Bιβλίo 37
2777 (16. k. 17.6.1943)
Εκπαιδευτική δραστηριότητα στον άλλο κόσμο όπως και στη γη. . .
Στο πνευματικο βασιλειο μονο εκεινα τα οντα επιτρεπονται να διδασκουν τα οποια διαθετουν γνωσεις για ολους τους τομεις. Μπορει μεν το καθε ον να μεταδιδει τις γνωσεις του στις ανηξερες ψυχες στον αλλον κοσμο, αλλα απαιτειται πληρη γνωση απο τα οντα η δραστηριοτητα των οποιων ειναι η συνεχης διδασκαλια των ανθρωπων στη γη η και των ψυχων στον αλλον κοσμο. Βρισκονται αυτα τα οντα σε υψηλο βαθμο ωριμοτητας, συνεχεια παραλαβαινουν της γνωσεις τους απο τον Θεο και συνεπως η σοφια τους αυξανεται συνεχεια, αν και μοιραζουν τη σοφια τους αναλογα.
Οταν στη γη ενας ανθρωπος ειναι προορισμενος να παρουσιασει τη Θεικη σοφια στους συνανθρωπους, πρεπει ο ιδιος να εχει παραλαβει αυτη τη σοφια πριν, πρεπει να εχει εκπαιδευτει πριν με εναν τροπο που αποκλειει το καθε λαθος. . . Και αυτη η διδασκαλια γινεται μεσω εκεινων των οντων που ζουν στην πιο στενη επαφη με τον Θεο και που παραλαβαινουν την αληθεια απο τον Ιδιο τον Θεο ως ρευμα δυναμης που ρεει κοντα τους ασταματητα.
Η δραστηριοτητα ολων των οντων στον αλλον κοσμο που βρισκονται στο φως αποτελειται απο τη μεταδοση οσων υποδεχεται το ιδιο το ον. Αλλα το καθε ον μπορει να μοιραζει μονο ο,τι ο βαθμος ωριμοτητας του του εχει αποφερει. Αρα ο βαθμος του φωτος ειναι διαφορετικος και αναλογα και οι γνωσεις. Και πρεπει και παλι να παραλαβουν αυτες τις γνωσεις απο οντα φωτος το καθηκον των οποιων ειναι η εκπαιδευτικη δραστηριοτητα. Για αυτο οι ανθρωποι στη γη που διδασκονται απο το Πνευμα του Θεου μπορουν να εχουν πληρη εμπιστοσυνη στους εκπαιδευτικους, αφου αυτοι ειναι οι δεκτες του φωτος και της δυναμης, που παραλαβαινουν φως και δυναμη αμεσως απο τον Θεο. . . την ακτινοβολια του Πνευματος Του. . . και που τα διοχετευουν στη γη.
Οι ανθρωποι μεσα στους οποιους ενεργει το Πνευμα του Θεου εκπαιδευονται δηλ. κατα καποιον τροπο απο τον Ιδιο τον Θεο, αν και οι γνωσεις τους μεταδιδονται απο εκεινα τα οντα φωτος που ειναι σε στενη επαφη με τον Θεο, αφου ολο το γεματο φως πνευματικο ειναι ενα με τον Θεο, μονο που το ατομικο ον νιωθει αφανταστη μακαριοτητα απο το γεγονος οτι η Θεικη δυναμη το διαπερνα, και ο Θεος για αυτο αναθετει αυτη τη δραστηριοτητα αγαπης στα οντα που εχουν ηδη ενωθει μαζι Του, γιατι θελει να τους χαρισει ευτυχια.
Αλλα και στο πνευματικο βασιλειο τηρουνται οι νομοι του Θεου, και τα οντα δεν μπορουν να ενεργουν αυθαιρετα αλλα πρεπει να υποτασσονται στο θελημα του Θεου, το οποιο ομως τους φαινεται η ιδια τους η θεληση. Και για αυτο κανενα ον δεν θα προσπαθησει να αναλαβει δραστηριοτητα που ξεπερνα τον βαθμο ωριμοτητας του, για την οποια δηλ. χρειαζονται μεγαλυτερες γνωσεις απο ο,τι τις εχει το ον. Και για αυτο ο ανθρωπος δεκτης στη γη δεν χρειαζεται να φοβηθει οτι θα τον πλησιασουν οντα που λογω της αγνοιας τους θα του μεταδοσουν ανεπαρκεις η λαθος γνωσεις, αφου οντα που δεν εχουν καθολου γνωσεις δεν εχουν προσβαση στον ανθρωπο που αφοσιωνεται στην ενεργεια του πνευματος.
Οντα φωτος που δεν εχουν φτασει στο επιπεδο ωστε να μπορεσουν να διδασκουν μονο εμφανιζονται για να παραλαβουν πνευματικες γνωσεις μαζι με τον ανθρωπο οταν ο τελευταιος εκπαιδευεται στη γη, γιατι ετσι ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου. Οταν ομως ο ανθρωπος εκπαιδευεται διανοητικα, εκεινα τα οντα μπορουν να εκφραζονται διανοητικα που ειναι ενημερωμενες στα επιμαχα ζητηματα, με την προυποθεση οτι ο ανθρωπος επιθυμει την καθαρη αληθεια και ειναι αξιος να εκπαιδευτει στην αληθεια μεσω του τροπου ζωης του. . . οταν δηλ. δεν δινει εξουσια πανω στον εαυτο του στις αντιπαλες στον Θεο δυναμεις μεσω τροπου ζωης που δεν ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου. . .
Το πιο σημαντικο ομως ειναι να ανοιχτει ο ανθρωπος στις εκπαιδευσεις εκεινες, να αφησει να ενεργησουν πανω του τα οντα που μοιραζουν φως και γνωσεις και να μην αντισταθει σε αυτη την ενεργεια. Αφου τα οντα του πνευματικου βασιλειου που εχουν γνωσεις βρισκονται κοντα στον καθε ανθρωπο και προσπαθουν συνεχεια να τον οδηγουν στο πνευματικο βασιλειο με τις σκεψεις τις.
Αν ο ανθρωπος ενδιδει στην επιρροη και επιθυμει να εμβαθυνει στην αληθεια μπορει να εκπαιδευεται συνεχεια, και μαλιστα τοσο πιο λεπτομερως οσο περισσοτερο επιθυμει να ξερει. Και τωρα μπαινουν σε δραση εκεινες οι δυναμεις οι γνωσεις των οποιων ειναι ατελειωτες. Αφου η επιθυμια για την αληθεια αποδειχνει και την επιθυμια για τον Θεο, και για αυτο η αιωνια Θεοτητα πλησιαζει η Ιδια τον ανθρωπο που Την επιθυμει, χαριζοντας του την ακτινοβολια της δυναμης του Εαυτου Της μεσω φορεων φωτος και δυναμης. . .
Και φως και δυναμη ειναι γνωσεις, οι πιο βαθιες Θεικες σοφιες, που παρουσιαζονται τωρα στον ανθρωπο, διανοητικα η μεσω του ακουστου εσωτερικου λογου. Οι βαθμοι φωτος στο πνευματικο βασιλειο ειναι αρα καθοριστικοι για το ποια ποσοτητα γνωσεων ανηκει στο πνευματικο ον, και με αυτες τις γνωσεις δουλευει, και μαλιστα και παλι στη σφαιρα που του εχει δοθει, οπου οι γνωσεις του επιθυμουνται και μπορουν για αυτο να μοιραστουν.
Αυτες οι σφαιρες μπορουν επισης να επεκταθουν στη γη αφου δεν βασιζονται στον χωρο, αλλα εξαρτιουνται απο την επιδεκτικοτητα και απο τον βαθμο της αγνοιας, και στη γη και στο πνευματικο βασιλειο. Και για αυτο ολα τα οντα που ειναι ηδη δεκτες φωτος μπορουν παντα να ενεργησουν εκει οπου ο βαθμος ωριμοτητας των ψυχων ανταποκρινεται στις γνωσεις τον οντων που τις μοιραζουν, οπου δηλ. το ον που μοιραζει εχει εκεινες τις γνωσεις που λειπουν στο ον που τις δεχεται.
Αν ομως ενας ανθρωπος προσφερει τον εαυτο του στον Θεο για να Τον υπηρετησει θελοντας συνειδητα να δουλευψει στο γυρισμο των ψυχων στον Θεο, χρειαζεται και ιδιαιτερες γνωσεις για αυτη τη δουλεια, δηλ. πρεπει ο ανθρωπος να λαβει αυτα που θελει να μοιρασει ως εργατης του Κυριου με τον πιο σαφη και κατανοητο τροπο. Πρεπει να εκπαιδευτει με εναν τροπο ωστε να του παρουσιαστουν ολες οι γνωσεις, για να ειναι εκπαιδευμενος στις πνευματικες σχεσεις ολων των πραγματων και να βρεθει ο ιδιος στην πληρη αληθεια.
Τετοια διδασκαλια ομως θα γινει μονο απο τους ετσι προορισμενους εκπαιδευτικους, που θα παρουσιασουν στον ανθρωπο ολη τη σοφια με εντολη του Θεου. Αφου ο ανθρωπος θα μπορεσει να πληρωσει τις απαιτησεις μονο τοτε που θα ειναι καλα εκπαιδευμενος σε ολα οσα εχουν σχεση με την ενεργεια του Θεου. Το καθηκον του θα ειναι να διαδωσει τις γνωσεις που τις παραλαβαινει ο ιδιος, δηλ. να κανει και παλι εκπαιδευτικη δουλεια στη γη, και αυτη η εκπαιδευτικη δραστηριοτητα για ευνοητους λογους απαιτει ανελλιπεις γνωσεις, οι οποιες μπορουν να του μεταδοθουν μονο απο οντα φωτος που τα ιδια εχουν τις πιο βαθιες γνωσεις.
Αυτα τα οντα ομως φυλασσουν τα πνευματικα αγαθα του ανθρωπου, δηλ. εμποδιζουν την καθε λανθασμενη μεταδοση απο πνευματικες δυναμεις, και οδηγουν τις σκεψεις του παντα στη σωστη κατανοηση. Αφου μαζι με τις πιο βαθιες γνωσεις διαθετουν και τη πιο μεγαλη δυναμη, απεναντι στην οποια ολα τα οντα που δεν ειναι τοσο τελεια ειναι αδυναμα. Στα ανηξερα, ατελη οντα τους αρνειται η προσβαση, αφου η επιθυμια για αληθεια του ανθρωπου που παραλαβαινει τις μεταδοσεις, τους βαζει φραγμο που δεν μπορουν να τον περασουν. Και για αυτο ο ανθρωπος μπορει με πληρη πεποιθηση να παραλαβει ως την πιο βαθια αληθεια τα πνευματικα αγαθα που του μεταδιδονται. Δεν χρειαζεται να φοβαται να παραπλανηθει, οσον καιρο θετει τον εαυτο του στη διαθεση του Θεου με ταπεινοφροσυνη και αγαπη για να ειναι δραστηριος για Εκεινον στη γη. . .
Η στραμμενη προς τον Θεο θεληση του και η επιθυμια του για την καθαρη αληθεια τον προστατευουν απο την καθε πλανη και επισης τον κανουν ικανος για μια δουλεια που και παλι εχει ως σκοπο τη διαδοση της αληθειας στη γη. . . Μπορει να εμπιστευτει στα οντα φωτος και να τους επιτρεψει να των εκπαιδευσουν. . . Αμην
Πειρασμός σε μορφή επίγειων απολαύσεων. . .
Δεν πρεπει να πιστεψετε οτι ο αντιπαλος δεν θα σας πειραξει αν επιδιωκετε τον Θεο. . . Η ενεργεια του ειναι απεριοριστη οσο η θεληση του ανθρωπου ειναι αδυναμη.
Μονο δυνατη θεληση μπορει να του αντισταθει ετσι ωστε να μεινει χωρις εξουσια. Παντα εξαρταται απο τη θεληση το αν κερδισει εξουσια πανω σε εναν ανθρωπο. Αν μειωνεται η θεληση η επιρροη του θα ειναι ισχυροτερη και ο ανθρωπος θα ερθει αντιμετωπο με τους καθε λογης πειρασμους. Και για αυτο πρεπει παντα να παλευεται, πρεπει παντα να παρακαλει τον Θεο να του δωσει δυναμη και χαρη, να ενισχυσει τη θεληση του, πρεπει παντα να προσεχει για να μην υποκυψει στους πειρασμουςτου κακου, πρεπει να προσεχει και να προσευχεται. . . αφου το τιμημα αξιζει τον αγωνα.
Ο κοσμος με τους δελεασμους του πλησιαζει ξανα και ξανα τον ανθρωπο, και αυτο ειναι το πιο αποτελεσματικο μεσο του αντιπαλου για να χαλασει τον ανθρωπο, αφου ολα οσα ανηκουν στον κοσμο χωριζουν τον ανθρωπο απο τον Θεο. Δεν μπορει να κατεχει και τον Θεο και τον κοσμο, πρεπει να θυσιασει το ενα αν θελει να κερδισει το αλλο. Ο κοσμος ομως προσφερει μονο δηθεν αγαθα, ειναι φαντασματα που ευχαριστουν τον ανθρωπο μονο προσωρινα και που θα διαλυθουν. Η αξια τους δεν εχει διαρκεια, αλλα καταστρεφουν και τις πνευματικες αξιες, δηλ. αποσπουν την προσοχη του ανθρωπου απο τις πνευματικες προσπαθειες του, και αυτο σημαινει οπισθοδρομικη αναπτυξη.
Η προθεση του αντιπαλου ειναι παντα να απομακρυνει τον ανθρωπο απο τον Θεο, και για αυτο ξανα και ξανα τον πλησιαζει σε μορφη κοσμικων απολαυσεων, τον δελεαζει με τους απολαυσεις του κοσμου, προσπαθει να οδηγει τις αισθησεις του σε εκεινες και να τον παροτρυνει να αποστατησει απο τον Θεο. Και αν ο ανθρωπος δεν του αντιστεκεται με δυνατη θεληση θα υποκυψει, και ο αντιπαλος θα εχει κερδισει το παιχνιδι. Το κορμι του ανθρωπου απολαμβανει, η ψυχη ομως υποφερει αφου στερειται στο ιδιο βαθμο οπως ο ανθρωπος δεχεται επιγειες ηδονες.
Αν η ψυχη ειναι ικανη να επιβληθει στο κορμι θα πετυχει να προξενησει αισθημα δυσαρεσκειας στον ανθρωπο. Ειναι οι εσωτερικες υπενθυμησεις και προειδοποιησεις που μεταδιδονται στον ανθρωπο μεσω της εσωτερικης φωνης οσο την προσεχει. Τοτε θα κανει τα παντα για να ξεπερασει τηνταση του προς τον κοσμο και με περισσοτερη προθυμια θα στραφει και παλι προς τις πνευματικες επιδιωξεις. Και η προθυμια θα του αποφερει και δυναμη και χαρη για να πετυχει.
Συχνα ομως η φωνη του κοσμου ειναι πιο δυνατη απο την εσωτερικη φωνη, και τοτε η τελευταια θα μεινει ανακουστη, ο ανθρωπος θα βουτηξει ολο και περισσοτερο στη δινη των κοσμικων απολαυσεων, θελει να απολαυσει και θα μπερδευτει στα διχτυα του αντιπαλου, ο οποιος θα τον δεσει ολο και περισσοτερο πανω του, θα του προσφερει τις ηδονες του κοσμου και θα τον κανει εντελως ανεπιδεχτος για πνευματικα αγαθα. Θα δεσει τη θεληση του, και θα ειναι πολυ δυσκολο για τον ανθρωπο να απελευθερωθει απο εκεινον, γιατι πρεπει ο ιδιος να του γυρισει την πλατη του και να επιθυμησει τον Θεο πριν να μπορεσουν να εχουν αποτελεσμα η δυναμη και η χαρη. Και για αυτο προσεχετε τους πειρασμους του κοσμου!. . .
Σκεφτειτε οτι ο αντιπαλος του Θεου ξανα και ξανα θα σας πλησιασει και οτι μονο η θεληση σας ειναι ικανη να τον σταματησει. Για να ενισχυθει η δυναμη αυτης της θελησης προσεχετε και προσευχεστε. . . Προσεχετε τους κινδυνους που σας παραμονευουν συνεχεια σε μορφη κοσμικων πειρασμων, και ζητατε δυναμη απο τον Θεο ασταματητα για να τους αντισταθειτε, αφου το καθε πεσιμο ειναι πνευματικη οπισθοδρομηση, και η καθε υπερνικηση θα σας φερει πιο κοντα στον στοχο σας. Ο,τι σας προσφερει ο Θεος ειναι ασυγκριτα πιο πολυτιμο και δεν αναπληρωνεται ποτε με κοσμικα αγαθα, με κοσμικες ευχαριστησεις η απολαυσεις.??Να ειστε προσεκτικοι και να ξερετε οτι ο αντιπαλος του Θεου σας πιεζει συνεχεια προσπαθωντας να σας χαλασει. . . Και για αυτο ζητατε δυναμη και ενισχυση της θελησης σας απο τον Θεο για να αντισταθειτε τον καθε πειρασμο. . . Αμην
Εξασθενισμένη θέληση του ανθρώπου. . .
Σημασία του λυτρωτικού έργου. . .
Τιποτα δεν το καταφερνει ο ανθρωπος χωρις τη χαρη του Θεου. . . δηλ. η θεληση του ειναι τοσο αποδυναμωμενη και η αντοχη του τοσο λιγη ωστε να μην μπορουσε να ωριμασει η ψυχη του στη γη αφου ο αντιπαλος του Θεου τον πιεζει ασταματητα, επηρεαζει τη θεληση του και τον κανει ανικανο να τον πολεμησει. Η επιρροη του αντιπαλου του Θεου στον ανθρωπο ειναι τοσο μεγαλη γιατι εκεινος προσφερει στον ανθρωπο τις απολαυσεις του κοσμου και ο ανθρωπος στην κατασταση της ελευθερης θελησης μπορει να αποφασισει μονος του τι να κανει.
Για ατελειωτους καιρους πριν η θεληση του ηταν δεμενη, και τιποτα δεν του ηταν προσιτο εκτος απο οσα ανταποκρινονταν στη φυση του. Η ελευθερη θεληση τωρα προβαλλει τη σκεψη, τα αισθηματα και τις επιθυμιες του, οι λαχταρες του μεγαλωνουν και ειναι στραμμενες προς πραγματα τα οποια περιεχουν ακομα εντελως ανωριμο πνευματικο, τα οποια αρα ανηκουν στον αντιπαλο του Θεου, και τα οποια αυτος χρησιμοποιει ως δολωματα για να ξανακερδισει και το πνευματικο που εχει ηδη πλησιασει περισσοτερο τον Θεο. Μεσω αυτων των δολωματων αποδυναμωνει τη θεληση του ανθρωπου με τετοιον τροπο οτι αυτος δεν θα ηταν ικανος να εκπληρωσει το πραγματικο καθηκον του στη γη αν ο Θεος δεν του συμπαραστεκοταν με τη χαρη Του. . . με τη βοηθεια Του. . .
Η επιρροη του αντιπαλου του Θεου στον ανθρωπο ηταν τεραστια πριν να ηρθε στη γη ο Ιησους Χριστος, και η θεληση του ανθρωπου ηταν αποδυναμωμενη τοσο πολυ ωστε να μην μπορεσει σχεδον κανενας ανθρωπος να ξεκολλησει απο την υλη, απο το ανωριμο πνευματικο που προσπαθει να δενει στον εαυτο του το πιο ωριμο πνευματικο. Ο αντιπαλος του Θεου κυριαρχουσε τον κοσμο, δηλ. η θεληση του ανθρωπου υποτασσοταν εντελως στη θεληση του, και αρα ειχε μεγαλη εξουσια.
Και τοτε η θεληση ενος ανθρωπου του αντισταθηκε. . . Ο Ιησους Χριστος καταλαβε την αδυναμια των ανθρωπων και τις τρομερες συνεπειες της, και απο τη μεγιστη αγαπη του για τους ανθρωπους ηθελε να τους βοηθησει. . . Θυσιασε τον Εαυτο Του για εκεινους για να τους εξαγορασει δυνατη θεληση, θεληση που θα μπορουσε να αντιστεκεται στην ενεργεια του αντιπαλου. . . Ηταν αυτο δωρο που αποκτηθηκε για τους ανθρωπους χωρις να το αξιζαν, και παλι εξαρτιοταν απο τη θεληση εκεινων αν ηθελαν να αποδεχτουν το δωρο η οχι. Ο αντιπαλος του Θεου χρησιμοποιει ολα τα μεσα για να εμποδισει τους ανθρωπους να επωφεληθουν απο τις χαρες του εργου σωτηριας προσπαθωντας να το εξασθενισει η να το απαρνηθει εντελως. . .
Και παλι ειναι η αγαπη και η χαρη του Θεου που επισης ειναι παρα πολυ αποτελεσματικες. . . Απο πανω τους προσφερετε η αληθεια στους ανθρωπους, διαφωτιζονται για τα παντα, και επισης η αναγκη να αναγνωρισουν τον Χριστο ως Σωτηρα του κοσμου τους εξηγειται τοσο καλα ωστε να τους ειναι ευκολα να πιστευουν σε Εκεινον και να τοποθετησουν τους εαυτους τους μεσα στη χαρη του εργου σωτηριας. . . Η θεληση των ανθρωπων ειναι αδυναμη, ο Θεος ομως προσπαθει συνεχεια να τους μεταδωσει δυναμη και χαρη, γιατι χωρις αυτες δεν μπορουν να αντισταθουν στους πειρασμους του αντιπαλου, γιατι χρειαζονται συνεχεια τη βοηθεια του Θεου για να μπορεσουν να κατορθωσουν το καθηκον τους στη γη, για να απελευθερωθουν απο την επιρροη εκεινου που θελει να τους καταστρεψει.
Παρα ολη την αδυαμια του ο ανθρωπος δεν ειναι αβοηθητος αφου εχει στη διαθεση του ολες τις χαρες του εργου σωτηριας, δηλ. αν πιστευει στον Ιησου Χριστο ως Σωτηρα του κοσμου, στο θανατο Του πανω στο σταυρο απο αγαπη για την ανθρωποτητα, που ειχε υποκυψει στη γοητεια του αντιπαλου. . . αν φωναζει στον Ιησου Χριστο για να του δωσει τη βοηθεια Του θα παρει τη δυναμη για την αντισταση. Σε ολα τα βασανα και σε ολους τους κινδυνους που απειλουν την ψυχη του θα υποστηριχτει και θα κρατηθει απο Εκεινον στον Οποιο πιστευει η ψυχη του. Θα βρει παντα βοηθεια σε Εκεινον, η χαρη του Θεου θα ερχεται κοντα του συνεχεια, θα μπορεσει να χωρισει απο τα επιγεια αγαθα και θα μπορεσει να παει κοντα στον Θεο ανεμποδιστα. Το πνευμα του θα καταλαβει την αληθεια φωτεινα και καθαρα, η αγαπη του θα μεγαλωσει κι ετσι θα του εισρεει παντα καινουργια δυναμη. . . οι χαρες του εργου σωτηριας θα ειναι παρα πολυ δραστηριες σε εκεινον και θα τον βοηθησουν να απολυτρωθει ο ιδιος. . . Αμην
2781 (20.6.1943)
Ο Θεός ως εκπαιδευτής. . .
Η δύναμη της κατανόησης. . .
Σοφος ειναι οποιος επιτρεπει στον Θεο να τον εκπαιδευει συνεχεια, οποιος αρα χρησιμοποιει τη δυναμη Του, η οποια η αγαπη και η χαρη Του θελουν να τη δινουν παντα στους ανθρωπους. Αφου οποιος παραλαβαινει δωρο απο τον Θεο δεν θα μπορεσει να μεινει στο ιδιο βαθμο ωριμοτητας, πρεπει να αναπτυχτει στα υψη, πρεπει να αυξηθουν οι γνωσεις του οσο η σοφια του προσφερεται απο τον Ιδιο τον Θεο. Το να εχει ο ανθρωπος τον Θεο ως εκπαιδευτη εγγυει τις πιο βαθιες γνωσεις και την πιο καθαρη αληθεια. Και ο Θεος θα ειναι ο εκπαιδευτης εκεινου που θελει να εκπαιδευτει απο Εκεινον, αφου εξαρταται μονο απο τη θεληση ποιες δυναμεις θα προσπαθησουν να μεταδωσουν τις σκεψεις τις στον ανθρωπο.
Το καθε δασκαλεμα, και ας φανει ασημαντο, συμπληρωνει τις γνωσεις του ανθρωπου, οσο η δυναμη του Θεου του το προσφερει, και Θεικη δυναμη ενεργει παντα οταν ο ληπτης ανοιγει σε αυτη τη δυναμη, οταν επιθυμει την αληθεια και επιδιωκει τον Θεο. Ειναι λανθασμενη σκεψη οτι δυναμεις που δεν εχουν σχεση με τον Θεο επισης μπορουν να διοχετευουν πνευματικα δωρα στη γη αν ο ανθρωποςδεν τις δινει φανερη προσβαση στον εαυτο του μεσω τροπου ζωης που δεν ανταποκρινεται καθολου στο θελημα του Θεου. Αφου οι δυναμεις που ειναι αντιθετα στον Θεου παντα θα θελουν να απαρνιουνται την αιωνια Θεοτητα, θα θελουν να διαφωτιζουν τον ανθρωπο μονο σχετικα με επιγειες υποθεσεις, και αυτο με εναν τροπο που θα φανερωσει γρηγορα την αγνοια τις.
Μολις ομως ο ανθρωπος κανει πνευματικες ερωτησεις ειναι ανικανες να εκφραζονται, και ο ανθρωπος που επιδιωκει την αληθεια καταλαβαινει αμεσως οταν ο συνανθρωπος ανοιγει τον εαυτο του στην επιρροη εκεινων των δυναμεων. Αλλα ο ανθρωπος που επιδιωκει την αληθεια μπορει να εμπιστευεται στις διανοητικες επιρροες απο πανω χωρις αμφιβολια, παντα θα οδηγειται σωστα. Η δυναμη των οντων του αλλου κοσμου που εχουν γνωσεις ειναι τοσο μεγαλη ωστε να μπορουν να κρατουν μακρια απο τον ανθρωπο ολες τις κακες δυναμεις. Προσεχουν την αληθεια και τους προστατευομενους τους οσο η επιθυμια τους ειναι να εκπαιδευτουν απο τον Ιδιο τον Θεο.
Και η σοφια και η δυναμη τους αυξανονται. . . αφου οποιος εχει γνωσεις θα μπορει να πιστευει ακλονητα, γιατι μαζι με τις γνωσεις του μεταδιδεται και η κατανοηση, η οποια του επιτρεπει να αποδεχτει τις γνωσεις ως καθαρη αληθεια. Το να επιτρεψει ο ανθρωπος στον Θεο να τον εκπαιδευσει ειναι ο μονος δρομος προς την αληθεια, αφου ακομα και οταν του μεταδιδεται η αληθεια απο συνανθρωπους ο ανθρωπος πρεπει να παρακαλεσει τον Θεο να τον διαφωτισει, να φωτισει το πνευμα του, για να αναγνωρισει την αληθεια. . . Και τοτε εχει εκπαιδευτει απο τον Θεο, Τον ζητησε τη συμπαρασταση Του, και ο Θεος ως η αιωνια αληθεια του παρουσιαζει τωρα γνωσεις, ανεξαρτητα απο το ποιους μεσολαβητες θα χρησιμοποιησει. Μα τις περισσοτερες φορες οι ανθρωποι αμελουν να παρακαλεσουν τον Θεο να φωτισει τις σκεψεις τους.
Διερευνουν και συλλογιζονται και πιστευουν οτι μπορουν να καταλαβουν την αληθεια με το νου τους, προσπαθουν να αποκομισουν γνωσεις απο βιβλια και συγγραμματα, και μπορει να ειναι ολα νεκρα αγαθα που αρα δεν θα τους αποφερουν γνωσεις αν το υποδεχτουν χωρις να εχουν παρακαλεσει τη βοηθεια του Θεου πριν. Οι ανθρωποι πρεπει να απευθυνθονται στον Θεο, που ειναι ο Ιδιος η αληθεια, αν θελουν να παραλαβουν την αληθεια και να την καταλαβουν ως τετοια. Ο Θεος ο Ιδιος δεν πρεπει να παραλειπεται, απο τον Ιδιο πρεπει οι ανθρωποι να ζητουν τη δυναμη του πνευματος, αλλιως το πνευμα δεν μπορει να γινει δραστηριο μεσα στον ανθρωπο, και η σκεψη του ανθρωπου θα μειναι μονο διανοητικη σκεψη.
Ο ανθρωπος που επιδιωκει τον Θεο ομως δεν θα κανει τιποτα χωρις να εχει ζητησει τη συμπαρασταση Του, και οταν εμπιστευεται τωρα στον Θεο με βαθια πιστη η σκεψη του θα ειναι φωτισμενη. Θα καταλαβει την αληθεια ως τετοια, θα ειναι πεπεισμενος και θα την υποστηριξει απεναντι στους συνανθρωπους του, θα υποστηριξει την αληθεια γιατι εχει διεισδυσει στις γνωσεις οι οποιες η αγαπη του Θεου του μεταδιδει γιατι επιθυμουσε να εκπαιδευτει απο Εκεινον. . . Αμην
2782 (21.6.1943)
Δημιουργία της σωστής σχέσης με τον Θεό. . .
Ο ανθρωπος μονο τοτε θα μπει στη σωστη σχεση με τον Θεο οταν απευθυνεται σε Εκεινον ζητωντας τη βοηθεια Του. Αφου τοτε αναγνωριζει την αδυναμια του και τη δυναμη Εκεινου που τον δημιουργησε. Στην αρχεγονη κατασταση το ον γυρισε την πλατη του στον Δημιουργο του δυναμει της ελευθερης θελησης του, στρεφοντας προς τη θεληση εκεινου που εκανε καταχρηση της δυναμης του Θεου για να πλασει δημιουργηματα που δεν ανταποκρινονταν πια εντελως στο θελημα του Θεου. Στο καθε ον που προηρθε απο τη θεληση του αντιπαλου και απο τη δυναμη του Θεου του δοθηκε η δυνατοτητα να αποφασισει μονο του σε ποιον ηθελε να ανηκει, δηλ. δυναμει της ελευθερης θελησης του μπορεσε να αποφασισει μονο του για τον Θεο η για τον αντιπαλο Του.
Και γυρισε την πλατη του στον Θεο, στην αρχεγονη πηγη της δυναμης, απο την οποια ειχε ξεκινησει. . . Η αρχικη κατασταση ομως δεν μπορει να επαναφερθει παρα μονο με τον τροπο να πρεσβευτουν ταοντα και παλι εντελως τον Θεο. Τα οντα δεν αναγκαζονται σε αυτη τη σωστη σχεση με τον Θεο, αλλαη ελευθερη θεληση τους θα πρεπει να τη βρει, και ολα οσα δημιουργησε ο Θεος εχει ως σκοπο μονο την αλλαγη αυτης της ελευθερης θελησης ετσι ωστε να επιδιωξει τον Θεο απο μονη της. Για αυτο το ον εχει σχεδον πετυχει τον στοχο του οταν ως ανθρωπος προσευχεται στον Θεο. . . Η θεληση του τοτεδεν ειναι πια αντιθετη στον Θεο, και χρειαζεται τωρα μονο μια μικρη δοκιμαστικη περιοδο για να ωριμασει για τη ζωη στην αιωνιοτητα, για το βασιλειο οπου δεν θα το βαραινει επιγεια εξωτερικη μορφη, οπου θα μπορεσει να εκπληρωσει τον πραγματικο προορισμο του και οπου θα ειναι μακαριο.
Η ελευθερη θεληση του ανθρωπου δεν πρεπει να θιχτει ουτε απο τον Θεο ουτε απο κακη δυναμη, και για αυτο ο ανθρωπος δεν μπορει ποτε να καθοριστει στη σωστη σχεση με τον Θεο, αλλα πρεπει μονος του να τη πραγματοποιησει. Οσο πιο σκληρη και ακαμπτη ειναι αυτη η ανθρωπινη θεληση, τοσο μεγαλυτερες ταλαιπωριες χρειαζεται για να εγκαταλειψει την αντισταση στον Θεο. Αυτο ειναι το μονο μεσο που το χρησιμοποιει ο Θεος, το να διαμορφωσει ετσι την επιγεια ζωη του ανθρωπου ωστε να του φανει αφορητη, για να τον παροτρυνει εμμεσα να απευθυνθει στον Θεο για βοηθεια. Και θα το κανει ο ανθρωπος οσο πιστευει σε ενα ανωτερο, γεματο δυναμη ον.
Αλλα ακριβως αυτη η πιστη τους λειπει στους ανθρωπους που εχουν μεσα τους ακομα τελειως αναποδη θεληση. Ειναι αυτο η προσπαθεια του αντιπαλου του Θεου να καταστρεψει την καθε πιστη σε Εκεινον και να μπερδεψει τη σκεψη των ανθρωπων. Αλλα και σε αυτο ο Θεος συμπαραστεκεται στους ανθρωπους και προσπαθει μεσω θλιβερων βιωματων να τους παρακινησει να σκεφτουν. Τους δινει τοσο συχνα δυνατοτητες να παρουν θεση σε αυτο το ζητημα: Σε ποια σχεση βρισκεται το πλασμα με τον Δημιουργο του. . . Ο Θεος φανερωνει τον Εαυτο Του και σε εκεινους τους ανθρωπους που Τον αρνιουνται οσο προσεχουν ολα τα γεγονοτα που υπαρχουν στην επιγεια ζωη τους. Προσπαθει μονο να αλλαξει τη θεληση τους, και οταν μια αβασταχτη ταλαιπωρια το καταφερνει να απευθυνθει ο ανθρωπος σε Εκεινον ζητωντας βοηθεια, τοτε ο κινδυνος εχει αποτραπει, τοτε ο ανθρωπος δεν ανηκει πια ολοκληρα στον αντιπαλο του Θεου αλλα προσπαθει να ξεκολλησει απο την εξουσια του και υποτασσεται στον Δημιουργο του εθελοντικα.
Και για αυτο η προσευχη ειναι το πρωτο. Ειναι η παραδοχη της αδυναμιας του ανθρωπου και η αναγνωριση μιας εξουσιας παρα πολυ σημαντικες γιατι τωρα ο ανθρωπος ειναι ετοιμος να αφησει την εξουσια αυτη να τον οδηγησει, και τωρα μπορει ξεγνοιαστα να αφησει τον εαυτο του σε αυτη τη Θεικη ηγεσια, και μολις η θεληση του στρεφεται προς τον Θεο θα πιαστει απο την αγαπη του Θεου και θα οδηγηθει σιγουρα στα υψη. Οποιος ζητα βοηθεια απο τον Θεο αποδειχνει οτι ανηκει σε Εκεινον, ως παιδι Του, και αρα πραγματοποιει τη σωστη σχεση ενος παιδιου με τον Πατερα και θα λαβει την πατρικη Του αγαπη. . . θα λαβει δυναμη και χαρη αμετρητα, και η επιγεια ζωη θα του αποφερει τωρα την ωριμοτητα που θα την εχει αναγκη για να μπορεσει να μπει στη βασιλεια Του ως παιδι του Πατερα. . . Αμην
Αγάπη έτοιμη για θυσίες. . .
Η αγαπη καθιστα ικανο τον ανθρωπο να κανει την καθε θυσια, κι επομενως η αγαπη σας θα επρεπε να ειναι τετοια ωστε ευχαριστως και χαρουμενοι να δωσετε τα παντα αν μπορειτε να υπηρετησετε τον πλησιον. Αγαπη ετοιμη για θυσιες ειναι ανειπωτη ευλογια, και για την ψυχη σας και για την ψυχη του συνανθρωπου, ο οποιος με αυτον τον τροπο εκπαιδευεται και αυτος στην αγαπη, αφου η αγαπη, που ακτινοβολει σε εκεινον, αναβει τη σπιθα της αγαπης επισης μεσα σε εκεινον, η οποια μπορει να αναπτυχτει σε φλογα. Η αγαπη πρεπει να παρακινησει τον ανθρωπο στην πραξη, μονο τοτε ειναι η αληθινη αγαπη, η οποια δεν εκφραζεται μονο μεσω λογων και αισθηματων, αλλα μεσω ενεργης φροντιδας.
Ειναι τεραστιο αισθημα ευτυχιας που ευχαριστει τον ανθρωπο οταν εχει κανει πραξη αγαπης και με αυτον τον τροπο εχει υπηρετησει τον συνανθρωπο. . . Αρα η αγαπη αξιζει τον κοπο απο μονη της, γιατι ευχαριστει και παρακινει τον ανθρωπο σε ολο και περισσοτερες πραξεις αγαπης. Αγαπη ετοιμη για θυσιες δεν σκεφτεται τον εαυτο της. Ο ανθρωπος δινει απο την ιδιοκτησια του ο,τι ωφελει τον αλλον χωρις να το σκεφτει, ειναι ευτυχισμενος που μπορει να βοηθησει τον πλησιον. . . Μονο τετοια αγαπη του αποφερει την ωριμοτητα της ψυχης που ειναι ο στοχος του στη γη, γιατι η καρδια του ετσι γινεται επιδεκτικη για την Ιδια τη Θεικη Αγαπη, η οποια χρειαζεται ως διαμερισμα ψυχη που εχει ετοιμαστει με τετοιον τροπο, για να μπορεσει να μεινει και να ενεργησει μεσα στον ανθρωπο.
Μεσω της αγαπης του ο ανθρωπος προσελκυει τον Θεο ως την Ιδια την Αγαπη, και δεν θα ειναι ποτε πια χωρις αγαπη γιατι η Θεικη αγαπη γεμιζει την καρδια του, και ολο του το ειναι μεταμορφωνεται σε αγαπη. . . Εναρμονιζεται με τον Θεο, καταφερνει την ενωση μαζι Του ηδη στη γη, η οποια ειναι σκοπος και στοχος της επιγειας του ζωης. . . Ποσο λιγο παρατα ο ανθρωπος οταν κανει θυσια απο αγαπη για τον πλησιον, και ποσο πολυ ανταλλαζει με αυτην. . . Οσον καιρο αγαπα ακομα τα επιγεια αγαθα, οσον καιρο τα αγαθα του κοσμου σημαινουν τα παντα για εκεινον δεν ειναι ικανος για καμια πραξη αγαπης, αφου η αγαπη του εγω ειναι παρα πολυ μεγαλη, τον εμποδιζει να δινει για το καλο του συνανθρωπου.
Μονο η αγαπη τον παρακινει, η αγαπη για τον συνανθρωπο τον αλλαζει ετσι ωστε η ιδιοκτησια του του φαινεται αχρηστη, μονο προσπαθει να βοηθησει και δεν αναρωτιεται πια για το οφελος που θα εχει απο την ιδιοκτησια του, δινει ευχαριστως και χαρουμενος γιατι η αγαπη τον παρακινει σε αυτο. . Οποιος ομως δεν εχει την αγαπη δεν μπορει να χωρισει απο τα αγαθα του κοσμου, και ποτε δεν θαγνωρισει καθαρη χαρα, δεν θα γνωρισει την ευτυχια την οποια προκαλει πραξη αγαπης μεσα στον ανθρωπο. . . Και για να υποστηριξει εκεινους, για να τους μαθει πραξεις αγαπης ο Θεος φερνει βασανα στη γη. . . Βασανα που θα επρεπε να παρακινησουν τον καθε ανθρωπο να εξασκηθει στην αγαπη. Βασανα που θα επρεπε να αναψουν τη σπιθα αγαπης στην καρδια του καθε ανθρωπου, ετσι ωστε να ενεργησει στην αγαπη.
Μολις εχει νιωσει μια φορα την ευτυχια μιας πραξης αγαπης η καρδια του δεν ειναι πια σκληρη. Και για αυτο εσεις οι ανθρωποι θα επρεπε να ασκειστε στην αγαπη, θα επρεπε να δινετε οσα αγαπατε και εκτιματε οταν μπορειτε με αυτον τον τροπο να ανακουφιζετε τα βασανα του ανθρωπου. . . δεν θα επρεπε να σκεφτεστε πολυ για το αν θα σας συμφερει η οχι. Η αγαπη της καρδιας θα επρεπε να σας προκινει, κι εκεινη μην τη σκεφτεστε πολυ. . . Κανει θυσιες, χωριζει προθυμα απο τις ιδιοκτησιες της,θελει μονο να βοηθα και να ανακουφιζει τη μοιρα του συνανθρωπου. . .
Και αν μπορειτε να κανετε θυσιες δεν θα γινεστε πιο φτωχοι αλλα πολυ πιο πλουσιοι, αφου τωρα η δυναμη της αγαπης του Θεου ρεει κοντα σας, η αξια της οποιας ξεπερνα ολα τα επιγεια αγαθα. . . Δινετε επιγεια αγαθα και αντι για αυτα παραλαμβανετε πνευματικα αγαθα, και αυτα τα αγαθα ειναι η ιδιοκτησια σας που δεν θα σας τα παρει κανεις, που θα μενουν μαζι σας, ακομα και οταν θα φυγετε απο τη γη και θα μπειτε στο πνευματικο βασιλειο. . . Η καθε θυσια την οποια εχετε κανει απο αγαπη για τους συνανθρωπους θα πολλαπλασιασει τα αγαθα της αιωνιοτητας. Για αυτο η ζωη σας στη γη θα επρεπε να ειναι συνεχης δραστηριοτητα στην αγαπη, θα επρεπε να υπηρετειτε, να βοηθατε και να συμβουλευετε εκεινους που ειναι ακομα αδυναμοι και χρειαζονται βοηθεια σωματικα και πνευματικα. Θα επρεπε να κανετε θυσιες για να ξυπνησει η αγαπη και μεσα στον συνανθρωπο. . . για να εκπληρωσετε την αποστολη σας στη γη. . . Αμην
2784 (22.6.1943)
Έλλειψη πνευματικών γνώσεων. . .
Η ελλειψη πνευματικων γνωσεων θα ερθει στο φως ιδιαιτερα στον ερχομενο θρησκευτικο πολεμο γιατι οι ανθρωποι θα υποστηριξουν η θα αποδεχτουν οσα θα μπορεσουν να πιστεψουν πεπεισμενα, και γιατι η αγνοια στον πνευματικο τομεα θα ειναι ο λογος γιατι θα απορριψουν την καθε πιστη και θα κανουν εκστρατεια εναντιον της. Μονο ο ανθρωπος που εχει γνωσεις ξερει τη σχεση ολων των πραγματων, ξερει για το νοημα και τον σκοπο της δημιουργιας και για το καθηκον του ανθρωπου στη γη. Και αφου εχει τωρα βαθια πιστη και μπορει να υποστηριξει τα παντα πεπεισμενα, θα καταλαβει επισης την ηγεσια του Θεου και το θελημα Του, και αρα η ζωη του στη γη θα ειναι πολυ πιο ευκολη παρα ολες τις εχθρικοτητες απο τον κοσμο, και θα περασει νικηφορος τις θρησκευτικες δοκιμασιες.
Αφου οι γνωσεις ειναι το οπλο του, η δυναμη και το σθενος του. . . Τιποτα δεν μπορει να στενοχωρει τον ανθρωπο που εχει γνωσεις, οσο καταλαβαινει οτι ειναι συνδεεμενος με τον Θεο. Ο ανθρωπος που εχει γνωσεις δεν εχει ουτε αμφιβολιες για την εκβαση του θρησκευτικου πολεμου, ενω ο ανθρωπος χωρις πνευματικες γνωσεις θα κυριευτει συνεχως απο αμφιβολιες και δισταγμους γιατι η πεποιθηση των πιστων τον βαζει σε ανησυχιες, και γιατι ο ιδιος υποθετει μεν αλλα δεν εχει εγγυηση για το αν οι υποθεσεις του ειναι σωστες.
Στον ανθρωπο που εχει γνωσεις θα του ειναι κατανοητη η καθε φαση του θρησκευτικου αγωνα, τιποτα δεν θα τον εκπληξει αφου ξερει οτι πρεπει να γινουν ολα οπως τα ανηγγειλε στους ανθρωπους ο λογος του Θεου. Αφου ο ιδιος θα εχει λαβει τις γνωσεις του μεσω του λογου του Θεου, κι επομενως θα ξερει επισης για την εκβαση ενος αγωνα ο στοχος του οποιου θα ειναι μονο το πνευματικο φως, γιατι το σκοταδι θα κανει εκστρατεια εναντιον ολων οσων ειναι στο φως. Κι ετσι στη μια πλευρα θα γινει λυσσαλεος πολεμος κατα του καθε εκπροσωπου της Θεικης αληθειας. Δεν θα εκδηλωθουν ουτε σοφια ουτε αγαπη μεσα στις διαταγες στις οποιες ο ανθρωπος θα πρεπει να υποταχτει. . .
Δεν θα επιδιωχτει αναπτυξη, αλλα μονο καταστροφικο εργο θα διαδραματιστει, το οποιο θα εχει ως στοχο την καθε πνευματικη γνωση και το οποιο θα αφορα ειδικα τις οργανωσεις που παροτρυνουν τους ανθρωπους να πιστευουν στον Ιησου Χριστου ως Σωτηρα του κοσμου, αφου εναντιον εκεινων θα ανοιχτει το πιο βιαιο μετωπο. . . και ο ανηξερος ανθρωπος δεν θα εχει εξηγηση για αυτα. . . θα παρατησει ακομα και τη ρηχη του πιστη στον Θεο και θα δωσει προσοχη στις εξηγησεις εκεινων που ειναι ακομα πιο ανηξεροι. Οι λιγοτεροι ομως θα ζητησουν συμβουλη απο τους πιστους, οι οποιοι μονο θα μπορουσαν να τους διαφωτισουν. Και ομως μονο οι γνωσεις θα μπορεσουν να τους κανουν κατανοητα τα γεγονοτα του κοσμου, μονο ο ανθρωπος που εχει γνωσεις θα μπορεσει να εξηγησει αληθινα στους συνανθρωπους την αναγκη και την καταλληλοτητα του θρησκευτικου αγωνα, μονο ο ανθρωπος που εχει γνωσεις θα μπορεσει να παρηγορησει τους συνανθρωπους και να εφιστησει την προσοχη τους στον Ενα που μπορει να βοηθα και που θα βοηθησει αν εμπιστευτουν στον Ιδιο και αντισταθουν στους εχθρους. . .
Και εκεινοι οι ανθρωποι που εχουν γνωσεις θα μπορεσουν να μιλησουν πειστικα, και ο Ιδιος ο Θεος θα μιλησει μεσω του στοματος τους για να κερδισει για τον Εαυτο Του τους ακομα αδυναμους, δισταχτικους ανθρωπους, η θεληση των οποιων δεν θα ειναι ακομα εντελως αποστραμμενη απο τον Θεο και οι οποιοι για αυτο δεν θα μπορεσουν να τον αρνηθουν. Και για αυτο ο Θεος προηγουμενως διοχετευει στη γη αυτες τις γνωσεις, εκπαιδευει τους αγωνιστες Του παρουσιαζοντας τους την αληθεια και δινοντας τους πληροφοριες για τον ερχομενο καιρο, για να ενισχυθουν μεσω της αληθειας του λογου Του, οταν θα εχει ερθει η ωρα που θα τους εχει αναγκη για την ενεργεια για τον Εαυτο του. . . Αμην
2785 (24.6.1943)
Καταστροφές μέσω ανθρώπινης θέλησης. . .
Μια γενικη ατολμια θα πιασει τους ανθρωπους εν οψει των καταστροφων τις οποιες κατορθωνει ανθρωπινη θεληση. Θα αρχισει μια εποχη οπου κανεις δεν θα ειναι πια σιγουρος να μπορεσει να κρατησει τα υπαρχοντα του, και θα ειναι και αυτο σημαδι της ωρας ληξης οτι οι ανθρωποι θα νουθετηθουν σοβαρα οτι θα πρεπει να περιφρονουν τα αγαθα του κοσμου, να επιδιωχνουν μονο πνευματικα αγαθα και να ετοιμαστουν για το τελος που θα ειναι κοντα για ολους. Θα ειναι πολυ δυσκολη εποχη, και οι ανθρωποι σχεδον δεν θα βρουν πια τη θεληση να διαμορφωσουν με διαφορετικο τροπο τη ζωη τους γιατι θα καταλαβουν οτι θα ειναι ματαια ολα οσα θα αρχισουν, και η ζωη θα τους φανει ανυποφορη.
Αλλα εν οψει του τελους που θα ειναι κοντα αυτη η κατασταση βασανων θα ειναι αναγκαια για τους ανθρωπους, οι οποιοι μονο με αυτον τον τροπο θα μπορεσουν να διαπιστωσουν οτι η επιγεια ζωη δεν ειναι ο κυριος σκοπος της υπαρξης. Το καθε πλασμα θα νιωσει τον αγωνα κατα τη διαρκεια της ωρας ληξης, αφου θα εχει αποτελεσματα και στον κοσμο των ζωων και φυτων, και η συνεπεια θα ειναι ολο και πιο γρηγορες διαμορφωσεις. Και οι ανθρωποι επισης θα πρεπει να τελειωσουν προωρα την επιγεια ζωη τους, εν μερει μεσω του εργου καταστροφης το οποιο θα εκτελεσει η ανθρωπινη θεληση, εν μερει μεσω της επεμβασης του Θεου, η οποια επισης θα στοιχισει τη ζωη πολλων ανθρωπων.
Αλλα ολα αυτα τα θυματα παλι θα επρεπε να βοηθησουν στους επιζωντες να καταλαβουν, οι επιζωντες θα επρεπε να αναγνωρισουν ποσο γρηγορα ο θανατος μπορει να τελειωνει τη ζωη, με σκοπο να σκεφτουν τις ψυχες τους και τη ζωη μετα θανατον. Πρεπει να παρουσιαστει ο θανατος στους ανθρωπους γιατι αλλιως υπερτιμουν την επιγεια ζωη και επομενως κινδυνευουν να ξεχασουν τον πραγματικο σκοπο της ζωης τους. Και αυτο θελει τωρα παρα πολυ οδυνηρες εμπειριες, αφου οι ανθρωποι περνουν ασπλαχνα τα βασανα και τη δυστυχια οσο δεν ειναι εξαιρετικα μεγαλα και θεαματικα. Οι ανθρωποι δεν μπορουν ακομα να ξεχωριζουν τα δικαια απο τα αδικα, μονο σκεφτονται το συμφερον τους και επιδοκιμαζουν οσα τους αποφερει τετοιο. Και δεν σκεφτονται τον πλησιον και τα βασανα του.
Κι ετσι ο αντιπαλος του Θεου εχει κερδισει το παιχνιδι αφου δεν τον αναγνωριζουν οι ανθρωποι ουτε στις χειροτερες δραστηριοτητες του, αλλα βρισκει συναινεση και επιεικεια. Αλλα πριν να μην διαπιστωσει ο ανθρωπος οτι οδηγειται απο κακους δυναμεις, πριν να μην απεχθανθει τη δραστηριοτητα τους δεν θα βρει το σωστο δρομο. Και για αυτο πρεπει να του παρουσιαστει το αδικο, πρεπει να νιωσει στον εαυτο του το τι καταφερνει η αστοργια, και πρεπει να αλλαξει μεσω δικων του βασανων, πρεπει να αποστραφει απο τη συμπεριφορα των ανθρωπων που ειναι υπο την επιρροη του Σατανα. . . Και θα το κανει μονο τοτε που θα καταλαβει τη μηδαμινοτητα των επιγειων αγαθων, που προκαλουν μονο παρορμησεις και παθη, το αποτελεμα των οποιων ειναι τα πιο μεγαλα εγκληματα. Αφου ειναι μονο επιγεια αγαθα για τα οποια οι ανθρωποι προξενουν τα πιο μεγαλα βασανα ο ενας στον αλλον. . .
Δεν θα διαρκεσει πια πολυ ωστε να εκτεθουν τα παντα στη καταρρευση, και αυτος ο λιγος χρονος θα πρεπει να ειναι περιοδος απεριγραπτων βασανων για την ανθρωποτητα, γιατι αυτη ειναι πολυ μακριααπο το να ετοιμαστει κι ετσι δεν σκεφτεται αρκετα τη ζωη μετα θανατον. Ο Θεος ομως χρησιμοποιει ολα τα μεσα για να οδηγησει τις σκεψεις τους σε αυτα, και αρα επιτρεπει ο,τι επιδιωκει η ανθρωπινη θεληση, για να σωσει ακομα τους ανθρωπους παρουσιαζοντας τους το εφημερο των επιγειων αγαθων και της σωματικης ζωης και θελοντας με αυτον τον τροπο να τους οδηγησει στην κατανοηση. . . Αμην
2786 (24.6.1943)
Η κάθε δραστηριότητα δημιουργεί καινούρια δύναμη. . .
Αύξηση της δύναμης. . .
Το Θεικο ρευμα δυναμης, που παρεχεται ασταματητα στο καθε εργο της δημιουργιας, δεν μειωνεται, και ας ζωογονησει ολοκληρο το συμπαν για αιωνιοτητες. Μπορει μονο να αυξανεται μεσα στον εαυτο του μεσω της εισρροης απο πλευρας του ουσιωδους, το οποιο μεσω δραστηριοτητας δημιουργει καινουρια δυναμη. Η αυξηση της δυναμης ειναι διαδικασια που ισοδυναμει με καινουρια ζωη. . . Γινονται καινουριες δημιουργιες, τρεφονται απο τη δυναμη του Θεου, που τις εισρρεει. Αυτη παρακινει διαρκη δραστηριοτητα και γεννα παλι καινουρια ζωη, αφου η καθε δραστηριοτητα κατορθωνει αναδιαμορφωση, η οποια ειναι παλι φορεας της δυναμης του Θεου, αν και υπαρχουν πολυ διαφορετικα επιπεδα εντασης αυτης της δυναμης.
Παντα ομως η δυναμη του Θεου παρακινει σε δραστηριοτητα, και η καθε δραστηριοτητα δημιουργει καινουρια δυναμη. Αρα το ρευμα δυναμης απο τον Θεο αυξανεται ολο και περισσοτερο μεσα στον εαυτο του, και το αποτελεσμα αυτου ειναι οτι γινονται παντα καινουριες δημιουργιες. Οσο λιγοτερη αντισταση το ρευμα της δυναμης απο τον Θεο βρισκει στους ανθρωπους, δηλ. οσο πιο προθυμοι ειναιοι ανθρωποι να αξιοποιησουν τη δυναμη που ρεει κοντα τους παραμενοντας σε διαρκη δραστηριοτητα που παντα συμφερει το καλο των συνανθρωπων, τοσο πιο ανεμποδιστη η δυναμη του Θεου μπορει να εισρρει στον ανθρωπο. Και το οτι ο ανθρωπος λαμβανει δυναμη απο τον Θεο σημαινει πως θα μπορεσει να ενεργησει με τον πιο εντατικο τροπο, θα κατορθωσει πραγματα πουθα ειναι σχεδον ακατανοητα στον ανθρωπο. Οταν μεσω της δουλειας των χεριων του φτιαχνει δημιουργηματα, αυτα τα δημιουργηματα θα ειναι και αυτα φορεις πνευματικων ουσιων, οι οποιες μεσω της εισρροης του Θεικου ρευματος δυναμης και παλι παρακινουνται να ειναι δραστηριες, και με αυτον τον τροπο απο μια δημιουργια μπορουν να προκυπτουν παρα πολλες καινουριες δημιουργιες, που ολες λαμβανουν την ιδια δυναμη απο τον Θεο και παντα τρεφονται απο την υπερβολικη Του αγαπη.
Η ελλειψη δυναμης των ανθρωπων σχεδον παντα οφειλεται στο οτι οι ανθρωποι κλεινονται στο ρευμα δυναμης απο τον Θεο, το οποιο συμβαινει οταν ο τροπος ζωης του ανθρωπου κανει αδυνατον την εισρροη της δυναμης του Θεου, οταν δηλ. ο ανθρωπος δεν ασκειται στις πραξεις αγαπης και για αυτο δεν μπορει ουτε να παραλαμβανει τη δυναμη της αγαπης του Θεου. Αφου η ζωτικη δυναμη που εισρρει στον ανθρωπο τον κανει ικανο για δραστηριοτητα, αλλα δεν τον αναγκαζει. Η αυξημενη εισρροη ομως προυποθετει την εντατικη δραστηριοτητα στην αγαπη του ανθρωπου. . . και η δραστηριοτητα παλι δημιουργει καινουρια δυναμη. . . Ειναι αυτος νομος αναποφευκτος, ο οποιος ομως ειναι και ενας βασικος νομος της δημιουργιας, η οποια για αυτο ειναι δυνατον μονο μεσα σε ασταματητη δραστηριοτητα, ακομα και οπου τετοια δεν ειναι φανερη στον ανθρωπο. Η δραστηριοτητα του ανθρωπου αντιθετα θα παραγει παντα προιοντα που ειναι ορατα η που συμπληρωνουν ορατες δημιουργιες η που εχουν τον σκοπο να μεταπλασουν υπαρχοντες δημιουργιες.Και αυτο σημαινει συνεχης αυξηση, ποτε ομως ξοδεμα η μειωση της δυναμης που ρεει απο τον Θεο μεσα στο συμπαν. Αφου ο Θεος ειναι τελειος, και ο,τι προερχεται απο Εκεινον δεν μπορει να ειναι περιοριστο, οσο ειναι τελειο. . Αμην
2787 (25.6.1943)
Αφουγκράζομαι το εσωτερικό. . .
Δώρα από πάνω. . .
Όσα είναι καλά είναι θεικά. . .
Το καθε πνευματικο δωρο απαιτει την αμεριστη προσοχη απεναντι στην εκφραση του Θεικου θεληματος, και αυτο σημαινει οτι ο ανθρωπος πρεπει να αφουγκραζεται στο εσωτερικο του για να ακουσει αυτη την εκφραση του Θεικου θεληματος. Μονο σε εκεινον που αποσυρεται στην εσωτερικη του ζωη μπορει να γινεται εκδηλο το θελημα του Θεου, αφου η φωνη του Θεου γινεται αντιληπτη μονο μεσα στην καρδια του ανθρωπου, και για αυτο ο ανθρωπος πρεπει να αφουγκραζεται στο εσωτερικο του αν θελει να ακουσει τη φωνη του Θεου. Και αρα ο ανθρωπος (μεσω συνειδητης αφοσιωσης μεσα στον εαυτο του) πρεπει πρωτο να αποσυρεται απο τον κοσμο, δηλ. πρεπει να κανει τις σκεψεις του απολυτως ελευθερες απο επιγεια ενδιαφεροντα, πρεπει να δημιουργει τον δεσμο με το πνευματικο βασιλειο μεσω συνειδητης αφοσιωσης μεσα στον εαυτο του και να μιλα σιωπηλα με τα πνευματικα οντα που εχουν καταφερει τελειοτητα η με την Ιδια την αιωνια Θεοτητα.
Πρεπει να παρουσιαζει στον Θεο την πνευματικη του ενδεια και να παρακαλει να τον οδηγησει ο Θεος προς την γνωση. Πρεπει να προσπαθει να ζησει αναλογα με το θελημα του Θεου, και πρεπει να εχει τη σοβαρη θεληση να γινει ανταξιος της φωνης του Θεου, και τοτε ο Θεος θα κανει ικανο να ακουει τη φωνη Του εκεινον που επιθυμει να την ακουει. Αφου ο Θεος εχει αναγκη ανθρωπους που καθαρα και κατανοητα μεταδιδουν στους συνανθρωπους οσο τους διαβιβαστηκαν μεσω της φωνης της καρδιας, και για αυτο θα ειναι παντα προθυμος να διδασκει αληθινα τους ανθρωπους. Και για αυτο απαιτει την προσοχη εκεινων που ειναι προθυμοι να μεταδιδουν τις γνωσεις που εχουν λαβει οι ιδιοι. Αφου οι γνωσεις ειναι τοσο εκτενεις ωστε καθημερινα και καθε ωρα μπορει να παρουσιαστει κατι καινουριο στους ανθρωπους.
Πρεπει ομως οι γνωσεις να μεταδιδονται αληθινα, και αρα εκεινος που διδασκει πρεπει ο ιδιος να εχει γνωσεις και να παραλαμβανει συνεχεια γνωσεις, και αυτο απαιτει αδιακοπη συγκεντρωση των σκεψεων, δηλ. εκεινος που παραλαμβανει πρεπει προθυμα να χωριζει την ψυχη απο το κορμι, και πρεπει να αφηνει τον εαυτο του εντελως στην ενεργεια των πνευματικων δυναμεων. . . πρεπει να αφουγκραζεται το τι του ανακοινωνουν οι πνευματικοι φιλοι, και πρεπει να ξερει οτι το καθε μηνυμα απο το πνευματικο βασιλειο του παρουσιαζεται κατα το θελημα του Θεου. . . οτι δηλ. παραλαμβανει αληθεια, την οποια πρεπει να διαβιβαζει με τον ιδιο τροπο. Δεν πρεπει αρα να προσθετει δικες του σκεψεις στις γνωσεις που εχει λαβει, αλλα πρεπει να διαβιβαζει ακριβως αυτα που του εχουν παρουσιαστει απο πανω. Οταν ο ανθρωπος δεν αφουγκραζεται τη φωνη μεσα στην καρδια δεν μπορει να δασκαλευεται, αφου ο Θεος δεν θα εκδηλωθει πιο φανερα για να μην κινδυνευσει η ελευθερια της θρησκευτικης συνειδησης.
Για εκεινον ομως που αγουγκραζεται η φωνη Του ακουγεται τοσο φωτεινη και καθαρη ωστε να μην μπορεσει να την παρεξηγησει, και ωστε τωρα θα αυξανει η σοφια του, αφου εκπαιδευτεται απο τον Ιδιο τον Θεο, ο Οποιος χρησιμοποιει και τους ουρανιους αγγελιοφορους Του για να μεταδιδει την αληθεια στους ανθρωπους μεσω ενος παιδιου της γης που Του ειναι αφοσιωμενο. . . (25.6.1943) Παντα ομως ο Θεος ειναι ο δοτης των δωρων απο πανω, αφου ειναι η φωνη του Θεου την οποια ακουει ο ανθρωπος μεσα του οταν αφουγκραζεται προσεκτικα στο εσωτερικο του. Θεικα δωρα ειναι οσα ειναι καλα. . . οσα παρακινουν τον ανθρωπο να κανει το καλο, οσα του μαθαινουν αγαπη και τον οδηγουν προς τον Θεο. . . Και αυτα τα δασκαλεματα ερχονται στον ανθρωπο οταν οι προσπαθειες του επιδιωκουν τον Θεο και την αιωνια αληθεια και οταν η καρδια του ετοιμαζεται μεσω της θελησης να ακουσει τη φωνη του Θεου μεσα του, και μεσω ενος τροπου ζωης αναλογα με το θελημα του Θεου. . . αλλιως η επιθυμια για τον Θεο δεν ριζωνει μεσα στον ανθρωπο. Τοτε ομως ο Ιδιος ο Θεος και το πνευματικο που ειναι δεμενο με τον Θεο θα επηρεαζουν τις σκεψεις του, και οι σκεψεις θα εμφανιζονται προπαντος μεσα στην καρδια και μονο πρεπει να τις πιασει ο ανθρωπος μεσω της θελησης του αφουγκραζοντας στο εσωτερικο του για το τι Θεικα δωρα του παρουσιαζονται τωρα.
Οταν ο ανθρωπος ζει στην αγαπη οι σκεψεις του χαραζονται στην καρδια τοσο δυνατα ωστε να μην εχει αμφιβολιες να αποδεχτει αυτες τις σκεψεις ως τη φωνη του Θεου, αφου μεσω της αγαπης ειναι ηδη δεμενος ο ιδιος με τον Θεο, και ξερει το θελημα Του, το οποιο προσπαθει παντα να εκπληρωνει. . . Αμην
Επιλογή ανάμεσα σε δυο κόσμους. . .
Πνευματική όραση και ακοή. . .
Η καθε κοσμικη σκεψη αποδυναμωνει την ικανοτητα του ανθρωπου να βλεπει με το πευματικο ματι η να ακουει με τα πνευματικα του αυτια. Και για αυτο πρεπει παντα να επιδιωκει να αποκολλησει απο τον κοσμο. Πρεπει να μαθει να περιφρονει ολα τα επιγεια για να μπορεσει αμεριστα να επιδιωξει την πνευματικη του τελειοποιηση. Αφου μολις μπορει να βλεπει πνευματικα, μολις το αυτι του μπορει να ακουει τη φωνη της καρδιας, τα μηνυματα απο το πνευματικο βασιλειο, θα ωριμασει πνευματικα, ενω ο κοσμος δεν μπορει να του προσφερει πνευματικα αγαθα, αλλα μαλλον του τα στερει γιατι του παιρνει την ικανοτητα για τετοια. Ειναι δυο κοσμοι που θελουν να πλησιαζουν τον ανθρωπο, και οι εκπροσωποι του καθε κοσμου προσπαθουν να προβαλλουν τους εαυτους τους.
Πρεπει η θεληση του ανθρωπου να επιλεξει σε ποιο κοσμο θελει να μενει. Τις επιγειες απολαυσεις τις βλεπει με τα σωματικα ματια και τις αισθανεται με τις σωματικες αισθησεις. Οι θησαυροι του πνευματικου κοσμου αντιθετα δεν του εκδηλωνονται φανερα. Αν θελει ο ανθρωπος να τους δει πρεπει πρωτο να αναπτυσσει μεσα του την ικανοτητα, το οποιο προυποθετει πρωτο τη θεληση του ανθρωπου. Πρεπει παρα τον επιγειο κοσμο να αποσυρθει στην εσωτερικη του ζωη, πρεπει να ανοιξει τις αισθησεις του για την πνευματικη εισρροη, πρεπει να αφουγκραζεται και να παρατηρει οσα του μεταδιδονται απο το πνευματικο βασιλειο, και αυτα θα του ειναι τοσο πιο κατανοητα και φανερα οσο περισσοτερο χωριζει απο τον κοσμο και συγκρατει την επιθυμια για αυτον.
Αφου μονο ενα μπορει να του προσφερθει. . . πρεπει ο ανθρωπος να θυσιασει εναν κοσμο για να φτασει στον αλλον κοσμο. Οσο ο ανθρωπος ειναι ακομα στη γη ειναι αγωνας για αυτον, αφου ο επιγειος κοσμος ξανα και ξανα προσπαθει να κερδισει εδαφος. Η θεληση του ανθρωπου να ριξει ματιες μεσα στο πνευματικο βασιλειο ομως διοχετευει προς τον ανθρωπο μονιμη δυναμη για να ξεπερασει τον επιγειο κοσμο, και η ικανοτητα να βλεπει και να ακουει πνευματικα αυξανεται απο ωρα σε ωρα, οσο ο ανθρωπος εχει τη σοβαρη θεληση να αλλαξει αυτο το πνευματικο κοσμο με το επιγειο κοσμο. . . Τοτε μπορει ευκολα να τον χωρισει, ακουει τη φωνη των οντων του φωτος μεσα του, τα οποια ειναι μονο τα οργανα της Θεικης φωνης. Βλεπει οσα το σωματικο του ματι δεν μπορει να βλεπει, και οι γνωσεις του αυξανονται ολο και περισσοτερο.
Αλλα παντα προκειται για γνωσεις που ειναι ασημαντες για τον κοσμο, οι οποιες ομως μπορουν και θα επρεπε να παροτρυνουν τους ανθρωπους να επιδιωξουν και αυτοι την κατασταση η οποια θα τους αποφερει τα αγαθα του πνευματικου κοσμου. Ολα τα πνευματικα ο ανθρωπος πρεπει να τα ψαχνει μεσα του. Ολα τα κοσμικα αντιθετα προσπαθουν να βρουν προσβαση σε εκεινον απο εξω. Και παλι τα πνευματικα μπορουν να μεταδιδονται στον ανθρωπο μονο τοτε που και αυτος μπαινει στο εσωτερικο, αφου μονο τοτε ειναι επιδεκτικος για οσα του παρουσιαζονται, ενω πριν τα υποδεχεται μονο με το σωματικο αυτι, ετσι ωστε τα πνευματικα δωρα να μεινουν νεκρα για εκεινον οσον καιρο δεν τους επιτρεπει να μιλησουν στην καρδια του.
Οσα θα επρεπε να εχουν αξια για την αιωνιοτητα πρεπει να ερθουν στον ανθρωπο απο την καρδια, αφου αυτα ειναι τα ρευματα απο το πνευματικο βασιλειο τα οποια εμφανιζονται στην καρδια ως σκεψεις και πρεπει να πιαστουν συνειδητα απο τον ανθρωπο για να μπορεσουν να ενεργησουν μεσα του. . . Αμην
Ύλη. . .
Αλλαγή – ανάπτυξη προς τα ύψη. . .
Υπηρέτηση. . .
Μπορουμε να παρατηρουμε τη διαδικασια της συνεχους αλλαγης μεσα σε ολα τα δημιουργηματα, και αρα πρεπει να γινεται συμφωνα με το θελημα του Θεου, γιατι κανενα αλλο ον δεν μπορει να εκτελει τη θεληση του στα εργα της δημιουργιας. Ειναι το θελημα του Θεου οτι το πνευματικο που ειναι δεμενο μεσα στα εργα της δημιουργιας μετατρεπεται, και αυτη η μετατροπη μπορει να γινει μονο τοτε που η εξωτερικη μορφη επισης αλλαζει, και αυτη η εξωτερικη αλλαγη ειναι επομενως η ουσιαστικη ζωη του πνευματικου, ειναι κατα καποιον τροπο το ορατο σημαδι μιας αναπτυξης προς τα υψη του πνευματικου που βρισκεται μεσα σε αυτη τη μορφη, αφου οσον καιρο αυτο το πνευματικο βρισκεται σε κατασταση αντιστασης εναντιον του Θεου η εξωτερικη μορφη επισης παραμενει σχεδον απαραλλαχτη.
Απο αυτο μπορουμε να συμπερανουμε οτι η καθε στερεα υλη που παραμενει ιδια στον τροπο και στησυνθεση της επι πολυ καιρο περιεχει μεσα της πνευματικο ανυποτακτο στον Θεο, και οτι ο ανθρωπος δεν θα επρεπε να επιδιωξει αυτη την υλη αν δεν τη χρησιμοποιει για εναν υπηρετικο σκοπο. Οταν ο ανθρωπος χρησιμοποιει την υλη για να πλασει πραγματα που ειναι χρησιμα στους ανθρωπους, τοτε ο ιδιος ο ανθρωπος συμβαλλει στη μετατροπη τετοιων εξωτερικων μορφων. . . οταν ομως μια εξωτερικη μορφη παραμενει οπως ειναι και ο ανθρωπος τη λαχταρα για αυτη την εξωτερικη μορφη, τοτε ο ανθρωπος κινδυνευει να κυριαρχηθει απο την υλη, και αυτο ειναι μειονεκτημα για την ψυχη του.
Υπαρχουν αμετρητα πραγματα που θα μπορουσαν να συγκαταλεγονται στη λεγομενη νεκρη υλη και τα οποια λαχταρουνται απο τον ανθρωπο χωρις να εκπληρωσουν υπηρετικο σκοπο. . . Προκειται για κοσμηματα ολων ειδων, τα οποια μονο προκαλουν χαρα για την επιγεια περιουσια, χωρις να εκπληρωσουν εναν σκοπο. Ειναι μονο δολωματα του κοσμου οσον καιρο υπηρετουν μονο την εκπληρωση των λαχταρων και δεν εκπληρωνουν τον σκοπο υπηρετικης αγαπης προς τον πλησιον. Το πνευματικο δεμενο μεσα σε αυτη την υλη δενει της αισθησεις του ανθρωπου στον εαυτο του, και αυτο σημαινει πνευματικη οπισθοδρομηση για εκεινον, αφου απαιτει κατι που το εχει ηδη ξεπερασει, και το πνευματικο μεσα στην υλη βρισκει υποστηριξη μεσω της λαχταρας του ανθρωπου, οταν ο ανθρωπος επιδιωκει την αποκτηση εκεινου που λαχταρα και δινει στο πνευματικο μεσα στη μορφη τηδυνατοτητα να παραμεινει για πολυ καιρο στη μορφη.
Ο,τι ομως δεν αλλαζει την εξωτερικη του μορφη δεν προχωρα στην αναπτυξη του προς τα υψη. . . (27. 6.1943) Το να λαχταρα ο ανθρωπος να αποκτησει τετοια στερεα υλη ειναι υψηλοτατο μειονεκτημα για την ψυχη του, αφου αυτος ο ανθρωπος κανει τον εαυτο του δουλο της υλης, η υλη τον νικα αντι ο ανθρωπος να νικησει την υλη. Αντικειμενα που δημιουργουνται απο ανθρωπινα χερια, τα οποια ομως δεν εχουν υπηρετικο σκοπο, ειναι επισης καταλληλα να ξυπνησουν ανθρωπινες λαχταρες και παραμενουν για πολυ καιρο στη μορφη τους, και το πνευματικο ειναι δεμενο μεσα τους για το ιδιο χρονικο διαστημα. Δεν μπορει να αναπτυχτει στα υψη γιατι ο ανθρωπος το εμποδιζει να υπηρετησει, γιατι η θεληση του για υπηρετηση του λειπει μεν [του λειπει του πνευματικου. σημειωση της μεταφραστριας], αλλα και γιατι ο ανθρωπος δεν βοηθα εκεινο το πνευματικο προστατευοντας προσεκτικα την υλη απο την καθε αλλαγη, κι ετσι παρατεινει τον περιορισμο του πνευματικου μεσω της αγαπης του για τη νεκρη υλη.
Επισης ειδη καθημερινης χρησης, ο προορισμος των οποιων ειναι πραγματικα υπηρετικος, τα οποια ομως εμποδιζονται να εκπληρωσουν τον σκοπο τους, παλι απο αγαπη για την υλη, ειναι βασανιστικαδεσμα για το πνευματικο που βρισκεται μεσα σε αυτα τα πραγματα, οσον καιρο ο ανθρωπος παραμενει στην αγαπη του για τετοια πραγματα. . . αν μεσω του Θεικου θεληματος δεν αλλαζει η εξωτερικη μορφη, δηλ. αν παρα την ανθρωπινη θεληση καταστρεφονται τετοια αντικειμενα μεσω αποπολλα αιτια. Τοτε το πνευματικο μεσα στη μορφη ειναι προθυμο να υπηρετησει, και η εξωτερικη μορφη χαλαρονεται η καταστρεφεται παρα την ανθρωπινη αγαπη για αυτην. Αλλαγη της εξωτερικης μορφης, δηλ. ολων των εργων της δημιουργιας, πρεπει να γινει για να εκπληρωσουν αυτα τα εργα τον σκοπο τους. Το πνευματικο πρεπει να ωριμαζει μεσω υπηρετησης μεσα στο καθε εργο της δημιουργιας και πρεπει και παλι να απελευθερωνεται για το επομενο επιπεδο της αναπτυξης του.
Η αγαπη του ανθρωπου για την υλη παρατεινει την κατασταση καταναγκασμου του πνευματικου μεσα της. Το επιμονο πνευματικο που δεν μειωνει την αντισταση του κατα του Θεου τωρα επηρεαζει τις σκεψεις των ανθρωπων για να ενωθουν μαζι του, παρακινει δηλ. τον ανθρωπο στον ματεριαλισμο και προκαλει μεγαλες ψυχικες ζημιες στην ανθρωποτητα. Ωστοσο το πνευματικο νιωθει τον καταναγκασμο που του προκαλει η εξωτερικη μορφη, και προσπαθει παρανομα να δραπετευει απο εκεινο. . . προσπαθει να μπερδευει τη σκεψη των ανθρωπων, δηλ. αντιπαλες στον Θεο δυναμεις χρησιμοποιουν την αδυναμια των ανθρωπων για τη νεκρη υλη για να τους ξεσηκωνουν ο ενας κατα του αλλου, για να τους παρακινουν να οικειοποιουνται παρανομα την υλη του συνανθρωπου και να καταφερνουν αυτο με τη βια αν χρειαστει, η οποια μπορει και να εχει καταστροφικο αποτελεσμα στην υλη.
Το πνευματικο, λογω της αγνοιας του, πιστευει οτι θα ειναι ελευθερο αν η εξωτερικη του μορφη καταστρεφεται μεσω της αστοργιας των ανθρωπων. Καταστροφη μεσω της βιας ομως δεν ειναι ποτε πνευματικη προοδος, αλλα παρανομα διακεκομμενη πορεια αναπτυξης, αφου η απελευθερωση απο μια μορφη εξαρταται μονο απο το αν αυτη η μορφη εκπληρωνει υπηρετικο σκοπο. Και επισης η καταστροφη της εξωτερικης μορφης πρεπει να εχει ως βαση τη θεληση να κατασκευαστει κατι καινουριο απο εκεινη, το οποιο και παλι θα εκπληρωσει υπηρετικο σκοπο. Τοτε η αλλαγη της εξωτερικης μορφης ειναι συμφωνη με το θελημα του Θεου και σημαινει ανοδος προς τα υψη για το πνευματικο μεσα της . . . Αμην
Η επιθυμία για την αλήθεια εγγυείται την καθαρή αλήθεια και τη σωστή σκέψη. . .
Οποιος προσπαθει να απελευθερωθει με το ζορι απο λανθασμενες αποψεις, δηλ. οποιος ειναι ετοιμος να θυσιασει ολα τα μεχρι τωρα διανοητικα του αγαθα αν αντιφασκουν με την καθαρη αληθεια γιατι λαχταρα την αληθεια, εκεινος θα αναγνωρισει καθαρα τι ειναι πλανη και τι αληθεια. Τοτε ο ανθρωπος δεν χρειαζεται να φοβηθει να πεσει εκ νεου σε λαθος σκεψεις, και δεν χρειαζεται να αμφισβητησει οσα του προσφερονται ως αληθεια, αφου η επιθυμια του για την αληθεια τον κανει και ικανο να την παραλαβει και να την αναγνωρισει ως αληθεια.
Ο ανθρωπος που επιθυμει την αληθεια συναμα επιδιωκει τον Θεο, και πληρωνει την προυποθεση την οποια εθεσε ο Θεος για τη ληψη της αληθειας. . . ζει στην αγαπη. . . Η επιθυμια για την καθαρη αληθεια δεν προερχεται απο τη σκεψη του μυαλου του, αλλα γεννηθηκε μεσα στην καρδια, και μαλιστα ως συνεπεια της δραστηριοτητας του στην αγαπη. Ποτε ανθρωπος που ζει χωρις αγαπη δεν θα επιθυμει την καθαρη αληθεια, αντιθετα την αποφευγει, οπως αποφευγει και την καθε ευκαιρια που θα μπορουσε να του τη μεταδωσει. Βρισκει μαλλον αβολη τη σκεψη να ενημερωθει για τα παντα, και για αυτο προτιμα την αγνοια απο την κατασταση της γνωσης.
Το να φερθει φωτεινοτητα του πνευματος σε τετοιον ανθρωπο ειναι δυνατον μονο τοτε που την επιδιωκει ο ιδιος. Απο την αλλη πλευρα ο προθυμος ανθρωπος που επιδιωκει τον Θεο και την αληθειαθα εχει διεισδυσει στην αληθεια σε πολυ λιγο χρονο και θα ειναι επισης πολυ πεπεισμενος για το οτι βρισκεται στην αληθεια. Και αυτο ειναι το χαρακτηριστικο εκεινων που βρισκονται στην αληθεια οτι δεν αμφισβητουν πια και δεν βυθιζονται πια σε σκεψεις, αλλα εχουν τη δυνατη πιστη οτι ακολουθουν τα σωστα ιχνη. . . Οτι δεν μπερδευονται οταν τους προσφερονται διαφορετικα διδαγματα που αντιφασκουν με τις δικες τους σκεψεις.
Ο Θεος ο Ιδιος οδηγει τις σκεψεις τους, και για αυτο δεν μπορουν παρα να βρισκονται στην αληθεια, αφου ειναι ο Ιδιος η αληθεια. Οποιος ζητα την αληθεια αρα επιδιωκει και τον Θεο, και η καθε θεληση που στρεφεται προς το μερος Του ανταποδιδεται με την αγαπη Του, και η αγαπη Του πραγματι δεν θα αφησει να πορευτει στην πλανη τον ανθρωπο που Τον επιδιωκει. . . Ο Θεος θελει να βρισκονται οι ανθρωποι στην αληθεια, θελει να εχουν γνωσεις, και για αυτο τους εκπαιδευει ο Ιδιος αν Του εμπιστευονται, δηλ. αν Του ζητουν φωτηση και Του ομολογουν την αγνοια τους.
Ο γνωσεις που παινρουν απο ανθρωπους δεν τους προσφερουν εγγυηση για την καθαρη αληθεια, και για αυτο παιρνουν τον απευθειας δρομο στον Θεο, που ειναι η ιδια η αληθεια. . . Και ο Θεος δεν θα καταστρεψει την πιστη τους, θα φωτισει το πνευμα τους, θα τους μαθει να σκεφτονται σωστα και θα τους δωσει το χαρισμα της κατανοησης, ετσι ωστε να αποδεχτουν γεματοι πεποιθηση ως αληθεια οσα θα τους μεταδοθουν μεσω της χαρης και της αγαπης του Θεου διανοητικα η μεσω του εσωτερικου λογου. Ο Θεος απαιτει μονο την επιθυμια για την αληθεια, και αυτη η επιθυμια για την καθαρη αληθεια αποφερνει πληρη γνωση στον ανθρωπο, η οποια τον ευχαριστει, γιατι την αναγνωριζει ως την καθαρη αληθεια. . . Αμην
2795 (2. k. 3.7.1943)
Θέληση για απογόνους. . .
Ψυχές που περιμένουν. . .
Αμετρητες ψυχες αναμενουν την ενσαρκωση τις, και για αυτο ειναι αναγκαιο να γινουν παντα καινουριες γενιες. Πρεπει παντα να γεννιουνται ανθρωποι, μεσα στους οποιους οι ψυχες μπορουν να ενσαρκωθουν κατα τη διαρκεια της τελευταιας τις περιοδου αναπτυξης στη γη. Θελει δηλ. παντα την προθυμια των ανθρωπων στη γη για να μπορεσει να ενσαρκωθει μια ψυχη, και ειναι αυτο επισης πραξη αγαπης προς το μην απολυτρωμενο οταν οι ανθρωποι δινουν σε μια ψυχη την ευκαιρια της τελευταιας ενσαρκωσης στη γη. . . Μονο που αυτη η θεληση να γινει μια καινουρια ζωη πρεπει να ειναι η αφορμη για την καθε ενωση δυο ανθρωπων. Οταν λειπει αυτη η θεληση οι ανθρωποι ασκουν ανομα μια σωματικη λειτουργια, η οποια θα επρεπε να αποσκοπει μονο τη δημιουργια μιας ανθρωπινης ζωης.
Και οι ανθρωποι αμαρτανουν πολυ σχετικα με αυτο, δηλ. δεν λαμβανουν υποψη το θελημα του Θεου, οι ανθρωποι δεν εκπαιδευουν το κορμι τους για το πραγματικο του καθηκον, και το αποτελεσμα ειναι οτι πολλες ψυχες περιμενουν ματαια και δεν μπορουν να ενσαρκωθουν αν κι εχουν φτασει στο επιπεδο αναπτυξης που επιτρεπει την ενσαρκωση στη γη. Οι ψυχες τοτε βρισκονται κοντα στη γη και προσπαθουν να παροτρυνουν τους ανθρωπους να ενωθουν, και αυτο γινεται σχεδον παντα οταν δυο ανθρωποι ειναι δεμενοι στην αγαπη. Αφου η αγαπη πρεπει να ειναι η κινητηρια δυναμη για μια ενωση απο την οποια θα προερθει μια καινουρια ζωη.
Ειναι αναγκαια η αγαπη δυο ανθρωπων αν η ψυχη που εχει ενσαρκωθει θελει να εχει τη δυνατοτητα στο συντομο χρονικο διαστημα στη γη να φτασει σε ωριμοτητα που θα της επιτρεψει να μπει στο βασιλειο του φωτος. Ενωση χωρις αγαπη δινει ευκαιρια για ενσαρκωση σε εκεινες τις ψυχες μεσα στις οποιες κακες παρορμησεις κυριαρχουν ακομα πολυ δυνατα και οι οποιες για αυτο πρεπει να πολεμησουν παρα πολυ στην επιγεια ζωη για να ξεπερασουν αυτες τις παρορμησεις. . . (3.7.1943) Η θεληση των ανθρωπων να αποκτησουν παιδια συνδεεται τις περισσοτερες φορες με αγαπη, και αυτο ειναι μεγαλο πλεονεκτημα για την ψυχη που ενσαρκωνεται οταν επικρατει η αγαπη, γιατι τοτε η σπιθα της αγαπη μεταδιδεται και στο νεογεννητο πλασμα, κι ετσι θα μπορεσει να αποκτησει την ωριμοτητα της ψυχης στη γη πολυ πιο ευκολα.
Η προσπαθεια των ανθρωπων ομως να αποφυγουν απογονους μπορει να ειναι μειονεκτημα για την ψυχη που θελει να ενσαρκωθει καθ οσον οι παρορμησεις των ανθρωπων ενδυναμωνουν και τις ιδιες παρορμησεις μεσα στο καινουριο πλασμα, και η ψυχη εκεινου θα πρεπει παντα να τις καταπολεμησει κατα τη διαρκεια της επιγειας ζωης της. Αν και οι ψυχες δεν καταφερνουν την ενσαρκωση παραμενουν κοντα στους ανθρωπους και τους επηρεαζουν, δηλ. προσπαθουν να παρακινουν τους ανθρωπους να ενωθουν για τον σκοπο της αναπαραγωγης. Για ευνοητους λογους τοτε οι σωματικες λαχταρες θα επικρατουν παντα, γιατι οι ψυχες προσπαθουν να επηρεαζουν τους ανθρωπους μονο συμφονα με τις προδιαθεσεις τους, δηλ. θελουν να μεταδιδουν καθαρα σωματικες λαχταρες για να εχουν τοτε την ευκαιρια να ενσαρκωθουν οι ιδιες.
Τεραστια ευθυνη βαραινει για αυτο τους ανθρωπους που ενωνονται παρορμητικα και χωρις αγαπη αφου ειναι περιστοιχισμενοι απο ψυχες που θελουν να ενσαρκωθουν, και προσελκυουν μεσω των λαχταρων τους ψυχες με τις ιδιες προδιαθεσεις, οι οποιες απο την πλευρα τους εκμεταλλευονται τις αχαλινωτες στιγμες για να παρουν διαμονη μεσα σε καινουριο τεκνοποιημενο ον, το οποιο τωρα αρχιζει την επιγεια πορεια ως ανθρωπος. Και τις περισσοτερες φορες επικρατουν τετοιες ψυχες, αφου ο αριθμος εκεινων τις οποιες εφεραν στη ζωη αγαπη και συνειδητη επιθυμια για απογονους ειναι μικρος. Και για αυτο η ανθρωποι θα ειναι ολο και λιγοτερο πνευματικοι γιατι υπαρχει λιγη αγαπη μεσα σε εκεινους τους ανθρωπους που ηρθαν στον κοσμο χωρις αγαπη. . . Αμην
Η δύναμη του θεικού λόγου. . .
Προφήτης. . .
Δευτέρα Παρουσία. . .
Ο καθενας θα νιωθει αισθητα τη δυναμη του Θεικου λογου οταν εχει ερθει ο καταληκτικος καιρος. Πολλα νηματα συνδεουν τον αλλον κοσμο με τη γη, παντου ο Θεος διοχετευει το λογο Του κοντα στους ανθρωπους, οι οποιοι το ακουν εν μερει διανοητικα, εν μερει ως εσωτερικη φωνη, και παντου αυτος ο λογος Του θα παρεχει δυναμη στους ανθρωπους. Οπου ομως ο απευθειας μεταδεδωμενος λογος διοχετευεται κοντα στους ανθρωπους, εκεινοι θα ενισχυθουν οσο τον αποδεχονται πιστα και αφηνονται στην επιδραση του. Αφου αυτο ειναι σαφως οτι ο Θεος δεν θα αφησει χωρις βοηθεια τους δικους Του εναν καιρο που θα ειναι γεματος δυσκολιες και βασανα και που θα χρειαστει υπερβολικη δυναμη. Και για αυτο ευλογει το λογο Του με τη δυναμη Του, για να λαβουν αυτη τη δυναμη ολοι οσοι το ακουν, οσο εχουν πιστη.
Ο αντιπαλος του Θεου θα χρησιμοποιησει ολη του τη δυναμη, θα προσπαθησει να τραβηξει προς τα κατω ολα οσα δεν θα του αντισταθουν. Αλλα ο λογος του Θεου ειναι το καλυτερο οπλο εναντιον του, ο λογος του Θεου προστατευει τους ανθρωπους απο τις επιθεσεις του, αφου με το λογο Του ο Θεος ο Ιδιος ειναι κοντα στους ανθρωπους, και απεναντι σε Εκεινον ο εχθρος ειναι ανισχυρος. Οσον καιρο ο ανθρωπος εχει πιστη δεν χρειαζεται να φοβαται τιποτα, ο,τι να ερθει πανω του. Ο κοσμος θα προσπαθησει μεν να κλονισει την πιστη του, θα προσπαθησει να τον αναγκασει να εγκαταλειψει την πιστη του, αλλα ο λογος του Θεου ειναι πιο ισχυρος απο τον κοσμο. . . Οποιος εχει εκεινο δεν θα ακουσει τη φωνη του κοσμου αφου ειναι πιο κοντα στον Θεο απο ο,τι στον κοσμο, και η δυναμη Του τον διαπερνα, και ο ανθρωπος θα μενει δεμενος με τον Θεο μεσω του λογου Του.
Κατα τον καταληκτικο καιρο ομως ενας θα σηκωθει και θα κηρυξει δυνατα και αισθητα το λογο του Θεου στους ανθρωπους. . . θα οδηγηθει απο το Πνευμα του Θεου, και το Πνευμα του Θεου θα εκδηλωθει μεσω εκεινον. Τα λογια του θα ειναι εντυπωσιακα και δεν θα μεινουν χωρις αποτελεσμα ουτε αναμεσα στους οπαδους του αντιπαλου. . . Και θα διωχθει απο εκεινους που ανηκουν στον κοσμο, αλλα δεν θα μπορεσουν να καταφερουν τιποτα εναντιον του ωσπου να εχει πληρωσει την αποστολη του στη γη. Θα αναγγειλει τη Δευτερα Παρουσια, θα επισημανει στους ανθρωπους το αδικο τους, θα τους διδαξει πραγματα που θα τους ειναι αγνωστα, θα τους μαθει την αγαπη και θα αποδοκιμασει την αστοργια με αυστηρα λογια. Θα μιλησει χωρις δειλια και θα προσπαθησει να κερδισει τους ανθρωπους για τη βασιλεια του Θεου. Και τα λογια του θα ακτινοβολησουν μια δυναμη που θα επιβεβαιωσει την αληθεια οσων θα κηρυξει.
Ο Θεος ο Ιδιος θα μιλησει μεσω του στοματος του υπηρετη Του στη γη, και πολλοι θα αναγνωρισουν τη φωνη Του. . . Αλλα στο τελος θα πιαστει, αφου ο Σατανας θα βιασει τους ανθρωπους που εξαρτιουνται απο εκεινον να τον πιασουν. Και τοτε η Δευτερα Παρουσια θα ειναι κοντα, αφου τοτε η αστοργια στη γη θα εχει φτασει σε κορυφη, και ακομα και οι πιστοι θα κινδυνευσουν να κλονιστουν. Και τοτε ο Ιδιος ο Κυριος θα ερθει για να επιστρεψει τους δικους Του εκει οπου ανηκουν, για να τους σωσει απο τη βια εκεινων που ανηκουν στο σκοταδι. . . Και θα γινουν πραγματα που κανεις δεν μπορει να φανταστει. . . Αμην
Ολική καταστροφή και διάλυση της γης. . .
Το πολυ χαμηλο πνευματικο επιπεδο των ανθρωπων απαιτει να γινει μια ολικη καταστροφη και διαλυση στη γη, απο την οποια δεν θα εξαιρεθει τιποτα που βρικεται στη γη. Κι ετσι οι ιδιοι οι ανθρωποι καθοριζουν το τελος της γης στη σημερινη της μορφη, αφου η γη ειναι φορεας του πνευματικου σε συγκεκριμενο σταδιο ωριμοτητας. Μολις ομως σημειωνεται συνεχης οπισθοδρομηση της αναπτυης χρειαζονται πολυ διαφορετικα περιβληματα για αυτο το πνευματικο απο ο,τι υπαρχουν στη γη, και για αυτο θα γινει ολικη αναμορφωση, και μαλιστα τοσο πιο γρηγορα οσο πιο χαμηλα θα πεσει η ανθρωποτητα.
Κι ετσι θα εχει ληξει μια περιοδος αναπτυξης, και οι τελευταιες ενδειξεις για το κοντινο τελος θα ειναι ο θρησκευτικος αγωνας, ο οποιος θα εκφρασει για τα καλα το πολυ χαμηλο πνευματικο επιπεδο. Αφου οι ανθρωποι δεν θα διστασουν να κανουν οτιδηποτε, θα επιδιωξουν τον στοχο τους με τον πιο βιαιο τροπο. Θα προσπαθησουν να εκτοπισουν τον Θεο απο τις καρδιες των πιστων και θα στερησουν στους ανθρωπους την καθε πνευματικη ελευθερια, και αν ο Θεος δεν θα τους συμπαραστεκοταν θα ηταν εκτεθημενοι σε εκεινους τους σκοτεινους δυναμεις εντελως απροστατευτα. Αλλα η εξουσια και η δυναμη Του θα φανερωθουν οταν εχει ερθει αυτος ο καιρος. . . Και η αγαπη Του θα εμποδισει να προξενηθει βλαβη στις ψυχες των δικων Του. . . Και αρα θα τους σηκωσει απο τη γη και θα καταστρεψει ο,τι του αντιτασσεται και δεν αναγνωριζει την εξουσια Του. . Αμην
Κατάσταση και δραστηριότητα στον άλλο κόσμο είναι μυστικό. . .
Ειναι για σας μυστικο σε τι μορφη η ζωη στην αιωνιοτητα σας περιμενει. Δεν μπορειτε να φανταστειτε τιποτα οσο ειστε ακομα δεμενοι στην επιγεια μορφη. . . Και ομως ξερετε οτι θα χασετε αυτη την εξωτερικη μορφη τη στιγμη του θανατου. Αλλα οι γνωσεις και η φαντασια σας κινουνται στο επιγειο βασιλειο, δηλ. μπορειτε να φανταστειτε μονο κατι που εχει ορατη η απτη μορφη, και παρολα αυτα δεν μπορειτε να μεταφερετε εκεινη τη μορφη στον αλλον κοσμο, οσο πιστευετε σε ενα πνευματικο βασιλειο οπου δεν υπαρχουν επιγειες δημιουργιες. Και τωρα βρισκεστε αντιμετωπο με αλυτα προβληματα, τα οποια θα μεινουν αλυτα οσον καιρο δεν εχει ξυπνησει το πνευμα σας και δεν εχετε την πνευματικη οραση.
Χρειαζεται υψηλο βαθμο ωριμοτητας ο οποιος θα σας αποφερει την πνευματικη οραση, και μονο λιγοι ανθρωποι θα φτασουν σε αυτον τον βαθμο ακομα στη γη και θα μπορεσουν να αποδωσουν τις εντυπωσεις στους συνανθρωπους, τις οποιες εχουν κερδισει μεσω της πνευματικης ορασης. Οι συνανθρωποι δεν μπορουν ομως να καταλαβουν τις περιγραφες τους οσο δεν εχουν αποκτησει τον ιδιο βαθμο ωριμοτητας, και για αυτο ειναι αδυνατον να παρουσιαστει στους ανθρωπους στη γη μια εικονα του πνευματικου βασιλειου. Ειναι αδυνατον να τους δοθει εξηγηση που θα μπορουσε να αποκαλυψει το μυστικο σχετικα με το πνευματικο βασιλειο. . . Ο αλλος κοσμος θα μενει αλυτο προβλημα για τον ανθρωπο, παντα θα μπορει μονο να υποθεσει αναλογα με την ανθρωπινη του αντιληπτικοτητα, αλλα δεν θα εχει τη βεβαιοτητα οτι ειναι ετσι τα πραγματα οπως τα φανταζεται.
Στο πνευματικο βασιλειο τα οντα ζουν σε πληρη ελευθερια οσο δεν ειναι εντελως ατελη, δηλ. δεν τους βαραινει ουτε εξωτερικη μορφη ουτε σπρωχνονται με καποιον τροπο σε δραστηριοτητα, αλλα ολα οσα κανουν τα κανουν απο την ελευθερη τους θεληση και απο την επιθυμια για δραστηριοτηα αγαπης. Η δραστηριοτητα τους ειναι ομως εντελως ανεξαρτητη απο την επιγεια υλη, απο μια καποια εξωτερικη μορφη, αφου κανενα ον του αλλου κοσμου δεν ειναι περιστοιχισμενο απο υλη. Επομενως το ιδιο το ον ειναι ελευθερο απο την καθε μορφη, ωστοσο ειναι χωριστο ον που μπορει να θελει και να διαθετει ελευθερα οσο εχει αποκτησει την πνευματικη ωριμοτητα.
Ειναι το εγω το πραγματικο ουσιωδες, το οποιο δεν χρειαζεται εξωτερικη μορφη και ωστοσο δεν μπορει να αρνηθει. Και αυτο το εγω αισθανεται την κατασταση χωρις περιβλημα πολυ ευχαριστη, και δεν θα ηθελε πια να κανει χωρις αυτην. Δεν χανεται το εγω με το θανατο του σωματος, αντεχει την καθε αλλαγη σχετικα με χωρο και χρονο, θα μενει για παντα το ιδιο εγω, και θα ειναι αντιληπτο στις αλλες ψυχες αν και δεν εχει πια την εξωτερικη του μορφη. Αφου ολο το τελειο πνευματικο βλεπει τον πνευματικο κοσμο, και μαλλον ειναι ικανο να βλεπει περισσοτερο απο ο,τι εβλεπε μεσα στο επιγειο του περιβλημα. Μπορει επισης να ειναι δραστηριο απεριοριστα αφου ουτε ο χρονος ουτε ο χωρος θα του βαλουν φραγμους. Δεν χρειαζεται για αυτο εξωτερικη μορφη και ειναι ελευθερο και ανεμποδιστο απο καθε αποψη.
Αλλα το να δοθει στον ανθρωπο επαρκης εξηγηση για το ειδος δραστηριοτητας στον αλλον κοσμο και σχετικα με το ιδιο το ον του αλλου κοσμο δεν ειναι δυνατον γιατι του λειπει το καθε ορος, γιατι τιποτα στη γη δεν συγκρινεται με αυτα, αφου στον αλλον κοσμο δεν υπαρχουν οι επιγειοι νομοι. Ο ανθρωπος ομως προσπαθει να εξηγει τα παντα με επιγειους νομους, και οταν δεν τους προσεχει θα του λειπει το καθε μετρο, αρα η φαντασια του θα ηταν ανεπαρκης. Κι ετσι θα του μενει μυστικο, εκτος αν η πνευματικη του κατασταση θα ηταν τοσο φωτεινη ωστε να μπορουσε να βλεπει πνευματικα και να του ελυε ο Θεος αυτη την απορεια. . . Αμην
2800 (6.7.1943)
Επαγγελματικοί ιεραπόστολοι. . .
Σχολικές γνώσεις. . .
Ο Θεος επιδοκιμαζει και ευλογει την καθε αποστολη στη γη που εχει ως στοχο την απολυτρωση των δεμενων ψυχων, αλλα εκεινοι που εχουν αναλαβει τετοια αποστολη ως σκοπο της ζωης τους πρεπει οπωσδηποτε να επιδιωξουν να διαδωσουν την καθαρη αληθεια. Και για αυτο δεν μπορει ο καθενας να αναλαβει αυτη τη δουλεια, γιατι δεν βρικσκεται στην αληθεια ο καθε ανθρωπος. Και παλι το πιο αποφασιστικο ειναι η θεληση του ανθρωπου. . . μετρα το κινητρο που τον παροτρυνει να καταπιαστει με αυτη τη δουλεια.
Η καλη του θεληση να υπηρετει τον Θεο και να οδηγει κοντα Του χαμενες ψυχες θα του αποφερει την καθαρη αληθεια, η οποια θα τον κανει ικανο για την απολυτρωτικη δουλεια στη γη. Και για αυτο σε τετοιο σχεδιο πρεπει πρωτο να προηγηθει η επιγνωση της αγνοιας του ανθρωπου, η οποια θα τον παρακινησει να στραφει στον Θεο και να Τον παρακαλεσει εντονα να φωτισει το πνευμα του. Τοτε εχει πληρωθει η πρωτη προυποθεση για ενα επαγγελμα που πρεπει να ειναι μεγαλη επιθυμια της καρδιας και οχι επαγγελμα κατα την εννοια της λεξης. Υπαρχει ομως αυτος ο κινδυνος του τελευταιου οταν ο ανθρωπος πιστευει οτι εχει γνωσεις γιατι απορροφησε σχολικες γνωσεις, οι οποιες ομως δεν τον κανουν καταλληλο για εκπαιδευτικη δουλεια, γιατι ο ιδιος δεν ξερει ακομα την αληθειακι επομενως δεν μπορει να τη μεταδιδει. Και σε τετοια περιπτωση ποτε δεν θα μπορεσει να διδασκει σωστα τους συνανθρωπους.
Δεν θα μπορεσει να τους εξηγησει σκοπο και στοχο της επιγειας ζωης γιατι δεν εχει γνωσεις σχετικα με το ξεκινημα και το τελικο στοχο εκεινου που πρεπει να διανυσει την πορεια στη γη. Μονο ακολουθει αυστηρα δογματικα διδαγματα, τα οποια μαλιστα μεταδιδει με σχολικο τροπο, τα οποια ομως δεν παροτρυνουν την ψυχη σε δραστηριοτητα και δεν μπορουν να ξυπνησουν το πνευμα μεσα της. Ο ανθρωπος μονο με το νου του απορροφα τετοιες γνωσεις, οι οποιες δεν βρισκουν τον δρομο μεσα στην καρδια και για αυτο δεν καταφερνουν αναμορφωση της ψυχης, η οποια ομως ειναι απαραιτητη για να απολυτρωθει η ψυχη απο την ανελευθερη κατασταση της.
Κι επομενως τετοιες σχολικες γνωσεις δεν φτανουν ποτε για μια αποστολη στη γη ο στοχος της οποιας ειναι η απολυτρωση χαμενων ψυχων. . . Και για αυτο ειναι κατανοητο ποσο λιγο πετυχαινουν επαγγελματικοι ιεραποστολοι αν το κινητρο για τη δουλεια αυτη δεν ηταν η πιο βαθια ταπεινοφροσυνη απεναντι στον Θεο και η πιο βαθια αγαπη για τους συνανθρωπους. . . Αφου μονο τετοιοι ανθρωποι ειναι οι πραγματικοι υπηρετες του Θεου, οι οποιοι μπορουν να ενεργουν για την ευλογια των συνανθρωπων. Η σωστη υπηρεσια στον Θεο αποτελειται μονο απο το να βοηθησει ο ανθρωπος να απολυτρωσει εκεινο που ξεκινησε απο τον Θεο και που χωρισε απο Εκεινον, το οποιο ομως η Αιωνια Αγαπη ποτε δεν θα εγκαταλειψει. . .
Και μολις ο ανθρωπος αναλαμβανει τετοια δουλεια ως σκοπο της ζωης του και ζητα την υποστηριξη του Θεου συνειδητοποιωντας τη δικη του αγνοια, τοτε υπηρετει τον Θεο, και θα πετυχανει στη δουλεια του, θα εκπληρωσει την αποστολη του στη γη και θα συμβαλει στην απολυτρωση του δεμενου πνευματικου. . . ενω το επαγγελμα ενος υπηρετη του Θεου δεν εγγυειται για το οτι πληρωσε τις προυποθεσεις ο ανθρωπος, και τοτε πρεπει να του αρνειται η ικανοτητα να εκπαιδευει τους συνανθρωπους στην αληθεια, και συνεπως η απολυτρωση των ψυχων αμφισβητειται, αφου μονο η αληθεια απελευθερωνει τον ανθρωπο, γιατι μονο η καθαρη αληθεια εχει απολυτρωτικη δυναμη. . . Αμην
Υπόσχεση του Ιησού: „Ψάξτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού. . .“
Για την επιγεια ζωη ο ανθρωπος χρειαζεται μονο λιγο οσο επιδιωκει το πνευματικο στοχο, δηλ. προσεχει μονο την ψυχη του. Και ο Θεος φροντιζει επαρκως τις επιγειες αναγκες του, και τιποτα δεν θα του λειπει, οπως το υποσχεθηκε ο Κυριος. . . Και για αυτο οι επιγειες στεναχωριες ειναι περιττες, αφου ο ουρανιος Πατερας ξερει για την κατασταση των παιδιων Του και τι χρειαζονται για το σωματικο τους καλο. Και τους χαριζει με επιγειο και πνευματικο τροπο, δεν διατηρει μονο το κορμι, αλλα δινει επισης στην ψυχη ο,τι εχει αναγκη για να ωριμασει για την αιωνιοτητα.
Αλλα η φροντιδα του καλου της ψυχης πρεπει να εχει προτεραιοτητα για τον ανθρωπο για να μπορεσει να εκπληρωθει η υποσχεση του Ιησου: "Μην στεναχωριεστε για το τι θα φατε και τι θα πιειται και τι θα φορεσετε, αλλα ψαξτε πρωτα τη βασιλεια του Θεου, και ολα τα αλλα θα σας περιελθουν. . ." Αλλα οι ανθρωποι δεν γνωριζουν αλλες στεναχωριες απο ο,τι το καλο του κορμιου τους, και αφου δεν σκεφτονται την ψυχη τους ο Θεος τους αφηνει στις στεναχωριες τους, αφου δεν Τον προσεχουν. Κι ετσι αποσυρεται και Αυτος. Πρεπει οι ανθρωποι να καταλαβουν τη ματαιοτητα των επιγειων επιδιωξεων τους, και για αυτο τους παιρνει συχνα ο,τι αποκτησαν με το ζορι, κι ετσι στενοχωριουνται παντα για το καλο του κορμιου τους, ενω θα μπορουσαν να ζουν ελαφρα και αμεριμνα αν επιδιωκαν διαφορετικο στοχο, το οποιο θα τους εξασφαλιζε ταυτοχρονα τις επιγειες αναγκες.
Αλλα οι ανθρωποι δεν εχουν πιστη, δεν προσεχουν το Θεικο λογο, δεν προσεχουν την υποσχεση του Ιησου. Δεν πιστευουν στην αληθεια οσων διδαξε ο Ιησους στη γη, κι επομενως δεν μπορουν να συμμετεχουν στην ευλογια αυτης της υποσχεσης. Και αρα δεν θα μπορεσει να τους προσφερθει αλλη ελαφρυνση, και φταινε οι ιδιοι για τον καθημερινο τους αγωνα για την επιβιωση, οπως παντα η ελλειψη πιστης θα ειναι μειονεκτημα για τους ανθρωπους και σωματικα και ψυχικα.
Ο Θεος δημιουργησε τον ανθρωπο για ενα καθηκον, τον δημιουργησε ετσι ωστε να πρεπει να φροντιζει το κορμι του για να διατηρησει την επιγεια ζωη του. Και αν ο ανθρωπος πληρωνει το καθηκον, το οποιο ειναι η ωριμανση της ψυχης του, δεν χρειαζεται καθολου να φοβαται οτι το κορμι του θα πρεπει να στερειθει τα αναγκαια, ακομα και αν θετει την επιγεια δραστηριοτητα πισω απο τις πνευματικες προσπαθειες του, αφου τωρα ο Θεος ο Ιδιος τον φροντιζει. . . φερνοντας κοντα του ολα οσα χρειαζεται ο ανθρωπος για την καθημερινη του ζωη. Ποσο ξεγνοιαστη θα μπορουσε να ζει η ανθρωποτητα στη γη αν προσεχε σοβαρα το λογο του Θεου και ζουσε αναλογα. . . Αντι για αυτο ομως η φροντιδα των ανθρωπων ειναι μονο η διατηρηση του κορμιου, και δεν προσεχουν τις πνευματικες αναγκες.
Οποιος ομως επιδιωκει τη βασιλεια του Θεου θα ειναι παντα υπο τη φροντιδα Του, ο Θεος θα φερνει κοντα του ολα οσα χρειαζεται για την επιβιωση του, δεν θα στερειται ποτε, και δεν θα χρειαστει να φοβαται οταν του παιρνουν τα υπαρχοντα του, αφου ο Θεος ξερει για τις αναγκες και τις στεναχωριεςτου και ειναι ετοιμος να βοηθησει εγκαιρως. Δοκιμαζει την πιστη των παιδιων Του και προσπαθει να δυναμωσει εκεινους η πιστη των οποιων ειναι αδυναμη. Και για αυτο δεν θα βρεθει ποτε μεσα σε σωματικες ενδειες οποιος κουβαλα τον Θεο μεσα του, οποιος ειναι δεμενος μαζι Του και προσπαθει επιμονα να αποκτησει τη βασιλεια του Θεου. . . Ο Θεος του χαριζει παντα, και η φροντιδα Του θα εμποδισει σωματικες ενδειες του ανθρωπου που προσεχει την υποσχεση του Ιησου: ?Ψαξτε πρωτο τη βασιλεια του Θεου. . . ολα τα αλλα θα σας περιελθουν. . . Αμην
2802 (7.7.1943)
„Το μεν πνεύμα πρόθυμο, η δε σαρξ ασθενής. . .“
Το μεν πνευμα προθυμο, η δε σαρξ ασθενης. . . αφου η σαρκα ανηκει ακομα στην αντιθετη στον Θεο δυναμη, γιατι περιεχει ακομο πολλες πνευματικες ουσιες που ειναι ανωριμες, δηλ. ειναι στην αρχη της αναπτυξης τους προς τα υψη. Και αυτες οι ουσιες βρισκονται ακομα παρα πολυ στα χερια του αντιπαλου, προσπαθουν να πηγαινουν κοντα του και παρασυρουν και την ψυχη του ανθρωπου. Κι ετσι το πνευμα μεσα στον ανθρωπο βρισκεται σε ασταματητο αγωνα κατα ολων των ανωριμων οντοτητων που τον περιστοιχιζουν. Και παρολο που η ψυχη εχει αποφασησει για το πνευμα, αυτη επισης βρισκεται αναμεσα σε οντοτητες που εχουν αναγκη καθαρση, και αυτα τα οντα την ενοχλουν συνεχεια και την παροτρυνουν να στραφει προς τον κοσμο, στο οποιο συγκαταλεγονται ολα οσα ειναι ευχαριστα στο σαρκικο σωμα, δηλ. ολες οι ανεσεις.
Πολυ συχνα η ψυχη ειναι αδυναμη και δεν ειναι ικανη να προβαλει αρκετη αντισταση σε εκεινες τις λαχταρες. Και ωστοσο πρεπει να προσπαθει να υπερνικησει τετοια εχθρικα ρευματα, πρεπει να αγωνιζεται με τον εαυτο του, πρεπει η θεληση της να προσεχει μονο οσα της μεταδιδει το πνευμα, πρεπει να επιθυμει να τον ακουσει για να αποβαλει τον καθε πειρασμο απο εξω μην προσεχοντας τον και προσπαθωντας μονο να ακουσει την φωνη του πνευματος. Πρεπει να προσευχεται εντονα για εισροη δυναμης και δεν πρεπει να κουραζεται, αφου ο Θεος επιτρεπει ολους εκεινους τους πειρασμους για να ενδυναμωθουν η θεληση και η πιστη, για να αποδειχτουν αυτες καλες μεσα σε μεγαλυτερες δυσκολιες που τα αντιμετωπιζει ο ανθρωπος απο εξω.
Ακομα ο ανθρωπος πολεμα τις καθαρα σωματικες λαχταρες και τα σωματικα εμποδια, αλλα θα ερθει ενας καιρος οπου θα πρεπει να αντισταθει σε πειρασμους απο εξω, οπου θα πρεπει να αποδειχτει καλος μπροστα στον κοσμο, και οπου το κορμι δεν θα χρειαστει μονο να στερειθει αλλα και να επωμιστει βασανα για να δωσει παραδειγμα στον κοσμο για δυνατη, ακλονιστη πιστη. . . Θα οδηγηθει δυναμη κοντα του συνεχεια ετσι ωστε να γινει δυνατη η θεληση του. . . Και αυτη η θεληση πρεπει να ενδυναμωθει ηδη τωρα μεσω υπερνικησης μικροτερων εμποδιων, πρεπει η ψυχη παντα να μενει ενωμενη με το πνευμα μεσα της, πρεπει να μαθει να περιφρονει ολα τα κοσμικα, πρεπει τα κοσμικα να την περνουν χωρις να τις κανουν εντυπωση και χωρις να εμποδισουν τον ανθρωπο στις πνευματικες προσπαθειες, πρεπει να πολεμιζεται η αδυναμια της σαρκας, και ολο και πιο δυνατη θεληση θα ειναι το αποτελεσμα, η οποια υπερνικει οσα της αντιστεκονται, αλλιως θα ηταν χαρη που την πηρε ο ανθρωπος χωρις να την αξιζει, η οποια θα επρεπε να εχει ως αποτελεσμα την ωριμοτητα του ανθρωπου χωρις να την επιδιωξει ο ιδιος.
Η παροχη της δυναμης απο τον Θεο ειναι τετοια χαρη, η οποια ομως πρεπει και παντα να την ξαναζητα ο ανθρωπος, κι ετσι η προσευχη για ενισχυση της θελησης θα φερνει κοντα του δυναμη και χαρη, η θεληση του θα ενισχυθει, αφου τοτε ο ανθρωπος φωναζει τον Ιδιο τον Θεο για να τον βοηθησει, και τοτε θα εχει στη διαθεση του αυτη τη βοηθεια υπερβολικα. Η προσευχη επισης ειναι οπλο εναντιον των πειρασμων του εχθρου, αν και η θεληση μπορει να ειναι αποδυναμωμενη σε τετοιο βαθμο ωστε να ειναι ανικανος ο ανθρωπος να προσευχεται, αφου και για την προσευχη ο ανθρωπος εχει αναγκη τη θεληση, η οποια ομως σε περιπτωση προσευχης βρισκει υποστηριξη. . . Αμην
2805 (9.7.1943)
Εργάτες στοn αμπελώνα. . .
Εργαλεία του Θεού. . .
Η επιθυμια για ουρανια τροφη παντα χορταινεται, κι ετσι πληρωνεται ο λογος του Θεου, που υποσχεται το Πνευμα Του σε εκεινους που πεινουν και διψουν για την τροφη Του. Αλλα παντα η παραλαβη της Θεικης τροφης συνδεεται με ενα καθηκον. . . να τη μεταδωσει ο παραληπτης και στους συνανθρωπους. . . Απο τη θεληση αυτη εξαρταται το ποσο θα παραλαβει ο ανθρωπος. Αφου οι γνωσεις του μπορουν να εχουν διαφορετικες εκτασεις, και θα ειναι τοσο μεγαλυτερες οσο περισσοτερο υπηρετει τον πλησιον με αυτες, οσο πιο προθυμος ειναι να δουλευει με τις γνωσεις του και να συμβαλλει στην απολυτρωση του δεμενου πνευματικου. Αφου τοτε θα καταταχτει στον κυκλο των εκπαιδευτικων οντων, τα οποια πληρωνουν την ιδια αποστολη στη γη οπως στον αλλον κοσμο. . . να διαδιδουν τη Θεικη αληθεια αναμεσα στους ανηξερους ανθρωπους.??Θα ειναι τοτε επισης εργατης στον αμπελωνα του Κυριου, ο οποιος εθεσε τον εαυτο του στην υπηρετηση Του εθελοντικα και που τωρα εφοδιαζεται με τα παντα για να μπορεσει να εκτελεσει σωστα την υπηρεσια του. Αρα ο Θεος τον χρησιμοποιει ως εργαλειο Του, ενω ο ανθρωπος και παλι παιρνει τα δωρα του Θεου ως εργαλειο του για να μπορεσει να δουλευει για Εκεινον. Και αν θελει να παραλαβει αυτα τα δωρα θα του προσφερθουν μπολικα. . .
Και η παραλαβη και η μεταδοση τον κανουν ευτυχισμενο, το πνευμα του ειναι δραστηριο ασταματητα για να απορροφα τη μεταδοση του Πνευματος εκτος του, την ακτινοβολια του Θεικου Πνευματος, και να τη μεταδιδει στην ψυχη, η οποια και παλι δραστηριοποιει το νου, ο οποιος τωρα, παρακινουμενος απο την καρδια, προσπαθει να μεταδωσει τα πνευματικα αγαθα που παρελαβε στην καρδια του συνανθρωπου και ο οποιος βρισκει την ευτυχια του σε αυτη τη δραστηριοτητα. Και ο ανθρωπος που επιθυμει ανωτερες γνωσεις θα αναγνωρισει τα δωρα που του μεταδοθηκαν ως δωρα του Θεικου Πνευματος και θα τα απορροφησει με λαχταρα, τρεφεται απο πανω, ενω σε περιπτωση αλλων ανθρωπων τετοια δωρα μπορουν να σβησουν μεσα στο αυτι χωρις να κανουν εντυπωση στην καρδια.
Ο λογος του Θεου ειναι αποτελεσματικος μονο στην καρδια εκεινου του ανθρωπου που το λαχταρα, που πεινα και διψα για εκεινο. . . Μπορει να επιδρα μονο εκει, γιατι Θεικο δωρο προυποθετει την προθυμια του ανθρωπου να το παραλαβει, ωστοσο προσφερεται και ως ιδιαιτερη χαρη σε εκεινους που ειναι ακομα ανηξεροι και για αυτο δεν γνωριζουν την επιθυμια για το αρτο των ουρανων. Ομως το δωρο πρεπει πρωτο να εχει ξυπνησει την επιθυμια του ανθρωπου πριν να μπορεσει να εχει αποτελεσμα. Η αγαπη του Θεου προσπαθει συνεχεια να κερδισει τον ανθρωπο για το λογο Του, αφου χωρις αυτο αναπτυξη της ψυχης στα υψη δεν μπορει να γινει, και για αυτο τους το προσφερει με πολυ διαφορετικους τροπους.
Το διοχετευει και σε εκεινους που δεν το παραλαβαινουν με το συνηθισμενο τροπο, που δεν ανηκουν σε εκκλησια και που η θεληση τους δεν αρνειται εντελως τον Θεο. Τους το διοχετευει, φροντιζει ομως να εξαρτηθει το αποτελεσμα απο το αν ειναι προθυμοι να το παραλαβουν, απο το αν μεσα στης καρδιες τους ξυπνησει η επιθυμια για το λογο Του, απο το αν θελουν να διεισδυσουν στις γνωσεις που τους προσφερθηκαν πριν σε ελαχιστο βαθμο. Προσπαθει να το κανει κατανοητο στους ανθρωπους οτι πρεπει να ακουσουν το λογο Του για να μπορεσουν να εκπληρωσουν το καθηκον τουςστη γη, οτι πρεπει οπωσδηποτε να οδηγηθουν στις σωστες γνωσεις για να μπορεσουν να καταλαβουν τη φυση του Θεου, και οτι μπορουν να παραλαβουν αυτες τις γνωσεις μονο μεσω του λογου Του, το οποιο τους προσφερει η αγαπη Του.
Αν μεσα στον ανθρωπο ξυπνα η θεληση να μυηθει σε αυτες τις γνωσεις, τοτε ηδη εχει την επιθυμια, και ο Θεος μπορει να ανταποκρινεται στη θεληση του. . . μπορει να τον ταισει με το αρτο των ουρανων, μπορει να του μεταδωσει την αληθεια, η οποια και παλι τον παρακινει στη μεταδοση οσων παρελαβε ο ιδιος. Προκειται μονο για τη θεληση να συμμετεχει ο ανθρωπος στα δασκαλεματα απο πανω, η οποια τον κανει και ανταξιο εκεινων. . . Αφου αν αυτη η θεληση εινανι σοβαρη θα διαμορφωσει τον εαυτο της ετσι ωστε να ειναι επιδεκτικη για το Θεικο λογο. Και τοτε εκπαιδευεται και η ικανοτητα του ανθρωπου να διδασκει, νιωθει μεσα του την ορμη να μυησει και αλλους ανθρωπους, και αφου ειναι τωρα απασχολημενος στον αμπελωνα του Κυριου ειναι μονο το εργαλειο του Θεου, μεσω του οποιου ενεργει ο Θεος ο Ιδιος. . . μεσω του στοματος του οποιου εκδηλωνεται ο Θεος.
Ο Θεος χρησιμοποιει τους ανθρωπους λογω της ελευθεριας της θρησκευτικης συνειδησης, προσφερει τη σοφια Του στους ανθρωπους μεσω του στοματος ενος ανθρωπου, τους διδασκει ο Ιδιος και χρησιμοποιει τον ανθρωπο μονο για να μην φανει υπερφυσικη η ενεργεια Του και να μην αναγκασει τους ανθρωπους να πιστεψουν. Και για αυτο καλωσοριζει τον καθε υπηρετη. Εχει αναγκη πολλους εργατες μεσα στον αμπελωνα Του γιατι εχει αμεση αναγκη να διασπασει το φως της γνωσης το πνευματικο σκοταδι και γιατι αυτο μπορει να γινει μονο μεσω της διοχετευσης του λογου Του, το οποιο φερνει φως γιατι περιεχει τη Θεικη αληθεια, η οποια μονο οδηγει τον ανθρωπο κοντα στον Θεο. . . Αμην
Διανοητικές έρευνες. . .
Ενέργεια του πνεύματος. . .
Καρδιά. . .
Στο πνευματικο βασιλειο δεν θα μπορει να διεισδυσει κανεις με ερευνες, ουτε θα μπορει κανεις να παραλαβει πνευματικες γνωσεις με σχολικο τροπο. Και ο λογος για αυτο ειναι οτι για την εξιχνιαση των γνωσεων και της αληθειας πρεπει να γινεται δραστηρια η καρδια, αλλιως ουτε η γνωσεις ουτε η αληθεια δεν μπορουν να της μεταδοθουν. Οι πνευματικες γνωσεις δεν εχουν σχεση με τις κοσμικες για πνευματικες γνωσεις, γιατι αυτες του μεταδιδονται μεσω της φωνης του πνευματος, η οποια ακουγεται μονο μεσα στην καρδια και την οποια αντιλαμβανεται ο ανθρωπος τοσο πιο ευκολα οσο λιγοτερα της αντιτασσεται μεσω διανοητικων γνωσεων, οι οποιες τις περισσοτερες φορες απορριπτουν τις πνευματικες γνωσεις.
Ο νους ειναι εκτεθημενος σε ολες τις επιρροες. Και καλες και κακες δυναμεις προσπαθουν να επιβαλλονται, και για αυτο ο νους ειναι γεματος γνωσεις, οι οποιες ομως δεν ειναι αναγκαστικα παντα αληθεια. Προκειται για ανθρωπινες γνωσεις που γεμιζουν τις σκεψεις εκεινου του ανθρωπου που εχει αποκτησεις τετοιες γνωσεις μονο με το νου του. Η μονη εγγυηση για την καθαρη αληθεια ειναι η ενεργεια του πνευματος μεσα στον ανθρωπο. Και αρα η Θεικη σοφια δεν ερχεται απο εξω αλλα απο μεσα, απο την καρδια, και για αυτο μπορει να την αντιλαμβανεται ο ανθρωπος μονο τοτε που αφουγκραζεται μεσα στην καρδια του. Ποτε ομως η αληθεια θα τον πλησιαζει απο εξω, εκτος απο το αν ο κομιστης της αληθειας εχει εκπευδευτει απο τον Ιδιο τον Θεο, αν δηλ. το Πνευμα του Θεου εχει ξυπνησει μεσα σε εκεινον.
Θα ηταν ομως αδικο να στερηθει η γνωση για την αληθεια σε καθε ανθρωπο που απασχολειται με κοσμικες ερευνες, οπως αντιθετα ανθρωπος που εχει εκπευδευτει απο το Πνευμα του Θεου μπορει επισης να εχει ευρεις κοσμικες γνωσεις, εφοσον οι πνευματικες γνωσεις επιδιωχτηκαν πρωτο και για αυτο ο Θεος του χαριζει και πνευματικες και επιγειες γνωσεις. . . Τοτε παρεχει προσβαση μονο στα οντα που εχουν γνωσεις, και εκεινα του δινουν αναλογα με την αληθεια, και πνευματικα και επιγεια. Πρεπει ομως επισης να αξιοποιησει τις πνευματικες γνωσεις απεναντι στους συνανθρωπους του, αλλιως δεν θα μπορεσουν να αυξηθουν, αν οι πνευματικες γνωσεις ειναι το αποτελεσμα ανιδιοτελους δραστηριοτητας αγαπης στον πλησιον. Επομενως ο καθε διανοητικος ερευνητης πρεπει συναμα να πληρωνει την εντολη της αγαπης προς τον πλησιον για να διεισδυσει σε γνωσεις που δεν μπορουν να αποκτιουνται μονο μεσω του νου.
Οι ανθρωποι δεν θελουν να το αποδεχτουν αυτο γιατι τους ειναι ακατανοητο οτι οι σκεψεις γεννιουνται μεσα στην καρδια, οτι αρα η σκεψη, τα συναισθηματα και η θεληση ειναι αποφασιστικοι, εφοσον οι σκεψεις βρισκονται σε πνευματικους τομεις. Σωστη σκεψη, δηλ. αληθινη σκεψη θα εχει μονο εκεινος ο ανθρωπος τα συναισθηματα και η θεληση του οποιου ειναι καλοι και μεγαλοψυχοι, ο οποις ειναι αρα ικανος και προθυμος για αγαπη. Αφου οι σκεψεις εκεινου οδηγουνται απο το πνευμα μεσα του, το οποιο ομως μπορει να ενεργει μονο μεσα σε ανθρωπο που ειναι δραστηριος στην αγαπη.
Το πνευμα μεσα στον ανθρωπο ομως παραλαβαινει την αληθεια απο το Πνευμα εξω απο τον εαυτο του, το Οποιο ειναι η ακτινοβολια της αγαπης του Θεου και το Οποιο ξερει για τα παντα γιατι ειναι Θεικο, ενω ο ανθρωπος που ζει χωρις αγαπη δεν μπορει να παραλαβαινει την ακτινοβολια του Θεου, και οι σκεψεις του ειναι μονο μεταδοσεις ανηξερων δυναμεων, ενω σχετιζονται με πνευματικους τομεις, η η λειτουργια των οργανων σκεψης, οπου λυνονται μονο επιγεια ερωτηματα. Και τετοια αποτελεσματα θα ειναι παντα αμφισβητησιμα αφου ο ανθρωπος καθ εαυτος μπορει παντα να κανει λαθος. Η αγαπη και η αληθεια δεν μπορουν να χωριστουν, αφου και οι δυο ειναι Θεικες και αρα δεν υπαρχουν η μια χωρις την αλλη.
Η αγαπη ομως ειναι μεριδιο της καρδιας, κι επομενως και η αληθεια μπορει να γεννιεται μονο μεσα στην καρδια, πρεπει να τη νιωσει ο ανθρωπος, και πρεπει η καρδια του να την αναγνωρισει ως αληθεια, και μετα πρεπει ο νους να την απορροφησει και να τη συλλογιστει, και πρεπει ετσι να μεινειη αληθεια διανοητικη ιδιοκτησια του ανθρωπου. Ο λογικος ανθρωπος ομως βυθιζεται σε σκεψεις και ερευνα και προσπαθει να αναλυει τα παντα, ενω η καρδια του μενει βουβη και αναισθητη οσο ο ανθρωπος δεν ειναι δραστηριος στην αγαπη, και τοτε βγαζει συμπερασματα που ειναι εντελως λαθος.Ειναι πεπεισμενος οτι τα συμπερασματα του ειναι σωστα, αλλα θα τα αμφισβητησει και παλι αν αλλος διανοητικος ερευνητης βρισκει διαφορετικα αποτελεσματα και τα θεωρει σωστα μονο αυτα.
Το Πνευμα του Θεου ομως δινει σαφες και απλες εξηγησεις, οι οποιες ειναι ευνοητες για τον ανθρωπο, οσο αυτος βρισκεται στην αγαπη. Δεν εχει αμφισβητησεις γιατι η καρδια του, η προθυμη για αγαπη του φυση του αποφερει την ινακοντητα να καταλαβαινει την αληθεια, και οι εξηγησεις του Θεικου Πνευματος του ειναι κατανοητες και για αυτο αξιοπιστες. Ξερει πως βρισκεται στην αληθεια, ξερει επισης οτι η αληθεια δεν διαψευδεται ποτε, οτι θα μενει και παντα η ιδια, γιατι η αληθεια απο τον Θεο θα ειναι παντα αμεταβλητη, οπως και ο Θεος, ως παροχεας της αληθειας, θα μενει αμεταβλητος μεχρι τον αιωνα τον απαντα. . . Αμην
Η καρδιά που έχει διαμορφωθεί σε αγάπη είναι διαμέρισμα του Θεού. . .
Ο Ιδιος ο Θεος παιρνει την κατοικια Του μεσα στην καρδια του ανθρωου που εχει διαμορφωσει τον εαυτο του για να γινει αγαπη κι ετσι ενωνεται με Εκεινον. . . αφου η αγαπη οδηγει στην ενωση με τον Θεο. Μεσω της αγαπης ο ανθρωπος εναρμονιζεται με την αιωνια Θεοτητα, κι εχει πετυχει το στοχο ο οποιος εχει τεθει για σας για την επιγεια ζωη. Και οταν ο ανθρωπος εχει ενωθει εντονα με τον Θεο, η πορεια του στη γη ειναι μονιμη ενεργεια αγαπης, αφου τωρα ο Θεος ο Ιδιος ενεργει μεσα του, και η ενεργεια Του ειναι αγαπη. . .
Και τοτε η ψυχη του ειναι ωριμη για την αιωνιοτητα, και οσο ο Θεος τον κρατα ακομα στη γη αυτο συμβαινει μονο για χαρη των συνανθρωπων, οι οποιοι θα επρεπε να παρουν τον τροπο ζωης του για παραδειγμα, για να αφοσιωθουν κι εκεινοι στον Θεο μεσα σε υπηρετικη αγαπη και να ψαξουν την ενωση μαζι Του. Μεσα σε καλα−διαμορφωμενη καρδια ο Θεος ο Ιδιος μπορει να παιρνει την κατοικια Του, μπορει να γεμιζει την καρδια του ανθρωπου με τη χαρη και την αγαπη Του σε αφθονια, μπορει να εκδηλωνεται μεσω του στοματος του και να βρισκεται αναμεσα σε εκεινους τους ανθρωπους που ειναι προθυμοι. Αφου τωρα θα μιλα παντα σε εκεινους μεσω του εργαλειου του, μεσω του παιδιου Του που εχει γινει αγαπη, που ακουει το λογο Του και το μεταδιδει σε εκεινους που θελουν να το ακουσουν. Και οταν μιλα ο Ιδιος στους ανθρωπους θα Τον αναγνωρισουν μεσα στο λογο Του. . .
Ο λογος θα εισχωρησει στην καρδια των συνανθρωπων γιατι προσφερεται με αγαπη, γιατι ο Θεος ο Ιδιος μιλα μεσω εκεινων των ανθρωπων που ειναι δεμενοι μαζι Του μεσω ενεργειας στην αγαπη. Ο ανθρωπος θα ειναι μακαριος, θα απολαμβανει εσωτερικη ειρηνη, θα νιωθει παντα περιστοιχισμενος απο τη Θεικη φροντιδα. Πονος και βασανα θα τον περασουν, και μονο η αγαπη για τους συνανθρωπους θα τον κανει να υποφερει οταν δεν μπορει να τους βοηθησει. Και παλι ειναι η Θεικη φωνη που μιλα απο αυτον σε εκεινους, και προκαλει αγαπη και στους συνανθρωπους, που αναρρωνουν μεσω του Θεικου λογου οσο ειναι αρρωστοι στο σωμα η στην ψυχη. . . που παιρνουν δυναμη κι ενισχυση απο το λογο, το οποιο τους προσφερει η αγαπη του Θεου μεσω ενος ανθρωπου.
Ανθρωπος η καρδια του οποιου ο Θεος ο Ιδιος διαλεξε ως διαμερισμα ειναι μακαριος ηδη στη γη. Αφου εχει ξεπερασει τη γη και ας βρισκεται ακομα στη γη. Δεν του λειπει πια η δυναμη οταν ο κοσμος προσπαθει να τον δελεασει, εχει τον Θεο μεσα Του και κοντα Του αισθανεται δυνατος και ακατανικητος. Δεν προσεχει τους πειρασμους απο τον κοσμο αφου ξερει οτι τιποτα δεν θα του συμβει χωρις το θελημα του Θεου, ο οποιος βρισκεται μεσα του. . .
Επισης δεν φοβαται το θανατο αφου ξερει οτι θα περασει στην αιωνιοτητα χωρις πονους αφου, οποιος ζει στον Θεο και εχει τον Θεο μεσα του, δεν θα γνωρισει τους τρομους του θανατου. Λαχταρα να αποβαλει το σωματικο περιβλημα για να δει τον Θεο προσωπο με προσωπο. . . δεν ζητα πια τιποτα απο τον κοσμο και βρισκει την ευτυχια και την ειρηνη του μονο μεσα στην ενωση με τον Θεο, με Εκεινον που ειναι η αγαπη. . . Θελει να ειναι κοντα στον Θεο και δεν μπορει παρα να ζει συνεχεια στην αγαπη, γιατι η ιδια η αγαπη βρισκεται μεσα του και ενεργει με πολλη δυναμη. . . Αμην
2810 (12.7.1943)
Το μίσος και τα αποτελέσματά του. . .
Ο δαιμονας του μισους δηλητηριαζει ολοκληρο τον κοσμο. . . Και οι ανθρωποι επιτρεπουν να ειναι εξαρτημενοι απο εκεινον. Το μισος ομως καταστρεφει, ενω η αγαπη δημιουργει, και το εργο καταστροφης στη γη θα παρει ολο και μεγαλυτερες εκτασεις, οσο περισσοτερο το μισος ξεθυμωνει αναμεσα στην ανθρωποτητα. Ουτε το εργο καταστροφης του Θεου δεν θα βαλει τερμα σε αυτο το μισος, αλλα μονο μερικοι ανθρωποι θα ερθουν στα λογικα τους, και αυτοι θα καταλαβουν τοτε σε ποιον επετρεψαν να τους κυριαρχησει. Για εκεινους τους λιγους ο Θεος εκδηλωνεται και δειχνει την εξουσια και τη δυναμη Του. Οι πλειοψηφια ομως θα συνεχισει να ζει στο μισος και θα προσπαθησει να επιβληθει παντα με τροπους τους οποιους γεννα το μισος και οι οποιοι θα αναψουν ολο και περισσοτερο το μισος.
Αφου το μισος ειναι η αυξημενη αστοργια, το μισος ειναι το πιο τρομερο χαρακτηριστικο γιατι εχει απεριγραπτα καταστρεπτικα αποτελεσματα, οχι μονο επιγεια αλλα και πνευματικα. Αφου εξοντωνει η θετει σε κινδυνο ολες τις μεγαλοψυχες ορμες. Ο ανθρωπος που ζει στο μισος ρηχνεται εδω κι εκει απο τους δαιμονες, η επιδιωξη του προς τα υψη κινδυνευει συνεχεια γιατι παει πισω καθε φορα που παρασυρεται απο το μισος, αφου καθε φορα αφηνεται στην εξουσια εκεινου που προσπαθει να μεταδιδει μονο μισος και αστοργια στους ανθρπωους. Και η εξουσια εκεινου ειναι πολυ μεγαλη πανω σε τετοιον ανθρωπο. Και ειναι ολο και μεγαλυτερη τωρα που ολοκληρη η ανθρωποτητα ζει στο μισος. . .
Πρεπει αυτο να συμαινει πνευματικη οπισθοδρομηση, η οποια εχει τρομερα αποτελεσματα καθ οσον οι ανθρωποι εκτελουν προθυμα ο,τι τους αναθετεται απο τη γεματη μισος αντιπαλη στον Θεο δυναμη. . . να καταστρεψουν την καθε ιδιοκτησια για να βλαψουν τον συνανθρωπο. Βολευει πολυ τον αντιπαλο του Θεου να απελευθερωσει το πνευματικο που δεθηκε στη δημιουργια απο τον Θεο. Για αυτο οι επιδιωξεις και οι προσπαθειες του ειναι μονο να καταστρεφει ο,τι δημιουργηθηκε μεσω του θεληματος του Θεου. Η θεληση και η εξουσια του ομως δεν πιανουν τα εργα δημιουργιας, για αυτο προσπαθει να μεταδιδει τη θεληση του στους ανθρωπους. . .
Φυτευει μεσα τους το μισος κι ετσι τους προωθει να εκτελεσουν οσο του ειναι αδυνατον. . . να καταστρεψει τη δημιουργια. . . Αρα κανει τσιρακια του τους ανθρωπους που ειναι εξαρτημενοι απο εκεινον, βαζει σατανικες σκεψεις μεσα τους, υποδαυλιζει το μισος μεσα τους και τους παρακινει να κανουν τεραστιες ζημιες ο ενας στον αλλον. Οι ανθρωποι προθυμα εκτελουν ο,τι τους εμπνεει ο μεγαλυτερος εχθρος των ψυχων τους. . . Ολο και καινουργιο μισος γεννουν οι πραξεις τους και ολο και κανουργια εργα καταστροφης το μισος. . . Ανθρωποτητα δηλητηριασμενη με τετοιον τροπο κοντευει ολο και περισσοτερο την παρακμη, αφου δυσκολα θα ξαναβρει τον δρομο προς την ενεργεια στην αγαπη. . . Αμην
2813 (16.7.1943)
Σημαντικότητα της σύναψης επαφής με τον Θεό ακόμα στη γη. . .
Ειναι στην κριση της ανθρωπινης θελησης να κανει επαφη με τον Θεο η οχι. Ομως ειναι καθοριστικο για ολοκληρη την αιωνιοτητα αν δραστηριοποιησει ο ανθρωπος τη θεληση του με τον σωστο τροπο, δηλ. για την ενωση με τον Θεο. . . Πρεπει να εκδηλωσει την ομολογια της δικης του αδυναμιας απεναντι στον Θεο μεσω συνειδητης προσφυγης στον Θεο, μεσω προσευχης, η οποια μπορει και να σταλει μονο μεσα σε σκεψεις επανω σε Εκεινον Που μονος Του ειναι δυνατος και ισχυρος. Πρεπει ο ανθρωπος να αναγνωρισει οτι ο Θεος ειναι ο Κυριος του ουρανου και της γης, και η αναγνωριση θα εχει τοτε ως αποτελεσμα και την υποταγη υπο το θελημα Του, το οποιο ειναι ο σκοπος και ο στοχος της επιγειας ζωης.
Αφου το ον ειναι ισχυρο μονο τοτε που δεν θετει πια τον εαυτο του εξω απο τη δυναμη του Θεου, αλλα που ενεργει στην ιδια θεληση με τον Θεο και μεσω της δυναμης Του, αφου η δυναμη του Θεου μπορει να του εισρευσει μονο τοτε που θα εχει παρατησει την καποτε αντισταση του εναντιον του Θεου, δηλ. που δεν θα εκφρασει πια καμια αλλη θεληση παρα το θελημα του Θεου. Η παραιτηση απο την αντισταση σημαινει αρα αυξημενη δυναμη. . . μετατροπη της αδυναμιας σε αφθονια δυναμης που ρεει κοντα στον ανθρωπο. . . Μεσω της προσευχης ο ανθρωπος δημιουργει τετοια κατασταση για τον εαυτο του, μεσω της προσφυγης στον Θεο, η οποια ειναι η ομολογια της αδυναμιας του. . .
Αυτη η στιγμη ειναι το πραγματικο σημειο καμπης της ζωης του οπου συνειδητα στρεφεται προς τον Θεο. Και πρεπει οπωσδηποτε να υπαρξει αυτη η στιγμη στην επιγεια ζωη για να ειναι καταλληλη η μοιρα του για την αιωνιοτητα. Αφου ειναι η κατασταση της κατανοησης, η οποια μεν μονο αρχιζει απο αυτη τη στιγμη, αρα εχει ακομα ελαχιστη εκταση, η οποια ομως αναποφευκτα θα οδηγει σε αυξημενες γνωσεις, γιατι ξεπεραστηκε το εμποδιο που προκαλεσε τη νυχτα του πνευματος.
Οταν ο ανθρωπος εχει απευθυνθει στον Θεο μεσω της προσευχης μια φορα, οταν δηλ. εχει στραφει στην ισχυρη Θεοτητα, θα προχωρει στην αναπτυξη του προς τα υψη γιατι η δυναμη του Θεου τον υποστηριζει. Οσον καιρο ομως δεν προσπαθει να δημιουργησει αυτη την επαφη, οσον καιρο θεωρει τον εαυτο του δυνατο η ανεξαρτητο απο ισχυροτερη δυναμη, η κατασταση του ειναι αδυναμη και τοπνευμα του ειναι σκοτεινο. Αν μπαινει στην αιωνιοτητα σε τετοια κατασταση ο αγωνας του για την κατανοηση εκει θα ειναι παρα πολυ δυσκολος, δηλ. δεν θα επιδιωξει την κατανοηση, γιατι για εκεινον δεν θα υπαρχει τιποτα αξιο επιδιωξης. Και αυτη η κατασταση ειναι τρομερη γιατι μπορει να διαρκεσει για αιωνιοτητες και γιατι στον αλλον κοσμο οι ευκαιριες συνειδητης επιδιωξης του Θεου αναγνωριζονται και χρησιμοποιουνται ακομα πολυ λιγοτερο απο ο,τι στη γη.
Στην επιγεια ζωη η ενδεια και τα βασανα συχνα παρακινουν τον ανθρωπο να ζητησει βοηθεια, γιατι η ζωτικη δυναμη δραστηριοποιειται μεσα του και τον προωθει να επιδιωξει καποια αλλαγη της καταστασης του. Στον αλλον κοσμο ομως η ψυχη ειναι εντελως απαθης οσο ειναι χωρις δυναμη, ετσι ωστε να μην κανει τιποτα για τη δικη της απολυτρωση, ωστε δηλ. να παραμεινει αδρανης, και η θεληση της δεν αναγκαζεται ουτε στον αλλον κοσμο. Αν ο ανθρωπος στην επιγεια ζωη φωναξε την αιωνια Θεοτητα ακομα λιγο πριν το θανατο του, τοτε η επιγνωση Εκεινης θα μεινει μεσα του και στον αλλον κοσμο, σκεφτεται και συμπεραινει, συνεχιζει εκει οπου τελειωσε στην επιγεια ζωη, αφου μολις η πιστη σε εναν ισχυρο Θεο ξυπνησε μεσα του δεν θα Τον εγκαταλειψει ποτε πια, αλλα στρεφεται προς Εκεινον στην καθε πνευματικη ενδεια, καταλαβαινει ο ιδιος την ελλιπη κατασταση του, και ξερει επισης οτι δεν επωφεληθηκε αρκετα απο την επιγεια ζωη.
Εχει ηδη γινει παραληπτης της δυναμης μεσω της προσφυγης στον Θεο, και η ψυχη του νιωθει αυτο το ρευμα δυναμης ως αυξημενη επιθυμια για τον Θεο, αν και δεν ειναι ακομα ανταξια να ειναι κοντα Του. Αφου αυτη ειναι η εκδηλωση της Θεικης δυναμης οτι οδηγει αναποφευκτα σε Εκεινον απο τον Οποιο ξεκινησε, οτι δηλ. το ρευμα δυναμης απο τον Θεο ζητα να γυρισει σε Εκεινον και η ψυχη επισης Τον επιδιωκει. . . Και αυτη η επιθυμια για τον Θεο ειναι η πιο σαφης εγγυηση για την πνευματικη αναπτυξη στον αλλον κοσμο. . .
Στη γη ο ανθρωπος συχνα γυριζει πισω στην παλια ζωη, στον παλιο τροπο σκεψης, μολις εχει ξεπερασει τα μεγαλα βασανα που τον παρακινησαν να προσευχηθει. Στον αλλον κοσμο ομως η επιθυμια για τη βοηθεια του Θεου μενει γιατι η ψυχη νιωθει τη χωρις δυναμη κατασταση της. . . Οχι παντα παρελαβε εκεινη τη βοηθεια στη γη την οποια ζητησε στην προσευχη, και παρολα αυτα η ψυχη ενιωσε την αγαπη του Θεου τη στιγμη του θανατου, και τωρα επιθυμει συνεχεια αυτη την αγαπη ακομα και αν δεν εχει αποκτησει τον βαθμο ωριμοτητας για να μπορεσει να απολαυσει τη μακαριοτητα να αντικριζει τον Θεο στο πνευματικο βασιλειο.
Ξεπεραστηκαν τα εμποδια μεσω της συνειδητης προσφυγης στον Θεο, κι ετσι στον αλλον κοσμο αρχιζουν αμεσως οι πνευματικες προσπαθειες, δηλ. μολις η ψυχη εχει φτασει στην κατανοηση η θεληση δραστηριοποιειται και η επιθυμια για τον Θεο παρακινει την ψυχη να ενεργησει στην αγαπη. . . ενω οι ψυχες στις οποιες λειπει η κατανοηση συχνα παραμενουν ατελειωτους καιρους σε απολυτη αδρανεια της θελησης, που ειναι και κατασταση αδυναμιας, κατασταση βασανων και απελπισιας και απομακρυνσης απο τα οντα του φωτος που θελουν να τις βοηθησουν. Στις πρωτες τα οντα του φωτος μπορουν να τις συντρεχουν, και οι ψυχες δεν θα κλεισουν τους εαυτους τους στις εξηγησεις τους, και αρα θα προχωρησουν στην αναπτυξη τους.
Οσο περισσοτερο ο ανθρωπος στη γη εχει κανει επαφη με τον Θεο μεσω της προσευχης, τοσο περισσοτερο εχει απομακρυνθει απο την αντιπαλη δυναμη και τοσο λιγοτερο η ψυχη στον αλλον κοσμο θα ειναι εκτεθημενη στους πειρασμους απο εκεινη. Αφου ο Θεος δεν θα αφησει την ψυχη που εχει καταφυγει σε Εκεινον μια φορα στην ενδεια και στις στεναχωριες της, και μια κραυγη βοηθειας απο καρδιας θα τις αποκτα παντα πνευματικη επιτυχια, ακομα και αν ο Θεος απο τη σοφια και την αγαπη Του δεν εισακουει μια επιγεια παρακληση και τελειωνει τη ζωη του ανθρωπου. Ο Θεος ξερει για την αδυναμια της θελησης των ανθρωπων, κι ετσι πραγματικα ξερει καλα τι θα εξυπηρετησει την ψυχη. Και παντα θα της δωσει τις μεγαλυτερες ευκαιριες για αναπτυξη, και στη γη και στον αλλον κοσμο.
Αλλα τιποτα δεν ειναι τοσο αναγκαιο και σημαντικο οπως η αναγνωριση της αιωνιας Θεοτητας ακομα στην επιγεια ζωη. . . οπως η συνειδητη επαφη με τον Θεο μεσω της προσευχης. . . Αφου τοτε ο ανθρωπος αναγνωριζει πανω του ισχυρο και δυνατο Ον και ομολογει την αδυναμια του. . . Και τοτε ο Θεος τον πιανει και τον βοηθα στα υψη αναποφευκτα. . . Αμην
Σπινθήρας της θεικής αγάπης. . .
Ο σπινθηρας της Θεικης αγαπης, ο οποιος βρισκεται στην καρδια του καθε ανθρωπου, του εξασφαλιζει και την υπαρξη οσο ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου, δηλ. ο Θεος εδωσε τη ζωη στον ανθρωπο για τον σκοπο της αναπτυξης του στα υψη, και δεν τελειωνει αυτη τη ζωη πριν να εχει εκπληρωσει το καθηκον του ο ανθρωπος, οσο επιδιωχνει να ανεβει στα υψη, γιατι ο Θεος δεν ενεργει καταστρεπτικα εναντιον του Εαυτου Του και ο σπινθηρας αγαπης μεσα στον ανθρωπο ειναι μεριδιο Του. Αρα ο καθε ανθρωπος που προσπαθει να ανεβει θα μπορουσε να φτασει σε μεγαλη ηλικια γιατι χρησιμοποιει τη ζωη του αποκλειστικα για το καλο της ψυχης του.
Αν ομως δεν προσεχει την ψυχη του, τοτε η ζωη του κινδυνευει οχι μονο πνευματικα αλλα και επιγεια, αφου ο Θεος μπορει να τον ανακαλεσει και απο ευσπλαχνια, για να εμποδισει ολοκληρη απομακρυνση απο Εκεινον. . . αλλα μπορει επισης ο ανθρωπος μεσω της απομακρυνσης του απο τον Θεο να συμβαλει στο να αυξηθει η δυναμη του εχθρου, στο να την πλημμυρισει αυτη και να πνιξει τη Θεικη σπιθα αγαπης, ετσι ωστε να μην μπορεσει πια να του εισρευσει καμια δυναμη απο τον Θεο και αυτο να σημανει την απολυτη καταπτωση για το σωμα και την ψυχη. Τοτε η επιγεια ζωη ειναι ασκοπη για εκεινον και θα του παρθει. Εχει κοψει ολες τις επαφες με τον Θεο απο την πλευρα του, αν και η επαφη μαζι Του θα μενει μεχρι τον αιωνα τον απαντα.
Αλλα αν ο θεικος σπινθηρας αγαπης εχει σβηστει τοτε η ζωη επισης εχει σβησει, πρωτο πνευματικα και μετα και επιγεια. Αφου ζωη σημαινει οτι ενα ον ειναι παντα δραστηριο, ζωη σημαινει οτι ενα ον χρησιμοποιει τη δυναμη του Θεου για να ενεργει. . . Χωρις δυναμη ομως δεν ειναι κατασταση ζωης αλλα κατασταση του θανατου, της αδυναμιας και της παραλυσης. Ο θεικος σπινθηρας αγαπης ειναι αρα η πνοη που προξενει τη ζωη, που ειναι η ουσια της ζωης και που μπορει να αναφτει για να γινει φωτεινη φλογα, ετσι ωστε ασταματητη δραστηριοτητα στην αγαπη ειναι το αποτελεσμα μιας λαμπερης φλογας αγαπης, η οποια εχει την αρχη της μεσα στον Θεο.
Ανθρωπος που πορευεται στη γη χωρις αγαπη ειναι νεκρος πνευματικα, ο Θεος μονο δεν αποσυρει ακομα την αγαπη Του απο εκεινον, δηλ. αφηνει τον σπινθηρα αγαπης να σιγοκαιει ακομα λιγο ωστε να εχει ακομα τη δυνατοτητα να αναψει. Αφου οσο ζει ο ανθρωπος εχει την ευκαιρια για αυτο. Οσο ζει ο ανθρωπος θα νιωθει την αγαπη μεσα του, μονο που συχνα ειναι λαθος αγαπη, αγαπη για πραγματα που αποσπουν την προσοχη του απο τον Θεο αντι να απευθυνει ο ανθρωπος ολη του την αγαπη στον Θεο. Και τετοια αγαπη για τον κοσμο, για την επιγεια υλη παντα θα πνιγει τον θεικο σπινθηρα αγαπης μεσα στον ανθρωπο, δηλ. θα τον κανει ανικανο για ανιδιοτελη ενεργεια αγαπης.
Η ενεργεια στην αγαπη ειναι η εκδηλωση του θεικου σπινθηρα αγαπης που αναφτηκε για να γινει?? ??φλογα. Οσο περισσοτερο φουντωνει αυτη η φλογα, τοσο περισσοτερο θερμαινει την καρδια του ανθρωπου. Πιανει τα παντα, κι ετσι ο ανθρωπος δεν μπορει παρα να ειναι δραστηριος στην αγαπη, και η αγαπη του ακτινοβολει σε οσα τον περιστοιχιζουν, ωστε να αναψει η αγαπη του και παλι τον σπινθηρα αγαπης μεσα στις καρδιες των συνανθρωπων και να ειναι το αποτελεσμα συνεχης ενεργειαστην αγαπη, η οποια ειναι οπωσδηποτε αναγκαια για την απολυτρωση της ψυχης. . . Αμην
Η ενσάρκωση του Χριστού. . .
Δεν υπαρχει μεγαλυτερο προβλημα απο ο,τι η ενσαρκωση του Χριστου. . . Δεν θα μπορει να λυθει αυτο το προβλημα ουτε με καλη θεληση ουτε με προσηλωση στον Θεο οσο ο ανθρωπος ειναι στη γη. Ειναι υπερβολικη Χαρη οτι ο Θεος ενημερωνει τους ανθρωπους με τον πιο κατανοητο για αυτους τροπο, για να τους εξηγησει τη συμασια του εργου σωτηριας, για να μην περασουν ασυγκινητοι το μεγαλυτερο εργο Χαρης. . . αλλα ολες αυτες οι διασαφησεις δεν φτανουν για να κανουν καταληπτη την ενσαρκωση του Θεου μεσα στον Ιησου, αφου αυτο ηταν πραξη της Θεικης αγαπης, για την οποια οι ανθρωποι δεν εχουν ακομα μετρο γιατι δεν γνωριζουν το βασιλειο του φωτος και για αυτο δεν μπορουν να φανταστουν σε ποσο χαμηλο επιπεδο αναπτυξης ενσαρκωθηκε η αιωνια Θεοτητα και για αυτο πως να αξιολογησουν αυτη την ενσαρκωση.
Η ενσαρκωση του Χριστου ειναι επισης μια πραξη της Χαρης που δεν μπορει να ξεπεραστει μεσω της μεγαλυτερης αγαπης του Θεου. Ειναι αποδειξη της πιο βαθιας συμπονιας και προθυμιας για βοηθεια για τις οποιες ειναι ικανο ενα ον για να ευχαριστησει με την παρουσια του το πνευματικο στη μεγαλυτερη ενδεια, για να μπει στην πιο σκοτεινη σκια ως το πιο φωτεινο φως και για να μεινει ως την πιο καθαρη αγαπη στην ιδια ενσαρκωση με τους ανθρπωους που ειχαν γινει αστοργοι. . .
Αυτο δεν ειναι κατανοητο για τους ανθρωπους γιατι αυτοι, που ειναι ικανοι για αγαπη μονο ανεπαρκως, δεν μπορουν να κρινουν με τιποτα την αγαπη του Θεου. Τους ειναι ακατανοητο επισης γιατι δεν ξερουν τι σημαινει για την αγαπη να πρεπει να ανεχει την αστοργια διπλα της. . . αφου η αγαπη ειναι ουρανια ενω η αστοργια ανηκει στα πιο χαμηλα επιπεδα, και αρα το Θεικο ανειχε το σατανικο διπλα Του. . . Αγνοτητα και φως ηταν διπλα στην αμαρτια και στο σκοταδι, δυναμη και ισχυς διπλα σε αδυναμια και ελλιπη θεληση, αγαπη και καλοσυνη διπλα στο μισος των ανθρωπων στους οποιους ο Θεος μεσα στον Ιησου κατεβηκε. . .
Οχι μονο οτι οι ανθρωποι ηταν αδυναμοι αναλογα με τον βαθμο αναπτυξης τους, αλλα η ζωη τους μακρια απο τον Θεο ειχε ως αποτελεσμα αυτη την αδυναμια, και αυτο σημαινε υπερβολικο πνευματικο σκοταδι, το οποιο ηταν η αφορμη για να ενσαρκωθει ο Θεος αναμεσα στους ανθρωπους, για να ντυθει με επιγειο περιβλημα για να τους δωσει ενα παραδειγμα για το πως να ζησουν τη ζωη τους για να φτασουν κοντα Του. . . Εγινε ανθρωπος ο Ιδιος και κατεβηκε απο τα υψη στα βαθη, περιτυλιξε την αφθονια φωτος Του με μια μορφη η οποια ειχε η ιδια ακομα ανωριμο πνευματικο ως ουσια, και η ανωριμη εξωτερικη μορφη εμποδιζε ακομα τη Θεικη αγαπη μεσα της να ενεργησει πνευματικα, και επρεπε πρωτο, μεσω της θελησης του ανθρωπου Ιησου, να μετουσιωθει το κορμι εντελως σε αγαπη πριν να μπορεσει να ενεργει μεσα του η Θεικη αγαπη. Και αυτη τη δοκιμασια της θελησης του την επρεπε να περασει ο ανθρωπος Ιησους για να ενεργει μετα στο ιδιο με τον Θεο θελημα και να κηρυσσει. . .
Μονο τοτε η αιωνια Θεοτητα μπορουσε η Ιδια να εκδηλωνεται μεσω Εκεινου, ο Οποιος πληρωσε ολες τις προυποθεσεις για να μπορεσει να εκδηλωνεται μεσα σε Εκεινον, για να μπορεσει να μιλα στους ανθρωπους μεσω Εκεινου, οι οποιοι αλλιως δεν μπορουσαν πια να ακουν τη Θεικη φωνη, γιατι ειχαν απομακρυνθει εντελως απο τον Θεο. Για αυτο ο Θεος ηρθε στη γη, στους ανθρωπους, γιατι ο λογος Του δεν βρηκε πια το δρομο μεσα στις καρδιες τους και γιατι ηθελε αλλη μια φορα να τους ευχαριστησει με το λογο Του. . . Και για αυτο πηρε ανθρωπινη μορφη, για να νιωσει σαν ανθρωπος, για να ενεργησει σαν ανθρωπος και αρα επισης να φτασει στην πνευματικη ωριμοτητα για να Τον παρει η Θεικη αγαπη για κατοικια και να Τον κανει ικανο για εξαιρετικες πραξεις. Ηθελε να δειξει στους ανθρωπους τον δρομο προς τα υψη, τον οποιο επρεπε να το παρει ο καθε ανθρωπος για να εναρμονιστει μαζι Του ηδη στη γη. . . Αμην
Η ενσάρκωση του Χριστού. . .
Οσο λιγοτερη επαφη εχουν οι ανθρωποι με το πνευμα μεσα τους, τοσο πιο δυσκολα θα ειναι για αυτους να βρουν και παλι το σωστο δρομο, αφου ετσι ο αντιπαλος του Θεου τους εχει κατω απο τον ελεγχο του. Και την εποχη της γεννησης του Χριστου η ανθρωποτητα ειχε φτασει σε πολυ χαμηλο επιπεδο, ετσι ωστε χωρις τη Θεικη βοηθεια κανενας ανθρωπος δεν μπορουσε πια να απελευθερωθει απο την εξουσια του Σατανα, και για αυτο ο Θεος ο Ιδιος αντιμετωπισε τον εχθρο Του, για να τον νικησει με τη δυναμη της αγαπης Του και για να δωσει στους ανθρωπους το μονο μεσο για να μπορεσουν να ξεφυγουν απο την εξουσια του.
Ο αντιπαλος του Χριστου ειχε στη πλευρα του ολοκληρη την ανθρωποτητα, ο Θεος μεσα στον Ιησου στεκοταν απεναντι του μονος Του, και ωστοσο η δυναμη της αγαπης Του εφτασε να σπασει την εξουσια του, αφου η αγαπη ειναι ακατανικητη, μονο που πρεπει να χρησιμοποιειται με τον σωστο τροπο. . . πρεπει να στρεφεται προς το αλυτρωτο, πρεπει να εχει ως ξεκινημα τον Θεο, δηλ. δεν πρεπει να γινει φιλαυτια και να στραφει προς τα πραγματα που ειναι μεριδιο του αντιπαλου του Θεου. Και αυτη η σωστη αγαπη ακτινοβολουσε απο τον Ιησου στον καθε ανθρωπο. . . αρα ο Ιησους ενιωθε την πιο βαθια, ευσπλαχνικη αγαπη για την ανθρωποτητα που υπεφερε και ηταν υπο τον ελεγχο του αντιπαλου, και ηθελε να τη βοηθησει.
Τετοια αγαπη επρεπε να αποσπασει τους ανθρωπους απο τον αντιπαλο του Θεου και να τον κανει να γινει ανισχυρος, αφου η αγαπη ηταν πιο δυνατη απο εκεινον και την εξουσια του. Ο ανθρωπος καθ?εαυτος , μεσα στην πνευματικη κατασταση ολοκληρης της ανθρωποτητας, δεν ηταν πια ικανος να βρει τετοια αγαπη. Αρα η αιωνια Αγαπη ενσαρκωθηκε η Ιδια μεσα σε εναν ανθρωπο που ειχε τη βουληση να απολυτρωσει την ανθρωποτητα. . . Αυτη η βουληση Τον εκανε ικανο να υποδεχτει την αιωνια Αγαπη μεσα Του, αφου η βουληση Του στρεφοταν παντα προς το καλο, απεχθανοταν το κακο, ηταν καλος απο την πιο βαθια καρδια, δεν εψαχνε το συμφερον Του, τιποτε δεν εκανε απο υστεροβουλια, αλλα μονο και μονο η αγαπη για την ανθρωποτητα προωθουσε ολη Του τη σκεψη, τη θεληση και την πραξη.
Και αρα ο Θεος ο Ιδιος ηταν μεσα Του σε ολη Του την αφθονια, αφου ολο το καλο ειναι ο Θεος, η καθε μεγαλοψυχη σκεψη ειναι η πνευματικη ακτινοβολια του Θεου, η οποια εκδηλωνεται αναλογα με τη θεληση του ανθρωπου. . . η οποια αυξανεται μεχρι την πιο βαθια σοφια και την ικανοτητα να κατορθωνει ο ανθρωπος ο,τι θελει. . . Ο Θεος εδωσε ανθρωπινο περιβλημα στον Εαυτο Του, μεσα στο οποιο ηθελε να δωσει παραδειγμα στους ανθρωπους για το τι θα κατορθωσουν οσο χρησιμοποιουν τη θεληση τους με τον σωστο τροπο. . . Εγινε ο Ιδιος ανθρωπος, στερηθηκε τον Εαυτο Του απο την καθε δυναμη και εξουσια και περπατησε ως ανθρωπος αναμεσα στα πλασματα Του, το κορμι Του προσαρμοστηκε εντελως στους φυσικους νομους, στους οποιους υπακουει ο ανθρωπος. . . αλλα προσεχε ενα πραγμα. . . ζουσε την αγαπη κι ετσι προσελκυσε τους συνανθρωπους στη Θεικη ακτινοβολια αγαπης , αφου ο,τι πιαστηκε απο την αγαπη Του πιαστηκε απο τον Ιδιο τον Θεο, ο Οποιος ενεργουσε μεσα και μεσω του.
Ο Θεος πηρε διαμονη σε ανθρωπινο περιβλημα και προσπαθησε να αλλαξει τους ανθρωπους ζωντας μια ζωη μπροστα στα ματια τους που ειχε την αγαπη ως περιεχομενο, για να τους δειξει τη δυναμη και την εξουσια της αγαπης, στην οποια επερεπε να υποκυψει ο,τι κυβερνιοταν απο τον Θεο. . . η οποια δηλ. αναγκαστηκε και εκεινον που ειχε κανει τον εαυτο του εχθρο του Θεου μεσω της αστοργιας και της ελευθερης θελησης του. . . Ο Θεος εγινε ανθρωπος απο αγαπη για την ανθρωποτητα, η οποια μεσα στο πνευματικο σκοτος δεν βρηκε πια κανενα δρομο προς Εκεινον, γιατι δεν προσεχε την αγαπη, η οποια μονο οδηγει στον Θεο και υπερνικει τον αντιπαλο του Θεου. . . Αμην
Πνευματική πρόοδος – συνεχής αγώνας. . .
Την καθε πνευματικη προοδο πρεπει να την κατακτησει ο ανθρωπος. . . παντα πρεπει να προηγειται υπερνικηση του εαυτου της για να ωριμασει η ψυχη και να μπορεσει να πετυχει πνευματικα. Και για αυτο παντα πρεπει να δραστηριοποιειται η θεληση, ο ανθρωπος δεν αναγκαζεται, αλλα σε πληρη ελευθερια της θελησης του πρεπει να σκεφτεται και να ενεργει. . . Και για αυτο τα πραγματα ειναι συχνα δυσκολα για εκεινον για να δοκιμαστει η θεληση του, του βαζονται εμποδια στο δρομο, δοκιμαζεται απο καθε λογης πειρασμους, στους οποιος μπορει να προβαλει αντισταση μονο με την πιο μεγαλη δυναμη της θελησης, και αν το κανει αυτο θα ανεβει στα υψη αναποφευκτα. Για αυτο η μοιρα του ανθρωπου στη γη ειναι συνεχης αγωνας και υπερνικση του εαυτου του, γιατι αλλιως δεν μπορει να φτανει στα υψη.
Η επιγεια ζωη ειναι δοκιμη, στην οποια ο ανθρωπος θα επρεπε να αποδειχτει καλος, και θα αποτυχει οσο δεν αγωνιζεται και κανει προσπαθεια συνεχως. Αφου ο Θεος θελει να αναψει την επιθυμια του ανθρωπου για Εκεινον, θελει να την ενισχυσει μεσω του καθε εμποδιου, ετσι ωστε ο ανθρωπος να κανει ολο και μεγαλυτερες προσπαθειες και με αυτον τον τροπο να Τον πλησιασει ολο και περισσοτερο. Ανοδος χωρις αγωνα δεν υπαρχει, αφου ακομα και ο ανθρωπος προθυμος για αγαπη πρεπει να πολεμησει τον εαυτο του, πρεπει να καταπνιξει την καθε φιλαυτια, πρεπει να στερηθει τον αυτο του απο ο,τι θελει να δωσει στον συνανθρωπο, και αυτο ειναι παντα εσωτερικος αγωνας πριν να φτασει σε εκεινο το βαθμο τελειοτητας που θα τον κανει να ξεχασει τον εαυτο του.
Οσο η επιγεια υλη περιστοιχιζει τον ανθρωπο πρεπει να την πολεμα, και θελει πολλη θεληση για να απελευθερωθει εντελως απο την επιθυμια για εκεινη, γιατι το κορμι ειναι ακομα πολυ δεμενο μαζι της. Ομως ο ανθρωπος που επιδιωκει τον Θεο προσεχει ολο και λιγοτερο την υλη, κι εφοσον πρεπει να επιλεξει θα τη παραδωσει με ελαφρυ καρδια, γιατι ο Θεος τον βοηθα σε αυτον τον αγωνα, μολις βλεπει τη θεληση του ανθρωπου, και ο αγωνας θα ειναι τοσο πιο ευκολος, οσο περισσοτερο ο ανθρωπος λαχταρα τον Θεο. Αφου τωρα ξυπνα η αγαπη μεσα του, και για εκεινη ειναι πιο ευκολα να θυσιαζει ολα οσα εμποδιζουν τον ανθρωπο να ανεβει στα υψη.
Οποιος εχει την αγαπη εχει ηδη διανυσει τον δρομο του αγωνα και βγηκε νικητης, ειναι προχωρημενος πνευματικα, και τωρα η ζωη του θα ειναι πιο ευκολη αφου υπηρετει, και για αυτο δεν χρειαζεται πια να πολεμα. . . Και η καθε υπηρετηση στην αγαπη ειναι πνευματικη προοδος, η καθε υπηρετηση ειναι εθελοντικη υπερνικηση του εαυτου, στην οποια προηγηθηκε αγωνας οσο ο ανθρωπος ηταν σε χαμηλη κατασταση ωριμοτητας. . . Δεν πρεπει να χασει το κουραγιο αφου υψηλος στοχος θα στεψει τις εντονες προσπαθειες του. Πρεπει παντα να εχει υποψη οτι διανυει την πορεια του στη γη για αυτο τον στοχο, και οτι απαιτειται μονο ενα απο αυτον. . . Υποταγη υπο το θελημα του Θεου. . . στο οποιο αντιστεκοταν μεχρι τωρα. . .
Αυτο θελει υπερνικηση και αγωνα ωσπου να εχει γινει αγαπη και πληρωνει χωρις αντισταση το Θεικο θελημα. . . ωσπου να εχει την ιδια θεληση με τον Θεο και Τον εχει ετσι πλησιασει. . . Αμην
Τα βάσανα του έσχατου καιρού είναι τελευταίο μέσο. . .
Απο τον αιωνα τον απαντα ειναι προβλεπομενος αυτος ο αγωνας κατα τον εσχατο καιρο, και απο τον αιωνα τον απαντα ισχυει το Θεικο θελημα, που οδηγει με αγαπη και σοφια ολα οσα συμβαινουν στο συμπαν. Κι ετσι ο Θεος ξερει επισης για τα τελευταια μεσα που θα πετυχουν αυτον τον εσχατο καιρο. . . Και ας φανουν πολυ φρικτα, τα χρησιμοποιει για να σωθει ενα μερος της ανθρωποτητας πριν την τελευταια καταρρευση. Ειναι καιρος τρομων, καιρος ακραιας αστοργιας και πιο φρικτων γεγονοτων, ομως και καιρος της Χαρης. . . Αφου Χαρη ειναι το καθε βασανο, και ας ειναι τρομερο, το οποιο θα φερει στον ανθρωπο την επιγνωση της δικης του αδυναμιας, το οποιο θα παρακινησει τον ανθρωπο να βρει και να παρει τον δρομο προς τον Θεο και το οποιο θα τον τραβηξει πισω απο το γκρεμο της απολυτης απιστιας.
Η ευσπλαχνικη αγαπη του Θεου δεν εγκαταλειπει τα πλασματα Του, και εφαρμοζει ο,τι μπορει να τους φερει τη σωτηρια, αν και οι ανθρωποι δεν το καταλαβαινουν ως ενεργεια αγαπης του Θεου. Και αρα τα βασανα δεν θα εχουν ακομα τελος, και αυξανονται απο μερα σε μερα, αφου η ανθρωποτητα χωρις πνευμα ειναι η ιδια ηθηκη αυτουργος και αφορμη αυτων των βασανων στη γη. Απο τον αιωνα τον απαντα ο Θεος προβλεψε τη θεληση και την αστοργια των ανθρωπων, και απο τον αιωνα τον απαντα το σχεδιο σωτηριας για τις ψυχες που θα σωθουν βασιζεται σε εκεινες.
Αφου ο,τι θελουν οι ανθρωποι, ο,τι προξενουν οι ιδιοι ο ενας στον αλλον δεν το εμποδιζει ο Θεος, αλλα θα φροντιζει να γινουν τα αποτελεσματα ευλογια για εκεινους τους ανθρωπους που δεν εχουν εθιζηθει ακομα εντελως στον αντιπαλο του Θεου. Εκεινοι κινδυνευουν παρα πολυ και μπορουν να σωθουν μονο απο υπερβολικα βασανα, σχεδον ανυποφορα για εκεινους, που ομως μπορουν να ειναι ευλογια. . .
Ο εσχατος καιρος ειναι καιρος καθαρισματος, μια τελευταια δοκιμαστικη περιοδος, στην οποια ο ανθρωπος μπορει ακομα μια φορα να αποδειχτει καλος, οσο απετυχε πριν. Ο εσχατος καιρος ειναι καιρος της διαλυσης και του χωρισμου, και τα πνευματα θα χωριστουν. Και οποιος αναγνωριζει τον εσχατο καιρο δεν κινδυνευει πια αφου εχει ηδη βρει το δρομο προς τον Θεο. . . Οποιος ομως μονο βλεπει τα κοσμικα γεγονοτα και δεν καταλαβαινει τη Θεικη ιγεσια σε αυτα, η ψυχη του οποιου εχει ακομα πολυ κοσμικη διαθεση και η αποσταση του απο τον Θεο ειναι ακομα πολυ μεγαλη, αλλιως θα επρεπε να αναγνωρισει τον εσχατο καιρο απο την κτηνωδια του. . . Αφου οι ανθρωποι λυσσομανουν ο ενας εναντιον του αλλου, κι ελεγχονται απο εκεινες τις δυναμεις που ειναι εντελως μακρια απο τον Θεο και αστοργες, που θελουν να καταστρεψουν τα παντα και που χρησιμοποιουν τη θεληση των ανθρωπων, γιατι οι ιδιες δεν εχουν την εξουσια και τη δυναμη να ενεργουν καταστροφικα σε οσα δημιουργησε η αγαπη του Θεου για να βοηθησει το πνευματικο που αποστασησε απο Εκεινον.
Αυτα τα εργα καταστροφης αποκαλυπτουν σατανικη επιρροη, αρα η θεληση εκεινων που τα εκτελουν θα πρεπει να αναλαβει την ευθυνη για τη σκεψη και την πραξη τους. Και ομως ο Θεος ανεχεται και αυτο, αφου η αγαπη και η σοφια Του εχουν ηδη ετοιμες τις ερχομενες δυνατοτητες αναπτυξης, γιατι δινει και στο πνευματικο που ειναι δεμενο στη μορφη και παλι καινουργιες δυνατοτητες για αναπτυξη προς τα πανω. Ομως το ακομα εντελως ανωριμο πνευματικο που εχει απελευθερωθει συμβαλλει ακομα στις δυσκολιες των ανθρωπων, και αρα τα βασανα και η ενδεια των ανθρωπων ολο και μεγαλωνουν. Θα παρουν αφανταστες εκτασεις, και ομως τα ανεχεται ο Θεος και παλι ως εκπαιδευτικα μεσα για την ανθρωποτητα, αφου ο τελευταιος καιρος της Χαρης θα εχει μονο λιγη διαρκεια. . . Τοτε οι πηλες της αιωνιοτητας θα κλεισουν για πολυ καιρο, και για αυτο ο Θεος πριν εφαρμοζει ακομα ολα τα μεσα, αφου η ευσπλαχνικη Του αγαπη θελει να σωσει ο,τι μπορει να σωθει. . . Αμην
Το μυστικό της θεικής αγάπης. . .
Δύναμη. . .
Το μυστικο της δυναμης της Θεικης αγαπης για σας ειναι μυστικο μονο γιατι οι ιδιοι ασκειτε παρα πολυ λιγο την αγαπη, αλλιως θα μπορουσατε να νιωθετε αυτη τη δυναμη στους εαυτους σας. Εχετε τη δυνατοτητα να ενεργειτε οι ιδιοι δυνατα και ισχυρα γιατι μεσω δραστηριοτητας στην αγαπη προσελκυετε την αγαπη του Θεου πανω σας, η οποια ειναι ουσιαστικα δυναμη. Θα μπορουσατε να κατορθωνετε τα πιο εξαιρετικα πραγματα, θα ησασταν ικανοι για κατορθωματα που θα τα ονομαζατε θαυματα και που ομως δεν ειναι τιποτα εξαιρετικο αλλα αποδεικνυουν μονο τη δυναμη της αγαπης.
Η αγαπη ειναι θεικη και αρα πρεπει να εχει θεικα χαρακτηριστικα. Αρα ο ανθρωπος, οσο εχει την αγαπη, πρεπει να ειναι ον ομοιο με τον Θεο, που διαθετει δυναμη, γιατι ολα τα θεικα ειναι ισχυρα. Τοτε ο ανθρωπος δεν ειναι μονο επιγειο ον που υπακουει στενους φυσικους νομους, αλλα ηδη υποψηφιος του πνευματικου βασιλειου, και επομενως μπορει να χρησιμοποιει τις δυναμεις του πνευματικου βασιλειου, την ακτινοβολια αγαπης του Θεου, την οποια μπορει να παραλαβαινει οσο ο ιδιος εχει μετατραπει στην αγαπη.
Ο Θεος ως η αιωνια Αγαπη μεταδιδει την αγαπη του σε ολο το οντωδες που προσπαθει να εναρμοστει με Εκεινον, που προσπαθει να ζησει στην αγαπη, και συνεπως η αγαπη ειναι ο μονος τροπος για να μπορεσει ενα ον να παραλαβει αφθονη δυναμη. Και οποιος παραλαβαινει δυναμη απο τον Θεο, τιποτα δεν θα του ειναι ακατορθωτο. . . Οι ανθρωποι χρησιμοποιουν τοσο λιγο αυτη τη δυναμη ωστε να μην εχουν ακομα συνειδητοποιηθει το τι θα μπορουσαν να διαθετουν, αφου τους λειπει η βαθια πιστη στη δυναμη της αγαπης. Ειναι ριζομενοι ακομα παρα πολυ στη γη, δεν μπορουν να απελευθερωθουν απο τους νομους της, γιατι τους λειπει η πιστη οτι κατορθωνουν τα παντα με τη βοηθεια της θεικης δυναμης, την οποια μπορουν να αποκτησουν οι ιδιοι μεσω προθυμης δραστηριοτητας στην αγαπη.
Δεν θετουν σε εφαρμογη τη γνωση τους χρησιμοποιωντας τη θεικη δυναμη για εξαιρετικη ενεργεια μεσα στην ακλονιτη πιστη σε αυτη τη δυναμη. Παντα πρεπει η αγαπη για τον συνανθρωπο να ειναι η αφορμη τετοιας ενεργειας, δηλ. ο ανθρωπος πρεπει να ζητησει αυτη τη θεικη εισροη δυναμης μονο για εργα αγαπης για τον πλησιον, τα οποια υπηρετουν το καλο του συνανθρωπου. Πρεπει τα ιδια να προκυψουν απο την αγαπη, τοτε η αγαπη του Θεου τους συμπαραστεκεται φανερα, εκδηλωνοντας ως δυναμη που συνηθως δεν ειναι στη διαθεση του ανθρωπου. Η πιστη και η αγαπη καταφερνουν τα παντα. . . Αν η πιστη δεν ειναι αρκετα βαθια, τοτε ο ανθρωπος δεν χρησιμοποιει τη δυναμη της αγαπης, και ομως θα μπορουσε να ενεργει συνεχεια προς την ευλογια των συνανθρωπων. . .
Και για αυτο προσπαθειτε να εμβαθυνετε στο μυστικο της Θεικης αγαπης. . . προσπαθειτε να καταλαβετε οτι ειναι στην ουσια δυναμη, και οτι η μεταδοση της δυναμης πρεπει να γινεται μολις ο ανθρωπος διαπραττει εργο αγαπης, γιατι ετσι αξιοποιει για τον εαυτο του την εισροη της δυναμης απο τον Θεο. . . και οτι τωρα μπορειτε να χρησιμοποιειτε αυτη τη δυναμη, αλλιως δεν θα τη νιωσετε ως δυναμη. . . Προσπαθειτε να φανταστειτε πως ο,τι υπαρχει ξεκινησε απο αυτη τη δυναμη και πως τωρα ειστε επισης ικανοι να κατορθωνετε πραγματα που προυποθετουν μια δυναμη, γιατι διαθετετε τη θεικη δυναμη αγαπης οσο ειστε δραστηριοι στην αγαπη και με αυτον τον τροπο εχετε αποκτησει το δικαιωμα στη θεικη ακτινοβολια αγαπης. . . Ο Θεος δεν σας τη στερει, αλλα πρεπει επισης να χρησιμοποιειτε ο,τι σας προσφερεται. Πρεπει να πιστευετε οτι καταφερνετε τα παντα οσο χρησιμοποιειτε τη δυναμη του Θεου, και πρεπει να χρησιμοποιειτε την εξουσια και τη δυανμη σας για το πνευματικο και σωματικο καλο των συνανθρωπων. . . τοτε θα ειστε και ικανοι να εμβαθυνετε στο μυστικο της θεικης αγαπης. . . Αμην
Ελεημοσύνη και δικαιοσύνη του Θεού. . .
Ενέργεια του Σατανά. . .
Μεσα στην πιστη στην αιωνια, ελεημων αγαπη του Θεου ο ανθρωπος βλεπει και τα γεγονοτα του κοσμου ως πραξη ελεημοσυνης στις ψυχες που δεν βρισκουν τον Θεο. . . Τοτε θα του ειναι κατανοητο γιατι ο Θεος επιτρεπει να θλιβονται οι ανθρωποι απο απεριγραπτα βασανα που προκυπτουν απο ανθρωπινη θεληση. Η αστοργια αναμεσα τους εχει λαβει μορφες που σε λιγο δεν θα μπορεσει να ξεπεραστει, και ομως ο Θεος χρησιμοποιει τις πιο φρικτες κτηνωδιες για να επιδρασει στις ψυχες που βρισκονται στην πλανη, γιατι τις λυπαται στη χωρις φως κατασταση τους, στην αγνοια και στην αδυναμια τους. . . αλλιως η εξουσια και η δυναμη του Θεου πραγματι θα εφταναν να βαλουν τερμα στις κτηνωδιες αυτες μεσω του θεληματος Του. . .
Αλλα αν επρεπε η ψυχη να βρει το δρομο πισω στον Θεο ακομα τον εσχατο καιρο, θα τα καταφερει μονο τοτε που θα γινει ριζοσπαστικη αλλαγη της σκεψης της, κατι στο οποιο τα γεγονοτα του κοσμου μπορουν να συμβαλουν πολυ. Αλλα η δικαιοσυνη του Θεου θα εκδηλωθει και θα επεμβει μολις η ανθρωπινη αστοργια θα εχει κορυφωθει και θα καταφυγει σε μετρα που θα ξεπερασουν ολες τις μεχρι τοτε κτηνωδιες. Προκειται για την ενεργεια του Σατανα, κι εχει μεγαλη εξουσια πανω στους ανθρωπους, γιατι ειναι εξαρτημενοι απο εκεινον. Τους παρακινει σε εργα πιο ακραιας αστοργιας, και οι ανθρωποι τον ακολουθουν. . . εκτελουν ο,τι αυτος ο δαιμονας τους εμπνεει. Ο Θεος το επιτρεπει ωσπου να εχει ερθει η μερα οπου θα εκδηλωσει τη δικαιοσυνη γου.
Ο πιστος ανθρωπος ειναι πεπεισμενος οτι ο Θεος θα επεμβει εγκαιρως, αφου ξερει επισης σε ποσο χαμηλη πνευματικη κατασταση βρισκεται η ανθρωποτητα και οτι ειναι ικανη για ολα για να βρει το δηθεν δικαιο της. Ξερει επισης οτι οι ανθρωποι δεν θα συμφωνησουν σε καμια περιπτωση, οτι δεν θα υπαρξει πια διεξοδο απο το χαος οσο ο Θεος ο Ιδιος δεν θα δημιουργησει αυτη τη διεξοδο. Και ετοιμαζεται για αυτην. Ο απιστος ανθρωπος ομως πιστευει σε φυσιολογικη εκβαση των κοσμικων γεγονοτων, στην αποκατασταση της παλιας ταξης μακροπροθεσμα η βραχυπροθεσμα, αφου δεν ξερει με τι τροπη θα γινει αντιμετωπη η ανθρωποτητα και ποια μεσα μονο θα μπορεσουν να τη γυρισουν στην παλια ταξη.
Και θα ειναι εκπληκτος αν και προειδοποιηθηκε πριν. Θα ειναι γεματος αμηχανια οσο ειναι ακομα ικανος να σκεφτεται, και θα του ειναι δυσκολο να ζητησει βοηθεια απο Εκεινον Που κρατα στα χερια Του ολες τις μοιρες. Η απιστια του θα χτυπηθει σοβαρα, και θα του ειναι δυσκολο να αλλαξει τη σκεψη του ετσι ωστε να θεωρησει τα παντα εκπαιδευτικο μεσο που θα επρεπε να τον βοηθησει να επιστρεψει στον Θεο. Οσο επιτρεπει τις ορμιτικες σχεψεις που θα τον πλησιασουν θα μπορεσει να βρει εξω απο το χαος και να αφησει τον εαυτο του στη Δυναμη που θελει μονο το καλυτερο του. . . Τοτε θα αναγνωρισει την ελεημοσυνη του Θεου, ομως και τη δικαιοσυνη Του, και τα μεγαλα βασανα δεν ηταν ματαια για εκεινον. . . Αμην
2824 (25.7.1943)
Γνώση για τη σχέση πνευματικών δυνάμεων με τον άνθρωπο. . .
Το τι σχεση εχουν οι πνευματικες δυναμεις με τον ανθρωπο θα ειναι περαν των γνωσεων του οσον καιρο απορριπτει τη συνεχιση της ζωης μετα το θανατο. Οσο θεωρει τη ζωη τελειωμενη με το θανατο του κορμιου θα ειναι αδυνατον για εκεινες τις δυναμεις να του εκδηλωθουν, αφου η ενεργεια τους απαιτει να ανοιξει τον εαυτο του ο ανθρωπος, απαιτει την αναγνωριση εκεινων των δυναμεων και την προθυμια του ανθρωπου να τον διαρρευσουν. Αρα η πιστη σε εκεινες ειναι η προυποθεση και αυτη η πιστη ειναι μονο το αποτελεσμα της πιστης στη συνεχιση της ζωης της ψυχης. . .
Για αυτο απαιτειται η γνωση για την πρωτη αρχη και για το τελικο στοχο των πλασματων οσο ο ανθρωπος δεν μπορει να πιστευει σαν παιδι ο,τι του διδασκουν σχετικα με αυτα. Ο ανθρωπος που ειναι παντα δραστηριος στην αγαπη θα εχει αυτη την πιστη αναμφιβολα γιατι το Πνευμα του Θεου μπορει να ενεργει μεσα του και οδηγει τη σκεψη του στον σωστο δρομο. Θα του ειναι κατανοητα οσα φαινονται απαραδεκτα στους αλλους ανθρωπους. Εχει ασυνειδητη επαφη με τον Θεο, και ακομα και αν του λειπει η σωστη γνωση, τις περισσοτερες φορες θα αισθανεται και θα σκεφτεται σωστα.
Οι ανθρωποι ομως που ειναι μακρια απο τον Θεο, γιατι ειναι μακρια απο την αγαπη, προσπαθουν με ερευνες να καταλαβουν τη φυση, δηλ. τα ορατα δημιουργηματα, και οι ερευνες τους περιεχουν μονο το χρονικο διαστημα της επιγειας υπαρξης τους. Για εκεινους το καθε πραγμα τελειωνει να υπαρχει μολις διαλυεται, δηλ. διαλυεται η υλη. Και αρα θεωρουν και το αποκορυφωμα της δημιουργιας, τον ανθρωπο, χρονικα περιορισμενο δημιουργημα, η υπαρξη του οποιου κρατα μονο οσο ειναι ορατο το κορμι στη γη. Ξερουν οτι υπαρχει, οχι ομως γιατι υπαρχει. Δεν ξερουν τιποτα για την πρωτη αρχη και το στοχο αυτου του εργου της δημιουργιας, και χωρις αυτες τις γνωσεις θα τους ειναι δυσκολο να πιστεψουν στη συνεχιση της ζωης της ψυχης.
Θα μπορουσαν μαλιστα μεσω σοβαρων σκεψεων να αποκτησουν τετοιες γνωσεις, αλλα τους λειπει η θεληση να εμβαθυνουν στην καθαρη αληθεια. Αρκουνται σε γνωσεις που περιεχουν πολλες ελλειψεις και παραλειπουν να γεμισουν οι ιδιοι αυτες τις ελλειψεις. Μαλλον χτιζουν γυρω τους αναχωμα αντιστασης ενεντιον διανοητικων επιρροων. . . Κλεινονται απεναντι στην ενεργεια εκεινων των δυναμεων που θα μπορουσαν να τους οδηγησουν στην αληθεια οσο ηταν προθυμοι οι ανθρωποι. Αρνιουνται την καθε επαφη με τον πνευματικο κοσμο και απορριπτουν το καθε δασκαλεμα απο εκει χωρις να δοκιμασουν την αποτελεσματικοτητα εκεινων των δασκαλεματων.
Τους λειπει η πιστη σε εναν Θεο της αγαπης, της σοφιας και της παντοδυναμιας, επομενως καθε πιστη σε μια σχεση των δημιουργηματων με τον Δημιουργο τους. . . Και μονο τετοια πιστη επιτρεπει στον ανθρωπο να αναγνωρισει τη σκοπιμοτητα ολων των πραγματων και το οτι δημιουργηθηκαν για συγκεκριμενο προορισμο. Πρεπει να αναγνωριστει αυτος ο προορισμος και ο τελικος στοχος ολων οσων υπαρχουν, αλλιως ο ανθρωπος βρισκεται στην απολυτη πλανη. Ο τελικος στοχος ομως ειναι η τελειοποιηση του πνευματικου. . . ο τελικος στοχος ειναι η κατασταση φωτος που θα αντικαταστησει την κατασταση του σκοταδιου. Αφου ομως προκειται παντα για ουσιωδες που θα επρεπε να αποτκησει την ωριμοτητα, η κατασταση φωτος πρεπει αρα να ισχυει για αυτο το ουσιωδες, που μαζι με το φως θα βρεθει επισης μεσα στην μεγαλυτερη δυναμη.
Ο καθε φορεας δυναμης ομως ψαχνει και παλι αδυναμο ουσιωδες στο οποιο μπορει να εκδηλωθει. Συνεπως αυτο το ισχυρο πνευματικο βρισκεται σε πιο στενη επαφη με το ουσιωδες στη γη για να του διοχετευει δυναμη. Τα οντα η θεληση των οποιων ειναι ακομα δεμενη αποδεχονται αυτο το ρευμα δυναμης και το χρησιμοποιουν για να αναπτυχθουν στα υψη, ο ανθρωπος ομως, το πιο αναπτυγμενο ον στη γη, αντιτασσεται, κλεινεται απεναντι στη πνευματικη εισροη, αφου οσο αρνειται τον δοτη της δυναμης δεν μπορει να ειναι παραληπτης της δυναμης, και θα αρνειται πνευματικες δυναμεις οσον καιρο του ειναι αγνωστα η πρωτη αρχη και ο τελικος στοχος και ο προορισμος του καθε εργου της δημιουργιας. . . Αμην
2826 (26.7.1943)
Η εκπαιδευτική δραστηριότα είναι δύσκολη και στη γη και στον άλλο κόσμο. . .
Ειναι το ιδιο δυσκολο εγχειρημα στον αλλο κοσμο οπως και στη γη το να οδηγηθουν η ψυχες στον δρομο της αληθειας και να τις κηρυχτει το Ευαγγελιο οσο η ιδια η ψυχη βρισκεται σε κατασταση αντιστασης. Αφου τοτε οι αντιθετες επιρροες στις οποιες αφηνονται οι ψυχες ειναι ακομα πολυ δυνατες. Κυριαρχει μεσα τις η θεληση και η επιθυμια για πνευματικα αγαθα που προερχονται απο τον αντιπαλο του Θεου και που ειναι αρα πλανη. Στον αλλο κοσμο προκειται για τις ιδεες που τις εχει παρει μαζι του ο ανθρωπος απο την επιγεια ζωη, και που θα μεινουν μαζι του οσο δεν προσπαθεινα απελευθερωθει απο εκεινες.
Στη γη αυτη η απελευθερωση ειναι πιο ευκολη απο ο,τι στον αλλο κοσμο, αφου ολο και καινουριες εντυπωσεις μπορουν να ανασκευασουν τις αποψεις, ενω στον αλλο κοσμο η ψυχη υπερασπιζει επιμονα τις τελευταιες εντυπωσεις και ιδεες, αρα δυσκολα θα παρει τα μαθηματα της. Και για αυτο τα οντα του φωτος στην αρχη εχουν δυσκολη δουλεια, που ειναι καρποφορη μονο αν γινεται με ολη την αγαπη και την υπομονη. Στη γη, αντιθετα, η μεταδοση της καθαρης αληθειας ειναι τοσο δυσκολη γιατι, οταν ο ανθρωπος πειθεται σχετικα με την αναληθεια της αποψης του θα αμφισβητησει επισης την αληθεια εκεινου που του παρουσιαζεται τωρα, και δικαιως οσο δεν προερχεται απο πηγη που εγγυειται την καθαρη αληθεια. Και για αυτο η εκπαιδευση των ψυχων που βρισκονται στη πλανη στηγη καθως και στον αλλο κοσμο ειναι δραστηριοτητα που απαιτει αγαπη και επιμονη και γνωση για τα αβασταχτα βασανα των ψυχων που πορευονται στην πλανη.
Το τελευταιο παρακινει τα οντα του φωτος στον αλλο κοσμο να πλησιαζουν ξανα και ξανα τις ανηξερες ψυχες και να τις παροτρυνουν να αποδεχτουν το Ευαγγελιο, που τις προσφερεται με αγαπη. Ειναι ομως προσοδοφορη εργασια καθ'οσον οι ψυχες ειναι παρα πολυ επιδεκτικες και προθυμες μια φορα που εχουν αποδεχτει τα διδαγματα, η εκπαιδευτικη δραστηριοτητα ειναι αρα παρα πολυ αποτελεσματικη μολις τα οντα του φωτος εχουν πετυχει να σπασουν την αρνητικη θεληση των ψυχων, ενω στη γη οι ανθρωποι αμφισβητουν συνεχεια και δυσκολα ανγνωριζουν ως αληθεια την αληθεια που τους παρουσιαζεται, οσο δεν παραδιδονται χωρις αντισταση στην ενεργεια της, δηλ. προσπαθουν να ζησουν αναλογα με την αληθεια που τους μεταδοθηκε κι ετσι νιωθουν τη δυναμη της αληθειας στους εαυτους τους σε μορφη περισσοτερης επιθυμιας για τετοια και ευχαριστης ικανοποιησης οσο η επιθυμια εκπληρωνεται.
Οταν η πρωτη αντισταση εχει ξεπεραστει στη γη και στον αλλο κοσμο τα αποτελεσματα των δασκαλεματων ειναι μεγαλη ευλογια και επιφερουν πνευματικες επιτυχιες. Στον αλλο κοσμο το ον προχωρα τωρα πιο γρηγορα στην αναπτυξη του αφου, μολις εχει καταλαβει, επιδιωκει παρα πολυ επιμονα την τελειοποιηση. Στη γη ο ανθρωπος ειναι ξανα και ξανα απασχολημενος με επιγειες υποθεσεις, δεν αφηνει την πνευματικη αναπτυξη να γινει ο μονος σκοπος της ζωης του και ξανα και ξανα κινδυνευει να καταπνιχτει απο τον κοσμο και τις απαιτησεις του. Πρεπει να προβαλλει τη μεγαλυτερη αντισταση για να αποκτησει η ψυχη του την απαραιτητη ωριμοτητα στην επιγεια ζωη. Και για αυτο η δουλεια στις ψυχες που βρισκονται στην πλανη ειναι ακομα πιο σημαντικη στη γη, υποστηριζεται ομως επισης απο δυναμεις του αλλου κοσμου, οι οποιες ως υπηρετες του Θεου πιανουν την καθε ψυχη που εχει ετοιμαστει διανοητικα και τη φροντιζουν με αγαπη και υπομονη, δηλ. τη διδασκουν τωρα διανοητικα στην ιδια αληθεια που ειναι του Θεου και για αυτο μενει απαραλλαχτη και που πρεπει να οδηγει στην αιωνια ζωη. . . Αμην
2827 (27.7.1943)
Προειδοποίηση για διαβήματα ενάντιον αυτού του έργου. . .
Αλιμονο σε εκεινους που πιστευουν οτι θα μπορεσουν να αντιταχτουν στο θελημα Μου. . . που τολμουν να θελησουν να θεσουν σε κινδυνο το λογο Μου, το οποιο διοχετευει στη γη η αγαπη Μου. Απαραβιαστο ειναι ο,τι εκφραζει η δυναμη Μου, και για αυτο οποιος επιτιθεται σε αυτο θα παθει ζημια ο ιδιος . Εχω μονο ενα στοχο, να σωζω εσας τους ανθρωπους, και για αυτο σας παραστεκομαι στη πιο μεγαλη ενδεια που σας επιβαρυνει, και οδηγω κοντα σας το λογο Μου και μαζι του τη δυναμη για να ξεφυγετε απο αυτη την ενδεια. Χρησιμοποιω ολα τα μεσα που μπορουν να συμβαλλουν σε αυτο γιατι λυπαμαι την ενδεια σας και γιατι ποτε δεν θα μπορεσετε να απελευθερωθειτε μονοι σας. Κι ετσι διοχετευω φανερα στη γη τη δυανμη Μου, και ο καθενας που τη χρησιμοποιει, που θελει να την αφησει να ενεργησει στον εαυτο του θα τη νιωσει αισθητα και δεν θα θελει πια να κανει χωρις εκεινη.
Ειναι ο λογος Μου σημαδι της αγαπης Μου για εσας τα παιδια της γης, και αυτο το δωρο της αγαπης Μου πρεπει να το εκτιματε. . . πρεπει να το σεβεστε. . . και οσο δεν θελετε να το αναγνωρισετε, αφηστε το αθικτο και μην το στερειτε απο εκεινους που θελουν να αντλησουν δυναμη απο αυτο. Αλιμονο σε εκεινους που θα βαλουν χερι σε αυτο. . . που πιστευουν οτι θα μπορεσουν να καταστρεψουν ο,τι δημιουργηθηκε απο το δικο Μου θελημα και τη δικη Μου δυναμη. . . θετουν τη θεληση τους εναντιον τη δικη Μου πιστευοντας οτι θα μπορεσουν να Με υπερνικησουν. . . πιστευουν οτι θα μπορεσουν να αρπαξουν απο τους ανθρωπους ο,τι τους εδωσα για βοηθεια. Αφου δεν Με αναγνωριζουν και επομενως ουτε την δυναμη Μου και τη δικαιοσυνη Μου.
Η θεληση τους ειναι να καταστρεψουν ο,τι δημιουργησε το θελημα Μου. Και αρα προκαλουν την εξουσια Μου, Με αναγκαζουν να εκδηλωθω, οσο λαμβανουν μετρα εναντιον Εμενα και του εργου Μου. Αφου δεν ανεχομαι να κυριεψουν ανθρωποι ανωριμου πνευματος οσα θελουν πνευματικη ωριμοτητα για να μπορεσουν να μελετηθουν σοβαρα. Και ουτε ανεχομαι να παρουν ζημια εκεινοι που δουλευουν για Μενα και μονο εκτελουν την εντολη Μου, και τους οποιους αγαπη και υπακοη για Μενα παρακινησε να αναλαβουν και να εκτελεσουν αυτη την εντολη. Τους διαβεβαιωσα την προστασια Μου σε εκεινους και στο εργο τους, και ο λογος Μου ειναι αληθεια. . .
Αρα ποτε ανθρωπινη θεληση δεν θα μπορεσει να καταστρεψει ο,τι δημιουργησε το θελημα Μου. . . αφου η εξουσια Μου ειναι απεριοριστη, και το θελημα Μου φτανει να αποκρουσει την καθε επιθεση και να την στειλει πισω στον ιδιο τον υποκινητη. Και για αυτο προσεχετε εσεις που αρνειστε Εμενα και την εξουσια Μου. . . προσεχετε και συγκρατηστε την προθυμια σας για καταστροφη, αφου ματαια πολεματε. Και θα πρεπει να το πληρωσετε οσο δεν προσεχετε αυτη την προειδοποιηση. Το κορμι σας θα πρεπει να πληρωσει για ο,τι προκαλεσε η θεληση σας. . .
Ο,τι δημιουργειται απο το θελημα Μου πρεπει να εκπληρωσει τον προορισμο του, και ανθρωπινη θεληση θα τσακιστει ανισχυρη σε αυτο. Μαλιστα δεν οδηγω το λογο Μου στη γη για να δοκιμαστουν σε αυτο ανωριμοι ανθρωποι και να θελησουν να προβαλουν την επιγεια εξουσια τους. . . Αυτη η εξουσια πολεμα τον Εαυτο Μου, και ποτε δεν θα νικησει αλλα θα ριχτει κατω απο τη δυναμη Μου και το θελημα Μου, γιατι δεν μπορω να επιτρεψω να στερηθει η ανθρωποτητα ενα δωρο της Χαρης Μου, το οποιο η αγαπη και η σοφια Μου θεωρουν αναγκαιο για να βοηθησει την ανθρωποτητα στη μεγαλυτερη πνευματικη ενδεια. . . Αμην
Μέγεθος του έργου καταστροφής. . .
Φυσική καταστροφή. . .
Το με ποιον τροπο ο Θεος θα εκδηλωθει δεν μπορουν να φανταστουν οι ανθρωποι, αφου θα γινει εργο καταστροφης οπως δεν το βιωσαν ποτε σε τετοιο μεγεθος. Και για αυτο οι προφητειες δεν θα βρουν την πιστη τους και θα μεινουν χωρις αποτελεσμα, αφου οι ανθρωποι δεν θελουν να αποδεχτουν κατι εξαιρετικο και νομιζουν οτι δεν υπαρχει περιπτωση να επεμβει ο Θεος καταστρεφοντας τα δημιουργηματα.
Ο Θεος ομως θα εκδηλωθει με τροπο εξαιρετικο γιατι ο σκοπος των εργων καταστροφης θα ειναι να ξεριζωσει τους ανθρωπους απο την καθημερινη τους ζωη και να τους μετατοπισει σε διαφορετικες συνθηκες ζωης που θα επρεπε να αλλαξουν τη σκεψη και τον τροπο ζωης τους. Και για αυτο ο Θεος θα αποδειξει στους ανθρωπους την εξουσια και τη δυναμη Του μεσω των δυναμεων της φυσης, θα εκδηλωθει στους ανθρωπους μεσα στις στοιχειωδεις εκρηξεις εκεινων, θα τους στερησει την καθε δυναμη και θα τους παρουσιασει την αδυναμια τους, για να απευθυνθουν σε Εκεινουν για βοηθεια, για να Τον πρεσβευσουν στις καρδιες τους και να τον φωναξουν για τη συμπαρασταση Του.
Θα ειναι διαδικασια που θα προξενησει να κοκκαλωσουν οι ανθρωποι, αφου το μανιασμα των φυσικων δυναμεων θα ειναι τρομερο, τοσο τρομερο που θα πιστεψουν οτι θα εχει φτασει το τελος του κοσμου. . . Και οι ανθρωποι δεν θα ξερουν το μεγεθος της φυσικης καταστροφης, θα μπορεσουν να αποκτησουν μια εικονα μονο για την πιο κοντινη τους περιοχη και δεν θα ξερουν τιποτα για τις πραγματικες εκτασεις του εργου καταστροφης γιατι η καθε επαφη με τον περιβαλλον θα εχει διακοπει.Θα ειναι τρομερες ωρες, ωρες μεγαλυτερων βασανων και πιο βαθιας απελπισιας, γιατι κανενας ανθρωπος δεν θα μπορεσει να λαβει μετρα κατα των δυναμεων της φυσης, γιατι ολοι θα πρεπει να δεχτουν αδιαμαρτυρητα ο,τι ο Θεος θα τους εχει επιβαλει. Η θεικη φωνη θα ειναι αισθητη για τον καθενα, αφου θα ακουστει με τετοια ενταση ωστε κανεις να μην μπορεσει να κλεισει το αυτι του. . . θα προκαλεσει φοβο και τρομους. . .
Και ομως θα ειναι η φωνη της αγαπης που θα μιλησει στους ανθρωπους. . . τοσο τρομερη μονο γιατι οι ανθρωποι δεν προσεχουν τη χαμηλη φωνη και γιατι ο Θεος πρεπει να φωναξει τους ανθρωπους για να μην παρακμασουν στον τροπο ζωης τους. . . χωρις τον Θεο και χωρις πιστη στη συνεχιση της ζωης μετα το θανατο. Απο τους περισσοτερους ανθρωπους δεν θα αναγνωριστει μεν ως αυτο που ειναι πραγματικα ουτε αυτη η φανερη εκδηλωση του Θεου, Θεος που διευθυνει και καθοριζει τις μοιρες θα απορριφθει ακομα περισσοτερο απο πολλους, αλλα το τρομερο φυσικο γεγονος μαλιστα θα παροτρυνει τους ανθρωπους να σκεφτουν, και τοτε θα εξαρτηθει απο τη θεληση του καθενος το ποσο αληθινη θα ειναι η σκεψη του και πως θα επιτρεψει στις σκεψεις που θα ερθουν κοντα του να ενεργησουν πανω του.
Θα μπορεσει να φτασει στη σωστη γνωση οσο δεν κλεινει τον εαυτο του στους φορεις της αληθειας και οσο ακουει τους ανθρωπους που θα του μιλησουν για την αγαπη του Θεου και για το νοημα και τον σκοπο της επιγειας ζωης. Ο Θεος δινει σε ολους τους ανθρωπους ευκαιριες να αποκτησουν τη σωστη γνωση, και απαιτειται μονο η θεληση για την αληθεια για να επωφεληθει ο ανθρωπος απο τη φρικτη εμπειρια. Αλλα μονο λιγοι θα εχουν αυτη τη θεληση, και δεν θα μπορεσουν να βοηθηθουν πιααν αυτη η φυσικη καταστροφη επισης θα τους αφησει ανεντυπωσιαστους.
Ο Θεος θα χρησιμοποιησει το τελευταιο μεσο πριν απο τον οριστικο χωρισμο. . . Θα προσπαθησει ακομα μια φορα να αλλαξει τη σκεψη των ανθρωπων, θα τους παρουσιασει το εφημερο του επιγειου και θα επιτρεψει να καταληξουν μεσα σε συνθηκες οπου θα επρεπε να Τον ψαξουν και να Τον αναζητησουν για να μπορεσει τοτε να τους συμπαρασταθει. Και για αυτο θα προξενησει εργο καταστροφης, το οποιο ομως συναμα θα σημανει λυτρωση για το πνευματικο που θα βρεθει δεμενο στη στερεη μορφη. . . Η ανηξερη ανθρωποτητα θα δει μονο τη τρομερη κατατροφη, ο ανθρωπος που εχει γνωσεις ομως θα ξερει για την αναγκαιοτητα και την ευλογια τετοιων καταστροφων για την πνευματικη αναπτυξη του ουσιωδους. . . Θα ξερει επισης για τον κινδυνο στον οποιο βρισκεται η ανθρωποτητα, οτι δεν αναγνωριζει τον Δημιουργο της. . . οτι ζει ανευθυνη και δεν εκπληρωνει τον σκοπο της επιγειας ζωης. Και θα ξερει οτι ο Θεος μιλα με τρομερη φωνη μονο γιατι λυπαται την ανθρωποτητα, η οποια δεν καταλαβαινει την ενεργεια Του. Θα ξερει οτι ο Θεος μονο θελει να βοηθησει τις ψυχες που βρισκονται στην πλανη για να Τον αναγνωρισουν οσο μιλα σε εκεινες μεσα στις δυναμεις της φυσης. . . Αμην
Η γλώσσα της φύσης. . .
Η δημιουργία και ο Δημιουργός. . .
Αφηστε να σας μιλησει η φυση. . . τι απιστευτα θαυματα σας επεξηγει και σας εκδηλωνει συνεχεια την αγαπη και την εξουσια Μου. . . Αφουγκραζεστε και κοιταζετε. . . Ριχνετε τα ματια σας στον καθε πλασμα και αναγνωριστε το δημιουργηικο Μου θελημα και τη δυναμη Μου. . . Και αναγνωριστε τον Εαυτο Μου σε ολα Μου τα εργα δημιουργιας. Κοιταξτε ποσο ασυγκριτα γοητευτικα και πολυπλευρα ειναι αυτα τα δημιουργηματα και ποσο σκοπιμα το καθενα εκπληρωνει τον προορισμο του και πως ο σκοπος του καθε εργου δημιουργιας ειναι η διατηρηση ολοκληρης της δημιουργιας. . .
Αφηστε Με να σας μιλαω μεσω της φυσης και ακουτε τη φωνη Μου, τοτε θα καταλαβετε την παντοδυναμια, την αγαπη και τη σοφια Μου και θα σκυψετε μπροστα τις, τοτε θα ξερετε οτι ειστε το πιο καταπληκτικο εργο δημιουργιας στη γη που προηρθε απο το χερι Μου, και θα καταλαβετε ποσο σημαντικοι ειστε για Μενα, και ποσο σημαντικο να μεινετε μαζι Μου. . . Αφου το καθε εργο δημιουργιας δημιουργηθηκε μονο για σας, ειναι μονο πρωτο σταδιο, πανω στο οποιο εσεις εχετε αναπτυχτει να γινεστε αυτο που ειστε τωρα, ελευθερα, αυτονομα δημιουργηματα που μπορουν να γινουν ακομα πολυ περισσοτερο απο ο,τι ειναι τωρα.
Να κοιταξετε τη φυση και να δειτε την εξελιξη της, την αυξηση της, την οποια καταλαβαινετε σε ολα τα δημιουργηματα της φυσης. Το πιο μικρο ον ειναι εργο Μου, το πιο μικρο χορταρακι ειναι σκεψη Μου που πηρε μορφη. Και το καθε πλασμα υπακουει στο θελημα Μου, εκτελει το καθηκον που του ανεθεσα, υπηρετει και παλι τον ανθρωπο με αυτον τον τροπο, εξασφαλιζοντας την υπαρξη του. Τιποτα δεν ειναι χωρις σκοπο και στοχο, τιποτα δεν γινεται χωρις το θελημα Μου, ολα εχουν την αιτιολογια τους στη σοφια και στην αγαπη Μου. Και οσο δεν σας ειναι φανερη η σοφια Μου γιατι δεν ξερετε για τη σχεση που εχουν ολα τα εργα δημιουργιας μεταξυ τους, αναγνωριστε την αγαπη Μου, η οποια εκφραζεται ξανα και ξανα μεσα στα θαυματα της φυσης.
Να κοιταξετε πως ολα γυρω σας πρασινιζουν και ανθιζουν, πως ωριμαζουν και βγαζουν καρπους, πως ολο γινεται και ξαναγινεται η ιδια διαδικασια. . . για σας. . . για να εξασφαλιστει η ζωη σας και για να διατηρουνται ολα οσα ζουν στη γη. . . Επλασα αμετρητες δημιουργιες στις πιο διαφορετικες εκτασεις, στις πιο διαφορετικες μορφες και προορισμους, και οσο ανοιγετε τα ματια και τα αυτια σας δεν θα σας ξεφευγει τιποτα, και η υπερβολικη Μου αγαπη και η σοφια Μου πρεπει να σας γινουν φανερες. . . Αφου δινω για να μπορεσετε να λαμβανετε, δημιουργω για να μπορεσετε να επωφελειστε απο τα δημιουργηματα Μου, διατηρω και φροντιζω τη δημιουργια για να χαιρεται η καρδια σας και για να Με αναγνωρισετε. . . Εμενα που υπαρχω απο τον αιωνα τον απαντα και την υπαρξη του Οποιου αμφισβητειτε. . . το θελημα και η ενεργεια του Οποιου θελετε να εξουδετερωσετε και τα εργα του Οποιου θεωρειτε οτι δημιουργηθηκαν μονα τους.
Περνατε τυφλα ολα τα θαυματα της δημιουργιας και δεν καταλαβαινετε τη γλωσσα της φυσης, βλεπετε τη δημιουργια αλλα οχι τον Δημιουργο μεσα της, βλεπετε μαλλον το αποτελεσμα αλλα οχι το αιτιο, το θελημα που ειναι η βαση της καθε δημιουργιας. Πιστευετε οτι ειστε γεματοι σοφια και οτι μπορειτε να εξιχνιασετε την αρχη ολων των πραγματων, αλλα οι γνωσεις σας ειναι ελλιπες εργο οσο δεν Με αναγνωριζετε ως την αρχη της δημιουργιας. Μεσα στο καθε δημιουργημα της φυσης σας πλησιαζω, ειναι η εκροη του Εαυτου Μου, ειναι σκεψη που πηρε μορφη κατα το θελημα Μου. Το καθε δημιουργημα της φυσης ειναι αποδειξη του οτι υπαρχω, αφου χωρις Εμενα δεν θα υπηρχε τιποτα, γιατι μονο το θελημα Μου καλεσε στην υπαρξη ο,τι βλεπετε και ο,τι σας περιβαλλει. Και τιποτα δεν μπορει να ειναι η να γινει χωρις το θελημα Μου, και τιποτα δεν μπορει να διατηρηθει αν το θελημα και η σοφια Μου δεν δινουν τη συναινεση τους.
Το θελημα Μου, η αγαπη Μου, η σοφια Μου και η δυναμη Μου ομως πρεπει να σας μαθουν να πιστεψετε σε ενα Ον, πρεπει να σας παροτρυνουν να καταλαβετε οτι εκεινα τα χαρακτηριστικα ανηκουν σε Ον Που θελει να σας μιλα μεσω των θαυματων της φυσης, Που θελει να εχει στενη επαφη με εσας, που ειστε, ως επισης τα εργα δημιουργιας Του, αφορμη για την κτιση ολοκληρης της δημιουργιας. . . Θελω να εχετε γνωσεις, τοτε ομως πρεπει να αφουγκραζεστε τη γλωσσα της δημιουργιας, τη φωνη που σας εκδηλωνεται μεσα στη φυση, πρεπει να εχετε συνομιλια με Εμενα, ως τον ουσιωδες Δημιουργο ολων των πραγματων, και θα απαντω στις ερωτησεις σας, θα σας δινω αναλογα με τη θεληση σας για αληθεια, οσο αναγνωριζετε Εμενα ως τον δοτη της αληθειας.
Ειμαι παντα κοντα σας οσο θελετε να Με ακουσετε, οσο στελνετε μονο μια σκεψη σε Εμενα στα υψη. Και για αυτο θα Με βρειτε οπου και να βρισκεστε, αλλα πιο πολυ θα με ψαξετε στην ερημια, οπου τα παντα γυρω σας σας θυμιζουν τον Δημιουργο, Που δημιουργησε ουρανο και γη μεσω του θεληματος Του, γιατι η αγαπη Του Τον παρακινησε να δωσει δυνατοτητα στο ουσιωδες που καποτε χωρισε απο Εκεινον να Τον πλησιασει ξανα. Και τη σχετικη γνωση πρεπει να τη λαβετε εσεις οι ανθρωποι, τη σχετικη γνωση θα επρεπε να την επιθυμειτε, και για αυτο θα επρεπε να ακουτε τη γλωσσα της δηιμουργιας, αφου μεσω εκεινης μιλαω σε σας που θελετε να Με ακουτε. . . Αμην
Δέσιμο του πνευματικού στη νέα δημιουργία. . .
Ειναι κατασταση ολοκληρης στερεοποιησης για την οποια προοριζεται το πνευματικο που δεν πετυχε την τελευταια του δοκιμασια της επιγειας ζωης και που θα δεθει αλλη μια φορα στη στερεη μορφη, που πρεπει αρα να ξαναβιωσει την πορεια αναπτυξης στη γη. Η θεικη αγαπη αποσυρεται απο αυτο το πνευματικο καθ'οσον δεν αγγιζεται πια απο την ακτινοβολια δυναμης και τωρα κρυωνει, ωστε να ειναι εντελως αψυχο, χωρις δυναμη και εξουσια, ωστε να πρεπει και παλι να μενει μεσα στη νεκρη υλη, η οποια του ειναι βασανιστικο περιβλημα για ατελειωτους καιρους.
Ειναι φοβερη αλλαγη για το πνευματικο, οπισθοδρομικη αναπτυξη πιο σοβαρης σημασιας. Ειναι οπισθοδρομηση απο την κατασταση μερικης γνωσης στην κατασταση της πιο βαθιας αγνοιας, αφου του παιρνεται ο,τι ηταν το μεριδιο του μεσα απο την προηγουμενη ατελειωτη πορεια στη γη. Εχει γινει αδυναμο και ανελευθερο μεσω της καταστασης του μακρια απο τον Θεο, πρεπει τωρα να αντεχει το πιο στερεο περιβλημα, και δεν μπορει να κανει τιποτα εναντιον αυτης της αλλαγης της εξωτερικης του μορφης. Η θεληση του εχει δεθει εκ νεου, αρα πρεπει να δεχτει αδιαμαρτυρητα ολα οσα καθορισε ο Θεος μεσα στη σοφια Του.
Οσο η ψυχη φευγει απο τη γη πριν να ερθει η ολοκληρη αναμορφωση της γης, η κατασταση της δεν ειναι ανελπιδη. Μπορει να φτασει στην κατανοηση στον αλλο κοσμο και να επιδιωξει να ανεβει στα υψη, ενω μετα απο αυτη την αναμορφωση της επιφανειας της γης αποκλειεται δυνατοητα αναβασης στον αλλο κοσμο, γιατι ολο το ατελες θα εχει δεθει πριν στην καινουρια δημιουργια, οι ψυχες των ανθρωπων ομως που θα ζησουν σε αυτη την καινουρια δημιουργια θα εχουν φτασει σε βαθμο τελειοτητας την ωρα που θα φυγουν απο τη γη που θα τις κανει ικανες να μπουν στο βασιλειο του φωτος.
Θα ειναι αρα ιδιαιτερη πραξη της Χαρης του Θεου αν ανακαλει τους ανθρωπους απο την επιγεια ζωηακομα πριν απο αυτη την αναμορφωση. Αφου εκεινοι θα δικαιουνται ακομα τις δυνατοτητες ανοδου στον αλλο κοσμο, και ο αγωνας τους για τελειοτητα δεν θα ειναι τοσο βασανιστικα δυσκολος οπως εκεινος των οντων που, δεμενα στη στερεη μορφη, θα πρεπει να ξαναρχισουν την πορεια αναπτυξης τους στη γη. Αλλα εκεινοι οι ανθρωποι θα πρεπει για αυτο να ζησουν πολυ δυσκολο αγωνα στη γη γιανα πετυχουν τουλαχιστον τον βαθμο να μην γλιστρουν συνεχεια προς τα κατω στον αλλο κοσμο και να μην κανουν τους εαυτους τους αναξιους της αγαπης του Θεου.
Αφου αυτες οι ψυχες θα κινδυνευσουν επισης να σκληρυνουν εντελως και να καταληξουν ξανα στη νεκρη υλη, γιατι η επιμονη απορριψη της αγαπης του Θεου εχει ως αποτελεσμα εκεινη την κατασταση. . . δηλ. τη σκληρυνση της πνευματικης ουσιας, το οποιο επομενως αντιστοιχει στο δεσιμο του πνευματικου στη νεα δημιουργια, στην πιο στερεη μορφη. . . Αφου η αγαπη του Θεου ανταποκρινεται στη ζωη, η απομακρυνση της θεικης αγαπης ομως ειναι θανατος. . . κατασταση αδυναμιας, κατασταση αψυχιας, μεσα στην οποια το ον παραμενει οσπου να ειναι προθυμο να εγκαταλειψει την αντισταση του, το αποτελεσμα του οποιου ειναι η παροχη της θεικης αγαπης, αρα επισης μειωση του σκληρου αναγκασμου γυρω απο το ον και λιγοτερο επιβαρυντικη εξωτερικη μορφη, ετσι ωστε η αναπτυξη του προς τα πανω να ξαναρχισει και παλι. . . Αμην
2838 (5. k. 6.8.1943)
Γνώση για την πρώτη αρχή και το τελικό στόχο. . .
Η γνωση για την πρωτη αρχη και το τελικο στοχο ολων οσων υπαρχουν τους λειπει στους ανθρωπους, και για αυτο δεν ζουν συνειδητα τη ζωη τους. Δεν μπορει ομως κανενας ανθρωπος να πει οτι δεν του μεταδοθηκε ποτε αυτη η γνωση. Και ας μην ηταν λεπτομερως, στον καθε ανθρωπο του συστηθηκε η πιστη σε μια Θεοτητα, την ευχαριστηση της Οποιας θα περεπε να αποκτησει μεσω του τροπου ζωης του. . . Τετοια πιστη παρουσιαζεται στους ανθρωπους παντα εν οψει του αποτελεσματος στον αλλο κοσμο, αρα υπηρχε παντα η προυποθεση μιας ζωης μετα θανατον, και ο ανθρωπος μπορουσε να παρει θεση σε αυτο κατα τη θεληση του. . .
Οσο κανει προσπαθεια να ενισχυθει αυτη η πιστη μεσα του θα εμβαθυνει ολο και πιο βαθια στις γνωσεις, δηλ. θα εκπαιδευτει κατα το θελημα του Θεου απο τα οντα του πνευματικου βασιλειου που ξερουν, θα του παρουσιαστουν το νοημα και ο σκοπος των δημιουργικων εργων και αρα επισης του ανθρωπου με διαφωτιστικο τροπο, θα ξυπνησει η αισθηση ευθυνης μεσα του, και θα προσπαθησει τωρα εθελοντικα να ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου. . . θα μετατραπει να γινει αγαπη, κι ετσι θα εκπληρωσει το πραγματικο του καθηκον στη γη.
Οι συγχρονοι ανθρωποι ομως δεν ειναι επιδεκτικοι για τετοιες γνωσεις, θεωρουν την επιγεια ζωη τους μια αποκλειστικα εξωτερικη υποθεση, η οποια δεν θα εχει ποτε κανενα αποτελεσμα ευθυνης, και αρα δεν θα προσπαθουν ποτε να βρουν εξηγηση για την ατελειωτη πορεια ζωης στη γη, παντα θα κοιταζουν μονο τα καθαρα επιγεια γεγονοτα και δεν θα συλλογιζονται ποτε το γιατι ο Θεος εδωσε τη συγκαταθεση Του για μια ενεργεια που θα ζητησει το λογο απο αμετρητους ανθρωπους. . .
Μονο το νοημα και ο σκοπος της επιγειας ζωης, δηλ. ενα καθηκον που σκετιζεται με αυτη τη ζωη, μπορει να αιτιλογει οσα γινονται στον κοσμο, ολα τα βασανα και η δυστυχια που πρεπει να τα αντεχουν οι ανθρωποι και ολες τις κτηνωδιες. Ποτε ομως οι ανθρωποι που υποστηριζουν τετοια και αυξανουν το κακο θα μπορεσουν να δικαιολογηθουν. Οποιος ξερει για την πρωτη αρχη και το τελικο στοχο ξερει επισης οτι η ανθρωποτητα ειναι ακομα πολυ μακρια απο το τελικο στοχο, και για αυτο ξερει επισης οτι οι μεγαλες δυστυχιες ειναι ακομα μια ευκαιρια να πετυχει η ανθρωποτητα το στοχο της. Ωστοσο η συμπεριφορα των ανθρωπων που προξενει τετοιες δυστυχιες στους συνανθρωπους δεν μπορει να επιδοκιμαστει, αφου η προθεση των ανθρωπων ειναι κακη, μονο το αποτελεσμα της κακης προθεσης το οδηγει ο Θεος ετσι ωστε να μπορεσει να εχει πνευματικο οφελος για τον ανθρωπο, οσο παροτρυνεται με αυτον τον τροπο να καταφυγει στον Θεο για βοηθεια.
Αν οι ανθρωποι προσεχαν τις σκεψεις που εμφανιζονται μεσα τους σχετικα με τον σκοπο και το στοχο της επιγειας ζωης, αν επιθυμουσαν απαντηση σε τετοιες ερωτησεις και αν αφουγκραζονταν σιωπηλα στο εσωτερικο τους το τι τους παρουσιαζονται διανοητικα ως απαντησεις, θα αναγνωριζαν στο καθε γεγονος του κοσμου ενα μεσο για να πετυχουν το τελικο τους στοχο. Ετσι ομως η απιστια σχετικα με τη συνεχηση της ζωης της ψυχης μετα τον θανατο ειναι τοσο διαδεδομενη ωστε οι ανθρωποι να βλεπουν τον σκοπο και το στοχο της επιγειας ζωης μονο μεσα στην ιδια την επιγεια ζωη,και οσο εχουν μονο αυτη την καθαρα επιγεια αποψη, τα γεγονοτα του κοσμου θα τους ειναι αδιανοητα, γιατι εχουν εντελως αντιθετα αποτελεσματα, δηλ. αντιτιθενται εντελως στο στοχο που οι ανθρωποι τεθηκαν για τους εαυτους τους. Και προκειται εδω για τυφλωση του πνευματος, προκειται για ελλειψη διορατικοτητας γιατι θεωρουν αυτοσκοπο ο,τι ειναι μονο ενα βημα προς τον σκοπο. . .
Ειναι αυτη αγνοια που εχει παρα πολυ μεινονεκτικα αποτελεσματα γιατι ετσι δεν προσεχεται ο πραγαματικος σκοπος της επιγειας ζωης και αρα ουτε επιδιωκεται. Και παλι ειναι δυσκολο να οδηγουνται οι ανθρωποι προς τετοιες γνωσεις οσο δεν πιστευουν στη συνεχηση της ζωης μετα το θανατο. . . οσο δεν πιστευουν οτι η επιγεια ζωη ειναι μονο ενα πρωτο σταδιο για την πραγματικη ζωη, ενα σχολειο το οποιο πρεπει να το τελειωνουν για να τους επιτρεπεται προσβαση στο βασιλειο οπου αρχιζει η πραγματικη ζωη. . . Πρεπει να κερδισουν πρωτο αυτη την πεποιθηση αν θελουν να καταλαβουν ολα τα βασανα και τις κακομοιριες, τις ταλαιπωριες και στεναχωριες που γινονται στη γη αυτη την εποχη. . . Αμην
2839 (6.8.1943)
Βάσανα και πίκρα μέσω θεικής επέμβασης. . .
Για πολλους ανθρωπους τα βασανα και οι πικρες μονο θα αρχισουν με τη θεικη επεμβαση αφου πριν εμειναν αθικτοι απο αυτα και αφησαν απροσεκτη την καθε προειδοποιηση. Η δυστυχια των συνανθρωπων δεν επεφερε αλλαγη της σκεψης τους, και για αυτο πρεπει τωρα οι ιδιοι να πεσουν σε κατασταση ενδειας, η οποια θα ειναι κατα καποιον τροπο το τελευταιο μεσο για τη σωτηρια τους. . . Και για αυτο θα χτυπηθουν εκεινες οι χωρες που μεχρι τωρα γλυτωσαν τα μεγαλα βασανα και που ομως φταινε επισης για τα γεγονοτα του κοσμου που προξενησαν απεριγραπτο πονο στους ανθρωπους.
Πολλοι ανθρωποι περνουν σκληοι και αναισθητοι την ενδεια των συνανθρωπων, και αυτοι θα ειναι που θα πρεπει να δοκιμασουν οι ιδιοι τα βασανα τα οποια επιδοκιμασε η θεληση τους οσο χτυπησε τους συνανθρωπους, γιατι τους τελευταιους τους θεωρουσαν εχθρους τους. Και οι ζημιες που οι ανθρωποι προκαλεσαν στους συνανθρωπους τους τωρα θα πεσουν πανω στους ιδιους χιλιαπλασια. . . Και θα πρεπει να πληρωσουν με αυτον τον τροπο, μονο που ανθρωπινη θεληση δεν θα μπορεσει να βαλει τελος στα βασανα, αφου δεν θα ειναι ανθρωπινες δυναμεις που θα εκφραστουν,αλλα το ιδιο το θελημα του Θεου θα ενεργησει και θα χτυπησει τους ανθρωπους στα πιο τρωτα τους σημεια. . . Θα παρει στους ανθρωπους ολες τις ιδιοκτησιες τους, θα τους κανει φτωχους και αδυναμους και εντελως εξαρτημενους απο τη Χαρη Του.
Και μεσα σε αυτη την ενδεια ο ανθρωπος θα επρεπε να μαθει να καταλαβει οτι δεν ειναι ικανος για τιποτα απο τη δικη του δυναμη, θα επρεπε να μαθει να αντιληφθει οτι ο Θεος ειναι δικαιος και οτι τιμωρει αισθητα τους ανθρωπους που αντιτασσονται σε Εκεινον και παραβιαζουν τις εντολες Του, οτι ομως προστατευει εκεινους που ειναι στενα δεμενοι μαζι Του αν και ειναι περιστοιχισμενοι απο ανθρωπους που δεν εκτιμουν πια τον Θεο. Και αρκετοι θα ερθουν στα λογικα τους και θα συγκρινουν τη δικη τους μοιρα με εκεινη των ανθρωπων η καταστροφη των οποιων αποφασιστηκε απο ανθρωπινη θεληση.
Αυτο που θα στειλει ο Θεος πανω στους ανθρωπους θα ειναι τοσο τρομερο και βασανιστικο ωστε ο καθε ανθρωπος ικανος για σκεψη θα επρεπε να αναγνωρισει σε αυτο ανωτερη βουληση και θα επρεπε να αναλογιστει τις πραξεις του. Αλλα και παλι θα σκεφτει μονο τον εαυτο του. Δεν θα δει τη γενικη ενδεια, αλλα θα κοιταξει μονο τον εαυτο του και τη μοιρα του. Κι ετσι η αγαπη προς τον πλησιον θα ασκηθει λιγο, ο καθενας μονο θα φροντισει να βελτιωσει τη δικη του μοιρα, και παλι θα περασει τα βασανα του συνανθρωπου. . . Και ο Θεος, Που γνωριζει την καθε θεληση, για αυτο στελνει τετοια βασανα πανω στους ανθρωπους για να αλλαξει αυτη τη θεληση, για να τους κανει μαλακους και συμπονετικους και να τους παροτρυνει να καταφυγουν σε Εκεινον, Που μονο Αυτος θα μπορεσει να αλλαξει τη μοιρα τους και παλι προς το καλο. . . Αμην
Η παράδοση της θέλησης είναι η μόνη απαίτηση. . .
Βαλτε τη θεληση σας στα ποδια Μου, και ο τροπος ζωης σας απο τωρα και προς θα ειναι ευλογημενος. Δεν απαιτω πολυ απο σας παρα μονο την υποτελεια της θελησης σας στο δικο Μου θελημα, γιατι καποτε η υπεροψια της θελσησς σας Με απερριψε με αποτελεσμα την ατελεια σας. Αν θελετε και παλι να γινεστε τελειοι και ομοιωμα Μου θα πρεπει και παλι να στραφειτε προς Εμενα, θα πρεπει να αναγνωρισετε το θελημα Μου και να Μου θυσιασετε τη θεληση σας, θα πρεπει η βουληση σας να ειναι ιδια με το θελημα Μου γιατι στο σταδιο της τελειοτητας δεν θα μπορειτε να θελετε και να ενεργειτε διαφορετικα απο ο,τι αναγνωρισε η σοφια και η αγαπη Μου. Και για αυτο δεν πρεπει να αντιτασσεστε στο θελημα Μου, αφου τοτε η βουληση σας δεν θα ανταποκρινεται στην αγαπη και στη σοφια Μου, και τοτε δεν θα μπορεσετε να ενωθειτε μαζι Μου. . . δεν θα μπορεσετε να γινεστε τελειοι.
Μολις ομως Με αναγνωριζετε θα δωσετε τους εαυτους σας εντελως σε Εμενα, κι επομενως θα Μου δωσετε και τη θεληση σας, και τοτε θα μπορεσω να σας οδηγησω χωρις να ερθω αντιμετωπος με αντισταση. Τοτε θα καταλαβετε επισης την ενεργεια Μου μεσα σας, αφου οπου δεν υπαρχει πια αντισταση μπορω να εκδηλωνομαι, μπορω να μεταδιδω τη δυναμη μου, μπορω να αφηνω να φαινεται το θελημα Μου μεσω εσας, μπορω να μεταδιδω το θελημα Μου σε αλλους μεσω εσας. Οσο παραδινετε τη θεληση σας δεν θα γινεστε ανελευθεροι η αδυναμοι, αλλα θα μπορειτε να καταφερνετετα παντα με την υποστηριξη Μου. Αφου το θελημα Μου θα εχει γινει και η δικη σας θεληση και θα ειστε ευχαριστημενοι γιατι θα μπορειτε να αφηνετε τα παντα σε Εμενα. Οσο δεν Μου θυσιαζετε ακομα εντελως τη θεληση σας τα αισθηματα και οι προθεσεις σας θα ειναι ακομα στραμμενα προς τον κοσμο, αφου τοτε θα ειναι η θεληση σας που ακομα προσεχει οσα ειναι μεριδιο του αντιπαλου Μου.
Πρεπει ομως να αποκολλησετε απο το βασιλειο του, δεν πρεπει να επιδοκιμαζετε εκεινον που καποτε παρακινησε τη θεληση σας στην απομακρυνση απο Μενα, πρεπει να τον περιφρονειτε και να τον απορριπτετε, ετσι θα Μου αποδειξετε την επιθυμια σας για Μενα και οτι ειστε προθυμοι να υπακουετε το θελημα Μου, και αρα θα υποταχτειτε στο θελημα Μου. Τοτε θα προσεχετε επισης οσα λεω, θα δινετε το αυτι σας στο λογο Μου, και τοτε θα μπορεσω να σας οδηγησω και θα Με ακολουθησετε και θα παρετε το θελημα Μου ως γνωμονα για τον τροπο ζωης σας. Και τοτε θα πρεπει να φτασετε στα υψη, θα πρεπει να πετυχετε το στοχο σας, θα πρεπει να γινεστε ο,τι ησασταν καποτε, φωτεινα οντα που παντα εκτελουν το θελημα Μου και που ειναι μακαρια γιατι η εκπληρωση του θεληματος Μου κανει ευτυχυσμενα ολα τα οντα. . . Αμην
2842 (8.8.1943)
Η μετάδοση των παραλαμβανομένων πνευματικών αγαθών είναι όρος. . .
Τα δωρα του πνευματος πρεπει να αξιοποιουνται για να πληρωσουν τον σκοπο τους και να αποφερουν περισσοτερα δωρα στον παραληπτη. Το δικαιωμα να λαβει ο ανθρωπος καινουρια αγαθα βρισκεται μονο στη μεταδοση οσων παρελαβε, αλλιως θα μεινει νεκρο αγαθο χωρις αποτελεσμα και στον παραληπτη και στους συνανθρωπους. Πνευματικα αγαθα ειναι δωρα της αγαπης του Θεου, θα επρεπε να ξυπνουν την αγαπη και να μεταδιδονται παντα και παλι με αγαπη. Ειναι το ζωντανο νερο, που πρεπει να συνεχιζει να ρεει ασταματητα αν θα επρεπε και παλι να ξυπνησει ανθρωπους για τη ζωη, για τη δραστηριοτητα στην αγαπη.
Για να μπορεσει να παραλαβει ο ανθρωπος πνευματικα αγαθα πρεπει να ειναι δραστηριος στην αγαπη. . . Η προσφορα και η μεταδοση των δωρων απο πανω ειναι πραξη της δραστηριοτητας στην αγαπη, ο ανθρωπος νοιαζεται για το καλο των ψυχων που υποφερουν ακομα μεσα στο σκοταδι, και η πνευματικη ενδεια τον παροτρυνει να τις φερει φως. . . Και τοτε τα πνευματικα αγαθα δεν θα μεινουν χωρις αποτελεσμα, ουτε στον δοτη ουτε στον παραληπτη, ενω δωρο που δεν μεταδιδεται χανει δυναμη και ενεργεια και δεν θα ευχαριστησει πολυ τον παραληπτη αν η αγαπη του για τους συνανθρωπους μειωνεται. Θεικα δωρα ειναι τοσο πολυτιμα ωστε να μην πρεπει να μεινουν απροσεκτα, και αν προσφερονται σε εναν ανθρωπο με αγαπη η ιδιοκτησια τους θα επρεπε να τον ευχαριστησουν και μεσα στην ευτυχια του θα επρεπε να νιωσει την ορμη να επικοινωνησει, να μεταδωσει το θεικο δωρο και σε αλλους.
Θα επρεπε να τον παρακινησει σε εργατικη δραστηριοτητα αγαπης. . . στο να φωτισει την πνευματικη κατασταση των συνανθρωπων. . . θα επρεπε να τον παροτρυνει να ακτινοβολησει ολο και περισσοτερο φως μεσα στο σκοταδι, και η επιθυμια του για πνευματικα δωρα θα αυξηθει με αυτον τον τροπο και θα τον κανει χαρουμενο και ευτυχισμενο. Μπορουν οι ανθρωποι να ειναι παμπλουτοι σε πνευματικους θησαυρους οσο δεν τους κρατουν για τους εαυτους τους αλλα μοιραζουν και αυξανουν ετσι τον πλουτο τους. Οσο ομως μετριαζονται στη δραστηριοτητα αγαπης τους θα λιγοστεψει και η παραλαβη των δωρων απο πανω, αφου ο Θεος δινει και μοιραζει οπως μοιραζουν και ειναι προθυμοι να δινουν και οι ανθρωποι. Και για αυτο πνευματικο δωρο μπορει να μεινει χωρις αποτελεσμα στους συνανθρωπους γιατι δεν το αξιοποιουν καθ οσον δεν θελουν να το μοιραζουν απο την πλευρα τους αν και το αναγνωριζουν και νιωθουν την καλη του επιδραση πανω τους.
Η αγαπη τους ομως ειναι ελλιπης και αρα οι καρδιες τους δεν ειναι καλο εδαφος οπου οι σποροι να μπορεσουν να φυτρωσουν και να καρποφορησουν. Και για αυτο ο ανθρωπος θα επρεπε να δουλευει ασταματητα με τα δωρα του Πνευματος, τα οποια ρεουν κοντα στον ανθρωπο απο πανω. Το ρευμα δεν πρεπει να στερεψει μεσα στην αμμο, παντου τα δωρα του Πνευματος θα επρεπε να παραλαμβανονται με ανοιχτες καρδιες και να μεταδιδονται με αγαπη, τοτε ο καθενας θα μπορεσει να ξεδιψασει απο το νερο της ζωης, θα ξυπνησει το πνευμα αγαπης του, και το αποτελεσμα θα ειναι συνεχης δραστηριοτητα στην αγαπη, η οποια και παλι εγγυειται την παραλαβη καινουριων πνευματικων δωρων. Και για αυτο θα επρεπε να ειναι δραστηριοι εργατικα ολοι οσοι ειναι παραληπτες πολυτιμων αγαθων απο την αγαπη του Θεου, θα επρεπε να δουλευουν ασταματητα και να προσπαθουν παντα να κερδισουν καινουριες ψυχες, στις οποιες οι προσφορες αυτες θα φερουν φως, για να παρει τελος το πνευματικο σκοτος, για να νιωσουν οι ανθρωποι στους εαυτους τους την ενεργεια οσων τους προσφερει η αγαπη του Θεου. . . Αμην
Εσωτερική φώτιση. . .
Αλήθεια και πλάνη. . .
Μεσω της Χαρης της εσωτερικης φωτισης ο ανθρωπος παιρνει ιδεα για ενα βασιλειο οπου δεν υπαρχουν πλανη ουτε αμφιβολιες, οπου ολα εινα καθαρη, φωτεινη αληθεια, και για αυτο ο ανθρωπος μπορει να μεινει ησυχος στην παραληψη των γνωσεων γιατι τιποτε αλλο παρα αληθεια δεν του προσφερονται. Επομενως τωρα πρεπει να διορθωθουν διδαγματα που παρουσιαστηκαν στους ανθρωπους πριν και που δεν ανταποκρινονται στην αληθεια. Αφου μολις ο ανθρωπος ειναι φωτισμενος και τον εκπαιδευει το Πνευμα του Θεου Εκεινο δεν θα ανεχτει αναληθεια διπλα στην αληθεια. Θα του εξηγησει τα παντα τοσο κατανοητα ωστε η πλανη να ειναι ακυρη και να την αντικαταστησει αδιστακτα με την αληθεια. Κι ετσι ο ανθρωπος θα καταλαβει ποια διδαγματα ηταν εμποδια για την πνευματικη αναπτυξη των ανθρωπων γιατι ειναι λαθος, και θα προσπαθησει να καθαρισει εκεινα τα διδαγματα μεσω της αληθειας που κερδισε στο πνευματικο βασιλειο.
Θα καταπολεμησει τωρα την πλανη για να φτασει στο δικαιωμα της η αληθεια. Οσο πιο γρηγορα πετυχαινει σε αυτο, τοσο πιο ευλογημενο ειναι το σχεδιο του, δηλ. θα στεφει απο πνευματικη επιτυχια. . . Η αναληθεια δεν μπορει να οδηγει στα υψη, η αναληθεια κρατα την ψυχη δεμενη στη γη σαν με αλυσιδες, και για αυτο η καθε αναληθεια ειναι εμποδιο για την ανοδο της ψυχης. Και για αυτο το πνευματικο βασιλειο θα προσπαθει παντα να φερει την αληθεια και στη γη για να διευκολυνει στους ανθρωπους την ανοδο προς τα υψη, και οπου παιδι της γης προθυμο να παραλαβειπνευματικα αγαθα ανοιγει τον εαυτο του στην αληθεια απο το βασιλειο του φωτος, εκει θα αρχισει εργατικη δουλεια απο πλευρας των φωτεινων οντων. . . να εκπαιδευσουν εκεινον τον ανθρωπο για να γινει φορεας της αληθειας, για να εκπαιδευσει και παλι τους συνανθρωπους στην αληθεια.
Οσο πιο αθικτος εχει μεινει ο παραληπτης απο λαθος διδαγματα, τοσο πιο ευκολο ειναι να διοχετευτει η αληθεια κοντα του, αφου την υποδεχεται χωρις εσωτερικη αντισταση. Αλλα τωρα αρχιζει ο αγωνας κατα των λανθασμενων διδαγματων απο την πλευρα του, μολις τα εχει καταλαβει ως λανθασμενα. Δεν πρεπει να τα παραδεχτει απο ανεκτικοτητα, πρεπει ανοιχτα να κανει εκστρατεια εναντια τους, πρεπει να στιγματισει την πλανη ως τετοια και να παρουσιασει στους ανθρωπους προειδοποιητικα το μειονεκτημα για την ψυχικη αναπτυξη. Πρεπει να προσπαθησει να τους παρακινησει να το σκεφτουν και να αποφασισουν υπερ η κατα του λανθασμενου διδαγματος. Και θα μπορεσει να το κανει και θα νιωσει την αναγκη να το κανει οσο εχει παρει καθαρη ιδεα ο ιδιος, οσο ξερει για το αποτελεσμα της αληθειας και τις επιπτωσεις της πλανης.
Οταν ο ανθρωπος ξερει για την καθαρη αληθεια θα βαλει ενα χερι να διαμορφωσει τον εαυτο του ετσι οπως ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου, η πλανη ομως τον εμποδιζει γιατι τεθηκε στον κοσμο απο τον αντιπαλο του Θεου, ο στοχος του οποιου ειναι η απομακρυνση του πνευματικου απο τον Θεο και ο οποιος για αυτο θελει να εμποδιζει τον ανθρωπο να καταλαβει τον Θεο και το στοχο του. Η αληθεια οδηγει στον Θεο, το ψεμα και η πλανη ομως οδηγουν μακρια Του. Και για αυτο η επιδιωξη τον οντων του φωτος θα ειναι παντα να εκπαιδευουν τους ανθρωπους στην αληθεια. Θα αγωνιζονται συνεχεια εναντιον του ψεματος, το οποιο ειναι η αρχη του σκοτεινιασματος στο οποιο πορευεται η ανθρωποτητα.
Το φως του πνευματικου βασιλειου πρεπει να μεταδιδεται και στη γη, πρεπει να λαμπει στη γη και να σπασει το πνευματικο σκοταδι, πρεπει να χωρισει την πλανη και το ψεμα απο την αληθεια, και ο καθε εκπροσωπος της αληθειας στη γη παιρνει εντολη να αποκαλυψει ανοιχτα και αδιστακτα την πλανη που καταλαβε και να την αντικαταστησει με την καθαρη αληθεια. Αφου μονο η αληθεια απελευθερωνει, μονο η αληθεια λυτρωνει το δεμενο πνευματικο, και μονο η αληθεια οδηγει στον Θεο. . . Αμην
Επαναδέσιμο. . .
Ο θάνατος πριν θα είναι ακόμα δυνατότητα ανόδου στον άλλο κόσμο. . .
Μονο το ατελες πνευματικο θα πρεπει ακομα μια φορα να διανυσει το δρομο του στη γη, το οποιο στο τελος της λυτρωτικης περιοδου θα αποδειχτει εντελως μακρια απο τον Θεο και αρα δεν θα αναπτυσσοταν στα υψη ουτε στον αλλο κοσμο. Και για αυτο θα πεθανουν πριν πολλοι ανθρωποι, στους οποιους υπαρχει δυνατοτητα αναπτυξης στον αλλο κοσμο, για να μην ανηκουν σε εκεινους που θα πρεπει να βιωσουν το τελος της περιοδου γης και αρα τον επαναδεσιμο στη στερεη μορφη της αναπλασμενης γης.
Στο πνευματικο βασιλειο ομως εκεινοι θα ανηκαν στις πιο χαμηλες σφαιρες και θα απομακρυνονταν και εκει ολο και περισσοτερο απο τον Θεο, ετσι ωστε μετα απο απεριγραπτα μεγαλο χρονικο διαστημα θα εγιναν επισης στερεη μορφη, δηλ. για την κτιση καινουριων υλικων δημιουργηματων θα παιρνοταν και παλι η πνευματικη τους ουσια, και θα μπορουσαν να διανυσουν την αναπτυχτικη τους πορεια στη γη μονο μετα απο παρα πολυ καιρο. Απο τη μια μερια το πνευματικο που θα αποχωρησει απο τη γη ακομα πριν θα εχει πλεονεκτημα, αφου θα μπορεσει να αναπτυχτει στα υψη πιο γρηγορα στον αλλο κοσμο απο ο,τι στη γη, υπο την προαιρεση οτι θα βρει τη θεληση για αυτο, οτι θα καταλαβει ειτε την τελευταια ωρα πριν την αποβιωση η μεσω των προσπαθειων των φωτεινων οντων στον αλλο κοσμο.
Αν ομως δεν επιδιωκει να ανεβει και αν κρατα την αγνοια του στον αλλο κοσμο και παραμενει στην αντισταση, τοτε θα κατεβει ολο και περισσοτερο ωσπου ο Θεος να αποσυρει εντελως το Πνευμα αγαπης Του απο αυτο το πευματικο και να αφηνει να γινει και παλι στερεη μορφη, το οποιο ομως θελει πολυ πιο μεγαλο χρονικο διαστημα ωσπου αυτο το πνευματικο να μπορεσει ξανα να διανυσει το δρομο στη γη. Οι ανθρωποι δεν μπορουν να κατανοουν τα βασανα μιας επανειλειμμενης πορειας στη γη, αλλιως θα καταλαβαιναν πιο ευκολα γιατι υπαρχει τοση πολλη ενδεια στη γη, η οποια μπορειακομα να εχει επιρροη στο φρονημα του ανθρωπου, στη θεληση του και στη σταση του απεναντι στον Θεο. Το οτι ομως πολλοι ανθρωποι μεγαλωνουν ακομα την αποσταση απο τον Θεο μεσω της ενδειας οφειλεται στο οτι βρισκονται στην πλανη, στο οτι ειναι τυφλοι στο πνευμα και ωστοσο δεν θελουν να αποδεχτουν το φως της ημερας οσο τους προσφερεται.
Μια καθαρη εξηγηση της αληθειας θα μπορουσε να αλλαξει τη σκεψη τους, αλλα μεσα στην πιο σκοτεινη νυχτα κλεινουν ακομα τα ματια τους και δεν αντιλαμβανονται τη λαμψη του φωτος, η οποια θα τους επετρεπε να αναγνωρισουν τον δρομο που θα επρεπε να παρουν. Δεν μπορει ομως να τους βοηθηθει με αλλον τροπο απο το να φερθει κοντα τους η αληθεια. . . Και στον αλλο κοσμο επισης πρεπει να την παραλαβουν προθυμα αν θελουν να ανεβουν στα υψη.
Μονο μεσα στη στερεη μορφη η θεληση τους ειναι δεμενη, τοτε το ιδιο το πνευματικο δεν ευθυνεται αλλα πρεπει να κινειται κατα το θελημα του Θεου και γινεται λιγο πιο ελευθερο μονο τοτε που εξηγει την προθυμια του για υπηρετηση. Για αυτο οι ανθρωποι στη γη παρα ολη την επιγεια ενδεια και τις δυστυχιες εχουν ακομα μεγαλο πλεονεκτημα απεναντι στο δεμενο πνευματικο, αφου η θεληση τους ειναι ελευθερη και για αυτο μπορει μονη της να δημιουργησει αλλαγη οσο ο ανθρωπος μονο εχει την επιθυμια να βρεθει στην αληθεια, να καταλαβει το αληθινο και να λαβει γνωσεις. . .
Τοτε θα γλυτωσει επαναδεσιμο στη στερεη μορφη αν και ανακαλειται προωρα απο τη γη. Αφου τοτε θα μπορεσει να μπει στο πνευματικο βασιλειο, οπου η αληθεια που επιθυμει θα του προσφερθει και οπου θα ξεκινησει τον δρομο της αναπτυξης προς τα υψη. Και για αυτο στο τελος αυτης της περιοδου γης θα υπαρχουν στη γη μονο ανθρωποι που ειναι εντελως μακρια απο τον Θεο και λιγοι ανθρωποι που ειναι δεμενοι με τον Θεο, και θα γινει ο οριστικος χωρισμος. . . Οι τελευταιοι θα ανηκουν στον Θεο για παντα και οι πρωτοι θα πρεπει να παρουν τον δρομο απεριγραπτων βασανων μεσα στη δεμενη θεληση. . . μεσα στα δημιουργηματα της καινουριας γης. . . Αμην
2846 (10.8.1943)
Η κατάσταση κοντά στον Θεό. . .
Η αντίληψη του Θεού. . .
Η θεληση σας θα επρεπε να ειναι να πλησιασετε Εκεινον τον Οποιον υπηρετουν ολοι η αγγελοι στον ουρανο, τον Οποιον επαινουν και τιμουν μεχρι τον αιωνα τον απαντα. . . Αφου το να ειναι ενα ον κοντα Του σημαινει αιωνια μακαριοτητα, το να ειστε κοντα Του ειναι το πιο αξιο επιδιωξης, το οποιο θα επρεπε να ειναι ο μοναδικος σας στοχος. Δεν ξερετε τι σας στερησατε, τι χασατε μεσω της αποστασιας σας απο τον Θεο, δεν ξερετε ουτε ποσο ατελειωτο δρομο μακρια απο τον Θεο επρεπε να διανυσετε για να σας επιτραπει τωρα ξανα η τελευταια δοκιμασια της θελησης σας, η οποια θα επρεπε και παλι να σας αποκτησει την κατασταση κοντα στον Θεο. . . Και για αυτο ειστε τοσο αδιαφοροι και νωθροι, ενω θα επρεπε να επιδιωξετε την τελειοτητα εργατικα και με μεγαλο μερακι. Αφου πρεπει να γινεστε τελειοι αν θελετε να ειστε ανταξιοι να ειστε κοντα στον Θεο.
Πρεπει να δουλευετε στους εαυτους σας για να γινεστε αγαπη, για να εναρμονιστειτε ετσι στην αιωνια Αγαπη και να ελαττωσετε την αποσταση απο Εκεινον οσο βρισκεστε ακομα στη γη. Η κατασταση κοντα στον Θεο ειναι η πιο μακαρια κατασταση, και στη γη δεν καταλαβαινετε τι απολαυσεις θα σας αποφερει. Φως και δυναμη ειναι το μεριδιο σας γιατι η (πνευματικη − σημειωση της μεταφραστριας) περιοχη κοντα Του ακτινοβολα φως και δυναμη και εσεις θα μπορειτε να υποδεχεστε αφθονο φως και αφθονη δυναμη οσο ειστε κοντα στον Θεο. Μονο τοτε θα καταλαβετε με ποση ευσπλαχνικη αγαπη ο Θεος σας φροντισε και πως αυτη η αγαπη Του παντα ηθελε να σας ανεβασει για να φτασετε στην αντιληψη Του.
Εσεις ομως θα επρεπε να Τον επιθυμειτε χωρις να ξερετε για τη μακαριοτητα και τις απολαυσεις της καταστασης κοντα στον Θεο, θα επρεπε να τον επιδιωξετε με την ελευθερη σας θεληση, η αγαπη της καρδιας θα επρεπε να σας παροτρυνει στην ανιδιοτελη δραστηριοτητα, για να πλησιασετε Εκεινον απο την αγαπη του Οποιου ξεκινησατε. Θεικο Πνευμα και θεικη αγαπη θα επρεπε να σας πλημμυριζουν, τοτε η αποσταση απο τον Θεο θα εχει εκμηδενισει, θα ειστε και παλι ενα με την αιωνια Αγαπη, με τον Δημιουργο σας, Που παντα επιδιωκε να σας κερδισει γιατι δεν ηθελε να σας χασει. Και οσο ειστε ενα μαζι Του θα πρεπει και να διαπερνιεστε απο την ακτινοβολια της αγαπης Του, και η ζωη σας πρεπει να ειναι θαυμασια, κατασταση τελειοτητας, η οποια θα κρατησει για παντα. . .
Το να ειναι ενα ον κοντα στον Θεο ισοδυναμει με κατασταση εξουσιας και δυναμης. . . σημαινει οτι το ον μπορει να δημιουργει και να διαμορφωνει με ελευθερη κριση και οτι μπορει συνεχεια να λαμβανει για αυτο τη δυναμη απο τον Θεο χωρις περιορισμο. . . Αφου ο Θεος μονιμα ακτινοβολα τη δυναμη Του και συνεχως ευχαριστει με αυτην τα οντα που μπορουν να ειναι κοντα Του γιατι ειναι τελεια, γιατι η θεληση επιδιωκει την τελειοτητα, αρα η θεληση το καταφερε οτι βρηκαν την ενωση με τον Θεο. Αφου η θεληση καποτε αποστατησε απο τον Θεο. Πρεπει τωρα να επιδιωκει το στοχο του με ολη του τη σταθεροτητα, πρεπει να επιδιωκει τον Θεο και να γνωριζει μονο το ενα στοχο, οσο ο ανθρωπος ζει στη γη. . . πρεπει να προσπαθει να παει κοντα στον Θεο για να φτασει στην αντιληψη Του. . . Αμην
Το χαρακτηριστικό της αλήθειας. . .
Η ενέργεια αγάπης. . .
Φώτιση. . .
Η αγαπη σας φερνει πιο κοντα στην αληθεια, αφου απο την αγαπη γιεννιεται η σοφια. Αλλα πρεπει η αγαπη να ειναι ανιδιοτελης, πρεπει να ειναι θεικη, γιατι η αληθεια επισης εχει την αρχη της στον Θεο, αρα το θεικο μπορει να κερδιστει μονο απο το θεικο. Κι ετσι θα γινει σοφος οποιος μονο αναβει την αγαπη μεσα του και την αφηνει να φουντωσει σε φωτεινη φλογα. . . αυτον τον ορο ομως τον βαζει ο Θεος στους ανθρωπους, να ειναι δραστηριοι στην αγαπη πριν για να μπορεσουν να παραλαβουν θεικη σοφια, να μετατρεψουν την αγαπη που νιωθουν στην καρδια τους στην πραξη, να δινουν και να βοηθουν οπου ειναι αναγκη, να προσπαθουν να ευχαριστησουν τον συνανθρωπο με ολα οσα ευχαριστει τους ιδιους, με οσα τους ανηκει και λειπει στον πλησιον. Ετοιμη για θυσιες θα επρεπε να ειναι η αγαπη τους, τοτε ο Θεος αμειβει τετοια αγαπη φωτιζοντας το πνευμα του ανθρωπου, εξοπλιζοντας τον με πλουσιες γνωσεις, οδηγωντας τον απο σκοτεινη νυχτα στο πιο λαμπερο φως. . . προς τον Εαυτο Του, Που ειναι το αιωνιο Φως, η αιωνια Αληθεια και η αιωνια Αγαπη. . .
Οσο η αγαπη μπαινει στη ζωη σας, η αγαπη που ειναι καθαρη και ανιδιοτελης, θα μπειτε και στις σφαιρες του φωτος, γιατι απο τοτε θα οδηγηθειτε στις γνωσεις, ασυνειδητα στην αρχη, αλλα σε λιγο θα αντιληφθειτε μια δυναμη την οποια δεν γνωριζατε πριν, μια δυναμη που θα αυξανει την επιθυμια σας για τον Θεο και που ξεκινα απο τον Θεο. . . Ειναι η δυναμη του θεικου Πνευματος που θα ενεργησει μεσα σας μολις ειστε δραστηριοι στην αγαπη. . . που θα σας πληροφορησει για πραγματα που δεν τα γνωριζετε, που θα σας μεταδωσει σοφιες, αναλογα με το βαθμο της δραστηριοτητας σας στην αγαπη. Αυτη η δυναμη δεν την καταλαβαινετε απο εξω, αλλα δεν μπορει να αρνηθει, δινει συνεχεια στον ανθρωπο που μοιραζει αγαπη, τον εκπαιδευει και αυξανει συνεχεια τις γνωσεις του, και αφου αυτες οι γνωσεις ειναι η καθαρη αληθεια πρεπει να οδηγουν στον Θεο, Που ειναι ο Ιδιος η Αληθεια. . . Αμην
Το χαρακτηριστικό της αλήθειας. . .
Νόημα των γραμμάτων. . .
Εξέταση και ικανότητα. . .
Αληθεια ειναι ο,τι ειναι καλο, και ο ανθρωπος που ζει στην αγαπη θα ειναι ικανος να διακρινει ακριβως τι ειναι καλο και τι κακο, ενω ο αστοργος ανθρωπος, που βρισκεται ακομα στη φιλαυτια, θεωρει καλο ο,τι του ειναι χρησιμο, ο,τι του συμφερει. Δεν διακρινει αναμεσα σε καλο και κακο και για αυτο δεν διακρινει ουτε αναμεσα σε αληθεια και πλανη. Δεν αναγνωριζει το θεικο και επομενως ουτε την αληθεια γιατι δεν επιδιωκει ουτε το ενα ουτε το αλλο εξαιτιας της αστοργιας του. Οπου αρα εκδηλωνεται αγαπη, αγαπη για τον Θεο και για τον πλησιον, εκει πρεπει να αντιπροσωπευτει και η αληθεια. Και αυτο ειναι το χαρακτηριστικο της αληθειας οτι ανασαινει αγαπη και ακτινοβολα αγαπη, οτι μαθαινει αγαπη και οτι οδηγει στον Θεο, γιατι ο,τι ειναι καλο πρεπει να ενωνει τους ανθρωπους με τον Θεο.
Συνεπως δεν μπορουμε ποτε να καταλαβαινουμε την αληθεια απο το νοημα των γραμματων αλλα απο την επιδραση της. . . Αν μαθαινει αγαπη μπορει μονο να προερχεται απο τον Θεο, αν ομως καποιες γνωσεις υποστηριζουν τη φιλαυτια, τοτε ειναι εργο του αντιπαλου του Θεου, που προσπαθει να απομακρυνει τους ανθρωπους απο τον Θεο και δεν μπορει ποτε να δινει αληθεια. Και σε αυτο πρεπει να βαλετε το μετρο αν θελετε να εξετασετε. . . οσο δεν ειστε ικανοι να καταλαβετε οι ιδιοι αυτο που σας προσφερεται. Αν ειστε οι ιδιοι ικανοι για αγαπη και αν ειστε δραστηριοι στην αγαπη, τοτε η καρδια σας σας εκπαιδευει οσο δεν προβαλλετε αντισταση σε αυτη τη φωνη της καρδιας μεσω γνωσεων που τις αποκτησατε πριν με το νου σας.
Η αληθεια δεν πλησιαζει τον ανθρωπο με σχολικο τροπο, αλλα το πνευμα μεσα του του την υπαγορευει, το πνευμα μεσα σας σας φωτιζει για να μπορεσετε να καταλαβετε την καθαρη αληθεια, οπου και οπως σας προσφερεται. Αλλα η ικανοτητα και η προθυμια της καρδιας για αγαπη ειναι ο πρωτος ορος για να γινει δραστηριο το πνευμα μεσα σας. Τοτε ομως θα καταλαβετε ξεκαθαρα πως ο,τι ειναι καλο και υποδεικνυει τον Θεο πρεπει να ειναι η αληθεια, το ξεκινημα της οποιας ειναι ο Ιδιος ο Θεος. Και δεν θα αμβιβαλλετε πια γιατι σας ευχαριστει η αληθεια μολις εμβαθυνετε σε εκεινη με τη βοηθεια του θεικου Πνευματος, Που οδηγει τη σκεψη σας προς τη σωστη κατανοηση. Για αυτο επιτρεψτε να ενεργησει το πνευμα μεσα σας, μην το εμποδισετε προσπαθωντας να εξετασετε με το νου κατι που το καταφερνει μονο η καρδια.
Προσεχετε την αισθηση σας, δινεστε χωρις αντισταση στην επιδραση οσων σας προσφερονται ως αληθεια. Και θα επιδοκιμαζετε το καλο και θα αρνιεστε το κακο, δηλ. θα ειστε ικανοι να χωριζετε την αληθεια απο την πλανη. Αλλα μην συμβουλευεστε τις σχολικες σας γνωσεις. Οσο τετοιες δεν σας προσφερθηκαν απο πνευματικα φωτισμενους ανθρωπους, απο ανθρωπους που και οι ιδιοι ηταν ικανοι και προθυμοι για αγαπη, τοτε σας μεταδοθηκαν μονο γραμματα στα οποια λειπει η εσωτερικη ζωη. Τη ζωη ομως την ξυπα μονο η αγαπη. Και αρα μονο ο ανθρωπος που εχει αγαπη ειναι ικανος να καταλαβαινει το σωστο νοημα πισω απο τα γραμματα. Και αυτος θα συμφωνει παντα με την αιωνια αληθεια, την οποια ο Θεος στελνει στη γη οσο η καθαρη αληθεια δεν αντιπροσωπευεται πια εκει.
Η αγαπη και η καλοσυνη του Θεου πραγματικα ξερουν να προστατευουν την αληθεια Του και να την προσφερουν γνησια στον ανθρωπο που την επιθυμει, αν ομως η επιθυμια του ανθρωπου δεν ειναι στραμμενη αποκλειστικα στην αληθεια, τοτε θα μειωθει η ικανοτητα του για εξεταση. Τοτε θα του ειναι δυσκολο να διακρινει την αληθεια απο την πλανη. Και ο αντιπαλος του Θεου εκμεταλλευεται την καθε αδυναμια της θελησης, την καθε ελλειψη της επιθυμιας για αληθεια, για να εμπεδωσει την πλανη μεσα στον ανθρωπο, για να τον ριξει σε αμφιβολιες και να υπονομεψει την αληθεια, γιατι ειναι η επιδιωξη του αντιπαλου να εκτοπισει την αληθεια που οδηγει στον Θεο. . . Και εσεις οι ανθρωποι μπορειτε να ξεφυγετε απο αυτη τη δυναμη μονο ζητωντας εντονα φωτηση του πνευματος απο τον Θεο, στεκοντας απεναντι Του ως αδυναμα, ανηξερα παιδια που ζητουν δυναμη και Χαρη και αναγνωριση της καθαρης αληθειας. . . πραγματι ο Θεος δεν θα αφησει ανεισακουστη αυτη την προσευχη, θα σας ενδυναμωσει και θα σας κανει ικανους να διακρινεται την αληθεια απο την πλανη. . . Αμην
2850 (14. k .15.8.1943)
Ο Θεός απαιτεί πίστη στις προφητείες. . .
Αφηστε τους καθε δισταγμους και πιστεψτε χωρις αμφιβολιες ο,τι σας ανακοινωνω μεσω του λογου Μου. Εχει τεραστια σημασια οτι εσεις, που θα επρεπε να μεταδωσετε το λογο Μου, ειστε απολυτως πεπεισμενοι απο την αληθεια, αφου μονο τοτε θα μπορειτε να την υποστηριξετε οσο δεν υπαρχει αμφιβολια μεσα σας, οσο εχετε βαθια πιστη σε Μενα και στο λογο Μου. Ο,τι σας ανακοινωνω ειναι προορισμενο για ολοκληρη την ανθρωποτητα, αφου δεν θελω να προειδοποιησω και νουθετησω το μεμονωμενο ανθρωπο, αλλα μεσω ενος ανθρωπου θελω να μιλησω σε ολους και να τους υποδεικνυσω στον καιρο του κοντινου τελους. Θελω να τους ανακοινωσω αυτο που εχω σχεδιασει απο τον αιωνα τον απαντα. Θελω να τους δωσω χρονο και ευκαιρια να ετοιμαστουν για αυτο το τελος, και για αυτο τους στελνω τους αγγελιοφορους Μου που θα επρεπε να ανακοινωσουν στους ανθρωπους αυτο που αποφασισα.
Και αρα πρεπει και να αναφερω στο ερχομενο γεγονος, πρεπει να προφητευψω στους ανθρωπους την αλλαγη των συνθηκων ζωης τους, και για αυτο δινω σε μεμονωμενους ανθρωπους την ικανοτητα να βλεπουν το μελλον και να ανακοινωνουν το ερχομενο, γιατι θελω οι ανθρωποι να λαβουν υποψη το κοντινο τελος και να δουλεψουν τωρα εργατικα στις ψυχες τους, δηλ. να επιδιωξουν την τελειοτητα τους μεσω τροπο ζωης που ανταποκρινεται στο θελημα Μου. Και για αυτο δινω μεσω του λογου Μου, μεσω της φωνης του Πνευματος, μια περιγραφη οσων θα ερθουν, ανακοινωνω φυσικη καταστροφη η εκταση της οποιας θα σημανει ολοκληρη αλλαγη των συνθηκων ζωης και η οποια για αυτο θα εχει αφανταστο αποτελεσμα.
Και οσους πληροφορω για αυτα θα επρεπε να τα μεταδωσουν, θα επρεπε χωρις δειλια και χωρις δισταγμους να μιλησουν για αυτα στον καθενα, θα επρεπε επιμονα να εξηγησουν σε ολους οτι η καθε μερα θα μπορουσε να φερει το γεγονος και οτι οι ανθρωποι βρισκονται μπροστα σε μεγαλη εμπειρια, δεν θα επρεπε να τους δωσουν πολυ καιρο αλλα να ανακοινωσουν την καταστροφη ως επικειμενη βραχυπροθεσμα, θα επρεπε να ειναι ετοιμοι οι ιδιοι την καθε μερα και την καθε ωρα, για να ειναι ετοιμοι ανα πασα στιγμη να αρχισουν την εκπαιδευτικη τους αποστολη, μολις η μεγαλη δονηση της γης θα εχει συμβει. Και δεν θα επρεπε να κανουν πισω απο τις απειλες οποιονδηποτε τροπου, αφου ειναι το θελημα Μου να υπαρξουν ανθρωποι προθυμοι να ειδοποιησουν τους συνανθρωπους.
Η πιστη ομως πρεπει να αποκτηθει μεσα στην προσευχη, πρεπει να επιδιωχτει με επιμονη θεληση. Πρεπει ο ανθρωπος να Μου αφηνει εντελως την καρδια του χωρις την παραμικρη αντισταση, για να μπορεσω να ενεργω μεσα του. Πρεπει ο ανθρωπος να νιωθει την αγαπη Μου, πρεπει να ξερει οτι δεν παραπλανω τους ανθρωπους αλλα θελω να τους φερνω την αληθεια, και οτι προστατευω απο την πλανη οποιον επιθυμει να παει κοντα Μου. Και η προθεση Μου ειναι μονο να ξεριζωσω την ανθρωποτητα απο την πλανη και αντι αυτη να της μεταδωσω την αληθεια. Λανθασμενη ομως ειναι η σκεψη εκεινων που πιστευουν οτι μπορουν να συνεχισουν ανεμποδιστα τη ζωη τους χωρις πιστη σε Μενα και χωρις πιστη σε μια καποτε ευθυνη απεναντι Μου.
Προσπαθω να διορθωσω αυτη την πλανη, και για αυτο στελνω νουθετες στην ανθρωποτητα, οι οποιοι θα εφιστησουν την προσοχη των ανθρωπων στα λογια Μου και θα επρεπε να τους ανακοινωσουν μια αποδειξη της δυναμης και της ισχυος Μου αλλα και της αγαπης Μου. Αφου μονο ο,τι του ανακοινωθηκε πριν μπορει να τους παρακινησει στην πιστη σε Μενα. . . Και για αυτο πρεπει να αναφερθει στο ερχομενο, ξανα και ξανα θα επρεπε να μιλατε για το οτι θα εκδηλωθω μεσω φυσικης καταστροφης ως αποδειξη οτι υπαρχω και οδηγω τις μοιρες ολων των ανθρωπων, για να φτασουν στην κατανοηση του Εαυτου Μου οσο δεν ειναι πεισματαρικοι και αδιορθωτοι.
Η αγαπη Μου Με παρακινει να εφηστησω την προσοχη της ανθρωποτητας στο ερχομενο γεγονος, αλλα για αυτο πρεπει να χρησιμοποιησω προθυμους ανθρωπους για να μην περιορισω την ελευθερια της θρησκευτικης τους συνειδησης. Εκεινοι ομως θα επρεπε να μιλησουν αντι για Μενα, θα επρεπε να Με ακουσουν και να μεταδωσουν μετα το λογο Μου, αφου τους μεταδιδω την αληθεια, η οποια θα επρεπε να διοχετευτει στους συνανθρωπους μεσω εκεινων. . . Αμην
2852 (16.8.1943)
Η βασανιστική κατάσταση μέσα στη στερεή μορφή. . .
(Εκτος απο τον τιτλο αυτο το κομματι της Μπερτα Ντουντε δεν μεταφραστηκε απο μενα αλλα απο αλλους − αγνωστους σε μενα − μεταφραστες −−> ηττπ://ωωω.βερτηα−δυδδε.ινφο/δοωνλοαδ/ινδεξ.ητμ, − σημειωση της μεταφραστριας)
Ειναι απεριγραπτα βασανιστικη η κατασταση την οποια πρεπει να υποστει το πνευματικο που βρισκεται μεσα σε μια στερεη μορφη, κατασταση που διαρκει ενα ατελειωτα μακρυ διαστημα. Προκειται για μια περιοδο φυλακισης την οποια κανενα ον δεν θα δεχοταν εθελοντικα να υποστει. Αλλα του εχει αφαιρεθει η ελευθερια της βουλησης, και η εξελιξη του ειναι καθορισμενη απο τον Θεο, υπο την εννοια οτι προκειται για μια κατασταση αναγκαστικης υποταγης στο νομο, εναντια στην οποια δεν μπορει να αντιδρασει το δεσμιο πνευμα. Και, επειδη ειχε δημιουργηθει κατ αρχην ελευθερο, αισθανεται τον οποιοδηποτε καταναγκασμο ως μαρτυριο. Αρχικα δεν γνωριζε περιορισμους, ειχε την ευχερεια να θελει και να πραγματοποιει ο,τι ηθελε, γιατι λαμβανε δυναμη μεσω της θελησης του Δημιουργου του. Τη δυναμη ομως αυτη τη χρησιμοποιησε κατα εναν τροπο αντιθετο στο Πνευμα του Θεου, δηλ. δημιουργουσε με θεληση που ηταν εναντια στον Θεο.
Τα δημιουργηματα που προεκυψαν με αυτο τον τροπο δεν ειναι υλικα αλλα πνευματικα. Ειναι ρευματα που απλωνονται οπως οι σκεψεις στο πνευματικο βασιλειο και η επενεργεια τους ειναι αντιθετη προς τον Θεο. Απο την αλλη πλευρα οι οντοτητες οι οποιες τεινουν προς τον Θεο, αισθανονται την επιδραση απο αυτα τα πνευματικα ρευματα, και για αυτο τα αντιθετα πνευματικα εμποδιζονται στο να ασκησουν την κακη επιρροη τους, ενω ταυτοχρονα τους δινεται η δυνατοτητα να μεταστρεψουν την αρνητικη, αντιθετη θεληση τους. Η θεληση του Θεου τα περιοριζει δεσμευοντας τα μεσα σε μια στερεη μορφη. Προκειται για ενα περιβλημα το οποιο δεν μπορουν να διαριξουν, επειδη η μορφη η το περιβλημα αυτο αποτελειται με τη σειρα του απο ακομα πιο σκληρη πνευματικη ουσια, ετσι ωστε ειναι αδυνατον να διαφυγουν.
Το εξωτερικο περιβλημα γινεται ολο και πιο στερο γυρω απο το αρχικα ελευθερο πνευματικο καταπιεζοντας το αφορητα, αφου μαλιστα του εχει αφαιρεθει καθε δυναμη. Ετσι υφισταται ανισχυρο αυτη την καταπιεση, οσο και αν προσπαθει να επαναστατησει. . . Μεσα σε ενα τετοιο μαρτυριο λοιπον, αρχιζει την εξελικτικη του πορεια πανω στη γη, στην περιπτωση που περασε ηδη αλλα χωρις καμια επιτυχια απο τη γη η στην περιπτωση που ανεπτυξε στο πνευματικο βασιλειο ανατρεπτικη δραστηριοτητα, προσπαθωντας να παρασυρει αλλα αυτοβουλα πνευματα να αποστατησουν απο τον Θεο. Στην περιπτωση αυτη του αφαιρειται αναγκαστικα και ολοκληρωτικα η ελευθερια της θελησης, διοτι καθε ανοιχτος πολεμος εναντια στον Θεο αποτελει ενα αμαρτημα που συνεπαγεται στερηση της ελευθεριας.
Η θεληση του δεσμευεται για ενα μακρυ διαστημα, ουτως ωστε να στραφει σταδιακα προς τον Θεο, αφου μονο με μια μεταστροφη της θελησης του μπορει να αποφυγει τα μαρτυρια που υφισταται. Απο τη στιγμη που το πνευματικο υποτασσεται στη θεια θεληση δειχνοντας την προθυμια του να υπηρετησει, αρχιζει να αποβαλλει την αντισταση του εναντια στον Θεο. Μονο τα πολυ μεγαλα βασανιστηρια φερνουν αυτο το αποτελεσμα και για το λογο αυτο ακομα και η πιο βασανιστικη εξωτερικη μορφη πρεπει να θεωρηθει σαν ελεος, αφου αποτελει ενα μεσο απελευθερωσης και οδηγει σε μια ανοδικη εξελιξη, εστω και αν αυτο απαιτει πολλες φορες πολυ μεγαλο διαστημα. Γιατι σε ολες τις περιοδους ειναι απαραιτητος ενας ορισμενος χρονος μεχρι που το πνευματικο, περνωντας συνεχως απο τη μια μεταμορφωση στην αλλη να φτασει στο τελευταιο σταδιο, οπου ειναι δυνατη η ενανθρωπιση. Σε αυτο το σταδιο πλεον του ξαναδινεται η ελευθερια της θελησης, την οποια πρεπει ο ανθρωπος να χρησιμοποιησει σωστα, προκειμενου να απαλλαγει πια απο καθε εξωτερικη μορφη και απο το βασανισμο που συνεπαγεται η καθε μια απο αυτες. . . Αμην
2853 (17. k. 18.8.1943)
Έργα καταστροφής. . .
Απεριόριστη ενέργεια των απεγκλωβισμένων δυνάμεων. . .
Αφθαρτο ειναι ο,τι ξεκινησε απο τη δυναμη του Θεου. Αν ομως ανθρωπινη θεληση προκαλει εργο καταστροφης ειναι μην αναγνωριση της θεικης δυναμης, το αποτελεσμα της οποιας ειναι οτι ο Θεος αποσυρει το ορατο χαρακτηριστικο της δυναμης Του, οχι ομως την ιδια τη δυναμη, αφου αυτη ειναι αορατη και για παντα αμεταβλητη. Η ανθρωπινη θεληση προξενει συνεχη αλλαγη των πραγματων που τον περιστοιχιζουν. Χρησιμοποιει αρα την εκδηλωση της δυναμης του Θεου, τα ορατα δημιουργηματα, για να τα μεταπλασει κατα τη θεληση του, το οποιο επιτρεπεται απο τον Θεο γιατι η ελευθερη θεληση του ανθρωπου δεν περιοριζεται, και το οποιο Του ειναι ευχαριστο οσο ο σκοπος τηςαναμορφωσης ειναι το καλο του πλησιον, οσο αρα ο ανθρωπος ειναι δραστηριος με υπηρετικη αγαπη.
Εναντιον του θεικου θεληματος και της θεικης ταξης ομως ειναι μια δραστηριοτητα του ανθρωπου που μαρτυρει μονο την προθυμια για καταστροφη. Η δυναμη που ετσι απεγκλωβιζεται, το αορατο που εχει την αρχη του στον Θεο, δεν θα μεινει τωρα απρακτη γιατι δυναμη παντα πρεπει να εκδηλωνεται με καποιον τροπο. Δεν θα ειναι πια δεμενη μεσω του περιβληματος, το οποιο της ανεθεσε μια συγκεκριμενη δραστηριοτητα, αλλα θα ειναι ανεμποδιστη και θα μπορεσει επομενως να ενεργησει ασυγκρατητα. Και τοτε αυτη η ασυγκρατητη δραστηριοτητα θα εχει και παλι επιδρασεις στους ανθρωπους, οχι μονο σε εκεινους που προκαλεσαν τετοια εργα καταστροφης αλλα σε ολους τους ανθρωπους που ειναι στην περιφερεια εκεινων των δυναμεων.
Εξαλλου υπαρχουν και επιπτωσεις σε αλλα φυσικα δημιουργηματα απο την αντιθετη στον Θεο εκδηλωση της δυναμης, ετσι ωστε να γινουν αλλαγες σε αυτα τα δημιουργηματα, οι οποιες επισης ειναι αντιθετες στη θεικη ταξη. Ο,τι ομως ειναι αντιθετο στη θεικη ταξη δεν ειναι αναπτυξη αλλα και παλι καταστροφη. . . μια καταστροφη δηλ. που δεν προξενηθηκε αμεσα αλλα εμμεσα απο την ανθρωπινη θεληση. . .
Συνεπως ο ανθρωπος θα πρεπει να αναλαβει την ευθυνη για τη θεληση του οσο ειναι υπαιτιος για εργα καταστροφης η επιδοκιμασε τετοιες, γιατι οι δυναμεις που εχουν απεγκλωβιστει μπορουν να προξενουν μεγαλες καταστροφες. Πρεπει τωρα να παρεμβει και παλι το θελημα του Θεου δινοντας καινουρια περιβληματα σε εκεινες τις δυναμεις για να τις εμποδισει στην ασυγκρατητη τους ενεργεια. Αλλα αυτο το γεγονος απαιτει συγκεκριμενο χρονο αναπτυξης λογω του ατελους ανθρωπου, δηλ. καινουριο δημιουργημα δεν μπορει να εμφανιστει ετσι ξαφνικα, κατι που μαλιστα θα ηταν δυνατον για τη παντοδυναμια του Θεου, αλλα θα ηταν ακαταλληλο για την ελευθερια της θρησκευτικης συνειδησης και της θελησης των ανθρωπων.
Χρειαζεται αρα δημιουργικη δραστηριοτητα των ανθρωπων για να γινουν παλι πραγματα που θα δωσουν χωρο διαμονης στο πνευματικο που ειχε δραπετευσει απο την προηγουμενη του μορφη. Και επισης μεσα στη φυση πρεπει απο την πλευρα των ανθρωπων να δημιουργηθουν και παλι δυνατοτητες για αναπτυξη, τοτο μονο θα μειωθει το χαος, οι δυσμενεις επιρροες των δυναμεων θα εμποδιστουν και η ταξη συμφωνη με το θελημα του Θεου θα αποκατασταθει. Αφου εστω και αν επιγειες δημιουργιες διαλυονται, το πνευματικο που το περιεχονται ειναι αφθαρτο και θα χρειαστει παντα καινουριες υλικες δημιουργιες, και θα πρεπει να δεθει οσο ειναι ατελες, γιατι ανωριμο πνευματικο στην ελευθερη κατασταση δεν προσεχει τη θεικη ταξη και αυτο πρεπει να καταλειξει στο χαος. . . Αμην
Ο βαθμός ωριμότητας τη στιγμή της αποβίωσης. . .
Η κατάσταση του παιδιού του Θεού. . .
Ειναι παρα πολυ σημαντικο το σε ποια πνευματικη κατασταση ο ανθρωπος φευγει απο τη ζωη, αφου μονο αυτη καθοριζει τη ζωη του στην αιωνιοτητα. Και για αυτο η καθε σκεψη θα επρεπε να εχει ως στοχο την πνευματικη τελειοποιηση, η οποια ειναι ο τελικος σκοπος της επιγειας ζωης. Αν ομως ο ανθρωπος δεν προσεχει την επιδιωξη της τελειοτητας κατα τη διαρκεια της επιγειας ζωης, τοτε ολοκληρη η επιγεια ζωη χανει τη σημασια της, δηλ. εχει γινει περιττη κατα καποιον τροπο η ακομα και μεγαλος κινδυνος για τις ψυχες των ανθρωπων, οι οποιοι δεν επιδιωκουν πια τον Θεο αλλα τον αντιπαλο Του μεσω της επιθυμιας τους για επιγεια αγαθα, για την υλη, την οποια θα επρεπε να εχουν ξεπερασει εδω και καιρο και η οποια τωρα εχει κερδισει και παλι μεγαλυτερη επιρροη.
Συνεπως η ψυχη τετοιων ανθρωπων απομακρυνεται ολο και περισσοτερο απο τον Θεο οσο αυτο δεν γινεται αδυνατον μεσω του γεγονοτος οτι ο θανατος του κορμιου τελειωνει την πορεια της στη γη. Η πνευματικη κατασταση τη στιγμη του θανατος του κορμιου τωρα καθοριζει τη μοιρα της στον αλλο κοσμο. Πρεπει η ψυχη να επωμιστει αυτη τη μοιρα, εχει ομως ακομα τη δυνατοτητα να τη βελτιωσει οσο η θεληση της μεταστρεφεται και επιθυμει τον Θεο στα υψη. Μονο που θα υπεστει την απωλεια της καταστασης του παιδιου του Θεου, η οποια μπορει να αποκτηθει μονο στη γη, η οποια απαιτει θεληση στραμμενη προς τον Θεο ηδη στη γη, και η οποια δεν μπορει να καλυφτει πια στον αλλο κοσμο.
Το να αποκτησει οσο το δυνατον υψηλοτερο βαθμο ωριμοτητας ακομα στη γη θα επρεπε να ειναι η επιδιωξη του καθε ανθρωπου, τοτε μονο ζει συνειδητα τη ζωη του και η ζωη θα του αποφερει πνευματικη επιτυχια. Αλλα ακριβως αυτη την επιδιωξη δεν την προσεχει ο ανθρωπος γιατι δεν πιστευει στη συνεπεια της επιγειας ζωης στον αλλο κοσμο και γιατι οπου λειπει η πιστη δεν θα υπαρχει πνευματικη επιδιωξη. Και για αυτο τον υψηλοτερο στοχο, την κατασταση του παιδιου του Θεου, την πετυχαινουν μονο πολυ λιγοι ανθρωποι, δηλ. μονο εκεινοι που ζουν αποκλειστικα για αυτο το στοχο, δηλ. που δινουν προτεραιοτητα στον Θεο και στο θελημα Του και που ασκουν παντα την εντολη της αγαπης προς τον πλησιον, αρα που ασκουν την αγαπη συνεχεια.
Αυτοι ειναι δεμενοι με τον Θεο τοσο εντονα ηδη στη γη ωστε να εχουν αληθινες γνωσεις κι επομενως ξερουν για τη σημασια και τον σκοπο της επιγειας ζωης και δεν δινουν σημασια στα επιγεια αγαθα. Αρα εχουν ηδη ξεπερασει εντελως την υλη, και τη στιγμη της αποβιωσης τους απο τη γη θα μπορεσουν να μπουν στο πνευματικο βασιλειο χωρις το παραμικρο εμποδιο, θα μπορεσουν να δουν τον Θεο προσωπο με προσωπο, και η δυναμη και η αγαπη του Θεου θα τους πλημμυρισει. . . Απεριγραπτη μακαριοτητα θα ειναι η μοιρα τους στο πνευματικο βασιλειο, θα μπορεσουν να δημιουργουν και να διαμορφωνουν προς τη δικη τους ευχαριστηση οπως ηταν καποτε η αρχικη τους κατασταση, την οποια ολα τα οντα θα επρεπε να αποκτησουν ξανα. . . Αμην
Η ενέργεια του αντιπάλου και το δέσιμό του. . .
Με πολλαπλους τροπους ο αντιπαλος δουλευει εναντια στον Θεο και με πολλους διαφορετικους τροπους προσπαθει να υπονομεψει το διδαγμα αγαπης του Χριστου. Σπερνει μισος και διχονοια οπου ειναι καταλληλο το εδαφος, και εκμεταλλευεται την καθε ευκαιρια να εξεγειρει τους ανθρωπους τον ενα κατα του αλλου και να τους υποστηριξει στην αστοργια τους. Αφου προσπαθει να εκτοπισει τον Θεο. Επιδιωκει να διαλυσει ολο το καλο και να το αλλαξει σιγα σιγα προς το κακο. Προσπαθει να εξωντωσει καθε αισθηση για την αληθεια και να σκορπισει αποψεις αναμεσα στους ανθρωπους που αντιτιθενται εντελως στο διδαγμα αγαπης του Ιησου Χριστου. Και αρα προσπαθει να εκτοπισει τον Ιδιο τον Ιησου Χριστο, αφου μαζι με την αληθεια της αφαιρειται στην ανθρωποτητα επισης η γνωση για τον μεγαλυτερο φορεα της αληθειας στη γη, και σε αυτο αποσκοπει ο αντιπαλος του Θεου, αφου τοτε οι ανθρωποι θα υπεστουν και την απωλεια της χαρης του εργου σωτηριας, μολις ο ανθρωπος δεν ξερει πια για αυτο και συνεπως δεν επιθυμει πια συνειδητα τη χαρη αυτου του εργου.
Ο Ιησους Χριστος ομως πρεπει να αναγνωριστει ως γιος του Θεου και ως Σωτηρα του κοσμου, τοτε μονο μπορει να δωρισει στους ανθρωπους τη χαρη του εργου σωτηριας Του, και τοτε μονο τους ειναι δυνατον να απελευθερωθουν απο την εξουσια του αντιπαλου του Θεου. Αλλα η ιδια η θεληση των ανθρωπων δινει αυτη την υπερβολικη εξουσια στον αντιπαλο, αφου οσο οι ανθρωποι αντιστεκονταν, οσο ηθελαν να δωσουν τη θεληση τους στον Θεο, η εξουσια του εχθρου θα ειχε διαλυθει, και η γνωση για το εργο σωτηριας και η πιστη σε αυτο δεν θα μπορουσαν να παρθουν απο εκεινους τους ανθρωπους που επιδιωκουν τον Θεο.
Ωστοσο ο Θεος στελνει τη δυναμη Του στη γη για να ειναι ικανοι οι ανθρωποι να καταλαβουν την ενεργεια του αντιπαλου και να του αντισταθουν. Και αρα προκειται για αγωνα αναμεσα στο καλο και στο κακο πνευματικο κοσμο, προκειται για συνεχες παλεμα για να επηρεαστουν οι σκεψεις των ανθρωπων και να οδηγηθουν στον σωστο δρομο. Αφου μονο τοτε που η σκεψη του ανθρωπου ειναι σωστη θα καταλαβει την αληθεια και θα τη λαχταρα. Αλλα οι καλες δυναμεις εχουν λιγη επιτυχια. . . Οι ανθρωποι δεν εχουν καθολου αγαπη. Αρα ειναι παιχνιδακι για τον αντιπαλο του Θεου να τους κερδισει για τον εαυτο του, και ενδιδουν στην επιρροη του χωρις αντισταση. . . Και αρα παραδιδουν οι ιδιοι την πιστη και τη χαρη γιατι η θεληση τους ειναι ετοιμη να αρνηθει το μεγαλυτερο εργο αγαπης, αφου ειναι ανικανοι οι ιδιοι να ασκουν την αγαπη και αρα δεν κατανοουν το εργο αγαπης του Χριστου. Κι ετσι αμετρητοι ανθρωποι θα πεσουν θυμα στη δραστηριοτητα του αντιπαλου. . .
Ο Θεος ομως μεσα στην ατελειωτη αγαπη και σπλαχνικοτητα Του θα ανεχτει τη δραστηριοτητα του μονο μεχρι ενα συγκεκριμενο σημειο, αφου μολις το διαβημα του στρεφεται κατα τον Ιδιο τον Θεο, μολις η επιρροη του εχει ως αποτελεσμα να καταπολεμηστει ανοιχτα καθε ανθρωπος που αναγνωριζει ακομα τον Ιησου Χριστο, αυτο ειναι ανοιχτος αγωνας κατα του Θεου, τον οποιο δεν θα αφησει χωρις ανταποδοση. Αφου τωρα γινεται ανισος αγωνας ενω δεν του επιτρεπεται πια στον ανθρωπο η ελευθερη αποφαση υπερ του Θεου η υπερ του εχθρου Του, αλλα δεν θα επρεπε να εχει αλλη επιλογη παρα να πρεσβευσει ανεπιφυλακτα τον αντιπαλο του Θεου. . . Αναγκαζονται οι ανθρωποι να παραδωσουν την πιστη, αν και μονο εκεινοι που ακομα θελουν να την κρατησουν, αφου οι αλλοι παραδιδουν εθελοντικα την πιστη τους ηδη πριν.
Αλλα ο Θεος ποτε δεν θα επιτρεψει στον αντιπαλο του να αποκτησει την εξουσια να Τον εκτοπισει, και η τελευταια επεμβαση Του θα του παρει την καθε εξουσια και την καθε δυναμη. . . Πριν ομως να τον δεσει θα υποστηριξει τους πιστους ανθρωπους με εξαιρετικο τροπο, γιατι λογω των απιστων θα πρεπει να ξεσπασει ο σφοδρος αγωνας σχετικα με την πιστη, επειδη αυτοι θα πρεπει να καταλαβουν τη δυναμη της πιστης κι επειδη η εξαιρετικη ενεργεια των πιστων θα μπορεσει να τους οδηγησει πισω στην πιστη οσο δεν ειναι εντελως υπο τον ελεγχο του αντιπαλου. Αλλα κατα το τελος τα πραγματα θα γινουν ανυποφορα για τους πιστους, τους οποιους ο Σατανας θα προσπαθησει να τους κανει εξαρτημενους απο εκεινον. Και τοτε θα εχει ερθει η ωρα που θα σπαστει η εξουσια του. . . που ο Θεος θα βαλει τελος στη δραστηριοτητα του, που θα τον ταπεινωσει και θα αρπαξει την καθε εξουσια απο τα χερια του. . .
Και αδυναμοι θα ειναι οσοι τον προσκυνησαν, αδυναμοι θα ειναι εκτεθημενοι στο χερι του Θεου, ο Οποιος τωρα θα χωρισει τα πνευματα, ο Οποιος θα εξοντωσει εντελως ο,τι δεν πολεμουσε κατω απο το λαβαρο Του και ο Οποιος θα αμειψει τους λιγους αφιερωμενους Του, οπως το υποσχεθηκε. Οσο πολυ και αν λυσσομανησει ο αντιπαλος πριν, θα ερθει η ωρα που ο Θεος θα βαλει τελος στη δραστηριοτητα του, και αυτη η ωρα δεν ειναι πια μακρια. Και σε αυτο θα καταλαβετε το τελος οτι ο Σατανας θα λυσσομανησει ανελεητα, οτι θα ξεσηκωσει τους ανθρωπους τον εναν εναντια στον αλλον, οτι θα τους εμπνευσει σκεψεις ανακουστης κτηνωδιας και αστοργιας, και οτι θα τους καθορισει να ξεσκισουν ο ενας τον αλλον. Τοτε ο κοσμος θα ειναι ετοιμος για τη συντελεια, δηλ. η γηκαι ο,τι υπαρχει πανω της θα αναμορφωθει και θα εξοντωθει μεσω του θεληματος του Θεου, μετα να εχει παρει μαζι Του ο Θεος τους αφιερωμενους σε Εκεινον ανθρωπους, για να απομακρυνθουν απο την εξουσια του Σατανα. . . Αμην
2857 (22.8.1943)
Η αξία της γνώσης απέναντι στην κατάσταση της άγνοιας. . .
Συνεχης αλλαγη της εξωτερικης μορφης το καταφερνει να φτασει το πνευματικο που βρισκεται μεσα της σε κατασταση ωριμοτητας, δηλ. να εξελιχθει συνεχεια. Και σε αυτο βασιζεται το συνεχες γιγνεσθαι και περασμα ολων των εργων της δημιουργιας. Η διαδικασια της αναπτυξης ειναι αρα η αιτια καθως και ο σκοπος της δημιουργιας. Μεσω της χαρης της εσωτερικης φωτησης ο ανθρωπος εχει τις σχετικες γνωσεις και θεωρει τωρα τη δημιουργια μεσο για την τελειοποιηση του πνευματικου. . . Η σημασια και ο σκοπος της δημιουργιας ειναι ακατανοητα στους ανθρωπους που δεν εχουν τετοιες γνωσεις, αφου μεσα στη δημιουργια υπαρχουν αμετρητα πραγματα που φαινονται να μην εχουν σημασια και σκοπο γιατι δεν εκτελουν καμια φανερη, σκοπιμη δραστηριοτητα ουτε δειχνουν να εχουν κανενα οφελος.
Το αποτελεσμα αυτης της ελλειψης γνωσεων ειναι οτι η αιωνια Θεοτητα δεν αναγνωριζεται σωστα στο μεγαλειο, στην αγαπη, στη σοφια και στην παντοδυναμια Της. . . αλλο αποτελεσμα ειναι οτι ο ανθρωπος δεν μπορει να αισθανεται την αγαπη για Αυτην την οποια πρεπει να προκαλεσει η κατανοηση της τελειοτητας Της. Και ακομα αλλο αποτελεσμα ειναι οτι η επιθυμια για τον Θεο δεν μπορει να ειναι τοσο μεγαλη, γιατι μονο η αγαπη για τον Θεο παρακινει τον ανθρωπο να Τον επιδιωξει, να εναρμονιστει μαζι Του. Τετοια αγαπη δεν θα ξυπνησει ποτε μεσα στον ανθρωπο οσο δεν μαθαινει για τη δραστηριοτητα και την ενεργεια του Θεου, οσο αρα ειναι εντελως ανηξερος σχετικα με τη σημασια και τον σκοπο της δημιουργιας, σχετικα με τις σχεσεις των μεμονωμενων εργων της δημιουργιας με τον Θεο.
Η κατασταση της γνωσεις ειναι αναμφισβητητα πιο πολυτιμη για τον ανθρωπο απο το να ζησει στην αγνοια. Η κατασταση της γνωσης ειναι ενδειξη της αναπτυξης προς τα πανω, ειναι πνευματικη προοδος, κατασταση του φωτος, η οποια για ευνοητους λογους ειναι προτιμοτερη στην κατασταση της αγνοιας, του σκοταδιου. Το να ξερει ο ανθρωπος για τη σημασια και τον σκοπο της δημιουργιας πρεπει να συμβαλλει στον απαιτουμενο βαθμο ωριμοτητας που ειναι ο σκοπος και ο στοχος της επιγειας ζωης. Η ιδια η δημιουργια τωρα βοηθα τον ανθρωπο να καταλαβει οσο αυτος την κοιταζει και στελνει ερωτηματικες σκεψεις στο συμπαν και ανοιγει τον εαυτο του στις διανοητικες απαντησεις που θα ρευσουν κοντα του. . . Αφου ειναι το θελημα του Θεου να λαβει ο ανθρωπος γνωσεις, να παρει ιδεα για τη δραστηριοτητα και την ενεργεια Του στο βαθμο που αυτο επιτρεπετε στη γη.
Ομως οι ανθρωποι μονοι τους καθοριζουν τα ορια των γνωσεων τους μεσω της θελησης τους, οσο αυτοι αρνιουνται να αποδεχτουν γνωσεις που τους προσφερονται χωρις να τις εξετασουν σοβαρα γιατο κατα ποσον θα μπορουσαν να τις υποδεχτουν πεπεισμενοι στις σκεψεις τους. Η θεληση του ανθρωπου ειναι ελευθερη, επομενως οι γνωσεις πρεπει να του προσφερθουν ετσι ωστε να μην αναγκαστει να τις αποδεχτει, το οποιο ομως θα γινοταν στην περιπτωση που θα ηταν δυνατον να αποδειχτουν τετοιες γνωσεις η που ο ανθρωπος θα πειθοταν μεσω θαυματος για την αληθεια εκεινων που του προσφερονται ως αληθεια.
Πρεπει μαλλον ο ανθρωπος μεσα στην ελευθερη πιστη και θεληση να παρει θεση σε εκεινα και να αποφασισει υπερ η κατα ανεπηρεαστα. Και πρεπει επισης να επανεξετασει τις γνωσεις που ελαβε πριν και να τις συγκρινει με τις νεες γνωσεις που του προσφερθηκαν. Μονο ο ανθρωπος που επιθυμει σοβαρα την αληθεια θα καταλαβει την αληθεια ως τετοια, και μονο εκει θα ειναι η αληθεια οπου επιθυμειται σοβαρα. . . Αμην
2860 (25.8.1943)
Αφθαρσία. . .
Ψυχή. . .
Ολα οσα δημιουργησε ο Θεος ειναι πνευματικη δυναμη και ως τετοια αφθαρτη. Ωστοσο οι ορατες δημιουργιες αλλαζουν συνεχεια, αρα δεν διαλυονται εντελως αλλα μονο αλλαζουν μεσα τους, και ακομα και αν δεν ειναι πια ορατες δεν σταματουν να υπαρχουν, γιατι ο Θεος διαλυει την υλη μονο προσωρινα, ωσπου το πνευματικο μεσα της να χρειαστει παλι καινουρια εξωτερικη μορφη. Αυτη η αλλαγη συμβαλλει στην αναπτυξη του πνευματικου, ωστε αρα να μην παραμεινει ποτε στο ιδιο σταδιο αλλα να αποκτησει ολο και πιο ψηλο βαθμο ωριμοτητας, τοσον καιρο ωσπου να μπορεσει να αναλαβει την τελευταια του ενσαρκωση ως ανθρωπος.
Ο ανθρωπος επισης ειναι εφημερος κατα καποιον τροπο, αλλα και παλι μονο στην εξωτερικη του μορφη, ενω η ψυχη, το πνευματικο μεσα στον ανθρωπο, διατηρειται και περα απο την τελευταια της εξωτερικη μορφη και μπαινει στην αιωνιοτητα ως ασωματο ον. Του ανθρωπου στη γη αυτο το πνευματικο, η ψυχη, δεν του ειναι ορατο. Και ωστοσο ειναι το πραγματικο ον, το οποιο χρειαζεται το υλικο περιβλημα μονο για τον σκοπο της τελευταιας ωριμανσης στη γη. Μετα το θανατο του κορμιου ομως η ψυχη συνεχιζει τη ζωη της χωρις περιβλημα και για αυτο θα ειναι ορατη μονο για τα πνευματικα οντα που ειναι εντελως ανεξαρτητα απο τη γη και την καθε γηινη ουσια. Ο,τι δημιουργησε ο Θεος θα υπαρχει για παντα, αλλα η μορφη της υπαρξης, η κατασταση εκεινου που δημιουργηθηκε απο το θελημα του Θεου μπορει να ειναι πολυ διαφορετικη. . . και αναλογα περισσοτερο η λιγοτερο ορατο, αν και δεν μπορει να διαλυθει ποτε.
Ο ανθρωπος με τα υλικα του ματια μπορει να βλεπει τα δημιουργηματα μονο σε εκεινο το σταδιο οπου εχουν υλικα περιβληματα, αφου του υλικου ματιου ειναι ορατα μονο τετοια, αφου μπορει να βλεπει το πνευματικο μεσα στην εξωτερικη μορφη μονο σε βαθμο υψηλης ωριμοτητας. Και για αυτο η αφθαρσια της ανθωπινης ψυχης αμφισβητειται τις περισσοτερες φορες γιατι ο ανθρωπος θελει να πιστευει μονο οσο βλεπει και οσο μπορει να αποδειχτει. Αλλα μετα απο λιγη σκεψη θα καταλαβει οτι ολα ξεκινησαν απο τον Θεο και για αυτο δεν μπορουν να ειναι εφημερα αν και χανουν το επιγειο περιβλημα τους. Μονο οταν εχει καταλαβει το πνευματικο μεσα του, οταν ζει πνευματικη ζωη διπλα στην επιγεια, εξωτερικη ζωη θα θεωρησει την υλη αναγκαιο περιβλημα για την αναπτυξη, το οποιο ειναι μονο ενα βημα προς τον σκοπο για το πνευματικο. Τοτε θα ξερει επισης οτι δεν υπαρχει τελος για το πνευματικο, οτι ομως το εξωτερικο περιβλημα εχει μονο ορισμενη διαρκεια και παραμενει οσο χρονο το θελει ο Θεος, το οποιο μετα απελευθερωνει το πνευματικο για μια ζωη εξω απο τη γη, εξω απο την υλη, η οποια δεν τελειωνει ποτε αλλα υπαρχει για παντα.
Για αυτο μπορουμε να θεωρουμε την επιγεια ζωη μονο μεταβατικο σταθμο, μεσα στο οποιο το πνευματικο, η ψυχη, πρεπει να ξεπερνα την τελευταια της εξωτερικη μορφη, για να μπορεσει μετα εντελως χωρις περιβλημα να μπει σε μια σφαιρα οπου αρχιζει η πραγματικη της ζωη. . . μεσα στην ελευθερια και συνειδητη για τη δυναμη της, η οποια της ελειπε στη γη οσο δεν ειχε αποκτησει την αναγκαια ωριμοτητα. . . οπου ειναι συνειδητη για το οτι ζει αιωνια, οτι δεν μπορει να διαλυθει ποτε γιατι ο,τι προερχεται απο τον Θεο ειναι αφθαρτο. . . Αμην
Τερματισμός των γεγονότων του κόσμου μέσω θεικής ενέργειας. . .
Θα ειναι ανωτερη δυναμη που θα αποφασισει τα γεγονοτα του κοσμου αν και ανθρωπινη θεληση σκοπευει να προκαλεσει μια καιρια στροφη. Οι ανθρωποι δεν μπορουν ποτε να καθοριζουν τα αποτελεσματα οσον προκαλει η θεληση τους, κι επομενως δεν θα μπορεσουν ποτε να καθορισουν την εκβαση ενος πολεμου των λαων τον οποια αρχισαν οι ιδιοι κατα καποιον τροπο. Μονο το θελημα του Θεου αποφασιζει, και μαλλον ετσι οπως ειναι ωφελιμο για την πνευματικη αναπτυξη, αν και αυτη η εκβαση δεν θα ειναι καταλληλη για την επιγεια ζωη. Αφου ο,τι οι ανθρωποι θεωρουν καλο και σωστο δεν χρειαζεται να ειναι ωφελιμο για την ψυχη, και για αυτο οι ανθρωποι πρεπει να περιμενουν εκβαση που δεν θα ανταποκριθει στη θεληση και στην προσδοκια τους.
Το αποφασιστικο δεν ειναι η επιγεια ευμαρεια του μεμονωμενου ανθρωπου αλλα μονο η πνευματικη εξελιξη των ανθρωπων. Αυτη ομως θα αμφισβητιοταν αν υπηρξε εκβαση των γεγονοτων του κοσμου κατ ευχην, και ο Θεος ξερει για αυτο και αρα θα επεμβει ο Ιδιος. Θα τα αποπερατωσει, δηλ. θα οδηγησει τα γεγονοτα του κοσμου σε εντελως διαφορετικες κατευθυνσεις, δηλ. θα τα τελειωσει με εναν τροπο που δεν θα ειναι ευχαριστος στους ανθρωπους που περιμενουν μεγαλη επιγεια επιτυχια. Με καθε τροπο οι ανθρωποι θα ειναι απογοητευμενοι γιατι ολα θα πανε διαφορετικα απο ο,τι φαινεται, και γιατι ο τροπος ζωης θα ειναι τοτε πολυ πιο λιτος και γεματος στερησεις και η βελτιωση που την περιμενουν οι ανθρωποι δεν θα ερθει.
Η ανθρωπινη θεληση δεν θα συμφωνουσε ποτε με αυτο αν ανωτερη δυναμη δεν εκδηλωνε ξεκαθαρα τη θεληση της και ο ανθρωπος καθ εαυτος ειναι αδυναμος απεναντι σε εκεινη. Θα διαρκεσει μονο λιγο διαστημα, και τοτε τα γεγονοτα του κοσμου θα παρουν ξαφνικη στροφη που θα εχει την πιο μεγαλη σημασια και πνευματικα και επιγεια. Αφου αυτη η στροφη θα βαλει τα θεμελια για το αργοτερο γεγονος, για τον θρησκευτικο αγωνα, που θα ειναι συνεπεια της θεικης παρεμβασης, γιατι μετα απο αυτην θα απαιτηθει απο τους ανθρωπους συμπεριφορα που θα παραβει εντελως την πιστη και το θεικο διδαγμα.
Οι ανθρωποι θα πιστεψουν οτι μεσω τετοιων απαιτησεων θα μπορεσουν να αποκαταστησουν ξανα τις παλιες συνθηκες και για αυτο θα παρουν δραστικα μετρα, δεν θα λαβουν υποψη την πιστη των ανθρωπων αλλα θα προσπαθησουν να την εξουδετερωσουν και να προκαλεσουν τους πιστους να αποστατησουν απο τη θρησκεια τους. Και τα βασανα δεν θα σταματησουν, μονο θα ειναι διαφορετικα απο πριν. Τα γεγονοτα του κοσμου θα εχουν τελειωσει, αλλα οι ανθρωποι δεν θα εχουν απαλλαχθει απο τις δυσκολιες γιατι ακομα θα χρειαστουν τετοιες για την πνευματικη τους αναπτυξη και ο Θεος ο Ιδιος θα εκδηλωσει το θελημα Του, για να αναγνωρισει η ανθρωποτητα Εκεινον και την ενεργεια Του. . . Αμην
2863 (28.8.1943)
Αγάπη και χάρη και αρχηγία στην ελεύθερη θέληση. . .
Σε καθε φαση της επιγειας ζωης σας οδηγει το θελημα Μου, και η χαρη μου ρεει κοντα σας ασταματητα. . . Αφου η ενσαρκωση σας στη γη στη καθε μορφη ειναι χαρη την οποια σας παρεχω για να σας βοηθησω να ανεβειτε απο τα βαθη και παλι στα υψη. Στερησατε τον εαυτο σας τη δυναμη και την ισχυ μεσω της δικης σας θελησης και αρα μπορουσατε να παραμεινετε μονο στα βαθη, στο σκοταδι, οπου αδυναμια και αγνοια σας εκαναν ανελευθερα πλασματα, τα οποια τωρα συνειδητοποιησαν βασανιστικα την υπαρξη τους. Και απο αυτη την ατελη κατασταση θελω να σας απελευθερωσω γιατι η αγαπη Μου ακομα στρεφεται σε σας που προσπαθησατε να Με χωρισετε εθελοντικα. Και για αυτο σας δινω τη δυνατοτητα να ανεβειτε παλι στα υψη προσφεροντας σας δυναμει του θεληματος Μου εναν δρομο που θα ελαττωσει παλι την αποσταση απο Μενα, αν και θα θελει ατελειωτους καιρους ωσπου να εχετε πετυχει το στοχο σας.
Ωστοσο πρεπει να καταλαβετε την καθε δυνατοτηα για ανοδο ως χαρη, αφου εσεις οι ιδιοι, δηλ. η θεληση σας πηρε τον δρομο προς τα κατω, προς τα βαθη, απο τα οποια η αγαπη Μου θελει και παλι να σας οδηγησει πισω. Και αφου η θεληση σας σας αποκτησε απολυτη αγνοια και πνευματικο σκοτος ειστε ανικανοι να επιστρεψετε στα υψη απο μονοι σας, και για αυτο σας επιασα εντελως και σας τοποθετισα ξανα κατω απο το θελημα Μου, ωσπου να εχετε αποκτησει παλι την ικανοτητα να συνεχισετε αυτη την πορεια αναπτυξης στην ελευθερη θεληση και να επιδιωξετε ξανα την απελευθερωση, την καποτε τελειοτητα σας.
Η αγαπη και η χαρη Μου συμπονουν την αδυναμια σας και σας οδηγουν και παλι προς το φως μεσα στην ατελειωτη πορεια πανω στη γη, αλλα τοτε πρεπει να σας δωσω ξανα την ελευθερια της θελησης σας, για να μπορεσετε να δωσετε την τελευταια σας δοκιμασια της επιγειας ζωης, οπου μεν σας διαθετω αμετρητα τη χαρη Μου, οπου ομως πρεπει και να αποφασισετε ελευθερα αν θελετε να δεχτειτε και να χρησιμοποιησετε αυτη τη χαρη η να την αφησετε ενεκμεταλλευτη. . . Δηθεν το θελημα Μου τωρα αποτραβιεται απο σας, αλλα ακομα οδηγω τη μοιρα σας ετσι ωστε να μπορεσει να σας αποφερει τις μεγαλυτερες πνευματικες επιτυχιες οσο εχετε τη θεληση για τα υψη, αφου εκεινη δεν την αναγκαζω. . . Σας αφηνω πληρη ελευθερια, διαμορφωνω ομως την επιγεια σας ζωη ετσι ωστε να μπορεσετε να Με αναγνωρισετε παντα και παντου, και η αγαπη και η χαρη Μου σας οδηγουν οσο δεν Μου προβαλλετε αντισταση, αφου θελω να γινεστε παλι αυτο που ησασταν απο την αρχη. . . Αμην
2864 (29.8.1943)
Σκοπός των προφητείων και αξιολόγηση. . .
Οι θεικες εμπνευσεις τις περισσοτερες φορες δεν αξιολογουνται σχετικα με την προελευση τους αλλα μαλλον θεωρουνται προιον ανθρωπινων σκεψεων. Δεν μπορει να επιφερθει στους ανθρωπους φανερη και πειστικη αποδειξη για τη θεικη προελευση, και αρα η θεληση του ιδιου του ανθρωπου καθοριζει την αξια τους. Αμφιβολιες υποβαθμιζουν την αξια, και μονο η αναμφισβητητη πιστη επιφερει πνευματικη επιτυχια στον ανθρωπο. Δεν μπορει ομως να αναγκαστει να πιστεψει. . . Επομενως δεν ειναι ευκολη υποθεση να γνωστοποιηθουν οι ανθρωποι για γνωσεις τις οποιες δεχεται μονο η αδιαμαρτυρητη πιστη. Ωστοσο δεν μπορουν να αντιτεθουν σε εκεινες αλλες γνωσεις που ειναι πιο αξιοπιστες, και για αυτο οι ανθρωποι θα επρεπε να χρησιμοποιησουν την καθε ευκαιρια να ανασκευασουν τις τελευταιες, τοτε μονο ο ανθρωπος ειναι πιο επιδεκτικος για την πνευματικη αληθεια και παιρνει θεση σε αυτην. Η αδιακοπη κατασταση των βασανων στη γη παιρνει την αδυναμη πιστη σε πολλους ανθρωπους, μαλιστα επειδη ειναι αδυναμη. Δεν θελουν να αναγνωρισουν τον Θεο γιατι τους χτυπησε, και προκειται κατα καποιον τροπο για τελευταια εξεγερση μεσα στο συναισθημα της αδυναμιας απεναντι σε ανωτερη δυναμη.
Νομιζουν πως μπορουν να χωρισουν απο εκεινη μεσω μην αναγνωρισης, δεν εχουν ομως βασιμες αιτιολογιες για να αρνηθουν μια παντοδυναμη Θεοτητα, αν και αυτη η Θεοτητα δεν επεμβαινει στα σχεδια της ανθρωπινης θελησης. Οσο αναγνωριζουν την ελευθερη θεληση του ανθρωπου πρεπει επισης να αναγνωρισουν τον ανθρωπο ως υπαιτιος των υπερβολικων βασανων. Στην πιστη στη συνεχηση της ζωης της ψυχης βρισκουν την εξηγηση, αλλιως τους μενουν ακατανοητα ολα οσα συμβαινουν στον κοσμο. Και για αυτο ο Θεος προσπαθει να ενημερωσει τους ανθρωπους για το οτι η επιγεια ζωη ειναι μονο ενα βημα προς τον σκοπο και οχι αυτοσκοπος, οτι ειναι προκαταρκτικη περιοδος για την πραγματικη ζωη. Και δεν μπορει να μεταδιδει στους ανθρωπους αυτη την ενημερωση με αλλον τροπο παρα μεσω εσωτερικης φωτισης.
Δεν μπορει ομως ποτε να αναγκαζει τους ανθρωπους να πιστεψουν σε αυτα, αλλα πρεπει ο ανθρωπος να δουλευει προθυμος στον εαυτο του για να γινει ικανος να καταλαβει αυτες τις προφητειες ως αυτο που ειναι. . . ως μεταδοσεις απο τον πνευματικο βασιλειο, οπου τα τελεια οντα βρισκονται στο φως και στην αληθεια και μοιραζουν τετοια σε εκεινους τους ανθρωπους που λαχταρουν φως και αληθεια. Αν ο ανθρωπος επιθυμει να ξερει για την αληθεια ειναι ηδη επιδεκτικος για αυτην, αφου τοτε ανθρωπινες γνωσεις δεν του ειναι πια αρκετα ασφαλεις, και πιστευει σε οσα του προσφερονται απο το στομα εκεινων που τα ελαβαν με εξαιρετικο τροπο. . . Αμην
2865 (30.8.1943)
Ο Θεός οδηγεί τη θέληση, τα σχέδια και τις εκτελέσεις εκείνου που Του αφιερώθηκε εθελοντικά. . .
Οπου εκδηλωνεται το θεικο θελημα η ανθρωπινη θεληση δεν μπορει να επιβαλλεται οσο ειναι αντιθετη σε εκεινο. Ο Θεος ξερει ποιανου θεληση Του υπαγεται, και θα αναθεσει ενα καθηκον μονο σε τετοιον ανθρωπο που Του ειναι αφιερωμενος, δηλ. θα εκφραστει μονο μεσω τετοιον ανθρωπο. Τοτε ομως δεν υπαρχει πια φοβος για σοβαρη αντισταση που θα μπορουσε να στραφει εναντια στο θεικο θελημα. Η θεληση του ανθρωπου ειναι ελευθερη, ο Θεος δεν την αναγκαζει με κανεναν τροπο, αλλα η χαρη του Θεου διαπερνα τετοιον αφοσιωμενο σε Εκεινον ανθρωπο, ενδυναμωνει τη θεληση του και τον κανει ικανο να αναγνωρισει τη μεγαλη αγαπη του Θεου, και ολο και πιο χαρουμενη η θεληση του ανθρωπου τωρα επιδιωκει τον Θεο. Και τωρα ο Θεος μπορει να θεσει υπο την κατοχη Του τη θεληση του ανθρωπου χωρις να θιξει την ελευθερια του, αφου ο ανθρωπος ο ιδιος Του αφιερωθηκε.
Σε περιπτωση που υπαρχει εξασθενιση της θελησης ο Θεος εμποδιζει την ολοκληρη οπισθοδρομηση γιατι ο ιδιος ο ανθρωπος του εδωσε το δικαιωμα για αυτο μεσω της εθελοντικης του αφιερωσης, αφου για αυτο ο Θεος τον θεωρει ιδιοκτησια Του, την οποια δεν θα επιτρεψει πια να Του την αμφισβητησει κανεις. Ανθρωπος που μια φορα διαπεραστηκε απο τη θεικη δυναμη, μεσω του οποιου ενεργησε ο Ιδιος ο Θεος γιατι Του αφιερωθηκε, εχει γινει φορεας δυναμης και δεν θα χασει ποτε αυτη τη δυναμη, μονο που μπορει να την αντιληφθει πιο αδυναμη γιατι ο κοσμος προσπαθει να αποστρεψει τη θεληση του απο τον Θεο και εκεινος δεν αντιτασσεται αρκετα.
Ποτε ομως ο Θεος δεν αφηνει τον ανθρωπο να γινει θυμα του κοσμου. Τον προστατευει η δυναμη απο τον Θεο που εκφραστηκε μεσω του, αφου ο ανθρωπος δεν θελει πια να στερειται τετοια και πιο προθυμος παραδιδει τον κοσμο αν του παρεχεται δυνατοτητα επιλογης. Αφου ο Θεος συνεχιζει να ενεργει μεσα του και του δινει τη σωστη κατανοηση οσο βρισκεται σε κινδυνο. Και τοτε η επιθυμια και η εκτελεση ειναι η ενεργεια του Θεου, τοτε ο Θεος οδηγει και τη θεληση του ανθρωπου, δεν του επιτρεπει πια να οπισθοδρομησει στη λαθος θεληση. Αλλα η πρωτη αφοσιωση στον Θεο πρεπει να εχει γινει μεσω της θελησης του ιδιου του ανθρωπου, αλλιως ο Θεος δεν μπορει να τον θεσει υπο την κατοχη Του, αλλιως δεν μπορει να εκδηλωθει, αρα η δυναμη του Θεου δεν μπορει να ρευσει κοντα του φανερα. Και για αυτο ο ανθρωπος μπορει να μεινει ισυχος, αφου η αγαπη του Θεου τον προστατευει απο ολοκληροτικη αποστατωση. . .
Η αγαπη του Θεου δεν επιτρεπει να διαφθειρει ο ανθρωπος που κινδυνευει να γινει αδυναμος, αλλα διοχετευει κοντα του καινουρια δυναμη, ενεργει φανερα και οδηγει τη θεληση κοντα Του γιατι ξερει πως ο ανθρωπος θα Του ειναι ευγνωμων γιατι Του αφιερωθηκε ηδη εθελοντικα. . . Αμην
Πνευματική οπισθοδρόμηση. . .
Διδασκαλία του Χριστού. . .
Προσθήκες. . .
Σημειωνεται συνεχη πνευματικη οπισθοδρομηση, και φταιει οχι τελευταια η διδασκαλια του Χριστου που μεταδοθηκε λανθασμενη στους ανθρωπους, που υπεστη πολλα ειδη προσθηκων και με αυτον τον τροπο εχει γινει αναξιοπιστη για τους ανθρωπους. Η θεικη διδασκαλια αγαπης θα ηταν αποδεκτη στους ανθρωπους. Ακομα και σε περιπτωση που δεν ειναι προθυμοι να την ακολουθησουν δεν μπορουν να αναφερουν βασιμους λογους να την απορριψουν ως διδασκαλια που δεν εχει εξευγενικα αποτελεσματα. Οι ανθρωπινες προσθηκες ομως βρισκουν λιγη απηχηση, ο ανθρωπος που σκεφτεται σωστα τις αρνειται γιατι δεν τις θεωρει θελημα του Θεου. Ο ανθρωπος του κοσμου ομως απορριπτει μαζι με εκεινες επισης ολοκληρη τη θεικη διδασκαλια γιατι εφαρμοζει την ανθρωπινη προελευση εκεινων των προσθετημενων διδασκαλιων και στην πρωτη.
Το βλεπει ως δικαιωμα να ανρηθει τη θεικη προελευση, αρα δεν προσεχει τη θεικη διδασκαλια αγαπης, και η συνεπεια ειναι πνευματικη οπισθοδρομηση που ειναι παρα πολυ μοιραια. Μονο η αγαπη ειναι πνευματικη προοδος, μεσω δραστηριοτητας αγαπης ο ανθρωπος απελευθερωνεται, και δραστηριοτητα αγαπης του κηρυσσεται συνεχεια οσο επιτρεπει να τον δασκαλευσουν εκεινοι που προσπαθουν να διαδιδουν τη διδασκαλια αγαπης του Χριστου στον κοσμο. Αφου ο Χριστος δεν διδασκε τιποτε αλλο απο το οτι οι ανθρωποι θα επρεπε να ζουν στην αγαπη, οτι αναπτυσσονται στα υψη μεσω εξυπηρετησης στην αγαπη, αρα θα επρεπε να προσπαθουν να αποτκησουν την επιδοκιμασια του Θεου για να πλησιασει η αγαπη του Θεου ολους οσους εκτιμουν τη διδασκαλια αγαπης Του και αρα να επιθυμουν και να βρουν την ενωση με τον Θεο, Που ειναι ο Ιδιος η Αιωνια Αγαπη.
Μολις ομως ο ανθρωπος πιστευει οτι μπορει να ζει χωρις αγαπη παιρνει εναν δρομο στη γη που κατεβαινει. Δεν επιδιωκει την πνευματικη τελειοτητα και δεν μενει ουτε στο ιδιο επιπεδο αναπτυξης, αλλα η επιθυμια του, η αγαπη του δεν στρεφονται προς τον συνανθρωπο αλλα προς νεκρα πραγματα. Και αρα δεν ειναι λυτρωτικη αγαπη αλλα αγαπη που δενει εκ νεου, η οποια κατεβαζει ολο και περισσοτερο τον ανθρωπο, τον δενει ολο και περισσοτερο στην υλη, και η οποια οδηγει τελικα στην επανειλημμενη πορεια μεσα απο ολοκληρη τη δημιουργια.
Αυτη την εποχη η ανθρωποτητα εχει φτασει σε πνευματικο επιπεδο που δεν μπορει να (επισημανθει;) αρκετα ως πνευματικη οπισθοδρομηση γιατι η ανθρωποτητα δεν εχει πια πιστη σε οσα διδασκε ο Χριστος στη γη. Προσεχει περισσοτερο τις ανθρωπινες προσθηκες παρα τις διδασκαλιες Του και για αυτο εχει παραστρατησει. . . εχασε τον δρομο της εμπρακτης αγαπης προς τον πλησιον. . . η ξεκολλησε απο ο,τι απαιτηθηκε απο την ανθρωποτητα απο πλευρας των ανθρωπων. . . απο πραξεις η εκτελεση των οποιων απαιτηθηκε απο τους ανθρωπους ως θεικες εντολες, οι οποιες ομως αναγνωριστηκαν ως λανθασμενες. Μεσω αυτου του ανθρωπινου εργου αρνηθηκε και απορριφθηκε επισης η καθαρη διδασκαλια του Χριστου και οι ανθρωποι εχουν ξεφυγει εντελως απο το καθηκον της ζωης τους. Zουν την επιγεια ζωη τους γωρις γνωσεις και συνεπως και χωρις την παραμικρη επιτυχια.
Πρεπει να ασκειται η αγαπη για να προχωρισει ο ανθρωπος στην αναπτυξη του κι επομενως πρεπει επισης να διδασκεται η αγαπη. . . Κι ετσι πρεπει επισης να αναγνωριζεται και να ακολουθειται η διδασκαλια αγαπης του Χριστου, αλλιως η αναπτυξη του ανθρωπου θα παθει αναστολη, στασιμοτητα, η οποια σιγα σιγα θα οδηγησει στην πνευματικη οπισθοδρομηση. Πνευματικα και επιγεια ομως πνευματικη οπισθοδρομηση θα εχει τα χειροτερα αποτελεσματα, για αυτο ο Θεος στην αγαπη Του κανει τα παντα να την εμποδισει και να οδηγησει τους ανθρωπους στην κατανοηση οτι πρεπει να κανουν προσπαθεια και οτι η αναπτυξη τους κινδυνευει παρα πολυ. . . οτι κινδυνευουν να κατεβουν στα βαθη, απο τα οποια μπορουν να εξελιχτουν και παλι στα υψη μονο μεσω αβασταχτων βασανων, ωσπου να μπορεσουν ξανα να πληρωσουν το νομο της αγαπης μεσα στην ελευθερη θεληση. . . Αμην
2867 (2.9.1943)
Παράκληση και εκπλήρωση. . .
Αφοσιωνεστε στην ενεργεια του πνευματος, που θα σας εξηγησει ολη την αληθεια. . . Και οπου αμφιβολια βαραινει την καρδια σας, οπου εμφανιζεται ερωτηση μεσα σας, συμβουλευεστε το πνευμα μεσα σας. . . δηλ. παρακαλειτε τον Θεο να σας φωτισει μεσω της δυναμης του Πνευματος Του, και θα ενημερωθειτε και θα εκπαιδευθειτε κατα την αληθεια. . . Η ενδεια στη γη ειναι απεριγραπτα μεγαλη, σχεδον δεν υπαρχει ανθρωπος που δεν επηρεαζεται απο εκεινη. Ειναι ομως η επιγεια ενδεια μονο λιγη συγκριτικα με την πνευματικη ενδεια, το αποτελεσμα της οποιας δεν ειναι φανερο στον ανθρωπο και την οποια για αυτο λαμβανει υποψη μονο λιγο η καθολου.
Η επιγεια ενδεια ειναι περιορισμενη γιατι η επιγεια ζωη εχει μονο πολυ λιγη διαρκεια για καθε ανθρωπο συγκριτικα με το ατελειωτο διαστημα στην αιωνιοτητα οπου ατελης ψυχη υποφερει στα δεσμα του σκοτους. Και αυτα τα βασανα ο Θεος θελει να τα αποτρεψει απο την ψυχη μεσω της επιγειας ενδειας, θελει να εξαγνισει την ψυχη ακομα στη γη για να τη γλυτωσει απο τα πολυ πιο πικρα βασανα στον αλλο κοσμο. Ο Θεος μπορει μαλιστα να γλυτωνει την ανθρωποτητα απο δυσκολιες στη γη, αλλα αυτο θα ηταν ελλειψη αγαπης, την οποια οι ψυχες στον αλλο κοσμο θα την αισθανονταν οδυνηρα, οπως αντιθτετα οι ψυχες καποτε θα κοιταξουν γεματες ευχαριστια πισω στην περιοδο των λυπων στη γη, η οποια τις γλυτωσε απο ανυπωτα βασανα στον αλλο κοσμο.
Αφου οι λυπες στη γη θα επρεπε να οδηγησουν τους ανθρωπους στην κατανοηση, οι λυπες στη γη θα επρεπε να παρακινησουν τους ανθρωπους να ψαξουν την επαφη με τον Θεο και να παροτρυνουν τη θεληση τους να ζησουν την επιγεια ζωη αναλογα με το θελημα του Θεου. . . Τοτε μονο μπορουν να αφαιρεθουν οι λυπες. Πρεπει αρα πρωτο να διορθωθει η πνευματικη ενδεια πριν να μπορεσει ο Θεος να αποτρεψει την επιγεια ενδεια απο τους ανθρωπους. Και αυτη η πνευματικη ενδεια πρεπει να ειναι αφορμη για παρακληση. . . Πρεπει οι ανθρωποι να προσευχονται για τους ανθρωπους που εχουν παραστρατησει διαπιστωνωντας αυτη την πνευματικη ενδεια και τις συνεπειες της. Πρεπει να παρακαλουν τον Θεο να τους στειλει δυναμη και χαρη για να καταλαβουν την αναγκη τους και να επιδιωξουν το φως εθελοντικα. Αφου η επιγεια ενδεια ειναι χαρη για εκεινους τους ανθρωπους, αφου θα επρεπε να προξενησει ακριβως εκεινη την κατανοηση.
Ο ανθρωπος ευκολα τεινει να πιστευει οτι τα βασανα στη γη ειναι τιμωρια για τους ανθρωπους που δεν ζουν αναλογα με το θελημα του Θεου. Και για αυτο παρακαλουν τον Θεο για ελεος, παρακαλουν να τελειωσει τις επιγειες ενδειες, να μειωσει την κατασταση των βασανων και αρα κατα καποιον τροπο να αποτρεψει τα μεσα της χαρης, τα οποια μαλιστα θα επρεπε να βοηθουν τους ανθρωπους να αποκτησουν την ωριμοτητα της ψυχης. Η αγαπη προς τον συνανθρωπο μεν τους προξενει για τετοια παρακληση, αλλα αυτη θα επρεπε να ασχολειται μονο με το πνευματικο καλο των ανθρωπων, τοτε αποδειχνουν τη βαθια αγαπη για εκεινους, και τοτε ο Θεος μπορει να εισακουσει την προσευχη παρεχοντας τους αυξημενη χαρη για να μπορεσουν να καταλαβουν πιο ευκολα. Αλλα δεν μπορει να μην προσεχει την ελευθερια της θελησης. Πρεπει οι ανθρωποι οι ιδιοι να εχουν τη θεληση να παρουν το σωστο δρομο μπορστα στον Θεο, τοτε μονο η παρακληση θα τους αποφερει την ευλογια να γινει φως μεσα τους και να μην ειναι ματαια τα βασανα στη γη. . . Αμην
2868 (3.9.1943)
Δύναμη της παράκλησης. . .
Μολις οι ανθρωποι προσευχονται ο ενας για τον αλλο οι καρδιες τους ειναι ικανες για αγαπη, και αφου η αγαπη ειναι δυναμη αυτη η δυναμη αρα ρεει κοντα στον ανθρωπο προς τον οποιο ειναι στραμμενη η αγαπη. . . Η προσευχη εχει επιδραση με το να νιωθει αισθητα το ρευμα δυναμης ο ανθρωπος για τον οποιο γινεται η παρακληση, με το να ειτε νιωθει ανακουφιση των επιγειων δυσκολιων του ειτε μπορει τωρα να αντιμετωπισει τις δυσκολιες μεσω της δυναμης που ρεει κοντα του. Κι επομενως ο Θεος εκπληρωνει ακομα και επιγεια μια προσευχη που του απευθυνεται μεσα στην αγαπη για τον συνανθρωπο. . . Πολυ πιο ευλογημενη ομως ειναι προσευχη που ασχολειται μονομε την πνευματικη τελειοποιηση, με την κατανοηση και την επιδιωξη του φωτος και της αληθειας. Σε αυτη την περιπτωση επισης η προσευχη εχει ως αποτελεσμα δυναμη, την οποια ο συνανθρωπος πρεπει μονο να την αποδεχτει προθυμα για να αποκτησει την πιο μεγαλη πνευματικη επιτυχια, και με αυτον τον τροπο μειωνεται για ευνοητους λογους επισης η επιγεια ενδεια, η οποια μονο θα επρεπε να πληρωσει τον ιδιο σκοπο. . . να κατορθωσει πνευματικη ωριμανση.
Οσο ομως ο ανθρωπος δεν προσεχει τη δυναμη που ρεει κοντα του μεσω της παρακλησης ο Θεος δεν μπορει να μειωσει τις δυσκολιες για χαρη εκεινου του ανθρωπου, την ψυχη του οποιου θελει να σωσει και ο οποιος θα χαθει εντελως χωρις τετοιες δυσκολιες. Ο ανθρωπος θελει να βοηθησει τον συνανθρωπο που εχει αναγκη. . . ο Θεος ομως ειναι η αγαπη. . . και αυτη επισης θελει να βοηθησει τον ανθρωπο. Και η αγαπη και η σοφια Του αναγνωριζουν τις δυσκολιες ως μοναδικο μεσο για να κερδισει τον ανθρωπο για την αιωνιοτητα, και αυτη η αγαπη και η σοφια πρεπει για ευνοητους λογους να αφησουν ανεισακουστη την προσευχη για τον συνανθρωπο που υποφερει αν αμφισβητει την ωριμοτητα της ψυχης, η οποια ειναι ο σκοπος και ο στοχος της επιγειας ζωης. Και για αυτο η εκπληρωση της προσευχης θα επρεπε παντα να αφεθει στην κριση του Θεου, αφου ο Θεος πραγματι ξερει καλυτερα ποιες συνθηκες θα συμβαλουν καλυτερα στην πνευματικη επιτυχια της ψυχης.
Την αγαπη την αναγνωριζει ο Θεος μεν, αλλα οσο αυτη η αγαπη μεσα στην ανθρωπινη αγνοια θα ηθελε να τελειωσει δυσκολιες τις οποιες η αγαπη του Θεου επιβαλλει στον ανθρωπο, θα ανανγωρισει μαλιστα την αγαπη αλλα κατα την κριση του δεν θα εισακουσει την προσευχη για να προσφερει λυτρωση στην ψυχη, και αρα θα αφησει δηθεν απροσεκτη την ανθρωπινη θεληση. Αλλα η δυναμη της παρακληση θα χρησιμευσει στον ανθρωπο ετσι ωστε η σκεψη του θα στρεψει πιο ευκολα προς τον Θεο οσο η θεληση του δεν Του αντιτασσεται εντελως. Και για αυτο οι ανθρωποι θα επρεπε να αφηνουν στην κριση του Θεου τα παντα, τις λυπες και τις χαρες, και θα επρεπε να λαμβανουν τα παντα απο το χερι Του αφοσιωμενοι και ευγνωμονες, αφου Εκεινος πραγματι ξερει καλυτερα τι ωφελει τους ανθρωπους και οδηγει τα παντα ετσι ωστε να ειναι προς το καλυτερο της ψυχης και να μπορεσει ο ανθρωπος να καταφερει την ωριμοτητα της ψυχης του οσο ειναι προθυμος. . . Αμην
2870 (6.9.1943)
Η απόκτηση της κατάστασης του παιδιού του Θεού. . .
Ο τελικος σκοπος της επιγειας ζωης ειναι η αποκτηση του βαθμου ωριμοτητας που θα αποφερει στον ανθρωπο την κατασταση του παιδιου του Θεου. Λιγοι ανθρωποι ομως ζουν τοσο συνειδητοι ωστε η καθε επιδιωξη τους αφορα μονο αυτο τον τελευταιο στοχο. Αφου συνεχης εξυπηρετηση στην αγαπη πρεπει να διαμορφωνει τον ανθρωπο ετσι ωστε να μπορεσει συνεχεια να λαμβανει την ακτινοβολιας της αγαπης του Θεου, η οποια εγγυειται στην ψυχη μονιμη προοδο και της αποφερει τελικα εκεινον τον βαθμο ωριμοτητας ωστε να μπορεσει να μπει στο πνευματικο βασιλειο ως σωστο παιδι του Θεου, ωστε να δικαιειται ολα τα δικαιωματα του παιδιου και να μπορεσει να δημιουργει και να διαμορφωνει στην ιδια θεληση με τον Θεο και προς τη δικη της ευχαριστηση.
Η κατασταση του παιδιου του Θεου ειναι ο υψηλοτερος στοχος, και ο καθε ανθρωπος εχει τη δυνατοτητα να πετυχει αυτο το στοχο, αλλα απαιτει ολοκληρη τη θεληση του ανθρωπου, η οποια πρεπει να ειναι στραμμενη προς τον Θεο. Απαιτει παραιτηση απο ολες τις επιγειες επιθυμιες, υπερνικηση ολων των επιγειων λαχταρων, απαιτει μονιμη ενωση με τον Θεο μεσω εμπρακτης αγαπης προς τον πλησιον και μονιμη λαχταρα για Εκεινον, η οποια προωθει τον ανθρωπο στην εντονη δουλεια στην ψυχη του, σε τροπο ζωης αναλογα με το θελημα του Θεου, και η οποια κανει την καρδια του επιδεκτικη για την πιο βαθια σοφια απο τον Θεο.
Απαιτειται ασταματητη δραστηριοτητα στην αγαπη, που θα διαμορφωσει την καρδια του ετσι ωστε ο Θεος ο Ιδιος να μπορεσει να την παρει ως κατοικια Του και να γινει η πιο εντονη ενωση μαζι Του ηδη στη γη. Η κατασταση του παιδιου του Θεου προξενει ανειπωτο συναισθημα ευτυχιας μεσα στην ψυχη, ειναι το πιο ωρεο που μπορει να πετυχει ο ανθρωπος. Και ομως επιδιωκεται τοσο σπανια, γιατι η παραιτηση απο ολα τα επιγεια αγαθα και απο ολες τις επιγειες χαρες ειναι πρωτη προυποθεση, η δυναμη και η θεληση του ανθρωπου ομως συχνα δεν αρκουν, και αυτος δεν εκμεταλλευεται αρκετα τη δυναμη της προσευχης. Ο,τι θελει σοβαρα μπορει να το πετυχει οσο το ζητα εντονα απο τον Θεο και δεν μετριαζεται στην προσευχη του. Η παροχη δυναμης δεν θα του αρνειται ποτε οσο μονο η θεληση του την επιδιωκει επιμονα.
Για την αποκτηση της καταστασης του παιδιου του Θεου θελει επισης την επαφη με τις δεμενες με τον Θεο δυναμεις, δηλ. πρεπει ο ανθρωπος να ανοιξει τον εαυτο του σε ολα τα καλα πνευματικα ρευματα, πρεπει να ειναι παντα ετοιμος να τα παραλαβει, αρα πρεπει μεσω σκεψεων σταμμενων προς τον Θεο να αφησει να ενεργησουν πανω του τα διανοητικα ρευματα απο το πνευματικο βασιλειο, με το οποιο του παρεχονται περισσοτερη δυναμη και περισσοτερο φως, το αποτελεσμα του οποιου ειναι σιγουρη ωριμανση. Η θεληση να παει ο ανθρωπος κοντα στον Θεο ξεκολλα την ψυχη απο τη γη, απο την υλη, και της επιτρεπει ελευθερη αναπτυξη, δεν εμποδιζεται στην πτηση της στα υψη, και αυτο σημαινει ηδη προσχωρηση στους πνευματικους φορεις του φωτος. Η ψυχη βρισκεται συχνα στο πνευματικο βασιλειο και η επιθυμια για τον Θεο μεγαλωνει μεσα της ολο και περισσοτερο. Και αναλογα θα ειναι τωρα η ενεργεια αγαπης της στη γη. . . Συνειδητη επιδιωξη για να ανεβει στα υψη και βαθια, εντονη αγαπη για τον Θεο διαμορφωνουν την ψυχη του ανθρωπου στη γη ετσι ωστε να μπορεσει να αφησει τη γη ως παιδι του Θεου για να αποδεχτει την κληρονομια του Πατερα. . . για να μπορεσει να δει τον Θεο προσωπο με προσωπο. .
Αμην
2871 (6.9.1943)
Καλές και κακές δυνάμεις. . .
Συνειδητή ή ασυνείδητη παραλαβή. . .
Αμετρητα νηματα πηγαινουν απο τον αλλο κοσμο στη γη, και αναλογα με την προθυμια των καρδιων, αναλογα με την ικανοτητα για αγαπη και την επιθυμια για την αληθεια τα πνευματικα οντα μπορουν να διοχετευουν φως στους ανθρωπους στη γη, δηλ. να μοιραζουν γνωσεις που ανταποκρινονται στην αληθεια. Αφου μονο η αληθεια ειναι φως, η καθε πλανη ομως σκοταδι του πνευματος. Για να μπορεσει ομως ο ανθρωπος να λαβει την καθαρη αληθεια ειναι προυποθεση βαθια πιστη στην αγαπη του Θεου, πιστη στο οτι αυτη φυλα προσεκτικα για να εχουν προσβαση μονο πνευματικες δυναμεις που ειναι φορεις της αληθειας και εκπαιδευουν τους ανθρωπους με εντολη του Θεου.
Οποιος αναγνωριζει τον Θεο ως τον δοτη της αληθειας και επισης ως την πηγη των γνωσεων, ως το κεντρο οπου οι πνευματικες μεταδοσεις εχουν την αρχη τους, εκεινος θα εχει την πεποιθηση πως ποτε δεν θα μπορει να του προσφερθει πλανη οσο ειναι δεμενος με τον Θεο μεσω εντονης προσευχης και δραστηριοτητας αγαπης. Και για αυτο δεν θα παρεχει ποτε προσβαση στον εαυτο του σε δυναμεις που βρικονται στην πλανη γιατι η προσευχη στον Θεο χτιζει ανυπερβλητο τοιχο μπορστα στην καθε ενοχλητικη ανηξερη δυναμη. Ο Θεος δεν θα αφηνει ποτε να πορευτει στην πλανη οποιος επιθυμει την αληθεια απο Εκεινον. . .
Υπαρχουν ομως επισης δυναμεις αναμεσα στον ουρανο και στην γη, αναμεσα στο αλλο κοσμο και αυτον τον κοσμο που απραζουν την καθε ευκαιρια για να ακουστουν και που ειναι ανελεγκτες γιατι χρησιμοποιουν ανθρωπινη μορφη που τις δινει τη θεληση της. . . Μπορουν μεσα τετοιας μορφης να εκφραστουν και καλες και κακες δυναμεις, αλλα οι τελευταιες θα προσποιουνται να ειναι επισης οντα του φωτος για να βρουν την πληρη πιστη των ανθρωπων σε οσα τους ανακοινωνουν. Μπορει η ανθρωπινη μορφη μεν να επιθυμει την αληθεια και να ειναι η θεληση της στραμμενη προς τον Θεο στη συνειδητη της κατασταση, παραδιδει ομως η ιδια τη θεληση της στην κατασταση ως μεντιουμ, την οποια τοτε η καθε πνευματικη δυναμη μπορει να τη μονοπολησει, αναλογα με την επιθυμια για αληθεια και την κατασταση ωριμοτητας εκεινων που λαμβανουν τις μεταδοσεις.
Και για αυτο αληθεια και πλανη θα συνοδευονται χωρις να αναγνωριστει η τελευταια. Και ο λογος για αυτο ειναι οτι σε τετοιους ανθρωπους η ενεργεια του πνευματος τους ειναι αγνωστη, οτι δεν προσπαθουν να αφουγκραζονται μεσα τους στη ξυπνια κατασταση. . . οτι τους λειπει η γνωση πως ο Θεος ο Ιδιος μιλα στους ανθρωπους που θελουν να Τον ακουν. . . πως μπορουν να μυηθουν στις πιο βαθιες σοφιες απο Εκεινον και πως ο Θεος διοχετευει αυτες τις σοφιες στους ανθρωπους μεσω του λογου Του η τις μεταδιδει στους ανθρωπους μεσω των πνευματικων Του φορεων της αληθειας. Παντα ομως οι ανθρωποι πρεπει να αφουγκραζονται μεσα τους, πρεπει να προσπαθησουν να εξελιξουν μεσα τους την ικανοτητα να ακουν τη φωη του Θεου. . . Αμην
Ενέργεια του Πνεύματος. . .
Το να αφουγκράζεται ο άνθρωπος το εσωτερικό του. . .
Το να αφουγκραζεται ο ανθρωπος το εσωτερικο του ειναι συνειδητη εκδηλωση της θελησης, δεν ειναι σβησιμο της δικης του θελησης, δεν ειναι αδυναμια, δεν ειναι αφοσιωση σε αλλη θεληση, αλλα ειναι εντεινωμενη θεληση να ακουσει ο ανθρωπος το θεικο θελημα μεσα του. Και για αυτο ο Θεος ο Ιδιος θα εκδηλωθει, γιατι ο ανθρωπος επιθυμει τον Θεο και την αιωνια αληθεια. Οταν ομως ο ανθρωπος παραδιδει τη θεληση του αφιερωνεται σε δυναμεις που θα χρησιμοποιησουν την αδυναμια της θελησης του για να εκφραστουν οι ιδιες.
Η επιθυμια για τον Θεο τον προστατευει απο δυναμεις που δεν ειναι διαπερασμενες απο τον Θεο, και ωστοσο υπαρχει ο κινδυνος οτι δεν απευθυνεται στον Ιδιο τον Θεο στη συνειδητη κατασταση αλλα μονο καλει τις πνευματικες δυναμεις στον αλλο κοσμο, οτι εξελισσεται μεσα του ενα ειδος φιλομαθειας με το στοχο καταστασεων του αλλου κοσμου, και οτι τοτε στην ασυνειδητη καταστασηθα εκφραστουν πνευματικα οντα που θελουν να μεταδιδουν τις σκεψεις τους και που δεν βρισκονται ακομα στην αληθεια, στο φως. Αφου στην ασυνειδητη κατασταση ο ανθρωπος δεν μπορει να ελεγχεται σχετικα με το αν και κατα ποσον ειναι δεμενος με τον Θεο. Η θεληση στη συνειδητη κατασταση ειναι καλη μεν και στραμμενη προς τον Θεο, θα επρεπε ομως ο ανθρωπος επισης να περιμενει την απαντηση απο τον Θεο στη συνειδητη κατασταση αφου θα επρεπε να εκφραστει το πνευμα μεσα στον ιδιο τον ανθρωπο.
Και σε αυτο καταλαβαινει ο ανθρωπος αν τον αγγιζουν οι ακτινοβολιες του Θεου, αν δραστηριοποιειται το Ιδιο το Πνευμα του Θεου μεσα στον ανθρωπο. Ενημερωσεις που τις λαμβανει ο ανθρωπος στην ασυνειδητη κατασταση ειναι παντα μεταδοσεις που ερχονται απο εξω, ενω η ενεργεια του Πνευματος εκδηλωνεται με τον τροπο ωστε να διοχετευει την αληθεια στους ανθρωπους απο μεσα, ωστε ο ανθρωπος ο ιδιος μπορει να ακουει τη φωνη στη συνειδητη κατασταση. Ενα ον που βρισκεται στην πλανη δεν μπορει να εκδηλωνεται απο μεσα, αφου αυτο ειναι ακτινοβολια δυναμης. . . δυναμη ομως υπαρχει μονο οπου υπαρχει φως. . . αρα η καθαρη αληθεια, ενω στην περιπτωση ανθρωπου που παραδιδει τη δικη του θεληση μεσω υπνωτικης καταστασης, ανωριμο, δηλ. ανηξερο ον χρησιμοποιει τη δυναμη του ανθρωπου για να εκδηλωθει, και ο ιδιος ο ανθρωπος δεν αντιτασσεται μεσω της συνειδητης επιθυμιας για την καθαρη αληθεια, κατι που θα αποβαλλε αμεσως τετοιο ον. Και αν μια φορα μεταδοθηκε λανθασμενη αποψη στους ανθρωπους με αυτον τον τροπο, αυτοι τωρα την κρατουν επιμονα, ετσι ωστε να ειναι δυσκολο για τα οντα του φωτος να ανασκευασουν εκεινες τις σκεψεις, και για αυτο το λογο πρεπει ξανα και ξανα να γινει καθαρισμα, επειδη συχνα μεταδιδονται λανθασμενες διδασκαλιες, που σημαινουν πνευματικο κινδυνο για τους ανθρωπους. . . Αμην
2873 (7.9.1943)
Η διδασκαλία της μετενσάρκωσης είναι λανθασμένη. . .
Νόμος. . .
Οι θεικοι νομοι ειναι καθορισμενοι απο τον αιωνα τον απαντα, και αναλογα με αυτους τους νομους γινεται ολοκληρη η αναπτυξη στο υλικο οπως και στο πνευματικο βασιλειο. Υπαρχουν δημιουργιες των πιο ποικιλων ειδων, επισης υλικες και πνευματικες. Και ολες αυτες οι δημιουργιες εχουν το μοναδικο σκοπο να διοχετευσουν πισω σε Εκεινον το πνευματικο που ειναι μακρια απο τον Θεο. Αλλα το καθε σταδιο της αναπτυξης ειναι διαφορετικο οπως και οι μεμονωμενες δημιουργιες ειναι διαφορετικες. Αρα θα χρησιμευουν παντα για μορφη διαμονης σε εκεινο το πνευματικο για το βαθμο ωριμοτητας του οποιο ειναι καταλληλες στη συνθεση τους. Παντα θα σημειωθει αναπτυξη στα υψη του πνευματικου οσο πορευεται μεσα απο την υλικη δημιουργια στην κατασταση αναγκαστικοτητας. . .
Στασιμοτητα η οπισθοδρομηση της αναπτυξης μπορει να γινει στο τελευταιο σταδιο της υλικης δημιουργιας, στον ανθρωπο. . . Μετα ομως το πνευματικο αναποφευκτο μπαινει στον αλλο κοσμο, οπου δεν υπαρχουν πια υλικες δημιουργιες. Εκει επισης μπορει να γινει στασιμοτητα η οπισθοδρομηση, γιατι και στο πνευματικο βασιλειο το ον κρατα την ελευθερη θεληση, η οποια μονο ειναι πολυ αποδυναμωμενη οσο το ον εχει αποκτησει μονο χαμηλο βαθμο ωριμοτητας. Οπως και στην επιγεια υπαρξη η αναπτυξη στα υψη εξαρταται απο μια δραστηριοτητα, και αυτη η δραστηριοτητα ειναι απολυτως ακατανοητη στους ανθρωπους στη γη και πρεπει να μεινει ετσι γιατι δεν καταλαβαινουν τη σημασια της, σκεφτονται ομως πως εξαρταται απο γηινες δημιουργιες.
Δηλ. οι ανθρωποι πιστευουν οτι η καθε δραστηριοτητα προυποθετει επιγειες, δηλ. υλικες δημιουργιες.Και συνεπως υπερασπιζονται την αποψη οτι η ψυχη επιστρεφεται στη σφαιρα οπου πριν παραμελησετην αναπυτξη της, οτι αρα θα γυρισει στη γη για να συνεχισει εκει οπου τελειωσε. . . οτι μπορει να επαναλαβει τη διακεκομμενη πορεια αναπτυξης οποτε θελει εως την τελευταια τελειοτητα. . . Και αυτη η αποψη οδηγει σε μια διδασκαλια που δεν ανταποκρινεται καθολου στην αληθεια, η οποια ομως βρισκει απηχηση παντου και για αυτο ειναι διαδεδομενη. . . στη διδασκαλια της μετενσαρκωσης στη γη. . . Μονο λιγοι ανθρωποι μπορουν να κρινουν ποσο ολεθρια για την ανθρωποτητα ειναι ακριβως αυτη η διδασκαλια οσο δεν διαψευδεται και διορθωνεται. Μεσω τετοιας διδασκαλιας ανατρεπεται κατα καποιον τροπο ο θεικος νομος οτι συμφωνα με το σχεδιο της θεικης σοφιας ολα πρεπει να προχωρησουν αν θελουν να ανεβουν στα υψη.
Μετενσαρκωση της ψυχης στη γη θα ηταν οπισθοδρομικη εξελιξη που θα γινοταν συμφονη με το θελημα του Θεου, που θα επρεπε αρα να αντιτεθει εντελως στο θεικο νομο, το οποιο αποδειχνει ; διαταζει ; συνεχη προοδος. Μπορει μεν το ιδιο το ον να οπισθοδρομησει εθελοντικα, ποτε ομως δεν τοποθετειται απο το θελημα του Θεο πισω σε μια κατασταση την οποια εχει ηδη ξεπερασει. Και ποτε δεν θα μπορεσει να επαναλαβει κατα προαιρεση μια διαδικασια στην οποια απετυχε πριν. Αφου εχει ακομα χιλιες και μυριες δυνατοτητες να αναπτυχθει, αλλα παντα σε αλλες δημιουργιες κατω απο εντελως διαφορετικες συνθηκες. . . Αμην
2874 (8.9.1943)
Παραισθήσεις. . .
Πνευματική ομάδα εργασίας. . .
Στον πνευματικο κοσμο η ψυχη ειναι μονη της δημιουργος του περιβαλλοντος της. Κινειται σε ενα βασιλειο το οποιο δημιουργει μονη της μεσω των επιθυμιων και λαχταρων της, μεσω των σκεψεων και της θελησης της. Μονο που ολα τα πραγματα δεν ειναι πια υλικα αλλα ουτε πνευματικα αφθαρτα, αλλα ειναι φαντασματα, ειναι εικονες επιθυμιας που διαλυονται οσο περισσοτερο τις λαχταρα η ψυχη. Και μεσα σε αυτο το αυτο−δημιουργημενο βασιλειο η ψυχη μπορει ακριβως οπως πανω στη γη να πολεμησει και να ξεπερασει την επιθυμια για την υλη, μπορει ομως και να της υποκυψει και να λαχταρησει ολο και πιο απαιτητικα την υλη, για την οποια πιστευει, μεσα στη σκοτεινη της κατασταση, πως υπαρχει ακομα πραγματικα.
Αρα η ψυχη μπορει να πιστεψει οτι ζει ακομα στη γη και μπορει να παραμεινει μεσα σε αυτες τις παραισθησεις ατελειωτους καιρους, για να καταλαβει καποτε σιγα σιγα την ελλιπη κατασταση της και να εγκαταλειψει την επιθυμια της για τα αγαθα της γης η να μπλεχθει ολο και περισσοτερο μεσα της, το οποιο ισοδυναμει με πνευματικη οπισθοδρομηση, η οποια τελικα καταληγει στο δεσιμο μεσα στη στερεη μορφη. Αφου ο Θεος παντα ανταποκρινεται στην επιθυμια του πνευματικου ετσι ωστε η υλη που τη λαχταρα το ον γινεται το περιβλημα του.
Οπισθοδρομηση στον αλλο κοσμο αρα εχει ως αποτελεσμα τη μετενσαρκωση της ψυχης, πρεπει να διανυσει ξανα την ατελειωτη πορεια αναπτυξης στη γη, για να μπορεσει μετα απο χιλιετιες ως ανθρωπος και παλι να περασει την τελευταια δοκιμασια της επιγειας ζωης. . . Η ανηφορικη αναπτυξη στο πνευματικο βασιλειο αντιθετα ειναι ανεξαρτητη απο υλικο περιβαλλον, αφου μονο αν η ψυχη εχει εγκαταλειψει την επιθυμια για την υλη ανεβαινει στα υψη. Τοτε ομως δεν εχει πια αναγκη διαμονη στη γη, αφου στον αλλο κοσμο εχει την ιδια δυνατοτητα να εξυπηρετησει στην αγαπη, ενσωματωθηκε κατα καποιον τροπο σε πνευματικη ομαδα εργασιας που ειναι παρα πολυ δραστηρια με εναν τροπο που δεν ειναι ακομα κατανοητο στους υλικους ανθρωπους.
Σε ολα τα οντα στον αλλο κοσμο τους προσφερεται η ευκαιρια να επιδιωξουν να ανεβουν στα υψη, και μεσα στην κατασταση της κατανοησης αυτες οι ευκαιριες εκμεταλλευονται με ιδιαιτερο ζηλο. Οι ψυχες ομως που βρισκονται ακομα στο κατασκοταδο πρεπει να επιδιωξουν εθελοντικα τον Θεο. Και το να ξυπνησουν αυτη τη θεληση μεσα τις ειναι η δραστηριοτητα των οντων που βρισκονται στο φως, στα οποια η τελειοτητα τους τους απεκτησε τις γνωσεις, τις οποιες τωρα προσπαθουν με αγαπη να τις μεταδωσουν και σε εκεινα τα οντα το πνευμα των οποιων ειναι ακομα σκοτεινο. Κι ετσι πραγματι υπαρχουν αρκετες δυνατοτητες στο πνευματικο βασιλειο να βοηθηθουν οι ψυχες να αποκτησουν την πνευματικη ωριμοτητα. . . Αμην
Η φάση της ανάπτυξης είναι μοναδική σε μια περίοδο ανάπτυξης. . .
Ενσάρκωση φωτεινών όντων. . .
Αποστολή – κατάσταση του παιδιού του Θεού. . .
Η καθε φαση στην αναπτυξη του πνευματικου ειναι ανεπαναληπτη μεσα στο χρονικο διαστημα μιας περιοδου αναπτυξης, ακομα και αν το πνευματικο δεν εκμεταλλευεται την κατασταση της ελευθερηςθελησης. Τοτε αυτη η φαση της αναπτυξης προσπερνα το πνευματικο αναποτελεσματικα, και τις σχετικες συνεπειες πρεπει να τις επωμισει στο πνευματικο βασιλειο. Αλλα στο εντελως ανυποτακτο στον Θεο πνευματικο, στο οποιο η ατελειωτη πορεια στη γη δεν μπορεσε να σπασει την αντισταση, του προσφερεται εκ νεου η ευκαιρια σε μια νεα εποχη δημιουργιας, οπου σε περιοδο γης που αρχιζει ξανα, δεμενο μεσα στην πιο στερεη μορφη, μπορει να βιωσει καινουρια φαση αναπτυξης. Και τοτε αρα του παρεχεται στο πνευματικο που εξελισσεται ξανα προς την ανθρωπινη ψυχη μεσα στην κατασταση εξαναγκασμου, η διαμονη μεσα σε ανθρωπινο σωμα για την τελευταια δοκιμασια της θελησης του.
Αυτη η μετενσαρκωση μπορει αρα να γινει, ειναι ομως διαδικασια τετοιας τεραστιας σημασιας ωστε να επρεπε να παρουσιαστει στους ανθρωπους ως το πιο τρομερο, αν και ειναι πραξη ελεημοσυνης του Θεου για να λυτρωθει το πνευματικο μετα απο ατελειωτους καιρους αιχμαλωσιας. Το να ενσαρκωθει ομως η ανθρωπινη ψυχη στην ιδια γη για το σκοπο της ωριμανσης μετα να εχει ηδη περασει μια φορα το δρομο της στη γη, ειναι λαθος. . . Αν ο Θεος μεταθετει μια ψυχη που ηδη ανηκει στο πνευματικο βασιλειο και παλι στη γη αυτο ειναι πραξη προθυμιας για βοηθεια, αφου τετοια ψυχη εχει ενα καθηκον που πρεπει να το πληρωσει για τη λυτρωση του αναλευθερου πνευματικου στη γη. . .
Ενσαρκωνεται δηλ. φωτεινο ον στη γη που εχει ηδη αποκτησει την ψυχικη ωριμοτητα για να ενεργησει ευλογικα στη γη, αν και δηθεν πρεπει να περασει την πορεια της πνευματικης αναπτυξης ακριβως οπως καθε αλλος ανθρωπος. Μεταθεση στη γη για τον σκοπο της ωριμανσης, για να καλυψειενα ον οσα παραμελησε σε προηγουμενη ζωη στη γη δεν θα ανταποκρινοταν στη σοφια του Θεου, αφου η ανηφορικη εξελιξη ετσι θα διακοπτοταν. Η μεταθεση απο την πνευματικη κατασταση πισω στην υλικη θα ηταν οπισθοδρομηση, και αυτο θα ηταν σημαδι για προθυμια του ον να απομακρυνθειαπο τον Θεο και να μην κανει πνευματικη προσπαθεια. Για το πνευματικο ομως που επιδιωκει τον Θεο υπαρχουν πραγματι αρκετες δυνατοτητες στο πνευματικο βασιλειο οπου μπορει να αποδειξει καλο, οπου μπορει να ωριμασει και να αναπτυχτει στα υψη.
Απο την αλλη πλευρα πνευματικα υψηλα οντα που ομως δεν απεκτησαν το βαθμο της καταστασης του παιδιου του Θεου μπορουν, μεσω ενσαρκωσης στη γη με τον σκοπο μιας αποστολης που σχετιζεται με ανειπωτα δυσκολες συνθηκες ζωης, να φτασουν στην κατασταση του παιδιου του Θεου, κατι που ομως παντα προυποθετει συγκεκριμενο βαθμο ωριμοτητας ηδη στον αλλο κοσμο. Η διδασκαλια της μετενσαρκωσης ειναι διδασκαλια που συνταχτηκε απο ανθρωπους, η οποια ανταποκρινεται στις επιθυμιες τους και η οποια για αυτο υποστηριζεται ξανα και ξανα, γιατι πολλοιανθρωποι δεν καταλαβαινουν την αληθεια που διοχετευεται στη γη και για αυτο την αλλαζουν ετσι οπως τους φαινεται επιθυμητη.
Αφου η επιθυμια για τον επιγειο κοσμο σε εκεινους ειναι ακομα παρα πολυ μεγαλη, και για αυτο η σκεψη οτι θα μπορεσουν να επιστρεψουν στη γη τους ειναι παρηγορητικη και καθησυχαστικη. Αλλα για την πνευματικη εξελιξη του ανθρωπου αυτη η διδασκαλια της μετενσαρκωσης ειναι εμποδιο, και για αυτο θα καταπολεμηστει ξανα και ξανα απο εκεινους που θα επρεπε να διαδωσουν την καθαρη αληθεια. . . Αμην
2876 (9.9.1943)
Βαθμός ωριμότητας και προορισμός. . .
Μορφή και βάθος των δώρων. . .
Ολο το φωτεινο προσπαθει να βοηθα το αλυτρωτο, προσπαθει να του συμπαραστεκεται στην αναγκη του, η οποια ειναι αποτελεσμα της αγνοιας, της ελλειψης γνωσεων σχετικα με την ουσια του Θεου, με τη δραστηριοτητα και την ενεργεια Του και με την αγαπη, τη σοφια και την παντοδυναμια Του. . . Τοφωτεινο για αυτο προσπαθει να φερνει την κατανοηση στο αλυτρωτο, οσο ειναι στο σταδιο της ελευθερης θελησης, οπου εχει την ικανοτητα για κατανοηση, προσπαθει να του μεταδιδει τις γνωσεις, και χρησιμοποιει για αυτο ιδιως τετοιους ανθρωπους που ειναι προθυμοι να υποδεχτουν την αληθεια και να τη μεταδωσουν.
Αυτη η θεληση ειναι πρωτη προυποθεση για να μπορεσει ανθρωπος να λειτουργησει ως μεσολαβητης αναμεσα στον πνευματικο κοσμο και τους ανθρωπους στη γη. Παντα τα φωτεινα οντα εκτελουν το θελημα του Θεου και με εντολη Του διοχετευουν την καθαρη αληθεια στη γη. Αναλογα με την επιδεκτικοτητα του ανθρωπου που παραλαβαινει την αληθεια αυτη του προσφερεται. . . περιεχοντας την πιο βαθια σοφια οσο ο ανθρωπος μεσω του τροπου ζωης του διαμορφωνεται σε επιδεκτικο δοχειο για το θεικο Πνευμα, τη δυναμη απο τον Θεο, η οποια διοχετευεται κοντα του μεσω των οντων του φωτος. . .
Τα φωτεινα οντα ξερουν για το βαθμο ωριμοτητας και για την επιθυμια του καθε ανθρωπου, και αρα εκπαιδευουν αναλογα με αυτο τον βαθμο ωριμοτητας τους ανθρωπους που ως φορεις της αληθειας θα επρεπε να εκτελεσουν το καθηκον τους στη γη. Παντα προκειται για την ιδια αληθεια, αλλα λιγο πολυ ευρεια και παντα καταλληλη για τον κυκλο εκεινων τους οποιους οι φορεις της αληθειας ενημερωνουν σχετικα. Ο Θεος ξερει για την πνευματικη κατασταση εκεινων και τους στελνει τους σωστους αγγελιοφορους που διαθετουν τις γνωσεις που τις εχουν αναγκη εκεινοι. Και παλι ειναι αποφασιστικο το ποια πνευματικη ωριμοτητα εχει αποκτησει ο παραληπτης της αληθειας απο τον Θεο και το πως αξιοποιει τα δωρα που του προσφερθηκαν. Και για αυτο οι μεταδοσεις απο το πνευματικο βασιλειο θα διαφορουν στη μορφη και στο βαθος τους, αν και σχετικα με το περιεχομενο πρεπει παντα να συμφωνουν.
Πρεπει ο παραληπτης να διαμορφωσει μονος του τον εαυτο του ετσι ωστε να ακουσει ολα οσα του ψυθιριζονται απο τα οντα του φωτος. Η παραλαβη ειναι πραξη της ελευθερης θελησης, και αυτη η θεληση καθοριζει μονη της τον τροπο και το βαθος οσων του μεταδιδονται μεσω της χαρης του Θεου, που φωτιζει το πνευμα εκεινου που προσφερεται εθελοντικα να λειτουργησει ως μεσολαβητης αναμεσα στον Θεο και στους ανθρωπους και που αφουγκραζεται αυτο για το οποιο το Πνευμα του Θεου τον ενημερωνει. Η αληθεια ομως μενει παντα η ιδια, αλλιως η αρχη της θα πρεπει να αμφισβητηθει. . . Αμην
Η ενέργεια του Πνεύματος. . .
Εγγύηση για την καθαρή αλήθεια. . .
Ολες οι επιγειες προσπαθειες να εμβαθυνει ο ανθρωπος στα βαθη της θεικης σοφιας μπορουν να πετυχουν μονο αν το πνευμα μεσα στον ανθρωπο αφυπνιζεται στη ζωη κι ετσι μπορει να παραλαβει τις πνευματικες μεταδοσεις απο τον αλλο κοσμο. . . αν μεσω ενεργειας στην αγαπη η ψυχη του ανθρωπου γινεται ικανη να ακουει τη φωνη του πνευματος μεσα της, η οποια θα ηθελε τωρα να μεταδωσει στην ψυχη τα μηνυματα που ελαβε. Γιατι μονο τοτε μπορει να πλησιασει τον ανθρωπο η καθαρη αληθεια, γιατι το πνευμα μεσα στον ανθρωπο δεν μπορει να κανει λαθος αφου ειναι μεριδιο του θεικου Πνευματος. Το να ακουσει ο ανθρωπος την εσωτερικη φωνη ειναι τωρα εντελως εθελοντικη πραξη.
Πρεπει ο ανθρωπος να βρει τη θεληση να αφουγραστει μεσα του σιωπιλα, πρεπει να προσπαθει να κρατησει μακρια ολες τις εξωερικες εντυπωσεις αλλα στην πληρως συνειδητη κατασταση να δωσει το αυτι του στο πνευμα. Πρεπει να προσπαθησει να επμοδισει να γινει αδυναμος και να πεσει σε κατασταση οπου ξενη θεληση μπορει να τον κυριεψει, αν και αυτο δεν αποκλειει οτι η ξενη θεληση ειναι καλη και ανηκει σε ον που επισης θα ηθελε να μεταδωσει την αληθεια στον ανθρωπο. Σε σπανιες περιπτωσεις μεν τετοια πνευματικα οντα ειναι υπο ελεγχο ετσι ωστε να μην μπορεσει να μεταδοθει τιποτε αλλο παρα η καθαρη αληθεια.
Αλλα ο ανθρωπος καθ εαυτος δεν ειναι ικανος να εξεταζει οσο δεν μπορει να ακουει τη φωνη του πνευματος μεσα του, η οποια εκδηλωνεται στους ανθρωπους και μεσω σκεψωεν. Παντα ομως θα επρεπε ο ανθρωπος να επιδιωκει την κατασταση οπου θα μπορεσει να ακουσει τη φωνη του πνευματος μεσα του ετσι ωστε να μπορεσει να την αποδωσει κατα λεξη, ωστε στην πληρως ξυπνια κατασταση να μπορεσει να ακουστει και επισης να μεταδοθει στους συνανθρωπους. Ειναι αυτο η ενεργεια του Πνευματος, την οποια ο Θεος υποσχεθηκε στους δικους Του. . . Τους υποσχεθηκε να ειναι μαζι τους μεσα στο λογο, και ο λογος πρεπει να προερχεται απο τον Ιδιο, πρεπει να εχει ως αρχητον Ιδιο αν και διοχετευεται στη γη απο τους αγγελιοφορους Του.
Τοτε θα περιεχει βαθιες σοφιες, θα ειναι η καθαρη αληθεια που δεν θα μπορει να θιχτει ποτε, που δεν θα μπορει να διαψευστει ποτε, γιατι η φωνη του πνευματος που ακουγεται στο εσωτερικο δεν μπορει να σκεπαστει με κανεναν αλλο τροπο. Το να λαβει ο ανθρωπος το εσωτερικο λογο στη συνειδητη κατασταση κι εφαρμοζοντας τη δικη του ελευθερη θεληση ειναι η μονη εγγυηση για την καθαρη ανοθευτη αληθεια. . . Και οποιος ακουει αυτο το λογο ειναι εντονα συνδεδεμενος με τον Θεο, που ειναι η Ιδια η Αληθεια και αρα πρεπει επισης να ειναι ο δοτης της αληθειας.
Κι επομενως ολα τα πνευματικα αποτελεσματα πρεπει να συμφωνουν με αυτο το θεικο λογο, που ειναι η φανερη εκδηλωση του Πνευματος, το Οποιο ενεργει μεσα στον ανθρωπο και μεσω εκεινου και που μεσω εκεινου του ανθρωπου εκδηλωνεται και στους συνανθρωπους. Και αυτος και παλι μπορει να εξεταζει την αληθεια των πνευματικων δωρων οσο αφυπνισε τον πνευματικο σπινθηρα του μεσω ζωης στην ανιδιοτελη αγαπη προς τον πλησιον και που τωρα αναγνωριζει ως αληθινα τα δωρα που του προσφερθηκαν . Σοφια και αληθεια μπορουν να ειναι μονο εικει οπου το Πνευμα απο τον Θεο ενεργει μεσα στον ανθρωπο, και για αυτο πρεπει σε τετοιες εκδηλωσεις να αποδοθει η αξια την οποια μονο θεικες αποστολες μπορουν να απαιτουν. . . Μιλα ο Ιδιος ο Θεος στους ανθρωπους, και ο λογος Του ειναι αληθεια. . . Αμην
2879 (12.9.1943)
Ανεκτικότητα και ταπεινοφροσύνη. . .
Απαιτουνται η πιο μεγαλη ανεκτικοτητα και ταπεινοφροσυνη για να μπορεσει ο ανθρωπος να παραλαβει την αγαπη και τη χαρη Μου, για να εκπαιδευτει απο τον Εαυτο Μου. . . για να μπορεσει να ακουσει το λογο Μου στην καρδια. . . Ανεκτικοι και ταπεινοι θα επρεπε να ειναι οι ανθρωποι που θελουν να ενεργησουν για Μενα στη γη, αφου ετσι μαρτυρουν την αγαπη για Μενα οταν ειναι γεματοι αγαπη για τον συνανθρωπο και δεν κοιταζουν με υπεροψια εκεινους που ειναι επισης τα πλασματα Μου. Και μονο τοτε μπορω να ενεργησω ο Ιδιος μεσω εκεινων, γιατι ειμαι κι Εγω παρα πολυ υπομονετικος και γιατι μεσα στην πιο βαθια ταπεινοφροσυνη βαδισα το δρομο στη γη, πανω στο οποιο θα επρεπε να Με ακολουθησετε. . . Αρα πρεπει να κανετε προσπαθεια να ειστε ανεκτικοι σαν κι Εμενα και να συναντατε τους συνανθρωπους σας με ταπεινη καρδια.
Πρεπει κατα καποιον τροπο να επιδιωξετε να κερδισετε την αγαπη τους για να τους κερδισετε για τον εαυτο σας, πρεπει να τους θεωρειτε φιλους που εχουν παραπλανηθει και να προσπαθειτε γεματοι υπομονη να τους διδασκετε οπου ειναι καταλληλο. Πρεπει να μεινετε ταπεινοι και να μην συμπεριφερεστε με υπεροψια απεναντι σε εκεινους που πορευονται στην πλανη. . . Αλλα πρεπει παντα να εχετε υποψη πως θα επρεπε να υποστηριζετε την αληθεια. Πρεπει, μια φορα που εχετε αναγνωρισει την αηθεια και την εχετε παραλαβει κατευθειαν απο Μενα, να μεινετε αμετακινητοι σχετικα με εκεινη, και δεν πρεπει να αφησετε να σας φοβισουν αντιλογιες.
Θα πρεπει, σκεφτοντας την αγαπη Μου, να προσπαθειτε να μεταδωσετε στους συνανθρωπους αυτο που το εχετε αναγνωρισει ως θεραπευτικο για την ψυχη, αφου τοτε θα ασκειτε την αγαπη. . . Και οσο μενετε πιστοι στην πεποιθηση σας, οσο δεν σκυβετε μπροστα στην πλανη μπορειτε ωστοσο να παραμεινετε στην ταπεινοφροσυνη μεσα στην καρδια σας. Αλλα κανεις δεν μπορει να απαιτησει την παραδοση των πεποιθησεων σας για να δοκιμασει την ταπεινοφροσυνη σας. . . δεν μπορει κανεις να διαψευσει την ανεκτικοτητα σας οσο θελετε ξανα και ξανα να δικαιολογειτε την αληθεια. Αλλα οπου αυτη την αληθεια δεν τη δεχονται, οπου η πνευματικη αντισταση ειναι παρα πολυ μεγαλη, εκει να μην προσπαθησετε να πετυχετε κατι με τη βια. . .
Πρεπει η αληθεια να μιλα απο μονη της, και η αληθεια μαλιστα μιλα απο μονη της οσο ο ανθρωπος εξεταζει με σοβαρη επιθυμια για την αληθεια. . . Και για αυτο παλι ειναι αναγκη η ταπεινοφροσυνη της καρδιας, η βαθια υποταξη του πλασματος στον Δημιουργο και η προσευχη για συμπαρασταση, οι οποιες και παλι μαρτυρουν την ταπεινοφροσυνη. . . τοτε και αυτος θα πιαστει απο τη χαρη Μου και θα καταλαβει. . . Στον ταπεινο του δινω τη χαρη Μου, και μονο ο ταπειος θα φτασει στην αληθεια. Αλλα η αληθεια υποχρεωνει επισης τον ανθρωπο να την υπερασπιστει. Δεν προκειται για αυτο να παραβαινεται η ταπεινοφροσυνη απεναντι Μου αν και ο φορεας της αληθειας δεν υποκυπτει στον συνανθρωπο που βαδιζει στην πλανη. . .
Αλλα την υπομονη πρεπει συνεχεια να την ασκειτε και παντα να φανταζεστε την πορεια Μου στη γη, η οποια απαιτουσε υπερβολικη υπομονη και τεραστια αγαπη. Ας ειστε πραοι και υπομονετικοι και θα πετυχετε και με εκεινους που αρχικα σας αντιτασσονται. . . Αφου η πραοτητα και η υπομονη ειναι σημαδια αγαπης, και αγαπη ειναι δυναμη. Και η αγαπη νικα ολα τα εμποδια αφου καμια εξουσια δεν μπορει να της αντισταθει. . . Αμην
2880 (13.9.1943)
Υπενθύμιση να υποδειχθούν οι άνθρωποι τον θρησκευτικό αγώνα. . .
Μεγαλη επιθυμια για πνευματικη τροφη θα αρχισει μολις η δονηση στη γη θα εχει γινει, αλλα αυτη θα ειναι μονο προσωρινη κατασταση. Οι ανθρωποι θα ειναι στην αρχη επιδεκτικοι, παρακινουμενοι απο τη μεγαλη ενδεια, και ο λογος του Θεου θα τους φερει παρηγορια και ενισχυση. Θα το αναγνωρισουν μαλιστα ως λογο του Θεου, θα ειναι θρησκοι, αλλα μονο για λιγο καιρο. Αφου ο κοσμος με τις απαιτησεις του θα μονοπολησει και παλι το ενδιαφερον των ανθρωπων κι ετσι θα ξεχασουν την ενδεια τους, και αρα θα ξεχασουν κι Εκεινον Που επετρεψε να ερθει αυτη η ενδεια. Οι σκεψεις και οι προθεσεις τους θα ειναι μονο στραμμενες προς την αποκατασταση των παλιων συνθηκεων, και θα τους ειναι αβολο να υποκυψουν στις εντολες που τους παρουσιαζονται μεσω του λογου του Θεου.
Και για αυτο τα μετρα που θα λαβουν κατα της πιστης και των οπαδων της θα βρουν τη συμφωνια των ανθρωπων, και μονο ενα μικρο μερος θα κρατησει το λογο του Θεου. Μονο λιγοι ανθρωποι θα αντισταθουν σε ολες τις εχθροτητες και θα μεινουν πιστοι στον Θεο και στην πιστη. Και ωστοσο η επιθυμια θα επρεπε να πληρωθει πριν σε μεγαλο βαθμο. Θα επρεπε να παρουσιαστει ο λογος του Θεου στους ανθρωπους οπου και να ειναι δυνατον για να λαβουν σχετικες γνωσεις πολλοι ανθρωποι, αφου στον ακολουθο θρησκευτικο αγωνα η θεικη υπενθυμιση θα πλησιασει ακομα μια φορα τον καθε ανθρωπο. Οι πιστοι θα ειναι γεματοι δυναμη και θα κατορθωσουν εξαιρετικα πραγματα, και θα αντλησουν τη δυναμη για αυτα μονο απο τη βαθια πιστη. . .
Και θα καταλαβουν και οι απιστοι τη δυναμη της πιστης γιατι πριν τους παρουσιαστηκε η διδασκαλια του Χριστου κι επομενως πολλα θα τους ειναι κατανοητα αφου θα δουν την αποδειξη για οσα τους γνωστοποιησαν. Ο Θεος δεν θα αφησει να χαθει καμια ευκαιρια, θα κανει τα παν, και οπου υπαρχει δυνατοτητα να σωθουν οι ανθρωποι θα τους συμπαρασταθει, αρκει να ειναι προθυμοι. Και ο Θεος θα δωσει εντολη σε πολλους υπηρετες Του να μιλησουν κατα το θελημα Του οσο ειναι αναγκη να διαδοθει η διδασκαλια Του και να ενημερωθουν οι ανθρωποι σχετικα με τα ερχομενα. Ο θρησκευτικος αγωνας ειναι αναποφευκτος και θα λαβει μορφες οπως ποτε πριν. Και οσο περιοσσοτερο οι ανθρωποι θα επιμεινουν στην πιστη τους, τοσο πιο βιαια μετρα θα παρει ο εχθρος για να την εξοντωσει εντελως.
Αλλα οι πιστοι επισης θα διαθεσουν μεγαλη δυναμη, και θα μπορεσουν να ανεχτουν πολλα γιατι θα τους ενισχυσει ο Θεος, γιατι θα τους διοχετευσει δυναμη μεσω του λογου Του και γιατι θα ειναι μονιμα μαζι με εκεινους που υποστηριζουν Εκεινον και την πιστη μπροστα στον κοσμο. Και σχετικα με ολα αυτα θα επρεπε να ενημερωσετε τους ανθρωπους ακομα πριν. Θα επρεπε να υπεστειται την προσοχη τους στον καιρο του θρησκευτικου αγωνα, θα επρεπε να τους κηρυξετε τη δυναμη της πιστης και τη δυναμη των πιστων που θα εχουν τον Ιδιο τον Ιησου Χριστο ως στρατηλατη στον πολεμο εναντιον του κοσμου. . . Και θα μεταστραφουν πολλοι απο το στρατοπεδο του εχθρου, πολλοιθα γινουν πιστοι εν οψει των πραγματων που θα γινουν τοτε. . . Αφου ο Θεος ο Ιδιος θα ενεργησει μεσω των υπηρετων Του στη γη για να σωσει ο,τι δεν Του αντιταχτει εντελως. . . Αμην
2881 (13.9.1943)
Ενσάρκωση των όντων του φωτός. . .
Αποστολή. . .
Κατα τη διαρκεια μιας περιοδου αναπτυξης η ανθρωπινη ψυχη ενσαρκωνεται μονο μια φορα, εκτος αν επωμιζεται εθελοντικα μια επανειλημμενη πορεια ζωης στη γη με τον σκοπο της εκπληρωσης μιας αποστολης. Αρα επανειλημμενη ενσαρκωση ειναι δυνατη μονο μετα το τελος μιας περιοδου αναπτυξης, οσο τετοια ειναι αναγκαια για να φτασει επιτελους κοντα στον Θεο το εντελως μακρια απο τον Θεο πνευματικο που απετυχε στη γη. Τετοια επανειλημμενη ενσαρκωση ομως δεν ανταποκρινεται καθολου στο θελημα του οντος, αλλα θα την αισθανοταν ως κατασταση καταναγκασμου, με την οποια ο ανθρωπος απο την ελευθερη του θεληση δεν θα συμφωνουσε ποτε. Η επανειλημμενη ενσαρκωση ως ανθρωπος προυποθετει επισης την πορεια μεσα απο ολα τα εργα δημιουργιας, η οποια ειναι αφανταστα βασανιστικη.
Αν ομως ενα ον του φωτος ειναι προθυμο να εκπληρωσει μια αποστολη στη γη που ειναι αναγκαια για την πνευματικη αναπτυξη των αθρωπων μπορει να ενσαρκωθει ξανα στη γη και να αποκτησει με αυτον τον τροπο ακομα υψηλοτερο βαθμο ωριμοτητας, αρα αποκλειεται τοτε η προηγουμενη πορεια μεσα απο τα εργα δημιρουγιας, η ψυχη ενσαρκωνεται απο πανω μεσα σε υλικο κορμι για να ωριμασει υπο τις ιδιες συνθηκες ως ανθρωπος μεχρι εκεινο το βαθμο που θα κανει δυνατη την εκτελεση της αποστολης που ανατεθηκε στο ον. Τετοιες ψυχες παντα αποστελλονται να συμπαρασταθουν σε ψυχες που βρισκονται σε πνευματικη ενδεια, ειναι οδηγοι στη γη, ανθρωποι πουεχουν αναγνωρισει τον Θεο και για αυτο μπορουν να συμπαραστεκονται στους ανθρωπους στην πνευματικη τους αναπτυξη.
Οσο μεγαλυτερη ειναι η πνευματικη ενδεια, τοσο περισσοτερα φωτεινα οντα ενσαρκωνονται για να βοηθησουν τους ανθρωπους. Δεν χρειαζονται ομως πια την επιγεια πορεια για να διαμορφωσουν τον εαυτο τους να γινουν φωτεινα οντα, αλλα η ψυχη τους ειναι ψυχη του φωτος, μονο χωρις την επιγνωση σχετικα με την πνευματικη της κατασταση και για αυτο γεματη επιδιωξη για τα υψη, γιατι τετοια εχει τεραστια σημασια για τους συνανθρωπους, για να τους δειχτει ο δρομος που οδηγει στα υψη. Δεν προκειται αρα για μετενσαρκωση για τον σκοπο της τελειοποιησης, και για αυτο ειναι λανθασμενη η αποψη οτι μια ψυχη μπορει να ενσαρκωθει οσες φορες θελει για τον σκοπο της εξελιξης.
Αφου μονο τελεια ψυχη, ον του φωτος, θα επωμιστει εθελοντικα το υλικο περιβλημα γιατι εχει γινει αγαπη και η αγαπη για το ανελευθερο πνευματικο το καθοριζει να γυρισει σε αιχμαλωσια την οποια εχει ξεπερασει εδω και καιρο. Μια ψυχη ομως που χρειαζεται ακομα ωριμασια θα αντιτασσοταν στο να γυρισει στη γη γιατι αισθανεται ευχαριστα μακρια απο το βαρος της γης οσο βρισκεται ηδη στην κατανοηση, και η τελευταια για αυτην σημαινει επισης γνωση για τη δυναντοτητα μιας αναπτυξης στο πνευματικο βασιλειο και την προτιμα αυτην κατα πολυ απο αλλη μια ζωη στη γη. Οι δυνατοτητες για αναπτυξη στο πνευματικο βασιλειο ομως ειναι ταιριαστες στην κατασταση ωριμοτητας της καθε ψυχης. . .
Οσο πιο προθυμη ειναι η ψυχη, οσο περισσοτερο επιδιωκει την αναπτυξη στα υψη, τοσο πιο δραστηρια θα ειναι και τοσο περισσοτερο θα πνευματοποιηθει, δηλ. δεν θα χρειαστει ουτε υλικες δημιουργιες ουτε θα προμηθευτει τετοιες μονη της μεσω της επιθυμιας της, και ας ειναι μονο στη φαντασια της. Χωριζει τετοιες ολο και περισσοτερο, και επισης οι επιγειες επιθυμιες θα υποχωρησουν ολο και περισσοτερο. Αναλογα θα ζησει μεσα σε πνευματικες σφαιρες, μεσα σε περιβαλλον που μπορει να ονομαστει μονο πνευματικη δημιουργια. Της προσφερεται η καθε ευκαιρια για αναπτυξη, και πραγματι δεν εχει αναγκη αλλη διαμονη στη γη και ουτε την επιθυμει γιατι θεωρει τη ζωη στη γη ξεπερασμενο σταδιο της εξελιξης της αν και δεν της απεφερε την ωριμοτητα την οποια θα ηταν δυαντον για την ψυχη να την αποκτησει. Αλλα ηταν για εκεινη κατασταση αιχμαλωσιας, απο την οποια τωρα αισθανεται απελευθερωμενη και την οποια δεν θα επιδιωκε ποτε πια. Διαφορετικη ειναι η κατασταση μιας ακομα πολυ υλικης ψυχης που φευγει απο τη γη χωρις την παραμικρη κατανοηση και που ειναι ακομα δεμενη στη γη με ολες τις αισθησεις της. . .
Τετοιες ψυχες μαλιστα λαχταρουν να γυρισουν στη γη, ποτε ομως για να ωριμασουν πνευματικα, αλλα μονο για να μπορεσουν να απολαυσουν σωματικα, γιατι η αγαπη για τον υλικο κοσμο και για το δικο της εαυτο γεμιζει την ψυχη και προξενει να γινει ολο και πιο μεγαλη η λαχταρα για τη γη. Αυτες οι ψυχες ομως θα επρεπε να ξεπερασουν την αγαπη για την υλη και πρεπει να το κανουν στον αλλο κοσμο γιατι το παραμελησαν στη γη. Μεσω των λαχταρων τους δημιουργουν μονες τους εναν γηινο κοσμο μεσα στο πνευματικο βασιλειο, βλεπουν και κατεχουν ο,τι επιθυμουσαν, οχι πια στην πραγματικοτητα ομως, αλλα μονο στη φαντασια τους, και μαλιστα τοσον καιρο ωσπου να φτασουν στην κατανοηση οτι κυνηγουν μονο εικονικα αγαθα κι ετσι ξεπερνουν τις σχετικες επιθυμιες. . . Τοτε μονο αλλαζει το περιβαλλον τους, και τοτε μονο αρχιζουν τη δραστηριοτητα τους στο πνευματικο βασιλειο, η οποια τους εγγυειται αναπτυξη. . . Αμην
2882 (14.9.1943)
Η κατάσταση του παιδιού του Θεού. . .
Δύσκολες δοκιμασίες. . .
Η γη ως σταθμος επιμορφωσης του πνευματος ειναι προορισμενη να διαμορφωσει τους ανθρωπους σε καθαρα φωτεινα οντα, σε παιδια του Θεου, που αισθανονται τον πιο ψυλο βαθμο μακαριοτητας και που μπορουν να φτασουν στην αντιληψη του Θεου. Το να φτασει το ον σε αυτο το βαθμο ειναι δυνατον μονο πανω σε αυτη τη γη. Ειναι μεν τα αλλα εργα της δημιουργιας επισης προορισμενα για την ωριμανση του ατελους πνευματικου, και ο βαθμος ωριμοτητας μπορει παντα να αυξηθει, αλλα τον βαθμο της καταστασης του παιδιου του Θεου μπορει η ψυχη να τον αποκτησει μονο στη γη, γεγονος για το οποιο η επιγεια ζωη παρουσιαζει στον ανθρωπο ολες αυτες τις δυσκολιες, και μαλιστα ολο και περισσοτερες οσο πιο κοντα ειναι η ψυχη στο στοχο της.
Εντελως καθαρη πρεπει η ψυχη να μπορεσει να φυγει απο τη γη, αναγεννημενη πνευματικα και στην πιο εντονη συνδεση με τον Θεο. Πρεπει να επιβληθει σε καθε δοκιμασια, πρεπει να ενεργησει και να δημιουργησει με την πιο βαθια αγαπη για τον Θεο και για τους συνανθρωπους, πρεπει να εχει ξεπερασει ολα τα επιγεια για να μπορεσει να μπει στο πνευματικο βασιλειο ελευθερη και αμεριμνη. Μονο λιγοι ανθρωποι φευγουν απο αυτο τον κοσμο ως τελεια φωτεινα οντα, και μονο λιγοι ανθρωποι μπορουν να φτασουν στην αντιληψη του Θεου αμεσως μετα την επιγεια ζωη, αφου μονο λιγοι ξεπερνουν την υλη, γιατι η επιγεια ζωη εχει παντα τις απαιτησεις της στους ανθρωπους, και αυτο ειναι ενας απο τους πιο δυνατους πειρασμους που πλησιαζει τον ανθρωπο.
Ξανα και ξανα οι ανθρωποι πρεπει να προσπαθουν να απελευθερωθουν, ξανα και ξανα πρεπει να δινουν προτεραιοτητα στην πνευματικη ζωη, και η καθε σκεψη πρεπει να ειναι στραμμενη προς τα πανω. Για να φτασει ο ανθρωπος στην κατασταση του παιδιου του Θεου η χαρη του Θεου πρεπει να μπορεσει να ειναι ιδιαιτερα αποτελεσματικη στους ανθρωπους, πρεπει ο ανθρωπος συνεχεια να εκμεταλλευεται τη χαρη που ρεει κοντα του αφθονα. Πρεπει επισης να επωμιστει ο,τι συμβαλλει στον εξαγνισμο της ψυχης, πρεπει να νιωσει τη καθε δυστυχια σαν χαρη και να ευχαριστησει τον Θεο για το οτι η αγαπη Του τον εχει προορισει για τα υψη και θελει να τον τραβηξει κοντα Του.
Οχι πολλοι ανθρωποι μπορουν να σημειωσουν τετοιο βαθμο ωριμοτητας ωστε ο Θεος να μπορεσει να τους στειλει και τη χειροτερη δυστυχια χωρις να αποθαρρυνθουν. . . Οι λιγοι ομως ειναι ευλογημενοι και ας φαινεται η επιγεια ζωη τους πολυ δυσκολα υποφερτη. . . Η ενωση με τον Θεο ειναι η πιο ωρεα αμοιβη, η οποια περιμενει τετοιες ψυχες στην αποβιωση τους, και για αυτην η ψυχη επιμενει στην υπομονη ωσπου να εχει φτασει το επιγειο τελος της. Ολα τα βαρη και οι κοποι, ολα τα βασανα και οι στεναχωριες της φαινονται ελαχιστα μολις ειναι ελευθερη απο το επιγειο περιβλημα, μολις φτανει στην αντιληψη του Θεου και εχει γινει το πιο μακαριο ον στο πνευματικο βασιλειο. . . μολις αποδεχεται ως παιδι του Θεου την κληρονομια του Πατερα και ειναι δραστηριο μαζι Του μεσα στο θελημα Του. . . Αμην
Σκέψεις. . .
Δύναμη από το πνευματικό βασίλειο. . .
Η καθαρα πνευματικη ανταλλαγη σκεψεων με δυναμεις του αλλου κοσμου που εχουν γνωσεις αποφερει εξαιρετικα πολυτιμα αποτελεσματα που πλουτιζουν τις γνωσεις του ανθρωπου, δηλ. τον βαζουν στην κατασταση της κατανοησης. Και για αυτο εχει πετυχει πνευματικη προοδο αφου η κατανοηση ειναι ηδη κατασταση του φωτος, ευχαριστει και ειναι συναμα ικανοτητα για πνευματικηεργασια. Μπορει ο ανθρωπος να μεταδωσει μια γνωση σε αλλον ανθρωπο και να κανει κατι που προυποθετει αγαπη για τον συνανθρωπο. Και η καθε πραξη αγαπης του αποφερει την πνευματικη ωριμοτητα.
Για αυτο οι δυναμεις του φωτος προσπαθουν συνεχεια να μενουν σε επαφη με τους ανθρωπους να τους φερουν την κατανοηση, αφου εκεινες ξερουν για τη σκοτεινη κατασταση. Και αρα ξερουν επισης πως να τη διορθωσουν με τον καλυτερο τροπο. . . μεσω της αγαπης και μεσω της συνειδητης αποδοχης του θεικου λογου, που τους προσφερεται απο τα οντα του φωτος. Ο καθε ανθρωπος ειναι περιστοιχισμενος απο φωτεινα οντα που προσπαθουν να οδηγουν τις σκεψεις του ετσι ωστε να εχουν ως στοχο τον Θεο και την ενεργεια και τη δραστηριοτητα Του. Αν ο ανθρωπος αποδεχεται τα ρευματα σκεψεων που πηγαινουν κοντα του θα μπορεσει μετα απο λιγο χρονο να κατεχει σοφιες που του μεταδοθηκαν απο τον αλλο κοσμο και τις οποιες θα αποδεχθει ως αληθεια πεπεισμενος.
Ο καθε ανθρωπος μπορει να νιωθει αυτα τα ρευματα σκεψεων, μονο που προσεχονται λιγο, και μονο σπανιες φορες ο ανθρωπος συνειδητοποιει το απο που ερχονται οι σκεψεις και τι ειναι πραγματικα. Δεν τις καταλαβαινουν ως εκφραση δυναμης πνευματικων οντων, και για αυτο δεν τις δινουν τη σωστη σημασια. Πιστευουν οτι οι ιδιοι ειναι δημιουργος των σκεψεων και δεν ξερουν πως μονο μεσω της ελευθερης θελησης τους αποδεχονται η αρνουνται τις σκεψεις που ρεουν κοντα τους, πως πρωτο ομως οι σκεψεις διοχετευονται κοντα τους απο πνευματικα οντα και πρεπει να πιαστουν για να μπορεσουν να γινουν ιδιοτικες σκεψεις του ανθρωπου. Ο ανθρωπος καθ εαυτος δεν θα ηταν ικανος να δημιουργησει μια σκεψη, αφου η σκεψη ειναι πνευματικη δυναμη, την οποια δεν τη διαθετει ακομα σε τετοιο βαθμο για να μπορεσει να δημιουργησει σκεψεις μονος του.
Δανιζεται κατα καποιον τροπο πρωτο τη δυναμη απο το πνευματικο βασιλειο, απο οπου του προσφερεται προθυμα, και μεσω αυτης της παροχης δυναμης θα επρεπε να ωριμασει πνευματικα, δηλ. οι γνωσεις που του προσφερονται μεσω σκεψεων θα επρεπε να τον οδηγησουν στην κατανοηση και αυτη η κατανοηση να του επιτρεψει να βρει τον δρομο προς τα υψη μεσω συνειδητης επιδιωξης της τελειοτητας. Χωρις αυτες τις γνωσεις δεν θα μπορεσει ποτε να εξελιχτει στα υψη, και οι γνωσεις ειναι μονο το αποτελεσμα των σκεψεων του, τις οποιες διοχετευονται κοντα του απο πνευματικα οντα. Ειναι η ελευθερη αποφαση του ανθρωπου να πιασει τις σκεψεις, να παραμεινει μαζι τις, να ζητησει αλλες σκεψεις μεσω ερωτησεων και να αποκτησει με αυτον τον τροπο πνευματικο πλουτος, η να τις απορριψει αμεσως και να μην τις προσεξει. . .
Θα πρεπει ομως να λογοδοτησει επισης για αυτη την ελευθερη αποφαση, αφου τοτε αφηνει ανεκμεταλλευτη τη δυναμη που ρεει κοντα του, και αναλογα θα ειναι οι γνωσεις, η κατανοηση του. Τα πνευματικα οντα πασχιζουν συνεχεια να βοηθουν τους ανθρωπους, προσπαθουν ξανα και ξανα να βρουν την προσοχη των ανθρωπων και τους πλησιαζουν συνεχεια. Αλλα ο ανθρωπος δεν μπορει να αναγκαστει να αποδεχτει τις σκεψεις, και για αυτο οι ανθρωποι βρισκονται σε πολυ διαφορετικους βαθμους αναπτυξης, αναλογα με τη θεληση τους. Ολοι οι ανθρωποι ομως εχουν στη διαθεση τους τις ιδιες γνωσεις μολις αφηνονται στις πνευματικες δυναμεις και πολλαπλασιαζουν τις σκεψεις τους που τους προσφερονται απο την αγαπη των οντων που εχουν γνωσεις. . . Αμην
2886 (18.9.1943)
Η διδασκαλία αγάπης του Χριστού. . .
Σωστοί εκπρόσωποι. . .
Θρησκευτικός αγώνας. . .
Λογια της πιστης και της αγαπης πρεπει να προσφερονται απο εκεινους που οι ιδιοι εχουν γνωσεις για να μπορεσουν να ειναι αποτελεσματικα στους συνανθρωπους, αλλιως ειναι χωρις δυναμη και περνουν απαρατηρητα απο τους τελευταιους. Και για αυτο το Ευαγγελιο μπορει να προσφερθει μονο απο εκεινους, αφου μονο εκεινοι ειναι ικανοι να δινουν δυναμη στα λογια, γιατι οι ιδιοι εγιναν δεκτες της δυναμης μεσω των γνωσεων που τους μεταδοθηκαν. Και αυτο ειναι το χαρακτηριστικο ενος σωστου εκπροσωπου του Χριστου στη γη οτι μπορει να εξηγει ξεκαθαρα ολα τα συμφραζομενα οσο οι ανθρωποι επιθυμουν εξηγηση, οτι μπορει να αιτιολογει τα παντα και οτι οι αιτιολογιες του εκπεμπουν σοφια, ενω οι ψευτικοι εκπροσωποι του Χριστου, που οι ιδιοι δεν στεκονται στην αληθεια, βασιζονται μονο σε γνωσεις απο βιβλια, οι οποιες ομως τις περισσοτερες φορες δεν σχετιζονται μεταξυ τους.
Ωστοσο μολις ειναι διαπερασμενοι οι ιδιοι απο την αληθεια οσων κηρυσσουν, τα λογια της πιστης και της αγαπης θα πεσουν σε ευφορο εδαφος, οσο η αγαπη για τον πλησιον παροτρυνει τον ανθρωπο να μιλησει για τη διδασκαλια αγαπης του Χριστου. Δεν ειναι τοσο σημαντικες οι τυπικοτητες, αλλα το σπουδαιο ειναι η αγωγη των ανθρωπων στην αγαπη, αφου μονο μεσω ενεργειας με αγαπη ο ανθρωπος φτανει στην πιστη, στην αληθεια και αρα επισης στην κατανοηση, οσο δεν αντιτασσεται στην τελευταια μεσω σκληρης επιμονης σε λαθος διδασκαλια παρα την εσωτερικη ορμη να την αρνηθει. Πρεπει να γνωστοποιηθει το Ευαγγελιο στους ανθρωπους, πρεπει να μυηθουν στην αγνη διδασκαλια αγαπης του Χριστου. . . αλλα σε αυτο που τους προσφερεται αυτη την εποχη δεν προκειται αναμφιβολα για την απλη, καθαρη και κατανοητη διδασκαλια την οποια ο Ιησους Χριστος ο Ιδιος εδωσε στη γη στους ανθρωπους, αλλα τα παντα φορουν τη σφραγιδα της κοσμικης σκεψης.
Το θεικο ειναι συγχεεμενο με ανθρωπινες ανοησιες, το πνευματικο συνδεθηκε με επιγειους στοχους, κι ετσι χτιστηκε μια εκκλησια που μονο λιγο εχει αξιωση για μια ιδρυση απο τον Ιησου Χριστο. Και παντα ο αγωνας θα εχει στοχο τις ανθρωπινες προσθεσεις, ενω η διδασκαλια αγαπης του Χριστου του καθε θρησκευματος ειναι η κληρονομια του Χριστου, η οποια θα αναγνωριζεται κι επομενως θα προωθειται νυν και αει. Οποιος θεωρει την εκκλησια του Χριστου μια οργανωση δεν βρισκεται ακομα στη σωστη κατανοηση, μπορει ομως ωστοσο να ειναι σωστος εκπροσωπος της διδασκαλιας αγαπης Του και να ενεργησει για την ευλογια της ανθρωποτητας, μονο που δεν μπορει ο ιδιος να ωριμασει σχετικα με τις γνωσεις και αρα δεν μπορει να μεταδωσει τις σωστες γνωσεις στους συνανθρωπους.
Δεν μπορει να απαντησει τις πολλες ερωτησεις τις οποιες θα κανει ο ανθρωπος που παλευει σοβαρα για τον Θεο και την αληθεια οταν ο δυσκολος καιρος του θρησκευτικου αγωνα εχει αρχισει, ο οποιος θα απαιτησει απο τους ανθρωπους μια σαφη γνωμη, την οποια θα μπορεσει να κερδισει μονο μεσω γνωσεων που ανταποκρινονται στην αληθεια. Ο ανθρωπος με γνωσεις που μπορει να προσφερει στουςσυνανθρωπους αληθινη διασαφηση με κατανοητο τροπο θα πετυχει καλυτερα, θα βρει πιο ευκολα την πιστη των συνανθρωπων, μια πιστη πεπεισμενη που θα αντεξει τις συγχυσεις του θρησκευτικου αγωνα. Αφου μονο μια σταθερη πεποιθηση θα δωσει στον ανθρωπο τη δυναμη να αντεξει ως το τελος.Και αυτη η πεποιθηση μπορει να αποκτηστει μονο μεσω της καθαρης αληθειας, ποτε ομως μεσω διδασκαλιων που περιεχουν και λαθη, ακομα και αν προσφερονται απο πιστους ανθρωπους, δηλ. αποανθρωπους που επιδιωκουν τον Θεο, δηλ. που η θεληση τους ειναι στραμμενη προς τον Θεο.
Η πλανη παντα θα εχει διαλυτικο αποτελεσμα, ενω η αληθεια εχει συνδετικο, συμπληρωτικο αποτελεσμα και αρα αυξανει τις γνωσεις. Και αυξημενες γνωσεις δινουν ελευθερια στον ανθρωπο, του δινουν δυναμη απεναντι στον κοσμο, και του εξασφαλιζουν την ανοδο στα υψη, του εξασφαλιζουν κατασταση ωριμοτητας που δεν μπορει ποτε να αποκτηστει απο εκεινους που δεν στεκονται στην αληθεια, δηλ. στη σωστη κατανοηση. Τους λειπει η δυναμη, και το παλεμα τους ειναι πολυ πιο δυσκολο οσο πρεπει να αντεξουν, οσο πρεπει να υποστηριξουν την πιστη τους μπροστα στον κοσμο. . Αμην
2887 (19.9.1943)
Ευλογία των θεικών αποκαλύψεων. . .
Οι ανθρωποι θα αναγνωρισουν την ευλογια των θεικων αποκαλυψεων μονο τοτε που θα τους παρθει ο,τι τους ηταν οδηγος προς τον Θεο. Ακομα μπορουν οι ανθρωποι να αντλουν παντου το ποτο που το εχουν αναγκη για την ενισχυση τους στην πορεια τους στη γη, ακομα μπορουν να παραλαβαβαινουν παντου το θεικο λογο, αλλα ανθρωπινη θεληση θα κανει να στερεψει η πηγη, ανθρωποι θα θελουν να καθορισουν ποια πνευματικη τροφη ο συνανθρωπος θα επρεπε να τρωει, και ανθρωπινη θεληση θα ενεργησει καταστροφικα και οχι δημιουργικα, αφου αυτο που θα δημιουργηθει δεν ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου κι επομενως θα αξιολογηθει ως εργο καταστροφης, το οποιο μονο θα επιταχυνει την πνευματικη οπισθοδρομηση και για αυτο θα ευνοησει το χαος.
Και αυτη η διαδικασια καταστροφης ηδη αρχιζει σιγα σιγα, ειναι το πραγματικο αιτιο της δημιουργιας αυτου του εργου, ειναι η αφορμη των θεικων αποκαλυψεων, οι οποιες αρα σημαινουν αντιδραση του Θεου. Ο χωριστος ανθρωπος δεν μπορει να κρινει μεσα σε τι ανειπωτη ενδεια βρισκεται ολοκληρη η ανθρωποτητα και πως αυτη η ενδεια θα αυξηθει ακομα οταν η ελευθερη θεληση του ανθρωπου θα φυμωθει μεσω ανθρωπων που ειναι στην υπηρεσια εκεινου που πολεμα εναντιον του Θεου, που προσπαθει να Τον εκτοπισει για να ενισχυσει την εξουσια και τη δυναμη του. Ειναι ανισος αγωνας, αφου ο αριθμος των οπαδων του ξεπερνα πολλαπλα τον αριθμο των αγωνιστων του Θεου, και για αυτο ο Θεος θα ερθει να βοηθησει τους οπαδους Του με εξαιρετικο τροπο συνδεοντας τον Εαυτο Του μαζι τους φανερα, διοχετευοντας κοντα τους εξαιρετικη δυναμη μεσω του λογου Του, που ειναι η εκροη της αγαπης Του, κι επομενως πρεπει να εχει το αποτελεσμα οτι ο ανθρωπος θα βρει τη δυναμη για την αντισταση, και ας τον φερουν σε παρα πολυ δυσκολη θεση.
Και αυτος ο θεικος λογος, τον οποιο ο Θεος ο Ιδιος διοχετευει στη γη, εκφραζει διαυγως και παραστατικα το θελημα του Θεου. Εξαλλου προσφερει στους ανθρωπους γνωσεις που θα τους ειναι χρησιμες για την αποκτηση της ωριμοτητας της ψυχης, και που τους αποκαλυπτει πληρως και καθαρα το νοημα και τον σκοπο της επιγειας ζωης, τον προορισμο του ανθρωπου και την ενεργεια και τη δραστηριοτητα του Θεου. Και αυτες οι γνωσεις θα επρεπε να τους βοηθησουν να αντεξουν τον δυσκολο αγωνα, γιατι αλλιως ενα συναισθημα ματαιοτητας της επιμονης θα παρελυε την αντισταση τους. Ο Θεος πραγματι ξερει τι χρειαζεται ο ανθρωπος μεσα σε αυτη την πνευματικη ενδεια, και για αυτο ετοιμαζει τα παντα για να προσφερει ανακουφιση στους ανθρωπους και να τους δωσει τα μεσα για να απελευθερωθουν μονοι τους απο τη βια του αντιπαλου του Θεου.
Η στραμμενη προς τον Θεο τους θεληση τους κανει επιδεκτικους για τη δυναμη απο τον Θεο, και για αυτο ο Θεος προσπαθει μεσω του λογου Του να διαμορφωσει τη θεληση του ανθρωπου ετσι ωστε να Του υποταχτει. . . Προσπαθει μεσω του λογου Του να κερδισει την αγαπη του ανθρωπου για να μπορεσει να ακτινοβολησει την αγαπη Του σε εκεινον, την οποια και παλι ο ανθρωπος τη νιωθει ως δυναμη. . . Προσπαθει να ενισχυσει μεσα του την εμπιστοσυνη και την πιστη στη σοφια και στη παντοδυναμια Του, για να αντισταθει σε ολες της εχθροτητες του κοσμου. Και για αυτο η διοχετευση του θεικου λογου στη γη εχει τοση τεραστια σημασια, και μονο ο ερχομενος καιρος θα επιτρεψει να συνειδητοποιησουν οι ανθρωποι που επιδιωκουν τον Θεο το με ποση αγαπη ο Θεος φροντιζει τους δικους Του και ποια μεσα χαρης τους προσφερει για να μπορεσουν να βρουν τον δρομο προς Εκεινον. . . Αμην
2888 (19.9.1943)
Ευλογημένα αποτελέσματα της πνευματικής ανταλλαγής. . .
Η καθε πνευματικη ανταλλαγη εχει ευλογημενα αποτελεσματα, γιατι ετσι τα φωτεινα οντα του αλλου κοσμου βρισκουν την ευκαιρια να επιδρασουν στους ανθρωπους με σκεψεις, οι οποιοι, διεγερμενοι απο την ανταλλαγη, τη σκεφτονται ξανα και ξανα. Κι ετσι τους απαντωνται ερωτησεις τις οποιες κατα καποιον τροπο κανουν στους εαυτους τους και τις οποιες πιστευουν επισης οτι τις απαντουν μονοι τους, αλλα σε αυτη την απαντηση προκειται για την εμπνευση εκεινων των φωτεινων οντων η δραστηριοτητα των οποιων ειναι η διανοητικη εκπαιδευση των προστατευομενων τους. Θα επρεπε ο ανθρωπος μονο να συμβαλλει στο να διαλεχτουν πνευματικα ερωτηματα ως περιεχομενο μιας ανταλλαγης σκεψεων, τοτε εκπληρωνουν ηδη ενα καθηκον που ειναι σημαντικο για το καλο της ψυχης του καθενος.
Παρολο που δηθεν εχουν λιγη επιτυχια, τα πνευματικα οντα μπορουν να την επιφερουν, αφου με ακουραστη υπομονη προσπαθουν τωρα να μεταδωσουν την κατανοηση στον ανθρωπο. Χρησιμοποιουν καθε ευκαιρια να οδηγησουν τη σκεψη του ανθρωπου ετσι ωστε να πλησιασει ολο και περισσοτερο την αληθεια και να ειναι ο ανθρωπος ολο και πιο πεπεισμενος οτι εχει βρει το σωστο πορισμα. Ετσι ο ανθρωπος στη γη που ενθαρρυνει πνευματικες κουβεντες ειναι βοηθος των πνευματικων οντων, η ενεργεια των οποιων ετσι μπορει να ειναι πολυ πιο αποτελεσματικη. Απο την αλλη μερια ομως τετοιες κουβεντες συμβαλλουν στη διευκρινηση επιμαχων ερωτηματων, και αυτο ειναι ηδη πνευματικη επιτυχια.
Ο ανθρωπος που ζητα την αληθεια μπορει να ειναι τελειως πεπεισμενος οτι οδηγειται κοντα στην αληθεια, αν και δεν το καταλαβαινει αμεσως. Και ο Θεος δινει απαντηση στον καθενα οταν κανει πνευματικες ερωτησεις, και παντα αναλογα με τις ικανοτητες του, δηλ. στον βαθμο που ειναι επιδεκτικος για την απαντηση, κι ετσι ο ανθρωπος μπορει να ωριμασει στην αληθεια αν και δεν του ειναι φανερο, μονο που πρεπει να θελει να του προσφερθει η αληθεια. . . Αυτη η θεληση ειναι προυποθεση, και θα στεφθει απο επιτυχια. . . Αμην
Πνευματική όραση. . .
Το ζωογονητικο ρευμα δυναμης που εχει την αρχη του στον Θεο διοχετευεται αδιακοπα σε ολα τα πλασματα και σε ολα τα εργα της δημιουργιας για να εξασφαλισει τη συνεχηση της ευπαρξης τους. Αυτη η διοχετευση του ρευματος δυναμης ειναι διαδικασια που δεν φανερωνεται ορατα και που ωστοσο μπορει να το νιωθει κανεις παντα και παντου απο τα αποτελεσματα του, αφου χωρις τη διοχετευση δυναμης απο τον Θεο η καθε ζωη θα πεθαινε, το καθε εργο δημιρουγιας θα διαλυοταν, και ολα οσα υπαρχουν θα τελειωναν.
Μολις ομως ο ανθρωπος εχει αποκτησει μια συγκεκριμενη ψυχικη ωριμοτητα αυτο το ρευμα δυναμης του ειναι ορατο, και μπορει να αντιλαμβανεται τις αλλαγες που γινονται μεσα στα εργα δημιουργιας, μπορει να διαβλεπει τα εργα δημιουργιας και να παρατηρει τις εσωτερικες διαδικασιες που εξελισσονται μεσω της διοχετευσης δυναμης. Μπορει να καταλαβει με ποιον τροπο γινεται η διοχετευση δυναμης και αρα μπορει να καταλαβει την καθε πνευματικη δραστηριοτητα με το πνευματικο του ματι. Και η εκπληξη του δεν θα βρει τελος αφου θα δει την εκβαση εκεινων των ρευματων δυναμης στο πνευματικο βασιλειο και το αποτελεσμα τους στη γη. Θα δει παρα πολυ ζωηρη κινηση στο συμπαν, η οποια συνδεει το πνευματικο με το επιγειο βασιλειο και η οποια διαδραματιζεται μεσα στην πιο μεγαλη ταξη και κανονικοτητα.
Αυτη η πνευματικη οραση μεσα απο την υλη μπορει να εκτεινεται σε ολα τα δημιουργηματα που ειναι προσιτα στο ανθρωπινο ματι. Μπορει ομως επισης να συμπεριλαμβανει πνευματικες δημιουργιες περα απο τις επιγειες αν ο βαθμος ωριμοτητας του ενορατικου ειναι πολυ ψηλος. Τοτε θακαταλαβει τις σχεσεις ολων των δημιουργηματων αφου τιποτα δεν του ειναι πια καλυμενο αν και η ψυχη παραμενει ακομα σε επιγειο περιβλημα. Αλλα η επιγεια ζωη της δεν θα κρατησει πια πολυ οτανεχει αποκτησει αυτο τον πνευματικο βαθμο. Και ανθρωπος που εχει αυτη την πνευματικη οραση μπορει επισης καθαρα και κατανοητα να μεταδιδει τις εντυπωσεις του στους συανθρωπους, αφου ο βαθμος ωριμοτητας του τον κανει ικανο για αυτο, αλλα μονο λιγοι ειναι επιδεκτικοι για κατι τετοιο.
Ο ενορατικος ανθρωπος εχει την πληρη κατανοηση, και για αυτο ξερει για τις σχεσεις και το νοημα και τον σκοπο των μεμονωμενων εργων δημιουργιας, ξερει επισης για τη σχεση τους με τον Θεο, και αναγνωριζει το ρευμα δυναμης που ζωογονει και πλημμυριζει συνεχεια τα παντα ως την πηγη δυναμης που εχει την αρχη της μεσα στον Θεο. Αυτη η πνευματικη οραση δεν ειναι πια επιγεια κατασταση και για αυτο αποκταται μονο απο λιγους, γιατι για ανωριμο ανθρωπο θα ηταν ανυποφερτη, κι εντελως ωριμοι ανθρωποι υπαρχουν σπανια στη γη.
Αλλα σε μεμονωμενες περιπτωσεις ο Θεος επιτρεπει αυτη την κατασταση ηδη στη γη για να φανερωσει τον Εαυτο Του και το μεγαλειο Του σε εκεινους που Τον αγαπουν και που επιδιωκουν την τελειοτητα στη γη. Ειναι αρα η πνευματικη οραση μια ματια στο πνευματικο βασιλειο, στην ενεργεια και στη δραστηριοτητα του Θεου, τα οποια ομως ειναι δυσκολα να τα κανει κανεις κατανοητα στον συνανθρωπο. Αφου μονο σε κατασταση εντελως ξεκολλημενος μπορει ο ενορατικος να απορροφα τις πνευματικες εντυπωσεις, μολις ομως θελει να τα επαναλαβει με επιγειο τροπο του λειπουν οι λεξεις, αφου προκειται για υπεργηινες διαδικασιες, για τις οποιες ο ανθρωπος δεν εχει φαντασια.
Προκειται για γοητευτικο παλμο (; − σημειωση της μεταφραστριας: δυστυχως δεν βρισκω τη σωστη λεξη ), για παιχνιδι δυναμεων γεματο αλλαγες, το οποιο ειναι απεριγραπτα υπερανω και γεματο νοημα, και το οποιο φανερωνει τη σοφια, τη παντοδυναμια και την αγαπη του Θεου. Ειναι εικονα που προξενει να βρεθει σε μακαρια εκσταση ο ανθρωπος που τα βλεπει, και που τον σπρωχνει ολο και πιο κοντα στον Θεο, Που του εκδηλωνεται τοσο μεγαλειωδως και καταπληκτικα. Και η λαχταρα του θα εκπληρωθει σε λιγο, αφου ο ενορατικος δεν θα μεινει πια στη γη για πολυ καιρο οτανεχει αποκτησει αυτο τον βαθμο ωριμοτητας. Αφου μπορει να εξηγει τα ορματα του μονο σε πολυ λιγους ανθρωπους. . . επειδη για την κατανοηση τετοιων πραγματων απαιτειται επισης ενα συγκεκριμενο βαθμο ωριμοτητας. . . οι ανθρωποι παλι θα επρεπε να παρακινηθουν μεσω των εξιστορησεων του να αποκτησουν αυξημενο βαθμο ωριμοτητας ηδη στη γη, γιατι αυτος θα τους αποφερει την κατασταση του παιδιου του Θεου και θα τους κανει τα πιο μακαρια οντα του φωτος στοπνευματικο βασιλειο. . . Αμην
2891 (22.9.1943)
Χρονική διάρκεια μιας περιόδου λύτρωσης. . .
Το σε πιο χρονικο διαστημα εξελισσεται μια περιοδος λυτρωσης εξαρταται απο την ανυποταξια του πνευματικου που ειναι δεμενο μεσα στη μορφη. Μια περιοδος λυτρωσης μπορει να εχει μικρη διαρκεια οταν στο πνευματικο του θετονται ιδιαιτερα δυσκολοι οροι, τους οποιους πρεπει να τους πληρωσει στην καθε μορφη. Οσο πιο δυσκολοι ειναι αυτοι οι οροι, τοσο πιο γρηγορα υπερνικα το πνευματικο την εκαστοτε μορφη. Μπορει τοτε ολοκληρη η πορεια στη γη συμπεριλαμβανομενου της τελευταιας ενσαρκωσης ως ανθρωπος να καλυφτει σε πολυ λιγο χρονο, ετσι ωστε να μπορεσει το ον να φτασει στην ωριμοτητα στο τελευταιο σταδιο και να μπορεσει να φυγει απο τη γη ως φωτεινο ον. . .
Μπορει ομως να ειναι και παλι ματαια μια αλλη πορεια στη γη, αφου την τελευταια δοκιμασια της επιγειας ζωης, οπου το ον εχει την ελευθερη θεληση, πρεπει αναποφευτκτα να την πετυχει το ον για να φτασει στην οριστικη ελευθερια. . . ωστοσο αυτη η ελευθερη θεληση μπορει επισης να αποτυχει οπως στην προηγουμενη επιγεια ζωη, κι ετσι το ον πρεπει ξανα και ξανα να επαναλαβει αυτη την πορεια μεσα απο τη δημιουργια, αρα η αναπτυξη τετοιου οντος μπορει να θελει αιωνιες, αφου η καθε αποτυχια μεσα στην ελευθερη θεληση εχει ως αποτελεσμα επαναδεσιμο. Και αν το ον απετυχε περισσοτερες φορες οι συνθηκες γινονται ολο και πιο δυσκολες, και η διαρκεια μιας περιοδου γης εξαρταται παντα απο την απυποταξια του ον κι επισης απο το ποσες φορες περασε πια αναπτυκτικη περιοδο απο τη στερεη μορφη μεχρι τον ανθρωπο.
Το οτι το ον αποτυχαινει οφειλεται μονο στη θεληση του, που δεν χρησιμοποιει τη χαρη που την εχει στη διαθεση του υπερβολικα αφθονα για την καθε πορεια γης. Επομενως το ον δεν θα μπορεσει ποτε να εχει την αντιρρηση οτι δεν μπορει να βρει τη δυναμη, αλλα παντα οφειλεται στη θεληση του το αν και πως χρησιμοποιει τη δυναμη, τη χαρη, και αναλογη θα ειναι και η διαρκεια της εκαστοτε περιοδου αναπτυξης, η οποια μπορει να αποφερει την απελευθερωση στο πνευματικο ον, αν η θεληση του την επιδιωκει. Για αυτο η λυτρωτικη διαδικασια θα επαναληφθει ξανα και ξανα. Ξανα και ξανα η αρχη μιας περιοδου θα ειναι παραδεισενια κατασταση, και παντα το τελος θα ειναι ο χωρισμος τουκαλου απο το κακο. . . και επαναδεσιμο του τελευταιου στα καινουργια δημιουργηματα της γης, τα οποια θα επρεπε να υπηρετησουν στο πνευματικο για την τελευταια ωριμανση.
Και πρεπει οι χρονικες περιοδοι να γινουν ολο και πιο συντομες γιατι η καθε καινουργια δημιουργια πρεπει να θεσει σκληροτερους ορους για το πνευματικο, το αποτελεσμα των οποιων ειναι ολο και πιο γρηγορες διαμορφωσεις και αρα επισης γρηγοροτερη ενσαρκωση ως ανθρωπος. Γιατι αφου το πνευματικο δεν θελει να εγκαταλειψει την καποτε αντισταση του, ο Θεος χρησιμοποιει ολο και πιο δρακοντεια μετρα για να σπασει αυτη την αντισταση. Και τετοια λυτρωτικη εποχη θα βρει το τελος της πολυ συντομο, για να αρχισει ξανα, με νεα δημιουργια, η οποια θα θεσει τετοιους πιο δυσκολους ορους στο πνευματικο που θα ειναι δεμενο μεσα της, για να το ωθησει σε ολο το δυνατον πιο γρηγορες διαμορφωσεις, για να απελευθερωθει επιτελους απο αυτες και να μπορεσει να μπει στην αιωνιοτητα ως πνευματικο ον στην ελευθερη κατασταση. . . Αμην
2892 (23.9.1943)
Πνευματικός ήλιος. . .
Αστραπή από την ανατολή εως τη δύση. . .
Ο ηλιος του πνευματος εχει αρχισει να ανατειλει, παντου στελνει τις ακτινες του, που θα επρεπε να αφυπνησουν για τη ζωη, παντου ζεσταινει τις καρδιες εκεινων που μπαινουν στην περιφερεια του φωτος του, και αυτο ειναι σημαδι του ερχομενου τελους, οπως αναγγελθηκε. . . Η αληθεια θα λαμψει σαν αστραπη, θα αναφλεχτει και δεν θα χρειαστει πια φως γιατι ειναι η ιδια το φως που ερχεται απο τους ουρανους. Η νυχτα του πνευματος που ειναι απλωμενη πανω απο τη γη θα εκτοπιστει απο τις ακτινες του ηλιου που ανατελλει, αφου το φως ειναι πιο δυνατο απο το σκοταδι. . . Ο Θεος ο Ιδιος φωτιζει τις καρδιες με το φως Του, με το λογο Του. . . Και για αυτο μην φοβαστε εσεις που θελετε να Του ανηκετε, εσεις που Τον φωναζετε στην ενδεια της ψυχης, μην φοβαστε, αφου η αγαπη Του σας αρπαζει απο το σκοταδι, θα αφησει να πεσουν οι ακτινες της αγαπης Του μεσα στην καρδια σας για να μαθετε να Τον αναγνωρισετε, για να σας αφυπνησει το φως Του για τη ζωη.
Αυτη την ωρα ο Κυριος του ουρανου και της γης εκδηλωνεται. . . Αρχιστε τον αγωνα που θα σας απελευθερωσει απο τους δεσμους του επιγειου κοσμου. Αφηστε Εμενα να ειμαι ο στρατηλατης σας, αγωνιστειτε μαζι Μου και για Μενα, και θα βγειτε υπερνικητες του θανατου. Μην φοβαστε τον κοσμο, μην επιτρεψστε να σας δελεασει, ο,τι να θελει να σας προσφερει. Σκεφτειτε την αγαπη Μου, η οποια μπορει να σας δινει πολυ πιο θαυμασια πραγματα και η οποια μπορει να καταστρεφει ολες τις υποσχεσεις του κοσμου.
Και για αυτο επιτρεψτε να σας οδηγει το Πατρικο Μου χερι, υπομεινετε με υπομονη και αφοσιωση ακομα για λιγο χρονο την επιγεια ζωη σας, σηκωστε το σταυρο σας, το οποιο η αγαπη Μου σας βοηθα να το κουβαλησετε οταν κινδυνευετε να φθινετε. . . Ειμαι ο ηλιος τη λαμψη του οποιου εχετε αναγκη. . . Ειμαι το φως που σας φεγγει μεσα στη νυχτα. . . Ειμαι η αληθεια και η ζωη. . . Θα ζειτε οσο στεκεστε στην αηθεια. Θα μπορεσετε να δραπετευσετε απο τη νυχτα του πνευματος και θα ειστε μακαριοι οταν ο ηλιος αγαπης Μου σας διαπερνα με τις ακτινες του, σας ζεσταινει και σας κανει ευτυχισμενους με τη φωτεινη λαμψη του. . . Μεσα σε πολλες καρδιες αναφλεγομαι σαν αστραπη που πεφτει και προσπαθω να τις αναψω. Οποιος ομως φευγει φοβισμενος δεν θα νιωσει τη δυναμη της φωτιας αγαπης Μου, θα μεινει κρυος και θα κλεισει πορτες και παραθυρα για να μην μπει ακτινα μεσα στο εσωτερικο του, και βαθια νυχτα θα συνεχισει να τον περιστοιχιζει.
Μια αστραπη θα λαμψει απο την ανατολη μεχρι τη δυση. . . Οπου ειναι ανθρωποι φανερωνομαι, και σε ολους αποκαλυπτω την ταυτοτητα Μου, σε ολους τους ανθρωπους προσπαθω να τους φερω το φως, την αναγνωριση της καθαρης αληθειας. . . παντου αποκαλυπτω τον Εαυτο Μου, για να μπορεσουν οι ανθρωποι να αναγνωρισουν οτι υπαρχω και θελω να τους τραβω κοντα Μου. . . Απο την ανατολη μεχρι τη δυση ηχει ο λογος Μου μεσα στις καρδιες των ανθρωπων που ζουν με αγαπη, που επιθυμουν την αληθεια και που Με επιδιωκουν, και σε ολους ανακοινωνω το κοντινο τελος. . . Και για αυτο τους διαφωτιζω πριν το δρομο που οδηγει σε Μενα, στην Πατρικη Μου καρδια, για να μην ειναι σκοτεινος και χωρις φως, αλλα για να ειναι γεματος αστραφτερο φως, και τον οποιο για αυτο δεν μπορουν να χασουν οι ανθρωποι οσο δεν κλεινουν τα ματια και προτιμουν να βαδιζουν στοσκοταδι.
Και οπου να πεσει μια ακτινα του αιωνιου ηλιου Μου, εκει προκειται για ευλογημενη γη, εκει εσεις οι ανθρωποι να συγκεντρωθειτε, εκει να αφησετε τις ακτινες φωτος Μου να ενεργησουν πανω σας, να αποδεχτειτε την αληθεια, το φως απο τους ουρανους, και να αφησετε τον εαυτο σας χωρις δισταγμους στην ενεργεια της χαρης Μου. . . Δεν σας εδωσα την υποσχεση να σας στειλω το Πνευμα Μου; Το Πνευμα Μου ειναι το πιο φωτεινο φως, το οποιο πρεπει να σπασει την πιο σκοτεινη νυχτα, το Πνευμα Μου ειναι η ακτινοβολια του Εαυτου Μου, Που ειμαι το προαιωνιο φως. . . Και το Πνευμα Μου θα φεγγει μεσα στις καρδιες, οπου Του επιτρεπεται η εισοδος. . .
Το Πνευμα Μου δεν ειναι τοπικα περιορισμενο, ειναι παντου οπου υπαρχει επιθυμια για φως, αλλα δεν μπορει να φεγγει εκει οπου ο ανθρωπος φοβαται το φως γιατι αισθανεται καλα μεσα στο σκοταδι του πνευματος. Εγω ως το Αιωνιο Φως ακτινοβολω επισης φως. . . το Πνευμα Μου, Που το επιφοιτω στους ανθρωπους που θελουν να το παραλαβουν και που θελουν να πηγαινουν κοντα Μου. Και αν το Πνευμα Μου τους φωτιζει θα ειναι κι εκεινοι φορεις του φωτος, θα ανατειλουν στον ουρανο της ζωης σαν τον πνευματικο ηλιο, θα στειλουν τις ακτινοβολιες τους, θα φερουν φως και ζεστη σε ολους που θελουν να ξεφυγουν απο τη σκοτεινη νυχτα, και θα αφυπνησουν για τη ζωη ο,τι ειναι νεκρο και αψυχο και περιμενει την αφυπνηση. Αφου δεχτηκαν το φως απο Μενα, ανοιξαν τις καρδιες τους και Μου επετρεψαν την εισοδο. Αναψα φωτεινη φλογα μεσα τους και αφησα να τους λαμψει ο πνευματικος ηλιος, ο οποιος δεν θα χασει ποτε τη λαμψη του. . . Αμην
2894 (24.9.1943)
Καταλληλότητα για την εξέταση πνευματικών δώρων. . .
Το αποτελεσμα ανεπαρκων ερευνων θα ειναι παντα αρνητικο οσο προκειται για την εξεταση πνευματικων προιοντων, γιατι τοτε επικρατει η θεληση για αρνηση, και αυτη η θεληση επηρεαζεται απο τον εχθρο της αληθειας. Για την αναγνωριση της αληθειας απαιτειται οπωσδηποτε η θεληση να την υποστηριξει ο ανθρωπος οταν την αναγνωρισει. Αλλα ακριβως αυτη η θεληση του λειπει, και τοτε η σκεψει του μυαλου του θα ειναι επισης θολωμενη, και θα ειναι ανικανος να εξετασει, η η κριση του δεν θα ειναι πια εγκυρη. Ο καθε σοβαρος εξεταστης πρεπει να υποβληθει σε αυτη τη δουλεια απροκαταληπτος, πρεπει αυστηρα να ψαξει να βρει την αληθεια και να θελει να αποδεχτει χωρις προκαταλειψεις την αληθεια που αναγνωρισε. Τοτε θα αρνηθει μονο οσα δεν μπορει να επιδοκιμαζει μεσα του, και τοτε θα υποστηριχτει απο οντα που θελουν να τον βοηθησουν να βρει τηναληθεια και που οδηγουν σωστα τις σκεψεις του.
Και για αυτο ειναι καταλληλοι για την εξεταση πνευματικων συμπερασματων μονο εκεινοι οι ανθρωποι που δεν ειναι ηδη οπαδοι μιας πνευματικης αποψης, αλλιως η σκεψη της δεν ειναι πια ανεπηρεαστη, αφου στις διδασκαλιες υπο εξεταση τις αντιτασσονται τωρα οι διδασκαλιες εκεινης της πνευματικης αποψης, και σε τετοια περιπτωση χρειαζεται παρα πολυ δυνατη θεληση να μεινει ο ανθρωπος απολυτως ανεπηρεαστος απο τη δικη του πνευματικη αποψη. Και για αυτο τις περισσοτερες φορες κερδιζονται οι πιο πεπεισμενοι οπαδοι αναμεσα σε εκεινους τους ανθρωπους η σκεψη των οποιων δεν ειναι δεμενη μεσω διδασκαλιων μιας διαφορετικης πνευματικς αποψης, αφου εκεινοι θα εξετασουν τα παντα χωρις εσωτερικη αντισταση κι ετσι θα διεισδυσουν περισσοτερο μεσα στα πνευματικα αγαθα που τους προσφερονται, και συνεπως θα τα αναγνωρισουν ως αληθεια, γιατι η αληθεια μιλα απο μονη της οσο δεν ειναι ανακατεμενη με πλανη, οποτε η οξυτητα της ικανοτητας για αναγνωριση θα ειναι εξασθενισμενη.
Και για ευνοητους λογους οι φορεις της καθαρης αληθειας και οι οπαδοι αλλων πνευματικων αποψεων θα παρουν εχθρικες θεσεις γιατι οι τελευταιοι ειναι πεπεισμενοι για τις αποψεις τους και για αυτο δεν εξεταζουν με αρκετη σοβαροτητα διαφορετικα πνευματικα δωρα, απο την αλλη μερια ομως παντα αισθανονται προσβεβλημενοι οσο τους παρουσιαζονται αντιθετες αποψεις που μεταδοθηκαν απο το πνευματικο βασιλειο.
Ειναι παντα μονο μεμονωμενοι ανθρωποι που εχουν τη θεληση και την ικανοτητα να εξεταζουν πνευματικα δωρα, και για αυτο μονο λιγοι ανθρωποι θα αναγνωρισουν την αληθεια εκεινων. Ωστοσο πρεπει παντου να γινεται η προσπαθεια να παρακινηθουν οι ανθρωποι να εξετασουν τα δωρα απο πανω για να λαβουν σχετικη γνωση, και να ξυπνησουν μεσα τους τη θεληση και την επιθυμια για την αληθεια, κι επισης για να διαμορφωθει η ικανοτητα να ζυγιζει ο ανθρωπος τις διαφορετικες αποψεις η μια εναντια στην αλλη και να αποφασισει για το σωστο. Τοτε ακομα θα μπορεσει να αποφασισει ελευθερα ο ανθρωπος τι θεση θελει να παρει απεναντι στα πνευματικα δωρα. . . Αφου δεν αναγκαζεται με κανεναν τροπο να τα αποδεχτει η να τα αρνηθει. . . Αμην
Πειρασμοί, εσωτερικοί αγώνες. . .
Δοκιμασία της θέλησης. . .
Για να μπορεσει ο ανθρωπος να τελειοποιηθει πρεπει να περασει απο δυσκολους εσωτερικους αγωνες γιατι πρεπει με αυτον τον τροπο να δοκιμασει την αντοχη του. Μπορει να αποκτησει την πνευματικη ωριμοτητα μονο μεσω της σωστης εφαρμογης της θελησης του, και για αυτο αυτη πρεπει να δοκιμαζεται ξανα και ξανα, και αυτο προυποθετει ψυχικους αγωνες. Πρεπει ο ανθρωπος να αντιμετωπιζει πειρασμους που εχουν το μοναδικο σκοπο να υπερνικουνται, για να γινει ολο και πιο ελευθερο το πνευμα. Πρεπει ο ανθρωπος να καταφερει την παραιτηση απο τις δικες του σωματικες επιθυμιες, και μονο η ψυχη πρεπει να αναπτυχτει, και για αυτο η θεληση πρεπει να ειναι ισχυρη, και συνεχες παλεμα εναντιον του εαυτου ειναι αναγκη για την ωριμανση της ψυχης.
Δεν ειναι ευκολο πραγμα, αλλα η εκπληρωση, η νικη του εαυτου μας ειναι αμοιβη, επιτυχια που αξιζει ολους τους κοπους και τις υπερνικησεις, αφου η ελευθερη κατασταση του πνευματος ειναι τοσο μακαρια οτι ο ανθρωπος πραγματικα δεν εχει εγκαταλειψει τιποτα, αλλα ειναι μονο δεκτης, αφου ο,τι παραδιδει ειναι χωρις παντοτινη αξια, η ελευθερια του πνευματος ομως θα την κρατησει για παντα. Οι ανθρωποι δεν μπορουν να γλυτωσουν αυτους τους αγωνες, αφου μονο το συνεχες παλεμα εξαγνιζει και δυναμωνει την ψυχη, και τοτε μονο ειναι καταλληλη για την ελευθερη κατασταση του πνευματος, η οποια προυποθετει την ολοκληρωτικη υπερνικηση της υλης, των επιγειων επιθυμιων και λαχταρων.
Και για αυτο ο ανθρωπος πρεπει ξανα και ξανα να γινεται αντιμετωπο με τον πειρασμο για να αποδειξει την αντοχη του, για να δουλευει σοβαρα στον εαυτο του και να δραστηριοποιησει τη θεληση του. . . Καθε πνευματικη προοδος αποτελειται απο υπερνικηση του εαυτου του ανθρωπου, π.χ. στην παραιτηση απο δικες του επιθυμιες απεναντι στον Θεο η στον διπλανο του, αν ο ανθρωπος για χαρη εκεινου ξεπερνα την επιθυμια του και κανει θυσια. Πρεπει παντα να βαζει τον εαυτο του στη δευτερη θεση, πρεπει να επιδιωκει να ανεβει στα υψη, πρεπει να επιδιωκει πνευματικα αγαθα και να παραιτειται απο καθε επιγεια χαρα, τοτε επιδιωκει συνειδητα στην τελειοποιηση της ψυχης του, τοτε θα ειναι ολο και πιο ευκολο να αντισταθει στον καθε πειρασμο, οι επιθυμιες και λαχταρες θα εξασθενιζονται ολο και περισσοτερο οσο περισσοτερο ο ανθρωπος εχει ξεπερασει τον εαυτο του.
Και το πνευμα μεσα του απελευθερωνεται ολο και περισσοτερο, αφου τιποτα δεν το κρατα πια, μπορει να επιδιωκει να ανεβει στα υψη ανεμποδιστα. Οι πειρασμοι του καθε ειδους ειναι σκοπελοι και εμποδια που πρεπει να ξεπεραστουν για να μπορεσει ο ανθρωπος να συνεχισει το σωστο δρομο που οδηγει στον προορισμο. Και ποικιλοι δελεασμοι του κοσμου θα συνεχισουν να προξενουν να δοκιμαστει η θεληση του ανθρωπου, ξανα και ξανα ο ανθρωπος θα πρεπει να περασει απο εσωτερικους αγωνες για να του αποφερει η επιγεια ζωη συνεχη προοδο, για να ωριμασει η ψυχη μεσω αντιστασης. Δεν μπορει να πετυχει ο ανθρωπος τον προορισμο του χωρις αγωνα, παντα πρεπει να ειναι ετοιμος να αντιμετωπισει τον εχθρο του, που τον πλησιαζει ξανα και ξανα μεσα σε ολους τους πειρασμους του κοσμου και προσπαθει να τον ανατρεψει. . . Παντα πρεπει να φυλαγεται ο ανθρωπος μην υποκυψει, και για αυτο πρεπει να αγωνιζεται ασταματητα ωσπου να εχει νικησει τον εαυτο του. . . Αμην
2896 (25.9.1943)
Πνευματικοί συνεργάτες στη γη. . .
Αγώνας. . .
Θα εχετε ακομα επαχθη δρομο μπροστα σας και πρεπει να ετοιμαστειτε για το καθηκον σας οσο θελετε να Με εξυπηρετησετε. Και για αυτο ζητω απο σας την εφαρμογη ολοκληρων των δυναμεων σας, ζητω την υπερνικηση του εαυτου σας και θα σας εξετασω πριν, για να ενισχυθειτε και να γινεστε καταλληλα εργαλεια Μου για την τελευταια εποχη του αγωνα. Και αυτος ο αγωνας θα ειναι δυσκολος, θα διεξαχθει εναντιον σας με ολη τη σκληροτητα, και θα αντεξετε μονο αν Με παρακαλειτε για συμπαρασταση. Και για αυτο πρεπει να μενετε εντονα συνδεδεμενοι μαζι Μου, δεν πρεπει να επιτρεψετε να σας αιχμαλωτησει ο κοσμος, πρεπει παντα να αντλειτε δυναμη απο το λογο Μου, και δεν πρεπει να γινεστε χλιαροι και νωθροι, αλλα πρεπει να παλευετε για τελειοτητα με μεγιστο ζηλο.
Πρεπει να χρησιμοποιειτε την καθε ωρα για να ενεργησετε για Μενα, και η καθε λεξη σας πρεπει να μαρτυρει τον Εαυτο Μου και την αγαπη Μου, πρεπει να κανετε την πνευματικη σας επιδιωξη το νοημα της ζωης σας, πρεπει παντα να αισθανεστε σαν συνεργατες Μου στη γη που πρεπει να κανουν μεγαλη δουλεια, και δεν πρεπει να χασετε χρονο αφου πλησιαζει το τελος και για αυτο απαιτειται εντατικη δραστηριοτητα. Αν θελετε να Με εξυπηρετησετε πρεπει ολοκληρη η προσπαθεια σας να ειναι να βοηθατε τους συνανθρωπους σας στην πνευματικη ενδεια τους, να οδηγειτε τις ψυχες τους κοντα Μου, να τους εκπαιδευετε και να τους μεταδιδετε το θελημα Μου.
Πρεπει αυτη η δουλεια στις ψυχες να σας ειναι τοσο σημαντικη ωστε τιποτα να μην μπορεσει να σας εμποδισει να τη συνεχισετε, και πρεπει εντονα να παρακαλειτε την ευλογια Μου για αυτη, για να σας χειραγωγησω και να οδηγησω τα βηματα σας κοντα σε εκεινους τους οποιους θα επρεπε να κερδισετε για Μενα. Και ο στοχος της αγαπης σας να ειναι παντα οι ψυχες που βρισκονται μεσα στην πλανη, και οπου μπορειτε να τις βοηθησετε να ειστε ετοιμοι με εξυπηρετικο αλτρουισμο. Και οσο μιλατε να υποταχτειτε στο Πνευμα Μου για να μπορεσω ο Ιδιος να μιλησω μεσω σας και να μπορεσω να κερδισω τα προβατακια Μου. Ενδιαφερομαι για καθε εμπειρια οσο τη μοιραζετε με Μενα, προσεχω το παραμικρο συναισθημα μεσα σας που εχει ως στοχο τον Εαυτο Μου, και ενισχυω τη θεληση σας, κι επιτρεπω επισης να γινεστε αντιμετωποι με πειρασμους για να τους ξεπερασετε και να αυξηθει με αυτον τον τροπο η αντοχη σας. . .
Αφου θα την εχετε αναγκη τον ερχομενο καιρο, θα πρεπε να παλεψετε για βαθια, ακλονιστη πιστη και να συνδεθειτε ολο και περισσοτερο με Μενα αν θελετε να αντισταθειτε και να βγειτε νικητες στον αγωνα που θα εχει ως στοχο Εμενα και το λογο Μου και στον οποιο θα επρεπε να πολεμησετε για Μενα. . . Και για αυτο ετοιμαστειτε, ενισχυθειτε ξανα και ξανα με το λογο Μου, μην μετριαστειτεστην επιδιωξη σας προς τα υψη και παλευετε αδιακοπα για τελειοτητα. . . τοτε η χαρη Μου και η ευλογια Μου θα σας συνοδευονται, και η αγαπη Μου θα διοχετευει κοντα σας απεριοριστη δυναμη. . . Αμην
Χωρισμός των πνευμάτων. . .
Η Δευτέρα Παρουσία. . .
Ανελεητα θα λυσσομανησει ο εχθρος αναμεσα στους δικους Μου, και ανελεητο θα ειναι για αυτο και το δικαστηριο Μου. . . Αφου τοτε θα χωρισουν τα πνευματα, θα υπαρξουν μονο ανθρωποι που ειτε Με πρεσβευουν ειτε Με αρνουνται εντελως και που θα ανοιξουν μετωπο με ολους που θα Μου ειναι πιστοι και που θα Με υποδεικνυσουν. Και τοτε θα εχει ερθει η ωρα οποτε θα γινει χωρισμος, οποτε ανελεητα θα καταστραφει το περιβλημα του καθε πνευματος που περιεχει μονο ανυποταχτο σε Μενα, που θα δεθει μεσα σε καινουριο, πιο σκληρο περιβλημα για απεριγραπτα μαρκρυ χρονικο διαστημα.
Πρεπει να γινει αυτο το δικαστηριο, αλλιως θα χανοταν επισης αυτο που ειναι μαζι Μου, αφου ο Σατανας ενεργει με ολη του τη δυναμη που την εχει στη διαθεση του για λογους της τελευταιας ελευθερης αποφασης. Και η αγαπη Μου ερχεται στη βοηθεια ολων των ανθρωπων, δεν μπορει ομως να εχει αποτελεσμα εκει οπου την αρνουνται. Και για αυτο η ανθρωποτητα παρακμαζει ολο και περισσοτερο για να εθιστει στο τελος εντελως στον αντιπαλο και συνεπως για να αρχισει αυτο το πνευματικο εκ νεου εντελως μακρια Μου το δρομο αναπτυξης του, για να μπορεσει καποτε να γινει μακαριο. Ειναι ταχα πραξη ανελεητης βιαιοτητας, η οποια ομως μαλιστα εχει ως στοχο τον γυρισμο του πνευματικου που αποστατησε απο τον Θεο και η οποια για αυτο ειναι αναποφευκτη, γιατι δεν υπαρχει πια αλλος τροπος που θα καταφερει τον γυρισμο.
Οποιος αντιτασσεται σε Μενα απομακρυνεται ολο και περισσοτερο απο Μενα, και αυτο σημαινει οτι η πνευματικη του ουσια κρυωνει και σκληραινει για να γινει η πιο στερεη μορφη. Και τωρα το πνευματικο πρεπει να αντεξει ολα τα βασανα της δεμενης στη μορφη καταστασης, για να ζητησει μονο του τα υψη, την ελευθερια και να εγκαταλειψει την αντισταση σε Μενα. Αφου αγαπω τα πλασματα Μου και δεν επιτρεπω να χαθει κανενα για παντα. Αλλα οπου δεν αναγνωριζεται η αγαπη Μου, εκει πρεπει η εξουσια και η σοφια Μου να εκδηλωθουν φανερα, και αυτο θα γινει την ημερα της Δευτερας Παρουσιας, οπου οι δικοι Μου θα απελευθερωθουν απο τις πιο μεγαλες επιγειες δυσκολιες, οπου θα ερθω Εγω ο Ιδιος για να δικασω τους ζωντανους και τους νεκρους που εχουν πιστη σε Μενα και που για αυτο θα ζησουν για παντα, κι εκεινους που ειναι οι εχθροι Μου και για αυτο θα πρεπει να καταληξουν στο πνευματικο θανατο τοσον καιρο ωσπου να αναγνωρισουν την αγαπη Μου και να την επιθυμησουν, τοτε μονο και εκεινοι θα ξυπνησουν για τη ζωη.
Ατελειωτος χρονος θα περασει μεσα στα πιο μεγαλα βασανα της ανελευθεριας, αφου ο,τι αντιτασσεται σε Μενα πρεπει να δεθει για να πην βλαψει πια η επιρροη του εκεινους που ειναι με το μερος Μου, που Μου ειναι πιστοι ακομα και στην πιο μεγαλη επιγεια ενδεια. . . Και αυτο το δικαστηριο δεν ειναι πια μακρια. . . Και ο,τι βασανα και στεναχωριες, ο,τι τρομοι και ενδεια περνουν ακομα απο τη γη πριν, θα ειναι τα τελευταια μετρα για να βοηθηθει ακομα το αντιπαλο πνευματικο να Με αναγνωρισει και να Με αναζητησει. Ομως οποιος ειναι ηδη εξαρτημενος απο τον εχθρο Μου δεν θα Με αναγνωρισει πια, ειναι τυφλος και θεωρει τον κοσμο και τις απλαυσεις του την οριστικη εκπληρωση της επιγειας ζωης του. Και μπροστα στα ματια του ολα θα καταστραφουν, και οιδιος θα βουλιαξει στην αβυσσο, αφου η επιδιωξη του ηταν να Με εκτοπισει, γιατι εκδοθηκε μονος του σε εκεινη τη δυναμη που ηθελε να τον καταστρεψει για παντα. . . Αμην
2898 (26.9.1943)
Πνευματική ελευθερία. . .
Καινούρια διδασκαλία μέσω καταναγκασμού. . .
Μονο απολυτη πνευματικη ελευθερια μπορει να εγγυηθει αναπτυξη στα υψη, ενω πνευματικη δουλε?α εχει παρα πολυ μοιραια αποτελεσματα. Και για αυτο ο ανθρωπος πρεπει να προσπαθησει να χωρισει απο την εξουσια εκεινων που θελουν να τον κανουν ανελευθερος πνευματικα με το να του μεταδιδουν αποψεις και θελουν να τον εξαναγκασουν να τις αποδεχτει. Καθε διδασκαλια που τη βαζουν ανθρωποι μεσα σε συγκεκριμενη μορφη και την δινουν σε αλλους ανθρωπους σαν υποχρεωση ειναι πνευματικη δουλεία, για την οποια οι ανθρωποι πρεπει να προειδοποιηθουν αυστηρα. Η σκεψη των ανθρωπων σπρωχνεται παρανομα σε μια κατευθυνση που δεν οδηγει οπωσδηποτε στα υψη οσο η αποδοχη των διδασκαλιων εξαρταται απο τιμωρια η αμοιβη.
Θα επρεπε να μπορεσει ο ανθρωπος να διαθετει εντελως ελευθερα σχετικα με τον εαυτο του. Η διδασκαλια αγαπης του Χριστου θα επρεπε να του παρουσιαστει, τοτε ομως θα επρεπε να του αφεθει η πληρης ελευθερια σχετικα με το τι θεση θελει να παρει απεναντι σε αυτη τη διδασκαλια αγαπης. Μονο τοτε μπορει να εχει το αποτελεσμα οπως το διδασκε ο Ιησους Χριστος. . . οτι ο ανθρωπος την αναγνωριζει ως θεικη διδασκαλια απο τις υποσχεσεις και την εκπληρωση τους, οσο προσπαθει να την ακολουθησει. Αν ομως εξαναγκαζεται να εκπληρωνει το θεικο θελημα σαν υποχρεωση δεν θα νιωσει ποτε την ευλογια των υποσχεσεων στον εαυτο του. Θα ζησει αναλογα με τις εντολες μεν, αλλα οχι γιατι παρακινειται σε αυτο απο μεσα του, αλλα ειναι οι πραξεις και οι σκεψεις του μαθημενες και για αυτο δεν θα αποφερουν την πνευματικη προοδο, την οποια θα επρεπε να την επιδιωξει συνειδητα ο ανθρωπος.
Πρεπει να ειναι ο ανθρωπος εντελως ανεξαρτητος και να μπορεσει να εξελιχτει ελευθερα προς τα επανω καθως και προς τα κατω, δεν πρεπει να εμποδιζεται να κανει το κακο, οπως δεν πρεπει ουτε να εξαναγκαζεται να κανει το καλο, αφου θα επρεπε ο ιδιος να αποφασισει ελευθερα για το καλο η για το κακο, θα επρεπε εθελοντικα να εξελιξει ολες τις καλες ικανοτητες μεσα του και να προσπαθησει να καταπολεμησει το κακο μεσα του, τοτε ζει στην πνευματικη ελευθερια και η αναπτυξη του προς τα πανω δεν κινδυνευει πια. Αλλα το να επιβαλλει ενας ανθρωπος στον συνανθρωπο μια πνευματικη αποψη, το να θελησει να τον καθορισει να την υιοθετησει ειναι μεγαλος κινδυνος για την ψυχη εφοσον θα παρασυρθει και δεν θα παρει θεση μονη της. Τοτε θα εκτελεσει μεν αυτο που της εκαναν υποχρεωση, θα βρισκεται ομως συνεχεια σε πνευματικη δουλε?α, σε κατασταση εξαρτησης απο εκεινους που θελουν να επιβαλουν τη σκεψη τους σε αλλους. . .
Και τετοια πνευματικη δουλεία θα επιδιωχθει. Θα παρουσιαστει στους ανθρωπους μια διδασκαλια και θα απαιτηθει κατα καποιον τροπο εξαναγκαστικα η πρεσβευση αυτης της διδασκαλιας, και μονο λιγοι θα αντισταθουν και θα υπερασπισουν την πνευματικη ελευθερια τους. Μονο λιγοι θα την αναγνωρισουν ως εργο του αντιπαλου του Θεου και δεν θα επιτρεψουν να τους εξαναγκασουν. Και αυτη η αρνηση θα ξεκινησει τον θρησκευτικο αγωνα, και θα θιχτει η θρησκευτικη ελευθερια, ο ανθρωπος θα ζησει συνεχεια στον κινδυνο να του συμπεριφερθουν ως περιθωριοποιημενο και ως εχθρο που θελει να διατηρησει την πνευματικη του ελευθερια και που πιστευει οτι εχει το δικαιωμα να αποφασισει μονος του σχετικα με θρησκευτικες υποθεσεις. Και θα θεωρουνται εχθροι που αρνουνται να αποδεχτουν αποψεις που θα επρεπε να συμβαλουν στον εξευγενισμο των ανθρωπων, που ομως θα παραπλανησουν τους ανθρωπους.
Αφου η αληθεια μπορει να αποκτηθει μονο μεσω ελευθερης, ανεπηρεαστης σκεψης, που ειναι στραμμενη μονο και μονο προς τον Θεο. Δεν μπορει ομως ποτε να ειναι το αποτελεσμα σκεψεων που εξαναγκαστικα οδηγηθηκαν σε μια συγκεκριμενη κατευθυνση, γιατι η αληθεια πρεπει να ερχεται απο μεσα, ενω εκεινη η σκεψη του παρουσιαζεται στον ανθρωπο απο εξω. Αφου ακομα και η θεικη αληθεια, την οποια μαθαινει ο ανθρωπος μεσω της εσωτερικης φωνης, πρεπει απο τον συνανθρωπο και παλι να αναγνωριστει ως αληθεια απο μεσα του, αν και του προσφερεται ως διδασκαλια. . . Πρεπει επισης εντελως εθελοντικα να ασχοληθει με αυτες τις διδασκαλιες πριν να τις αναγνωρισει ωςαληθεια, πριν να του δωσει σχετικες εξηγησεις η καρδια του.
Παντα η πνευματικη ελευθερια ειναι η προυποθεση για πνευματικη προοδο, ενω ο πνευματικος εξαναγκασμος αφηνει ανεντυπωσιαστη την ψυχη του ανθρωπου και κυριαρχει μονο το μυαλο, ο ανθρωπος πιεζεται να σκεφτειται αναλογα με μια συγκεκριμενη κατευθυνση, οπως αλλοι τη θεωρουν καλη και ευνοικη για τα σχεδια τους. Και δεν μπορει να παραγνωριστει ο κινδυνος να παραδωσει ο ανθρωπος την πνευματικη ελευθερια. Θα πρεπει ο ανθρωπος χωρις καθε επιρροη απο εξω να διαθετει τον εαυτο του, γιατι μονο αυτο ειναι αποφασιστικο για την αναπτυξη του, και ο καθε εξαναγκασμος σημαινει στασιμοτητα η οπισθοδρομηση. . . Αμην
Θέληση για το καλό – επιρροή των φωτεινών όντων. . .
Μάσκα του αντιπάλου. . .
Η θεληση του ανθρωπου να κανει το καλο και να ανηκει στον Θεο ειναι μονη της αποφασιστικη για το οτι καλες δυναμεις πλησιαζουν των ανθρωπο και προσπαθουν να τον επηρεαζουν. Ποτε θεληση που δεν ειναι στραμμενη προς τον Θεο θα προσελκυσει αυτες τις δυναμεις, και ποτε κακες δυναμεις δεν θα κερδισουν εξουσια πανω σε εναν ανθρωπο που επιδιωκει τον Θεο. Ειναι ευνοητο οτι ο Θεος δεν επιτρεπει να ενδωσουν στην εξουσια του κακου, οτι απλωνει προστατευτικα τα χερια Του πανω σε εκεινους που τον επιθυμουν. Ειναι τα οντα του φωτος αρκετα ισχυρα να αποκρουσουν ολο το κακο απο εναν ανθρωπο που μεσω της σκεψης και της θελησης του αποδειχνει οτι αποδοκιμαζει το κακο.
Η εξουσια του αντιπαλου ειναι μαλιστα μεγαλη, αλλα μονο τοτε κερδιζει την κυριαρχια πανω σε εναν ανθρωπο οταν αυτος μονος του δινει τον εαυτο του στα χερια του αντιπαλου μεσω σκεψεων καιπραξεων που αντιτασσονται στον Θεο. Και τοτε ο αντιπαλος μεταμφιεζεται ως φωτεινη μορφη για να γοητευσει τους ανθρωπους που μεσω της θελησης τους ειναι ακομα σκοτεινοι πνευματικα και δεν αναγνωριζουν τον αντιπαλο πισω απο τη μασκα του καλου. Ομως ο ανθρωπος που επιδιωκει τον Θεο δεν τυφλωνεται απο το απατηλο φως. Διαβλεπει την ενεργεια εκεινου που προερχεται απο το σκοταδι. . . αφου τα οντα του φωτος τον ενημερωνουν σχετικα, φωτιζουν το πνευμα του και του επιτρεπουν να ριξει ματιες μεσα στις αδυναμιες και στα ελαττωματα των ανθρωπων που εξαρτιουνται απο αυτο το παραπλανητικο πνευμα.
Θα επρεπε ο ανθρωπος που επιδιωκει τον Θεο μεν να προσεχει και να προσευχεται συνεχεια για να μην πεσει σε (μεσα στον) πειρασμο, και μαλιστα επιτρεπονται πειρασμοι για να δοκιμαστει η θεληση του. Αλλα ποτε δεν θα επιτρεπει ο Θεος να πλησιασει τον ανθρωπο ο ιδιος ο αντιπαλος μεσα σε μορφη οπου να μην μπορεσει πια να τον αναγνωρισει ο ανθρωπος, οσο η σκεψη και η θεληση του ειναι σωστες. Κι εξισου τα φωτεινα οντα σχηματιζουν προστατευτικο αναχωμα γυρω απο τον ανθρωπο που τους εχει εμπιστευτει, ο οποιος αφηνει τον εαυτο του στην ηγεσια τους μεσω συνειδητης προσπαθειας να πλησιασει τον Θεο. Η εξουσια του κακου πανω του ειναι αρα μονο μικρη και θα ειναι κινδυνο μονο τοτε οταν ο ανθρωπος μονος του μετριαζεται στην προσπαθεια του και στρεφει την επιθυμια του προς τον κοσμο και τα αγαθα και τις απολαυσεις του.
Αλλα τοτε θα ξεκινησει παλεμα των καλων και των κακων δυναμεων για την ψυχη εκεινου, και η δυναμη των οντων του φωτος ειναι πραγματι μεγαλυτερη και προστατευει τον ανθρωπο απο την απολυτη αποσχιση. Αλλα παντα η θεληση του ανθρωπου μονη της ειναι αποφασιστικη, και για αυτο οι ανθρωποι δεν χρειαζονται να φοβουνται τον αντιπαλο του Θεου οπου αυτη η θεληση ειναι στραμμενη προς τον Θεο και την ενωση μαζι Του. Η ενεργεια των δυναμεων του φωτος και του σκοταδιου διακρινεται σαφως και αναγνωριζεται στα αποτελεσματα της, αφου οι κακες δυναμεις δεν θα παροτρυνουν τους ανθρωπους σε καλες πραξεις και οι καλες δυναμεις δεν θα τους παροτρυνουν σε κακες πραξεις, και για αυτο θα καταλαβετε απο τους καρπους το κατω απο ποια επιρροη βρισκεται ενας ανθρωπος, και θα πρεπει να αναγνωρισετε μια ενεργεια του φωτος οπου καθε σκεψη του ανθρωπου εχει μονο το μοναδικο στοχο να εξυπηρετησει τον Θεο και να ζησει αναλογα με το θελημα του.
Αφου αυτη η επιδιωξη απο μονη της φανερωνει που ενεργει ο Ιδιος ο Θεος, αφου μεσω της επιθυμιας για τον Θεο ο ανθρωπος προσελκυει τη θεικη δυναμη, και ο Θεος δεν απογοητευει την πιστη εκεινου που Του εχει απολυτη εμπιστοσυνη και το αποδεικνυει μεσω εντονης προσευχης, μεσω εμπρακτης αγαπης για τον πλησιον και μεσω αφοσιωμενης σε Εκεινον θελησης. . . Αμην
Η χάρη του λυτρωτικού έργου. . .
Ενισχυμένη θέληση. . .
Μεσω της χαρης του λυτρωτικου εργου εξαρταται απο τη θεληση του ανθρωπου το αν παρει αυτος τηδυναμη για να ζησει αναλογα με αυτο το εργο. Οποιος αναγνωριζει τον Χριστο ως λυτρωτη του κοσμου, οποιος πιστευει οτι ο Χριστος επαθε το θανατο του στον σταυρο για ολοκληρη την ανθρωποτητα, οποιος πιστευει οτι ο ανθρωπος Ιησους Χριστος, Που μεσω της ενεργειας αγαπης Του διεθετε αφθονια εξουσιας και δυναμης, προσφερε εθελοντικα την εξιλαστηρια θυσια στον Θεο για να λυτρωσει τους ανθρωπους απο την ενοχη των αμαρτιων τους. . . οποιος μεσω αυτης της πιστης τοποθετει τον εαυτο του μεσα στον κυκλο εκεινων για τους οποιος πεθανε ο Χριστος στον σταυρο. . . εκεινος πρεπει μονο να θελει να φτασει στον Θεο για να πετυχει τον στοχο για τον οποιο βρισκεται στη γη, τοτε θα του προσφερθει, για ονομα του Χριστου, η δυναμη, και η πορεια του θα ειναι σωστη μπροστα στον Θεο.
Η πιστη στο λυτρωτικο εργο χτιζει φραγμο εναντιον του αντιπαλου, τον οποιο δεν μπορει να τον γκρεμισει, και ποτε δεν μπορει ο ανθρωπος να χαθει και να παρει λαθος δρομο, ποτε δεν μπορει να εθιστει στις δυναμεις του σκοταδιου οσο ειναι ζωντανη μεσα του αυτη η πιστη. . . "Οποιος πιστευει σε Μενα θα εχει την αιωνια ζωη. . ." Ο Χριστος μεσω του θανατου Του στον σταυρο εσπασε την εξουσια του αντιπαλου, αποκτησε ενισχυμενη θεληση για τους ανθρωπους, ετσι ωστε ολοι που πιστευουν σε Εκεινον και που εχουν τη θεληση να κανουν το σωστο μπροστα στον Θεο, μπορουν να αισθανονται στον εαυτου τους τη χαρη του λυτρωτικου εργου, την ενισχυμενη θεληση για να ανεβουν στα υψη, η οποια τους αποφερει τη δυναμη για εναν σωστο τροπο ζωης στη γη.
Μονο η θεληση του ανθρωπου πρεπει να αποφασισει ελευθερα υπερ η κατα του Θεου. Οπου ομως οι ανθρωποι αρνουνται τον Χριστο ως σωτηρα του κοσμου και γιο του Θεου, εκει η θεληση θα ειναι ασταθης, αφου ο αντιπαλος κατεχει ακομα την πληρη εξουσια απεναντι στον ανθρωπο και δεν επιτρεπει να χρησιμοποιησει αυτος τη θεληση του. Ο ανθρωπος μονος του ομως ειναι παρα πολυ αδυναμος για να προβαλλει αντισταση, αφου βρισκεται ακομα μεσα στους δεσμους εκεινης της δυναμης που δουλευει εναντιον του Θεου.
Ο ανθρωπος απο την αδυναμια του θα ηταν εντελως του χεριου της εξουσιας του αντιπαλου αν ο Ιησους Χριστος δεν θα τον ειχε απελευθερωσει μεσω του λυτρωτικου του εργου, αλλα πρεπει ο ανθρωπος μαλιστα να αναγνωρισει αυτο το εργο και με αυτον τον τροπο να αποκτησει το δικαιωμα οτι ο Χριστος πεθανε και για αυτον. . . Και αρα πρεπει να χρησιμοποιησει τη χαρη του λυτρωτικου εργου, τοτε θα βγει νικητης εναντιον εκεινης της δυναμης που θελει να τον απομακρυνει απο τον Θεο. Η θεληση να παει ο ανθρωπος στον Θεο και η πιστη στον Ιησου Χριστο ως σωτηρα του κοσμου μονο ειναι αποφασιστικες, και τοτε ο ανθρωπος δεν χρειαζεται να φοβαται ποτε να χασει τον σωστο δρομο. Ο Θεος ο Ιδιος τον χειραγωγει, ο Οποιος ενσαρκωθηκε μεσα στον Ιησου Χριστο στη γη για να λυτρωσει τους ανθρωπους που εχουν καλη θεληση. . . Αμην
Ανάπτυξη στον άλλο κόσμο. . .
Έμπρακτη αγάπη. . .
Με την τελευταια ενσαρκωση ως ανθρωπος η ψυχη τελειωνει την πορεια αναπτυξης της στη γη και μπαινει μεσα σε καινουργια αναπτυκτικη φαση, η οποια εξελισσεται μονο πνευματικα, και μαλιστα παλι αναλογα με τη θεληση της ψυχης. Ειναι επομενως στον αλλο κοσμο ακριβως οπως στη γη η θεληση της ψυχης αποφασιστικη για το τι σχεση εχει με την αγαπη, αφου η θεληση ειναι και στο πνευματικο βασιλειο ο μονος δρομος προς την προοδο. Η αγαπη ομως μπορει και παλι να εξασκηθει μονο σε αλλες ψυχες. . . Πρεπει ψυχες προθυμες για βοηθεια και στον αλλο κοσμο να συναντησουν αλλες ψυχης στις οποιες μπορουν να προσφερουν τη βοηθεια τους, αλλιως δεν μπορουν ποτε να ωριμασουν πνευματικα.
Η ενδεια των ψυχων στον αλλο κοσμο ομως αποτελειται απο το να πορευονται μεσα στην απολυτη αγνοια, μεσα στο σκοταδι του πνευματος, και αναλογα με την αγνοια τους το περιβαλλον τους ειναι ζοφερο, πενιχρο και πολυ βασανιστικο, και οι ψυχες εκει αισθανονται δυστυχισμενες και εγκατελειμμενες. Και σε αυτη την κατασταση μπορουν να τις συμπαραστεκονται τα οντα που εχουν ψηλοτερο βαθμο ωριμοτητας και μπορουν να μειωνουν την ενδεια τους πληροφωρωντας τις για την κατασταση τους και για τη δυνατοτητα να τη βελτιωσουν. Πρεπει η ψυχη να νιωσει στην καρδια τηνενδεια των αλλων ψυχων, πρεπει να προσπαθησει να τις σπρωξει στον συλλογισμο, πρεπει να προσπαθησει να επηρεασει τη θεληση εκεινων ετσι ωστε να αναλαβουν ενα καθηκον, και πρεπει να ενημερωσει τις ψυχες οτι το αιτιο των βασανων τους ειναι μονο η ελλειψη αγαπης, και οτι μονο μεσω δραστηριοτητας αγαπης θα μπορεσουν να φτασουν σε πιο ελευθερη ζωη στον αλλο κοσμο, και οτι αυτος ειναι ο μονος δρομος για να αποκτησουν στον αλλο κοσμο τον βαθμο ωριμοτητας που δεν τον πετυχαν στη γη.
Οταν η ψυχη ειναι προθυμη θα νιωσει ευτυχια μεσα στην καθε ελαχιστη πραξη αγαπης. Δεν βοηθα τις ψυχες που υποφερουν μαζι της για να βελτιωσει ετσι τη δικη της κατασταση, αλλα το κανει απο μεσα της, μονο απο την ορμη να τις βοηθησει, και αναλογα μυειται η ιδια σε πιο βαθιες γνωσεις, τις οποιες αρχιζει να αναγνωριζει μεσω της ενεργειας αγαπης της. Και τωρα ανεβαινει ολο και περισσοτερο αφου νιωθει μεγαλη ευτυχια μεσα στην καθε δραστηριοτητα αγαπης, και η κατασταση της με αυτον τον τροπο γινεται ολο και πιο φωτεινη και ελευθερη, αναπτυσσεται στα υψη γιατι η δικη της θεληση αποφασισε να ενεργησει με αγαπη και γιατι αυτος ειναι ο μοναδικος δρομος για να φτασει στην ωριμοτητα και στον αλλο κοσμο. . . Αμην
Προσωπείο του αντιπάλου. . .
„Θα τους γνωρίσετε από τους καρπούς τους. . .“
Μονο θεικες εμπνευσεις μπορουν να παρακινησουν τον ανθρωπο σε καλες πραξεις. Ποτε ομως δυναμεις απο κατω θα μαθουν την αγαπη στους ανθρωπους και θα προσπαθησουν να τους παρακινησουν να ζησουν αναλογα με το θελημα του Θεου. ?Απο τους καρπους τους θα τους γνωρισετε. . .? , απο τους καρπους τους θα καταλαβετε σε ποιες δυναμεις αφιερωνονται οι ανθρωποι. Και αυτο πρεπει να σας φτασει οταν εχετε αμφιβολιες. Ποιο πνευμα να θελει να σας μαθει την αγαπη αν οχι ο Θεος ο Ιδιος; Η αγαπη ειναι θεικη και δεν θα αντιπροσωπευτει ποτε απο αντιθετα στον Θεο οντα. . . Και οπου διδασκεται και εξασκειται η αγαπη, εκει η εξουσια του αντιπαλου εχει σπαστει. Αρα ο αντιπαλος θα στερουσε του εαυτου του ενα οπλο αν για λογους προσωπειου πρωτο θαπροσπαθουσε να παρακινησει τους ανθρωπους σε ενεργεια αγαπης. Με αυτον τον τροπο θα τους εδινε το καλυτερο μεσο να αναγνωρισουν τον ιδιο και την ενεργεια του ως αντιθετοι στον Θεο. . .
Προσπαθει ομως να τυφλωνει τους ανθρωπους, να μειωνει την καθε κριτικη τους ικανοτητα, και τυλιγει τον εαυτο του σε προσχημα αγαπης, παρουσιαζει τον εαυτο του ως καλο και ευγενικο, κι ετσι επηρεαζει τους ανθρωπους να κανουν πραξεις εναντιον της αγαπης. . . Παρουσιαζει τον εαυτο του ως αντιπροσωπο του καλου και προσπαθει να αποκτησει κερδος μονο για τον εαυτο του και τους δικους του, το οποιο ομως θα ειναι μονο γηινο κερδος, και θα το καταφερνει παντα σε βαρος του συνανθρωπου. Δεν ειναι εργα απαγης στα οποια παρακινει τους ανθρωπους, αν και πλησιαζει τους ανθρωπους με προσχημα την αγαπη. . . Δεν ειναι ουτε πνευματικοι στοχοι που επιδιωκει, και σε αυτο επισης θα αναγνωρισετε την ενεργεια απο πανω η απο κατω. . .
Οσο διδασκεται η μεταμορφωση της εσωτερικης σας ουσιας σε αγαπη πρεπει να αναγνωρισετε τη θεικη εκβαση και να ξερετε πως μονο οι αγγελιοφοροι του ουρανου σας μεταδιδουν τετοια διδασκαλια. Αφου μεσω της αγαπης λυτρωνεται ο ανθρωπος, μεσω της αγαπης απελευθερωνεται απο την εξουσια του αντιπαλου του Θεου. Αυτος ομως προσπαθει εκ νεου να δεσει τους ανθρωπους πανω του και τους παρακινει στις πιο αστοργες πραξεις, τους παρακινει στον ανοιχτο πολεμο εναντιον του Θεου, εναντιον ολοκληρου του καλου, προσπαθει να παρεκκλινει τις σκεψεις των ανθρωπων απο το καλο και να τους σπρωχνει στην επιδιωξη μονο υλικων πραγματων, και η επιρροη του θελει την καταστροφη ολων οσων μαρτυρουν τον Θεο και για τον Θεο. Αρα προσπαθει πρωτο να δυναμωσει τη φιλαυτια των ανθρωπων, και ποτε δεν θα τους κηρυσσει την αγαπη προς τον πλησιον. . . αφου μονο ετσι κερδιζει ψυχες για τον εαυτο του.
Η θεικη αγαπη ομως εκδηλωνεται εκπαιδευοντας τους ανθρωπους στην ανιδιοτελη αγαπη, δειχνοντας τους τον δρομο που οδηγει στην αποκατασταση της αρχεγονης καταστασης, η οποια ηταν αγαπη στην πιο αγνη μορφη. . . Και για αυτο ο,τι διδασκει αγαπη πρεπει να εχει θεικη προελευση, πρεπει αναποφευκτα να μαρτυρει τον Θεο, γιατι ο Θεος ειναι ο Ιδιος η αγαπη και προσπαθει να οδηγει πισω στον Εαυτο Του ολα οσα καποτε αποστατησαν απο Εκεινον. Και αυτο ειναι δυνατον μονο εαν ο ανθρωπος γινεται αγαπη. Για αυτο ολες οι προσπαθειες των φωτεινων οντων εχουν το μοναδικο στοχο να εκπαιδευσουν τους ανθρωπους στη διδασκαλια αγαπης και να τους βοηθησουν να φτασουν στον Θεο. . . Αμην
2905 (30.9. k. 1.10.1943)
Απόδειξη πίστης η αγάπη – η σοφία και η παντοδυναμία. . .
Ο πιστος ανθρωπος δεν χρειαζεται αποδειξεις για την πιστη του γιατι η ουσια της αιωνιας Θεοτητας, δηλ. η αγαπη, η σοφια και η παντοδυναμια της του ειναι επαρκης αιτιολογια για οσα απαιτουνται να πιστεψει. Ειναι πρωτο η αγαπη του Θεου ευδιακριτη παντου, ειναι κατα καποιον τροπο η αφορμη ολων των πραγματων που ειναι ορατα, γιατι ολα εχουν εναν προορισμο που παντα αποτελειται απο ωφελιμο σκοπο. . . Αυτο αποδεικνυει αγαπη για τα πλασματα, γιατι παντα ο σκοπος ειναι η διατηρηση η η υπαρξη εκεινων. . . Και παντα ειναι ευδιακριτη η πιο βαθια σοφια οπου ενεργησε η αγαπη.
Και το καθε εργο της δημιουργιας αποδεικνυει την παντοδυναμια του Θεου. . . Η αγαπη και η παντοδυναμια Εκεινου που μπορεσε να πλασει τετοια εργα δεν μπορουν να αμφισβητηθουν. Η υπαρξει τετοιων εργων ειναι αρκετη να ξυπνησει πιστη μεσα στον ανθρωπο που ειναι βαθια και ακλονιστη ακομα και χωρις αποδειξη. Αφου η αποδειξη την οποια παρουσιαζει ο Δημιουγος στους ανθρωπους ειναι αρκετα πειστικη για να πιστεψουν και ολα τα αλλα που διδασκονται απο τους αγγελιοφορους Του, απο τους σωστους Του εκπροσωπους στη γη.
Οσο αναγνωριζεται ο Θεος ως Δημιουργος ολων των πραγματων, η πιστη στην αγαπη, στη σοφια και στην παντοδυναμια Του θα ειναι απεριοριστη, και ο ανθρωπος μεσα σε ταπεινη αφοσιωση θεωρει τον εαυτο του πλασμα το οποιο δημιουργησε το θελημα Του δυναμει της αγαπης Του, και προσπαθει να γινει ανταξιος αυτης της αγαπης κανοντας οσα απαιτει απο αυτον ο Δημιουργος του. . . Λαμβανειτις εντολες Του και προσπαθει να ζησει αναλογα. Πιστευει στην αφθαρσια του, στη συνεχηση της υπαρξης του μετα το θανατο του κορμιου του. Πιστευει οτι πρεπει να εκπληρωσει τον προορισμο του για να γινει μακαριος. Πιστευει οτι ολα οσα συμβαινουν, οσα ειναι και οσα θα ερθουν ειναι μεσα για να πετυχει ο ανθρωπος το τελικο του στοχο. . . την επανασυνδεση με τον Θεο. . . πιστευει οτι η αγαπη του Θεου ενσαρκωθηκε μεσα στον Ιησου Χριστο για να διευκολυνει στους ανθρωπους την πορεια τους στη γη.
Αφου παντα και παντου βλεπει την αγαπη, τη σοφια και την παντοδυναμια του Θεου, και τιποτα δεν του φαινεται αδικαιολογητο. Και για αυτο η πιστη του ειναι βαθια και ζωντανη, τον παρακινει σε αδιακοπη δουλεια στον εαυτο του, προσπαθει να εξευγενισει τον εαυτο του γιατι καταλαβαινει πως ειναι ατελης, και ζει αναλογα με το θελημα του Θεου γιατι πιστευει. . . Και αρα αναγνωριζει επισης τις θεικες αποκαλυψεις ως λογο του Θεου, αφου ειναι παλι η πιστη στην αγαπη, στη σοφια και στην παντοδυναμια Του που αιτιολογει εκεινες. Και για αυτο του ειναι ευκολο να υποταχτει στις θεικες εντολες γιατι δεν εχει αμφιβολιες, γιατι βλεπει παντα μπροστα στα ματια του τον στοχο το οποιο η αγαπη του Θεου εθεσε στα πλασματα Του, γιατι αναγνωριζει τη σοφια του Θεου, με την οποια Αυτος προσπαθει να οδηγει στον στοχο τα πλασματα Του, και γιατι μεσα σε ολα οσα τον περιστοιχιζουν αναγνωριζει τον παντοδυναμο Δημιουργο του ουρανου και της γης και του ειναι αρα αποδειξη η αγαπη, η σοφια και η παντοδυναμια του Θεου, η οποια του επιτρεπει να πιστευει με ολη τη σταθεροτητα. . . Αμην
Η αγάπη και η σπλαχνικότητα του Θεού για τα πλάσματά Του είναι αιώνιες. . .
Η αγαπη και η σπλαχνικοτητα του Θεου δεν επιτρεπουν να χαθει κανενα ον, και ας εχει παραβει σοβαρα την αγαπη Του, αφου ειναι το προιον Του, το πλασμα Του, που προηλθε απο Εκεινον. Θεικα εργα ειναι αφθαρτα, επομενως αιωνια, αλλα μεταβλητα καθ οσον η θεληση του οντος καθοριζει τη φυση του. Η θεληση ομως, εξαιτιας της αρχικης ελευθεριας, δεν εμποδιζεται να αναπτυχτει προς τα πανω η προς τα κατω. Αρα η φυση του οντος μπορει επισης να μεταμορφωθει απο ομοιωμα του Θεου στο αντιθετο, δηλ. μπορει να εναρμονιστει με τον χαρακτηρα εκεινου που ηταν καποτε το πιο ωρεο πλασμα του Θεου και που χωρισε απο Εκεινον, και με αυτον τον τροπο στερησε του εαυτου του ολοκληρη την τελειοτητα.
Ειναι αρα το πλασμα ακομα το ιδιο, αλλα ελλιπως εξοπλισμενο με θεικα χαρισματα, τα οποια κατειχε πριν. . . Ειναι ατελες και ετσι εχει εναρμονιστει με τον αντιπαλο του Θεου. Παρα ολα αυτα μενει θεικο πλασμα, το οποιο ποτε δεν θα εξοριστει απο την αγαπη Του, αλλα που θα μενει παντα στη φροντιδα του Θεου, αν και δεν την αναγνωριζει η δεν θελει να την αναγνωρισει. Ο στοχος του Θεου ειναι και θα ειναι παντα να οδηγησει το ατελες πισω στην τελειοτητα, να το παρακινησει να μεταμορφωσει τον εαυτο του, και ας περασουν αιωνιοτητες ωσπου να το καταφερει.
Αφου το πλασμα που δημιουργηθηκε απο τον Θεο δεν μπορει να διαλυθει ποτε, του παρεχεται παντοτε η ευκαιρια για αυτη τη μεταμορφωση, γιατι η αγαπη και η σπλαχνικοτητα του Θεου δεν θελουν να το αφησουν σε αυτη την ατελη κατασταση, η οποια ειναι και κατασταση ενδειας και ανελευθεριας και αρα δεν μπορει ποτε να ευχαριστησει το πλασμα. Η αγαπη του Θεου ομως θελει να γινει μακαριο ο,τι προηρθε απο εκεινη. Θελει να δημιουργει και να πλαθει το ον κατα τη δικη του θεληση, η οποια ομως, οσο ειναι τελειο το ον, εχει εναρμονιστει εντελως με το θεικο θελημα. Και θελει το πλασμα να βρισκεται ετσι σε μακαρια κατασταση και να μπορει να απολαμβανει τη μακαριοτητα της αιωνιας αντιλειψης του Θεου. . . Αλλα το ον μεσα στην κατασταση ατελειας του δεν αναγνωριζει την αγαπη του Θεου και δεν υποτασσεται στο θελημα Του.
Του αντιτασσεται και συχνα παραμενει στην κατασταση ατελειας του για αιωνιοτητες. Και ομως πρεπει εντελως εθελοντικα να εγκαταλειψει την αντισταση του, πρεπει μονο του να μεταμορφωσει τον εαυτο του και δεν μπορει να μεταμορφωθει απο το θελημα του Θεου, δηλ. να φτασει στην τελειοτητα σε κατασταση εξαναγκασμου. Και για αυτο ο Θεος στην αγαπη και σπλαχνικοτητα Του προσπαθει να επιδρα στο ον με τετοιον τροπο ωστε να γινει μαλακο και υποχωρητικο. Και χρησιμοποιει μεσα που φαινομενικα αμφισβητουν την αγαπη Του αλλα που καθοριζονται μονο απο την αγαπη Του, γιατι υποσχονται επιτυχια, δηλ. καταφερνουν σταδιακη αλλαγη του ανθρωπου. Και αν το ον σε περιπτωση ιδιαιτερου πεισματος δεν εγκαταλειπει την αντισταση ουτε ως αποτελεσμα τετοιων μεσων, η αγαπη του Θεου ξανα και ξανα αποσκοπει τη λυτρωσει του οντος, και η σοφια Του βρισκει καινουργιες δυνατοτηες να πετυχει την αλλαγη του. . .
Δημιουργει μια καινουργια γη, με πιο δυσκολες συνθηκες ζωης, επιδιωχνει συνεχεια να κερδισει την αγαπη των οντων που θελουν να Τον αρνηθουν. . . Εχει μονο σκοπο να πραγματοποιησει συνεχη εξαγνισμο, να πετυχει την αναπτυξη προς τα πανω του οντωδους και να μειωσει το χασμα αναμεσα στον Εαυτο Του και τα πλασματα Του, αφου η αγαπη Του ανηκει στα πλασματα Του νυν και αει. Αν ο Θεος δηθεν αποτραβιεται απο τα πλασματα Του, αυτο ειναι μονο ενα μεσο για να τα κερδισει για τον Εαυτο Του, γιατι θελει να καταλαβουν την αδυναμια τους και να τους παρακινησει με αυτον τον τροπο να ψαξουν, ως αδυναμα οντα, τη συνδεση με την προαιωνια πηγη της δυναμης.
Αφου αυτο σημαινει ηδη παραιτηση απο την αντισταση, σημαινει ηδη συνειδητη επιδιωξη του οντος να ανεβει στα υψη, σημαινει δραστηριοποιηση της θελησης, η αρχη της αναπτυξης προς τα πανω. Και αυτη τη θεληση ο Θεος προσπαθει παντα να την αλλαξει, δηλ. προσπαθει να προξενησει να στραφει αυτη η θεληση, που καποτε αποστατησε απο Εκεινον, και παλι προς τον Εαυτο Του. Και η αγαπη, η σπλαχνικοτητα και η υπομονη Του δεν θα τελειωσουν ποτε, παντα θα προσπαθει ο Θεος να κερδισει την αγαπη των πλασματων Του, θα χρησιμοποιησει το καθε μεσο με το οποιο μπορει να πετυχει, και μαλιστα τοσο πιο αποτελεσματικα οσο πιο ανυποταχτο ειναι το ον απεναντι στον Θεο. Και επομενως το ον μονο του μεσω της αντιστασης του, μεσω της συμπεριφορας του απεναντι στον Θεο καθοριζει τα μεσα και τους τροπους τα οποια χρησιμοποιει ο Θεος για να σπασει την αντισταση του, αλλα παντα προκειται μονο για αποδειξεις της αγαπης και της σπλαχνικοτητας Του, αφου με αυτον τον τροπο αποσκοπει μονο την οριστικη αποκατασταση εκεινου που καποτε αποστατησε απο Εκεινον, γιατι θελει να γινει μακαριο για παντα. . . Αμην
2907 (3.10.1943)
Μακαριότητα. . .
Βαθμοί φωτός. . .
Ακτινοβολία δύναμης στον άλλο κόσμο. . .
Αδιακοπη πορεια αναπτυξης στη γη και στον αλλο κοσμο μεταμορφωνει το ον στην τελειοτητα, να γινει δεκτης του φωτος και φορεας του φωτος, και τωρα το ον εναι δραστηριο με τον τροπο να χρησιμοποιει τη δυναμη που ρεει κοντα του και παλι για τη λυτρωση του πνευματικου που ειναι ακομα ανελευθερο. Η λυτρωτικη διαδικασια κρατα τοσον καιρο ωσπου το ον μπορει μονο του να δεχεται φως και δυναμη, ωσπου δηλ. μπορει να χρησιμοποιει αυτη τη δυναμη με πνευματικη ελευθερια και να την αυξανει με αυτον τον τροπο. Τοτε το ον ειναι τελειωμενο και μπορει να εξελιχτει απεριοριστα. Μπορει να ανεβει ολο και ψηλοτερο σχετικα με τις γνωσεις του και να ανοιχτει χωρις περιορισμους, μπορει συνεχεια να αυξανει την εισροη δυναμης και να γινει ολο και πιο τελειο, και για το λογο αυτο η μακαριοτητα της μοιρασιας μεγαλωνει ολο και περισσοτερο.
Το ον που δεχεται πρεπει να δινει γιατι η αγαπη του ολο και αυξανει, η οποια το ωθει στο να βοηθησει το ατελες πνευματικο, και η οποια επισης του προξενει τη μακαριοτητα που αποτελειται στο να μπορει να βοηθα. Η δραστηριοτητα του φωτεινου πνευματικου ειναι ομως διαφορετικη, αναλογα με τον βαθμο φωτος που εισρεει στο ον, και για αυτο και η κατασταση μακαριοτητας πρεπει να ειναι διαβαθμισμενη αναλογα με τους βαθμους φωτος. Αρα το ον μπορει να επιδιωκει παντα, μπορει συνεχεια να αυξανεται μεσα στον εαυτο του μεσω ενωσης με πνευματικο που εχει το ιδιο βαθμο ωριμοτητας, μεσω της εισροης φωτος και δυναμης απο τον Θεο, το οποιο παλι ειναι το αποτελεσμα της δραστηριοτητας του. . . της μοιρασιας και ενεργειας με αγαπη. . .
Προκειται για ασυλληπτη μακαριοτητα, την οποια η εισροη της θεικης ακτινοβολιας δυναμης προκαλει στα οντα, γιατι η καθε αισθηση προσωποποιημενη ειναι η αγαπη και γιατι η ενεργεια με αγαπη καθ εαυτην προξενει ευτυχια, που μπορει να αυξηθει απεριοριστα. Η αγαπη καθοριζει και κυβερνα τα παντα. . . Ενωνει, ψαχνει αντεικειμενα τα οποια μπορει να κανει ευτυχισμενα, γιατι η αγαπη ορμηνευει σε ασταματητη δραστηριοτητα και γιατι θελει να δινει τον εαυτο της, δηλ. θελει να μεταδιδει τον εαυτο της σε ολο το οντωτες, το οποιο κατα καποιον τροπο εξαρταται απο το ρευμα δυναμης της θεικης αγαπης. Αφου η διοχετευση του ρευματος δυναμης σημαινει ζωη, ενω χωρις αγαπη καθε πλασμα ειναι νεκρο. Αρα τα οντα του φωτος ειναι οι υποστηριχτες ολοκληρης της ζωης, αφου ακομα και η γηινη δημιουργια δεν θα μπορουσε να υπαρξει αν δεν τροφοδοτιοταν συνεχεια αποτο βασιλειο του φωτος με τη δυναμη απο τον Θεο, η οποια ζωογονει και διατηρει τα παντα.
Η διοχετευση του φωτος στο πνευματικο βασιλειο αναθετεται στα φωτεινα οντα για να συμμετεχουν αυτα στην αφανταστη μακαριοτητα, αφου η παραλαβη και η μοιρασια του θεικου δωρου βασιζεται στην αγαπη για το αλυτρωτο, και για αυτο το φωτεινο ον εχει στη διαθεση του απεριοριστη περιοχη οπου μπορει να δρα, και στη γη και στο πνευματικο βασιλειο. Κι ετσι η αγαπη του γινεται ολο και πιο λαμπερη και διαπεραστικη γιατι αυξανεται μεσα της ολο και περισσοτερο μεσω της ενωσης με τα οντα του φωτος. . . Αμην
Θέληση για την αλήθεια. . .
Μονο η θεληση για την αληθεια επιτρεπει στον ανθρωπο να αναγνωρισει την πλανη. Τοσοι πολλοι ανθρωποι βαδιζουν στην πλανη γιατι αποδεχονται απερισκεπτα ο,τι τους προσφερεται ως αληθεια, και για αυτο δεν μπορουν να διακρινουν την αληθεια απο την πλανη. Και αυτο ειναι κινδυνος που δεν πρεπει να υποτιμηθει γιατι μονο η αληθεια μπορει να φερει τους ανθρωπους στην ωριμανση των ψυχων τους. Πρεπει να επισημανθει ξανα και ξανα πως μονο η επιθυμια για την αληθεια μπορει να την αποφερει στον ανθρωπο. Αφου ακομα και αν του προσφερθει δεν θα την αναγνωρισει ως αληθεια οσο δεν την επιθυμει απο το βαθος της ψυχης του.
Η ελαχιστη θεληση του ανθρωπου να σταθει στην αληθεια του αποφερει την αναγνωριση, αφου οι σκεψεις του θα ερθουν ξανα και ξανα αντιμετωπες με πλανη, δεν θα απορριψει αυτες τις σκεψεις αλλα θα τις ακολουθησει. Η αληθεια επισης θα ερθει κοντα του σε μορφη σκεψεων, και σταθμιζοντας το ενα εναντι του αλλου θα καταλαβει ολο και περισσοτερο, γιατι η αληθεια τον κανει ευτυχισμενο ενω η πλανη τον αποκρουει. . . Και πρεπει αυτος ο συλλογισμος να αρχισει πριν να καταλαβει ο ανθρωπος, πριν να μπορεσει με πεποιθηση να αποδεχθει την αληθεια και να την υποστηριξει. Λανθασμενες διδασκαλιες δεν θα τον ευχαριστησουν, θα σκανταλιστει απο τετοιες. . . Αλλα παντα πρεπει να ειναι προυποθεση η επιθυμια να σταθει στην αληθεια, αλλιως η θεληση του ειναι παρα πολυ αδυναμη, δηλ. δεσμευεται απο τον πριγκιπα του ψεματος, ο οποιος καταπολεμα την αληθεια.
Οι ανθρωποι τις περισσοτερες φορες ειναι αδιαφοροι και δεν εχουν δικη τους κριτικη ικανοτητα γιατι ειναι αδιαφοροι. Επιμενουν στις παραδοσεις τους χωρις να εξεταζουν το κατα ποσον ειναι αυθεντικες στη μορφη με την οποια τους προσφερθηκαν. Και αυτη η αδιαφορια εχει σοβαρα αποτελεσματα. Αφου ο χρονος της επιγειας ζωης περνα αχρηστα γιατι μονο η καθαρη αληθεια αποφερει πνευματικη προοδο, εφοσον ο ανθρωπος δεν ειναι εξαιρετικα δραστηριος στην αγαπη και η σκεψη του με αυτον τον τροπο οδηγειται κοντα στην αληθεια. Πρεπει ωστοσο να ξυπνησει η θεληση του ανθρωπου να απορριψει το καθε λανθασμενο, πρεπει με σοβαροτητα να ασχοληθει με τις θρησκευτικες διδασκαλιες που του παραδοθηκαν για να μπορεσει να επωφεληθει απο εκεινες, δηλ. να μπορεσει να τις χρησιμοποιησει για την αναπτυξει της ψυχης, αλλιως η μεταδοση τετοιων διδασκαλιων θα ηταν χωρις την παραμικρη αξια.
Θα πρεπει να μπορεσει να επωφεληθει για την ψυχη του, και για αυτο οι διδασκαλιες που του προσφερονται θελουν εξεταση, θελουν τη γνωμη του ανθρωπου, για να παρακινησουν τωρα την ψυχη στη ζωη, στη δραστηριοτητα, χωρις την οποια πνευματικη αναπτυξη ειναι αδιανοητη. Και αυτη η αυστηρη εξεταση πρεπει να συνδεθει με επιθυμια για αληθεια, δηλ. πρεπει να διψα ο ανθρωπος για τις σωστες γνωσεις και να αντιταχτει εναντιον της πλανης. Πρεπει, γιατι αναζητα τον Θεο, να θελησει να αναγνωρισει μονο το θεικο, και για αυτο πρεπει επισης να αφιερωθει εντελως σε Εκεινον, που ειναι ο Ιδιος η αληθεια κι επομενως και ο δοτης της καθαρης αληθειας. Και τοτε ο ανθρωπος μπορει ξεγνοιαστος να αφιερωθει στις πνευματικες εισροες. . . θα οδηγηθει σωστα στις σκεψεις του, θα ειναι ικανος να διακρινει απο την πλανη την αληθεια, την οποια ο Θεος ο Ιδιος θα του την προσφερει τωρα. . . Αμην
2909 (4.10.1943)
Επιρροή των φωτεινών όντων σε πρόθυμους ανθρώπους. . .
Το φωτεινο πνευματικο δειχνει συνεχεια ζωηρο ενδιαφερον στην εξελιξη του αλυτρωτου και το επηρεαζει. Ετσι και οι ανθρωποι ειναι περιστοιχισμενοι απο οντα που ανηκουν στο βασιλειο του φωτος, αλλα το να μπορεσουν αυτα τα οντα να ακουστουν εξαρταται απο τη θεληση του καθε ανθρωπου και απο τη θεση του απεναντι στον Θεο και απο τον τροπο ζωης του. Ο ανθρωπος που ειναι μακρια απο τον Θεο ποτε δεν θα ειναι προσιτος για τα φωτεινα οντα και τις εμπνευσεις τους, αφου η φωνη του κοσμου θα ειναι πιο δυνατη. Αν ομως ο ανθρωπος ειναι δεμενος με τον Θεο θα εχει επισης επαφη με τα οντα του φωτος και θα ανοιξει τον εαυτο του στα πνευματικα ρευματα δυναμης τους.
Τα φωτεινα οντα ξερουν για την ενδεια της εποχης και προσπαθουν να φερουν διαφωτιση παντου. Συχνα χρησιμοποιουν για αυτο προθυμους ανθρωπους που τωρα αισθανονται προκινουμενοι σε πνευματικες συνομιλιες. Αφου τα οντα μπορουν να μεταδιδουν τη δυναμη τους, τις γνωσεις τους μονο σε εκεινους τους ανθρωπους που ανοιγουν τον εαυτο τους, δηλ. που αφηνουν τις σκεψεις τους να περιπλανουνται σε πνευματικες περιοχες. Οσο ο ανθρωπος βρισκεται στη γη μεσα στις σκεψεις του, οσο προσεχει δηλ. μονο επιγεια πραγματα, τα φωτεινα οντα δεν μπορουν να εκφραστουν διανοητικα αν και βρισκονται πολυ κοντα στον ανθρωπο που ειναι ο προστατευομενος τους.
Επηρεαζουν μεν τα γεγονοτα, ενωνουν ανθρωπους η εμποδιζουν να συναντηθουν και επεμβαινουν στις μοιρες των ανθρωπων, και συχνα πολυ οδυνηρα μαλιστα, γιατι με αυτο επιδιωκουν το μοναδικο στοχο να παρακινησουν τους ανθρωπους σε διανοητικη δραστηριοτητα για να μπορεσουν τα φωτεινα οντα τοτε να τους επηρεασουν με τις σκεψεις τους. Αφου η ουσια τους ειναι η αγαπη, και αυτη η αγαπη τους προωθει σε ακουραστη ενεργεια, για να βοηθησουν τις ακομα ανελευθερες ψυχες να βρουν την ελευθερια του πνευματος. Και για αυτο τους ειναι ιδιαιτερα ευπροσεκτο να εχουν στη γη πνευματικους συνεργατες, ανθρωποι που ειναι συνδεδεμενοι με τον Θεο και για αυτο ηδη εχουν γνωσεις και χρησιμοποιουν την καθε ευκαιρια να μιλησουν για πνευματικες υποθεσεις με τους συνανθρωπους τους.
Αφου τωρα μπορουν και τα φωτεινα οντα να μπουν στον ειρμο σκεψεων εκεινου που κανει ερωτησεις, μπορουν να του δωσουν τη σωστη απαντηση μεσω του στοματος του ανθρωπου που τους δινει τη δυνατοτηα για αυτο. Αφου και ας διαθετουν τα φωτεινα οντα μεγαλη δυναμη και εξουσια, πρεπει ωστοσο στη γη να προσεχουν εκεινους τους νομους που πρεπει να διατηρηθουν για χαρη των ανωριμων οντων και μπορουν να εκφραζονται μονο στο πλαισιο του φυσιολογικου, οπως στην περιπτωση που ενας ανθρωπος μιλα στη θεση του Θεου. . . Αλλα η σκεψη εκεινου του ανθρωπου πρεπει να ειναι εντελως υπο την επιρροη Του, το οποιο ειναι αυτονοητο μεσω της θεσης του απεναντι στον Θεο. Ο Θεος ο Ιδιος ενεργει σε εκεινους τους ανθρωπους μεσω των αγγελιοφορων Του, μεσω των οντων του φωτος, μολις ο ανθρωπος υποτασσεται στο θελημα Του μεσα στην αγαπη και επομενως δεν προβαλλει αντισταση οσο ο Θεος θελει να τον χρησιμοποιησει για να βοηθησει τους ακομα ανηξερους ανθρωπους στη γη. Το γεματο φως πνευματικο ειναι για αυτο παντα κοντα στη γη και ιδιαιτερως κοντα σε ανθρωπους που ειναι συνδεδεμενοι με το πνευματικο βασιλειο μεσω της θελησης τους και της αγαπης τους για τον Θεο. . . Και μαζι με εκεινους τους ανθρωπους ενεργουν, για να βοηθησουν τις παραπλανεμενες ψυχες να βρουν την κατανοηση, την πνευματικη ελευθερια. . . Αμην
Μετάπλαση της ύλης. . .
Διάλυση. . .
Πορεία ανάπτυξης. . .
Η μεταμορφωση της υλης θελει συχνα ατελειωτους καιρους, αφου μονο τοτε που διαλυεται απελευθερωνει το πνευματικο που ειναι φυλακισμενο μεσα της. Η ανθρωπινη θεληση μπορει να επιταχυνει μια διαλυση της υλης, αλλα μονο ενα μικρο μερος της υλης ειναι στη διαθεση της, και αυτο ειναι το περιβλημα του πνευματικου που δεν βρισκεται σε επιμονη αντισταση στον Θεο. Ο Θεος ξερει για την αντισταση καθως και για την παραιτηση απο εκεινη απο τον αιωνα τον απαντα και ανεθεσε στο πνευματικο τη διαμονη οπου θα βρει τη λυτρωση του αναλογα με τη θεληση του. Και αυτο εξηγει και παλι τη διαφορετικη συνθεση της επιφανειας της γης και της βλαστησης της, τη χρονικη διαρκεια μερικων δημιουρηματων, τις συχνες εκρηξεις σε συγκεκριμενες περιοχες της γης, τις δυνατοτητες εκμεταλλευσης ορυκτων πλουτων και τη διαφορετικη δημιουργικη δυναμη και ικανοτητα των ανθρωπων. Πρεπει στο πνευματικο που ειναι προθυμο να εγκαταλειψει την αντισταση του και να υπηρετησει, παντα αναλογα να δοθει η δυνατοτητα να διαμεινει μεσα σε μια υλη που εκπληρει υπηρετικο σκοπο.
Πρεπει επισης να δραστηριοποιειται η θεληση του ανθρωπου να κατασκευασει σκοπιμα αντικειμενα απο τη σκληρη υλη. Αρα πρεπει οι ανθρωποι να εχουν αναγκη τετοια αντικειμενα και αναλογα να ζουν σε συνθηκες οπου τετοια ειναι απαραιτητα. Πρεπει να υπαρχει συνεχης εξισορροπηση δυναμεων που θελουν να δραστηριοποιηθουν, και αναγκων. . . Επομενως πρεπει η υλη να ειναι αναγκαια για δημιουργηματα που υπηρετουν, δηλ. που πληρουν εναν σκοπο. Μονο τοτε ασταματητη μεταμορφωση της εξωτερικης μορφης του πνευματικου ειναι δυνατη.
Ασυλληπτα πολυ πνευματικο ομως ειναι φυλακισμενο σε δημιουργηματα μεσα στην πιο στερεη μορφη καθως και στον ηδη πιο ωριμο κοσμο των φυτων. . . η οποια μενει αμεταβλητη για ατελειωτους καιρους, δηλ. η οποια μονο μεσα της περνα απο ελαχιστες αλλαγες, η οποια δεν εκπληρει υπηρετικο σκοπο που ειναι εμφανης στους ανθρωπους, η οποια ομως δεν ειναι χωρις σημασια για αλλα εργα της δημιουργιας και την αναπτυξη τους. Αυτη η υλη περιεχει το πιο ανυποτακτο πνευματικο και εχει καθοριστει να ειναι περιβλημα εκεινου εξαιτιας του πεισματος του. Περνα μαλιστα και αυτο το πνευματικο την πορεια αναπτυξης, μονο με πιο αργο τροπο. Ανθρωπινα χερια συμβαλλουν μονο λιγο στη μεταπλαση τετοιας υλης, και τις περισσοτερες φορες αλλαζει μονο μεσω θεικης παρεμβασης, μεσω φυσικων δυναμεων, θυελλων, ζεστης, βροχης και εκρηξεις, οι οποιες προκαλουν διαλυση η αλλαγη της εξωτερικης μορφης μεσα σε μεγαλα χρονικα διαστηματα.
Και για αυτο πρεπει ξανα και ξανα να γινουν ανατροπες της γης, πρεπει η γη στην εξωτερικη της μορφη να μεταπλαστει μεν, αλλα και να παρουσιαστει στο πνευματικο στο εσωτερικο της η δυνατοτητα να ερθει στην επιφανεια της γης απο καιρο σε καιρο, για να μπορεσει εκει να αρχισει την πορεια αναπτυξης του. Και για αυτο η γη δεν μπορει ποτε να παραμεινει απαραλλαχτη, αφου ειναι υλη, ο προοροσμος της οποιας ειναι η διαλυση, κατι που θελει αιωνιοτητες μεν, αλλα που συμβαινει ξανα και ξανα μετα απο συγκεκριμενα χρονικα διαστηματα γιατι ειναι αναγκαστικα απαραιτητο γιατο πνευματικο που ειναι δεμενο στη στερεη μορφη και που πρεπει καποτε να απελευθερωθει για να μπορεσει να αρχισει την ανοδο του. . .
Και τωρα αρχιζει για το πνευματικο ο δρομος της επιγειας ζωης μεσα απο αμετρητες εξωτερικες μορφες, την καθεμια των οποιων πρεπει να ξεπερασει μεσω υπηρετικης δραστηριοτητας μεχρι τη διαλυση αυτης της μορφης. Και ας περασουν χιλιαδες χρονια, αυτη η διαδικασια αναπτυξης στη γη θα εχει καποτε τελος, γιατι τιποτα στη γη δεν εχει αιωνια διαρκεια, γιατι τα παντα πρεπει να αλλαζουν, και αυτη η αλλαγη γινεται ειτε μεσω ανθρωπινης θελησης ειτε μεσω του θεληματος του Θεου. Πρεπει μεν να κυριαρχουν συγκεκριμενοι νομοι, δηλ. δεν πρεπει να καταστραφει κατι παρανομα, οπως επισης δημιουρηματα που κατασκευαστηκαν απο ανθρωπινο χερι δεν πρεπει να προξενουν ζημια στον συνανθρωπο, αλλιως το πνευματικο μεσα στην υλη καταναγκαζεται στην αστροργια, και αυτη η αστοργια θα εχει επιπτωσεις στους ιδιους τους ανθρωπους που αναγκασαν το πνευματικο σε τετοια δραστηριοτητα.
Η προθυμια για υπηρετηση ειναι η αρχη της ανοδου, και το πνευματικο πρεπει ξανα και ξανα να αποδειξει αυτη την προθυμια με το να εκπληρωσει προθυμα το επιγειο καθηκον του στην καθε μορφη, καθηκον που το εκπληρωνει αναγκαστικα μεν, αλλα μεσω της προθυμιας του να υπηρετησει μπορει να μειωσει σημαντικα το χρονο της διαμονης στην εκαστοτε μορφη και μπορει να την αλλαξει ολο και πιο γρηγορα.
Για αυτο η πορεια αναπτυξης του πνευεματικου ειναι μια ατελειωτη αλυσιδα διαμορφωσεων των πιο διαφορετικων ειδων, και η προθυμια του πνευματικου καθοριζει τη χρονικη διαρκεια της καθε μορφης. Και για αυτο ολοκληρη η δημιουργια πρεπει να αλλαζει μεσα της, τιποτα δεν μπορει να μεινει οπως ειναι αλλα πρεπει συνεχεια να παιρνει καινουργιες μορφες. Και η καθε μορφη πρεπει να εκπληρωνει υπηρετικο σκοπο, αλλιως το πνευματικο μεσα της δεν μπορει να ωριμασει μεχρι την τελευταια εξωτερικη μορφη, τον ανθρωπο, ο οποιος τοτε πρεπει να δωσει την τελευταια δοκιμασια της επιγειας ζωης με ελευθερη θεληση, για να απελευθερωθει απο καθε εξωτερικη μορφη και να μπορεσει να μπει στο πνευματικο βασιλειο ως ελευθερο ον. . . Αμην
Σημεία και τέρατα. . .
Δύναμη της πίστης. . .
Δυνατή θέληση. . .
Δυναμει της πνευματικης δυναμης που μπορει να εισρευσει σε εναν ανθρωπο θα μπορεσει να κατορθωσει πραγματα που φαινονται υπερφυσικα οσο χρησιμοποιει σωστα τη δυναμη, δηλ. δραστηριοποιει τη θεληση του για την εκτελεση εκεινων των πραγματων. Η θεληση μπορει να γινει πραξη μονο τοτε που η δυναμη του εισρεει. . . Η πιστη στη θεικη πνευματικη δυναμη θα επιτρεψει στον ανθρωπο να ζητησει περισσοτερη δυναμη, και τοτε ο ανθρωπος πρεπει μονο να θελησει να ενωθει η δυναμη μαζι του, να τον κανει ικανο για την εκτελεση των πραξεων, και θα μπορεσει να κατορθωσει τα παντα με την υποστηριξη πνευματικης δυναμης. Η αρχικη κατασταση του πνευματικου ηταν η δημιουργηκη και διαμορφωτικη δραστηριοτητα, και ανα πασα στιγμη μπορει να επανακτησει αυτη την αρχικη κατασταση, αν η θεληση του ειναι αρκετα δυνατη.
Η ατελεια του σημαινει συναμα εξασθενισμενη θεληση, η οποια ποτε δεν θα επιδιωξει αυτη την αρχικη κατασταση. Οσο ομως ο ανθρωπος εχει γνωση για τις ελλειψεις του, οσο επιδιωκει να ανεβει στα υψη, οσο επιδιωκει την τελειοτητα, η θεληση του θα ενισχυθει, και τοτε θα ανοιξει συνειδητα στη δυναμη που τον πλημμυρισε απο την αρχη και την οποια διαθετει τωρα και παλι απεριοριστα αναλογα με τη θεληση του, η οποια ομως πρεπει να ειναι στραμμενη στον Θεο. Η δυναμη της θελησης καθοριζει το μεγεθος της δυναμη που ρεει κοντα του. Και αρα ο ανθρωπος μπορει να κατορθωνει τα παντα οσο υποτασσει τη θεληση του στον Θεο με πληρη αφοσιωση σε Εκεινον. Τοτε το θελημα του Θεου ειναι ιδιο με τη βουληση του και ο ανθρωπος ειναι ικανος να κατορθωνει υπερφυσικα πραγματα μεσω της πιστης του. . . Αυτη η πιστη, αυτη η ενισχυμενη θεληση και η πληρης αφοσιωση στον Θεο θα εκδηλωθουν τον καιρο του θρησκευτικου αγωνα μεσω σημαδιων και θαυματων.
Τα βασανα της εποχης θα γεννησουν δυνατη θεληση μεσα στους πιστους, ετσι ωστε η δυναμη του θεικου Πνευματος θα εκφραστει φανερα, αφου θα αφιερωθουν πληρως στον Θεο, θα αφεθουν στην ηγεσια και στην ενεργεια Του. Και ο Θεος ο Ιδιος θα μπορεσει τοτε να ενεργησει μεσω των δικων Του. . . Ο ανθρωπος θα κατορθωσει πραγματα τα οποια αλλιως θα του ηταν αδυνατα. . . Θα γινουν θαυματα σε ανθρωπους και μεσω ανθρωπων, τα οποια θα επρεπε να ενθαρρυνουν την πιστη γιατι θα επιβεβαιωσουν τη δυναμη της πιστης, γιατι θα μαρτυρησουν υπερ του Θεο και της θειας διδασκαλιας. . .
Οι ανθρωποι θα ειναι διαπερασμενοι απο το Πνευμα του Θεου, κι επομενως τιποτα δεν θα τους ειναι αδυνατον, ο,τι θελουν θα μπορεσουν να το εκτελεσουν δυναμει της πιστης. Αφου η επιδιωξη τους να πηγαινουν στον Θεο εχει φτασει σε εναν βαθμο ωστε ανθρωποι δεν θα μπορεσουν πια να τους σταματησουν. Η πιστη τους εχει τη δυναμη να μπορεσει να μετακινησει βουνα, και ο Θεος ο Ιδιος ειναι μαζι τους. . . Δεν θα απογοητευσει την πιστη τους. . . Ειναι ο Ιδιος ο Θεος που θα ενεργησει μεσω των ανθρωπων γιατι εχουν αφιερωθει εντελως σε Εκεινον και δεν υπαρχει πια εμποδιο που θα αποτρεψει την ενεργεια του Θεου. . . γιατι οι ανθρωποι επιδιωκουν την τελειοτητα, και η θεληση αυτη και μονο τους κανει ικανους για μεγαλα κατορθωματα. . . Αμην
2913 (7. k. 8.10.1943)
Αφθαρσία της διδασκαλίας του Χριστού ως έργο του Θεού. . .
Η κληρονομια του Χριστου, η διδασκαλια αγαπης Του, θα διατηρηθει οσο υπαρξει η γη, και ας καταπολεμιστει απο ολες τις πλευρες. Ο Θεος ο Ιδιος εφερε στη γη αυτη τη διδασκαλια μεσω του Ιησου Χριστου, εξηγησε το θελημα Του στους ανθρωπους, τους εφερε το λογο Του μεσω ενος ανθρωπου Που ο Ιδιος ακουγε τη θεικη φωνη μεσα Του και ο Οποιος για αυτο μπορεσε ως μεσολαβητης αναμεσα στον Θεο και τους ανθρωπους να εξηγησει σε εκεινους το θεικο θελημα μεσω της διδασκαλιας Του, η οποια ζητουσε αγαπη για τον Θεο και τους ανθρωπους. Ο Θεος ο Ιδιος ηταν ο δασκαλος, αφου μιλουσε ο Ιδιος μεσω του Ιησου, στο ανθρωπινο περιβλημα του Οποιου εμεινε σε ολη Του την πληθωρα, και για αυτο δεν προκειται για διδασκαλια ενος ανθρωπου αλλα για θεικη διδασκαλια, η οποια ποτε δεν θα μπορεσει να εκτοπιστει, αφου τα λογια του Θεου ειναι αφθαρτα, θα υπαρχουν μεχρι τον αιωνα τον απαντα. . .
Μολις αρχισει ο αγωνας εναντιον της διδασκαλιας του Χριστου, αυτο σημαινει αγωνας κατα του Ιδιου του Θεου, και μπορει αυτο να καταληξει μονο σε ηττα της πιο σοβαρης σημασιας. Το να μην αποδεχτουν τη διδασκαλια του Χριστου, το να μην εκπληρωσουν τις θεικες εντολες Του εχει ηδη τοσο σοβαρες επιπτωσεις στους ανθρωπους ωστε να πρεπει να πληρωσουν για αιωνιοτητες, ωστε να πρεπει να αντεξουν βασανιστικη κατασταση για αιωνιοτητες στον αλλο κοσμο. Αλλα υπαρχει λυτρωση και για αυτες τις ψυχες, μπορει η θεικη διδασκαλια αγαπης να τις μεταδοθει και στον αλλο κοσμο, να αλλαξει τη θεληση τους και να τις παρακινησει να την αποδεχτουν.
Αλλα ο ανοιχτος πολεμος εναντιον της στη γη ειναι αμαρτια που απευθυνεται στον Ιδιο τον Θεο, Που ο Ιδιος κηρυξε τη διδασκαλια μεσω ανθρωπου δεμενου μαζι Του στη γη. Προκειται για περιφρονηση του Ιδιου, προκειται στην αρνηση της θεοτητας Του για αντισταση σε εκεινη, προκειται για συμβιβασμο με τον αντιπαλο Του και για την πιο σοβαρη προδοσια της αγαπης Του. . . Ειναι ο αγωνας εναντια στη θεικη διδασκαλια αγαπης, την οποια κηρυξε ο Ιησους Χριστος στη γη, πληρης συνασπισμος με τις δυναμεις του κατω κοσμου, ειναι διαβολικο εγχειρημα, το οποιο ο Θεος δεν μπορει να το αφησει ατιμωρητο. . .
Ο Θεος εστειλε στη γη τον γιο Του για να μεταδωσει το λογο Του σε εκεινους, γιατι δεν ηταν πια ικανοι να το ακουσουν μονοι τους και γιατι ο λογος Του ειναι απολυτως αναγκαιος για να γινουν μακαριοι οι ανθρωποι, για να βρουν το δρομο πισω σε Εκεινον απο τον Οποιο ξεκινησαν. Ηθελε να φερει και παλι κοντα στους ανθρωπους τον Εαυτο Του μεσω του λογου Του, ηθελε επισης να τους μεταδωσει τη δυναμη με το λογο Του. . . και χρησιμοποιησε για αυτο ανθρωπινο περιβλημα, ψυχη που στεκοταν στο φως εξαιτιας της υπερβολικης αγαπης της. Την πηρε ως κατοικια Του ο Ιδιος και ηταν συνεπως ο Ιδιος μεσα στο λογο Του αναμεσα στους ανθρωπους. . . Τους εκδηλωθηκε και τους κηρυξε λογια αγαπης. . . Τους διδαξε μεσω του Ιησου για να μην περιοριστουν οι ανθρωποι στην ελευθερια της πιστης και της θελησης τους.
Αλλα αυτο που τους μεταδωσε ηταν ο δικος Του λογο, η εκφραση της πιο βαθιας αγαπης και σπλαχνικοτητας Του για τους ανθρωπους, ηταν ο οδηγος προς Εκεινον, αφου χωρις το λογο Του κανεις δεν μπορουσε να γινει μακαριος. . . Ο Ιησους Χριστος ηταν ο μεσολαβητης, γιατι μονο μια ψυχη που αγαπουσε εντονα τον Θεο και τον πλησιον μπορεσε να λαβει το λογο απο Εκεινον, και επομενως προσφερθηκε ως μεσολαβητης γιατι η αγαπη Του για τους συνανθρωους ηταν υπερβολικη και ηθελε να τους βοηθησει. Αυτη την πραξη ελεους η ανθρωποτητα δεν θα μπορεσει ποτε να την ανακαλεσει, και ποτε δεν θα καταφερει να εκτοπισει τη διδασκαλια του Χριστου. Μπορει μονο να αρνηθει να την αποδεχτει και με αυτο να βουλιαξει μεχρι τα πιο βαθια βαθη της καταστροφης.
Αφου ο Θεος προστατευει το λογο Του, θα το κρατησει καθαρο και θα φροντισει ξανα και ξανα να μεταδοθει στους ανθρωπους απαραμορφωτος απο πανω οσο ανθρωπινη θεληση το εχει παραμορφωσει και οι ανθρωποι κινδυνευουν για αυτο να χασουν την πιστη τους. . . αφου η διδασκαλια του Χριστου δεν αντικαθισταται απο ανθρωπινες διδασκαλιες. Δεν υπαρχει καμια καλυτερη. Και ακομα λιγοτερο μπορει να εξουδετερωθει αν ο ανθρωπος θελει να φτασει στην ωριμοτητα. Ο αγωνας ομως θα εχει ως στοχο την παραμορφωμενη διδασκαλια του Χριστου, γιατι η καθαρη αληθεια, που μεταδιδεται στους ανθρωπους απο πανω, ειναι απαραβιαστη και θα κυριαρχει οσον καιρο υπαρχουν ανθρωποι πανω σε αυτη τη γη, για να μεταδωσουν στους ανθρωπους της νεας γης και παλι τις γνωσεις και να τους πληροφορησουν για το θελημα του Θεου, για τη θεικη διδασκαλια αγαπης Του και για το λυτρωτικο εργο του Χριστου. . .
Αν οι ανθρωποι προσπαθουν να εκτοπισουν τη θεικη διδασκαλια αγαπης, η οποια μαρτυρει αμεσα τον Θεο, η οποια ειναι το εργο Του γιατι προηρθε απο Εκεινον, τοτε καταστρεφουν τον εαυτο τους, αφου το να πολεμησουν τον Θεο πρεπει να καταληξει σε απολυτη ηττα, σε απολυτη καταρρευση. Ο,τι ομως προερχεται απο τον Θεο θα υπαρχει μεχρι τον αιωνα τον απαντα. Θα παρουσιαστει στους ανθρωπους αυτης της γης ξανα και ξανα στην ιδια μορφη, γιατι ο,τι ειναι του Θεου ειναι και απαραλλαχτο, γιατι ειναι η αγνη αληθεια, η οποια δεν μπορει ποτε να αλλαξει.
Μονο ανθρωπινες προσθηκες θα καταπολεμηστουν ξανα και ξανα απο πανω. Οπου ο αγωνας θα εχει ως στοχο τετοιες, εκει ο Θεος ο Ιδιος θα συμπαρασταθει, και θα ευλογησει οσους αντιμετωπιζουν επιπροσθετο ανθρωπινο εργο για χαρη της καθαρης αληθειας. . . Τωρα ομως εχει ερθει η εποχη του τελους, οπου το μακρια απο τον Θεο πνευματικο υπο την εξουσια του Σατανα θα προσπαθησει να πολεμησει τον Ιδιο τον Θεο, οπου για αυτο θα επρεπε να εξαφανιστει ο,τι προερχεται απο τον Θεο καιΤον μαρτυρει. Ο αντιπαλος του Θεου προσπαθει να Τον εκτοπισει, και δεν δισταζει να εφαρμοσει ο,τι χρειαστει να πετυχει το στοχο του. Αυτο ομως ειναι το σημαδι του κοντινου τελους οτι οι ανθρωποι ανοιγουν μετωπο εναντιον της διδασκαλιας αγαπης του Χριστου, οτι αρνουνται τη Θεοτητα Του και αρα θα πρεπει να γνωρισουν την εξουσια και τη δυναμη του Θεου, την εξουσια και τη δυναμη της διδασκαλιας αγαπης Του και την εξουσια και τη δυναμη της πιστης μεσα στη δικη τους καταστροφη και μεσα στη θαυμασια σωτηρια εκεινων που ειναι διαπερασμενοι απο την πιστη στον Ιησου Χριστο ως γιο του Θεου και Σωτηρα του κοσμου. . . Αμην
Η φιλαυτία στον άλλο κόσμο παρατείνει την κατάσταση των βασάνων. . .
Προθυμία για βοήθεια. . .
Στο πνευματικο βασιλειο η δραστηριοτητα αγαπης εχει ακριβως τα ιδια αποτελεσματα οπως και στη γη. . . αυξημενη παροχη δυναμης, επομενως και πνευματικη προοδος, αφου η καθε δραστηριοτητα αγαπης ανοιγει τον δρομο προς τον Θεο, και το να ειναι κοντα στον Θεο ειναι ο προορισμος ολου του οντωτους.
Στο πνευματικο βασιλειο κηρυσσεται για αυτο επισης η αγαπη, δηλ. τα οντα του φωτος εφιστουν την προσοχη των αλυτρωτων ψυχων στο γεγονος οτι μονο η αγαπη θα τους αποφερει την απελευθερωση, και τους παρουσιαζουν ολες τις ευκαιριες για να εξελιχτουν στην αγαπη. Διαφορετικα παρα μεσα απο την οδο της αγαπης καμια ψυχη δεν μπορει να αναπτυχτει στα υψη, αλλα αυτο ειναι πολυ πιο δυσκολο στο πνευματικο βασιλειο απο ο,τι στη γη οσο η ψυχη ειναι ακομα ανηξερη και αρα δεν εχει ακομα γνωσεις. Αφου τοτε θα συγκινειται μονο απο τη δικη της μοιρα, δεν θα βλεπει την ενδεια αλλων ψυχων γιατι βρισκεται ακομα βαθια μεσα στη φιλαυτια, η οποια ηταν η αφορμη για την κατασταση της χωρις γνωσεις.
Και αυτη η φιλαυτια την εμποδιζει να εκτελεσει ανιδιοτελη δραστηριοτητα αγαπης, αφου τοτε η ψυχη θεωρει τον εαυτο της το κεντρο, αισθανεται δυστυχισμενη και μαλιστα αδικαιολογητα, αφου η φιλαυτια της κρυβει τα δικα της σφαλματα, ενω καταλαβαινει ολα τα σφαλματα των αλλων ψυχων και νιωθει υπερανω εκεινων. Κι επομενως δεν μπορει να αισθανεται αγαπη για το περιβαλλον της που υποφερει. Ειναι σκληρη και αναισθητη και δεν συμπονα τις αλλες ψυχες, και τοσον καιρο θα νιωσει πικρα την ενδεια της, η οποια θα μειωσει μονο τοτε που η αγαπη θα ξυπνησει μεσα της και θα την παρακινησει σε δραστηριοτητα αγαπης. Και συχνα θελει ασυλληπτα πολυ καιρο ωσπου να μαλακωσει η ψυχη και να γινει προθυμη να βοηθησει εθελοντικα.
Και ομως δεν υπαρχει αλλος τροπος να παρακινηθει σε δραστηριοτητα αγαπης παρα μεσω δασκαλεματων απο την πλευρα των φωτεινων οντων, αφου πρεπει να αποφασισει να βοηθησει απολυτως εθελοντικα, πρεπει να ξεπερασει τη φιλαυτια της, πρεπει να αδιαφορησει τη δικη της ενδεια και να προσπαθησει να ανακουφισει την ενδεια των αλλων ψυχων που υποφερουν επισης. Τοτε η κατασταση της, που ηταν χωρις δυναμη, θα αρχισει να αλλαζει, η ψυχη θα νιωσει την εισροη δυναμης και θα γινει ολο και πιο ικανη να βοηθησει και να ενεργησει με αγαπη. Η κατασταση της θα γινει ολο και πιο ελευθερη και θα καταλαβει οτι το περιβαλλον της γινετει ολο και πιο φωτεινο, θα ειναι ικανη να βλεπει πραγματα που θα την κανουν ευτυχισμενη, η γνωσεις της θα αυξηθουν και επισης η θεληση της να φτασει στον Θεο. . . Και αρα η ενεργεια αγαπης της θα ειναι ολο και πιο εντατικη αφου θα καταλαβει την εξουσια και τη δυναμη της αγαπης, θα καταλαβει το στοχο της και θα το επιδιωξει. . . θα προσπαθησει να παει κοντα στον Θεο και να λυτρωθει μεσω της αγαπης. . . Αμην
Καταστροφή της στερεής μορφής. . .
Αρχή της πορείας ανάπτυξης. . .
Η προθυμια του πνευματικου για υπηρετικη δραστηριοτητα το απελευθερωνει απο τη στερεη μορφη, απο την πιο σκληρη υλη, και του προσφερει τη δυνατοτηα αναπτυξης. Και αυτη η απελευθερωση απο τη μορφη ειναι διαδικασια που παντα γινεται φανερα και που σχετιζεται τις περισσοτερες φορες με τρομερες εκδηλωσεις φυσικων δυναμεων, τις οποιες ο Θεος χρησιμοποιει για την καταστροφη της σκληρης υλης. Ελευθερωνεται το πνευματικο απο το πρωτο περιβλημα μετα απο ατελειωτο χρονικο διαστημα, τιναζεται στον αερα η μορφη ετσι ωστε να διαλυθει το πνευματικο σε αμετρητα μορια, ωστε να παραμεινει μαλιστα ακομα μεσα στην ιδια υλη, στην οποια ομως τωρα αναθετεται υπηρετικη δραστηριοτητα, ειτε και παλι ως υλη για αναμορφωσεις απο ανθρωπινο χερι, ειτε στην πιο μικρη σμικρυνση για την υποδοχη φυτικων υλων, αναλογα με τη συσταση του και την προθυμια του για υπηρετηση.
Ειναι αυτο κατα καποιον τροπο η αρχη της αναπτυξης, η οποια εξελισσεται τωρα με συνεχως αλλαγμενη εξωτερικη μορφη. Ενα εργο καταστροφης ειναι παντα συμφωνο με το θελημα του Θεου οταν γινεται χωρις ανθρωπινη δραση η οταν καταστρεφεται η υλη για να διαμορφωθουν πραγματα που θα εκπληρωσουν υπηρετικο σκοπο. Αρα εξαρταται πρωτο απο το θελημα του Θεου το ποτε το πνευματικο αρχιζει τον δρομο αναπτυξης, αφου τοτε αυτο το πνευματικο θα εχει δειξει την προθυμια του για υπηρετικη δραστηριοτητα.
Μπορει ομως το πνευματικο μεσα στη στερεη μορφη επισης να απελευθερωθει μεσω ανθρωπινου χεριου και ανθρωπινης θελησης, μεσω εκμεταλλευσης της γης, μεσω εκμεταλλευσης ορυκτου πλουτου, τον οποια περιεχει η γη. Και ειναι αυτη η διαλυση, η απελευθερωση της υλης επισης συμφωνη με το θελημα του Θεου. Αλλα η προυποθεση ειναι παντα οτι αυτη η εκμεταλλευση να υπηρετησει το καλο της ανθρωποτητας, οτι αυτος ο ορυκτος πλουτος να εχει τον προορισμο να υπηρετησει τους ανθρωπους, να καλυψει τις ζωτικες αναγκες τους και να ειναι αρα απαραιτητος. Τοτε η απελευθερωση του πνευματικου απο τη στερεη μορφη ισοδυναμει με τη διαδικασια μιας καταστροφης μεσω φυσικων δυναμεων, μεσω εκρηξεων που αναταραζουν το εσωτερικο της γης και το φερουν στην επιφανεια.
Τετοιες εκρηξεις θα γινουν τις περισσοτερες φορες εκει οπου ανθρωπινο χερι βρισκει λιγη προσβαση, και μαλιστα μεσω τετοιων εκρηξεων συχνα διαμορφωνεται μια περιοχη που μπορει να γινει κατοικισιμη μεσω ανθρωπων, ετσι ωστε να προσφερθει στο προθυμο πνευματικο η ευκαιρια να εκτελεσει υπηρετικη δραστηριοτητα. Παντα το πνευματικο στο τελευταιο σταδιο της εξελιξης, ο ανθρωπος, βρισκεται σε αμεση σχεση με το πνευματικο που μολις αρχιζει την πορεια του στη γη. Ο πρωτος εχει αναγκη το τελευταιο, κι ετσι του προσφερει σε εκεινο το τελευταιο την ευκαιρια της αναπτυξης.
Τις περισσοτερες φορες εξρηξεις φερνουν ενδεια στους ανθρωπους, η οποια τους ωθει στο να γινουν παρα πολυ δραστηριοι, κι ετσι παρουσιαζονται αυξημενες δυνατοτητες για να μπορεσει να παρει διαμονη μεσα σε αναμορφωσεις το πνευματικο που εχει απελευθερωθει, αφου ειναι απαραιτητη η δραστηριοτητα των ανθρωπων για να κατασκευαστουν πραγματα που θα εκπληρωσουν και παλι υπηρετικο σκοπο. Μεσω του θεικου θεληματος ομως θα εκπληρωσει τον υπηρετικο του προορισμο επισης το πνευματικο τα περιβληματα του οποιου δεν ειναι προσιτα σε ανθρωπινα χερια. Μεσα στη φυση παντα αλληλουπηρετει, αφου παντου δημιουργηθηκαν απο τον Θεο δυνατοτητες για να ωριμασει το πνευματικο στην καθε μορφη οσο εχει δειξει την προθυμια του για υπηρετηση. . . Αμην
Θέληση για το καλό. . .
Αυξημένη δύναμη. . .
Η θεληση για το καλο θα αποφερει στην ψυχη επισης αυξημενη δυναμη για να ξεπερασει τις επιθυμιες του κορμιου, αφου ο Θεος παντα λαμβανει υποψη την ελευθερη θεληση του ανθρωπου, παντα τα ρευματα δυναμης θα ειναι πιο δυνατα η πιο αδυναμα αναλογα με αυτη τη θεληση. Εχει η μεταδοση δυναμης απο τους φορεις φωτος στη γη καθως και στο πνευματικο βασιλειο τοσο διαφορετικη ισχυς γιατι πρεπει πρωτο η ψυχη να ανοιξει τον εαυτο της για να μπορεσει να παραλαβει αυτη τη δυναμη, και αυτο το ανοιγμα ειναι παντα η συνεπεια της θελησης. Κι επομενως ηθεληση στραμμενη στο καλο, δηλ. στον Θεο, θα παραλαμβανει το καθε ρευμα δυναμης χωρις αντισταση, θα ειναι ο ανθρωπος προθυμος να παραλαμβανει ο,τι του προσφερει η αγαπη του Θεου.
Και τοτε η ψυχη μπορει να ωριμασει, μπορει να ενωθει με το πνευμα μεσα της ανεμποδιστη απο το κορμι, δεν θα χρειαστει πια να φοβαται αντιδραση γιατι και το κορμι θα συμφωνησει με αυτη την επιδιωξη και δεν θα ειναι πια τοσο προσιτο για τους πειρασμους απο τον κοσμο, αν και θα το πλησιασουν ακομα συχνα για να δοκιμασουν και να αυξησουν τη δυναμη της θελησης. Και οσο λιγοτερη αντισταση προβαλλει ο ανθρωπος στην ενεργεια των φορεων του φωτος, τοσο πιο πετυχημενη θα ειναι η πορεια στη γη για την ψυχη, αφου θα αρχισει να λυνει τους δεσμους της, θα επιδιωξει την ελευθερια του πνευματος και θα χρησιμοποιησει την τελευταια περιοδο της επιγειας ζωης μονο για την υπερνικηση της υλης, το οποιο θα της διευκολυνει να ξεκολλησει απο τη μορφη οταν τελειωσει η πορεια της στη γη.
Ο ανθρωπος ομως μπορει να αποφασισει για τον εαυτο του, μπορει να στραφει σε οποια δυναμη θελει, στη καλη οπως και στη κακη, δεν εμποδιζεται αλλα μονο οδηγειται με στοργικη φροντιδα, ετσι ωστε του ειναι ευκολο να στραφει προς τον Θεο. Το αν ομως θα εξελισσει το καλο μεσα του εξαρταται απο τη θεληση του, και για αυτο εχει ευθυνη για τη θεληση του, ειναι κατα καποιον τροπο ο διαμορφωτης της θελησης του και πρεπει επισης να επωμιστει τις συνεπειες, αφου σε ολες τις συνθηκες της ζωης του του παρουσιαζεται η πληροφορια οτι και γιατι θα επρεπε να αποφασισει υπερ του Θεου στο τελευταιο σταδιο της αναπτυξης του.
Δεν ειναι ποτε χωρις τις σχετικες γνωσεις, αφου οσο δεν του προσφερονται αυτες οι γνωσεις απο εξω μεσω δασκαλεματων, μεσω του θεικου λογου, μπορει επισης να το μαθει απο μεσα μεσω της φωνης της συνειδησης, η οποια καποτε τον διδασκε δυνατα και αισθητα, την οποια μπορει ομως επισης να τη σωπασει η θεληση του ανθρωπου. Αλλα αν πετυχαινει η ψυχη να κανει αβουλο το κορμι, δηλ. να εναρμονισει την επιθυμια του με εκεινη της ψυχης, τοτε θα επιδιωκει συνεχεια να ανεβει στα υψη και θα λαμβανει τη μεταδοση δυναμης απο το πνευματικο βασιλειο, η οποια θα πετυχει την πνευματικη της τελειοποιηση, αφου η δυναμη απο το πνευματικο βασιλειο οδηγει αναποφευκτα στα υψη. . . Αμην
Αλλαγή των συνθήκεων ζωής. . .
Έσχατη εποχή. . .
Η ζωη θα επιφερει μεγαλες αλλαγες οσο εσεις οι ανθρωποι θα την κρατησετε, αφου κατω απο τις υπαρχουσες συνθηκες μαλλον δεν θα αλλαξετε τον τροπο ζωης σας, μαλλον δεν θα συναψετε επαφη με τον Θεο για να ετοιμαστειτε για το κοντινο τελος. Θεωρειτε τα βασανα στη γη μονο παροδικη κατασταση και δεν κανετε σοβαρη προσπαθεια για ολοκληρωτικη αλλαγη, παντα με την ελπιδα να μπορεσετε μεσα σε λογικο χρονικο διαστημα να ζησετε τη ζωη σας μεσα σε ειρηνη και ησυχια.
Και δεν προσεχετε το μεγαλο κινδυνο τον οποιο σημαινε τετοιος ησυχος τροπος ζωης για τις ψυχες σας. Αφου λιγο θα φροντιζατε την πνευματικη σας εξελιξη, και το κοντινο τελος θα σας εβρισκε τελειως απροετοιμαστους γιατι ο κοσμος με τις απολαυσεις του θα σας κυριαρχουσε ακομα εντελως, αρα δεν θα ειχατε ακομα ξεπερασει την υλη οταν θα επρεπε να δωσετε την τελευταια εξεταση της θελησης σας. Και για αυτο πρεπει να πληροφορηθειτε για το κοντινο τελος. Πρεπει η σκεψη σας να οδηγηθει σε διαφορετικους δρομους, πρεπει να ξεριζωθειτε απο την καθημερινη ηρεμια και να βαλθειτε μπροστα σε καινουρια καθηκοντα, τα οποια θα απαιτησουν την πληρη συμμετοχη σας.
Πρεπει να ωριμασετε μεσω των δυσκολιων των συνανθρωπων, δηλ. πρεπει αυτες να σας παροτρυνουνστην ενεργεια αγαπης, πρεπει να ξυπνησουν μεσα σας τη θεληση να τους βοηθησετε, ετσι ωστε μεσω αυτης της θελησης θα καταλαβετε οτι αυτη η επιθυμια να βοηθατε ειναι το πραγματικο σας μελημα στη γη και θα κανετε τωρα εντονη προσπαθεια να ανταποκριθειτε σε αυτο το μελημα. Μονο αλλαγη των συνθηκεων ζωης σας θα προξενησει αυτη την αλλαγη της σκεψης σας, αφου οσο αυτες οι συνθηκες ειναι τακτοποιημενες ο ανθρωπος κυριαρχειται απο συγκεκριμενη νωθροτητα και δεν θα κανει πια τιποτα για τη σωτηρια της ψυχης του.
Θα αφηνε τον εαυτο του και επισης τους συνανθρωπους του χωρις πνευματικη τροφη, αφου δεν θα ηξερε τιποτα για την ευλογια της, κι επομενως θα εμεινε χωρις δυναμη και χαρη. . . Και για αυτο θα αρχισει μια εποχη που θα διαφερει εντελως απο τις εως τωρα συνθηκες ζωης, η οποια θα χτυπησει και θα αγγιξει τον καθε ανθρωπο, γιατι τιποτα δεν θα μεινει οπως πριν, αλλα τα παντα θα αλλαξουν τοσο τρομερα ωστε να πρεπει να εχουν αποτελεσματα στους ανθρωπους, καμια φορα προς το καλυτερο η και προς το χειροτερο, οσο ο ανθρωπος δεν θα υποκυψει αφοσιωμενος στις αλλαγες. Αφουο Θεος πραγματι ξερει τι συμφερει στην ανθρωποτητα. . . Ξερει για την ενδεια της και ξερει τα μετρα για να αποτρεψει αυτη την ενδεια, και θα τα εφαρμοσει μαλιστα για να αποσοβησει τον κινδυνο ολοκληρωτικης αποτυχιας την εσχατη εποχη, οπου ειναι ακομα δυνατον. . . Αμην
Μεταμόρφωση της εξωτερικής μορφής. . .
Νέα πορεία ανάπτυξης. . .
Εχει γιναι αναγκαια πληρης μεταμορφωση της υπαρχουσας εξωτερικης μορφης γιατι το πνευματικο μεσα της δεν μπορει πια να φτασει στην ωριμοτητα, εν μερει μεσω της ελευθερης θελησης της μορφης που βρισκεται στο τελευταιο σταδιο της αναπτυξης, εν μερει μεσω προωρης καταστροφης αλλων εξωτερικων μορφων, για την οποια φταιει επισης η ελευθερη θεληση των ανθρωπων. Δεν υπαρχει πια ωριμανση μεσα σε συμφωνη με το θελημα του Θεου ταξη, αμετρητες οντοτητες βρισκονται παρανομα σε αδεσμευτη κατασταση, δηλ. δραπετευσαν απο τη μορφη και δεν ειναι ακομα φυλακισμενες ξανα σε καινουρια μορφη, επειδη για να γινει αυτο χρειαζεται μια συγκεκριμενη αναδομητικη δραστηριοτητα των ανθρωπων. Και αυτο το αδεσμευτο πνευματικο με τη σειρα του επιδρα στο πνευματικο που βρισκεται στην εξελιξη με εναν τροπο που αντιτιθεται στη θεικη ταξη καισυνεπως ειναι μειονεκτικος για την καθε αναπτυξη προς τα υψη.
Ευνοουνται ολα αυτα απο την ανθρωπινη θεληση, η οποια ομως δεν μπορει να καθοριστει αναγκαστικα, και για αυτο αυτη η ελευθερη θεληση πρεπει ξανα να δεθει με το να πρεπει το πνευματικο αλλη μια φορα να περασει απο τη στερεη μορφη, με το να πρεπει ξανα να αρχισει την πορεια μεσα απο τη δημιουργια, για να αλλαξει επι ατελειωτους καιρους μεσα στη θεληση του ετσι ωστε να χρησιμοποιησει σωστα αυτη τη θεληση στο σταδιο ως ανθρωπος, επειδη μονο τοτε θα μπορεσει να λυτρωθει απο καθε μορφη.
Και αφου αυτη την εποχη μονο λιγοι ανθρωποι χρησιμοποιουν τη βουληση τους με σωστο τροπο, δηλ. συμφονα με το θελημα το Θεου, η πλειοψηφια των ανθρωπων ομως αποτυχαινει εντελως και δεν προσεχει το επιγειο τους καθηκον, μια αλλαγη του αντιθετο στον Θεο πνευματικο μπορει να γινει μονο με τον τροπο ωστε η δημιουργια, δηλ. ολα οσα περιεχουν αντιθετο στον Θεο πνευματικο, να υπεστει επισης μετατροπη, ωστε το πνευματικο δεμενο μεσα στη μορφη να μπει σε υψηλοτερο σταδιο, ενω το πνευματικο που εχει την ελευθερη θεληση, ο ανθρωπος, να πρεπει ξανα να παρει ως περιβλημα την πιο στερεη μορφη, αφου η ενοχη του ειναι η μεγαλυτερη γιατι βρισκοταν ηδη σε σταδιο κατανοησης που θα του επετρεπε να απελευθερωθει εντελως απο τη μορφη σε περιπτωση σωστης εφαρμογης της βουλησης του, και γιατι εκανε καταχρηση της βουλησης και των ικανοτητων του στο τελευταιο σταδιο ανατπυξης.
Πρεπει τετοια μετατροπη να ειναι η συνεπεια ενος χαους απο το οποιο δεν υπαρχει αλλη διεξοδο απο την πληρη καταστροφη ολων οσων υπαρχουν, κατι που ομως δεν σημαινει ολοκληρωτικη εξοντωση. Το πνευματικο μονο μεταθετεται, πρεπει να ζωογονησει τη μορφη που ανταποκρινεται στην αποσταση του απο τον Θεο. Δεν μπορει να αφεθει η ελευθερια της θελησης στο πνευματικο που την εχασε απο δικο του απερισκεψια και τη χρησιμοποιει για ενεργεια εναντιον του Θεου. Πρεπει επισης να δεθει σε καινουργια μορφη το πνευματικο που απελευθερωθηκε παρανομα, γιατι χωρις τετοια μορφη δεν υπαρχει συνεχεια της εξελιξης, και το πνευματικο μονο θα μεγαλωσει το χαος μεσω της απλωσης της δυναμης του εναντια στη θεικη ταξη.
Και ποτε η ανθρωποτητα, η θεληση της οποιας εχει γινει τοσο αδυναμη, δεν θα βρει μονη της τον σωστο δρομο, ποτε δεν θα εξελιχτει στην αγαπη, η οποια ειναι το μονο αντιδοτο για να μειωθει το χαος, για να συνεχιστει η πορεια αναπτυξης μεσα στη θεικη ταξη και να βοηθησουν οι ανθρωποι και για αυτο μια μετατροπη της υλικης δημιουργιας ειναι αναποφευτκη, αλλιως δεν θα υπηρχε λυτρωση και το πνευματικο θα παρεμεινε υπο την εξουσια του αντιπαλου του Θεου επι απειρον. . . Αμην
2923 (13.10.1943)
Αγώνας ή υπηρεσία. . .
Υπεροψία. . .
Ταπεινοφροσύνη. . .
Για να φτασει στην ωριμοτητα ο ανθρωπος πρεπει να ξεπερνα εμποδια, γιατι η ανοδος του ειναι δυνατη μονο οσο αγωνιζεται η υπηρετει. Η αποσχιση απο τον Θεο εγινε απο υπεροψια, μεσω της λανθασμενης αποψης του οντος οτι ηταν τοσο ισχυρο ωστε να μπορεσει να αποσχισει απο τον Θεο, ωστε να ηταν πληρες δυναμη και χωρις Εκεινον. Και αρα το πνευματικο ηθελε να κυριαρχει διπλα στον Θεο για να τεθει πανω απο τον Θεο μεσω αυξησης της δικης του δυναμης. Και τωρα πρεπει να πηγαινει τον δρομο πισω. . . πρεπει, για να μπορεσει να κυριαρχησει μαζι με τον Θεο, να αναγνωρισει πρωτο την αδυναμια του, πρεπει να παλευει και να παρακαλεσει τον Θεο να του δωσει τη δυναμη που του λειπει, πρεπει στην πιο βαθια ταπεινοφροσυνη να υπηρετει τον Θεο και το οντοτες που βρισκεται διπλα του. . .
Πρεπει να αγωνιζεται η να υπηρετει, αρα να υπερνικησει τον εαυτο του, πρεπει απο την υπεροψια του να γινει ταπεινο και να επιδιωξει τη δυναμη την οποια κατειχε καποτε και της οποιας εδειξε αναξιο. Επομενως πρεπει να αποδειξει οτι ειναι αξιοπρεπες, και πρεπει να το βεβαιωσει μεσω αγωνα και υπηρετησης. Τοτε ομως το πνευματικο θα ανεβει στα υψη. . . Αν ομως το αισθημα της φιλαρχιας ειναι υπερβολικα αναπτυγμενο μεσα σε εναν ανθρωπο, πρεπει να το καταπολεμησει, πρεπει δηλ. να αγωνιστει εναντιον του εαυτου του. Και αυτο ειναι πολυ πιο δυσκολο. Πρεπει να ασκει την ταπεινοφροσυνη και απεναντι στον πλησιον του, πρεπει να εξοφλησει την υπεροψια την οποια εδειξε απεναντι στον Θεο φροντιζοντας τους συνανθρωπους του με υπηρετικη αγαπη.
Αυτοι ειναι επισης πλασματα του Θεου, και πρεπει να τους φερεται σαν σε ανθρωπους μπροστα στον Θεο και οχι σαν σε κατωτερους του, πρεπει να τους θεωρει ισοτιμους. Και οσο ο ανθρωπος εχει φιλαρχη ψυχοσυνθεση πρεπει να υπερνικησει τον εαυτο του πολυ αν θελει να εκπληρωσει αυτη την απαιτηση. Πρεπει να υπηρετει οπου ηθελε να κυριαρχει. Πρεπει να παλεψει οπου πιστευε πως θα μπορουσε να αποφασισει. Μονο ετσι θα μπορεσει να αναπτυχτει στα υψη, αφου η φυση του θα του αποφερει πολλα εμποδια στα οποια θα μπορεσει να ωριμασει. Και δεν θα εχει υπερνικησει τον εαυτο του παρα μονο οταν εγκαταλειψει την καποτε υπεροψια του, οταν σταθει απεναντι στον Θεο μικρο και ταπεινο και επιθυμησει να ενωθει μαζι Του. . . Αμην
Ο ζωντανός λόγος. . .
Παροχή δύναμης. . .
Αυτος ειναι ο ζωντανος λογος ο οποιος παροτρυνει τον ανθρωπο να γινει δραστηριος, ο οποιος τον ενθαρρυνει να εκπληρωσει το θελημα του Θεου, ο οποιος τον κανει να ψαχνει συνεχεια επαφη με τον Θεο, ο οποιος παρακινει τη θεληση και την καρδια του σε δραστηριοτητα αγαπης, και ο οποιος δεν θα μπορεσει ποτε να αντικατασταθει με λογια που ακουγονται παρομοια, που ειναι ομως ανθρωπινο εργο. Αφου ο θεικος λογος μεταδιδει και δυναμη απο τον Θεο, ο θεικος λογος ειναι η πηγη απο την οποια πηγαζει αυτη η δυναμη, και για αυτο πρεπει αναποφευκτα να οδηγει στο στοχο, δηλ. πρεπει οποιος αποδεχεται προθυμα το θεικο λογο και τον αφηνει να ενεργησει πανω του να μπει στο βασιλειο της ειρηνης ως ελευθερο, μακαριο ον μετα το θανατο του κορμιου του.
Αφου ο λογος του Θεου ειναι η αμεση ακτινοβολια της αγαπης Του. Ο Θεος ομως παρεχει αυτη την ακτινοβολια μονο στους προθυμους ανθρωπους που Τον επιδιωκουν, δηλ. την παρεχει μαλιστα σε ολους, αλλα η ακτινοβολια αγαπης του εχει επιδραση μονο σε εκεινους που εχουν καλη θεληση. Και σε εκεινους τους δινει δυναμη μεσω του λογου Του. . . Και για αυτο η καταπολεμηση του λογου Του πρεπει να καταλειξει στην απολυτη καταστροφη, αφου οσο οι ανθρωποι στερουνται αυτο το λογο θα ειναι χωρις την παραμικρη διοχετευση δυναμης. Αλλα η ιδια η θεληση των ανθρωπων θα ειναι αποφασιστικη για το οτι θα τους μεταδοθει ο θεικος λογος παρ ολο που οι ανθρωποι που επιθυμουν το λογο του Θεου θα γινουν αντιμετωποι με την πιο βιαιη συμπεριφορα απεναντι τους.
Θα παρθουν απο τους ανθρωπους ολες οι δυνατοτητες να λαβουν το λογο απο εξω μεσω μεσολαβητων που θα θελησουν να κηρυσσουν το λογο του Θεου ως εκπροσωποι Του. . . Ο Θεοςομως θα μιλησει ο Ιδιος μεσω του στοματος εκεινον που θα Του ειναι αφοσιωμενοι στην αγαπη, και θα μπορεσουν να ακουσουν τη φωνη Του οι πιστοι στους οποιους θα λειπει η δυναμη και οι οποιοι για αυτο θα διψασουν για τη θεικη τροφη. Ο Θεος θα τους την παρεχει, ο Ιδιος θα τους εκπαιδευσει, και αμεσα, οσο ο ανθρωπος μεσω του τροπου ζωης του θα εχει ετοιμαστει για την παραλαβη του λογου Του. . . Δεν θα εγκαταλειψει κανεναν ανθρωπο στην ενδεια της ψυχης ο οποιος Τον επιδιωκει και ο οποιος θα ζητησει τροφη και ενισχυση. Αφου ο Θεος ειναι η αγαπη, και η αγαπη Του εκφραζεται ακτινοβολωντας και διαπερνωντας ο,τι ανοιγει τον εαυτο του στην αγαπη Του. . . Αμην
2925 (14.10.1943)
Υπερνίκηση των σφαλμάτων και ελαττωμάτων. . .
Αγώνας και νίκη. . .
Δεν σημειωνεται πνευματικη προοδος αν ο ανθρωπος δεν δουλευει στον εαυτο του συνειδητα, δηλ. αν δεν προσπαθει με ολες του τις δυναμεις να γινει τελειος. Ειναι αδυναμος μεν και δεν θα ειναι ικανος να απελευθερωθει απο τα ελαττωματα και τα σφαλματα του με τη δικη του δυναμη. Ωστοσο πρεπει πρωτο να αναγνωρισει τον εαυτο του και τοτε στην αναγνωριση των σφαλματων και των αδυναμιων του να ζητησει απο τον Θεο την απαραιτητη δυναμη για να υπερνικησει εκεινα. Δεν πρεπει να αφησει τον εαυτο του να παρασυρεται αβουλα, δεν πρεπει να μεινει απρακτος οπου θα πρεπει να βρει την αντισταση για να βγει νικητης εναντιον των αδυναμιων και των ελαττωματων του.
Αυτος ειναι ο αγωνας χωρις τον οποιο κανενας ανθρωπος δεν θα φτασει στα υψη, αυτη ειναι πνευματικη προοδος οτι ο ανθρωπος νικα τον εαυτο του, οτι δουλευει στον εαυτο του με επιτυχια, οτι αλλαζει και αποβαλλει τα σφαλματα που τον σφραγιζουν ατελες ον. Αφου για αυτο πηγαινει τον τελευταιο του δρομο της επιγειας ζωης με ελευθερη θεληση, για να καταπολεμησει ολες τις κακες ορμες τις οποιες εφερε μαζι του στην τελευταια του ενσαρκωση, για να επιδιωξει να ανεβει στα υψη, να εναρμονιστει στον Θεο. Και για αυτο του δοθηκε ο νους, το χαρισμα της κατανοησης, για να λογοδοτησει στον εαυτο του σχετικα με το κατα ποσον ο χαρακτηρας του, η πραξεις και η σκεψη τουανταποκρινονται στο θελημα του Θεου.
Αυστηρα και χωρις ωραιοποιηση θα επρεπε να κανει κριτικη στον εαυτο του, θα επρεπε να κανει ο,τι συμφερει στο καλο της ψυχης του, και σε αυτο ανηκουν οι εσωτερικες θεωρησεις σχετικα με την αξια και την απαξια του. Πρεπει, με το βλεμμα του στραμμενο στον Θεο, να προσπαθει να διαμορφωσει τον εαυτο του για να γινει ομοιωμα του Θεου, και πρεπει να ξερει οτι τα σφαλματα και τα ελαττωματα ενος ανθρωπου ειναι εμποδια στο να φτασει κοντα στον Θεο. Συνεπως πρεπει, οσο επιδιωκει τον Θεο, πρωτο να απομακρυνει αυτα τα σφαλματα. . . και στην αναγνωριση της αδυναμιας του πρεπει εντονα να παρακαλεσει τον Θεο να του βοηθησει, πρεπει να ζητησει δυναμη για το εργο μεταμορφωσης του, και πρεπει να θελει να γινει ομοιος με τον Θεο, να αποβαλει ολα οσα δεν ειναι θεικα μεσα του και να υπερνικησει ολες τις αδυναμιες και ολα τα σφαλματα του.??Αυτη τη σοβαρη του θεληση την εκτιμα ο Θεος, και μαλιστα του παρεχει την αναγκαια δυναμη και του εξηγει πως να χρησιμοποιησει αυτη τη δυναμη για να πετυχει, για να προχωρησει στην αναπτυξη, για να ωριμασει η ψυχη του και για να βγει νικητης εναντιον του εαυτου του. . . Αμην
Πειρασμοί από τον αντίπαλο και όπλα. . .
Δεν πρεπει ποτε να παραδοθειτε στις δυναμεις του κακου, αφου η θεληση σας οριζει την εξουσια του κακου πανω σας. Οσο η θεληση αυτη ειναι στραμμενη στον Θεο θα ειστε απροσβλητοι απο τις επιθεσεις του αντιπαλου, και δεν θα ειστε τοσο πολυ εκτεθημενοι στους πειρασμους του. Αλλα παραμονευει παντα για τις στιγμες οπου η θεληση σας θα ειναι αδυναμη, για να την επηρεασει. Για αυτο να προσεχετε και να προσευχεστε. . . να μην νιωθετε ποτε τοσο δυνατοι ωστε να μην χρειαστειτε να τον φοβαστε, αλλα ξερετε οτι σας παραμονευει συνεχεια και προσπαθει να σας αποσχισει απο τον Θεο. Αφου ξερει για τις αδυναμιες του καθενος και τις χρησιμοποιει με εναν τροπο ωστε ο ανθρωπος κινδυνευει οσο δεν μενει σε συνεχη επαφη με τον Θεο μεσω εντονης προσευχης και δραστηριοτητας αγαπης.
Οπου ασκειται η αγαπη εκει ο αντιπαλος συναντα αντισταση, αφου εκει η προσπαθειες του ειναι ακαρπες. Η δραστηριοτητα αγαπης ειναι το καλυτερο μεσο για να τον διωξετε απο κοντα σας. Ανθρωπο που ειναι δραστηριος στην αγαπη θα τον αφησει ανενοχλητο ο αντιπαλος του Θεου, γιατι μεσω της ενεργειας του στην αγαπη αυτος ο ανθρωπος ειναι δεμενος με τον Θεο τοσο εντονα ωστε καθε δυναμη του εχθρου διαλυεται. Αφου η αγαπη ειναι ο Θεος, και κατα του Θεου δεν μπορει να πολεμα με επιτυχια. Η θεληση προς το καλο ειναι επισης ενα οπλο εναντιον του εχθρου, μονο η χλιαροτητα και η νωθρωτητα ειναι μεγαλος κινδυνος, αφου σημαινουν αδυναμια της θελησης και ειναι ευπροσδεκτες ευκαιριες για τον αντιπαλο για να εξασκησει την εξουσια του. Ειναι αμεσως προθυμος να ενισχυσει την αβουλη κατασταση παρουσιαζοντας στον ανθρωπο ανεσεις που θα αιχμαλωτησουν τις αισθησεις του και που θα επρεπε να τον αποτρεψουν απο το μοναδικο που ειναι αξιο επιδιωξης. . . απο την ενοποιηση με τον Θεο. . .
Προσπαθει να ενοχλει την εντατικοτητα της προσευχης και να κερδιζει επιρροη πανω στη σκεψη του ανθρωπου. Αν πετυχαινει ο ανθρωπος χανεται μεσα σε επιπολαιοτητες, η πνευματικη του επιδιωξη εξασθενιζεται και η δυναμη του για αντισταση μειωνεται. Ανθρωπος που επιδιωκει τον Θεο θα παλεψει να ανεβει και παλι μεν, αλλα προκειται για χασιμο χρονου, ο οποιος ειναι αναντικαταστατος, αφου η καθε ανοδος ειναι κοπιαστικη και αρα ολο και πιο δυσκολη οσο πιο βαθια βουλιαζει ο ανθρωπος. Για αυτο προσεχετε και προσευχεστε, μην μετριασετε στις προσπαθειες σας να φτασετε στον Θεο, παρακαλειτε Τον να σας υποστηριξει, και με αυτον τον τροπο να εμποδισετε στον αντιπαλο την προσβαση σε σας. Συνεχιζετε την εμπρακτη αγαπη και προβαλλετε ετσι αντισταση στις προσπαθειες του, τοτε θα εχετε παντοτε τη δυναμη να τον αποκρουσετε και να ξεφυγετε απο την επιρροη του. . Αμην
2929 (17.10.1943)
Έκτιση της ενοχής χωρίς το λυτρωτικό έργο του Χριστού. . .
Το μεγεθος της ενοχης ενος ανθρωπου θα μεινει αμεταβλητο οσο δεν αναγνωριζει το λυτρωτικο εργο του Χριστου, δηλ. πρεπει να εκτισει την ενοχη μεχρι το τελος, πρεπει ολομοναχος να ασχοληθει μαζι της. . . πρεπει να πληρωσει για αιωνιοτητες. Αφου η ενοχη του ανθρωπου ειναι υπερβολικη. . . Δεν προκειται μονο για τις αμαρτιες που εκανε στη γη, οι οποιες ομως ηδη αρκουν για να εκτοπισουν την ψυχη απο το προσωπο του Θεου για ατελειωτους καιρους, αλλα η μεγαλη ενοχη προερχεται απο την καποτε εξεγερση εναντιον του Θεου, η οποια δεν μπορει να εξιλεωθει κατα τη διαρκεια της επιγειας ζωης και την οποια για αυτο πρεπει να την παρει ο ανθρωπος μαζι του στην αιωνιοτητα για να βρει εκει καποτε τον Λυτρωτη.
Για αιωνιοτητες πρεπει το ον να μαραζωνει μεσα στο σκοταδι, για αιωνιοτητες να στερειται την ελευθερια του και να αντεχει κατασταση της πιο βασανιστικης αιχαμαλωσιας, για αιωνιοτητες πρεπει να ζει χωρις τον θεικο ηλιο χαρης, βρισκεται παρα πολυ μακρια απο τον Θεο και υποφερει ασυλληπτα. . . γιατι επιμενει εθελοντικα στην αντισταση εναντιον του Θεου και ποτε δεν μπορει να παρακινηθει αναγκαστικα να παραδωσει τη θεληση του. Πρεπει επομενως να εκτισει την ενοχη του γιατι δεν απελευθερωσε τον εαυτο του απο αυτην μεσω της θελησης του. Ωστοσο δεν μπορει να απελευθερωθει μεσω του θεικου θεληματος γιατι αυτο θα αντιφασκε εντελως στη σοφια και στην αγαπη του Θεου.
Αρα το πνευματικο που αποστατησε απο τον Θεο τιμωρει τον εαυτο του οσο δεν αποδεχεται τη λυτρωση απο τον Ιησου Χριστο, οσο δεν αναγνωριζει τη θυσια του. . . Η καθε ενοχη θα του συγχωρεθει, η καθε ανελευθερια θα αφαιρεθει απο πανω του, και θα γλιτωσει την καθε εξιλεωση αν ο ανθρωπος τοποθετειται κατω απο το σταυρο του Χριστου, αν επιτρεπει να λυτρωθει απο το αιμα Του, το οποιο ο Ιησους Χριστος εχυσε για ολους τους ανθρωπους και την ενοχη τους. Προσεφερε τη μεγαλη θυσια απο αγαπη για τους ανθρωπους, γιατι ηξερε για τον αιωνιο μαρτυριο στον αλλο κοσμο, γιατι ευσπλαχνιζοταν τα οντα στη γη και στον αλλον κοσμο μεσα στα μεγαλα βασανα τους, γιατι ηθελε να τα συντομευσει, γιατι ηθελε να εξοφλησει την ενοχη για να επιφερει στους ανθρωπους την αιωνια μακαριοτητα, για να τους κανει ευτυχισμενους για παντα.
Ειναι ο θανατος στον σταυρο του Χριστου το τιμημα για την αιωνια ζωη, και ολοκληρη η ενοχη εξοφληθηκε με αυτον τον τροπο. . . αλλα ενα πραγμα απαιτειται αναποφευκτα. . . το να αναγνωρισει ο ανθρωπος αυτο το λυτρωτικο εργο, για να ανηκει και η δικη του ενοχη σε εκεινη που την πληρωσε ο Χριστος μεσω του θανατου Του στον σταυρο. . . αλλιως η ενοχη του ανθρωπου θα μεινει αμεταβλητη, και θα την παρει μαζι του στο πνευματικο βασιλειο μετα την αποβιωση απο τη γη ως ενα φορτιο με το οποιο το ον δεν θα αντεπεξερθει ποτε, αφου δεν θα μπορεσει να βρει τη θεληση να λυτρωσει τον εαυτο του.
Και για αυτο ο Ιησους Χριστος ειναι ο μοναδικος δρομος προς την αιωνια ζωη, χωρις Εκεινον υπαρχει μονο καταστροφη, μαζι Του ομως λυτρωση. . . χωρις Εκεινον ο ανθρωπος ειναι χωρις δυναμη και η θεληση του αντιτασσεται στον Θεο, μαζι Του επιδιωκει τον Θεο και μπορει να λαμβανει τη δυναμη Του, την ενισχυμενη θεληση, την οποια ο Ιησους στον σταυρο αποκτησε για εκεινον. Και για αυτο ο Ιησους Χριστος ειναι ο Σωτηρας του κοσμου, ο Σωτηρας ολων των ανθρωπων που βαζουν στα ποδια Του την ενοχη τους και τον εαυτο τους, που Του αφιερωνονται πιστα και ζητουν τη βοηθεια Του. . . Για εκεινους εκανε ο Ιησους Χριστος τη θυσια στον σταυρο, για να λυτρωθουν απο ολοκληρη την ενοχη των αμαρτιων τους. . . Αμην
Ο ζωντανός λόγος. . .
Ανθρώπινο έργο. . .
Ο ζωντανος λογος θα λυσει ολες τις ερωτησεις, θα σας ενημερωσει, και ολα τα πεπλα θα πεσουν μπροστα στα ματια σας, και η αληθεια θα σας παρουσιαστει με τον πιο κατανοητο τροπο οσο παρακαλεσετε τον Θεο να σας φωτισει εσωτερικα και αφιερωθειτε σε Εκεινον εμπιστευτικα, οσο αφουγκραστειτε το τι σας λεει ο Θεος μεσω της φωνης του πνευματος. Παντοτε η αληθεια μεταδιδοταν στους ανθρωπους απο φωτισμενους ανθρωπους, και παντα ηταν η ιδια αληθεια που διοχετευοταν απο τους ουρανους στη γη.
Αλλα ποτε δεν εμεινε αμεταβλητη η αληθεια για πολυ καιρο, αφου η ανθρωπινη θεληση και η ανθρωπινη σκεψη δεν αρκεστηκαν με την απλη αποστολη απο πανω, αλλα μετα απο λιγο προσεθεσαν συμπληρωματα απο την πλευρα τους, τα οποια ομως δεν μπορεσαν παντα να βρουν τη συμφωνια του Θεου, αφου το αποτελεσμα αυτων των αλλαγων ηταν μονο διενεξεις. . . Του θεικου λογου, ο οποιος μεταδοθηκε στους ανθρωπους απο πανω, του στερηθηκε η αξιοπιστια, μια λαθος ερμηνεια ομως οδηγησε μακρια απο τη σωστη πιστη. . . Μονο ο,τι εχει θεικη προελευση εχει το δικαιωμα να διατηρηθει και να παρουσιαστει στον ανθρωπο ως αληθεια.
Ολα τα αλλα πρεπει να πεσουν θυμα της καταστροφης, πρεπει να εξοντωθουν γιατι ειναι παραπλανητικα, και η ιδια η ανθρωπινη θεληση θα βαλει χερι στο ανθρωπινο εργο, εν μερει απο καλη διαθεση, εν μερει απο κακη διαθεση, και ο Θεος δεν θα τους εμποδισει. Οσο ομως επιτεθουν στον ιδιο το θεικο λογο, ο οποιος εσαει διδασκει μονο την αληθεια, ο Θεος θα απλωσει το χερι Του πανω του προστατευτικα και θα εμποδισει την καταστροφη του λογου Του. Συχνα ειναι δραστηριες δυναμεις που δεν υπηρετουν τον Θεο αλλα θελουν να δημιουργησουν τετοια εντυπωση, και οι οποιες προσπαθουν ξανα και ξανα να κερδισουν εδαφος. Και αυτες οι δυναμεις μπερδευουν τη σκεψη των ανθρωπων.
Την οδηγουν προς μια οδο που δεν πηγαινει ουτε στον Θεο ουτε στο βασιλειο του αντιπαλου, οπου ομως ο ανθρωπος παραμενει παντα στο ιδιο επιπεδο. . . οπου δεν μπορει να ανεβει στα υψη γιατι του λειπει η καθαρη αληθεια, ο ανθρωπος εχει ομως την πεποιθηση να την κατεχει. Η επιδιωξη του ειναι καλη, αλλα του λειπει η δυναμη, η οποια βρισκεται μονο μεσα στην καθαρη αληθεια. Την ψαχνει μεν, δεν μπορει ομως να χωρισει την πνευματικη πλανη, γιατι αυτη του προσφερθηκε δηθεν ως ο θεικος λογος. Μονο σε συνδυασμο με τη δυναμη την οποια αποπνεει ο ζωντανος λογος αποκτα ζωη ο γραπτος λογος, οσο και αυτος προηρθε απο τον Θεο. Οσο ομως μενει νεκρος, δηλ. ακατανοητος απο πνευματικα φωτισμενο ανθρωπο, τοτε η προελευση του δεν ειναι θεικη, αλλα ειναι ανθρωπινο εργο, το οποιο μονο στη συγχυση συμβαλλει, οχι ομως στην αναγνωριση της αληθειας.
Μπορει μεν να διατηρειτα για πολυ καιρο, γιατι η ιδια η ανθρωπινη θεληση εμποδιζει την καταστροφη, γιατι ο ανθρωπος μεσα στην αγνοια του φοβικα φυλαγει απο τη φθορα κατι που εχει λιγη αξια για την πνευματικη εξελιξη. Αλλα ειναι δανειο απο μια καποτε αληθεια, ειναι συνθεμενο απο ρησεις και προφητειες της πιο αρχαιας αρχης, και διατηρηθηκε γιατι θεωρειται η πιο δυνατη προφητεια. . . Και οι ανθρωποι την εκτιμουν για τετοια, και ομως δεν θα μπορεσουν ποτε να βρουν το κλειδι πριν να μην ειναι φωτισμενοι πνευματικα και να μπορεσουν να διακρινουν την αληθεια απο την πλανη. Αφου κρυβεται αληθεια μεσα της καθ οσον βρισκονται μεσα της παμπαλαιες προφητειες, τις οποιες μετεδωσαν φωτισμενοι απο τον Θεο ανθρωποι, και οι οποιες θα επρεπε να διατηρηθουν για τις επερχομενες γενιες.
Αλλα αυτες οι προφητειες επισης προσφερθηκαν στους ανθρωπους σε μια μορφη που δεν θα φωτισει ποτε το πνευμα, αλλα θα μπορεσει μονο να τον μπερδεψει, οι οποιες για αυτο το λογο ειναι χωρις βαθια αξια για την πνευματικη αναπτυξη. Ο,τι προερχεται απο τον Θεο πρεπει να μαρτυρει ξεκαθαρα τον Θεο, πρεπει να ειναι και να μεινει κατανοητο στους ανθρωπους, γιατι θα επρεπε να οδηγησει κοντα Του τον καθε ανθρωπο, και αρα πρεπει να προσφερθει στον καθε ανθρωπο σε μια μορφη ωστε να το αναγνωρισει ως λογο του Θεου και ωστε να του αποφερει την ευλογια, να τον εκπαιδευσει στην ψυχη και στο πνευμα, ωστε να μπορεσει να το κατανοησει πληρως αν το θελει αυτο πραγματικα. Αν ομως παρ ολη την καλη θεληση ενα δωρο μενει ακατανοητο, τοτε δεν ειναι θεικης προελευσης και αρα δεν πρεπει να θεωρηθει τετοιο. Αφου ο Θεος δινει σε καθε ανθρωπο την απαραιτητη για αυτο κατανοηση οσο εκεινος επιθυμει να στεκεται στην αληθεια και αφηνει τον εαυτο του στην ενεργεια του πνευματος. Και για αυτο μην βυθιστειτε στις σκεψεις και μην ερευνηεστε, αλλα προσεχετε το δωρο του Θεου, το οποιο σας εφοδιαζει επαρκως με την τροφη την οποια εχετε αναγκη για την ψυχη σας. . . Λαμβανετε με ευγνωμοσυνη το ουρανιο ψωμι, ευχαριστιεστε το, και θα μπορεσετε να διανυσετε το επιγειο δρομο σας ενισχυμενοι, αφου λαμβανετε την αληθεια, λαμβανετε το λογο του Θεου, τον οποιο ευλογησε με τη δυναμη Του. . . Αμην