαν μονο να ασχοληθουν πνευματικα αναλογα με την ωριμοτητα τους. Τετοια πνευματικη δουλεια ομως θελει και πνευματικη δυναμη, η οποια τοτε για τους ανηξερους και ανωριμους ανθρωπους θα φαινοταν υπερφυσικη και θα τους περιοριζε στην πιστη και στην ελευθερη θεληση τους. Δηλ. αυτοι οι πνευματικα ενωμενοι ανθρωποι θα διεθεταν εξαιρετικη δυναμη, κατι που θα ηταν ομως ακατανοητο στους συνανθρωπους και θα τους εκανε ανελευθερους στην πιστη.
Για αυτο ανθρωποι με το ιδιο βαθμο πνευματικης ωριμοτητας μπορουν να ενωθουν μονο στο πνευματικο βασιλειο, και πρεπει στη γη να παραιτηθουν απο μια ενωση. Μπορουν ομως παρολα αυτα να ενεργησουν με αγαπη διπλα διπλα και ο ενας για τον αλλο και να ασκησουν την πνευματικη τους δραστηριοτητα προς τη δικη τους ευτυχια, αφου τοτε ειναι ως εργατες στον αμπελωνα του Κυριου ευλογια για αμετρητες ψυχες τις οποιες βοηθουν να φτασουν στο φως. Και θα ωριμασουν περισσοτερο ο ενας με τη βοηθεια του αλλου μεχρι την αποβιωση τους απο τη γη, για να μπορεσουν τοτε στο πνευματικο βασιλειο να ενωθουν και να ενεργησουν μαζι ως φωτεινα οντα που θα ειναι διαπερασμενα απο δυναμη και φως και που θα μοιραζουν τον πνευματικο τους πλουτο στις ψυχες τις οποιες θελουν να κανουν ευτυχισμενες. . . Αμην
Αγάπη. . .
Λάθος. . .
Θεική. . .
Από άνθρωπο σε άνθρωπο. . .
Δεν περνα απροσεκτη το αυτι του ουρανιου Πατερα καμια παρακληση που ανεβαινει σε Αυτον απο τα βαθη της καρδιας. Και η καθε σκεψη στον Θεο δινει δυναμη και χαρη. . . Αφου η αγαπη Του ειναι μονιμα με εκεινους που αγωνιζονται για την εσωτερικη ειρηνη, που θελουν να Του ανηκουν και που πρεπει να παλευουν και να αγωνιζονται εναντια στους πειρασμους του κοσμου. Αλλα θα τους διοχετευτει δυναμη οσο την εχουν αναγκη. . . Ο Θεος εβαλε την αγαπη στην καρδια του ανθρωπου, τον εκανε ικανο για αυτο το συναισθημα που δεν ειναι πια γηινο αλλα θεικο, οσο παρει τη σωστη κατευθυνση. Η αγαπη ειναι η λαχταρα για ενωση, και αυτη η λαχταρα μπορει να αποσκοπησει να ενωθει με το ακομα ανωριμο πνευματικο, με την υλη η αλλες απολαυσεις του κοσμου, οι οποιες κατεβαζουν, οι οποιες δεν εξευγενιζουν αλλα ταπεινωνουν την ψυχη, και τοτε προκειται για λαθος αγαπη που θα πρεπει να καταπολεμηστει για χαρη της ψυχης.
Αυτη η αγαπη δεν ειναι θεικη, αφου μια θεικη αγαπη επιδιωκει τα ελευθερα υψη, επιδιωκει την ενωση με ωριμο πνευματικο, προσπαθει μονο να ευχαριστησει, ποτε ομως δεν επιδιωκει γηινη κατοχη. Μπορει η σωστη αγαπη επισης να ειναι στραμμενη σε ολα τα πραγματα, αλλα μονο με λυτρωτικο σκοπο, ωστε θελει να βοηθησει οπου ειναι αναγκη βοηθεια. Μπορει η σωστη αγαπη και ναξυπνησει απο ανθρωπο σε ανθρωπο οσο επικρατησει παντα η αρχη του να θελει να δωσει και να ευχαριστησει ο ανθρωπος, αν και νιωσει και τη δικη του ευτυχια, μια και η σωστη αγαπη πρεπει να προκαλει ευτυχια γιατι ειναι θεικη. Η λαχταρα για ενωση πρεπει να χαρακτηρησει και τη σωστη αγαπη, μονο που αυτη η ενωση μπορει να γινει σωματικα η και πνευματικα. Μια μονο σωματικη ενωση μπορει να ειναι κινδυνος για τη σωστη αγαπη αν ο ανθρωπος δεν ειναι αρκετα δυνατος και η αγαπη που δινει μετατραπει σε αγαπη που απαιτει.
Η πνευματικη αγαπη ομως ειναι και θα μεινει θεικη και δεν θα μπορεσει ποτε να κατεβασει εναν ανθρωπο, αφου αυτη η αγαπη ειναι συγχωνευση των ψυχων, ενωση για την αυξηση πνευματικης δυναμης. . . Αυτη η αγαπη συμφωνει με το θεικο θελημα αφου προωθει την ψυχη, γιατι η λαχταρα και των δυο ψυχων ειναι στραμμενη προς τα πανω και θα διανυσουν το δρομο μαζι. Αλλα παντα πρεπει η σωματικη αγαπη να θυσιαστει σε αυτη την πνευματικη, δηλ. πρεπει η λαχταρα του κορμιου να ξεπεραστει, πρεπει ο ανθρωπος να θελει μονο να δινει, ποτε ομως να κατεχει. Πρεπει να ειναι προθυμος να κανει θυσια αν μπορει ετσι να βοηθησει τον αλλο. Πρεπει να πολεμα τον εαυτο του για να μεινει η αγαπη του μια σωστη, μια θεικη αγαπη, για να μεινει καθαρα πνευματικη αγαπη που σηκωνει τον ανθρωπο στα υψη.
Ανιδιοτελης αγαπη για τον πλησιον αποδεικνυει παντα τη σωστη αγαπη, και οσον καιρο η αγαπη δυο ανθρωπων αποτελειται απο ανιδιοτελη υπηρεσια ειναι θεικη και ευλογημενη απο τον Θεο. . . Αφου δημιουργησε τους ανθρωπους τον ενα για τον αλλο, τους οδηγησε κοντα για να ανεβουν μαζι προς ταυψη, και θα ευλογησει τον καθε δεσμο που βασιστει στην καθαρη, λυτρωτικη, θεικη αγαπη. . . Αλλα πρεπει να προστατεψουν αυτη την αγαπη ως το πιο ιερο αγαθο, για να μεινει καθαρη και θεικη μεχρι το τελος της ζωης. . . Αμην
Παράκληση στα φωτεινά όντα σε πνευματική ανάγκη. . .
Οι ψυχες που βρισκονται σε πνευματικη ενδεια ειναι περιστοιχισμενες απο καλες και κακες δυναμεις, και για αυτο δεν χρειαζονται να απελπιστουν, οπως επισης δεν πρεπει να ειναι αδιαφορες, για να μην πετυχουν οι κακες δυναμεις τον ελεγχο πανω τις. Το παλεμα των πνευματικων δυναμεων για την ψυχη δεν μεινωνεται, και μολις μεσω αδυναμιας της θελησης του ο ανθρωπος μονος του ευνοει τις κακες δυναμεις, η ψυχη ομως συμφωνα με τη φυση της επιδιωκει το φως, θα βρεθει σε αναγκη, η οποια θα ειναι συναμα προειδοποιηση και παραινεση των καλων δυναμεων. Αφου αυτη η αναγκη θα πρεπει να προκαλεσει την ψυχη να στραφει στις καλες δυναμεις για βοηθεια, κατι που δεν θα εκανε ποτε αν γλιτωνε την αναγκη. Αφου τα φωτεινα οντα μπορουν να συμπαραστεκονται στην ψυχη μονο τοτε που τα επικαλεστει. . . Δεν μπορει να ανατραπει αυτος ο θεικος νομος.
Η αγαπη των οντων του φωτος ειναι τοσο μεγαλη ωστε ειναι παντα προθυμα για βοηθεια και θα βοηθουσαν καθε ψυχη που εχει αναγκη. Αλλα η δυναμη των φωτεινων οντων ειναι τοσο ισχυρη ωστε μπορει να υπερνικησει, δηλ. να καθαρισει οποιαδηποτε σκοτεινη δυναμη, κι επομενως δεν θα μπορουσε ποτε να υπαρχει πιεσμενο παιδι της γης αν ο Θεος δεν ειχε δωσει αυτο το νομο οτι η βοηθεια των φωτεινων οντων εξαρταται απο την παρακληση του ανθρωπου. Τετοια παρακληση ομως θα στειλει στα υψη μονο ο ανθρωπος που νιωθει αισθητα την ενδεια της ψυχης. Και αφου η μεταδοση της δυναμης απο το πνευματικο βασιλειο στον ανθρωπο ειναι απαραιτητη για να ωριμασειη ψυχη του, πρεπει αυτη να βρεθει σε αναγκη οσο κινδυνευσει μεσω αδυναμιας της θελησης να πεσει θυμα στις κακες δυναμεις.
Επομενως πρεπει ο αγωνας αναμεσα στο φως και στο σκοταδι για την ψυχη και να εχει αισθητο αποτελεσμα για τον ανθρωπο για να δραστηριοποιηθει, δηλ. να προκληθει στο να ζητησει δυναμη, αλλιως η ψυχη δεν θα μπορουσε ποτε να προχωρησει στην αναπτυξη της. Η ενδεια της ψυχης ειναι αρα αναποφευκτη οσο ο ανθρωπος δεν παραλαβαινει ακομα τη δυναμη του Θεου μεσω εξαιρετικης δραστηριοτητας αγαπης. Ανθρωπος που ασκει παντα την αγαπη θα βρεθει μονο σπανια σε ψυχικες αναγκες γιατι τα οντα του φωτος μπορουν συνεχεια να επιδρουν πανω του και δεν ειναι πια δεσμευμενα απο το θεικο νομο, αφου ο ανθρωπος που ασκει την αγαπη εχει γκρεμισει καθε φραγμο ετσι ωστε η δυναμη απο τον Θεο μπορει να του μεταδιδεται συνεχως.
Και για αυτο ενας ανθρωπος που βρισκεται σε ψυχικη αναγκη θα πρεπει να προσπαθησει να δωσει αγαπη. Με αυτον τον τροπο διαλυει την επιρροη των κακων οντων, και μαζι με την προσευχη για δυναμη και συμπαρασταση θα ανακουφισει συντομο την ψυχικη αναγκη, αφου οι δυναμεις του φωτος θα ειναι και παλι νικητες και θα μπορεσουν τοτε να δωσουν αφθονα στην ψυχη. Η ενεργεια αγαπης και η προσευχη διορθωνουν καθε αδυναμια. . . ο ανθρωπος γινεται υπερνικητης των δυναμεων που θελουν να του κανουν ζημια, επιδιωκει εθελοντικα το φως και αποφευγει το σκοταδι. . . η θεληση του ενισχυθηκε μεσω του πειρασμου μολις του εχει αντισταθει.
Και η καθε νικη ειναι ενα βημα προς τα υψη. Ο ανθρωπος που με σοβαροτητα επιδιωκει τον Θεο θα βγει νικηφορος απο καθε πειρασμο. Αλλα και αυτος θα ενοχληθει απο σκοτεινες δυναμεις μολις επιτρεψει στιγμες αδυναμιας της θελησης μεσα του. Μπορει ομως παντα να ειναι σιγουρος για τη συμπαρασταση των φωτεινων οντων που θα ακουσουν την παρακληση του για δυναμη και που ειναι παντα προθυμα να τον βοηθησουν. . . Αμην
3315 (2.11.1944)
Εξόφληση της ενοχής των αμαρτιών μέσω των παιδιών και των παιδιών των παιδιών. . .
Το αποτελεσμα της αμαρτιας ειναι και η τιμωρια της. Πρεπει να το καταλαβουμε ετσι οτι απο καθε αμαρτια προκυπτει μια συνεπεια, η οποια εχει βλαβερο αποτελεσμα πανω στον αμαρτωλο, και για αυτο μπορει να γινει λογος για δικαια τιμωρια. Αυτη η τιμωρια ομως τοτε δεν επιβληθηκε στον ανθρωπο απο το Θεον, αλλα ο ιδιος την προκαλεσε γιατι εδωσε την αμεση αφορμη. Υπαρχει ομως και η περιπτωση οπου το αποτελεσμα της αμαρτιας θελει περισσοτερο χρονο ωσπου να εμφανιστει, αλλα θα ερθει αναποφευτκα, μονο που τοτε δεν θα πληξει τον ιδιο τον ανθρωπο αλλα τα παιδια και τα παιδια των παιδιων, ωστε δηλ. εκεινα θα πρεπει να αντεξουν μια τιμωρια που προκληθηκε μερικες γεννιες προηγουμενα.
Ειναι αυτο φαινομενικα μια αδικια του Θεου, αλλα σε τετοια περιπτωση προκειται παντα για ψυχες που για την ωριμανση τους χρειαζονται ιδιαιτερα δυσκολες συνθηκες ζωης και που για την πορεια της ζωης τους επελεξαν ιδιαιτερα δυσκολες συνθηκες ζωης. Υπομενουν κατα καποιον τροπο αδικη δυστυχια και σχετιζονται πνευματικα με τις ψυχες εκεινων που ευθυνονται για αυτη τη δυστυχια. Επηρεαζονται απο αυτες της ψυχες για να εξοφλησουν μια ενοχη που τις ακολουθησε στον αλλο κοσμο και η εξοφληση της οποιας θα απαιτουσε υπερβολικο χρονο στον αλλο κοσμο. Και ο Θεος αποδεχεται την εξιλεωση των παιδιων και των παιδιων των παιδιων. . .
Αν ο ανθρωπος μπορει μονος του να εξοφλησει την ενοχη του στη γη υπαρχουν για αυτο αμετρητες δυνατοτητες, δηλ. πρεπει ο ανθρωπος να αντιμετωπισει τις συνεπειες της αμαρτιας. Τοτε θα πρεπει κατα καποιον τροπο να υπομεινει την ιδια μοιρα την οποια προκαλεσε σε αλλους. . . Θα πρεπει να κουβαλησει τη δυστυχια που προξενησε σε αλλους. Παντα οι συνεπειες της αμαρτιας θα πληξουν και παλι τον ιδιο, και δεν θα μπορεσει να τις αποφυγει. Αλλα τοτε θα γλιτωσει τους απογονους απο ολα αυτα τα βασανα για τα οποια ευθυνεται αυτος. Αν ομως μπαινει στον αλλο κοσμο μαζι με αυτη την ενοχη δεν θα βρει την ηρεμια του ωσπου να εχει πεισει μεσω διανοητικης επιρροης τους ανθρωπους στη γη με τους οποιους συνδεεται στενα να πληρωσουν για την καποτε αμαρτια του στη γη, κατι που τοτε θα επιφερει σε εκεινους μια μοιρα στη γη μεσα στην οποια θα ειναι ευδιακριτες οι αμαρτιες των πατερων.
Ο Θεος αποδεχεται την εξιλεωση αμαρτιων απο παιδια και παιδια των παιδιων για να ξυπνησει μεσα στους ανθρωπους το αισθημα ευθυνης οσο υποτιμησουν το μεγεθος μιας ενοχης. . . Οι αμαρτωλοι υποφερουν απο υπερμετρα βασανα στον αλλο κοσμο οταν βλεπουν τους ανθρωπους στη γη να πληρωνουν για την ενοχη τους, και για αυτο η ενοχη πληρωνεται διπλασια και αναλογα εξοφλειται πιο γρηγορα, οπως αντιθετα ενας ανθρωπος που ξερει για τις αμαρτιες των πατερων του δεν θα κουβαλησει τοσο δυσκολα την τιμωρια γιατι του φαινεται δικαια, και η ψυχη του ωριμαζει πιο γρηγορα στη γη με αυτον τον τροπο.
Ωστοσο ειναι παρα πολυ ευκολο για εναν αμαρτωλο να απελευθερωθει απο την ενοχη του οσο με βαθια πιστη στον Ιησου Χριστο Του τη βαλει στα ποδια Του, οσο Του ζητησει εντονα τη συγχωρεση, αφου πριν τη μετανοιωσε ειλικρινα και προσπαθησει να βελτιωθει. . . Τοτε οι συνεπειες των αμαρτιων του δεν θα εμφανιστουν, δεν θα χρειαστει να φοβηθει οτι η ενοχη του θα πρεπει να εξοφληστει απο τους απογονους του. . . Θα απελευθερωθει απο την ενοχη του, γιατι ο Ιησους Χριστος πεθανε στο σταυρο για τις αμαριες των ανθρωπων. . . Αμην
Διαφορετικές σφαίρες στο πνευματικό βασίλειο. . .
Αμεσως μετα το θανατο του κορμιου η ψυχη εγκαταλειπει το κορμι και αιωρειται προς το πνευματικο βασιλειο, το οποιο, αναλογα με την κατασταση ωριμοτητας, μπορει να ειναι κοντα η και πολυ μακρια απο τη γη. Δεν πρεπει κανεις να το καταλαβει αυτο αναφερωμενο στο χωρο μεν, αλλα η αποσταση προκυπτει απο τη διαφορετικοτητα των σφαιρων που ολες ανηκουν στο πνευματικο βασιλειο γιατι βρισκονται περα απο κι εκτος του γηινου υλικου κοσμου, και η ψυχη που ειναι ακομα ανωριμη πρεπει να διανυσει πολυ δρομο ωσπου να φτασει στις φωτεινες σφαιρες. Ωστοσο μια ωριμη ψυχη βρισκεται σε εκεινες τις σφαιρες αστραπιαια μετα το θανατο του κορμιου της, αφου δεν χρειαζεται ουτε χρονο ουτε χωρο για να ξεπερασει την αποσταση απο τη γη στις φωτεινες σφαιρες. Τις αρκει μονο η δυναμη την οποια η κατασταση ωριμοτητας της εχει αποφερει.
Οι ατελεις ψυχες αντιθετα δεν μπορουν να αποχωριστουν τοσο γρηγορα απο τη γη, πρωτα γιατι δεν εχουν τη δυναμη να ανυψωθουν και δευτερα γιατι με τις αισθησεις τους ειναι ακομα δεμενες στα γηινα πραγματα. Δεν θελουν να φυγουν απο τη γη και αρα μενουν πολυ καιρο κοντα στη γη, τις περισσοτερες φορες στην περιοχη στην οποια ανηκαν κατα τη διαρκεια της ζωης τους. Συνεπως δεν νιωθουν αμεσως την αλλαγη απο το επιγειο στο πνευματικο βασιλειο. Αφου ο τοπος διαμονης τους τους φαινεται ακομα γηινος, και συχνα οι ψυχες δεν εχουν την επιγνωση οτι δεν εχουν πια τη σωματικη τους ζωη. Αλλα τις παραξενευει πως δεν μπορουν πια να συναπτουν επαφη με τους ανθρωπους στη γη, πως αυτοι δεν τις ακουν και τις περνουν απροσεκτες.
Και αυτη η περισταση τις κανει σιγα σιγα να καταλαβουν την κατασταση τους, να καταλαβουν οτι δεν βρισκονται πια στη γη αλλα στο πνευματικο βασιλειο. Οσο η ψυχη εχει ακομα εγκοσμια αντιληψη δεν ειναι ικανη να φυγει απο αυτη την περιοχη. Ειναι ακομα δεμενη στη γη, και αυτο ειναι για αυτην βασανιστικη κατασταση γιατι της ειναι αφταστο ο,τι λαχταρα η πιστευει πως κατεχει. Και θα πρεπει τοτε σιγα σιγα να ξεπερασει την επιθυμια για επιγεια αγαθα. Μονο οταν το εχει πετυχει απομακρυνεται ολο και περισσοτερο απο τη γη, οι σφαιρες παιρνουν διαφορετικη μορφη, το ματι δεν βλεπει πια γηινες αλλα μονο πνευματικες δημιουργιες, αναλογα με την κατασταση ωριμοτητας της ψυχης, δηλ. το πνευματικο ματι της ψυχης ειναι ικανο να βλεπει πνευματικα πραγματα, τα οποια το ατελες ον δεν μπορει να βλεπει παρολο που υπαρχουν.
Αν ομως μια πιο ωριμη ψυχη φευγει απο τη γη μπορει αμεσως να διακρινει το περιβαλλον στο πνευματικο βασιλειο, γιατι το πνευματικο ματι εχει αυτη την ικανοτητα λογω της ψυχικης ωριμοτητας. Τετοια ψυχη επισης θα αναγνωρισει τις ψυχες τις οποιες συναντα στον αλλο κοσμο, ενω αντιθετα οι ανωριμες ψυχες δεν εχουν αυτη την ικανοτητα, δηλ. αναγνωριζουν μονο τις ψυχες που πορευονται επισης στο σκοταδι, που αρα βρισκονται στην ιδια ατελη κατασταση. Αλλα τα φωτεινα οντα τους ειναι αορατα, και ακομα και αν τις πλησιαζουν με καλυμμενο το φως τους δεν τα αναγνωριζουν. . .
Το πνευματικο ματι ανοιγει μονο σε συγκεκριμενη κατασταση ωριμοτητας. Τοτε ομως υπαρχει και φως γυρω απο τις ψυχες, ενω πνευματικο σκοταδι περιστοιχιζει τις ψυχες που δεν μπορουν να βλεπουν τιποτα γιατι η πνευματικη τους οραση ειναι ακομα κλειστη. Επιγεια πραγματα αντιθετα τους παρουσιαζονται ορατα μπροστα στα ματια αναλογα με την επιθυμια τους. Προκειται ομως μονο για αυταπατες που δεν υπαρχουν πραγματικα αλλα εμφανιζονται μοναχα μεσω της επιθυμιας της ψυχης για να διαλυθουν σαν σκιες μολις η ψυχη θελει να τα πιασει και να τα χρησιμοποιησει, αφου απο την παροδικοτητα τους θα πρεπει να καταλαβει η ψυχη οτι θα επρεπε να επιδιωξει κατι ανωτερο απο ο,τι επιγεια εφημερα αγαθα.
Επομενως οσον καιρο η ψυχη λαχταρα ακομα τετοια, δεν θα την πλησιασουν φωτεινα οντα, αφου οι ψυχες με εγκοσμια αντιληψη δεν δινουν προσοχη στα λογια των φωτεινων οντων οταν αυτα ερχονται καλυμμενα για να τους φερουν το Ευαγγελιο. Και αυτες μπορουν να βοηθηθουν μονο μεσω της προσευχης ενος ανθρωπου, μονο τοτε αποστρεφονται απο την υλη και ψαχνουν αντικατασταση στο πνευματικο βασιλειο. Ερχονται να τους βρουν οντα που ειναι προθυμα για βοηθεια, τα οποια τις διδασκουν και τους δειχνουν το δρομο προς τα υψη.
Και οσο πιο προθυμα αποδεχτουν τα δασκαλεματα των οντων του φωτος, τοσο πιο γρηγορα θα ανοιξει το πνευματικο τους ματι και θα αφησουν το σκοταδι πισω τους. . . θα μπουν σε σφαιρες οπου μπορουν να παραλαβαινουν και να χαριζουν φως. Θα εχουν διανυσει το δρομο που μπορει να θελει λιγο αλλα και παρα πολυ καιρο, αναλογα με την επιμονη με την οποια η ψυχη επιδιωκει τα υλικα αγαθα, τα οποια τη δενουν στη γη ωσπου να εχουν ξεπεραστει. Και τοτε οι ψυχες μπορουν να μυηθουν στην καθαρη αληθεια απο τα φωτεινα οντα, για να μπορεσουν να ενεργησουν στον αλλο κοσμο για τη βασιλεια του Θεου μοιραζοντας τις γνωσεις σε ψυχες που τις εχουν αναγκη, που βαδιζουν ακομα στο σκοταδι του πνευματος. . . Αμην
3318 (4. k. 5.11.1944)
Βίαιη φωνή του Θεού. . .
Το τέλος του αγώνα. . .
[Δεν μετεφρασα ολοκληρο αυτο το μηνυμα γιατι περιεχει πολλες επαναληψεις θεματων που εξηγηθηκαν σε προηγουμενα μηνυματα. σημειωση της μεταφραστριας]
(. . .)
Και ο Θεος θα τιμωρισει τους ανθρωπους με το ιδιο που κανουν και αυτοι. . . μονο που το εργο καταστροφης Του θα ειναι ακομα πιο τεραστιο, για να Τον αναγνωρισουν. Αφου και το πνευματικο εξοργιζεται, το οποιο, ακομα ανελευθερο, ξεριζωνεται απο τη θεικη ταξη και νιωθει αυτη την κατασταση ως βασανιστικη, αφου παρολο που απελευθερωθηκε μεσω της ανθρωπινης θελησης δεν μπορει να απολαυσει την ελευθερια του, γιατι δεν προκειται για την ελευθερια της τελειοτητας, αλλα παρθηκε στο πνευματικο η δυνατοτητα μιας δραστηριοτητας, και για αυτο εξοργιζεται. Και θα ενεργησει οπου θα του παρουσιαστει η ευκαιρια. Προπαντος ομως θα συνδεθει με το ακομα φυλακισμενο πνευματικο και θα προσπαθησει να το παρακινησει επισης στην ανατιναξη του περιβληματος του, στο οποιο θα το βοηθησει.
Με αυτον τον τροπο προσπαθει να καταναγκασει τον ανθρωπο να ασχοληθει παλι δημιουργηκα για να εχει ξανα τη δυνατοτητα να εγκατασταθει σε καινουργια δημιουργηματα για να μπορεσει να συνεχισει την πορεια αναπτυξης. Και ο Θεος δεν εμποδιζει το πνευματικο που απελευθερωθηκε μεσω της ανθρωπινης θελησης, καθως δινει τη συναινεση Του οσο η υλη στο εσωτερικο της γης κινηθει, οσο το πνευματικο επιδιωξει το φως και προσπαθησει να ανατιναξει το περιβλημα του. Για συντομο χρονικο διαστημα ο Θεος αποσυρει το θελημα Του, αφηνει τη βουληση του πνευματικου ελευθερη, κατι που ομως σημαινει εργο καταστροφης τεραστιας διαστασης γιατι αυτο το πνευματικο ειναι ακομα τελειως ανωριμο.
(. . .) Αμην
3319 (5.11.1944)
Η λύτρωση της ύλης. . .
Απραξία. . .
Δραστηριότητα. . .
Ο,τι υπηρετει τη διατηρηση του κορμιου θα ωριμασει συναμα πνευματικα, αφου εκπληρει το σκοπο που του ανατεθηκε κι επομενως πηγαινει το δρομο της ανοδικης αναπτυξης. Και για αυτο σε καθε αντικειμενο, σε καθε υλικο πραγμα ανατεθηκε ενα καθηκον. Και αυτο το καθηκον πρεπει μαλιστα να ειναι επικερδες, πρεπει να σημαινει εργο αγαπης για το δημιουργικο εργο στο οποιο το αντικειμενο εφαρμοζεται. Πρεπει να ειναι αναγκη αυτα τα αντικειμενα για τη διατηρηση αλλων δημιουργικων εργων, τοτε μπορει να γινει λογος για υπηρετικο σκοπο της υλης. Και θα πρεπει ο ανθρωπος να προωθει την ωριμανση του πνευματικου μεσα στην υλη συμβαλλοντας στην αναμορφωση εκεινης σε χρησιμα αντικειμενα, δημιουργωντας και διαμορφωνοντας αναλογα με τις ικανοτητες του, κατασκευαζοντας πραγματα που υπηρετουν τον συνανθρωπο η αλλα δημιουργικα εργα αναλογα με τη φυση τους.
Ο ανθρωπος ο ιδιος θα πρεπει να ειναι δραστηριος με υπηρετικη αγαπη για τον πλησιον και θα πρεπει επισης να βοηθα την υλη να υπηρετησει, για να γινει γενικη διαδικασια λυτρωσης, η οποια παντα προυποθετει υπηρετικη δραστηριοτητα. Και πρεπει τα παντα να βασιζονται στην αγαπη. Αφου μολις δημιουργηθει κατι που θα βλαψει τον συνανθρωπο η αλλα δημιουργικα εργα, το πνευματικο δεν λυτρωνεται αλλα καταναγκαζεται σε αντιθετες στον Θεο πραξεις και δεν μπορει ποτε να εξελιχτει ανοδικα, αλλα θα πρεπει μετα την ελευθερωση απο τη μορφη εκ νεου να ζωντανεψει μια ιδια μορφη τοσον καιρο ωσπου αυτη η μορφη θα εχει εκπληρωσει το υπηρετικο της σκοπο. . .
Αυτο σημαινει πιο μεγαλη διαμονη μεσα σε ενα περιβλημα, η οποια θα ειναι βασανο για το πνευματικο. Και το πνευματικο θα εκδικηθει τον ανθρωπο που δημιουργησε τη μορφη για να προκαλεσει ζημια στους συνανθρωπους. Θα παρει εκδικηση με τους πιο διαφορετικους τροπους, αλλα παντα θα πιεσει περισσοτερο την ψυχη απο ο,τι το κορμι. Ο ανθρωπος θα βυθιστει πνευματικα στα βαθη του σκοταδιου, οπως αντιθετα ενας ανθρωπος που βοηθα πολλη υλη να υπηρετησει κι ετσι συμβαλλει στη λυτρωση της υποστηριζεται στην πνευματικη του προσπαθεια απο το πνευματικο πουαπελευθερωθηκε μεσω ανθρωπινης βοηθειας.
Μπορει ο ανθρωπος να συμβαλλει πολυ στη λυτρωση της υλης. Βρισκει ομως και ο ιδιος συμπαρασταση απο αυτη στην αναπτυξη του. Αφου παρα πολλη υλη εξαρταται απο τη βοηθεια του ανθρωπου, περιμενει την επεξεργασια, την αναμορφωση σε χρησιμα αντικειμενα, μεσα στα οποια το πνευματικο θα μπορεσει να εκτελεσει το υπηρετικο του καθηκον, οπως ειναι ο προορισμος του. Για αυτο μια τακτικη δραστηριοτητα, μια μονιμη αξιοποιηση της υλης παντα θα φερει την ευλογια μεσα της, οπως η απραξια δεν ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου, αφου ο ανθρωπος δεν εκπληρωνει το σκοπο του, δεν υπηρετει με αγαπη. . .
Ενας αργοσχολος δεν νιωθει μεσα του αγαπη, αλλιως η αγαπη θα τον παροτρυνε στη δραστηριοτητα. Και δεν θα αποκτησει πνευματικες επιτυχιες, γιατι τετοιες καταφερνει μονο η αγαπη. . . η αγαπη για το συνανθρωπο, που εκφραζεται με υπηρετικο τροπο. Το καθε δημιουργικο εργο εχει υπηρετικο καθηκον, αν και το πνευματικο υπηρετει μεσα του σε καταναγκαστικη κατασταση. Του ανθρωπου ομως του εναποκειται να ασχοληθει υπηρετικα, αλλα εχει αμετρητες ευκαιριες να συμβαλει στη διατηρηση των δημιουργικων εργων, οπως εχει επισης αμετρητες ευκαιριες να ειναι χρησιμος για το συνανθρωπο. Και αρα μπορει να εκφρασει την αγαπη του, μπορει να ειναι δραστηριος δημιουργικα και διαμορφωτικα και να κατασκευασει αμετρητα πραγματα που θα εκπληρωσουν υπηρετικο σκοπο. . . Μπορει να συμβαλει στην αναπτυξη του πνευματικου που ειναι ενσαρκωμενο μεσα στις μορφες που δημιουργησαν τα χερια του, και αυτο το πνευματικο θα του ειναι ευγνωμων αιωνια. . . Αμην
Η τελευταία Κρίση. . .
Τιμωρία των αμαρτιών και πράξη χάριτος. . .
Φοβος και τρομος θα κυριεψουν τους ανθρωπους εν οψει του τελους και της αδυναμιας τους, αφου εκτος απο στους λιγους πιστους στον Θεο τους λειπει σε ολους η πιστη σε ενα γεματο αγαπη, σοφο και παντοδυναμο Θεο, σε μια συνεχηση της ζωης μετα το θανατο και σε ενα πνευματικο βασιλειο. Πιστευουν μονο ο,τι βλεπουν και βλεπουν την καταστροφη εκεινου, κι επομενως η κατασταση τους ειναι ανελπιδη. Υπερτιμησαν την επιγεια ζωη, και τωρα καταλαβαινουν την αδυναμια τους να την παρατεινουν εστω και για μια ωρα, και η ατελεια των ψυχων τους φοβεριζει πολυ, αφου φοβουνται το θανατο. Νιωθουν ασυνειδητα οτι η ψυχη κοντευει να μπει σε παρα πολυ βασανιστικη κατασταση, οτι για την ψυχη δεν υπαρχει κατασταση ανυπαρξιας, και με την ελλιπη ψυχικη τους ωριμοτητα πρεπει να φοβουνται το τελος η να φτασουν στην πιστη. . .
Ο πιστος ανθρωπος περιμενει το τελος με ηρεμια αφου ξερει οτι ειναι προστατευμενος οσο ζει στη γη. . . και ουτε η ζωη μετα το θανατο δεν τον φοβεριζει αφου ειναι για αυτον η πραγματικη ζωη, η οποια του ηταν ο σκοπος και ο στοχος της επιγειας ζωης. . . Αλλα η τελευταια εποχη θα ειναι τρομερη, αφου ολες οι δυναμεις του σκοταδιου θα ενωθουν και θα λυσσομανησουν εναντια στο φωτεινο στη γη για να το τραβηξουν κατω στο σκοταδι. Και οι πιστοι θα ερθουν σε πολυ δυσκολη θεση, απο την οποια ο θανατος θα τους φανει σαν λυτρωση. Και για αυτο θα λαχταρουν τις τελευταιες ωρες, θα περιμενουν ψυχραιμα την ανακληση απο αυτη τη γη και θα ελπιζουν οτι θα ερθει ο Κυριος πριν την τελευταια Κριση. Και απο αυτα θα αντλησουν τη δυναμη για την αντισταση. . .
Αλλα ο Σατανας θα λυσσομανησει ωσπου να εχει ερθει η τελευταια ωρα. . . Οι ανθρωποι θα ξεπερασουν ο ενας τον αλλο στις θηριωδιες και θα λαβουν ανακουστα μετρα εναντια στους πιστους. . . Τοτε θα τους προφτασει η Κριση. . . Φλογιες θα πεταξουν απο τη γη και θα φανε ο,τι πιασουν. Και οι ανθρωποι θα δουν το θανατο μπροστα στα ματια τους, τον οποιο δεν θα μπορεσουν να αποφυγουν. Αλλα η αναγκη και ο φοβος τους δεν θα αντισταθμισουν το μεγεθος των αμαρτιων με τις οποιες φορτωθηκαν στην εποχη του διωγμου των πιστων στον Θεο, αφου το ποτηρι ξεχειλησε και μπορει να εξοφληθει μονο μεσω φυλακισης στη στερεη υλη, ωστε το οντοδες θα εξοφλησει μεσα της την ενοχη μεσω μακριας διαρκειας φυλακισης.
Και κανενας ανθρωπος δεν θα γλιτωσει τη μοιρα του, την οποια μονος του δημιουργησε μεσω του τροπου ζωης του. . . Ο φοβος και ο τρομος θα ειναι υπερμετροι για τους ενοχους. . . η μακαριοτητα εν οψει του ερχομου του Κυριου αναλογη για τους πιστους, και ολα τα δεινα στη γη θα τελειωσουν για πολυ καιρο. Δεν μπορουν οι ανθρωποι να φανταστουν το γεγονος που θα διαδραματιστει κατα τη Δευτερη Παρουσια. Η εξουσια του Θεου θα τιμωρησει ολο το ανυποτακτο. . . Ο ιδιος ο Σατανας θα δεθει και μαζι του ολες οι δυναμεις που τον υπηρετουσαν. Και η γη σε εκεινη την εποχη θα ειναι ενα μερος των ζωντανων διαβολων, πληρως στην εξουσια του κυριου τους. . . Ομως οχι καταναγκαστικα αλλα εθελοντικα τον ακολουθησαν και για αυτο και ολοι οι εχθροι του Θεου, οι οποιοι τοτε θα νιωσουν την οργη του Θεου. . .
Θα πρεπει να πληρωσουν για τον αμαρτωλο χαρακτηρα τους, θα πρεπει να επωμιστουν ανειπωτα βασανα γιατι βρισκονται σε εσχατη αποσταση απο το Θεο και αυτο σημαινει πληρη αδυναμια και πιο σκληρη φυλακιση, μια κατασταση που ειναι αφανταστα βασανιστικη για το καποτε γεματο δυναμη πνευματικο που μπορουσε να κινειται ελευθερα, αφου δεν θα χασει την επιγνωση της υπαρξης. Και ωστοσο και αυτη η πραξη της φυλακισης μεσα στην πιο στερεη υλη ειναι πραξη χαριτος του Θεου για να βοηθησει αυτο το πνευματικο να απελευθερωθει, για να του δωσει τη δυνατοτητα να πετυχει ξανα την αρχικη κατασταση. Αλλα το μεγεθος της ενοχης των αμαρτιων θα καθορισει και το βαθμο των βασανων. Θα ειναι τα βασανα μαλιστα μια τιμωρια, μια εξιλεωση για τις αμαρτιες, αλλα συναμα ενα μεσο για τη βελτιωση, ενα μεσο για τη μετατροπη του εντελως μακρια απο τον Θεο πνευματικο σε οντα που θα επιδιωξουν τον Θεο.
Αν τοτε ο Θεος θελει να δωσει στο οντοδες την ευκαιρια να επιστρεψει σε Αυτον, θα πρεπει το οντοδες να νιωσει τα βασανα της αποστασης απο Εκεινον για να αλλαξει εθελοντικα και να στραφει και παλι στον Θεο. Στην αρχη μεν ειναι τοσο ανυποτακτο που δεν βρισκει αυτη τη θεληση, και για αυτο η διαμονη στη στερεη υλη θελει ατελειωτους καιρους. Αλλα ο Θεος ξερει ποτε η εμμονη της θελησης αρχιζει να μειωνεται και χαλαρωνει τοτε το περιβλημα του πνευματικου, και τοσο πιο γρηγορα οσο πιο υποχωρητικο αποδεικνυεται το πνευματικο μεσα στη μορφη. Ειναι αυτος ο μονος δρομος στο οποιο το πνευματικο μπορει να φτασει ξανα στην κατασταση της ελευθερης θελησης, η οποια τοτε θα το βαλει και παλι μπροστα στην αποφαση. Αφου αυτη πρεπει οπωσδηποτε να παρθει σε πληρη ελευθερια βουλησης. Αρα και η ερχομενη Κριση θα ειναι μονο μια πραξη για την ανακτηση του πνευματικου, αν και συνδεθει με σκληρη εξιλεωση για το βαθμο των αμαρτιων με το οποιο οι αθρωποι θα φορτωθουν τον τελευταιο καιρο πριν το τελος.
Μια ανοδικη αναπτυξη, δηλ. αλλαγη της βουλησης πανω σε αυτη τη γη δεν υπαρχει πια, και για αυτο θα τερματιστει καθε ζωη. Θα αρχισει ξανα μια εποχη δεσμου με τον Θεο και αθωοτητας για τους λιγους τους οποιους ο Θεος θα αφαιρεσει πριν απο τη γη, τους οποιους καθορισε για την αναπαραγωγη του ανθρωπινου γενους, αφου προηγουμενως θα εχει παρθει η σωματικη ζωη σε ολους τους αλλους ανθρωπους, οι οποιοι επομενως δεν θα μπορεσουν πια να πιεσουν τους λιγους καλους, πιστους στον Θεο ανθρωπους. Αφου αυτο θα ειναι το τελος οτι ο Θεος θα χωρισει το καλο απο το κακο, οτι θα αμειψει τους καλους και θα τιμωρισει τους κακους. . . οτι οι πρωτοι θα μπορεσουν να ζησουν μια παραδεισενια ζωη στην καινουργια γη και οι τελευταιοι θα ειναι καταδικασμενοι σε ατελειωτη αιχμαλωσια. . . Αμην
3324 (10.11.1944)
Σφαίρες φωτός. . .
Αντάμωση. . .
Μακαριότητα. . .
Σαν φωτεινο συννεφο η ωριμη ψυχη θα ανυψωθει μετα το σωματικο της θανατο απο τη γηινη περιοχη στις σφαιρες του αλλου κοσμου, και τοτε θα εχει ξεπερασει καθε υλη, τοτε θα εχει απαλλαχτει απο καθε δεσμο, θα ειναι παλι αυτο που ηταν αρχικα, ελευθερο πνευμαμτικο ον γεματο φως και δυναμη. Ορατη και ευδιακριτη θα ειναι για το επισης ωριμο πνευματικο, το οποιο δηλ. ειναι ικανο να βλεπει πνευματικα, ενω μενει ανορατη για το ανωριμο πνευματικο, αρα δεν μπορει να αναγνωριστει απο εκεινο. Και για αυτο δεν μπορουν να ξανασυναντηθουν το ωριμο και το ανωριμο πνευματικο, δηλ. ψυχες που αποβιωσαν απο τη γη και που μπηκαν στον αλλο κοσμο σε διαφορετικη κατασταση ωριμοτητας ωσπου το ατελες πνευματικο να εχει πετυχει ενα συγκεκριμενο βαθμο ωριμοτητας που του ανοιγει τις φωτεινες σφαιρες.
Το ατελες πνευματικο αναγνωριζεται μεν απο τα οντα του φωτος, αφου αυτα βλεπον τα παντα, και τιποτα δεν τους ειναι κρυμμενο. Επομενως γνωριζουν και την καθε ψυχη που βρισκεται ακομα στο σκοταδι του πνευματος. Αλλα δεν μπορουν να αναγνωριστουν απο εκεινες. Ομως η λαχταρα των ψυχων να δουν τους αγαπημενους τους ειναι καμια φορα τοσο δυνατη ωστε ειναι κινητρο για την αναπτυξη στον αλλο κοσμο μολις η ψυχη εχει μπει στο σταδιο της επιγνωσης και ξερει για τη δυνατοτητα μιας ανοδου στο πνευματικο βασιλειο μεσω εμπρακτης αγαπης. Τοτε θα ειναι δραστηρια ασταματητα, διοτι η επιθυμια της για τις ψυχες με τις οποιες ειναι συνδεμενη την ωθει ακαταπαυστα στα υψη. Αφου αναγνωριζει τις ομοιες της και για αυτο ξερει οτι θα ξαναδει τους αγαπημενους της, και αυτη η επιγνωση της δινει δυναμη ξανα και ξανα, και αυτη η δυναμη της διοχετευεται απο ακριβως εκεινα τα οντα που ειναι ο στοχος της λαχταρας της. Μπορουν να διοχετευουν δυναμη στις ψυχες, αλλα χωρις να αναγνωριστουν απο εκεινες. Οταν τα φωτεινα οντα πλησιαζουν τις ψυχες για να τους δωσουν συμβουλες καλυπτονται γιατι οι ανωριμες ψυχες δεν μπορουν να ανδεξουν τη λαμπροτητα τους. Αυτες δηλ. βλεπουν οτι τις περιστοιχιζουν οντα, τα οποιο ωστοσο τους ειναι ξενα και τα οποια φαινομενικα δεν ανηκουν σε αλλη φωτεινη σφαιρα απο ο,τι οι ιδιες. Αλλα αφου τους βοηθουν με λογια και με εργα, οι ατελεις ψυχες τους ειναι ευγνωμονες και ειναι προθυμες να ακολουθησουν τις συμβουλες τους. Κι ετσι τα ωριμα οντα τραβουν κοντα τους τους αγαπημενους τους ωσπου να εχουν πετυχει ενα βαθμο ωριμοτητας οπου θα γινουν δεκτες του φωτος. Τοτε θα ειναι και ικανοι να βλεπουν πνευματικα, θα αναγνωρισουν το περιβαλλον τους, θα αναγνωρισουν τα φωτεινα οντα της ιδιας ωριμοτητας, και η μακαριοτητα τους θα αυξηθει συνεχεια γιατι θα μπορεσουν να ενωθουν με εκεινα, και τοτε με τη σειρα τους θα συμπαρασταθουν σε εκεινους που μαραζωνουν στο σκοταδι του πνευματος.
Μονο οταν εχει πετυχει το βαθμο ωριμοτητας που επιτρεπει την πνευματικη οραση η ψυχη ειναι ελευθερη απο καθε βαρος, αφου τοτε στεκεται και στο φως, στην επιγνωση της καθαρης αληθειας και μεσα στην αγαπη. Και η καθε δραστηριοτητα που εκτελει την κανει ευτυχισμενη, γιατι μονο η αγαπη την παρακινει σε αυτη και γιατι η δραστηριοτητα αγαπης παντα προκαλει μακαριοτητα. Η συγχωνευση με ψυχες της ιδιας ωριμοτητας, οι οποιες αλληλοσυμπληρωνονται στην πιο εντονη αρμονια ειναι η πραγματικη μακαριοτητα, αφου προκειται για την πιο εντονη αγαπη που ψαχνει και βρισκει την ενωση. Και η αγαπη παντα προξενει ευτυχια οσο ειναι προσανατολισμενη στο καθαρα πνευματικο, αφου θελει να δινει και οχι να διεκδικει.
Και ομως αυτη η αγαπη αποκορυφωνεται στη λαχταρα για τον Θεο, στην οριστικη ενωση μαζι Του. Και αυτη η λαχταρα εκπληρωνεται παντα, αφου το ον μπορει οποτεδηποτε να λαχταρησει τον Θεο, και μπορει και οποτεδηποτε να περιμενει να ικανοποιηθει η νοσταλγια του, αφου ο Θεος δινει ασταματητα, μοιραζει συνεχεια την αγαπη Του κι ετσι κανει τους κατοικους του πνευματικου βασιλειου τα πιο μακαρια οντα. . . Η μακαριοτητα τους ειναι αφανταστη, αφου φως και αγαπη γεμιζουν εκεινες τις σφαιρες οπου τα οντα μπορουν να ειναι κοντα στον Θεο, Που ειναι η αιωνια Αγαπη και το Ιδιο το Πρωταρχικο Φως. . . Αμην
3325 (11.11.1944)
Διοχέτευση του ρεύματος φωτός και δύναμης. . .
Το να ειναι κανεις κοντα στο Πρωταρχικο Φως σημαινει φως και δυναμη σε αφθονια. . . αφου το Πρωταρχικο Φως, η Ιδια η Αιωνια Αγαπη ακτινοβολει συνεχως φως και δυναμη, και δεκτες ειναι ολα τα οντα που μεσω της αγαπης εχουν βρει την ενωση με την Αιωνια Αγαπη. Ολα αυτα τα οντα ειναι κατακλυσμενα απο φως, αφου ολοκληρο το ειναι τους ειναι εξαγνισμενο πνευματικο που μπορει ανεμποδιστα να παραλαβαινει τον κατακλυσμο απο την αγαπη του Θεου. Συνεπως αυτα τα οντα ειναι επισης φως και δυναμη, και αφου παραλαβαινουν συνεχεια μοιραζουν και συνεχεια φως και δυναμη, γιατι αυτη ειναι η δραστηριοτητα τους στο πνευματικο βασιλειο να μεταδιδουν φως και δυναμη.??Και το ον θα ειναι παντα επιδεκτικο αναλογα με την πνευματικη του ουσια. . . Αφου αυτη η πνευματικη ουσια μπορει να παρουσιασει ποιοτητα πολλων ειδων, αναλογα με το βαθμο αγαπης στο οποιο στεκεται το ον. Καθαρη, ανιδιοτελης αγαπη ειναι η προυποθεση για να αγγιξει ενα ον η ακτινοβολια αγαπης του Θεου, αλλα ο κατακλυσμος απο φως και δυναμη μπορει να γινει με ατελειωτα πολλες βαθμιδες, αφου το ον μπορει να πετυχει ολο και μεγαλυτερη τελειοτητα, αρα να αφησει τη δυναμη της αγαπης του να ενεργησει ολο και πιο εντονα. Και για αυτο στην αιωνιοτητα δεν υπαρχει περιορισμος της μακαριοτητας, αλλα αυτη μπορει να αυξανεται, γιατι το ον μπορει να πλησιασει τον Θεο ολο και περισσοτερο και να πιαστει ολο και πιο εντονα απο την αγαπη Του.
Προκειται για μονιμη διοχετευση του ρευματος φωτος και δυναμης απο τον Θεο σε ολες τις σφαιρες του φωτος, και για ευνοητους λογους κοντα στην πρωταρχικη πηγη του ρευματος το φως και η δυναμη ειναι πιο ισχυρα, και για αυτο εκει ειναι πιο υψηλη η μακαριοτητα που προσφερει στα οντα και η παραλαβη και η μοιρασια. Αλλα τα φωτεινα οντα δεν εχουν καμια φιλαυτια, και για αυτο η μεταδοση του φωτος τα κανει εξαιρετικα μακαρια, αφου η αγαπη τους πρεπει να ειναι δραστηρια, κι επομενως παρεχει παντα στο πνευματικο που στεκεται σε χαμηλο βαθμο ωριμοτητας και επιδιωκει να ανεβει στα υψη. Η οριστικη ενωση με τον Θεο ειναι ο στοχος ολου του πνευματικου που στεκεται στην επιγνωση, αρα εχει ηδη βρει την εισοδο στις φωτεινες σφαιρες.
Για αυτο το λογο η μακαριοτητα της παραλαβης τα παροτρυνει ξανα και ξανα να βοηθησουν τους ανθρωπους που βρισκονται στο σκοταδι και που ακομα στερουνται οποιασδηποτε αγαπης και για αυτο μαραζωνουν στην εσχατη αναγκη.
Ειναι χωρις φως και χωρις δυναμη κι επομενως επισης χωρις μακαριοτητα, και για αυτο ευσπλαχνιζονται οι ψυχες του φωτος. Προσπαθουν να τους βοηθησουν ενημερωνοντας τους για την εξουσια και τη δυναμη της αγαπης, προσπαθωντας να τους παρακινησουν να βοηθησουν αλλες ψυχες που βρισκονται σε αναγκη. Αφου χωρις την αγαπη κανενας ανθρωπος δεν μπορει να γινει μακαριος, και χωρις την αγαπη καμια ψυχη δεν μπορει να εξαγνιστει, χωρις εξαγνισμο ομως δεν μπορει να λαβει φως. . .
Η αποστολη των φωτεινων οντων ειναι η συμμετοχη στο λυτρωτικο εργο του Χριστου, το οποιο ο Ιησους ξεκινησε στη γη, και το οποιο συνεχιζεται στο πνευματικο βασιλειο απο ολα τα οντα που ενωθηκαν μαζι Του μεσω της αγαπης. . . Αφου μονο οποιος εχει λυτρωθει μπορει να φτασει κοντα στον Θεο, μονο οποιος εχει λυτρωθει μπορει να παραλαβει την ακτινοβολια φωτος και δυναμης Του και για αυτο να γινει μακαριος. . . Αμην
3326 (11.11.1944)
Ο Θεός αποκαλύπτεται. . .
Υποσχέσεις. . .
Το θελημα Μου θα σας γνωστοποιηθει, που Μου αφοσιωθειτε και θελετε να Με υπηρετησετε. . . Αφου Εγω ο Ιδιος μιλαω σε σας, τωρα και παντοτε, οπως παντα μιλουσα στους ανθρωπους που μεσω ενεργειας αγαπης εκαναν τον εαυτο τους ικανο να ακουσουν τη φωνη Μου. Βρισκομουν αναμεσα τους μεσα στο λογο και θα βρισκομαι παντα μαζι με τους ανθρωπους μεσα στο λογο μεχρι τη συντελεια του κοσμου. Αφου αυτο υποσχεθηκα στους δικους Μου οτι θα τους αποκαλυφτω οσο Με αγαπησουν και τηρησουν τις εντολες Μου. . . οτι θα τους κατευθυνω στην αληθεια και οτι θα πρεπει να λαβουν το Πνευμα Μου. . .
Αλλα το Πνευμα Μου ειναι ο λογος Μου, το Πνευμα Μου ειμαι ο Ιδιος, κι επομενως ειμαι ο Ιδιος μαζι με εκεινους που Με αγαπουν και τηρουν τις εντολες Μου. Και για αυτο μπορουν να ακουν το λογο Μου κατευθειαν απο Μενα, αφου αποκαλυπτομαι μεσω της εσωτερικης φωνης και τους γνωστοποιω το θελημα Μου. Και με αυτον τον τροπο ακουγαν οι μαθητες Μου τη φωνη Μου. Ημουν μαζι τους στο λογο οταν ειχε εκτελεστει το λυτρωτικο Μου εργο. Με ακουγαν παρολο που δεν ημουν αναμεσα τους σωματικα, και κατεγραψαν το λογο γιατι αυτο ηταν το θελημα Μου. Σε πληρη καθαροτητα απεδωσαν ο,τι ειχαν ακουσει μεσω της εσωτερικης φωνης, αφου ο λογος Μου ηχουσε μεσα τους καθαρα και σαφως, ετσι ωστε παντοτε ηξεραν για το θελημα Μου.
Και αυτο το λογο διοχετευσαν στην ανθρωποτητα για να γνωστοποιηθει το θελημα Μου σε ολους, για να ακολουθησουν αυτο το θελημα και συνεπως να μπορεσουν να γινουν μακαριοι. Ο χρονος ομως δεν διατηρησε καθαρο και απαραμορφωτο αυτο το λογο Μου. Δεν ειναι ο λογος Μου ολα αυτα που παρουσιαζονται στους ανθρωπους ως τετοιος. Εγιναν αλλαγες μεσω προσθετου ανθρωπινου εργου, τις οποιες να χωρισουν απο την καθαρη αληθεια, απο το λογο που διοχετευτηκε στη γη απο Μενα ειναι δυνατον μονο για εκεινους που μονοι τους μπορουν να ακουν το λογο μεσω ενεργειας αγαπης και της βουλησης να Με υπηρετησουν. Ποτε ο λογος Μου δεν θα μπορεσει να παρελθει, παντα θα υπαρχει η καθαρη αληθεια, θα διατηρηθει μεχρι τους αιωνες των αιωνων. . .
Ανθρωπινο εργο ομως δεν εχει διαρκεια. . . Ο,τι επομενως πεσει θυμα στην ανθρωπινη θεληση καταστροφικοτητας, ο,τι μεσω διαταγων κι εντολων γινει αδυναμο και αναποτελεσματικο ειναι ανθρωπινη προσθηκη. Αφου ο,τι προερχεται απο Μενα ειναι αφθαρτο και θα αντεξει τα παντα. Εγω ομως επιδιωκω καθαρισμο εκεινων που παρουσιαζονται στους ανθρωπους ως ο λογος Μου και δεν ανταποκρινονται πια εντελως στο λογο που προερχεται απο Μενα, το οποιο οι μαθητες Μου ελαβαν απο Μενα. . . Και για αυτο διοχετευω ξανα το λογο Μου αμεσα στη γη, αποκαλυπτομαι εκ νεου κι εκλεγω και παλι τους μαθητες Μου, τους οποιους οδηγω σε ολη την αληθεια μεσω του Πνευματος Μου.
Αφου θα ειμαι παντα αναμεσα στους ανθρωπους μεσα στο λογο Μου και θα τους προσφερω το αρτο του ουρανου, και προπαντος τοτε που στερουνται τα αναγκαια και τους λειπει η πνευματικη τροφη, μια τροφη που θα πρεπει να ζωντανευει την ψυχη τους. . . Τοτε ανοιγω την πηγη απο την οποια εκρεει το ζωντανο νερο. Δινω τροφη και ποτο στους ανθρωπους προσφεροντας το εδεσμα των ουρανων. . . το λογο Μου. . . τη σαρκα και το αιμα Μου. . . Ποιος θελει να Με εμποδισει; . . . Ποιος θελει να υποθεσει οτι σταματησε η θεικη ενεργεια του Πνευματος με το λογο που προσφερθηκε στους μαθητες Μου; Θα μεινω μαζι σας μεχρι τη συντελεια του κοσμου. . . ετσι ειναι η υποσχεση Μου. . .
Γιατι να μην μιλησω στους δικους Μου οσο η καρδια τους το επιθυμησει; Κι εσεις οι ανθρωποι εχετε αναγκη το λογο Μου, που θα πρεπει ξανα και ξανα να σας γνωστοποιησει το θελημα Μου. Αφου ο λογος εχασε τη δυναμη του οσο δεν προσφερεται πια καθαρα στους ανθρωπους, ετσι οπως το ακουσαν οι μαθητες Μου απο Μενα. . . Εσεις οι ανθρωποι ομως εχετε αναγκη τη δυναμη που εκρεει απο το λογο Μου, και αρα σας δινω και παλι την αγνη αληθεια, κατεβαινω μεσα στο λογο εκ νεου στη γη και θα ηχησω οπου ανθρωποι προθυμοι και ικανοι για αγαπη Μου προσφερουν την υπηρεσια τους και αφουγκραστουν στο εσωτερικο τους για να ακουσουν το λογο Μου. Κι εκεινους θα πρεπει να ακουσετε, αφου σας μεταδιδουν την πιο αγνη αληθεια, σας γνωστοποιουν το θελημα Μου, και σας μυουν σε γνωσεις που μονο Εγω ο Ιδιος μπορω να διοχετευσω στη γη. . . Και για αυτο πιστεψτε οτι μιλαω ξανα και ξανα στους ανθρωπους και οτι ειμαι μαζι τους μεσα στο λογο. . . Αμην
Οι συνέπειες της σκέψης και της πράχης. . .
Απόφαση της θέλησης. . .
Στον ανθρωπο δοθηκε η ελευθερια να σκεφτεται και να δρα κατα τη θεληση του. Συνεπως πρεπει και να επωμιστει τα αποτελεσματα της σκεψης και της πραξης. Η σκεψη του θα του αποφερει αληθεια η πλανη, αναλογα με τη θεληση του, η πραξη του αμοιβη η τιμωρια. . . Και δεν μπορει να θεωρει κανεναν υπευθυνο παρα μονο τον εαυτο του. Αλλα για να παρει η σκεψη και η πραξη του τη σωστη κατευθυνση που θα του αποφερει αληθεια και αμοιβη ο Θεος με την αγαπη Του σπευδει προς βοηθεια του δινοντας του εντολες, γνωστοποιωντας τον σχετικα με το θελημα Του, το οποιο ο ανθρωπος θα πρεπει να κανει το γνωμονα της σκεψης και της πραξης του.
Επομενως επικοινωνει με τους ανθρωπους μεσω των υπηρετων Του στη γη και στον αλλο κοσμο, μεταδιδοντας τους μεσω εκεινων το λογο Του, δινοντας στους υπηρετες Του εντολη να γνωστοποιησουν τους ανθρωπους σχετικα με το θελημα Του και να τους κηρυξουν το λογο του Θεου. Αρα τους διαφωτιζει σχετικα με το καλο και το κακο, με το δικαιο και το αδικο, αλλα αφηνει στον ανθρωπο το πως θελει να αποφασισει. Ο ανθρωπος ειναι αρχικα χωρις καμια γνωση, κατι που ειναι σωστο μπροστα στον Θεο, αλλα μπορει να κερδισει αυτη τη γνωση οσο του μεταδοθει ο λογος του Θεου. Δεν αναγκαζεται ομως να το αποδεχτει αλλα μονο παροτρυνεται σχετικα, και παλι η ελευθερη του θεληση αποφασιζει. Αλλα δεν μπορει ποτε να πει οτι αυτη πρεπει να αποφασισει για μια συγκεκριμενη κατευθυνση, δεν μπορει ποτε να πει οτι του λειπει καθε γνωση για το θελημα του Θεου, αφου ο Θεος παντα τον γνωστοποιει, μονο με διαφορετικους τροπους.
Ωστοσο αφου ο Θεος εδωσε στον ανθρωπο την ελευθερη βουληση, σχετιζεται με αυτην οπωσδηποτε η δυνατοτηα να αποφασισει, και αυτη προυποθετει παλι γνωσεις για το θελημα του Θεου, αλλιως ο Θεος δεν θα μπορουσε να ζητησει το λογο απο τον ανθρωπο. Αρα δεν θα του αποκρυψει τις γνωσεις για το θελημα Του. . . Αλλα ο ανθρωπος ειναι ελευθερος σχετικα με το τι σταση θα παρει. Αναλογη θα ειναι ομως και η κατασταση των γνωσεων, ο βαθμος της αληθειας στον οποιο θα βρισκεται τοτε, κι επισης ο βαθμος της μακαριοτητας στο επεκεινα, αφου και τα δυο ειναι οι συνεπειες της ελευθερης αποφασης του. . . Επομενως ο ανθρωπος ειναι μονος του ο δημιουργος της ζωης του στον αλλο κοσμομεσω της θελησης του. . . Αμην
Η συμφωνία πνευματικών αποτελεσμάτων. . .
Αλήθεια. . .
Πληρης συμφωνια των σκεψεων τους και των λογων τους θα γινει σε ολους οσους ειναι φωτισμενοι απο το Πνευμα του Θεου, αφου ολοι εκεινοι διδασκονται απο το Ιδιο το Πνευμα του Θεου και δεν μπορουν παρα να υποσηριξουν την ιδια αληθεια, γιατι την ελαβαν απο τον Θεο μεσω του Πνευματος Του. Η συμφωνια των σκεψεων ομως δεν εξαρταται στο οτι οι ανθρωποι ανηκουν στην ιδια θρησκεια, αλλα πρεπει μονο να πορευτουν πνευματικα στο ιδιο δρομο, δηλ. η ζωη τους πρεπει να ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου μεσω ασκησης εμπρακτης αγαπης. Αφου μεσω αυτης το πνευμα μεσα τους αφυπνιζεται στη ζωη, το οποιο τοτε μπορει να τους εκπαιδευσει, δηλ. να τους οδηγησει στην αληθεια.
Αλλα οι ανθρωποι που αφυπνιστηκαν απο το Πνευμα του Θεου τις περισσοτερες φορες θα επιδιωκουν διαφορετικους στοχους απο ο,τι συνηθως απαιτειται απο εκκλησιαστικες οργανωσεις. Δεν θα προσεχουν τοσο πολυ τα εξωτερικα στοιχεια αλλα θα κανουν γνωμονα της ζωης τον πυρηνα της υποθεσης, τη διδασκαλια αγαπης του Χριστου, δηλ. θα ζησουν τη ζωη τους αναλογα με αυτη τη διδασκαλια αγαπης, αν και, υπακουοι στην εκκλησια στην οποια ανηκουν, θα πληρουν τις εντολες της. Η εκπληρωση των εκκλησιαστικων εντολων ομως δεν τους αποφερει την αφυπνιση του πνευματος, αλλα μονο η εκπληρωση των θεικων εντολων, που διεκδικουν αγαπη, και για αυτο το λογομπορει και να εχει αφυπνισμενο πνευμα ο ανθρωπος που δεν ανηκει σε καμια εξωτερικη εκκλησιαστικη κοινοτητα, που ομως ζει στην αγαπη. Αφου ανηκει στην εκκλησια του Χριστου, στην εκκλησια που περιεχει την κοινοτητα των πιστων, στην εκκλησια που ιδρυσε ο Χριστος με τα λογια: ?Εσυ εισαι ο Πετρος, ο βραχος, σε σενα θελω να χτισω την εκκλησια Μου. . .
Και αυτη η κοινοτητα των πιστων μπορει να συνισταται απο τις πιο διαφορετικες εκκλησιαστικες οργανωσεις, αφου μεσα στην καθεμια θα υπαρχουν πραγματικα πιστοι ανθρωποι που ασκουν την αγαπη, μεσα στους οποιους το Πνευμα του Θεου μπορει να ενεργει. Αυτοι ομως θα εχουν την ιδια αντιληψη, θα υποστηριζουν τις ιδιες σκεψεις, θα εχουν την ιδια κατανοηση για πνευματικες υποθεσεις, θα επιδιωκουν το ιδιο πνευματικο στοχο, γιατι μυουνται στην αληθεια απο το Πνευμα του Θεου, και αυτη δεν μπορει ποτε να ειναι αντιφατικη. Και αυτο ειναι το σημαδι, το χαρακτηριστικο της εκκλησιας του Χριστου, οτι ολα τα μελη της συμφωνουν μεταξυ τους, οτι ομως δεν υποστηριζουν σκεψεις που απεκτησαν απο εξω, δηλ. απο συνανθρωπους που τους τις μετεδωσαν, αλλα ελαβαν την αληθεια απο το εσωτερικο τους, αφου και οι σκεψεις που τους μεταδοθηκαν απο εξω πρεπει πρωτα να εχουν γινει η ιδιοκτησια τους μεσω της ενεργειας του πνευματος μεσα στον ανθρωπο, πριν μπορεσει αυτος να τις υποστηριξει.
Επιγειες εκκλησιαστικες οργανωσεις ομως απαιτουν αποδοχη χωρις ορους των διδασκαλιων που μεταδιδονται απο εκεινες στα μελη τους. Σχηματιζουν ενα δογμα την απορριψη του οποιου ονομαζουν αμαρτια, κι επομενως απαγορευουν στους ανθρωπους καθε σχετικη γνωμη. Κατι τετοιο δεν ειναι πιστη. . . δεν προκειται για πνευματικες ιδεες που μπορουν να υποστηριχτουν με πεποιθηση,αν ο ανθρωπος πριν δεν εχει παρει θεση. Συνεπως δεν μπορει το Πνευμα του Θεου να ενεργησει μεσα σε εκεινους τους ανθρωπους, γιατι δεν Του δινουν μεσω σοβαρου συλλογισμου τη δυνατοτητα να τους απαντησει τις ερωτησεις τους, να τους διδαξει και να διορθωσει λαθος αποψεις. . .
Επομενως στο Πνευμα του Θεου εμποδιζεται η ενεργεια Του, δεν μπορει να εκδηλωθει γιατι δεν Του ζητουνται διαφωτησεις. Για αυτο το λογο κι εκεινοι οι ανθρωποι θα συμφωνουν στις αποψεις και σκεψεις τους. Ωστοσο θα επαναλαβουν μονο ο,τι τους εκαναν καθηκον, αλλα δεν θα υποστηριξουν ιδεες που κερδισαν μονοι τους, τις οποιες γεννησε η πιο βαθια λαχταρα για την καθαρη αληθεια. . . Αρα δεν προκειται για δικες τους σκεψεις αλλα για τετοιες που υιοθετηθηκαν απο αλλους ανθρωπους και συνεπως οχι για την ενεργεια του πνευματικου σπινθηρα του ανθρωπου. . .
Ωστοσο η ενεργεια του θεικου Πνευματος θεωρειται επισης η πηγη των πορισματων που ειναι μακριααπο την αληθεια, γιατι οι ανθρωποι δεν ξερουν ποτε και που μπορει να ενεργησει το Πνευμα του Θεου. . . γιατι σχετιζουν την ενεργεια του Πνευματος με ενα ατομο, με ενα αξιωμα. . . Το Πνευμα του Θεου ενεργει οπου θελει. . . αλλα παντα μονο οπου μια καρδια ικανη και προθυμη για αγαπη επιτρεπει αυτη την ενεργεια, οπου πληρουνται οι προυποθεσεις που εθεσε ο Θεος για να μπορεσει να μεταδωσει μεσω του Πνευματος Του την καθαρη αληθεια στους ανθρωπους. . . Και μπορουν ολοι οι ανθρωποι να πληρουν αυτες τις προυποθεσεις, ασχετα με το σε τι πνευματικη κατευθυνση ανηκουν και τι αξιωμα κατεχουν στη γη. . .
Και για αυτο η αληθεια θα μπορεσει να ειναι μονο οπου ενεργησει το Πνευμα του Θεου, αλλα θα σημφωνησει παντα. Και μολις εμφανιστουν διαφορετικα πνευματικα πορισματα και σκεψεις δεν θα μπορεσει να γινει λογος για ενεργεια του Πνευματος και θα πρεπει να εξεταστει το που η εκπληρωση των προυποθεσεων δεν προσεχτηκε. Αφου το Πνευμα του Θεου διδασκει τους ανθρωπους παντα για την ιδια αληθεια, που ειναι αιωνια και αμεταβλητη. . . που ομως διοχετευεται ξανα και ξανα στη γη με αγνο τροπο οπου οι ανθρωποι μεσω ανιδιοτελους ζωης με αγαπη αφυπνιζουν το πνευμα τους, το οποιο τοτε τους διδασκει απο το εσωτερικο τους. . . Αμην
3329 (13. k. 14.11.1944)
Δική του ευθύνη του ανθρώπου. . .
Δόγμα. . .
Ο καθε ανθρωπος ευθυνεται μονος του για την ψυχη του, και αρα πρεπει να λογοδοτησει για καθε κακη πραξη καθως και για καθε παραλειψη μιας καλης πραξης. Δεν μπορει ουτε να ριξει την ενοχη του πανω σε αλλους, ουτε μπορουν να την εξοφλησουν αλλοι, αλλα πρεπει ο ιδιος να την εξοφλησει στη γη η στον αλλο κοσμο. Και το ιδιο μπορει μοναχα μονος του να αυξανει το επιπεδο ωριμοτητας του, δεν μπορει να του χαριστει, αλλα πρεπει να πασχισει να ζησει τη ζωη του αναλογα με το θελημα του Θεου. Αρα πρεπει μονος του να φροντισει το καλο της ψυχης του, γιατι κανενας ανθρωπος δεν μπορει να το αναλαβει για αυτον. Συνεπως πρεπει και να πληροφορηθει για το θελημα του Θεου και να παραλαβει το λογο Του, που θα τον ενημερωσει για το θεικο θελημα.
Και πρεπει τοτε να αφησει το λογο του Θεου να επιδρασει πανω του. Για αυτο δεν πρεπει να πιστεψει τυφλα ο,τι ανθρωποι θελουν να του παρουσιασουν, αλλα πρεπει αναποφευκτα να συγκρινει το τελευταιο με το λογο του Θεου. Και μονο αν του ανταποκρινεται εντελως μπορει να αφεθει στην επιρροη του. Αφου ο ανθρωπος ευθυνεται για τον εαυτο του, ευθυνεται και για τις σκεψεις του. Αρα εχει το καθηκον να εξετασει ο,τι του παρουσιαστει, μια και ακριβως για αυτο θα πρεπει να λογοδοτησει. Δεν μπορει να στηριχτει στο οτι του παρουσιαστηκε πλανη και συνεπως δεν μπορεσε να φτασει στην αληθεια, αλλα πρεπει μονος του να πασχισει να βρει την αληθεια, η οποια επισης θα του παρουσιαστει οσο την επιθυμησει.
Διοτι αν ο Θεος θα του ζητησει καποτε το λογο, μαλιστα θα του δωσει πρωτα καθε δυνατοτητα να αναγνωρισει το σωστο και να μπορεσει να το ακολουθησει. Οσο ομως ο ανθρωπος βασιζεται σε αυτο που του προσφερει ο συνανθρωπος αποφευγει καθε δικη του ευθυνη, προσπαθει να τη φορτωσει στο συνανθρωπο που τον διδαξε. Αλλα ο Θεος του εδωσε το νου και το χαρισμα της σκεψης, και μεσω αυτου του χαρισματος μπορει μονος του να αποφασισει τι ειναι σωστο και συμφωνο με το θελημα του Θεου και να ενεργησει αναλογα, και συνεπως μπορει να του ζητηθει το λογο. . .
Για αυτο το λογο πνευματικες γνωσεις που μεταδιδονται με σχολικο τροπο, αρα και διδασκαλιες τις οποιες ο ανθρωπος παραλαβαινει με σχολικο τροπο, δεν μπορουν να φτανουν για την πληρη γνωση του θεληματος του Θεου, οσο δεν ξυπνησουν και αυξανουν το αισθημα ευθυνης μεσα στον ανθρωπο μεσω δικων του συλλογισμων. . . Και μετα απο σοβαρης σκεψης ο ανθρωπος θα καταλαβει ποιες διδασκαλιες εδωσε στους ανθρωπους ο Θεος και ποιες διδασκαλιες προστεθηκαν απο ανθρωπινη πλευρα. Επομενως για να μπορεσει καποτε να λογοδοτησει ο ανθρωπος πρεπει να ασχοληθει με τις γνωσεις που ελαβε, και με αυτον τον τροπο θα μπορεσει και να διακρινει την αληθεια απο την πλανη οσο επιθυμησει την αληθεια.
Ενω μια δογματικη διδασκαλια πνιγει το αισθημα ευθυνης μεσα του, και μαλιστα πρεπει να το πνιξει, γιατι τοτε η πιστη σε αυτη η η εκπληρωση οσων απαιτουνται γινεται καθαρα μηχανικη υποθεση και ο ανθρωπος δεν αισθανεται πια υπευθυνος για ο,τι πιστευει να εκτελεσει ευσυνειδητα. Αφου ο,τι κανει το κανει υπο συγκεκριμενη πιεση, γιατι του ζηταται. . . Δεν προκειται για εθελοντικη πραξη, αν και μπορει επισης να την αρνηθει και να αφησει απροσεκτο ο,τι του προσφερθηκε. Αλλα λειπει η εσωτερικη ορμη που θα επρεπε να ειναι η αφορμη για καθε πραξη, για ο,τι ο Θεος απαιτει απο τους ανθρωπους.
Ο ανθρωπος θα πρεπει να εχει την επιγνωση οτι απο τον Θεο κρινεται μονο ο,τι ο ανθρωπος κανει απο αγαπη, οτι δηλ. η σκεψη και η πραξη θα πρεπει να ειναι ορισμενες μονο απο την αγαπη, και οτι καθε αστοργια ειναι αμαρτια εναντια στον Θεο, Που ειναι ο Ιδιος η Αγαπη, και οτι ο ανθρωπος θα πρεπει να λογοδοτησει σχετικα. Ο,τι επομενως του προσφερεται, ο,τι του παρουσιαζεται ως καθηκον αποκλειει την ελευθερη σκεψη και πραξη, και ο ανθρωπος κατα καποιον τροπο λογοδοτει μονο απεναντι στον κοσμο, δηλ. απεναντι σε εκεινους που του επεβαλαν ενα καθηκον. Και για αυτο ο,τι ο ανθρωπος δεν κανει και σκεφτεται απο το εσωτερικο του συμφερει μονο λιγο την ψυχη του.
Συνεπως αφου δεν μπορει ποτε ο συνανθρωπος να αναλαβει την ευθυνη για την ψυχη αλλα πρεπει να την εχει μονος του ο ανθρωπος, αυτος εχει και το καθηκον να εξετασει τη σκεψη και την πραξη του σχετικα με το αν συμφωνουν με το θελημα του Θεου. Και για αυτο πρεπει να ξερει για το θελημα του Θεου, το οποιο του μεταδιδεται απο το λογο Του. Και αρα πρεπει ο λογος του Θεου να ειναι η βαση, οχι ομως ανθρωπινες ερμηνειες και προσθηκες. Και για να εξετασει αυτα ο ανθρωπος, για να μπορεσει καποτε να λογοδοτησει, χρειαζεται εντονη συνδεση με τον Θεο, ο Οποιος θα φανερωσει τοτεμεσω σκεψεων το θελημα Του σε εναν ανθρωπο που επιθυμει την αληθεια. . . Αμην
Ο λόγος του Θεού είναι άφθαρτος. . .
Ο,τι δημιουγησε το θελημα του Θεου ειναι αφθαρτο. Μπορει μαλιστα μεσω ανθρωπινης θελησης να καταστραφει φενομενικα ενα δημιουργικο εργο που της ειναι προσιτη, τοτε ομως προκειται μονο για αλλαγη της εξωτερικης μορφης, αφου η πραγματικη ζωη, η ζωη του πνευματος μεσα στο περιβλημα που καταστραφηκε απο τον ανθρωπο θα παραμεινει και θα γινει και παλι ορατη στον ανθρωπο μεσα σε καινουριο εξωτερικο περιβλημα. Επομενως μπορουν κατα καποιον τροπο να πεσουν θυμα στον ανθρωπο εξωτερικα δημιουργηματα, το οποιο ομως ποτε δεν εχει ως αποτελεσμα τη διαλυση της εσωτερικης ζωης. Αλλα μπορουν και να προκυπτουν εργα μεσω του θεληματος του Θεου που θα πρεπει να μαρτυρησουν την εξουσια και τη δυναμη Του, τη σοφια Του και την αγαπη Του με σκοπο την ανοδικη αναπτυξη του ανθρωπου.
Και τετοια εργα προστατευει ο Θεος απο την ανθρωπινη θεληση καταστροφικοτητας για να αποδειξει με αυτον τον τροπο την εξουσια και τη δυναμη Του. Προκειται για εργα που δημιουργηθηκαν επισης με εξαιρετικο τροπο και που για αυτο ειναι ευδιακριτα ως ορατη ενεργεια του Θεου. Αν αυτα τα εργα δεν αντεχαν μπροστα στην ανθρωπινη θεληση καταστροφικοτητας θα αποτυχαιναν κατα καποιον τροπο το σκοπο, αφου θα πρεπει να αναγνωριστουν ως θεικα δωρα και αρα πρεπει να ειναι αφθαρτα.
Τετοιο αφθαρτο εργο του Θεου ειναι ο λογος Του, το οποιο διοχετευει στη γη με εξαιρετικο τροπο. . . Ο θεικος λογος θα πρεπει να ειναι για τους ανθρωπους η βαση αναλογα με την οποια μπορουν να οργανωσουν τη ζωη τους οσο θελουν να φτασουν στα υψη. Ο θεικος λογος ενημερωνει για το θελημα του Θεου, και μονο λιγοι ανθρωποι ειναι ικανοι να ακουσουν μονοι τους το λογο του Θεου μεσω της εσωτερικης φωνης. Συνεπως πρεπει να τους μεταδοθει, πρεπει να ειναι προσιτος σε ολους τους συνανθρωπους για να μπορεσουν οι ιδιοι να υποδεχτουν το θεικο λογο μεσα τους, οσο ειναι προθυμοι να ανηκουν στον Θεο.
Ο μεμονωμενος ανθρωπος που ειναι ικανος να ακουει τη φωνη του Θεου δεν μπορει να διαδωσει το λογο του Θεου στο βαθμο ωστε να μεταδοθει το θελημα του Θεου σε ολους τους ανθρωπους. Ο Θεος ομως δεν διοχετευει το λογο Του στη γη για εναν μονο ανθρωπο, αλλα μεσω ενος ανθρωπου για ολους που θελουν να το ακουσουν. . . Και για αυτο το λογο πρεπει αυτο να γινει με εναν τροπο που θα κανει δυνατο τη διαδοση του λογου Του. . . με τον τροπο σημειωσεων που αποδιδουν διεξοδικα ο,τι μπορει να ακουσει ο παραληπτης του θεικου λογου μεσω της εσωτερικης φωνης. . . Και αυτες οι σημειωσεις ειναι το εργο Του, η εκφραση της δυναμης Του, η αποδειξη της αγαπης, της σοφιας και της παντοδυναμιας Του. . . Και αυτο το εργο Του ειναι αφθαρτο, για να εκπληρωσει το σκοπο του που του ανατεθηκε.
Δεν προκειται για ανθρωπινο εργο, για ανθρωπινες σκεψεις που καταγραφονται, αλλα η δραστηριοτητα του νου του ανθρωπου αρχιζει μονο μετα, για να υποδεχτει διανοητικα ο,τι παρελαβε ο ανθρωπος, και συνεπως λειτουργει μια πνευματικη δυναμη την οποια ο ανθρωπος μπορει να λεει οπως θελει. Μαρτυρει ομως υπερφυσικη ενεργεια, και ο,τι δημιουργειται με υπερφυσικο τροπο ειναι και απροσβλητο απο μια φυσικη δραση μεσω ανθρωπινου χεριου η ανθρωπινης θελησης. Ο προορισμος αυτου του εργου ειναι καθαρα πνευματικος, και αρα η δημιουργοι ειναι επισης πνευματικες δυναμεις. Αυτες ομως ειναι παντα οι εκτελεστες του θεικου θεληματος. Αλλα ο,τι δημιουργειται συμφωνα με το θεικο θελημα θα διαρκεσει ωσπου να εχει εκπληρωσει εντελως το σκοπο του.
Θα πρεπει ακομα αμετρητοι ανθρωποι να γνωστοποιηθουν για το λογο του Θεου, το οποιο η αγαπη Του διοχετευει στη γη. Και για αυτο πρεπει ακομα σε πολλους ανθρωπους να γινει προσιτος αυτος ο λογος, κατι που μπορει να συμβει μονο με τον τροπο να διαδοθουν τα κειμενα που περιεχουν το λογο του Θεου. Αν ομως ο Θεος εχει αποφασισει να εκτελεσει αυτο το σχεδιο δεν θα επιτρεψει να το χαλασει ανθρωπινη βουληση. Δεν θα επιτρεψει ο,τι του εκρεει να πεσει θυμα στην αυθαιρεσια των ανθρωπων. . . αλλα θα προστατεψει το εργο Του για χαρη των ανθρωπων που το επιθυμουν και που το αξιοποιουν παρα πολυ.
Και για αυτο θα υπαρχει παντα προστατευτικος τοιχος γυρω απο ενα ορατο δωρο του Θεου, ο οποιος θα πρεπει να κανει ευδιακριτο Εκεινον και την ενεργεια Του. Δεν θα αγγιχτει και προσβληθει απο τιποτα, ουτε απο εγκοσμια μετρα ουτε απο φυσικα φενομενα, αφου ο,τι προεκυψε απο τη δυναμη του Θεου θα επικρατησει απενταντι στον κοσμο κι επισης απεναντι στη φυση, μια και ο Θεος ειναι ο Κυριος ολων, Αυτος μονος Του οριζει την αρχη καθως και το τελος, Αυτος οριζει το γιγνεσθε και το περασμα, και για αυτο δεν μπορει να καταστραφει ο,τι εχει Εκεινον ως αρχη, καθως και προστατευει ολους οσους μεταδιδουν το λογο Του, ολους οσους το λαμβανουν και το μεταδιδουν στους συνανθρωπους τους, οπως ειναι ο προορισμος του. Αφου θα πρεπει οι ανθρωποι να εκπαιδευτουν σχετικα με το θελημα του Θεου, θα πρεπει να ακουσουν το λογο Του για να αναγνωρισουν και να μαθουν να αγαπουν τον Θεο και μετα να ζησουν συμφωνα με το λογο Του, για να μπορεσουν με αυτοτον τροπο να ενωθουν με τον Θεο. . . Αμην
Θεικός σπινθήρας. . .
Αγάπη. . .
Φλόγες. . .
Ο θεικος σπινθηρας μεσα στον ανθρωπο μπορει να γινει τεραστια φλογα, και τοτε καιει ο,τι εχει επαφη μαζι του. . . δηλ. η φλογα αγαπης χρειαζεται παντα καινουρια τροφη, προσελκυει τα παντα κοντα της. Αναβει και ακτινοβολει ζεστη, εξαγνιζει και φωτιζει και διαπερνα τα παντα και δεν ησυχει ωσπου αυτο που επιασε να γινει επισης φλογα. Και τοτε μπορει ο ανθρωπος να φυγει απο τη γη, αφου τοτε εχει πετυχει το στοχο του, εχει προσαρμοστει στην αιωνια Θεοτητα, το Ειναι της Οποιας ειναι σκετη αγαπη. Ο θεικος σπινθηρας αγαπης εχει συνδεθει με τον Θεο, Που ειναι ο Ιδιος η Αγαπη. . . Αλλα τις περισσοτερες φορες θελει μακροζωια για να μετατραπει ο ανθρωπος εντελως στην αγαπη. . . τις περισσοτερες φορες η φωτια της αγαπης μεσα στον ανθρωπο δεν αναβει. Ο σπινθηρας σιγοκαιει μεν, δεν εχει ομως τη δυναμη να εξαπλωθει για να φουντωσει η φλογα.
Και για αυτο θελει ασταματητο σκαλισμα για να μην σβησει ο σπινθηρας, και πρεπει να του παρασχεθει τροφη. . . η αγαπη μεσα στον ανθρωπο πρεπει να παρακινηθει στη δραστηριοτητα. . . Πρεπει παρα πολυ δυνατη θεληση του συνανθρωπου να θεσει την ψυχη υπο την κατοχη του, η αγαπη εκεινου πρεπει να ειναι τοσο δυνατη ωστε την μεταδιδει σε εκεινη, και με αυτον τον τροπο ο σπινθηρας αναβεται για να γινει δυνατη θερμη αγαπης, ετσι ωστε οι δυο φλογες μπορουν να ενωθουν και να ακτινοβολουν λαμπερα. . . Οπου μια φορα αυτη η φλογα εχει αναψει δεν μπορει να σβησει ποτε, αλλα θα γινει ολο και πιο φωτεινη και λαμπερη, γιατι παντα θα βρει τροφη. . . Ψυχες που βρισκονται σε αναγκη και που θα πιαστουν τοτε απο τη φλογα αγαπης και θα καουν.
Αφου ενας ανθρωπος που εχει αγαπη μεσα του δεν αφηνει εκεινες τις ψυχες μεσα στην αναγκη, και η καθε βοηθεια ειναι εκ νεου αναμμα του θεικου σπινθηρα. Η φλογα μεσα στην καρδια γινεται ολο και πιο μεγαλη, και μετα απο λιγο δεν θα υπαρξει πια τιποτα στο περιβαλλον του ανθρωπου που να μην εχει πεσει θυμα στη φλογα. Αλλα η φλογα αγαπης εχει ευεργετικη ενεργεια, ειναι απαλη και συναμα γεματη θερμη, δεν θα τραυματισει και βλαψει κανεναν, αλλα θα κανει ευτυχισμενο οποιον πιασει, θαξυπνησει και θα ωριμασει, αλλα δεν θα παραλειψει κανεναν γιατι οι φλογες της αγαπης εξαπλονωνται γρηγορα οπου εχουν αναψει μια φορα. . .
Ο θεικος σπινθηρας μεσα στον ανθρωπο δεν μπορει να σβηστει, αλλα μπορει να θαφτει οταν δεν ειναι ακομα αρκετα μεγαλος. . . Τοτε μαλιστα συνεχιζει να σιγοκαιει κατω απο την κουβερτα της αστοργιας, αλλα ειναι παρα πολυ αδυναμος για να σπασει την κουβερτα. Αν ομως απο εξω πλησιαζει μια φλογιτσα αγαπης, τοτε ο θεικος σπινθηρας διασπα το εμποδιο και ενωνεται με τη φλογιτσα της αγαπης, και αρκει η φλογα για τη διαλυση εκεινου που ως περιβλημα εμποδιζει ακομα τη φωτεινη φωτια. Αφου ο θεικος σπινθηρας μεσα στον ανθρωπο τον παροτρυνει παντα απο το εσωτερικο στη δραστηριοτητα αγαπης. Επομενως η θεληση του ανθρωπου μπορει να αναψει το σπινθηρα για να γινει η πιο δυνατη φλογα, και αυτη η φλογα παιρνει παντα την κατευθυνση προς τον Θεο, προς την εκβαση της αγαπης και του φωτος.
Αφου η αγαπη του Θεου ειναι αιωνια φωτια που φουντωνει με την πιο λαμπερη θερμη και θελει να υποδεχεται τα παντα μεσα της. . . καθε φλογιτσα που εχει ενωθει με την αιωνια φωτια εχει φτασει στο στοχο της. . . Αλλα αμετρητοι σπινθηρες της θεικης αγαπης παραπλανουνται ακομα, σιγοκαινε μαλιστα ασταματητα, αλλα δεν βρισκουν τροφη για να αναψουν και να φουντωσουν λαμπερα. . . Το περιβαλλον τους ειναι φτωχο σε φως και αγαπη, μονο σπανια μια φλογιτσα αστραφτει μεσα στη νυχτα. Οπου ομως αστραφτει, εκει ο θεικος σπινθηρας διασπασε το περιβλημα του, και η φλογιτσα υποσχεται να γινει φωτεινη φλογα, αφου δεν μπορει να σβηστει γιατι η φλογα της αγαπης διαπερνα καθε εμποδιο, το καιει και η φλογα μεγαλωνει ολο και περισσοτερο.
Αλλα ο θεικος σπινθηρας ειναι ενα μερος του Θεου, η φλογα της αγαπης ειναι μια ακτινοβολια της Αιωνιας Αγαπης, και για αυτο δεν μπορει ποτε να θαφτει εντελως, μονο να λαμψει ελαχιστα και μεμονωμενες φορες οπου η βουληση του ανθρωπου μενει μακρια απο καθε ενεργεια αγαπης, οπου δεν επιτρεπει στο θεικο σπινθηρα μεσα του να γινει φλογα μεσω εμπρακτης αγαπης για τον πλησιον. Και για αυτο η ανθρωποτητα πορευεται στο σκοταδι της νυχτας, και η φλογιτσες της λαμπουν μονο ελαχιστα και που και που. Και ωστοσο η νυχτα μπορει να ειναι φωτισμενη σαν να ηταν μερα οπου μεσα εντονης ενεργειας αγαπης αναβει φλογιτσα με φλογιτσα, οι οποιες ενωνονται, γινουν μεγαλη φλογα και φεγγουν με πληρη λαμπροτητα. . . οι οποιες ολες επιδιωκουν να ανεβουν προς τον ουρανο και προς το Μεγαλο Φως, προς την Αιωνια Φλογα, με την οποια προσπαθουν να ενωθουν για να ειναι κοντα στο Πρωταρχικο Φως, στην Αιωνια Αγαπη. . . Αμην
Πνευματοποίηση των ουσιών του κορμιού. . .
Το κορμι θα πρεπει να βοηθα την ψυχη να φτασει στην πνευματικη ωριμοτητα παραδιδοντας τον εαυτο του, συγκρατωντας καθε λαχταρα και μονο επιβαλλοντας την επιθυμια της ψυχης, η οποια, οσο το κορμι την αφηνει ελευθερη, αφοσιωνεται εντελως στο πνευμα μεσα της, δηλ. ενδιδει στην επιθυμια και στην πιεση του. Οσο περισσοτερο το κορμι υποστηριζει την επιθυμια της ψυχης, τοσο περισσοτερο πνευματοποιειται και η υλικη εξωτερικη μορφη της ψυχης, και τοτε αυτη δεν χρειαζεται πια να διανυσει τοσο μεγαλη πορεια στη γη, ενω ενα κορμι με εντελως υλιστικη σταση χρειαζεται ακομα μετα το σωματικο θανατο πολυ καιρο ωσπου να εχει ξεπερασει τις λαχταρες του.
Κατα καποιον τροπο οι πνευματικες ουσιες της εξωτερικης μορφης εκεινων των ψυχων ειναι εξευγενισμενες, δεν ειναι πια τοσο χοντρες παρολο που ειναι ακομα γηινη υλη. Η ψυχη τραβα το κορμι μαζι της στην περιοχη του πνευματος, στο οποιο επιτρεπει καθε κυριαρχια πανω της, και το κορμι την ακολουθει προθυμα, παραιτειται απο ο,τι αλλιως του φαινεται λαχταριστο, ειναι τελειως χωρις αντισταση και για αυτο δεν ειναι πια στραμμενο προς τον κοσμο. Και ο ανθρωπος θα ωριμασει πιο γρηγορα οσο το κορμι και η ψυχη υποτασσονται στο πνευμα μεσα τους. Αυτο τοτε τους κυβερνα με αγαπη και σοφια. . . η ψυχη και το κορμι εκτελουν τοτε ο,τι απαιτει εκεινο, και αυτο συμβαλλει στην πνευματικη προοδο. Αφου η ψυχη θα μπορεσει να ακουσει τη φωνη του πνευματος γιατι και το κορμι ειναι προθυμο κρατωντας μακρια απο την ψυχη καθε ενοχληση, βαζοντας τον εαυτο του σε κατασταση ωστε να εκφραστει η φωνη του πνευματος. Αφου πρεπει το κορμι να αποχωριστει εντελως τον κοσμο, πρεπει να κλεισει το σωματικο του αυτι και να το αφησει στην ψυχη να αφουγκραστει, ετσι ωστε αυτη θα του μεταδωσει οσα ακουσε.
Οσο λιγοτερο η ψυχη εμποδιζεται απο το κορμι, τοσο πιο αισθητα ηχει η φωνη του πνευματος. Αλλα και το κορμι επωφελειται σε μεγαλο βαθμο. Ξεπερνα πολυ πιο ευκολα την υλη, ενδυναμωνεται κατα καποιον τροπο απο την τροφη που παραλαβαινει η ψυχη. Πνευματοποιειται ολο και περισσοτερο, και η ψυχη την ωρα της αποβιωσης της απο τον κοσμο απορροφα μεσα της πνευματικα στοιχεια του κορμιου. Τα γηινα, υλικα συστατικα του κορμιου δεν θα πρεπει πια να περασουν απο τοσο μεγαλη ωριμαστικη διαδικασια. Μερικες φορες ακομα θα τους επιτραπει να σχηματισουν μερος μιας καινουριας ανθρωπινης ψυχης, οπου μπορουν να πνευματοποιηθουν εντελως.
Οπου η ψυχη και το κορμι επιδιωκουν το πνευμα εγγυειται τετοια πνευματοποιηση, αν και τηρειται η αιωνια ταξη του Θεου σχετικα με την ανοδικη εξελιξη του πνευματος. Μπορει ωστοσο η πορεια της εξελιξης να συντομευτει σημαντικα οταν η αντισταση του πνευματικου εχει σπαστει, δηλ. οταν το πνευματικο μονο του εγκαταλειπει καθε αντισταση, το οποιο συμβαινει παντα οταν το κορμι ξεκολλειται απο ο,τι αλλιως επιδιωκει, οταν διευκολυνει στην ψυχη την πνευματικη προσπαθεια υποστηριζοντας την και προσπαθωντας να σπασει καθε επιγειο δεσμο μεσω συνειδητης αφοσιωσης και υποταγης στο πνευμα μεσα του, το οποιο τοτε προσελκυει κοντα του την ψυχη και το κορμι. Και η συνεπεια ειναι γρηγορη ανοδικη αναπτυξη. . . Αμην
3339 (21.11.1944)
Πνευματική δύναμη. . .
Το ψωμί των ουρανών. . .
Πείνα. . .
Πρεπει η πνευματικη τροφη να υποδεχτει απο καρδια που πεινα, αλλιως μενει χωρις αποτελεσμα. Ο Θεος προσφερει στην ψυχη την τροφη. Οπως ομως το κορμι απαιτει γηινη τροφη, ετσι η ψυχη πρεπει να απαιτησει την ουρανια τροφη, και ο βαθμος της επιθυμιας οριζει και το βαθμο του αποτελεσματος. Μια ψυχη που πεινα ειναι για την πνευματικη τροφη το σωστο δοχειο. Θα επεξεργαστει την τροφη των ουρανων και θα νιωσει επισης ποια δυναμη και ισχυς ρεει κοντα της μαζι με την ουρανια τροφη. Δεν θα χρειαζεται να στερειται οσο μονο απαιτησει. Δεν θα χρειαζεται ουτε να αρκεστει σε λιγο γιατι η ψυχη δεν παρατρωει ποτε την πνευματικη τροφη οσο ανοιχτει πληρως για να αποδεχτει πνευματικο εδεσμα και ποτο.
Το κορμι ομως τοτε δεν ζητα πια γηινες απολαυσεις, η επιθυμια του για τετοιες μειωνεται, οσο περισσοτερο η ψυχη ενδυναμωθει στην πηγη της αιωνιας ζωης. Αφου τοτε η επιγεια ζωη δεν σημαινει πια τοσο πολυ για τον ανθωπο ωστε θελει παντα να παρεχει στο κορμι γηινες απολαυσεις. Η σκεψη και ο στοχος του ειναι το πνευματικο βασιλειο, η πνευματικη τροφη και η ενισχυση της ψυχης. Και ανθρωπος που εχει τετοιες λαχταρες προμηθευεται καλα πνευματικα αλλα και σωματικα, αφου δεν θα του λειπει τιποτα γιατι εκτιμα ψηλοτερα το καλο της ψυχης του παρα το καλο του κορμιου και δεν αρκειται στην επιγεια τροφη, την οποια μαλιστα τη χρειαζεται το κορμι, η οποια ομως συμβαλλει πολυ λιγο στην ωριμανση της ψυχης.
Αν ομως ο ανθρωπος επιθυμει πνευματικη τροφη, τοτε και η σωματικη τροφη δεν θα ειναι χωρις επιρροη στην αναπτυξη της ψυχης, αφου τοτε τραβα απο ο,τι τρωει το κορμι τις πνευματικες ουσιες, οι οποιες ενσωματωνονται σε εκεινη και αυξανουν την πνευματικη της δυναμη. . . Η πνευματικη τροφη προσφερεται στους ανθρωπους απο τον Ιδιο τον Θεο η απο τους ουρανιους υπηρετες Του, οι οποιοι βρισκονται σε πληρη πνευματικη δυναμη και μοιραζουν συνεχεια εδεσμα και ποτο σε οσους τα εχουν αναγκη και παραλαβουν το δωρο τους με χαρα.
Οποιος πεινα και διψα δεν θα αρνηθει το ψωμι των ουρανων, το λαχταρα με ολες του τις αισθησεις, αφου πιστευει πως θα πρεπει να λιμοκτονησει αν δεν το λαβει, και για αυτο δεν θα λαβει αδιαφορα το ευγευστο δωρο που του προσφερεται απο πανω. . . Θα παρακαλεσει και θα ευχαριστησειγια καθε δωρο και δεν θα αφησει ποτε απροσεκτο το τραπεζι του Κυριου, αφου του προσφερεται ενας Μυστικος Δειπνος που του φαινεται πιο ευγευστος απο ολα τα αγαθα και ολες τις χαρες του κοσμου. Και ειναι παντοτε καλεσμενος να συμμετεχει, του προσφερεται παντοτε απο τη θεικη αγαπη το ψωμι των ουρανων οσο το λαχταρα. Και οποιος εχει γευτει μια φορα το ουρανιο εδεσμα δεν θα θελει πια ναζησει χωρις, αφου ειναι παρα πολυ νοστιμο, και βαζει την ψυχη σε κατασταση ωριμοτητας, αφου την κανει ικανη να εργαστει για το πνευματικο βασιλειο. . .
Το πνευματικο εδεσμα δινει δυναμη και αντοχη, σθενος και αποφασιστικοτητα. . . Ο ανθρωπος θα γινει δυνατος στην πιστη, εργατικος στην ενεργεια αγαπης, χωρις φοβο στο να πρεσβευσει την πιστη του μπροστα στον κοσμο, κι ετσι θα ειναι δραστηριος για τη βασιλεια του Θεου. . . Αφου ολη η αδυναμια πεφτει απο πανω του οσο παραλαβει πνευματικη τροφη την οποια ο Θεος ο Ιδιος του την ετοιμαζει και του την προσφερει με την αγαπη Του. . . το ουρανιο ψωμι που αγγιζει την ανθρωπινη ψυχη παρα πολυ αποτελεσματικα. . . Ο λογος Του που ως πνευματικη τροφη διοχετευεται κοντα σε εκεινους που το λαχταρουν και το παραλαβαινουν με πεινασμενη καρδια απο το χερι Του, που ειναι παντα ετοιμο να δινει. . . Αμην
3341 (22.11.1944)
Η εκτέλεση των επίγειων καθηκόντων. . .
Πνευματική δουλειά. . .
Τιποτα δεν πρεπει να σας εμποδισει απο την επιδιωξη της τελειοτητας. Και για αυτο δεν πρεπει να θελησετε να πετυχετε επιγειους στοχους, αλλα πρεπει μονο να σκεφτεστε τις ψυχες σας και το καθηκον για το οποιο βρισκεστε στη γη, και το οποιο μονο ειναι σημαντικο, γιατι θα πρεπει να σας αποφερει τη ζωη στην αιωνιοτητα. Οσο λοιπον σας πλησιαζει ο κοσμος με τις απαιτησεις του, ζητηστε απο τον Θεο τη δυναμη για να μπορεσετε να εκπληρωσετε ο,τι απαιτειται απο σας επιγεια. Αλλα να ξερετε οτι ο Θεος επισης σας επιβαλλει απαιτησεις και οτι η εκπληρωση τις ειναι κατα πολυ πιο σημαντικη, γιατι σας δοθηκε η επιγεια ζωης μονο για το σκοπο να επιδιωξετε να ανεβειτε στα υψη, να τελειοποιηθειτε. Και δεν πρεπει να παραμελησετε αυτο το καθηκον αν η επιγεια ζωη θα πρεπει να σας αποφερει επιτυχια για την ψυχη σας.
Δεν πρεπει ποτε ο ανθρωπος να αποφυγει τα καθηκοντα που του επιβαλλει η επιγεια ζωη, αφου θα πρεπει με υπηρετικη αγαπη για τον πλησιον να χρησιμοποιησει τη ζωτικη του δυναμη. Θα πρεπει να ειναι ασταματητα δραστηριος, αφου μονο η μονιμη δραστηριοτητα συμβαλλει στη λυτρωση εκεινου που ειναι ακομα δεμενο και θελει να υπηρετησει. Αλλα οσο προταξει τη δουλεια για την ψυχη του σε καθε επιγεια δουλεια δεν θα κανει αδικο. Μαλλον θα συμβαλλει με υψηλοτερο βαθμο στη λυτρωση του δεμενου πνευματικου, και η πνευματικη δραστηριοτητα αντισταθμιζει την επιγεια δραστηριοτητα κατα το πολλαπλασιο. Οποιος επιδιωκει να βαδισει το σωστο δρομο στη γη, οποιος θελει να σκεφτεται και να δρα μονο συμφωνα με το θελημα του Θεου, αυτος θα αφοσιωνει παντα τη δυναμη του στον πλησιον, και ο,τι του φαινεται πιο σημαντικο θα το κανει πρωτα. . .
Οσο του φαινεται οτι η πνευματικη δουλεια δεν επιτρεπει αναβολη γιατι καταλαβαινει τα δεινα στη γη, τοτε θα πρεπει να ενδωσει στην πιεση της καρδιας του και να εργαστει πνευματικα. Αφου η θεληση για τη δουλεια για τη βασιλεια του Θεου του δινει πιο λεπτο αισθημα για ο,τι ειναι αναγκη, και θα πρεπει η δουλεια πανω στην ψυχη παντα να προταχτει σε καθε αλλη δουλεια, αφου ειναι ο πραγματικος σκοπος της επιγειας ζωης. Οσον καιρο ομως ο ανθρωπος πορευτει χωρις επιγνωση, η εκτελεση των επιγειων καθηκοντων ειναι ενδεδειγμενη και συμφωνη με τη θεικη ταξη. Οταν ομως καταλαβε το νοημα και το σκοπο της επιγειας ζωης, τοτε η επιγεια ζωη μπαινει στο παρασκηνιο και η πνευματικη ζωη εχει το προβαδισμα, γιατι αυτη ειναι αφθαρτη, και για ευνοητους λογους η εργασια για την αιωνιοτητα ειναι πιο σημαντικη απο ο,τι η δραστηριοτητα που αποφερει μονο επιγεια κερδη.
Οσο πιο ωριμος ειναι ο ανθρωπος, τοσο πιο ευκολα αποχωριζεται τη γη και τα αγαθα της, και τοσο λιγοτερο απαιτει απο τις εγκοσμιες απολαυσεις, κι επομενως πρεπει τοτε και να βαλει στο πραρασκηνιο τις εγκοσμιες απαιτησεις, δηλ. να τις εκπληρωσει μονο στο βαθμο που ειναι απολυτως αναγκαιο. Ωστοσο θα πρεπει να ασκει τη δραστηριοτητα αγαπης, θα πρεπει να αναπτυξει την αγαπη στο υψιστο βαθμο, και αρα θα πρεπει να κανει την καθε επιγεια δραστηριοτητα συναμα ενεργεια αγαπης, ωστε να εκπληρωσει και τα δυο καθηκοντα. . . ωστε να εκπληρωσει το καθηκον του στη γη και συναμα να επιδιωξει την τελειοτητα. Και θα πρεπει να χρησιμοποιει τη δυναμη του ωςεργατης για τη βασιλεια του Θεου. . . Θα πρεπει να θεσει ενα στοχο, προσπαθωντας να οδηγησει στονΘεο τις παραπλανεμενες ψυχες. Θα πρεπει να τους βοηθα να φτασουν στην επιγνωση κι επομενως να ειναι δραστηριος πνευματικα. . . τοτε θα εχει διπλη επιτυχια. . . θα βοηθησει τον εαυτο του και τους συνανθρωπους του να πετυχουν την ψυχικη ωριμοτητα και θα χρησιμοποιησει τη ζωτικη του δυναμη για λυτρωτικη δραστηριοτητα. . . Αμην
Η δύναμη της αγάπης. . .
Η δύναμη του θεικού λόγου. . .
Προσφορά του θεικού λόγου με ή χωρίς αγάπη. . .
Λαχτάρα. . .
Μονο εκεινος που λαμβανει αμεσα δυναμη μπορει να μοιραζει δυναμη, ειτε στη γη ειτε στο πνευματικο βασιλειο, αφου η μοιρασια δυναμης ειναι μονο μια συνεπεια της παραλαβης, αυτη ομως και παλι το αποτελεσμα μιας ζωης στην αγαπη. Μια πραξη αγαπης για αυτο μπορει και να δωσει δυναμη, γιατι ο Θεος ο Ιδιος εκφραζεται μεσα στην ενεργεια αγαπης, δηλ. γινεται μεταδοση δυναμης. Αυτο σημαινει οτι μονο καλες πραξεις εχουν ευλογημενα αποτελεσματα, ακομα και αν αυτο δεν ειναι αμεσως αντιληπτο, οτι ομως δεν μπορει ποτε να δημιουργησει ευλογια ενας ανθρωπος που ειναι αστοργος και η πραξεις του οποιου δεν βασιζονται στην αγαπη. Μπορει μαλιστα φαινομενικα να διαθεσει μεγαλη δυναμη, αλλα προκειται μονο για αυξημενη ζωτικη δυναμη, η οποια του διοχετευεται απο τον αντιπαλο του Θεου, γιατι του εχει υποταχτει. Αλλα δεν προκειται για θεικη δυναμη, η οποια ζωντανευει, προωθει πνευματικα και οδηγει στα υψη.
Αυτη τη δυναμη τη διοχετευει στον ανθρωπο μοναχα ο Θεος, και αυτη η δυναμη για αυτο μπορει να αποκτηστει μονο μεσω ενεργειας αγαπης, μεσω αμεσης συνδεσης με τον Θεο. Το ιδιο μπορει να μεταδοθει πνευματικη δυναμη μονο απο ανθρωπους ικανους και προθυμους για αγαπη, γιατι μονο τετοιοι ανθρωποι ειναι δεκτες της δυναμης. Και απο αυτο προκυπτει οτι και η δυναμη του θεικου λογου εχει αποτελεσμα μονο τοτε που προσφερεται στους ανθρωπους με αγαπη, αλλιως θα μεινει νεκρος λογος. Διαφορετικο ειναι οταν ενας ανθρωπος που ειναι δραστηριος στην αγαπη επιθυμει ο ιδιος απο τα βαθη της καρδιας το λογο του Θεου και απευθυνεται στον Θεο για τη διοχετευση της αληθειας και της δυναμης απο τον Θεο.
Τοτε ο μεσολαβητης του λογου μπορει να ειναι βουβο εργαλειο του Θεου. Τοτε ο Θεος ο Ιδιος μεσω εκεινου μεταδιδει το λογο Του στον ανθρωπο που το επιθυμει, και αυτος θα το αποδεχτει ως παροχεα δυναμης. Αφου τοτε ειναι ο Θεος ο Ιδιος που μοιραζει το δωρο Του, οπως μπορει επισης να το διοχετευει στον ανθρωπο μεσω της Γραφης, η οποια ομως γινεται ζωντανη μονο τοτε που ενας ανθρωπος που ασκει την αγαπη και που επιθυμει την αληθεια τη ζητησει απο τον Θεο. Ο παραληπτηςκαι ο δοτης πρεπει να στεκονται στην αγαπη ωστε η δυναμη του λογου να εχει αποτελεσμα . . .
Δωρο που προσφερεται χωρις αγαπη ειναι μονο τυπος χωρις τη ζωη του Πνευματος. Ειναι κατι νεκρο, που για ευνοητους λογους δεν μπορει να αφυπνισει στη ζωη και που δεν προκαλει ουτε ανταποκριση της αγαπης. Επειδη ο ανθρωπος μεσω της αστοργιας του δεν μπορει να λαβει δυναμη ειναι και ανικανος να μοιρασει τετοια, κι επομενως η κατασταση της αδυναμιας ειναι εκει οπου η αγαπη δεν ασκειται. Αδυναμια ομως ειναι και σκοταδι. . . Το φως λειπει οπου δεν υπαρχει μεταδοση δυναμης μεσω ενεργειας αγαπης. Και φως ειναι γνωση. . . Αρα η κατασταση της αστοργιας πρεπει συναμα να ειναι κατασταση αγνοιας, ελλειψη γνωσης που ανταποκρινεται στην αληθεια. Και για αυτο η αστοργια εχει διωξει και την αληθεια, και αυτη παλι μπορει να επανακτηστει μονο μεσω ενεργειας αγαπης. . .
Η αληθεια ομως ειναι ο αγνος λογος του Θεου, που διοχετευεται στον ανθρωπο που ασκει την αγαπη, και αυτος θα ειναι και διαπερασμενος απο δυναμη και θα μπορεσει να μοιρασει φως και δυναμη. Και οσο η αγαπη για τον πλησιον παρακινει τον ανθρωπο να διαδωσει το λογο του Θεου, θα μπορεσει να το παρουσιασει ζωηρα, και τοτε θα ξυπνησει και τον συνανθρωπο στη ζωη, αφου τετοια ειναι η δυναμη του θεικου λογου οτι δεν μενει χωρις αποτελεσμα οσο το προσφερει η αγαπη. Και για αυτο ο υπηρετης του Θεου πρεπει ο ιδιος να στεκεται στην αγαπη αν θελει να πετυχει στον αμπελωνα του Κυριου. Πρεπει να καταλαβει την πνευματικη ενδεια στη γη και να θελησει να βοηθησει τους ανθρωπους. Τοτε θα του παρασχεθει η δυναμη να αρθρωσει τα λογια του ετσι ωστε ειναι κατανοητα και αποδεκτα στον ανθρωπο.
Τοτε λοιπον η δυναμη που περιεχει ο θεικος λογος ρεει μεσα στον ακροατη, αυξανει την προθυμια του να αποδεχτει το λογο, αυξανει την κατανοηση του και παλι τη δραστηριοτητα αγαπης του. . . Αυτος ακολουθει το θεικο λογο και κανει σημαντικη πνευματικη προοδο. . . Και αυτο ειναι μοναχα το αποτελεσμα της αγαπης. . . Χωρις την αγαπη ομως το καθε εργο ειναι ανεπιτυχες για την πνευματικη του αναπτυξη. Και για αυτο στη γη υπαρχει τοση πολλη ματαιη δουλεια. Αφου ακομα εκεινοι που αισθανονται γεννημενοι για τη μεταδοση του θεικου λογου δεν καταλαβαινουν την αναγκη της εμπρακτης αγαπης και την αδυναμια του λογου που προσφερεται χωρις αγαπη. Και για αυτο ο Θεος διοριζει μονος Του τους υπηρετες Του στη γη, στους οποιους παρουσιαζει ξανα και ξανατη δυναμη της αγαπης, απο την οποια προκυπτει αφανταστη ευλογια, και η οποια για αυτο δεν πρεπειποτε να παραμεληθει οσο ο ανθρωπος προσπαθει να αποκτησει πνευματικες επιτυχιες, αφου μονο η αγαπη λυτρωνει, και μονο η αγαπη οδηγει στον Θεο. . . Αμην
Πολλαπλή πορεία μέσα από τη δημιουργία. . .
Το σωτήριο σχέδιο του Θεού. . .
Αναγνώριση μέσα στο βασίλειο του φωτός. . .
Επρεπε το πνευματικο να διανυσει πολυ δρομο ωσπου να του επιτραπει να δωσει την τελευταια δοκιμασια της επιγειας ζωης, να ενσαρκωθει ως ανθρωπος. Επρεπε να περασει μεσα απο πολλες διαμορφωσεις, επρεπε να υποκυψει στο θεικο θελημα, ειχε στερηθει την ελευθερια του, κι ετσι καταναγκασμενο κατα καποιον τροπο διενυσε αυτη την πορεια στη γη, αλλα με το τελευταιο στοχο να πετυχει και παλι την οριστικη ελευθερια. Η ενσαρκωση ως ανθρωπος θα πρεπει να ειναι η τελευταια δοκιμασια, μεσα στην οποια το ον πρεπει να αποδειχτει καλο για να πετυχει την οριστικη ελευθερια. Αυτο που εκανε σε καταναγκαστικη κατασταση. . . η υπηρετηση. . . θα πρεπει τωρα να τοκανει εθελοντικα, ανεπηρεαστο, μονο ακολουθωντας μια συμβουλη. . . θα πρεπει να ειναι δραστηριος με υπηρετικο τροπο απο μονο του, παρακινημενο απο την αγαπη.
Αν λοιπον το ον ειναι προθυμο να διανυσει αυτο το υπηρετικο δρομο με αγαπη μπορει σε μικρο χρονικο διαστημα να ξεπερασει την τελευταια του μορφη και να μπει στις σφαιρες του φωτος, οπου μπορει και παλι να δρα ελευθερα και ανεμποδιστα μεσα στη μακαριοτητα. Αυτος ειναι ο στοχος και ο σκοπος της πορειας μεσα απο τη δημιουργια. . . Αφου ο στοχος απαιτει την ελευθερη θεληση του οντος, μπορει αυτο για ευνοητους λογους και να αποτυχει αν δεν χρησιμοποιησει σωστα την ελευθερη θεληση. . . μπορει να μην πετυχει το στοχο αλλα να παρει λαθος δρομο, που οδηγει μακρια απο το στοχο. Τοτε μια πορεια μεσα απο τη δημιουργια δεν ειναι αρκετη, αλλα πρεπει το ον για να πετυχει το στοχο να διανυσει ξανα αυτη την πορεια, η και περισσοτερες φορες, ωσπου να εχει επανακτησει τελικα την ελευθερια του.
Και η καθε πορεια μεσα απο τη δημιουργια απαιτει καινουριες δυνατοτητες ωριμανσης, καθε φορα υπαρχουν διαφορετικες συνθηκες κατω απο τις οποιες το ον διανυει την πορεια αναπτυξης προς τα υψη. Και αυτο ειναι το αιωνιο σωτηριο σχεδιο, το οποιο θα γινει κατανοητο στους ανθρωπους μονο τοτε που θα ξερουν για την πρωτη αρχη και το τελικο στοχο του πνευματικου μεσω της αφυπνισης του πνευματος τους. Μονο τοτε θα μπορεσουν να συλλαβουν την ατελειωτη αγαπη και την ευσπλαχνια του Θεου, το μεγαλειο και την παντοδυναμια και την υπερμετρη σοφια Του. Αλλα θα αναγνωρισουν τον Θεο μονο μεσα στο βασιλειο του φωτος, οταν ολα τα πεπλα θα πεσουν απο μπροστα στα ματια τους και θα ανασκοπισουν την πορεια που διενυσαν στη γη. . . οταν θα ξερουν για την ατελειωτα στοργικη φροντιδα του αιωνιου Δημιουργου απεναντι στα πλασματα Του, για το πεισμα αυτων μεσα στην αλυτρωτη κατασταση και για τις ευλογιες και τα θαυματα του πνευματικουβασιλειου. . .
Ο,τι υπαρχει εχει μονο το σκοπο να οδηγησει πισω σε Εκεινον το πνευματικο το οποιο Αυτος εχασε καποτε μεσω της θελησης του αντιπαλου, στον οποιο ομως επισης εδωσε πληρη ελευθερια. . . Το ωριμο πνευματικο ξερει για την ελλιπη του κατασταση και για την πορηγουμενη αποσταση του απο τον Θεο και ειναι αιωνια ευγνωμον και αφοσιωμενο στον Θεο για το οτι δεν το αφησε σε αυτη την κατασταση αλλα επιδιωξε την επιστροφη του με ολα τα μεσα. Ξερει για τη δικη του ανυποταξια και για την υπερμετρη αγαπη του Θεου, και τωρα λιωνει απο αγαπη για Εκεινον Που το εσωσε απο το πνευματικο βαθος.
Και μολονοτι η πορεια στη γη διαρκεσε ατελειωτους καιρους, μολονοτι επεφερε στο ον αμετρητα βασανα, το ον ευχαριστει στον Δημιουργο για το οτι το αφησε να διανυσει αυτο το δρομο, για το οτι του εδωσε τη δυνατοτητα να πετυχει τον τελευταιο στοχο και να φτασει στην αντιληψη του Θεου. Αφου αυτη η μακαριοτητα αντισταθμιζει ο,τι υπεφερε το ον στην κατασταση της ανυποταξιας του. . . Και για αυτο καθε καινουριο δημιουργημα ειναι αποδειξη της αγαπης του Θεου, ο Οποιος θελει να οδηγησει στην επιγνωση το πνευματικο που δεν Τον αναγνωριζει ακομα για να το κανει μακαριο για ολη την αιωνιοτητα. . . Αμην
Καμία γνώση, δηλ. πνευματική αλήθεια, χωρίς τη βούληση του ανθρώπου. . .
Το οτι δεν διοχετευονται στον ανθρωπο οι πνευματικες γνωσεις παρα τη θεληση του ειναι μονο πλεονεκτημα για αυτον, αφου δεν θα τις χρησιμοποιουσε σωστα, και η ενοχη του θα αυξανοταν, γιατι θα αφηνε ανεκμεταλλευτο ενα δωρο χαρης. Επιπλεον θα εμπαινε σε κατασταση που αντιστοιχουσε με καταναγκαστικη πιστη. . . αφου οι γνωσεις θα τον αναγκαζαν να πιστεψει οσο του μεταδοθουν με εξαιρετικο τροπο, και αναγκαστικη πιστη ειναι χωρις αξια μπροστα στον Θεο. Επομενως θελει αναποφευκτα πρωτα τη δικη του βουληση του ανθρωπου ωστε ο Θεος να τον μυησει στην αληθεια, στις πνευματικες γνωσεις που θα πρεπει να προωθησουν την αναπτυξη του. Και για αυτο το λογο οι γνωσεις θα εχουν αποτελεσμα πανω του μονο τοτε που η βουληση του τις επιθυμει. Μπορει μαλιστα να τις αποκομησει πριν μεσω εξωτερικων μεταδοσεων, μεσω εκπαιδευσης απο συνανθρωπους η διανοητικης αφομοιωσης απο βιβλια και συγγραμματα.
Πρεπει ομως επισης να συμμετεχει η βουληση, η επιθυμια για την αληθεια πρεπει πρωτα να κυριαρχησει τον ανθρωπο. Αλλιως εκεινα τα αγαθα θα του μεινουν ακατανοητα, δηλ. δεν θα σημαινουν για αυτον φως. Αφου αν ο Θεος μετεδιδε φως στον ανθρωπο χωρις την επιθυμια του, η επιδιωξη του να πλησιασει τον Θεου θα σταματουσε, αλλα ο ανθρωπος θα τοποθετοταν ξαφνικα σε μια κατασταση της αναγνωρισης, γιατι η θεικη σοφια. . . οι γνωσεις που ανταποκρινονται στην αληθεια. . . σημαινει παντα φως για τον ανθρωπο. Θα καταλαβαινε τα παντα, θα αναγνωριζε τις σχεσεις και αιτιες ολων των πραγματων και γεγονοτων, και θα αυξανοταν ετσι ο βαθμος ωριμοτητας του. . . θα γινοταν δηλ. αναγκαστικα ωριμο ον. Αυτο ομως αποκλειει μια τελειοποιηση, αφου η τελειοτητα προυποθετει πληρως ελευθερη βουληση.
Μολις ο ανθρωπος εχει γνωσεις ειναι επισης πλημμυρισμενος απο φως, αρα απο θεικη δυναμη. Η θεικη δυναμη ομως μπορει να διοχετευτει μονο σε εκεινο το ον που την επιθυμει συνειδητα και ανοιγεται στην παραλαβη δυναμης. Αυτο ομως απαιτει τη θεληση του ανθρωπου. Αν η θεληση δεν ειναι δραστηρια σταματα καθε παροχη δυναμης, γιατι η ακτινοβολια του Θεου εχει αποτελεσμα μονο οπου δεν υπαρχει καθολου αντισταση. Αλλα ο ανθρωπος ειναι εντελως χωρις αντισταση μονο τοτε που εχει υποταχτει τη βουληση του πληρως στο θελημα του Θεου, και σε αυτη την περιπτωση προκειται για συνειδητη δραστηριοποιηση της βουλησης του. Τοτε μονο ειναι δυνατη ανοδικη αναπτυξη, και τοτε μονο ο ανθρωπος θα νιωθει τις γνωσεις σαν γνωσεις, σαν φως και δυναμη απο τον Θεο. Συνεπως οι γνωσεις δεν μπορουν να μεταδοθουν με σχολικο τροπο, αφου ακομα και οι γνωσεις που μεταδιδονται απο ανθρωπο σε ανθρωπο προυποθετουν τη δραστηριοτητα της θελησης του ανθρωπου για να ζωντανεψουν οι γνωσεις μεσα του.
Και για αυτο ειναι αδυνατον να τοποθετηθει ολοκληρη η ανθρωποτητα σε ανωτερη βαθμιδα γνωσεων και με αυτον τον τροπο να διορθωθει το πνευματικο χαμηλοτατο επιπεδο, διοτι αυτο θα συνεβαινε παρα τη θεληση των ανθρωπων κι ετσι το αποτελεσμα δεν θα ηταν η τελειοποιηση. Και για αυτο η αληθεια, αν και προσφερεται παντου, θα επιβαλει μονο σπανιες φορες, και μαλιστα εκει οπου υπαρχει η θεληση και η επιθυμια να την κατεχει ο ανθρωπος. Γνωσεις παρα τη θεληση του ανθρωπου συμβαλλουν μονο στο να γινει αλαζονας και φιλαρχος, αφου τοτε αγγιζουν μονο το νου και οχι την καρδια του ανθρωπου. Αλλα μονο οταν η καρδια και ο νους ειναι προθυμοι να αφησουν τις γνωσεις να επιδρασουν πανω τους, τοτε θα αρχισει και η μεταμορφωση, η μετατροπη του ανθρωπου σε ον που ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου.
Οσον καιρο μονο ο νους επεξεργαστει τις γνωσεις προκειται μοναχα για διανοητικα αγαθα χωρις τη ζωη του Πνευματος του Θεου. Βαζουν μπρος τη νοητικη δραστηριοτητα και μπορουν και παλι να μεταδοθουν μονο στο νου του συνανθρωπου. Η θεληση του ανθρωπου συμμετεχει μονο καθ οσον επιδιωκει τις γνωσεις για επιγειο συμφερον. . . Θελει να φερεται να εχει γνωσεις, θελει με αυτον τον τροπο να αποκτησει γηινα αγαθα και δοξα και τιμη και να ξεπερασει τους συνανθρωπους με τις γνωσεις του. Και τοτε οι γνωσεις, ακομα και αν του προσφερθουν απο πηγη που εγγυει την καθαρη αληθεια, δεν μπορουν ποτε να συμβαλουν στον εξευγενισμο του ανθρωπου, μια και η καρδια μενει αμετοχη, και το πνευμα μεσα στον ανθρωπο δεν κινειται αφου ειναι αναφυπνιστο, κοιμαται μεσα στοπιο πυκνο περιτυλιγμα.
Τοτε οι γνωσεις παρα το περιεχομενο τους δεν μπορουν να ονομαστουν πνευματικες γνωσεις, γιατι δεν μεταδοθηκαν στον ανθρωπο απο το πνευμα μεσα του η γιατι δεν παρελαβε με το πνευμα του οσα του προσφερθηκαν απο τον φωτισμενο συνανθρωπο. Τις περισσοτερες φορες ομως ο ανθρωπος που εχει εγκοσμια αντιληψη θα αρνηθει εκεινες τις πνευματικες γνωσεις, γιατι το επιγειο οφελος του φαινεται παρα πολυ μικρο και ομως επιδιωκει ακομα τετοιο. Η ενεργεια του πνευματος δεν μπορει ποτε να αποκλειστει στην περιπτωση της μεταδοσης της καθαρης αληθειας, των πνευματικων γνωσεων. Και για αυτο πρεπει να ειναι δραστηρια η θεληση του ανθρωπου, αλλιως οι γνωσεις ειναι χωρις δυναμη και αρα χωρις σημασια για την πνευματικη εξελιξη του ανθρωπου.
Και για αυτο η ανθρωποτητα πορευεται στην αγνοια, και δεν μπορει να αποκτησει γνωσεις οσον καιρο δεν ειναι προθυμη να τις κατεχει και να τις επιδιωξει. . . Αφου η θεληση ειναι το πρωτο που προξενει να εισρευσει στον ανθρωπο η χαρη του Θεου. Αν ομως η θεληση ειναι ετοιμη, τοτε η πηγη της χαρης ανοιγει, και μπορει ο ανθρωπος να αντλει ασταματητα και να απορροφα το ζωντανο νερο, την αιωνια αληθεια. . . Αμην
3350 (28. k. 29.11.1944)
Η πρώτη αρχή και ο τελικός στόχος. . .
Η διαδικασία λύτρωσης. . .
Η γνωση για την πρωτη αρχη και το τελικο στοχο ολων των εργων της δημιουργιας σημαινει ηδη πνευματικη προοδος, αφου μονο σε συγκεκριμενο βαθμο ωριμοτητας μπορει να προσφερθει στον ανθρωπο αυτη η γνωση. Αν αυτη η γνωση μεταδιδεται σε ακομα ανωριμο ανθρωπο θα την αρνηθει, δεν θα του ειναι κατανοητη, και συνεπως θα μεινει εντελως χωρις αποτελεσμα. . . Η κατασταση ωριμοτητας του δεν αρκει για να αναγνωρισει αυτος την αληθεια, κι επομενως θα μεινει ακομα σε χαμηλο επιπεδο ωριμοτητας, δηλ. θα μεινει χωρις την αναγνωριση της αληθειας.
Ο βαθμος ωριμοτητας του ανθρωπου αυξανεται μεσω ανιδιοτελους ενεργειας αγαπης, και για αυτο ανθρωπος που ασκει την αγαπη δεν θα αρνηθει αυτη τη γνωση, ακομα και αν του ειναι εντελως καινουρια και αντιφασκει στις μεχρι τοτε σκεψεις του. Αφου σε ανθρωπο που στεκεται στην αγαπη η καθαρη αληθεια θα του φαινεται παντα αποδεκτη, γιατι αυτη εχει την αρχη της στον Θεο και γιατι ο ανθρωπος ο ιδιος μεσω του τροπου ζωης του βρισκεται σε επαφη με τον Θεο. Η συνδεση με τον Θεο ομως φωτιζει τη σκεψη του, και αυτη θα πλησιασει την αληθεια. Μονο με τη γνωση για την πρωτη αρχη και το τελικο στοχο του δημιουργημενου η κατασταση της ψυχης αρχιζει να ειναι φωτισμενη, αφου τοτε ο ανθρωπος καταλαβαινει τις συναρτησεις ολων των πραγματων, ολων των γεγονοτων. Καταλαβαινει τη σχεση του Δημιουργου με τα πλασματα Του και του πνευματικου βασιλειου με τη γη.
Οι γνωσεις του πολλαπλασιαζονται, η αγαπη για τον Θεο αυξανεται συνεχεια, αφου εκεινος που εχει λαβει γνωσεις πρεπει να αγαπα τον Θεο και να θελει να ανηκει σε Αυτον, γιατι αρχιζει να καταλαβει τη μεγαλη Του αγαπη. Οι γνωσεις ειναι παντα εσωτερικος πλουτος, συγκινουν την καρδια, παρακινουν την ψυχη να αυξανει συνεχως αυτον τον πλουτο. Αφου οσο ο ανθρωπος εχει διεισδυσει μεσα στις γνωσεις δεν αρκειται πια, αλλα ζητα μονιμως την αυξηση αυτων των γνωσεων. Οι πνευματικες γνωσεις ευχαριστουν, θα σηκωνουν παντα την ψυχη, και για αυτο θα επιδιωχτουν απο οποιον μεσω της αγαπης στεκεται σε συγκεκριμενο βαθμο ωριμοτητας, ο οποιος του κανει δυνατη τη διοχετευση πνευματικων γνωσεων.
Και αν εχει μια φορα μυηθει σε αυτες τις γνωσεις μπορει και να εργαστει με λυτρωτικο τροπο κι επομενως να συμμετεχει στη διαδικασια λυτρωσης, που θελει να οδηγησει τα παντα στην κατασταση που ηταν η πρωταρχικη ουσια του πνευματικου. . . υψιστη τελειοτητα, ελευθερια και δυναμη και αγαπη. . . Η γνωση για την πρωτη αρχη και το τελικο στοχο του πνευματικου σε καθε εργο της δημιουργιας, την οποια το ον στο τελευταιο σταδιο ως ανθρωπος μπορει να συνειδητοποιησει ξανα, ειναι ηδη ενας βαθμος του φωτος, μια μερικη κατασταση ελευθεριας και δυναμης. Ο ανθρωπος δεν βρισκεται πια στη σκοτεινη πνευματικη νυχτα και δεν ειναι ουτε πια εντελως υποδουλος στον αντιπαλο του Θεου. Εχει ηδη ελευθερωθει απο την εξουσια του μεσω της εμπρακτης αγαπης και τον αντιμετωπιζει παλευοντας μονο ακομα τις στιγμες εξασθενισμενης θελησης. Αφου οι πνευματικες γνωσεις ειναι ακτινοβολια φωτος και δυναμης του Θεου, η οποια κανει τον ανθρωπο ικανο να απελευθερωθει απο την εξουσια του. . .
Παρολο που οι πνευματικες γνωσεις φαινονται απαραδεκτες στο ακομα εντελως ανωριμο ανθρωπο και τις περισσοτερες φορες θα αντιμετωπισουν αρνηση, θα πρεπει να προσφερθουν και σε εκεινον, για να παρακινησουν πρωτα τη νοητικη του δραστηριοτητα, για να τον παροτρυνουν να συλλογιστει. Και αναλογα με την προθυμια του μπορουν να τον προωθησουν, μπορουν να τον ενθαρρυνουν να αποκτησει το βαθμο πνευματικης ωριμοτητας που θα τον κανει ικανο να παραλαβει γνωσεις που εκρεουν απο το πνευματικο βασιλειο και που προωθουν την πνευματικη αναπτυξη. Πρεπει μεσα στο σκοταδι της νυχτας να φερθει το φως, αλλιως ο ανθρωπος δεν θα μπορουσε ποτε να οδηγηθει εξω απο το σκοταδι, αλλιως δεν θα βρισκοταν ποτε το σωστο δρομο που οδηγει στα υψη.
Αλλα μοναχα εκεινοι που εχουν γνωσεις μπορουν να φερουν ενα σωστο φως, μοναχα εκεινοι μπορουννα εκπαιδευουν τον ανηξερο, και μονο οπου ο ανθρωπος εχει πετυχει συγκεκριμενο βαθμο ωριμοτητας μπορουν να υπαρχουν οι σωστες γνωσεις. . . φως απο τους ουρανους, που φεγγει λαμπερα. . . οι γνωσεις που διεξοδικα και κατανοητα ενημερωνουν για ολοκληρο το σωτηριο σχεδιο του Θεου, για το νοημα και το σκοπο της δημιουργιας και της επιγειας ζωης, για την ατελειωτη αγαπητου Θεου, που δεν μειωνεται ποτε, για το δεσιμο και τη λυτρωση ολου του πνευματικου που καποτε αποστατησε απο Εκεινον και για το τελικο στοχο, την αιωνια ζωη στο πνευματικο βασιλειο.
Αυτες οι γνωσεις φερνουν ατελειωτη ευτυχια οσο ο ανθρωπος τις αποδεχτει σε συγκεκριμενο βαθμο ωριμοτητας και μπορουν, αν και δεν εχουν ακομα το πληρες αποτελεσμα, να οδηγησουν τον συνανθρωπο στο να επιδιωξει επισης το στοχο να πετυχει υψηλοτερο βαθμο ωριμοτητας της ψυχης. Αφου μολις ο ανθρωπος ξερει τι ηταν καποτε και τι θα πρεπει και παλι να γινει, θα δωσει διαφορετικη σημασια στην επιγεια του ζωη και θα ζησει συνειδητα, δηλ. θα εχει παντα ενα στοχο μπροστα στα ματια του, το οποιο θα ακολουθησει επιμελως. Τοτε δεν θα τον περιτυλιγει πια η πιο σκοτεινη νυχτα, αλλα οι ακτινες φωτος βγαινουν και του αναγγελλουν μια μερα, μια φωτεινη, διαυγη μερα, την οποια θα μπορεσει να χρησιμοποιησει για εντατικη δουλεια, στην οποια θα μπορεσει να ενεργησει με δυναμη κι ελευθερια και αρα να συμμετεχει στο μεγαλο λυτρωτικο εργο. . . Αμην
Η αγάπη και η ευσπλαχνία του Θεού. . .
Βάθος. . .
Τετοια ειναι η μεγαλη ευσπλαχνια του Θεου οτι σηκωνει κοντα Του το αδυνατο, το πεσμενο, και του επιτρεπει να γευτει τις απολαυσεις του ουρανου. . . Δεν το εγκαταλειπει στα βαθη, αλλα κατεβαινει ο Ιδιος στα βαθη για να απλωσει το χερι στο βυθισμενο και να το οδηγησει στα υψη. Και ο,τι δεν του προβαλλει ανοιχτη αντισταση θα διανυσει το δρομο απο τα βαθη στα υψη, θα μετατραπει σε αγαπη, αν και μεσα σε ατελειωτο χρονικο διαστημα, και θα συνδεθει εντονα με την Αιωνια Αγαπη. Αλλα οχι απο τη δικη του δυναμη, αλλα η δυναμη του Θεου ενεργει μεσα στο πνευματικο που επιδιωκει να ανεβει στα υψη, και το οτι ο Θεος του διοχετευει αυτη τη δυναμη ειναι χαρη. . . Ειναι αποδειξη της ατελειωτης αγαπης Του, που στους αιωνες των αιωνων θα ειναι στραμμενη σε εκεινο που εκπορευτηκε απο Αυτον.
Αυτη η αγαπη δεν μπορει ποτε να αποστραφει απο αυτο που δημιουργησε, αλλα θα ειναι παντα στραμμενη σε αυτο, και αυτη η αγαπη απαιτει την προσαρμογη του οντος στον Θεο. . . γιατι τετοια προσαρμογη, μια ενωση με την Αιωνια Αγαπη προκαλει αφανταστη μακαριοτητα. Για αυτο ο Θεος δεν θα καταδικασει τιποτα για παντα, μονο που μπορουν να περασουν αιωνιοτητες ωσπου το ον εχει καταφερει την προσαρμογη στον Θεο και για αυτο πρεπει να βασανιστει μακρια απο τον Θεο. . . Μπορουν να περασουν αιωνιοτητες οπου λειπει στο ον καθε γνωση για τον Θεο, και αυτο σημαινει κατασταση εσχατου σκοταδιου για το πνευματικο, που καποτε μεσα σε φως κι ελευθερια ειχε στη διαθεση του δυναμη που το εκανε μακαριο.
Και αυτη τη μακαριοτητα στο σταδιο της τελειοτητας θελει ο Θεος να του επιστρεψει, γιατι η αγαπη και το ελεος Του δεν εχουν ορια. Και για αυτο του χαριζει πρωτα τη χαρη Του. . . Του χαριζει δυναμη για να ζησει και για να επιδιωξει. . . Αφου προκειται για δωρο, διοτι το ον απο μονο του δεν κανει τιποτα για να κερδισει αυτη την παροχη δυναμης, αλλα το ον αποδεχεται τη δυναμη και συχνα δεν τη χρησιμοποιει ουτε για το σκοπο το οποιο θα επρεπε να υπηρετησει αυτη η δυναμη. Το ον επεσεμε δικη του φταιξιμο, με το να η θεληση του στραφηκε προς τον αντιπαλο του Θεου. Αλλα δεν θα δραστηριοποιουσε ποτε τη θεληση του για να ανεβει ξανα στα υψη, οσο ο Θεος δεν του παρειχε τη χαρη Του.
Η αγαπη και η ευσπλαχνια του Θεου ομως δεν εγκαταλειπει το ον στην κατασταση για την οποια φταιει το ιδιο, αλλα προσπαθει να το βοηθα να ανεβει στα υψη. Και για αυτο μοιραζει χαρη με τη χαρη, τις οποιες τοτε το ον στο τελευταιο σταδιο μπορει να χρησιμοποιησει κατα πως θελει. Αλλα η ελευθερια της θεληση ειναι τοτε συχνα ενας κινδυνος, γιατι το ον την κανει καταχρηση, γιατι η θεληση χρησιμοποιειται συχνα με λαθος τροπο και αυτο δεν σημαινει ανοδικη αναπτυξη. Αλλα ξανα και ξανα η αγαπη του Θεου ειναι προθυμη να μεταδωσει στο ον τη χαρη και τη δυναμη Του. . . γιατι δεν θελει να αφησει στα βαθη ο,τι δεν επιδιωκει μονο του να ανεβει στα υψη. . . Πιανει ο,τι Του επιτρεπει να πιαστει. Δεν καταναγκαζει το οντοδες να τον ακολουθησει, αλλα η αγαπη Του το αντιμετωπιζει ξανα και ξανα για να το παρακινησει να αποδεχτει την βοηθεια Του.
Αφου ο,τι δημιουργηθηκε απο τον Θεο ειναι προορισμενο για τη μακαριοτητα, και παραμενει στα βαθη γιατι δεν ξερει για τη μακαριοτητα του να ειναι κοντα στον Θεο. . . γιατι αυτο ειναι το χαρακτηριστικο του πεσμενου οτι ζει στην αγνοια, οτι το τυλιγει σκοτεινη νυχτα και οτι απο τη δικη του δυναμη δεν βρισκει την εξοδο απο τη σκοτεινη του κατασταση. Και για αυτο το ιδιο το φως μπαινει στα βαθη, οχι με πληρη λαμπροτητα μεν, αλλα ξυπνωντας μεσα στο ον μια διαισθηση για να επιδιωξει το φως. . . Και αυτη ειναι χαρη η οποια δεν αφαιρειται ποτε στο ον. Παντα του δειχνεται ο δρομος προς το φως, μονο με διαφορετικο τροπο και αποτελεσμα αναλογα με το βαθμο ωριμοτητας του.
Παντα ομως ειναι η ζωτικη δυναμη που εισρεει στο πεσμενο οντοδες, ωσπου να εχει φτασει σε ενα βαθμο ωριμοτητας οπου συνειδητοποιει αυτη τη ζωτικη δυναμη, ωστε μεσω αυτης μπορει μονο του να ειναι δραστηριο με την ελευθερη θεληση, ωστε δηλ. μπορει τοτε και να επιδιωξει συνειδητα να ανεβει στα υψη. Αφου η αγαπη του Θεου περιστοιχιζει συνεχεια το οντοδες και το βοηθα να πετυχει το στοχο του. . . Το ελεος του Θεου πιανει το αναξιο και του δινει καινουριες δυνατοτητες να γινει ανταξιο της αγαπης Του. Και παρολο που το οντοδες ξανα και ξανα κοντευει να βυθιστει γιατι αντιτασσει τη δικη του βουληση στην αγαπη και στο ελεος του Θεου. . . ο Θεος θα το σηκωσει ξανα και ξανα, ξανα και ξανα θα το τοποθετησει σε ενα επιπεδο απο οπου θα μπορεσει μονο του να ξεκινησει την ανοδο του στα υψη, αφου Αυτος δεν εγκαταλειπει τιποτα στα βαθη. . .
Η αγαπη Του δεν αποχωριζεται ποτε τα πλασματα Του, και τα πλασματα Του ειναι ολα οντα που προεκυψαν χρησιμοποιωντας τη δυναμη Του, αν και η θεληση του αντιπαλου Του ηταν δραστηριος κατα τη δημιουργια τους κι εβαλε αυτη την αντιθετη στον Θεο θεληση του μεσα σε αυτα τα οντα. Η αγαπη Του δεν σταματα να σηκωνει και να ανορθωνει το πεσμενο, και το ελεος Του Τον παροτρυνει να χρησιμοποιησει και παλι καινουρια μεσα για να μπορεσει να λυτρωσει τα οντα απο το σκοταδι και να τα οδηγησει στο βασιλειο του φωτος, απο το οποιο δραπετεψαν εθελοντικα μην γνωριζοντας την ουσια και τον προορισμο τους. Αλλα ο Θεος τους οδηγει και παλι κοντα σε αυτον τον προορισμο, αν και περνουν ατελειωτους καιρους. . . Αφου η αγαπη και το ελεος Του δεν αφηνει τιποτα για παντα στα βαθη, δεν εξοριζει αιωνια απο κοντα Του τιποτα που του ανηκει απο τους αιωνες των αιωνων. . . Αμην
Η κατάσταση του παιδιού του Θεού. . .
Υπερβολικά βάσανα στη γη. . .
Για να αποκτησει την κατασταση του παιδιου του Θεου στη γη πρεπει ο ανθρωπος να διαμορφωθει σε αγαπη και με αυτον τον τροπο να κανει τον εαυτο του ικανο να δημιουργησει την ενωση με τον Θεο ηδη στη γη, ετσι ωστε να μπορεσει τελειως ωριμος να μπει στις φωτεινες σφαιρες του αλλου κοσμου οσο αποβιωσει απο τη γη. Θα πρεπει αρα μεσω ενεργειας αγαπης να εχει εξαγνισει ετσι την ψυχη του ωστε ο Θεος ο Ιδιος να μπορεσει να την κανει κατοικια και ωστε το πνευμα του ανθρωπου να ενωθει με το πατρικο Πνευμα. Και τοτε ο ανθρωπος θα εχει εκτελεσει πληρως το επιγειο του καθηκον και θα εχει πετυχει το στοχο του, και ως φωτεινο ον θα εχει βρει την εισοδο στο πνευματικο βασιλειο, οπου τοτε θα δημιουργησει και θα ενεργησει.
Αλλα αυτος ο βαθμος ωριμοτητας απαιτει πληρη παραιτηση απο τα γηινα αγαθα. . . Οσο ο ανθρωπος αγαπα ακομα την υλη, αυτη η ενωση με την αιωνια Θεοτητα ειναι αδυνατη, αφου η καρδια δεν εχει ακομα εξαγνιστει εντελως απο λαχταρες και για αυτο δεν ειναι ακομα ετοιμη να αποδεχτει το θεικο Πνευμα. Και τοτε ο ανθρωπος πρεπει να επωμιστει πολλα βασανα για να καταφερει τον τελευταιο εξαγνισμο της ψυχης. Και για αυτο επιβαλλεται πολλη δυστυχια και στους παρα πολυ καλους και πιστους ανθρωπους, για να γινει ο εξαγνισμος της ψυχης. Οπου ιδιαιτερα δυσκολα βασανα βαραινουν τους ανθρωπους και ωστοσο υπαρχει βαθια πιστη, εκει η ψυχη μπορει να διαλεξε πριν την ενσαρκωση της ιδιαιτερα δυσκολη επιγεια ζωη για να πετυχει το τελευταιο στοχο στη γη, την κατασταση του παιδιου του Θεου.
Αφου πρεπει να επιδιωχτει και να πετυχθει αυτος ο στοχος στη γη, και παντα θα απαιτησει τις πιο δυσκολες συνθηκες ζωης, γιατι η ψυχη πρεπει να μπει στον αλλο κοσμο εντελος αγνη και καθαρη, και αυτο θελει ιδιαιτερα αποτελεσματικη διαδικασια εξαγνισμου. Αφου η δυστυχια ειναι παντα βοηθημα για να πετυχθει ο πνευματικος στοχος. . . Θα πρεπει να οδηγησει στον Θεο οσο η ψυχη ειναι ακομα αποστραμμενη απο τον Θεο, η θα πρεπει να εξαγνισει και να αποκρυσταλλωσει την ψυχη, ωστε μπορει ως αγνο ον να πλησιασει τον Θεο, για να μπορεσει τοτε να μπει στην πιο μακαρια ενωση μαζι Του.
Πρεπει η δυστυχια και η αγαπη να ενεργησουν μαζι για την πνευματοποιηση ενος ανθρωπου στη γη. Και για αυτο ο ανθρωπος που στεκεται στην αγαπη δεν θα πρεπει να φοβαται τη δυστυχια αλλα θα πρεπει να την επωμιστει αφοσιωμενα ενοψει του υψηλου στοχου που μπορει να πετυχει στη γη. Αφου μονος του διαλεξε τη μοιρα του στη γη στην επιγνωση οτι αυτη θα τον βοηθησει να φτασει στην πιο υψηλη ωριμοτητα αν η θεληση του δεν αντιταχτει. Αλλα οι απολαυσεις της καταστασης του παιδιου του Θεου αντισταθμιζουν χιλιαπλασια ολα τα βασανα της επιγειας ζωης. Και ο καιρος στη γη ειναι μικρος, ειναι σαν μια στιγμη απεναντι στην αιωνιοτητα. . . Και οσο ο ανθρωπος εχει βαθια πιστη μπορει παντα να λαμβανει τη δυναμη απο τον Θεο να αντεξει ο,τι του επιβληθηκε, διοτι η προσευχη του τοτε θα ειναι στραμμενη εντονα στον Θεο, και ο Θεος ο Ιδιος θα τον ενισχυσει και θα τον κανει υπερνικητη της επιγειας ζωης. . .
Ο Θεος ο Ιδιος φερνει το παιδι Του κοντα Του οσο εχει περασει τη δοκιμασια της επιγειας ζωης και αποβιωσει απο τη γη καθαρο ον. . . Αλλα η πορεια του στη γη θα εχει παντα τα χαρακτηριστικα της??αγαπης και της δυστυχιας, γιατι χωρις τετοια η ψυχη δεν εξαγνιζεται εντελως για την υποδοχη του Θεου μεσα στην καρδια του ανθρωπου και γιατι αυτη η εντονη συνδεση με τον Θεο πρεπει να γινει ηδη στη γη, αλλιως η ψυχη δεν αντιστεκεται στους πειρασμους του κοσμου, αλλιως και η δυστυχια δεν μπορει να της αποφερει τον πληρη εξαγνισμο, διοτι της λειπει η δυναμη να αντεξει τη δυστυχια αδιαμαρτυρητα. Αλλα καθε μουρμουρα η εξεγερση αποδειχνει οτι ο ανθρωπος δεν εχει ακομα υποταχτει πληρως στο θελημα του Θεου.
Αλλα η ψυχη πρεπει να γινει μια με τον Θεο. . . Πρεπει να βρισκεται στην πιο εντονη συνδεση μαζι Του. Πρεπει η ιδια να θελει τη δυστυχια και να αποδεχτει και αυτην με ευγνωμοσυνη ως ενα δωρο του Θεου μεσα στην επιγνωση οτι θα γκρεμησει τους τελευταιους φραγμους αναμεσα στον Θεο και στον εαυτο της, και οτι μονο η υπερνικηση της δυστυχιας θα της αποφερει την υψιστη μακαριοτητα. . . το να γινει παιδι του Θεου με ολα τα δικαιωματα και ολες τις υποχρεωσεις. . . Και αυτο ειναι ο στοχος ολων των ανθρωπων στη γη, αλλα μονο λιγοι το πετυχουν. Μονο λιγοι ειναι τοσο εντονα δεμενοι με τον Θεο μεσω της αγαπης ωστε αναγνωριζουν και μεσα στη δυστυχια την υπερμετρη πατρικη Του αγαπη, που θα ηθελε να τους προσφερει την πιο μακαρια μοιρα στην αιωνιοτητα. . .
Η μοιρα τους στη γη δεν ειναι αξιοζηλευτη, αλλα στον αλλο κοσμο βρισκονται στο πιο ψηλο επιπεδο. . . ειναι αμεσως κοντα στον Θεο και για αυτο ανειπωτα μακαριοι, αφου μπορουν ως τα πραγματικα Του παιδια να διμηουργουν και να ενεργουν κατα τη θεληση τους, η οποια ανταποκρινεται παντα στο θελημα του Θεου. . . Μπορουν να δημιουργουν και να διαμορφωνουν και ξανα και ξανα να συμβαλουν στη λυτρωση εκεινου που μακρια απο τον Θεο χρειαζεται ακομα τα πιο διαφορετικα δημιουργηματα για να εξελιχτει στα υψη. Και αυτη ειναι η πιο μακαρια μοιρα, που αποζημιωνει εντελως και αντισταθμιζει τα βασανα της επιγειας ζωης, και για αυτο θα επρεπε να ειναι ο στοχος ολων των ανθρωπων στη γη. . . Αμην
Διανοητική επίδραση μέσω φωτεινών όντων. . .
(Αυτο το μηνυμα δεν μεταφραστηκε απο μενα. Πηγη: http://www.bertha-dudde.info/download/index.htm - σημειωση της μεταφραστριας)
Απο τη στιγμη που ενας αγγελος φωτος στο πνευματικο βασιλειο, ενα ον που κατεχει τη γνωση, μπορεσει να εισακουστει απο καποιον ανθρωπο, παραμενει διαρκως κοντα του ωστε να επηρεαζει την καθε του σκεψη και να τον διδασκει συνεχως. Ομως η βουληση του ανθρωπου παραμενει παντα καθοριστικη για το αν οι κοποι του φωτεινου οντος θα αποφερουν καρπους. Γιατι παρολο που ενα τετοιο ον διαθετει μεγαλη δυναμη και θα μπορουσε να καταλαβει πληρως τη σκεψη του ανθρωπου, εντουτοις δεν θα περιορισει ποτε την ελευθερια της βουλησης του κι επομενως ποτε δεν θα του μεταδωσει τη γνωση εναντια στη θεληση του.
Για αυτο ολες οι ενεργειες απο πλευρας των φωτεινων οντων που εχουν ως σκοπο τη διδασκαλια των προστατευομενων τους απαιτουν υπερβολικη υπομονη. Πρεπει διαρκως να στρεφουν τις σκεψεις του ανθρωπου σε καποιο συγκεκριμενο θεμα, σχετικα με το οποιο εχουν προθεση να δωσουν εξηγησεις και δεν τους επιτρεπεται να χασουν την υπομονη τους οταν αυτες οι σκεψεις παρεκκλινουν. Για αυτο το λογο μαλιστα η αγαπη τους για τους ανθωπους πρεπει να ειναι μεγαλη, ωστε να μπορουν παντα να δειχνουν κατανοηση για τις αδυναμιες τους και να μην παραιτουνται απο την προσπαθεια τους να τους κανουν να ενδιαφερθουν για την πνευματικη γνωση. Για αυτο αλλωστε καποιος που βρισκεται σε πολυ στενο συνδεσμο με μια φωτεινη οντοτητα θα εχει και διαφορετικο συμπαν σκεψεων. Ακομα και αν δεν καθοδηγειται με οφθαλμοφανη τροπο, θα σκεφτεται πολυ γυρω απο πνευματικα θεματα, οι δε συλλογισμοι του θα τον ικανοποιουν, αφου θα του αποφερουν απαντησεις οι οποιες τον αφηνουν ευχαριστημενο. Τοτε λοιπον τα φωτεινα οντα μπορουν να αναλαβουν δραση. Εχουν τη δυνατοτητα ανα πασα στιγμη να παρεμβουν στον ειρμο σκεψεων του ανθρωπου και να του μεταδωσουν τη σκεψη τους. . .
Ομως το κατα ποσο θα ειναι επιτυχημενη η προσπαθεια και η υπομονη τους εξαρταται απο την προθυμια αντιληψης του ατομου, γιατι οσο πιο προθυμος ειναι κανεις, τοσο πιο προσεκτικα αφουγκραζεται το εσωτερικο του, δηλ. δινει μεγαλυτερη προσοχη στις σκεψεις του και δεν τις αφηνει να περνουν αδιαφορα, αλλα τις επεξεργαζεται. Και μονο τοτε υφισταται η δυνατοτητα αυτες να φερουν αποτελεσμα, δηλ. να τον παρακινησουν να πραγματοποιησει ο,τι του εχει συσταθει πνευματικα. Εαν ο ανθρωπος εισακουσει αυτες τις πνευματικες συστασεις, τοτε θα γεννηθει μεσα του η επιθυμια να μεταδωσει στους συνανθρωπους του ολα οσα ακουσε και του εγιναν πνευματικα αντιληπτα, γιατι αυτο που τον κινει εσωτερικα τον ωθει να τα μεταβιβασει και περαιτερω. Με αυτο δε τον τροπο προετοιμαζονται επισης οι συνανθρωποι για τη δραση των φωτεινων οντων πανω τους, καθως οταν ο καθενας τους ειναι ανοιχτος σε αυτα που του γνωστοποιουνται, αρχιζει και ο ιδιος να σκεφτεται, οποτε καθισταται δυνατο στα φωτεινα οντα να παρεμβληθουν και να δωσουν στη σκεψη την τροφη με τη μορφη πνευματικων ερωτηματων κι επεξηγησεων.
Ολοι οι ανθρωποι εχουν τεθει υπο την επιβλεψη τετοιων φωτεινων οντων που τους περιβαλλουν και προσεχουν την καθε τους σκεψη. Μολις δε αυτη στραφει σε πνευματικα θεματα, δηλ. σε αυτα που βρισκονται εξω απο την επιγεια ζωη, συνεπως αφορουν την ψυχη του ανθρωπου και οχι το σωμα του, εκεινα προσπαθουν να καθοδηγησουν τις ιδεες του στη σωστη πορεια, με το να του υποβαλουν υπο μορφη σκεψεων την ορθη γνωση η την απαντηση στους προβληματισμους του. Ετσι αυτος λαμβανει υποψιν του αυτες τις σκεψεις σαν να προερχονται απο τον ιδιο κι εφοσον ειναι καλοπροαιρετος τις εφαρμοζει στη ζωη του. Διοτι η σκεψη αποκτα αξια μονο οταν μετουσιωθει σε πραξη, δηλ. οταν ο ανθρωπος υλοποιησει την προτροπη που του δοθηκε μεσω των σκεψεων.
Ομως σε πολλες περιπτωσεις οι κοποι των φωτεινων οντων αποβαινουν ακαρποι, γιατι πολλοι επιζητουν καθαρα μονο επιγεια πραγματα και δεν διαθετουν το παραμικρο ενδιαφερον για πνευματικη δουλεια η για πνευματικη γνωση. Και τοτε τα φωτεινα οντα ειναι ευγνωμονα για καθε ειδους υποστηριξη στο εργο τους απο το στομα αλλων ανθρωπων. Γιατι τα οντα του φωτος δεν μπορουν να παρουσιαστουν εμφανως ουτε μπορουν να οδηγησουν τους ανθρωπους εναντια στη βουληση τους στη σωστη γνωση, αλλα ειναι παντα η ιδια η ανθρωπινη θεληση που αποδεχεται η απορριπτει την προσπαθεια τους. Αρα ακομη και αυτα δεσμευονται απο κανονες, γιατι η ελευθερη βουληση του ανθρωπου πρεπει να παραμεινει ανεπαφη ετσι ωστε να καταστει δυνατη η ολοκληρωση του.
Για αυτο λοιπον η ορθη γνωση μπορει να μεταφερθει στους ανθρωπους μονο οταν δραστηριοποιηθει η ιδια τους η βουληση, οταν δηλ. παραδοθουν αβιαστα στην επιρροη εκεινου ο οποιος ως εκπροσωπος του φωτος τους φερνει κοντυτερα στη γνωση. Και μονο τοτε μπορουν τα οντα του φωτος που τους περιβαλλουν να δρασητριοποιηθουν πανω τους, να τους καθοδηγησουν πνευματικα, και να τους δωσουν εξηγησεις σε ολα τα ερωτηματα που τους προβληματιζουν. Τοτε ο ανθρωπος θα εχει διαρκως τη φροντιδα και την καθοδηγηση τους, και η σκεψη του θα οδηγηθει στη σωστη πορεια, διοτι τα οντα του φωτος διαθετουν μεγαλη δυναμη αρκει μονο η βουληση του να μην αντιστεκεται στην επιρροη τους. . . Αμην
Η ικανότητα να αναγνωρίσει και να αγαπά κανείς τον Θεό. . .
Περιορισμός ελευθερίας. . .
Κατάσταση άγνοιας. . .
Ελεύθερη βούληση. . .
Η ζωτική ενέργεια είναι χάρη του Θεού. . .
Το ον μεσω της μεγαλης αποστασης του απο τον Θεο, η οποια ειναι το αποτελεσμα της καποτε αποστασιας του απο τον Θεο, δεν ειναι απο μονο του ικανο να αναγνωρισει τον Θεο και για αυτο ουτε ικανο να τον αγαπα. Και δεν θα εχανε ποτε αυτη την ελλιπη κατασταση, θα παρεμενε παντα στην ιδια αγνοια αν ο Θεος στο τελευταιο σταδιο της ενσαρκωσης του δεν του χαριζε ενα δωρο χαρης. . . τη ζωτικη δυναμη, η οποια, μαζι με την ελευθερη βουληση και αν τη χρησιμοποιησει σωστα το ον, το κανει ικανο να αναγνωρισει τον Θεο, δηλ. να φτασει σε πιο φωτεινη κατασταση.
Το ιδιο το οντοδες δεν νιωθει την ελλειψη του οσο ειναι εντελως χωρις γνωσεις. Ομως δεν μπορει ουτε να νιωσει μακαριοτητα, αλλα κακες παρορμησεις κυριαρχουν μεσα του, οι οποιες το παρακινουν να βλαπτει συνεχως τον εαυτο του, δηλ. οι οποιες κανουν τη σκοτεινη του πνευματικη κατασταση ολο και πιο αδιαπεραστη. Και με αυτον τον τροπο το ον δενεται και στερειται καθε ελευθεριας. Ωστοσο τον περιορισμο της ελευθεριας το νιωθει το οντοδες σαν βασανο. Δεν καταλαβαινει ομως οτι ειναι μονο η συνεπεια της πνευματικης αγνοιας, γιατι καθε σχεση και συναρτηση του μενει κρυμμενη. Κι ετσι αυτη η κατασταση αγνοιας πρεπει να διορθωθει πρωτα για να μπορεσει το ον να διανυσει την ανοδο στα υψη, προς την πληρη ελευθερια και αφθονια δυναμης.
Δεν μπορουν ομως να του μεταδοθουν παρα τη θεληση του οι γνωσεις, η αναγνωριση του Θεου και της ενεργειας και δρασης Του, αλλα το ον πρεπει μονο του να χρησιμοποιησει την ελευθερια βουλησης για να αλλαξουν ριζικα οι γνωσεις του, για να βγει απο το σκοταδι και να μπει στο φως και με αυτον τον τροπο να αποκτησει ξανα την οριστικη του ελευθερια. Ολοκληρη η υποσταση στην ενσαρκωση ως ανθρωπος πρεπει να θεωρηθει χαρη, αφου παρεχεται στο οντοδες και παρα τη θεληση του, δηλ. η θεληση του οντοδους μεχρι εκεινη την ενσαρκωση ηταν δεσμευμενη απο τον Θεο, το οντοδες βρισκοταν σε συγκεκριμενη αναγκαστικη κατασταση. . . σε κατασταση υποταγης στο θελημα του Θεου, που εκφραζεται στο φυσικο νομο. . . Ετσι εφτασε σε ενα βαθμο ωριμοτητας που του αποφερει την ελευθερια βουλησης στην τελευταια ενσαρκωση του, μαζι με την ικανοτητα να καταλαβει αυτο που γινεται γυρω του και τι σχεση εχουν ολα τα δημιουργηματα με τον Δημιουργο τους απο την αιωνιοτητα.
Αυτη η χαρη παρεχεται σε καθε ανθρωπο. Το αν ομως τη χρησιμοποιει εξαρταται απο τη βουληση του. Επειδη καποτε η ελευθερη βουληση, παρολο που αναγνωρισε την αιωνια Θεοτητα, απομακρυνθηκε απο Εκεινη, πρεπει τωρα οπωσδηποτε να δραστηριοποιηθει αυτη η βουληση για να ενωθει και παλι μαζι Της, κατι που μπορει να γινει μονο μετα την αναγνωριση της αιωνιας Θεοτητας, γιατι αυτη ειναι η προυποθεση να μπορεσει το ον να αγαπησει τον Θεο. Και χωρις αγαπη η ενωση δεν μπορει ποτε να γινει. Στον καθε ανθρωπο στη γη προσφερεται η δυνατοτητα να αναγνωρισει και να μαθει να αγαπα τον Θεο, αλλα οσον καιρο η θεληση του ειναι ακομα αντιθετη στον Θεο δεν μπορει να διαλυθει η κατασταση του σκοταδιου, της αγνοιας και της ανικανοτητας να αναγνωρισει. Πρεπει πρωτα μεσω της θελησης του να σπασει μονος του τα δεσμα, πρεπει να προσπαθησει να διασπασει το περιβλημα. Τοτε μονο μπορει να χρησιμοποιησει την ικανοτητα του και να διεισδυσει στη γνωση και στην αληθεια. . . στην επιγνωση. Και μονο τοτε θα μπορεσει να αγαπα τον Θεο με ολη του την καρδια και να επιδιωξει την ενωση με Αυτον που θα τον κανει το πιο μακαριο ον για ολους τους καιρους. . . Αμην??