Bιβλίa 41-42
Ανταπόκριση στην κάθε παράκληση για αλήθεια στη γη και στον άλλο κόσμο. . .
Την αφορμη για πνευματικα δασκαλεματα τη δινουν παντα ερωτησεις που τις κανουν οντα που επιθυμουν την αληθεια, ειτε στον αλλο κοσμο, ειτε στη γη. Αυτο το δασκαλεμα μεταδιδεται σε εκεινους που εκαναν την ερωτηση απευθειας μεσω σκεψεων, αλλα για βεβαιωση το ακουει κι εκεινοςπου με εντολη του Θεου πρεπει να κηρυττει το λογο Του. Κι επομενως μπορει να απαντησει ξεκαθαραστην επιμαχη ερωτηση, οχι ως δικο του πνευματικο αγαθο, αλλα ως αληθεια που την πηρε απο τον Θεο. Αφου ο κοσμος θα θετει πολλες ερωτησεις, θα θελει να κλονισει την αξιοπιστια του θεικου λογου μεσω αντιρρησεων, θα διαδιδει πλανη μεσω λανθασμενων αποψεων και θα ριχνει τους ανθρωπους σε αμφιβολιες.
Θα πρεπει να διαψευστει η καθε πλανη, να ξεκαθαριστει η καθε πνευματικη ερωτηση και θα πρεπει να αγωνιστουν οι ανθρωποι για την αληθεια, και αυτο ειναι δυνατον μονο με υποδειξη το λογο του Θεου, ο οποιος διοχετευεται στους ανθρωπους απαραμορφωτος απο τον Ιδιο τον Θεο με τη μεγαλη Του αγαπη. Καθε ανθρωπος που διψα για γνωσεις θα χορτασει πληρως, και το καθε ον στον αλλο κοσμο που επιθυμει το φως θα οδηγηθει κοντα στο φως, οσο μονο η πνευματικη του δραστηριοτητα εχει σχεση με τη βοηθεια και την ενημερωση εκεινων που βρισκονται ακομα μεσα στην αγνοια στη γη και στον αλλο κοσμο.
Αφου η πνευματικη ενδεια ειναι μεγαλη, στη γη υπαρχουν μονο σπανια οι σωστες γνωσεις και η κατανοηση, ολοκληρη η ανθρωποτητα πορευεται μεσα στο σκοταδι, της λειπουν ολες οι γνωσεις σχετικα με την καθαρη αληθεια, και αυτος ειναι ο λογος γιατι ο αγωνας κατα του ψεματος και της πλανης εινει δυσκολος και συχνα αναποτελεσματικος, επειδη τους λειπει στους ανθρωπους και η επιθυμια για την αληθεια. Οσο ομως αυτη υπαρχει, ο ανθρωπος θα μυηθει στην αληθεια και θα του παρουσιαστουν οι σωστες γνωσεις.
Αυτο ομως απαιτει νε βρεθει στην αληθεια ο ιδιος εκεινος που θα επρεπε να ενημερωσει τους αλλους, να μπορεσει να παραλαβαινει την αληθεια μεσω εντονου δεσμου με τον Θεο για να τη διαδωσει και σε αλλους. Και για αυτο ο Θεος ευλογει τον καθενα που θετει τον εαυτο του στη διαθεση Του για αυτο το καθηκον. Απαντα σε καθε ερωτηση, διδασκει ασταματητα και οδηγει σωστα τις σκεψεις εκεινου που θελει να ασχοληθει με την εκπαιδευση.
Και στον αλλο κοσμο ο Θεος ανταποκρινεται στην καθε παρακληση για φως και γνωσεις, αφου κι εκει υπαρχουν αμετρητες ψυχες που θελουν λυτρωση απο τη σκοτεινη τους κατασταση, απο την κατασταση της αγνοιας και για αυτο και της πληρη αδυναμιας, ετσι ωστε εκεινα τα οντα ακομα πολυ περισσοτερο εχουν αναγκη υποστηριξη απο οντα που εχουν γνωσεις, γιατι μονα τους δεν μπορουν να απελευθερωθουν, γιατι μονο ενεργεια αγαπης τους φερνει ανακουφιση και γιατι αυτη η ενεργεια αγαπης με τη σειρα της προυποθετει γνωσεις και φως, τα οποια διοχετευονται σε εκεινα τα οντα που και παλι θελουν να ευχαριστησουν και να λυτρωσουν αλλα οντα.
Ο Θεος ειναι η αληθεια, και ο στοχος Του θα ειναι παντα να οδηγει ολο το πνευματικο στην αληθεια, στη σωστη κατανοηση, και ποτε μια παρακληση για αληθεια, για γνωσεις στη σωστη μορφη δεν θα μεινει ανεκπληρωτη. Και ο Θεος παντα δινει εντολη στους υπηρετες του στη γη και στον αλλο κοσμο να μοιρασουν την καθαρη αληθεια στον καθενα που την επιθυμει και θελει να ειναι δραστηριος στην αγαπη. . . Αμην
3128 (21.5.1944)
Απόδειξη. . .
Αιτιολόγηση των πνευματικών γνώσεων. . .
Οι πνευματικες γνωσεις δεν μπορουν να αποδειχτουν ποτε αλλα μονο να αιτιολογηθουν, δηλ. μπορει ο ανθρωπος να βγαλει λογικα συμπερασματα. Μπορει με το νου του επισης να αναγνωρισει τετοιο συμπερασμα οσο παιρνει θεση απροκαταληπτα. Αλλα δεν θα υπαρχουν ποτε αποδειξεις, γιατι για τη διαρκεια της επιγειας ζωης δεν ειναι καταλληλο για τον ανθρωπο να βεβαιωθει για πραγματα που δεν εχουν σχεση με το κορμι αλλα μονο με το πνευματικο μεσα στο κορμι. Ωστοσο ο ανθρωπος μπορει να ειναι πληρως πεπεισμενος για το οτι οι πνευματικες γνωσεις ειναι αληθεια, μονο που δεν μπορει να μεταδωσει με σχολικο τροπο αυτη την πεποιθηση, το οποιο θα ηταν ομως δυνατον οσο υπηρχαν αποδειξεις για την ορθοτητα των πνευματικων γνωσεων.
Και για αυτο τετοιες γνωσεις δεν μπορουν ποτε να διδαχτουν. . . δηλ. δεν μπορουν να μεταδοθουν λογικα, αλλα η προυποθεση για να λαβει και να καταλαβει ο ανθρωπος τετοιες γνωσεις ειναι παντα ενας θεαρεστος τροπος ζωης. . . Αφου το χαρισμα του νου μονο κανει το δωρο αυτο που ειναι, αλλιως προκειται μονο για λογια που δεν ζωντανευουν γιατι τους λειπει το εσωτερικο πνευμα. Και για αυτο το αποφασιστικο δεν ειναι καποια αποδειξη αλλα η θεληση και η κατασταση ωριμοτητας εκεινου που παραλαβαινει τις πνευματικες γνωσεις.
Και για αυτο τετοιες γνωσεις δεν μπορουν να μεταδοθουν μεσω δασκαλεματων, αφου οσο ο ανθρωπος δεν εκπληρωνει τους απαιτουμενους ορους, παραλαβαινει μεν τα δασκαλεματα διανοητικα, αυτα ομως δεν μπαινουν στην καρδια του και δεν ενεργουν πια σαν γνωσεις αλλα μονο σαν διανοητικο αγαθο, το οποιο δεν αφηνει βαθια εντυπωση. Στον ανθρωπο που επιθυμει σοβαρα τις σωστες γνωσεις ομως του φτανουν οι αιτιολογησεις, τα λογικα συμπερασματα, τα οποια τον παρακινουν σε σκεψεις, για να ξυπνησουν μεσα του την πεποιθηση πως του προσφερεται αληθεια. Αφου δεν του δινει την πεποιθηση η καθαρη σκεψη του νου του, αλλα η καρδια του, η θεληση του για την αληθεια, η οποια και του αποφερει την κατανοηση, την ικανοτητα να θεωρησει αληθεια τις σωστες γνωσεις.
Η αληθεια πρεπει να διαδοθει μεν, το οποιο μπορει να γινει μονο μεσω εκπαιδευσης των συνανθρωπων, αλλα απαιτειται οπωσδηποτε η προθυμια του ακροατη να αναγνωρισει τις γνωσεις που του μεταδοθηκαν ως αληθεια. Αυτη η προθυμια ειναι πιο σημαντικη απο ο,τι αποδειξεις, μια και ακομα και οι αποδειξεις δεν θα μπορουσαν να τον πεισουν αν ο ανθρωπος ειναι απροθυμος να ενημερωθει σχετικα με την αληθεια. Ομως δεν πρεπει ο ανθρωπος να κλεισει τον εαυτο του μπροστα στις αιτιολογησεις, αφου αυτες συμβαλλουν σημαντικα στο να πειστει. Αφου πρεπει να ειναι δραστηριος επισης ο νους μετα να εχει αποφασισει η καρδια, για να γινουν ετσι οι γνωσεις διανοητικη ιδιοκτησια, την οποια ο ιδιος ο ανθρωπος μπορει τοτε να υποστηριξει. . . Αμην
3129 (22.5.1944)
Πολλοί καλέστηκαν, λίγοι εκλέχτηκαν. . .
Πολλοι καλεστηκαν, λιγοι εκλεχτηκαν. . . Μαλιστα η επικληση καθως και η εκλογη εξαρτονται απο τη χαρη του Θεου, αλλα και αυτη την παροχη χαρης την καθοριζει η θεληση του ανθρωπου, το αν ειναι επιδεκτικη για τη χαρη, δηλ. το αν γινεται ανταξια της εξαιρετικης διοχετευσης της θεικης χαρης. Ο Θεος καλεσε ολους τους ανθρωπους στην αινωνια μακαριοτητα, και ομως εξαρταται απο τη θεληση του καθενος το οτι δειχνει ανταξιος αυτης της μακαριοτητας. Ετσι ολοι οι ανθρωποι μπορουν να αισθανονται οτι τους καλεσε ο Θεος. Το τι θεση ομως παιρνουν απεναντι σε αυτη την επικληση το αποφασιζουν οι ιδιοι. Δεν υπαρχει πιεση απο πανω, καθως και δεν υπαρχει προτιμηση που θα βοηθησει εναν συγκεκριμενο ανθρωπο να ανεβει στα υψη χωρις κοπο. Αλλα η καθε εξαιρετικη παροχη χαρης ειναι μονο το αποτελεσμα της θελησης που ειναι σοβαρα στραμμενη προς τον Θεο και που πασχιζει να εκπληρωνει το θεικο θελημα.
Τοτε τον πιανει η αγαπη του Θεου και τον δυναμωνει και τον προωθει μεσω αφθονων δωρων χαρης που ρεουν κοντα του, τα οποια θα κατορθωσουν την τελειοποιηση του. Κι εκεινοι ειναι οι περιουσιοι, ειναι οι δικοι Του, οι οποιοι μπορουν να παραλαβαινουν τη χαρη του αδιακοπα, γιατι θελουν να την παρουν και τη ζητουν συνεχεια. Αρα θελει οπωσδηποτε τη βουληση του ανθρωπου για να εκλεχτει εκεινος. Και ομως δεν μπορει να πει κανεις οτι δεν καλεστηκε και ο ιδιος σε αυτη τη γη, αφου επειδη ζει στη γη για τον σκοπο της αναπτυξης του, ο Θεος ο Ιδιος τον καλεσε να διανυσει την πορεια προς τα υψη, και του θετει στη διαθεση του και τη χαρη Του.
Αλλα οι λιγοτεροι ανθρωποι προσεχουν την επικληση τους, δηλ. ζουν τη ζωη τους μονο επιγεια, και την πραγματικη επικληση την αφηνουν απαρατηρητη. Απο εκεινους ο Θεος δεν μπορει να εκλεξει κανεναν, γιατι το οτι τους παρειχε υπερβολικη χαρη παρα τη θεληση τους θα σημαινε αναγκαστικη αναπτυξη, η οποια δεν εχει καμια αξια οσο το ον με αυτον τον τροπο χανει την ελευθερη βουληση του. Αλλα ο Θεος εχει αναγκη υπηρετες στη γη που θα επρεπε να βοηθησουν εκεινους που δεν προσεχουν την επικληση τους. . . Και μπορει να διαλεγει τετοιους μονο απο τον κυκλο εκεινων που εθελοντικα κανουν τον εαυτο τους ανταξιο της εξαιρατικης παροχης χαρης , οι οποιοι δηλ. χρησιμοποιουν τη χαρη που τους προσφερεται και που μεσω της προσευχης τους μπορουν να παραλαβουν συνεχεια την παροχη της χαρης. Επομενως ο Θεος διαλεγει τους εργατες Του αναμεσα σε εκεινους, και τους εξοπλιζει με εξαιρετικη δυναμη. . .
Και ειναι εκεινοι οι περιουσιοι οι οποιοι λαμβανουν τις χαρες συνεχεια, οι οποιοι ομως πρωτο αφιερωσαν τη θεληση τους στον Θεο, οι οποιοι ανταποκριθηκαν εθελοντικα στην επικληση και χρησιμοποιουσαν παντα την παροχη χαρης για την πνευματικη τους προοδο. Οι πρωτοι εχουν καλεστει, και χωρις τη θεληση τους, αλλα δεν ακολουθουν το καλεσμα, αυτοι ομως εχουν επισης καλεστει απο τον Θεο και δεν προβαλλουν αντισταση, αλλα ειναι μονο λιγοι στους οποιους ο Θεος μπορει να προσφερει τοσο εξαιρετικα που θεωρουνται περιουσιοι του Θεου. . . Ειναι μονο λιγοι εκεινοι που επιτρεπουν στον Θεο να τους επιλεξει, που Τον επιδιωκουν με ολες τους τις αισθησεις και για αυτο μπορουν επισης να λαμβανουν αφθονα τα δωρα της χαρης. . . ωστε γινονται παιδια του Πατερα και μπορουν να μπουν στη βασιλεια Του. . . Αμην
Αγιασμός του ονόματος του Ιησού. . .
Γεματοι αγαπη και ευλαβεια θα επρεπε να αρθρωσετε το ονομα Ιησου, θα επρεπε να σας ειναι το πιο αγιο, θα επρεπε να το κουβαλατε μεσα στην καρδια, θα επρεπε να σας ειναι το αστρο που φεγγει μεσα στη σκοτεινη νυχτα και ο ηλιος που λαμποκοπα και σας δινει ζωη. Και δεν πρεπει να επιτρεπετε να κοροιδευτει αυτο το πιο αγιο ονομα, αλλα θα επρεπε να αντιμετωπιζετε εκεινους που το κανουν και να τους νουθετιζετε να σταματησουν για να μην χαθουν για παντα. . . Πρεπει να διατηρηθει αγιο το ονομα Του, αφου περιεχει μεγαλη δυναμη για εκεινον που το προφερει πιστα και θελει να λαβει αυτη τη δυναμη.
Θα λαμβανετε ο,τι ζητατε στο ονομα Του, αφου ο Ιδιος σας εδωσε αυτη την υποσχεση. Θα κανετε θαυματα στο ονομα Του, εσεις που θελετε ως μαθητες Του να αποδειξετε στους ανθρωπους τη δυναμη της πιστης. Θα μπορειτε να αποτρεψετε το κακο καλωντας το ονομα Του, αφου τιποτα δεν μπορει να Του αντιστεκεται, και οι δυναμεις του σκοταδιου υποχωρουν μπροστα Του. Τον φοβουνται Εκεινον και την εξουσια Του. Και οσο χρησιμοποιειτε το ονομα Του για να ενεργησετε για Εκεινον η δουλεια σας θα ειναι ευλογημενη, αφου ο Ιδιος σας συμπαραστεκεται και η χαρη Του σας πλημμυριζει.
Το ονομα Του θα ειναι το οπλο σας στον πολεμο εναντιον των εχθρων σας, που θελουν να δυσφημησουν το ονομα Του, που δεν Τον αναγνωριζουν και που ανοιγουν μετωπο εναντιον Του. Και θα πρεπει να χρησιμοποιησετε αυτο το οπλο οσο πεσετε σε κατασταση εσχατης αναγκης, οπου επιγεια δεν θα σας φαινεται να υπαρξει καμια βοηθεια. . . τοτε καλεστε Τον, προφερτε πιστα το ονομα Του, παραδωστε τον εαυτο σας σε Εκεινον, και θα σας σωσει, αφου βρισκεται παντου οπου ζητειται η βοηθεια Του, και η εξουσια Του ειναι πραγματι μεγαλυτερη απο την εξουσια των εχθρων Του. . .
Τη δυναμη του θεικου ονοματος θα τη νιωσουν και εκεινοι στους οποιους λειπει το καθε δεος απεναντι στην αγιοσυνη Του και οι οποιοι για αυτο θα καταστρεψουν ο,τι εχει σχεση με τον Ιησου Χριστο και τη διδασκαλια Του, οι οποιοι δεν αναγνωριζουν την αιωνια θεοτητα μεσα Του, οι οποιοι θελουν να σφραγισουν ανθρωπινο εργο το λογο Του και για αυτο θα προσπαθησουν να εξαφανισουν τη διδασκαλια Του χωρις να φοβουνται την εξουσια του Θεου. Θα εκτελεσουν πραξεις που θα τρομαξουν τους πιστους. . . θα χλευασουν το ονομα Του και θα το κανουν καταχρηση, ωσπου ο Θεος θα ενεργησει μεσω των υπηρετων Του, ωσπου εκεινοι με τη βοηθεια του ονοματος του Ιησου θα τους εξουδετερωσουν. . . ωστε να ειναι ανικανοι να μιλησουν και να Τον κακολογησουν, ωστε να στερηθουν την καθε σωματικη δυναμη και να τους ειναι αισθητη σωματικα η εξουσια του Θεου.
Αφου το ονομα Του ειναι αγιο, και πρεπει να πληρωνει οποιος το κανει καταχρηση, οποιος κακολογει το αγιο ονομα Του. . . Η αμαρτια τους ειναι παρα πολυ μεγαλη για να μπορεσει να μεινει ατιμωρητη, και οσο αυτο εχει ως αποτελεσμα τιμωρια ακομα στη γη, του εγγυειται ακομα προθεσμια του ανθρωπου. . . να καταλαβει και να μετανοιωσει, να ζητησει συγχωρεση για τη μεγαλη ενοχη του. Αφου ο Θεος δεν επιτρεπει να χλευαστει. . . Η αγαπη Του ειναι απεριοριστη, αλλα οσο οι ανθρωποι ενεργουν εναντιον του Ιδιου, οι καρδιες τους εχουν σκληρυνθει και οι ιδιοι ειναι εξαρτημενοι απο τον Σατανα, ο οποιος χρησιμοποιει τη θεληση τους για να καταπολεμησει τον Ιησου Χριστο και να ενεργησει εναντιον του λογου Του. Η εξουσια Του ομως ειναι πιο μεγαλη, και μεταδιδεται και σε εκεινους που αρθρωνουν εμπιστευτικα το ονομα Του, οσο βρισκονται σε περιπτωση αναγκης. . . Αμην
3132 25.5.1944
Προϋπόθεση για την αλήθεια – δρόμος προς τον Θεό. . .
Μονο λιγοι ανθρωποι πηγαινουν τον απευθειας δρομο για να φτασουν στην αληθεια, τον απευθειας δρομο προς τον Θεο, ο Οποιος τους την προσφερει απεριοριστα. Οι ανθρωποι δεν γινονται κυριολεκτικα απλοι και ταπεινοι και δεν σκυβουν μπροστα Του στην αναγνωριση της δικης τους ανεπαρκειας και αδυναμιας. Εκτιμουν παρα πολυ υψηλο το νου τους και επισης τη δικη τους δυναμη. Και επομενως πιστευουν πως θα μπορεσουν να αποκομισουν την αληθεια ερευνωντας και συλλογιζοντας. Αλλα ενα πραγμα το ξεχνουν, το οτι πνευματικες αληθειες μοιραζονται μονο απο τονΙδιο τον Θεο, το οτι κανενας ανθρωπος δεν μπορει να τις παιρνει για τον εαυτο του αλλα οτι πρεπει νατου προσφερθουν, και το οτι ο δοτης της αληθειας την παρεχει σε εκεινους που ερχονται κοντα Του σαν ικετευτικα παιδια και με την αισθηση της πνευματικης φτωχειας Τον παρακαλουν για το δωρο της χαρης Του.
Ο ανθρωπος πρεπει να παλευει και να προσευχεται. . . να παλευει κατα του εχθρου της ψυχης του, ο οποιος μεσω διοχετευσης πλανης, μεσω καταληψης της σκεψης του θελει να τον κανει ανικανο να αναγνωρισει τον Θεο, και αρα αυτο το παλεμα θελει ενισχυμενη θεληση. . . και προσευχη για δυναμη, χαρη και αληθεια. Το δωρο της χαρης, το οποιο ο Θεος διοχετευει στη γη, ενημερωνει πληρως τον ανθρωπο, ετσι ωστε πρεπει μονο να ακολουθει το προδιαγεγραμμενο δρομο για να μυηθει στην αληθεια.
Και ας προσπαθησουν οι ανθρωποι με τους πιο διαφορετικους τροπους να φτασουν στην αληθεια, πρεπει να παρουν αυτο το μοναδικο δρομο. . . τον δρομο προς τον Θεο, αλλιως δεν μπορουν ποτε να διεισδυσουν σε βαθιες γνωσεις, παρ ολο που τους παρουσιαζονται διανοητικα γνωσεις απο συνανθρωπους. Αυτες οι γνωσεις θα ζωντανεψουν μονο τοτε που το πνευμα του ανθρωπου φωτιζεται απο τον Θεο, και αυτο προυποθετει να το ζητησει ο ανθρωπος με την ταπεινη προσευχη του. Αρα πρεπει να υπαρχει πρωτο η πιστη σε ενα Ον το Οποιο ως δοτης της αληθειας συνδεεται με τον ανθρωπο, οσο αυτος επιθυμει τετοια συνδεση. Η πιστη σε ενα τετοιο Ον ειναι η προυποθεση για να μπορεσει ο ανθρωπος να μυηθει στην αληθεια. Αν ομως δεν υπαρχει αυτη η πιστη, τοτε ο νους θα ειναι δραστηριος μονο με αρνητικο τροπο, δηλ. θα βγαζει συμπερασματα που διαφερουν απο την αληθεια, γιατι τοτε θα ειναι ευπροσδεκτο αντικειμενο για τις δυναμεις του σκοταδιου, οι οποιες τωρα τον επηρεαζουν ετσι ωστε να μπερδευτουν οι σκεψεις του.
Ο Θεος μπορει να εκδηλωνεται μονο οπου αναγνωριζεται. . . η αναγνωριση ομως ειναι πιστη. . . Και αυτη η πρωτη πιστη σε μια τελεια Οντοτητα θα δοκιμασει ευρυτατη διευρυνση μετα απο συντομο χρονικο διαστημα, αφου μολις ο ανθρωπος παρακαλει αυτη την τελεια Οντοτητα να του φωτισει το πνευμα του, να του διοχετευσει την καθαρη αληθεια, θα του γινει δυνατον να πιστεψει οσα του παρουσιαζονται μεσω σκεψεων, αφου αυτο ειναι το χαρακτηριστικο της αληθειας οτι η διοχετευση της συνδεεται με τη δυναμη της κατανοησης, ωστε ο ανθρωπος αρα αναγνωριζει την αληθεια ως τετοια, και αυτο ειναι πεπεισμενη σκεψη.
Στην περιπτωση που ο ανθρωπος προσπαθει με το νου του να φτασει στην κατανοηση, θα ειναι επισης πεπεισμενος για την αληθεια των διανοητικων του πορισματων, οπως το αποδεικνυει καθε υποστηρικτης μιας πνευματικης κατευθυνσης, αλλα ο ανθρωπος που ειλικρινα παλευει να βρει την αληθεια πρεπει επισης ειλικρινα να αναρωτηθει αν η προσευχη στον Θεο για την καθαρη αληθεια και τη σωστη κατανοηση μεσα στην ταπεινοφροσυνη της καρδιας σχηματιζουν τη βαση των γνωσεων του. . . Αφου ο Θεος ειναι ο δοτης της αληθειας, και ο Θεος μαλιστα τη μοιραζει σε εκεινον που συνειδητα στρεφει τη θεληση του σε Εκεινον και το εκδηλωνει μεσω εντονης προσευχης. Ειναι αυτη μια προυποθεση την οποια ο Θεος δεν ακυρωνει και η οποια για αυτο ειναι η Λυδια λιθος οπου διαφορετικα αποτελεσματα διεκδικουν το δικαιωμα να θεωρηθουν καθαρη αληθεια. . . Αμην
3133 (25. k. 26.5.1944)
Επίγεια ή πνευματική εκδήλωση δύναμης. . .
Γεματοι πιστη μπορειτε να παραλαβετε το καθε μηνυμα, αφου προκειται για την καθαρη αληθεια, γιατι ο Θεος ο Ιδιος το διοχετευει κοντα σας. Και οσο κατι σας φαινεται ακατανοητο, υποβαλτε το σε Εκεινον, ο Οποιος δεν θα σας αφησει χωρις απαντηση. Και οι πνευματικες βοηθητικες δυναμεις Του ειναι παντα προθυμες να σας διαφωτισουν οπου υπαρχει ακομα σκοταδι μεσα σας, αφου ειναι το θελημα του Θεου να παρετε γνωσεις, κι εκεινα τα οντα του φωτος παντα ανταποκρινονται στο θελημα του Θεου. . . Τα οντα του φωτος ειναι δεκτες και παροχεις της δυναμης απο τον Θεο. . . η δραστηριοτητα τους αποτελειται απο το να γεμιζουν ολο το αδυναμο με τη δυναμη απο τον Θεο, οσο αυτο εθελοντικα στρεφεται προς τον Θεο. Αυτη η δυναμη ομως θα εχει παντα πνευματικο αποτελεσμα, και για αυτο αυτη η δυναμη δεν φανερωνεται τοσο εκδηλα ωστε να ειναι εμφανης στον ανθρωπο που βρισκεται μακρια απο το πνευματικο.
Παντα τα πνευματικα οντα, που μονο εκπληρωνουν την εντολη του Θεου, θα τακτοποιουν τη δραστηριοτητα των σκεψεων των ανθρωπων που επιθυμωντας την αληθεια απευθυνονται στον Ιδιο τον Θεο. Ειναι αυτη η πνευματικη ενεργεια εκεινων των οντων, και αυτη η ενεργεια ειναι παντα αποτελεσματικη οσο ο ανθρωπος δεν της προβαλλει αντισταση. Αντισταση ομως υπαρχει οταν ο ανθρωπος ειναι ειτε αδιαφορος απεναντι στην αληθεια ειτε θελει αληθεια αποκλειοντας την αιωνια θεοτητα, αρα προσπαθει να διεισδυσει στην αληθεια μονο με το νου του. Τοτε εκεινα τα οντα δεν μπορουν να τον πλησιαζουν, μια και ειναι περιστοιχισμενος απο οντα του σκοταδιου που θελουν να τον οδηγησουν σε παραπλανητικη σκεψη και αρα βρισκουν ευπροσδεκτη αποδοχη των διανοητικων εμπνευσεων τους. Αφου οι ανθρωποι δεν διδασκονται παρα τη θεληση τους, δηλ. χωρις την επιδεκτικοτητα τους, απο τα φωτεινα οντα, αλλιως θα ηταν αναγκαστικη αναπτυξη.
Αρα τα σκοτεινα οντα μπορουν επισης να επιδρουν στον ανθρωπο μεσω σκεψεων. Ποτε ομως δεν μπορουν να εκτελεσουν πνευματικη πραξη που απαιτει δυναμη, η οποια δηλ. θα ηταν και ορατη για τους ανθρωπους. . . δημιουργηκη πραξη που θα προκαλουσε τον σχηματισμο κατι που δεν υπηρχε πριν, πραξη που ξεπερνα της φυσιολογικες ικανοτητες του ανθρωπου. Διαφορετικα ειναι στην περιπτωση πραξεων που βρισκονται στο πλαισιο των ανθρωπινων ικανοτητων και που μονο θελουν περισσοτερη η λιγοτερη σωματικη δυναμη. Αυτες εκτελουνται με τη ζωτικη δυναμη που εισρεει στον ανθρωπο, η οποια μπορει και να ενισχυθει μεσω της προθυμιας του για εκεινες τις πραξεις. Αυτη η ζωτικη δυναμη του μεδατιδεται επισης απο πνευματικα οντα αναλογα με τη θεληση του προς το καλο η προς το κακο.
Τα οντα του φωτος διαθετουν αδιακοπα τη δυναμη απο τον Θεο, την οποια λαμβανουν και μεταδιδουν συνεχεια, οπως και τα σκοτεινα οντα παιρνουν τετοια απο τον γεννητορα τους, ο οποιος λαμβανει τη δυναμη του απο τον Θεο, τη χρησιμοποιει ομως για ενεργεια αντιπαλη στον Θεο. Η σταση του ανθρωπου απεναντι στον Θεο η στον αντιπαλο Του ειναι αποφασιστικη για το απο που του εισρεει η δυναμη, οπως και η ανθρωπινη θεληση τη χρησιμοποιει για καλες η για κακες πραξεις. Η ενεργεια της δυναμης μπορει να εκδηλωνεται σε φυσιολογικα η υπερφυσικα κατορθωματα, πρεπει ομως να ονομαστει παντα ζωτικη δυναμη, γιατι αυτες οι πραξεις εκτελουνται στην καθε περιπτωση απο ανθρωπους οι οποιες εχουν μια συγκεκριμενη σχετικη ικανοτητα, η οποια ομως μπορει να αυξηθει σημαντικα μεσω της παροχης δυναμης.
Η διαδικασια μιας μεταδοσης πνευματικων σκεψεων με τετοιον τροπο ωστε τα αποτελεσματα ειναι αντιληπτα για αλλους ανθωρπους, δηλ. ακουστα, πρεπει ομως να θεωρηθει διαφορετικα καθ οσον προκειται για μια μονο πνευματικη ακτινοβολια της δυναμης, η οποια δεν συμβαλλει ουτε στη διατηρηση της σωματικης ζωης ουτε στην ενισχυση της σωματικης δυναμης, αλλα προωθει μονο την αναπτυξη της ψυχης. Και τετοια μεταδοση δυναμης μπορει μονο να γινεται απο πλευρας των οντων που ειναι τα ιδια δεκτες της δυναμης απο τον Θεο.
Πνευματικη δυναμη ομως λειπει στα οντα του σκοταδιου, και για αυτο δεν μπορουν να μοιραζουν τετοια, και ακομα λιγοτερο μπορουν να προξενησουν να εκτελεσει ο ανθρωπος μια δραστηριοτητα η οποια απαιτει πνευματικη δυναμη. . . δεν μπορουν να προξενησουν να δημιουργησει κατι ο ανθρωπος για το οποιο δεν ειναι ικανος χωρις την παροχη πνευματικης δυναμης. Αφου τοτε ο καθε ανθρωπος θα επρεπε να μπορεσει, χωρις το παραμικρο βοηθημα και μεσα στο ιδιο χρονικο διαστημα,να κανει σημειωσεις για τα ιδια θεματα, αν και υπηρξαν σημεια αποκλισης και διαφορας, αν οι δυναμεις του σκοταδιου διεθεταν την ιδια δυναμη να διδασκουν τους ανθρωπους.
Τη δυναμη που διαθετουν εκεινες οι δυναμεις τη χρησιμοποιουν για εργα αστοργιας και μισους, την πλανη ομως προσπαθουν να τη διαδιδουν μεσω διανοητικου επηρεασμου, αλλα και αυτο μονο στην περιπτωση που η θεληση του ανθρωπου ειναι στραμμενη στο κακο. Και για αυτο μια μεταδοση δυναμης με τετοιον τροπο, οπου τους μεταδιδονται στους ανθρωπους πνευματικες γνωσεις, πρεπει παντα να θεωρηθει ενεργεια πνευματικων δυναμεων που στεκονται στο φως, που ειναι επομενως δεκτες του φωτος και της δυναμης απο τον Θεο, και που συνεπως εχουν αδεια να λειτουργουν ως εκπαιδευτικοι, δηλ. εχουν την εντολη του Θεου να φερουν φως στους ανθρωπους και να διαδιδουν τη σοφια, δηλ. την αληθεια απο τον Θεο.
Ο αντιπαλος του Θεου μεν κανει τα παν για να διοχετευσει στους ανθρωπους ψεματα και πλανη, αλλα χρησιμοποιει για αυτο ανθρωπους με εγκοσμια νοοτροπια και υλικη σκεψη, και τους επηρεαζει με καθαρα κοσμικο και υλικο τροπο, ετσι ωστε επιδιωκουν ολους τους αλλους στοχους εκτος απο πνευματικους. Κι εκεινοι δεν καταλαβαινουν ουτε την πλανη και το ψεμα, ουτε επιδιωκουν την αληθεια. Τους ειναι ευχαριστες οι διανοητικες εμπνευσεις των κακων δυναμεων, και τοτε θα ειναι εθελοντικα δραστηριοι στη διαδοση εκεινων, χρησιμοποιωντας την ανθρωπινη ικανοτητα τους να μεταδωσουν στους συνανθρωπους παραπλανητικες διδασκαλιες σε γραπτη οσο και σε προφορικη μορφη. Αυτες οι μεταδοσεις ομως δεν φανερωνουν τιποτα εξαιρετικα, δεν μπορει να γινει λογος για εξαιρετικη ενεργεια και υπερφυσικη δυναμη, τις οποιες ομως αναμφισβητητα τις φανερωνουν οι πνευματικες σημειωσεις. . . Αμην
Μετάδοση της αλήθειας μέσω μεσολαβητή. . .
Μεγαλη ειναι η ενδεια στη γη, γιατι επικρατουν το ψεμα και η πλανη, και για να μην παρακμασουν οι ανθρωποι, πρεπει να οδηγηθουν στην αληθεια, αφου μονο η αληθεια μπορει να τους βοηθησει να ανεβουν ξανα. Ομως με το νου τους οι ανθρωποι δεν μπορουν πια να αναγνωρισουν την αληθεια, αφου εξαιτιας του λαθος τροπου ζωης τους τους λειπει η σχετικη ικανοτητα, δεν ξερουν πια να διακρινουν ψεμα και πλανη απο την αληθεια. Δεν εχουν κριτικη ικανοτητα, και για αυτο η καθε εξεταση ειναι ματαια οσο την εκτελουν μονο με το νου τους. Ωστοσο η καθαρη αληθεια ειναι απολυτως αναγκαια για να αλλαχτει η τωρινη κατασταση στη γη, για να ανακουφιστει η γηινη ενδεια και για να οδηγηθουν οι ανθρωποι και παλι κοντα στον Θεο .
Και για αυτο ο Θεος τους λυπαται, και η αγαπη Του προσπαθει να τους βοηθησει. Παραβλεπει τη διαφθορα των ανθρωπων και διοχετευει την αληθεια στη γη, παρολο που οι ανθρωποι δεν την επιθυμουν και ειναι αρα ανικανοι να τη δεχτουν. . . Χρησιμοποιει μεσολαβητη, ανθρωπο που Τον πλησιασε εθελοντικα και με μεγαλη ταπεινοφροσυνη Τον παρακαλει για φωτιση του πνευματος. . . ανθρωπο που κουβαλα μεσα του την επιθυμια για την αληθεια και για αυτο ειναι καταλληλος ως εργαλειο του Θεου να τη δεχτει. Ανθρωπο που μεσω δραστηριοτητα αγαπης εχει διαμορφωσει την κατασταση της ψυχης ετσι ωστε να μπορει αυτη να ακουει ο,τι αληθεια της μεταδιδεται. Ο Θεος ο Ιδιος μιλα τωρα στην ανθρωποτητα μεσω ανθρωπινο στοματος. . .
Ειναι ο δικος Του λογος το οποιο μεταδιδει στους ανθρωπους με την επιφοιτηση του Πνευματος Του σε καλοβουλο παιδι της γης, το οποιο ειναι προθυμο να Τον υπηρετησει και θελει να βοηθησει την ανθρωποτητα. . . Την αγνη αληθεια τη διοχετευει στη γη μεσω εκεινου, για να εκτοπισει το ψεμα και την πλανη και με αυτον τον τροπο να τερματισει το χαμηλοτατο πνευματικο επιπεδο, το οποιο προξενει βασανα και ενδεια επιγεια και πνευματικα στους ανθρωπους. Το αν ομως οι ανθρωποι αποδεχτουν αυτη την αληθεια που τους προσφερεται με αγαπη, το αν παραδωσουν το ψεμα και την πλανη ως ανταλλαγμα και πορευτουν μεσα στη φωτεινοτητα του πνευματος, εξαρταται μονο και μονο απο τη θεληση τους. Δεν αναγκαζονται αλλα μπορουν να αποφασισουν μονοι τους. Η αγαπη του Θεου δε φερνει κοντα τους την καθαρη αληθεια για να τους ειναι ευκολη η αποφαση αν τη σταθμιζουν σοβαρα εναντιον του ψεμα και της πλανης.
Απαιτειται μονο η θεληση για την αληθεια, ωστε αυτη να μπορεσει να μεταδοθει στον ανθρωπο, αφου τοτε θα την αναγνωρισει μαλιστα ως αληθεια. Αν λειπει ομως αυτη η θεληση, η αληθεια θα περασει τα αυτια των ανθρωπων απαρατηρητη, και τοτε η τελευταια ευκαιρια μιας διασωσης θα εχει μεινει ενεκμεταλλευτη. Η ανθρωποτητα θα παραμεινει περισσοτερο στην αναληθεια και δεν θα μπορεσει ποτε να ξεκινησει στο δρομο προς τα υψη, αφου η πλανη και το ψεμα καταστρεφουν αυτον τον δρομο. Η πλανη και τα ψεματα δεν οδηγουν στον Θεο, αλλα στον αντιπαλο Του. Η πλανη και το ψεμα σημαινουν πνευματικο σκοταδι, ολοκληρος πνευματικος κλονισμος και παρακμη των ψυχων. Το Πνευμα απο τον Θεο δεν μπορει πια να δραστηριοποιηθει μεσα στις ψυχες που εχουν μπερδευτει μεσα στην πλανη και στα ψεματα, και για το λογο αυτο βρισκονται μεσα στην πιο βαθια αγνοια και απομακρυνονται ολο και περισσοτερο απο τον Θεο.
Η αληθεια απο τον Θεο, η οποια τους προσφερεται απο μεσολαβητη, ειναι η τελευταια ευκαιρια διασωσης για τις ψυχες. Αν μεινει απαρατηρητη ο Θεος θα αποσυρει εντελως την αγαπη Του απο τους ανθρωπους, και θα τους αφησει στη μοιρα που οι ιδιοι επελεξαν. Δινει στον καθενα το δικο του, δηλ. αυτο που επιθυμει η ψυχη. Και αρα η πλανη και το ψεμα, η πιο βαθια αγνοια κι επομενως μια κατασταση χωρις φως θα ειναι η μοιρα της ψυχης, απο την οποια μονο με πολυ κοπο θα μπορεσει να απελευθερωθει, και αυτη η κατασταση πραγματι δεν ειναι αξιοζηλευτη οταν η ψυχη μπαινει στον αλλο κοσμο. . .
Οι ψυχες βρισκονται σε τρομερη κατασταση, η οποια και παλι μπορει να αλλαχτει μονο μεσω της αληθειας, η οποια ομως δεν τις προσφερεται πια τοσο ευκολα οπως στη γη, οπου ξανα και ξανα πλησιαζει τους ανθρωπους που εχουν μονο την παραμικρη σχετικη επιθυμια. Χωρις την αληθεια δεν υπαρχει ανοδος, δεν υπαρχει φως, ουτε μακαριοτητα. Αφου η αληθεια ειναι ο Θεος, η αληθεια ξεκινα απο τον Θεο και οδηγει τους ανθρωπους παλι στον Θεο. Και οποιος αποφευγει την αληθεια δεν θα φτασει ποτε κοντα στον Θεο, και δεν θα βρει το φως της αιωνιας ζωης. . . Η πνευματικη ενδεια δεν θα εγκαταλειψει εκεινους που αποφευγουν την αληθεια, αφου χωρις την αληθεια κανεις δεν μπορει να γινει μακαριος. . . Αμην
3137 (29.5.1944)
Η σωστή χρήση της νόησης. . .
Θέληση. . .
Το να χρησιμοποιησει σωστα το χαρισμα του νου ο ανθρωπος, ειναι απολυτως αναγκαια για την αναπτυξη της ψυχης. Αφου για αυτο εχει νου ο ανθρωπος για να επεξεργαζεται διανοητικα ολα οσα τον περιστοιχιζουν και συμβαινουν γυρω του και να βγαζει συμπερασματα, τα οποια τον παρακινουν να αναζητησει συνειδητα το Αιωνιο−Θεικο. Πρεπει μεσω του νου να δραστηριοποιηθει η ελευθερη θεληση μεσα του, αφου ο ανθρωπος θα θελησει κατι μονο τοτε που ο νους θα του εχει παρουσιασει το οφελος αυτης της επιθυμιας, αρα η χρηση της βουλησης θα ειναι παντα μονο το αποτελεσμα των σκεψεων. . . Και το να χρησιμοποιει ο ανθρωπος σωστα το νου του, δηλ. το να θελει το καλο και να απεχθανεται το κακο, πρεπει αναποφευκτα να προωθησει την αναπτυξη της ψυχης.
Δεν μπορει να γινει λογος για ορθη χρηση του νου αν αυτος παρακινει τον ανθρωπο να κανει κακες πραξεις, τοτε γινεται καταχρηση των χαρισματων του νου. Ο ανθρωπος, μετα σοβαρης σκεψης, μπορει πολυ ευκολα να καταλαβει οτι λειτουργει μια σοφη δημιουργηκη Δυναμη, η οποια επλασε τα παντα γυρω του, και οτι αυτη η δημιουργηκη Δυναμη συνεχιζει να φροντιζει ολα τα δημιουργηματα. Και οταν ο ανθρωπος εχει φτασει σε αυτο το σημειο, ο νους μπορει να ορισει τη θεληση να συναψει επαφη με αυτη τη δημιουργηκη Δυναμη, αφου πρεπει να θεωρησει τον εαυτο του ον ικανο για ανεξαρτητη σκεψη, αρα ως πλασμα Του, και συνεπως πρεπει να αναγνωρισει τον Δημιουργο επισης ως Ον ικανο για σκεψη της πιο υψηλης τελειοτητας. Και αυτη η επιγνωση ειναι αρκετη για να συναψει επαφη με τον Δημιουργο ο ανθρωπος.
Ειναι αυτο νοητικο πορισμα στο οποιο ο καθε ανθρωπος μπορει να φτασει οσο χρησιμοποιει το νου του για να πλησιασει την αληθεια. Το οτι μετα η δραστηριοτητα των σκεψεων του οδηγειται σωστα ειναι η επιδραση αυτου του Δημιουργου, μολις ο ανθρωπος εχει συναψει τη συνειδητη επαφη μαζι Του. Αλλα του δοθηκε ο νους στον ανθρωπο για να ειναι δραστηριος μονος του μεχρι τη στιγμη της επαφης, αρα ο νους προστεθηκε στην ελευθερη θεληση για να μπορεσει αυτη να ακολουθησει τη σωστη κατευθυνση που θα οδηγησει στο στοχο, στην επαφη με τον Θεο. Η προυποθεση ειναι μονο οτι ο ανθρωπος απο μεσα του θελησει το καλο, τοτε η νοητηκη του δραστηριοτητα θα τον οδηγησει στο στοχο αναποφευκτα.
Πρεπει αρα να χρησιμοποιηθει ο νους για να δραστηριοποιηθει η θεληση ετσι ωστε να συναψει τη συνειδητη επαφη με τον Θεο. Αλλα πριν πρεπει αυτη η θεληση να εχει αποφασισει υπερ του Θεου, αλλιως η νοηση δεν χρησιμοποιειται σωστα, με το να αμελει την καθε σοβαρη σκεψη και ζυγιζει μονο νοητικα τα πλεονεκτηματα και τα μειονεκτηματα οσων την περιβαλλουν και οσων συμβαινουν γυρω της. Τοτε δεν εκμεταλλευεται το χαρισμα της σκεψης, και αναλογα θα ειναι και το αποτελεσμα. . . ο ανθρωπος δεν θα φτασει ποτε στον προορισμο, αλλα θα αμφιβαλλει και θα περιπλανιεται συνεχως, αφου αναλογα με τη θεληση επιρεαζεται απο καλες η κακες δυναμεις.
Μπορει ο νους, οσο χρησιμοποιειται σοβαρα, ακομα και να μεταπεισει την κακη θεληση, και αυτο μαλιστα ειναι το καθηκον του. Για αυτο πρεπει ο ανθρωπος να λογοδοτησει για την καταχρηση του χαρισματος του νου, αν δεν το χρησιμοποιει για τον πραγματικο σκοπο. . . να πλησιασει την αληθεια, την οποια ο Θεος δεν θα την αποκρυψει σε εκεινον που την επιδιωκει σοβαρα μεσω εντονης νοητικης δραστηριοτητας. Με τη σωστη θεληση θα σημειωσει την πιο μεγαλη επιτυχια, και μεσω σοβαρης σκεψης θα ορισει και τη θεληση του να επιδιωξει το ιδιο στοχο. . . Αμην
3139 (30.5.1944)
Τελετουργίες και τυπικότητες είναι εμπόδια. . .
Προκειται μονο για πνευματικη διαδικασια οταν η ψυχη του ανθρωπου ενωνεται με το πνευμα της, και για αυτο η διαδικασια αυτη δεν χρειαζεται να σημειωνεται με κανεναν εξωτερικο τροπο μεσω χειρονομιων οι τελετουργικων πραξεων. Μολις η ψυχη ψαχνει την ενωση με το πνευματικο βασιλειο, μολις ενωνεται με τον Θεο μεσα στην προσευχη η προσπαθει να συναψει επαφη με τα φωτεινα οντα μεσω σκεψεων που τις στελνει στο πνευματικο βασιλειο, ξεκολλα απο τη γηινη περιοχη, δεν προσεχει πια το κορμι και αρα απελευθερωνεται απο ολα τα επιγεια, γιατι αυτα ειναι εμποδια στην εντονη ενωση με το πνευματικο βασιλειο.
Κι ετσι πρεπει καθε εξωτερικη πραξη, καθε τελετουργια να θεωρηθει εμποδιο που περιοριζει την εντονη επαφη με τον Θεο η τον πνευματικο κοσμο. Αφου οσο διεξαγεται μονο μηχανικα ειναι αχρηστη και ασκοπη, αν ομως ο ανθρωπος εφιστα την προσοχη του πανω της, τοτε η πνευματικη επαφη χανει βαθος. Και ας ειναι καλη η θεληση, ο ανθρωπος με αυτον τον τροπο ελαττωνει μονος του την παροχη δυναμης η οποια ειναι το αποτελεσμα αυτης της επαφης. Το πνευματικο δεν αντεχει γηινα εμποδια, δηλ. αναλογα θα ειναι τα πνευματικα αποτελεσματα.
Ο ανθρωπος δεν χρειαζεται ποτε να κανει ευδιακριτο εξωτερικα οτι συναπτει πνευματικη επαφη. Ειναι αρκετα να ξερει ο συνανθρωπος για τη σχετικη επιδιωξη του και να προσπαθησει να τον ακολουθησει και παλι με τον τροπο ωστε να βυθηστει στο εσωτερικο του μεσα στην ησυχια και να συνομιλησει ετσι με τον Θεο η με τα πνευματικα οντα. Αφου πρεπει να ξερει πως ο πνευματικος κοσμος βρισκει ευχαριστηση μονο σε πνευματικες πραξεις, πως ακομα και η σωματικη τελετουργια του να γονατισει κατω ο ανθρωπος ειναι χωρις σημασια για το πνευματικο κοσμο, γιατι δεν ειναι το σημαδι της ταπεινοφροσυνης, αλλα η ιδια η ταπεινοφροσυνη που βρισκει την ευχαριστηση του Θεουκαι που αποφερει τη χαρη Του στον ανθρωπο.
Ο Θεος ομως δεν εχει αναγκη εξωτερικες αποδειξεις αλλα βλεπει μεσα στην καρδια, και στις εξωτερικες πραξεις συχνα λειπει η εσωτερικη ζωη. Οι ανθρωποι ομως πολλες φορες αρκουνται σε αυτες τις τελετουργιες και τις εκτελουν μονο για τον συνανθρωπο, το οποιο δεν αποφερει κανενα πνευματικο συμφερον για την ψυχη. Και για αυτο ο ανθρωπος θα επρεπε παντα να κανει προσπαθεια να ξεκολλησει εντελως απο γηινα εθιμα και τυπικοτητες. Θα επρεπε να χρησιμοποιησει το καθε ελευθερο λεπτο για να συναψει εντονη επαφη με τον πνευματικο κοσμο, θα επρεπε να μην προσεχει τον επιγειο κοσμο και να μην παρει τιποτα μαζι του απο αυτον τον κοσμο, αλλα μονο η ψυχη θα επρεπε να περιπλανειται στο πνευματικο βασιλειο, για να μπορεσει να διοχετευτει κοντα της η θεικη χαρη μεσω αυτης της ενωσης την καθε στιγμη. . . Αμην
Ο νομοθέτης. . .
Η θεική τάξη. . .
Πρεπει ο νομος που δοθηκε απο την αγαπη του Θεου και που βασιζεται στη θεικη σοφια και να κανει ευδιακριτες την αγαπη και τη σοφια. Πρεπει ο νομοθετης να θελησει να πετυχει κατι που θα ειναι ευλογια για τα δημιουργηματα Του, γιατι τους αγαπα. Πρεπει μεσα στην πιο σοφη επιγνωση των ελλειψεων αυτων των δημιουργηματων να εχει καθορισει τη θεικη ταξη με τετοιον τροπο ωστε να διορθωθουν αυτες οι ελλειψεις οσο το πλασμα προσεχει αυτη την ταξη. Αυτο το τελευταιο ισχυει για το σταδιο οπου το οντοδες ειναι ενσαρκωμενο ως ανθρωπος, γιατι στα προκαταρκτικα σταδια το οντοδες μεσα στη δημιουργια δεν μπορει παρα να διατηρει αυτη την ταξη, αφου βρισκεται σε αναγκαστικη κατασταση, σε κατασταση οπου η θεληση του ειναι δεμενη και το ον οδηγειται απο το θελημα του Θεου, αρα πρεπει να εκπληρωνει το θεικο νομο.
Στο τελευταιο σταδιο ομως το οντοδες ειναι ικανο να αναγνωρισει και την αγαπη και τη σοφια του Θεου, ειναι ικανο και να ζησει μεσα στη θεικη ταξη και να την παραβει. Κατεχει ομως και την ικανοτητα να αναγνωρισει νοητικα και την αγαπη και τη σοφια του Θεου, και για αυτο μπορει να του ειναι ευκολο να παραμεινει μεσα στη θεικη ταξη. Αν ομως δεν χρησιμοποιει τα χαρισματα του νου, περνωντας απαρατηρητες τη δημιουργηκη δραστηριοτητα και την ενεργεια του Θεου, τοτε δεν θα καταλαβει ουτε τη θεικη αγαπη ουτε τη θεικη σοφια, και τοτε επισης δεν θα προσπαθησει να εκπληρωσει τους νομους, οπως ειναι το καθηκον του κατα τη διαρκεια της πορειας του στη γη. Τοτε παραβαινει το θεικο νομο και για ευνοητους λογους δεν μπορει να πετυχει το στοχο να γινει τελειο και να παραλαβει την αιωνια μακαριοτητα απο τον Θεο. Αφου η αγαπη και η σοφια του Θεου επιλεγουν πραγματι τα σωστα μετρα. . . και αυτα ειναι τα δημιουργηματα που βασιζονται στους θεικους νομους. Η καθε προσαρμογη του ανθρωπου σε εκεινους πρεπει να εχει ως αποτελεσμα την τελειοποιηση του, ενω μια παραβαση εκεινων σημαινει αναποφευκτα πνευματικη οπισθοδρομηση η στασιμοτητα, αναλογα με τον τροπο αυτης της παραβασης. Αφου τοτε ο ανθρωπος παραβιαζει την αγαπη, και δεν προσεχει τη σοφια του Θεου, και αυτο για το οντοδες σημαινει εκ νεου αντισταση στον Θεο μεσα στο σταδιο της ελευθερης θελησης, το οποιο του δοθηκε για να προσχωρησει οριστικα στην αιωνια Θεοτητα.
Για αυτο η καθε λεξη, η καθε σκεψη και η καθε πραξη πρεπει να ειναι προσαρμοσμενες στη θεικη ταξη, το οτι θελει να πει πως πρεπει επισης να προερχονται απο την αγαπη και να αναγνωριζουν παντα τη σοφια του Θεου, αλλιως θα ηταν εναντια στη θεικη ταξη. Ολοκληρη η επιγεια ζωη πρεπει να διεκπεραιωθει αναλογα με τη θεικη ταξη. Τοτε το οντοδες στο τελος της επιγειας ζωης του θα αναγνωρισει ξεκαθαρα και την υπερμετρη αγαπη του Θεου καθως και την αξεπεραστη σοφια Του, οι οποιες ηθελαν να τον βοηθησουν να βρει ανευ προηγουμενου μακαριοτητα και προς αυτον τον σκοπο εδωσαν εναν αιωνιο νομο, η εκπληρωση του οποιου αποφερει στο οντοδες αυτη τη μακαριοτητα. Αυτος ο νομος ειναι ευκολος να το εκπληρωσουν οι οντοτητες που ειναι ενσαρκωμενες ως ανθρωποι, οσο ο ανθρωπος διαμορφωνει τον εαυτο του στην αγαπη. Τοτε δεν θα νιωθει ποτε εξαναγκασμενος απο τα γεγονοτα της ζωης του, αλλα θα τα καταλαβαινει μονο ως προδιαγεγραμμενο δρομο προς τη μακαριοτητα.
Αντιθετα ο αστοργος ανθρωπος θα νιωσει σαν βαρος και περιορισμος της ελευθεριας του την καθε απαιτηση του Θεου, και θα αποφυγει την εκπληρωση εκεινων των νομων. Θα νιωσει την ορμη να παραβει τη θεικη ταξη, δεν θα δει ουτε σοφια ουτε αγαπη μεσα της και θα ξεσηκωνεται εναντιον της συνεχεια. Και για αυτο δεν θα μπορεσει ποτε να πετυχει το τελευταιο στοχο, αφου ο Θεος δεν θα παραιτησει απο τις απαιτησεις Του, οι οποιες μεν ισχυουν μονο για το τελευταιο σταδιο της ενσαρκωσης, ενω στα προκαταρκτικα σταδια δεν μπορει να γινει λογος για απαιτησεις, αλλα το θελημα του Θεου, η νομοθεσια Του, κυριαρχουν ολα τα πλασματα, και αρα το οντοδες δεν μπορει παρα να ζησει συμφωνα με αυτη τη θεικη ταξη, να εκπληρωσει το θεικο νομο στην αναγκαστικη κατασταση.
Και σε αυτα τα προκαταρκτικα σταδια κανενα πλασμα δεν θα ξεσηκωθει εναντια στη θεικη ταξη, αφου εδωσε τη συναινεση του πριν του δοθηκε η εκαστοτε ενσαρκωση. Ως ανθρωπος ομως της δοθηκε και παλι η ελευθερια στη θεληση του, και η αντιθετη στον Θεο δυναμη προσπαθει ξανα να την κερδισει για τον εαυτο της. Και αρα η αντιθετη στον Θεο δυναμη παρουσιαζει στον ανθρωπο τη θεικη ταξη ως εξαναγκασμο, απο τον οποιο ο ανθρωπος θα επρεπε να ξεφυγει. Ο Θεος ομως του εδωσε το νου, μεσω του οποιου ο ανθρωπος μπορει να καταλαβει την αγαπη και τη σοφια του Θεου κι ετσι μπορει να κερδισει την πιστη στον Θεο.
Η πιστη ομως του αποφερει και τη δυναμη να ζησει μεσα στη θεικη ταξη, του αποφερει τη δυναμη να ειναι δραστηριος στην αγαπη και να μην θεωρησει πια το νομο εξαναγκασμο, αλλα εφαρμοσμενο με αγαπη και σοφια μεσο για την αποκτηση της αιωνιας μακαριοτητας, κι ετσι θα του ειναι ευκολο να εκπληρωσει αυτο το νομο. Και για αυτο πρεπει ο ανθρωπος να λογοδοτησει οσο αποδεχτει τις εξιστορησεις του αντιπαλου, γιατι μπορει να χρησιμοποιει το νου του και δεν εκμεταλλευεται αυτο το χαρισμα, αλλιως θα επρεπε να καταλαβει την αβασιμοτητα και το λαθος εκεινων των εξιστορησεων. Αλλα η θεληση του ανθρωπου ειναι ελευθερη, και ουτε η αγαπη ουτε η σοφια του Θεου δεν αναγκαζουν τον ανθρωπο να καταλαβει οταν η θεληση του δεν ειναι προθυμη. . . Αμην
Η επέμβαση του Θεού. . .
Το τέλος του παλέματος. . .
Οσο περισσοτερο ο κοσμος μπερδευτεται μεσα στην πλανη, τοσο περισσοτερο απομακρυνεται απο τον Θεο και τοσο πιο αστοργες ειναι οι πραξεις και η σκεψη των ανθρωπων που εχουν εγκοσμια νοοτροπια. Και η αυξημενη αστοργια ωθει τους ανθρωπους σε πραξεις που ξεπερνουν ολες τις προηγουμενες, κι ετσι οι ανθρωποι μονοι τους προκαλουν την επεμβαση του Θεου. Οι ανθρωποι δεν καταλαβαινουν πια το αδικο εκεινων που κανουν. Τα γεγονοτα του κοσμου θα οδηγηθουν σε μια τροχια απο την οποια δεν θα υπαρξει γηινο διεξοδο. Η σκεψη των ανθρωπων ειναι λαθος και εντελως μακρια απο την αληθεια, το καλο κατατρεχεται, το κακο εκτιμαται, κι ετσι ανατρεπεται η θεικη ταξη, το οποιο πρεπει να εχει ως αποτελεσμα ολοκληρωτικη παρακμη.
Κι ετσι πλησιαζει η μερα που θα βαλει τελος στο χαος, αφου η κατασταση ειναι τοσο ολεθρια για την ανθρωποτητα ωστε ο Θεος θα της βαλει τελος. Και αυτο το τελος ειναι κοντα, το τελος της αμοιβαιης καταστροφης των ανθρωπων, το τελος του παλεματος των λαων, το οποιο δεν μπορεσε ποτε να βρει τη συναινεση του Θεου, γιατι προκειται για αγωνα για την εξουσια που δεν βασιζεται σε ευγενικα κινητρα. Το μισος και η αστοργια των ανθρωπων των ξεκινησαν, αλλα αυτοι οι ανθρωποι δεν εμαθαν τιποτα μεσα σε αυτο τον αγωνα. Εχουν γινει πιο αστοργοι απο ποτε, και το μισος τους εχει αυξηθει και καταφερνει αισχρες πραξεις που δεν θα μπορουσαν να ξεπεραστουν.
Και ο Θεος θα βαλει τελος σε αυτες τις πραξεις με εναν τροπο ωστε θα επρεπε οι ανθρωποι να Τον αναγνωρισουν. . . Θα προκαλεσει στους ανθρωπους μια φοβερη ενδεια, την οποια η θεληση τους δεν θα μπορεσει να αποτρεψει. Θα τους τρομαξει και θα τους κανει να νιωσουν τη δικη τους αδυναμια, γιατι θα απελευθερωθουν τα φυσικα στοιχεια, στα οποια οι ανθρωποι θα ειναι εκτεθειμενοι ανισχυρα. Και αυτη η μερα δεν ειναι πια μακρια. Θα ερθει τοσο ξαφνικα και απροσμενα ωστε να προξενησει μεγαλη φρικη, θα διαρκεσει μονο ωρες, και ομως θα ειναι τοσο βαρυσημαντη ωστε τα παντα θα εχουν αλλαξει μετα, και οι ανθρωποι θα συνειδητοποιησουν τη συμφορα μονο με τον καιρο, οταν θα εχουν καταλαβει ολο το μεγεθος της θεικης επεμβασης.
Αφου ο Θεος θελει να αποκαλυφθει στους ανθρωπους μεσω της επεμβασης Του, θελει να τους δειξει πως ο Ιδιος θα προκαλεσει το τελος γιατι οι ανθρωποι δεν θα βρουν τελος, γιατι μαλλον θα ξεσκισουν ο ενας τον αλλον παρα να υποχωρησουν και να τελειωσουν την ανειπωτη συμφορα. Και για αυτο το τελος θα ειναι διαφορετικο απο ο,τι το φανταζονται οι ανθρωποι, ο Θεος θα αποδειξει την εξουσια Του και θα παρει τα οπλα απο τα χερια των κοσμικων εξουσιαστων. Θα αποφασισει, και η εκβαση του αγωνα των λαων θα απογοητευσει εκεινους τους ανθρωπους που ηθελαν να αποκτησουν με τι βια ο,τι δεν δικαιουνταν, και οι οποιοι για αυτο θα επρεπε να καταλαβουν την αδυναμια τους.
Αφου τελικα θα ειναι ο Θεος που θα αποφασισει τα γεγονοτα του κοσμου, ακομα και αν η ανθρωπινη θεληση πιστευει πως τα διευθυνει αυτη. Και η σοφια του Θεου καταλαβαινει και το πιο αποτελεσματικο για τους ανθρωπους μεσο, θα το εφαρμοσει για να διευθυνει το χαος που ειναι η συνεπεια της αστοργιας και που για αυτο πρεπει να οδηγησει στην καταρρευση, οσο ο Θεος ο Ιδιος δεν το τερματισει. Και η εποχη του αγωνα θα αντικατασταθει απο μια καινουρια εποχη πολεμου, η οποια ομως δεν θα ξεσπασει για λογους κοσμικης εξουσιας αλλα για την πνευματικη εξουσια, αφου το τελος ειναι πολυ κοντα, και πριν πρεπει να διεξαχθει αυτος ο πνευματικος αγωνας, ο αγωνας που ο στοχος του θα ειναι η πιστη στον Ιησου Χριστο, στον θεικο Σωτηρα και στη διδασκαλια Του. . . Αμην
3144 (2.6.1944)
Άγραφος νόμος. . .
Αγάπη κρυώνει. . .
Ειναι αγραφος νομος οτι οι ανθρωποι θα επρεπε να συμπαραστεκονται ο ενας στον αλλον, οτι θα επρεπε να βοηθησει ο δυνατος τον αδυνατο, να ανακουφιστουν η ενδεια και τα βασανα και να μοιρασει ο καθενας ο,τι εχει οσο λειπει στον αλλον. Και οι ανθρωποι δεν τηρουν πια αυτο το αγραφο νομο γιατι δεν επικυρωνεται απο την κοσμικη εξουσια. Οι ανθρωποι εκπληρωνουν μονο οσα απαιτουνται απο εκεινους εξαναγκαστικα, και αυτο δεν ειναι εργο της αγαπης προς τον πλησιον, αν και παρουσιαζεται δηθεν ως ενεργεια αγαπης.
Μονο οσα ο ανθρωπος κανει απο εσωτερικο κινητρο, απο το συναισθημα βαθιας αγαπης και συμπονιας για τον συνανθρωπο μπορουν να θεωρηθουν εργα της αγαπης προς τον πλησιον μπροστα στον Θεο. Αλλα αυτο το εσωτερικο κινητρο λειπει στους ανθρωπους γιατι δεν ξερουν πια την αγαπη. Και ας ζητηθει απο εκεινους να βοηθησουν τον συνανθρωπο, προκειται δε για εργα στα οποια λειπει το σωστο λαιτ μοτιφ. . . Προκειται για αγαπη που εκτελειται σαν νομος και οχι για αγαπη οπως ο Θεος τη ζητα απο τους ανθρωπους, οπως θα επρεπε να ειναι για να διαμορφωσει ανθρωπους παρομοιους με τον Θεο που θα μπορεσουν να βρουν την ενωση με τον Θεο.
Και ομως αυτος ο νομος τοποθετηθηκε απο τον Θεο μεσα στην καρδια των ανθρωπων, αφου ο καθε ανθρωπος ξερει πως πρεπει να ενεργει για να ζησει θεαρεστα στη γη. Αλλα η εσωτερικη φωνη που τον ωθει αποσιωπειται, δεν την προσεχει ο ανθρωπος, και η υπενθυμιση της ακουγεται ολο και πιο χαμηλα, ωσπου να σωπασει εντελως. Και παρολο που υπηρετες του Θεου κηρυσσουν την αγαπη στους ανθρωπους και τους παρουσιαζουν την ευλογια η τη ζημια του τροπου ζωης τους, δεν προσεχουν ουτε αυτες τις υπενθυμισεις. Μονο κοιταζουν τη δικοι τους ευημερια και περνουν αδιαφορα τη δυστυχια και την αδυναμια του συνανθρωπου. Το εσωτερικο τους ειναι νεκρο, ο σπινθηρας αγαπης εχει πνιχθει, ξεπεφτουν σε αστοργια και μισος και ειναι ικανοι σε ολες τις πραξεις που βλαπτουν σωμα και ψυχη του συνανθρωπου.
Προκειται για κατασταση που δεν θα αλλαξει πια, που δεν θα βελτιωσει αν ο Θεος δεν φανερωθει με τη βια, αν δεν αφησει τη φωνη Του να ακουγεται τοσο δυαντη ωστε να ξυπνησει φοβο και τρομο μεσα στους ανθρωπους και να σκεφτουν αυτοι τοτε σοβαρα τον τροπο ζωης τους. Αφου δεν προσεχουν τη φωνη θρησκων ανθρωπων, και μονοι τους δεν θα βρουν πισω στο δρομο της αγαπης. Και για αυτο ο Θεος ο Ιδιος θα φανερωθει, γιατι δεν θελει να αφησει να χαθουν εκεινους τους ανθρωπους που χρειαζονται μονο μια παρακινηση για να συνειδητοποιησουν τον εαυτο τους.
Δεν πρεπει να αποκλειστει η αγαπη απο τη ζωη, η αλλιως η ανθρωποτητα θα πλησιασει την ολοκληρωτικη καταστροφη. Αφου οταν κρυωνει η αγαπη ο Θεος ειναι απεραντα μακρια απο το ον, το οποιο δημιουργησε απο την αγαπη Του. Η αστοργια ομως αφαιρει στο ον καθε δυναμη, και αρα οι ανθρωποι πλησιαζουν την αβυσσο, την καταστροφη, οσο δεν προσεχουν την αγαπη, η οποια ειναι η αρχεγονη ουσια του θεικου εργου δημιουργιας. Οπου δεν ειναι η αγαπη δεν μπορει να ειναι ο Θεος. . . Ο Θεος ομως ειναι ο διατηρητης ολων των πραγματων, και χωρις Εκεινον και τη δυναμη Του τα δημιουργικα Του εργα διαλυονται, ετσι ακριβως και η γη και μαζι της το καθε δημιουργημα, οσο η αγαπη μεσα του μειωνεται, οσο ο ανθρωπος εχει γινει τοσο αστοργος ωστε αποσυρει απο εκεινον την αγαπη Του ο Θεος, ο Οποιος μπορει να ειναι μονο οπου ειναι η αγαπη. . . Αμην
3145 (2.6.1944)
Βάσανα και στεναχώριες είναι βοηθήματα του Θεού. . .
Πρεπει τα επιγεια βιωματα να βοηθησουν εσας τους ανθρωπους προς την πνευματικη ωριμοτητα, τοτε ο σκοπος της επιγειας ζωης εχει εκπληρωθει. Και για αυτο η ζωη δεν μπορει να περασει χωρις απογοητευσεις και βασανα, αφου μονο αυτα συμβαλλουν στο να αποσυρει ο ανθρωπος τις σκεψεις του απο τα κοσμικα, ενω μια αμεριμνη, χαρουμενη ζωη στη γη δενει τον ανθρωπο ολο και περισσοτερο στον κοσμο και μονοπωλει την καθε σκεψη του, κι ετσι ο ανθρωπος μαλλον δεν θα στραφει προς τον Θεο. Για αυτο κανενα γεγονος δεν ειναι περιττο, και ας φερει χαρα η λυπη στον ανθρωπο, και μολις ο ανθρωπος επωφελειται με σωστο τροπο απο το καθετι, δηλ. χρησιμοποιει τα παντα για την προωθηση της ψυχης του, θα αναπολησει καποτε γεματος ευγνωμοσυνη τα βοηθηματα που χρησιμοποιησε ο Θεος για να τον βοηθησει να βρει την αιωνια μακαριοτητα.
Το τι γηινο αποτελεσμα εχει ενα γεγονος ειναι ασημαντο απο την αποψη της εξελιξης της ψυχης, αφου μονο για την ψυχη του του δοθηκε η επιγεια ζωη στον ανθρωπο, γιατι η ψυχη ειναι αφθαρτη, ενω η επιγεια ζωη δεν εχει αιωνια διαρκεια και για αυτο δεν πρεπει να θεωρηθει σημαντικη. Αν ομως ενα επιγειο βιωμα εχει επιρροη στην ψυχη και την εξελιξη της θα ειναι παντα καλο, αν και φερνει λυπη και στεναχωριες στον ανθρωπο, αφου και αυτες θα περασουν, η ψυχη ομως ανεβαινει συνεχως και θα καταλαβει καποτε με ευγνωμοσυνη πως δεν θα μπορουσε να ωριμασει χωρις βασανα και στεναχωριες.
Κι ετσι η επιγεια ζωη ειναι μια αλυσιδα απο τετοια βοηθηματα, που ολα παρεχονται στον ανθρωπο απο τη σοφια και την αγαπη του Θεου και που υπηρετουν την αναπτυξη οσο δεν ξεσηκωθει ο ανθρωπος και επωμιστει απροθυμος και μουρμουριζοντας αυτα τα βαρη. Πρεπει ο ανθρωπος να ειναι παντα πεπεισμενος για το οτι τιποτα δεν του συμβαινει χωρις το θελημα η την αδεια του Θεου, και για το οτι καθε γεγονος μπορει να του αποφερει ευλογια. Τοτε θα παραλαβει αφοσιωμενος και τα δυσκολα, θα θεωρησει την επιγεια του ζωη ενα βημα προς τον σκοπο, δρομο προς την τελειοποιηση, οοποιος δεν ειναι μονο χρησιμος αλλα και αναγκαιος.
Θα επωφεληθει για την ψυχη του απο καθε βιωμα, αφου θα καταλαβει ο,τι του συμβαινει ως θεοσταλτο. Θα ζησει τοτε συνειδητα τη ζωη του και θα σκεφτει σοβαρα πως η καθε δοκιμη, το καθε επιγειο γεγονος θα μπορεσει να ειναι χρησιμο για την ψυχη του, και θα ωριμασει στην επιγνωση του, θα εκπαιδευσει τον εαυτο του προς την υπομονη και την αφοσιωση στο θελημα του Θεου, θα εξαγνιστει μεσω βασανων και απαρνησεων ολων των ειδων και αρα θα διαμορφωθει κατα το θελημα του Θεου οσο υποταχτει χωρις παραπονα σε ο,τι του επιφερει η επιγεια ζωη.
Τοτε καμια μερα στη γη δεν ειναι περιττη, ο ανθρωπος εκμεταλλευεται την τελευταια του ενσαρκωσηστη γη, και η κατασταση της ψυχης του πρεπει να ωριμασει, η πνευματικη προοδος θα του ειναι εξασφαλισμενη μολονοτι χρειαζεται να αγωνιζεται σοβαρα στη γη. Αφου η επιγεια ζωη ειναι σχολειο, το οποιο θα επρεπε να αποφερει την ωριμοτητα της ψυχης σε καθε ανθρωπο. . . ειναι η γη τοπος εξαγνισμου. Και ο ανθρωπος θα πετυχει μονο τοτε που θα δοκιμασει σε καθε λογης εμποδια τη θεληση και τη δυναμη του και ετσι δυναμωσει για να υπερνικησει τον καθε πειρασμο που θα τον πλησιασει κατα τη διαρκεια της επιγειας του ζωης. . . Αμην
Η πορεία ανάπτυξης είναι φάση στην αιωνιότητα. . .
Η έννοια του χρόνου. . .
Αιωνιοτητες εχουν περασει απο τοτε που η ευσπλαχνικη αγαπη του Θεου στραφηκε προς τα πλασματα εκεινου που τα τεκνοποιησε με αντιθετη στον Θεο θεληση. Αυτα τα πλασματα ειχαν προελθει απο τη θεληση του αντιπαλου Του αλλα με τη χρηση της δυναμης απο τον Θεο, και για αυτο ηταν εργα του αντιπαλου μεν, αλλα αποτελουνταν απο θεικη δυναμη αγαπης. Ανηκαν αρα στην αρχεγονη δυναμη, η οποια μονο κακοχειριστηκε. Ηταν ομως τοτε, μια και ειχαν ερθει στην υπαρξη, αφθαρτα, αφου ο,τι εχει την αρχη του στον Θεο δεν μπορει να εξαφανιστει μεχρι τον αιωνα τον απαντα. Σε αυτα τα πλασματα στραφηκε δηλ. η ευσπλαχνικη αγαπη του Θεου. . .
Η θεληση του αντιπαλου δημιουργησε πλασματα που ηταν πολυ μακρια απο τον Θεο μεσω της θελησης τους. . . Η θεικη αγαπη ομως δεν ηθελε να αφησει τοσο μακρια Της αυτα τα πλασματα και τα πλησιασε για αυτο για να προξενησει τη θεληση τους να στραφει προς Εκεινη. Μπορεσαν αυτα τα οντα να αποφασισουν ελευθερα σε ποιον ηθελαν να ανηκουν, αλλα η θεληση που τοποθετηθηκε μεσα τους επεμεινε στον δημιουργο τους, και αρα η αποσταση απο τον Θεο δεν μειωθηκε αλλα μεγαλωσε, αφου τωρα ηταν τα ιδια τα οντα που εφταιγαν για την αποσταση. Και παρα ολα αυτα η ευσπλαχνικη αγαπη του Θεου δεν τα εγκατελειψε αλλα δημιουργησε τροπους και μεσα για να τα κερδισει, αν και μετα απο ατελειωτα μεγαλο χρονικο διαστημα.
Εχουν περασει αιωνιοτητες, και θα περασουν ακομα πολλες αιωνιοτητες ωσπου καθε δημιουργημενο ον θα εχει φτασει ξανα στο αρχικο κεντρο απο το οποιο καποτε ξεκινησε. Εδω και αιωνιοτητες η θεικη αγαπη επιδιωκει να κερδισει την αγαπη εκεινων των οντων, κι εδω και αιωνιοτητες το φως παλευει εναντιον του σκοταδιου. . . Αλλα η αγαπη του Θεου δεν εχει μειωθει, ενεργει με αμειωτη δυναμη για το αποστατημενω πνευματικο, και συνεχως του δινει δινατοτητες να ελαττωσει την αποσταση αναμεσα στον εαυτο του και τον Θεο.
Ασταματητα γινονται καινουριες δημιουργιες για το σκοπο του γυρισμου της δυναμης στην Αρχεγονη Δυναμη, η οποια εχει μεν απομακρυνθει απο Εκεινη αλλα δεν μπορει ποτε να Τη??χωρισει. Και παλι αυτες οι αιωνιοτητες ειναι σαν φευγαλεες στιγμες για ενα τελειο πνευματικο ον, και η ατελειωτη ανοδος απο τα βαθη στα υψη του φαινεται σαν μια στιγμη οταν εχει επανενωθει τελειως με τον Θεο και μπορει να ενεργει γεματο φως και δυναμη συμφωνα με το θελημα του Θεου. . . Αφου εχει ολη την αιωνιοτητα μπροστα του, και το πνευμα του φωτεινο ον περιεχει ολο το παρελθον, το παρον και το μελλον. . . ξερει για την πορεια αναπτυξης του και παρα ολα αυτα εχει την επιγνωσημονο μιας στιγμης, γιατι το καθε ατελες βυθιζεται εντελως μεσα στο σταδιο της μακαριοτητας, η οποια προκυπτει απο την τελειοτητα.
Οσο πιο ατελες ειναι το ον, τοσο πιο βασανιστικο ειναι για αυτο το ον η αισθηση του χρονου, και το χρονικο διαστημα στο οποιο βρισκεται σε δεμενη κατασταση του φαινεται αιωνιοτητα. Οταν ομως εχει αποκτησει ξανα την ελευθερια του δεν υπαρχει πια βασανιστικη κατασταση, κι επισης εξαφανιζεται η εννοια του χρονου και του χωρου. Το ον ξερει μεν για το χρονο της αναπτυξης του, αλλα μολονοτι αυτη θελησε αιωνιοτητες του φαινεται μικρο διαστημα γιατι στην κατασταση της τελειοτητας δεν ξερει πια στενους περιορισμους και αρα θεωρει και την ανελευθερη κατασταση πολυ κοντη φαση στην αιωνιοτητα, την οποια εχει ξεπερασει οριστικα και η οποια για αυτο εχει σβηστει για το ον μολις το βασιλειο του φωτος το εχει υποδεχτει. . . Αμην
Τέλος της λυτρωτικής περιόδου. . .
Ενα ασυλληπτα μακρυ χρονικο διαστημα αναπτυξης εχετε ηδη περασει εσεις οι ανθρωποι, και τωρα βρισκεστε κοντα στο τελος μιας περιοδου που σας δοθηκε για την τελειοποιηση. Ειναι η επιγεια ζωη ως ανθρωπος η αποπερατωση μιας περιοδου αναπτυξης. Τωρα ομως τα παντα πλησιαζουν στο τελος, αφου η γη στη τωρινη της μορφη δεν θα διατηρηθει. Θα δοκιμασει ολοκληρωτικη μετατροπη γιατι το ανθρωπινο γενος που ζει στη γη προς το παρον δεν ανταποκρινεται πια στο αναπτυξιακο του καθηκον και συνεπως η γη στη τωρινη της μορφη εχει γινει ασκοπη και για αυτο θα δοκιμασει αναμορφωση, για να δημιουργηθουν και παλι καινουριες δυνατοτητες διαμονης για το πνευματικο που θα φυγει απο τη γη ατελες και για αυτο το λογο θα φυλακιστει ξανα στα δημιουργηματα της καινουριας γης. Η ατελειωτη περιοδος αναπτυξης πριν την ενσαρκωση ως ανθρωπος θα εχει γινει ματαιη για εκεινον οσο αποτυχαινει στο τελευταιο σταδιο.
Η ατελειωτη αγαπη του Θεου εχει δωσει στο οντοδες δυνατοτητες αναπτυξης ακομα και στον αλλο κοσμο, ετσι ωστε να μπορει να ωριμασει ακομα εκει, αν και κατω απο πολυ πιο δυσκολες συνθηκες απο ο,τι στη γη. Τωρα ομως μια λυτρωτικη περιοδος πλησιαζει στο τελος της, και αυτο σημαινει το τελος και των ευκαιριων ωριμανσης στον αλλο κοσμο για το οντοδες. Αφου οι ανθρωποι της εσχατης εποχης δεν θα εχουν πια τον βαθμο ωριμοτητας την ωρα του θανατου τους για να μπορεσουν να μπουν σε πνευματικες σφαιρες, εκτος αν η ελεημοσυνη του Θεου τους ανακαλεσει ακομα πριν, σε μια περιοδο τεραστιας συμφορας και στεναχωριων, η οποια θα τους αποφερει την αναγνωριση μιας αιωνιας θεοτητας ακομα πριν την αποβιωση τους.
Οι τελευταιοι ομως θα εχουν απαστραφει εντελως απο τον Θεο, θα εχουν σλκηρυνει και δεν θα ειναι πια επιδεκτικοι για δασκαλεματα και για αυτο δεν θα ειναι πια ικανοι για βελτιωση. Και σε αυτους θα παρθει καθε δυνατοτητα αναπτυξης προς τα πανω, με το να θα τους παρθει η σωματικη ζωη και το οντοδες μεσα τους θα δεθει εκ νεου στη στερεη μορφη. Το τι σημαινει αυτο μπορει να εκτιμησει μονο εκεινος που ξερει για την ατελειωτη πορεια μεσα απο τη δημιουργια την οποια πρεπει να διανυσει το οντοδες. Και ακομα και εκεινος δεν μπορει να το φανταστει ουτε κατα προσεγγιση πριν να μην εχει μπει στο βασιλειο του φωτος και να ξερει για τη δικη του πορεια αναπτυξης.
Αλλα του παρεχοταν στο οντοδες απο τον Θεο υπερμετρα μεγαλο χρονικο διαστημα λυτρωσης, το οποιο ομως το οντοδες δεν χρησιμοποιησε για την προσεγγιση σε Εκεινον αλλα για τη μεγαλυτερη απομακρυνση. Και για τετοια οντα δεν υπαρχει πια ανοδος σε αυτη τη γη αλλα μονο συνεχης οπισθοδρομηση, το αποτελεσμα της οποιας θα πρεπει να ειναι η φυλακιση μεσα στη στερεη μορφη. . . Οι ανθρωποι ειναι τωρα τοσο ανηξεροι και αλογικευτοι ωστε δεν καταλαβαινουν την εσχατη εποχη, ωστε δεν συλλογιζονται καθολου το που θα πρεπει να οδηγησει το χαμηλοτατο πνευματικο επιπεδο, γιατι αρνουνται ολα τα πνευματικα και δινουν σημασια μονο στη γηινη ζωη τους.
Και πρεπει να βαλθει τελος σε αυτη την κατασταση, πρεπει η ανθρωποτητα πρωτο να πληροφορηθει με τη βια για αυτο το τελος. Και οσο και αυτο θα ειναι ανεπιτυχες θα πλησιασει την καταστροφη, δηλ. απο την επιγεια αποψη η γη και οι κατοικοι της θα δοκιμασουν ολοκληρωτικη διαδικασια μετατροπης, με το να η γη θα αναμορφωθει τελειως στην εξωτερικη της μορφη και τους ανθρωπους επισης θα τους περιμενει ολοκληρωτικη εξωτερικη αλλαγη της μορφης. . . το οντοδες θα χασει το σαρκικο του περιβλημα και στερεη υλη θα το περικλεισει και παλι, η οποια θα του παρει καθε ελευθερια της θελησης και μεσα στην οποια θα ειναι ξανα δεμενο για ατελειωτους καιρους.
Αν και ολα αυτα παρουσιαζονται στους ανθρωπους δεν αλλαζουν τον τροπο ζωης τους γιατι δεν πιστευουν και γιατι μεσω της αστοργης ζωης τους εχουν βυθιστει στην πιο βαθια πνευματικη συγχυση και σε εντελως λαθος σκεψη. Μπορει ο ανθρωπος να φτασει στην κατανοηση μονο μεσω της αγαπης, και οσο αυτη του λειπει ειναι τυφλος πνευματικα και ανεπιδεκτος για καθε εξηγηση. Αλλα ο Θεος υπενθυμιζει και προειδοποιει συνεχως τους ανθρωπους, και αν προσεχαν τον καιρο και τα γεγονοτα του, τις φωνες που τους κηρυσσουν την αγαπη, θα προβληματιζονταν και θα συλλογιζονταν αυτα τα σημαδια. Αλλα ο Σατανας τους εχει υπο τον ελεγχο του, και οι ιδιοι δεν εχουν τη θεληση να τον χωρισουν. Και για αυτο το τελος θα ερθει αναποφευκτα, αφου η λυτρωτικη περιοδος θα εχει λυσει πολυ συντομα. . . Αμην
Η επέμβαση του Θεού. . .
Θα γινει το ασυλληπτο. . . Ο Θεος ο Ιδιος θα μιλησει στους ανθρωπους με εναν τροπο που θα προκαλεσει φοβο και τρομο. Σε λιγο θα εχει ερθει ο καιρος, αφου η ανθρωποτητα δεν μπορει πια να περιμενει επιεικεια αφου ειναι χωρις την παραμικρη αγαπη. Ξεκινα μονη της ολο το θεμα, επισυρει μονη της την επεμβαση του Θεου αφου παραβιαζει συνεχεια τις εντολες του Θεου, την εντολη της αγαπης για τον Θεο και τον πλησιον. Και χωρις δισταγμους εκτελει πραξεις που ειναι σατανικες και πρεπει να οδηγησουν στην καταστροφη οσο ο Θεος δεν επεμβαινει και με αυτον τον τροπο σωζει ακομα ψυχες που τον βρισκουν στην κακομοιρια τους.
Και αυτο ειναι το σημαδι της εποχης την οποια ο Θεος εχει προαγγελει προ πολλου οτι ενας σφοδρος, αμειλικτος αγωνας θα προηγηθει, το τελος του οποιου θα καθορισει ο Θεος γιατι θελει να αναγνωρισουν οι ανθρωποι Εκεινον και την εξουσια Του. Ο Ιδιος θα τερματισει τον αγωνα, αλλα διαφορετικα απο ο,τι το περιμενουν οι ανθρωποι. . . Θα οδηγησει τα γεγονοτα του κοσμου σε αλλες τροχιες μεσω της επεμβασης του, η οποια θα εχει αποφασιστικη σημασια για ολοκληρο τον κοσμο. Και οι ανθρωποι θα πρεπει να καταλαβουν οτι ειναι ανισχυροι και οτι μια ανωτερη δυναμη διευθυνει τα γεγονοτα του κοσμου. Και θα πρεπει να υποκυψουν σε Εκεινη. . .
Μεγαλη θα ειναι η δυστυχια που ηταν ηδη αφορητη για πολλους μεσω ανθρωπινης θελησης. Αλλα μετα θα πρεπει να παλεψουν εναντια σε δυσκολιες τις οποιες θα τους στειλει ο Θεος, και δεν θα μπορεσουν να ξεσηκωθουν, γιατι δεν θα μπορεσουν να ζητησουν το λογο απο κανεναν. Αλλα η προηγουμενη συμπεριφορα των ανθρωπων δεν μπορει πια να ονομαστει ανθρωπινη, και αρα ο Θεος θα τους δειξει την εξουσια Του. . . Οπου πριν οι ανθρωποι ηθελαν να αποδειξουν την εξουσια τους λαμβανοντας τα πιο φρικτα μετρα εναντιον των συνανθρωπων τους, εκει ο Θεος θα φανερωθει με την ενεργεια Του, και απεναντι Του ολοι θα ειναι αδυναμοι και ανισχυροι, και η επαισχυντη συμπεριφορα τους θα χτυπησει τους ιδιους εκεινους που χωρις ελεος θελουν να προκαλεσουν μονο καταστροφη γιατι αισθανονται ισχυροι.
Θα υπαρχει ενα χαος οπως δεν μπορει να φανταστει μεγαλυτερο κανενας οσο οι ανθρωποι εκδηλωνουν ασυγκρατητα τα συναισθηματα μισους και εκδικησης τους, και αυτη η θεληση για καταστροφη σημαινει διαλυση οσων ο Κυριος δημιουργησε πριν να φτασουν στον προορισμο τους. Τους ανθρωπους της σημερινης εποχης τους χαρακτηριζει μονιμη θεληση για καταστροφη, και προκειται εδω για σημαδι πως ανηκουν στη δυναμη που προσπαθει να καταστρεφει τα παντα για να εμποδισει το πνευματικο μεσα τους να πλησιασει τον Θεο. Οι ανθρωποι δεν εχουν επιγνωση του ποσα φοβερα αποτελεσματα εχει η βιαιη καταστροφη δημιουργημενων πραγματων, ας ειναι αυτα ανθρωποι, ζωα η στερεη υλη, του ποσο πολυ το πνευματικο μεσα στην υλη μαινεται και λυσσομανει,και του ποση μεγαλη ταραχη σημαινει αυτο στο πνευματικο βασιλειο.
Οι ψυχες των ανθρωπων πιεζονται και υφιστανται ζημιες, και ακομα και οι πιστοι νιωθουν την επιρροη και ειναι στενοχωρημενοι και αποθαρρημενοι. Και μια ισχυρη θεληση πρεπει να βαλει τερμα στις φρικαλεες μηχανορραφιες για χαρη του πνευματικου που προσπαθει να πλησιασει τον Θεο και που θα επρεπε τωρα να παρακωλυθει απο τον αντιπαλο του Θεου μεσω των πειθηνιων υπηρετων του στη γη. Και για αυτο ο Θεος θα προκαλεσει να ακουστει η φωνη Του αμεσως μετα την εκτελεση ενος σχεδιου η απανθρωπια του οποιου θα ξεπερασει ο,τι ανθρωποι θα εχουν επινοησει μεχρι τοτε.
Θα μεινει μονο λιγος χρονος, θα πρεπει πρωτο να γινει ενα τρομερο γεγονος, για να προσεξει ολος ο κοσμος και να ακουσει ολο και πιο αισθητα τη φωνη του Θεου. Θα πρεπει να γινουν ακομα πολλα θυματα, δηλ. πολλοι ανθρωποι θα πρεπει ακομα να αφησουν τη ζωη τους για μια αθεμιτη υποθεση, για να καταλαβουν και εκεινοι οι ανθρωποι που εχουν πολλη αναγκη την κατανοηση, αφου ολοι εκεινοι συμβαλλουν στο χαος, και αρα ειναι και συνενοχοι οσο δεν καταλαβαινουν το αδικο και το απορριπτουν. Η θεικη φωνη υπενθυμιζει και προειδοποιει συνεχως, εφιστει την προσοχη ολων στο αδικο, αλλα απαιτει επισης να την προσεξουν, αλλιως θα ηχησει δυνατα και βροντερα και προς τον τρομο ολων και θα τους κρινει συμφωνα με το δικαιο και τη δικαιοσυνη.
Αφου φταινε ολοι, και μονο εκεινοι θα απαλλαχθουν που θα απεχθανονται τη συμπεριφορα των ανθρωπων και που θελουν να ανηκουν στον Θεο, αφου εκεινοι θα καταλαβουν το αδικο και θα φοβουνται τον θυμο του Θεου, το οτι θα χτυπησει τους κακοποιους. . . Και θα ερθει η ωρα ξαφνικα και απροσδοκητη, αφου προκειται για την τελευταια μεγαλη χαρη πριν το τελος για να προσηλυτιστει οποιος δεν βαδιζει απροσεκτα και αναγνωριζει τον Θεο στο φυσικο γεγονος που ειναι αναποφευκτο κατα το θελημα του Θεου. . . Αμην
3152 (7.6.1944)
Η αγάπη και η δυστυχία είναι εξαγνιστικά μέτρα. . .
Η ψυχη πρεπει να εξαγνιστει στη γη η στον αλλο κοσμο πριν μπορεσει να μπει στο βασιλειο του φωτος μετα την αποβιωση της απο τη γη. Πρεπει η ψυχη να χασει την καθε ακαθαρσια, πρεπει να ειναι καθαρη και τιμια οπως καποτε προηρθε απο τη δυναμη του Θεου, για να ειναι παλι ικανη να υποδεχτει την ακτινοβολια φωτος απο τον Θεο, την οποια μια σπιλωμενη ψυχη δεν μπορει να τη λαμβανει. Και αυτος ο εξαγνισμος στη γη γινεται μεσω της αγαπης η μεσω της δυστυχιας. . . Η αγαπη ειναι εθελοντικο, η δυστυχια αθελητο μεσο για τον καθαρισμο των ψυχων, και ο βαθμος και των δυο οριζει τον βαθμο φωτος στον οποιο βρισκεται η ψυχη τη στιγμη του θανατου του σωματος.
Η αγαπη και η δυστυχια μαζι αυξανουν τον βαθμο φωτος, αφου οταν μια ψυχη γεματη αγαπη πρεπει να υποφερει δυστυχια και λυπη θα χασει ολες τις ακαθαρσιες, θα γινει ετσι οπως πρεπει να ειναι για να μπορεσει να ενωθει με την αιωνια Θεοτητα. Μια ψυχη γεματη αγαπη διαμορφωνεται κατα το θελημα του Θεου, αφου η αγαπη δεν επιτρεπει να προκυψει τιποτε ακαθαρτο μεσα της, γεννα καλα και ευγενικα σκεψεις, λογια και εργα. Και οπου υπαρχει ακομα ενα ιχνος ακαθαρσιας, κατι ελαχιστο αθεμιτο και μην διαυγες, εκει η δυστυχια βοηθα και μετατρεπει την ψυχη, για να μπορεσει το θεικο φως να τη διαποτισει ανεμποδιστα. . .
Και για αυτο τους επιβαλλεται να κουβαλησουν δυστυχια και στους ανθρωπους που ζουν με τη θεληση τους στραμμενη προς τον Θεο και για αυτο δηθεν δεν χρειαζονται πια τη δυστυχια για να φτασουν στην επιγνωση. Αλλα δεν υπαρχει ψυχη που ειναι τοσο φωτεινη και καθαρη και που βρισκεται σε τετοιο υψηλο βαθμο ωριμοτητας ωστε να μην χρειαστει πια τη δυστυχια, μια και η δυστυχια τοτε δεν ειναι πια αναγκη για να την προσηλυτισει αλλα μονο για να την εξαγνισει. Πρωτο η δυστυχια θα επρεπε να οδηγησει τον ανθρωπο κοντα στον Θεο, μετα ομως θα επρεπε να αποκρυσταλλωσει την ψυχη του για να ειναι καθαρη και διαφανης κι επιδεκτικη για καθε ακτινα φωτος που την αγγιζει απο το πνευματικο βασιλειο.
Οσο ο ανθρωπος βρισκεται στη γη τον πλησιαζουν πειρασμοι, και ο καθε πειρασμος σημαινει λεκες στην ψυχη οσο δεν προβαλλει επιμονη αντισταση. Συχνα τετοιος πειρασμος πρεπει να καθαριστει μεσω δυστυχιας, δηλ. πρεπει ο ανθρωπος να μεινει εντελως ασυγκινητος απο τον πειρασμο, κατι που η δυστυχια συχνα καταφερνει με το να του κανει πιο ευκολο στον ανθρωπο να παραιτηθει η να ξεπερασει τον εαυτο του για να μην εκτεθει σε μεγαλυτερη δυστυχια. . .
Πρεπει να πολεμα τον εαυτο του, κουραζεται συχνα απο τον κοσμο και τη γοητεια του, και η ψυχη του σιγα σιγα πλησιαζει την κατασταση οπου δεν λαχταρα πια τιποτα στη γη παρα μονο να ειναι κοντα στον Θεο. . . οπου εκτελει μονο εργα αγαπης και ειναι ευγνωμων και για τη δυστυχια γιατι της αποφερει αισθητα την παρουσια του Θεου, αφου καταφευγει σε Εκεινον μεσα στη δυστυχια και λαμβανει τη δυναμη Του, η οποια τοτε διαπερνα την ψυχη εντελως, διωχνει το καθε ακαθαρτο απο μεσα της και της επιφερει τον βαθμο ωριμοτητας που θα εχει ως αποτελεσμα την εισοδο της μεσα στο βασιλειο του φωτος. Προκειται εδω για διαδικασια εξαγνισμου που ειναι οδυνηρη μεν, που ομως οδηγει στο στοχο αναποφευκτα οσο η θεληση του ανθρωπου ειναι στραμμενη στον Θεο.
Αφου τοτε η δυστυχια θα προξενησει να ψαξει ο ανθρωπος ολο και πιο εντονα την επαφη με Εκεινον, και η καθε επαφη με τον Θεο σημαινει παροχη δυναμης, σημαινει διαποτισμος απο αγαπη, και η φωτια της θεικης αγαπης ειναι επιπλεον μεσο εξαγνισμου, το οποιο εφαρμοζεται επισης μεσω ενεργειααγαπης του ανθρωπου. . . Αφου η αγαπη λυνει τα παντα, εξαγνιζει και διαποτιζει τα παντα, και πρεπει σε συνδυασμο με τη δυστυχια να πνευματισει την ψυχη και να την κανει φορεα φωτος, γιατι τωρα ειναι απαλλαγμενη απο το καθε ακαθαρτο και θα φτασει σε υψηλο βαθμο ωριμοτητας, ο οποιος θα της εξασφαλισει την εισοδο στο βασιλειο του φωτος. . . Αμην
Αποτελεσματικότητα της χάρης μέσω της ελεύθερης θέλησης. . .
Ο Θεος καθοριζει μονο το αποτελεσμα της ανθρωπινης θελησης, ποτε ομως την ιδια την ανθρωπινη θεληση. Και για αυτο η επιγεια πορεια του ανθρωπου ειναι πεπρωμενο σημφωνο με το θεικο σχεδιο, αλλα το αν ο ανθρωπος τη διανυει αναλογα με το θελημα του Θεου εξαρταται απο την ελευθερη θεληση του. Μπορει να του παρασχεθει η μεγαλυτερη χαρη μεν, αλλα θα εχει αποτελεσμα πανω του μονο τοτε που η θεληση την αποδεχεται, τοτε που ο ανθρωπος ανοιγει τον εαυτο του στη δυναμη που ρεει απο το δωρο της χαρης. Αν ομως χρησιμοποιει αυτη τη δυναμη τοτε θα ειναι η ελευθερη θεληση του, και δεν θα μπορεσει ποτε να γινει λογος για αλλαγη του χαρακτηρα του κατα της ελευθερης βουλησης του, για αλλαγη του χαρακτηρα του που εγινε ξαφνικα και μονο μεσω της χαρης του Θεου. . .
Αφου τετοια θα αντιτιθοταν εντελως στο λυτρωτικο σχεδιο του Θεου, γιατι τοτε η παροχη της θεικης χαρης θα ειχε καταφερει αυτη τη λυτρωση και ο ιδιος ο ανθρωπος δεν θα χρειαζοταν να ειναι δραστηριος προς αυτην. Η θεικη αγαπη ομως θελει να καταφερει τελεια οντα, και αυτη η τελειοτητα πρεπει να ειναι το αποτελεσμα της ελευθερης θελησης. Αρα ο βαθμος της χαρης που παρεχεται στον ανθρωπος πρεπει επισης να ειναι ταιριαστος με αυτη την ελευθερη βουληση, δηλ. δεν πρεπει να εξαναγκασει τον ανθρωπο στην αποδοχη, το οποιο ομως θα γινοταν αν η παροχη της χαρης τον κατεβαλλε και ειχε ως αποτελεσμα την ξαφνικη αλλαγη του. . .
Η χαρη του Θεου μπορει μαλιστα να επιφερει μια αλλαγη του ανθρωπου, αλλα πρεπει ο ανθρωπος πριν να ηταν ετοιμος να επιτρεψει να ενεργησει πανω του η χαρη, αρα δεν πρεπει να της αντισταθει. Η αγαπη του Θεου διαθετει σε καθε ανθρωπο εναν βαθμο χαρης που εξασφαλιζει την πληρη αλλαγη του, την προσαρμογη του στον Θεο, αφου το τελευταιο ειναι ο στοχος ολου του οντοδους στην τελευταια του ενσαρκωση. Και ο Θεος ποτε δεν θα κατακρατησει κατι απο ενα ον που θα μπορουσε να το οδηγησει κοντα σε αυτο το στοχο. Παρεχει μαλιστα στον ανθρωπο υπερμετρη χαρη, την οποια ομως η θεληση του ανθρωπου μπορει και να την απορριψει και η οποια τοτε δεν θα ειναι πια αποτελεσματικη.
Αν δε ειναι επιδεκτικος για τη θεικη χαρη θα μπορεσει να ωριμασει μεσα σε ενα χρονικο διαστημα που φαινεται εξαιρετικα μικρο, θα αλλαξει κατα καποιον τροπο ξαφνικα, θα ερθει πανω του η επιγνωση σαν αστραπη γιατι ανοιγει τον εαυτο του προθυμα, δηλ. η χαρη του Θεου μπορει να ειναι φανερα αποτελεσματικη μεσα του. Αφου η χαρη ειναι δυναμη απο τον Θεο, ειναι ωφελιμη συμπαρασταση, ειναι σαν μεταδοση της θελησης που ειναι ιδια με το θελημα του Θεου, το οποιο περιεχει μεσα του ολη τη δυναμη, οσο η βουληση του ανθρωπου δεν προβαλλει αντισταση. Τοτε αρα αυτος ο ανθρωπος θα ειναι περιουσιος γιατι αισθανθηκε την κληση μεσα του και την ακολουθησε. . . Δεν προκειται ομως ποτε για εξαναγκαστικη μεταμορφωση της θελησης του, αν και η χαρη του Θεου συμβαλλει πολυ στο να παρατησει ο ανθρωπος την αντισταση του, αφου ο καθε ανθρωπος εχει αναγκη τη θεικη βοηθεια, αν και η θεληση του ειναι στραμμενη στον Θεο. Ανθρωπος ομως που ειναι αντιθετος με τον Θεο μπορει να στεκεται μεσα στη χαρη, την απορριπτει και συνεπως δεν αισθανεται την ενεργεια της. Και τοτε ειναι εντελως ανικανος να αλλαξει σημφωνα με το θελημα του Θεου. . . Η θεληση του ειναι ακομα τοσο ανυποτακτη ωστε να μην υποκυψει στο θελημα του Θεου και αρα δεν μπορει να λαβει τη χαρη του Θεου αν και την εχει στη διαθεση του απεριοριστη. Λες και κανει τον εαυτο του ανεπιδεκτος για αυτην, το οποιο ομως δεν αποκλειει οτι ο Θεος του την προσφερει σε αφθονια. . .
Η αγαπη για τα πλασματα Του δεν θα μειωσει ποτε, και δεν θελει να αφησει να χαθει κανενα. Αρα δεν θα κατακρατησει τιποτα απο κανενα πλασμα Του, αλλα θα δωσει σε ολα την ιδια δυνατοτητα να φτασουν στα υψη, το οποιο σημαινει τον ιδιο βαθμο χαρης που μπορουν να χρησιμοποιησουν για την αναπτυξη τους. Οσο ομως το πλασμα μονο του και εθελοντικα αποφευγει την αποτελεσματικοτητα της χαρης δεν του δοθηκε παρα ολα αυτα λιγοτερη δυνατοτητα. Οπως αντιθετα δεν του διοχετευεται στον ανθρωπο εξαιρετικος βαθμος χαρης αν δεν γινεται εμφανης η θεληση, το οτι ο ανθρωπος ανοιγει τον εαυτο του στη χαρη. Και αυτη τη θεληση τη βλεπει ο Θεος, Που ξερει για καθε παραμικρη συγκινηση της καρδιας, μολονοτι αυτη δεν ειναι ακομα φανερη στους συνανθρωπους.
Το δωρο της χαρης του Θεου αρα δεν συεπαγεται καμια υποχρεωση, ουτε προς την ενεργεια για Εκεινον, ουτε προς την αυτοδιαμορφωση. Μονο δινει στον ανθρωπο αυξημενη ικανοτητα αλλαγης, παντα ομως υπο την προυποθεση οτι εξαρταται απο τη θεληση του ανθρωπου να αλλαξει μεσα στη σωστη επιγνωση της αληθειας. . . Ανθρωπος εντελως αντιθετος στον Θεο δεν θα εχει ποτε αυτη τη θεληση, και συνεπως θα περασει απροσεκτα το δωρο της χαρης, το οποιο ομως το εχει στη διαθεση του, οπως καθε αλλος ανθρωπος. . .
Ειναι αρα η ανθρωπινη θεληση που καθοριζει κατα καποιον τροπο το βαθμο της χαρης − οχι εκεινο που του προσφερεται αλλα εκεινο που εχει επιδραση πανω του. . . Μπορει μεσω της προθυμιας του να αυξησει την εισροη της χαρης, οσο περισσοτερο την εκμεταλλευεται, και μαλιστα θα το κανει, γιατι με αυτον τον τροπο φτανει στις γνωσεις, στη βαθια πιστη σε εναν Θεο της αγαπης, της σοφιας και της παντοδυναμιας, κι ετσι παροτρυνεται εσωτερικα να τον επιδιωξει, να εναρμονιστει μαζι Του και να ειναι δραστηριος για Εκεινον. Τοτε μαλιστα η χαρη του Θεου τα καταφερε αυτα, αλλα χωρις τη θεληση του ανθρωπου δεν θα μπορουσε ποτε να εχει αποτελεσμα. . . Αμην
3154 (10. k. 11.6.1944)
Αγάπη για το αλύτρωτο. . .
Επιτυχία. . .
Η αγαπη για ολο το αλυτρωτο πρεπει να κυριαρχει μεσα σας οσο θελετε να ειστε δραστηριοι στη γη για τη βασιλεια του Θεου. Πρεπει να ξερετε πως οι ψυχες θα εχουν δυσκολη μοιρα αν μπαινουν στον αλλο κοσμο σε ανωριμη κατασταση. Και να βοηθησουν εκεινες της ψυχες ακομα στη γη ειναι το καθηκον εκεινων που θελουν να υπηρετησουν τον Θεο. Πρεπει επισης να ξερετε οτι η φροντιδα του Θεου ειναι παντα στραμμενη σε αυτες τις ψυχες γιατι αγαπα ολα Του τα πλασματα, και οτι κι εσεις ανηκετε σε εκεινα τα πλασματα που τα φροντιζει με την αγαπη Του. . .
Με τον ιδιο τροπο θα επρεπε κι εσεις να δινετε αγαπη και να μοιραζετε στους φτωχους στο πνευμα, γιατι ετσι αποδειχνετε και την αγαπη σας για Εκεινον αν φροντιζετε στη γη εκεινους που ο Θεος προσπαθει να τους κερδισει για τη βασιλεια Του. Πρεπει να σας καθοριζει η αγαπη της καρδιας, δεν πρεπει να φροντισετε τους συνανθρωπους για λογους συμφεροντων. Αφου μετριεται μονο ο,τι γεννιεται μεσα στην καρδια, και θα μπορεσετε να ενεργησετε με επιτυχια μονο τοτε που θα ξυπνησετε μεσω της αγαπης σας και παλι αγαπη μεσα στους ανθρωπους. Και μονο αυτη η ανταποκριση της αγαπης σας μπορει να επιφερει λυτρωση, αφου ειναι ενα βημα προς την τελειοποιηση.
Οπου δεν ειναι η αγαπη η πνευματικη ενεργεια του ανθρωπου δεν θα πετυχει, αφου η εμπρακτη αγαπη επιβεβαιωνει την αληθεια οσων θα επρεπε να μεταδωσετε στις αλυτρωτες ψυχες. Ο,τι τις προσφερετε με αγαπη δεν θα χασει την εντυπωση, αφου η αγαπη δεν μιλα μονο στο νου αλλα επισης στην καρδια, και η καρδια αποφασιζει αν και τι θελει να αποδεχτει. . . Χωρις αγαπη δεν μπορειτε να καταφερετε κανενα λυτρωτικο εργο, ουτε στη γη ουτε στον αλλο κοσμο. Ολες οι πραξεις και η ενεργεια σας πρεπει να βασιζονται στην αγαπη, και οσο θελετε να ανακουφισετε την πνευματικη ενδεια πρεπει να προσπαθησετε να φανταστειτε τη βασανιστικη κατασταση μιας αλυτρωτης ψυχης μετα την επιγεια αποβιωση της, και πρεπει να νιωσετε μεσα σας την ορμη να γλυτωσετε την ψυχη απο τετοια δυστυχια. Πρεπει αρα να της συμπαρασταθειτε με αγαπη για να σπασει το πνευματικο σκοτος, και να της προσφερετε το λογο του Θεου, ωθημενοι απο το συναισθημα να δωσετε και στον συνανθρωπο απο αυτο που σας κανει ευτυχισμενοι. Πρεπει να επιδιωξετε να κερδισετε την αγαπη τους μεσω ευγενικου, προθυμου για βοηθεια χαρακτηρα, και αρα να ειστε δραστηριοι εντατικα ως υπηρετες του Θεου στη γη, οι οποιοι θελουν να ετοιμασουν το δρομο για τον Κυριο τους, για να βρει προθυμη αποδοχη οταν ερθει ο Ιδιος.
Μονο η αγαπη σας κανει ικανοι για αυτη την υπηρεσια στη γη. Χωρις αγαπη μπορειτε να ενεργειτε μονο λιγο αποτελεσματικα, αφου τοτε τα λογια σας θα πεσουν πανω σε ξερο εδαφος οσο δεν ετοιμαστει πριν μεσω της αγαπης να γινει επιδεκτικο για το σπορο που θα επρεπε να βγαλει ωρεους καρπους. Και για αυτο ο λογος του Θεου θα μπορεσει να διαδοθει πετυχημενα μονο απο εκεινους που οι ιδιοι βρισκονται στην αγαπη. Αφου αν και η επιτυχια δεν δειχνει αμεσως, ο λογος που προσφερθηκε με αγαπη δεν θα χασει τη δυναμη του οσο εξεταστει σοβαρα ακομα και μετα απο πολυ καιρο, αφου ο λογος που μεταδοθηκε με αγαπη θα το υποδεχτει κανεις και νοητικα, και θα μπορεσει ακομα να γινει αποτελεσματικος με το να κανει επιδεκτικη την καρδια οσο η θεληση του ανθρωπου ειναι καλη.
Την εσχατη εποχη θα ειναι ολο και πιο δυσκολο να φερει κανεις σωτηρια στις αλυτρωτες ψυχες γιατι οι ιδιες θα προβαλλουν σκληρη αντισταση στην καθε προσπαθεια λυτρωσης μεσω της προσφορας της αληθειας. Και παρα ολα αυτα δεν θα επρεπε να υποχωρησετε εχοντας κατα νου τη μεγαλη δυστυχια αυτων των ψυχων στον αλλο κοσμο. Και ας αρνουνται μια συνεχηση της ζωης μετα το θανατο, κι εκεινες θα σταθουν καποτε στην πυλη του θανατου, και θα καταλαβουν οτι η υπαρξη τους δεν θα εχει τελειωσει, μονο που θα βρεθουν ασυλληπτα αθλια μεσα σε ζοφερη περιοχη και ανελπιδη κατασταση. Και τοτε εκεινες οι ψυχες θα μπορεσουν να βοηθηθουν μονο μεσω της προσευχης, για να αλλαξουν μονες τους τη θεληση τους και για να τις διοχετευτει δυναμη για να ενεργησουν στην αγαπη, αφου και παλι μονο η αγαπη θα ειναι λυτρωτικη, η αγαπη για εκεινους που υποφερουν ακομα περισσοτερο, τους οποιους η ψυχη τοτε θα θελει να βοηθησει. . . Αμην
Η ωρίμανση της ψυχής στην κίνηση του κόσμου. . .
Μεσα στην κινηση του κοσμου η ψυχη του ανθρωπου μενει ανεξελικτη οσο δεν μπορει να αποδευσμευτει σε ωρες ησυχου συλλογισμου η δεν συναπτει επαφη με τον Θεο μεσω εντονης δραστηριοτητας αγαπης, για τα οποια εχει πολλες ευκαιριες ακομα και μεσα στον κοσμο. Και παρολα αυτα ο ανθρωπος εχει τοποθετηθει μεσα σε αυτον τον κοσμο για να τον υπερνικησει και να βρει το δρομο στον Θεο μεσα του, γιατι αυτο απαιτει αυξημενη θεληση. Αν ο ανθρωπος αποκλειει τονεαυτο του απο τον κοσμο τοτε το επιτευγμα του ειναι μικροτερο αφου αποφευγει καθε πειρασμο και εμποδιο, δενχρειαζεται να διεξαγαγει τον αγωνα στον οποιο ειναι εκτεθημενος ο ανθρωπος που δεν ξεφευγει απο την κινηση του κοσμου.
Οσο πιο μεγαλα ειναι τα εμποδια, τοσο περισσοτερη δυναμη απαιτουν, αλλα τοσο μεγαλυτερα ειναι και τα κατορθωματα που μπορει να πετυχει η ψυχη αν ξεπερνα ολα τα εμποδια. Και για αυτο επιβαλλονται μεγαλες απαιτησεις στον ανθρωπο, τις οποιες δεν θα επρεπε να αποφυγει. Πρεπει να εκτελεσει τα επιγεια καθηκοντα του, πρεπει να εκτεθει σε κοσμικους πειρασμους. Αλλα τιποτα δεν πρεπει να τον εμποδισει να ψαξει να βρει την εντονη επαφη με τον Θεο, αφου απο εκεινη παιρνει τη δυναμη του για να εκπληρωσει τις επιγειες απαιτησεις. Παρολα αυτα θα μπορεσει να ειναι δραστηριος και πνευματικα αν το επιδιωκει η θεληση του.
Οσο ομως ο ανθρωπος ουτε ζει στην αγαπη ουτε βρισκει χρονο για εσωτερικους συλλογισμους που θα τον μυησουν στο πνευματικο βασιλειο, θα παραμεινει στο ιδιο ψυχικο βαθμο ωριμοτητας η και θα εξελιχθει οπισθοδρομικα οσο η υλη τον αιχμαλωτιζει και δεν εχει καθολου αγαπη. Τοτε ζει τη ζωη του στη γη ματαια. Αλλα ουτε η απομονωση δεν θα αλλαζε πνευματικα τετοιον ανθρωπο, αλλα μονο θα τον εκανε κακοκεφο και δυσαρεστημενο γιατι η πνευματικη επιδιωξη του ειναι αγνωστη και δεν θα μπορουσε να ικανοποιησει τις κοσμικες λαχταρες του.
Ο ανθρωπος μπορει να χαρισει τον εαυτο του στον Θεο σε ολες τις περιστασεις της ζωης οσο η καρδια του τον παροτρυνει, και αρα μπορει να υπηρετει τον Θεο παντα και παντου. Η κινηση του κοσμου του δινει συχνα ευκαιρια να υπηρετησει τον συνανθρωπο, ενω ο ανθρωπος στην ερημια ζει μονο για τον εαυτο του και δεν εχει ευκαιριες για δραστηριοτητα αγαπης. Η τελευταια ομως κατορθωνει την ωριμανση του ανθρωπου αφου τον φερνει πιο κοντα στον Θεο, και για αυτο πρεπει να χρησιμοποιηθει η καθε ευκαιρια για εμπρακτη αγαπη στον πλησιον.
Μεσα στην κινηση του κοσμου υπαρχουν συχνα μεγαλυτερες δυνατοτητες για αναπτυξη για τον ανθρωπο αφου τα βασανα και η δυστυχια απαιτουν βοηθεια, την οποια καθε ανθρωπος μπορει να παρεχει στον συνανθρωπο, και η πνευματικη ενδεια επισης ειναι ιδιαιτερα μεγαλη μεσα στον κοσμο, και αυτο ειναι επισης ενα πλαισιο δραστηριοτητας οπου ο ανθρωπος μπορει να ενεργει με ιδιαιτερη επιτυχια. Και για αυτο ο Θεος καλει τους υπηρετες Του μεσα στον κοσμο και τους παρουσιαζει τα βασνανα των συνανθρωπων, για να ενεργησουν τοτε εντονα, για να ασκησουν αγαπη και να δωσουν αγαπη μεσα στον κοσμο και να αποκτησουν μεσω εσωτερικων συλλογισμων τη δυναμη να ξεπερασουν ολους τους πειρασμους και ολα τα εμποδια του κοσμου και αρα θα μπορεσουν να ωριμασουν και να ανεβουν στα υψη και μεσα στον κοσμο. . . Αμην
Θέλει δυνατή θέληση για την υποδοχή των σκέψεων. . .
Η υποδοχη των σκεψεων ειναι τοσο πιο δυσκολη οσο περισσοτερο ο εξωτερικος κοσμος πλησιαζει τον ανθρωπο και τον εμποδιζει να αφουγκραστει μεσα σε πληρη απομονωση τη φωνη του πνευματος, η οποια του ψυθιριζει χαμηλα τις σκεψεις. Προκειται για μια πραξη της πιο ισχυρης θελησης, η οποια πρεπει να εξασκειται ξανα και ξανα, η οποια καθε φορα θελει δυναμη, την οποια πρεπει ο ανθρωπος να την παρακαλεσει απο τον Θεο. Αφου ειναι θελημα του Θεου να συνδεθει ο ανθρωπος μετο πνευμα του και να του επιτρεψει να τον διδασκει, δεν θα αφησει απροσεκτη καμια σχετικη προσευχη, μονο που αυτη πρεπει να ερθει απο τα βαθη της καρδιας.
Δεν πρεπει να ειναι μονο τυπικη προσευχη η λογια του αερα, αλλα η επιθυμια για τη θεικη χαρη μεσω του πνευματος πρεπει να ειναι τοσο δυνατη για να σταλθει η προσευχη στα υψη παθιασμενα, και τοτε η δυναμη παντα θα διοχετευτει στον ανθρωπο. Και τοτε ο ανθρωπος θα ειναι ικανος να λαβει καθε σκεψη που ρεει κοντα του χωρις δισταγμο και αμφιβολια, και μονο τοτε μπορει να διδαχθει και να παραλαβει τη πιο μεγαλη σοφια. Το θεικο δωρο προυποθετει αχωριστη προσοχη, το θεικο δωρο δεν παρεχεται χωρις βαθια επιθυμια, και το θεικο δωρο μεταδιδεται μονο σε εκεινον που ειναι προθυμος να το μεταδωσει με τη σειρα του.
Και για ολα αυτα απαιτειται δυνατη θεληση που πρεπει να ειναι δραστηρια ξανα και ξανα εκ νεου. Αφου ποτε ο ανθρωπος δεν εξαναγκαζεται κατα της θελησης του, αλλα ουτε παραγεμιζεται με μια χαρη την οποια δεν επιθυμει βαθια. Πρεπει να συνεχιζει να παλευει, πρεπει παντα να βυθιζεται μεσα σε προσευχες και να εχει παντα υποψη πως προκειται για κατι παρα πολυ πολυτιμο το οποιο του προσφερει η αγαπη του Θεου, και πως αυτο το πολυτιμο δωρο δεν μπορει να τον πλησιασει χωρις τον κοπο του, χωρις να γινει δραστηρια η θεληση του.
Οι σκεψεις απο το πνευματικο κοσμο τον περιστοιχιζουν συνεχως, καλες και κακες, και περιμενουν να τις υποδεχτει. Και τοτε ο ανθρωπος πρεπει να ανοιξει τον εαυτο του, και πρεπει να ζητησει συνειδητα τις καλες σκεψεις. Πρεπει μεσω της θελησης του να βαλει τον εαυτο του σε μια κατασταση οπου μπορει να αντιληφθει καθε σκεψη που ερχεται κοντα του. Πρεπει κατα καποιον τροπο να ανοιξει το πνευματικο του αυτι και να αφουγκραστει τη λεπτη φωνη που ετσι του αποκαλυπτεται. Αν ομως ο ανθρωπος δεν βρισκει αυτη τη βουληση τοτε θα επικρατησει η σιωπη μεσα του. Δεν θα εχει εντονη επαφη με τα οντα του φωτεινου βασιλειου που θελουν να του μεταδιδουν τη θεικη σοφια σε μορφη σκεψεων. Και αυτη η επαφη πρεπει οπωσδηποτε να συναφθει πρωτο, για το οποιο ειναι αναγκη πρωτ' απ' ολα μια ισχυρη θεληση. . . Αμην
3159α (15. k. 16.6.1944)
Η εξέταση των θρησκευτικών διδασκαλιών. . .
Σχίσματα. . .
Ποσο λιγοι ανθρωποι καταλαβαινουν την αξια των θεικων αποκαλυψεων, και ποσο σπανια αποδεχονται για αυτο ανευ ορων ο,τι τους μεταδιδεται. . . Για αυτο το λογο αμετρητες ευκαιριες μενουν ανεκμεταλλευτες, και η συνεπεια ειναι μειωμενη επιγνωση, το οποιο συχνα σημαινει στασιμοτητα εκει οπου θα μπορουσε να υπαρξει προοδος. Θα μπορουσε να αποτραπει η πνευματικη τυφλοτητα των ανθρωπων, η κατασταση σκοταδιου θα μπορουσε να μετατραπει σε φως. Και ομως προτιμουν τη νυχτα, φοβουνται το φως, βρισκονται σε αντισταση εναντια στον κοσμο που παρεχει τοφως, ο οποιος φροντιζει οποιον τον εμπιστευεται.
Προκειται για ελλειψη πιστης στο οτι ο Θεος ευσπλαχνιζεται τους ανθρωπους και θελει παντα να τους συμπαραστεκεται οταν βρισκονται σε δυσκολιες. Αυτες οι δυσκολιες ομως ειναι αποδεδειγμενες, και αποτελουνται απο το οτι αμετρητες πλανες εμποδιζουν τους ανθρωπους να αναγνωρισουν σωστα τον Θεο, να Τον αγαπησουν και να Του αποδειξουν την αγαπη αυτη μεσω εμπρακτης αγαπης στον πλησιον. Αυτες οι δυσκολιες αποτελουνται απο νεκρη πιστη, η οποια θα καταρρευσει μολις δοκιμαστει. Αφου αν ο ανθρωπος πρεπει να αποφασισει για τα καλα υπερ κατι θα αντεξει μονο τοτε αν υπαρχει μεσα του η απολυτη πεποιθηση πως οι δικες του γνωσεις και η δικη του πιστη ειναι πιο πολυτιμες απο οσα του αντιτιθενται. Και για αυτο η πιστη και οι γνωσεις πρεπει να ανταποκρινονται,δηλ. πρεπει οσα ο ανθρωπος θα επρεπε να πιστεψει να ειναι αξιοπιστα, αρα να φανερωνουν μια σοφια οσο ο ανθρωπος τα σκεφτεται σοβαρα.
Ο Θεος δεν απαιτει απο τον ανθρωπο να πιστεψει κατι που δεν μπορει να αποδεχτει μετα απο σοβαρη σκεψη. Και για αυτο πρεπει ο,τι φαινεται απαραδεκτο, ο,τι δεν φανερωνει σοφια μετα απο σοβαρη εξεταση, να ειναι ανθρωπινο εργο που προστεθηκε σε αυτο που ο Θεος απαιτει να το πιστεψουν οι ανθρωποι. Η αξιοπιστια μιας διδασκαλιας αναγνωριζεται απο το οτι η αγαπη ακτινοβολει απο μεσα της, η αγαπη του Θεου για τα δημιουργηματα Του, απο το οτι δηλ. η αγαπη και η σοφια επιτρεπουν το συμπερασμα πως η διδασκαλια προερχεται απο ενα θεικο Ον Που θελει να φροντιζει τα πλασματα Του. Κι ετσι η καθε διδασκαλια μπορει πρωτο να εξεταστει σχετικα με αυτο το χαρακτηριστικο.
Πρεπει να λαβουμε υποψη πως ο καθενας που θελει να διδασκει ειναι πρωτο υποχρεωμενος να εξετασει τις διδασκαλιες που θελει να μεταδωσει γιατι πρεπει να διδαξει μονο ο,τι αναγνωρισε ο ιδιος ως την καθαρη αληθεια. Αυτο ειναι μια προυποθεση που τις περισσοτερες φορες δεν προσεχεται και για αυτο ευνοει ιδιαιτερα τη διαδοση της πλανης. Καθε εκπαιδευτης πρεπει να ειναι απολυτως πεπεισμενος για ο,τι διδασκει. Και την πεποιθηση θα την κερδισει μονο μεσω σοβαρης εξετασης. Τοτε ο εκπαιδευτης θα μπορεσει ακινδυνα να μεταδωσει οσα αναγνωρισε ως αληθεια στους συνανθρωπους, οι οποιοι θα ειναι λιγοτερο ικανοι για τετοια εξεταση, οι οποιοι ομως μετα απο σωστη μεταδοση θα αναγνωρισουν ως αξιοπιστα οσα τους παρουσιαστηκαν, γιατι τους επιβεβαιωνουν την αγαπη και τη σοφια του Θεου.
Σε εκεινους που θελουν πραγματικα να εξεταζουν δεν θα τους λειπει η νοητικη ικανοτητα οσο υπαρχει η θεληση για την αληθεια, υπο την προυποθεση οτι αυτος ο εξεταστης στεκεται και στην αγαπη. Αλλιως δεν μπορει ποτε να ειναι αντιπροσωπος της αληθειας αλλα πρεπει να ειναι αντιπροσωπος της πλανης και του ψεματος γιατι μεσω της αστοργιας του εκδοθηκε σε εκεινον που πολεμα εναντια στον Θεο. Και τωρα ειναι κατανοητο οτι και γιατι μια διδασκαλια που καποτε παρουσιαστηκε στους ανθρωπους αγνη και ανοθευτη δοκιμασε καθε λογης αλλαγες, γιατι δεν ηταν δυνατον να διατηρηθουν ανοθευτες οι παραδωσεις οταν η σοβαρη εξεταση για αξιοπιστια και ορθοτητα παραμελοταν μεσω της απαιτησης να πιστεψουν οι ανθρωποι χωρις αμφιβολιες ολα οσα τους διδαχτηκαν.
Η καθαρη αληθεια αντεχει καθε εξεταση και συνεπως μενει απαραλλαχτη. Αλλα στο διαβα του χρονου εγιναν σχισματα. Οι διαφορετικες πνευματικες κατευθυνσεις και οι διδασκαλιες τους εδιναν αφορμες να αντισταθμιστουν η μια εναντια στην αλλη. Και αν ειχαν παντα συγκριθει με τη θεικη σοφια και αγαπη ο καθε σοβαρος εξεταστης θα ειχε καταλαβει ποιες διδασκαλιες ηταν ανθρωπινο εργο και αρα επρεπε να στιγματιστουν ως πλανη. Για αυτο το λογο φταινε περισσοτερο εκεινοι οι ανθρωποι, και θα πρεπει να λογοδοτησουν σχετικα, οι οποιοι ηταν ικανοι για εξεταση αλλα την παραμελησαν και αδιστακτα μετεδωσαν στους συνανθρωπους πνευματικα αγαθα που μετα απο σοβαρη εξεταση θα επρεπε να τα ειχαν απορριψει. Ετσι διαδιδονταν η πλανη και το ψεμα.
Αλλα ξανα και ξανα υπηρξαν ανθρωποι που μονοι τους διεξηγαγαν τετοιες εξετασεις και ως μεταρυθμιστες προσπαθησαν να ανατρεψουν τις παλιες θρησκευτικες διδασκαλιες. Και παλι ηταν αποφασιστικος ο βαθμος ωριμοτητας σχετικα με το κατα ποσον στεκονταν στην αληθεια και αρα μπορεσαν να μεταδωσουν τετοια. . . Συνεπως ξανα και ξανα τους παρουσιαστηκε η ευκαιρια στους ανθρωπους να παρουν θεση στις θρησκευτικες διδασκαλιες, αφου τα επιμαχα θεματα των διαφορετικων πνευματικων κατευθυνσεων, τα σχισματα μεσα στην εκκλησια επεστησε την προσοχη τους στις διαφορες των διδασκαλιων, για τις οποιες απαιτηθηκε ομως παντα η πιστη. Θα επρεπε τοτε να δραστηριοποιηθουν ο νους και η καρδια για να διεξαχθει μια εξεταση, και για αυτο ηταν αναγκαια η θεληση του ανθρωπου και η επιθυμια για την αναγνωριση της αληθειας.
Ο καθε οπαδος μιας διδασκαλιας υποστηριζει τη διδασκαλια του, και ομως ποτε δεν μπορουν να εγειρουν αξιωση για αξιοπιστια διαφορετικες διδασκαλιες, γιατι υπαρχει μονο μια αληθεια. Και να αποκτησει αυτη την αληθεια πρεπει να ειναι η επιδιωξη καθε ανθρωπου. . . Και για αυτο ειναι οπωσδηποτε αναγκη να παρει θεση ο καθε ανθρωπος σε καθε διαδωσμενη στον ανθρωπο θρησκευτικη διδασκαλια, αλλιως αυτη δεν θα μπορεσει ποτε να γινει πνευματικη ιδιοκτησια αν και την υποστηριζει με λογια. Αφου αυτα τα λογια τοτε δεν θα ειναι εσωτατη πεποιθηση διοτι για την πεποιθηση απαιτειται οπωσδηποτε η νοητικη μελετη. Αυτη η μελετη ομως οδηγειται σωστα μονο με την προσφυγη στο θεικο Πνευμα.
Αν του προσφερεται στον ανθρωπο η καθαρη αληθεια απο τους εκπαιδευτες θα φτασει πιο ευκολα στην εσωτερικη πεποιθηση οσο τη μελετει μονος του, ενω λανθασμενες διδασκαλιες απαιτουν ενισχυμενη θεληση και επιθυμια για την αληθεια για να αναγνωριστουν ως λαθος. Και για αυτο ο εκπαιδευτης εχει μεγαλη ευθυνη οσο παραμελει μια εξεταση για λογους δικης του χλιαροτητας η αμελειας και αρα διαδιδει πνευματικα αγαθα για τα οποια δεν ειναι ο ιδιος απολυτως πεπεισμενος. Αφου οσο ο ιδιος προσφερθηκε ως εκπαιδευτης πρεπει να διδασκει μονο οσα του φαινονται αποδεκτα μετα απο σοβαρη εξεταση, αλλιως θα ειναι ενοχος μπροστα σε εκεινους που πιστευουν πως παραδεχουν απο εκεινον σοφια και τους οποιους μεσω λανθασμενων διδασκαλιων σπρωχνει μεσα σε λαθος σκεψεις. Εχει την υποχρεωση να παροτρυνει τους ανθρωπους και παλι να εξετασουν οσα τους παρουσιαστηκαν, για να αποκτησουν οι ιδιοι την πεποιθηση και αρα τη ζωντανη πιστη και να μπορεσουν να καταλαβουν την πλανη απο την αληθεια. . . Αμην
3159β (17.6.1944)
Η εξέταση των θρησκευτικών διδασκαλιών. . .
Σχίσματα. . .
Οι γνωσεις τις οποιες ο ανθρωπος απεκτησε με εγκεφαλικο τροπο χωρις να ζητησει φωτηση απο τον Θεο παρουσιαζουν πολλα κενα και για αυτο δεν μπορει να γινει λογος για γνωσεις με συνοχη. Μπορουν να υπαρχουν ακομα ανεξηγητα θεματα, και ειναι ακριβως εκεινα που δινουν αφορμη για αμφιβολιες γιατι εξηγουνται διαφορετικα απο διαφορετικους εκπροσωπους. Και για αυτο ειναι αυτονοητο οτι τα διαφορετικα πορισματα πρεπει να αντισταθμιστουν μεταξυ τους απο εκεινον που θελει να αποδεχτει μονο την αληθεια. Ανθρωπινες γνωσεις δεν ειναι ποτε απαραβιαστες, και οτι σε επιμαχα θεματα προκειται παντα για ανθρωπινες γνωσεις, για ανθρωπινες ερμηνευσεις προκυπτει απο το οτι σηκωνουν συζητηση, αφου η καθαρη αληθεια, η αρχη της οποιας ειναι ο Θεος, παντα συμφωνει και δεν θα παρουσιαζει διαφορετικα πορισματα.
Η καθαρη, μεταδωσμενη απο τον Θεο αληθεια λαμβανεται ηδη παραμορφωμενη απο εναν ανθρωπο που δεν εχει ουτε καλη θεληση ουτε επιθυμια για την αληθεια, γιατι οι σκεψεις εκεινου επηρεαζονται απο κακες δυναμεις που τον μπερδευουν και του κανουν ακατανοητα οσα του παρουσιαστηκαν. Οπως αντιθετα ο ανθρωπος που ειλικρινα επιδιωκει την αληθεια αμφισβητει παραμορφωμενες γνωσεις. Δεν του δινουν την πληρη ασφαλεια της αληθειας, και για αυτο τις επιβαλλει σε μια εξεταση, με την προυποθεση οτι αυτη η εξεταση δεν απαγορευτεται και ζητειται αποδοχη χωρις ορους, το οποιο ομως ειναι παντα και αμετακλητα εργο του Σατανα. Αφου δεν θα ειναι ποτε αδικο μπροστα στον Θεο να επιδιωξει ο ανθρωπος σοβαρα την αληθεια, και σε αυτη την επιδιωξη ανηκει επισης το να παρει ο ανθρωπος θεση σε αυτο που του παρουσιαζεται ως αληθεια.
Ο ανθρωπος δεν θα επρεπε να προσανατολιστει συμφωνα με ο,τι αλλοι θεωρουν αληθεια, αλλα θα επρεπε μονος του να σχηματισει μια γνωμη, προπαντος οταν απαιτειται απο εκεινον η οταν ο ιδιος προσφερει τον εαυτο του να διαδωσει γνωσεις και να διδαξει τους ανθρωπους. Του ανθρωπου που ταπεινα ζητα τη χαρη του Θεου δεν του αρνειται τη συμπαρασταση Του ο Θεος. Το αν ομως ο πολυσεβαστος απο τον κοσμο η ο εχοντας υψηλο αξιωμα επιστημωνας, και ας ειναι δραστηριος πνευματικα η κοσμικα, σκυβει μεσα στην πιο μεγαλη ταπεινοτητα μπροστα στον Θεο ως τον μονο δοτη της αληθειας και αρα εκπληρωθηκε η πρωτη προυποθεση για την παραλαβη τετοιας αληθειας, αυτο πρεπει να αμφισβητηθει οσο οι διδασκαλιες του δεν ειναι ανελλιπεις η παρουσιαζουν αντιφασεις.
Οσο υπαρχουν σχισματα και διαφορετικες ερμηνευσεις αντιπροσωπευεται και η πλανη γιατι υπαρχει μονο μια αληθεια, και για να την εξιχνιασει ο ανθρωπος ειναι υποχρεωμενος να συναψει μονος του επαφη με την αιωνια Θεοτητα, να Την παρακαλεσει για φωτηση του πνευματος και να κανει τον εαυτο του ανταξιος μεσω θεαρεστου τροπου ζωης να διδαχθει απευθειας απο Εκεινον. . . Αλλα ο Θεος ξερει με ποιον τροπο και σε ποια μορφη θα διδαξει τον ανθρωπο που επιδιωκει και ζητα την αληθεια. Παντα ομως το τελικο αποτελεσμα θα ειναι η καθαρη αληθεια, γιατι ο Θεος θελει να σταθουν στην αληθεια τα πλασματα Του και τους τη διοχετευει αναλογα με τη θεληση τους. . . Αμην
Η ευλογία της ανταλλαγής σκέψεων. . .
Η ανταλλαγη πνευματικων σκεψεων θα ειναι παντα ωφελιμη για την επιδιωξη της αληθειας. Αφου μονο οσοι επιθυμουν βαθια την αληθεια θα καλλιεργησουν τετοια ανταλλαγη σκεψεων και συνεπως θα υποστηριχθουν και θα πληροφορηθουν απο τις πνευματικες δυναμεις που ειναι οι διαβιβαστες των πνευματικων σκεψεων που ανταποκρινονται στην αληθεια. Και αυτες οι δυναμεις παντοτε προωθουν τον ανθρωπο, αυξανουν τις γνωσεις του και παρακινουν τη βουληση του να αξιοποιησει αυτες τις γνωσεις, το οποιο παντα σημαινει πνευματικη προοδο. Επισης τα φωτεινα οντα ενωνουν ανθρωπους που επιδιωκουν πνευματικα αγαθα για να εχουν την ευκαιρια να ανταλλαξουν τις σκεψεις τους. Και θετονται ερωτησεις και προσφερονται απαντησεις με αφορμη αυτα τα φωτεινα οντα που εισχωρουν μεσα στον ειρμο σκεψεων των ανθρωπων και φερουν προς συζητηση ο,τι ειναι σημαντικο να το ξερουν οι ανθρωποι.
Τα φωτεινα οντα φροντιζουν ιδιαιτερα εκεινους τους ανθρωπους που δινουν προσοχη σε οσα τους ψιθυριζουν, δηλ. εκεινους που τους αρεσει να παραμενουν σε τετοιες κουβεντες που εχουν πνευματικη αρχη, αφου εκεινους μπορουν τοτε να πληροφορησουν απεριοριστα, μπορουν να τους διδαξουν, και αυτο σε μορφη επιχειρηματων και αντεπιχειρηματων, το περιεχομενο των οποιων ειναι παντα ταιριαστο με το βαθμο ωριμοτητας του ανθρωπου. Και παντα οι συμμετεχωντες θα επωφεληθουν ψυχικα, αφου το καθε δωρο που προσφερεται στους ανθρωπους απο τα οντα του φωτος ειναι μια ακτινοβολια δυναμης του Θεου, η οποια πρεπει να εχει δημιουργικο αποτελεσμα και να αυξησει τις γνωσεις. Και τα φωτεινα οντα θα ειναι παντα οι συμβουλοι των ανθρωπων τους οποιους μονο η επιθυμια για την καθαρη αληθεια και μια σωστη σταση απεναντι στον Θεο τους παρακινησε να συνομιλησουν για πνευματικα θεματα.
Πρεπει μια αυξημενη κατασταση ωριμοτητας να ειναι το αναποφευκτο αποτελεσμα, αφου οι γνωσεις που μια φορα υποδεχτηκαν ως σκεψεις θα παρακινησουν τον ανθρωπο να τις αξιοποιησει ειτε στον εαυτο του ειτε στο συνανθρωπο, και και τα δυο ειναι πνευματικη προοδος. Για αυτο οι ανθρωποι θα επρεπε συχνα να κανουν πνευματικες συζητησεις, αφου δεν προκειται για νοητικα αποτελεσματα του μεμονωμενου ανθρωπου αλλα για διαβιβασεις δυναμης απο το πνευματικο βασιλειο, που παντα εχουν ως αποτελεσμα μια αυξηση πνευματικης ουσιας, αφου ο,τι προερχεται απο το πνευματικο βασιλειο ενωνεται αμεσως με την ψυχη του ανθρωπου και αυξανει την πνευματικη της ουσια.
Και προκειται αρα για εισροη δυναμης που πρεπει να αναπτυσσει τον ανθρωπο προς τα υψη. Ειναι η ανταλλαγη σκεψεων επισης μια μορφη εκπαιδευσης απο το πνευματικο βασιλειο, μονο που δεν ανανγωριζεται παντα ως τετοια αφου ο ανθρωπος δεν καταλαβαινει παντα την προελευση των σκεψεων που αρθρωνονται, αν και πρεπει να καταλαβει πως παντα περιστοιχιζουν τους ανθρωπους φωτεινα οντα μολις συζητηθει ενα πνευματικο ερωτημα, με την προυποθεση οτι οι ανθρωποι εχουν τη σοβαρη θεληση να φτασουν στον Θεο και προσπαθουν σκληρα να Τον αναγνωρισουν. Σε εκεινουςτους στελνει τους αγγελιοφορους Του που με εντολη Του φερνουν φως σε οσους κανουν ερωτησεις στον Θεο η ο ενας στον αλλον. Αφου η καθε ανταλλαγη σκεψεων ειναι ερωτηση και απαντηση, οι οποιες αναλογα με την επιθυμια για αληθεια κινουνται στην αληθεια, αλλα οι οποιες παντα αναγνωριζονται ως αληθεια μονο τοτε που ο ανθρωπος προτασσει σε τετοια ανταλλαγη σκεψεων μια εντονη προσευχη για να φωτισει ο Θεος το πνευμα του. . . Αμην
Η διανομή της αλήθειας. . .
Θελω να σας δινω ο,τι ζητατε οσο ειναι καλο για την ψυχη σας. . . Η αληθεια ομως ειναι το πιο αναγκαιο για το καλο της ψυχης σας, η αληθεια ειναι ο πιο ασφαλος δρομος σε Μενα και αρα επισης στην αιωνια ζωη. Και για αυτο δεν θα αρνηθω την αληθεια σε κανενα απο τα πλασματα Μου οσο την επιθυμει και Μου τη ζητα. Αλλα το πως θα την οδηγησω κοντα του, πως θα ειναι πιο καταλληλη για αυτον μπορω να το κρινω Εγω καλυτερα. Ομως δεν πρεπει να αμφισβητειτε την αγαπη Μου, τη σοφια και την παντοδυναμια Μου. Πραγματι εχω μονο το στοχο να σας τραβηξω κοντα Μου, και μονο οποιος στεκεται στην αληθεια μπορει να πετυχει αυτο το στοχο.
Αρα πρεπει να σας διοχετευσω την αληθεια αναλογα με την επιδεκτικοτητα και την προθυμια σας. Μπορει να ειστε ικανοι να την ακουτε μεσα σας, μπορει να σας την προσφερουν συνανθρωποι η μπορει να παραλαβετε την αληθεια απο τη Γραφη. . . παντα θα μπορειτε να αντλειτε οσο μονο διψατε για την αληθεια που ειναι η πηγη της ζωης σας. Αφου ειμαι παντα Εγω που σας προσφερει την αληθεια οσο Μου τη ζητατε και εχετε την απολυτη εμπιστοσυνη πως εισακουω την καθε προσευχη που δεν επιδιωκει γηινα πραγματα αλλα το καλο της ψυχης. Γιατι να επρεπε να σας αφησω να βαδισετε στο σκοταδι, Που ειμαι ο Ιδιος το Φως και θελω να σας διαμορφωσω να γινετε φωτεινα οντα την ωρα που βρισκεστε στη γη;. . .
Πιστεψτε σε Μενα, στο οτι σας φροντιζει και οδηγει η αγαπη Μου, θεωρηστε τα παντα στη ζωη μεσο που χρησιμοποιει η σοφια Μου για να σας οδηγησει στα υψη, κοντα στο πρωαιωνιο φως. . . και πιστεψτε πως μπορω να καταφερω τα παντα, πως μπορω να οδηγησω στις πιο αγνες γνωσεις ακομα και τον πιο ανηξερο. Και πιστεψτε πως θελει μονο την προσευχη σας, τη θεληση σας για την αληθεια για να σας προσφερω και σε σας. Καθε ανταλλαγη σκεψεων προωθει την αναπτυξη σας, και η καθε ησυχη σκεψη ειναι αλλο ενα βημα προς Εμενα, Που ειμαι η Ιδια η Αιωνια Αληθεια. Αφου αυτο που μεσα σας επιθυμει την αληθεια ειναι το μεριδιο Μου, ειναι ο σπινθηρας μεσα σας, που εξερρευσε απο το Πνευμα Μου για να μπορεσει να δραστηριοποιηθει μεσα σας. Και αυτος ο πνευματικος σπινθηρας δεν θα επιτρεψει να παραπλανηθειτε, αλλα θα σας διαφωτισει οσο το επιθυμειτε.
Για αυτο δεν χρειαζεστε να βυθιστειτε σε δυσκολες σκεψεις και να αμφισβητησετε, αλλα πρεπει μονο να αφησετε τον εαυτο σας σε Μενα με πληρη πιστη, τοτε θα οδηγησω σωστα τις σκεψεις σας, ετσι ωστε θα αναγνωρισετε μαλιστα την αληθεια, ωστε θα μπορεσετε να τη διακρινετε απο την πλανη και αρα να αποβαλετε την τελευταια. Και θα ειστε ελευθεροι απο την πιεση την οποια εξασκει η πλανη πανω στην ψυχη σας γιατι τη δενει, και το πνευμα μεσα της δεν μπορει να απλωθει ελευθερα. Μονο η αληθεια θα σας οδηγησει στον προορισμο, στην αιωνια ενοτητα μαζι Μου, αφου μονο μεσω της αληθειας θα Με αναγνωρισετε, και τοτε θα Με αγαπατε ετσι ωστε θα προσπαθησετε να ζησετε προς την ευχαριστηση Μου. Αν ομως βαδιζετε στην πλανη ο δρομος προς Εμενα δεν φαινεται καλα και θα παρεκκλινετε και θα χασετε τον προορισμο απο μπροστα στα ματια σας. Αλλα μην στεναχωριεστε πως θα μπορουσατε να μην ειστε ευχαριστοι για Μενα οσο προσπαθειτε να βρειτε την αληθεια. . .
Εγω ο Ιδιος βαζω αμφιβολιες μεσα στην καρδια σας για να τις φερετε σε περας μεσω της ησυχης προσευχης σε Μενα, αφου μονο οταν αμφιβαλλετε, ψαχνετε, και οταν εχετε υποδεχτει την καθαρη αληθεια μεσα σας θα λιγοστεψουν και οι αμφιβολιες, και η πιστη σας θα ειναι δυνατη και ακλονιτη. Και οσο περισσοτερο σας αιχμαλωτιζει η πλανη, τοσο περισσοτερο πρεπει να παλεψετε για την αληθεια και τοσο πιο δυνατες θα ειναι και οι αμφιβολιες μεσα σας. Αλλα ποτε δεν πρεπει να αμφισβητειτε την αγαπη Μου, και αυτη η αγαπη θα σας συμπαρασταθει μεσα σε καθε πνευματικη ενδεια, θα σας διδασκει παντοτε και θα διοχετευει κοντα σας την καθαρη αληθεια, ωσπου να ειστε πεπεισμενοι για αυτην και να μπορειτε να πιστεψετε πραγματικα ζωντανα. . . Αμην
3162 (18. k. 19.6.1944)
Η παροχή δύναμης είναι αισθητή μόνο στην ψυχή. . .
Η ψυχη αντιλαμβανεται την καθε παροχη δυναμης, αν και δεν τη νιωθει το κορμι. Και για αυτο ο ανθρωπος δεν μπορει να κρινει μονος του τον βαθμο ωριμοτητας στον οποιο βρισκεται, διοτι μονο το πνευματικο μεσα του ωριμαζει, ενω το κορμι δεν δοκιμαζει καμια αλλαγη, αρα δεν φανερωνει καμια πνευματικη προοδο. Και για αυτο ο ανθρωπος καθ εαυτος πρεπει ακομα συχνα να παλεψει εναντια σε καθαρα σωματικες λαχταρες και αδυναμιες, ενω η ψυχη εχει ηδη απελευθερωθει απο τετοιες. Τοτε ομως ελεγχεται απο το κορμι και αρα δενεται ξανα σε εκεινο, το οποιο δεν της αρεσει στην ψυχη. Η ψυχη λαμβανει παντα δυναμη μεν και θα υπερνικησει γρηγορα το κορμι, θα του παρουσιασει τον κινδυνο που σημαινει η λαχταρα του, και τις περισσοτερες φορες θα πετυχει γιατι η πνευματικη δυναμη εχει αποτελεσμα μολις η ψυχη πεφτει σε δυσκολη κατασταση.
Χωρις πειρασμο ομως κανενας ανθρωπος δεν μπορει να ωριμασει, αφου μεσω της αντιστασης πρεπει να μεγαλωσει η δυναμη του, και αντισταση για την ψυχη ειναι ο καθε πειρασμος το οποιο πρεπει να το περασει. . . Το κορμι εξακολουθει να απαιτει για τον εαυτο του οσα ειναι μεριδιο του κοσμου ωσπου η ψυχη να ελεγξει εντελως το κορμι, δηλ. το κανει προθυμο για τις επιδιωξεις της. Τοτε μπορει να θεωρησει οτι εχει ξεπερασει οριστικα την υλη, αφου τοτε το πνευμα μεσα της ειναι πιο δυνατο και καθοριζει την ψυχη και το κορμι και εισακουεται προθυμα.
Πρεπει ομως η εισροη δυναμης να γινεται ετσι ωστε να αγγιχθει μονο η ψυχη γιατι αλλιως η αντισταση του κορμιου θα διαλυοταν αμεσως μεσω ενος συγκεκριμενου εξαναγκασμου, αφου τοτε θα ηταν ασυνειδητη επιδιωξη αμοιβης, οχι ομως επιδιωξη της τελειοτητας απο την ιδια την ψυχη, το οποιο θα παρακινουσε τοτε τον ανθρωπο να συγκρατησει γηινες λαχταρες και σωματικες απολαυσεις. Για αυτο η εισροη δυναμης εχει αποτελεσμα μονο στην ψυχη, προκαλωντς την συνεχεια να ειναι δραστηρια στην αγαπη, να παραιτηθει απο επιγειες χαρες και να εργαστει ασταματητα στον εαυτο της, χωρις να επηρεαστει το κορμι στις πραξεις και στις επιθυμιες του.
Αλλα αφου η ψυχη το εχει αναγκη για την εκτελεση των πραξεων τις οποιες της αναθετει το πνευμα μεσα της, χανει σιγα σιγα την επαφη με τον κοσμο και τις χαρες του, αφου θα εκτελεσει παντα ο,τι η ψυχη του ζητα, αν και στην αρχη διστακτικα και με τις αισθησεις ακομα στραμμενες προς τον κοσμο. Ωστοσο η δυναμη του πνευματος ειναι πιο ισχυρη και η αντισταση του κορμιου εχει διαλυθειμολις η ψυχη αφοσιωνεται εντελως στο πνευμα μεσα της. Τοτε καθοριζει και το κορμι να ακολουθησει τη λαχταρα και την επιδιωξη της, και δεν υπαρχει πια κανενας κινδυνος μιας κοσμικηςεπιπολαιοποιησης. Οσο λιγοτερες ειναι οι αγωνες του ανθρωπου εναντιον των πειρασμων απο πλευρας του κοσμου, τοσο πιο ψηλος ειναι ο βαθμος ωριμοτητας του. . .
Αν νικιεται στον αγωνα με τον κοσμο αυτο σημαινει στασιμοτητα της αναπτυξης του ωσπου να καταφερει να ανεβει ξανα, ωσπου να κανει παλι δυνατον την εισροη δυναμης στην ψυχη μεσω παραιτησεων, η οποια αποκλειει την αποτυχια. Ωστοσο οι πειρασμοι του κοσμου ειναι αναγκαιοι και επισης θεραπευτικοι, αφου σε εκεινους ο ανθρωπος θα επρεπε να δοκιμασει τη δυναμη του, και ο καθε αγωνας, η καθε νικη ειναι προοδος προς τα υψη. Η ψυχη πρεπει να συνεχιζει να παλευει για τελειοτητα, δεν πρεπει να μετριαστει στην προσευχη για συμπαρασταση απο τους πνευματικους φιλους, θα πρεπει παντα να λαμβανει υποψη οτι οι επιθυμιες και οι προθεσεις της μεινωνουν η αυξανουν την εισροη δυναμης, αναλογα με το αν ειναι στραμμενες στον κοσμο η στο πνευματικο βασιλειο. Το κορμι ομως της προστεθηκε για να το υπερνικησει, αφου μονο μεσω του πειρασμου αυξανεται η δυναμη της οσο εχει τη σοβαρη θεληση να γινει τελεια. . . Αμην
3163 (19. k. 20.6.1944)
Βάσανα και δοκιμασίες είναι μέσα για την τελειοποίηση. . .
Οι δοκιμασιες και τα βασανα που επιβαλλονται στον ανθρωπο σπανια αναγνωριζονται ως μεσα για την υψιστη τελειοποιηση. Ο Θεος ξερει τον βαθμο ωριμοτητας του καθε ανθρωπου, ξερει τις καρδιες τους, και πραγματι δεν Του ξεφευγει ουτε η ελαχιστη συγκινηση που στρεφεται σε Εκεινον η εναντιον Του. Και αρα ξερει επισης ποιο βαθμο αναπτυξης θα μπορεσει ακομα να πετυχει στη γη, και αναλογα προσφερει στον ανθρωπο βασανα η χτυπηματα της μοιρας, οσο υπαρχει με αυτον τον τροπο δυνατοτητα να αυξηθει η ωριμοτητα της ψυχης.
Μαλιστα η ψυχη πριν την ενσαρκωση της ως ανθρωπος ηξερε για την επιγεια πορεια της, μπηκε μεσα σε αυτη την τελευταια ενσαρκωση με πληρη συναινεση, ελπιζοντας να βγει νικητρια. Ειδε και τις χαρες και τα βασανα της επιγειας ζωης της και δεν αποθαρρυνθηκε γιατι απο την αλλη πλευρα ηξερε για τη βοηθεια και τη χαρη του Θεου και καταλαβε την ευκαιρια να ξεπερασει εντελως την υλη και να εγκαταλειψει οριστικα το περιβλημα της.
Και για αυτο μερικες ψυχες επωμιζονται ιδιαιτερα δυσκολες επιγειες μοιρες γιατι επισης καταλαβαν το αποτελεσμα μιας ζωης στην γη που τη ζει η ψυχη με τον σωστο τροπο, οπως επισης ξερει για το τελευταιο στοχο και πιστευει πως αυτος ο στοχος ειναι εφικτος. Αλλα στην επιγεια ζωη χανει την αναμνηση σε ολα αυτα, και για αυτο δεν εκμεταλλευεται τις ευκαιριες και κινδυνευει να μην πετυχει το στοχο στη γη. Και για αυτο ο Θεος σπευδει προς βοηθεια της προσφεροντας της ακομα στη γη δυνατοτητες για την ωριμανση της. Και τοτε ο ανθρωπος πρεπει να ξεπερασει μεγαλυτερα εμποδια, του δινονται βασανα και στεναχωριες στη γη για την υπερνικηση των οποιων πρεπει να ζητησει τη δυναμη του Θεου. Μια ζωη χωρις αγωνα θα τον εκανε να παραμεινει παντα στο ιδιο βαθμο ωριμοτητας και θα ειχε ζησει ματαια τη ζωη του.
Δεν προκειται να πρεπει ο ανθρωπος στη γη να πληρωσει για τις αμαρτιες του, οπως διδασκεται λανθασμενα, αλλα προκειται μονο να φτασει απο τα βαθη οπου βρισκεται ακομα στα υψη, να μετατραπει σε ον του φωτος, να εργαστει στον εαυτο του για να αποβαλει ο,τι τον εμποδιζει ακομα να παραλαβει το φως σε ασυλληπτη αφθονια. Πρεπει κατα καποιον τροπο να εξαγνισει μεσω βασανων και στεναχωριων ενα περιβλημα που ειναι ακομα στεγανο για το φως, πρεπει να απομακρυνει καθε ακαθαρσια για να μπορεσει το φως να τον πλημμυρισει, αφου αυτος ο εξαγνισμος πρεπει να γινει συμφωνος με τη θεληση του ανθρωπου, δεν μπορει να διεξαχθει απο τον Θεο χωρις τη θεληση του ανθρωπου.
Τα βασανα και η αγαπη ειναι τα μονα μεσα για να καθαριστει ο ανθρωπος απο ολες τις ακαθαρσιες, και ενας μεγαλος βαθμος βασανων ειναι συναμα σημαδι μεγαλης θεικης αγαπης, η οποια θελει να βοηθησει τον ανθρωπο να γινει ετσι ωστε ο Θεος να μπορεσει να τον κανει ασυλληπτα ευτυχισμενος στην αιωνιοτητα. Και για αυτο οι ανθρωποι στη γη που δοκιμαζονται σκληρα πιανονται και ιδιαιτερα απο την αγαπη του Θεου, αν και αυτο τους φαινεται ακατανοητο. Η επιγεια ζωη ειναι μικρης διαρκειας συγκριτικα με την αιωνιοτητα, και γεματη ευχαριστια και επαινο η ψυχη καποτε θα αναπολησει τον συνδομο χρονο στη γη, ο οποιος της απεφερε μεσω των βασανων και υψηλοτερη ωριμοτητα, την οποια δεν θα ειχε πετυχει ποτε χωρις βασανα.
Ο ανθρωπος στη γη εχει στη διαθεση του αμετρητες χαρες ετσι ωστε μπορει να αντεξει και τα πιο μεγαλα βασανα οσο παιρνει δυναμη απο τον Θεο μεσω εντονης προσευχης, αφου τετοια δυναμη του την υποσχεθηκε ο Θεος. Δεν αφηνει κανεναν να φυγει απο κοντα Του χωρις ενισχυση που Του παρουσιαζει τα προβληματα του με πληρη εμπιστοσυνη οτι Αυτος μπορει να τον βοηθησει και μαλιστα θα το κανει. Αφου τα βασανα ποτε δεν ειναι πιο μεγαλα απο Εκεινον που τα επιβαλλει, η δυναμη του Οποιου πραγματι ειναι αρκετη να φερει βοηθεια στον ανθρωπο μεσα σε καθε συμφορα. Για αυτο παντα λαμβανετε υποψη την αγαπη, τη σοφια και την παντοδυναμια Του οσο σας επιβαρυνουν μεγαλα βασανα, και θα ειστε παρηγορημενοι και θα περιμενετε τη βοηθεια Του υπομονετικα. . . Αμην
Χωρίς αγάπη δεν υπάρχει λύτρωση. . .
Ζωτική δύναμη. . .
Μονο απο το δρομο της αγαπης ειναι δυνατον η λυτρωση. Αυτος ο νομος ισχυει και στη γη και στον αλλο κοσμο και πρεπει αρα να πληρηθει απο ολα τα οντα, αλλιως θα μενουν δεμενα για παντα. Το χαρακτηριστικο της λυτρωσης ειναι φως και δυναμη. Οσο το ον βαδιζει ακομα χωρις φως και δυναμη ειναι αλυτρωτο, δεν εχει ακομα παρει πισω την αρχικη του ελευθερια και αρα δεν εχει ουτε την ικανοτητα να ενεργει με πληρη επιγνωση. Για το ον, που αρχικα στεκοταν σε πληρη τελειοτητα, η ελλιπης κατασταση σημαινει και κατασταση ενδειας και βασανων, για την οποια ομως φταιει το ιδιο μεσω της θελησης του, μεσω της αστοργιας του. Και μονο μεσω της αγαπης μπορει να ξαναγινει αυτο που ηταν απο την πρωτη αρχη.
Για αυτο η αγαπη δεν θα μπορει ποτε να εξουδετερωθει και πρεπει ας πουμε να ειναι η βασικη αρχη χωρις την οποια δεν υπαρχει αναπτυξη. Αν παραμελειται η αγαπη η πορεια αναπτυξης αναποφευκτα πρεπει να εμποδιστει, αφου τοτε μια εισροη δυναμης και φωτος ειναι αδυνατη, και οπου αυτη λειπει μια χαοτικη κατασταση ειναι το αποτελεσμα. Αφου μεσα στο σκοταδι τα παντα μπερδευονται, και η αδυναμια κανει το ον ανικανο να απελευθερωθει απο την κατασταση της ατελειας. Φως και δυναμη, δηλ. γνωσεις και εξουσια. . . ειναι τα σημαδια της λυτρωσης. Για αυτο το λογο ενα αλυτρωτο ον δεν μπορει να μοιρασει τιποτα γιατι το ιδιο δεν κατεχει τιποτα. Αρα δεν μπορει να ειναι δραστηριο στην αγαπη στον αλλο κοσμο, και αυτη η κατασταση ειναι παρα πολυ βασανιστικη.
Στη γη ομως το ον εχει στη διαθεση του δυναμη ακομα και μεσα στην αλυτρωτη κατασταση, μια δυναμη που δεν ειναι το σημαδι της λυτρωσης μεν, αλλα που του παρεχεται ως εξαιρετικη χαρη για να μπορεσει να λυτρωσει τον εαυτο του. Προκειται για τη ζωτικη δυναμη που του εισρεει, η οποια κανει ικανο τον ανθρωπο να ενεργει με αγαπη, για να αποκτησει φως και πνευματικη δυναμη. Για αυτο η επιγεια ζωη ειναι ιδιαιτερη χαρη, γιατι ο Θεος διοχετευει κατι στο ον για το οποιο στην πραγματικοτητα δεν εχει δικαιωμα λογω της αρνητικης στον Θεο θελησης. . . Του παρεχει δυναμη για να ενεργησει, αν και η παραλαβη δυναμης ειναι μονο μεριδιο των λυτρωμενων οντων. Αυτη η χαρη ειναι εξαιρετικα σημαντικη, και ομως παραμενει αγνωριστη και ανεκμεταλλευτη. . .
Το πνευματικο που μεσω της αποστασιας του απο τον Θεο εγινε αδυναμο παραλαμβανει δυναμη για την αυτολυτρωση, την οποια μονο πρεπει να χρησιμοποιησει σωστα για να μπορεσει να επιστρεψει στην αρχικη κατασταση της ελευθεριας, της επιγνωσης και της εξουσιας. Ο Θεος εδωσε στο οντοδες μια ζωη την οποια δεν αξιζει. Του διοχετευει δυναμη και του δινει συνεχως δυνατοτητες να ενεργησει στην αγαπη, αρα να χρησιμοποιησει τη ζωτικη δυναμη που του εισρεει για την εμπρακτη αγαπη και να λυτρωθει με αυτον τον τροπο. Αλλα το οντοδες δεν χρησιμοποιει αυτη την εξαιρετικη χαρη, συνεχιζει να ζει στην αστοργια και περνα απροσεκτο το καθηκον της ζωης του, το οποιο θα επρεπε να του αποφερει φως και δυναμη στον αλλο κοσμο.
Εκει ομως καθε εισροη δυναμης του εχει κοπει οσο δεν νιωθει μεσα του την αγαπη. Και για αυτο η πορεια αναπτυξης συνεχιζει στον αλλο κοσμο μονο κατω απο πολυ πιο δυσκολες συνθηκες αν δεν τη σταματα η θεληση του ιδιου του οντος η τη συνεχιζει προς τα κατω. Αφου μια οπισθοδρομικη αναπτυξη ειναι τοτε δυνατον οπου το ον ειναι εντελως χωρις φως και δυναμη και απομακρυνεται ολο και περισσοτερο απο τον Θεο μεσω της αστοργιας του.
Χωρις αγαπη δεν υπαρχει λυτρωση. Η αγαπη ομως πρεπει να απλωθει ελευθερα μεσα στο οντοδες, και για αυτο ο Θεος του δινει καθε δυνατη ευκαιρια. Και ας θελει η διαδικασια της μεταμορφωσης στην αγαπη αιωνιοτητες, δεν μπορει να την αποφυγει κανεις γιατι αναπτυξη στα υψη σημαινει προσαρμογη στην αιωνια Θεοτητα, η Οποια ειναι η Ιδια σκετη αγαπη. Και για αυτο πρεπει να εξελιχθει η αγαπη μεσα στο οντοδες αν θελει να ξαναγινει αυτο που ηταν καποτε. . . ελευθερο, γεματο φως και δυναμη ον που μπορει να μενει κοντα στον Θεο. . . Αμην
Ο θρησκευτικός πόλεμος. . .
Ο γηινος πολεμος θα τελειωσει, και αντι για αυτο θα ξεσπασει πολεμος που θα στραφει εναντια στην πιστη και σε ολο το πνευματικο. Και αυτο ανακοινωθηκε πριν για να καταλαβουν οι ανθρωποι ποτε θα ειναι κοντα το τελος, αφου αυτος ο πολεμος θα προηγηθει στο οριστικο τελος. Και οι ανθρωποι και ο Θεος απαιτουν την οριστικη αποφαση, μονο που οι ανθρωποι απαιτουν να απορριφθει η πιστη, ενω ο Θεος απαιτει να αναγνωριστει ο Ιδιος, και αυτη η αποφαση πρεπει να παρθει οπωσδηποτε.
Ο πολεμος σχετικα με την πιστη θα ειναι ακομα πολυ πιο σημαντικος απο τον πολεμο για γηινα αγαθα και γηινη εξουσια, αφου τοτε θα γινει φανερο κατα ποσον η ανθρωποτητα θα ειναι ακομα συνδεμενη με τον Θεο, κατα ποσον θα χρησιμοποιησει τη δυναμη απο τον Θεο και αρα θα προβαλει αντισταση στις προθεσεις του κοσμου. Θα γινει φανερο ποσο τεραστια δυναμη κρυβεται μεσα στην πιστη, δηλ. κατα ποσο πιο δυνατος ειναι ο ανθρωπος που πιστευει βαθια και για αυτο ζει συμφωνα μετο θελημα του Θεου, αφου εκεινος δεν χρειαζεται να ειναι δραστηριος μονος του αλλα ειναι παντα συνδεμενος με τον Θεο και μπορει να εκμεταλλευτει τη δυναμη του Θεου οσο πρεπει για χαρη των συνανθρωπων να υποστηριξει τον Θεο και την πιστη σε Εκεινον.
Και για αυτο ο ερχομενος θρησκευτικος αγωνας θα ειναι αναποφευκτος, αφου θα πρεπει να προκληθει μια οριστικη διευκρινηση με το να γινει χωρισμος των πνευματων, δηλ. των καλων και των κακων ανθρωπων, οι οποιοι στο τελος θα ειναι ιδιαιτερα φανεροι. Τοτε θα υπαρξουν μονο ειτε ανθρωποι που ζουν στην αγαπη και που θα προσπαθησουν με ολες τους τις αισθησεις να καταλαβουν τον Θεο, ειτε τετοιοι που θα περιγελασουν και θα διωξουν ο,τι φανερωνει θεικη επιδιωξη, τετοιοι που θα αρνηθουν τον Θεο και θα συμπεριφερθουν παρα πολυ εχθρικα απεναντι στους οπαδους Του και που δεν θα διστασουν να κανουν οτιδηποτε για να πετυχουν το στοχο να διωξουν τον Θεο απο τις σκεψεις των ανθρωπων. Δεν θα υπαρξουν πια διστακτικοι και ασταθεις ανθρωποι που δεν θα εχουν αποφασισει οριστικα, αλλα οποιος δεν θα ειναι υπερ του Θεου και της πιστης θα ειναι εντελως εναντιον Του και θα πρεπει να θεωρηθει εχθρος του Θεου.
Και αυτος ο οριστικος χωρισμος των πνευματων πρεπει να γινει, για να μπορεσει να ακολουθησει και παλι ενας καιρος πνευματικης ανθησης, ο οποιος μεν θα αρχισει μονο στη νεα γη, ο οποιος ομως θα ξεκινησει μετα την εντελως αποπνευματοποιημενη εποχη πριν το τελος της παλιας γης, αφου οι ανθρωποι που στεκονται στην αγαπη και στην αληθεια θα βρεθουν και θα περασουν μαζι το συνδομο διαστημα του θρησκευτικου αγωνα και θα αποδειξουν στους απιστους ακομα στη γη τη δυναμη της πιστης, για να προσφερθει ακομα σε λιγους η τελευταια ευκαιρια να μεταστραφουν στο στρατοπεδο των πιστων στον Θεο.
Και πριν να εχει ερθει το τελος θα εχει γινει σαφης χωρισμος αναμεσα σε εκεινους που ανηκουν στον Θεο και στους ανθρωπους που θα εχουν αποστατησει απο τον Θεο, τους οποιους ο Θεος τοτε θα τους κρινει συμφωνα με το δικαιο και τη δικαιοσυνη. Αλλα μονο ενας θρησκευτικος αγωνας καταφερνει τετοιον χωρισμο, και αυτος πρεπει να διεξαχθει με ολη την επιμονη, και θα επιβαλει μεγαλες απαιτησεις στους ανθρωπους που θελουν να μεινουν πιστους στον Θεο, αφου η συμπεριφορα του εχθρου θα ειναι βιαιη και ανελεητη και θα καταφερει ευκολα να παρακινησει να αποστατησουν εκεινους τους ανθρωπους που δεν θα ειναι πολυ σταθεροι και που δεν θα εχουν εμπιστοσυνη στην προστασια απο πανω. Αλλα ο Θεος θα προσεξει την εσχατη αναγκη τους, και θα ειναι παντα ετοιμος να βοηθησει. . . Θα φανερωθει στους δικους Του μεσα στη μεγαλη συμφορα και θα τους ενισχυσει για την αντισταση ωσπου να εχει ερθει για εκεινους η ωρα της λυτρωσης απο τον κινδυνο.
Ο πνευματικος αγωνας ειναι κατα πολυ πιο σημαντικος απο ο,τι ο πολεμος των λαων, αφου μεσα στον τελευταιο οι ανθρωποι χανουν μονο την επιγεια τους ζωη, χανουν η κερδιζουν γηινα αγαθα, ενω στον πρωτο προκειται για τη ζωη των ψυχων τους, η οποια ειναι αιωνια και πρεπει για αυτο να θεωρηθει πολυ διαφορετικα. Κανενας αγωνας δεν ειναι παρα πολυ δυσκολος και καμια θυσια παρα πολυ μεγαλη οσο ωφελουν τη σωτηρια της ψυχης για την αιωνιοτητα. Και αφου οι ανθρωποι μονοι τους δεν θα ασχοληθουν με το αποφασιστικο ερωτημα του αν θα επρεπε να επιδιωξουν τον Θεο η τον κοσμο, θα πρεπει ο ερχομενος θρησκευτικος αγωνας να τους φερει απεναντι σε αυτο το ερωτημα, και η αποφαση θα ειναι δυσκολη για εκεινους τους ανθρωπους που δεν βρηκαν μονοι τους τον Θεο και ωστοσο δεν θελουν να Τον προδωσουν.
Ο πνευματικος αγωνας θα απαιτησει μεγαλη δυναμη, η οποια ομως και παλι θα μπορεσει να παραληφθει μονο απο τον Ιδιο τον Θεο. Και θα πρεπει ο ανθρωπος ειλικρινα να προσθαθησει να συναψει επαφη με Εκεινον αν θελει να βγει νικητης απο αυτον τον αγωνα. Αλλα το τελος θα φτασει αναποφευκτα, και θα αναγνωριστει απο το οτι εξαιτιας της πιστης οι ανθρωποι θα μετατραπουν σε διαβολους, αφου θα προσπαθησουν να παρουν τη ζωη απο εκεινους που αφοσιωνονται στον Θεο, κι ετσι θα λαβουν μετρα εναντια στον Ιδιο τον Θεο. Και αυτο θα ειναι το τελος. . .
Επικειται μια πνευματικη αλλαγη, αλλα η παλια γη και οι κατοικοι της δεν θα τη δουν. Απαιτειται μια αναμορφωση της επιφανειας της γης για να αρχισει μια καινουρια λυτρωτικη περιοδος με τους ανθρωπους που παρουσιαζουν υψηλο βαθμο ωριμοτητας. Και για αυτο στη καινουρια γη θα επικρατησει μια εποχη ειρηνης, οπου ο καθε αγωνας, πνευματικος η κοσμικος, θα αποκλειεται γιατι οι ανθρωποι θα ζησουν στην αγαπη και μεσα στην πιο εντονη επαφη με τον Θεο θα ξερουν για το θελημα Του και θα προσπαθουν ενθερμα να το πληρωσουν. Το θελημα Του ομως ειναι να ζουν οι ανθρωποι συμφωνα με τη θεικη ταξη. . . μεσα στην αγαπη για τον Θεο και για τον πλησιον. . . Αμην
Η μοίρα των πνευματικά νεκρών στον άλλο κόσμο. . .
Το να ειναι κανεις πνευματικα νεκρος ειναι η πιο φοβερη μοιρα, και στη γη και στον αλλο κοσμο. Στη γη ο ανθρωπος δεν αισθανεται αυτη τη μοιρα οσο εχει στραμμενο το βλεμμα του στις χαρες του κοσμου, δηλ. οσο ξεχνα την ψυχη του απολαμβανοντας αυτες τις χαρες κι ετσι δεν συνειδητοποιει αυτη τη νεκρη κατασταση. Αφου αυτη η κατασταση αφορα μονο την ψυχη του, ενω το κορμι προμηθευεται γηινες απολαυσεις οσο ζει και δεν νιωθει την απραξια της ψυχης, την αδυναμια της.
Μονο οταν η ψυχη μπαινει στον αλλο κοσμο, οταν εχει αποβαλει το υλικο περιβλημα, συνειδητοποιει την αδυναμια και μαζι της τη φοβερη μοιρα που θα πρεπει τοτε να επωμιστει γιατι δεν χρησιμοποιησε την επιγεια ζωη για να αφυπνισει στη ζωη το πνευμα μεσα της. Τοτε θα της εχει παρθει η ευκαιρια, δεν θα μπορεσει πια να ειναι δραστηρια απο δικη του δυναμη αλλα θα βρισκεται σε κατασταση πληρους αδυναμιας, απο την οποια δεν θα μπορεσει να απελευθερωθει μονη της. Θα της λειπει καθε γνωση, θα ειναι τυλιγμενη σε βαθυ σκοταδι, χωρις φως θα ειναι το περιβαλλον της, η κατασταση της ψυχης της, και για αυτο θα ειναι και εντελως ανικανη να ενεργει στην αγαπη, αφου αυτο απαιτει γνωσεις, και γνωσεις ειναι φως. . .
Αυτες οι ψυχες φροντιζονται απο φωτεινα οντα και στον αλλο κοσμο μεν, αλλα αφου ηδη στη γη απερριπταν ολα οσα αφορουσαν το πνευματικο βασιλειο δεν θα ειναι επιδεκτικες για τις ιδεες αυτων των φωτεινων οντων, και συχνα επιμενουν μεσα στην πιο μεγαλη ενδεια, σε ελεεινη κατασταση, για αιωνιοτητες μεσα στο ιδιο σκοταδι. Και οσο δεν θελουν να ασκησουν εμπρακτη αγαπη στον αλλο κοσμο δεν θα μειωθει η αδυναμια γιατι μονο η δραστηριοτητα αγαπης προξενει την εισροη δυναμης. Η δραστηριοτητα αγαπης ομως πρεπει πρωτο να ασκηθει εθελοντικα, αλλα η θεληση εχει συχνα βυθιστει στα πιο μεγαλα βαθη μεσω της επιρροης του αντιπαλου του Θεου. . .
Στη γη ο ανθρωπος εχει στη διαθεση του τη ζωτικη δυναμη, ετσι ωστε μπορει ανα πασα στιγμη να αφυπνισει το πνευμα του στη ζωη. Μπορει ανα πασα στιγμη να τερματισει την κατασταση θανατου, μπορει να ειναι δραστηριος στην αγαπη διοτι εχει για αυτο στη διαθεση του τη ζωτικη δυναμη. Και μολις ειναι δραστηριος στην αγαπη το πνευμα θα ξυπνησει στη ζωη, και αυτο σημαινει παραλαβη φωτος και δυναμης. Ο πνευματικα νεκρος ανθρωπος δεν ξερει τιποτα για οσα αφορουν το πνευματικο βασιλειο, δεν ξερει τιποτα για την ενεργεια και τη δραση του Θεου, για την αγαπη, τη σοφια και την παντοδυναμια Του, δεν ξερει για το πολυ χαμηλο του επιπεδο, για τον καποτε προορισμο του και για την αποστασια του απο τον Θεο. Και αυτη η αγνοια τον κανει πνευματικα αδρανες ον, αφου δεν μπορει να ενεργει αναλογα με τον προορισμο του αλλα ειναι καταδικασμενος στην απραξια γιατι δεν απελευθερωνει τον εαυτο του απο αυτα.
Ο πνευματικα νεκρος ανθρωπος δεν επιτρεπει τιποτα που τον περιβαλλει να επιδρασει πανω του, βλεπει μονο με τα ματια του κορμιου και προσπαθει με καθε τροπο να κανει εντονη ζωη στη γη χωρις να λαβει υποψη το πνευμα, που του εχει προστεθει για συνοδος για να τον οδηγησει σωστα. Και μπορει ο ανθρωπος στο τελος της ζωης του να αναπολησει μια μακρια ζωη που την απολαυσε εντονα και ομως να ειναι νεκρος στο πνευμα, και αυτος ο θανατος ειναι κατα πολυ χειροτερος απο την επικειμενη αποβιωση του κορμιου του, αφου η ψυχη του δεν διαλυεται, μπαινει απο την πυλη του θανατου στον αλλο κοσμο, εχει επιγνωση της υπαρξης της και ωστοσο ειναι εντελως χωρις δυναμη και φως, ανικανη να ενεργει και μεσα σε εντελως σκοτεινο περιβαλλον, και το νιωθει αυτο ως εξαιρετικα βασανιστικο γιατι λαχταρα με ολες τις αισθησεις την προηγουμενη της κατασταση της ζωης στη γη, οπου μπορουσε να ενεργησει και να δρασει κατα τη θεληση της, και ομως δεν θα βρει εκπληρωση.
Ειναι νεκρη και ομως εχει την επιγνωση της υπαρξης της, ειναι αδυναμη και ξερει για την ευτυχια του να κατεχει δυναμη. Ειναι ανηξερη και για αυτο δεν εχει κανενα μεσο να απελευθερωθει απο την κατασταση της, αφου στον αλλο κοσμο μπορει να λαμβανει μονο οσο δινει η ιδια. . . Ο ανθρωπος στη γη δεν μπορει να φανταστει τα βασανα μιας πνευματικα νεκρης ψυχης γιατι βρισκεται μεσα στη ζωτικη δυναμη, την οποια μπορει να λαμβανει οσο μενει στη γη, και γιατι μπορει να ειναι δραστηριος κατα τη βουληση του. Και σημαινει μεγαλη δυστυχια ηδη στη γη οταν ο ανθρωπος στερειται μερικα αυτη τη ζωτικη δυναμη, οταν αρα μεσω αρρωστιας γινεται ανικανος να ενεργει και να δημιουργει. . .
Αυτη η κατασταση σε πολλαπλα μεγαλυτερο βαθμο ειναι η μοιρα εκεινων που μπαινουν στον αλλο κοσμο πνευματικα νεκροι, που δεν ξυπνησαν στη ζωη το πνευμα μεσα τους μεσω της σωστης χρησης της ζωτικης δυναμης, μεσω ενεργειας αγαπης, που εζησαν στη γη χωρις να ζησουν πνευματικα γιατι εκτιμησαν παρα πολυ ψηλα την επιγεια ζωη και δεν ελαβαν υποψη τον πραγματικο σκοπο, ο οποιος αποτελειται απο το να διαμορφωσουν τον εαυτο τους αναλογα με το θελημα του Θεου, για να γινει ζωντανο το πνευμα μεσα τους και να μπορεσει να προωθησει την απαντυξη τους προς τα υψη. . . Αμην
3169 (24.6.1944)
Η πρόωρη αποβίωση είναι τελευταία χάρη. . .
Αμετρητες ψυχες τη στιγμη της αποβιωσης τους μπαινουν στο πνευματικο βασιλειο σε ανωριμη κατασταση, και η μοιρα τους για αυτο ειναι λιγο αξιοζηλευτη. Το βασιλειο του φωτος τους ειναι κλειστο και βρισκονται σε περιβαλλον που ειναι ταιριαστο με την ανωριμη κατασταση τους. . . το οποιο ομως δεν τους αρεσει καθολου, αφου μεσα σε εκεινες τις ψυχες οι φιλαυτια ειναι ιδιαιτερα υψηλα αναπτυγμενη, γεγονος για το οποιο ηδη στη γη ασκουσαν μονο λιγη αγαπη στον πλησιον και δεν μπορεσαν να φτασουν σε υψηλο επιπεδο αναπτυξης. Η φιλαυτια τωρα τους κανει να νιωσουν ιδιαιτερα βαρια την ελλιπη μοιρα τους, αφου δεν θα μπορεσουν πουθενα να την ικανοποιησουν. Η δικη της λαχταρα μεν παρουσιαζει στην ψυχη ολα οσα επιθυμει, αλλα μολις προσπαθει να τα πιασεικαταλαβαινει οτι προκειται μονο για αυταπατες, και αυτη η κατανοηση ειναι τοσο πιο βασανιστικη, οσο περισσοτερο λαχταρα η ψυχη τα γηινα αγαθα.
Δεν ξεπερασε την υλη στην επιγεια ζωη και παιρνει μαζι της τη λαχταρα στον αλλο κοσμο, και συνεπως δεν νιωθει την αναγκη να δινει και να κανει ευτυχισμενες τις ψυχες που μοιραζονται τη μοιρα της, γιατι και στη γη ειχε μονο λιγη συμπονια για τα βασανα και τις στεναχωριες των συνανθρωπων. Και ωστοσο ο Θεος παρεχει χαρες και σε εκεινες τις ψυχες και τους δινει εκ νεου δυνατοτητες για αναπτυξη, ετσι ωστε μπορουν και στον αλλο κοσμο να φτασουν σε υψηλοτερη ωριμασια. Αφου μεσω της τασης τους προς τη γη, η οποια ειναι χαρακτηριστικο ολων των ανωριμων ψυχων, βρισκονται ακομα τις περισσοτερες φορες κοντα στη γη, και μπορουν ετσι να δουν τις καταστροφες που εκτελουνται απο ανθρωπινο χερι. Καταλαβαινουν απο αυτο την ευτελεια των γηινων αγαθων, βλεπουν την εσχατη αναγκη στη γη και μπορουν ακομα και να νιωσουν μεσα τους την ορμη να εκφρασουν την προθυμια τους να βοηθησουν.
Και αρα η γηινη δυστυχια συμβαλλει στην αλλαγη της σκεψης μερικων ψυχων, και ξεπερνουν τη φιλαυτια και βρισκονται τοτε στην αρχη της αναπτυξης τους στον αλλο κοσμο. Αυτη τη χαρη την παρεχει σημερα ο Θεος ακομα σε αμετρητους ανθρωπους, οτι αρα η αστοργια των ανθρωπων προκαλει μεν το επιγειο τελος τους, αφου η ζωη στη γη δεν χρησιμοποιειται για το σκοπο της αναπτυξης των ψυχων, αλλα οτι οι αποβιωμενες ψυχες μολαταυτα μπορουν να μεινουν κοντα στη γη για να αλλαξουν τη διαθεση τους βλεποντας τα βασανα και τη μιζερια των ανθρωπων, για να καταλαβουν την ευτελεια των γηινων αγαθων και να συγκρατησουν τη λαχταρα για εκεινα. Αν ομως η φιλαυτια ειναι εξαιρετικα δυνατη, τοτε ουτε αυτη η επιγεια μιζερια δεν συμβαλλει στην αλλαγη, τοτε η λαχταρα για τα αγαθα του κοσμου θα γινει ολο και μεγαλυτερη, και η δικη του φαντασια θα του βαυκαλισει στο ον ολα τα πραγματα που λαχταρα.
Τοτε ομως αυτη η κατασταση ειναι εξαιρετικα βασανιστικη, και η ψυχη βρισκεται στο πιο μεγαλο κινδυνο να εξελιχτει οπισθοδρομικα και να μην εκμεταλλευτει πια την τελευταια χαρη στο πνευματικο βασιλειο. Ειναι μεγαλος αυτος ο κινδυνος, και ομως η αποβιωση πριν απο το οριστικο τελος ειναι ακομα χαρη για τετοιες ανωριμες ψυχες, αφου μετα δεν θα υπαρξει πια δυνατοτητα να ωριμασουν στον αλλο κοσμο παρα το χαμηλο βαθμο ωριμοτητας. Για αυτο η προωρη αποβιωση ειναι αποδειξη της θεικης αγαπης, η οποια θελει ακομα να φερει σωτηρια σε τετοιες ψυχες, αφου απετυχαν στην επιγεια ζωη. Προκειται για ενα τελευταιο μεσο για να μετατραπουν εκεινες οι ψυχες στην αγαπη, και ο Θεος κανει τα παντα για να φερει ακομα σωτηρια σε ολο το οντοδες πριν να ειναι αργα. Αλλα το πως χρησιμοποιει αυτα τα μεσα εξαρταται απο την ελευθερη του θεληση. . . Αμην
Η επιρροή των πνευματικών δυνάμεων είναι ανάλογη με τη θέληση του ανθρώπου. . .
Επιβαλλουν παντα εκεινες οι πνευματικες δυναμεις που αναγνωριζονται απο τη θεληση του ανθρωπου, και αρα και ο ειρμος σκεψεων επηρεαζεται απο εκεινες τις δυναμεις. Ετσι ο ανθρωπος πρεπει ειλικρινα να λογοδοτησει στον εαυτο του για το αν η θεληση του ειναι στραμμενη στο καλο η στο κακο, αφου συμφωνα με την επιθυμια του, αναλογα με τη σκεψη και τη θεληση του προωθειται απο πνευματικες δυναμεις που θελουν να τον κερδισουν για τον εαυτο τους. Ο τροπος ζωης του ειναι αποφασιστικος για το ποιες πνευματικες δυναμεις τον πλησιαζουν, επιπλεον ειναι καθοριστικη η σταση απενταντι στον Θεο για το τι εξουσια εχουν πανω του αυτα τα οντα, αφου εντονη προσευχη στον Θεο διωχνει τους εχθρους της ψυχης του, αν και ο ανθρωπος απετυχε μεσα στους πειρασμους και παρασυρθηκε σε πραξεις που αποκαλυπτουν φανερα την επιδραση κακων δυναμεων.
Συχνα τα κακα πνευματικα οντα εκμεταλλευονται την αδυναμια του ανθρωπου και τον παροτρυνουν να εκτελεσει πραξεις που δεν ειναι σωστες μπροστα στον Θεο. Αν ομως ο ανθρωπος βρισκει τη βουληση να συναψει επαφη με τον Θεο μεσα στην προσευχη, τοτε θα καταλαβει γρηγορα το αδικο των σκεψεων και πραξεων του, και θα απελευθερωθει απο τις δυναμεις που τον πιεζουν καλωντας τον Θεο για βοηθεια εναντια στον αντιπαλο. Αντιθετα ο ανθρωπος που επιδιωκει παντα το καλο οδηγειται απο καλες δυναμεις και προστατευεται ετσι ωστε δεν μπορουν να τον ενοχλησουν κακες πνευματικες δυναμεις και ωστε οι καλες δυναμες μπορουν να εργαστουν σε εκεινον με επιτυχια οδηγωντας τις σκεψεις του και μεταδιδοντας του πολλους πνευματικους πλουτους αλλα και παροτρυνοντας τον στην εντατικη εργασια στην ψυχη του.
Θα ψαχνει παντοτε την επαφη με τον Θεο και για αυτο θα καταλαβει ξεκαθαρα τι ειναι εναντιον του θεληματος του Θεου. Αρα θα μεινει μακρια απο ανθρωπους που παραβιαζουν το θελημα του Θεου, και το ιδιο θα κρατησει μακρια του τα κακα πνευματικα οντα μεσω της θελησης του να ειναι καλος. Μπορει να προβαλει αντισταση και να κλεισει τον εαυτο του σε οσα του ψιθυριζουν οι κακες δυναμεις, γιατι εστω και μια στραμμενη στον Θεο σκεψη σταματα την ενεργεια τους. Αρα ο ανθρωπος δεν ειναι καθολου εκτεθημενος απροστατευτα σε εκεινα τα οντα, οπως αντιθετα η εξουσια εκεινων ειναι μεγαλη οσο ο ιδιος ο ανθρωπος ειναι προθυμος να συναψει επαφη μαζι τους μεσω απομακρυνσης απο τον Θεο, μεσω λανθασμενων σκεψεων και λαχταρας για τον κοσμο και τα αγαθα του, τα οποια ειναι μονο δολωματα απο πλευρας του εχθρου της ψυχης του για να τον απομακρυνει απο τον Θεο και να τον κανει υποδουλος του.
Ο ανθρωπος μπορει να προβαλλει αντισταση, ειναι αρκετα δυνατος για αυτο οσο ενωνεται με τον Θεο μεσα στην προσευχη. Αν ομως αποκλειει τον Θεο παραδιδεται στις κακες δυναμεις και τους δινει εξουσια πανω του, απο την οποια τοτε μονο δυσκολα θα μπορεσει να απελευθερωθει. Οπως ειναι η διαθεση και οι προθεσεις του ανθρωπου, ετσι θα ειναι και το πνευματικο του περιβαλλον. . . αφου ο ανθρωπος μονος του καθοριζει αυτο, και θα πρεπει επισης να λογοδοτησει για τη σκεψη, τα συναισθηματα και τη θεληση του, διοτι αποφασιζει η απολυτως ελευθερη θεληση του σε ποιες δυναμεις θα παραδοθει. Αφου κανενα πνευματικο ον δεν εχει τοση μεγαλη επιρροη ωστε να εξαναγκασει τον ανθρωπο εναντιον της θελησης του να δρασει και να σκεφτει. Χαιρει την προστασιατου Θεου οσο τον καλει και αρα συναπτει επαφη μαζι Του, αλλιως παραδιδεται στις δυναμεις του σκοταδιου, και αυτο ειναι επισης η ελευθερη θεληση του. . . Αμην
Ο θεικός ήλιος της χάρης. . .
Ο λόγος του Θεού. . .
Ο θεικος ηλιος της χαρης εκπεμπει ασταματητα τις ακτινες του στη γη, και οποιος επιθυμει να σταθει στην περιφερεια του θα νιωσει ευχαριστα τις ακτινες και θα ζησει. Ομως μονο εκεινος θα ζησει, αφου προκειται για τη ζωη του πνευματος που θα αφυπνιστει και θα προωθηθει μεσω του θεικου ηλιου της χαρης. Η ανθρωποτητα ζει χωρις να ξερει για την ευεργεσια και την ενεργεια των ακτινων που απο την αγαπη του Θεου διοχετευονται στη γη. Και για αυτο ειναι νεκρη στο πνευμα, δεν γνωριζει την πραγματικη ζωη αν και πιστευει πως ειναι ζωντανη.
Και αυτη η κατασταση θανατου μπορει να μετατραπει μονο μεσω του φωτος του θεικου ηλιου της χαρης, αλλα χωρις εκεινον θα παραμεινει η σκοτεινη νυχτα μεσα στις καρδιες των ανθρωπων, και πνευματικο χαμηλοτατο επιπεδο, εσχατη αναγκη και στεναχωρια ειναι τα συνοδευτικα φαινομενα τετοιου σκοταδιου. Ομως μακαριος οποιος μεσα σε τετοια ενδεια νιωθει μεσα του την επιθυμια για φως, οποιος ακολουθει μια ακτινα που του δειχνει σαν χαμηλη λαμψη τον δρομο εκει οπου ο ηλιος της χαρης λαμπει φωτεινα και δυνατα και ζεσταινει και ζωογονει τις καρδιες των ανθρωπων. Καθε ακτινα εχει την επιδραση της, και οποιος την ενιωσε μια φορα η λαχταρα του θα αυξηθει, και δεν θα αποφυγει ποτε πια αυτη την ενεργεια της ακτινοβολιας, αφου θα ξερει τοτε τι σημαινει ζωη, και δεν θα γυρισει πια στην προηγουμενη νεκρη κατασταση. . .
Ο θεικος ηλιος της χαρης ομως ειναι ο λογος του Θεου, που ξεκινα απο τον Θεο, τον μαρτυρει και που οδηγει και παλι πισω σε Εκεινον. . . προκειται για τις πνευματικες ακτινες που εχουν την αρχη τους μεσα στον Θεο και αναποφευκτα θα γυρισουν σε Εκεινον. . . Διαρρεονται στο συμπαν και προσπαθουν να μαζευουν οσα ειναι μακρια απο τον Θεο για να τα φερουν πισω στον Θεο. Ο λογος του Θεου ειναι η εκφραση της ακτινοβολιας του Θεου, η πνευματικη δυναμη που εκφραζει ακουστα για τους ανθρωπους ο,τι η αγαπη του Θεου θελει να μεταδωσει στα πλασματα Του. Και ο,τι προερχεται απο τον Θεο πρεπει να ζωογονησει, αρα οποιος λαμβανει το λογο του πρεπει να ζησει, οποιος δεν αποφευγει τη δυναμη Του.
Η γη καθ εαυτη δεν εχει φως, πρεπει να της διοχετευτει, και οπως ο φυσικος ηλιος στελνει τις ακτινες του στη γη για να εξασφαλισει τη γηινη υπαρξη της, για να διατηρησει τη γηινη ζωη ολων των πλασματων, ετσι και ο θεικος ηλιος της χαρης ειναι απολυτως αναγκαιος για τον σκοτεινο πνευματικο κοσμο που ειναι ακομα ενσαρκωμενος μεσα στη γηινη δημιουργια. Ιδιαιτερα ομως ο ανθρωπος εχει αναγκη τις ακτινες του για τη ζωογονηση του πνευματος του, και αυτος επισης δεν μπορει μονος του να φερει φως μεσα στην ψυχη του, πρεπει να του διοχετευτει για να γινει φωτεινο μεσα του και να γνωρισει την πραγματικη ζωη, για να γινει δραστηρια η ψυχη του και να δημιουργησει και να ενεργησει στην αγαπη. Αφου ο,τι ζει πρεπει να ειναι δραστηριο, και ο,τι ειναι αδρανες ειναι νεκρο στο πνευμα.
Ο Θεος μεσα στην ατελειωτη αγαπη Του ξερει για τη μακαριοτητα αδιακοπης ενεργειας αγαπης, ξερει για τη μακαριοτητα της αιωνιας ζωης, η οποια σημαινει συνεχης δραστηριοτητα με την παροχη δυναμης απο Εκεινον. Και για αυτο προσπαθει να βαλει τους ανθρωπους μεσα στην κατασταση μακαριοτητας μεσω αυτης της παροχης δυναμης, αλλα παντα λαμβανοντας υποψη την ελευθερη θεληση τους. Για αυτο ο θεικος ηλιος της χαρης δεν λαμπει παντου αλλα μονο εκει οπου επιθυμειται. . . Για αυτο ο λογος του Θεου ηχει μονο σε εκεινους που το λαχταρουν, αν και προσφερεται παντου. Αφου ο λογος του Θεου ειναι σαν ενα φως που φεγγει οπου επιτρεπονται να μπουν οι ακτινες του, το οποιο ομως δεν μπορει ποτε να φεγγει οσο σκεπαζεται.
Η ανθρωποι πρεπει να ακολουθησουν τις ακτινες του θεικου ηλιου της χαρης, δεν πρεπει να τις αποφυγουν αν θελουν να νιωσουν τη ζεστη και τη δυναμη και συναμα την αγαπη του Θεου, που τους προσφερει αυτη την ευεργεσια για να τους ξυπνησει απο το θανατο στη ζωη. Η αγαπη του Θεου δεν σταματα ποτε, και η πηγη της χαρης Του δεν στερευει ποτε, επιτρεπει ο ηλιος να λαμπει πανω σε δικαιους και αδικους. . . Στελνει παντου το λογο Του. . . αλλα οποιος αποφευγει τον ηλιο και νιωθει καλα μεσα στον ισκιο του σκοταδιου, σε εκεινον δεν μπορει να δωσει τη ζωη. . . θα μεινει νεκρος στο πνευμα, θα παραμεινει μεσα στη νυχτα και το σκοταδι. . . Αμην
Ελεύθερα ύψη. . .
Αλτρουιστική ή λανθασμένη αγάπη. . .
Απο ελευθερα υψη ηχει η φωνει του Θεου προς τη γη, και σε εκεινες τις υψηλες περιοχες εξουσιαζει η αγαπη, και η αγαπη μιλα στους ανθρωπους και προσπαθει να τους μετατρεψει σε αγαπη, γιατι μονο μια ψυχη που εχει γινει αγαπη μπορει να μπει σε αυτα τα ελευθερα υψη. Και για αυτο πρεπει να της δειχτει στην ψυχη ο τροπος με τον οποιο μπορει να διαμορφωθει σε αγαπη, και αυτον τον δρομο της το δειχνει ο Ιδιος ο Θεος μεσω του λογου Του. . . Οπου αρα διδασκεται η αγαπη, οπου ο ανθρωπος παρακινειται να ενεργησει στην αγαπη, οπου συνισταται στον ανθρωπο η αγαπη για τον Θεο και για τον πλησιον, εκει ενεργει ο Ιδιος ο Θεος, και μιλα μεσω εκεινων που διαδιδουν τη θεικη διδασκαλια αγαπης. Κι εκεινους να τους ακουτε.
Δεν χρειαζεστε να φοβαστε πως θα πεσετε σε πλανη, δεν χρειαζεστε να φοβαστε εχθρικες δυναμεις που θελουν να σας απομακρυνουν απο την αληθεια, αλλα μπορειτε χωρις αμφιβολια να θεωρησετε τον Ιδιο τον Θεο τον δοτη γιατι η αγαπη μπορει να κηρυχτει μονο απο ανθρωπους που λαμβανουν τις γνωσεις τους απο ελευθερα υψη. Η αγαπη ειναι θεικης προελευσης, και ποτε ενας ανθρωπος η ενα ον που ειναι μακρια απο τον Θεο και αρα μακρια απο την αγαπη δεν θα χρησιμοποιησει λογια της αγαπης.
Αλλα οποιος διδασκει την αγαπη θα ειναι παντα συνδεμενος με ελευθερα υψη, και ο Θεος ο Ιδιος θα του βαλει τα λογια μεσα στο στομα, για να μην μεινουν χωρις αποτελεσμα, αφου προκειται για το δικο Του λογο, το οποιο μεταδιδει στους ανθρωπους οταν κηρυσσει την αγαπη. Αλλα ενα πρεπει να το προσεχουν οι ανθρωποι, δηλαδη το οτι μονο η καθαρη, αλτρουιστικη αγαπη ειναι θεικη, ενω η απαιτητικη αγαπη δεν εχει την αξιωση να θεωρηθει θεικη αγαπη. Η θεικη αγαπη θελει να δινει, και η θεικη διδασκαλια αγαπης διαταζει παντα μονο αγαπη για τον Θεο και τον πλησιον. Ποτε ομως δεν πρεπει η αγαπη για τον εαυτο του ανθρωπου να επικρατησει, αφου τοτε θα ξυπηνσει η επιθυμια που πνιγει την καθαρη αγαπη. . .
Η λανθασμενη αγαπη εχει ως στοχο παντα κατι υλικο, προσπαθει να κατεχει κατι που περιεχει μεσα του ακομα ανωριμες πνευματικες ουσιες, και για αυτο ειναι γηινη, πηγαζει απο την επιθυμια για γηινα αγαθα, για αυξημενη απολαυση του κορμιου. . . Και τετοια αγαπη δεν μπορει να ειναι θεικη, αφου η θεικη αγαπη εχει ως στοχο μονο τον Θεο, οπως μπορει μονο να προερχεται απο τον Θεο. Ευσυνεινδητη εξεταση των συναισθηματων θα δωσει στον ανθρωπο την επιβεβαιωση πως η αγαπη προς τα επιγεια μειωνει την αγαπη για τον Θεο, ενω η αλτρουιστικη, καθαρη αγαπη ενθαρρυνει την αγαπη για τον Θεο. Και για αυτο η καθαρη αλτρουιστικη αγαπη ευχαριστει, ενω η επιγεια αγαπη γεννα λαχταρες που ζητουν συνεχη εκπληρωση.
Απο ελευθερα υψη λαμπει συνεχως η αγαπη πανω στη γη με τη μορφη δωρων που θα επρεπε να βοηθησουν την ψυχη να ενωθει με το πενυμα, αρα να επιστρεψει ξανα σε ελευθερα υψη. Η λανθασμενη αγαπη ομως χωριζει την ψυχη απο το πνευμα, εμποδιζει την αφυπνιση και την εξελιξη του, και αρα σπρωχνει την ψυχη στα βαθη. Προκειται για εγωιστικη αγαπη που κατα βαθος δεν θα επρεπε να ονομαστει αγαπη γιατι δεν ειναι θεικη αλλα χαρακτηριστικο εκεινου που ειναι χωρις αγαπη και για αυτο προσπαθει με ασταματητη ενεργεια να εξασθενισει την αγαπη.
Ο Θεος επιδιωκει μεσω του λογου Του να μετατρεψει τους ανθρωπους σε αγαπη. Ο αντιπαλος του επιδιωκει μεσω του κοσμου να σφετεριστει αυτη την αγαπη. Ο ανθρωπος ο ιδιος μπορει μεσα στην ελευθερη βουληση του να εισακουσει το λογο του Θεου και με αυτον τον τροπο να υποδεχτει τη θεικη ακτινοβολια αγαπης για να επιστρεψει μεσω της και παλι κοντα στον Θεο. Μπορει ομως και να εθιστει στον κοσμο, που δελεαζει και λαμπει με τις ψευτικες ακτινες του και μετατρεπει την αγαπη του ανθρωπου σε φιλαυτια. Τοτε πλησιαζει ασταματητα εκεινον που ειναι χωρις την παραμικρη αγαπη. . . Αμην
Αστοργία – καταστροφή της δημιουργίας. . .
Έκρηξη. . .
Μεσα σε εναν κοσμο του μισους δεν μπορει να γεννηθει καμια αγαπη, και για αυτο οι ανθρωποι θα συμπεριφερονται παντα εχθρικα ο ενας στον αλλον, κι ετσι θα επισπευσουν τη δικη τους καταστροφη, αφου η αστοργια σημαινει το τελος οσων δημιουργησε ο Θεος, η αστοργια συμβαλλει στην καταστροφη με καθε τροπο. Ειναι η κινητηρια δυναμη της θελησης για καταστροφη, και αφου ο Θεος εδωσε στην ανθρωπινη βουληση την ελευθερια να την πραγματοποιησει, και αφου ο ανθρωπος λαμβανει απο κατω τη δυναμη για αυτο, λυσσομανα με τρομερο τροπο, και αυτο πρεπει να εχει ως αποτελεσμα την επισπευσμενη καταστροφη.
Ενας κοσμος του μισους και της αστοργιας βρισκεται σε εσχατη αποσταση απο τον Θεο και δεν μπορει πια να λαμβανει δυναμη, απεναντι στην οποια κλεινει μονος του τον εαυτο του. Συνεπως δεν μπορει πια να εχει υποσταση αυτος ο κοσμος, κι επομενως η πνευματικη αιτιολογια της καταστροφηςτης παλιας γης ειναι δεδομενη, και αμετρητα πνευματικα οντα με εντολη του Θεου θα μπουν σε δραση και θα καταφερουν μια τεραστια εξρηξη, αφου αυτα τα πνευματικα οντα θελουν να εγκαταλειψουν τον τοπο διαμονης τους, λαχταρουν την απελευθερωση για να αρχισουν την επιγεια πορεια της αναπτυξης πρως τα πανω με καθε λογης μορφες.
Απο τη γηινη αποψη αυτο σημαινει τρανταγμα της γης μεσα στον πυρηνα της και ολοκληρωτικη αλλαγη τις εξωτερικης μορφης, διαλυση παλιων δημιουργηματων και δημιουργια εντελως καινουριων μορφων, οι οποιες θα παρεχουν τοπο διαμονης στο ακομα ανωριμο πνευματικο. Επιπλεον σημαινει το τελος αμετρητων ανθρωπων και καθε ζωντανου πλασματος, σημαινει καταστροφη των δημιουργικων εργων μεσω του θεικου θεληματος, γιατι ο Θεος θελει μεσα σε καινουρια δημιουργικα εργα και παλι να δωσει στο πνευματικο την ευκαιρια να Τον πλησιασει, να ελαττωσει την υπερμετρη αποσταση και να μετατραπει πρωτο μεσα στη δεσμευμενη βουληση και τελευταια μεσα στην ελευθερη θεληση.
Ο μισος και η αστοργια καταστρεφουν, η αγαπη του Θεου ομως ανορθωνει. . . Τιποτα δεν θα πρεπει να παει χαμενο, και ο,τι μεσω της αντιθετης θελησης κανει τον εαυτο του ανεπιδεκτο για τη δυναμη που λαμβανει θα διαλυθει και θα πρεπει να παραμεινει μεσα σε μια διαφορετικη μορφη ωσπου η θεληση του θα εχει αλλαξει και θα επιθυμησει τη δυναμη απο τον Θεο. Αφου χωρις αυτη κανενα ον δεν μπορει να ανεβει στα υψη, χωρις αυτη κανενα ον δεν μπορει να γινει μακαριο, γιατι η δυναμη απο τον Θεο μονο δινει τη ζωη και η ζωη ειναι ο οριστικος προορισμος καθε οντος. . . Αμην
Μετατροπή της φύσης – ζήτηση δύναμης – θέληση. . .
Η θεληση του ανθρωπου μπορει να καταφερει μια ολοκληρωτικη μετατροπη της φυσης του αν ζητα απο τον Θεο τη δυναμη για την εκτελεση και μετα επιτρεπει να ακολουθησει τη θεληση του η πραξη. Αφου μαλιστα εχει στη διαθεση του τη δυναμη οσο τη ζητα. Πρεπει ομως πρωτο να εκφραστει η θεληση του ανθρωπου, γιατι μια αλλαγη της φυσης μπορει να γινει μονο μεσω της ελευθερης θελησης, οταν ο ανθρωπος συναπτει επαφη με τον Θεο ως τον δοτη της δυναμης. Πρεπει αρα οπωσδηποτε να αναγνωριστει ο Θεος. Πρεπει ο ανθρωπος να Του ομολογησει την αδυναμια του και επομενως να Του υποταχτει και να Του ζητησει βαθια ταπεινα τη συμπαρασταση Του.
Τοτε η αντιθετη στον Θεο βουληση εχει και παλι στραφει προς Εκεινον, και η καθε πραξη που θα εκτελεσει ο ανθρωπος θα συμβαλει στη μετατροπη του, αφου μια βουληση στραμμενη στον Θεο δεν μπορει πια να κανει τιποτα που ειναι αντιθετο στον Θεο, γιατι η δυναμη απο τον Θεο ειναι η βαση της ενεργειας της. Η επαφη με τον Θεο ειναι η πιο σιγουρη προστασια να μην κανει πια πραξεις που ειναι εναντια στον Θεο. Και για αυτο η εντονη προσευχη πρεπει παντα να αποφερει στον ανθρωπο πνευματικη προοδο, ενω ενας ανθρωπος που δεν ζητα δυναμη δεν μπορει να πετυχει αλλαγη της φυσης του, αφου ειναι παρα πολυ αδυναμος για να πραγματοποιησει τη θεληση του οσο με αλαζονικη διαθεση θεωρει τον εαυτο του αρκετα δυνατο.
Θα μπορεσει μεν να εκτελεσει γηινες πραξεις χρησιμοποιωντας τη ζωτικη δυναμη που του εισρεει συνεχεια. Αυτες ομως θα καταφερουν μετατροπη της ψυχης, της φυσης του μονο εαν αποτελουνται απο ενεργεια αγαπης, και αυτο ηδη μαρτυρει θεληση στραμμενη στον Θεο, η οποια μαλιστα και θα επιδιωξει την επαφη με τον Θεο. Αρα ανθρωπος που εκτελει ανιδιοτελη εργα αγαπης θα παρει και θετικη σταση απεναντι στον Θεο. Θα μπορεσει να λαβει τη δυναμη απο τον Θεο ως αποτελεσμα της ενεργειας αγαπης του, και αυτη η τελευταια τοτε θα ειναι ασυνειδητη ζητηση δυναμης που την εχει στη διαθεση του, ενω η συνειδητη ζητηση, η προσευχη για δυναμη παροτρυνει τη σκεψη, τη βουληση και τις πραξεις του για να ενεργησουν στην αγαπη, ετσι ωστε αυτο επισης σημαινει πνευματικη μετατροπη.
Ωστοσο μπορει ο ανθρωπος να ειναι δραστηριος στη γη ασταματητα χωρις να ειναι η δραστηριοτητα του ενεργεια αγαπης. Τοτε αυτη η δραστηριοτητα δεν συμβαλει με κανεναν τροπο στην αλλαγη της φυσης του γιατι του εισρεει μονο η ζωτικη δυναμη, οχι ομως η πνευματικη δυναμη, η οποια μεταμορφωνει τη φυση του. Και τετοιος ανθρωπος εχει αναγκη οπωσδηποτε την προσευχη, πρεπει να ζητησει αυτη τη δυναμη, η προυποθεση του οποιου ειναι η θεληση του να διαμορφωσει τον εαυτο του ετσι οπως ειναι το καθηκον του στη γη. Η προυποθεση αυτης της θελησης ομως ειναι οτι ο ανθρωπος αναγνωριζει ενα νοημα και εναν σκοπο της επιγειας ζωης του και οτι πιστευει σε μια Οντοτητα στην οποια θα πρεπει να λογοδοτησει.
Αν του λειπει αυτη η πιστη δεν θα βρει τη θεληση για τη μεταμορφωση της φυσης του και δεν θα ζητησει την απαραιτητη δυναμη. Τοτε θα ζησει εντελως ματαια την επιγεια ζωη του, οσο δεν ασκει την αγαπη απο μονος του, η οποια αναποφευκτα θα τον οδηγησει προς την κατανοηση, ετσι ωστε στο τελος θα δημιουργησει τη σωστη σχεση με τον Θεο, θα προσπαθησει να εναρμονιστει μαζι Του και θα ζητησει την απαραιτητη δυναμη απο το υψηλοτατο και πιο τελειο Ον. Οσο μονο η θεληση στρεφεται προς τον Θεο ο Θεος θα φροντισει τον ανθρωπο, αφου προκειται ηδη για την αρχη της μετατροπης του οντοδους, η αντιθετη στον Θεο θεληση του οποιου ειναι το αιτιο της ενσαρκωσης του στη γη.
Ο ανθρωπος μπορει να πολλαπλασιασει αμετρητα τη δυναμη που του εισρεει οσο τη λαχταρα και τη ζητα. Τοτε δεν θα του λειπει ποτε η δυναμη να δουλεψει στην τελειοποιηση του, θα μπορεσει συνεχως να εκτελεσει πραξεις αγαπης κι ετσι να εναρμονιστει με την αιωνια Θεοτητα, και θα συναψει ολο και περισσοτερο συνειδητη επαφη με τον Θεο, αφου αυτο ειναι το χαρακτηριστικο της δυναμης απο τον Θεο οτι προκαλει την ασταματητη δραστηριοτητα και οδηγει τον ανθρωπο κοντα στον Θεο, ετσι ωστε η πνευματικη του αναπτυξη προχωρει ανεμποδιστα και θα πετυχει το στοχο του οσο ειναι στη γη. . . Αμην
Ο δρόμος της ζωής είναι πεπρωμένο ανάλογα με τη θέληση. . .
Ο δρομος της ζωης του ανθρωπου ανταποκρινεται στην κατασταση ωριμοτητας της ψυχης οταν ενσαρκωνεται στη γη, δηλ. η επιγεια ζωη του ειναι πεπρωμενο απο τον Θεο ετσι ωστε η ψυχη να εχει την καλυτερη δυνατοτητα να εξελιχτει προς τα πανω. Αν ο ανθρωπος προσεχει την ψυχη του θα χρησιμοποιησει την καθε ευκαιρια και θα πετυχει το στοχο του στη γη, θα εναρμονιστει με την αιωνια Θεοτητα μεσω τροπου ζωης συμφωνος με το θελημα του Θεου. Μπορει ομως επισης να αφησει να περασουν ανεκμεταλλευτες ολες οι ευκαιριες, και αυτο σημαινει πνευματικη στασιμοτητα, ελλειψη της αναπτυξης του.
Και αυτη η ελλειψη πρεπει ξανα να καλυφθει, και για αυτο η ζωη τοτε συχνα τον πλησιαζει με μεγαλες απαιτησεις που θελουν ολοκληρη τη δυναμη του οσο θελει να τις πληρησει. Του δινεται αρα κατα καποιον τροπο αλλη ευκαιρια να εξασκηθει στην αγαπη προς τον πλησιον, με το να ζητωνται απο εκεινον πραγματα που θελουν ολοκληρη τη βουληση του, τα οποια ομως προυποθετουν την υπηρετικη αγαπη για τον πλησιον. Αν πληρει αυτες τις απαιτησεις πρεπει να δραστηριοποιησει τη θεληση του και να ενεργησει για το καλο των συνανθρωπων. Και τετοια δραστηριοτητα μπορει να αποφερει ωριμοτητα στην ψυχη, γιατι εχει ως κινητρο την αγαπη για τον πλησιον και αυτη ειναι το πιο αποτελεσματικο μεσο για την αποκτηση της ψυχικης ωριμοτητας.
Αν ο ανθρωπος ειναι απο τα νιατα του δραστηριος με υπηρετικη, εμπρακτη αγαπη χρησιμοποιει καθε ευκαιρια που του παρουσιαζεται για την πνευματικη προοδο, και τοτε καταλαβαινει ξεκαθαρα το νοημα και το σκοπο της υπαρξης του στη γη. Αν ομως ειναι χλιαρος και νωθρος και αν η καρδια του εχει σκληρυνει απεναντι στη δυστυχια των συνανθρωπων, τοτε αφηνει να περασει την καθε δυνατοτητα αναπτυξης, σκεφτεται μονο τον εαυτο του και περνα απροσεκτη τη δυστυχια των συνανθρωπων, και βιωνει μεσα σε πληρη αγνοια σχετικα με την πραγματικη του υποχρεωση στη γη, και αρα δεν επιδιωκει συνειδητα να ανεβει στα υψη.
Μπορει η ψυχη να ηταν παρα πολυ προθυμη ακομα και πριν την ενσαρκωση της ως ανθρωπος, και αυτη η προθυμια αποφερει στον ανθρωπο μια πορεια στη γη οπου μπορει να πετυχει πολυ μεγαλη πνευματικη προοδο, αφου αναλογα με τη θεληση του ο Θεος του δινει και την ευκαιρια να γινει δραστηρια αυτη η θεληση. Σε εκεινον η ζωη θα του ειναι σχετικα ευκολη με το να η ψυχη του δεν προβαλλει αντισταση αλλα εκπληρωνει προθυμα τις εντολες του Θεου, γιατι της ειρεει δυναμη ως αποτελεσμα της προθυμιας της. Αφου προκειται για τη δυναμη της αγαπης, η οποια ειναι η συνεπεια καθε ενεργειας αγαπης. Μια προθυμη ψυχη ομως δεν αντιτασσεται να κανει εργα αγαπης γιατι μεσα της ζει η αγαπη και γιατι η αγαπη μεσα στην καρδια παροτρυνει συνεχεια τη δραστηριοτητα αγαπης. Και για αυτο του προσφερερονται στον ανθρωπο αφθονες ευκαιριες ασχετα με το πως χρησιμοποιει αυτες τις ευκαιριες.
Οσο λιγοτερη αντισταση προβαλλει ο ανθρωπος στην εσωτερικη ορμη τοσο πιο γρηγορα ωριμαζει η ψυχη του, αφου τοτε παροτρυνεται συνεχως στην ενεργεια αγαπης, κι ετσι η ψυχη σιγα σιγα μεταμορφωνεται σε αγαπη, εκτελει το καθηκον της στη γη, και το καθε βιωμα συμβαλλει στην αναπτυξη της. Αφου αναλογα με την προθυμια της ειναι πεπρωμενο η επιγεια ζωη της, την οποια μπορει να τη διανυσει με μεγαλη επιτυχια. . . ωστε φτανει στην ψυχικη ωριμοτητα στη γη, η οποια της επιτρεπει την εισοδο μεσα στο φωτεινο βασιλειο αμεσως μετα την αποβιωση της. . . Αμην
3178 (3. k. 4.7.1944)
Πρόωρη καταστροφή της μορφής. . .
Η διαλυση μιας μορφης δεν σημαινει το τελος της, αλλα μονο μια αλλαγη, μια μετατροπη εκεινου που ειναι ορατο, δηλ. ενα καινουριο περιβλημα εκεινου που ειναι αορατο και χρειαζεται ορατη εξωτερικη μορφη. Και αυτη η αλλαγη ειναι παντα προοδος, ειναι το σημαδι ενος καθηκοντος που εκτελεστηκε με επιτυχια, της εκτελεσης μιας δραστηριοτητας που ανατεθηκε στο ορατο, την οποια την εκτελεσε το πνευματικο μεσα στη μορφη. Και για αυτο το πνευματικο θα επιδοκιμασει τη διαλυση της εξωτερικης μορφης, θα παραδωσει προθυμα καθε παλια εξωτερικη μορφη, γιατι καθε καινουριο περιβλημα ειναι ενας βαθμος της αναπτυξης, ενα βημα προς την τελειοποιηση, η οποια θα του αποφερει την ελευθερια, την απελευθερωση απο την υλη, η οποια για το πνευματικο σημαινει εξαναγκασμο.
Αλλα το χρονικο διαστημα της παραμονης μεσα στην καθε μορφη ειναι καθορισμενη απο τον Θεο, και μονο η τηρηση αυτου του διαστηματος αποφερει στο πνευματικο την ωριμοτητα την οποια χρειαζεται για τη ζωογονηση της επομενης εξωτερικης μορφης. Αν ομως διακοπτεται αυτος ο χρονος εξελιξης, κατι που μπορει να γινει μονο μεσω της θελησης του ανθρωπου, τοτε το πνευματικο διαταρασσεται στην πορεια αναπτυξης, εμποδιζεται παρανομα να ωριμασει, και παρολο που φευγει προθυμα απο καθε μορφη οσο την εχει ξεπερασει, η βιαιη διακοπη της εξελιξης δεν ειναι λυτρωση, αλλα το πνευματικο σκανδαλιζεται για το οτι καθοριζεται παρα τη θεληση του απο τον ανθρωπο να εγκαταλειψει το παλιο του περιβλημα χωρις να εχει πετυχει τον βαθμο ωριμοτητας που ειναι η προυποθεση για τη ζωογονηση της επομενης μορφης.
Βρισκεται τωρα κατα καποιον τροπο στην ελευθερια, και δεν μπορει να εκμεταλλευτει αυτη την ελευθερια αφου του λειπει η δυναμη, την οποια το πνευματικο λαμβαμει μονο στο τελευταιο σταδιο ως ανθρωπος, και μονο τοτε μπορει να κανει ο,τι θελει το ιδιο. Στα προκαταρκτικα σταδια ομως κατεχει μονο οση δυναμη χρειαζεται για να εκτελεσει τη δραστηριοτητα που του εχει ανατεθει μεσα στο συγκεκριμενο περιβλημα. Αν ομως το περιβλημα καταστραφηκε παρανομα μπορει μονο να εκφραστει κανοντας παρεα με το πνευματικο μεσα σε μια αλλη μορφη, οδηγωντας κατα καποιον τροπο σε αυξημενη δραστηριοτητα το πνευματικο που βρισκεται μεσα της, το οποιο παροδικα δεν του απαγορευεται απο τον Θεο, ωσπου να ειναι και παλι δεμενο μεσα σε καινουρια εξωτερικη μορφη και επιτρεπεται να κανει καινουρια δραστηριοτητα.
Μεσω της συχνης αλλαγης της εξωτερικης του μορφης η ωριμανση του πνευματικου ευνοειται, αλλα ποτε μεσω βιαιης καταστροφης, η οποια μαλλον εμποδιζει την ωριμανση κι ετσι αυξανει την πορεια αναπτυξης. Με αυτον τον τροπο ανατρεπεται η θεικη ταξη, το οποιο δεν θα ειναι ποτε χωρις επιπτωσεις, και μαλιστα οι ιδιοι οι ανθρωποι θα νιωσουν αυτες τις συνεπειες, μονο που δεν θα συνειδητοποιησουν πως οι ιδιοι ειναι η δημιουργοι των δυσχερειων που σχετιζονται με τη φυσικη δημιουγια.
Αφου το πνευματικο που ελευθερωθηκε προωρα ενοχλει τετοιες φυσικες δημιουργιες, και αυτες με τη σειρα τους δραστηριοποιουνται υπερβολικα, αποτελεσμα του οποιου ειναι επιπλοκες μεσα στα εργα της δημιουργιας που θα ειναι λιγο η πολυ σοβαρες, αναλογα με την παρανομη καταστροφη εκεινου που δημιουργησε ο Θεος για το σκοπο της ωριμανσης του πνευματικου. Αφου αν και η διαλυση της καθε μορφης ειναι συμφωνη με το θεικο φυσικο νομο το χρονικο διαστημα καθε μορφης δεν πρεπει να μειωθει αυθαιρετα, παρα μονο οταν τετοια καταστροφη γινεται για το σκοπο της δημιουργιας καινουριων δυνατοτητων εξελιξης οπου το πνευματικο θα εχει αυξημενη ευκαιρια να ενεργησει υπηρετικα, και αν αυτες οι καταστροφες και οι μεταμορφωσεις της παλιας μορφης ειναι πραξη της ανιδιοτελους αγαπης για τον πλησιον, αρα εκτελουνται για την ευλογια των συνανθρωπων.
Τετοια διαλυση η καταστροφη της παλιας μορφης ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου και δεν μπορει πια να γινει λογος για προωρη ελευθερωση του πνευματικου. Αφου μεσω της βουλησης του ανθρωπου δημιουργουνται καινουριες εξωτερικες μορφες που δεν ειναι ασκοπες, και στο πνευματικο μεσα τις παρουσιαζονται καινουρια καθηκοντα μεσω των οποιων η αναπτυξη του θα προχωρησει. Αρα το πνευματικο ειναι αφθαρτο αλλο οχι ορατο στον ανθρωπο. Το ορατο ομως μπορει μεν να διαλυθει και μπορει να αποσυντεθει η παλια μορφη, προρκειται ομως επισης για δυναμη του Θεου που δεν διαλυεται αλλα μονο αποσυρεται προσωρινα, ωσπου το θελημα του Θεου να την εχει αναμορφωσει σε μια διαφορετικη, ορατη στον ανθρωπο μορφη.
Προκειται για παντα καινουριες πραξεις δημιουργιας που εχουν ως αφορμη την αγαπη του Θεου, για να βοηθηθει το πνευματικο να φτασει στην τελειοτητα, και αδιακοπο γιγνεσθε και περασμα ειναι το ορατο σημαδι μιας συνεχους αναπτυξης προς τα πανω, ωσπου το πνευματικο μπορει να ζωογονησει την τελευταια μορφη, το ανθρωπινο σωμα, η οποια μπορει να του αποφερει την οριστικη απελευθερωση οσο η ελευθερη θεληση του τη χρησιμοποιει σωστα, αρα εκτελει εθελοντικα το υπηρετικο του καθηκον στη γη, για το οποιο του προσφερονται αφθονες ευκαιριες. . . Αμην
Το δέσιμο του αντιπάλου του Θεού. . .
Κατάχρηση της εξουσίας. . .
Η εξουσια του Θεου ειναι απεριοριστη και εκτεινεται και στο βασιλειο εκεινου που ειναι ο εχθρος Του. Κι εκεινος ο πνευματικος κοσμος Του ειναι υποτελης, και παρολα αυτα παρεχει μεγαλη ελευθερια στον αντιπαλο Του μην αφαιρωντας του την εξουσια πανω στην ψυχη του ανθρωπου, αλλα μονο μεχρι ενα συγκεκριμενο οριο. Ο ανθρωπος δεν ειναι εκτεθημενος απροστατευτος στην εξουσια του κακου αφου μπορει να του αντιτασσει τη θεληση και την αγαπη του, και τοτε ο αντιπαλος του Θεου ειναι εντελως ανισχυρος. Και ο Θεος συμπαραστεκεται στον ανθρωπο με καθε τροπο οσο ο ανθρωπος απευθυνεται σε Εκεινον για βοηθεια. Αλλα ο αντιπαλος θα κρατησει την εξουσια πανω στον ανθρωπο οσο αυτος του τη δινει μονος του.
Ο Θεος ομως το επιτρεπει αυτο γιατι ο ανθρωπος πρεπει μονος του να γινει δραστηριος αν θελει να γινει τελειος. Πρεπει να του ειναι ανοιχτοι και οι δρομοι προς τα πανω και προς τα κατω. Πρεπει απο μονος του να αποφυγει το κακο και να επιδιωξει το καλο. Για αυτο το λογο το κακο επισης πρεπει να μπορεσει να τον επηρεασει και δεν μπορει για αυτο να εξοριστει εντελως απο τον κοσμο. Αλλα οσο η βουληση του ανθρωπου ειναι παρα πολυ αδυναμη και ο ανθρωπος δεν ζητα τη συμπαραστασητου Θεου εκδιδεται μονος του στην εξουσια του κακου, και ο αντιπαλος τη χρησιμοποιει με τον τροπο ωστε προσπαθει να εκτοπησει ολοκληρωτικα τον Θεο, ωστε προσπαθει να αιχμαλωτισει ολο το οντοδες και να ειναι δραστηριος με εναν τροπο που θα προκαλεσει τον Θεο να αντιταχτει την εξουσια Του και να νικησει τον εχθρο Του για μεγαλο χρονικο διαστημα, να τον δεσει, δηλ. να του αφαιρεσει την εξουσια του.
Αφου σε Εκεινον υποτασσεται ολοκληρο το πνευματικο βασιλειο, και πρεπει να υποκυπτει στο θελημα και στην εξουσια Του και αυτο που δεν Του υποτασσεται εθελοντικα. Και οταν εχει ερθει ο καιρος θα του αφαιρεθει ολη η εξουσια. Η εχθροτητα του αποτελειται απο το να χωριζει το πνευματικο απο τον Θεο, να το απομακρυνει επ απειρο και να το αιχμαλωτιζει. Ωστοσο το πνευματικο πρεπει με ελευθερη θεληση να επιδιωξει τον Θεο αν θελει να παει κοντα Του. Δεν εξαναγκαζεται ουτε απο τον Θεο, ουτε μπορει ο αντιπαλος του Θεου να το οδηγησει κοντα του αναγκαστικα, αλλα και οι δυο δυναμεις προσπαθουν να το κερδισουν για τον εαυτο τους, μονο με αντιθετα μεσα. . .
Και ο αντιπαλος του Θεου πηρε και την αδεια να επηρεαζει το οντοδες, την ψυχη του ανθρωπου, αλλα παντα με την προυποθεση ο ανθρωπος να εχει γνωση για την αιωνια Θεοτητα και για τη δραση και την ενεργεια Της και αρα να μπορεσει να αποφασισει ελευθερα για μια απο τις δυο δυναμεις, για το καλο η το κακο. . . Μολις ομως ο αντιπαλος του Θεου κανει καταχρηση αυτης της αδειας καθ οσον θελησει να αφαιρεσει απο την ανθρωποτητα τις γνωσεις για τον Θεο και την ενεργεια Του η απεριοριστη εξουσια του Θεου θα μπει σε δραση, και θα του παρει ολοκληρη την εξουσια για ενα χρονικο διαστημα, για να ειναι ανεμποδιστο το πνευματικο που επιδιωκει τον Θεο, για να μπορεσει δηλ. να επιστρεψει σε Εκεινον απο τον Οποιο αρχικα ξεκινησε.
Η εξουσια του Θεου ειναι απεριοριστη, και ας απλωσει ο αντιπαλος την εξουσια του και δηθεν πετυχαινει, αυτη η δυναμη πρωτο του δοθηκε απο τον Θεο, και Αυτος μπορει να του την παρει οπως και οποτε θελει. Μονο μια θεληση κυριαρχει στον ουρανο και στη γη, και αυτη κυριαρχει με πληρη σοφια και αγαπη. . . Η εξουσια ομως που εκφραζεται αντιτασσοντας στη σοφια και στην αγαπη δεν ειναι ποτε θεικη και αρα ειναι χωρις διαρκεια. . . Πρεπει να υποκυψει μπροστα στον Υψηλοτατο οσο Αυτος απαιτει την υποταγη, οσο κακομεταχειριζεται η ελευθερια της θελησης με εναν τροπο που υπερβαινει την αρμοδιοτητα. . . οσο ο αντιπαλος του Θεου λαμβανει μετρα εναντια στον Ιδιο και θελει να παρασυρει ολοκληρο το πνευματικο. . . Τοτε ο Θεος θα τον κανει να νιωσει την εξουσια Του, θα τον δεσει και θα τον εξουδετερωσει για μεγαλο διαστημα. . . Αμην
Το μυστικό της αιώνιας αγάπης. . .
Αυτο ειναι το μυστικο της αιωνιας αγαπης οτι ειναι βασικο στοιχειο, οτι ειναι δυναμη και επομενως θεικη αρχεγονη ουσια, αρα και η θεικη ουσια προσωποποιημενη. Ειναι κατα καποιον τροπο κατι υλικο σε πνευματικη μορφη, αρα η ουσια ενος Οντος Που μπορει να συλλογιστει μονο ως καθαρο πνευμα και αρα δεν κατεχει την αγαπη ως χαρακτηριστικο αλλα ειναι καθαρη αγαπη. Για τον ακομα υλιστικο ανθρωπο αυτο ειναι αφανταστο και ασυλληπτο και αρα ειναι για αυτο ενα μυστικο ωσπου να εχει μετατραπει ο ιδιος σε αγαπη, ωσπου μεσω της μεταμορφωσης του θα νιωσει τον εαυτο του πλημμυρισμενος απο ενα ρευμα δυναμης που θα τον σηκωσει και θα τον δεσει αορατα στην Ιδια την αιωνια Αγαπη, ωσπου μεσα στην ενεργεια αγαπης θα αισθανθει εντονα δεμενος με τον Θεο. Τοτε δεν θα του αποκαλυφθει ακομα το μυστικο της αιωνιας αγαπης μεν, αλλα η ουσια της αιωνιας Θεοτητας θα παρει σιγα σιγα συγκεκριμενη μορφη. . . ο ανθρωπος θα αναγνωρισει οτι η αγαπη ειναι αχωριστη απο τον Θεο, οτι ολα οσα υπαρχουν ξεκινουν απο εκεινη, οτι επομενως ο ορατος και ο αορατος κοσμος ειναι μονο εκφρασεις αυτης της τεραστιας αγαπης. . . οτι δηλ. η αγαπη ειναι καθ εαυτη μια δυναμη η επιδραση της οποιας ειναι απεριοριστη. Αρα η αγαπη θα θεωρηθει ως η ουσια της αιωνιας Θεοτητας, γιατι δεν μπορει κανεις να Τη φανταστει χωρις την αγαπη. . .
Μονο ο ανθρωπος που διαμορφωνει τον εαυτο του σε αγαπη θα αποκτησει μια ιδεα που προσεγγιζει την αληθεια με το να βλεπει τοτε τον Θεο μεσα σε ολα οσα προηλθαν απο τη δυναμη αγαπης Του και να αναγνωριζει τον Δημιουργο μεσα στα δημιουργηματα Του. Αφου τα τελευταια θα μενουν παντα προιοντα της αρχεγονης δυναμης, και η αρχεγονη δυναμη ειναι η αγαπη, αρα ο Ιδιος ο Θεος. Και για αυτο τα δημιουργηματα επισης πρεπει να ειναι αφθαρτα αφου ο Θεος δεν μπορει να καταστρεψει τον Εαυτο Του.
Και πρεπει τα δημιουργηματα να σχετιζονται στενοτατα με τον Δημιουργο, γιατι μια δυναμη δεν ειναι διαιρετη, η θεικη αγαπη ομως ως η αρχεγονη ουσια της καθε δημιουργιας πρεπει να θεωρηθει μια δυναμη. . . την αιωνια Θεοτητα, η οποια συνεπως ειναι στην ουσια της παρουσα οπου ειναι ορατο ενα εργο δημιουργιας. Αγαπη, δυναμη, δημιουργια ειναι παντα το ιδιο. . . μια ακτινοβολια εκεινου που ειναι η αρχεγονη ουσια της αιωνιας Θεοτητας, που δεν στερευει ποτε. Ο Θεος ειναι συναμα δυναμη και οντοτητα, ειναι ο Ιδιος η αγαπη και ακτινοβολει αγαπη, ειναι ενα Πνευμα απο των αιωνα των αιωνων Που γινεται υλικο ως αγαπη, ως δυναμη που εμφανιζεται, αλλιως το Πνευμα του Θεου δεν θα μπορουσε να γινει αισθητο ποτε.
Προκειται εδω για ενα μυστικο που θα μεινει συγκαλυμμενο για τον ανθρωπο μεχρι τη μεταμορφωση του, αν και του αποκαλυπτεται μεσω της ατερμονης αγαπης του Θεου. . . Αλλα ο ανθρωπος καθ εαυτος δεν θα το κατανοησει ωσπου να μην εχει μετατραπει σε αγαπη ο ιδιος. . . Αμην
Λάθος θέληση. . .
Επέμβαση του Θεού. . .
Ο Θεος δεν σταματα τη θεληση των ανθρωπων, αλλα σταματα τις πραξεις τους οσο το θεωρει αναγκη. Και για αυτο οι ανθρωποι ενεργουν με εναν τροπο που αντιφασκει εντελως στη θεικη ταξη. Και ο Θεος δεν τους εμποδιζει γιατι θα πρεπει να καταλαβουν μονοι τους τα αποτελεσματα της μην υποταγης της σκεψης και των πραξεων τους στον Θεο. Και ο,τι κανουν το κανουν απο μονοι τους, χωρις επαφη με τον Θεο, απο την αισθηση της δικης τους δυναμης και απο την πεποιθηση οτι η σκεψη τους ειναι σωστη οταν χρησιμοποιουν τη δυναμη τους για να λαβουν μετρα εναντιον του αδυναμου. Προκειται εδω για σκεψη και πραξεις που δεν ανταποκρινονται στις εντολες της αγαπης προς τον Θεο και τον πλησιον, και συνεπως ο ανθρωπος παραβαινει τη θεικη ταξη.
Δεν του περικοπτεται η ελευθερια της θελησης του, δεν εμποδιζονται οι πραξεις του, για να καταλαβει απο τα αποτελεσματα μονος του ο ανθρωπος οτι εκανε λαθος, για να αλλαξει μονος του τη σκεψη του και να υποταχτει στην εντολη της αγαπης προς τον Θεο και τον πλησιον. Και για αυτο η θεληση μπορει να απλωθει απεριοριστα, μπορει να προκαλεσει πραξεις που προσεγγιζουν το σατανικο χωρις να φιμωθει απο τον Θεο, μπορει να εκφραστει σε λαθος κατευθυνση και να πετυχει καταστρεπτικες επιπτωσεις χωρις ο Θεος να διευθυνει με τη βια αυτη τη θεληση στον σωστο δρομο. Ωστοσο ενα οριο το βαζει ο Θεος στις δρασεις των ανθρωπων, και μαλιστα τοτε που ο Ιδιος παραλειπεται εντελως, δηλ. οταν οι ανθρωποι δουλευουν μονο με την αντιπαλη στον Θεο δυναμη, οταν την εισακουν και αρα ανατρεπουν τη θεικη ταξη, που ειναι η συντηρηση ολων των δημιουργημενων πραγματων η η διαλυση με σκοπο την υπηρετικη δραστηριοτητα.
Τοτε ο Θεος θα τους σταματησει, αναλογα με το βαθμο της διαφθορας που αποδεικνυουν οι πραξεις της ανθρωποτητας. Αλλα τοτε θα χτυπηθουν οδυνηρα και οι ανθρωποι που δεν ειναι ενοχοι μπροστα στον Θεο, που αναγνωριζουν τον Θεο και προσπαθουν να ζουν συμφωνα με την ταξη του. Αλλα σε εκεινους θα ειναι κατανοητο πως επεμβαινει ο Θεος και πως δειχνει την εξουσια Του. Θα αποδεχτουναφοσιωμενοι οσα τους επιβαλλονται για χαρη των συνανθρωπων που θα πρεπει να χτυπηθουν ορατα και αισθητα για να μετατραπουν εθελοντικα.
Ωστοσο ο Θεος θα αφησει στους ανθρωπους την ελευθερη θεληση οσο δεν θα τους παρει την επιγεια ζωη. Θα πρεπει μονοι τους να δραστηριοποιησουν τη θεληση τους, και ευτυχισμενος θα ειναι οποιος τοτε θα χρησιμοποιησει σωστα αυτη τη θεληση, οποιος θα τη χρησιμοποιησει για εργα αγαπης για τον πλησιον, οποιος θα προσεξει τη θεικη ταξη και θα ψαξει την επαφη με τον Θεο, γιατι για εκεινον η επεμβαση του Θεου θα εχει γινει ευλογια για την ψυχη του. Ομως ειναι ματαιη καθε σχετικη υποδειξη οπου οι ανθρωποι εχουν γινει τοσο σκληροι ωστε σκεφτονται μονο τον εαυτο τους και την ευημερια τους και για αυτο κανουν καταχρηση της δυναμης τους. Η βουληση εκεινων ειναι ακαμπτη, ο ανθρωπος δεν ειναι επιδεκτικος για καμια εξηγηση, και για αυτο δεν δισταζει να κανει οτιδηποτε, παρολο που οι πραξεις του φανερωνουν αναντιρρητα την επιρροη του Σατανα.
Οι ανθρωποι θα ειναι ικανοι για πραξεις που θα θεσουν σε κινδυνο ψυχη και σωμα του συνανθρωπου, και για αυτο ο Θεος θα εκφραστει οχι δενοντας τη θεληση τους μεν αλλα εμποδιζοντας το αποτελεσμα της θελησης τους. . . αντιτασσοντας το θελημα Του στη θεληση των ανθρωπων, και αυτο θα σημανει εργο καταστροφης φοβερης διαστασης. Αφου η αγαπη και η δικαιοσυνη Του δεν ανεχονται να καταστραφει ο αδυναμος και να κυριεψει ο δυνατος οσα δεν δικαιουται. Επιπλεον η αγαπη Του δεν ανεχεται να υποδουλωθουν οι ψυχες των ανθρωπων και να κινδυνευσουν να υποκυψουν στον πριγκιπα του κατω κοσμου. Και για αυτο ο Θεος θα αφησει να ακουστει η φωνη Του και θα καλεσει τους ανθρωπους για να ερθουν στα λογικα τους και να Τον επιδιωξουν, για να βαλουν τερμα στην προθεση τους να καταστρεψουν ολα οσα ειναι αδυνατα και να υψωθουν πανω τους. . . Αμην
Τελευταία μέσα. . .
Επανειλημμένη πορεία στη γη. . .
Ο Θεος στην αγαπη και υπομονη Του παρειχε στο πνευματικο παρα πολυ μεγαλο χρονικο διαστημα για τη λυτρωση, το οποιο θα παραηταν αρκετο για την οριστικη επιστροφη του πνευματικου σε Εκεινον αν ο ανθρωπος στο τελευταιο σταδιο το εκμεταλλευοταν οπως ειναι το καθηκον του. Το οτι αποτυχαινει, το οτι δεν θεωρει σημαντικη την αναπτυξη της ψυχης του και ζει μονο για την επιγεια ζωη ειναι η απολυτως ελευθερη θεληση του, και αρα θα πρεπει ο ανθρωπος και να επωμιστει τις συνεπειες. Δεν θα μπορεσει να αποβαλει τα δεσμα της υλης απο πανω του αλλα θα πρεπει να παραμεινει μεσα της για ακομα ενα ασυλληπτα μεγαλο χρονικο διαστημα, γιατι ο ιδιος τη λαχταρουσε στη γη.
Αυτο ειναι απεριγραπτα βασανιστικο χρονικο διαστημα για το πνευματικο, που στην αρχη μπορουσε να κινειται σε πληρη ελευθερια και ηδη επρεπε να διανυσει μια φορα αυτη τη βασανιστικη πορεια αναπτυξης, για να την αρχισει τωρα εκ νεου. . . Ειναι τοσο βασανιστικη κατασταση ωστε ο Θεος ακομα πριν την αποβιωση, πριν το τελος αυτης της λυτρωτικης περιοδου του δινει καθε δυνατοτητα να λυτρωθει πριν ερθει το τελος. Και χρησιμοποιει το πιο αποτελεσματικο μεσο, χωριζει τους ανθρωπους με τη βια απο την υλη για να τους κανει ευκολο να τη ξεπερασουν. Τους παιρνει την κατοχη και τους τοποθετει στον κοσμο εντελως ελαφρους, ετσι ωστε θα ηταν τοτε ευκολο για τον ανθρωπο να αποστραφει απο την υλη και να επιδιωξει μονο πνευματικα αγαθα.
Ειναι ομως ο ανθρωπος την εσχατη εποχη τοσο βαθια ριζομενος στην υλη ωστε θα επιδιωξει ολο και περισσοτερο να αποκτησει ξανα γηινα αγαθα και ωστε θα τα λαχταρα ακομα περισσοτερο απο πριν. Και αρα θα παρει αυτο που επιθυμει. . . Ο ιδιος θα ενσαρκωθει μεσα στην υλη και θα του αφαιρεθει η ελευθερια βουλησης του για ατελειωτους καιρους. . . Αλλα ο ανθρωπος δεν εισακουει καμια τετοια εξηγηση, και για αυτο δεν μπορει να βοηθηθει γιατι δεν μπορει να πιστεψει και δεν θελει να πιστεψει. Η αναμνηση δεν μπορει να του δοθει αφου τοτε η αναπτυξη θα ηταν κατα καποιον τροπο εξαναγκαστικη οσο ηξερε ο ανθρωπος για τα βασανα της περασμενης επιγειας του ζωης και αυτο θα τον παρακινουσε να αλλαξει ολοκληρωτικα τη σκεψη και την πραξη του.
Πρεπει ομως απολυτη ελευθερια βουλησης να κατορθωσει αυτη την αλλαγη, αλλιως θα ηταν χωρις αξια μπροστα στον Θεο. Και για αυτο ο Θεος ακομα εφαρμοζει ολα τα μεσα, επιτρεπει να ειναι η εσχατη εποχη γεματη δυστυχια για καθε ανθρωπο για να σκοτωσει μεσα του τη λαχταρα για τον υλικο κοσμο, για να οδηγησει το βλεμμα του στο πνευματικο βασιλειο, μακρια απο την υλη και κοντα στον Θεο. . . Και για αυτο επιτρεπει τη τρομερη δυστυχια την οποια εχει προκαλεσει ανθρωπινη θεληση, γιατι αυτη μπορει να συμβαλλει στο να πνιξει ο ανθρωπος τη γηινη λαχταρα και με την λαχταρα για τον Θεο να σημειωσει υψηλοτατες πνευματικες επιτυχιες. Και για αυτο τα βασανα και η δυστυχια θα αυξανονται οσο πιο κοντα ειναι το τελος. . .
Θα τους παρθει στους ανθρωπους ο,τι τους ειναι ποθητο, θα πρεπει να δωσουν τα παντα για να μπορεσουν να λαβουν πνευματικα αγαθα, οσο αυτα θα τους μεταδοθουν απο τους αγγελιοφορους του Θεου με εντολη Του. . . Αλλα ποτε δεν θιγεται η ελευθερη βουληση, και για αυτο η σοδεια δεν θα ειναι μεγαλη. Αλλα η αγαπη του Θεου εφαρμοζει καθε μεσο για να βοηθησει ακομα το αλυτρωτο πνευματικο πριν να εχει ερθει η τελευταια ωρα, για να το γλυτωσει απο μια επανειλημμενη ενσαρκωση στη γη, η οποια ειναι παρα πολυ βασανιστικη. . . Αμην
Η αγάπη είναι το καλύτερο όπλο κατά του κακού. . .
Το πιο ισχυρο οπλο του ανθρωπου εναντιον ολου του κακου ειναι η αγαπη. . . Οποιος εχει την αγαπη σε εκεινον ο Θεος ο Ιδιος του συμπαραστεκεται γιατι Αυτος ειναι μεσα του, και στην εξουσια Του πραγματι πρεπει να υποκυψουν τα παντα. Και το κακο η φευγει απο αυτο το οπλο η νικειται. Αφου η αγαπη ειναι ο πιο ισχυρος εχθρος του, στο οποιο δεν μπορει να αντισταθει. Η αγαπη υποδουλωνει ο,τι εχει επαφη μαζι της οσο δεν αποφευγει φανερα την αγαπη. Και για αυτο η αγαπη θα ειναι παντα το καλυτερο οπλο για τον ανθρωπο, για αυτο θα αγωνιζεται παντα επιτυχως και δεν θα χρειαζεται να φοβαται οσο μπαινει στη μαχη με αυτο το οπλο. . .
Αυτο θα πρεπει να το λαμβανουν υποψη οι ανθρωποι σε ολες τις περιστασεις της ζωης, σε καθε διενεξη και προπαντος την εποχη του τελευταιου αγωνα, οπου οι ανθρωποι θα παρουν μετρα ακομα και εναντια στην αγαπη. Αφου ο αντιπαλος του Θεου θα επιμεινει ιδιαιτερα στο να κατακρατηθει η ενεργεια αγαπης και αρα να γινει ανεφικτη. Θα καθορισει τους ανθρωπους να θεσπισουν εντολες που θα εχουν κατασταλτικο αποτελεσμα στη δραστηριοτητα αγαπης, την οποια απαιτει ο Θεος. Δεν θα διστασει να κηρυσσει αδικο μεσω ανθρωπων αυτο που ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου, θα απαιτησει αστοργια οπου ο Θεος απαιτει ενεργεια στην αγαπη, γιατι μονο τοτε θα μπορεσει να νικησει τους ανθρωπους που αυτοι δεν χρησιμοποιουν πια το οπλο της αγαπης.
Και αυτο σημαινει μεγαλο κινδυνο για την ανθρωπινη ψυχη, ο οποιος πρεπει να αντιμετωπιστει με πληρη συνειδηση. Και για αυτο ο Θεος υπενθυμιζει τους ανθρωπους σε αδιακοπη ενεργεια αγαπης, τους παρουσιαζει την ευλογια τετοιας και τη δυναμη την οποια αντλει ο ανθρωπος οσο ειναι δραστηριος στην αγαπη ασταματητα. Δεν πρεπει να τον σταματησουν κοσμικες διαταξεις, και πρεπει παντα και αποκλειστικα να κανει ο,τι η καρδια του λεει να κανει, αφου χωρις την αγαπη θα βυθιστει μεσα στο σκοταδι, και ο εχθρος θα εχει πετυχει το στοχο του. . .
Η αγαπη ειναι θεικη, και οποιος παραμενει στην αγαπη κουβαλα μεσα του τον Θεο και δεν θα χρειαζεται να φοβαται καμια δυναμη, οσο και αν τον απειλησει. Οποιος παραμενει στην αγαπη το εσωτατο ειναι του προβαλλει αντισταση στις προθεσεις του κοσμου, ο οποιος κυβερνειται απο τον αντιπαλο του Θεου. Και κανεις δεν μπορει να τσακισει αυτη την αντισταση, αφου η δυναμη του αντιπαλου ειναι μικρη και δεν ισοδυναμει με τη δυναμη της αγαπης. Δεν πρεπει να εξοριστει η αγαπη γιατι αυτο σημαινει την πληρη καταστροφη. Μονο οποιος αγαπα θα ζησει, η αστοργια ομως αναποφευκτα προκαλει το θανατο της ψυχης. Και αυτος ειναι ο στοχος του αντιπαλου να ριξει μεσα στο σκοταδι ολο το πνευματικο που επιδιωκει το φως. Ωστοσο οποιος ζει στην αγαπη απεναντι σε εκεινον ο αντιπαλος θα ειναι ανισχυρος, και οποιος ζει στην αγαπη θα πρεπει επισης να ακτινοβολει την αγαπη στον διπλανο του για να καταλαβει αυτος τη δυναμη της αγαπης και την επιδιωξει και ο ιδιος ασκωντας την αγαπη οπου του προσφερεται η ευκαιρια. Μονο οποιος εχει διαμορφωθει σε αγαπη θα ειναι δυνατος στην ερχομενη εποχη. Τιποτα δεν θα τον τρομαξει, θα προσπαθησει να ισορροπησει καθε επιθεση με την αγαπη, και θα χτισει γυρω του εναν τοιχο το οποιο δεν θα μπορεσει να γκρεμισει κανεις.
Η αγαπη ειναι το πιο ισχυρο παραγον στη γη, ειναι το κλειδι για τη σοφια, ειναι η γεφυρα προς τη μετεπειτα ζωη, ειναι η εγγυηση για την αγαπη του Θεου, και αρα σημαινει φως και δυναμη, και οι δυο ειναι ζωη. . . η ικαντοτηα του οντος να ειναι δραστηριο γεματο σοφια μεχρι τον αιωνα των απαντα. Μονο η αγαπη οδηγει σε αυτο το στοχο, μονο η αγαπη επιστρεφει στο πνευματικο μεσα στον ανθρωπο την αρχεγονη κατασταση, μονο η αγαπη τον οδηγει πιο κοντα στον Θεο, και για αυτο η αγαπη ποτε δεν πρεπει να εξοντωθει. Και ποτε δεν πρεπει να υποκυψουν οι ανθρωποι στις διαταξεις που καταπιεζουν τη δραστηριοτητα αγαπης και που για αυτο ειναι παντα εργο εκεινου που ως αντιπαλος του Θεου στερειται οποιασδηποτε αγαπης και για αυτο το λογο την πολεμα . . . Αμην
3188 (11.7.1944)
Προϋποθέσεις για την εκπαιδευτική δραστηριότητα. . .
Πρεπει να ζητηθει συνειδητα το χαρισμα να διδασκει ο ανθρωπος ως υπηρετης του Θεου, και με τον τροπο αυτο ο ανθρωπος εκφραζει την προθυμια να εργαστει για τον Θεο και με εντολη Του. Αφου για να μπορεσει να ασκησει το επαγγελμα του διδασκοντος πρεπει να εκπαιδευτει πρωτο ο ιδιος, πρεπει να υποδεχτει πρωτο ο ιδιος ο,τι θα πρεπει να διδασκει. Πρεπει να του μεταδοθουν νοητικα αγαθα που θα τον κανουν ικανο να διδασκει. Πρεπει να ειναι ικανος να σκεφτεται ευστροφα και λογικα, και αυτο θελει εκπαιδευση που μπορει να γινει μονο απο τον Ιδιο τον Θεο η απο τους πνευματικους Του αγγελιοφορους. Και σε αυτο πρεπει να προθυμοποιηθει ο ανθρωπος, πρεπει να ενεργοποιησει τη θεληση του και να κανει τακτικα μαθηματα ωσπου να εχει αποκτησει εναν βαθμο γνωσεων που θα ειναι επαρκης για να εκπαιδευσει με τη σειρα του τους συνανθρωπους, να διαψευσει αντιρρησεις, να διορθωσει πλανες και αρα να διαδωσει την καθαρη αληθεια απο τον Θεο.
Οποιος προσφερεται στον Θεο για αυτο το αξιωμα, οποιος ειναι προθυμος να υπηρετησει Εκεινον και τους συνανθρωπους θα αναληφθει μαλιστα απο τον Θεο γιατι ειναι παρα πολυ αναγκαιο να οδηγηθουν οι ανθρωποι στην αληθεια και γιατι μονο λογοι ανθρωποι ειναι ικανοι να κινητοποιησουν τετοια θεληση να υποδεχτουν νοητικα μαθηματα ωσπου οι ιδιοι θα κατεχουν σαφες γνωσεις. Αφου αυτοι πρεπει να εχουν ισχυρη πιστη, πρεπει χωρις ορους να αποδεχτουν ο,τι τους προσφερεται, πρεπει προπαντος να πιστεψουν πως ενα απευθειας δασκαλεμα απο τον Θεο ειναι δυνατον, αλλιως δεν θα αφουγκραζονταν την εσωτερικη φωνη που τους αποκαλυπτεται. . .
Πρεπει να πιστεψουν στην ενεργεια του πνευματος μεσα στον ανθρωπο, αλλιως αυτο δεν μπορει να ειναι δραστηριο. Και πρεπει ακουραστα να δουλευουν στον εαυτο τους για να αυξανουν την ικανοτητα να ακουν την εσωτερικη φωνη. Πρεπει να κανουν ολα οσα απαιτει ισχυρη θεληση, για να γινουν ικανοι να αξιοποιησουν οσα τους προσφερονται, αφου το χαρισμα να εμφανιστουν ως δασκαλοι ειναι τωρα η συνεπεια της ισχυρης τους θελησης, την οποια ευλογει και αμειβει ο Θεος εκπαιδευοντας τον ανθρωπο ετσι ωστε θα μπορεσει να εκτελεσει τα καθηκοντα του ως εκπαιδευτης οταν ειναι αναγκη να κηρυχτει το Ευαγγελιο στους συνανθρωπους.
Αφου ο Θεος θελει μεσω των πιστων Του υπηρετων στη γη να διοχετευει το λογο Του στον κοσμο, θελει να ενημερωνει ολους τους ανθρωπους, και μαλιστα μεσω ανθρωπων που ελαβαν τις γνωσεις απο τον Ιδιο κι επομενως μπορουν τωρα να εκτελεσουν σωστα την αποστολη τους για την ευλογια της ανθρωποτητας που αναζητα την αληθεια και επιτρεπει ευχαριστως και χωρις αντισταση να εκπαιδευτει. Αφου απο τον τροπο με τον οποιο προσφερεται ενα δωρο χαρης θα καταλαβουν οι ανθρωποι απο που ξεκινησε, και αναλογη θα ειναι και η προθυμια τους να αποδεχτουν η να απορριψουν οσα τους προσφερθηκαν. Και για αυτο ο Θεος εχει αναγκη υπηρετες στη γη που προθυμοποιουνται σε αυτο, και σε εκεινους τους μεταδιδει δυναμη και χαρη, τους διδασκει και διοχετευει το λογο Του στη γη, διαφωτιζει το πνευμα τους ωστε καταλαβαινουν ο,τι τους προσφερεται και μπορουν εξισου κατανοητο να το μεταδωσουν στους συνανθρωπους κι ετσι διαδιδεται η αληθεια στη γη οπως ειναι το θελημα του Θεου. . . Αμην
Η δύναμη της θεικής αγάπης. . .
Η φύση του Θεού. . .
Οσο πιο εντυπωσιακα παρουσιαζεται στον ανθρωπο η δυναμη της αγαπης, τοσο πιο ευκολα θα κατανοησει και τη φυση της αιωνιας Θεοτητας, αφου θα ειναι τοτε η επιδιωξη του να δοκιμασει εκεινη τη δυναμη, θα ασκει παντα την αγαπη, και συνεπως θα πλημμυριστει απο την αιωνια δυναμη αγαπης. Οπου ομως η αγαπη του Θεου μπορει να γινει δραστηρια εκει δεν θα ειναι μακρια η σοφια, εκει οι γνωσεις θα πλησιασουν των ανθρωπο, θα οδηγηθει στην επιγνωση, και η φυση του Θεου επισης θα του ειναι πιο κατανοητη, αν και στη γη δεν θα καταλαβει ποτε το εσχατο, αν και δεν θα μπορεσει ποτε να εξιχνιασει τη φυση του Θεου σε ολο το βαθος της.
Αλλα θα εμβαθυνει σε τετοιο βαθμο που θα καταλαβει τον Θεο ως την αρχεγονη δυναμη που ειναι δραστηρια παντου στο συμπαν και που εκφραζεται μονο στην αγαπη. Αφου ολα τα δημιουργηματα και ολα οσα συμβαινουν στο επιγειο και στο πνευματικο βασιλειο βασιζονται στην αγαπη Του. Αρα η αγαπη ειναι η αρχεγονη δυναμη που εκδηλωνεται φανερα στον ανθρωπο που μεταμορφωνεται ο ιδιος σε αγαπη κι ετσι συναπτει αισθητη επαφη με την αρχεγονη δυναμη. Μονο ο ανθρωπος που εχει αγαπη μεσα του το καταλαβαινει αυτο, μονο αυτος ο ανθρωπος νιωθει στον εαυτο του τη δυναμη της αγαπης, και μονο αυτος ο ανθρωπος θα μπει επισης στο σταδιο της ακτινοβολιας δυναμης, αφου η δυναμη αγαπης του Θεου ρεει κοντα του και τον κανει φορεα της δυναμης, ο οποιος τοτε θα μπορεσει και να μοιραζει ο,τι λαμβανει.
Ο Θεος ειναι η αγαπη, μεσα στον Θεο τα παντα εχουν την εκβαση και το τελος τους γιατι ξεκινησαν απο τη δυναμη της αγαπης και πρεπει να γυρισουν παλι πισω σε Εκεινον. Οσο ο ανθρωπος ειναι χωρις αγαπη ειναι και χωρις δυναμη, ειναι τοσο ανομοιος με τη φυση της αιωνιας Θεοτητας ωστε δεν εχει πια επαφη μαζι Της, ωστε το ρευμα δυναμης που ξεκινα απο τον Θεο δεν τον αγγιζει και αυτο σημαινει πνευματικο θανατο για το ον, αφου μονο οπου ειναι δυναμη ειναι και ζωη. Αν παρουσιαστει στον ανθρωπο η αγαπη ως λυτρωτικη αρχη, ως πηγη δυναμης, ως αμεση ακτινοβολια του Θεου, που ειναι η ιδια η αγαπη, μπορει δυναμει της δυναμης της θελησης του να ανοιχθει σε αυτο το ρευμα με το να γινεται ο ιδιος δραστηριος στην αγαπη και με αυτον τον τροπο να ελκυει τον Θεο κοντα του, την ακτινοβολια αγαπης Του Οποιου θα μπορεσει τοτε να νιωσει ως αισθημα δυναμης που θα τον κανει ευτυχισμενο και που θα τον προωθησει σε ολο και καινουρια ενεργεια αγαπης, για την οποια θα τον κανει και ικανο.
Αυτη η συνειδητοποιηση της δυναμης ειναι και η αφυπνιση στη ζωη του πνευματος, αφου μολις ο ανθρωπος εχει λαβει τη δυναμη απο τον Θεο μια φορα, δηλ. την εχει νιωσει, η επιδιωξη του θα ειναι η συνεχης παραλαβη της, γιατι τωρα η προηγουμενη κατασταση αδυναμιας του φαινεται ανυποφορη και δεν θελει να πεσει πισω μεσα της. Και η λαχταρα για την αγαπη του Θεου, για τη δυναμη Του θα του ειναι εγγυηση για το οτι δεν θα μεινει με αδια χερια. Αφου ο Θεος παρεχει τη δυναμη της αγαπη στον καθενα που θελει να Τον πλησιασει, αφου αυτη η λαχταρα ηδη αποδειχνει την αγαπη για Εκεινον. Και με τη λαχταρα για τον Θεο ο ανθρωπος θα δινει αγαπη σε ολα οσα τον περιβαλλουν, θα ασκει την αγαπη για τον πλησιον εντελως ανιδιοτελως, αφου αυτη ειναι η δυναμη της θεικης αγαπης οτι διαμορφωνει σε αγαπη εκεινον που δεν κλεινει τον εαυτο του μπροστα της μεσω της θελησης του.
Η ουσια του Θεου ειναι η αγαπη. Φανερωνεται σε οσους δεν Του προβαλλουν αντισταση και δινει σε οσους υποκυπτουν τη θεληση τους σε Εκεινον. Τους αμειβει την αγαπη τους για Εκεινον μεσω πλουσιοτατων γνωσεων, αφου τους μυει στην αληθεια και τους διοχετευει τα παντα με κατανοητο τροπο ωστε μπορουν να ωριμασουν στην επιγνωση, ωστε μπορουν να κατανοησουν τη φυση της αιωνιας Θεοτητας και ωστε ολο και πιο εντατικα θα Την επιδιωξουν εκτελωντας ασταματητα εργα αγαπης. . . Αφου ο Θεος ο Ιδιος τοτε ενεργει μεσα τους οσο ασκουνται στην αγαπη, ο Θεος ο Ιδιος θα κατοικησει μεσα σε εκεινον που εχει διαμορφωσει την καρδια του ετσι ωστε εχει γινει αγαπη. Ειναι συνδεμενος αχωριστα με τον Θεο, Που ειναι η ιδια η αγαπη, γιατι μεταμορφωθηκε σε αγαπη, γιατι μπηκε ξανα στην αρχεγονη κατασταση, γιατι γυρισε σε Εκεινον απο τον Οποιο ξεκινησε. . . Αμην
Η αλήθεια των εμπνευσμένων μηνυμάτων. . .
Μεταδόσεις από πνευματικά όντα. . .
(η μεταφραση αυτη παρθηκε απο: ηττπ://ωωω.βερτηα−δυδδε.ινφο/δοωνλοαδ/ινδεξ.ητμ ελληνικα: "Νεα Γη", σελ. 41−45)
Ο ανθρωπος διαθετει την ικανοτητα να κρινει, και την ικανοτητα αυτη οφειλει να τη χρησιμοποιει. Αποτελει δικαιωμα αλλα επισης καθηκον του να παρατηρει οσα σημβαινουν γυρω του και να παιρνει αντιστοιχα θεση υπερ η κατα, γιατι αλλιως αφηνει αναξιοποιητο το χαρισμα της νοησης, και αυτο ειναι αρνητικο για την ψυχη του, η οποια οφειλει να ωριμασει σε ολους ανεξαιρετα τους τομεις. Ενας ευσυνειδητος ελεγχος ειναι που δινει στον ανθρωπο το δικαιωμα να εκφρασει μια κριση αλλα και αποτελει την απαραιτητη προυποθεση για να κρινει. Ο ευσυνειδητος ελεγχος του δινει επισης τη δυνατοτητα να καταληξει σε μια καλοζυγισμενη, δικαιη κριση. Γιατι ετσι δηλωνει τη θεληση του να κανει κτημα του την αληθεια και χαρη σε αυτη τη θεληση, που ειναι παντα ευλογημενη, του χαριζεται η γνωστικη ικανοτητα, οποτε μπορει να κρινει σωστα και δικαια.
Οποιος ειναι εντελως απροκαταληπτος δεν θα αργησει να αναγνωρισει απο τι πνευμα προερχονται αυτα που καποιοι επιδιωκουν να τον πεισουν οτι ειναι η αληθεια. Αυτος θα το αισθανθει ενδομυχα εκει που αλλοι χρειαζονται να χρησιμοποιησουν το μυαλο τους για να φτασουν στο ιδιο συμπερασμα. Διοτι τοτε ειναι η φωνη της καρδιας η οποια διδασκει αυτον τον ανθρωπο και αρα τον προειδοποιει οταν φτασει μια αναληθεια στο αυτι του. Παραλληλα δε τον βοηθαει να αναγνωρισει πιο ειναι το σωστο, το οποιο θα προωθησει την ψυχικη του ωριμανση.
Ειναι ευκολο να αναγνωρισει κανεις την αληθεια μιας εμπνευσμενης αποκαληψης απο το γεγονος οτι κρυβει θεικη σοφια. Οι αποκαλυψεις αυτες πρεπει να εχουν ενα περιεχομενο το οποιο υπερεχει κατα πολυ σε σχεση με την ανθρωπινη σκεψη. Συνεπως πρεπει να περιεχουν συνοπτικα γνωσεις που να αποδιδουν ζωντανα το Ειναι της αιωνιας Θεοτητας αφηνοντας να φανει η αγαπη, η σοφια και η παντοδυναμια του Θεου, δηλ. να εχουν βαθυ περιεχομενο μεν, σαφηνεια στη δομη δε. Οι παρουσιαζομενες διδασκαλιες πρεπει να μαρτυρουν μια υψηλη γνωση του διδασκοντα, αλλα παραλληλα να ειναι ετσι διατυπωμενες που να μπορει να τις καταλαβει ο καθε καλοπροαιρετος ανθρωπος.
Αντιθετα οι μεταδοσεις που προερχονται απο πνευματικα οντα τις πιο πολλες φορες δεν εχουν να επιδειξουν βαθυτητα γνωσης ουτε περιεχουν σοφιες οι οποιες αυξανουν την ανθρωπινη κατανοηση διοτι αποτελουν επιμερους αποσπασματα απο τα οποια λειπει η συνολικη εποπτεια. Ωστοσο εαν βοηθουν τους ανθρωπους να γινουν καλυτεροι, μπορει κανεις να δεχθει οτι το πνευμα απο το οποιο προερχονται τεινει προς τον Θεο, απλα δεν εχει φτασει ακομα σε εκεινο το βαθμο φωτος που του επιτρεπει να διδασκει κατα εντολη Του. Παρολα αυτα, επειδη θελει να μεταδωσει τις γνωσεις του, χρησιμοποιει για τουτο το σκοπο ως διαμεσα ανθρωπους που ειναι προθυμοι να γινουν αβουλα οργανα αγνωστων δυναμεων. Ο δε Θεος απο την πλευρα Του δεν το εμποδιζει επειδη οι ιδιοι αυτοι ανθρωποι αποφευγουν απο μονοι τους την ευθεια οδο, δηλ. το δρομο που οδηγει απευθειας σε Εκεινον. Με αλλα λογια δεν απευθυνονται σε Αυτον παρακαλωντας Τον να τους χαρισει την ενεργεια του Πνευματος Του, η οποια ενεργεια τους παρεχει τη μεγαλυτερη εξασφαλιση οτι δεν διατρεχουν πλεον τον κινδυνο να τους διδαξουν πνευματα που σφαλλουν.
Για να λαβει καποιος την αληθεια απο τον Θεο απαιτειται να εχει ισχυρη θεληση και οχι να παραιτειται απο αυτην. Γιατι τοτε ο κινδυνος ειναι οτι μπορουν καλλιστα να την ιδιοποιηθουν ξενα οντα, τα οποια θελουν για εγωιστικους λογους να επιβαλλουν τις γνωσεις τους, χωρις να εχουν απο τον Θεο την εξουσιοδοτηση να διδασκουν. Για αυτα τα οντα ειναι πολυ ευπροσδεκτη μια τετοια ευκαιρια να μεταδωσουν τις ελλειπεις ακομη γνωσεις τους στους αδαεις ανθρωπους. Βεβαια, εαν αυτοι εχουν τη βουληση να ζουν εναρμονισμενοι με το θελημα του Θεου, εμποδιζουν τετοια πνευματικα οντα απο το να τους μεταδιδουν τις εσφαλμενες ιδεες τους.
Εαν ομως ο ιδιος ανθρωπος εχει προσκολληθει σε μια δικη του πλανη, τοτε τα οντα αυτα θα συλλαβουν τη λανθασμενη σκεψη του και θα του την επιστρεψουν, αφου πρωτα την εμπλουτισουν και την αναπτυξουν σε εκταση. Κατα καποιο τροπο δηλ. χρησιμοποιουν την ανθρωπινη σκεψη σαν υποβαθρο, πανω στο οποιο στη συνεχεια αναπτυσσουν τις δικες τους αντιληψεις. Ετσι με τη μεθοδο αυτη προκυπτουν τελικα εσφαλμενες διδασκαλιες, ο δε ανθρωπος οχι μονο δεν αναγνωριζει τα λαθη απο τα οποια βριθουν, αλλα επιπλεον υποστηριζει ενθερμα οτι προκειται για αληθεια εκ των ανω, αν και προηλθαν απο τη δικη του σκεψη και θεληση. Γιατι ειναι ο ιδιος ο ανθρωπος που δινει την αφορμη για αυτες τις διδασκαλιες, αφενος επειδη ειναι τετοια η θεληση του και η σκεψη του και αφετερου επειδη παραδιδει τη βουληση του σε ξενα οντα. Διοτι οποιος παραιτειται απο τη βουληση του αφηνει ελευθερη προσβαση σε καθε πνευμα που θελει να την εκμεταλλευθει.
Οι νομοι του πνευματικου βασιλειου ειναι καθορισμενοι και γινονται γνωστοι στους ανθρωπους με καθαρη και σαφη μορφη, μεσω της χαρισματικης ενεργειας του Πνευματος, μεσω δηλ. του εσωτερικου Λογου. Οταν καποιος λοιπον προσπαθει εξω απο το πλαισιο αυτης της νομιμοτητας να διεισδυσει σε μια περιοχη η οποια κανονικα ειναι απροσιτη για αυτον, τοτε θα πρεπει να λογαριαζει επισης οτι δεν θα του προσφερθει απαραιτητα η αληθεια, παρολο που η προσωπικη του αναζητηση του Θεου μειωνει τον κινδυνο να πεσει θυμα κακοβουλων οντων. Εγγυηση οτι θα λαβει την απολυτη αληθεια του δινεται μονο εαν αφου θεσει απο μονος του τον εαυτο του υπο το θειο Νομο εχει τη θεληση να την προσλαβει δια της εσωτερικης οδου, μεσω του πνευματικου σπινθηρα που εχει μεσα του, ο οποιος οντος μερος του Θεου δεν προκειται ποτε να τον διδαξει λανθασμενα.
Οι ανθρωποι οφειλουν να ερθουν σε απευθειας επαφη με τον Ιδιο τον Θεο. Πρεπει να Τον παρακαλεσουν να τους δωσει την αληθεια και τη φωτηση του πνευματος τους και υστερα να περιμενουν με εμπιστοσυνη να εκπληρωθουν οι παρακλησεις τους. Τοτε ο Θεος θα τους διδαξει μεσω απεσταλμενων Του η και αμεσα, μεσω του εσωτερικου Λογου. Αλλα οι διδασκαλιες και απο τις δυο πλευρες, δηλ. ειτε απο την πλευρα του Θεου ειτε απο την πλευρα αλλων διδασκοντων, πρεπει να συμφωνουν μεταξυ τους. Αλλιως πρεπει να αμφισβητηθει η θεικη προελευση δων διδασκαλιων της δευτερης πλευρας, αφου οι αληθινα απεσταλμενοι του Θεου δεν διδασκουν αλλο απο ο,τι Εκεινος, δεδομενου οτι πληρουν ανα πασα στιγμη το δικο Του μονο θελημα.
Οταν καποιος προσευχηθει θερμα στον Θεο εκφραζοντας τη θεληση του να λαβει απο Εκεινον απευθειας την αληθεια και σε απολυτα ευσυνειδητη κατασταση [σ.τ.μ. δηλ. οχι σε κατασταση τρανς] ειναι βεβαιο τοτε οτι ο Θεος θα του χαρισει την ενεργεια του Πνευματος Του. Ετσι δεν εχει αναγκη για να λαβει την αληθεια να προσφυγει σε ενα συνανθρωπο του ο οποιος παραιτειται της προσωπικης του βουλησης και προσφερεται σαν διαμεσο, δηλ. σαν αβουλο φερεφωνο, σε υπερκοσμιες οντοτητες για να τον διδαξουν. Διοτι εχει τη δυνατοτητα να διδαχθει απευθειας απο τον Θεο η απο τις φωτεινες οντοτητες Του που επικοινωνουν νοερα μεσω των σκεψεων με τον καθενα, φτανει αυτος να αφεθει στην επενεργεια τους. Ο καθενας οφειλει να ασκηθει στο να αφουγκραζεται συνειδητα στο εσωτερικο του για να μπορει να ακουσει τη φωνη του Θεου ανα πασα στιγμη. Οι διδασκαλιες που του δινονται μεσω των σκεψεων ειναι πολυ μεγαλυτερης αξιας, για το λογο οτι προσφερουν πολυ βαθια γνωση σε εκεινον που την επιθυμει και τη ζηταει ταπεινα απο τον Θεο. Αλλωστε οταν ο Θεος επικοινωνει με εναν ανθρωπο μεσα απο φωτεινες πνευματικες οντοτητες, τοτε και κεινες θα του αποκαλυψουν τις ιδιες γνωσεις με αυτες που παρεχονται σε ενα θεοπνευστο ανθρωπο μεσω του εσωτερικου Λογου. Ποτε δεν προκειται να αντιφασκουν οι θεικης προελευσης αποκαλυψεις μεταξυ τους.
Το γνωρισμα οτι καποιος εχει μια θεικη αποστολη, ειναι ακριβως οτι αυξανει σε γνωση την οποια μπορει επισης να μεταδωσει με κατανοητο τροπο. Ετσι μπορει σαν μαθητης του Ιησου να διαδωσει τη διδασκαλια Του, κηρυσσοντας στους συνανθρωπους του την αγαπη, τοσο στη διδασκαλια οσο κυριως και στην πραξη, αφου αλλιως δεν μπορει να λαβει ουτε ο ιδιος την αληθεια. Διοτι πρεπει καποιος να εφαρμοζει εμπρακτα την αγαπη για να λαβει την αληθεια απο τον Θεο. Για αυτο την αληθεια θα τη βρισκει παντα κανεις εκει που υπαρχει εμπρακτη αγαπη, επειδη τοτε μονο μπορει ο Ιδιος ο Θεος να ενεργησει μεσα στον ανθρωπο κι αυτη ειναι η εγγυηση οτι προσφερεται τελειως αγνη αληθεια. . . Αμην
Η αλήθεια των εμπνευσμένων μεταδόσεων. . .
Μεταδόσεις από πνευματικά όντα. . .
Ειναι κρυμμενα στην επιστημη οσα αποκαλυπτει το Πνευμα του Θεου, και για αυτο τα αγαθα του Πνευματος δεν μπορουν να παραληφτουν με σχολικο τροπο παρα μονο οταν ο ανθρωπος ζητα την ενεργεια του Πνευματος και Αυτο του εκδηλωθει μεσω εκεινων που εχουν την εντολη απο τον Θεο να εκπαιδευουν στη γη, στους οποιους ανατεθηκε ο Θεος τη διαδοση των πνευματικων αγαθων τα οποια ελαβαν απευθειας απο Εκεινον. Αλλα απο αυτο προκυπτει οτι ολη η αληθεια εχει την εκβαση της στον Θεο, οτι δεν μπορει να προσφερθει στους ανθρωπους με κανεναν αλλο τροπο, οτι δηλ. ο καθενας που θελει να στεκεται στην αληθεια πρεπει αμεσα η εμμεσα να διδαχθει απο το Πνευμα του Θεου. Απο αυτο προκυπτει επιπλεον πως η καθε πηγη πρεπει πρωτο να εξεταστει σχετικα με την αρχη της πριν να αναγνωριστει και πριν να μπορεσει ο ανθρωπος να αντλησει απο αυτην.
Πρεπει να εξακριβωθει αναμφιβολα η ενεργεια του Θεου για να μπορεσει να υποστηριχθει ενα μεταδοσμενο μηνυμα ως καθαρη αληθεια. Αν αυτη η αρχη δεν εχει τεκμηριωθει, τοτε οι γνωσεις θα μπορεσουν να αναγνωριστουν μονο αν συμφωνουν απολυτως με το λογο του Θεου, τον οποιο ο Ιδιος διοχετευει αμεσα στη γη μεσω του εσωτερικου λογου. Αφου η καθαρη αληθεια δεν μπορει ποτε να ερχεται απο εξω, πρεπει απο τον Ιδιο τον Θεο να βαλθει μεσα στην καρδια εκεινου που την επιθυμει εντονα και που παρακαλει τον Θεο ταπεινα να του δωσει επιγνωση. Πρεπει να εχει γεννηθει απο τον ιδιο, δηλ. πρεπει να εκδηλωθει ο πνευματικος σπινθηρας μεσα στον ανθρωπο, ο οποιος δεν μπορει να κανει λαθος γιατι ειναι μεριδιο του Πνευματος του Θεου, Που ειναι ο Ιδιος η αληθεια.
Και αρα υπαρχει ενα ακριβες γνωρισμα στο οποιο πρεπει να βασιζεται παντα η εξεταση πνευματικων αγαθων, αφου παντοτε και παντου ο Θεος διοχετευε στη γη το λογο Του, το οποιο παρεχεται σε εκεινους που ειλικρινα ζητουν την αληθεια. Ξανα και ξανα αναζητοντες οδηγουνται στο δρομο ωστε μπορουν να λαβουν γνωση του λογου του Θεου που διοχετευτηκε απευθειας στη γη, τον οποιο θα πρεπει τοτε και να τον εξετασουν οπως ολα τα αλλα που τους προσφερονται ως πνευματικα αγαθα. Και οποιος σοβαρα επιδιωκει την αληθεια θα τον αναγνωρισει μαλιστα ως λογο του Θεου, γιατι ο λογος μιλα απο μονος του, γιατι αγγιζει την καρδια του και ζωντανευει εντονα την πιστη του και τον πιεζει να τον αποδεχτει ως ενεργεια του Θεου.
Σπανια ομως οι αναζητοντες παιρνουν τον απευθειας δρομο στον Θεο, σπανια η πιστη τους ειναι τοσο δυνατη ωστε να τον επικαλεστουν για φωτιση του πνευματος, για την ικανοτητα να αναγνωρισουν την αληθεια. Και για αυτο οι ανθρωποι παιρνουν τοσους πολλους αλλους δρομους, οι οποιοι μαλλον εχουν το ιδιο στοχο, δηλ. οι ανθρωποι εχουν τη θεληση να αναγνωρισουν το σωστο αλλα παραλειπουν να επικαλεστουν τον Θεο ως τον δοτη της αληθειας για να τους συμπαρασταθει και να τους οδηγησει. Και αν το κανουν δεν περιμενουν να δουν με ποιον τροπο ο Θεος θελει να τους μεταδωσει την απαντηση Του αλλα προσπαθουν μονοι τους να διεισδυσουν στο πνευματικο βασιλειο μην προσεχοντας νομους τους οποιους δοθηκε ο Θεος. . . μην αφουγκραζοντας συνειδητα αλλα πιστευοντας πως θα μπορεσουν ασυνειδητα να λαβουν την απαντηση. Το αποτελεσμα ομως τετοιας συμπεριφορας ειναι οτι ωριμα και ανωριμα πνευματικα οντα μπορουν να εκφραστουν στα οποια τετοια εκφραση δεν εχει απαγορευτει απο τον Θεο.
Κι εξαρταται απο τη θεληση του ανθρωπου ποια οντα θα χρησιμοποιησουν για μηνυματα πνευματικου ειδους τη θεληση που τους προσφερεται. Συχνα δεν προκειται για συνειδητη προθεση των πνευματικων οντων να παραπλανησουν τον ανθρωπο αλλα φταιει η δικη τους αγνοια. Αλλα για αυτα τα οντα το να κυριευσουν μια αδυνατη θεληση σημαινει ευπροσδεκτη ευκαιρια να μπορεσουν να μεταδωσουν τις ελλιπεις γνωσεις τους στους ανθρωπους, αφου αυτα τα οντα στον αλλο κοσμο δεν εχουν ακομα αδεια διδασκαλιας. Οσο ενα ωριμο ον που εχει γνωσεις εκφραστει με τετοιον τροπο θα ενημερωσει τους ανθρωπους μονο για την ενεργεια του Πνευματος, θα τους μεταδωσει την αληθεια, η οποια θα πρεπει να εχει τον σκοπο να εκπαιδευσει τους ανθρωπους σχετικα με την απευθειας παραλαβη του θεικου λογου, με τα δασκαλεματα Του μεσω του Πνευματος Του. Ωστοσο δεν θα εμποδισει να πλησιασουν τους ανθρωπους και αλλα οντα, οσο οι ανθρωποι δεν ακολουθουν της ενημερωσεις για να φτασουν στην καθαρη αληθεια.
Αφου οι ανθρωποι θελουν μονο να ακουσουν χωρις να ειναι δραστηριοι οι ιδιοι. Δεν πληρουν τους ορους υπο τους οποιους προσφερεται η αληθεια, και συνεπως πρεπει να περιμενουν να πεσουν θυμα σε οντα που βρισκονται στην πλανη, αν και ο Θεος σεβεται την επιθυμια για αληθεια του καθενος, για να μην παθει ζημια στην ψυχη του εκεινος ο ανθρωπος που λαχταρα βαθια τον Θεο και στον οποιο μαλιστα θα δοθει αναλογα με αυτη τη λαχταρα. Οπου ομως πολλοι ανθρωποι ειναι μαζεμενοι δεν υπαρχει η ιδια επιδιωξη κι επιθυμια για την αληθεια, και αναλογα θα ειναι και τα οντα που θα εκφραστουν, τα οποια θα λαβουν υποψη τον καθε ανθρωπο και θα θελησουν να επιβαλουν τη δικη τους σκεψη σε εκεινους που εχουν τον ιδιο βαθμο ωριμοτητας και δινουν την ιδια κατευθυνση στις σκεψεις τους. Αφου η θεληση του καθε ανθρωπου καθοριζει και τα οντα που θα τον πλησιασουν.
Και οι μεταδοσεις που φτανουν στη γη απο αυτα τα οντα μεσω ενος ανθρωπου που παραιτειται απο τη θεληση του μπορουν επισης να περιεχουν λαθη γιατι το ον που δινει δεν στεκεται ακομα πληρως στην αληθεια και θελει ομως να ειναι δραστηριο, το οποιο τοτε του γινεται δυνατον μεσω του ανθρωπου που παραιτειται απο τη θεληση του και μεσω του βαθμου ωριμοτητας των ακροατων που και παλι μεσω της διανοητηκης τους στασης, μεσω του βαθμου της επιθυμιας τους για αληθεια καθοριζουν και το ειδος των μεταδοσωεν. Οσο εκεινοι δεν μπορουν να ελευθερωθουν απο τις λανθασμενες αποψεις, τοτε ξανα και ξανα θα επιμενουν να τους πλησιασουν οντα που εχουν τις ιδιες ελλιπεις η λανθασμενες γνωσεις, αφου αυτα ψαχνουν αντικειμενα στα οποια να μπορεσουν να μεταδωσουν τα νοητικα τους αγαθα, και παντα η θεληση του ιδιου του ανθρωπου θα ειναι αποφασιστικη για το κατα ποσο θα πορευτει στην αληθεια.
Για αυτο το λογο συνισταται να παρει ο ανθρωπος το μονο ασφαλη δρομο για να φτασει στην αληθεια. . . τη εντονη προσευχη στον Θεο, δηλ. την παρακληση να του διοχετευσει την αληθεια, μια ζωη στην αγαπη και μια ολοκληρωτικη αφοσιωση στη θεικη αγαπη, η οποια μαλιστα θα εισακουσει την προσευχη του. . . Ομως πρεπει τοτε ο ανθρωπος συνειδητα να αφουγκραστει μεσα του, πρεπει επισης να προσεξει τα παντα που θα τον πλησιασουν απο εξω, συναμα ομως πρεπει παντα να επιτρεπει στη φωνη της καρδιας του να μιλησει, η οποια θα τον προειδοποιησει να μην αποδεχτει κατι λαθος και θα τον πιεσει να αποδεχτει οσα θα του διοχετευσει ο Θεος μεσω συνανθρωπων οσο ο ιδιος δεν ειναι ικανος να ακουσει την απευθειας απαντηση απο τον Θεο. Συνεχης εξασκηση ομως θα τον φερει κοντα στο στοχο. . . θα διδαχθει απο μεσα του, απο το πνευμα του, και μαλιστα σε πληρη αληθεια. . .
Επομενως ακομα και λανθασμενες μεταδοσεις απο τον αλλο κοσμο που παραληφτηκαν σε ασυνειδητη κατασταση μπορουν να εχουν αξια καθ οσον παροτρυνουν τον ανθρωπο σε νοητικη δραστηριοτητα, αυξανουν την επιθυμια του για αληθεια και τον προκαλουν να συναψει συνειδητα επαφη με τα φωτεινα οντα, τα οποια τοτε θα του συμπαρασταθουν οσο η θεληση του ειναι καλη. Αλλα θα πρεπει παντα να ισχυει αυτη η εντολη: Εξεταστε τα παντα και κρατηστε τα καλυτερα. . . Αν θελετε να εχετε εγγυηση για την καθαρη αληθεια αφοσιωθειτε εντελως στον Θεο και παρακαλεστε Τον για αυτην, και θα στειλει το Πνευμα Του σε εκεινους που τον παρακαλουν. . .
Και αρα θα σας προσφερθει παντα η δυνατοτητα να αποκομισετε την αληθεια, αλλα εξεταστε αυστηρα τις πηγες, και ακομα πιο αυστηρα αν οι γνωσεις που σας προσφερθηκαν απο διαφορετικες πλευρες διαφωνουν μεταξυ τους. . . Αφου η αληθεια απο τον Θεο πρεπει παντοτε να συμφωνει οπου και αν προσφερθει στους ανθρωπους. Και η καθε διαφορετικη διδασκαλια ειναι αφορμη για να συλλογιστειτε και να ασχοληθειτε νοητικα μαζι της. Και οσο ζητατε τη συμπαρασταση του Θεου θα οδηγησει σωστα τις σκεψεις σας, θα καταλαβετε τι θα μπορεσετε να αποδεχτειτε ως αληθεια και τι να απορριψετε ως πλανη. . . Αμην
Το προσωπείο του αντιπάλου. . .
Οι ανθρωποι επιτρεπουν να γοητευτουν απο το προσωπειο του αντιπαλου και δεν καταλαβαινουν τη μηχανορραφια του. Και για αυτο κερδιζει παντου εδαφος, αφου απο τον Θεο δεν του βαζονται φραγμοι οσο ο ανθρωπος μονος του του δινει εξουσια πανω στη θεληση του. Αυτη την εξουσιαν ομως την εκμεταλλευεται με καθε τροπο παρουσιαζοντας στους ανθρωπους ολο και μεγαλυτερες γοητειες και απατες για να τους παραπλανησει. Οι ανθρωποι μαλλον θα ηταν ικανοι να τον καταλαβουν αν επιδιωκαν το δικαιο και τη δικαιοσυνη. . . Αλλα δεν εχουν καμια προθεση για τετοιαεπιδιωξη, ο καθενας εχει μπορστα στα ματια του μονο τον εαυτο του και το συμφερον του και δεν αναρωτιεται μηπως ο διπλανος εχει το ιδιο δικαιωμα. Ειναι μεσω της φιλαυτιας που ο ανθρωπος εκδιδεται στον εχθρο και η οποια επιπλεον τον κανει τυφλο και ανικανο να καταλαβει την ενεργεια του.
Οσο ομως ο ανθρωπος δεν αμυνθει θα πεσει θυμα σε αυτη τη δυναμη, και η καθε διαυγεια της σκεψης του θα παει χαμενη. Αφου ειναι ο στοχος του αντιπαλου του Θεου να μπερδεψει τη σκεψη ωστε οι ανθρωποι να αποστατησουν ολο και περισσοτερο απο τον Θεο και να μην μπορεσουν πια απο μονοι τους να ξεφυγουν απο την εξουσια του, ετσι ωστε θα λυσσομανησει και θα τους σπρωξει στην καταστροφη, και θα βρει λιγη αντισταση αφου μονο η ανθρωπινη θεληση ειναι αποφασιστικη, αυτη ομως ειναι παρα πολυ αδυνατη.
Ο αντιπαλος αντιπροσωπευει τον κοσμο κι επομενως ειναι ο φιλος εκεινων που αγαπουν τον κοσμο. Αυτος ομως ερχεται με προσχημα την ευσεβεια, και για αυτο οι ανθρωποι του επιτρεπουν να τους γοητευσει. Τους προσποιειται το καλο και ομως η ενεργεια του ειναι κακη, αφου παρακινει τους ανθρωπους στην αστοργια, στην ιδιοτελεια, στην επιδιωξη γηινων αγαθων, στην αυξημενη καλοπεραση του κορμιου, και ολα αυτα ειναι οπισθοδρομηση της αναπτυξης της ψυχης, ειναι παραμεληση του πραγματικου σκοπου της επιγειας ζωης, της ωριμανσης της ψυχης. Και οι ανθρωποι δεν το καταλαβαινουν αφου ειναι εξαρτημενοι απο εκεινη τη δυναμη που προσπαθει να τους χωρισει απο τον Θεο.
Αλλα και αυτος ο εχθρος φερνει το ονομα του Θεου πανω στη γλωσσα του, ριχνει στους ωμους του αυτο το παλτακι για να μεινει αγνωριστος, και η μηχανορραφια του πετυχαινει και μαγευει αμετρητους ανθρωπους. Αλλα αλιμονο τους οταν η μηχανορραφια του αποκαλυφθει, οταν πεσει το προσωπειο και φανερωθει το πραγματικο προσωπο. . . Τοτε μονο δυσκολα θα μπορεσουν να ξεφυγουν απο την εξουσια του αφου Τον προδωσαν, Εκεινον Που Μονος Του ειναι κυριος πανω σε ολοκληρη τη δημιουργια, Που μπορει να λυτρωσει τον ανθρωπο η θεληση του οποιου ειναι προθυμη να Του επιτρεψει να λυτρωθει. Αλλα ο δολος του εχθρου πρωτο ειναι να του παρει την πιστη στη βοηθεια του θεικου Λυτρωτη καθως και στην Ιδια τη Θεοτητα. Και οποιοι ειναι τυλφοι στο πνευμα ακολουθουν τη σημαια του και χωριζουν προθυμα τον Σωτηρα των ψυχων τους.
Η ανθρωποτητα ομως δεν καταλαβαινει τη δολοπλοκια της σκοτεινης εξουσιας. Βλεπει φως οπου ειναι βαθυ σκοταδι, αφου και αυτο ειναι μια απατη του Σατανα οτι προσποιειται φως οπου υπαρχει σκοτεινη νυχτα. Και αποφευγουν το αληθινο φως και δεν αποδεχονται τις υπενθυμησεις και τις προειδοποιησεις που φτανουν κοντα τους απο πλευρας των υπηρετων του Θεου. . . Προσκυνουν ενα ειδωλο η εξουσια του οποιου πραγματικα αποτελειται μονο απο το να αποδυναμωνει τη θεληση του ανθρωπου, το οποιο ομως ειναι ανισχυρο οποτε αυτη η θεληση στρεφεται προς τον Θεο. Και σε αυτο θα καταλαβετε αυτο το ειδωλο οτι δεν κανει τιποτα για να ενισχυσει την πιστη μεσα σας σε εναν Θεο γεματο αγαπη, σοφια και παντοδυναμια, οτι μεν φερνει το ονομα του Θεου στο στομα αλλα δεν επιτρεπει να τον προβαλουν μεσω συνειδητης επικλησης, οτι δεν προσεχει την αγαπη και για αυτο ειναι πολυ μακρια απο τον Θεο, την αιωνια αγαπη, και οτι δεν αναγνωριζει τον Ιησου Χριστο, τον θεικο Λυτρωτη και για αυτο ειναι ολοφανερος εχθρος Του, ο οποιος θα δεσει εκ νεου τους ανθρωπους που εχουν αναγκη λυτρωση οσο τον ακολουθησουν και τοποθετηθουν κατω απο τη σημαια του. . . Αμην
3192 (16. k. 18.7.1944)
Η εξέταση πνευματικών αποτελεσμάτων από κοσμικούς επιστήμονες. . .
Κοσμικα αποκτημενες γνωσεις δεν αρκουν για να μπορεσει κανεις να διδασκει στο πνευματικο τομεα. Και για αυτο δεν μπορουν για την εξεταση η την αποσαφηνιση πνευματικων συγγραμματων η αποτελεσματων να καλεστουν ανθρωποι που κατεχουν μονο καθαρα κοσμικες γνωσεις και που μονο εγκεφαλικα θα προσπαθησουν να εξιχνιασουν την αξια των πνευματικων αποτελεσματων. Τετοια διεισδυση θα ειναι παντα ανεπιτυχης γιατι πνευματικες γνωσεις μπορουν να αποκτηστουν μονο με συγκεκριμενες προυποθεσεις. Μια εξεταση χωρις γνωσεις ομως δεν ειναι δυνατη.
Αν ομως απο πλευρας των εξεταστων πληρωνται οι προυποθεσεις, τοτε και παλι οι ιδιες προυποθεσεις θα ειναι ο ορος για εκεινους που ενδιαφερονται για τα αποτελεσματα της εξετασης. Αυτες οι προυποθεσεις ομως ειναι: σοβαρη επιδιωξη του Θεου, της αληθειας και ενος τροπου ζωης συμφωνος με το θεικο θελημα, μιας ζωης στην αγαπη. . . Αλλα τοτε δεν χρειαζεται πια να κανει ερευνα ο ανθρωπος γιατι θα μυηθει στην αληθεια απο τον Ιδιο τον Θεο. . .
Δεν χρειαζεται γηινες γνωσεις και ομως θα εχει πραγματικες γνωσεις, ο πνευματικος τομεας θα του ειναι οικειος και γνωστος, δεν στεκεται σαν ξενος απεναντι του ως κριτικος και ερευνητης αλλα ζει ο ιδιος μεσα σε αυτο το βασιλειο που δεν ανηκει πια στο επιγειο κοσμο αλλα ειναι καθαρα πνευματικο. Οποιος θελει να εξερευνησει το πνευματικο βασιλειο θα μπορεσει να το κανει μονο αν παραδιδεται εντελως στον Θεο και δεν δινει σημασια στον κοσμο. Οποιος ομως με καθαρα ερευνητικο τροπο, με κοσμικη επιδιωξη προσπαθει να εξερευνησει ενα πνευματικο τομεα δεν θα βρει αποτελεσματα. Ο τομεας θα του μεινει ξενος, θα μπορεσει να μαζεψει μονο ηδη υπαρχοντα αποτελεσματα, ποτε ομως δεν θα μπορεσει να δωσει αληθινη εξηγηση γιατι στον ιδιο του λειπει η πεποιθηση, την οποια μπορει να αποκτησει μονο μεσω της σοβαρης επιδιωξης της αληθειας, χωρις τα παραμικρα υλιστικα η γηινα συμφεροντα.
Και για αυτο ο κοσμος δεν θα μπορεσει να προσλαβει εκπαιδευτες που θα εξερευνησουν αποκρυφους τομεις και θα μεταδωσουν τις γνωσεις τους, αφου θα προκειται μονο για νοητικη δραστηριοτητα χωρις να συμμετεχει η καρδια. Πνευματικοι τομεις ομως εξερευνωνται μονο απο το δρομο της καρδιας. Δεν αποκλειεται εντελως ο νους μεν, αλλα οι σκεψεις του διοχετευονται απο την καρδια, και αυτη η δραστηριοτητα της καρδιας προυποθετει μεγαλη αγαπη, την οποια δεν την κατεχει ο καθε κοσμικος ερευνητης.
Αν λοιπον οι ανθρωποι πιστευουν οτι μπορουν με ερευνητικο τροπο να αποκτησουν πληροφοριες για γνωσεις που εχουν την αρχη τους στον Θεο θα πρεπει παντα να υπολογισουν λαθος αποτελεσμα, αφου η θεικη αληθεια, η γνωση για πνευματικα πραγματα δεν ειναι εμπορευμα το οποιο μπορει να αποκτησει ο καθενας που δεν πληρωνει τη σωστη τιμη. . . Ο Θεος πραγματι δεν την αποκρυπτει απο κανεναν ανθρωπο, αλλα πρεπει οπωσδηποτε η επιδιωξη του Θεου, της υψηστης γνωσης, της τελειοτητας να παρακινησει τον ανθρωπο να αποκτησει αυτες τις γνωσεις. Τοτε ομως θα μπορεσουν οι ανθρωποι να σημειωσουν τις υψηλοτερες επιτυχιες οσο θα μεταδωσουν τις αποκτημενες γνωσεις και στους συνανθρωπους με την επιθυμια να τους βοηθησουν να ωριμασουν ψυχικα.
Ο Θεος θα μενει παντοτε ο δοτης της αληθειας, και ο Θεος καταλαβαινει τις καρδιες των ανθρωπων που την επιδιωκουν και μοιραζει τις χαρες Του αναλογα με την αξιοπρεπεια και την επιθυμια. . . Το Πνευμα Του πλησιαζει εκεινους που τον αγαπουν και προσπαθουν να ζουν αναλογα με το θελημα Του. Κι επομενως πρεπει πριν να εκπληρωθουν αυτοι οι οροι πριν να φωτιστει το πνευμα του ανθρωπου και να καταλαβει ξεκαθαρα τις συναρτησεις της αιωνιας Θεοτητας, της δημιουργιας και των πλασματων και να μπορεσει απο αυτη την επιγνωση να συνηγησει γνωσεις τις οποιες θα μπορεσει να υποστηριξει ως αληθεια και να τις μεταδωσεις στους συνανθρωπους του.
Τετοιος ανθρωπος ομως δεν θα ακολουθησει πια επιγειους στοχους. Δεν θα επιδιωξει να αποκτησει γηινες επιτυχιες, τιμη και δοξα η γηινη κατοχη μεσω των γνωσεων του, αλλα θα κανει πνευματικες ερευνες μονο για λογους της καθαρης αληθειας, και αν προσπαθησει να τη μεταδωσει στον συνανθρωπο θα το κανει μονο απο την εσωτερικη ορμη να του δωσει κατι που θα τον κανει ευτυχισμενος και που δεν το εχει ακομα. Εκεινος ομως που κανει ερευνες για κοσμικα συμφεροντα δεν θα φτασει ποτε στη σωστη επιγνωση. . . Το αποτελεσμα του θα μεινει ελλιπες εργο, θα βασιστει σεσκεψεις που ηδη υπηρχαν πριν, θα προσπαθησει εγκεφαλικα να βρει μια συναρτηση και θα σφαλλει οσο δεν εχει τον Θεο ως εκπαιδευτη, ο Οποιος ομως δεν του χαριζει οσον καιρο ο ανθρωπος ανηκει ακομα στον κοσμο. . .
Αφου στο πνευματικο βασιλειο ισχυουν νομοι τους οποιους να παραβαινουν δεν ειναι δυαντον για τα οντα του φωτος, τους οποιους ομως ουτε θελουν να τους παραβουν αφου η θεληση τους συμφωνει εντελως με το θεικο θελημα. Οι νομοι πρεπει να τηρωνται τοσο απο τον δοτη οσο και απο τον ληπτη, κι ενας αυτων των νομων λεει: Δεν μπορει να κατορθωθει τιποτα χωρις, τα παντα ομως μαζι με τον Θεο. . . Ο Θεος ομως ειναι η αγαπη. . . Οποιος επομενως θελει να διδαχθει απο τον Θεο πρεπει να τον επιδιωξει με ολες του τις αισθησεις, και το οτι επιδιωκει κανεις τον Θεο ισοδυναμει με το οτι ειναι δραστηριος στην αγαπη. Ετσι η διεισδυση στην αληθεια, στο πνευματικο βασιλειο, δεν θα ειναι ποτε δυνατον χωρις την αγαπη. . .
Και αν ο κοσμικος ερευνητης δεν ειναι δραστηριος στην αγαπη η σκεψη του δεν μπορει να βρισκεται στην αληθεια γιατι αυτο αντιφασκει στο θεικο νομο, στις απαιτησεις που επιβαλλει ο Θεος στον ανθρωπο και τις οποιες αυτος πρεπει οπωσδηποτε να τις εκπληρωσει πρωτο πριν μπορεσει να του προσφερθει η καθαρη αληθεια. Και ακομα και αν στις ερευνες του συναντα την καθαρη αληθεια, αν εξεταζει τις γνωσεις που εχουν διοχετευτει απο την αγαπη του Θεου σε ανθρωπους συνδεδεμενους με τον Θεο. . . δεν θα τις αναγνωρισει ως αληθεια γιατι η σκεψη του ειναι ακομα θαμπωμενη απο την επιρροη του εχθρου της αληθειας, στον οποιο δινει εξουσια πανω στον εαυτο του μεσω της ελλειψης αγαπης του.
Ο Θεος ειναι η αληθεια, και αυτη μπορει να βρεθει μονο μεσω της αγαπης. Και ας εξερευνησει και ας ψαξει ο ανθρωπος ασταματητα, με νοητικο τροπο δεν θα πετυχει το στοχο και για αυτο θα ειναι εντελως ανικανος να προσφερει στους συνανθρωπους αληθινα αποτελεσματα. Οι αποψεις του δεν θα ειναι πειστικες και θα ειναι αφορμη για αμφιβολιες και διενεξεις οταν οι συνανθρωποι θα θελησουν πραγματικα να παρουν θεση σχετικα. Μαλιστα οι ανθρωποι θα μπορεσουν να βγαλουν συμπερασματα απο ηδη υπαρχοντα πνευματικα αγαθα, ετσι ωστε δεν μπορουν να αρνηθουν ενα πνευματικο βασιλειο, μια ενεργεια των πνευματικων οντων. Αλλα για να διεισδυσουν στο πνευματικο βασιλειο δεν αρκουν αυτες οι γνωσεις αν δεν εχουν εκπληρωθει οι προυποθεσεις που θα επιτρεψουν στην ψυχη του ανθρωπου την εισοδο στο πνευματικο βασιλειο.
Και για αυτο εκεινος ο τομεας δεν θα μπορει ποτε να γινει το αντικειμενο κοσμικων ερευνων, και για κοσμικες ερευνες προκειται σε ο,τι αντιμετωπιζεται χωρις εντονη επαφη με τον Θεο, χωρις ανιδιοτελη ενεργεια αγαπης για να αποκτηει κανεις την αληθεια, για να εξηγησει εναν τομεα ετσι ωστε να ειναι πληρως συνοπτικος για την ανθρωποτητα και να μπορεσει να χτιστει σταθερη διδασκαλια πανω του η οποια θα ειναι τοτε προσβασιμη στην ανθρωποτητα και θα επρεπε να εμπλουτισει τις γνωσεις της. Αυτο δεν θα ειναι ποτε δυνατον, αφου το πνευματικο βασιλειο θα μεινει κλειστο σε εκεινους που δεν ψαχνουν τον Θεο βαθια στην καρδια τους και που αποδειχνουν αυτο μεσω της αγαπης σε Αυτον και στον πλησιον. . . Αμην
3195 (20.-22.7.1944)
Σφαίρες του φωτός. . .
Διαφορετική ένταση του φωτός. . .
Η κατάσταση του παιδιού του Θεού. . .
Στον πνευματικο κοσμο υπαρχουν πολλες βαθμιδες, πολλους βαθμους της μακαριοτητας, που ειναι ευδιακριτα ως ακτινοβολιες φωτος σε πολλες διαφορετικες εντασεις και που ανταποκρινονται στο βαθμο ωριμοτητας των ψυχων. Μολις το ον, η ψυχη εχει μπει στο βασιλειο του φωτος, ευτυχια και μακαριοτητα ειναι το μεριδιο της γιατι μπορει να υποδεχεται την ακτινοβολια δυναμης του Θεου, το οποιο παντα σημαινει μακαριοτητα, ακομα και αν η ψυχη μπορει να λαμβανει μονο σε περιορισμενοβαθμο αναλογα με την ωριμοτητα της. Η μακαριοτητα ομως αυξανεται αναλογα με την ενεργεια αγαπης του οντος, το οποιο παντα σημαινει αυξηση της δυναμης του, δηλ. διαποτιζεται περισσοτερο απο τη θεικη αγαπη.
Και το ον μπορει να ειναι δραστηριο χωρις περιορισμο, βρισκεται σε κατασταση ζωης, ελευθεριας και μονιμης αγαπης χρησιμοποιωντας ασταματητα τη δυναμη απο τον Θεο γιατι η θεικη δυναμη εισρεει συνεχως σε αυτο το ον, και η παραλαβη δυναμης προκαλει βαθια ευτυχια μεσα του. Το ον ομως ειναι τωρα μονιμα δραστηριο, ενεργει με τη σειρα του στην αγαπη, διοχετευοντας τη δυναμη σε αμετρητα οντα και κανοντας τα ευτυχισμενα, προωθωντας την πνευματικη τους εξελιξη και συναμα αναπτυσσοντας τον εαυτο του σε ολο και μεγαλυτερη τελειοτητα, το οποιο και παλι εχει το αποτελεσμα αυξημενης παροχης δυναμης απο τον Θεο. Και οι ακτινες φωτος που περιβαλλουν το ον ειναι ολο και πιο λαμπερες. Δεν υπαρχει περιορισμος στο βασιλειο του φωτος, και σφαιρες του φωτος ειναι οπου τα οντα εχουν φτασει στο βαθμο ωριμοτητας ωστε μπορουν να υποδεχονται μεσα τους τη θεικη ακτινοβολια, ωστε ειναι διαποτισμενα απο τη δυναμη αγαπης Του.
Αφου ομως το πληθος της παραλαβης δυναμης ανταποκρινεται στο βαθμο ωριμοτητας, οι σφαιρες του φωτος εχουν διαφορετικες εντασεις του φωτος, μια και οσο πιο τελειο ειναι ενα ον, τοσο πιο κοντα ειναι στην αιωνια Θεοτητα, η Οποια ως το πρωταρχικο Φως ακτινοβολει ενα αφανταστο πληθος φωτος σε ολο το οντοδες. Αλλα αφου το τελειο πνευματικο δεν εχει κανενα περιορισμο το ον μπορει να πλησιαζει την αιωνια Θεοτητα ολο και περισσοτερο, αρα να προχωρει συνεχεια, μπορει να παραλαβει αμεσα την ακτινοβολια αγαπης και παρολα αυτα δεν ειναι εντελως ενωμενο με τον Θεο οσο δεν εχει φτασει στην κατασταση του παιδιου του Θεου. Διοτι αυτη σημαινει ολοκληρωτικη συγχωνευση με το πρωταρχικο Φως, σημαινει απεριοριστη παραλαβη δυναμης και αρα υψηστη μακαριοτητα.
Καθε ον στο βασιλειο του φωτος ειναι αφανταστα ευτυχισμενο και ωστοσο μπορει να αισθανεται ολο και πιο βαθια ευτυχια οσο περισσοτερο εκφρασει το ιδιο την αγαπη του και με αυτον τον τροπο αυξανει την παραλαβη του φωτος και της δυναμης του. Αλλα το ον που μια φορα στεκεται μεσα στο φως στον αλλο κοσμο δεν ξερει ορια, και αυτη δα η επιγνωση ειναι τοσο παρα πολυ ευχαριστη ωστε το ον μπορει να επιδιωξει ολο και υψηλοτερη τελειοτητα και ωστε η θεικη αγαπη ως ακτινοβολια δυναμης ειναι επισης απεριοριστη. Παντα ομως πρεπει να εκτιμαται διαφορετικα η παραλαβη δυναμης απο τον Θεο απο ο,τι η οριστικη ενοποιηση μαζι Του, η οποια αποφερει στο ον την κατασταση του παιδιου του Θεου, αφου αυτο το ον ειναι ενα με τον Θεο, και η δραστηριοτητα του στο πνευματικο βασιλειο ειναι διαφορετικη απο εκεινη των φωτεινων οντων. Δημιουργουν και διαμορφωνουν εντελως ελευθερα απο μεσα τους και ειναι παρα πολυ ευτυχισμενα γιατι αυτη η δραστηριοτητα απαιτει το πιο ψηλο βαθμο αγαπης και για αυτο αυξανει τη μακαριοτητα τους αμετρητα. . .
Η εισοδος στο βασιλειο του φωτος γινεται μολις η ψυχη εχει φτασει στην ωριμοτητα που επιτρεπει τη διαποτιση με φως. Υπαρχουν ομως αμετρητοι βαθμοι της τελειοτητας και συνεπως και αμετρητες βαθμιδες της μακαριοτητας, και για αυτο η ψυχη μπορει να μπει σε ολο και καινουριες σφαιρες του φωτος που αυξανονται συνεχως. Αφου δεν υπαρχει περιορσιμος για εκεινο που ειναι τελειο. Η ψυχη αιωρειται ολο και πιο ψηλα, πλησιαζει το πρωταρχικο Φως και μολονοτι δεν ειναι εντελως ενα με το πρωταρχικο Φως οσο δεν εχει αποκτησει στη γη το δικαιωμα της καταστασης του παιδιου του Θεου.
Εχει ομως βρει την ενωση με τον Θεο απο τη στιγμη που νιωθει τη διαποτιση απο την αγαπη Του, που ειναι τοσο εξαγνισμενη ωστε μπορει να λαμβανει ακτινες δυναμης και φωτος μεσα της. Αφου απο τοτε εχει και την αιωνια ζωη, μπορει να ειναι δραστηρια, δηλ. να ενεργει στην αγαπη, και μπορει να ανεβει σε αμετρητα υψη, μπορει να παραλαβαινει φως και δυναμη απο τον Θεο και να τα πολλαπλασιαζει μεσω ενωσης με αλλα πνευματικα οντα που εχουν τον ιδιο βαθμο ωριμοτητας, και μπορει να ειναι ασυλληπτα μακαρια.
Αλλα οπως το πληθος φωτος ειναι αφανταστο για τον ανθρωπο στη γη, ετσι επισης δεν υπαρχουν δυνατοτητες συγκρισης για τη μακαριοτητα των οντων που εχουν βρει την εισοδο στις σφαιρες του φωτος. Αφου ο ανθρωπος οσο βρισκεται στη γη ειναι ατελες πλασμα, βλεπει και ακουει μονο με τα ματια και τα αυτια του κορμιου και δεν μπορει να φανταστει τον πνευματικο κοσμο, ο οποιος στερειται οποιασδηποτε υλης, ο οποιος υπαρχει μονο πνευματικα και επομενως μπορει να ειδωθει και να συλληφθει μονο απο το πνευματικο μεσα στον ανθρωπο, απο την ψυχη, αλλα μονο τοτε που η ψυχη εχει φτασει σε συγκεκριμενο βαθμο ωριμοτητας.
Και για αυτο η ανθρωποτητα δεν μπορει να φανταστει το πνευματικο βασιλειο, μπορει μονο να πιστεψει, και μαλιστα μονο τοτε που ειναι προθυμη και επιτρεπει να διδαχθει χωρις εσωτερικη αντισταση. Μπορει ομως να επιδιωκει να πληροφορηθει, και τοτε θα καταλαβει μερικα πραγματα. Αφου τοτε θα αρχισουν να επιδρουν οι πρωτες ακτινες φωτος, και οπως στη γη απο τοτε θα ειναι ευδιακριτη μια σιγανη ωριμανση σχετικα με πνευματικες γνωσεις, με φως, με την καθαρη αληθεια, ετσι αυξανεται και στο αλλο κοσμο η αναπτυξη του οντος. . . γινεται ολο και πιο τελειο, εναρμονιζεται ολο και περισσοτερο με τον Θεο. . . ειναι ασυλληπτα μακαριο. . .
Η κατασταση του παιδιου του Θεου ομως ειναι υψηλοτερος βαθμος της τελειοτητας και περιεχει ατελειωτες ευχαριστησεις. Ειναι το δικαιωμα εκεινων που ηδη στη γη επιδιωκουν τον Θεο με ολες τους τις αισθησεις, που Τον αγαπουν με ολη τους την καρδια και θελουν να Τον υπηρετησουν με την πιο σταθερη αφοσιωση, που επωμιζονται αδυαμαρτηρητα βασανα και γηινη δυστυχια, που προσπαθουν να εκπληρουν το θελημα Του και που ειναι μονιμα δραστηριοι στην αγαπη, μια και προσπαθουν ηδη στη γη να εναρμονιστουν στην αιωνια Θεοτητα, και για αυτο τους πιανει η αγαπη του Θεου και τους διευκολυνει για να βρουν πισω σε Εκεινη. . . Αλλα η μοιρα εκεινων δεν ειναι ευκολη στη γη, πρεπει να δωσουν πολλες εξετασεις, πρεπει να εκτελεσουν καθηκοντα στη γη που απαιτουν μεγαλη δυναμη και σταθερη θεληση να φτασουν στον Θεο. Αλλα αυτες οι ψυχες εχουν στη διαθεση τους την αμετρητη θεικη χαρη ετσι ωστε θα πετυχουν το στοχο οσο μονο το επιδιωξουν. . . Αμην
Η κακή θέληση καθορίζει τα γεγονότα της εποχής. . .
Η προθυμια να κανει το καλο ισχυει σαν επιτελεσμενο εργο οσο ο ανθρωπος εμποδιζεται να το εκτελεσει, και το ιδιο ειναι υπευθυνος ο ανθρωπος για μια κακη πραξη την οποια ηθελε να εκτελεσει ακομα και αν δεν μπορεσε να την εκτελεσει. Αναλογα με το τι σταση θα παρει απεναντι στις πραξεις των συνανθρωπων, αν θα ειναι αρνητικη η καταφατικη, ετσι θα αξιολογηθει η θεληση του, για την οποια καποτε θα πρεπει να λογοδοτησει.
Και για αυτο η σκεψη και η θεληση ολοκληρης της ανθρωποτητας ειναι αποφασιστικες για την ενδεια και τη δυστυχια που περνουν απο τη γη, αφου οσον καιρο οι ανθρωποι δεν ακολουθουν τις θεικες εντολες, τις εντολες της αγαπης για τον Θεο και για τον πλησιον ως γνωμονα για τον τροπο ζωης τους, οσο δεν καταδικαζουν ο,τι καταβιαζει αυτες τις εντολες, η σκεψη τους πρεπει να καταδικαστει τοσο οσο εκεινη των δραστων. Και αναποφευκτα πλησιαζει μια εποχη δυσκολων συνθηκεων ζωης που θα χρησιμοποιηθει ως μεσα μαθητειας απο τον Θεο για να αλλαξει τη σκεψη των ανθρωπων. Αφου η θεληση που εκφραζεται μεσω της σκεψης σημειωνει την κατασταση του πνευματος στην οποια βρισκονται οι ανθρωποι, και αν αυτη ειναι τοσο χαμηλη ωστε υπαρχει μεγαλος κινδυνος ψυχικης καταρρευσης, τοτε πρεπει να εφαρμοστουν μετρα που θα μειωσουν αυτο τον κινδυνο.
Ο ανθρωπος που ζει ο ιδιος στην αγαπη θα καταδικαζει ο,τι παραβαινει την αγαπη. Αν ομως ο ανθρωπος ειναι αστοργος σε ολα τα φρονηματα του, τοτε θα συμφωνησει και με ολες τις πραξεις των συνανθρωπων που ειναι κακες, και θα πρεπει να θεωρηθει εξισου ενοχος σαν να τις εχει εκτελεσει ο ιδιος. Αρα οι ανθρωποι μονοι τους καθοριζουν τα γεγονοτα της εποχης, καθοριζουν τον βαθμο της δυστυχιας που τους επιβαλλεται, καθοριζουν το ειδος των γεγονοτων, γιατι πρεπει να χτυπηθουν ετσι ωστε να μπορεσει να αλλαξει η σκεψη τους. Και οσο πιο σκληροι ειναι, τοσο περισσοτερο χρονο θα πρεπει να υποφερουν και να πιστεψουν στην πνευματικη τους τυφλωση πως υποφερουν αδικα. Και ομως δεν μπορει με κανεναν αλλο τροπο να μετατραπει η σκεψη τους παρα μονο οταν θα νιωσουν στον εαυτο τους ο,τι επιδοκιμαζαν στους συνανθρωπους τους.
Η λαθος σκεψη των ανθρωπων ειναι ριζομενη στην αστοργια, δεν γεννα τιποτα καλο αλλα μονο ασχημες πραξεις, και για αυτο σημαινει παντα πνευματικη οπισθοδρομηση. Μονο η κατανοηση του οτι μονο η κακη βουληση ειναι το αιτιο ολων οσων πληττουν ολοκληρη την ανθρωποτητα μπορει να παρακινησει τους ανθρωπους να αλλαξουν αυτη τη βουληση κι επομενως και να επιδιωξουν πιο δικαιη σκεψη. Και τοτε μονο θα μπορεσει να μειωθει ο βαθμος των βασνανων και της δυστυχιας και να προσφερθει στους ανθρωπους μια ευκολη μοιρα στη γη, αφου η σωστη σκεψη θα εκφραστει με το να ευχηθει ο καθε ανθρωπος στο διπλανο του το ιδιο που διεκδικει για τον εαυτο του. . . Ο ανθρωπος θα συμπεριφερθει στον συνανθρωπο με την αγαπη την οποια απαιτει ο Θεος, κι ετσι θα υποταχτει στις θεικες εντολες. . . Αμην
3199 (25.7.1944)
Η εσωτερική φωνή. . .
Αφουγκραστειτε τη φωνη της καρδιας, θα σας οδηγει σωστα. Η θεληση του ανθρωπου ειναι συχνα αναποφασιστη, και αυτο αποδεικνυει οτι επηρεαζεται απο διαφορετικες πνευματικες δυναμεις που θελουν να τον κερδισουν για τον εαυτο τους. Και τοτε πρεπει ο ανθρωπος να αποφασισει, δεν πρεπει να μεινει διστακτικος αλλα πρεπει να δωσει μια κατευθυνση στη θεληση του, και τοτε θα πρεπει να προσεξει την εσωτερικη φωνη, η οποια θελει να τον συμβουλευσει σχετικα με τη σωστη χρηση της θελησης του. Αυτη η φωνη θα ακουστει τοσο πιο καθαρα οσο περισσοτερο επιδιωκει ο ανθρωπος να πορευτει στο σωστο δρομο. Τοτε τον προειδοποιει σε περιπτωσεις πειρασμου, ενισχυει την αντισταση του, τον υπενθυμιζει και εκδηλωνεται παντα εμπιστα οποτε ο ανθρωπος βρισκεται σε κινδυνο να θελησει να παρει δικους του δρομους που δεν ανταποκρινονται εντελως στο θελημα του Θεου.
Σχεδον μην αισθητα ομως ειναι σε εκεινους που συμπεριφερονται αδιστακτα στη ζωη, που δεν αναρωτιουνται τι ειναι δικαιο και τι αδικο. Και συχνα αποσιωπειται εντελως γιατι ο ανθρωπος δεν αφουγκραζεται και η λεπτη φωνη σκεπαζεται απο τη φωνη του κοσμου. Τοτε ο ανθρωπος κινδυνευει παρα πολυ, πρεπει να αποφασισει μονος του, και θα καθοριστει πολυ περισσοτερο απο αυτο που του ψιθυριζουν οι αντιπαλες στον Θεο δυναμεις, και η πραξη του θα ειναι αναλογη.
Ο ανθρωπος που εχει τη βουληση να ειναι καλος, δηλ. να ζησει αναλογα με το θελημα του Θεου, δεν αφηνεται ποτε χωρις πνευματικη συμπαρασταση, οδηγειται, διευθυνεται η σκεψη του, δηλ. η ελευθερια βουλησης δεν περικοπτεται, αλλα οι σκεψεις τον πλησιαζουν τοσο απτα ωστε πρεπει να τις αποδεχτει οσο δεν τις απορριπτει συνειδητα. Και οταν η θεληση του ειναι αδυνατη οι πνευματικες δυναμεις προσπαθουν ολο και περισσοτερο να του μεταδωσουν τις ιδεες τους, και ο ανθρωπος χρειαζεται μονο να αφουγκραστει μεσα του, χρειαζεται μονο να συνομιλησει σιωπηλα με τον εαυτο του και θα ενημερωθει καθαρα στις σκεψεις του για το τι θα πρεπει να κανει και τι να αποφυγει. Συχνα ομως οι ανθρωποι δεν επιμενουν σε αυτη τη μικρη ενδοσκοπιση, οι σκεψεις τους φευγουν μακρια, ποτε εδω, ποτε εκει, και το αποτελεσμα ειναι μια αναποφασιστικοτητα, ενας δισταγμος και απεναντι στο καλο και απενταντι στο κακο. . . Και για αυτο νουθετειστε ξανα και ξανα να προσεχετε τη φωνη της καρδιας για να ενεργειτε σαφως και αποφασισμενα και να μην ξεφυγετε απο το σωστο δρομο. Μια αναποφασισμενη θεληση ειναι καλος στοχος επιθεσης για τον αντιπαλο του Θεου, αφου τοτε θα αρχισει η εξουσια του πανω της, και ο καθε πειρασμος βαζει τη θεληση μπροστα στην αποφαση υπερ η κατα.
Αν ομως ο ανθρωπος προσεχει την εσωτερικη φωνη δεν θα χρειαστει να αγωνιστει πολυ, θα αντισταθει στον πειρασμο γιατι οι καλες δυναμεις του συμπαραστεκονται οσο τις προσεχει και ακολουθει τις νουθεσιες τους. Τοτε επισης θα αυξηθει η δυναμη του, αφου η θεληση του δινει την αδεια στα φωτεινα οντα να του παρεχουν δυναμη, ενω η ελλειψη θελησης τους εμποδιζει. Αφου δεν του παρεχεται δυναμη στον ανθρωπο παρα τη θεληση του, αν και τα φωτεινα οντα φροντιζουν την ψυχη του ανθρωπου με τη μεγαλυτερη αγαπη. Αλλα και η ενεργεια τους ελεγχεται απο το θεικο νομο, ο οποιος ομως σεβεται πρωτα την ελευθερη βουληση.
Ωστοσο η εσωτερικη φωνη ειναι αισθητη μονο για εκεινον που εθελοντικα αφουγκραζεται στο εσωτερικο του, και για αυτο δεν μπορει ποτε να θεωρηθει εξαναγκασμο αλλα μπορει να ακουστει η και μην, μπορει να ακολουθηθει η και να αφεθει απροσεκτη, αναλογα με τη θεληση του ανθρωπου. Ειναι μονο μια χαμηλη νουθεσια και προειδοποιηση, μια βοηθεια για τον αδυνατο και ενας διευθυντης για τον αδιστακτο, δεν θα υπερασπισει ποτε τη θεση της, αλλα μονο οποιος αφουγκραστει θα την ακουσει. Εκεινος ομως θα οδηγηθει σωστα και θα μπορεσει να διανυσει αμεριμνα τη διαδρομη ζωης του, αφου οσο ακολουθει τη φωνη της καρδιας θα ξερει οτι θα ενεργησει σωστα και θα ζησει συμφωνα με το θελημα του Θεου. . . Αμην
3200 (25. k. 26.7.1944)
Η σωστή σχέση με τον Θεό. . .
Το ποσο σημαντικο ειναι να δημιουργηθει η σωστη σχεση με τον Θεο θα το καταλαβουν οι ανθρωποι οταν ενσκηψει η μεγαλη καταστροφη πανω τους, αφου μονο οι ανθρωποι που σαν τα παιδια θα προσφυγουν στον Πατερα και θα τον επικαλεσουν για βοηθεια θα αντεξουν αυτη τη δυστυχια και ξανα και ξανα θα συνειδητοποιησουν αισθητα τη φροντιδα με την οποια θα τους περιβαλει ο ουρανιος Πατερας. Δεν θα ειναι ποτε εγκατελειμμενοι αφου θα ξερουν οτι θα ειναι παντα κοντα τους ο Ενας Που ειναι γεματος αγαπη και δεν θα αφησει ποτε τα παιδια του χωρις συμπαρασταση.
Πρεπει να δημιουργηθει η σωστη σχεση με τον Θεο για να μπορεσει ο ανθρωπος να προευχηθει σωστα σε Εκεινον, για να βγουν οι φωνες για βοηθεια απο το βαθος της καρδιας και να φτασουν στο αυτι του ουρανιου Πατερα. Αφου οποιος δεν αισθανεται σαν παιδι του Πατερα δεν μπορει να Του μιλα γεματος εμπιστοσυνη, δεν μπορει να παρακαλει σαν παιδι αλλα θα μπορεσει μονο να ψελλισει τυπικη προσευχη χωρις σκεψεις και χωρις εμπιστοσυνη στη βοηθεια. Και τετοια προσευχη δεν θα φτασει σε Εκεινον, προκειται μαλιστα για επικληση φοβου, την οποια ομως δεν την προκαλει η πιστη αλλα μονο η εσχατη αναγκη. Ο Θεος ομως απαιτει την πιστη σε Εκεινον, απαιτει την παιδικη εμπιστοσυνη, δεν θελει να επικαλεστει ως ισχυρος Θεος αλλα ως Πατερας γεματος αγαπη, θελει το παιδι να απλωσει τα χερια στον Πατερα παρακαλωντας Τον, για να μπορεσει Αυτος γεματος αγαπη να το πλησιασει και να το βοηθησει.
Η σωστη σχεση με τον Θεο ειναι το δυνατο σημειο του ανθρωπου αφου ο Πατερας δεν θα αφησει το παιδι Του μεσα στην αναγκη, θα το προστατευει και θα το φροντιζει οπου και να ειναι. Η αγαπη του Πατερα δεν θα αρνηθει ποτε τον εαυτο της σε ενα παιδι, και για αυτο μπορει με εμπιστοσυνη να αναμενει τον ερχομενο καιρο οποιος εχει δημιουργησει τη σχεση του παιδιου με τον Πατερα μεσω της εντονης προσευχης στον Θεο για δυναμη και ισχυ. Και θα τις λαβει εγκαιρα, θα ειναι ικανος να παρουσιασει στον Θεο την αναγκη του και τη αδυναμια του, θα περιμενει τη βοηθεια Του με εμπιστοσυνη, και αυτη την πιστη δεν θα την περιφρονησει ο Θεος, την πιστη του παιδιου στον Πατερα, ο Οποιος εχει και την εξουσια και τη θεληση να το βοηθησει και να αποτρεψει τα προβληματα απο εκεινο. . .
Οσο ο ανθρωπος μπορει να δημιουργησει τη σωστη σχεση με τον Θεο τιποτα δεν θα τον φοβηθει πια, ο,τι και να γινει, αφου η πρωταρχικη σχεση ηταν η πιο εντονη ενωση με τον Θεο, και αυτη η πρωταρχικη σχεση του απεφερε εξουσια και δυναμη, τις οποιες μπορουσε να χρησιμοποιησει με ολη την ελευθερια της θελησης του. Και τη δυναμη απο τον Θεο την εχει στη διαθεση του και τωρα οσο μονο θελει να τη χρησιμοποιησει, οσο τη ζητα μεσω της προσευχης την οποια στελνει στα υψη με τη σωστη σταση απεναντι στον Θεο. Δεν θα χρειαστει να φοβηθει οτι ο Πατερας θα εγκαταλειψει το παιδι Του, και θα μπορεσει να παραλαβει τη δυναμη απο τον Θεο, θα μπορεσει να ξεπερασει την καθε ενδεια και να την αποτρεψει απο τον εαυτο του μεσω της σωστης προσευχης στον Θεο.
Για αυτο επιδιωξτε να κερδισετε την αγαπη του Πατερα, προσπαθηστε ως τα παιδια Του παντα να εκπληρωσετε το θελημα Του, τοτε θα εχετε δημιουργησει τη σωστη σχεση με τον Θεο και η ενδεια της εποχης θα σας αγγιξει μονο ελαφρα αφου η δυναμη σας θα την απωθησει, η δυναμη την οποια θα αποκτησετε απο τη σωστη σχεση με τον Θεο, η δυναμη που σας εισρεει απο τον Θεο, η οποια θα σας ανυψωσει πανω απο την ανθρωπινη αδυναμια σας και θα σας επιτρεψει να αντεξετε τα παντα με ευκολια. . . Αμην
3203 (28.7.1944)
Η πνευματική δραστηριότητα πρέπει να έχει προτεραιότητα απέναντι στη γήινη. . .
Πληρως δραστηριοι πρεπει να ειστε για τη βασιλεια του Θεου. Δεν πρεπει να δωσετε προτεραιοτητα στη γηινη δραστηριοτητα απεναντι στην πνευματικη, αλλα πρεπει παντα να λαβετε υποψη σας οτι θελετε να υπηρετησετε τον Θεο και για αυτο θα πρεπει να εκπληρωσετε πρωτα την εντολη Του πριν να σκεφτειτε τον κοσμο και τις απαιτησεις του. Η καθε ωρα που θα αφοσιωθειτε σε αυτο το πνευματικο καθηκον θα σας αποφερει πιο πλουσια ευλογια απο ο,τι η γηινη δραστηριοτητα σας θα μπορεσει ποτε να σας αποφερει. Σε αυτην ομως θα βρειτε υποστηριξη ετσι ωστε θα καταφερετε και αυτη χωρις δυσκολιες.
Τρεχει ο χρονος, ο πνευματικος αγωνας γινεται ολο και πιο δυσκολος, η γηινη δυστυχια ολο και πιο μεγαλη και οι ανθρωποι εκπεφτουν ολο και περισσοτερο απο τον Θεο και πρεπει να πληροφορηθουν για τις συνεπειες, πρεπει να προειδοποιηθουν, και για αυτο ο Θεος σας καλεσε, για να μιλησετε στη θεση Του, για να ενημερωσετε τους ανθρωπους και να προσπαθησετε να οδηγησετε το βλεμμα τους στο πνευματικο βασιλειο. Και για αυτο πρεπει να ενεργειτε ασταματητα και να μην επιτρεψετε να σας εμποδισει τιποτα, αλλα θα πρεπει παντα να μεινετε σε επαφη με τον Θεο και να λαβετε τις εντολες Του. Δεν πρεπει να φοβηθειτε οτι με αυτον τον τροπο θα παραμελησετε μια αλλη δουλεια, αφου σας συμπαραστεκονται παντα φωτεινα οντα που οδηγουν τη γηινη δουλεια σας και που σας κανουν ικανους να την εκτελεσετε χωρις αντισταση.
Αλλα πνευματικα σας υποστηριζουν ακομα πολυ περισσοτερα, και θα πρεπει παντα να προσεχετε τις σοφες παραινεσεις τους και να μην αντισταθειτε οταν σας ζητουν να κανετε πνευματικες δουλειες ξυπνωντας μεσα σας αστραπιαια αλλες σκεψεις που θα επρεπε να σας παρακινησουν στη πνευματικη δραστηριοτητα. Παραδοθειτε καθημερινα στη φροντιδα του ουρανιου Πατερα και προσεξτε το σε τι σας πιεζει η φωνη της καρδιας. Ξεκολληστε συχνα απο τη γη και απευθυνθειτε μεσω της προσευχης σε Εκεινον οι υπηρετες του Οποιου θελετε να ειστε. . . Πολλαπλασιαστε τη δυναμη σας μεσω παραλαβης του λογου Του, ειτε αμεσως ειτε μεσω μεσολαβησης, αφιερωθειτε στην ενεργεια του, και τοτε να πηγαινετε στη καθημερινη σας δουλεια, και θα ειναι ευλογημενη. . .
Και οσο και αν δουλεψετε και ενεργησετε στη γη, χωρις την ευλογια του Θεου δεν θα πετυχετε τιποτα, ο,τι και να κανετε. Μολις ομως ο Θεος ευλογει τη δραστηριοτητα σας θα σας ειναι ευκολη. Η ευλογια του Θεου ομως σας ειναι εξασφαλισμενη οσο ειστε πρωτο δραστηριοι για τη βασιλεια του Θεου, οσο προταξετε την πνευματικη δουλεια στη γηινη, οσο πρωτο σκεφτειτε την ψυχη σας πριν να δωσετε το δικαιωμα στο κορμι. Ο Θεος σας εχει αναγκη που θελετε να δουλευετε στη γη ως οι υπηρετες Του και σας αναθετει δουλειες η εκτελεση των οποιων ειναι καθηκον σας και εξαρταται απο την ελευθερη βουληση σας. Και πρεπει να παρετε στα σοβαρα αυτο το καθηκον και να μην γινεστε χλιαροι και καθυστερημενοι, αφου η καθε μερα ειναι σημαντικη και μπορει να επιφερει μεγαλη ευλογια για σας και τους συνανθρωπους σας οσο χρησιμοποιηθει πνευματικα σωστα.
Αν ομως δοθει προτεραιοτητα στον κοσμο απεναντι σε αυτη τη δουλεια, τοτε ο χρονος περνα ματαια για τις ψυχες αφου ο,τι γηινο αποκτηθηκε ειναι χωρις αξια για την αιωνιοτητα. Η επιγεια ζωη ομως μπορει να τελειωσει πολυ γρηγορα, και καθε επιγεια επιτυχια ειναι αχρηστη ενοψει του θανατου. Αλλα η πνευματικη δουλεια αποφερει αιωνιες αξιες. . . Και αυτο πρεπει παντα να το λαβετε υποψη οταν ειστε διστακτικοι για το με τι δουλεια να καταπιαστειτε. Χρησιμοποιηστε την καθε ωρα και υπηρετηστε τον Θεο αφοσιωνοντας σε Εκεινον και παραλαβοντας το λογο Του, δουλευοντας για Εκεινον και για τη βασιλεια Του, διδασκοντας τους συνανθρωπους και μιλωντας τους για το θελημα του Θεου. . . Και τοσο η πνευματικη οσο και η γηινη δραστηριοτητα σας θα σας αποφερει την ευλογια του Θεου και θα πετυχετε ο,τι θα αρχισετε. . . Αμην
Ολοκληρωτική μεταμόρφωση επίγεια και πνευματικά. . .
Μελλονται οι μεγαλυτερες αλλαγες τοσο στη γηινη οσο και στην πνευματικη ζωη. Αφου η πνευματικη μεταβολη, η οποια ειναι αναποφευκτη, προυποθετει επισης γηινες ανατροπες καθε ειδους. Αυτο αφορα πρωτα τα φυσικα δημιουργηματα, τα οποια θα δοκιμασουν ολοκληρωτικη μεταμορφωση, γιατι στη τωρινη μορφη δεν αρκουν πια για την ωριμαστικη διαδικασια του πνευματικου. Αφου το πνευματικο που τωρα επιδιωκει την αναπτυξη στα υψη θα πρεπει να διανυσει το δρομο της εξελιξης σε συντομοτερο χρονικο διαστημα απο ο,τι μεχρι τωρα και για αυτο θα εχει αναγκη διαφορετικα περιβληματα μεσα στα οποια θα μπορεσει να υπηρετησει, εστω και στη δεσμευμενη κατασταση. Και αυτη η μεταμορφωση των φυσικων δημιουργηματων θα εχει και ριζικη επιδραση πανω στο ανθρωπινο γενος που ζει στη γη πριν τη μεταμορφωση.
Θα προηγηθουν καιροι οπου θα λειπει καθε ταξη, θα γινει ολοκληρωτικη διαδικασια διαλυσης και σχετικα με οτιδηποτε γηινο. Οι ανθρωποι θα παραβιασουν τη θεικη ταξη, θα δειξουν παρα πολυ δυνατη βουληση προς την καταστροφη, θα υπαρξει ενα χαος που δεν θα μπορεσει να ξεπεραστει, και οι ανθρωποι θα εχουν μονο εγκοσμιο φρονημα εκτος απο πολυ λιγοι που θα μοιραστουν τη θεικη χαρη γιατι θα τη ζητησουν συνειδητα. Και αφου μια παραβαση της θεικης ταξης πρεπει τελικα να οδηγησει στην καταστροφη, απο αυτο γινεται φανερο πως ο,τι υπαρχει θα πρεπει οχι ακριβως να καταστραφει αλλα να μεταμορφωθει για να υπαρξει παλι μια ταξη, η οποια για την εξελιξη του πνευματικου ειναι οπωσδηποτε αναγκη.
Τα φυσικα δημιουργηματα θα αλλαξουν, και μαλιστα συμφωνα με το θελημα του Θεου. . . το πνευματικο που πριν ως ανθρωπος απομακρυνθηκε εντελως απο τον Θεο θα παρει αυτα τα φυσικα δημιουρηματα ως τοποι διαμονης. Και αφου η καινουρια περιοδος λυτρωσης θα εχει πιο συντομο χρονικο διαστημα απο την προηγουμενη τα δημιουργηματα θα εχουν υφη τελειως διαφορετικη απο εκεινη των δημιουργηματων της παλιας γης. . . Θα ειναι κατα καποιον τροπο πιο σκληρα και αρα πιοκαταναγκαστικα, και για το φυλακισμενο μεσα τους πνευματικο αυτο σημαινει πολυ πιο βασανιστικη κατασταση απο ο,τι καθε προηγουμενη πορεια στη γη. Με αυτον τον τροπο η αντιθετη στον Θεο θεληση θα πρεπει να σπαστει μεσα σε μικροτερο χρονικο διαστημα για να μπορεσει το πνευματικο να απελευθερωθει απο αυτες τις μορφες και να συνεχισει την πορεια αναπτυξης του μεσα σε αλλα δημιουργηματα. Αρα ολοκληρη η μεταμορφωτικη διαδικασια θα σημανει επισης ολοκληρωτικη ανατροπη απο την πνευματικη αποψη.
Θα αρχισει μια εποχη οπου το πνευματικο που θα επιδιωξει να ανεβει στα υψη δεν θα εμποδιστει απο μια αντιθετη στον Θεο δυναμη, αφου αυτο το πνευματικο θα εχει περασει τους πειρασμους και τις εξετασεις και δεν θα τα εχει πια αναγκη. Θα βρισκεται σε βαθμο ωριμοτητας οπου μεσα σε συνδεσμο με τον Θεο θα εχει γινει δεκτης του φωτος και της δυναμης, οπου θα μπορεσει να ζησει μια μακαρια και ειρηνικη ζωη, η οποια του ειναι προορισμενη στην αιωνιοτητα, την οποια ομως θα τη ζησει ακομα στη γη γιατι ενα καινουριο ανθρωπινο γενος θα ξεκινησει μαζι του, το οποιο θα ειναι απαραιτητο για τη συνεχιση της αναπτυξης του ακομα ανωριμου πνευματικου μεσα στη δημιουργια , δηλ. θα πρεπει να εκπληρωσει επιγεια καθηκοντα τα οποια θα βοηθησουν το παλευον πνευματικο να φτασει στα υψη. Θα προκειται αρα για ουρανια παραδεισος πανω στη γη, και μακαριος οποιος ως κατοικος της καινουριας γης θα μπορεσει να βιωσει την παραδεισενια κατασταση.
Θα προκειται για μια εποχη ησυχιας, ειρηνης, αφου ο αγωνας αναμεσα στο φως και στο σκοταδι θα εχει σταματησει παροδικα. Το σκοταδι πρεπει να το αντιλειφθει κανεις ως την πιο μακρια αποσταση απο τον Θεο, το φως ως την πιο στενη επαφη με τον Θεο. Το πνευματικο που βρισκεται σε αποσταση απο τον Θεοθα ειναι δεμενο και θα χρειαστει συγκεκριμενο χρονικο διαστημα για τη λυτρωση του, το οποιο θα εξασφαλισει στο πνευματικο που βρισκεται κοντα στον Θεο μια ανενοχλητη πνευματικη ζωη, η οποια θα ειναι αφανταστα ωρεα για τους ανθρωπους που θα επιβιωσουν το τελος της παλιας γης γιατι στην παρα πολυ δυσκολη εποχη του πολεμου πριν εμειναν πιστοι στον Θεο και θα μπορεσουν για αυτο να ανταλλαξουν τη χαοτικη κατασταση με μια κατασταση της πιο βαθιας ειρηνης και της θεικης ταξης.
Το Πνευμα του Θεου θα κυριαρχησει πανω εκεινων, η αγαπη Του θα τους φροντισει, ο Ιδιος θα ειναι μαζι με τα παιδια Του στο λογο μα και ορατα, και μια καινουρια λυτρωτικη περιοδος θα ξεκινησει μετα το τελος της παλιας εποχης, η οποια θα τελειωσει με τη Δευτερα Παρουσια. . . Και αυτη η Δευτερα Παρουσια ειναι ισοδυναμη με τη διαλυση ολων οσων υπαρχουν στη τωρινη γη. . . στερεη υλη, φυτα και ζωα καθως και το ανθρωπινο γενος θα δοκιμασουν ολοκληρωτικη μεταμορφωση, οπως την αποφασισαν η αγαπη και η σοφια του Θεου και οπως η παντοδυναμια Του θα την εκτελεσει. . . για να παρατησει την ανυποτακτη του θεληση το αποστατημενο απο τον Θεο πνευματικο και να αλλαξει. . . Αμην
Ένωση του πνεύματος με την ψυχή. . .
Αναγέννηση. . .
Η ψυχη θα νιωσει μεσα της ακατανικητη ορμη να φτασει στα υψη οσο μεσω εμπρακτης αγαπης ενωνεται με το πνευμα μεσα της, αφου αυτο θα προσπαθησει τωρα να την επηρεασει και να την οδηγησει στο βασιλειο που ειναι η αληθινη της πατριδα. Και στο ιδιο βαθμο θα χωρισει και απο τη γη, δηλ. η θεληση και η σκεψη της δεν θα ειναι πια στραμμενες προς το κορμι και τις επιθυμιες του αλλα στο πνευματικο. Μολις αυτο το σταδιο εχει γινει η ψυχη θα εχει αναγεννηθει στο πνευμα, θα εχει αρχισει καινουρια περιοδος ζωης, θα εχει καταλαβει τον πραγματικο σκοπο της επιγειας της ζωης και θα εχει επιγνωση για το καθηκον της στη γη. Και τοτε δεν θα μπορεσει πια να οπισθοδρομησει στην προηγουμενη κατασταση οπου ηταν χωρις πνευματικες γνωσεις και οπου προσεχε μονο τη γηινη ζωη.
Και τοτε θα μαζεψει πνευματικους πλουτους ανοιγοντας τον εαυτο της μεσω συνειδητης επιδιωξης να ανεβει στα υψη στις διανοητικες εισροες απο το πνευματικο βασιλειο, και ως συνεπεια θα ασκησει και την αγαπη, αφου τα φωτεινα οντα εκδηλωνονται μεσω του πνευματικου σπινθηρα μεσα στον ανθρωπο, και αυτος παρακινει τον ανθρωπο στην ενεργεια αγαπης. Οσο πιο δραστηριος ειναι ο ανθρωπος στην αγαπη, τοσο πιο ικανος θα γινει να ακουσει τη φωνη του πνευματος μεσα του, και τοσο περισσοτερο θα αυξηθουν οι γνωσεις του. Η ενεργεια αγαπης του μπορει να παρει δυο μορφες, μπορει ο ανθρωπος να βοηθησει τους συνανθρωπους επιγεια η και πνευματικα. Μπορει να ασκησει την αγαπη στον πλησιον συμπαραστεκοντας του σε γηινες αναγκες, μπορει ομως και να φροντισει την ψυχη του συνανθρωπου διδασκοντας την και δινοντας της ο,τι πρωτο πηρε ο ιδιος απο το πνευμα του. . . πνευματικες γνωσεις που ανταποκρινονται στην αληθεια. . .
Μπορει να διαβιβασει αφθαρτα αγαθα και με αυτον τον τροπο και παλι να βοηθησει αλλες ψυχες να ανεβουν στα υψη, και αυτη η ενεργεια αγαπης ειναι παρα πολυ επωφελης, ειναι παροχη βοηθειας για την οποια θα τον ευχαριστησουν οι ψυχες αιωνια. Αφου πνευματικη βοηθεια παντα σημαινει αφυπνιση στη ζωη οσο ο ανθρωπος επιτρεψει να βοηθηθει, οσο δεν κλεινει τον εαυτο του σε αυτη τη βοηθεια σε αρνητικη σταση. Αλλα μολις ενας ανθρωπος εχει ο ιδιος αποφασισει για τον πνευματικο δρομο δεν θα θελησει ποτε να παρει μονος του το δρομο προς τα υψη, αλλα παντα θα επιδρασει πανω στους συνανθρωπους του γιατι καταλαβαινει οτι η πνευματικη επιδιωξη ειναι το πιο σημαντικο στη ζωη, γιατι μπορει να οδηγησει στο στοχο οσο ο ανθρωπος ειναι προθυμος.
Η ψυχη δεν αισθανεται πια ανετα στη γη, και η μονιμη επιδιωξη της ειναι να φυγει απο τη γη, και για αυτο μπορει στην καθε ωρα και οπου και να ειναι να σηκωθει στο πνευματικο βασιλειο, αφου απο εκει γεφυρωνεται παντα το κενο οσο ο ανθρωπος επιθυμει να μπει στο πνευματικο βασιλειο. Τα φωτεινα οντα ειναι παντα προθυμα να μεταδωσουν στην ψυχη του ανθρωπου τη δυναμη που πηραν απο τον Θεο, και ο πνευματικος σπινθηρας μεσα στον ανθρωπο ειναι παντα προθυμος να προσφερει στην ψυχη τα πνευματικα δωρα, αφου ο πνευματικος σπινθηρας βρισκεται σε μονιμη συνδεση με τον κοσμο που παρεχει το φως και συνεπως με τον Θεο, ο Οποιος μεσω των φωτεινων οντων διοχετευει στον ανθρωπο που θελει να τις λαβει τις γνωσεις που ανταποκρινονται στην αληθεια. Αφου η λαχταρα της ψυχης, η σκεψη και η βουληση της καθοριζουν τον βαθμο των πνευματικων δωρων που της μεταδιδονται, και αυτα τα δωρα θα ειναι απεριοριστα οσο η ψυχη τα διαβιβασει στους συνανθρωπους για να τους κανει ευτυχισμενους κι εκεινους. . . Αμην
3206 (30.7.1944)
Αδυναμία στον άλλο κόσμο. . .
Νόμος. . .
Απρακτη θα μεινει η ψυχη που δεν λαμβανει δυναμη. Και αυτη η κατασταση απραξιας δεν μπορει να επιδιορθωθει διαφορετικα παρα μονο μεσω εμπρακτης αγαπης, κατι για το οποιο ωστοσο στην ψυχη της λειπει η θεληση οσο στον αλλο κοσμο βρισκεται σε αυτη την κατασταση χωρις δυναμη. Στη γη ομως αυτη η θεληση μπορει να τονωθει μεσω του λογου του Θεου. Μπορει να παρουσιαστει στον ανθρωπο οτι η εμπρακτη αγαπη ειναι ευλογια για αυτον, και μπορει τοτε να ακολουθησει το λογο του Θεου, μπορει να το σκεφτει και να αποφασισει απο μονος του να ενεργησει στην αγαπη. Αφου στη γη δεν του λειπει η δυναμη να εκτελεσει αυτο που θελει. Και τοτε εισρεει πνευματικη δυναμη στην ψυχη και προωθει την αναπτυξη της.
Ωστοσο ειναι διαφορετικο στον αλλο κοσμο, οπου η αδυνατη ψυχη δεν μπορει πια να κανει τιποτε αλλο παρα να θελησει. . . Και απο το πως ειναι αυτη η θεληση εξαρταται το αν θα διοχετευθει δυναμη στο ον. Ειναι αρα η ψυχη στον αλλο κοσμο εξαρτημενη απο τη βοηθεια πιο ωριμων οντων, ενω ο ανθρωπος στη γη μπορει να δρα ανεξαρτητα απο πνευματικες δυναμεις αναλογα με τη θεληση του. Και για αυτο ο ανθρωπος δεν πρεπει να μεινει ανεμελος κατα λαθος πιστευοντας οτι, οσο δεν πετυχει το στοχο του στη γη, θα μπορεσει να καλυψει στον αλλο κοσμο οσα παραμελησε στη γη σχετικα με την αναπτυξη του. Προκειται εδω για ματαιη ελπιδα, την οποια καποτε θα μετανιωσει πικρα, αν και η κατασταση στον αλλο κοσμο δεν θα μεινει εντελως ανελπιδη. Προκειται για αφανταστα βασανα τα οποια θα πρεπει να υποφερει η ψυχη και τα οποια στη γη μπορει ευκολα να τααποτρεψει μεσω επιμονης επιδιωξης να ανεβει στα υψη.
Η κατασταση χωρις δυναμη ειναι κατι ασυλληπτα απελπιστικο, ειναι κατασταση την οποια η ψυχη δεν μπορει να αλλαξει κατα προαιρεση αλλα εξαρταται απο την αγαπη αλλων οντων. Και αυτη η αγαπη καμια φορα ειναι μονο λιγο ευδιακριτη για την ψυχη και αναλογη με τη δικη της αγαπη για τις ψυχες που επισης υποφερουν. Ετσι μια αστοργη ψυχη μπορει να πρεπει να περασει αιωνες μεσα στην αδυναμια της χωρις να την πλησιασει ον που ειναι δραστηριο στην αγαπη αν η ιδια επιμενει στη φιλαυτια, αν σκεφτεται μονο τον εαυτο της και τη μοιρα της και δεν συμπονα τη μοιρα των ψυχων στο περιβαλλον της. Συμφωνα με το θεικο νομο δεν μπορει να της παρασχεθει περισσοτερο απο ο,τι παρεχει η ιδια στις αλλες ψυχες, και η φιλαυτια της ειναι εμποδιο για τα φωτεινα οντα να την πλησιασουν και να της φερουν ανακουφιση. Και αφου η ιδια δεν ειναι προθυμη να δινει και να βοηθα δεν μπορει να της δοθει η να της βοηθηθει.
Και αυτο ειναι το πιο πικρο οτι στην ψυχη δεν μπορει τωρα να μεταδοθει ο λογος του Θεου, ο οποιος θα μπορουσε να την οδηγησει εξω απο την πνευματικη τυφλωση, αφου ο λογος του Θεου ειναι φως, και η ψυχη δεν ειναι ακομα επιδεκτικη για φως λογου της αστοργιας της. Στη γη ομως ο λογος του Θεου προσφερεται και στους αστοργους ανθρωπους, διοτι αυτη ειναι η χαρη την οποια παρεχει ο Θεος στο αλυτρωτο στη γη, την οποια μπορουν να την αποδεχτουν αλλα και να την αρνηθουν αναλογα με τη θεληση τους. Ενω στον αλλο κοσμο η χαρη του Θεου αγγιζει το ον μονο καθ οσον εχει τη δυνατοτητα να θελησει και να ξυπνησει στοργικες σκεψεις μεσα του, και τοτε του μεταδιδεται επισης δυναμη.
Μερικες ψυχες ομως εχουν σκληρυνει τοσο πολυ ωστε δεν ειναι πια ικανες για στοργικες σκεψεις, και τοτε θα ειναι μεσα σε ανυποφορη κατασταση, την οποια δεν μπορουν να τελειωσουν απο μονες τους. Περιστοιχιζονται ομως αυτες οι ψυχες απο αλλες υποφεροντες ψυχες, απεναντι στη μοιρα των οποιων η αγαπη τους μπορει να αναψει. Και για αυτο μπορουν ανα πασα στιγμη να δημιουργησουν για τον εαυτο τους βελτιωση της καταστασης τους μολις αναψουν την αγαπη μεσα τους. Αφου ηδη η παραμικρη θεληση να βοηθησουν αυτες τις αλλες ψυχες θα τους διοχετευσει δυναμη, και μολις προσεξουν αυτη την παροχη δυναμης θα γινουν πιο δραστηριες στην επμρακτη αγαπη, και η παροχη βοηθειας σε αλλες ψυχες θα τους αποφερει εσωτερικη ευτυχια, και τοτε θα εχουν ξεπερασει την κατασταση αδυναμιας, την κατασταση της πληρους απραξιας.
Τοτε μπορει να τους μεταδοθει ο λογος του Θεου, δηλ. οντα που διδασκουν μπορουν να τις πλησιασουν και να τους παρουσιασουν ποιες εντολες εδωσε ο Θεος και γιατι αυτες πρεπει να εκπληρωθουν. Πρεπει τοτε να αρχισει η εκπαιδευτικη δραστηριοτητα των φωτεινων οντων για να λαβουν φως και δυναμη οι ανηξερες ψυχες, δηλ. γνωσεις τις οποιος θα μπορεσουν να διαβιβασουν με στοργικη φροντιδα για τη μοιρα των ψυχων που υποφερουν. Αλλα μπορουν τετοιες ψυχες να πρεπει να στερηθουν για αιωνιοτητες, και αυτη η κατασταση μπορει ευκολα να αποφευχθει οσο ο ανθρωπος στη γη εκμεταλλευεται τις ευκαιριες για να μπορεσει να μπει στον αλλο κοσμο σε ενα βαθμο ωριμοτητας που θα του αποφερει φως και δυναμη και θα τον κανει ικανο για ευλογημενη δραστηριοτητα στο πνευματικο βασιλειο. . . Αμην
3208 (31.7. k. 1.8.1944)
Ο λόγος. . .
Πνευματικά και γήινα. . .
Ο λογος που δεν ειναι ζωντανος δεν θα εχει επιδραση. Μπορει να αρθρωθει, αλλα του λειπει το πνευμα, και αρα δεν ξυπνα τον ανθρωπο για να γινει δραστηριος. Και για αυτο ο λογος πρεπει παντα να ζωντανευεται απο το πνευμα για να εχει επιδραση στον ακροατη του λογου. Πρεπει να ειναι διαποτισμενος απο τη δυναμη που ειναι το σημαδι της ζωης. . . Και αυτη η ζωτικη δυναμη προερχεται μονο απο τον Θεο, ειναι το Πνευμα Του που εκδηλωνεται μεσα στο λογο Του και που ζωντανευει πραγματικα.
Οσο ο λογος προερχεται απο τον ανθρωπο αυτος πρεπει να βαλει μεσα του ολοκληρη την πεποιθηση του για να επιδρασει στον συνανθρωπο. Και θα βρει αυτη την πεποιθηση αν ελαβε πριν το λογο απο τον Θεο. Αν ομως η πηγη του λογου δεν ειναι ο Θεος ο Ιδιος, τοτε ο λογος μπορει μεν να αποδεχθει απο τον συνανθρωπο, αλλα δεν θα εχει επιδραση. . . ειναι ανθρωπινος λογος και του λειπει το πνευμα που ζωντανευει. Δεν θα εχει διαρκεια, θα ερασει οπως ολα τα γηινα, δεν θα εκπεμψει δυναμη και δεν θα φερει αισθητη ευλογια. . . θα ειναι νεκρος λογος αν και υποστηριζεται. .
Ο λογος πρεπει να περιεχει τη δυναμη της πεποιθησης, πρεπει ο ανθρωπος να νιωσει οτι αυτο που λεει ειναι αληθεια, τοτε θα μιλησει ετσι ωστε δεν θα μεινει χωρις επιδραση στον συνανθρωπο. Η θεικη αγαπη δινει το λογο στους ανθρωπους για να εκδηλωθει η Ιδια, κι εδωσε στους ανθρωπους την ικανοτητα να εκφραζονται και παλι μεσω του λογου. Προκειται για αμετρητη χαρη γιατι σημαινει πραγματικη ζωη, επειδη χωρις το λογο θα επικρατουσε νεκρη κατασταση, κατασταση ακατανοησης, αμβλειας φυτοζωιας χωρις επιγνωση για τον αλλον, για τη σκεψη και τη ζωη του.
Μονο ο λογος ζωντανευει και κανει τους ανθρωπους οντα που σκεφτονται και ενεργουν ανεξαρτητα, οντα που μπορουν να εχουν επαφη το ενα με το αλλο, οντα που μεσω του αρθρωμενου λογου συναπτουν επαφη μεταξυ τους, οντα που αλληλοδιδασκονται και μπορουν να μεταδιδουν τις δικες τους σκεψεις και εντυπωσεις στο αλλο. Ωστοσο δεν πρεπει οι ανθρωποι να μιλουν απερισκεπτα, αλλαο λογος τους πρεπει να ειναι πνευματικα ζωντανος, πρεπει η σκεψη και ο λογος να συμφωνουν, αλλιως δεν θα ξυπνησει απηχηση αλλα θα περασει απαρατηρητος απο το αυτι του αλλου. Αφου για αυτο ελαβε ο ανθρωπος το μυαλο του. Μπορει να σκεφτεται πριν να εκφραζεται μεσω του λογου. Ειναι ικανος να βαζει νοημα και πνευμα μεσα σε αυτο που λεει. . . και αυτο δυναμει του μυαλου του, οσο αφορα γηινα πραγματα.
Αν ομως ο ανθρωπος θελει να ειναι δραστηριος πνευματικα, δηλ. να μεταδωσει λογια με πνευματικο περιεχομενο, τοτε ο πνευματικος σπινθηρας μεσα του ιδιου πρεπει να εχει αφυπνισει για να ενεργησει ο λογος. Πρεπει ο ιδιος ο λογος να ειναι ζωντανος, πρεπει και ο μυαλος και η καρδια να ωθησουν τον συνανθρωπο στη δραστηριοτητα. Ο μυαλος πρεπει να το στοχαστει και η καρδια πρεπεινα παρακινησει τη θεληση να ακολουθησει αυτο που συστηθηκε στον ανθρωπο μεσω του λογου. Τοτε μονο θα υπαρξει ζωη μεσα στο λογο, τοτε θα μαρτυρησει το Πνευμα του Θεου οπου θα ξυπνησει το πνευμα μεσα στον ανθρωπο. Αφου ο λογος ειναι το μεσο για τη μεταδοση σκεψεων, ειναι η δυνατοτητα επαφης απο ανθρωπο σε ανθρωπο στη γη και απο τον Θεο στον ανθρωπο στο πνευματικο τομεα. . . Ειναι ο λογος το σημαδι της υπερμετρης αγαπης Του για τους ανθρωπους, ειναι το μεσο για να κερδισει τις ψυχες για την αιωνιοτητα. . .
Στη γη ομως ειναι επισης ευλογια οσο χρησιμοποιειται για την ασκηση της ανιδιοτελους αγαπης για το διπλανο, οσο ο λογος προσφερεται γεματος αγαπη αν και αγγιζει επιγεια πραγματα. Αλλα παντα πρεπει ο λογος να εκφραζει αυτο που νιωθει η καρδια, δεν πρεπει να ειναι νεκρος λογος, αρθρωμενος απερισκεπτα και παρμενος χωρις να κανει εντυπωση. Τοτε δεν θα εκτιμηθει ως αυτο που ειναι, ως μορφη εκρασης των εσωτατων σκεψεων, ως μεσο για τη μεταδοση εκεινου που συγκινει την καρδια, ως νουθετης και προειδοποιητης για αδικιες, ως παρακινηση στην πνευματικη επιδιωξη και ως αποδειξη της θεικης αγαπης, η οποια εκδληωνεται μεσα στο λογο σε ολους οσους θελουν να ζησουν και αρα αφυπνιζουν το πνευμα μεσα τους. . . Αφου ο Θεος ειναι Πνευμα και μπορει μονο μεσω του πνευματος να μιλησει στους ανθρωπους και να τους μεταδωσει το λογο Του. . . Αμην
Σημάδια της έσχατης εποχής. . .
Θρησκευτικός αγώνας. . .
Χάος. . .
Το να ηξερε η ανθρωποτητα τη στιγμη της πνευματικης αλλαγης δεν θα ηταν για το καλο της, αφου μια σχετικη ακριβης γνωση ειναι παρενοχληση της ελευθερης βουλησης, επειδη τοτε ο ανθρωπος θα αισθανοταν αναγκασμενος να αλλαξει τον τροπο ζωης του οταν ο προορισμενος καιρος πλησιαζει. Δεν ανταποκρινεται ομως στο θελημα του Θεου να ενημερωθουν οι ανθρωποι πριν για το ποτε θα εχει ερθει η μερα και η ωρα που θα τους δικασει, αλλα θα πρεπει μονο να ξερουν οτι το τελος ειναι κοντα και να καταλαβουν αυτο το τελος απο τα σημαδια της εποχης. Αν ομως θρησκοι ανθρωποι Του ζητουν ενημερωση θα τους απαντησει αναλογα με το ωφελημα για το καλο των ψυχων τους. . .
Στη Δευτερα Παρουσια θα προηγηθει η εποχη του τελους, και αυτη θα διαρκεσει μονο λιγους μηνες, που θα χαρακτηριστουν απο εξαιρετικα βιαιο θρησκευτικο αγωνα. Μολις ο θρησκευτικος αγωνας διεξαχθει φανερα, μολις δεν προσεχτουν πια ολες οι μυστικοτητες και παρθουν μετρα ανοιχτα και ανελεητα εναντια σε ολες τις πνευματικες επιδιωξεις, μολις εκδοθουν διαταγες και διαταξεις που θα απαγορευσουν στους ανθρωπους καθε πνευματικη επιδιωξη, μολις δεν θα προσεχτει πια καμια απο τις θεικες εντολες, μολις ξεκινησει διωγμο ολων των πιστων ανθρωπων και εκεινοι δεν θα εχουν πια κανενα δικαιωμα, τοτε η εποχη του τελους θα εχει μπει στην τελευταια φαση και οι ανθρωποι θα μπορεσουν να περιμενουν τη Δευτερα Παρουσια ανα πασα στιγμη. . .
Πριν ομως να ξεσπασει αυτος ο θρησκευτικος αγωνας η ανθρωποτητα θα βρεθει μεσα σε πνευματικο και γηινο χαος. Παντου θα ειναι ευδιακριτη μονο η οπισθοδρομηση, ο,τι και να θεωρηθει. Και αυτη η οπισθοδρομηση θα προκληθει απο ανθρωπους που κυριαρχουνται απο το Σατανα. Θα εκφραστει σε γηινες εξολοθρευσεις και καταστροφες, σε αστοργες διαταγες, σε αντιθετο στο θελημα του Θεου τροπο ζωης, σε ταραχη και αγανακτηση κατα της κυβερνουσας εξουσιας και σε βιαιη καταπιεση απο αυτην, σε περιορισμο της ελευθεριας και σε καταστρατηγηση του δικαιου και της δικαιοσυνης.
Αυτες οι καταστασεις θα γινουν μετα απο ενα πολυ δυνατο τρανταγμα της γης που θα γινει μεσω του θεληματος του Θεου για να περατωσει ενα παλεμα των λαων το οποιο ανθρωπινη θεληση δεν θα τελειωσει. Αυτο το τρανταγμα της γης θα σημανει αλλαγη της συνηθησμενης ζωης για τους προσβεβλημενους ανθρωπους, μια περιοδος της πιο μεγαλης λιτοτητας και των πιο δυσκολων συνθηκεων ζωης, και αυτη η περιοδος θα ειναι πολυ καταλληλη για τη διαδοση του θεικου λογου, αλλα ποτε δεν θα σημανει ανακαμψη για μια κοσμικη−εκκλησιαστικη εξουσια.
Οι ανθρωποι μεν θα προσπαθησουν εντατικα να επιφερουν μια γηινη βελτιωση των συνθηκεων ζωης τους. Αλλα αυτες οι προσπαθειες δεν θα συμφωνησουν με την πνευματικη επιδιωξη, με την πιστη σε μια Δυναμη Που θα τους ζητησει το λογο και με τις θεικες εντολες, που απαιτουν αγαπη. Και για αυτο οι ανθρωποι θα επιτεθουν σε ο,τι ειναι εμποδιο για την αποκατασταση της προηγουμενης ευημεριας. Και για αυτο ο θρησκευτικος αγωνας θα ξεκινησει μονο λιγο μετα τη θεικη επεμβαση που θα οδηγησει τα γεγονοτα σε διαφορετικη εξελιξη. Τα γεγονοτα θα συνεχιστουν μανι μανι αφου το πνευματικο χαμηλοτατο επιπεδο των ανθρωπων θα τα επισπευσει, και το πνευματικο χαμηλοτατο επιπεδο θα ειναι ευδιακριτο απο την αστοργη πραξη των ανθρωπων, απο τη σκεψη τους, η οποια θα μαρτυρησει την πιο βαθια διαφθορα και θα ετοιμασει πραξεις που πρεπει να θεωρηθουν σατανικες.
Και τοτε εσεις οι ανθρωποι θα καταλαβετε τη στιγμη οπου θα πρεπει να περιμενετε την επεμβαση του Θεου. Θα εχετε στα ιδια τα γεγονοτα του κοσμου ενα χρονομετρο, θα καταλαβετε απο τους πραξεις για τις οποιες θα ειναι ικανες οι ανθρωποι οτι απομακρυνθηκαν εντελως απο τον Θεο, και αυτο θα διαψευσει αναμφιβολα την αποψη οτι μεσα σε αυτη την ανθρωποτητα θα μπορεσει κανεις να περιμενει ακομα πνευματικη ανθιση. Οι ανθρωποι που ειναι πιστοι στον Θεο μεν θα εντατικοποιησουν τη στενη τους σχεση μαζι Του, θα ειναι αληθινα η εκκλησια Του, η οποια θα επικρατησει μεσα σε δυστυχια και ταλαιπωριες. Αλλα μικρη θα ειναι η ομαδα εκεινων, ο κοσμος ομως θα απαρνηθει τον Θεο, θα συμπεριφερθει εχθρικα σε ολους οσους θα ειναι με την πλευρα του Θεου, και αυτη η πνευματικη ενδεια θα ειναι χαρακτηριστικη για το κοντινο τελος. . .
Για αυτο προσεξτε τα σημαδια των καιρων, προσεξτε τις συμπεριφορες της ανθρωποτητας, την αποστασια της απο τον Θεο και την ταση της προς τον κοσμο, οσο οι ανθρωποι θα βρισκονται φανερα υπο την επιρροη του Σατανα, οσο θα ειναι εξαρτημενοι απο εκεινον και θα κανουν ολα οσα παραβαινουν τις θεικες εντολες, οσο τιποτα δεν θα εχουν πια ιερο και οσιο, ουτε τη ζωη του συνανθρωπου ουτε τα υπαρχοντα του. Οσο το ψεμα θα θριαμβευσει και η αληθεια θα καταπολεμηστει, τοτε θα ξερετε οτι το τελος δεν θα ειναι πια μακρια.
Τοτε θα μπορεσετε να παρακολουθησετε τα γεγονοτα οπως θα σας εχουν ανακοινωθει, αφου τα παντα θα γινουν την εποχη ενος αντρα που κατα καποιον τροπο θα επισπευσει τη διαλυση, που θα προσκυνησει την καταστρεπτικη αρχη, που αρα δεν θα ειναι δραστηριος με δημιουργικο αλλα με καταστρεπτικο τροπο. Και μαζι με το τελος αυτου του αντρα θα εχει ερθει και το τελος του κοσμου, δηλ. το τελος της γης στη τωρινη μορφη και το τελος των ανθρωπων που κατοικουν στη τωρινη γη, οι οποιοι θα βρισκονται εκτος εκεινων που ανηκουν στον Θεο.
Κι ετσι ξερετε πως δεν θα περασει πια πολυς χρονος, πως δεν σας εχει δοθει μακρια προθεσμια, πως το τελος σας περιμενει σε πολυ λιγο. Και για αυτο πρεπει να ετοιμαστειτε, πρεπει να ζησετε σαν να ηταν η καθε μερα η τελευταια γιατι δεν ξερετε ποτε θα ανακαλεστειτε και αν θα βιωσετε ακομα το τελος πανω στη. Οσο ομως ο Θεος σας εχει αναγκη ως αγωνιστες Του θα οδηγησει σωστα τη σκεψη σας και θα καταλαβετε οταν εχει ερθει ο καιρος. . . ο καιρος της θεικης επεμβασης μεσω της εξαπολυσης των φυσικων δυναμεων, ο καιρος του θρησκευτικου αγωνα και ο καιρος της Δευτερας Παρουσιας. . . Ο Θεος θελει να ενημερωσετε τους ανθρωπους, αρα θα φωτισει επισης το πνευμα σας και θα οδηγησει τη σκεψη σας ετσι ωστε θα καταλαβετε το σωστο και θα αρθρωσετε μονο οσα καταλαβατε σωστα και θα τα μεταδωσετε στους συνανθρωους. . . Αμην
3210 (3.8.1944)
Ο αγώνας ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. . .
Η τελευταία απόφαση. . .
Ασταματητα το φως πολεμα το σκοταδι. . . Αυτος ο πνευματικος αγωνας ειναι τοσο παρα πολυ σημαντικος, αλλα οι ανθρωποι δεν το ξερουν και μαλλον υποστηριζουν τις δυναμεις του σκοταδιου παρα να προβαλουν αντισταση μεσω της επιδιωξης του φωτος. Και αυτος ο πνευματικος αγωνας θα βρει την κορυφωση του λιγο πριν το τελος αυτης της γης, αφου τοτε ο πνευματικος αγωνας θα διεξαχθει οχι μονο πνευματικα αλλα διμοσιως, ετσι ωστε και οι ανηξεροι ανθρωποι θα τον παρακολουθησουν και αναλογα με τη σταση τους θα τον προωθησουν η θα τον εμποδισουν. Αφου ο πνευματικος αγωνας. . . ο αγωνας αναμεσα στο φως και το σκοταδι. . . θα παρει μορφη μεσα στο θρησκευτικο αγωνα, ο οποιος θα διεξαχθει ανελεητα απο ανθρωπο εναντιον ανθρωπου. Θα ειναι μια εποχη που θα σχηματισει την αποπερατωση για τη τωρινη ανθρωποτητα. Ο θρησκευτικος αγωνας ειναι αναποφευκτος αφου θα πρεπει να επιφερει την τελευταια αποφαση, την αποφαση του καθε ανθρωπου υπερ η κατα του Θεου.
Το πνευματικο παλεμα του φωτος εναντια στο σκοταδι εδω και αιωνιοτητες αποτελειται απο το οτι οι δυναμεις του πνευματικου βασιλειου, καλες και κακες, προσπαθουν να επηρεαζουν την ψυχη του ανθρωπου, οτι προσπαθουν να της μεταδιδουν τις σκεψεις που κατεχουν οι ιδιες. . . Κι ετσι τα φωτεινα οντα προσπαθουν να τραβουν στα υψη τους ανθρωους, να εξαγνιζουν τη σκεψη τους και να τους παρακινουν στο να επιδιωξουν την τελειοτητα, ενω οι κακες δυναμεις προσπαθουν να τους τραβουν προς τα κατω, να φυτευουν γηινες λαχταρες μεσα στην καρδια και θελουν να τους αποτρεψουν εντελως απο τις πνευματικες προσπαθειες. Και αυτο τον αγωνα τον αποφασιζει η βουληση του ανθρωπου. . . Εκεινες οι πνευματικες δυναμεις στις οποιες παραδοθει ο ανθρωπος, εκεινες θα ειναι νικητες πανω στην ψυχη.
Η θεληση του ανθρωπου ειναι αδυνατη, και για αυτο ο αντιπαλος του Θεου εχει περισσοτερη εξουσια και προσπαθει τωρα να κερδισει εντελως την ανθρωποτητα για τον εαυτο του υπονομευοντας τις γνωσεις για τον Θεο και την εξουσια, τη σοφια και την αγαπη Του και εμποδιζοντας ολες τις πνευματικες επιδιωξεις. Μα ολο και πιο εντατικα ενεργουν τα οντα του φωτος. Στο ιδιο βαθμο διοχετευεται φως στους ανθρωους απο πανω, και αυτο δεν συμβαινει πια καθαρα πνευματικα αλλα δινεται ετσι ωστε ειναι ευδιακριτο ως ενεργεια του φωτος, ωστε ενα ορατο σημαδι της αγαπης του Θεου πλησιαζει τους ανθρωπους. Ο λογος Του διαδιδεται στη γη απο φωτεινα οντα, ευδιακριτα και φανερα για οσους θελουν να το αναγνωρισουν και να το δουν. . .
Και αυτος ο λογος εφιστα την προσοχη στον ερχομενο θρησκευτικο αγωνα, σε εναν αγωνα που θα εχει ως στοχο μονο την πνευματικη επιδιωξη του ανθρωπου, σε εναν αγωνα που απο τη μια πλευρα θα εχει σκοπο την ολοκληρωτικη καταστροφη και εξοντωση ολου του πνευματικου και απο την αλλη πλευρα θα εχει μονο το στοχο να τηρησει και να ενισχυσει αναμεσα στους ανθρωπους την πιστη στον Θεου, στον Ιησου Χριστο και στη διδασκαλια Του. Και αυτος ο αγωνας δεν θα διεξαχθει πια κρυφα αλλα θα ταραξει ολοκληρο τον κοσμο, διαφορετικα μεν στη μορφη του αλλα εξαναγκαζοντας ολους τους ανθρωπους να παρουν θεση.
Και τοτε θα ειναι παλι δραστηριοι σε εξαιρετικο βαθμο οι καλες και οι κακες δυναμεις του πνευματικου βασιλειου. Οι ανθρωποι που εχουν επαφη με τα φωτεινα οντα θα υποστηριξουν την πιστη και θα ενδυναμωθουν απο τα τελευταια. Θα τους διοχετευτει δυναμη που θα τους κανει ικανους για εξαιρετικες πραξεις, αφου για λογους πιστης πρεπει να δοθουν σημαδια στους ανθρωπους για να μπορεσουν να πιστεψουν οσο θελησουν. Το ιδιο ομως θα ενεργησουν πνευματικες δυναμεις απο κατω. Θα παρακινησουν τους ανθρωπους να κανουν τις πιο αστοργες πραξεις και θα τους διοχετευσουν επισης τη δυναμη να μπορεσουν να τις εκτελεσουν.
Και αρα θα πολεμησει το καλο κατα του κακου και αναποδα. Αλλα το φως θα νικησει, αν και μονο μικρο μερος των ανθρωπων θα βγουν νικητες απο αυτον τον αγωνα, γιατι οι ηττημενοι θα αντιμετωπισουν το χρονικο τους τελος και αυτο θα σημανει για εκεινους φυλακιση μεσα στη στερεη μορφη. Αφου δεν θα εγκαταλειψουν την αντισταση τους και αρα θα αποστατησουν εκ νεου απο τον Θεο, ο Οποιος τους προσεφερε καθε ευκαιρια να παρατησουν την αντισταστη εναντιον Του. . . Θα εχουν εθιστει στις δυναμεις του κατω κοσμου και για αυτο θα πρεπει να διανυσουν ακομα μια φορα την ατελειωτη πορεια αναπτυξης στη γη μεχρι να τους δοθει ξανα η ελευθερη θεληση για την τελευταια αποφαση. . . Ο θρησκευτικος αγωνας ειναι αναποφευκτος αφου εχει ερθει το τελος της λυτρωτικης περιοδου, οπου ενας καθαρος χωρισμος των πνευματων θα πρεπει να γινει.
Αλλα στον καθε ανθρωπο θα του δοθει πρωτα η δυνατοτητα να παρει θεση συναισθηματικα αλλα και νοητικα στην πιο σημαντικη υποθεση της επιγειας του ζωης. . . Ο Θεος η ο κοσμος. . . Και οποιος μεχρι τωρα δεν εχει δωσει απαντηση στον εαυτο του θα εξαναγκαστει στην τελευταια αποφαση. . . και καλες καθως και κακες δυναμεις θα του ψιθυρισουν την απαντηση. Αλλα εξαρταται απο τη θεληση του σε ποιες δυναμεις θα δωσει προσοχη. . . Αμην
3212 (4.8.1944)
Πνευματικός πλούτος. . .
Εργασία στον άλλο κόσμο. . .
Μεσω της χρησης τις πνευματικης δυναμης ο ανθρωπος μπορει να αποκτησει πλουτο στη γη που στην αιωνιοτητα θα του αποφερει υψηλοτατη μακαριοτητα, αφου μεσω αυτου του πνευματικου πλουτου θα ειναι ικανος να ενεργει με λυτρωτικο τροπο στον αλλο κοσμο προς τη δικη του ευχαριστηση. Θα ειναι ο ιδιος φορεας της δυναμης και του φωτος κι ετσι θα μπορει να μοιρασει ο,τι κατεχει ο ιδιος σε αφθονια, και θα μπορει να ενεργησει η αγαπη του. Προκειται για ευτυχισμενη κατασταση που ειναι εντελως ανεξαρτητη απο επιγεια δραστηριοτητα, αρα δεν εχει αναγκη καθολουυλικα δημιουργηματα αλλα απαιτει μονο και μονο πνευματικο πλουτο. . . αληθινες γνωσεις, τις οποιες μπορει να μεταδωσει στις ανηξερες ψυχες κι επισης στους ανθρωπους στη γη.
Αυτους τους θησαυρους θα πρεπει να μαζεψει ο ανθρωπος στη γη, θα επρεπε να προσπαθησει να διεισδυσει σε αληθινες πνευματικες γνωσεις, και για αυτο θα επρεπε να ασκησει την αγαπη, γιατι μονο απο την οδο της αγαπης μπορουν να αποκτηστουν τα πνευματικα αγαθα, και αρα η αγαπη ειναι ο μονος δρομος προς τη μακαριοτητα. Στον αλλο κοσμο η δραστηριοτητα των πνευματικων οντων αποτελειται μονο απο την εμπρακτη αγαπη, απο τη διανομη πνευμαμτικων δωρων, και για αυτο το ον πρεπει πρωτο να κατεχει αυτα τα δωρα για να μπορεσει να ενεργησει στην αγαπη.
Οσο μεγαλυτερος ειναι ο πνευματικος πλουτος μιας ψυχης τη στιγμη της αποβιωσης της, τοσο πιο μακαρια θα ειναι, αφου θα εχει στη διαθεση της εναν εκτεταμενο τομεα δραστηριοτητας, και θα μπορεσει να επιφερει ατελειωτες ευλογιες στις ψυχες που ειναι χωρις γνωσεις και για αυτο και χωρις δυναμη και που για αυτο βρικονται σε κατασταση αναγκης, την οποια θα μπορεσουν να ελαφρωσουν μονο τοτε που θα εχουν στη διαθεση τους πνευματικους θησαυρους. Κι ετσι μια ψυχη του φωτος μπορει συνεχως να ελαφρωνει την αναγκη μοιραζοντας απο τον πλουτο της. Αλλα θα λαμβανει καινουριο πλουτο ασταματητα, αφου ο Θεος αμοιβει τη δραστηριοτητα αγαπης της μεσω διοχετευσης ολο και καινουριας δυναμης αγαπης. . . σοφιας και μακαριοτητας. . . Ασταματητα μπορει η ψυχη να παραλαμβανει αυτη τη δυναμη και ασταματητα να τη μοιραζει. Και διδασκοντας τους ανηξερους θα ειναι παρα πολυ μακαρια.
Η πνευματικη ενδεια στη γη προερχεται απο το οτι η αγαπη ασκειται παρα πολυ λιγο και για αυτο η καθαρη αληθεια δεν αναγνωριζεται, οι πνευματικοι θησαυροι δεν επιδιωκονται και συνεπως κανεις δεν θελει να μοιρασει αυτους τους πλουτους για να σταματησει την πνευματικη ενδεια. Οποιος δεν εχει τιποτα δεν μπορει να δωσει τιποτα. . . ο,τι ομως οι ανθρωποι αλληλοπροσφερονται δεν ειναι πνευματικα αγαθα αλλα δηθεν τετοια, οσο προκειται για γηινα αγαθα. Ειναι πνευματικες γνωσεις που δεν ανταποκρινονται στην αληθεια, οι οποιες αρα διαδιδονται στον κοσμο απο τον αντιπαλο του Θεου για να παραπλανησει τους ανθρωπους.
Πνευματικα αγαθα που να επιφερουν ευτυχια πρεπει οπωσδηποτε να ειναι αληθεια. Μονο η αληθεια ειναι πνευματικος πλουτος, και μονο η καθαρη αληθεια μπορει την ωρα της εισοδου στο πνευματικο βασιλειο να αποφερει μακαριοτητα. Μονο η αληθεια φερνει την ψυχη σε φωτεινες σφαιρες, και ενεργεια αγαπης στον αλλο κοσμο προυποθετει την κατοχη της αληθειας. Και για αυτο ο ανθρωπος στη γη θα επρεπε να επιδιωξει μονο την καθαρη αληθεια και να γινει ανταξιος της μεσω ανιδιοτελους δραστηριοτητας αγαπης. Τοτε θα μπορεσει να μαζεψει πνευματικους θησαυρους στη γη, οι οποιοι θα τον κανουν μακαριο ον μολις εγκαταλειψει τη γη και μπορεσει να μπει στο βασιλειο του φωτος. . . Αμην
Υπερνίκηση του εαυτού. . .
Ενισχυμένη βούληση. . .
Το λυτρωτικό έργο του Χριστού. . .
Τροπος ζωης αναλογος με το θελημα του Θεου απαιτει μεγαλη υπερνικηση του εαυτου, αρα δυνατη βουληση. Ο ανθρωπος μονος του δεν βρισκει αυτη τη δυναμη της βουλησης αφου μεσω του προπατορικου αμαρτηματος μεσω της καποτε αποστασιας απο τον Θεο [εδω η προταση στο χειροφραγο εχει αλλαχθει ως εξης: (το αμαρτημα της καποτε αποστασιας)] η βουληση ειναι εξασθενισμενη συχνα μεχρι ολοκληρωτικης ελλειψης της βουλησης. Μπορει ομως ο ανθρωπος να αποκτησει τη δυναμη της θελησης μεσω εντονης προσευχης στον Ιησου Χριστο, στον θεικο Λυτρωτη. . . Αυτο ειναι το πιο ευκολο αλλα και το πιο ασφαλες μεσο να αντιμετωπισει τον καθε κινδυνο, να προβαλει αντισταση και να υπερνικησει τον εαυτο του.
Και η πιο αδυνατη θεληση θα ενδυναμωθει, αφου για αυτο το λογο ο Ιησους Χριστος πεθανε στο σταυρο. . . Εξαγορασε ενισχυμενη βουληση στους ανθρωπους μεσω του θανατου Του, και ο καθενας που πιστευει σε Εκεινον και το λυτρωτικο Του εργο μπορει να ζητησει αυτη την ενισχυμενη θεληση. Η καποτε αμαρτια ειχε ως αποτελεσμα την εξασθενισμενη θεληση των ανθρωπων. . . Ο Ιησους Χριστος επωμιστηκε τις αμαρτιες του κοσμου και αρα επισης το αποτελεσμα της αμαρτιας. . . την αδυνατη θεληση. Εξοφλησε την ενοχη εκεινων που αναγνωριζουν τη θυσια Του, και συνεπως τους δινει πισω την ενισχυμενη θεληση, δυναμει της οποιας μπορουν να ζησουν μια ζωη συμφωνη με το θελημα του Θεου.
Προκειται για μια χαρη την οποια απεκτησε για τους ανθρωπους στο σταυρο, την οποια οι ανθρωποι δεν μπορουν να την συλληφθουν, αφου οποιος βρισκεται κατω στο εδαφος αβοηθητος και αδυνατος μπορει να σηκωθει και να δουλεψει στον εαυτο του γεματος δυναμη και ισχυ. Η θεληση του ειναι δυνατη, και μια δυνατη θεληση καταφερνει τα παντα. . . Μενει ομως ανεγγιχτη η ελευθερη θεληση, αφου η χαρη του λυτρωτικου εργου του παρεχεται μονο αν μεσω εντονης προσευχης στον Ιησου Χριστο Του αποδειχνει τη θεληση του να φτασει στα υψη. Η αδυναμια της βουλησης δεν χρειαζεται να τον εμποδισει να επιδιωξει τον Θεο, μονο που ο ανθρωπος δεν βρισκει την επιμονη να κανει αυτο. Και για αυτο πρεπει να κανει προσευχη για ισχυρη θεληση για χαρη του Ιησου Χριστου, και η παρακληση του θα ακουστει μολις αναγνωρισει ο ανθρωπος τον Ιησου Χριστο.
Και τοτε θα μπορεσει να διεξαχθει τον αγωνα εναντια στον κοσμο, ο οποιος θα εκφραστει στην υπερνικηση του εαυτου του. Θα πρεπει να απαρνηθει ο,τι ανηκει στον κοσμο, ο,τι επιθυμει το κορμι του, θα πρεπει να θυσιασει, δηλ. να δωσει στο πλησιον ο,τι ευχαριστει τον ιδιο, θα πρεπει να μην προσεξει τον εαυτο του και να κανει εργα αγαπης για τους συνανθρωπους. Και ολα αυτα απαιτουν υπερνικσηση, απαιτουν ισχυρη θεληση που θα πραγματοποιησει ολες τις καλες προθεσεις. Αλλα ανα πασα στιγμη μπορει να ζητηθει αυτη η ισχυρη θεληση, και αυτη η προσευχη δεν θα μεινει ποτε απροσεκτη. . . Αμην
Υπερνίκηση του εαυτού. . .
Ενισχυμένη βούληση. . .
Το λυτρωτικό έργο του Χριστού. . .
Πριν απο το θανατο του Χριστου στο σταυρο ο αντιπαλος του Θεου ειχε μεγαλη εξουσια πανω στη βουληση του ανθρωπου, και αυτη η εξουσια εκφραστηκε στο οτι οι ανθρωποι δεν ηταν ικανοι να ζησουν τη ζωη τους στην αγαπη, οσο δεν ηταν εξαιρετικα συνδεμενοι με τον Θεο. Παντα οι πειρασμοι απο τον κοσμο ηταν παρα πολυ μεγαλοι και η θεληση τους παρα πολυ αδυνατη για να τους αντισταθουν. Ειναι αυτο το οπλο του ακομα σημερα οτι ο αντιπαλος του Θεου μεσω τις χαρες του κοσμου προσπαθει να αποδυναμωσει τη θεληση του ανθρωπου, κι εχει πληρη επιτυχια σε εκεινους που βασιζονται στη δικη τους δυναμη, που πιστευουν πως δεν εχουν αναγκη τη βοηθεια απο πανω, που δεν πιστευουν στον Ιησου Χριστο και το λυτρωτικο εργο Του και για αυτο δεν Του ζητουν τη χαρη Του, τη βοηθεια Του, οι οποιες θα τους αποφερουν περισσοτερη θεληση.
Χωρις τον Ιησου Χριστο οι ανθρωποι βρισκονται ακομα εντελως κατω απο την εξουσια του αντιπαλου του Θεου, απο την οποια δεν μπορουν να απελευθερωθουν παρα μονο αν επικαλεσουν εντονα τη συμπαρασταση του Θεου. Τοτε ομως θα αναγνωρισουν συντομα τη σημασια του λυτρωτικου εργου και τον Ιδιο τον Ιησου Χριστο ως λυτρωτη ολοκληρης της ανθρωποτητας, και τοτε επισης θα χρησιμοποιησουν συνειδητα τις χαρες του λυτρωτικου εργου. Ο δρομος προς τα υψη θα τους γινει ευκολος, αφου οπου υπαρχει η θεληση θα υπαρξει και η δυναμη για την εκτελεση. . .
Η εξασθενισμενη βουληση ομως εχει μονο τη δυναμη να κανει πραγματα που οδηγουν στην αβυσσο, και αυτη η δυναμη της παρεχεται απο κατω, δηλ. χρησιμοποιει τη ζωτικη δυναμη για κακες πραξεις, και η ενισχυση αυτης της ζωτικης δυναμης της παρεχεται απο τον αντιπαλο του Θεου. Αρα ο ανθρωπος που εχει αδυνατη θεληση δεν βρισκεται σε συνδεσμο με τον Θεο αλλα με τον εχθρο Του, και δεν μπορει να απελευθερωθει απο τη γοητεια του παρα μονο αν επικαλεσει τον Θεο για βοηθεια, η οποια θα του παραχθει ως χαρη του λυτρωτικου εργου του Ιησου Χριστου. Επομενως η αναγνωριση του λυτρωτικου εργου πρεπει να ειναι πρωτη προυποθεση, αλλιως ο ανθρωπος δεν μπορει να χρησιμοποιησει αυτη τη χαρη.
Με την πιστη στο λυτρωτικο εργο ο ανθρωπος μπορει να καταφερνει μεγαλα πραγματα, αφου η βουληση του θα βρει ενισχυση, η οποια θα τον κανει ικανο για τα παντα οσο πιστευει βαθια, αφου η δυναμη της βουλησης, την οποια ο Ιησους Χριστος κατειχε σε αφθονια, θα του διοχετευτει, θα μπορεσει να απελευθερωθει απο την εξουσια του αντιπαλου, θα μπορεσει να επιδιωξει τον Θεο χωρις να τραβηχθει πισω απο εκεινη την εξουσια. Και θα πετυχει το στοχο του, αν και πολυαριθμοι πειρασμοι θα δυσκολεψουν την επιδιωξη του, αλλα θα τους προβαλει αντισταση γιατι η θεληση του ειναι ισχυρη και αναλογη και η παροχη δυναμης την οποια ο Ιησους Χριστος μεσω του θανατου Του στο σταυρο απεκτησε για τους ανθρωπους που πιστευουν σε Εκεινον και που χρησιμοποιουν συνειδητα τις χαρες του λυτρωτικου εργου. . . Αμην
3215 (8.8.1944)
Η ευτυχία είναι το αποτέλεσμα των πνευματικών δώρων πάνω στην ψυχή και το σώμα. . .
Η μακαριοτητα της παραλαβης δεν ειναι εξαιρετικα αισθητη σωματικα για τον ανθρωπο οσον καιρο η επιγεια ζωη του επιβαλλει ακομα απαιτησεις και αρα αυτος δεν μπορει να σβησει εντελως τις σωματικες αισθησεις. Τοτε η ψυχη κατα καποιον τροπο ζει μια χωριστη ζωη, η οποια θα προβαλει μονο οταν το κορμι δεν χρησιμοποιειται. Τοτε θα νιωσει την ευτυχια της συνδεσης με τον Θεο, τοτε θα ειναι και επιδεκτικη στο βαθμο που και ο νους καταλαβαινει ο,τι το πνευμα μεταδιδει στην ψυχη. . . Τοτε η ψυχη θα φουντωσει με αγαπη και θα νιωσει την αναγκη να γινει δραστηρια, γιατι τοτε η δυναμη της αγαπης τη διαποτιζει.
Ωστοσο η ψυχη δεν μενει ανεγγιχτη απο την επιδραση των πνευματικων δωρων, αν και δεν νιωθει συνειδητα το συναισθημα της ευτυχιας. Υποδεχεται γνωσεις που θα μεινουν μεσα της και που ξαφνικα θα αναδυθουν μια στιγμη που θα εχει αναγκη αυτες τις γνωσεις. Τρεφεται κατα καποιον τροπο συνεχεια, και η πνευματικη τροφη προωθει την ωριμανση της και αρα την εξελιξη της προς τα πανω. Αφου η καθε μεταδοση ειναι παροχη δυναμης, η οποια παραλαβαινεται με πληρη βουληση, αν και οχι παντα με την ιδια ικανοτητα για κατανοηση.
Δεν μπορει η ψυχη παντα να απομονωθει απο το γηινο περιβαλλον της, απο μια σφαιρα που ειναι λιγο καταλληλη για μια μονο πνευματικη ζωη, αλλα οσο συναψει επαφη με τον Θεο με τη βουληση να παραλαβει την αληθεια και να υπηρετησει τον Θεο, το δωρο της χαρης θα της παραχθει, κι ενα θεικο δωρο θα εχει παντα μια επιδραση οσο δεν του προβληθει αντισταση. Αλλα πρεπει ο ανθρωπος με ολη τη σοβαροτητα να προσπαθησει να αποχωριστει απο τη γη, πρεπει να επιδιωξει να αποκτησει τετοια ισχυρη πιστη ωστε ο κοσμος με τις απαιτησεις να μην του κανει καθολου εντυπωση, ωστε να εχει πληρη εμπιστοσυνη στο οτι ο Θεος θα διαθεσει τα παντα οπως ειναι καλα, και θα πρεπει ολο και πιο εντονα να παραδοθει στην πνευματικη εργασια. Τοτε σε λιγο θα νιωσει και σωματικα το συναισθημα της ευτυχιας, γιατι η δυναμη απο τον Θεο πρεπει να τον αναζωογονησει μολις και το κορμι παραδοθει στην ενεργεια της.
Ο τροπος ζωης του ανθρωπου μαλιστα συμβαλλει στο ποσο συμμετεχει η δεν συμμετεχει το κορμι στη παραλαβη των δωρων απο πανω. Το να ζησει ο ανθρωπος το θεικο λογο περιεχει ευλογια, το να ζησει ο ανθρωπος το λογο του Θεου κανει ησυχα και ειρηνικα το κορμι και την ψυχη, και τοτε το καθε πνευματικο δωρο μεσα στο αισθημα της πνευματικης παρεας με τον Θεο πρεπει να προξενησει συναισθημα ευτυχιας, αφου η ανησυχια, οι κοσμικες στεναχωριες, η ελλειψη εσωτερικης ειρηνης βαραινουν το κορμι, ετσι ωστε δεν μπορει να συμμετεχει στην παραλαβη των πνευματικων δωρων, ωστε λαμβανει μονο η ψυχη και αυτο ειναι μονο λιγο η καθολου αισθητο σωματικα.
Αλλα ο ανθρωπος δεν γλιτωνει αυτες τις δοκιμασιες γιατι πρεπει μονος του να προσπαθησει να τις περασει. Πρεπει εντατικα να καταπολεμησει την εξαρτηση του απο το κορμι. Πρεπει ξανα και ξανα να κανει την προσπαθεια να αποχωριστει απο ολες τις γηινες σκεψεις, πρεπει να προσφυγει στον ουρανιο Πατερα, να Του παρουσιασει τις στεναχωριες του και να αφουγραστει εντονα τη φωνη Του, αφου τις γηινες στεναχωριες μονο Αυτος μπορει να τις σταματησει Που και τις επιτρεπει για να κερδισει τις καρδιες των παιδιων Του.
Το επιγειο καθηκον το οποιο ο Θεος επιβαλλει στον ανθρωπο δεν ειναι ποτε ανεκπληρωτο οσο ο ανθρωπος παρακαλεσει τον Θεο να του συμπαρασταθει. Τοτε ο καθε κομπος που πριν φανηκε αξεμπερδευτος θα λυθει ευκολα, ο ανθρωπος θα πετυχει την καθε εργασια, θα τα βγαλει περα με τη ζωη, αφου προσεχει πρωτα το ψυχικο του καθηκον. . . συναπτει επαφη με τον Θεο. . . Ο Θεος εξασφαλισε την επιγεια βοηθεια στους ανθρωπους, και οι υποσχεσεις Του εκπληρωνονται, αλλα στη ψυχικη διαμορφωση του εαυτου πρεπει να δουλεψει ο ανθρωπος απο μονος του, και το κανει οσο αποτραβηχτει συχνα στο εσωτερικο του και συνομιλησει με τον Πατερα στον ουρανο, οσο Του ζητησει πνευματικη τροφη και Του επιτρεψει να τον διδαχτει με ταπεινη αφοσιωση σε Εκεινον. Και η δυναμη απο τον Θεο δεν θα περασει ποτε χωρις αποτελεσμα αλλα παντα θα συμφερει στην ψυχη, αισθητη ομως μονο τοτε που και το κορμι Του παραδοθει εντελως και αφησει τη γη απροσεκτη, που μαζι με την ψυχη επιδιωξει την ενωση με το πνευμα μεσα του και αρα προσπαθησει να εκπληρωσει το πραγματικο του καθηκον στη γη. . . να υπερνικησει την υλη και να εναρμονιστει με την αιωνια Θεοτητα, η Οποια τον διδασκει μεσω του εσωτερικου λογου για να πετυχει ευκολα το στοχο και να γινει τελειος. . . Αμην
Πίστη χωρίς αμφιβολίες στο λόγο. . .
Η πιστη σας πρεπει να ειναι τοσο δυνατη ωστε να μην εχετε πια την παραμικρη αμφιβολια για το λογο Μου. Οσο δεν μπορειτε ακομα να πιστεψετε χωρις ορους ο,τι σας εξηγω μεσω του λογου Μου δεν θα ειστε ακομα προχωρημενοι στην κατανοηση ετσι ωστε θα μπορεσετε να συλληφθειτε τα παντα. Μονο τοτε που θα καταλαβετε τη συναρτηση θα αποδεχτειτε την καθε λεξη χωρις αμφιβολιες και θα την υποστηριξετε απεναντι στους συνανθρωπους σας ως την καθαρη αληθεια. Αρα κατα καποιον τροπο θα εχετε γνωσεις μονο τοτε που θα εχετε την πληρη πιστη, αφου η επιγνωση προυποθετει βαθια πιστη. Μπορειτε μεν να ακουτε το λογο Μου, μπορει να σας φανει σαφης και ευλογος νοητικα, αλλα μονο τοτε θα ειναι για σας βαθιες γνωσεις που θα πιστεψετε, γιατι αυτο ειναι το θελημα Μου να ενισχυσετε πρωτο την πιστη μεσα σας πριν να λαβετε γνωσεις.
Κοσμικες γνωσεις προυποθετουν αποδειξεις για να μπορεσουν να ονομαστουν γνωσεις. Μια και ομως πνευματικες γνωσεις δεν μπορουν να τεκμηριωθουν προυποθετουν την πιστη. Μεσω της πιστης τοτε ο ανθρωπος θα φτασει στον βαθμο της επιγνωσης, η οποια τον κανει ελευθερο, αφου το να κατεχει κανεις πνευματικες γνωσεις ειναι βαθμος ελευθεριας, βαθμος τελειοτητας. Οπου σας λειπει η πιστη θα υπαρξει παντα μια ελλειψη γνωσεων, κι επομενως σας λειπει τοτε η συναρτηση, χωρις την οποια ομως δεν μπορει να γινει λογος για επιγνωση. Λαμβανετε το λογο Μου, και αυτος ο λογος Μου θα επρεπε να σας διαμορφωσει για να γινεστε φωτεινα οντα. Τοτε ομως πρεπει να απαιτησω και την αναμφιβολη πιστη στο λογο Μου γιατι ο φως Μου μπορει να λαμψει μονο οσο ανοιχθειτε εντελως. Η αμφιβολια ομως δεν ειναι ανοιγμα αλλα αντισταση στην ακτινα φωτος Μου.
Οσο υπαρχει ακομα κατι που δεν το καταλαβαινετε καλα μπορειτε μαλιστα μεσω αμφιβολιων και κατοπινων σκεψεων να βεβαιωθειτε σχετικα, αλλα αν σας μεταδιδω κατι σαφως και κατανοητα κι εσεις αμφισβητειτε αυτες τις μεταδοσεις προκειται για υποβαθμιση του λογου Μου, για μην αναγνωριση εκεινου η για αμφιβολια για την αληθεια του δοτη, και τα δυο ειναι αδικια στον εαυτο σας γιατι με αυτον τον τροπο σας στερειστε τη δυναμη, η οποια μπορει να ενεργησει μονο τοτε που πιστευετε. Αν ομως πιστευετε πως μιλαω σε σας τους ανθρωπους, πως ειστε ικανοι να Με ακουτε, τοτε δεν πρεπει να αμφισβητησετε τιποτα απο ο,τι σας λεω τωρα, αφου μαλιστα δεν θα σας παρουσιασω τιποτα λαθος, οπως επισης δεν θα σιωπησω ποτε απεναντι σε ενα θρησκο παιδι της γης που επιθυμει να Με ακουσει.
Συνεπως ο,τι ακουει τετοιο παιδι ειναι πραγματι η καθαρη αληθεια, αν και αυτο σας φαινεται δυσκολο να το αποδεχτειτε. Και για αυτο μπορειτε να υποστηριξετε με πεποιθηση την καθε λεξη οπως τη λαβατε μετα απο εντονη προσευχη για φωτιση του πνευματος. Μπορειτε τοτε και να καυχηθειτε για το οτι στεκεστε στην επιγνωση γιατι, ως ανθρωποι που διδαχτηκαν απο τον Εαυτο Μου, παραλαβατε τις σωστες γνωσεις κι επομενως ειστε ενημερωμενοι σχετικα με την αληθεια και τωρα κατεχετε πνευματικες γνωσεις που σας επιτρεπουν να καταλαβετε χωρις ελλειψεις τις συναρτησεις αναμεσα σε ολα τα δημιουργηματα, ολα τα οντα και σε Μενα, τον Δημιουργο ολων οσων σας ειναι ορατα. . . Αμην
3226 (19. k. 20.8.1944)
„Επιδιώξτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού. . .“
Επιδιωξτε πρωτα τη βασιλεια του Θεου και θα μπορεσετε να διανυσετε την επιγεια ζωη χωρις στεναχωριες για τις αναγκες του κορμιου, αφου ολα αυτα θα σας ερθουν απο το πουθενα οπως το υποσχεθηκε ο Κυριος. Αφου μονο ενα ειναι σημαντικο, δηλ. το να διατηρησετε τη ζωη της ψυχης, τοτε ο Θεος ο Ιδιος θα φροντισει το κορμι σας και τις αναγκες του. Αλλα μολις χασετε την πιστη σε αυτη την υποσχεση θα πρεπει να φροντισετε μονοι σας τον εαυτο σας, και με αυτον τον τροπο θα πεσετε θυμα του αντιπαλου, ο οποιος τοτε θα προσπαθησει να σας παρουσιασει αυτη τη στεναχωρια ως την πιο σημαντικη και θα θελησει να σας αποτρεψει απο το να φροντισετε την ψυχη σας. Και τοτεθα διατρεξετε τον κινδυνο να γινεστε υλικιστικοι, να στραφειτε τη σκεψη και την πραξη σας μονο στην αποκτηση της υλης, και μεσα στη μονιμη ανησυχια για το κορμι να παραμελησετε τη βασιλεια του Θεου και τελικα να ζησετε μονο καθαρα εγκοσμια ζωη χωρις να λαβετε υποψη το καλο της ψυχης σας.
Μονο ενα στοχο σας εβαλε ο Θεος για την επιγεια σας ζωη. . . να αναπτυξθει η ψυχη σας στα υψη. . . και για να πετυχετε αυτο το στοχο πρεπει να αποχωριστειτε απο την υλη, δεν πρεπει να λαχταρησετε τιποτε αλλο παρα μονο ο,τι ωφελει την ψυχη. Και μπορειτε γεματοι πιστη να απαλλαχτειτε απο καθε εννοια οσο λαβετε υποψη την υποσχεση του Χριστου, αφου ο λογος Του ειναι αληθεια, και αν ψαξετε πρωτο τη βασιλεια του Θεου, τοτε θα εκπληρωσετε το θελημα Του, και τοτε ο Θεος θα σας φροντισει. Η επιδιωξη του ανθρωπου ομως τις περισσοτερες φορες ειναι η διατηρηση και η καλοπεραση του κορμιου, και μαλιστα υπερβολικη, ετσι ωστε η πνευματικη επιδιωξη μπαινει στο παρασκηνιο και για ευνοητους λογους δεν μπορει να γινει πνευματικη προοδος. Και προκειται εδω για ελλειψη εμπιστοσυνης στην αγαπη του Θεου, ο Οποιος διατηρει ολα οσα δημιουργησε.
Με την πιστη και την εμπιστοσυνη στη βοηθεια του Θεου ο ανθρωπος μπορει να απαλλαχτει απο καθε γηινη εννοια, μπορει να περασει την επιγεια του ζωη ελαφρα και αμεριμνα, οσο ομως χρησιμοποιει την καθε φροντιδα για το καλο της ψυχης του, οσο επιδιωκει με πληρη συνειδητοτητα το πνευματικο βασιλειο, οσο προσπαθει παντου και παντα να εκπληρωσει το θελημα του Θεου και αρα οσο προσπαθει να φτασει στη βασιλεια του Θεου. Τετοια πιστη ομως σχεδον δεν βρισκεται πια αναμεσα στους ανθρωπους, και για αυτο δημιουργουν οι ιδιοι μια ζωη γεματη στεναχωριες και κοπους, βαραινουν τον εαυτο τους με ενα φορτιο το οποιο ο Θεος ο Κυριος υποσχεθηκε να το κουβαλησει οσο εκπληρωσουν το καθηκον της ζωης τους. . . να εκτιμησουν πιο ψηλα το πνευματικο τους καλο απο ο,τι το καλο του σωματος.
Ο Θεος διατηρει ολοκληρη τη δημιουργια, φροντιζει ασταματητα για την υπαρξη εκεινης, και τα παντα εξελισσονται συμφωνα με το θελημα Του. Κι επισης η φροντιδα Του στρεφεται στο πιο αναπτυγμενο πλασμα, στον ανθρωπο, και η επιγεια του ζωη ειναι εξασφαλισμενη ετσι οπως αυτη ολοκληρης της δημιουργιας. Αλλα ο Θεος το αφησε στη θεληση του ανθρωπου, του εθεσε εναν ορο, η εκπληρωση του οποιου του αποφερει μια αμεριμνη υπαρξη. Αν ομως οι ανθρωποι δεν προσεχουν αυτον τον ορο, τοτε θα εχουν δυσκολη ζωη γιατι θα χασουν τη φροντιδα του Θεου για το κορμι τους.
Για χαρη της ψυχης του δοθηκε στον ανθρωπο η επιγεια ζωη, και αρα θα επρεπε να φροντισει πρωτα την ψυχη. Σε εκεινη θα επρεπε να δωσει ο,τι χρειαζεται για την πνευματικη ωριμοτητα. . . και αυτο μπορει να το λαβει ο ανθρωπος μονο απο το πνευματικο βασιλειο. Για αυτο οι αισθησεις του ανθρωπου πρεπει παντα να ειναι στραμμενες προς το πνευματικο βασιλειο, αφου το γηινο βασιλειο δεν προσφερει στην ψυχη τη διατροφη που της λειπει. Το γηινο βασιλειο εκπληρωνει μονο τις αναγκες του κορμιου, και αυτες θα επρεπε ο ανθρωπος γεματος εμπιστοσυνη να επιτρεψει να του τις χαρισει ο Θεος, οπως Αυτος το υποσχεθηκε, και να επιδιωξει ολο και περισσοτερο το πνευματικο βασιλειο, το οποιο δεν του χαριζεται, το οποιο ομως δινει αναλογα με την επιθυμια του ο,τι ζητα η ψυχη.
Και για αυτο ριξτε ολες τις στεναχωριες πανω στον Κυριο. . . Θα τις παρει απο σας, οσο πιο εντονα επιδιωξετε την ενωση μαζι Του, οσο περισσοτερο η ψυχη σας αποχωριστει απο τα επιγεια και προσκολληθει μονο σε οσα θα της αποφερει την ενωση με τον Θεο. Και πραγματι θα ειστε ασφαλεις στη φροντιδα Του, τιποτα δεν θα σας λειπει, αφου ειναι γεματος αγαπη και δυναμη, μπορει να σας χαριζει, και βεβαιως θα σας χαρισει οσο μονο επιδιωκετε Εκεινον, οσο επιδιωκετε τη βασιλεια Του. . . Αμην
3227β (22.8.1944)
Δίκαιο – δικαιοσύνη – φυλές. . .
Λαοί. . .
Η γη περιεχει τους πιο διαφορετικους λαους και φυλες, οι οποιοι τις περισσοτερες φορες διαφερουν και στο βαθμο αναπτυξης τους. Αλλα σε κανενα λαο δεν εδωσε ο Θεος το δικαιωμα να καταπιεσει ενα κατωτερο λαο η να του στερηθει τα δικαιωματα του. Μαλιστα θα επρεπε να ενεργησουν εκπαιδευτικα οσο βρισκονται σε ανωτερο πνευματικο επιπεδο. Θα επρεπε να συμπαρασταθουν στους αδυναμους λαους εναντια σε ισχυροτερους καταπειστεις, και ποτε δεν πρεπει το να ειναι κανεις μελος ενος συγκεκριμενου λαου να τον αποτρεψει απο το να εκτελεσει τα ανθρωπινα καθηκοντα του απεναντι στους συνανθρωπους.
Αφου παντα θα πρεπει να λαμβανουν υποψη πως ολοι οι ανθρωποι ειναι πλασματα του Θεου και πως ο ανθρωπος ποτε δεν εχει το δικαιωμα να εξορισει συγκεκριμενους συνανθρωπους απο την κοινοτητα των λαων η να τους πιεσουν και να τους ριξουν στη δυστυχια. Αφου για αυτο θα πρεπει καποτε να λογοδοτησουν, και θα κριθουν οπως οι ιδιοι εκριναν. . . οποιος ηταν σκληρος και αστοργος απεναντι στους συνανθρωπους του, ασχετα με το σε ποια φυλη ανηκουν, θα εισπραξει μονο σκληραδα και αστοργια, δεν θα βρει ελεος και δεν μπορει ποτε να περιμενει επιεικη αποφαση, αφου θα του συμβει συμφωνα με το φρονημα του, με τη βουληση και τις πραξεις του. . . Και για αυτο ο ανθρωπος θα επρεπε παντα να λογοδοτησει στον εαυτο του για το αν ειναι δικαιος στη σκεψη και στην πραξη του. Η δικαιοσυνη ομως απαιτει το ιδιο δικαιο για ολους χωρις διαφορα.
Οσο η φιλαυτια ειναι δυνατη, το αισθημα δικαιοσυνης μειωνετε, τοτε ο ανθρωπος χωρις ελεος διεκδικει για τον εαυτο του ο,τι ανηκει στο διπλανο. Και οσο τετοιο φρονημα κυριαρχει ολοκληρους λαους δεν θα υπαρξει ποτε ειρηνη στη γη, αφου ο δυνατος θα καταπιεζει το αδυναμο, η εξισου δυνατοι θα αλληλοπροκαλουν δυστυχια και βασανα, και η ενδεια δεν θα τελειωσει ποτε. Δεν δικαιουται καμια αστοργη πραξη με την αντιρρηση οτι απεναντι σε αλλες φυλες η λαους ισχυουν αλλοι νομοι, οτι εκεινοι δεν πρεπει να διεκδικησουν την ιδια ανθρωπινα διακριτικοτητα που δικαιουται ανθρωπος της ιδιας φυλης. Μπροστα στον Θεο ολοι οι ανθρωποι ειναι ιδιοι, μπροστα στονΘεο ισχυει μονιμα ο ιδιος νομος. . . αγαπα τον πλησιον οπως τον εαυτο σου. . . και ο πλησιον ειναι ο καθε ανθρωπος ασχετα με το σε ποιο λαο ανηκει.
Και οσον καιρο η σκεψη ολοκληρων λαων ειναι φυλακισμενη μεσα στην πλανη οτι εχει διαφορετικα δικαιωματα απο ο,τι ο αλλος η αδικια θα παρει το πανω χερι. Θα υπαρξει μονιμη κατασταση καβγα αναμεσα στους ανθρωπους, εχθρηκοτητες θα βρισκουν ξανα και ξανα καινουρια τροφη, θα γεννηθουν ολο και χειροτερες σκεψεις και πραξεις, αφου η θεικη εντολη της αγαπης για τον πλησιον θα μεινει απροσεκτη, και αυτο εχει ως αποτελεσμα πραξεις που ειναι αμαρτολες. Παντα πρεπει ο ανθρωπος να παρει ως μετρο συγκρισης τον εαυτο του και τις δικες του επιθυμιες. Ο,τι θελει για τον εαυτο του δεν θα πρεπει να το στερηθει στον συνανθρωπο, αλλιως η αδικια θα αυξηθει ολο και περισσοτερο και απο αυτη επισης μια κατασταση που θα μπερδεψει και τη σκεψει των ανθρωπων. . . Θα χασουν την κριτικη ικανοτητα σχετικα με το τι ειναι δικαιο και τι αδικο γιατι οι ιδιοι τη παραδινουν, γιατι οι ιδιοι δεν θελουν να σκεφτονται σωστα και δικαια. . .
Αμην
Το πρόβλημα σχετικά με το Χριστό. . .
Οπως συμπεριφερεται η ζωη του εσωτερικου ανθρωπου απεναντι στον εξωτερικο κοσμο, ετσι συμπεριφερεται και το πνευμα απεναντι στην ψυχη. Αφου η ψυχη ειναι το περιβλημα του πνευματος, και το πνευμα μπορει μονο τοτε να ειναι δραστηριο αναλογα με τον προορισμο του που απο πλευρας της ψυχης δεν του προβαλλεται πια αντισταση. Κατα τον ιδιο τροπο ο εσωτερικος ανθρωπος μπορει να εξελιχθει μονο τοτε που ο εξωτερικος κοσμος τον αφηνει ανεγγιχτος. Ο εσωτερικος ανθρωπος ομως συγκρινεται με την ψυχη, με το περιβλημα του πνευματος. . . απεναντι στον εξωτερικο κοσμο ειναι εσωτερικος, αλλα απεναντι στο πνευμα ακομα εξωτερικος, αφου η εσωτερικη ζωη του ανθρωπου ειναι τα συναισθηματα, η σκεψη και η βουληση, και μολις αυτη η εσωτερικη ζωη δεν αντιστεκεται πια στο πνευμα μεσα της, δεν σημαινει πια εξωτερικο δεσμο για το πνευμα, αλλα εχει ενωθει μαζι του. . .
Και τοτε η ενεργεια του πνευματος ειναι απεριοριστη, μπορει να απλωθει σε παρα πολυ πλουσιο βαθμο, και τοτε ο ανθρωπος προχωρα ασταματητα στην εξελιξη του αφου εχει καταλαβει το σκοπο της επιγειας ζωης του, και τον εκπληρωνει κιολας. . . Αυτη η γνωση για τη ζωη του πνευματος μεσα στον ανθρωπο ειναι αναγκαια πριν για να μπορεσει και να εξηγηθει στον ανθρωπο το προβλημα σχετικα με το Χριστο, για να καταλαβει ο ανθρωπος γιατι ο ανθρωπος Ιησους εφτασε στη υψηλοτατη τελειοτητα στη γη, γιατι ειχε στη διαθεση του τη δυναμη και τη σοφια του Θεου, και γιατι τωρα πρεπει να αποκαλεστει ον ιδιο με τον Θεο.
Πρεπει ο ανθρωπος πρωτο να ξερει τι σημαινει αναπτυξη του πνευματικου μεσα στον ανθρωπο, πρεπει να ξερει οτι αυτη η κατασταση της ενωσης της ψυχης με το πνευμα της ειναι το αποτελεσμα μιας ζωης μεσα σε ανιδιοτελη αγαπη, πρεπει επισης να ξερει οτι και γιατι η αγαπη ειναι απαραιτητη για τη λυτρωση του πνευματικου μεσα στον ανθρωπο και συνεπως και ολοκληρου του ανθρωπινου γενους. Τοτε μονο θα μπορεσει να καταλαβει γιατι ενας ανθρωπος με υπερμετρη αγαπη εκτελεσε το εργο που θα επρεπε να ειναι λυτρωτικο για ολοκληρη την ανθρωποτητα, που ομως και παλι θα αποφερει λυτρωση μονο σε εκεινο τον ανθρωπο που αναγνωριζει τον Ιησου Χριστο και το λυτρωτικο Του εργο.
Πρεπει ομως επισης να ξερει για την κατασταση της ενοχης στην οποια ολο το πνευματικο μεσα στην υλη παραμενει ακομα, και για τα αποτελεσματα αυτης της ενοχης στη γη και στον αλλο κοσμο. Τοτε μονο θα διεισδυσει μεσα σε αυτο το μεγαλο προβλημα στη γη, και αυτη η επιγνωση θα του αποφερει φως και σχετικα με αμετρητες αλλες πνευματικες υποθεσεις που πριν του φαινονταν αλυτες. Το φως τον διαποτιζει τωρα απο μεσα, μπορει μονος του να απαντησει σε καθε ερωτηση και δεν εχει πια αναγκη εκπαιδευση απο εξω, η οποια δεν μπορει ποτε να του μεταδωσει τη σωστη σοφια οσο δεν εχει πριν γινει φως μεσα στο εσωτερικο του.
Ωστοσο το φως που διαποτιζει τον ανθρωπο απο μεσα μπορει να αποκτηστει μονο μεσω εμπρακτης αγαπης, γιατι τοτε το θεικο πνευμα μεσα στον ανθρωπο αφυπνιζει στη ζωη, γιατι μεσω της αγαπης ο Θεος ο Ιδιος συνδεεται με τον ανθρωπο, γιατι ειναι ο Ιδιος δραστηριος μεσα του, γιατι τοτε ο ανθρωπος βρισκεται στο ιδιο δρομο με τον Ιησου Χριστο πνευματοποιωντας τον εαυτο του μεσω της αγαπης, εναρμονιζοντας τον εαυτο του στην αιωνια Θεοτητα και γινοντας κατα καποιον τροπο το ομοιωμα Του. Τοτε ο ανθρωπος εχει τον Θεο μεσα του, εχει το φως μεσα του, το οποιο ενσαρκωθηκε στον Ιησου Χριστο στη γη κι ετσι ηταν ορατο για ολους τους ανθρωπους.
Αρα σωστος χριστιανος ειναι μονο εκεινος που ζει στην αγαπη κι ετσι μοιαζει με το Χριστο, που μεσω της αγαπης αποκρυσταλλωνεται ετσι ωστε να μπορεσει να διαποτιστει εντελως απο την αγαπη του Θεου, που σπαζει ολα τα περιβληματα που εμποδισαν το θεικο σπινθηρα του πνευματος να απλωθει ελευθερα. . . Μονο αυτος μπορει να πει τον εαυτο του χριστιανο, αφου μεσα του υπαρχει η ιδια ζωη οπως μεσα στον Ιησου Χριστο, μεσα του υπαρχει φως. . . επιγνωση και σοφια και για αυτο και εξουσια και δυναμη. . . Μεσα του υπαρχει ομως συναμα η βουληση να βοηθησει ολους οσους βρισκονται ακομα στο σκοταδι.
Η λυτρωτικη ορμη ξυπνα στη ζωη μεσα σε τετοιους ανθρωπους, ξερουν για τη δεσμευμενη κατασταση και θελουν να οδηγησουν το δεμενο πνευματικο στην ελευθερια. Συμμετεχουν τωρα στο λυτρωτικο εργο του Χριστου, και το ειναι τους εμφορειται απο την ιδια σκεψη που καποτε παρακινησε τον Ιησου Χριστο να επωμιστει το θανατο στο σταυρο. . . Και αυτοι θα ειναι προθυμοι για θυσιες οταν προκειται να φερουν σωτηρια στους συνανθρωπους απο την ψυχικη ενδεια, και αυτη η προθυμια για θυσιες θα ειναι αναλογη με τη δραστηριοτητα αγαπης τους, αρα αναλογη με τη θεικη αγαπη που τους διαποτιζει. . . αφου τοσο πιο κοντα ειναι η ψυχη του ανθρωπου στο θεικο Λυτρωτη και τοσο περισσοτερη δυναμη μπορει να παραλαβει απο Εκεινον, οσο προκειται να κανει ο ανθρωπος λυτρωτικη δραστηριοτητα στη γη, και αυτο με κινδυνο της δικης του της επιγειας ζωης.
Μπορει να καταφερει τα παντα ο ανθρωπος που ειναι ενωμενος με τον Θεο, που βρηκε τον συνδεσμο με την αιωνια αγαπη ηδη στη γη, που υποδεχτηκε τον Χριστο πληρως μεσα του, δηλ. που ακολουθωντας το παραδειγμα Του μεσω εντονης δραστηριοτητας αγαπης αφυπνησε το θεικο σπινθηρα μεσα του και με αυτον τον τροπο επετρεψε εισοδο στη θεικη αγαπη, η οποια τωρα τον διαποτιζει και τον διαμορφωνει σε ενα φωτεινο, λαμπερο δοχειο του θεικου Πνευματος, το οποιο τωρα ενεργει προσφεροντας φως και δυναμη και παρακινωντας σε λυτρωτικη δραστηριοτητα. . . Αμην
3230 (23. k. 24.8.1944)
Υπηρεσία ή αγώνας. . .
Διαφορετικός σκοπός της δυστυχίας. . .
Στο σταδιο της ελευθερης θελησης το ον δεν θα χρειαζοταν να φοβαται τον αντιπαλο του Θεου οσο μονο πορευοταν στην αγαπη. Τοτε θα τον εχει νικησει γιατι ο αντιπαλος του Θεου ειναι εντελως ανισχυρος απεναντι στην αγαπη. Αρα ο ανθρωπος θα μπορουσε να απελευθερωθει απο πειρασμους και προσβολες, αφου αυτα δεν εχουν καμια επιρροη πανω του μολις ασκησει την αγαπη. Το τελευταιο ομως εξαρταται απο την ελευθερη θεληση του ανθρωπου, και για αυτο ο ανθρωπος ειναι μονος του αφορμη μιας επιγειας υπαρξης που ειναι ειτε μονιμος αγωνας η υπηρετικη αγαπη. Ο Θεος βλεπει την καρδια του καθενα και αφηνει να συμβουν στον ανθρωπο οσα χρειαζεται, καθως ομως και αφηνει να στερηθει εκεινος που δεν εχει αναγκη τη βοηθεια Του, την παρηγορια Του και την ενθαρρυνση Του γιατι μεσα του ειναι εναντιον Του, αρα δεν ασκει την αγαπη, η οποια τεκμηριωνει τη στραμμενη προς τον Θεο θεληση του. . .
Η αγαπη και ο Θεος ειναι ενα, κι επομενως ο ανθρωπος που αγαπα ειναι και δεμενος με τον Θεο και πρεπει ετσι να ειναι ανωτερος του αντιπαλου του Θεου. Αν ο ανθρωπος ειναι προθυμος να ασκησει την υπηρετικη αγαπη προς τον πλησιον δεν θα πιεστει τοσο πολυ απο τους πειρασμους του κοσμου. Τον εχει κατα καποιον τροπο ηδη ξεπερασει, κατι που ομως δεν αποκλειει οτι πρεπει να κουβαλησει λυπες, γιατι οι λυπες δεν εχουν μονο το σκοπο να οδηγησουν κοντα στον Θεο τον ανθρωπο η θεληση του οποιου ειναι ακομα στραμμενη μακρια απο τον Θεο, αλλα επισης να εξαγνισουν τον ανθρωπο που επιδιωκει τον Θεο. Αλλα ο ανθρωπος σε αυτα τα δυο σταδια νιωθει διαφορετικα τη δυστυχια.
Ο πρωτος εξεγειρεται κατα της δυστυχιας γιατι δεν θελει να υποκυψει σε μια δυναμη Που τον περιοριζει στην απολαυση της ζωης. . . Επιδιωκει ακομα τον κοσμο και νιωθει την καθε δυστυχια ως παραμερισμο, ως ελλιπη απολαυση της ζωης και αρα ως εξαναγκασμο που δεν θελει να αναγνωρισει.Και μπορει να χρειαστει παρα πολλα βασανα ωσπου να παραδοθει. Και τετοιος αγωνας ειναι το εργοτου αντιπαλου, που ακομα προσπαθει να κερδισει τον ανθρωπο μεσω του κοσμου και των χαρων του,που του τις παρουσιαζει μπροστα στα ματια του για να ενισχυσει τη λαχταρα του για εκεινες και αρα να τον αποτρεψει απο τον Θεο. Αν ομως ο ανθρωπος ειναι δραστηριος στην αγαπη, τοτε η δυστυχια του χρησιμευει μονο για την τελειοποιηση, για την ωριμανση της ψυχης. Τοτε ο αντιπαλος του Θεου εχει λιγη εξουσια πανω του, τοτε θα στραφει μακρια απο τον κοσμο, και μεσω της δυστυχιας θα συνδεθει ολο και περισσοτερο με τον Θεο.
Πρεπει να καταλαβει ο ανθρωπος αυτη τη διαφορα οταν στοχαζεται τους διαφορετικους τροπους της δυστυχιας, οταν υποφερουν καλοι και κακοι ανθρωποι. . . ανθρωποι που δεν εχουν ακομα αποστραφει εντελως απο τον Θεο, και τετοιοι που φαινομενικα δεν χρειαζονται τη δυστυχια για να Τον βρουν. . . Παντα η δυστυχια εχει διαφορετικο σκοπο, αλλα ο τελικος σκοπος ειναι η πληρης ενωση με τον Θεο. Ο πιο μεγαλος κινδυνος για τον ανθρωπο ειναι η ταση προς τον κοσμο και η αστοργια του, αφου τοτε ειναι ακομα εντελως στην εξουσια εκεινου που θελει να τον καταστρεψει. Και τοτε χρειαζεται αυστηρα μεσα εκπαιδευσης για να αλλαξει. Μονο οταν η ταση προς τον κοσμο μειωνεται μπορει να αναψει μεσα του η αγαπη, και μονο τοτε μπορει η δυστυχια να παρει αλλες μορφες, αλλα δεν μπορει να τη γλιτωσει τελειως οσο η ψυχη δεν εχει ακομα καθαριστει πληρως.
Η εξασκηση της αγαπης για τον πλησιον ειναι για αυτο αποφασιστικη για τον βαθμο της εξελιξης του, ειναι αποφασιστικη για το βαθος της δυστυχιας, αφου οπου ασκειται η αγαπη και αρα οπου ειναι ο Θεος ο Ιδιος, εκει η δυστυχια ειναι πιο ευκολα υποφερτη γιατι ο ανθρωπος μπορει να λαμβανει την ακτινοβολια της δυναμης του Θεου κι ετσι η δυστυχια δεν τον καταπιεζει. Δεν χρειαζεται πια να αγωνιστει αλλα μονο να ανεχτει και να περιμενει τη βοηθεια του Θεου, η οποια θα βγαλει καθε δυστυχια απο πανω του οταν εχει ερθει η ωρα. Πρεπει ο ανθρωπος ειτε να υπηρετησει ειτε να αγωνιστει, και μαλιστα αναλογα με τη θεληση του και την ικανοτητα του να αγαπα. . .
Η υπηρεσια θα του ειναι ευκολη, ο αγωνας ομως θα θελησει πολλη δυναμη αν δεν θελει να νικηθει απο τη δυναμη που προσπαθει τα παν για να τραβηξει την ψυχη του στο σκοταδι, και η οποια εχει επιρροη στον ανθρωπο οσον καιρο πορευεται χωρις αγαπη, γιατι τοτε ειναι ακομα μακρια απο τον Θεο. Μονο η αγαπη τον απελευθερωνει απο αυτη τη δυναμη, μονο η αγαπη τον κανει δυνατο, αφου ο ανθρωπος που αγαπα ειναι δεμενος με τον Θεο και παιρνει απο Εκεινον τη δυναμη για να υπερνικσηει τον αντιαπαλο του Θεου. . . Αμην
Η πηγή της δύναμης. . .
Τα έργα της δημιουργίας είναι φορείς της δύναμης. . .
Ως σημεια συνκεντρωσης πνευματικων ενεργειων πρεπει να θεωρηθουν ολα τα δημιουργηματα. Αλλα η φανερη εκδηλωση εκεινων των ενεργειων ειναι μεσα στα εργα της δημιουργιας που δειχνουν ζωη, οπου δηλ. μονιμη δραστηριοτητα αποδεικνυει εκεινες τις ενεργειες. Σε αυτα τα δημιουργηματα αναγνωριζονται δυναμεις που ενεργουν μεσα τους, αλλα η αρχη της δυναμης θεωρειται διαφορετικα. . . και οχι σπανια εντελως ανεξαρτητα απο τα εργα της δημιουργιας. Το οτι ο Θεος ο Ιδιος ειναι η πηγη της δυναμης απο την οποια προερχεται ολοκληρη η ζωη αρνειται τις περισσοτερες φορες. . . οσο ο ανθρωπος δεν μπορει να πιστευει αφελως. Αναγνωριζεται μεν μια δυναμη, αλλα εξηγειται ως προερχοντας απο την ιδια και βασισμενη στην ιδια. Αφου η εγκεφαλικη σκεψη υπολογιζει μονο πραγματα που υπαρχουν αποδεδειγμενα, οχι ομως τετοια η υπαρξη των οποιων δεν μπορει να τεκμηριωθει. Προκεται εδω για ενα σταδιο της πνευματικης αγνοιας, αν και απο την επιγεια αποψη θεωρειται πως ο ανθρωπος εχει γνωσεις.
Η δυναμη που εισρεει σε καθε εμβιο οργανισμο ειναι φανερα ευδιακριτη, αφου χωρις εκεινη το ον θα ηταν αψυχο. Αυτη η δυναμη ομως υπαρχει και μεσα στο καθε αλλο εργο της δημιουργιας, αλλιως θα διαλυοταν σιγα σιγα μετα το θανατο του οπως το περιβλημα ενος εμβιου οργανισμου. Οσον καιρο ομως υπαρχει και ειναι ορατο για τα ματια των ανθρωπων ειναι επισης φορεας πνευματικης δυναμης,η οποια αναγκαστικα πρεπει να εχει καπου την εκβαση της. Αφου αυτη η δυναμη ειναι αφθαρτη. . . μπορει μαλιστα να εισρεει σε ενα δοχειο η να εκρεει απο εκεινο, αλλα δεν μπορει ποτε να διαλυθει στο τιποτα. . . Το γιγνεσθε και περασμα της δημιουργιας μαρτυρει ολοφανερα την εισροη και την εκροη αυτης της ζωτικης δυναμης. . . αρα πρεπει αυτη η δυναμη να εχει καπου την εκβαση της. Και αυτη η εκβαση ειναι το κεντρο της δυναμης, ειναι ο Θεος ο Ιδιος. . . ασχετα με το τι ιδεα σχηματισει οανθρωπος για τον Θεο.
Αν το καθε εργο της δημιουργιας θα ηταν μονο του ο δημιουργος της δυναμης που το ζωντανευει, τοτε το εργο της δημιουργιας δεν θα μπορουσε ποτε να παρελθει ως τετοιο, γιατι μια δυναμη δεν σταματα να υπαρχει. . . Αρα και ο ανθρωπος καθ εαυτος θα επρεπε να ειναι παντα αφθαρτος, αν ο ιδιος ηταν ικανος να ζησει μονο απο τον εαυτο του, ανεξαρτητος απο εναν παροχεα δυναμης. Αφου κατα τη διαρκεια της ζωης του ειναι φορεας μιας δυναμης, ενω μια δυναμη ειναι για παντα αφθαρτη η αδιαλυτη, ετσι ως αυτοδημιουργος αυτης της δυναμης θα ηταν αθανατος ηδη ως ανθρωπος. . . Αν ομως η δυναμη εκρεει απο εκεινον γυριζει πισω στην πρωταρχικη πηγη, η τροφοδοτειται με αυτη καινουργιο δοχειο υποδοχης, αλλα παλι απο την πρωταρχικη πηγη. . . Αλλιως ο θανατος και η γεννηση στην ανθρωπινη υπαρξη θα επρεπε να εναλλαχθουν αμεσα, η τουλαχιστον η αποβιωση ενος ανθρωπου θα επρεπε συναμα να προκαλεσει τη γεννηση ενος καινουριου οντος.
Παντα πρεπει να αναγνωριστει μια πηγη της δυναμης απο την οποια συμφωνα με συγκεκριμενους νομους εκρεει η δυναμη και τροφοδοτει τα εκαστοτε δοχεια υποδοχης. Και ως δοχεια υποδοχης πρεπει να θεωρειθει ο,τι ειναι ορατο η αισθητο μεσα στη δημιουργια. Το καθε εργο της δημιουργιας ειναι φορεας της δυναμης, το καθε εργο της δημιουργιας παιρνει τη δυναμη απο το κεντρο της δυναμης και μονο ετσι γινεται ζωντανο, δηλ. μπορει να εκτελεσει μια δραστηριοτητα η οποια του εχει ανατεθει, μια δραστηριοτητα που ειναι ο σκοπος της υπαρξης του και απαιτει μονιμη εισροη δυναμης.
Το πως τη λενε οι ανθρωποι αυτη τη πηγη δυναμης, το πως τη φανταζονται ειναι ασημαντο οσο μονο αναγνωριστει κι συνεπως αναγνωριστει η εξαρτηση ολων των δημιουργηματων απο αυτη την πηγη δυναμης. Τοτε ο ανθρωπος, που ειναι εξοπλισμενος με τη σκεψη του νου, θα καταλαβει επισης τις συναρτημενες αιτιες, κατι που δεν ειναι καθολου δυνατον οσο θεωρει τον εαυτο του ανεξαρτητος απο τη δυναμη που τον συντηρει. Η δυναμη θα μεινει επ απειρων αυτη που ειναι, δεν αλλαζει, δεν εξαντλειται και δεν χανει την αποτελεσματικοτητα της. . . υπαρχει και δεν μπορει να παρελθει απο μονη της. . .
Και αφου επανειλημμενος θανατος και επανειλημμενο περασμα ειναι ευδιακριτα στη δημιουργια, το αιτιο πρεπει να ειναι η εκροη αυτης της δυναμης. . . επομενως αυτη η δυναμη πρεπει καποτε να εχει εισρευσει στη δημιουργια. . . η πηγη ομως πρεπει να βρισκεται αλλου και οχι μεσα στα ιδια τα δημιουργημενα πραγματα. . . Η πηγη δυναμης δε υπαρχει απο τους αιωνες των αιωνων και θα υπαρχει στους αιωνες των αιωνων. . . Η πηγη δυναμης ειναι ο Θεος ο Ιδιος, ενα Ον Που εχει υψηστη τελειοτητα, Που ειναι γεματο δυναμη, εξουσια, αγαπη και σοφια και Που εκπεμπει αδιακοπααυτη τη δυναμη σε ολα οσα εχουν δημιουργηθει απο την αγαπη Του συμφωνα με ενα αξεπεραστα σοφο σχεδιο. . . Αμην
Η ένωση της ψυχής με το πνεύμα. . .
Προκειται για παρα πολυ σημαντικη διαδικασια οταν η ψυχη του ανθρωπου ενωνεται με το πνευμα μεσα της. Αφου τοτε εχει ερθει κατα καποιον τροπο η στροφη. Η υλικη υπαρξη εχει ξεπεραστει αν και ο ανθρωπος βρισκεται ακομα στη γη, και ο πνευματικος κοσμος κυριαρχει για το τελευταιο κομματι της επιγειας πορειας. Τοτε η ψυχη μπορει να παραλαβαινει καθε εκδηλωση του πνευματος, ειναι ικανη να το καταλαβει, και χρησιμοποιει συνεχεια την ικανοτητα της. . . Του επιτρεπει να τη διδαξει και με αυτον τον τροπο μπαινει στην κατασταση της γνωσης. Το πνευμα μεσα στον ανθρωπο επιθυμει παντα να μεταδωσει στην ψυχη τις πιο πλουσιες γνωσεις για τομεις που αλλιως ειναι κλειστοι για την ψυχη και στους οποιους μπορει να μπει μονο με τη βοηθεια του πνευματος.
Ο καθε υλικος δεσμος ομως ειναι εμποδιο για να φτασει σε αυτες τις γνωσεις. Επομενως η ψυχη πρεπει πρωτα να εχει ξεπερασει την υλη, αφου η ενωση της ψυχης με το πνευμα ειναι καθαρα πνευματικη διαδικασια που δεν αντεχει κανενα επιγειο δεσμο. Η υλη επιδρα στην ψυχη με εναν τροπο ωστε ειναι ανικανη να ακουσει τη φωνη του πνευματος μεσα της. Πρεπει η ψυχη να εχει ξεκολλησει πληρως απο την υλη και να αφοσιωθει εντελως στο πνευμα μεσα της, πρεπει να παραδοθει χωρις την παραμικρη αντισταση στη δυναμη του, η οποια ως δυναμη απο τον Θεο τοτε επιδρα πανω της. Και αρα η ψυχη οδηγηειται στην επιγνωση, της μεταδιδεται θεικη σοφια γιατι ο πνευματικος σπινθηρας μεσα της ειναι μεριδιο του θεικου Πνευματος, τα δωρα του Οποιου εχουν μεγιστη αξια και τα οποια για αυτο πρεπει να βοηθησουν την ψυχη να φτασει στην τελειωση.
Τοτε η ψυχη εκπαιδευεται συμφωνα με το θεικο σχεδιο, μυειται σε γνωσεις που σημαινουν για αυτη πνευματικη προοδο. . . Αφου οσο περισσοτερο η ψυχη βρισκεται στην επιγνωση, τοσο πιο ελευθερη γινεται και τοσο πιο ικανη να αξιοποιει αυτες τις γνωσεις. Και αρα ειναι τοτε δραστηρια στην αγαπη μεταδιδοντας αυτες τις γνωσεις στους συνανθρωπους της. Γνωσεις τις οποιες ο ανθρωποςπαιρνει απο τον συνανθρωπο πρεπει πρωτα να εξεταστουν σχετικα με την αληθεια τους. Γνωσεις ομως τις οποιες ο ανθρωπος αντλει απο τον εαυτο του, τις οποιες το πνευμα μεσα του μετεδωσε στην ψυχη του, φερνουν μεσα τους την απολυτη αληθεια, και το νιωθει αυτο η ψυχη και για αυτο υποστηριζει τετοιες γνωσεις γεματη πεποιθηση. Και τετοιες γνωσεις δεν θα μεινουν χωρις εντυπωση στον συνανθρωπο γιατι προσφερονται με πληρη πεποιθηση και γινονται απολυτα κατανοητες για τον καθενα, γιατι περιεχουν την αληθεια, και αυτη αιχμαλωτιζει και τον συνανθρωπο, οσο επιθυμησει σοβαρα την αληθεια.
Και για αυτο η ενωση της ψυχης με το πνευμα της ειναι τοσο σημαντικη γιατι δεν βοηθα μονο στον ενα ανθρωπο για να φτασει στην αληθεια κι επομενως στην ωριμοτητα, αλλα γιατι επιφερει ευλογια σε ευρεις κυκλους, γιατι η αληθεια επιβαλλεται και αναγνωριζεται ως τετοια απο τους ανθρωπους που και παλι την επιδιωκουν αλλα που οι ιδιοι δεν εχουν ακομα δημιουργησει την ενωση της ψυχης τους με το πνευμα. Για εκεινους ομως αυτη η ενωση δεν θα ειναι δυσκολη οσο εχουν τη σοβαρη θεληση να την καταφερουν, και αυτη η θεληση και παλι ενθαρρυνεται μεσω αληθηνων δασκαλεματων ενος ανθρωπου το πνευμα του οποιου εχει αφυπνιστει. . . Αμην
3237 (29.8.1944)
Θεικές αποκαλύψεις. . .
Λανθασμένες διδασκαλίες είναι εμπόδια. . .
Αμεση αποκαλυψη του Θεου χαρακτηριζεται απο το απευθειας λογο του Πατερα στο παιδι Του, και αυτος ο λογος ειναι αξιοπιστος οσο ο παραληπτης του λογου ειναι ανθρωπος που στεκεται στην πιστη και στην αγαπη, που αρα επιδιωκει τον Θεο. Ωστοσο δεν υπαρχει παντα η προυποθεση για να προσφερθουν σοφιες σε εναν ανθρωπο, μπορει να μην αφουγκραστει ακρετα επιμονα το εσωτερικο του, μπορει να εχει φυλακιστει απο διδασκαλιες που δεν ανταποκρινονται πληρως στην αληθεια, ετσι ωστε θα θεωρουσε καθε διορθωτικη διδασκαλια ως εργο του αντιπαλου του Θεου. Και για αυτο οι θεικες αποκαλυψεις περιοριζονται σε προσωπικες παραινεσεις και προειδοποιησεις, πρεπει ομως παρολα αυτα να αναγνωριστουν ως τετοιες.
Η επιθυμια ενως ανθρωπου να εχει προσωπικη επαφη με τον Θεο και η πιστη οτι κατι τετοιο ειναι δυνατον ειναι οι πρωτες προυποθεσεις ωστε ο Θεος να εκδηλωθει πατρικα. Ο τροπος τετοιων εκδηλωσεων εξαρταται απο την αντιληπτικοτητα και απο την προθυμια του ανθρωπου να παραλαβει τις εκδηλωσεις καθως επισης απο το καθηκον που του ανατεθηκε για την επιγεια ζωη του. Αν θα πρεπει παλι να εκπαιδευει και αν προσφερει τον εαυτο του στον Θεο για αυτη τη δουλεια, τοτε οι θεικες αποκαλυψεις θα παρουν την μορφη μαθηματων κι επομενως θα περιεχουν τις πιο βαθιες σοφιες, γιατι ο ανθρωπος πρεπει πρωτα να εχει γνωσεις στη διαθεση του πριν μπορεσει να τις διαδωσει. Αλλα απαιτειται να μην προβαλει ο ανθρωπος καμια αντισταση, δηλ. το Πνευμα του Θεου, ο δοτης της αληθειας, δεν πρεπει ποτε να συναντησει αντισταση οταν μεταδιδει την αληθεια στον ανθρωπο. Αντισταση ομως ειναι καθε λανθασμενη διδασκαλια οσο δεν παραδοθει χωρις ορους και δωσει τη θεση της στην αληθεια. . .
Μπορει ομως επισης να ειναι ενας ανθρωπος πολυ θρησκος και εντελως πεπεισμενος να στεκεται στην αληθεια και ο τροπος ζωης του να ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου. . . αλλα δεν ειναι ικανος να διαδιδει την καθαρη αληθεια γιατι ο ιδιος δεν την κατεχει. . . γιατι δεν ρωτα και δεν ζητα απαντηση και δεν την περιμενει, αλλα πιστευει οτι ειναι φορεας της αληθειας και για αυτο η λανθασμενη σκεψη δεν μπορει να διορθωθει.
Αυτος μαλιστα μπορει να ακουει τη φωνη του Θεου γιατι Τον αγαπα και γιατι μια καρδια γεματη αγαπη ειναι ικανη να παραλαβαινει το θεικο Πνευμα, αλλα το Πνευμα του Θεου δινει στον ανθρωπο αναλογα με την επιθυμια του. . . πατρικα λογια παρηγοριας, παραινεσης, προειδοποιησης, τα οποια δειχνουν την αγαπη Του για το παιδι της γης, αλλα και δασκαλεματα γεματα σοφια και πιο βαθιες γνωσεις σε εκεινον τον ανθρωπο που ειναι ανοιχτος για τετοια και κανει τον εαυτο του ανταξιο τετοιων. Η επιθυμια του ανθρωπου αποφασιζει, και για αυτο ο καθενας παιρνει οπως λαχταρα. . . Στο μεν του αρκει η πατρικη ενθαρρυνση και τελειωνει να αφουγκραζεται το εσωτερικο του, ενω ο δε αφουγκραζεται γεματος πεινα για γνωσεις καθε λεξη που του παρεχει η θεικη αγαπη. . .
Ο Θεος δεν περιοριζει τα δωρα Του, δινει οσο επιθυμουνται. Τους φραγμους ομως τους βαζει ο ανθρωπος μονος του, αφου μολις μειωθει η επιθυμια του, μολις η θεληση του δεν ειναι πια δραστηρια, δηλ. μολις σταματησει να αφουγκραζεται συνειδητα στο εσωτερικο του δεν θα ηχησει πια η εσωτερικη φωνη, η διοχετευση θα εχει διακοπει και θα μπορεσει να ξαναρχισει μονο τοτε που ο ανθρωπος αφουγκραστει και παλι στο εσωτερικο του κι ετσι προθυμοποιηθει να παραλαβει το θεικο δωρο. Και για αυτο ο ανθρωπος καθοριζει μονος του το βαθμο των γνωσεων κι επισης τον τροπο με τον οποιο οι γνωσεις προσφερονται.
Ανθρωπος που ειναι διαποτισμενος απο πνευματικες γνωσεις θα ωριμασει παρα πολυ γρηγορα, και για αυτο ειναι αποφσιστικα πιο ωφελημο να επιτρεψει ο ανθρωπος στον Ιδιο τον Θεο να του προσφερει αυτες τις γνωσεις παρα να τις αποκτησει μεσω μελετων, αφου οι τελευταιες δεν χρειαζονται οπωσδηποτε να ειναι αληθεια, αφου οι μεσολαβητες ειναι ανθρωποι, και αυτοι δεν ειναι ποτε χωρις πλανες. . . Οποιος ομως επιμενει σε αυτα τα πνευματικα αγαθα τα οποια πηρε απο ανθρωπους και δεν επιτρεπει ουτε τη σκεψη μηπως του παραδοθκε και πλανη, σε εκεινον δεν μπορουν να διοχετευτουν οι βαθιες γνωσεις, αφου δεν θα τις αποδεχοταν ως αληθεια αλλα θα εβγαλε το συμπερασμα οτι προκειται για πλανημενους δοτες οσο δεν ανταποκριθουν με τις παλιες του γνωσεις. . .
Και για αυτο σε φορεις της καθαρης αληθειας πρεπει να εκπαιδευτουν μονο τετοιοι ανθρωποι που ειναι εντελως χωρις λανθασμενα πνευματικα αγαθα και που για αυτο επιθυμουν συνεχως να διδαχτουν απο τον Ιδιο τον Θεο για να παραλαβουν σιγουρα την καθαρη αληθεια, γιατι σε εκεινους ο Θεος μπορει να τους χαριζει σε αφθονια και να τους κανει τους εκπροσωπους Του στη γη, και θα ειναι εκεινοι που θα πρεπει να διδαξουν και να μεταδωσουν τις βαθιες γνωσεις στους συνανθρωπους, γιατι ειναι ικανοι για αυτο και εχουν τη σταθερη βουληση να βοηθησουν τους συνανθρωπους τους. . . Εκεινοι εξοπλιζονται αφθονα με γνωσεις, ο θεικος εκπαιδευτης ο Ιδιος τους διδασκει, και τους εκπαιδευει για να μπορεσουν να διδασκουν εκ μερους Του, παντα και παντου οπου ανθρωποι ειναι ανοιχτοι για την καθαρη αληθεια. . . Αμην
3238 (30. k. 31.8.1944)
Παραινέσεις. . .
(Ιωάννη 14.) Διαμέρισμα μέσα στην καρδιά. . .
Η καρδια σας πρεπει να ειναι αγνη και καθαρη οσο θελετε να Με υποδεχτειτε μεσα της. Κι επομενως θα πρεπει να προσπαθησετε να εξευγενιστειτε και να κουβαλησετε μονο καλες σκεψεις μεσα σας. Το καθε αγενες συναισθημα πρεπει να μεινει μακρια σας. Θα πρεπει να συναντιεστε με φιλειρηνικο και στοργικο τροπο, να μην επιτρεπετε να γεννηθουν αγανακτηση και μισος μεσα σας. Θα πρεπει παντα να ειστε ετοιμοι να βοηθατε και να χρησιμοποιειτε τη δυναμη σας για την εμπρακτη αγαπη. Θα πρεπει συχνα να παραμενετε στην προσευχη και να σκεφτεσται και τους πεθαμενους, θα πρεπει να δειχνετε ελεος και να ανεχετε υπομονετικα τις αδυναμιες των συνανθρωπων και να μην αυτοπροβαλθειτε, αλλα να υπηρετειτε με ταπεινοφροσυνη και πραοτητα οπουδηποτε μπορειτε να εκτελεσετε ενα εργο αγαπης. Αφου μονο τοτε θα εναρμονιστειτε με τον Εαυτο Μου οσο προσπαθησετε στα παντα να Με ακολουθησετε, οσο μονιμα δουλεψετε στον εαυτο σας και αποβαλετε ολα τα κουσουρια και τις αδυναμιες. Τοτε μπορω να κανω κατοχη Μου τις καρδιες σας και να κατοικησω και να ενεργησω μεσα σας. . .
Προκειται εδω για υπερμετρη μακαριοτητα ηδη στη γη, αφου οσο ειμαι ο Ιδιος κοντα σας δεν υπαρχει πια ενδεια, ουτε επιγεια δυστυχια ουτε πονοι. . . Αφου το κορμι σας δεν αισθανεται πια τιποτα, μονο μπροστα στον κοσμο φαινεται ακομα να ειναι ευαισθητο λογου των ανθρωπων που δεν καταλαβαινουν ακομα εναν υψηλο βαθμο ωριμοτητας, ο οποιος επιτρεπει την παρουσια Μου. Και συνεπως δεν ειμαι ουτε φανερα ευδιακριτος, μα το παιδι της γης που εχει εκπληρωσει τους ορους για να απολαυσει την παρουσια Μου νιωθει οτι ειμαι κοντα και ειναι παρα πολυ μακαριο. Με ακουει και ειναι ευτυχισμενο για τη φωνη Μου. . .
Και ο καθε ανθρωπος μπορει να αποκτησει αυτη την ευτυχια οσο επιδιωξει εντονα την τελειωση, οσο κανει τα παντα για να καταφερει να προκαλεσει την ευχαριστηση Μου, και οσο διαμορφωσει τη καρδια του σε αγαπη. Αφου τοτε Με προσελκυει αναποφευκτα και θα κανω διαμονη μεσα στην καρδια του και δεν θα φυγω ποτε πια. Οσο ομως εχετε ελαττωματα και δεν προσπαθησετε να τα αποβαλετε, θα δημιουργησετε εμποδιο εναντιον Μου και της ενεργειας Μου και θα μεινω για σας αιωνια αφταστος.
Πρεπει να θελησετε ειλικρινα και να ζητησετε τη δυναμη απο Μενα για να μπορεσετε να εκτελεσετε τη θεληση σας, και πρεπει να κανετε τα παντα για να προχωρησετε στην εξελιξη σας, πρεπει να εξεταζετε τον εαυτο σας και να καταπολεμειτε τα ελαττωματα σας, πρεπει να συναγωνιζεστε στο καλο και να επιδιωκετε παντα να τελειοποιηθειτε, τοτε η αγαπη Μου θα σας συμπαρασταθει και θα σας εισρευσει δυναμη. . . η επιδιωξη σας θα πετυχει. . . θα με υποδεχτειτε τον Ιδιο μεσα στην καρδια σας, και αυτο σημαινει μακαριοτητα ηδη στη γη και αιωνια ενωση στο πνευματικο βασιλειο. Αφου η ενωση μαζι Μου βγαζει απο σας ολες τις επιγειες δυστυχιες, σας κανει ελευθερους και δυνατους, σας σηκωνει απο το βαρος της γης, και θα εχετε στη διαθεση σας γνωσεις που θα σας κανουν ευτυχισμενους και θα σας παροτρυνουν σε εσχατη εμπρακτη αγαπη.
Αφου τοτε η φωνη Μου θα σας ηχησει συνεχεια και θα σας διδασκω και θα καθοριζω ολους τους δρομους σας, τις πραξεις σας, τις σκεψεις σας και τη θεληση σας. Ωστοσο δεν θα σας εξαναγκασω, αλλα η καρδια σας, την οποια Μου προσφερατε οικειοθελως, θα κουβαλα μεσα της την ιδια θεληση, θα εχει υποταχτει εντελως στο θελημα Μου, και για αυτο ο ανθρωπος δεν θα μπορεσει πια να σκεφτεται και να θελει διαφορετικα. . . και αυτη ειναι η μεγαλη μακαριοτητα οτι ο ανθρωπος ειναι ενα με το θελημα Μου. . . Για αυτο επιδιωξτε ολο ζηλο αυτη την ενωση μαζι Μου, δουλεψτε στον εαυτο σας και διαμορφωθειτε στην αγαπη, για να μπορεσω σε ολη την αφθονια να ειμαι κοντα σας, για να μπορεσω να κανω τις καρδιες σας το διαμερισμα Μου και να μην ειστε πια μοναχοι και εγκατελειμμενοι. . . για να μπορεσει η αγαπη Μου να σας κανει ευτυχισμενους και η δυναμη Μου να ρευσει κοντα σας, για να μην πηγαινετε πια την επιγεια πορεια μονοι σας αλλα να εχετε σε Μενα ενα μονιμο συνοδο. . . Αμην
Η ζωή. . .
Η αφύπνιση του θεικού σπινθήρα μέσα στον άνθρωπο. . .
Ο θεικος πνευματικος σπινθηρας μεσα στον ανθρωπο ειναι η πραγματικη ζωη εκεινου, και για αυτο μπορει να γινει λογος για αναγεννηση μονο τοτε που το πνευμα μεσα στον ανθρωπο εχει αφυπνιστει, που μπορει να αρχισει τη δραστηριοτητα του και αρα η πνευματικη ζωη ξεκινα. . . Τοτε ο ανθρωπος εχει αναγεννηθει στο πνευμα, αφου η γηινη του γεννηση γινεται σκοπιμη και αποκτα νοημα μονο τοτε που εχει γινει η πνευματικη αναγεννηση. Ο θεικος πνευματικος σπινθηρας εχει αναγνωριστει (συνειδητα) απο την ψυχη του ανθρωπου, ακομα και αν ο ανθρωπος διανοητικα δεν μπορει ακομα να διακρινει τις δυο εννοιες ψυχη και πνευμα.
Αφου η ενωποιηση του πνευματος με την ψυχη ειναι διαδικασια που μπορει να γινει χωρις να εχει σχετικη γνωση ο ανθρωπος καθ εαυτος, αφου αυτη η γνωση του μεταδιδεται μονο οταν η ενωση αναμεσα σε ψυχη και πνευμα εχει γινει. Μονο τοτε μπορει το πνευμα να ενημερωσει την ψυχη για το τι σημαινει η ενωση του πνευματος με την ψυχη, και τοτε μονο η ψυχη επιδιωκει ολο και πιο εντονη ενωση με το πνευμα της και παραλαβαινει τις πλουσιες γνωσεις απο εκεινο. Και μονο τωρα ζει ο ανθρωπος, δηλ. αξιοποιει τις γνωσεις του και δουλευει συνειδητα για τη βασιλεια του Θεου. Ειναι εντονα δραστηριος στη διαδωση των γνωσεων που ελαβε και στη μεταδοση της κατανοησης στους συνανθρωπους. . .
Zωη ειναι ασταματητη δραστηριοτητα. . . Ο ανθρωπος μεν ζει και με γηινο τροπο χωρις να εχει ξυπνησει το θεικο σπινθηρα μεσα του, δηλ. ειναι δραστηριος επιγεια και δουλευει επομενως για την επιγεια του ζωη, για το κορμι του και για γηινους στοχους. Αλλα αυτο δεν ειναι η αληθινη ζωη, η ζωη που εχει διαρκεια, η ζωη για την οποια μιλησε ο Ιησους Χριστος, την οποια υποσχεθηκε σε εκεινον που πιστευει σε Αυτον. . . Αφου η αληθινη ζωη ειναι η ζωη του πνευματος, η οποια ειναι αφθαρτη και η οποια να αποκτηστει ειναι ο σκοπος της επιγειας ζωης. Μονο τοτε που το πνευμα μεσα στον ανθρωπο εχει αφυπνιστει στη ζωη θα εχει εκπληρωθει ο σκοπος της επιγειας ζωης. Και αυτη η αναγεννηση του πνευματος ειναι το πιο αξιο επιδιωξης γιατι αποφερει στην ψυχη του ανθρωπου ανειπωτο κερδος.
Ο,τι προσφερει η γη ειναι εφημερο και ωφελει μονο το κορμι, ποτε ομως την ψυχη. Αλλα ο,τι προσφερει το πνευμα στην ψυχη ειναι αναζωογονηση και τροφη, δηλ. δυναμη για τη ζωη. Ειναι υψηστο αγαθο που δεν μπορει πια να παρελθει, που ευχαριστει και παρακινει σε εντονη δραστηριοτητα, και για αυτο μπορει να ονομαστει ελιξιριο της ζωης, διοτι τωρα δεν υπαρχει ποτε πιαο θανατος, που πριν απειλησε την ψυχη και που αναποφευκτα θα ηταν το μεριδιο της αν η πνευματικη αναγεννηση δεν ειχε γινει.
Το σαρκικο σωμα ειναι το περιβλημα που περιεχει το θεικο σπινθηρα, κι εξαρταται απο την ελευθερη βουληση του ανθρωπου αν θα σπασει το περιβλημα, αν θα επιδιωξει να ξυπνησει στη ζωη το θεικο μεσα του. Και οσο η ψυχη, η φορεας της βουλησης, στραφει στο θεικο πνευμα προσπαθωντας να διαπερασει το περιβλημα, ελευθερωνοντας τον εαυτο της απο ολες τις εγκοσμιες επιθυμιες, απο φαυλοτητες και βιτσια, οσο προσπαθησει να διαλυσει το περιβλημα μεσω εμπρακτης αγαπης, ο θεικος πνευματικος σπινθηρας θα αρχισει να ξυπνησει, θα κανει επαφη με την ψυχη του ανθρωπου, θα τη βοηθησει να υπερνικησει τον εαυτο της, θα της ψιθυριζει συνεχως συμβουλες και δασκαλεματα, και θα διευθυνει την ψυχη οσο του επιτρεψει να τη διευθυνει.
Και τοτε ο θεικος σπινθηρας μεσα στον ανθρωπο θα αναλαβει την ηγεσια, και αυτη ειναι πραγματι σωστη. . . Τοτε το πνευμα και η ψυχη δεν στεκονται πια σε αντιθεση το ενα με την αλλη αλλα ακολουθουν ενωμενα το στοχο τους. . . επιδιωκουν την αιωνια πατριδα και αφηνουν το κορμι, τη γη και ολα τα εγκοσμια απροσεκτα, αν και ο ανθρωπος ζει ακομα στη γη. Ειναι ο ανθρωπος ζωντανος, ακομα και αν αδιαφορει για τα επιγεια, αφου το πνευμα του ζει και ενεργει ασταματητα.
Ο ανθρωπος εργαζεται μονο ακομα για το πνευματικο βασιλειο, για τη βασιλεια του Θεου, εργαζεται στον εαυτο του και στους συνανθρωους, ειναι αδιακοπα δραστηριος αφου ο πνευματικος σπινθηρας μεσα του δεν του επιτρεπει να αναπαυτει, να αναπαυτει στην απραξια, κατι που ειναι βλαβερο γιατι ισοδυναμει με το θανατο. . . με μια κατασταση που ειναι βασανιστικη στην αιωνιοτητα και που πρεπει για αυτο να φοβηθει ως η χειροτερη μοιρα που μπορει να συμβει στην ψυχη του ανθρωπου. Αν ομως εχει αφυπνιστει το πνευμα δεν θα υπαρχει ποτε πια θανατος, αφου το πνευμα ειναι αθανατο και τραβα και την ψυχη μαζι του στην αιωνια ζωη, στην αιωνια μακαριοτητα. . . Αμην
Η ευσπλαχνία και η χάρη του Θεού. . .
Η χαρη και η ευσπλαχνια του Θεου παρεχονται σε ολους οσους βρισκονται στην ψυχικη αναγκη. Αφου η αγαπη Του αγκαλιαζει ολα τα πλασματα Του, και η αγαπη Του προσπαθει να ανασηκωνει ο,τι εχει πεσει, προσπαθει να παρηγορει ο,τι υποφερει, να βοηθησει να βρει την αληθεια εκεινον που πορευεται στην πλανη και να ενδυναμωσει το αδυναμο, για να καταλαβει η ψυχη πως υπαρχει Ενας που ειναι γεματος αγαπη και στον Οποιο θα επρεπε να στραφει με αγαπη. . . Και για αυτο η χαρη και η ευσπλαχνια Του ερχονται προς βοηθεια σε ολους τους ανθρωπους που θελουν να τους βοηθησει. Αφου κανενας ανθρωπος δεν βρισκεται παρα πολυ μακρια απο τον Θεο ωστε να μην τον αγαπησει ο Θεος, και κανενας ανθρωπος δεν χρειαζεται να στερηθει τη χαρη Του που θελει να την αποδεχτει. Αφου η αγαπη και η υπομονη του Θεου δεν ξερουν ορια. . .
Αν ομως η αντισταση του ανθρωπου στον Θεο ειναι τοσο μεγαλη ωστε η αρνητικη του θεληση ειναι δυνατη, τοτε ο Θεος αποσυρει την αγαπη και την υπομονη Του, τοτε δεν εμποδιζει το ον να ενεργησει κατα τη θεληση του, η οποια θα το οδηγησει κοντα στην αβυσσο. Ολοκληρη η ανθρωποτητα εχει φτασει σε αυτο το σταδιο οπου κλεινει τον εαυτο της στη χαρη και στην ευσπλαχνια του Θεου. Αυτο τοτε σημαινει τη σιγανη ψυχρανση της αγαπης του Θεου, δηλ. την ανεπιδεκτικοτητα των πλασματων Του για την ακτινοβολια αγαπης Του, και. . . αφου η αγαπη διατηρει τα παντα. . . την καταστροφη της δημιουργιας.
Αλλα η ευσπλαχνια και η χαρη του Θεου ειναι αωνιες και βοηθουν και το πληρως αποστατημενο απο Αυτον πνευματικο να ανεβει ξανα στα υψη, μονο με εναν τροπο που δεν αναγνωριζεται ως χαρη και ευσπλαχνια. Αφου και η πιο βασανιστικη κατασταση. . . η κατασταση της δεσμευσης στην πιο στερεη μορφη η και η κατασταση των πιο μεγαλων βασανων στον αλλο κοσμο. . . ειναι μεσα για να βοηθηθει το ξεπεσμενο πνευματικο να ανεβει και παλι στα υψη. Αν η ευσπλαχνια του Θεου, η αιωνια αγαπη αποσυροταν εντελως απο το πεσμενο οντοδες, η υλικη δημιουργια επισης θα σταματουσε να υπαρχει, αφου τοτε ο Θεος δεν θα τη χρειαζονταν πια ως μορφη για το πνευματικο που θα πρεπει να εξελιχτει στα υψη. . . Το πνευματικο θα παρεμεινε σε αιωνιο σκοταδι στο πνευματικο βασιλειο.
Ωστοσο η αγαπη του Θεου ειναι αιωνια και αμεταβλητη. . . Δεν θα αναπαυτει μεχρι που εκεινο που καποτε ξεκινηε απο Εκεινη θα εχει ενωθει και παλι τελειως μαζι Της, για να του προσφερει τη μακαριοτητα το να ειναι κοντα Της. Και αυτη η αγαπη βρισκει ξανα και ξανα καινουριους τροπους και μεσα για να κερδισει αυτο που Της προβαλλει αντισταση. Μονο που στην αρνητικη του κατασταση πρεπει να στερηθει τη θεικη αγαπη για αιωνιοτητες, την οποια, αν και ρευσει κοντα του, δεν μπορει να τη νιωθει, και η οποια για αυτο θα το περασει χωρις αποτελεσμα.
Οσον καιρο ομως ο ανθρωπος ζει στη γη μπορει συνεχεια να παραλαβει την αγαπη Του, αρκει να το θελει. Ακομα και τον πιο μακρια απο τον Θεο ανθρωπο τον πλησιαζει η ευσπλαχνια και η χαρη του Θεου με εναν τροπο ωστε μπορει να αλλαξει, ωστε μπορει να παρατησει την αντισταση του στον Θεο και να Τον πλησιασει ξανα. Και η ευσπλαχνια και η χαρη Του θα προβαλει περισσοτερο κατα την ερχομενη περιοδο. Θα χτυπησει σε ολες τις καρδιες και θα φερει το μηνυμα για την ατελειωτη αγαπη του Θεου, νουθετωντας τους ανθρωπους να παρατησουν την αντισταση σε Εκεινον και προειδοποιωντας για την επιμονη στην αρνηση, αφου το τελος δεν ειναι πια μακρια, οπου η αγαπη του Θεου φαινομενικα θα αποσυρθει απο ολα οσα ζουν στη γη. . .
Ωστοσο το πνευματικο σκοτος ειναι τοσο μεγαλο ωστε η αγαπη του Θεου δεν αναγνωριζεται πια, και η καθε μερα αυξαινει αυτο το σκοτος αν και φεγγει ενα λαμπερο φως. . . η θεικη αληθεια που φτανει στη γη ως ακτινα φωτος και που θα μπορουσε να φερει την επιγνωση στους ανθρωπους οσο αυτοι εκθετονταν στην επιδραση αυτων των ακτινων φωτος. Εκεινοι ομως αποφευγουν το φως, και για αυτο εχει ερθει το τελος για τους ανθρωπους που εχουν σκοτεινο πνευμα, για να μπορεσουν να αρχισουν την επανειλημμενη πορεια στη γη για να φτασουν και αυτοι καποτε στα υψη. . . Αμην
Η ευλογία της προσευχής. . .
Δύναμη από τον Θεό. . .
Αυτη ειναι η δυναμη της προσευχης οτι συνδεεστε με τον Θεο κι ετσι ανοιγετε την καρδια σας για την παραλαβη δυναμης. Πατατε τη γεφυρα προς Εκεινον κι Εκεινος σας πλησιαζει, και μοιραζει ο,τι σας λειπει, ο,τι μπορειτε να παραλαβετε μονο απο Εκεινον. . . τη δυναμη απο τον Θεο. . . Αφου την εχετε αναγκη, και μπορει μονο να σας διοχετευτει οσο τη ζητησετε, οσο αναγνωρισετε τον Θεο μεσω της προσευχης. Αφου μεσω της προσευχης αποδεικνυετε την πιστη σας σε Εκεινον, στην εξουσια και στην αγαπη Του, αλλιως δεν θα προσευχοσαστε σε Εκεινον. Και η πιστη ειναι η πρωτη προυποθεση για να μπορεσει η δυναμη του Θεου να σας πλησιασει και να εχει αποτελεσμα πανω σας, αφου μονο μεσω της πιστης σε Εκεινον και την εξουσια και την αγαπη Του ανοιγετε τον εαυτο σας στην εισροη της δυναμης Του κι επομενως τη λαμβανετε συνειδητα. Δεν της προβαλλετε αντισταση, και η ψυχη σας θα νιωσει αυτη τη δυναμη ως ενθαρρυνση, ως επιδιωξη για την τελειοτητα.
Και αυτη ειναι η ευλογια της προσευχης, αν και προκειται για επιγεια παρακληση την οποια δεν την εκπληρωνει ο Θεος για λογους του καλου της ψυχης, διοτι η δυναμη που ειναι το αποτελεσμα της επαφης με τον Θεο κανει καλο στην ψυχη, προωθει την πνευματικη της προοδο, αφου η καθε επαφη με τον Θεο επιφερει ευλογια, οχι παντα ευδιακριτη εξωτερικα, αλλα τη νιωθει ευχαριστα η ψυχη. Μολις ενα παιδι της γης προσευχεται εχει ξυφυγει απο την εξουσια του αντιπαλου του Θεου. Ανθρωπος που προσευχεται πιανεται απο την αγαπη του Θεου και στεκεται υπο την προστασια Του. Ανθρωπος που προσευχεται ειναι ταπεινος και για αυτο λαμβανει χαρη, αφου οσο ο ανθρωπος ειναι υπεροπτης δεν προσευχεται, η η προσευχη του ειναι μονο τυπικη, χωρις βαθυ συναισθημα, επειδη στη σωστη προσευχη ανηκουν η ταπεινοφροσυνη της καρδιας, η ομολογια της αδυναμιας και η υποταγη στο θελημα του Θεου. . .
Στον ταπεινο ομως δινει ο Θεος τη χαρη Του. . . Και το οτι η ψυχη στεκεται στη χαρη του Θεου πρεπει να της αποφερει πνευματικη επιτυχια, αφου το οτι μια ψυχη λαμβανει χαρη σημαινει παντα πως της εχει εξασφαλιστει η βοηθεια του Θεου, την οποια εχει αναγκη για την ανοδο της. Μολις προσευχηθει ο ανθρωπος ελαττωνει την αποσταση αναμεσα σε αυτον και τον Θεο, Τον πλησιαζει, και ο Θεος δεν του αρνειται την επαφη. Σκυβει γεματος αγαπη προς το παιδι που Τον ικετευει, και η καθε προσεγγυση στον Θεο ενισχυει την ψυχη, γιατι απο τον Θεο ακτινοβολει δυναμη πανω στο ον που επιθυμει τετοια.
Και για αυτο η προσευχη ειναι το πρωτο για να ωριμασει ο ανθρωπος, ειναι η συνειδητη επαφη με τον Θεο ασυνειδητο Πιστευω, και ο θρησκος ανθρωπος μπορει παντα να ειναι σιγουρος για τη βοηθεια του Θεου, ακομα και αν η βοηθεια του προσφερεται με διαφορετικο τροπο απο ο,τι την επιθυμουσε. Ποτε ομως μια προσευχη δεν μενει χωρις αποτελεσμα στην ψυχη, γιατι της αποφερει παντα τη δυναμη απο τον Θεο, χωρις την οποια ο ανθρωπος δεν μπορει ποτε να ωριμασει, και γιατι αυτη η δυναμη ειναι το πιο υπεροχο αγαθο που μπορει να μεταδοθει στον ανθρωπο στη γη, επειδη του αποφερει την πνευματικη ωριμοτητα, η οποια ειναι οπωσδηποτε αναγκη για την αιωνια ζωη. . . Αμην
3244 (4.9.1944)
Αυτογνωσία. . .
Δουλειά στη ψυχή. . .
Χάρη. . .
Ταπεινοσύνη. . .
(αυτο το μηνυμα δεν μεταφραστηκε απο μενα. πηγη:
http://www.bertha-dudde.info/download/index.htm σημειωση της μεταφραστριας)
Ο μεγαλυτερος κινδυνος που διατρεχει ενας ανθρωπος ειναι να χαθει μεσα στην αυταρεσκεια του, οταν δηλ. φανταζεται οτι ειναι πολυ προχωρημενος στην πνευματικη του εξελιξη ενω δεν γνωριζει ουσιαστικα τον εαυτο του. Γιατι του λειπει τοτε η ταπεινοσυνη και αυτη την ταπεινοσυνη πρεπει να δειχνει αποδεδειγμενα στον Θεο εαν θελει να λαβει το ελεος Του για να μπορεσει να συνεχισει την ωριμανση του. Μοναχα οποιος θεωρει τον εαυτο του μικρο προσπαθει να ανεβει, μονο οποιος νιωθει αδυναμος παρακαλει να του δοθει δυναμη και, εφοσον πλησιαζει πραγματικα ταπεινα τον ουρανιο Πατερα του στην προσευχη του, μπορει τοτε να του δοθει η δυναμη που ζηταει.
Ο ανθρωπος οφειλει να δουλευει ακαταπαυστα πανω στον εαυτο του και αυτο μπορει να γινει μοναχα εαν κρινει τον εαυτο του ατελη, εφοσον δηλ. συνειδητοποιει τα λαθη και τις αδυναμιες του και προσπαθει να τα αποβαλει. Το καθε σκαλοπατι προς την τελειοτητα πρεπει να κατακτηθει με κοπο, γιατι ο αγωνας εναντια στις ατελειες απαιτει αγωνα εναντια στον εαυτο του, εναντια στις επιθυμιες του, στη ροπη προς τον κοσμο και την υλη, εναντια στις κακες ορμες που δυσκολευουν την απελευθερωση του πνευματος.
Και αυτος ο αγωνας δεν ειναι ευκολος, εφοσον το σωμα προβαλλει απαιτησεις τετοιες που αποτελουν τροχοπεδη για την ωριμανση της ψυχης. Κατ αρχην ομως πρεπει ο ανθρωπος να γνωριζει τον εαυτο του, να ξερει τι θελει ο Θεος και κατα ποσον η δικη του θεληση αντικειται ακομη στη θεληση του Θεου. Πρεπει να γνωριζει οτι ο Θεος απαιτει απο τον ανθρωπο να επιδιωκει στο καθετι την αγαπη, ωστε να μην μπορει να αναδυθει ουτε μια κακη σκεψη απο μεσα του και επομενως να μην κανει ουτε μια κακη πραξη. Πρεπει να γνωριζει επισης οτι καθε αισθημα μεσα στην καρδια του οφειλει να ειναι καλο και ηπιο, οτι οφειλει να πολεμησει ολα τα ελαττωματα του και να ασκησει τον εαυτο του στο να ειναι πραος, φιλειρηνικος, υπομονετικος, σπλαχνικος και ταπεινοφρονας.
Οφειλει να παρατηρει διαρκως τον εαυτο του και ειναι βεβαιο οτι θα ανακαλυπτει συνεχεια αδυναμιες και ψεγαδια, εφοσον φυσικα κανει αυτη τη δουλεια σοβαρα. Οσο βρισκεται στη γη, δεν προκειται να του αρεσει ο εαυτος του, γιατι δεν προκειται ποτε επι γης να γινει τοσο τελειος που να μην εχει τιποτε να προσαψει στον εαυτο του. Το χρεος του ειναι να πασχιζει να γινει τελειος, οσο βρισκεται στη ζωη και αυτο θα το κανει μοναχα, εαν συνειδητοποιει την ατελεια του ασκωντας αυστηρη αυτοκριτικη και επιδεικνυοντας ακαταμαχητη θεληση να ανεβει ψυλα.
Για αυτο λοιπον πρεπει να παραμεινει βαθυτατα ταπεινος, θεωρωντας τοσο τον εαυτο του οσο και τα εργα του μικρα και για το λογο αυτο πρεπει να προσευχεται ακομη πιο ενθερμα για ελεος, ωστε ο Θεος να του δινει τη δυναμη που θα τον κανει ικανο να εργαστει πανω στην ψυχη του, γιατι στον ταπεινο δινει ο Θεος τη χαρη του! Αμην
Η ελευθερία της βούλησης. . .
(Η διδασκαλία του προκαθορισμού)
Θα πρεπει να ανατειλει ο ηλιος του πνευματος και να διωξει το σκοταδι. . . οπου ειναι σκοταδι θα πρεπει να γινει φως, οπου υπαρχουν ακατανοησια και αγνοια, εκει ο λογος του Θεου θα πρεπει ξεκαθαρα να ενημερωσει, αφου ειναι ο Ιδιος ο Θεος που διδασκει τους ανθρωπους οσο θελουν να λαβουν το λογο τους. Και πραγματι τους δινει αυτα τα δασκαλεματα στη σωστη μορφη, ανταποκρινοντας στη θεληση τους για την αληθεια και αναλογα με την επιδεκτικοτητα και την αξιοπρεπεια τους. Και αυτος ειναι ο λογος Του:
Προσπαθηστε να σκεφτειτε το θεικο θελημα ως τη βασικη αρχη, συμφωνα με την οποια ολα γινονται στον ουρανο και στη γη. . . προσπαθηστε να αναγνωρισετε αυτο το θεικο θελημα ως το πρωτο, και τοτε θα θεωρησετε το καθε γεγονος μονο απο αυτη την πλευρα οτι το θεικο θελημα δεν μπορει να μεινει αμετοχο σε αυτο, αφου χωρις το θελημα του Θεου δεν μπορει να προβαλει καμια αλλη θεληση. . . και ας ειναι εντελως εχθρικη. Η καθε θεληση, τοσο η καλη οσο και η κακη, πρεπει πρωτα να επικυρωθει απο το θελημα Του πριν μπορεσει να ενεργοποιηθει, αρα καθε γεγονος βασιζεται στο θεικο θελημα, το οποιο ομως δεν σημαινει οτι ο Θεος επιδοκιμαζει αυτο που γεννα η κακη θεληση. Ωστοσο ουτε η κακη θεληση δεν θα μπορουσε να υπαρξει οσο ο Θεος δεν ειχε κανει τον ανθρωπο ικανο να θελησει, και συνεπως καθε θεληση βασιζεται στο θελημα του Θεου. . .
Ποτε ομως ο Θεος δεν καθοριζει τον ανθρωπο να θελησει κατι καλο η κακο αλλα αφηνει την κατευθυνση της βουλησης του σε εκεινον, και αυτη ειναι η ελευθερη θεληση. . . Το οτι ο ανθρωπος μπορει να θελει ειναι το δωρο του Θεου, ο καθορισμος η και μια χαρη του Θεου. . . το τι ομως θελει ο ανθρωπος ειναι δικη του αποφαση, σε αυτο ο Θεος του αφηνει την πληρη ελευθερια, παρολο που μπορει και να εμποδιστει στην εκτελεση εκεινου που θελει. Ωστοσο η θεληση του μπηκε σε δραση, ο ανθρωπος εκδηλωσε απεναντι στον Θεο την κατευθυνση της βουλησης του, και για αυτη την κατευθυνση της βουλησης θα πρεπει να λογοδοτησει.
Και οι θεικες εντολες ειναι το μετρο συγκρισης για καλη η κακη θεληση. Ο Θεος ποτε δεν θα προσπαθησει να επηρεασει την ανθρωπινη θεληση να παραβει τις εντολες Του, αλλα θα του βαλει στην καρδια τις σκεψεις να παρει θεση σε μια απο τις εντολες. . . Αρα παντα θα ερθει αντιμετωπος με το καλο και το κακο, κι επισης συνφωνα με το θεικο προορισμο θα κινητοποιηθει η θεληση μεσα στον ανθρωπο. . . το πως ομως θα αποφασισει εναποκειται στον ανθρωπο. Και ο Θεος θα τον παρακινησει μεσω επιγειων γεγονοτων να εκφρασει τη θεληση του. Και για αυτο τα επιγεια γεγονοτα τον πλησιαζουν ετσι οπως ειναι πιο καταλληλο για την αποφαση της θελησης του. Και αυτη ειναι η μοιρα, η προορισμενη του πορεια ζωης, η οποια λαμβανει υποψη ολες τις διαθεσεις του και του δινει την πιο μεγαλη δυνατοτητα να δραστηριοποιησει τη θεληση του στη σωστη κατευθυνση.
Οι ανθρωποι συχνα καταλαβαινουν λαθος την ελευθερια της βουλησης αφου τη σχετιζουν με την εκτελεση γηινων δραστηριοτητων, και αποκαλουν την εμποδισμενη εκτελεση εκεινου που θελει ο ανθρωπος ανελευθερη βουληση. . . Η δυνατοτητα της εκτελεσης ομως ειναι εντελως ανεξαρτητη απο τη βουληση καθ εαυτη. . . Αυτη η τελευταια ειναι ελευθερη, δηλ. ο ανθρωπος οριζει μονος του την κατευθυνση που θα παρει η βουληση, και η ελευθερια της βουλησης του δεν πειραζεται ποτε απο τον Θεο. . . Ωστοσο μπορει ο ανθρωπος να κακομεταχειρειστει την ελευθερια της βουλησης για ενεργειες εναντια στον Θεο καθως και για σκεψη εναντια στον Θεο.??Τοτε επισης ο ανθρωπος χρησιμοποιει τη δυναμη απο τον Θεο, δηλ. τη ζωτικη δυναμη που του εισρεει, κι επομενως κατα καποιον τροπο τη συναινεση του Θεου, γιατι χωρις το θελημα Του δεν μπορει να γινει τιποτα και χωρις το θελημα Του ο ανθρωπος ουτε θα ηταν ικανος να σκεφτεται. Και ωστοσο δεν μπορει να γινει λογος για το οτι ο Θεος καθορισε τη θεληση του ανθρωπου για τη σκεψη και την πραξη του. Παρολο που ο Θεος ο Ιδιος εβαλε τη θεληση μεσα στον ανθρωπο δεν προσανατολισε αυτη τη θεληση προς καλες η κακες παρξεις. Και αυτα πρεπει να ξεχωριστουν, αλλιως η ελευθερη θεληση θα επρεπε να αρνηθει και ο ανθρωπος δεν θα μπορουσε ποτε να εχει την προσδοκια τελειοτητας.
Οι ανθρωποι τις περισσοτερες φορες σχετιζουν την ελευθερια της βουλησης με καθαρα γηινες πραξεις, σκεψεις η γεγονοτα και συχνα κανουν την εμπειρια οτι ειναι πολυ ανελευθεροι γιατι οι πραξεις και τα γεγονοτα δεν ειναι παντα αναλογα με τη θεληση τους. Τοτε το θελημα του Θεου εκδηλωνεται φανερα, και οι ανθρωποι προσβαλλουν εντονα τη διδασκαλια της ελευθερης βουλησης. Αλλα και τοτε "βουληση" και "δυνατοτητα εκτελεσης" ειναι διαφορετικοι οροι, αφου ο ανθρωπος μπορει ανα πασα στιγμη να δωσει στη θεληση του την κατευθυνση που επιθυμει.
Απο την πνευματικη αποψη ομως η θεληση μπορει παντα να εκτελεστει, αφου για αυτο που θελει ο ανθρωπος του παρεχεται και η δυναμη, μονο που η θεληση του οριζει και την προελευση της δυναμης, το οτι του παρεχεται η δυναμη απο πανω η και απο κατω, το οτι δηλ. εκδιδεται στη δυναμη στην οποια στρεφεται η θεληση του. Αλλα και τοτε ο Θεος δινει τη συναινεση Του, δηλ. δεν εμποδιζει την πορεια αναπτυξης του ανθρωπου παρολο που θα οδηγησει μακρια Του, γιατι εδωσε στοον την ελευθερια της θελησης και δεν θα ακυρωσει ποτε αυτη την ελευθερια οσο το ον ζει το τελευταιο σταδιο στη γη ως ανθρωπος, το οποιο θα επρεπε να του αποφερει την ωριμοτητα. . . Αμην
Η ελευθερία της βούλησης. . .
(Η διδασκαλία του προκαθορισμού)
Δεν διαταζω στην ανθρωπινη βουληση αλλα της αφηνω την ελευθερια της. Μαλιστα συνεχιζω αδιακοπα τη δραστηριοτητα Μου πανω της διοχετευοντας της συνεχως τη δυναμη για να μπορεσει να θελει, να σκεφτεται και να δρα ως ανεξαρτητο ον. Και αρα ειμαι η αρχη της ζωης του ανθρωπου καθως και της σκεψης και της βουλησης του. Αφου πρεπει ο,τι προηλθε απο Μενα να το βαζω συνεχεια στην κατασταση να μπορεσει να εκτελεσει το σκοπο του, στο οποιο βασιζεται το καθε δημιουργικο εργο, το καθε προιον της δυναμης της αγαπης Μου. Αλλιως στην ενεργεια Μου θα μπορουσε κανεις να αρνηθει τη σοφια, η οποια ομως αναντιρρητα εκδηλωνεται παντου οσο ο ανθρωπος εχει φτασει σε ενα συγκεκριμενο επιπεδο επιγνωσης και εχει ανοιχτο ματι για τη δραση και την ενεργεια Μου.
Αν ομως παρεχω σε ολα οσα δημιουργησα μονιμα τη ζωτικη δυναμη για να μπορεσει να υπαρχει, τοτε για ευνοητους λογους ολοκληρη η ζωη, ολοκληρη η δραστηριοτητα εξαρταται απο το θελημα Μου, και συνεπως και καθε σωματικη δραστηριοτητα του ανθρωπου, την οποια μονο το θελημα Μου θετει σε λειτουργια. Κι επομενως ειμαι Εγω Εκεινος που ενεργει μεσα στον ανθρωπο. . . τοσο στη βουληση οσο και στην εκτελεση. Αφου Εγω εδωσα αυτη την ικανοτητα στον ανθρωπο ως το πιο υψηλο εργο της δημιουργιας πανω στην ορατη γη. Χωρις αυτο το δωρο ομως ο ανθρωπος δεν θα ηταν ελευθερο, ανεξαρτητο ον και αρα δεν θα ηταν ουτε ικανος να αναπτυξει τον εαυτο του στα υψη.
Αλλα του εδωσα και την ελευθερια της θελησης του, δηλ. του εναποκειται να χρησιμοποιησει το δωρο της θελησης και της εκτελεσης προς καθε κατευθυνση, και ποτε δεν καταναγκαζεται απο Μενα να παρει αυτη η εκεινη την κατευθυνση, μονο οδηγειται στοργικα στην πορεια της ζωης ετσι ωστε ερχεται αντιμετωπο με αποφασισεις, γιατι αυτος ειναι ο σκοπος της επιγειας ζωης του να χρησιμοποιησει σωστα την ελευθερη θεληση του. Θελω να κανω μακαρια πλασματα απο ολους τους ανθρωπους, αλλα η μακαριοτητα εξαρταται απο τη θεληση προς το καλο. . . Το να αποφασισει για το καλο με ολη την ελευθερια της βουλησης αποφερει στην ψυχη την υψηστη μακαριοτητα. . . Αν ομως ο ανθρωπος ειναι καλος ως αποτελεσμα ενος επηρεασμου Μου δεν ειναι πια ελευθερο, ανεξαρτητο ον, και χωρις ελευθερια δεν υπαρχει μακαριοτητα. . .
Και ειναι η ελευθερη θεληση που θα πρεπει παντα να διατηρηθει, τοσο στο επιγειο οσο και στο πνευματικο βασιλειο, για να διαμορφωθει καποτε ολο το οντοδες ετσι ωστε θα γινει ομειωμα Μου. Και το ερωτημα της ελευθερης βουλησης ειναι τοσο παρα πολυ σημαντικο ωστε ο ανθρωπος παντα λαμβανει τη σχετικη απαντηση για να μην παραπλανηθει η σκεψη του και για αυτο του γινει εντελως ακατανοητη η διδασκαλια της λυτρωση. Εκπαιδευω παντα αληθινα εσας τους ανθρωπους οσο απευθυνθειτε εμπιστευτικα στον Εαυτο Μου για να ενημερωθειτε σχετικα με τετοιες ερωτησεις, και σας διοχετευω αυτη την αληθεια οσο δεν την ακουτε μονοι σας μεσα στον εαυτο σας, αφου οι γνωσεις σας ειναι ελλιπεις οσο εχετε πληροφορηθει λαθος για αποφασιστικα ερωτηματα και θελετε μετα να χτισετε πανω τους.
Δεν πρεπει ουδεποτε να αρνηθει η ελευθερια της βουλησης, αλλιως υποβαθμιζετε τον εαυτο σας σε μηχανηματα που πρεπει αβουλα να υπομενουν ο,τι θελω Εγω, ο Κυριος της δημιουργιας. . . Μαλιστα το θελημα Μου ειναι αποφασιστικο, αλλα ποτε δεν καθοριζω την πορεια αναπτυξης του μοναχικου οντος, καθως και δεν σπρωχνω ποτε τη θεληση του σε μια συγκεκριμενη κατευθυνση εμποδιζοντας με τετοιον τροπο την ελευθερια της σκεψης του, αλλα εναποκειται στον ανθρωπο να αποφασισει, και αναλογα με την αποφαση του ειναι και η κατασταση της ωριμοτητας του. . .
Τις χαρες τις παρεχω στο καθενα αμετρητα, κι ετσι μοναχα η βουληση του να αποδεχτει τις χαρες Μου ειναι αποφασιστικη για το κατα ποσον αυτες θα μπορεσουν να εχουν αποτελεσμα πανω του και ποια δυναμη θα εχει τοτε στη διαθεση του να πραγματοποιησει τη θεληση του. Η αγαπη Μου ανηκει σε ολα τα πλασματα Μου, και για αυτο παρεχω σε ολα τα πλασματα τον ιδιο βαθμο χαρης, αλλα εναποκειται σε εκεινα πως να τον αξιοποιησουν, αφου μαλιστα κυριαρχω πανω σε ουρανο και γη, αλλα δεν εξαναγκαζω την ανθρωπινη θεληση. . . Αμην
Η αναγνώριση του Ιησού Χριστού. . .
Το δέσιμο του Σατανά. . .
Η πνευματικη καταρρευση ειναι αναποφευκτη οσο ο Χριστος δεν αναγνωριζεται πια και οι ανθρωποι δεν δημιουργουν πια τη σωστη σχεση με τον Θεο, αφου τοτε ειναι ασταθεις και βρισκονται στη μεγιστη πνευματικη ενδεια γιατι πορευονται προς την καταστροφη τους. Η πνευματικη παρακμη εχει ως συνεπεια και τη γηινη καταρρευση, αφου τα παντα διαλυονται οσο τους αφαιρεθει η πνευματικη βαση. Χωρις τον Θεο τιποτα δεν μπορει να υπαρχει. Οπου ομως το πνευματικο σπρωχνεται εντελως στο παρασκηνιο, εκει ουτε ο Θεος δεν αναγνωριζεται πια. Και αυτο ειναι το χειροτερο που μπορουν να κανουν οι ανθρωποι οτι αρνουνται τον Θεο, αφου ετσι επισπευδουν τη δικη τους καταστροφη, κι εξασθενιζουν η χανουν πρωτα την ικανοτητα τους για επιγνωση, δεν καταλαβαινουν την εκτακτη αναγκη στην οποια βρισκονται.
Ειναι μονο προσηλωμενοι να ανταποκριθουν στις επιγειες απαιτησεις και παραδιδουν για τον επιγειο κοσμο ο,τι θα μπορουσε να τους ανεβασει πνευματικα. Και το αποτελεσμα ειναι η πνευματικη και γηινη καταστροφη κι ενα τρομερο τελος σωματικα κι επιγεια. Η πιστη στον Ιησου Χριστο θα μπορουσε να εμποδισει αυτο, αλλα χωρις Εκεινον η ανθρωποτητα δεν βρισκει πια τη δυναμη να αλλαξει, βυθιζεται ολο και περισσοτερο και αρα προκαλει το τελος αναποφευκτα, γιατι χωρις τον Θεο τιποτα δεν μπορει να υπαρχει. . .
Η εξουσια του Σατανα ειναι υπερμετρη γιατι οι ιδιοι οι ανθρωποι του δινουν την εξουσια πανω τους, αλλα μονο εκεινος ο ανθρωπος μπορει να τον νικησει που μεσω του Ιησου Χριστου διαθετει μια δυναμη της θελησης στην οποια τιποτα δεν μπορει να αντισταθει. Οπου ομως η πιστη στον Ιησου Χριστο εχει χαθει, εκει ο αντιπαλος του Θεου λυσσομανα με ενισχυμενη βια. Και τα οπλα του ειναι το μισος και η αστοργια, τα οποια εχουν καταστρεπτικο και εξοντωτικο αποτελεσμα απο καθε αποψη, αλλα παντα μονο μεσω της θελησης του ανθρωπου, αφου ο αντιπαλος του Θεου δεν εχει καμια εξουσια πανω στα αλλα εργα της δημιουργιας. Και αρα χρησιμοποιει τη θεληση των ανθρωπων που του υπακουν για να καταστρεψει και να εξολοθρευσει, για να ελευθερωσει κατα του θεληματος του Θεου το πνευματικο που δεθηκε απο τον Θεο μεσα στη δημιουργια.
Και αυτο το απελευθερωμενο πνευματικο, που στεκεται σε χαμηλο βαθμο αναπτυξης, ασκει τοτε καταστρεπτικη επιδραση στο περιβαλλον του, τοσο στον κοσμο της φυσης, των φυτων και των ζωων, η και στους ανθρωπους. Γινεται ασυγκριτο χαος, το οποιο δεν ειναι καταλληλο για την ψυχικη αναπτυξη του ανθρωπου και ουτε του πνευματικου που ειναι ακομα δεμενο μεσα στη δημιουργια. Και αυτο το χαος θα οδηγουσε μεχρι την οριστικη καταστροφη οσων ειναι προσβασιμα στην ανθρωπινη θεληση αν ο Θεος ο Ιδιος δεν προβαλει την εξουσια Του και δεν βαλει τελος στις ενεργειεςτου Σατανα.
Απο τη στιγμη που οι ανθρωποι τολμουν να παρουν μετρα εναντια στον Ιδιο τον Θεο, δηλ. να ανοιξουν μετωπο εναντιον ολου του θεικου−πνευματικου και προπαντως να εξολοθρευσουν την πιστη στον Ιησου Χριστο αναμεσα στους ανθρωπους, τοτε και η ενεργεια του Θεου θα εκδηλωθει φανερα, τοσο περισσοτερο οσο περισσοτερο θα εχει προχωρησει αυτος ο αγωνας κατα του Θεου. Αφου αν ο ανθρωπος θα επρεπε να εχει τη δυνατοτητα μιας αναπτυξης θα πρεπει επισης να διατηρηθουν οι γνωσεις για τον Θεο, Που μεσα στον ανθρωπο Ιησου κατεβηκε στη γη για να λυτρωσει τους ανθρωπους, αλλιως οι ανθρωποι θα ηταν εκτεθημενοι εντελως απροστατευτοι και αδυναμοι στη λυσσομανια του Σατανα και θα επρεπε αναποφευκτα να καταστραφουν, πνευματικα αλλα κι επιγεια. Η αποφαση, που ειναι ο σκοπος της επιγειας ζωης, δεν θα μπορουσε πια να απαιτηθειαπο εκεινους, αφου τοτε θα γνωριζαν μονο το ενα, το κακο, και το καλο, το θεικο θα τους παρεμεινε κρυμμενο.
Μολις ομως ο Σατανας παρει μετρα εναντια στον Ιδιο τον Θεο ο Θεος θα τον κανει να νιωσει την εξουσια Του. . . θα του αφαιρεσει τη δικη του εξουσια και θα τον δεσει για μεγαλο χρονικο διαστημα. . . Και αυτο το δεσιμο θα γινει με τον τροπο ωστε εκεινος μαζι με τους ανθρωπου που τον υπακουν, που ηταν οι υπηρετες του στη γη, που με μισος και αστοργια εκτελεσαν ο,τι απαιτουσε απο εκεινους, θα φυλακιστει και παλι μεσα στην καινουρια δημιουργια, μεσα στην πιο σκληρη υλη, η οποια θα μεινει το μπουντρουμι του για να μην μπορεσει να ενοχλησει το καλο πνευματικο, για το οποιο τοτε θα εχει διευκολυνει ο δρομος προς τα υψη για πολυ καιρο.
Η πνευματικη αναπτυξη απαιτει μεν δυναμη και αντισταση, απαιτει την αποφαση για το καλο η για το κακο, κι επομενως στο καλο πρεπει παντα να αντιταχτει το κακο, για να μπορεσουν οι ανθρωποι να αποφασισουν, για να μπορεσουν να δραστηριοποιησουν την ελευθερη θεληση τους. Ωστοσο στη καινουρια γη οι ανθρωποι θα στεκονται ολοι κατω απο το σημειο του σταυρου, θα ειναι απο τα βαθη της καρδιας οπαδοι του Χριστου, θα βρισκονται στην πιο στενη επαφη με τον Θεο, θα εχουν ηδη αποφασισει μεσω της παρα πολυ δυσκολης περιοδου του αγωνα πριν, οποτε Του εμειναν πιστοι, και για αυτο παροδικα δεν θα χρειαστουν καμια αντιθετη δυναμη εναντια στην οποια θα επρεπε να επικρατησουν.
Και οσο μεινουν σε αυτη την εντονη επαφη με τον Θεο θα ειναι δεμενος ο αντιπαλος του Θεου, τα δεσμα του οποιου μονο η θεληση του ανθρωπου θα χαλαρωσει ξανα. Αφου μολις η επαφη με τον Θεο θα αρχισει να μειωνεται, οι αισθησεις των ανθρωπων θα στραφουν και παλι στην υλη, η οποια περιεχει το πεσμενο πνευματικο. . . και με την επιθυμια τους θα χαλαρωσουν τα δεσμα του, και με αυτον τον τροπο ο αντιπαλος του Θεου μεσω της θελησης του ανθρωπου σιγα σιγα θα μπει ξανα σε δραση. . . Και ο πνευματικος πολεμος, ο πολεμος αναμεσα στο φως και στο σκοταδι θα αρχισει εκ νεου. . .
Και παντα πρεπει να βρισκεται ο Ιησους Χριστος στο επικεντρο για να τελειωσει νικηφορα ο πολεμος εναντιον του σκοταδιου. Αφου το φωτεινο στη γη και στον αλλο κοσμο ειναι το πνευματικο που λυτρωθηκε απο το αιμα του Χριστου, και στο φως μπορει να φτασει αμετακλητα μοναχα οποιος αναγνωρισει τον Ιησου Χριστο ως Λυτρωτη του κοσμου και γιο του Θεου. Αλλιως η εξουσια του Σατανα πανω του ειναι τοσο μεγαλη ωστε θα τον τραβηξει κατω στο σκοταδι και στην αιωνια καταστροφη. Και παντα η απαρνηση του Χριστου θα οδηγησει στην καταρρευση επιγεια και πνευματικα, γιατι τοτε η ανθρωποτητα συναπτει συμφωνο με τον αντιπαλο του Θεου επειδη απομακρυνεται εντελως απο τον Θεο, και αυτο σημαινει διαλυση καθε μορφης, η οποια τοτε δεν εκπληρωνει πια το σκοπο της, το σκοπο της αναπτυξης της ψυχης και για αυτο διαλυεται μεσω του θεληματος του Θεου, δηλ. αλλαζει μεσα της οσο ο Θεος της αναθετει εναν καινουριο προορισμο. Αφου η εξουσια του Θεου θα υπερνικησει καθε εχθρικη δυναμη, θα δεσει τον αντιπαλο οσο εχει ερθει η ωρα του. . . Αμην
3253 (13.9.1944)
Η παροχή χάρης και δύναμης δεν είναι αισθητή σωματικά. . .
Δυναμη και χαρη δινω στο καθε παιδι της γης που Μου τις ζηα. Αφου θελω να φτασει κοντα Μου γιατι το αγαπω και προσπαθω χωρις σταματημο να κερδισει την ψυχη του. Και για αυτο δεν επιτρεπωνα στερηθει κανενα παιδι Μου οσο Μου αποδειξει τη θεληση του να ερθει κοντα Μου. Ξερω πως ο ανθρωπος ειναι παρα πολυ αδυνατος χωρις τη χαρη Μου, τη δυναμη Μου, και για αυτο του την παρεχω αμετρητα και μπορει την καθε στιγμη να τη χρησιμοποιησει, αρκει να θελησει και να ανοιξει τον εαυτο του στην παροχη δυναμης Μου. Τον πλησιαζω συνεχως και η καρδια του θα με νιωσει οσο η ιδια αναψει με την αγαπη για Μενα.
Αλλα οσο ο ανθρωπος μενει στη γη, οσο πρεπει να εκτελεσει καθηκοντα και να ανταποκριθει στις επιγειες απαιτησεις δεν ειναι για αυτον καταλληλο να βυθιστει υπερβολικα σε ριγη ευχαριστησης, αφου αυτα τον κανουν ακαταλληλο για την επιγεια ζωη, τον απομακρυνουν σε σφαιρες που ειναι υπερεπιγειες και τον κανουν ανικανο για τα γηινα καθηκοντα του. Και για αυτο ο ανθρωπος δεν θα νιωθει εξαιρετικα σωματικα την παροχη της χαρης και της αγαπης Μου, και για αυτο το λογο μερικες φορες θα πιστεψει πως τον εγκατελειψα. Αλλα το παιδι που παραδιδεται σε μενα θα μεινει παντα στην αγαπη Μου.
Θα μπορει και παντα να παραλαβει τη δυναμη και τη χαρη Μου σε μορφη του λογου Μου, που του παρεχεται αδιακοπα. Και παρολο που η διαδικασια της μεταδοσης του λογου Μου συμβαινει χωρις καμια ψυχικη συγκινηση, ειμαι με την αγαπη Μου κοντα στο παιδι της γης, και το ευλογω παρεχοντας στην ψυχη του οπως της ειναι καταλληλο για να φτασει στην ωριμοτητα. Οσο ο ανθρωπος μενει στη γη ειναι και δεσμευμενος σε επιγειους νομους, και η ακτινοβολια αγαπης Μου πρεπει ακομα να του διοχετευτει με μετρια λαμπροτητα, αλλιως θα τον καταστρεφε και δεν θα μπορουσε πια να εκπληρωσει τις επιγειες υποχρεωσεις, γιατι τοτε η λαχταρα του για τον πνευματικο κοσμο θα ηταν υπερβολικη μεσα του και θα ηθελε για παντα να εγκαταλειψει τη γη.
Θα ηταν αυτο κατα καποιον τροπο περικοπη της ελευθερης βουλησης, θα ηταν εξαναγκασμος, εξαναγκασμενη αναπτυξη στα υψη, αφου το σωματικα αισθητο αποτελεσμα της παροχης δυναμης θα παροτρυνε τον ανθρωπο στην υψηστη επιδιωξη για λογους της μακαριοτητας που νιωθει. . . Αλλα θα επρεπε ο ανθρωπος τελειως ανεπηρεαστος να επιδιωξει να ανεβει στα υψη, θα επρεπε να εκπληρωσει την επιγεια του ζωη και να με ψαξει και να με επιδιωξει χωρις καθε εξαναγκασμο, θα επρεπε να αποδειξει την αγαπη για Μενα μεσω του τροπου ζωης του, θα επρεπε να πιστεψει στο λογο Μου οτι η αγαπη Μου ειναι παντα μαζι του, και θα επρεπε να καταλαβει τη μεγιστη αγαπη Μου στο οτι τον ευχαριστω με το λογο Μου, το οποιο θα του αποφερει την αιωνια μακαριοτητα μολις εγκαταλειψει τη γη και μπει στο πνευματικο βασιλειο.
Και τοτε θα μπορεσει να παραλαβει αισθητα την αγαπη Μου, τοτε θα εκστασιαστει, και η μονιμη λαχταρα του να ειναι κοντα Μου θα εκπληρωθει χωρις περιορισμο. Τοτε θα μπορεσω να αγκαλιασω το παιδι Μου με τη ζεστη θερμη της αγαπης, γιατι τοτε θα μπορεσει να αντεχει την ακτινοβολια αγαπης Μου και να ειναι ανειπωτα μακαριο γιατι και το ιδιο θα ειναι ικανο για αγαπη, γιατι θα εχει μετατραπει σε αγαπη πανω στη γη μεσω της ασταματητης παροχης της χαρης και της δυναμης. . . Αμην
Κακόμοιρες ψυχές. . .
Μετάνοια. . .
Στοργική βοήθεια. . .
Οταν εσεις οι ανθρωποι εχετε διανυσει την επιγεια ζωη και εχετε μπει στο πνευματικο βασιλειο, ο χρονος της πορειας σας στη γη θα σας φανει μονο σαν μια στιγμη οσο σας δοθει η αναμνηση στο ατελειωτο χρονικο διαστημα πριν την ενσαρκωση σας ως ανθρωποι. Και τοτε θα καταλαβετε επισης τη μεγαλη χαρη που ηταν το τελευταιο σταδιο για τις ψυχες σας, και ευλογημενος οποιος τη χρησιμοποιησε και στο οποιο απεφερε την εισοδο στο βασιλειο του φωτος, οποιος δεν θα χρειαστει να αυτοκατηγορησει γιατι περασε ανεκμεταλλευτες τις χαρες της επιγειας ζωης.
Αλλα η μετανοια στον αλλο κοσμο ειναι διπλα βασανιστικη γιατι η ψυχη καταλαβαινει πως δεν θα μπορεσει πια να επανορθωσει τιποτα απο ο,τι εχασε η παρελειψε στη γη, οταν η ψυχη καταλαβαινει ποσα αφανταστα βασανα περιειχε η ατελειωτη πορεια στη γη και ποσο ευκολη αντιθετα ηταν η μικρη ζωη ως ανθρωπος, την οποια δεν αξιοποιησε αναλογα. . . Η μετανοια για μια επιγεια ζωη που την εζησε λανθασμενη ειναι τοσο βασανιστικη και θλιβερη για την ψυχη ωστε μονο μεσω αυτου πληρωνει ανειπωτα και χειροτερευει τη βασανιστικη της κατασταση. Αλλα η επιγεια ζωη με τις πολλες δυνατοτητες για ωριμανση εχει περασει, και πρεπει η ψυχη να επωμιστει τις συνεπειες αναλογα με τον τροπο ζωης της στη γη. Θα πρεπει τοτε να συνεχισει την πορεια αναπτυξης στον αλλο κοσμο, αλλα κατω απο πολυ μεγαλυτερες δυσκολιες απο ο,τι στη γη οσο η εισοδος στο βασιλειο του φωτος δεν της επιτραπει ακομα.
Εσεις οι ανθρωποι δεν ξερετε ποσο κακομοιρη ειναι τετοια ψυχη που μενει ακομα στο σκοταδι και που εχει αναγκη σπλαχνικη αγαπη για να της φερθει βοηθεια. Και ολοι σας θα επρεπε να δειξετε ελεος σε τετοιες ψυχες, θα επρεπε να τους δωσετε αγαπη, αλλιως δεν θα μπορεσουν ποτε να λυτρωθουν γιατι μονες τους ειναι παρα πολυ αδυνατες, γιατι μονο η αγαπη τους δινει δυναμη και γιατι οι ψυχες προσδοκουν και ζητουν απο τους ανθρωπους αυτη την αγαπη. Αφου το φωτεινο πνευματικο μπορει να συμπαρασταθει σε αυτες τις ψυχες μονο τοτε που θα προθυμοποιηθουν να βοηθησουν αλλες ψυχες. Για να προκαλεστει ομως αυτη η προθυμια για βοηθεια θα πρεπει να ενισχυστει η βουληση τους, και αυτο το αποτελεσμα εχει μονο η δυναμη που τους διοχετευεται απο την αγαπη των ανθρωπων στη γη.
Αλυτρωτες ψυχες, δηλ. τετοιες που δεν χρησιμοποιησαν σωστα την επιγεια ζωη η εζησαν τελειως χωρις πνευματικες προσπαθειες στη γη βρισκονται στην εσχατη αναγκη γιατι ειναι εντελως χωρις δυναμη κι εχουν πληρως εξασθενισμενη θεληση. Το να συμπαρασταθει κανεις σε τετοιες ψυχες ειναι ενα απο τα μεγαλυτερα εργα αγαπης που μπορει να κανει ο ανθρωπος. Θα πρεπει επιμονα να προσευχεται για τετοιες ψυχες, θα πρεπει να τους εξηγει μεσα στις σκεψεις οτι πρεπει να ασκησουν εμπρακτη αγαπη στον αλλο κοσμο. Θα πρεπει ξανα και ξανα να τους κηρυσσει την αγαπη, θα πρεπει να μιλα μαζι τους μεσα στις σκεψεις και να τους παρεχει δυναμη μεσω της αγαπης του, την οποια νιωθουν ευχαριστα οι ψυχες γιατι ανακουφιζει την κατασταση των βασανων τους.
Και οι ψυχες θα ειναι για παντα ευγνωμονες στους ανθρωπους που τις λυτρωσαν απο τη βασανιστικη τους κατασταση μεσω της στοργικης βοηθειας τους μολις μπορεσουν οι ιδιες να συμμετεχουν στο λυτρωτικο εργο, μολις μπορεσουν να μειωσουν τη δυστυχια αλλων ψυχων μεσω της διοχετευσης γνωσεων, τις οποιες ομως θα πρεπει πρωτα να τις αποκτησουν. Μεσω της προθυμιας τους να βοηθησουν η μεγαλυτερη δυστυχια τους θα εχει περασει, και η μετανοια τους θα μειωθει στο ιδιο βαθμο που η προθυμια τους να βοηθησει θα αυξηθει. Αφου τοτε η ψυχη καταλαβαινει πως τη χρειαζονται στο πνευματικο βασιλειο, και ο ζηλος της της επιτρεπει να ξεχασει τη δικη της δυστυχια. . . Επιδιωκει να μαζεψει πνευματικα αγαθα για να μπορεσει και παλι να τα μοιρασει. Θα εχει ανοιχτει και θα προσπαθησει να καλυψει ο,τι παρελειψε στη γη. . . το να δωσει αγαπη. . . Και τοτε θα συνεχισει την πορεια εξελιξης της στο πνευματικο βασιλειο, χαρη της βοηθειας την οποια της εφεραν οι στοργικες σκεψεις των ανθρωπων στη γη, για τις οποιες θα ειναι ευγνωμων αιωνια. . . Αμην
3258 (16.9.1944)
Πρόωρη αποβίωση από τον κόσμο. . .
Σκοπός. . .
Συνεχως παρουσιαζεται μπροστα στα ματια των ανθρωπων το περασμα γηινων πραγματων, και διαρκως βρισκονται αντιμετωποι με το θανατο οταν αμετρητοι ανθρωποι φευγουν προωρα απο τη ζωη κι εκεινοι ειναι ανισχυροι απεναντι στα γεγονοτα που προκαλουν δυστυχια κι ενδεια στους ανθρωπους. Αλλα δεν αλλαζουν το φρονημα τους και δεν σκεφτονται ουτε το πραγματικο αιτιο της δυστυχιας και του προωρου θανατου των ανθρωπων. Και για αυτο η δυστυχια παιρνει ολο και πιο οδυνηρες μορφες, και η ανθρωποτητα θα παρακολουθησει γεματη τρομο τα γεγονοτα του κοσμου και θα παγωσει μπροστα στο μεγεθος της δυστυχιας που θα τη χτυπησει. Αφου δεν το θελει διαφορετικα, μια και οι ανθρωποι μενουν τελειως ανεντυπωσιαστοι μπροστα στην κακομοιρια της εποχης, και δεν αξιοποιουν την κατασταση για τις ψυχες τους. Και για αυτο ο Θεος χρησιμοποιει τα πιο αυστηρα μεσα για να τους ξυπνησει απο την απαθεια τους, αφου αν και οι ανθρωποι υποφερουν επιγεια και σωματικα, οι ψυχες τους παραμενουν ανεγγιχτες, παραμενουν αδιαφορες απεναντι στα χτυπηματα της μοιρας, αλλιως θα προσπαθουσαν να αλλαξουν στην επιγνωση οτι η πνευματικη τους σταση ειναι η αφορμη για την αυξημενη δυστυχια στη γη.
Και για αυτο το λογο πεπει πολλοι ανθρωποι να φυγουν απο τη ζωη προωρα, επειδη μια μεγαλυτερη παραμονη μαλλον θα ηταν μειονεκτημα παρα πλεονεκτημα για τις ψυχες τους, με το να θα εχαναν εντελως την πιστη τους και θα προσεχαν αποκλειστικα την επιγεια ζωη τους.
Για αυτο ο Θεος επιτρεπει να χασουν ετσι αμετρητοι ανθρωποι τη σωματικη ζωη παρα την ελλιπη κατασταση ωριμοτητας, για να εμποδισει μια οπισθοδρομικη αναπτυξη, για να τους δωσει ακομα στον αλλο κοσμο τη δυνατοτητα να ωριμασουν, αφου σε εκεινους δεν θα μεινει κρυφτη η κατασταση στη γη, και θα μπορεσουν επισης να παρακολουθησουν τη συνεχεια και να φτασουν στην κατανοηση πως οι ανθρωποι μονοι τους φταινε για τη μεγαλη δυστυχια στη γη λογω της παραμελησης του καλου των ψυχων τους, λογω λανθασμενου τροπου ζωης, λογω ελλειψης πιστης και σκεψης χωρις αγαπη.
Μπορουν ομως επισης οι ανθρωποι, τους οποιους ο Θεος ανακαλει προωρα απο τη γη, ακομα ενοψει του θανατου να φτασουν στην επιγνωση, μπορουν ακομα να συνδεθουν εντονα με τον Θεο, μπορουν ακομα να εξαγνιστουν μεσω μεγαλων βασανων, και τοτε αυτα τους απεφεραν αυξημενο βαθμο ωριμοτητας, τον οποιο δεν θα ειχαν πετυχει αν ειχαν παραμεινει περισσοτερο στη γη, και τοτε η προωρη αποβιωση απο τον κοσμο ειναι ευλογια για εκεινους. Και ας ειναι πολυ μεγαλη η δυστυχια στη γη, προκειται μονο για ενα μεσο για να κερδισει ο Θεος τις ψυχες. . . Αλλα οι λιγοτεροι ανθρωποι το αναγνωριζουν αυτο.
Το μεγεθος της δυστυχιας θα επρεπε να τους προξενησει να βρουν το δρομο προς τον Θεο, ο Οποιος μπορει να αποτρεψει καθε δυστυχια και ο Οποιος βεβαιως θα την αποτρεψει οσο ο ανθρωπος περιμενει με πιστη τη βοηθεια Του. Οπου ομως και αυτη η μεγαλη δυστυχια ειναι χωρις αποτελεσμα, οπου οι ανθρωποι Τον ξεχασουν και διατρεξουν το μεγαλυτερο κινδυνο να κατευθυνθουν προς την αβυσσο, τοτε ο Θεος θα τερματισει αρκετες επιγειες ζωες και θα επιτρεψει δυστυχια που θα φανει αφορητη, αφου σκεφτεται παντα τις ψυχες των ανθρωπων και προσπαθει να τις σωσει, αν και το κορμι παρελθει συγχρονως. . . αφου τιποτα απο ο,τι κανει Αυτος δεν ειναι λαθος, αλλα ολα ειναι καλα και προς ευλογια της ψυχης του ανθρωπου. . . Αμην
Η μοίρα. . .
Η ελεύθερη βούληση – το θέλημα του Θεού. . .
Απο καθε περιπτωση μπορει ο ανθρωπος να εχει πνευματικο οφελος οσο προσπαθησει να τη σχετισει με το θελημα του Θεου και τη θεωρησει καταλληλη για την αναπτυξη του. Ο,τι και να αφορα τον ανθρωπο, ο Θεος ξερει εδω και αιωνες για την θεληση αυτου του ανθρωπου, κι επομενως οργανωνει τη ζωη του κατα το θελημα Του, αλλα παντα βασιζει τη μοιρα του και στη θεληση του ιδιου του ανθρωπου. . . αρα υπαρχει συμφωνια της ανθρωπινης θελησης με το θεικο θελημα καθ οσον ο Θεος καθοριζει και κατευθυνει τη μοιρα της ζωης ετσι ωστε παρολα αυτα προβαλλει και η ανθρωπινη θεληση, η αλλιως. . . στο ετσι οπως το θελει ο ανθρωπος δινει τη συναινεση Του ο Θεος, αλλα το αποτελεσμα εκεινου που εκτελει η ανθρωπινη θεληση ειναι παλι αναλογο με το αιωνιο σχεδιο Του και ωφελει τον ανθρωπο ως δυνατοτητα ωριμανσης, αφου το αποτελεσμα καθε σκεψης, λογου και πραξης δεν μπορει ο ανθρωπος να το επιβαλει κατα τη θεληση του.
Αρα ο ανθρωπος μπορει παρολα αυτα να χρησιμοποιησει τη θεληση του, μπορει να θελησει να διοργανωσει τη μοιρα της ζωης του κατα αυτη τη θεληση. Δεν θα μπορεσει ομως ποτε να καθορισει με σιγουρια το αποτελεσμα, αλλα τοτε θα τεθει σε ισχυ η λεγομενη μοιρα. . . ολα συμβαινουν συμφωνα με το σοφο, αιωνια καθορισμενο σχεδιο του Θεου. . . Ωστοσο η ελευθερη βουληση δεν μπορει να αρνηθει. Ο ανθρωπος μενει παντα ανεξαρτητο ον που μπορει να σκεφτεται και να θελει και που εχει και στη διαθεση του τη ζωτικη δυναμη να πραγματοποιησει τη σκεψη και τη θεληση του.
Η διευθυνση, την οποια ο Θεος κρατα κατα τη διαρκεια ολοκληρης της επιγειας ζωης του, αφορα μονο τη δημιουργια ευκαιριων για την ωριμανση της ψυχης. Επειδη αφου το νοημα και ο σκοπος του ανθρωπου στη γη ειναι η μετατροπη της θελησης του, του εσωτερικου του ειναι, αφου η επιγεια ζωη του δοθηκε για την αποκτηση της ψυχικης ωριμοτητας, ετσι ο Θεος μεσα στην αγαπη Του θα του δειξει και τους τροπους και τα μεσα σχετικα με αυτα, και θα τον τοποθετησει στη ζωη ετσι ωστε θα μπορεσει παντα και απο καθε γεγονος να εχει οφελη για την ψυχη του.
Μια επιγεια ζωη που θα ανταποκρινοταν εντελως στη θεληση του ανθρωπου δεν θα του επετρεπε να ωριμασει ψυχικα, προπαντως οταν εχει υλικιστικη σταση και ψαχνει να βρει οφελη μονο για το κορμι. Συνεπως ο Θεος πρεπει ο,τι επιδιωκει ο ανθρωπος και ο,τι πραγματοποιει μεσω της θελησης του να εξασθενισει στην επιδραση του η να το κατευθυνει διαφορετικα για να προκαλεσει με αυτον τον τροπο ενα μονιμο αγωνα για τον ανθρωπο, αφου μονο μεσα στον αγωνα ωριμαζει ο ανθρωπος. Ωστοσο το θεικο θελημα εναρμονιζεται με τη θεληση του ανθρωπου, του επιτρεπει να εκτελεσει και δεν του αφαιρει την ανεξαρτησια της σκεψης και της πραξης. Αλλα υποβοηθα οπου η ανθρωπινη βουληση θελει να πραγματοποιησει κατι ακαταλληλο για την ψυχη του, ετσι ωστε αυτη η πραγματοποιηση δεν θα του αποφερει την επιθυμητη κοσμικη επιτυχια αλλα ωστε απο τις αποτυχιες θα πρεπει να αναγνωρισει το θελημα μιας ανωτερης δυναμης, γιατι η αναγνωριση αυτης ειναι ηδη οφελος για την ψυχη του.
Αλλα σχετικα με την πνευματικη κατευθυνση ο Θεος δεν βαζει φραγμους στην ελευθερη θεληση του ανθρωπου. . . σχετικα με την πνευματικη κατευθυνση η θεληση του θα μεινει ανεγγιχτη και το αποτελεσμα θα ειναι αναλογο με αυτη τη θεληση. Αφου το αποτελεσμα ειναι ηδη η ωριμοτητα της ψυχης, η οποια δεν αυξανεται η μειωνεται ποτε απο το θεικο θελημα αλλα εξαρταται αποκλειστικα απο την ελευθερη βουληση του ανθρωπου. Ο ανθρωπος μπορει να αξιοποιησει την καθε γηινη περιπτωση για την πνευματικη ωριμανση αν μονο η βουληση του επιδιωξει να αποκτησει ενα οφελος για την ψυχη του. Και τοτε ο Θεος θα του παρεχει παντα. . . χαρη και παλι χαρη. . . αφου οσο η ελευθερη θεληση εχει στραφει σε Εκεινον επιδιωκοντας πρωτα την ψυχικη του διαμορφωση, ο Θεος θα ενθαρρυνει ολο και περισσοτερο αυτη τη θεληση και θα της δωσει και δυναμη για να μεινει ισχυρη απεναντι στα εμποδια.
Αρα σχετικα με ο,τι πνευματικο η ανθρωπινη βουληση ειναι εντελως ελευθερη. Μπορει ομως και σχετικα με τα επιγεια να γινει λογος για ελευθερη βουληση, αν και η μοιρα διαμορφωνεται συμφωνα με το θεικο θελημα, αφου ο Θεος ξερει απο τους αιωνες των αιωνων για την κατευθυνση της βουλησης του ανθρωπου και συμφωνα με αυτη διαδραματιζεται η πορεια ζωης εκεινου. Η θεληση και η εκτελεση και το αποτελεσμα πρεπει να ξεχωριστουν. . . Ο ανθρωπος μπορει να θελει και να εκτελει κατα τη θεληση του, αλλα το αποτελεσμα το καθοριζει ο Θεος, και για αυτο ο ανθρωπος πιστευει οτι ειναι ανελευθερος και υποταγμενος στη μοιρα του η ομως δεν θελει να αναγνωρισει εναν διευθυντη της μοιρας του. . . Αλλα ολα τα γεγονοτα στον ουρανο και στη γη υποκεινται στη διευθυνση Εκεινου Που διατηρει τα παντα, Που προισταται στα παντα μεσα στην αξεπεραστη σοφια Του. . Αμην
3260 (18.9.1944)
Πρόωρος θάνατος. . .
Η ευσπλαχνία του Θεού. . .
Γηρατειά. . .
(αυτο το μηνυμα δεν μεταφραστηκε απο μενα. πηγη:
http://www.bertha-dudde.info/download/index.htm σημειωση της μεταφραστριας)
Σε πιο βαθμο ωριμοτητας ανακαλειται ο ανθρωπος απο την επιγεια ζωη στο πνευματικο βασιλειο εξαρταται απο τη βουληση του Θεου. Και αυτο φαινομενικα μοιαζει με αδικια που μπορει να ενισχυσει σε καποιον την αποψη οτι ο Θεος επιλεγει συγκεκριμενους ανθρωπους για να γινουν μακαριοι. Αντιθετα αλλοι εξαιτιας της δικης Του βουλησης πρεπει να υποφερουν για καιρο ακομη σε μια κατασταση απομακρη απο τον Θεο. Ομως αυτη ειναι μια ολοκληρωτικα πλανημενη αποψη, γιατι και σε αυτη την περιπτωση επικρατει η θεικη αγαπη και σοφια, η οποια παντα γνωριζει τη βουληση του ανθρωπου, για αυτο τερματιζει τη ζωη οταν μια περαιτερω εξελιξη πανω στη γη ειναι αμφισβητησιμη.
Πριν το σταδιο της ενανθρωπισης στη φαση της δεσμευμενης βουλησης, τα διασπαρτα μερη του αρχεγονου οντος εξελισσονται ασταματητα ανοδικα μεσα απο τα φυσικα βασιλεια, εως οτου το ον να φτασει σε εκεινο το βαθμο ωριμοτητας που του επιτρεπει να ενσαρκωθει σε εναν ανθρωπο. Στη συνεχεια ομως αποφασιζει η ελευθερη βουληση του ανθρωπου μονη της, με επακολουθο ειτε να συνεχιστει η ανοδικη πορεια εξελιξης, ειτε αντιθετα να παρουσιαστει μια κατασταση στασιμοτητας η και οπισθοδρομησης. Και αυτο παλι εξαρταται απο το αν ο ανθρωπος ως τετοιος εχει ηδη αυξησει την αρχικη του ωριμοτητα και βρεθει αργοτερα στον κινδυνο να ανακοπει η προοδος του, η αν εχει παραμεινει στασιμος στο επιπεδο που ηταν στην αρχη της ενσαρκωσης του, οποτε και υπαρχει ο κινδυνος μιας καθοδικης εξελιξης.
Σε αυτη την περιπτωση η ανακληση του ανθρωπου, οταν αυτος εχει φτασει στον κολοφωνα της εξελιξης του επι γης, ειναι παντα ενα εργο της ευσπλαχνιας του Θεου, αφου η αγαπη Του τον προφυλασσει απο το να βυθιστει χαμηλοτερα, η να αφησει ανεκμεταλλευτη για την ψυχη του την περαιτερω ζωη του. Διοτι η ενοχη του θα αυξανει, οσο περισσοτερο χρησιμοποιει την περιοδο χαριτος της ενσακρωσης του χωρις να την αξιοποιει.
Καποιος μπορει κατα τη διαρκεια της νιοτης του να προσπαθησει να επιτυχει την ανυψωση του αλλα στη συνεχεια να αναστελει την προσπαθεια του, με αποτελεσμα η ως τοτε εξελιξη του να μην συνεχιστει. Τοτε ο Θεος τον ανακαλει και του δινει περαιτερω δυνατοτητες να ωριμασει στον αλλο κοσμο.
Ομως κανεις μπορει επισης να αλλαξει τους στοχους του για πρωτη φορα σε μεγαλυτερη ηλικια, ωστε η μεχρι εκεινη τη στιγμη ελλιπης εξελιξη του να παρουσιασει τοτε ξαφνικα μια ανοδικη πορεια και να επιτυχει ετσι εναν υψηλοτερο βαθμο ωριμοτητας, μολονοτι εχει αφησει να περασει πολυς χρονος χωρις να ενδιαφερθει για την ψυχη του. Τοτε ο Θεος θα του χαρισει μια μακροχρονια ζωη, δεδομενου οτι ειχε διαβλεψει απο αιωνων τη θεληση του και καθορισε αναλογως την προρεια της ζωης του. Γιατι το πεπρωμενο του καθε ανθρωπου το εχει σχεδιασει η αγαπη και η σοφια του Θεου, και δεν υπαρχει ποτε αυθαιρεσια απο την πλευρα Του.
Ο Θεος δεν θα στερουσε απο κανεναν τη δυνατοτητα να ωριμασει επι γης, εφοσον αυτος θα ηταν προθυμος να την εκμεταλλευτει. Παρολα αυτα πολυ λιγη προσοχη δινεται στην ευσπλαχνια Του, αφου οι ανθρωποι δεν ειναι προθυμοι να αποδεχτουν αναλογες υποδειξεις και μηνυματα. Επειδη δε ο Θεος γνωριζει απο αιωνων ποιος ειναι ιδιαιτερα αρνητικα προδιαθετειμενος απεναντι Του, καθως και ποτε ο καθενας εχει φτασει στο ζενιθ της εξελιξης του πανω στη γη, ειναι αναλογα η διαρκεια της γηινης ζωης του αιωνα τωρα προκαθορισμενη, και ποικιλλει κατα πως κρινει η θεικη σοφια ως σκοπιμη και τελεσφορα.
Ποτε ομως δεν θα τερματισει ο Θεος προωρα μια γηινη ζωη, η οποια θα μπορουσε να ειχε αποφερει στον ανθρωπο μεγαλυτερη ωριμοτητα, γιατι η αγαπη Του επιδιωκει μονιμα να επιτυχει ο καθενας πανω στη γη την υψηλοτερη δυνατη ωριμοτητα. Ουτε ποτε θα αποστερουσε Εκεινος απο καποιον μια δυνατοτητα που θα ειχε ως επακολουθο την ωριμανση του. Ομως επειδη γνωριζει αιωνια τωρα την καθε αποφαση και ταση της ανθρωπινης βουλησης, συχνα προφυλασσει την ψυχη απο μια ολοκληρωτικη πτωση, δηλ. απο μια καθοδικη εξελιξη, η οποια θα επερχοταν αν Εκεινος δεν εθετε τερμα στη γηινη ζωη.
Για αυτο λοιπον αυτος που μονιμα προσπαθει θα φτασει σε μεγαλη ηλικια, οπως και αντιστροφα η μεγαλη ηλικια αποδεικνυει παντα μια αργη ανοδικη εξελιξη, ακομη και αν αυτο δεν γινεται αντιληπτο απο τον περιγυρο του. Μια μακρα επιγεια ζωη αποτελει παντα μια χαρη, ομως και μια συντομης διαρκειας ζωη επιβεβαιωνει την αγαπη του Θεου, η οποια βρισκεται διαρκως σε δραση, ακομη και αν ο ανθρωπος δεν θελει παντα να την αναγνωρισει. . . Αμην
3262 (19.9.1944)
Ελλιπείς γνώσεις είναι σημάδι της απόστασης από τον Θεό. . .
Ελλιπεις πνευματικες γνωσεις ειναι σημαδι της αποστασης απο τον Θεο, αφου μολις ο ανθρωπος εχει μειωσει την αποσταση απο τον Θεο μεσω της αγαπης θα αυξηθουν και οι γνωσεις του, δηλ. η σκεψη του θα ανταποκριθει στην αληθεια οσο ειναι στραμμενη στο πνευματικο βασιλειο, οσο αγγιξει πραγματα που εχουν σχεση με τη ζωη της ψυχης του. Και για αυτο ενας ανθρωπος που ειναι δραστηριος στην αγαπη θα μπορεσει συχνα με πεποιθηση να απαντησει σε πνευματικες ερωτησεις, αν και δεν εχει αναγκαια κοσμικες γνωσεις, αφου διδασκεται απο το εσωτερικο του, και αυτο δεν τον απατα. Οποιος ομως ασκει λιγη αγαπη και αρα ειναι ακομα μακρια απο τον Θεο θα μπορεσει να εξηγησει λιγα πραγματα, αφου ο πνευματικος τομεας του ειναι εντελως ξενος.
Αφου η αγαπη πιεζει στη δραση, και οσο ο ανθρωπος που αγαπα μπορει να ενεργησει πνευματικα ειναι ευτυχισμενος στη διανομη πνευματικων γνωσεων που ανταποκρινονται στην αληθεια. Και τοτε θα ειναι και κοντα στον Θεο, αφου αυτη η ορμη για πνευματικη δραστηριοτητα ειναι σημαδι της ενεργειας της θεικης ακτινοβολιας αγαπης. Αλλα αυτη η εσωτερικη ορμη λειπει στον ανθρωπο που δεν ενεργει ποτε με αγαπη, δεν νιωθει τη δυναμη της θεικης αγαπης που τον παροτρυνει στη δραστηριοτητα, και για αυτο συμπεριφερεται εντελως απαθως οσο δοθει μια πνευματικη προτροπη. . . Αφου δεν κατεχει τιποτα που θα μπορουσε να δωσει, και για αυτο δεν μπορει ουτε να ειναι ευτυχισμενος στο μοιρασμα. . . Ειναι ακομα παρα πολυ μακρια απο τον Θεο και για αυτο δεν νιωθει ουτε τη δυναμη της αγαπης.
Πνευματικες γνωσεις ειναι πλουτος τον οποιο μονο ο συνδεσμος με τον Θεο αποφερει στον ανθρωπο. Οποιος ομως ειναι ακομα μακρια Του βρισκεται σε πνευματικη φτωχεια, ειναι χωρις επιγνωση της αληθειας και για αυτο δεν ειναι ικανος να μοιρασει την αληθεια, και για αυτο θα μεινει φτωχος, και οι γνωσεις του επισης θα μεινουν ελλιπεις, γιατι οι γνωσεις ειναι μονο η συνεπεια της ενεργειας στην αγαπη. Κι ετσι σε περιπτωση ελλιπων γνωσεων μπορει κανεις παντα να συμπερανει οτι προκειται για αποσταση απο τον Θεο η για μια ζωη χωρις αγαπη, γιατι η σκεψη εκεινου που ειναι κοντα στον Θεο μεσω δραστηριοτητας αγαπης θα φωτιστει και τοτε ο ανθρωπος θα μπορεσει να μοιρασει πνευματικα αγαθα.
Και για αυτο το λογο ενας ανηξερος ανθρωπος θα επρεπε πρωτα να νουθετηθει να ζησει τη ζωη του στην αγαπη, θα επρεπε να του παρουσιαστουν η ευλογια και οι συνεπειες μιας ζωης στην αγαπη και να του αναφερθει το πνευματικο οφελος, για να επιδιωξει ο ιδιος να αποκομισει πνευματικο πλουτο, για να μειωσει την αποσταση απο τον Θεο μεσω τροπου ζωης αναλογος με το θελημα του Θεου, μεσω τροπου ζωης της εμπρακτης αγαπης προς τον πλησιον. Και οι γνωσεις του θα αυξηθουν και θα τον κανουν ικανο να μοιρασει πνευματικα αγαθα μολις δωσει προσοχη στις ιδεες των πνευματικα φωτισμενων ανθρωπων κι εργαστει πανω στον εαυτο του διαμορφωνοντας τον εαυτο του στην αγαπη. Η αγαπη και η σοφια ειναι αδιασπαστες. . . Μονο ο ανθρωπος που εχει αγαπη θα εχει γνωσεις, και μονο ο ανθρωπος που εχει γνωσεις μπορει και παλι να μοιρασει τα πνευματικα αγαθα με αγαπη, μπορει να κανει τον εαυτο του και αλλους ευτυχισμενους γιατι κατεχει την αληθεια, η οποια ειναι οπωσδηποτε αναγκαια για να μπορεσει ο ανθρωπος να διαφωτισει αλλους. . . Αμην
3263 (21.9.1944)
Τα θαύματα της δημιουργίας. . .
Η γλώσσα του Θεού. . .
Τα θαυματα της φυσικης δημιουργιας τις περισσοτερες φορες μενουν χωρις εντυπωση στους ανθρωπους γιατι επαναλαμβανονται παντα αναλογα με νομους, και αυτο κανει τα θαυματα της φυσης κατι καθημερινο το οποιο οι ανθρωποι προσεχουν μονο λιγο. Αυτοι οι ανθρωποι ουτε αντιλαμβανονται τη γλωσσα του Θεου μεσα στη φυση, ο Οποιος εκφραζεται κι επομενως φανερωνεται σε ολους τους ανθρωπους μεσω της δημιουργιας Του. Και για αυτο δεν ειναι ευκολο να τους κανει κανεις να πιστεψουν οτι μια οντοδης Θεοτητα θελει να εκδηλωνεται στους ανθρωπους μεσα στα εργα που προηλθαν απο Εκεινη. Αφου δεν προσεχουν τα εργα δεν σκεφτονται ουτε τον Δημιουργο αυτων των εργων, και για αυτο ειναι εντελως χωρις πιστη, δηλ. τους λειπει η πεπεισμενη πιστη σε εναν παντοδυναμο, σοφο και γεματο αγαπη Θεο. . .
Η ανοδικη αναπτυξη της ψυχης ειναι ο πρωτος και τελευταιος στοχος του ανθρωπου στη γη, και αρα μια επιγεια ζωη που δεν απεκτησε στην ψυχη αυξημενο βαθμο ωριμοτητας ηταν εντελως ματαιη, αφου γηινες επιτυχιες δεν ειναι αναλογες της χαρης της ενσαρκωσης ως ανθρωπος. Δεν φτανουν ουτε κατα προσεγγιση στα θαυματα της δημιουργιας, τα οποια μαλιστα διαμορφωθηκαν προς εναν συγκεκριμενο σκοπο απο τον σοφο και στοργικο Δημιουργο. . . δηλ. γηινες επιτυχιες θα ηταν ελαχιστες συγκριτικα με τα πραγματα που προεκυψαν για εναν σκοπο.
Οποιος ομως περνα αδιαφορα τα θαυματα της δημιουργιας δεν θα συλλογιστει το νοημα και το σκοποεκεινων γιατι δεν αναγνωριζει εναν δημιουργο εκεινων, και παλι δεν τον αναγνωριζει γιατι δεν προσεχει περισσοτερο τα εργα της δημιουργιας. Αλλιως θα επρεπε αναποφευκτα να φτασει στο αποτελεσμα οτι η επιγεια ζωη του του δοθηκε για να φτασει σε ενα στοχο. Μολις εξεταστουν προσεκτικα τα δημιουργηματα της φυσης μπορει να παρατηρηθει μεσα τους μια μονιμη ανοδικη εξελιξη, και αυτο ηδη θα επρεπε να προκαλεσει τον ανθρωπο να προβληματιστει και να καταλαβει οτι και ο ιδιος πρεπει παντα να αναπτυσσεται στα υψη για να μην εχει ζησει ματαια την επιγεια ζωη του.
Απο μια παρατηρηση της δημιουργιας προκυπτει αναγκαια ενα παιχνιδι ερωτησεων και απαντησεων, στο οποιο ο ανθρωπος ειναι παντα εκεινος που ρωτα και ο Θεος μεσω της φυσης παντα εκεινος που απαντα. Και τετοια συνομιλια πρεπει να δωσει στον ανθρωπο εξηγησεις, αν σοβαρα επυθυμει τετοιες. Αφου ο Θεος θελει μεσω της δημιουργιας να αποκαλυπτεται στους ανθρωπους που δεν Τον εχουν αναγνωρισει με αλλον τροπο. Πρωτα τους δειχνει το εργο Του πριν αποκαλυφθει ως μαστορας του εργου. Και ο ανθρωπος μπορει μαλιστα να καταλαβει απο το εργο την ατελειωτη σοφια, παντοδυναμη και αγαπη του Δημιουργου και με αυτον τον τροπο να φτασει στη πιστη στον Δημιουργο του ουρανου και της γης. Και αυτη η πιστη που την κερδισε μονος του ο ανθρωπος ειναι ασυγκριτα πιο πολυτιμη και ακλονητη απο την πιστη που του μεταδοθηκε απο συνανθρωπους, η οποια πρεπει πρωτα να γινει πεπεισμενη πιστη μεσω δικους του συλλογισμους.
Μεσω της παρατηρησης των θαυματων της δημιουργιας, μεσω εντονου βυθισμου στη φυση και στα καθημερινα της θαυματα ο ανθρωπος συναπτει αμεση επαφη με τον Ιδιο τον Δημιουργο και παιρνει ιδεα για την ενεργεια και την επιδραση Του κι επομενως για το Ειναι Του, γιατι μπορει να καταλαβει την αγαπη, τη σοφια και τη δυναμη σε ολα οσα τον περιστοιχιζουν, και αγαπη, σοφια και δυναμη ειναι η προσωποποιηση του Ειναι Του. . . Και αυτο το υψηστο και τελειοτατο Ον εκδηλωνεται στους ανθρωπους μεσω των εργων Του. . . Επιτρεπει κατα καποιον τροπο να παρουν οι ανθρωποι ιδεα για αυτα τα εργα για να συναντησουν τοτε τον Ιδιο μεσα τους, αφου το καθε εργο της δημιουργιας πρεπει να εχει εναν διαμορφωτη και διατηρητη, ως ο οποιος θελει να αναγνωριστει ο Θεος, αφου μεσα στο εργο εκφραζεται ο δημιουργος, και οταν ο ανθρωπος παρατηρει προσεκτικα ενα εργο θα πρεπει παντακαι να συμπερανει για τον δημιουργο και διαμορφωτη εκεινου και να τον αναγνωρισει και στα εργα του.
Οσο ομως δημιουργουνται και εχουν δημιουργηθει εργα τα οποια ο ανθρωπος με τη δικη του δυναμη δεν μπορει να τα μιμηθει, οπως το αποδεικνυουν αναντιρρητα τα δημιουργηματα της φυσης, πρεπει απο αυτα να συμπερανει οτι ο δημιουργος αυτων των εργων διαθετει μια δυναμη που ειναι για τον ανθρωπο ασυλληπτη. Αρα θα πρεπει τοτε να μπορεσει να καταφασκει τη παντοδυναμια του Θεου βαθια στην καρδια του. . . Επισης ο ανθρωπος που κοιταζει τα θαυματα της φυσης θα αναγνωρισει πως ολα τα δημιουργηματα βασιζονται στην πιο μεγαλη σοφια, και θα πρεπει απο αυτα να συμπερανει για την υπερμετρη αγαπη του Θεου για τους ανθρωπους. Κι επομενως θα διεισδυσει σιγα σιγα στην αληθεια, και πραγματι δεν θα εχει αναγκη για αυτο ανθρωπους που θα τον διδαξουν εγκεφαλικα, αφου μια συνομιλια με τον Θεο, ενα παιχνιδι ερωτησεων και απαντησεων μονος του στη φυση θα αποφερει στον ανθρωπο πλουσιες γνωσεις, με τις οποιες θα μπορεσει και παλι να εργαστει.
Μονο τοτε θα καταλαβει οτι ο Δημιουργος αποσκοπει κατι με τη δημιουργια Του, και αρα θα σκεφτει αυτο το σκοπο, και θα προσπαθησει, οσο σκεφτει σωστα, να ζησει αναλογα με αυτο το σκοπο, και τοτε θα πιαστει απο τη μεγαλη αγαπη του Θεου και θα του παρουσιαστει η καθαρη αληθεια. Κι ετσι τα θαυματα της δημιουργιας συμβαλλουν πολυ στο να εξελιξει ο ανθρωπος μια ζωντανη πιστη, αφου η εσωτερικη πεποιθηση πρεπει να κερδιστει με τον τροπο ωστε να βγαλει ο ανθρωπος συμπερασματα, να ζυγισει ολα τα υπερ και τα κατα και να εχει ετσι διανοητικη σαφηνεια. . . Θα του ειναι τοτε ακλονητη βεβαιοτητα αυτο που για τον συνανθρωπο φαινεται να ειναι μονο θρυλος, αφου τα θαυματα της φυσης μιλουν απο μονα τους, μαρτυρουν τον Θεο, το τελειοτατο Ειναι Του, την αγαπη, τη σοφια και την παντοδυναμια Του. . . κανουν τον ανθρωπο θρησκο. . . Αμην
3264 (22.9.1944)
Καινούρια δημιουργικά θαύματα στη νέα γη. . .
Έυθραυστη ύλη. . .
Στην καθε αναπτυξιακη φαση το οντοδες ειναι δεμενο τοσον καιρο ωσπου να εχει αποκτησει την ωριμοτητα που θα χρειαστει για την τελευταια ενσαρκωση ως ανθρωπος, δηλ. . . . ξαναρχιζει με τη φυλακιση μεσα στη σκληρη υλη οσο απετυχε πριν στην αναπτυξιακη φαση ως ανθρωπος, για να επαναλαβει μεσα απο τον κοσμο των πετρων, των φυτων και των ζωων την πορεια μεχρι τον ανθρωπο. Αντιθετα ομως το πνευματικο που στην προηγουμενη εποχη δεν ειχε φτασει ακομα στο τελευταιο σταδιο, αλλα που απελευθερωθηκε μεσω της καταστροφης της γης απο τον Θεο, θα δεθει μεσα στις εξωτερικες μορφες που θα ανταποκριθουν και παλι στην ωριμοτητα του, δηλ. η πορεια αναπτυξης που διακοπηκε στην παλια εποχη θα συνεχιστει στην καινουρια εξελιχτικη φαση. . . πανω στην καινουρια γη. . .
Και για αυτο και η καινουρια γη θα ειναι παλι εφοδιασμενη με τα πιο διαφορετικα δημιουργηματα, μονο με εντελως καινουριο, διαφορετικο απο την παλια γη τροπο. Κι ετσι θα γινουν και παλι καινουρια θαυματα της δημιουργιας, τα οποια επισης θα παρουσιαστουν ως θαυματα στους ανθρωπους που θα κατοικησουν ως οι πρωτοι την καινουρια γη, ως δειγματα της υπεροχης φυσης του Θεου, ως δειγματα της αγαπης, της σοφιας και της παντοδυναμιας Του. Αφου αυτα που θα περιεχει η καινουρια γη θα κανει τους ανθρωπους εξαιρετικα εκπληκτους, και με θαυμασμο θα δοξασουν τον Θεο, θα Τον αγαπουν και θα Τον ευχαριστησουν απο τα βαθη της καρδιας. Και το οντοδες θα προχωρησει τοτε στην αναπτυξη του. . .
Αλλα το πνευματικο που θα ειναι δεμενο μεσα στη στερεη υλη θα νιωθει τη φυλακιση του ως μεγαλο βασανο και θα προσπαθει να την αποτιναξει. Αναλογα με τη δυναμη της θελησης του θα το πετυχει, η και η προσπαθεια του θα ειναι ματαιη. Μα ο Θεος θα λαβει υποψη Του τη θεληση του οντοδους με το να η υλη στην καινουρια γη θα εχει πολυ μεγαλη στερεοτητα και σκληροτητα για να σπαστει η θεληση του οντοδους που θα ειναι δεμενο μεσα της, για να παρατησει το οντοδες επιτελους την αντισταση του. Για αυτο με την παραμικρη αλλαγη της βουλησης η μορφη θα χαλαρωσει. . . το οποιο απο την επιγεια αποψη σημαινει οτι η στερεη υλη στην καινουρια γη μεν θα ειναι εξαιρετικα σκληρη αλλα και πολυ ευθραυστη και για αυτο θα μπορεσει ευκολα να σπασει, οσο το θελημα του Θεου θα εχει προβλεψει την απελευθερωση απο αυτη τη φυλακιση.
Και αναλογα τα αλλα δημιουργηματα επισης θα εχουν μικροτερη διαρκεια ζωης, αφου θα πρεπει να γινει γρηγορη μετατροπη του πνευματικου, το οποιο μαλιστα θα ειναι δυνατον, αλλα το οποιο θα εξαρτηθει και απο την προθυμια του πνευματικου για υπηρετηση. Μονο που το πνευματικο θα πρεπει πιο γρηγορα να μπορεσει να πετυχει την τελευταια ενσαρκωση ως ανθρωπος απο ο,τι στις μεχρι τοτε εξελιχτικες φασεις, οσο δεν εχει εντελως ανυποτακτη στο Θεο θεληση. Και για αυτο οι πρωτοι ανθρωποι της καινουριας γης θα ζησουν ατελειωτα θαυματα, θα συγκινηθουν απο εκεινα ετσι ωστε μεσα τους η αγαπη για το Θεο θα αυξηθει ολο και περισσοτερο, ωστε μεσω αυτης της αγαπης θα συνδεθουν ολο και πιο εντονα μαζι Του και θα ζησουν στη χαρη Του, αλλα σε εκεινους θα ειναι και κατανοητα αυτα τα θαυματα, θα ξερουν οτι προκειται μονο για σημαδια της υπερμετρης αγαπης του Θεου, ο Οποιος θελει να κερδισει για τον Εαυτο Του ολοκληρο το πνευματικο και του προσφερει καθε δυνατοητα για την αλλαγη της βουλησης του.
Και αυτες οι συνθηκες θα κρατησουν πολυ καιρο ωσπου και το πνευματικο που στην αρχη ηταν ακομα δεμενο μεσα στον κοσμο των φυτων και των ζωων θα εχει πετυχει την ενσαρκωση ως ανθρωπος. . . Τοτε η κατανοηση του ανθρωπου για το θαυμασιο μεσα στη θεικη δημιουργια θα εξαφανιστει σιγα σιγα, θα εχει και παλι ξυπνησει η αισθηση για την υλη, και για αυτο και η επιρροη του Σατανα πανω στον ανθρωπο θα ειναι ξανα πιο δυνατη μεσω της δικης του λαχταρας του ανθρωπου για αυτο που περιεχει μεσα του ακομα ανωριμο πνευματικο. Και τοτε η επαφη με το Θεο θα μειωθει, και ο πολεμος αναμεσα στο φως και το σκοταδι θα ενταθει και παλι, ο οποιος στην αρχη μπορεσε να σταματησει προσωρινα γιατι ηταν κατακλυσμενο απο φως ο,τι ζουσε στη γη με ελευθερη θεληση.
Αφου η πορεια αναπτυξης του οντοδους μενει η ιδια στην καθε φαση. . . πρεπει το πνευματικο να διαμεινει μεσα στη στερεη μορφη τοσον καιρο ωσπου να ειναι προθυμο να παρει το δρομο της υπηρετησης μεσω δημιουργικων εργων που δεν σημαινουν πια τοσο σκληροι δεσμοι, και πρεπει τοτε να υπηρετησει μεσα σε εκεινα ωσπου να εχει πετυχει μια συγκεκριμενη ωριμοτητα που θα του αποκτησει μια κατασταση οπου θα επρεπε να υπηρετησει εθελοντικα αλλα δεν θα αναγκαστει πια οπως στα προηγουμενα σταδια. Και τοτε δεν θα πρεπει να αποτυχει, αλλιως ολοκληρη η προηγουμενη πορεια αναπτυξης ηταν ματαιη. Αφου αποφασιζει η ελευθερη βουληση του ανθρωπου για το αν προκειται για την τελευταια ενσαρκωση στη γη η αν θα πρεπει εκ νεου να διανυσει ολοκληρη τη δημιουργια, για το αν θα στραφει προς το φως στο τελευταιο σταδιο η θα αφησει να αιχμαλωτιστει απο σκοτεινες δυναμεις και θα πρεπει ξανα να δεθει μεσα στη στερεη υλη για ατελειωτους καιρους. . . Αμην
3266 (23.9.1944)
Πνευματική αναγέννηση. . .
Χάρη. . .
Η πραξη χαρης της πνευματικης αναγεννησης ειναι αποδειξη της ελευθερης βουλησης που χρησιμοποιηθηκε με σωστο τροπο. . . Αφου δεν κατορθωνει την πνευματικη αναγεννηση το θεικο θελημα, αλλιως μαλλον κανενας ανθρωπος θα παρεμενε στο σκοταδι του πνευματος, γιατι ο Θεος αγαπα καθε πλασμα Του και αυτη η αγαπη δεν κρυωνει ποτε. Ειναι ομως η πνευματικη αναγεννηση σημαδι προοδου, ειναι βαθμιδα προς την τελειοποιηση, και αυτη μπορει να αποκτηστει μονο με την ελευθερη βουληση. Παρολα αυτα η πευματικη αναγεννηση ειναι μια πραξη χαρης, δηλ. εγινε μεσω της θεικης χαρης, μια και χωρις τη χαρη ο ανθρωπος ειναι ανικανος να προχωρησει εστω και ενα βημα στην οδο προς την τελειοποιηση.
Αρα η ελευθερη βουληση χρησιμοποιησε με σωστο τροπο τη θεικη χαρη, την οποια ειχε στη διαθεση του ο ανθρωπος, την αφησε να επιδρασει πανω του, η ελευθερη θεληση τη λαχταρουσε και την υποδεχτηκε, και το αποτελεσμα της θεικης χαρης ειναι η πνευματικη αναγεννηση. Επομενως μονο εκεινος μπορει να εχει αναγεννηθει στο πνευμα ο οποιος συνειδητα εστρεψε τη θεληση του στον Θεο, ο οποιος τον επιδιωκει και συνδεεται μαζι Του μεσω εντονης προσευχης και ο οποιος για αυτο ανοιγει τον Εαυτο του για την παραλαβη του δωρου της χαρης Του. . . του λογου Του και μαζι με το λογο της δυναμης Του. . . Και συνεπως η αφυπνιση του πνευματος μεσα στον ανθρωπο ειναι πραξη χαρης. . . ειναι φανερωση της θεικης αγαπης, η οποια αποκαλυπτεται στον ανθρωπο μεσω του Πνευματος Του.
Χωρις τη θεληση του ανθρωπου η αφυπνιση του πνευματος δεν γινεται εκτος εαν η ψυχη ειναι δεμενη μεσω μεγαλης εξουσιας του Σατανα, ο Οποιος την ελεγχει παρα τη θεληση της. . . Τοτε ο Θεος μπορει να σπασει τη βια του Σατανα και να απελευθερωσει το πνευμα μεσα στον ανθρωπο χωρις τη συνειδητη δραση εκεινου, αφου μεσα σε τετοια κατεχομενη κατασταση στερειται της ελευθερης θελησης του. Ωστοσο τοτε η ψυχη εχει ηδη μια συγκεκριμενη ωριμοτητα και δεν ειναι πια ανυποτακτη στον Θεο, δηλ. μολις ο ανθρωπος διαθεσει παλι τη θεληση του θα στραφει στον Θεο. Τοτε η χαρη του Θεου εκδηλωνεται ακομα πιο φανερα γιατι μαζι με την αφυπνιση του πνευματος σχετιζεται και η ιαση μιας αρρωστιας, κατι που πρεπει παντα να θεωρηθει δωρο χαρης του Θεου.
Αν ομως εχει γινει η πνευματικη αναγεννηση, τοτε η θεληση του ανθρωπου πρεπει παντα να μενει δραστηρια, πρεπει ο ανθρωπος συνεχεια να παρακαλει την παροχη της χαρης, πρεπει συνεχεια να ανοιγει σε αυτη τη χαρη και να τη χρησιμοποιει, αφου η αφυπνιση του πνευματος σημαινει πραγματικα μια ασταματητη παραλαβη οσων η αγαπη του Θεου παρεχει στους ανθρωπους για την αποκτηση της τελειοτητας. . . Και ολα αυτα ειναι χαρη. . . την οποια ομως ο ανθρωπος αποδεχτει μονο τοτε που θα ανοιξει τον εαυτο του σε εκεινη τελειως εθελοντικα. Η ελευθερη βουληση ζητα τη χαρη, η ελευθερη βουληση τη παραλαβαινει, η χαρη και παλι αφυπνιζει το πνευμα στη ζωη, και η δραστηριοτητα του πνευματος ειναι και παλι η μεσολαβηση δωρων της χαρης. . .
Αφου ολο το θεικο ειναι χαρη οσο παρεχεται στον ανθρωπο, γιατι ο ανθρωπος με το χαμηλο επιπεδο ωριμοτητας του δεν ειναι αξιος να ερθει σε επαφη με θεικα δωρα. Αλλα η αγαπη του Θεου παραβλεπει την αναξιοτητα του ανθρωπου και του παρεχει θεικα δωρα οσο ο ανθρωπος ειναι προθυμος να τα αποδεχτει. Η προθυμια αποδεικνυεται μεσω της προσευχης και μεσω εμπρακτης αγαπης, αφου η τελευταια ειναι η αμεση συνδεση με τον Θεο, η οποια αποφερει στον ανθρωπο περισσοτερη χαρη.
Αν ο ανθρωπος εχει αναγεννηθει πνευματικα, τοτε επομενως η χαρη του Θεου επεδρασε πανω του, και τοτε ο ανθρωπος και θα μεινει μεσα στη χαρη Του, αφου το πνευμα τοτε τον κατευθυνει και τον οδηγει και τον παροτρυνει σε μονιμη δραστηριοτητα αγαπης, το αποτελεσμα της οποιας ειναι η μονιμη διοχετευση της χαρης του Θεου. Και για αυτο ενας πνευματικα αναγεννημενος δεν μπορει πια να πεσει, δεν μπορει πια να απομακρυνθει απο τον Θεο γιατι το εμποδιζει η θεικη χαρη, η αγαπη του Θεου, που κρατα και φροντιζει συνεχως τον ανθρωπο.
Πραγματι ο ανθρωπος δεν αξιζει την υπερβολη της χαρης που εχει στη διαθεση του, αφου οσο ζει στη γη δεν ειναι τοσο καλος και τελειος ωστε να την εχει δικαιωμα, αλλα μπορει να γινει ετσι αν χρησιμοποιει τη χαρη, αφου ειναι το βοηθημα που εχει στη διαθεση του ο ανθρωπος για να γινει τελειος. Ο,τι συμφερει στο να αναπτυχτει ο ανθρωπος ανοδικα μπορει να ονομαστει χαρη. Κι ετσι και η δυστυχια ειναι μια χαρη, η οποια με τη σωστη χρηση μπορει να επιφερει παρα πολυ μεγαλη ευλογια και εξασφαλιζει στην ψυχη πνευματικη προοδο.
Πρεπει να επωμιστει δυστυχια κι εκεινος ο ανθρωπος το πνευμα του οποιου εχει αφυπνιστει στη ζωη, ο οποιος εχει δηλ. αναγεννηθει πνευματικα, αφου η δυστυχια θα πρεπει να τον ωριμασει, θα πρεπει να τον εξαγνισει, γιατι καμια ψυχη, ουτε εκεινη ενος πνευματικα αναγεννημενου, δεν ειναι ηδη τοσο διαυγης και καθαρη ωστε να μην εχει πια αναγκη διαδικασια εξαγνισμου. Και για αυτο πρεπει και η δυστυχια να θεωρηθει χαρη, οπως ολα οσα βοηθουν στην ανοδικη αναπτυξη και στον ανθρωπο που εχει αφυπνιστει πνευματικα. Αφου το να αποτκησει την υψηλοτερη δυνατον ωριμοτητα στη γη θα πρεπει να ειναι ο στοχος εκεινου που εχει αναγεννηθει πνευματικα.
Ωστοσο χωρις τη χαρη του Θεου δεν μπορει να πετυχει το στοχο, αλλα μαζι με τη χαρη Του θα καταφερει τα παντα. Ο Θεος ομως θα το αφησει σε εκεινον ποιο βαθμο χαρης θα θελει να αποκτησει, ποιο βαθμο χαρης θα ζητησει και θα θελει να παραλαβει ανοιγοντας τον εαυτο του. Ο ανθρωπος που εχει αναγεννηθει πνευματικα ομως δεν θα μετριαστει στην προσευχη για την παροχη χαρης, και για αυτο θα επιδιωκει συνεχως τον Θεο και θα πιαστει απο την αγαπη Του, η οποια ποτε πια δεν θα τον αφησει να πεσει, αλλα θα βοηθησει την ψυχη του ασταματητα να ανεβει στα υψη. . . Αμην
3271 (27.9.1944)
Διοχέτευση δύναμης – άνοιγμα του εαυτού – πνευματικοί φίλοι. . .
Πρεπει να ανοιξετε τον εαυτο σας σε καθε ακτινοβολια δυναμης που σας αγγιζει απο το πνευματικο βασιλειο, με το να βρειτε παντοτε τη θεληση να συναψετε επαφη με τις πνευματικες δυναμεις μεσω συνειδητης βυθισης μεσα σε πνευματικα ερωτηματα. Αυτο μπορει να γινει μεσω προσευχης για ψυχικη ωριμανση, μεσω σκεψης στραμμενης στον Θεο για ορθη θεληση και σωστες γνωσεις, μεσω παρακλησης για καθοδηγηση και βοηθεια σε ολες τις επιγειες υποθεσεις η μεσω πιο εκτεταμενης απασχολησης με πνευματικες σκεψεις η εσωτερικη αυτοσκοπηση. Παντα με αυτον τον τροπο δινετε στους πνευματικους σας φιλους την ευκαιρια να κυριευσουν τις σκεψεις σας, και αυτο παντα σημαινει εισροη πνευματικης δυναμης.
Μολις διανυσετε την επιγεια ζωη με την επιγνωση οτι αυτη σας δοθηκε για εναν πνευματικο σκοπο δεν θα ειστε ποτε εγκατειλημμενοι απο πνευματικες δυναμεις, και τοτε θα μπορεσουν επισης να σας μεταδιδουν συνεχως την ακτινοβολια δυναμης του Θεου, και θα ωριμασετε στην ψυχη σας. Θα αυξηθουν οι γνωσεις σας που ανταποκρινονται στην αληθεια, ο τροπος ζωης σας θα ειναι συμφωνος με το θελημα του Θεου γιατι θα παραλαβαινετε τη δυναμη να εκτελεσετε αυτο που σας προδιαγραφει το θελημα Του. Και οσο διατηρησετε αυτη την επαφη με πνευματικες δυναμεις θα μπορεσετε μονο να σημειωσετε πνευματικη προοδο, αφου η αγαπη παροτρυνει τα οντα του φωτος να σας δωσουν αυτο που κατεχουν σε αφθονια, και μεσω των δωρων τους θα πρεπει να ωριμασετε.
Η καθε σκεψη που ειναι στραμμενη στο καλο ειναι εκφραση αυτων των φωτεινων οντων, την οποια υποδεχεστε διανοητικα. Ειναι δυναμη απο τον Θεο που σας παρακινει σε εμπρακτη αγαπη και που πρεπει να σας εξευγενισει οσο ακολουθησετε τις σκεψεις που αναδυονται μεσα σας, δηλ. οσο πραγματοποιησετε τοτε την παρακινημενη σας θεληση. Και θα σας εισρευσει η δυναμη απο τον Θεο και για την εκτελεση της πραξης οσο ανοιξετε σε εκεινη, αρα τη ζητησετε συνειδητα μεσω της προσευχης. Και αυτη η διαδικασια της ακτινοβολιας δυναμης απο τον Θεο θα γινει οσον καιρο ο ανθρωπος διατηρησει την επαφη με το πνευματικο βασιλειο, αρα ειναι προθυμος να οδηγηθει απο τις πνευματικες δυναμεις ακομα και τοτε που στην εκτελεση γηινων καθηκοντων θα διακοψει τη συνειδητη σκεψη σχετικα με πνευματικα ερωτηματα. . .
Αφου τα φωτεινα οντα ξερουν για τη θεληση του ανθρωπου, και οσον καιρο αυτη δεν ειναι αποστραμμενη απο εκεινα μεσω κοσμικων λαχταρων η φανερης επαφης με αντιθετες στον Θεο δυναμεις, μεσω αμαρτολων πραξεων η σκεψεων, δεν εγκαταλειπουν τον ανθρωπο και τον καθοδηγουν κι επιγεια σε ορθες σκεψεις και πραξεις. Αφου εχουν την εντολη του Θεου να βοηθουν ανθρωπους που αγωνιζονται, και η δικη τους αγαπη επισης τα παρακινει στο βοηθητικο τους εργο. Και αφου ειναι παντα δεκτες της δυναμης τη μοιραζουν κιολας οσο μονο τη λαχταρουν οι ανθρωποι. Και για αυτο ο ανθρωπος θα πρεπει ασταματητα να ζητα τη δυναμη απο τον Θεο, δεν θα πρεπει να πιστεψει οτι μπορει να καταφερει κατι χωρις εκεινη, μια και εσεις οι ανθρωποι ειστε αδυνατοι οσο δεν σας παρασχεθει βοηθεια απο πανω.
Ωστοσο ο Θεος δεν σας αφηνει μονους μεσα στην αδυναμια σας, αλλα σας δινει για συμπαρασταση για τη διαρκεια της ζωης σας φωτεινα οντα που θα πρεπει και που μπορουν να σας υποσηριξουν στην πνευματικη επιδιωξη οσο ανοιξετε τον εαυτο σας, οσο τους δωσετε την ευκαιρια να επιδρασουν πανω σας αποτελεσματικα. . . οσο παραδωσετε συνειδητα τη θεληση σας σε εκεινους που θα την οδηγησουν στη σωστη κατευθυνση, γιατι ειστε προθυμοι για το καλο, γιατι η θεληση σας επιδιωκει τον Θεο. Δεν προκειται εδω για περιορισμο της ελευθερης βουλησης, αλλα πρεπει απο μονοι σας να τη στρεψετε στον Θεο, μονο τοτε τα φωτεινα οντα θα μπορεσουν να επιδρασουν πανω σας. Και αρα μολις επιθυμησετε δυναμη και βοηθεια θα ανοιξετε και στην εισροη απο το πνευματικο βασιλειο, καιθα σας δοθει αφθονα η θεικη δυναμη. . .
Και για αυτο παραμενετε συχνα μεσα στην προσευχη, στελνετε παρακλησεις στο πνευματικο βασιλειο, συναψτε με αυτον τον τροπο επαφη με εκεινο και τους κατοικους του, και μετα εχετε εμπιστοσυνη οτι θα σκεφτεστε και θα ενεργειτε σωστα, αφου οι πνευματικοι σας φιλοι σας προστατευουν και σας φροντιζουν και δεν θα σας εγκαταλειψουν. . . Ειναι μονιμα κοντα σας και προς τη δικη τους ευχαριστηση εκτελουν την εντολη του Θεου. . . να διοχετευσουν τη δυναμη Του σε καθε προθυμο παιδι της γης που επιθυμει αυτη τη δυναμη. . .Αμην
Η εντολή της αγάπης για τον πλησίον. . .
Φιλαυτία. . .
Μεσω της εντολης της αγαπης προς τον πλησιον θα πρεπει να βαλθει τερμα στη φιλαυτια, αφου αυτη ειναι ο θανατος της ψυχης. Πρεπει ο ανθρωπος να αγαπησει τον εαυτο του μονο σε μικρο βαθμο, δηλ. θα πρεπει μαλιστα να χειριστει το δωρο χαρης του Θεου προσεκτικα καθ οσον προστατεψει τη ζωη του απο θρασεια ζημια και κανει τα παντα για να διατηρησει αυτη τη ζωη γιατι δεν του δοθηκε ασκοπα. Οσο ομως αγαπα υπερβολικα τον εαυτο του δεν πληρει τον πραγματικο σκοπο της επιγειας του ζωης, μια και η φιλαυτια δεν εξευγενιζει τον ανθρωπο αλλα τον κατεβαζει.
Αλλα η αγαπη για τον πλησιον πρεπει αναποφευκτα να μειωσει τη φιλαυτια, και μαλιστα στο ιδιο βαθμο που εξασκειται η αγαπη στο διπλανο. Και αφου ο ανθρωπος εχει τη δυνατοτηα με τον πιο εκτενη τροπο να ασκησει την αγαπη για τον πλησιον θα μπορεσει μετα απο λιγο να ξεπερερασει τη φιλαυτια πολλαπλασια. Αλλα παντα θελει υπερνικηση του εαυτο να κανει ο ανθρωπος κατι καλο για τον διπλανο αν η αγαπη μεσα στην καρδια του δεν εχει ακομα αναφτει να γινει φωτεινη φλογα. Και για αυτο ο Θεος εδωσε την εντολη της αγαπης προς τον πλησιον, αφου ο ανθρωπος που εχει την αγαπη μεσα του δεν εχει αναγκη την εντολη.
Οπου ομως επικρατει ακομα η φιλαυτια πρεπει ο ανθρωπος μεσω των εντολων να παρακινηθει να πολεμησει τη φιλαυτια, πρεπει κατα καποιον τροπο να συνηθιστει να προσεχει λιγοτερο τον εαυτο του για χαρη των συνανθρωπων. Αν εξαναγκαζει τον εαυτο του σε εμπρακτη αγαπη για τον πλησιον, αν και στην αρχη χωρις εσωτερικη ορμη, σε λιγο η αγαπη θα αναφλαχτει, και τοτε θα κανει τα εργα αγαπης απο εσωτερικο κινητρο να βοηθησει και να ευχαριστησει. . . Και τοτε η φιλαυτια θα μειωθει, και ομως ο ανθρωπος θα εκτελεσει πανω στον εαυτο του το μεγαλυτερο εργο αγαπης, αφου σωζει την ψυχη του αλλα χωρις ιδιοτελεις σκεψεις, μια και ασκει την αγαπη για χαρη της αγαπης και για χαρη του καλου. . . Κι επομενως θα μεγαλωσει μεσα του και η αγαπη για τον Θεο, η οποια εκφραζεται μεσα στην αγαπη για τον πλησιον. . .
Αφου το οτι αγαπα κανεις τον Θεο με ολη του την καρδια θα πει πως τηρει τις εντολες Του, και οι εντολες Του απαιτουν αγαπη. . . αγαπη για ολα οσα δημιουργησε ο Θεος, αλλα με ανιδιοτελη τροπο, μια και η φιλαυτια θελει μονο το συμφερον της και αρα δεν ειναι θεικη αγαπη. Και οσο ο ανθρωπος δεν καταπολεμα τη φιλαυτια θα οπισθοδρομησει στην αναπτυξη του αφου η θεικη αγαπη τοτε θα του μεινει ξενη, αλλα μοναχα αυτη επιφερει τη λυτρωση. Η φιλαυτια θελει να κατεχει τα παντα, αλλα ψαχνει μονο επιγεια αγαθα κι επομενως εμποδιζει την ψυχικη εξελιξη, αφου μονο οποιος δινει θα μπορεσει και να λαβει. Οποιος ομως αγαπα τον εαυτο του περισσοτερο απο τον διπλανο δεν θα θελει να μοιρασει τιποτα και αρα δεν θα μπορεσει να λαβει τιποτα.
Επειδη ομως ο Θεος μοιραζει αναλογα με την προθυμια του ανθρωπου να δινει, αυτος πρεπει πρωτα να προτραπει να δωσει μεσω εντολων, και αναλογα με το πως θα εκτελεσει τις εντολες, ετσι θα του δωσει και ο Θεος. Και με αυτον τον τροπο εκπαιδευεται σιγα σιγα προς την εμπρακτη αγαπη, η οποια τοτε μπορει να γινει ολο και πιο ανιδιοτελης οσο περισσοτερο ο ανθρωπος καταπολεμα τη φιλαυτια. Και μονο τοτε θα καταλαβει την ευλογια της αγαπης προς τον πλησιον, γιατι τον ευχαριστει ολο και περισσοτερο οσο περισσοτερο ειναι ορμη της καρδιας. Και τοσο περισσοτερο αφυπνιζει ο ανθρωπος στη ζωη, ενω η φιλαυτια τον αφηνει να παρακμασει στο πνευματικο θανατο. . .
Πρεπει η αγαπη να ασκηθει για να ζωντανεψει το πνευμα μεσα στον ανθρωπο. Και για αυτο ο Θεος του εδωσε τις εντολες, αφου ο ανθρωπος βρισκεται μονιμα σε κινδυνο να χαθει στην αντιθετη δυναμη οσο επικρατησει η αγαπη για τον εαυτο του, ενω πλησιαζει ολο και περισσοτερο τον Θεο οσο περισσοτερο παρατησει τον εαυτο του, δηλ. υπερνικησει τη φιλαυτια, αφου η αγαπη για τον πλησιον του αποφερει την αμεριστη αγαπη του Θεου, η οποια τον πιανει και ενωνεται μαζι του και τον κανει το πιο μακαριο ον στη γη και καποτε στην αιωνιοτητα. . . Αμην
3275 (29. k. 30.9.1944)
Διαλεύκανση επίμαχων ερωτημάτων μέσω εργαλειών του Θεού. . .
Οποιος εχει τη χαρη να μπορεσει να ενεργησει διαφωτιστικα αναμεσα στους ανθρωπους δεν θα πρεπει να παραμελησει καμια ευκαιρια, αφου η παραλαβη αυτης της χαρης δεσμευει και για τη χρηση εκεινης. Για αυτο τον επελεξε ο Θεος για να γινει αντιπορσωπος Του στη γη, για να κανει ως φορεας της αληθειας εκστρατεια εναντια στην αναληθεια και στην πλανη, γιατι τετοια ειναι παρα πολυ βλαβερη για την ψυχη, γιατι η ωριμανση της τοτε αμφισβητειται. Αρα πρεπει παντοτε να υποστηριζει την αληθεια μολις την εχει καταλαβει ως τετοια. Αλλα για να μαθει να την καταλαβει χρειαζεται μονο μια καρδια γεματη αγαπη που ασταματητα παρακαλα την αληθεια. Αφου με εναν ανθρωπο που εχει αγαπη μεσα του συνδεεται η Ιδια η αιωνια Θεοτητα και τον διδασκει ωσπου να εχει διεισδυσει στην καθαρη αληθεια και κανενας ανθρωπος δεν θα μπορεσει να του κλεψει αυτη την πεποιθηση.??Τοτε μονο ειναι ικανος να αντιπαραβαλει θεικες γνωσεις στις γνωσεις του συνανθρωπου. Ειναι ικανος για αυτο, και η ενεργεια του ειναι παρα πολυ αναγκαια γιατι αναληθης σκεψη πρεπει να διορθωθει ως ανευθυνη απερισκεψια και γιατι αυτο ειναι δυνατον μονο απο πλευρας ενος ανθρωπου που εχει επαφη με τις δυναμεις του φωτος και της αληθειας. Οποιος για αυτο εχει συναψει μια φορα αυτη την επαφη θα εχει μετα απο λιγο γνωσεις στη διαθεση του, και θα πρεπει και να τις μεταδωσει, αλλιως θα του παρθει ξανα αυτο το δωρο χαρης. Αφου ο Θεος μιλα σε ολους μεσω ενος ανθρωπου. . .
Για αυτο ο φορεας της αληθειας πρεπει παντα να θεωρει τον εαυτο του εργαλειο του Θεου και πρεπει παντα να κανει προσπαθεια να αξιοποιησει τις γνωσεις που απεκτησε, δηλ. να τις χρησιμοποιησει ως αντιθεση μολις τεθει ενα επιμαχο ερωτημα και οι ανθρωποι δεν μπορουν να συμφωνησουν σχετικα η εχουν ενημερωθει λαθος. Τετοιο επιμαχο ζητημα μπορει, οσο μεινει ανεξηγητο, να σπρωξει χιλιαδες μεσα σε λαθος σκεψη. Και τοτε ο Θεος ο Ιδιος βολευει τους ανθρωπους και τους διδασκει αναλογα με την προθυμια τους για την αληθεια. . . Το κανει αυτο μεσωενος ανθρωπου για να κανει τον Εαυτο Του ευδιακριτο σε οσους πιστευουν σε Εκεινον η για να δωσει μια αποδειξη στους απιστους, την οποια ωστοσο μπορουν να αποδεχτουν ως αποδειξη η και οχι. . .
Ανθρωπος που εχει γνωσεις πρεπει αναποφευκτα να διδασκει, αφου μονο αυτος μπορει να προσφερει την αληθεια. Και μονο εκεινος μπορει να εχει γνωσεις που ειναι δεκτης της δυναμης απο τον Θεο. Προκειται πρωτα για τα φωτεινα οντα στο πνευματικο βασιλειο που παραλαβαινουν αμεσα τη δυναμη απο τον Θεο, η οποια ειναι φως και σοφια. Αυτα τοτε τη διοχετευουν σε ολα τα οντα που ειναι επιδεκτικα και ανταξια της παραλαβης. . . τοσο στο πνευματικο βασιλειο οσο και στη γη. Κι ετσι οι ορθες γνωσεις, η καθαρη αληθεια θα ξεκινουν παντα απο τον Θεο, αρα θα εχουν την αρχη τους σε Εκεινον, και διαποτισμενα απο εκεινο το φως και τις γνωσεις θα ειναι παντα τα οντα η θεληση και η σκεψη των οποιων ειναι στραμμενες στον Θεο, κι επομενως και οι ανθρωποι πανω στη γη που βρισκονται στην πιο εντονη επαφη με τον Θεο μεσω ενεργειας αγαπης και προσευχης, στους οποιους διοχετευονται οι πνευματικες γνωσεις απευθειας απο Εκεινον η μεσω των αγγελιοφορων Του.
Και αυτους θα πρεπει να ακουσετε οσο τεθουν επιμαχα ερωτηματα, αφου μονο αυτοι θα μπορεσουν να απαντησουν αληθινα. Ωστοσο εξεταστε σοβαρα τη νοητικη σκεψη, αλλα προτιματε τη σκεψη της καρδιας. . . Ο,τι ο ανθρωπος προσπαθει να εξιχνιασει καθαρα νοητικα μεσω εξετασης και συλλογισμων δεν θα μπορεσει ποτε να διαλευκανει εντελως. Αν ομως επιτρεπει στη φωνη της καρδιαςνα μιλησει, αν επιτρεπει να τον οδηγησει το συναισθημα, τοτε θα προσεγγυσει πολυ περισσοτερο την αληθεια, αφου μεσω της καρδιας μιλα ο Θεος. Αλλα για την επιβεβαιωση εκεινου που λεει η καρδια εκεινων που ειλικρινα επιδιωκουν την αληθεια, ο Θεος εκδηλωνεται φανερα μεσω ενος εργαλειου για να βοηθησει εκεινους που ειναι προθυμοι να πιστεψουν για να καταλαβουν την αληθεια. Και μεσω εκεινων των εργαλειων ενημερωνει για επιμαχα ερωτηματα οσο η νοητικη σκεψη εχει απομακρυνθει ηδη παρα πολυ απο την αληθεια.
Και για ευνοητους λογους πρεπει τοτε αυτα τα εργαλεια να ειναι δραστηρια για Εκεινον διαδιδοντας στον κοσμο ο,τι τους διοχετευεται απο το πνευματικο βασιλειο, αμεσα απο τον Θεο η απο τους αγγελιοφορους Του. Αφου αυτο ειναι το επιγειο τους καθηκον οσο ο Θεος τους εχει επιλεξει για να υπηρετησουν ως μεσολαβητες αναμεσα σε Εκεινον και τους ανθρωπους. . . Δεν θα ειναι ποτε το θελημα του Θεου να πορευτει η ανθρωποτητα μεσα στην πλανη, και τη βοηθα συνεχεια οσο αυτη δεν ειναι μονη της ικανη να διακρινει την απληθεια απο την πλανη. Η αληθεια ομως εκπηγαζει μονο απο τον Θεο, και αρα μπορει μονο να ειναι εκει οπου ο Θεος μπορει να ειναι δραστηριος, οπου εμπρακτη αγαπη επιτρεπει να ειναι κοντα και να ενεργησει ο Θεος και οπου υπαρχει η προθυμια για την αληθεια. . . Σε εκεινους ο Θεος δινει σε αφθονια τις πιο λαμπερες διαφωτισεις, κι εκεινους θα πρεπει να ακουσετε. . . Αμην