Bιβλίο 44
3357 (5.12.1944
Η εκπλήρωση των θεικών εντολών. . .
Η αναγνώριση του Θεού. .
Το να βαδισει κανεις στο σωστο δρομο στη γη απαιτει την εκπληρωση των θεικων εντολων, οι οποιες ομως εκπληρωνονται πολυ ευκολα οσο ο ανθρωπος ζησει στην αγαπη, δηλ. εχει απο μεσα του την ορμη να ειναι καλος και να κανει το καλο. . . Τοτε δεν αισθανεται τις εντολες του Θεου σαν πιεση η επηρεασμο που τον εμποδιζει, αλλα επιδιωκει απο μονος του το ιδιο που απαιτει απο αυτον ο Θεος, και τοτε μαλιστα βαδιζει στο σωστο δρομο. Τοτε δεν χρειαζεται εντολες, γιατι το ειναι του μετατρεπεται απο μονο του στην αγαπη και γιατι η θεληση του επιδιωκει τον Θεο, δηλ. το πνευματικο μεσα του αναγνωριζει την αιωνια Θεοτητα, ακομα και αν ο ανθρωπος δεν το εχει συνειδητοποιησει η δεν διαθετει σχετικες γνωσεις.
Οι γνωσεις πραγματι κοιμουνται ηδη μεσα του αλλα δεν εχουν ακομα ερθει στο φως, και παρολα αυτα η ψυχη του αναγνωριζει τον Θεο, αλλιως δεν θα επιδιωκε το καλο. Ο ανθρωπος επισης θα επιδιωξει την τελειοτητα, αφου η καρδια του, που ειναι προθυμη και ικανη για αγαπη, τον παρακινει σε μονιμη εμπρακτη αγαπη. Η πραξη και η σκεψη του αρα δεν αντιτιθενται στις εντολες της αγαπης που εδωσε ο Θεος για να κανει δυνατη στους ανθρωπους τη μετατροπη συμφωνη με το θελημα Του.
Αφου μεσα σε πολλους ανθρωπους η επιγνωση του καλου και του κακου δεν εχει ακομα εξελιχτει πολυ, γιατι η εσωτερικη θεληση ειναι ακομα στραμμενη στον αντιπαλο του Θεου. Αυτος θαμπωνει μεσα στον ανθρωπο το καθαρο αισθημα για το καλο και το κακο, του παρουσιαζει την ομορφη πλευρα του κακου, ετσι ωστε του φαινεται δελεαστικο. Κι ετσι ενας ανθρωπος που βρισκεται πληρως κατω απο την επιρροη του, που αφηνει ολες τις κακες του παρορμησεις να εκδηλωνονται, μπορει μαλιστα στο εσωτερικο του να ειναι πεπεισμενος για το οτι δρα σωστα, αφου βλεπει μονο το δικο του οφελος, και θεωρει καλο ο,τι του συμφερει. Οσο πιο βαθια βυθιστει, τοσο περισσοτερο χανει την επιγνωση του καλου και του κακου.
Και για αυτον οι θεικες εντολες θα πρεπει να ειναι γνωμονας οσο προσπαθησει σοβαρα να ζησει σωστα στη γη. Αφου πρεπει ξανα και ξανα να του παρουσιαστει ο λαθος τροπος ζωης του, και οι θεικες εντολες πρεπει να του ειναι μετρο συγκρισης αναλογα με το οποιο θα αξιολογηθουν και θα κριθουν οι πραξεις του. Η εντολη της αγαπης παντα θα βαλει στο παρασκηνιο το δικο του συμφερον του ανθρωπου και θα προβαλει το συμφερον του διπλανου. Και μονο οταν ο ανθρωπος προσεχει αυτο αρχιζει να υποτασσεται σε αυτες τις εντολες. Για τον ανθρωπο που βρικεται κατω απο την επιρροη του αντιπαλου επρεπε να θεσπιστουν μεμονωμενες εντολες, απο τις οποιες να μπορεσει να καταλαβει το λανθασμενο της σκεψης και της πραξης του. Αντιθετα ο ανθρωπος που στεκεται στην αγαπη δεν εχει αναγκη αυτες τις εντολες, γιατι η αγαπη τον εμποδιζει να κανει κατι που ενας ανθρωπος χωρις αγαπη θα κανει χωρις δευτερη σκεψη.
Μεσα σε ανθρωπο που ασκει την αγαπη ενεργουν οι καλες δυναμεις, και αυτες τον αποτρεπουν απο καθε απερισκεπτη κακη πραξη, ενω ο ανθρωπος που ειναι μακρια απο τον Θεο και που στερειται οποιασδηποτε αγαπης δινει προσβαση στις δυναμεις του κακου, και αυτες τον παρακινουν ξανα και ξανα σε αστοργες πραξεις. Αν του παρουσιαστει ομως καθε μεμονωμενη εντολη μπορει να ξυπνησει μεσα του το αισθημα ευθυνης, και θα εκτελεσει μια κακη πραξη με δισταγμους, οι οποιοι μπορουν ακομα και να εχουν το αποτελεσμα μιας αλλαγης της σκεψης του, με την προυποθεση οτι αποφασισει να αλλαξει τον τροπο ζωης του μεσα στην προαισθηση για μια ζωη μετα το θανατο, η οποια του φαινεται χαμενη. . .
Τοτε θα οδηγησει την προσοχη του στο καλο της ψυχης του, τοτε θα πιασει καθε ευκαιρια να ενημερωθει για το θελημα του Θεου, και θα μετανοιωσει ειληκρινα τη λανθασμενη του ζωη, και τοτε θα προσπαθησει να αλλαξει. . . Θα απεχθανθει τον εαυτο του και τη μεχρι τοτε πραξη του, θα αναγνωρισει τις θεικες εντολες και θα κανει προσπαθεια να ζησει συμφωνα με αυτες. . . Και τοτε μονο θα πετυχει πνευματικα, δηλ. η ψυχη του θα μπορεσει ακομα λιγο πριν το θανατο να εξελιχτει στα υψη, και παρολο που ο βαθμος ωριμοτητας της θα ειναι ακομα χαμηλος, θα μπει στο πνευματικο βασιλειο στην επιγνωση της αιωνιας Θεοτητας, και δεν θα ειναι πια εντελως αντιθετη στον Θεο.
Μολις αναγνωρισει τον Θεο και τις εντολες Του εχει σωθει, ειναι στο δρομο προς τα υψη, η ανοδικη της αναπτυξη εχει αρχισει και η ψυχη θα πετυχει το στοχο της, αν και οχι στη γη αλλα μαλιστα καποτε στο πνευματικο βασιλειο. Αλλα οσον καιρο ο ανθρωπος δεν προσεχει τις θεικες εντολες η συνδεει με την εκπληρωση εκεινων εγκοσμια συμφεροντα, η ψυχη θα παραμεινει στο πιο χαμηλο πνευματικο επιπεδο, και τοτε θα παραμεινει επισης μεσα σε σκοτεινη πνευματικη νυχτα. . . Δεν θα αναγνωρισει τον Θεο και ουτε θα μπορεσει να τον αγαπησει. Δεν θα Τον επιδιωξει, αλλα θα στραφει στον αντιπαλο του Θεου, ο οποιος ομως δεν μπορει ποτε να δινει γνωσεις στην ψυχη και αρα δεν θα της μεταδωσει τη γνωση για τον Θεο. . .
Και αυτη η γνωση λειπει στην ανθρωποτητα, η γνωση για εναν Θεο της αγαπης, Που ειναι παντοδυναμος και σοφος και Που θελει να κερδισει τους ανθρωπους για τον Εαυτο Του. . . Μολις ο ανθρωπος εχει τη σχετικη επιγνωση, μολις πιστεψει στον Θεο ως το πιο τελειο Ον, θα προσεξει ο,τι αυτο το υψιστο Ον απαιτει απο τον ανθρωπο. . . και θα το κανει απο το πιο εσωτερικο κινητρο, γιατι μεσα του ξυπνα η αγαπη για τον Θεο και γιατι προσπαθει να ενωθει με το υψιστο, τελειοτατο Ον. . . Και τοτε δεν εχει αναγκη εντολες, αλλα ειναι απο μεσα του γεματος αγαπη για τον Θεο και το διπλανο. . . Αμην
Πρόοδος – στασιμότητα – οπισθοδρόμηση στο πνευματικό κόσμο. . .
Στο πνευματικο κοσμο δεν υπαρχει ουτε στασιμοτητα ουτε οπισθοδρομηση οσο το ον στεκεται στην επιγνωση, δηλ. εχει μπει στο βασιλειο του φωτος. Αφου τοτε λαμβανει διαρκως δυναμη, και για αυτο ειναι και συνεχως δραστηριο, και η καθε δραστηριοτητα ειναι μια ενεργεια στην αγαπη, η οποια σημαινει πνευματικη προοδο. Οι δεκτες του φωτος και της δυναμης στο πνευματικο βασιλειο δεν μπορουν ποτε να παραμεινουν σε απραξια, κατι που θα αντιστοιχουσε στη στασιμοτητα, η δεν μπορουν ποτε να σκεφτουν η να ενεργησουν αστοργα και με αυτον τον τροπο να προξενησουν οπισθοδρομηση. Αλλα το ον επιδιωκει ασταματητα να ανεβει στα υψη, ασταματητα η δυναμη του αυξανεται μεσω της μοιρασιας, και μπορει να ακτινοβολει ολο και πιο δυνατο φως και για αυτο να ειναι αφανταστα μακαριο. Αφου η κατασταση του φωτος ειναι μακαριοτητα. . .
Και για αυτο ολο το πνευματικο θα πρεπει καποτε να εχει λυτρωθει απο τη σκοτεινη του κατασταση, διοτι αυτη ειναι η δραστηριοτητα των φωτεινων οντων στο πνευματικο βασιλειο να διασπασουν το σκοταδι, να φερουν φως στα οντα που ειναι χωρις φως. Μονο που θα περασουν ατελειωτοι καιροι μεχρι να βρεθει ολο το πνευματικο στην κατασταση του φωτος, αρα στην απεριοριστη μακαριοτητα. Και για αυτο χρειαζονται ακομα αμετρητες δημιουργιες οπου το πνευματικο θα μπορεσει να ωριμασει, και αυτες οι δημιουργιες ειναι επισης προιοντα της πνευματικης εμπρακτης αγαπης.
Η δραστηριοτητα των φωτεινων οντων στο πνευματικο βασιλειο ειναι διαφορετικη αναλογα με το βαθμο τελειοτητας τους, και αποτελειται απο τη μεταδοση φωτος και δυναμης, απο τη μεταδοση γνωσεων στους ανηξερους και απο τη διοχετευση ζωτικης δυναμης. . . η και απο τη δημιουργια και διαμορφωση γηινων δημιουργηματων συμφωνα με το θελημα του Θεου, αρα απο μια ακτινοβολια της δυναμης του Θεου σε αυξημενο βαθμο, ετσι ωστε αυτη η δυναμη γινεται ορατη σε δημιουργηματα που εχουν ζωη μεσα τους, γιατι περιεχουν το ακομα ανωριμο πνευματικο για το σκοπο της ωριμανσης. Αυτα τα δημιουργηματα επομενως ειναι η θεληση που εχει παρει μορφη των πνευματικων οντων που μεσω της ενωσης με τον Θεο διαθετουν ενα βαθμο δυναμης κι εκτελουν κι εκφραζουν το θελημα Του μεσω αυτων των δημιουργηματων.
Ειναι αυτα τα δημιουργηματα εργα του Θεου, γιατι η δυναμη και η εξουσια Του γινονται ορατες μεσα τους, αλλα αμετρητα οντα ενεργουν συμφωνα με το θελημα Του και συμμετεχουν στη διαμορφωση και διατηρηση ολοκληρης της υλικης δημιουργιας, γιατι σε αυτη τη δραστηριοτητα βρισκουν την πιο μεγαλη ευχαριστηση και γιατι προβαλλουν τη δυναμη του Θεου που τους εισρεει συνεχεια. Αφου δεν μπορουν παρα να ειναι δραστηρια στην αγαπη και για αυτο δημιουργουν παντοτε καινουριες δυνατοτητες για την ωριμανση του ακομα ανεξελιχτο πνευματικο. Αυτο ειναι το προνομιο των παιδιων του Θεου, που αποδεχονται τη κληρονομια του Πατερα. . . που δηλ. μπορουν να δημιουργουν και να διαμορφωνουν οπως Εκεινος, χρησιμοποιωντας τη δυναμη απο τον Θεο, η οποια τους εισρεει ασταματητα γιατι βρισκονται στο πιο στενο συνδεσμο μαζι Του. . .
Και παρολα αυτα δεν υπαρχει για αυτα τα οντα περιορισμος της μακαριοτητας τους. . . οι πνευματικες τους ικανοτητες δεν θα φτασουν ποτε σε ενα οριο, μια και το απεριοριστο ειναι το χαρακτηριστικο της τελειοτητας. . . Κι ετσι πλησιαζουν ολο και περισσοτερο τον Θεο, παρολο που εχουν συγχωνευτει μαζι Του για παντα. Αλλα η αιωνια Θεοτητα ειναι μια οντοτητα, η Οποια παντοτε επιδιωκεται, γιατι ειναι ασυγκριτα τελεια και δεν μπορει ποτε να Τη φτασει οριστικα κανενα ον στην τελειοτητα Της. Επομενως στο φωτεινο βασιλειο υπαρχει μονο διαρκως ανοδικη αναπτυξη και συνεχως αυξημενος βαθμος φωτος. Αλλα ο,τι βρισκεται εκτος του βασιλειου του φωτος παραμενει στη στασιμοτητα η οπισθοδρομει στην αναπτυξη του, γιατι ειναι χωρις δυναμη και χωρις βοηθεια, και για αυτο δεν μπορει ουτε να παραλαβει δυναμη, εκτος εαν αποφασισει εθελοντικα να υπηρετησει στην αγαπη. . .
Τοτε θα του μεταδοθει δυναμη, και τοτε θα βρει επισης την ενωση με οντα του ιδιου βαθμου ωριμοτητας, και θα αρχισει η σιγανη ανοδο στις σφαιρες του φωτος. Αν ομως δεν υπαρχει αυτη η θεληση, τοτε το ον παραμενει για αιωνιοτητες στην αδυνατη, σκοτεινη κατασταση, η βυθιζεται μεχρι τα πιο βαθια βαθη και σκληραινει και παλι στην ουσια του, ωσπου να δεθει μεσα σε καινουρια εργα της δημιουργιας για το σκοπο της υπερνικησης της υλης. Και αυτη η κατασταση ειναι αφανταστα βασανιστικη για το πνευματικο, ειναι απρακτο, ανελευθερο και ανηξερο, ειναι μακρια απο τον Θεο και αδυνατο. . .
Πρεπει να διανυσει το δρομο της ανοδικης εξελιξης μεχρι το σταδιο της ελευθεριας βουλησης, ωσπου μπορει ξανα να παραλαβει πνευματικη δυναμη, την οποια του μεταδιδει ο Θεος μεσω των απεσταλμενων Του, οσο ειναι προθυμο να τη χρησιμοποιησει για την προσεγγιση στον Θεο. Μονο τοτε αρχιζει η δραστηριοτητα των φωτεινων οντων, που τοτε φροντιζουν το ον με αγαπη και υπομονη για να του κανουν δυνατη την ενωση με τον Θεο, για να το κανουν ωριμο για το πνευματικο βασιλειο, για τις σφαιρες φωτος, στις οποιες μπορει να φτασει στην αντιληψη του Θεου και οπου ειναι μακαριο γιατι τρεφεται μονιμα με τη δυναμη Του και συνεπως νιωθει αισθητα την παρουσια του Θεου, η οποια το κανει το πιο μακαριο ον. . . Αμην
Ελεύθερη θέληση. . .
Η γνώση για το καλό και το κακό. . .
Νέα γη. . .
Η ανθρωπινη θεληση ειναι ελευθερη. . . Η χρηση αυτης της θελησης ομως προυποθετει μια ευκρινη κατανοηση οσων η θεληση θα επρεπε να επιδιωκει, καθως και οσων μπορει να επιδιωκει. Αφου αν η θεληση πρεπει να αποφασισει, θα πρεπει να μπορεσει να αποφασισει για τις δυο κατευθυνσεις. . . Και συνεπως πρεπει να ειναι δυνατο για τον ανθρωπο να μπορεσει να διακρινει το καλο απο το κακο, αλλιως η ελευθερια της θελησης του θα ηταν αχρηστη η θα μπορουσε να αμφισβητηθει. Και για αυτο ο Θεος εδωσε στους ανθρωπους το νου. . .
Το να μην χρησιμοποιησει ο ανθρωπος το νου σημαινει αρα οτι αφηνει απροσεκτο και το δωρο της ελευθερης θελησης, κι επομενως ο ανθρωπος ειναι υποχρεωμενος να χρησιμοποιει το νου του, αλλιως θα πρεπει να λογοδοτησει σχετικα. Και απο αυτο προκυπτει και η αναγκη να συλλογιστει το νοημα και το σκοπο της ζωης, γιατι τοτε θα εμφανιστουν και ολα τα αλλα ερωτηματα που πρεπει να συλλογιστουν για την ελευθερη αποφαση της θελησης. Και για την πνευματικη αναπτυξη ειναι απολυτως αναγκαια η εσωτερικη σταση απεναντι στον Θεο να διευκρινιστει, να μαθει ο ανθρωπος να καταλαβει ως σκοπο της επιγειας ζωης μια εντονη σχεση με τον Θεο. . . να επιδιωξει αρα η ελευθερη θεληση συνειδητα τον Θεο και συνεπως να υποστηριξει το καλο.
Για αυτο πρεπει ο ανθρωπος επισης να ξερει για την εξουσια του κακου, πρεπει να γνωρισει και αυτο για να μπορεσει να το σιχαθει, αρα να αποφασισει για ενα απο τα δυο. Και για αυτο το κακο δεν μπορει να εξοριστει απο τον κοσμο, αλλιως ο ανθρωπος δεν θα μπορουσε ποτε να παρει αυτη την ελευθερη αποφαση. Πρεπει να αφεθει στο κακο ελευθερο χωρο οπου να αποδειξει τις δυναμεις του. . . Αυτη λοιπον ειναι η επιρροη του αντιπαλου του Θεου πανω στους ανθρωπους, η οποια δεν θα του αρνηθει, γιατι μπορει συναμα να αναπτυξει τις καλες δυναμεις, δηλ. η βουληση του ανθρωπου παρακινειται να επιδιωξει το καλο η το κακο. Συνεπως και οι κακες δυναμεις υπηρετουν, αφου παρα τη θεληση τους βοηθουν να ανεβει στα υψη το πνευματικο που χρησιμοποιει σωστα τη θεληση του.
Συχνα ομως οι κακες δυναμεις, στις οποιες ο Θεος δεν αρνειται την ενεργεια τους, κανουν καταχρηση της επιρροης τους. . . προσπαθωντας να εμποδισουν την ενεργεια των καλων δυναμεων. . . θελοντας να κανουν αδυνατη στους ανθρωπους την ελευθερη αποφαση αναμεσα στο καλο και στο κακο. . . θελοντας να τους αποκρυψουν τη γνωση για το καλο, για τον Θεο, προσπαθωντας επομενως να βιασουν τη θεληση του ανθρωπου. Και για αυτο ο Θεος θα σταματησει την ενεργεια τους για μεγαλο χρονικο διαστημα. . . Θα δεσει για πολυ καιρο τις δυναμεις στις οποιες παρειχε μια συγκεκριμενη ελευθερια. Συναμα ομως θα εμποδισει να χρησιμοποιησουν την ελευθερη βουληση τους και τους ανθρωπους που δεν θα εχουν ακομα αποφασισει σαφως η η αποφαση των οποιων θα δωσει στο κακο εξουσια πανω τους.
Και θα μεινουν στη ζωη μονο οσοι απο εσωτερικο κινητρο, παρα τους μεγαλυτερους πειρασμους, αποφασισαν για τον Θεο και οσοι για αυτο δεν θα εχουν πια αναγκη δοκιμασια της θελησης τους, γιατι περασαν την πιο δυσκολη δοκιμασια. Επομενως στην ερχομενη εποχη θα μπορεσουν να ζησουν στη γη μονο ανθρωποι στους οποιους επιβληθηκε αυτη η δοκιμασια της θελησης, οι οποιοι ηξεραν και για την ενεργεια των αντιθετων δυναμεων, οι οποιοι ηταν εκτεθημενοι σε εκεινες και ομως τους ξεφυγαν δυναμει της ελευθερης τους βουλησης. Αφου μονο εκεινοι θα εχουν πετυχει βαθμο ωριμοτητας που θα τους επιτρεψει ενα χρονικο διαστημα στη γη οπου δεν θα ειναι εκτεθημενοι στην επιρροη του αντιπαλου του Θεου, ενω οι αλλοι, που απετυχαν, θα πρεπει να διανυσουν ακομα μια φορα τη μεγαλη πορεια αναπτυξης μεχρι και παλι το σταδιο οπου θα μπορεσουν να χρησιμοποιησουν την ελευθερια βουλησης τους. . . Πρεπει οι ανθρωποι παντα να αντιμετωπιζουν το καλο και το κακο, και για αυτο η γη θα μεινει πεδιο μαχης και των δυο δυναμεων οσον καιρο υπαρξειενσαρκωμενο πανω της ανωριμο πνευματικο. . .
Η καινουρια γη μεν θα περιεχει στην αρχη μονο φωτεινα οντα, δηλ. ανθρωποι ωριμης καταστασης θα ζησουν στην καινουρια γη και θα εχουν μονιμα συναναστροφη με τα φωτεινα οντα του πνευματικου βασιλειου, και το κακο θα εχει εμποδιστει απο την εξουσια και το θελημα του Θεου να πλησιασει τον ανθρωπο. Αλλα οι πρωτοι ανθρωποι της καινουριας γης δεν θα χρειαστουν πια να δωσουν εξεταση, και για αυτο και οι αρνητικες δυναμεις δεν θα χρειαστουν πια να ειναι κοντα στη γη. Και αυτο θα εκδηλωθει στο οτι στη γη θα υπαρχει κατασταση της πιο βαθιας ειρηνης, κατασταση πληρους συμφωνιας και μια συμβιωση των ανθρωπων σε πληρη αρμονια, αφου θα κυβερνησει η αγαπη, και οπου ειναι η αγαπη δεν μπορει να παραμεινει εχθρικο στον Θεο ον.
Αλλα αυτη η κατασταση δεν θα διαρκεσει αιωνια, αφου οι ερχομενες γεννιες θα δωσουν και παλι εξουσια πανω τους στον αντιπαλο του Θεου, θα αποδεχτουν προθυμα τους πειρασμους του και θα απομακρυνθουν αναλογα απο τον Θεο, ο Οποιος πανω στην καινουρια γη ηθελε να τους δημιουργησει ενα παραδεισο. . . Κι επομενως ο πολεμος αναμεσα στο φως και στο σκοταδι θα αρχισει εκ νεου, και θα διαρκεσει και παλι μεχρι το τελος μιας λυτρωτικου περιοδου, για να μπορεσουν οι ανθρωποι να αποφασισουν ελευθερα για το ποιο κυριο θελουν να αναγνωρισουν απο πανω τους. Και θα τους χαρισει ο Θεος στην αιωνιοτητα αναλογα με αυτη την ελευθερη αποφαση της θελησης. . . θα πρεπει να βασανιστουν στο σκοταδι η να πλησιασουν το Αιωνιο Φως ωσπου να εχουν ενωθει με το Πρωταρχικο Φως. . . Αμην
3364 (12.12.1944)
Σύγκρουση του κορμιού με την ψυχή. . .
Συνεργασία εκείνων. . .
Ο,τι συμφερει περισσοτερο την ψυχη πολλες φορες δεν ειναι ευχαριστο για το κορμι οσον καιρο η ψυχη και το κορμι βρισκονται σε συγκρουση. Αφου το κορμι διεκδικει ο,τι δεν συμφερει την ψυχη, ο,τι ομως στον εαυτο του προσφερει μεγαλη απολαυση. Και για να προχωρησει η ψυχη στην εξελιξη της πρεπει να στερηθουν στο κορμι πολλα πραγματα για να μην εμποδιστει η ψυχη στην επιδιωξη της. Δηλαδη πρεπει κατα καποιον τροπο η σκεψη, τα συναισθηματα και η βουληση να απασχοληθουν αναγκαστικα απο τα επιγεια, δηλ. πρεπει να επιβληθουν στο κορμι καθε ειδους απαρνησεις και απογοητευσεις, ωστε η ψυχη να παραιτηθει στη σκεψη της απο τα πραγματα που αρεσουν στο κορμι και να μπορεσει να αφοσιωθει στην πραγματικη της δουλεια, στη δουλεια πανω στον εαυτο της.
Απο μονη της ειναι δυσκολο για την ψυχη, για αυτο ο Θεος τη βοηθα καθ οσον η μοιρα του ανθρωπου του παρουσιαζει πολλες απογοητευσεις, δηλ. η ζωη προσφερει μονο λιγη εκπληρωση των σωματικων λαχταρων, ο ανθρωπος χανει γηινα πραγματα και χαρες, και με αυτον τον τροπο η ψυχη εχει τη δυνατοτητα να προχωρησει, δηλ. να μαθει να ξεπερασει τα εγκοσμια και να εξελιχτει προοδευτικα.
Διαφορετικη ειναι η περιπτωση οπου η ψυχη και το κορμι επιδιωκουν την αναπτυξη, οπου το κορμι παντα ενδιδει στην επιθυμια της ψυχης, δηλ. συμμετεχει κατα καποιον τροπο στο εργο της μετατροπης που ειναι ο σκοπος της επιγειας ζωης. Τοτε δεν ειναι πια αναγκη απαρνησεις και απογοητευσεις και το κορμι μπορει να τις γλυτωσει. Διοτι μολις και οι δυο. . . η ψυχη και το κορμι. . . επιδιωκουν τον Θεο συμφωνα με την επιθυμια του πνευματος μεσα τους, δεν θα τους αποτρεψει πια τιποτα απο αυτη την επιδιωξη, ακομα και αν ο κοσμος με τις απαιτησεις και τους δελεασμους θα τους πλησιασει. Θα εχουν κερδιστει για το πνευματικο βασιλειο, το πνευμα μεσα τους θα ενεργει πανισχυρα, και θα μπορεσουν ξεγνοιαστα να στεκονται μεσα στη ζωη, δεν θα πεσουν πια μεσα στη λαχταρα για μονο γηινα αγαθα, αλλα παρα την κατοχη τετοιων θα απομακρυνονται ολο και περισσοτερο απο αυτα, αφου τα πνευματικα αγαθα τους ειναι πιο λαχταριστα μολις τα παρελαβαν μια φορα.
Απογοητευσεις και δεινα ολων των ειδων ειναι επομενως παντα μια προειδοποιηση να μην μετριαστει ο ανθρωπος στις πνευματικες προσπαθειες, η θα επρεπε να συμβαλουν σε αυξημενη δραστηριοτητα της θελησης, ωστε δηλ. ο ανθρωπος να δουλεψει πανω στον εαυτο του με μεγαλυτερη ενταση, γιατι επιβαλλονται μεγαλυτερες απαιτησεις στον ανθρωπο στον τομεα της λυτρωτικης δραστηριοτητας. Θελει αντοχη και αυταπαρνηση αυτη η δουλεια, και πρεπει ο ανθρωπος να εκπαιδευτει να μην προσεχει το κορμι αλλα αντιθετα να διαμορφωσει τη ζωη της ψυχης ετσι ωστε ανταποκριθει εντελως στο θελημα του Θεου, ωστε το Πνευμα του Θεου να μπορεσει να γινει δραστηριος για να κανει τον ανθρωπο ικανο για την πνευματικη δουλεια, που ειναι λυτρωτικη.
Αν ομως το κορμι ειναι προθυμο για την ιδια δουλεια, τοτε ουτε χαρες ουτε δυστυχια δεν ειναι για την ψυχη εμποδια για την αναπτυξη, τοτε η επιρροη του θεικου Πνευματος πανω στην ψυχη ειναι τοσο δυνατη ωστε δεν μπορει ποτε να μειωθει μεσω εντυπωσεων. Παντα η πνευματικη επιδιωξη θα ειναι στο προσκηνιο και δεν θα μετριαστει ποτε, αφου η ψυχη κυριαρχειται εντελω απο το πνευμα μεσα της, και δεν εχει καθολου τη θεληση να αποφυγει την επιρροη του. Μαλλον τραβα και το κορμι μαζι της στο πνευματικο επιπεδο, το καθοριζει να ενδωσει πληρως στην πιεση του πνευματος, δηλ. να εκτελεσει ο,τι το πνευμα απαιτει απο την ψυχη. Κι επομενως τοτε η ψυχη και το κορμι εχουν υποταχτει στο πνευμα μεσα τους, και το αποτελεσμα ειναι πιο γρηγορη ωριμανση και αρα επισης μια ιδιαιτερη ικανοτητα να εργαστει ο ανθρωπος για τον Θεο, δηλ. να συμμετεχει στη λυτρωση του δεμενου.
Ωστοσο ο ανθρωπος δεν εξαναγκαζεται σε αυτο, αλλα του δινεται η βουληση, παροτρυνεται μεσω ασταματητων πνευματικων δασκαλεματων που τον πλησιαζουν σε μορφη σκεψεων και που και παλι υποστηριζονται η επιβεβαιωνονται απο το θεικο λογο, που παρουσιαζεται ως αποδειξη της θεικης αγαπης και παντοδυναμιας σε εκεινους τους ανθρωπους που θελουν να το δεχτουν και να το μεταδωσουν. Αφου αυτος ο λογος θα συμφωνει με τις σκεψεις εκεινου που δουλευει συνειδητα πανω στον εαυτο του. Και αυτον θα αποδεχτει ο Θεος ως εργατης στον αμπελωνα Του, η επιγεια του ζωη τοτε θα οδηγηθει και θα ευλογηθει η πνευματικη του δραστηριοτητα, και δεν θα απολυθει ποτε πια απο την υπηρεσια για τον Θεο.
Και θα βρει υποστηριξη απο ανθρωπους της ιδιας αντιληψης, θα του διοχετευτει δυναμη και στα επιγεια, με το να η ζωη του θα εξελιχτει ετσι ωστε ο ανθρωπος δεν θα εμποδιστει στις πνευματικες του προσπαθειες. Επομενως θα μπορουν να τον πλησιασουν επιγεια γεγονοτα χωρις να κινδυνευσει σοβαρα, μολις εχει προσφερει τον εαυτο του στον Θεο για να Τον υπηρετησει. Τοτε και το κορμι του δεν θα ψαχνει πια το δικο του συμφερον, αλλα θα υποτασσετε παντα και με καθε τροπο στην ψυχη και στο πνευμα. Μεσα σε χαρα και λυπη θα αφουκραζεται την εσωτερικη φωνη μεσω της οποιας εκδηλωνεται το Πνευμα του Θεου, αφου εχει καταλαβει το σκοπο της επιγειας του ζωης, και ειναι προθυμο να συμβαλει στη λυτρωση του δεμενου. Αρα η φωνη του πνευματος εισακουγεται και για αυτο δεν θα μπορεσει ποτε να σκεπαστει απο γηινες λυπες η χαρες, και για αυτο οι τελευταιες μπορουν να παρασχεθουν στον ανθρωπο που επιδιωκει την πνευματικη αναπτυξη χωρις να κινδυνευσει αυτη σοβαρα. . . Αμην
Αυξημένη παροχή ζωτικής δύναμης από τον αντίπαλο του Θεού. . .
Η αποσταση απο τον Θεο σημαινει αδυναμια. . . Ωστοσο ο ανθρωπος που ειναι μακρια απο τον Θεο μπορει να διαθετει στη γη δυναμη για να εκτελεσει αντιθετες στον Θεο παρξεις, αλλα τοτε χρησιμοποιει τη ζωτικη δυναμη που εισρεει στον καθε ανθρωπο κατα τη διαρκεια της επιγειας του ζωης. Τη χρησιμοποιει με λανθασμενο τροπο, οχι για εμπρακτη αγαπη, αλλα παραμελει το πραγματικο του καθηκον. Εξουσιαζει με αστοργια, αφου προσπαθει μεσω των πραξεων του να ενισχυσει την εξουσια του στη γη. . .
Τοτε του εισρεει αυξημενη ζωτικη δυναμη απο πλευρας του αντιπαλου του Θεου, η οποια τον κανει ικανο να εκτελεσει τις εντολες εκεινου. Ο αντιπαλος του Θεου ομως παντα θα παρουσιασει στον ανθρωπο ενα εγκοσμιο στοχο. Τον δελεαζει με αυτον τον τροπο να μπλεχτει μεσα στα διχτυα του, αφου ξερει οτι ο ανθρωπος κινυγα μονο επιγειους στοχους. Επομενως ο ανθρωπος ειναι δεμενος πολυ περισσοτερο με αυτον τον εχθρο, και αυτο αποδεικνυει την αποσταση του απο τον Θεο. Αλλα η κατασταση της αποστασης απο τον Θεο ειναι κατασταση αδυναμιας, η οποια ομως στην επιγεια ζωη δεν ειναι τοσο φανερη, γιατι η ζωτικη δυναμη δηθεν αποδειχνει το αντιθετο.
Μεσω της χρησης της ζωτικης δυναμη ομως ο ανθρωπος θα επρεπε να αποκτησει την πνευματικη δυναμη, τη δυναμη απο τον Θεο, θα πρεπει να χρησιμοποιησει τη ζωτικη δυναμη για την προσεγγιση στον Θεο. Αυτος ειναι ο μονος σκοπος της επιγειας ζωης. Και οσο δεν πετυχει αυτο το στοχο ο ανθρωπος κανει καταχρηση της χαρης της τελευταιας ενσαρκωσης στη γη, και θα πληρωσει για αυτο στον αλλο κοσμο, οταν καταλαβει τι παραμελησε στη γη. Αλλα ποτε δεν μενει χωρις υπενθυμισεις και προειδοποιησεις κατα τη διαρκεια της επιγειας ζωης του. Ξανα και ξανα ο Θεος τον πλησιαζει και του παρουσιαζει τον πραγματικο σκοπο της ζωης του. Ο Θεος ο Ιδιος προσπαθει να ελαττωσει την αποσταση και να μετατρεψει την αδυνατη του κατασταση στην αντιθετη, μειωνοντας παροδικα τη ζωητικη δυναμη, κανοντας τον να νιωσει την αδυναμια του για να τον μεταπεισει, για να αλλαξει τη σκεψη του και να οδηγησει την καρδια του στον Εαυτο Του.
Αλλα και ο αντιπαλος του Θεου εκμεταλλευεται την εξουσια του αναλογα με τη θεληση του ανθρωπου. . . τον υποστηριζει και του παρεχει ξανα και ξανα δυναμη, και μαλιστα θα πετυχει τοσο περισσοτερο οσο πιο απροθυμος νιωθει ο ανθρωπος τη θεικη προσεγγιση. Αφου ηδη η εσωτερικη αρνηση οσων του προσφερει ο Θεος του επιστρεφει τη ζωτικη δυναμη σε αυξημενο βαθμο, αφου αυτη ειναι η εξουσια του κακου, την οποια δικαιουται, οτι μπορει να υποστηριζει εξαιρετικα με τη δυναμη του τους ανθρωπους που του εχουν υποταχτει, γιατι οι ιδιοι ανοιγονται σε αυτη τη δυναμη απο κατω μεσω της θελησης τους, της αστοργιας τους και της λανθασμενης τους σκεψης.
Ο Θεος αγωνιζεται με τα οπλα της αγαπης. Επιδιωκει και Αυτος να κερδισει την καθε ψυχη, αλλα προσπαθει μονο να την παρακινησει στην εμπρακτη αγαπη, και αρα συμβουλευει παντα τον ανθρωπο να ασκησει την αγαπη, και για αυτο ερχεται συνεχως αντιμετωπο με την αρνηση του, ενω ο αντιπαλος του Θεου του παρουσιαζει τα συμφεροντα που προκυπτουν για αυτον απο τις αστοργες πραξεις, και ο ανθρωπος εισακουει προθυμα αυτες τις ιδεες. Κι επομενως η αποσταση απο τον Θεο δεν μειωνεται αλλα αυξανεται διαρκως, κι επισης αυξανεται η αδυναμια, δηλ. ο ανθρωπος γινεται ολο και πιο ανικανος να αναπτυχτει μονος του στα υψη, γινεται ολο και πιο ανικανος για την ενεργεια αγαπης και συνεπως επισης για την παραλαβη της δυναμης απο τον Θεο. Του λειπει ολο και περισσοτερο το φως, αφου κυριαρχειται τωρα εντελως απο τη δυναμη η επιδιωξη της οποιας ειναι να χωρισει τα παντα απο τον Θεο και να το τραβηξει μαζι του κατω στο πιο βαθυ σκοταδι. . . Αμην
Η πίστη στην επίδραση των δυνάμεων είναι προϋπόθεση. . .
Οι ανθρωποι κλεινονται μπροστα στη σωστη γνωση οσο δεν πιστευουν στην επιδραση πνευματικων δυναμεων, αφου η πιστη ειναι ο πρωτος ορος για να μπορεσουν αυτες να ενεργησουν. Για να φτασει ο ανθρωπος στην κατανοηση οι σκεψεις του πρεπει να παρουν τη σωστη κατευθυνση, αφου μπορουν και να παρουν διαφορετικη κατευθυνση, διοτι η βουληση του ανθρωπου ειναι ελευθερη συμφωνα με το θελημα του Θεου. Η εκβαση της σκεψης ειναι παντα το πνευματικο βασιλειο. Απο εκει η σκεψη πλησιαζει τον ανθρωπο, η βουληση του την αποδεχεται και ο νους του την επεξεργαζεται η την αρνειται. Και αφου στο πνευματικο βασιλειο δουλευουν καλες και κακες δυναμεις, τα ρευματα των σκεψεων ειναι αναλογα. Μπορουν επομενως οι ανθρωποι να τις αποδεχονται η και να τις αρνουνται αναλογα με τη βουληση τους, αφου αυτη η βουληση κλεινεται η ανοιγεται στο ρευμα των σκεψεων.
Αν τοτε ο ανθρωπος εχει πιστη κι επιδιωκει το καλο θα ειναι και ανοιχτος για τους διανοητικους επηρεασμους των καλων πνευματικων δυναμεων, και αυτες τοτε μπορουν να τον διδασκουν και να τον ενημερωσουν και για τη δικη τους δραστηριοτητα, για τη δυναμη και την αγαπη τους. Και οσο ο ανθρωπος επεξεργαστει νοητικα αυτες τις ενημερωσεις προκειται για αποδοχη οσων του προσφερθηκαν. . . Πιστευει πως τα οντα του φωτος μπορουν και θελουν να ειναι δραστηρια για να τον οδηγησουν στην επιγνωση.
Το ιδιο ομως μπορουν οι κακες δυναμεις να τον επηρεαζουν και να του μεταδιδουν τις σκεψεις με εναν τροπο ωστε να πιστεψει οτι ειναι ο ιδιος ο δημιουργος αυτων των σκεψεων. Και για ευνοητους λογους αυτες θα ειναι ετσι ωστε αρνουνται καθε σχεση του πνευματικου βασιλειου με τη γη και καθε επιδραση ωριμων οντων για το καλο του ανθρωπου, για να κανουν τον ανθρωπο ανεπιδεκτο για τις καλες επιρροες και για να κλειστει ο ανθρωπος απεναντι σε αυτες γιατι δεν πιστευει στη δυναμη και στην εξουσια τετοιων οντων.
Τοτε αυτα τα φωτεινα οντα δεν μπορουν πια να εκφραστουν. Δεν εισακουγονται, και αναγκαστικα δεν μπορουν να μεταδοθουν γνωσεις στον ανθρωπο. Και για αυτο οι ανθρωποι θα πορευονται παντα στο σκοταδι του πνευματος, οσο δεν συναψουν επαφη μεσω της θελησης τους με τα οντα που φερνουν το φως. Τετοια επαφη ομως προπυοθετει την πιστη στην ενεργεια εκεινων των δυναμεων. Μπορει αυτη η θεληση και να εκφραστει ασυνειδητα, με το να ο ανθρωπος ελπιζει και περιμενει την εσωτερικη φωτιση, με το να πιστευει οτι η σωστη σκεψη θα του φερει διαφωτιση, παρολο που δεν ξερει για την αρχη της σκεψης. Αλλα αυτη η αγνοια θα ειναι τοτε μονο μια κατασταση που θα διορθωθει γρηγορα, αφου η επιθυμια για γνωσεις ειναι συναμα μια παραχωρηση σε μια δυναμη, η οποια μπορει να του μεταδωσει τις γνωσεις, και αρα επισης ενα ανοιγμα σε εκεινη.
Οσο ο ανθρωπος πιστευει στην αγαπη του Θεου θα του ειναι ευκολα να πιστεψει οτι αυτη η αγαπη μπορει να αυξανει τις γνωσεις του και οτι μαλιστα θα το κανει, και οτι ο Θεος εχει πολλες δυνατοτητες να του διοχετευτει αυτες τις γνωσεις. Τοτε επισης δεν θα του ειναι απαραδεκτη η σκεψη οτι οι αγγελιοφοροι και οι υπηρετες Του στο πνευματικο βασιλειο ειναι οι αναμεσοι φορεις της καθαρης αληθειας και οτι ο Θεος βρισκει επισης τη δυνατοτητα να διοχετευσει με αμεσο τροπο στη γη αυτη την αληθεια. Αφου οποιος πιστευει στον Θεο θα πιστεψει και σε ασυνηθιστη επιδραση οσο λαβει υποψη του τη μεγαλη πνευματικη ενδεια, την κατασταση της αποστασης απο τον Θεο και της αγνοιας των ανθρωπων. Θα πιστεψει οτι ο Θεος χρησιμοποιει πνευματικες δυναμεις που με εντολη Του φροντιζουν εκεινους που ειναι καλοπροαιρετοι και Του ζητουν βοηθεια. Η γνωση για την καθαρη αληθεια ομως ειναι βοηθεια. Η κατασταση της επιγνωσης ειναι ταυτοχρονα κατασταση της δυναμης, αφου η σωστη γνωση δινει δυναμη και κανει τον ανθρωπο ευτυχισμενο. . .
Αν ομως ο ανθρωπος δεν πιστευει στη δυνατοτητα μιας μεταδοσης δυναμης μεσω πνευματικων οντων θα ειναι τελειως εκτεθημενος στο συνωστισμο αλλων σκεψεων, τις οποιες μεν θεωρει δικη του νοητικη δραστηριοτητα, οι οποιες ομως εχουν επισης πνευματικη αρχη, μονο που αυξανουν ακομα το πνευματικο του σκοταδι. Τοτε δεν διδασκεται αληθινα αλλα σπρωχνεται σε παντα λανθασμενη σκεψη, και δεν θα προσανατολιστει πια ωσπου τελικα θα αρνηθει τα παντα και δεν θα θελει ουτε πια να αναγνωρισει τον Θεο και την ενεργεια Του. Θα ειναι τυφλος στο πνευμα, και δεν θα μπορεσει να βοηθηθει, επειδη αφου δεν πιστευει δεν θα απευθυνθει στον Θεο η στις καλες δυναμεις για βοηθεια, κι ετσι κλεινει την καρδια του σε καθε καλη επιρροη. Αφου πρεπει να αναγνωριστει μια δυναμη, αλλιως αυτη δεν μπορει να εχει αποτελεσμα συμφωνα με το θελημα του Θεου, ο Οποιος εδωσε και στον ανθρωπο μια ελευθερη βουληση για να ανοιχτει η να κλειστει στην εισροη δυναμης. . . Αμην
Η επιδίωξη του αντιπάλου του Θεού να αποξενώσει τους ανθρώπους από Αυτόν. . .
Η πνευματικη αναπτυξη στη επιγεια ζωη ειναι εξαιρετικα σημαντικη και ομως παραμελειται τις περισσοτερες φορες. Και προκειται εδω για την ενεργεια του αντιπαλου του Θεου, η επιδιωξη του οποιου ειναι να εμποδισει τους ανθρωπους οσο μπορει περισσοτερο να συλλογιστουν τον πραγματικοσκοπο της ζωης τους. Μονο ο εντονος συλλογισμος οδηγει τον ανθρωπο στο στοχο, τον φερνει σε λιγο χρονικο διαστημα στην κατανοηση του καθηκοντος του. Μολις ομως οι απαιτησεις του κοσμου τον πλησιασουν με εναν τροπο ωστε καταλαβουν εντελως τη σκεψη του, ο αντιπαλος του Θεου εχει πετυχει το στοχο του να τον αποτρεψει απο καθε πνευματικη σκεψη. Και τοτε ο ανθρωπος δεν θα κανει το παραμικρο για την ψυχη του, γιατι δεν εχει καταλαβει την ενδεια της.
Αφου για να δουλεψει πανω στην ψυχη του πρεπει να ξερει οτι αυτη βρισκεται σε ελλιπη κατασταση. Πρεπει να φανταστει το αιτιο για αυτο, και πρεπει επισης να ξερει για τις συνεπειες, και πρεπει να καταλαβει οτι το αιτιο ειναι ο λανθασμενος τροπος ζωης. . . Μονο τοτε θα επιδιωξει να αλλαξει κι επομενως να καταπιαστει με τη δουλεια στην ψυχη του. Ολα αυτα ομως προσπαθει να εμποδισει ο αντιπαλος του Θεου βαζοντας στο προσκηνιο την επιγεια ζωη και χρησιμοποιωντας καθε ευκαιρια να δελεασει τον ανθρωπο με ο,τι ανηκει στον κοσμο. Και ο ανθρωπος ανταποκρινεται παρα πολυ προθυμα στους εγκοσμιους πειρασμους, αφηνει να δελεαστει και ακολουθει τον αντιπαλο του Θεου, επιδιωκοντας τις χαρες και τα αγαθα του κοσμου, επιτρεποντας να αιχμαλωτιστει εντελως απο τον κοσμο.
Ο ανθρωπος στον οποιο αρεσει ακομα ο κοσμος δεν θα ασχοληθει ποτε στα σοβαρα με σκεψεις για το νοημα και το σκοπο της επιγειας του ζωης, δεν θα φροντισει ποτε την εσωτερικη του ζωη, αλλα θα προσεχει παντα μονο το εξωτερικο. Θα απολαυσει εντονα τη ζωη και δεν θα χασει καμια ευκαιρια να προσφερει απολαυση στο κορμι, ενω δεν θα σκεφτεται καθολου την ψυχη του. Και για αυτο δεν θα μπορεσει ποτε να εξελιχτει στα υψη οσο προσεξει υπερβολικα τον κοσμο, αφου αυτος ειναι μεριδιο εκεινου που θελει να καταστρεψει την ψυχη, που πιστευει πως θα μπορεσει να μειωσει τη δυναμη του Θεου και για αυτο προσπαθει να απομακρυνει και τον ανθρωπο απο τον Θεο.
Και η ανθρωποτητα τον ακολουθει προθυμα, δεν προβαλλει αντισταση αλλα κανει ο,τι απαιτει ο αντιπαλος του Θεου, και αυτος πιστευει στην υπερμετρη δυναμη της εξουσιας του. Η θεληση του ιδιου του ανθρωπου αυξανει αυτη την εξουσια. Ο ανθρωπος εκθετεται στην αντιθετη στον Θεο δυναμη οπου θα επρεπε να προβαλει αντισταση, κατι για το οποιο ειναι μαλιστα ικανος οσο υψωσει τις σκεψεις του στον Θεο και του ζητησει τη δυναμη. Αφου ξανα και ξανα του παρουσιαζεται αυτο που πρεπει και δεν πρεπει να κανει, ξανα και ξανα του παρουσιαζεται το καθηκον της ζωης του, και παροτρυνεται να τα σκεφτει. . .
Οσο δεν το κανει ειναι δικο του φταιξιμο, αφου ο Θεος μαλιστα του δινει αρκετες ευκαιριες για να μπορεσει να καταλαβει το καθηκον της ζωης του. Αν περασει απροσεκτες αυτες τις ευκαιριες θα πρεπει να λογοδοτησει σχετικα, οπως αντιθετα θα τον πλησιασει χαρη με τη χαρη οσο προσπαθησει απο μονος του να ανταποκριθει στο καθηκον της ζωης του και υψωσει τις σκεψεις του στον Θεο. Αφου ο Θεος πιανει καθε χερι που απλωνεται να Τον παρακαλεσει, οπως επισης ομως δεν καταναγκαζει ποτε τη βουληση του ανθρωπου να στραφει σε Εκεινον, οσο επιδιωξει τον εχθρο Του. . . Αμην
3370 (17.12.1944)
Ζωτική δύναμη. . .
Αδυναμία. . .
Παροχή δύναμης. . .
Μονο μεσω της δυναμης γινεται η βουληση πραξη. Αρα πρεπει στο ον που θελει να δραστηριοποιησει τη βουληση του πρωτα να μεταδοθει δυναμη, οσο δεν τη διαθετει μονο του. Και υπαρχει για το οντοδες μια κατασταση της αδυναμιας και μια κατασταση του πληθους δυναμης, αναλογα με την πνευματικη του ποιοτητα. Μεσα στην κατασταση αδυναμιας λοιπον το ον ειναι ανικανο να εκτελεσει μια πραξη παρολο που θελει να την εκτελεσει. Στην κατασταση του πληθους δυναμης μπορει ασταματητα να πραγματοποιει τη βουληση του, και αυτη ειναι κατασταση της τελειοτητας, της μακαριοτητας κι επομενως της ομοιοτητας με τον Θεο.
Ωστοσο το οντοδες και στην κατασταση της ατελειας, οπου δεν μπορει να διαθετει ελευθερα τη δυναμη, δεν χρειαζεται να ειναι απρακτο, γιατι εχει μονο του τη δυνατοτητα να αποκτησει δυναμη. Αυτο ισχυει προπαντος για τον τελευταιο χρονικο διαστημα της εξελιξης του στη γη κι επισης στο πνευματικο βασιλειο. Στη γη παραλαβαινει συνεχεια δυναμη οσο ζει, δηλ. η ζωη καθ εαυτη ειναι διαδικασια της μεταδοσης δυναμης, η οποια γινεται ευδιακριτη στη δυνατοτητα να εκτελεσει το ον την επιγεια του δραστηριοτητα. Χωρις δυναμη το ον, που ειναι τοτε ενσαρκωμενο μεσα στον ανθρωπο, δεν θα μπορουσε να καταφερει τιποτα. Αυτος μπορει λοιπον κατα τη διαρκεια της επιγειας τουζωης να ειναι συνεχως δραστηριος, και μαλιστα μπορει κατα πως θελει να εκτελεσει καθε πραξη, οσο αυτη βρισκεται στα πλαισια του δυνατου.
Αυτη τη δυναμη θα πρεπει να χρησιμοποιησει ο ανθρωπος για να αποκτησει την πραγματικη δυναμη για να μπορεσει να ειναι δραστηριος καποτε στο πνευματικο βασιλειο. Αφου η πνευματικη δυναμη ειναι διαφορετικη απο τη ζωτικη δυναμη, παρολο που η πηγη της δυναμης ειναι η ιδια. . . η αιωνια Θεοτητα, Που θελει να αρπαξει τα οντα της απο την κατασταση της αδυναμιας. Η ζωτικη δυναμη σταματα με το σωματικο θανατο του ανθρωπου, η πνευματικη δυναμη ομως την κατεχει το ον και στο πνευματικο βασιλειο, οσο την απεκτησε στη γη. Και για αυτο το ον που παραμελησε στη γη να αποκτησει αυτη τη δυναμη θα πεσει μετα το θανατο του κορμιου και παλι στην κατασταση της αδυναμιας, το οποιο ειναι ασυλληπτα βασανιστικο για το ον, διοτι γνωρισε πριν την κατασταση της δυναμης.
Και ωστοσο μπορει και στο πνευματικο βασιλειο να αποκτησει την παροχη δυναμης, αλλα τοτε η θεληση του πρεπει να το επδιωξει. . . πρεπει πρωτα να υποταχτει στο θεικο νομο της αγαπης, αλλιως δεν μπορει να του μεταδοθει η δυναμη στο πνευματικο βασιλειο. Οσο ομως δεν κανει αυτο, παραμενει μεσα στην αδυναμια, ειναι ανικανο να δραστηριοποιησει τη θεληση του. Και τις περισσοτερες φορες αυτη η θεληση ειναι τοσο αδυνατη ωστε μαραζωνει εντελως απαθες μεσα στην αδυνατη κατασταση του και μεσα στα πιο μεγαλα βασανα και στη δυστυχια. Αλλα τα οντα που στεκονται σε πληρη αφθονια δυναμης δεν εγκαταλειπουν εκεινα τα οντα μεσα στα δεινα τους, γιατι πιεζονται απο το εσωτερικο τους να μοιρασουν τη δυναμη τους σε εκεινους που εχουν αναγκη τετοια. Η μεταδοση της δυναμης ομως μπορει να γινει μονο οταν τα οντα εκπληρωνουν την απαιτηση του Θεου να αποφασισουν απο μονα τους να υπηρετησουν στην αγαπη. . .
Και για αυτο πριν τη μεταδοση της δυναμης πρεπει να ξεκινησει μια μεγαλη δουλεια σε αυτα τα κακομοιρα οντα. Πρεπει να διδαχτουν και να ενημερωθουν για το καθηκον τους στο πνευματικο βασιλειο. Πρεπει η μεχρι τοτε λανθασμενη τους σκεψη να οδηγηθει σωστα, και με αυτον τον τροπο πρεπει πρωτα να δημιουργηθουν τα θεμελια για να μετατραπουν αυτα τα οντα σε αγαπη, γιατι δεν μπορει να τους παρασχεθει η δυναμη ωσπου να αποφασισουν απο μονα τους να χρησιμοποιησουν τη δυναμη που θα τους εισρευσει για την ενεργεια στην αγαπη. Τοτε μονο θα ειναι δυνατη η μεταδοση δυναμης. . .
Και για αυτο τα ατελη οντα επισης εχουν παντα τη δυνατοτητα να προμηθευθουν δυναμη, για να μπορεσουν τοτε να πραγματοποιησουν τη θεληση τους. Αφου μονο η δραστηριοποιηση της θελησης προξενει ευτυχια στο ον στο πνευματικο βασιλειο, οπως η κατασταση της αδυναμιας ειναι παντα βασανιστικη κατασταση, αφου το οντοδες πρωταρχικα δημιουργηθηκε για να μπορεσει σε πληρη ελευθερια να δημιουργει και να διαμορφωνει κατα πως θελει. Και μονο η πρωταρχικη κατασταση ειναι κατασταση μακαριοτητας για το πνευματικο, η οποια για αυτο ειναι ο στοχος ολοκληρου του οντοδους, οσο δεν εχει ακομα γινει αμεσος δεκτης της δυναμης απο τον Θεο, οποτε μπορει να αποδεχεται δυναμη σε αφθονια κι επισης να τη μοιραζει. . . Τοτε μονο το ον ειναι τελειο κι εχει πετυχει το στοχο του. . . εχει ενωθει με την Πρωταρχικη Δυναμη, απο την οποια ξεκινησε. . . Αμην
Το πνευματικό μέσα στη στερεή ύλη και μέσα στο έμβιο ον. . .
Υπαρχει μια ουσιαστικη διαφορα αναμεσα στο πνευματικο που ειναι ακομα δεμενο μεσα στη στερεη υλη και το πνευματικο που εχει την αδεια να ζωντανεψει την εξωτερικη μορφη, οπου δηλ. το περιβλημα του πνευματικου εμφανιζει ορατη δραστηριοτητα, ετσι ωστε ονομαζεται εμβιο. Το πνευματικο μεσα στη στερεη υλη ειναι ακομα εντελως αντιθετο στο Θεο, δηλ. του αντιτασσεται, και για αυτο του εχει αφαιρεθει καθε ελευθερια. Πρεπει να αντεξει εξαιρετικα βασανιστικη κατασταση, αφου η εξωτερικη μορφη δεν ενδιδει, ειναι ακινητη και αφθαρτη και δεν δινει ελευθερια στο πνευματικο μεσα της.
Πρεπει το πνευματικο να παραμεινει σε αυτη την αναγκαστικη κατασταση για ατελειωτους καιρους ωσπου να μειωσει την αντισταση του στον Θεο, ωσπου κατα καποιον τροπο να υποκυψει και να αρχισει να υποτασσεται στο θελημα Του. Τοτε και ο εξαναγκασμος θα μειωθει, το πνευματικο θα νιωσει ελαφρυνση της εξωτερικης μορφης, ωσπου μεσω του θεληματος του Θεου θα σπαστει αυτη και το πνευματικο θα μπει σε πιο ελευθερο σταδιο, ακομα μεσα σε στερεη υλη μεν, αλλα υπηρετωντας ενα συγκεκριμενο σκοπο, ετσι ωστε μπορει τοτε ηδη να εκτελεσει μια δραστηριοτητα, η οποια αριχζει την περαιτερω αναπτυξη του.
Πρεπει η αντισταση στον Θεο να μειωνεται ολο και περισσοτερο, πρεπει το πνευματικο να ειναι προθυμο να παρει το δρομο της υπηρετησης. Τοτε η μια μορφη μετα την αλλη θα διαλυθει, ωσπου να πεσει το τελευταιο στερεο εξωτερικο περιβλημα και το πνευματικο να μπορεσει να ζωντανεψει δημιουργηματα, δηλ. θα υπαρχει ευδιακριτη ζωη μεσα σε ενα δημιουργημα. Τοτε η εξωτερικη μορφη δεν ειναι πια τιποτα ακαμπτο, στερεο, αλλα ειναι ευκινητη, αλλαζει συνεχως και ειναι κατα καποιον τροπο δραστηρια, αν και για το ανθρωπινο ματι ειναι αρχικα δυσκολο να το καταλαβει. Και απο τοτε οι εξωτερικες μορφες αλλαζουν ολο και πιο συχνα. Το πνευματικο δεν παραμενει πια πολυ καιρο μεσα τις αλλα ανεβαινει απο βαθμιδα σε βαθμιδα. Και η μορφη στην οποια μπορει να κατοικησει μαρτυρει ολο και περισσοτερη ζωη, ωσπου η ζωη να ειναι τοσο ολοφανερα ευδιακριτη ωστε μπορει να γινει λογος για εμβια οντα, στα οποια εχει ανατεθει ενα συγκεκριμενο καθηκον.
Το πνευματικο μεσα του εχει ηδη συγκεκριμενο βαθμο ωριμοτητας κι εχει λοιπον την αδεια να εκτελεσει μια δραστηριοτητα, η οποια ειναι και παλι ωφελειμη για ενα αλλο δημιουργικο εργο η για αλλο εμβιο ον. Κι επομενως το πνευματικο υπηρετει και με αυτον τον τροπο λυτρωνει τον εαυτο του απο το εκαστοτε εξωτερικο περιβλημα. Και συνεπως πρεπει να γινει διαρκες περασμα του παλιου περιβληματος και συνεχες γιγνεσθαι και δημιουργια καινουργιου περιβληματος, κατι που σε ολοκληρη την πλαση του Θεου ειναι ξανα και ξανα εμφανες.
Και το εξωτερικο περιβλημα πρεπει ξανα και ξανα να ελευθερωσει το πνευματικο οσο αποφασισει να υπηρετησει, κατι που το καταλαβαινει παντα ο Θεος. Και για αυτο λαμβανει υποψη Του την επιθυμια του πνευματικου και του αναθετει μια καινουρια υπηρετικη δραστηριοτητα. Συνεπως το πνευματικο μεσα στα εμβια οντα ειναι σημαντικα πιο προχωρημενο, αφου η θεληση του δεν ειναι πια ανυποτακτη στον Θεο, ετσι ωστε θα εχει συντομο πετυχει το βαθμο ωριμοτητας που χρειαζεται για την τελευταια ενσαρκωση στη γη ως ανθρωπος.
Η αποσταση απο αυτο το πνευματικο που ειναι ενσακωμενο μεσα στον ανθρωπο και το πνευματικο που ειναι ακομα δεμενο στη στερεη υλη ειναι για ευνοητους λογους πολη μεγαλη, και για αυτο ειναι σημαδι πνευματικης οπισθοδρομησης αν ενας ανθρωπος επιδιωκει αυτη τη στερεη υλη, δηλ. προσπαθει να πολλαπλασιασει επιγεια πραγματα και κολλα την καρδια του σε πραγματα που περιεχουν ακομα εντελως ανωριμο πνευματικο. Προκειται για κινδυνο για τον ανθρωπο, αφου το πνευματικο τον γοητευει, τον κατεβαζει και με αυτον τον τροπο του δυσκολευει την ανοδο στα υψη, ενω ο ανθρωπος που αφηνει την υλη απροσεκτη ανεβαινει πολυ πιο ελευθερα κι ευκολα. Τιποτα δεν τον κρατα στη γη, μπορει πιο ευκολα να απομακρυνθει, και θα θελει να εγκαταλειψει και την τελευταια μορφη, και νιωθει οτι δεν θα πρεπει ποτε να επιθυμησει αυτο που ξεπερασε προ πολλου. . . Αμην
Η εξιλαστήρια θυσία του Ιησού Χριστού. . .
Υπερανθρωπη πραξη ηταν αυτη που κατορθωσε ο ανθρωπος Ιησους για τους αμαρτωλους Του συνανθρωπους, αφηνοντας να τον σταυρωσουν χωρις να ειχε καμια ενοχη. Μεσω της τελειοτητας Του διεθεσε την εξουσια και τη δυναμη να καταστρεψει τους εχθρους Του και να αποτρεψει τον οδυνηρο και επονειδιστο θανατο στο σταυρο. Θα μπορουσε ανα πασα στιγμη να αποδειξει την αθωοτητα Του. Και παρολα αυτα αφησε να γινει μαζι Του ο,τι του εκαναν αμαρτωλοι συνανθρωποι. Αφησε να τον πιασουν και να τον οδηγησουν στο θανατο με χλευασμους και εμπαιγμους.
Υπεφερε ανειπωτα και πεθανε το πιο βασανιστικο θανατο. . . και αυτο απο αγαπη για την ανθρωποτητα, για να τη λυτρωσει. . . Επωμιστηκε αφορητα βασανα για να προσφερει μια εξιλαστηρια θυσια στον Θεο για την υπερμετρη ενοχη των αμαρτιων την οποια ειχαν φορτωσει πανω τους οι ανθρωποι. Αφου γνωριζε τις φοβερες συνεπειες εκεινων των αμαρτιων, ηξερε οτι οι ανθρωποι εχαναν την αιωνια μακαριοτητα, οτι δεν μπορεσαν ποτε πια να ελευθερωθουν απο τη δεσμευμενη τους κατασταση και οτι επρεπε να βασανιστουν για αιωνιοτητες αν μπηκαν αλυτρωτοι στο πνευματικο βασιλειο μετα το σωματικο τους θανατο. . .
Ηταν στενα συνδεεμενος με τον Θεο μεσω της αγαπης. Το πνευμα Του ηταν ενωμενο με το πατρικο Πνευμα. . . Και συνεπως ειχε και γνωσεις και ηταν γεματος δυναμη. . . Και καταλαβε το σκοταδι στο οποιο βαδιζε η ανθρωποτητα, καταλαβε την αδυναμια, παρολο που οι ανθρωποι πιστευαν πως ηταν δυνατοι και γεματοι υπεροχη. Ειδε την πνευματικη τους ενδεια, ειδε τις ψυχες τους στην εξουσια του Σατανα, και ηθελε να τους προσφερει βοηθεια. . . φως και δυναμη και δυνατη θεληση. . .
Η ιδια η ανθρωποτητα δεν ηταν ανταξια τετοιας βοηθειας, και ο Θεος δεν μπορεσε να τους παρεχει ενα δωρο που προυποθετει καθαροτητα της καρδιας και βαθια αγαπη. Αφου ο Θεος ειναι δικαιος και μοιραζει τα δωρα Του αναλογα με την αξιοπρεπεια. Κι επομενως η ανθρωποτητα δεν θα μπορουσε ποτε να αποκτησει τετοια χαρη. . . φως και δυναμη και δυνατη θεληση. . . αν δεν υπηρχε ενας ανθρωπος Που γεματος αγαπη την ειχε ευσπλαχνιστει, Που προσφερε τον Εαυτο Του στον Θεο μεσω της θυσιας Του στη θεση εκεινων που ηθελε να λυτρωσει απο την πνευματικη τους ενδεια.
Και αυτος ο ανθρωπος ηταν ο Ιησους Χριστος, ενα αγνοτατο φωτεινο Ον, Που ενσαρκωθηκε ως ανθρωπος για να υποφερει και να πεθανει για τις αμαρτιες των ανθρωπων. Η αγνοτητα Του αυξανε το βαθμο των βασανων Του, αλλα η αγαπη Του για την ανθρωποτητα ηταν υπερμετρη, και αρα κατορθωσε το λυτρωτικο εργο εθελοντικα, γιατι ηθελε να υποφερει για τους ανθρωπους για να τους γλιτωσει απο τα βασανα και να εξαγορασει για αυτους την αιωνια μακαριοτητα, την οποια ειχαν χασει μεσω της αμαρτιας. . . Αμην
Αγεφύρωτο χάσμα. . .
Το λυτρωτικό έργο του Χριστού. . .
Αγεφυρωτο χασμα χωριζει απο τον Θεου τους ανθρωπους που ζουν χωρις αγαπη και χωρις πιστη στον Ιησου Χριστο ως θεικο Σωτηρα. . . Για αυτους δεν υπαρχει δρομος στον Θεο, αφου μονο η αγαπη ειναι η γεφυρα σε Εκεινον, και μονο η πιστη στον Ιησου Χριστο βοηθα να χτιστει αυτη η γεφυρα. Αφου οποιος πιστευει σε Αυτον θα ζησει συμφωνα με την εντολη Του και θα ασκησει την αγαπη, και αυτη παλι δημιουργει την επαφη με τον Θεο. Δεν υπαρχει αλλος δρομος, και οποιος δεν θελει να πηγαινει το δρομο της αγαπης δεν μπορει ποτε να φτασει στον Θεο. Ο ανθρωπος Ιησους ομως εδωσε στη γη το παραδειγμα για το δρομο της αγαπης. Γεφυρωσε το χασμα μεσω του σωτηριου του εργου για τους ανθρωπους, ετσι ωστε τωρα ολοι μπορουν να πατησουν αυτη τη γεφυρα οσο πιστεψουν σε Αυτον και τηρησουν τις εντολες Του. Και για αυτο η επιγεια ζωη τωρα δεν ειναι πια ανελπιδη, γιατι η Ιδια η αιωνια Αγαπη εδειξε ενα δρομο που οδηγει σε Εκεινη μεσα απο αυτο το μεχρι τοτε αγεφυρωτο χασμα, και γιατι δινει σε ολους τους ανθρωπους τη δυνατοτητα να παρουν αυτο το δρομο. . . μεσω της αναγνωρισης του Χριστου και του λυτρωτικου εργου και με αυτον τον τροπο μεσω της παραλαβης των χαρων που απεκτησε Εκεινος. . . της ενισχυμενης θελησηςκαι τις αυξημενης δυναμης. . . Μονο με τη δικη του δυναμη δεν μπορουσε κανεις να γεφυρωσει το χασμα. Μεσω του λυτρωτικου εργου ομως ο ανθρωπος μπορει να αυξανει πολλαπλασια την εξασθενισμενη του δυναμη. Μπορει να βρει μια θεληση που τα βγαζει περα με τα μεγαλυτερα εμποδια. Πρεπει ομως οπωσδηποτε η πιστη στον Ιησου Χριστο να προξενησει τον ανθρωπο να Του ζητησει τη χαρη Του. Πρεπει μεσα στην προσευχη να απευθυνθει σε Εκεινον για τη βοηθεια Του, και αυτη θα του προσφερθει, γιατι ο ανθρωπος Ιησους πεθανε στο σταυρο για να μην εκτεθει στο μελλον ανισχυρος ο ανθρωπος στη θεληση εκεινου που ως εχθρος του Θεου δημιουργησε αυτο το αγεφυρωτο χασμα για να χωρισει τους ανθρωπους απο τον Θεο.
Και αφου ο Θεος ειναι η Ιδια η Αγαπη, ο αντιπαλος Του οδηγει τους ανθρωπους στην αστοργια και με αυτον τον τροπο τους απομακρυνει ολο και περισσοτερο απο τον Θεο. Και για αυτο ο ανθρωπος Ιησους αντιμετωπισε αυτον τον αντιπαλο του Θεου. . . Προσπαθησε επισης να χωρισει τους ανθρωπους απο εκεινον δινοντας τους το καλυτερο οπλο, ενθαρρυνοντας τους να ασκησουν την αγαπη, γιατι αυτη εγγυει την προσεγγιση στον Θεο, αρα πρεπει και να ειναι γεφυρα στον Ιδιο. Για αυτο ομως πρεπει πρωτα Αυτος να αναγνωριστει, αλλιως οι ανθρωποι δεν θα χρησιμοποιησουν το σωτηριο εργο Του, και τοτε το χασμα αναμεσα στον ανθρωπο και στον Θεο μενει αγεφυρωτο.
Μονο ο ανθρωπος που ασκει την αγαπη καταλαβαινει το νοημα του σωτηριου εργου, και ξερει επισης για τη δυναμη της αγαπης. Ξερει για τις χαρες που αποκτησε για τους ανθρωπους ο Ιησους Χριστος. Και προσπαθει να κερδισει και τους συνανθρωπους για μια ζωη στην αγαπη, προσπαθει να οδηγησει και αυτους στη μονη γεφυρα που οδηγει στον Θεο, που μειωνει την τεραστια αποσταση αναμεσα στους ανθρωπους και στον Θεο. Και με αυτον τον τροπο συμμετεχει στο σωτηριο εργο, το οποιο ξεκινησε ο Χριστος μεσω του θανατου Του στο σταυρο, το οποιο ομως δεν θα τελειωσει και συνεχιζεσαι και στη γη και στον αλλο κοσμο ωσπου να εχει γεφυρωσει το χασμα και η ψυχη να εχει πετυχει την ενωση με τον Θεο. . . Αμην
Έμβια όντα. . .
Δραστηριότητα. . .
Αναγκαστική κατάσταση. . .
Ελεύθερη βούληση υπηρέτηση στην αγάπη. . .
Ολα τα οντα διαπνεονται απο τη βουληση να ζησουν, δηλ. ολο το οντοδες επιδιωκει να ειναι δραστηριο, γιατι πρωταρχικα ηταν γεματο δυναμη και μπορουσε να χρησιμοποιει τη δυναμη του απεριοριστα. Και για αυτο η κατασταση της απραξιας ειναι βασανιστικη για το οντοδες, γιατι αντιφασκει εντελως με την πραγματικη ουσια και τον πραγματικο προορισμο του οντοδους. Για αυτο πιεζεται κατα καποιον τροπο διαρκως στη δραστηριοτητα. Αλλα στη δεμενη κατασταση, προπαντος στη στερεη υλη, εμποδιζεται να γινει δραστηριο, και αυτο προξενει στο οντοδες μεγαλα βασανα. Η αδυναμια ειναι λοιπον το πρωτο που πρεπει να διορθωθει για να γινει υποφερτη η κατασταση του οντοδους, και η παραμικρη παροχη δυναμης το προκαλει να γινει αμεσως δραστηριο και να μαρτυρησει ζωη μεσα του. . . δηλ. το καθε εμβιο ον, απο το πιο μικρο φυτο μεχρι το πιο εξελιγμενο εργο της δημιουργιας, τον ανθρωπο, ειναι δεκτης της δυναμης και ειναι ικανο με διαφορετικους βαθμους να εκτελει μια δραστηριοτητα, κι επομενως υπαρχει ζωη μεσα τους.
Η δραστηριοτητα καθε εμβιου οντος, εκτος απο του ανθρωπου, οριζεται απο τον Θεο, και τα εμβια οντα εκτελουν τον προορισμο τους κατα καποιον τροπο αναγκαστικα, δηλ. υποτασσονται στο θεικο φυσικο νομο, συμφωνα με το οποιο σε καθε εργο της δημιουργιας εχει ανατεθει ενα καθηκον το οποιο πρεπει να εκτελεσει. Αλλα η ορμη για ζωη ειναι τοσο δυνατη μεσα στο οντοδες ωστε δεν αντιτασσεται σε αυτο το νομο αλλα εκπληρωνει τον προορισμο του, γιατι ετσι του επιτρεπεται ολο και πιο εντονη δραστηριοτητα. Και για αυτο το καθετι στη δημιουργια εμφανιζει εργατικη δραστηριοτητα, το καθετι αποδεικνυει ζωη, εκτος απο τη στερεη υλη, που ειναι φαινομενικα νεκρη, που ομως περιεχει κι αυτη ζωη μεσα της, η οποια παρουσιαζεται τοσο αναισθητη στο ανθρωπινο ματι ωστε σχεδον δεν προσεχεται, και για αυτο η στερεη υλη φερεται ως νεκρη χωρις να το ειναι.
Αλλα οσο περισσοτερο εχει εξελιχτει το οντοδες, τοσο πιο ευδιακριτη ειναι και η δραστηριοτητα του, η ζωη του, για τον ανθρωπο, για τον οποιο αυτη η ζωη μεσα σε καθε εργο της δημιουργιας θα πρεπει να ειναι αφορμη για συλλογισμους σχετικα με το τι σκοπο εχει ολοκληρη η δημιουργια. . . Αφου ο ανθρωπος ειναι ικανος για τετοιους συλλογισμους, ενω σε ολα τα αλλα εμβια οντα λειπει ακομα αυτη η ικανοτητα. Αλλα ο ανθρωπος ειναι σε αυξημενο βαθμο ικανος να ειναι δραστηριος, και μαλιστα εθελοντικα. Του διοχετευεται ασταματητα ζωτικη δυναμη, την οποια μπορει να χρησιμοποιησει για μονιμη δραστηριοτητα. Κι επομενως εχει πλησιασει σημαντικα την κατασταση του πρωταρχικου οντος και μπορει τωρα να αξιοποιησει το τελευταιο σταδιο για να αποκτησει πληρη ελευθερια και αμετρητη δυναμη, για να μπορεσει και παλι να δημιουργει και να διαμορφωνει οπως ηταν αρχικα ο προορισμος του.
Ωστοσο η δραστηριοτητα την οποια εκτελει ο ανθρωπος στη γη πρεπει να ειναι υπηρετηση στην αγαπη. . . Μονο αυτο ειναι καθοριστικο για το αν το ον θα φτασει στην αληθινη ζωη. Μπορει και να κανει καταχρηση της ικανοτητας να ειναι δραστηριο στην επιγεια ζωη δημιουργωντας και διαμορφωνοντας με αστοργια, χρησιμοποιωντας τη ζωτικη του δυναμη σε βαρος του συνανθρωπου. Αφου εχει ελευθερη βουληση, δεν βρισκεται πια σε δεσμευμενη κατασταση, αναγκασμενο σε μια συγκεκριμενη δραστηριοτητα, αλλα μπορει να τη διαλεξει ελευθερα, αλλα θα πρεπει επισης να λογοδοτησει σχετικα και να επωμιστει τις συνεπειες.
Ο ανθρωπος που κανει καταχρηση της δυναμης του δεν θα θελει να την παραδωσει. Δεν θα θελει να τελειωσει την επιγεια του ζωη. Αισθανεται οτι μετα θα του αφαιρεθει καθε δυναμη, και για αυτο φοβαται το θανατο, τον τελειωμα της καταστασης δυναμης του, ενω ο ανθρωπος που ασκει την υπηρετικη αγαπη ειναι επισης πεπεισμενος οτι θα εχει στη διαθεση του αυξημενη δυναμη στη ζωη στον αλλο κοσμο, ετσι ωστε παραδιδει προθυμα την επιγεια ζωη, για χαρη της αιωνιας ζωης. Η κατασταση του πληθους δυναμης παντα σημαινει ζωη, η αδυναμια ομως παντα θανατο. . . Το οντοδες φοβαται το θανατο και λαχταρα τη ζωη. . . Αλλα δεν υπαρχει ζωη χωρις τον Θεο, και ο Θεος ειναι η αγαπη. . . Αρα πρεπει το ον να στεκεται στην αγαπη για να μπορεσει να ζησει. Αν ομως δεν προσεχει την αγαπη, τοτε ο θανατος, δηλ. η αδυναμια, ειναι η μοιρα του. . . Αμην
Εκρήξεις. . .
Φυσικές δυνάμεις. . .
Θεική τάξη. . .
Ετοιμαζεται ενα γεγονος που εχει καθοριστει απο αιωνιοτητες, που ειναι βασισμενο στο θελημα του Θεου και που θα προξενηθει απο ανθρωπινη βουληση, αλλα χωρις τη γνωση για το αποτελεσμα εκεινου που επινοησαν ανθρωποι. Κοντευει ολο και περισσοτερο η στιγμη οπου θα ενωθουν δυναμεις που ελευθερωθηκαν μεσω ανθρωπινης βουλησης και που ενωμενες θα εκτελεσουν κατι για το οποιο θα εχουν τη συναινεση του Θεου, ο Οποιος υπολογιζει καλα αιτιο και αιτιατο και συμπαραστεκεται στις πνευματικα ανεξελικτες δυναμεις, οπου αυτες ενοχλουνται απο ανθρωπινες πραξεις.
Στο συμπαν δεν συμβαινει τιποτα χωρις το θελημα η τη συναινεση του Θεου. Μολις μεσω ανθρωπινης βουλησης εμποδιζεται η αναπτυξη του πνευματικου μεσα στα εργα της δημιουργιας, ο Θεος δινει στο ιδιο το πνευματικο το δικαιωμα και τη δυναμη να αμυνθει, και αυτο γινεται με εναν τροπο ωστε θα εξελιχτουν αφανταστες δυναμεις που θα ξεθυμωσουν καταστρεφοντας την πιο στερεη υλη και δημιουργωντας χαος για να εκδικηθουν για τη διακεκομμενη πορεια αναπτυξης τους.
Αυτο που συμβαινει στο εσωτερικο της γης ως αποτελεσμα καταστροφων κι εξοντωσεων μεσω ανθρωπινης θελησης θα γινει ευδιακριτο πολυ συντομο, αφου αναποφευκτα ετοιμαζονται εκρηξεις που θα γινουν τοσο βιαια ωστε δεν μπορουν να το φανταστουν οι ανθρωποι. Η καθε παραβαση της θεικης ταξης εχει ως συνεπεια ζημιες για την ανθρωποτητα η και για τα επιγεια δημιουργηματα, αφουο νομος του Θεου αποσκοπει διατηρηση η κανονικη αναπτυξη οσων δημιουργησε. Αν παραβιαστει αυτος ο νομος, το αποτελεσμα ειναι η διαλυση η το περασμα του δημιουργημενο, αλλα προς το τρομο εκεινων που δεν σεβονται το θεικο νομο. . . των ανθρωπων, που ως μακρια απο τον Θεο οντα δεν σεβονται πια τιποτα απο οσα προεκυψαν απο τη θεικη ταξη.
Και οι ανθρωποι εχουν φτασει σε τετοιο χαμηλο επιπεδο ωριμοτητας ωστε παραδιδονται στις δυναμεις του σκοτους κι εκτελουν ο,τι αυτες τους ζητησουν. Καταστρεφουν δημιουργηματα μεσα στο τυφλο μισος για τον διπλανο, και ακομα και το δεμενο πνευματικο εξοργιζεται, γιατι δεν αισθανεται την παρανομη απελευθερωση απο τη μορφη του ως λυτρωση και για αυτο λυσσομανα και μαινεται στην ελευθερια του. Και η θεληση του ανθρωπου φτανει μεχρι βαθια στο βασιλειο του πνευματικου που βρισκεται ακομα στην αρχη της εξελιξης του, και αυτο το πνευματικο εκδικειται. Θα ειναι μια πραξη της υψιστης πνευματικης εξεγερσης, οπως επιτρεπεται μονο σπανια απο τον Θεο στο βαθμο στον οποιο θα εμφανιστει. Η ενεργεια των δυναμεων θα εχει μονο λιγη διαρκεια, αλλα θα προξενησει αφανταστη ζημια.
Ο Θεος θα φυλακισει ξανα το πνευματικο που θα απελευθερωθει, κι ετσι θα το εμποδισει να λυσσομανησει και να μαινεται περισσοτερο. Αλλα θα του επιτρεψει την ελευθερια μεχρι το βαθμο που θα ειναι αναγκη για να προξενηθουν να αλλαξουν την σκεψη τους οι ανθρωποι που θα επιβιωσουν το γεγονος. Αφου αυτος ειναι ο σκοπος του εργου καταστροφης απο πλευρας του Θεου να καταλαβουν την αμαρτια τους της παραβασης της θεικης ταξης και να προσπαθησουν να βελτιωθουν. . . Αφου ο,τι συμβαινει ειναι μονο ενα μεσο για την ανακτηση του πνευματικου που απομακρυνεται απο Εκεινον. Ειναι υπενθυμιση και υποδειξη στην παντοδυναμια του Θεου και, παρολο που δεν το καταλαβαινουν οι ανθρωποι, μια αποδειξη της θεικης αγαπης, η οποια θελει να βοηθησει τους ανθρωπους που παραπλανηθηκαν μεχρι τα πιο βαθια βαθη των ελαττωματων και της κακιας. . . Αμην
Ο ηχηρός λόγος. . .
Σιγουρα ο εσωτερικος λογος ηχει καθαρα και αντιληπτα, αλλα μονο για εκεινον που αφουγκραζεται στο εσωτερικο του και μεσω του τροπου ζωης του εχει διαμορφωσει την καρδια του ετσι ωστε ο Θεος ο Ιδιος μπορει να εκφραστει μεσω αυτης της καρδιας. Πρεπει η ψυχη του ανθρωπου να ειναι συνδεεμενη τοσο εντονα με το πνευματικο σπινθηρα μεσα της ωστε να μπορεσει ανα πασα στιγμη ναακουσει τη φωνη του. Και τοτε ο πνευματικος σπινθηρας μπορει να εκφραστει με τετοιον τροπο ωστε ο ανθρωπος ακουει τη φωνη του σαν προφορικα λογια, ωστε τα λογια ηχουν μεσα του κι επομενως δενμπορουν να παρεξηγηθουν.
Αφου οπως οι ανθρωποι μιλουν ο ενας στον αλλο στομα με στομα, ετσι μιλα και ο Θεος στους ανθρωπους μεσω της καρδιας. Δεν εξηγειται διαφορετικα αυτη η διαδικασια, αλλα ειναι κατανοητη μονο για εκεινον που μια φορα ακουσε τη θεικη φωνη. Νιωθει μεσα στην καρδια αυτο που του λεει ο Θεος, και ειναι μακαριος για αυτη τη χαρη, αφου τοτε δεν υπαρχουν για αυτον αμφιβολιες η απιστια,δεν υπαρχουν πια ερωτησεις, αφου του διαψευδονται η αμφιβολιες του και παιρνει απαντησεις σε ολες τις ερωτησεις μολις αναδυθει μεσα του μια αμφιβολια η μια ερωτηση. Ο ηχηρος λογος ειναι για τον ανθρωπο μια αποδειξη για το οτι ειναι αληθεια ολα οσα μεχρι τοτε μονο πιστευε.
Και ο ηχηρος λογος αποδεικνυει στον ανθρωπο την παρουσια του ουρανιου Πατερα. . . το οτι ειναι κοντα, το οποιο κανει τον ανθρωπο αφανταστα μακαριο. Αλλα ηχει τοσο παρα πολυ χαμηλα και λεπτα μεσα στην καρδια ωστε μονο η πιο μεγαλη προσοχη μπορει να το ακουσει. Πρεπει διανοητικα να συναφθει η πιο εντονη επαφη με τον Θεο, και τοτε πρεπει ο ανθρωπος να αρχισει να αφουγκραζεται, να περιμενει τη χαρη Του, η οποια τοτε θα ρευσει κοντα του αισθητα.
Το να ακουσει τη θεικη φωνη μεσα του θα ειναι δυνατον μονο για εκεινον τον ανθρωπο η καρδια του οποιου εχει μετατραπει σε αγαπη, αφου προκειται για τη θεικη αγαπη που εκφραζεται απεναντι στον ανθρωπο, και αυτη μπορει να εμφανιστει μονο οπου υπαρχει αληθινη αγαπη. Αλλα οσο ο ανθρωπος εχει μια φορα αντιληφθει ακουστα το θεικο λογο μεσα του δεν θα χασει ποτε πια αυτο το δωρο χαρης, τοτε μπορει παντα και παντου να ακουει τη φωνη Του. . . θα πρεπει μονο να παραμεινει σε εντονη συνομιλια μαζι Του, και αμεσως θα ακουσει καθαρα την απαντηση. Και δεν θα εχει αμφιβολια σχετικα με την αληθεια οσων ακουει, γιατι νιωθει πως ο Θεος ειναι κοντα του και γιατι του ειναι κατανοητο οτι ο Θεος εκδηλωνεται ακουστα.
Αλλα ωσπου το παιδι της γης να μην εχει πετυχει συγκεκριμενο βαθμο ωριμοτητας μεσω ανιδιοτελους ζωης στην αγαπη δεν μπορει να νιωσει την ευτυχια αυτης της μακαριας ενωσης με τον Θεο. Αλλα θα πρεπει παντοτε να αφουγκραζεται εντονα στο εσωτερικο του και να προσευχεται εντονα για αυτη τη χαρη, για να λαβει δυναμη να ζησει συμφωνα με το θελημα του Θεου, και να το πλησιασει η αιωνια Του αγαπη. . . για να ακουσει καθαρα τη φωνη Του, για να του μιλησει μεσω της καρδιας και να νιωσει το παιδι της γης την αγαπη Του και να ειναι μακαριο ηδη στη γη. . . Αμην
3384 (30.12.1944)
Η ευλογία της φτώχειας. . .
Πνευματική εισροή δύναμης. . .
Υπερνίκηση της ύλης. . .
Το να πλημμυριστει ο ανθρωπος απο πνευματικη δυναμη αντισταθμιζει ολα τα γηινα αγαθα, αφου γηινη κατοχη δεν θα βοηθησει ποτε τον ανθρωπο να γινει τελειος η να διαμορφωσει το χαρακτηρα του, κατι που ομως το καταφερνει η πνευματικη δυναμη. Γηινα αγαθα δεν οδηγουν στον Θεο κι επομενως ουτε στο τελευταιο στοχο του ανθρωπου στη γη, στην ενωση με τον Θεο. . . στην κατασταση του παιδιου του Θεου. Καθε πνευματικη επιτυχια θα εχει ως προυποθεση την εισροη πνευματικης δυναμης, αλλα δεν θα αποκτηστει ποτε μεσω επιγειας ιδιοκτησιας.
Για αυτο οποιος προσεχει το καλο της ψυχης του, οποιος κανει πνευματικες προσπαθειες θα πρεπει και να επιδιωξει να ανοιχτει στη θεικη ακτινοβολια, στο Πνευμα Του, το Οποιο θα χυθει οπου υπαρξει δοχειο να Το παραλαβει. Και θα πρεπει εκεινος να αποκλεισει επιγειες επιδιωξεις, και αρα δεν θα πρεπει να προσκολλησει την καρδια του σε εφημερα πραγματα, αφου τετοια επιδιωξη μεινωνειτην εισροη δυναμης απο το πνευματικο βασιλειο. Ο,τι προερχεται απο το πνευματικο βασιλειο θελει αμεριστη προθυμια παραλαβης για να μπορεσει να εχει αποτελεσμα.
Η καθε επιγεια επιθυμια ομως μειωνει την προθυμια παραλαβης και ειναι συνεπως εμποδιο για τη θεικη ακτινοβολια δυναμης. Και ο ανθρωπος θα ανοιχτει σε εκεινη τοσο περισσοτερο, οσο λιγοτερο επιτρεψει να τον φυλακισει ο κοσμος και οι χαρες του, οσο περισσοτερο δηλ. ξεπρασει την υλη και επιθυμησει πνευματικη εισροη δυναμης. Τοτε μετα απο λιγο τα επιγεια αγαθα θα του φαινονται μικρα και ασημαντα, αφου μεσω της πνευματικς δυναμης τοποθετειται σε κατασταση επιγνωσης, και τοτε θα ξερει οτι ολα τα επιγεια ειναι χωρις αξια συγκριτικα με την κατασταση της γνωσης και της αληθειας, με την κατασταση της φωτισης μεσω του θεικου Πνευματος. Αφου μονο τοτε ξερει επισης για τη μακαριοτητα της γνωσης, για τη μακαριοτητα της περιουσιας της αφονιας δυναμης, η οποια δεν εχει καμια σχεση με γηινη περιουσια.
Και για αυτο δεν προκειται καθολου για περιορισμο των ζωτικων δικαιωματων οταν ο ανθρωπος ειναι φτωχος σε γηινα αγαθα και ιδιοκτησια, αφου τοσο περισσοτερο ειναι ικανος να συναψει πνευματικη επαφη, η οποια θα του αποκτησει πολυ πιο πολυτιμα αγαθα, τοσο πιο ευκολα θα αποκτησει γνωσεις και θα κατεχει πνευματικους πλουτους σε αφθονια, γιατι μονο μεσω παραιτησης απο εγκοσμιες επιθυμιες μπορει να αποκτησει πνευματικα αγαθα, τα οποια μεταδιδει το θεικο Πνευμα σε εκεινους που απο μονοι τους διαμορφωνονται για την υποδοχη εκεινου που εκρεει αμεσα απο τον Θεο. . . την πνευματικη δυναμη, η οποια κανει τον ανθρωπο ικανο να ενεργησει για Εκεινον. . . Αμην
Το πρωταρχικά δημιουργημένο και η πτώση του. . .
Το πρωταρχικα δημιουργημενο πνευματικο στεκοταν σε υψιστη τελειοτητα. Ειχε προκυψει σε μεγιστη εντελεια απο το θελημα του Θεου. Ηταν εξοπλισμενο με ολα τα χαρισματα. Ειχε εξουσια και δυναμη σε αφθονια, αφου ειχε δημιουργηθει ως ομοιωμα του Θεο, το οποιο αρεσε σε Αυτον τον Ιδιο και το οποιο για αυτο ειχε ολη Του την αγαπη. Η αγαπη Του δημιουργησε κατι το οποιο Αυτος ηθελε να κανει ευτυχισμενο, και αξεπεραστη σοφια και δυναμη εκδηλωθηκε μεσα στο δημιουργημενο πνευματικο. Και αυτο το πρωταρχικα δημιουργημενο πνευματικο στεκοταν στην ελευθερη θεληση, γιατι η τελειοτητα ειναι ασυλληπτη χωρις την ελευθερη θεληση.
Αυτη η ελευθερη βουληση ομως ανετρεψε το οντοδες. . . Αφου μια διαφορα υπηρχε αναμεσα στο δημιουργημενο πνευματικο και στον Δημιουργο του. . . προμηθευοταν τη δυναμη του απο τον Θεο, ο Οποιος ειναι ο Ιδιος η πηγη της δυναμης απο τους αιωνες των αιωνων. Και το πνευματικο δεν ηθελε να αποδεχτει αυτη τη διαφορα. Η δυναμη και η εξουσια του ηταν ανεξαντλητες, ετσι ωστε πιστευε πως θα μπορουσε να αποχωριστει το κεντρο της δυναμης, ωστε πιστευε οτι θα μπορουσε να υπαρχει παρεχοντας μονο του τη δυναμη και μεσω της δικης του δυναμης να μπορεσει να μειωσει τη δυναμη του Θεου, δηλ. ηθελε να του υποταχτει ο Ιδιος ο Θεος. . . Και αφου ειχε την ελευθερη βουληση ο Θεος δεν το εμποδισε στην προθεση του, παρολο που ηταν ανεφικτη. Η βουληση ομως ηταν αρκετη για να γινει αμαρτωλο αυτο το πρωταρχικα δημιουργημενο πνευματικο. Και του αφεθηκε η δυναμη οπως πριν, ο Θεος δεν του την αφαιρεσε, γιατι, ο,τι προεκυψε τελειο απο το χερι Του δεν θα γινοταν ποτε ατελες μεσω του δικου Του θεληματος, και γιατι η αφθονια δυναμης ανηκε στην τελειοτητα. Και αυτο το γεγονος το εκμεταλλευτηκε τοτε το πνευματικο που ειχε γινει αμαρτωλο. . .
Δημιουργησε τοτε με τη δικη του βουληση και με τη δυναμη απο τον Θεο και παλι πνευματικα οντα, δημιουργησε το πρωταρχικα δημιουργημενο πνευματικο αμετρητες οντοτητες επισης σε υψιστη τελειοτητα, αφου για αυτο διεθετε τη δυναμη απο τον Θεο, κι επομενως δοθηκε και σε εκεινο το οντοδες η ελευθερη βουληση. Αλλα ο Θεος δεν μπορεσε ποτε να επιδοκιμασει αυτο, αφου ηταν η θεληση του πρωταρχικα δημιουργημενο πνευματικο να αφαιρεσει απο τον Θεο τη δυναμη μεσω της δημιουργιας των οντοτητων και να υψωθει το ιδιο πανω Του. Συνεπως χρησιμοποιησε τη δυναμη απο τον Θεο για την ενεργεια εναντιον Του, και καθορισε το δημιουργημενο οντοδες για την ιδια ενεργεια εναντιον του Θεου. . .
Ο Θεος ομως θεωρουσε και το οντοδες που προεκυψε απο τη βουληση του αντιπαλου ως ιδιοκτησια Του, μια και δημιουργηθηκε απο τη δυναμη Του. Αλλα αφου ειχε την ελευθερη βουληση θα επρεπε να αποφασισει μονο του για το σε ποιον ηθελε να ανηκει. . . Και αποφασισε για τον αντιπαλο του Θεου, αφου αυτος εχει βαλει μεσα στο οντοδες που δημιουργησε τη δικη του βουληση, που ηταν στραμμενη εναντια στον Θεο. Η αρχικη τελειοτητα του οντοδους ομως σημαινε και πληρη επιγνωση. Συνεπως το οντοδες δεν αποστατησε απο τον Θεο απο αγνοια, αλλα επισης απο υπεροψια και με το σκοπο να εκθρονισει τον Θεο. Επομενως και αυτο το οντοδες εγινε αμαρτωλο. . .
Αλλα τα παντα προεκυψαν απο την αγαπη του Θεου, αφου η δυναμη του Θεου ηταν η αγαπη Του. . . Και αυτη η αγαπη δεν μπορει ποτε να τελειωσει. . . Επομενως επιασε και το οντοδες που εστρεψε τα νωτα του στον Θεο για να το διοχετευσει και παλι κοντα Του. Αλλα αφου το οντοδες ειναι εξοπλισμενο με ελευθερη βουληση δεν μπορει να προσανατολιστει προς τον Θεο παρα τη βουληση του, αλλα πρεπει το ιδιο να νιωσει ελκυσμενο απο την αγαπη του Θεου ωστε εθελοντικα να στραφει σε Εκεινον. Και αυτη η διοχετευση πισω στον Εαυτο Του ειναι το αιωνιο σωτηριο σχεδιο του Θεου, στο οποιο βασιζεται ολοκληρη η δημιουργια Του, και το οποιο καποτε, αν και μετα απο ατελειωτους καιρους, μετα απο αιωνιοτητες, θα πετυχει το στοχο οτι ολο το οντοδες θα εχει ανακτησει την πρωταρχικη του κατασταση και θα εχει ενωθει σε υψιστη τελειοτητα με τον Θεο, απο τον Οποιο ως δυναμη καποτε εκπορευτηκε. . . Αμην
3390 (3.1.1945)
Πνευματικές γνώσεις δεσμεύουν στη μετάδοση. . .
Εκπαιδευεστε συνεχως για να αυξηθουν οι γνωσεις σας, και συνεχως σας παρεχεται δυναμη, την οποια πρεπει να επωφεληθειτε και παλι για πνευματικη δουλεια. Και για αυτο χρησιμοποιηστε αυτη τη δυναμη συμβαλλοντας στη διαδοση οσων σας μεταδιδονται μεσω της πνευματικης εκπαιδευσης. Χρησιμοποιηστε την μεταδιδοντας ο,τι εχετε λαβει. Ποτε δεν πρεπει να αναπαυεται η πνευματικη δυναμη, δηλ. ποτε δεν θα πρεπει να μεινει απρακτος ο ανθρωπος που διαθετει δυναμη. Και αρα και η πνευματικη δυναμη θα πρεπει να χρησιμοποιειται ασταματητα, αλλιως θα αφαιρεθει του ανθρωπου που την αφηνει ανεκμεταλλευτη.
Πνευματικη δουλεια ομως ειναι ο,τι συμβαλλει στο να λαβει γνωσεις ο συνανθρωπος. . . Το με ποιον τροπο μεταδιδονται σε εκεινον οι γνωσεις ειναι ασημαντο, μονο το οτι του μεταδιδονται ειναι σημαντικο. Και αυτη τη δουλεια εχετε εσεις που λαμβανετε το πνευματικο αγαθο απο τον Θεο, αμεσα η μεσω των εργαλειων Του. Ο καθενας στον οποιο προσφερονται πνευματικες γνωσεις, ο οποιος τις αποδεχεται και μεσω σχετικων συλλογισμων τις κανει πνευεματικη ιδιοκτησια του, θα λαβει ο ιδιος την ευλογια εκεινων των γνωσεων μονο τοτε που θα τις μεταδωσει με αγαπη. Αφου αν του εχουν γινει πολυτιμες θα πρεπει και να τις μοιραστει με το διπλανο του. Αλλιως η φιλαυτια ειναι ακομα πολυ μεγαλη μεσα του και αυτος δεν θα νιωσει την ευλογια της χαρης του Θεου.
Ποτε δεν θα πρεπει να μεινει ανεκμεταλλευτο το πνευματικο αγαθο, αν ο ανθρωπος δεν θελει να διατρεξει κινδυνο να του αφαιρεθει εντελως. Αφου αυτος ειναι ο θεικος νομος οτι οποιος δινει θα λαβει, γιατι η ανιδιοτελης αγαπη για τον πλησιον ειναι η προυποθεση για να μπορεσει να λαβει ο ανθρωπος. Οποιος επιδιωκει πνευματικη αληθεια θα πρεπει να προσεχει τα αισθηματα του, και η επιθυμια του θα εκπληρωθει. Αλλα αυτο τον δεσμευει επισης να δωσει σε εκεινον που οπως ο ιδιος λαχταρα την αληθεια. Τον δεσμευει επιπλεον να διαδωσει την αληθεια κι εκει οπου υπαρχει ακομα πλανη, μια και η αληθεια θα πρεπει να εκτοπισει την πλανη.
Και για αυτο ο φορεας της αληθειας πρεπει να καταβαλλει μεγαλη προσπαθεια να φερει φως οπου υπαρχει ακομα σκοταδι. Και προκειται εδω για πνευματικη δουλεια που δεν πρεπει ποτε να παραμεληθει οταν ο ανθρωπος στεκεται στη χαρη οτι εκπαιδευεται απο το πνευματικο βασιλειο. Αφου ο ανθρωπος ειναι παντα μονο το οργανο των φωτεινων οντων που θελουν να μοιρασουν την αληθεια στους ανθρωπους, προπαντος σε εκεινους που τους εχουν εμπιστευτει στην προστασια τους, στην πνευματικη ηγεσια. Μονο σπανια μπορουν οι ανθρωποι μονοι τους να ακουσουν τη λεπτη φωνητων φωτεινων οντων, και για αυτο εκεινα εκπαιδευουν τα εργαλεια τους, τα οποια τοτε θα πρεπει να μιλησουν στη θεση τους. . .
Και δεν θα πρεπει ενας παραληπτης του φωτος ποτε να παραμελησει αυτη τη δραστηριοτητα. Θα πρεπει να μιλα οπου του δοθει η ευκαιρια, θα πρεπει να επικοινωνει γραπτα και προφορικα. Θα πρεπει να χρησιμοποιησει καθε μερα και καθε ωρα και συνεπως να εκτελεσει τη δουλεια για την οποια ο ιδιος προσφερθηκε στον Θεο, και θα εχει μονιμη επιτυχια. Θα μπορεσει να σημειωσει πνευματικη επιτυχια ο ιδιος κι επισης οι ανθρωποι τους οποιους εκπαιδευει πνευματικα.
Αυτη η παραινεση απευθυνεται σε ολους οσους αναζωογονουνται με την πηγη της αιωνιας ζωης και που παιρνουν δυναμη και ισχυ απο το θεικο λογο. Αφου ο καθενας στεκεται μεσα σε ενα ευρος υποχρεωσεων, μεσα στο οποιο μπορει να ενερησει εντατικα, και δεν θα πρεπει να το παραμελησει. Αλλιως θα γινει αναξιος της προσφορας της αληθειας απο πανω. Αφου προκειται για πολυτιμο αγαθο, και θα πρεπει να μεταδοθει για την ευλογια των ανθρωπων, για να επισκευαστει η μεγαλη πνευματικηενδεια που ειναι η αφορμη για την πνευματικη παρακμη της ανθρωποτητας και που εχει ως αποτελεσμα επισης επιγεια ενδεια και ταλαιπωρια. . . Αμην
3391 (3.1.1945)
Ενσαρκωμένα φωτεινά όντα. . .
Η αποστολή των πνευματικών οδηγών. . .
Ο,τι ενωνεται με τον Θεο δεν μπορει ποτε πια να Τον αποχωριστει. . . Κι επομενως δεν μπορει ποτε ενα φωτεινο ον που ενσαρκωνεται στη γη για το σκοπο μιας αποστολης να αποστατησει απο Εκεινον και να πεσει θυμα των δυναμεων του σκοταδιου. Αλλα θα επιδιωκει παντοτε τον Θεο, παρολο που στη γη ως ανθρωπος επιβαλλεται σε ολους τους πειρασμους και πρεπει να διανυσει την πορεια της αναπτυξης ακριβως οπως καθε αλλο ανθρωπο. Αλλα η ψυχη του επιθυμει τον Θεο και γεματη απεχθεια απομακρυνεται απο τον αντιπαλο του Θεου.
Τετοιος ανθρωπος θα ειναι καλος απο τα βαθη του ειναι του, και για αυτο θα αναπτυξει ικανοτητες που θα τον κανουν ευδιακριτος ως εργαλειο του Θεου. Θα ειναι δεκτης δυναμης στη γη, και για αυτο θα μπορεσει να οδηγησει και να εκπαιδευσει τους συνανθρωπους, αφου η αποστολη που ηταν η αφορμη για την πορεια της επιγειας του ζωης αποτελειται απο το να υπηρετησει τους ανθρωπους στη γη ως πνευματικος οδηγος. Ο εντονος συνδεσμος του ανθρωπου με τον Θεο, στον οποιο η ψυχη του βρισκοταν ηδη πριν τη ζωη στη γη, τον κανει μονιμος δεκτης δυναμης, τον παροτρυνει σε μια επιδιωξη υπερ της ζωης, την οποια εκπληρωνει πιστα με χαρα και αφοσιωση στον Θεο.
Ωστοσο πιεζεται σκληρα απο δυναμεις του σκοταδιου, αφου αυτες εκμεταλλευονται καθε ευκαιρια για να εξασθενισουν τη σαρκα του φορεα του φωτος, για να τον ανατρεψουν. Αφου μεσα στην τυλφωση τους δεν ξερουν τιποτα για τα φωτεινα οντα που συμπαραστεκονται στο φωτεινο ον που ειναι ενσαρκωμενο στη γη. Δεν ξερουν ουτε για τη δυναμη που διαθετει το ιδιο και για τη βαθια αγαπη για τον Θεο, η οποια αποφερει στον ανθρωπο και τη μονιμη προστασια του Θεου. Βλεπουν σε αυτον μονο τον ανθρωπο πανω στον οποιο μπορουν να εφαρμοσουν τα τεχνασματα πειρασμου τους και τον οποιο προσπαθουν να εξασθενισουν με καθε τροπο. Αλλα ειναι περιστοιχισμενος απο φωτεινα οντα, και αφου ειναι ο ιδιος επιδεκτικος για καθε ακτινοβολια δυναμης απο το πνευματικο κοσμο διαθετει και ενα βαθμο δυναμης και χαρης ωστε αντιστεκεται σε καθε τετοιο πειρασμο. . .
Η πνευματικη ενδεια αναμεσα στους ανθρωπους απαιτει εξαιρετικη βοηθεια, και για αυτο ο Θεος αφηνει τους αγγελιοφορους Του να κατεβουν στη γη, εν μερει για να ενεργησουν πνευματικα, εν μερει για να πορευτουν οι ιδιοι ως ανθρωποι αναμεσα σε ανθρωπους, για να ενεργησουν προς τον εξευγενισμο των τελευταιων, και προπαντος για να τους εκπαιδευσουν, για να τους διδαξουν συμφωνα με το θεικο θελημα. Σε εκεινους ομως δεν θα τους αρεσει πολυ η επιγεια ζωη, μια και η αιωνια πατριδα τους προσελκυει ασταματητα. Αλλα θα πρεπει πρωτα να εκπληρωσουν την αποστολη για την οποια επωμιστηκαν την ενσαρκωση ως ανθρωπος. Αφου στην εποχη της αναγκης η ενεργεια τους για τη βασιλεια του Θεου θα εχει μεγιστη σημασια. . .
Θα απαιτησει ασυνηθιστη δυναμη κι επιμονη και μια θεληση εντελως στραμμενη στον Θεο. Επιπλεον στην εσχατη εποχη οι συνθηκες ζωης θα ειναι τοσο δυσκολες ωστε οι ανθρωποι θα αποτυχαναν ευκολα αν δεν τους συμπαραστεκονταν βοηθοι και συμβουλοι που προμηθευονται τη δυναμη τους κατευθειαν απο τον Θεο. Θα μπορεσουν να ενεργησουν στη γη πολυ επωφελως και θα τελειωσουν ευσυνειδητα την αποστολη τους ωσπου να μπορεσουν ξανα να μπουν στο πνευματικο βασιλειο, ωσπου να ενωθουν και παλι στενα με τον Θεο, απο τον Οποιο ωστοσο δεν ειχαν ποτε χωρισει, αν και στη γη δεν ειχαν επιγνωση αυτης της εντονης συνδεσης με τον Θεο. . . Αμην
Η αγάπη του Θεού είναι δύναμη. . .
Η αγαπη του Θεου δεν γνωριζει ορια. . . Ξανα και ξανα στρεφεται προς τους ανθρωπους, που ως τα πλασματα Του εχουν αναγκη και την αγαπη Του για να μπορεσουν να υπαρχουν. Αφου η αγαπη Του ειναι συναμα δυναμη, η οποια πρεπει να εισρεει στο κορμι και στην ψυχη του ανθρωπου για να διατηρησει τη ζωη και των δυο. Η αγαπη του Θεου παρεχει συνεχως δυναμη στο κορμι, για να μπορεσει αυτο να υπηρετησει την ψυχη για την ανοδικη αναπτυξη. Επομενως αυτη η παροχη δυναμης ειναι μια αποδειξη της αγαπης του Θεου στην ψυχη του ανθρωπου, την οποια θελει να βοηθησει να ωριμασει. . .
Η ψυχη η ιδια ομως μπορει να παραλαβει την ακτινοβολια της αγαπης του Θεου και αμεσα, και τοτε λαμβανει πνευματικη δυναμη. . . Αλλα αυτο προυποθετει την ενεργεια αγαπης του ανθρωπου, δηλ. πρεπει η ψυχη να καθορισει το κορμι σε πραξεις αγαπης για τον πλησιον, με αποτελεσμα η Ιδια η αιωνια Αγαπη να συνδεεται με την ψυχη, και τοτε της εισρεει πνευματικη δυναμη. . . η δυναμη της αγαπης, η οποια θα καταφερει ο,τι θα επιδιωξει η ψυχη τοτε. Και αφου η αγαπη του Θεου ειναι απεριοριστη, πρεπει κανεις και να μπορεσει να χρησιμοποιησει τη δυναμη της αγαπης χωρις περιορισμους, δηλ. πρεπει ο ανθρωπος να ειναι ικανος να καταφερει ο,τι θελει οσο ενωθει εντελως με την αγαπη του Θεου μεσω δικης του εμπρακτης αγαπης.
Τοτε η βουληση του ανθρωπου θα ειναι και η βουληση του Θεου. Θεικη σοφια θα γεμισει τον ανθρωπο, και θα διαθεσει δυναμη και ισχυ, γιατι αυτη του εισρεει ασταματητα απο τον Θεο, ο Οποιος δεν αρνειται την επαφη με τον ανθρωπο, γιατι ειναι γεματος αγαπη και θελει συνεχως να κανει τα πλασματα Του ευτυχισμενα. Για αυτο θα ειναι ισχυρος ο καθε ανθρωπος που μεσω δικης του εμπρακτης αγαπης συναπτει επαφη με την αιωνια Αγαπη. Και αυτη η δυναμη θα πρεπει να χρησιμοποιηθει και παλι για ενεργεια στην αγαπη, ειτε πνευματικα, ειτε επιγεια, αφου και τα δυο αποφερουν στην ψυχη την ωριμοτητα. . . Ωριμοτητα ομως ειναι ομοιοτητα με τον Θεο. . . η ψυχη διαμορφωνεται σε ομοιωμα του Θεου, το Ειναι του Οποιου ειναι σκετη αγαπη. . . Επομενως πρεπει και η ψυχη να γινει αγαπη για να μοιασει με τον Θεο, και μονο τοτε μπορει να ενωθει με την αιωνια Αγαπη και να ειναι ισχυρη, γιατι τοτε λαμβανει συνεχεια δυναμη ως απευθειας ακτινοβολια του Θεου. . .
Η Αγαπη και η δυναμη ειναι μια, ειναι το Ειναι της αιωνιας Θεοτητας, και αφου η αγαπη του Θεου δεν τελειωνει ποτε πρεπει και η δυναμη Του να ειναι αδιακοπα δραστηρια, δηλ. πρεπει και να δρασει μεσα στον ανθρωπο που μεσω εμπρακτης αγαπης κανει τον εαυτο του ανταξιος της ακτινοβολιας Του, που ανοιγεται στη δυναμη Του. . . Και η δυναμη δρα γεννωντας τη σοφια, αφυπνιζοντας το πνευμα μεσα στον ανθρωπο, το οποιο ειναι επισης μεριδιο του Θεου, δηλ. το οποιο χωρις την αγαπη και τη δυναμη του Θεου δεν θα ηταν δυνατο. Και οσο η αγαπη, η δυναμη και η σοφια γεμιζουν τον ανθρωπο ειναι και τελειος, ειναι ομοιος με τον Θεο, εχει βρει την ενωση με την αιωνια Αγαπη. . . Αυτη τον εχει τραβηξει κοντα Της γιατι η Αγαπη πιανει ο,τι δεν Της αντισταθει. . . Αμην
3397 (7.1.1945)
Η Γη ως ουράνιο σώμα χωρίς φως. . .
Παραλαβή φωτός. . .
Αμετρητοι κοσμοι αναγγελλουν τη δοξα του Θεου στους κατοικους τους, και παντου δοξαζεται και επαινειται ως Δημιουργος και Διατηρητης αυτων των κοσμων. Επομενως αναγνωριζεται απο τα οντα που κατοικουν σε εκεινους τους κοσμους, οσο αυτα δεν ειναι τελειως ενεξελικτα, δηλ. ειναι κατοικοι ουρανιων σωματων χωρις φως. Και η Γη ειναι ενα ουρανιο σωμα που δεν εχει ακομα φως, και οι κατοικοι της εμφανιζουν διαφορετικους βαθμους ωριμοτητας, και αναλογες ειναι και η επιγνωση και η αναγνωριση της αιωνιας Θεοτητας.
Στα οντα πανω στη Γη, στους ανθρωπους μεν παρεχεται παντα φως, η γνωση για τον Θεο τους διοχετευεται, ετσι ωστε μπορουν να φτασουν στην αναγνωριση του Θεου και μπορουν τοτε επισης ναΤον δοξασουν ως τον Δημιουργο τους απο τους αιωνες των αιωνων. Αλλα το φως μπορει να λαμψει και να απλωσει τη δυναμη της λαμπροτητας του μονο οπου βρισκονται δοχεια να το αποδεχτουν. . . οπου δηλ. υπαρχει θεληση να λειτουργησει ως φορεας φωτος ενος ουρανιου σωματος χωρις φως. Απο εκεινους τους φορεις του φωτος ο Θεος αναγνωριζεται και αγαπιεται, εκεινοι Τον δοξαζουν και Τον επαινουν και διατηρουν αγιο το ονομα Του. Αλλα ειναι μονο λιγοι, και η Γη παραμενει στο σκοταδι. Ειναι ενα απο τα αστρα που περιεχουν ανηξερα οντα και που δεν μπορουν ποτε να λαμπουν απο μονα τους, παρολο που αφανταστη λαμπροτητα μπορει να της εισρευσι. Τετοια αστρα λοιπον σημαινουν για τους κατοικους μονιμος αγωνας εναντι του σκοταδιου. . . Ο στοχος τους ειναι το φως, αλλα πρεπει οι κατοικοι τετοιων ουρανιων σωματων να επιδιωκουν το φως, πρεπει να το πιασουν και να το κρατησουν. Πρεπει να προσπαθουν να αναγνωρισουν τον Θεο και να επιδιωκουν να ειναι κοντα Του. Τοτε μπορει φως σε ολη την αφθονια να λαμψει πανω στη Γη, αυτη μπορει να γινει φωτεινο σωμα, λαμπερο αστρο γιατι μπορει να της εισρευσει παντα φως οσο οι ανθρωποι με καθαρη επιγνωση του Θεου Τον αγαπησουν ως Δημιουργο και Διατηρητη και ειναι μεσω της αγαπης ενωμενοι μαζι Του, Που ειναι το αιωνιο Φως. Αφου στη Γη και στους κατοικους της προσφερθηκε το αφανταστο προνομιο οτι η Ιδια η αιωνια Αγαπη εκανε διαμονη σε αυτο το ουρανιο σωμα, οτι εφερε το φως στη Γη, δηλ. πλημμυρισε με τις ακτινες Της ενα ουρανιο σωμα χωρις φως, και οτι αυτο το φως δεν θα της παρθει ποτε οσο οι κατοικοι του πλησιασουν αυτο το φως και το αφησουν να επιδρασει πανω τους.
Μπορει η Γη να ειναι ευδιακριτη στο συμπαν ως αστρο με μεγαλη λαμπροτητα αν μονο η θεληση των ανθρωπων επιδιωξει το φως, αν ο ανθρωπος κανει προσπαθεια να ενωθει με το αιωνιο Φως. Τοτε η Γη δεν μπορει ποτε να γινει χωρις φως, μια και οπου η Ιδια η αιωνια Αγαπη ακτινοβολει το φως Της, εκει δεν μπορει ποτε να ειναι σκοταδι, εκει η κατασταση χωρις φως εχει εξοριστει. . . Ο Δημιουργος του ουρανου και της γης αναγνωριζεται και δοξαζονται η παντοδυναμια, η σοφια και η αγαπη Του. . . Αμην
Ο πανταχού παρόν Θεός. . .
Οντότητα – δύναμη. . .
Ο Θεος ειναι πανταχου παρον, το Πνευμα Του δεν περιοριζεται απο τοπο και χρονο, αφου το Πνευμα Του ειναι δυναμη που πλημμυριζει τα παντα και για αυτο ειναι παντου και ταυτοχρονα παρον. Αλλααυτη η δυναμη δεν ειναι τιποτα αψυχο, και για το λογο αυτο μπορει παντα και παντου να την επικαλεστει ο ανθρωπος, διοτι σκεψη και θεληση εμπνευουν αυτη τη δυναμη, και η σκεψη και η θεληση γινονται παντα δραστηριες, αναλογες και με την επικληση των οντων, τα οποια ειναι κατα καποιον τροπο ακτινοβολια δυναμης της κι επομενως το ιδιο οπως ο Θεος, μονο σε ελαχιστη διασταση. . . Οντοτητες που ειναι απεικονηση της τελειοτατης Οντοτητας. . . Ο Θεος ειναι παντου, αλλιως δεν θα ηταν τελειος, διοτι η τελειοτητα δεν εχει περιορισμο, δεν εχει τιποτα που τη δεσμευει σε χωρο και χρονο. . .
Την τελειοτητα του Θεου ομως δεν τη συλλαμβανει ο ανθρωπος, γιατι ο ανθρωπος γνωριζει μονο το περιορισμενο και δεν μπορει να φανταστει κατι απεριοριστο. Για αυτο ειναι δυσκολο να πειστει για το οτι ο Θεος ειναι πανταχου παρον, αφου μολις προσπαθησει να φανταστει την αιωνια Θεοτητα ως οντοτητα εχει ηδη κατι περιορισμενο μπροστα στα ματια του, το οποιο μπορει να φανταστει μονο σχετικα με τον τοπο και το χωρο. Συνεπως ο ανθρωπος προσπαθει να εξηγησει την αιωνια Θεοτητα μετον ορο δυναμη, κατι που μαλιστα ειναι αληθεια, αλλα που μεινωει σημαντικα τον προσωπικο δεσμοτου ανθρωπου με τον Θεο, αφου τετοιος κατα το ανθρωπινο νου μπορει να δημιουργηθει μονο με ενα ον που ειναι σκεπτουμενο κι εχει θεληση. . .
Ο δεσμος με τον Θεο ομως ειναι απαραιτητος, και για αυτο ο Θεος πρεπει να αναγνωριστει ως ον, κατι που ειναι πολυ ευκολα δυνατον γιατι καθε εργο της δημιουργιας μαρτυρει ενα θελημα που μεσω της παντοδυναμιας Του εχει παρει μορφη, και σε καθε εργο της δημιουργιας ειναι ευδιακριτη βαθια σοφια, δηλ. τελειωμενη σκεψη. Και οσον καιρο ενα εργο της δημιουργιας ειναι ορατο στο ανθρωπινο ματι εχει κατα καποιον τροπο αποδειχτει η παντοδυναμια του Θεου, διοτι το καθε εργο της δημιουργιας ειναι μια εκφραση της δυναμης του Θεου. Κι επομενως πρεπει να ειναι παρον ο Ιδιος ο Θεος οπου εκφραζεται η δυναμη Του.
Αν ο ανθρωπος τα σκεφτει σοβαρα, η σκεψη σε μια οντοτητα του ειναι πολυ πιο αποδεκτη, γιατι το νοημα και ο σκοπος των εργων της δημιουργιας δεν επιτρεπουν αμφιβολιες για το οτι βασιζονται σε μια σοφη θεληση. Και οπου υπαρχει μια θεληση υπαρχει και η δυνατοτητα να στραφει αυτη η θεληση στο πλασμα του. Μπορει επομενως ο ανθρωπος να συναψει επαφη μεσω ικετευτικων σκεψεων, διοτι ο ανθρωπος μεσα του εχει πειστει για το οτι θα ακουστει η διανοητικη ικετευτικη επικληση, και μαλιστα παντου και καθε στιγμη, και οτι θα μπορεσει να εκπληρωθει απο πλευρας της Οντοτητας Που ειναι τελεια και συνεπως επισης γεματη αγαπη και δυναμη. . .
Δεν πρεπει καθολου να προσωποποιηθει η Οντοτητα του Θεου, αφου κατι τετοιο θα ηταν ενας περιορισμος αναλογος με την ανθρωπινη σκεψη, ο οποιος θα το εκανε δυσκολο για τον ανθρωπο να πιστεψει οτι ο Θεος ειναι πανταχου παρον, αφου η Οντοτητα του Θεου δεν μπορει να στριμωχτει μεσα σε μια μορφη την οποια μπορει να φανταστει ο ανθρωπος. Ωστοσο μεσα στον Ιησου Χριστο η πρωταρχικη δυναμη του Θεου, η ακτινοβολια του Θεου εκδηλωθηκε, δηλ. γεμισε πληρως μια σωματικη φορμα, εγινε κατα καποιον τροπο η ζωντανευτικη δυναμη αυτης της εξωτερικης μορφης κι ετσι ορατη σε εκεινους που θελουν να σχηματισουν μια εικονα του Θεου. . . Αφου ο Θεος κανει ολες Του τις σκεψεις να παρουν μορφη μεσω του θεληματος Του, ετσι επισης τη σκεψη να γινει ο Ιδιος ορατος για τους ανθρωπους, χωρις αυτοι να καταστραφουν απο την αφθονια της δυναμης και του φωτος Του. Μια ορατη μορφη ομως συμφωνα με το νομο της φυσης ειναι δεμενη στον τοπο και στο χρονο. Ειναι ανεξαρτητη απο χωρο και χρονο μονο τοτε που εχει πνευματοποιηθει τελειως, και παρολ αυτα μπορει να τη φανταστει ο ανθρωπος. Και στο πνευματικο βασιλειο το ματι μπορει τοτε να δει αυτη τημορφη και αρα να ερθει προσωπο με προσωπο με τον Θεο. Το Πνευμα του Θεου ομως ειναι παντου, και ειναι μαλιστα μονιμα δραστηριο, δηλ. κανει τις σκεψεις Του να παρουν μορφη μεσω του θεληματος Του. Αρα πρεπει να ειναι μια οντοτητα, γιατι η θεληση και η σοφια Του ειναι ευδιακριτες σε οσα δημιουργησε η δυναμη Του.
Και αφου η αιωνια Θεοτητα θελει να συναψουν οι ανθρωποι επαφη μαζι Της πρεπει ο ανθρωπος να μπορεσει να πιστεψει οτι ο Θεος ειναι μια οντοτητα. Επειδη αν Τον φανταστει μονο ως δυναμη δεν θα προσπαθησει ποτε να συναψει αυτη την επαφη. Αλλα τοτε ζει την επιγεια ζωη του ανεπιτυχως, αφου μια πνευματικη προοδος πρεπει να βασιζεται στην προσευχη στον Θεο για χαρη, και τετοια προσευχη μαλιστα θα ανεβει σε μια Οντοτητα που ειναι αιωνια, ποτε ομως σε μια δυναμη, στην οποια ο ανθρωπος αρνειται τη θεληση και το σκεπτεσθαι, δηλ. τα χαρακτηριστικα μιας οντοτητας. . . Αμην
Θέληση. . .
Σκέψη. . .
Πράξη. . .
Ευθύνη. . .
Η θεληση σας ειναι ελευθερη, κι επομενως δεν αναγκαζεστε να ειστε καλοι, οπως επισης δεν μπορειτε να αναγκαζεστε σε κακες πραξεις η σκεψεις απο τις δυναμεις του σκοταδιου, αλλα εναποκειται μονο σε σας το πως θελετε να ζησετε τη ζωη σας. Και αν εξαναγκαζεστε απο ανθρωπους που εχουν περισσοτερη δυναμη απο σας σε πραξεις που ειναι αντιθετες στον Θεο, τοτε δεν ευθυνεστε για αυτες τις πραξεις, αφου τοτε ειναι αποφασιστικη μονο η θεληση σας, η εσωτερικη σας σταση απεναντι σε αυτο που εκτελειτε αναγκαστικα. Αν ομως η σκεψη σας ειναι κακη, αν η βουληση σας ειναι προθυμη να πραγματοποιησει αυτη τη σκεψη, δεν θα απαλλαχτειτε απο την ευθυνη και θα πρεπει να επωμιστειτε τις συνεπειες των πραξεων σας, στη γη η στο επεκεινα.
Επομενως πραξεις που εκτελεστηκαν εθελοντικα εχουν το αποτελεσμα να καθορισουν τη ζωη στην αιωνιοτητα, εφοσον δεν βρηκαν ηδη στη γη την αμοιβη η την τιμωρια τους, ενω πραξεις που εκτελεστηκαν αναγκαστικα μπορουν μαλιστα να ειναι σημαντικες για την επιγεια ζωη, αλλα δεν θετουν σε κινδυνο τη ζωη της ψυχης μετα το θανατο. Αφου αυτες οι πραξεις χρεωνονται σε εκεινους που ειχαν την εξουσια πανω στον ανθρωπο κι εκαναν ανελευθερη τη βουληση του. Αυτοι θα πρεπει να λογοδοτησουν για τις πραξεις οι ηθηκοι αυθουργοι των οποιων ηταν, και η ενοχη τους καμιες φορες ειανι τοσο μεγαλη ωστε χρειαστουν αιωνιοτητες για την εξοφληση της ενοχης τους.
Θα πρεπει ο ανθρωπος ολο και περισσοτερο να εξετασει τον εαυτο του σχετικα με το κατα ποσον η πιο εσωτερικη του σκεψη ανταποκρινεται στις θεικες εντολες, δηλ. σχετικα με το κατα ποσον η πραξεις του συμφωνουν με τη σκεψη του, αφου οι σκεψεις ειναι παντα τα προιοντα της ελευθερης βουλησης. Αρα πρεπει οι σκεψεις να ειναι καλες για να ανταποκριθουν στο θελημα του Θεου. Αν οι σκεψεις παρεκκλινουν, αν παρουν λαθος κατευθυνση, τοτε η βουληση του ανθρωπου αποφασισε για αντιθετη στον Θεο πραξη, ακομα και τοτε που δεν μπορει να πραγματοποιησει μια πραξη. Κατα συνεπεια ευθυνεται ηδη για τις σκεψεις του γιατι γεννουνται απο την ελευθερη θεληση.
Και για αυτο ο ανθρωπος πρεπει να λογοδοτει στον εαυτο του για τις σκεψεις του, αφου και παλι εξαρταται απο το αν αυτες οδηγουνται με τη βια προς το κακο η το καλο απο συνανθρωπους η αν απο μονες τους εμφανιζονται μεσα στον ανθρωπο. . . Παντα ομως ο ανθρωπος θα εχει τη δυνατοτητα να απορριψει σκεψεις που δεν του αρεσουν, αφου η δραστηριοτητα των σκεψεων του εξαρταται και παλι απο τη θεληση του, και αυτη ειναι ικανη να εγκαταλειψει σκεψεις που της ειναι δυσαρεστες, οπως επισης μπορει ο ανθρωπος εσωτερικα να καταδικασει κακες πραξεις, και με αυτον τον τροπο απελευθερωνεται απο καθε συνενοχη.
Ο Θεος προσεχει μονο την ενδομυχη βουληση του ανθρωπου, η οποια δηλ. εκφραζεται στη σκεψη του. Και ο Θεος ποτε δεν θα τον καταδικασει για αυτο που κανει οσο αυτο αντιφασκει με την εσωτερικη του θεληση. Αλλα συχνα ο ανθρωπος θα ερθει αντιμετωπος με μια αποφαση, και τοτε θα πρεπει να αποδειξει οτι ειναι καλος, αλλιως θα πρεπει καποτε να λογοδοτησει για τη σκεψη και την πραξη του. Αφου ο Θεος εδωσε στον ανθρωπο την ελευθερη βουληση, την οποια ομως πρεπει να χρησιμοποιει με σωστο τροπο. . . με καλες σκεψεις, με καλα λογια και εργα, τα οποια καποτε στο πνευματικο βασιλειο θα εχουν αποτελεσμα και θα αποφερουν στην ψυχη την αιωνια ζωη. . . Αμην
3400 (10.1.1945)
Η αφορμή για τη μεγάλη ένδεια. . .
Τελευταία μέσα. . .
Μεγαλος ειναι ο αριθμος εκεινων που δεν εχουν ζωντανη επαφη με τον Θεο, που δεν Τον θεωρουν Πατερα, Αδερφο και Φιλο, στους οποιους ο Θεος δεν μπορει να ειναι κοντα γιατι απομακρυνονται απο Αυτον, γιατι μεσω του τροπου ζωης τους εχουν χασει την πιστη σε εναν Θεο που ειναι βαθια και για παντα δεμενος με ο,τι δημουργησε απο την αγαπη Του. Μεγαλος ειναι ο αριθμος, και θα αυξηθει μαλιστα, παρολη τη στοργικη φροντιδα Του για τους ανθρωπους, παρολη τη φανερη ενεργεια, η οποια θα επρεπε να φερει κοντα Του τους ανθρωπους. . . Αφου δεν τον αναγνωριζουν, οπου και σε οποια μορφη να τους πλησιασει. Αφηνουν παντα μονο να μιλησει ο νους, ποτε ομως την καρδια τους, και ο νους επηρεαζεται απο τον αντιπαλο του Θεου, στον οποιο μεσω του τροπου ζωης τους ειναι πιο κοντα απο ο,τι στον Θεο.
Αλλα στους ανθρωπους λειπει η αγαπη. . . αλλιως θα επρεπε να αναγνωρισουν τον Θεο παρα την ενεργεια των δαιμονικων δυναμεων που προβαλλει παντου. . . Χωρις δικη τους εμπρακτη αγαπη ο Θεος μενει αγνωστος στους ανθρωπους, γιατι η αιωνια Αγαπη αναγνωριζεται μονο απο την αγαπη. Και χωρις εμπρακτη αγαπη δεν υπαρχει επαφη με τον Θεο, ο ανθρωπος δεν μπορει να Τον νιωσει. Και για αυτο ειναι και δυσκολο να πιστεψουν στον Θεο για εκεινους τους ανθρωπους που ζουν χωρις αγαπη. Αλλα μεσα στην καρδια του καθε ανθρωπο σιγοκαιει ο σπιντηρας της αγαπης, και μπορει να αναφλεχθει. . . Μπορει να αναφθει μεσω της ενδειας των συνανθρωπων και ως φλογιτσα να απλωσει ολο και περισσοτερο, και τοτε ο ανθρωπος πλησιαζει τον Θεο, η πιστη σε Αυτον δεν θα του φαινεται απαραδεκτη. Θα προσπαθησει μονος του μεσω σκεψεων να συναψει επαφη μαζι Του και συνεπως να μειωσει την αποσταση απο Εκεινον. . .
Και για αυτο η ερχομενη ενδεια ειναι αναποφευκτη για χαρη της πλειονοτητας των ανθρωπων που ειναι εντελως μακρια απο τον Θεο, αφου ο Θεος προσπαθει να σωσει ακομα εκεινους που δεν εχουν ακομα πνηξει τελειως το σπινθηρα αγαπης μεσα στην καρδια. . . Ακομα και αν προκειται μονο για λιγους, εκεινοι οι λιγοι θα εχουν γλιτωσει την αιωνια καταστροφη. Πρεπει ομως ολοκληρη η ανθρωποτητα να περασει απο την εποχη αναγκης, γιατι στον καθε ανθρωπο προσφερεται με αυτον τον τροπο η ευκαιρια να ειναι ενας απο εκεινους που θα σωθουν. . . Ολους τους ανθρωπους θα πλησιασει ακομα μια φορα ο Θεος μεσα στη μεγαλη αναγκη, ολοι οι ανθρωποι θα μπορεσουν να Τον φωναξουν, δηλ. να συναψουν επαφη μαζι Του, και σε ολους τους ανθρωπους θελει να συμπαρασταθει βοηθητικα σαν Πατερας που θελει να σωσει τα παιδια Του απο την πιο μεγαλη αναγκη. . . Η αγαπη και η ελεημοσυνη του Θεου χρησιμοποιει καθε μεσο, επιδιωκει να κερδισει την καθε ψυχη, το ρευμα της χαρης Του χυνεται πανω σε ολοκληρη την ανθρωποτητα, παντου διοχετευει το λογο Του, και παντου προσπαθει μεσω δυστυχιας να κανει τις καρδιες επιδεκτικες για εκεινο, παντου προσπαθει μεσω δυστυχιας να αναψει την αγαπη μεσα στους ανθρωπους. . . Ασταματητα εφιστα την προσοχη των ανθρωπων στον Ιδιο, χτυπα τις καρδιες τους ζητωντας εισοδο, φερνει τον Εαυτο Του στη μνυμη των ανθρωπων, τους νουθετει και προειδοποιει μεσω των αγγελιοφορων Του στη γη, οδηγει τις σκεψεις τους στο πνευματικο βασιλειο. . . Αλλα τους αφηνει την ελευθερια βουλησης. . .
Τους φωναζει, αλλα δεν τους εξαναγκαζει. . . Και το καλεσμα Του μενει απροσεκτο, οι ανθρωποι δεν Του δινουν σημασια, απομακρυνονται ολο και περισσοτερο απο Αυτον, βαδιζουν σε ενα δρομο που οδηγει μακρια απο το στοχο. Μονο λιγοι παιρνουν το στενο δρομο που οδηγει στο στοχο, και μονο σπανια τους ακολουθει καποιος απο εκεινους. Και οι ανθρωποι ακουν ολο και πιο χαμηλα το καλεσμα του Θεου, ηχει ολο και πιο χαμηλα ο νουθετης και προειδοποιητης μεσα τους , η συνειδηση, που θα επρεπε να ειναι ο οδηγος στην πορεια της επιγειας τους ζωης.
Και ολο και περισσοτερες ψυχες χανονται και καταληγουν στην περιοχη εκεινου που μεσα σε μισος και αστοργια επιδιωκει μονο την καταστροφη, που προσπαθει να εκτοπισει τον Θεο και σπρωχνει τις ψυχες στην καταστροφη. Αλλα οι ανθρωποι δεν τον αναγνωριζουν ωσπου να εχουν χαθει, αφου ειναι τυφλοι στο πνευμα, εχουν τυφλωθει απο την ψευτικη λαμψη του κοσμου, που ειναι το βασιλειο του. . . Αποφευγουν το φως που λαμπει πανω τους απο το πνευματικο βασιλειο, και κηνυγουν ενα απατηλο φως. . . τις απολαυσεις του κοσμου. . .
Το φως των ουρανων ομως θα τους φωτιζε το δρομο που οδηγει στο στοχο. . . Το αποφευγουν και ακολουθουν ενα απατηλο φως μεσα στο σκοταδι της νυχτας και δεν πετυχουν ποτε το στοχο τους. Αφου ζουν χωρις αγαπη και ειναι τοσο μακρια απο τον Θεο ωστε Αυτος δεν μπορει να τους παρεχει το φως και τη δυναμη Του. Κι ετσι οι ανθρωποι ειναι μεν απο τη γηινη αποψη ζωντανοι αλλα πνευματικα νεκροι, και αφου δεν χρησιμοποιουν την επιγεια τους ζωη, αφου δεν αφυπνιζουν τον εαυτο τους, δηλ. το πνευμα τους στη ζωη, η επιγεια τους ζωη ειναι ματαια, και για αυτο θα τερματιστει προωρα. . .
Μονο λιγοι θα ζησουν πραγματικα, οι πλειοψηφια ομως ειναι πνευματικα νεκρη και δεν εχει πια αναγκη τη γη. Και για αυτο η τελευταια θα διαλυθει, δηλ. θα αναμορφωθει στην εξωτερικη της μορφη, και ολοκληρη η ζωη πανω της θα καταστραφει, και θα δημιουργηθει μια καινουρια γη, η οποια τοτε θα περιεχει εκεινους τους ανθρωπους που εχουν μεσα τους την αγαπη, που στεκονται στο φως, δηλ. στη σωστη επιγνωση, και οι οποιοι στην προηγουμενη περιοδο αναγκης παρεμειναν σταθεροι στην πιστη στον Θεο, οι οποιοι μεσω της αγαπης μενουν δεμενοι μαζι Του και ο τροπος ζωης των οποιων ανταποκρινοταν στο θελημα Του. . . Προκειται για τη μικρη ομαδα των αγωνιστων Του που υποστηριζουν τον Ιησου Χριστο μπροστα σε ολοκληρο τον κοσμο, που αγωνιζονται για Εκεινον και για την πιστη τους και τους οποιους ο Ιδιος θα ερθει να τους παρει στο βασιλειο Του, για να τους δημιουργησει την παραδεισο πανω στην καινουρια γη, για να τους αμειψει για την παρα πολυ δυσκολη εποχη του αγωνα πριν το τελος με μια περιοδο της πιο βαθιας ειρηνης και της υψιστης μακαριοτητας. . . Αμην
Αγάπη. . .
Επίγνωση. . .
Το βασίλειο του φωτός. . .
Δραστηριότητα. . .
Η ενεργεια σε ανιδιοτελη αγαπη για τον πλησιον τοποθετει τον ανθρωπο στη σωστη επιγνωση. Η σωστη επιγνωση ομως αυξανει την αγαπη του για τον Θεο, και αυτη με τη σειρα της οδηγει στην ενωση με τον Θεο, διοτι ο ανθρωπος που αγαπα τον Θεο πανω απο ολα προσπαθει απο μονος του να διαμορφωθει ετσι οπως αρεσει στον Θεο και για να πληρωσει την προυποθεση για να γινει ενας με τον Θεο. Συνεπως η ανιδιοτελης αγαπη για τον διπλανο δεν μπορει ποτε να παραμεληθει αν ο ανθρωπος θελει να πετυχει το τελευταιο του στοχο στη γη. . . την κατασταση του παιδιου του Θεου. . . Η ανιδιοτελης αγαπη πρεπει ομως και να ασκηθει αν ο ανθρωπος την ωρα της αποβιωσης του απο τη γη θελει να μπει στο βασιλειο του φωτος, αφου και η πιο χαμηλη σφαιρα του φωτεινου βασιλειου ειναι κατοικημενη μονο απο ψυχες που εχουν αγαπη μεσα τους. Διοτι χωρις την αγαπη δεν υπαρχει φως, και η ελαχιστη ακτινοβολια φωτος προυποθετει ενα δοχειο υποδοχης που μεσω της αγαπης μονο εχει γινει τετοιο. Η ενεργεια αγαπης αποφερει στην ψυχη την επιγνωση, δηλ. μολις ο ανθρωπος σταθει στην αγαπη θα καταλαβει τον ελλιπη χαρακτηρα του, θα ξερει για τα αποτελεσματα του τροπου ζωης, θα ξερει για το θεικο θελημα και για τις συνεπειες καθε σκεψης και πραξης. Και αυτη η επιγνωση θα τον κανει να επιδιωξει συνειδητα την τελειοτητα.
Μπορει ομως και να ειναι δραστηριος στην αγαπη στη γη εντελως ασυνειδητα, δηλ. η καρδια του τον παροτρυνει στην ενεργεια αγαπης χωρις να τον μυησει ιδιαιτερα στη γνωση για τα αποτελεσματα τετοιας δραστηριοτητας. Μπορει οι βαθυτερες γνωσεις να του αποκρυβονται ακομα. Θα τον φωτισουν ομως ξαφνικα την ωρα της αποβιωσης του, και θα μπει στο πνευματικο βασιλειο με αφθονια γνωσεων, ως κατοικος του φωτεινου βασιλειου, αφου τοτε η αγαπη ηταν η κινητηρια δυναμηολοκληρης της ζωης του, και μεσω των εργων αγαπης η εντονη συνδεση με τον Θεο θα εχει ηδη γινει, και ο σκοπος της επιγειας ζωης θα εχει εκπληρωθει. . . Το καθε καλο εργο αυξανει τον θησαυρο που ειναι αφθαρτος και που δεν μπορει να χαθει. . . Και πνευματικος πλουτος, τον οποιο ο κοσμος δεν αναγνωριζει, θα ακολουθησει την ψυχη στο πνευματικο βασιλειο.
Την ωρα της εισοδου στο πνευματικο βασιλειο η ψυχη θα ειναι πλημμυρισμενη απο φως, θα ξερει για τα παντα, και απο τη στιγμη του θανατου της θα μπορεσει να διδασκει ανηξερες ψυχες. Θα μπορει να μοιρασει ο,τι κατεχει η ιδια στο υψιστο βαθμο, πνευματικους θησαυρους, και αυτη η δραστηριοτητα θα κανει την ψυχη εξαιρετικα ευτυχισμενη, και θα ενεργει ακουραστα στην αγαπη της, και θα προσφερει και σε αυτους που ειναι φτωχοι και στερουνται τα αναγκαια. Και θα μπορεσει να πλησιαζει ολο και περισσοτερο τον Θεο, αφου η αγαπη θα τη διαμορφωσει ετσι ωστε θα γινει ομοιωμα του Θεου και συνεπως θα ενωθει με τον Θεο, απο τον Οποιο εκπορευτηκε πρωταρχικα. . . Αμην
Θεικές σοφίες – ενέργεια του Πνεύματος. . .
Θεικες σοφιες δεν εξιχνιαζονται απο ανθρωπινη σοφια. . . Ο νους μπορει να συλλαβει θεικες σοφιες μονο τοτε που το Πνευμα ειναι συναμα δραστηριος. Και για αυτο απαιτειται οπωσδηποτε η ενεργεια του Πνευματος αν ο ανθρωπος θελει να διεισδυσει σε γνωσεις που ειναι υπερανω ολων των ανθρωπινων γνωσεων. Ανθρωπινες νοητικες ικανοτητες ωστοσο δεν ειναι αναγκαιες οπου το Πνευμα του Θεου μπορει να ενεργησει μεσα στον ανθρωπο, μια και Αυτο φωτιζει τη σκεψη του ανθρωπου, ετσι ωστε η πιο βαθια σοφια απο τον Θεο θα του ειναι κατανοητη οσο το Πνευμα του Θεου του τη μεταδωσει. Αφου θα του την προσφερει σε μια μορφη ωστε να ωριμασει για να καταλαβει γνωσεις που πριν του ηταν εντελως αγνωστες. Η ικανοτητα του ανθρωπου να σκεφτεται εκπαιδευεται ταυτοχρονα, ετσι ωστε θα μπορεσει μονος του να μεταδωσει τις γνωσεις που ελαβε, αν και σε πιο απλη εκφραστικη μορφη, αλλα συμφωνα με το νοημα των γνωσεων που του μεταδοθηκαν απο το Πνευμα του Θεου.
Η θεικη σοφια ειναι αξεπεραστη, κι ετσι τα διανοητικα αγαθα που μεταδιδονται απο το Πνευμα του Θεου επισης δεν θα μπορεσουν να ξεπεραστουν απο ανθρωπινη σοφια, παρολο που στην αρχη φαινονται ασημαντα και καμιες φορες διοχετευονται στην καρδια του ανθρωπου σε πολυ απλη μορφη. Ωστοσο η εξηγηση για αυτο βρισκεται στο οτι ο ανθρωπος δεν θα πρεπει να ειναι μονο εργαλειο που θα μεταδωσει μηχανικα τις γνωσεις που ελαβε, αλλα θα πρεπει ο ιδιος να ειναι εντελως διαπερασμενος απο αυτες, για να μπορεσει τοτε να τις υποστηριξει μπροστα στους συνανθρωπους.
Και για αυτο πρεπει ο ανθρωπος να μυηθει σιγα σιγα. Πρεπει οι γνωσεις να του γινουν τοσο κατανοητες ωστε να ριζωθουν βαθια μεσα του, για να μπορεσουν τοτε να του προσφερθουν οι πιο βαθιες σοφιες και να μπορεσει αυτος να τις καταλαβει τελειως, δηλ. για να τις εχουν επεξεργαστει η καρδια και ο νους, αφου μονο τοτε θα μπορεσει να γινει λογος για σωστες γνωσεις. Τοτε μονο ο ανθρωπος θα διεισδυσει μεσα στις πιο βαθιες σοφιες. Το Πνευμα του Θεου θα μιλησει στο πνευματικο σπινθηρα μεσα στον ανθρωπο, και ο,τι του ανακοινωσει θα μαρτυρησει τη σοφια, την αγαπη και την παντοδυναμια Του. . . Προκειται για γνωσεις τις οποιες ανθρωποι δεν θα μπορουσαν ποτε να εξιχνιασουν δυναμει του νου τους, αφου αυτος δεν ειναι διαμορφωμενος ετσι ωστε να μπορεσει ποτε να συλλαβει η να παρουσιασει αληθινα τη δραστηριοτητα και την ενεργεια του Θεου στο συμπαν και στο πνευματικο βασιλειο, αν δεν ειχε ποτε πριν σχετικες γνωσεις. Ο νους του ανθρωπου θα κινειται παντα μεσα στα ορια τα οποια ο Θεος ο Ιδιος του εβαλε. Θα μπορεσει παντα να εξερευνησει μονο επιγεια πραγματα και μαλιστα θα μπορεσει να αποδειξει την ορθοτητα των πορισματων του. Αλλα ολοκληρο το θεικο, ολες οι πνευματικες γνωσεις θα του μεινουν αγνωστες οσο δεν ενεργει το Πνευμα του Θεου, αφου μοναχα Αυτο διεισδυει μεσα στα πιο βαθια βαθη τις θεικης σοφιας, και μπορει να τα παρουσιασει στον ανθρωπο, δηλ. στο νου του, για να τον δραστηριοποιησει, δηλ. να επεξεργαστει αυτος ο,τι παρελαβε διανοητικα. Και μονο τοτε μπορει ο ανθρωπος να λαβει γνωσεις. . . Αφου μονο πνευματικες γνωσεις μπορουν να ονομαστουν σωστες γνωσεις γιατι αγγιζουν τομεις που ειναι περαν των εξερευνησεων του νου και που μπορουν να εξιχνιαστουν μονο με τη βοηθεια του θεικου Πνευματος. Και ο,τι το Πνευμα του Θεου μεταδιδει στην καρδια και στο νου ειναι θεικες σοφιες, οι οποιες για αυτο μπορουν να παρουσιαστουν μονο σε εκεινον τον ανθρωπο που θα γινει ανταξιος μεσω της βουλησης του να υπηρετησει τον Θεο μεταδιδοντας την αληθεια απο τον Θεο, η οποια ξεπερνα κατα πολυ τον ανθρωπινο νου. . . Αυτη η βουληση και η συνειδητη επιδιωξη της τελειοτητας ειναι προυποθεσεις για να λαβει και να καταλαβει ο ανθρωπος πνευματικες σοφιες, διοτι η σωστη κατανοηση εκεινων ειναι απολυτως αναγκαια για να τις μεταδωσει ο ανθρωπος και στους συνανθρωπους, οπως ειναι θελημα του Θεου. . . Αμην
Ψευδοπροφήτες. . .
Η εποχή του τέλους. . .
Μονο εντελως ανωριμες ψυχες χρησιμοποιουν τη δυναμη απο κατω και για αυτο εκμεταλλευονται απο τον πριγκιπα του κατω κοσμου για την ενεργεια του. Ο,τι να κανει ο αντιπαλος του Θεου για να πολεμησει τον Θεο, χρησιμοποιει για αυτο παντα προθυμους ανθρωπους που εκτελουν τη θεληση του, γιατι στον ιδιο εχει στερηθει η εξουσια πανω σε καθε εργο της δημιουργιας. Και για αυτο καθοριζει τους ανθρωπους να εκτελεσουν τη θεληση του, και αυτοι τον εισακουν επειδη αισθανονται δεμενοι μαζι του εξαιτιας των προτιμησεων και των ορμων τους, οι οποιες δεν διαφερουν σχεδον καθολου απο τις δικες του.
Προκειται δηλ. για ψυχες που εχουν ακομα εντελως υλικιστικη αντιληψη, που ειναι στραμμενες στον αντιπαλο του Θεου και τις οποιες για αυτο παιζει στα δαχτυλα. Ανθρωποι μεσα στους οποιους ειναι ενσαρκωμενες τετοιες ψυχες βρισκονται τελειως στην εξουσια του. Αυτος ομως τους εξοπλιζει με μεγαλη δυναμη, ετσι ωστε μπορουν παντα να εκτελουν ο,τι τους προσταζει ο αντιπαλος του Θεου. Επειδη εχουν απομακρυνθει εντελως απο τον Θεο τους παρεχει διπλασια δυναμη, και για αυτο ειναι ικανοι να εκτελεσουν πραγματα που αλλιως ειναι περαν των δυναμεων ενος ανθρωπου. Κι επομενως γινονται επισης σημεια και θαυματα απο πλευρας των ανθρωπων που ειναι εχθρικοι απεναντι στον Θεο, αν αυτοι ειναι προθυμοι να αφησουν τη δυναμη τους να επιδρασει στον εξω κοσμο.
Και τοτε αυτοι θεωρουνται συχνα θεοσταλτοι εξαιτιας των εργων τους, που φαινονται θαυματα. Και για αυτους σας προειδοποιει ο Θεος, και το εκανε παντα, με το να η μονιμη παραπομπη Του στους ψευδοπροφητες της εποχης του τελους εφιστα την προσοχη των ανθρωπων σε αυτο τον κινδυνο, διοτι ειναι ενας κινδυνος για εκεινους η πιστη των οποιων δεν ειναι ακομα σταθερη και οι οποιοι δεν ειναι δραστηριοι στην αγαπη. Ο Θεος εχει παντα μιλησει για αυτους τους απεσταλμενους του Σατανα για να ανακοινωσει την εξουσια εκεινου, την οποια θα κερδισει πανω στους ανθρωπους στην εσχατη εποχη. Προειδοποιει τους δικους Του μην πεσουν στα διχτυα των ψευδοπροφητων, και χαρακτηριζει αυτους με τον τροπο οτι και αυτοι θα πρεσβευτουν τον Χριστο. . . Εκεινον που θα φερει τη σωτηρια. . . αλλα οχι των Σωτηρα του κοσμου. . .
Και αυτο προσεξτε, οτι ο Χριστος εχει σωσει τον κοσμο. . . Ο Χριστος ομως για τον Οποιο μιλουν οι ψευδοπροφητες θα πρεπει ακομα να ερθει και να φερει τη σωτηρια στους ανθρωπους. Και θα παραπλανησουν πολλους και θα φωναξουν στους ανθρωπους: Κοιταξτε, να ο Χριστος. . . Ωστοσο μην τους ακολουθησετε. . . αλλα καταλαβετε οτι ειναι απεσταλμενοι του Σατανα, τους οποιους θα πρεπει να αποφυγετε για να μην σας καταστρεψουν. . . Και αν κανουν θαυματα μην τα προσεξετε, αφου χρησιμοποιουν για αυτα τη δυναμη απο κατω. Και θα τους καταλαβετε, αφου δεν θα μιλησει η αγαπη απο μεσα τους, ουτε απο τα λογια τους, ουτε απο τις πραξεις τους. Ο,τι θα κανουν θα μαρτυρησει μονο την εξουσια τους, οχι ομως την αγαπη τους, και η εξουσια ειναι δωρο του Σατανα.
Και μαλιστα θα μπορεσετε να τους καταλαβετε αν κανετε παντα την αγαπη το γνωμονα της σκεψης και της πραξης σας. Ετσι θα καταλαβετε επισης απο τα θαυματα των ψευδοπροφητων οτι δεν προκειται για ενεργεια αγαπης αλλα για την επιδραση εκεινου που προερχεται απο την κολαση. Οσο οι ιδιοι στεκεστε στην αγαπη και στην πιστη δεν θα παραπλανηθειστε, αλλα κινδυνευουν οι χλιαροι που δεν κουβαλουν μεσα τους τα χαρακτηριστικα της αγαπης. Εκεινους μπορει να κερδισει ο αντιπαλος του Θεου. Δεν θα καταλαβουν τους ψευδοπροφητες και θα ακολουθησουν προθυμα οπου θα οδηγηθουν απο εκεινους, μια και οι δυναμεις απο κατω εχουν εξουσια πανω σε εκεινους που ειναι μακρια απο τον Θεο, οι οποιοι μεν Τον επιδιωκουν μα τα λογια τους, οχι ομως με την καρδια τους. . .
Και εκεινους προειδοποιει ιδιαιτερως ο Θεος να μην παραπλανηθουν απο το τυφλωτικο φως ενος θαυματος. . . Και τους δινει ενα σαφο χαρακτηριστικο, δηλ. οτι πρεπει παντα να ειναι ευδιακριτη η αγαπη οπου ενεργει η δυναμη του Θεου, η οποια εκφραζεται μεσω των προφητων Του. Και οπου η αγαπη δεν ειναι ευδιακριτη, εκει εχει το βασιλειο του ο Σατανας, και αυτο θα πρεπει να αποφυγετε, διοτι οι δυναμεις απο κατω θα επηρεαζουν καθε ανωριμο ανθρωπο, δηλ. καθε ανθρωπο που σκεφτεται και που δρα χωρις αγαπη. Και αυτοι θα τους ειναι αφοσιωμενοι υπηρετες, που θα εκτελεσουν ο,τι απαιτησει ο πριγκιπας του κατω κοσμου. . . Αφου προκειται για την εσχατη εποχη, και αυτην χρησιμοποιει αυτος για να ενεργησει εναντια στον Θεο κι εναντια σε ολο το πνευματικο που ειναι στραμμενο στον Θεο, ωσπου να εχει ερθει η ωρα οπου ο Θεος θα τον δεσει και μαζι του ολους τους ανθρωπους που του ειναι αφοσιωμενοι. . . Αμην
3405 (14.1.1945)
Πνευματική νωθρότητα. . .
Προκειται για συγκεκριμενη πνευματικη νωθροτητα αν ο ανθρωπος δεν ασχολειται με ερωτηματα που σχετιζονται με το σκοπο της επιγειας του ζωης, με τη σχεση του με τον Δημιουργο και με τον Ιδιο τον αιωνιο Δημιουργο. Και για αυτο ο ανθρωπος δεν μπορει να βρει τις απαντησεις σε τετοια ερωτηματα οσον καιρο δεν τα φερνει προς συζητηση. Προκειται για πνευματικη νωθροτητα, για την οποια θα πρεπει να λογοδοτησει, διοτι ειναι εξοπλισμενος με τα δωρα του νου, διοτι του δοθηκε η ικανοτητα να σκεφτεται και διοτι οδηγειται συνεχως σε περιστασεις οπου εμφανιζονται ξανα και ξανα αυτα τα ερωτηματα. Κι επομενως θα επρεπε μονο να δραστηριοποιηθει η βουληση του για να παρει θεση σε ολα τα ερωτηματα που θα τον βοηθησουν να φτασει σε πνευματικη γνωση.
Μολις στρεψει εστω και μια φορα τις σκεψεις του στο πνευματικο τομεα θα παρακινηθει απο πνευματικης πλευρας, και η πνευματικη νωθροτητα θα εχει διορθωθει. . . θα αρχισει να συλλογιζεται, θα απαντησει μονος του διανοητικα στις ερωτησεις του, οπως θα πιστεψει, αλλα οι απαντησεις θα ειναι ηδη διανοητικες μεταδοσεις απο το πνευματικο βασιλειο, αναλογα με την επιθυμια του για αληθεια και το ενδομυχο του ειναι. Αφου ο ανθρωπος λαμβανει απο τα πνευματικα οντα που ανταποκρινονται στο δικο του χαρακτηρα.
Σοβαρη επιθυμια για την αληθεια δινει προσβαση στα οντα που ειναι γεματα αληθεια και μπορουν να μοιρασουν τετοια. . . Οποιος ομως λαχταρα την αληθεια επιδιωκει ταυτοχρονα τον Θεο, γιατι ο Θεος ειναι η Ιδια η αιωνια Αληθεια. . . Και οποιος επιδιωκει τον Θεο εχει και στραφει στο καλο, και συνεπως πνευματικες δυναμεις που ειναι δεμενες με τον Θεο θα του προσφερουν και θα τον ενημερωσουν συμφωνα με την αληθεια. Ποτε ενας κακος ανθρωπος που ενεργει χωρις αγαπη δεν θα επιδιωξει την καθαρη αληθεια, αφου τη φοβαται επειδη αντιφασκει με τη σκεψη και την πραξη του, και θελει να αναγνωρισει ως αληθεια μονο ο,τι τον συμφερει. Και θα τον πλησιασουν μονο δυναμεις που θα τον παραπλανησουν.
Και για αυτο ενας ανθρωπος που προσπαθει να ζησει καλα και σωστα μπορει να ειναι πεπεισμενος για το οτι σκεφτεται σωστα αν συλλογιστει στα σοβαρα πνευματικα προβληματα. Αλλα πρεπει πρωτανα εχει αυτη τη θεληση να ενημερωθει για τετοια. . . Δεν πρεπει να απορριψει πνευματικες σκεψεις μολις εμφανιστουν μεσα του. Δεν πρεπει να παραμεινει μεσα σε πνευματικη νωθροτητα και με αυτον τον τροπο να κανει αδυνατη καθε διανοητικη διδασκαλια απο πνευματικες δυναμεις. Αλλιως το εσωτερικο του θα μεινει σκοτεινο και χωρις φως, και ως μονο κοσμικος ανθρωπος θα αφησει να περασει η επιγεια του ζωη χωρις αυτος να ωριμασει πνευματικα. Πρεπει η θεληση να διεισδυσει σε υψηλοτερες γνωσεις να ξυπνησει μεσα του και να τον παροτρυνει να γινει δραστηριος και διανοητικα. Τοτε ομως θα κανει μεγαλη προοδο προς δικη του ευτυχια, αφου οι γνωσεις παντα κανουν τον ανθρωπο ευτυχισμενο, και μαλιστα ολο και περισσοτερο, οσο περισσοτερο ανταποκριθουν στην αληθεια.
Σωστες, δηλ. αληθινες γνωσεις ειναι πλουτος τον οποιο ο ανθρωπος δεν θελει πια να στερηθει μολις τον κατεχει μια φορα. Σωστες γνωσεις ειναι φως που ενεργει ευεργετικα πανω στον ανθρωπο τον οποιο περιστοιχιζει ακομα το σκοταδι. Και οι σωστες γνωσεις ειναι ενα δωρο απο το πνευματικο κοσμο που προεξεχει και μεσα στο πνευματικο βασιλειο, που συνδεει αυτον τον κοσμο με τον αλλο κοσμο. Και για αυτο οι σωστες γνωσεις ειναι αξιες επιδιωξης, ειναι πολυτιμα αγαθα που δεν μπορουν να αντικατασταθουν με γηινα αγαθα. Και ο καθε ανθρωπος μπορει να τις αποκτησει μολις ξεπερασει την πνευματικη νωθροτητα, μολις σκεφτει το νοημα και το σκοπο της επιγειας ζωης, το νοημα και το σκοπο της δημιουγιας και τη δικη του σχεση με τον Δημιουργο. . . Αφου τοτε μπαινουν σε δραση πνευματικες δυναμεις που θα τον διδαξουν και θα τον βγαλουν απο την κατασταση της αγνοιας, και θα τον τοποθετησουν στην κατασταση της επιγνωσης αναλογα με την επιθυμια του. . . Αμην
3406 (15. k. 16.1.1945)
Ο πόλεμος ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι. . .
Πολυ κοντα στη γη ο πολεμος αναμεσα στο φως και στο σκοταδι διαδραματιζεται πιο εντονα, αφου ακριβως το πνευματικο που βρισκεται στη γη πειραζεται παρα πολυ απο τις δυναμεις του σκοταδιου. Και για αυτο το φωτεινο πνευματικο πρεπει επισης να ερθει κοντα στη γη για να συμπαρασταθει βοηθητικα στους ανθρωπους οσον καιρο πορευτουν ακομα στη γη. Και για αυτο στην εσχατη εποχη πολλα φωτεινα οντα ειναι ενσαρκωμενα στη γη για να μπορεσουν να βοηθησουν αμεσα και για να δημιουργησουν κατα καποιον τροπο μια γεφυρα για τα οντα του φωτος απο το πνευματικο βασιλειο μεχρι τους ανθρωπους.
Αφου οι δυναμεις του σκοταδιου εχουν πιο ευκολη προσβαση σε εκεινους, επειδη οι ανθρωποι ειναι ακομα γεματοι σκοταδι και εισακουν πιο ευκολα τις ιδεες εκεινων των δυναμεων, ενω τα φωτεινα οντα πρεπει πρωτα να ξεπερασουν μια σφαιρα, μεσα στην οποια πρεπει να κρυψουν το φωτεινο τους περιβλημα. Και για αυτο ερχονται στους ανθρωπους αγνωριστα, και αυτοι συχνα δεν θελουν να αποδεχτουν τη βοηθεια τους. Αφου η γη και το περιβαλλον της κουβαλουν μονο λιγο φως, το σκοταδι εχει μεγαλη εξουσια, και παρολ αυτα το φως πολεμα το σκοταδι. Και οπου λαμπει, εκει σπαζει το σκοταδι. . . Οπου μια φορα τα οντα του φωτος μπορουν να επιδρασουν, εκει δεν μπορει ποτε πια να υπαρχει η νυχτα.
Και παντου αυτα τα φωτεινα οντα που ειναι ενσαρκωμενα στη γη ανοιγουν το δρομο στα πνευματικα οντα του φωτος. Αναβουν παντου μικρες φλογιτσες, και η ελαχιστη λαμψη φωτος προσελκυει τα οντα του πνευματικου βασιλειου, κι εκεινη αυξανεται απο αυτα τα οντα, συχνα μεχρι την πιο αστραφτερη λαμψη, ετσι ωστε το φως φεγγει σε μεγαλη περιφερεια. . . Και τοτε το σκοταδι ειναι ανισχυρο, δεν μπορει πια να σβησει το φως, δεν μπορει να το θαμπωσει, μια και τα φωτεινα οντα ειναι πιο δυνατα, και οπου νικησαν μια φορα, εκει θα επικρατησουν και δεν θα αφησουν ποτε τον εχθρο να προβαλει. Αλλα και ο εχθρος φερνει στους ανθρωπους ενα φως, αλλα ειναι ψευτικο φως, ειναι η λαμψη των ψευτικων αγαθων, της επιγειας ιδιοκτησιας και του κοσμου, που δελεαζουν τους ανθρωπους με αστραφτερα χρωματα. . .
Ειναι ψευτικο φως γιατι μονο φουντωνει και μετα σβηνει, ειναι αντικατοπτρισμος που δεν εκπεμπει ζεστη και που δεν μπορει ποτε να ζωντανεψει. Και τα φωτεινα οντα στη γη θα πρεπει να αποκαλυψουν αυτο το ψευτικο φως, θα πρεπει να παρουσιασουν στους ανθρωπους την αναποτελεσματικοτητα του, θα πρεπει να τους δειξουν το σωστο φως, που ζεσταινει και φωτιζει και αφυπνιζει στη ζωη. Και για αυτο τα φωτεινα οντα πρεπει ασταματητα να ειναι δραστηρια στη γη, για να μην υπερεχει ο αντιπαλος και το σκοταδι στη γη να μην γινει ολο και πιο αδιαπεραστο. Πρεπει να μεινουν σε μονιμη επαφη με τα φωτεινα οντα του πνευματικου βασιλειου και να πιασουν συνεχως την ακτινα φωτος απο εκει για να τη μεταδωσουν στο σκοταδι της νυχτας. Και δεν θα χαθει καμια ακτινα φωτος που εχει βρει το δρομο στη γη.
Το φως θα λαμψει απο την ανατολη μεχρι τη δυση. . . παντου οπου μενουν ανθρωποι η επαφη εχει συναφθει απο αυτους μεχρι το πνευματικο βασιλειο μεσω ερωτησεων που απευθυνονται στο απειρο, μεσω ερωτησεων που σχετιζονται με την αιωνια Θεοτητα, και μεσω της θελησης προς το καλο. Παντου μπορουν να διοχετευτουν ακτινες φωτος, δηλ. σκεψεις που ανταποκρινονται στην αληθεια, που απο το πνευματικο βασιλειο, απο φωτεινα οντα, παιρνουν την εκβαση τους με εντολη τον Θεο και τις οποιες αποδεχονται καρδιες ικανες και προθυμες για αγαπη. Αλλα το φως πρεπει να πολεμα εναντι της υπεροχης του σκοταδιου. Αφου οι δυναμεις του σκοταδιου ειναι παρα πολυ δραστηριες για να μπερδεψουν τη σκεψη των ανθρωπων, για να σβησουν το φως που αναφλεγεται ξανα και ξανα σαν φλογιτσα μεσα στη νυχτα. Κι ετσι ο πολεμος του φωτος εναντι του σκοταδιου διαρκει αιωνιοτητες πια. . .
Παντα η κατασταση της αγνοιας των ανθρωπων θα πρεπει να αλλαχτει και να δωσει τη θεση της στην κατασταση της γνωσης, και τα φωτεινα οντα του πνευματικου βασιλειου τους βοηθουν αδιακοπα. . . Αλλα εχει αρχισει η εποχη του τελους, και αυτο σημαινει οτι το σκοταδι εχει σκεπασει τη γη τοσο πολυ ωστε ο αγωνας των φωτεινων οντων πρεπει να γινει ολο και πιο εντονος για να το εξοριστει. Αφου ο αντιπαλος του Θεου πολεμα με δολο και βια και με την πιο μεγαλη επιμονη, γιατι ξερει οτι η εξουσια του θα τερματιστει σε λιγο, γιατι ξερει οτι θα δεθει και δεν θα μπορεσει πια να επηρεασει την ανθρωποτητα. Κι ετσι η γη ειναι πολιορκημενη απο καλες και κακες δυναμεις, απο φωτεινα οντα και οντα του σκοταδιου, και το παλεμα τους γινεται για τις ψυχες που βαδιζουν ακομα τυφλα. . .
Οι φορεις του φωτος στη γη και στον αλλο κοσμο εργαζονται με αγαπη και προσπαθουν να φερουν λυτρωση στους ανθρωπους που βασανιζονται μεσα στο σκοταδι. Τα οντα του σκοταδιου ομως κινουνται απο το μισος. Μεσω αστοργων πραξεων προσπαθουν να ριξουν τους ανθρωπους στην αβυσσο οπου υπαρχει αιωνια νυχτα. Κι επομενως διαδραματιζεται μονιμος αγωνας εναντια σε αυτες τις ψυχες, ο οποιος θα τελειωσει την ημερα της τελευταιας κρισης, οταν το Ιδιο το αιωνιο Φως θα ερθει ως κριτης και θα χωρισει το φως απο το σκοταδι. . . Αφου αυτο θα ειναι το τελος οτι το φως θα λαμψει και η νυχτα θα νικηθει εντελως, οτι η αληθεια θα νικησει και οι δυναμεις του σκοταδιου θα γκρεμιστουν στην πιο βαθια αβυσσο, σε αδιαπεραστο σκοταδι, στο βασιλειο στο οποιο ανηκουν εθελοντικα. . . Αμην
Η ώρα του τέλους. . .
Το παρόν. . .
Ενορατικοί και προφήτες. . .
Το θεικο σχεδιο εχει αποφασιστει εδω και αιωνιοτητες και ειναι αμετακλητο. Αφου επινοηθηκε με αξεπεραστη σοφια και προκαθοριστηκε μεχρι τις ελαχιστες λεπτομεριες. Και αυτο το σχεδιο δεν ειναι καθολου αυθαιρετο, αλλα βασιζεται στην ανακτηση του πνευματικου που καποτε αποστατησε, και αναλογα με αυτην εξελισσεται καθε γεγονος και στο πνευματικο κοσμο και στη γη. Προκειται για συνεχεις αναπτυξιακες φασεις, χρονικα διαστηματα διαφορετικης διαρκειας που εγκρινονται στο πνευματικο για την ανακτηση, τα οποια δηλ. ειναι περιορισμενα, και ο τερματισμος των οποιων οριστηκε απο τον Θεο εδω και αιωνιοτητες.
Και αυτη τη ληξη των αναπτυξιακων περιοδων ανακοινωνει ο Θεος στους ανθρωπους μεσω ενορατικων και προφητων. Και μαλιστα θα τους ενημερωσει παντα για το τελος μιας τετοιας περιοδου για να τους ενθαρρυνει να εκπληρωσουν το σκοπο της επιγειας τους ζωης. Αλλα ποτε δεν θα αναγγειλει στους ανθρωπους την ορισμενη ωρα, ετσι ωστε αυτοι πρεπει παντοτε να υπολογησουν πωςζουν στην εποχη που προηγειται του τελους. Συγκριτικα με την αιωνιοτητα προκειται παντα για μονο μικρης διαρκειας αναπτυξιακες φασεις, που αντικαθιστωνται ξανα και ξανα απο μια καινουρια. Κι επομενως ο Θεος μπορει παντα να ονομασει το τελος αμεσως επικειμενο, αν και στους ανθρωπους η συγκεκριμενη περιοδος φαινεται μεγαλη.
Και για αυτο σε ολες τις εποχες διοχετευτηκαν στους ανθρωπους προφητειες για αυτο το τελος απο τον Θεο, κι εχει περασει πολυς χρονος στο μεταξυ συγκριτικα με ανθρωπινα ματια και ανθρωπινη αριθμηση χρονων. Ωστοσο και αυτες οι προφητειες θα εκπληρωθουν, η ανακοινωμενη εποχη θα ειναι παρουσα, η περιοδος λυτρωσης θα μπει στην τελευταια φαση, και ανθρωποι της σημερινης εποχης θα βιωσουν ο,τι ενορατικοι και προφητες προειδαν απο την αρχη μιας λυτρωτικης περιοδου. . .
Η εσχατη εποχη θα εχει αρχισει, το τελος θα ειναι πολυ κοντα, δεν θα μεινει πια πολυς χρονος, επειδη ο χρονος που καθορισε ο Θεος θα εχει ληξει συμφωνα με τον αιωνιο προσδιορισμο Του. . . Καιτοτε τα λογια των προφητων θα αρχισουν να παιρνουν συγκεκριμενη μορφη, με το να τα γεγονοτα που προειδαν οι ενορατικοι θα πραγματοποιηθουν, και σε αυτο θα ειναι εμφανες επισης το χαμηλοτατο πνευματικο επιπεδο των ανθρωπων που καθοριζει το τελος μιας λυτρωτικης περιοδου. Και για αυτο την τελευταιο περιοδο ανακοινωνεται στους ανθρωπους ολο και πιο λεπτομερως και εντονα το τελος, παρολο που ακομα και τοτε η μερα και η ωρα θα κρατηθουν μυστικες, επειδη δεν ειναι ωφελιμο για την ανθρωπινη ψυχη αν αυτη της φανερωθει.
Ο Θεος ξερει την ωρα, θα την τηρησει οπως το προορισε μεσα στο αιωνιο σχεδιο Του. Και πρεπει κανεις να πιστεψει πληρως στο λογο Του. Η ωρα θα ερθει απροσδοκητα και για αυτους που εχουν μυηθει, που περιμενουν το κοντινο τελος. . . Αφου καποτε θα ειναι παρουσα, γιατι ο λογος του Θεου ειναι αληθεια. Και για αυτο την εσχατη εποχη ανακοινωνεται συνεχως αυτη η ωρα, αφου θα ερθει σαν κλεφτης μεσα στη νυχτα. . . Και θα τελειωσει μια μακρια περιοδο λυτρωσης και θα ξεκινησει μια καινουρια εποχη. . . Θα περασει η παλια γη και θα δημιουργηθει μια καινουρια γη, οχι μονο πνευματικα αλλα και υλικα, επειδη αυτο καθοριστηκε απο τους αιωνες των αιωνων. . . Αμην
3409 (18.1.1945)
Η κατάσταση της ζωής. . .
Δραστηριότητα. . .
Υπηρεσία. . .
Μεσα στη νυχτα του θανατου η αγαπη του Θεου δεν ειναι πια αποτελεσματικη πανω στο οντοδες, δηλ. η κατασταση του μακρια απο τον Θεο κανει το ον ανεπιδεκτο για αυτην, και για αυτο ειναι εξαιρετικα βασανιστικη η κατασταση του , η οποια μπορει να διορθωθει, δηλ. να ελαφρυνθει μονο τοτε που το ον μεσω της θελησης του για τον Θεο θα τον πλησιασει και παλι. Μονο τοτε θα αρχισει σιγα σιγα να γυριζει απο την εντελως αδυνατη κατασταση στην κατασταση της ζωης, μεσα στην οποια η αγαπη του Θεο μπορει ξανα να επιδρασει πανω στο οντοδες.??Το οντοδες μεν δεν στεκεται ποτε εξω απο την αγαπη του Θεο, αλλα οσον καιρο προσπαθει μονο του να αποφυγει την αγαπη Του, αυτη ειναι χωρις αποτελεσμα πανω του. Αυτος ομως προσπαθει παντα να το παρακινησει να μπει απο μονο του και παλι μεσα στο κυκλωμα της θεικης αγαπης, και αφου στην αρχη το ον ειναι παρα πολυ αβουλο η εχει ακομα και ανυποτακτη θεληση, ο Θεος δενει αυτη τη θεληση καθ οσον αυτη ειναι εντελως ανικανη να πραγματοποιησει τις αντιθετες στον Θεο πραξεις. Αλλα αφου η ελευθερια της βουλησης ειναι η πρωταρχικη φυση του οντοδες, προσπαθει να ξεφυγει απο αυτη τη δεμενη κατασταση, και μετα απο ατελειωτους καιρους προθυμοποιειται να υποταχτει στο θελημα του Θεου κι επομενως να γινει δραστηριο συμφωνα με τους νομους Του στους οποιους βασιζεται η δημιουργια. . .
Και τοτε του αναθετεται αυτη η δραστηριοτητα, του εγκρινεται ενα πιο χαλαρωμενο περιβλημα, μεσα στο οποιο μπορει τοτε να εκτελεσει αυτο που ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου. Δεν μπορει να παραβιασει το θεικο θελημα, αφου βρισκεται σε εξαναγκαστικη κατασταση, ειναι τελειως δεμενο απο το θελημα του Θεου. Αλλα εχει αποκτησει για τον εαυτο του μεσω της προθυμιας του το δικαιωμα να εκτελεσει ενα καθηκον μεσα στη δημιουργια, το οποιο θα ειναι παντα υπηρετικο καθηκον απεναντι σε ενα αλλο εργο της δημιουργιας. Επειδη ομως για καθε δραστηριοτητα εχει αναγκη δυναμη κι επομενως τοτε επισης διαθετει τετοια, εχει κανει τον εαυτο του μεσω της θελησης του και παλι ικανο να λαμβανει τη δυναμη της αγαπης του Θεου. Μπορει αυτη να επιδρα πανω στο οντοδες, αν και το οντοδες μεσα στο σκοταδι του δεν το καταλαβαινει.
Η επιγνωση εκεινου που η εισροη της δυναμης αγαπης σημαινει για το οντοδες ειναι δυνατη μονο στην κατασταση της ελευθερης βουλησης για το οντοδες που τοτε, ενσαρκωμενο ως ανθρωπος, μπορει να βγει απο το σκοταδι του πνευματος και να μπει μεσα στο πιο λαμπερο φως, αν χρησιμοποιησει σωστα την ελευθερη βουληση του. Μια ανοδικη αναπτυξη του οντοδους ειναι δυνατη μονο απο τη στιγμη οπου η δυναμη αγαπης του Θεου μπορει να ενεργησει, και αυτη η επιδραση προυποθετει πρωτα την παραιτηση απο την αντισταση στον Θεο. Ακομα και αν το ον ειναι παρα πολυ αδυνατο να επιδιωξει τον Θεο, η αβουλια δεν ειναι πια ανοιχτη αντισταση στον Θεο, και η αβουλια μπορει να διορθωθει μεσω στοργικης φροντιδας του τελειου οντοδους, το οποιο προσπαθει ασταματητα να παρακινει εκεινο σε σκεψεις στραμμενες στον Θεο, καθως και μεσω προσευχης των ανθρωπων στηγη για ολοκληρο το αδυνατο πνευματικο που βασανιζεται ακομα φυλακισμενο μεσα στην υλη. . .
Αν το οντοδες ειναι προθυμο να υπηρετει, τοτε εχει ξεπερασει την αδυναμια της θελησης του και προχωρα στην ανοδικη του αναπτυξη. Και αν τοτε στο σταδιο ως ανθρωπος η υπηρεσια στην αγαπη ειναι το αποτελεσμα της ελευθερης βουλησης του, η δυναμη αγαπης του Θεου θα γινει πληρως αποτελεσματικη πανω του. Τοτε ο ανθρωπος απο την κατασταση του θανατου θα εχει μπει στην κατασταση της ζωης. Θα λαμβανει αδιακοπα δυναμη απο τον Θεο, θα μειωσει την αποσταση απο Αυτον και θα ειναι παντα δραστηριος στην αγαπη.
Θα δρασει ως ελευθερο, συνειδητο του εαυτου του ον κατα τη δικη του θεληση και ταυτοχρονα υποτελης στο θεικο θελημα, και αφου θα ειναι πλημμυρισμενος απο τη δυναμη του Θεου, η φυση της οποιας ειναι η αγαπη, πρεπει και ολοκληρο το ειναι του να ειναι αγαπη. Και αυτο ειναι το αποτελεσμα της θεικης δυναμης αγαπης οτι γινεται αγαπη και το ον που δεν κλεινεται στη δυναμη αγαπης Του. . . Αυτη ειναι η κατασταση της ζωης, του συνδεσμου με τον Θεο και της μακαριοτητας, διοτι το ον νιωθει τη δυναμη αγαπης ως υψιστη ευτυχια, ως κατασταση κοντα στον Θεο και ως λαχταρα για μονιμη δραστηριοτητα. . . Αμην
3410 (18.1.1945)
Η τάξη του κόσμου. . .
Ο θεικός νόμος. . .
Η ταξη του κοσμου δεν θα μπορει ποτε να ανατραπει, αφου την καθοριζει ο θεικος νομος, και αυτος ειναι απαραβιαστος. Καμια πνευματικη δυναμη δεν εχει επιρροη πανω σε εκεινη, και μονο τα οντα που ειναι δεμενα με τον Θεο εχουν την αδεια να εφαρμοσουν αυτο το νομο κι εκτελουν με αυτον τον τροπο το θεικο θελημα. Μπορει μονο ο ανθωπος να αμαρταινει ενωπιον της θεικης ταξης, δηλ. μπορει να θελησει να κανει κατι τετοιο, και δεν εμποδιζεται. Ωστοσο και τοτε δεν ειναι ικανος να ανατρεψει τη θεικη ταξη του κοσμου, δηλ. να ακυρωσει εντελως το νομο Του, αλλα μπορει μονο δηθεν να επεμβει στην ταξη του Θεου. Ταυτοχρονα ομως φορτωνεται με τις συνεπειες, οι οποιες βλαπτουν τον εαυτο του.
Επειδη ο ανθρωπος εχει ελευθερη θεληση του δοθηκε η δυνατοτητα να παραβιασει το θελημα του Θεου. Ωστοσο δεν θα αποσταθεροποιησει με αυτον τον τροπο το αιωνιο νομο Του, κατι για το οποιο πιστευει πως ειναι ικανος, αλλιως δεν θα εκανε την προσπαθεια. Αλλα η προσπαθεια ειναι ηδη μια αμαρτια ενωπιον της σοφιας, της αγαπης και της παντοδυναμιας του Θεου. . . Αφου η προσπαθεια αποδεικνυει μια θεληση που ειναι στραμμενη εναντια στον Θεο. Στο θεικο νομο βασιζεται ολοκληρη η δημιουργια. Το πνευματικο βασιλειο και το επιγειο βασιλειο στεκονται μεσα στο νομο του Θεου. Πνευματικες και υλικες δημιουργιες κινουνται συμφωνα με τη θεικη ταξη, και ολες οι οντοτητες πρεπει να υποκυπτουν σε αυτο το νομο. Πρεπει να προσαρμοζονται στην ταξη του κοσμου, αλλιως εκδηλωνουν μια αντιθετη στον Θεο θεληση και ως παρανομες αποκλειονται απο τις ευλογιες της θεικης ταξης.
Το να ζησει κανεις μεσα στην ταξη του Θεου σημαινει παντα αρμονια και αφθαρσια. Σημαινει μια κατασταση της μακαριοτητας. Ο,τι ωστοσο πιστευει πως θα μπορεσει να υπαρξει εξω απο τη θεικη ταξη θα φυτοζωησει επισης σε μια αθεικη κατασταση ωσπου να υποταχτει εθελοντικα στη θεικη ταξη. Αφου ενεργουσε η πιο βαθια σοφια, και σε αυτην ανταποκρινεται και ο θεικος νομος, ολοκληρηη ταξη του κοσμου, η δομη της γηινης καθως και της πνευματικης δημιουργιας.
Κανενα ον ομως δεν ξεπερνα τη σοφια και την παντοδυναμια του Θεου, και στην κατασταση της τελειοτητας το ον υποτασσεται πληρως στη σοφια και στην παντοδυναμια Του και υποκυπτει εντελως στο αιωνιο νομο Του, ζει και ενεργει συμφωνα με την ταξη Του και δεν την παραβιαζει καθολου. Το οντοδες ομως που δεν καταλαβαινει ουτε τη σοφια ουτε την αγαπη και την παντοδυναμια Του μαλιστα κανει την προσπαθεια να παραβει τη θεικη ταξη. Αλλα βγαζει μονο τον εαυτο του απο την ταξη, ποτε ομως το νομο του Θεου. Ωστοσο ακομα και αυτη η προσπαθεια ειναι πνευματικα μειονεκτικη για το ον και θα πληρωσει για αυτην αιωνια ωσπου να μπει ξανα μεσα στη θεικη ταξη. . . Αμην
3418 (26.1.1945)
Αποκάλυψη του Θεού σε ώρες ανάγκης. . .
Σε ωρες αναγκης ο Θεος ειναι τοσο ολοφανερα ευδιακριτος ωστε οι καλοπροαιρετη ανθρωποι θα επρεπε να γινουν θρησκοι αν μονο κρατουσαν μπροστα στα ματια τους την εξελιξη της ζωης τους, η οποια μαρτυρει ξανα και ξανα τη θεικη ηγεσια. Η στοργικη του ηγεσια θα ειναι ευδιακριτη ειδικα σε περιοδους αναγκης, αφου ξανα και ξανα θα βρεθει διεξοδο, και δεν θα ηταν πολυ σοφο να παρουσιασει κανεις αυτη τη διεξοδο ως συμπτωση, διοτι συχνα μπορει με αυτον τον τροπο να αλλαξει ολοκληρη η ζωη ενος ανθρωπου.
Το καθε παραμικρο γεγονος στη ζωη του ανθρωπου ειναι συντυχια του Θεου, δηλ. συμφωνα με το αιωνιο σωτηριο σχεδιο του Θεου η αξεπεραστη σοφια Του το κριθηκε ωφελιμο για την ψυχη του και συνεπως το επεβαλε στον ανθρωπο. Αν τοτε ο ανθρωπος μεσω τετοιας συντυχιας ερθει σε δυσχερειες, ο Θεος μεσα στην αγαπη Του ειναι παντα προθυμος να κανει αυτες τις δυσχερειες και παλι υποφερτες, και συχνα το κανει τοσο φανερα ωστε ο ανθρωπος μπορει να γινει καχυποπτος στη σκεψη του, ωστε μεσω σχετικων συλλογισμων οδηγειται σε ενα παντοδυναμο, σοφο και γεματο αγαπη Ον. Κι εναποκειται στον ιδιο να πιασει αυτες τις σκεψεις, δηλ. να φτασει στην πιστη σε ενα τελειοτατο Ον και να το πλησιασει.
Κι ετσι ο Θεος πλησιαζει καθε ανθρωπο και προσπαθει να τον πεισει για την υπαρξη Του. Προσπαθει να τον παροτρυνει να πιστεψει μεσω καθε καταστασης αναγκης και της επακολουθης βοηθειας. Αλλα για αυτο θελει οπωσδηποτε την προθυμια του ανθρωπου, δηλ. τη δικη του γνωμη, η οποια απαιτει συλλογισμους για το νοημα και το σκοπο της καταστασης αναγκης. Ενας ανθρωπος που νιωθει την πικρα της αναγκης θα παραλαβει ευγνωμων τη βοηθεια του Θεου, και θα συλλογιστει στα σοβαρα οσα βιωσε, και αυτο θα ξυπνησει τη βαθια εσωτερικη πιστη του.
Και για αυτο η ερχομενη εποχη θα μπορεσει να ξυπνησει και να ζωντανεψει την πιστη των ανθρωπων, γιατι θα ερθει φανερη βοηθεια οσο παλεψει μεσα στην προσευχη ο ανθρωπος που πιστευει στον Θεο και στην εξουσια, στην αγαπη και στη σοφια Του. Η βοηθεια ειναι για αυτο ενα ευδιακριτο σημαδι της παντοδυναμιας και της αγαπης, και δεν θα ειναι χωρις αποτελεσμα πανω στον ανθρωπο. Αυτος θα μπορεσει να γινει θρησκος αν ειναι προθυμος και προσεξει παντα το πως εξελισσεται η μοιρα της ζωης του, οπου συχνα λυνεται ενα μεγαλο προβλημα και οπου μαθαινει να θεωρει τα παντα στη ζωη ως συντυχια του Θεου. . . Αφου μεσα στην αναγκη ο Θεος αποκαλυπτεται, φανερωνεται στον καθενα που ειναι σκεπτικος και θελει να αναγνωρισει τον Θεο. . . Αμην
Η παραλαβή του θεικού λόγου είναι πράξη της πιο ισχυρής θέλησης. . .
Μονο λιγοι ανθρωποι κατεχουν το αμεσο λογο, γιατι μονο λιγοι εχουν τοσο ισχυρη θεληση ωστε αφουγκραστουν συνειδητα στο εσωτερικο τους κι επομενως εχουν και την πιστη στην ενεργεια του Θεου μεσα στον ανθρωπο μεσω του Πνευματος Του. Αυτη η πιστη ειναι προυποθεση, εχει ομως επισης γινει ζωντανη μεσω της εμπρακτης αγαπης για τον πλησιον, και μεσω της τελευταιας ο ανθρωπος εχει γινει υποδοχεας για το θεικο Πνευμα. Πρεπει ομως οπωσδηποτε και να βρει τη βουληση να αφουγκραστει τις διδασκαλιες του θεικου Πνευματος. Και αυτο απαιτει αγαπη και υπερνικηση. . . Αγαπη για τον Θεο και υπερνικηση ολων των αδυναμιων και ελαττωματων.
Πρεπει ο ανθρωπος συνεχως να δουλευει πανω στον εαυτο του και να βρει τη βουληση να προσεγγισει στον Θεο. . . Πρεπει αρα να δωσει προτεραιοτητα στην πνευματικη επιδιωξη απεναντι στην επιγεια. Και συνεπως πρεπει να εκτελεσει και την πνευματικη δουλεια με ευσυνειδησια, και σε αυτη ανηκει πρωτα η εργασια της παραλαβης, η οποια προυποθετει εξαιρετικα ισχυρη βουληση. Επειδη η καθημερινη παραλαβη του θεικου λογου ειναι μια πραξη της πιο ισχυρης θελησης, διοτι αυτη πρεπει ξανα και ξανα να δραστηριοποιηθει, αφου μονο τοτε μπορει να προσφερθει στον ανθρωπο το θεικο πνευματικο δωρο.
Παρολο που ο ανθρωπος ειναι μονο το εργαλειο του Θεου, το οποιο Αυτος χρησιμοποιει για να μπορεσει με φυσιολογικο τροπο να μιλησει στους ανθρωπους, ειναι ωστοσο αποφασιστικη η ελευθερη θεληση του ανθρωπου, και συνεπως δεν εξαναγκαζεται να γραψει κατα της θελησης του η σε παθολογικη κατασταση, αλλα μπορει να δρασει εντελως ελευθερα και δεν χρειαζεται καθολου να ανοιξει το αυτι και την καρδια του. Σε τετοια περιπτωση ομως η παραλαβη του θεικου πνευματικου δωρου ειναι αδυνατη. Και για αυτο υπαρχουν μονο λιγοι ανθρωποι που προσφερονται εντελως εθελοντικα και που αφουγκραζονται καθημερινα επιμονα στο εσωτερικο τους. . . οι οποιοι δηλ. θελουν κι επισης πραγματοποιουν τη βουληση τους, αποκλειοντας τον εαυτο τους απο τον κοσμο, συναπτοντας εντονη επαφη με τον Θεο, παρακαλωντας Τον και περιμενοντας την εκπληρωση της παρακλησης τους.
Αυτο απαιτει χρονο και την παραιτηση απο οσων το κορμι ζητα για τον εαυτο του. Οποιος αγαπα υπερβολικα το κορμι του, δηλ. οποιος ψαχνει το σκοπο της επιγειας ζωης μονο στις γηινες απολαυσεις, αυτος ειναι εντελως ανικανος να βρει αυτη τη βουληση, αφου το κορμι θα προσπαθει ξανα και ξανα να την εξασθενισει, και στο τελος ο ανθρωπος θα ανταποκριθει στην επιθυμια του κορμιου. Θα γινει αμελης και νωθρος, θα εχει επισης μονο αδυνατη πιστη στην αγαπη και στη καλοσυνη του Θεου και δεν θα Του ζητησει τη χαρη Του, και τοτε αυτη δεν μπορει να του παρασχεθει. . .
Και μονο λιγοι ανθρωποι ειναι προθυμοι να παραδωσουν τη θεληση τους στον Θεου και να Του επιτρεψουν να τους οδηγησει πληρως. Αυτοι οι λιγοι ομως ειναι σωστοι εργατες στον αμπελωνα του Κυριου. Εχουν αποδειχτει πιστοι οπαδοι του Θεου, και για αυτο παραλαβαινουν παντα δυναμη για να ενισχυσουν τη θεληση τους. Ειναι προθυμοι ξανα και ξανα να αφουγκραζονται το εσωτερικο τους. Και το αποτελεσμα ειναι θεικα πνευματικα αγαθα, τα οποια μπορουν να αποφερουν αφανταστη ευλογια, αν ο συνανθρωπος επισης βρει τη βουληση να δασκαλευτει απο εκεινον.
Πρεπει η θεληση να δραστηριοποιειται ξανα και ξανα, γιατι ο Θεος δεν εξαναγκαζει κανεναν ανθρωπο να στραφει στη βασιλεια Του κι επομενως και στη χαρη Του. . . Οποιος ομως βρει αυτη τη θεληση ειναι ευλογημενος απο τον Θεο, και θα μπορεσει να σημειωσει τις πιο μεγαλες επιτυχιες, και για τη δικη του ψυχη και για εκεινη του συνανθρωπου. . . Και θα ειναι επιτυχης εργατης στον αμπελωνα του Κυριου, και θα διαθετει δυναμη και χαρη σε μεγιστο βαθμο. . . Αμην
Η επέμβαση του Θεού. . .
Το αιώνιο σχέδιο. . .
Μεσω των γεγονοτων του κοσμου θα επρεπε να διορθωθει το χαμηλοτατο πνευματικο επιπεδο, και η μεγαλη ενδεια θα πρεπει να συμβαλει στην προσεγγιση των ανθρωπων στον Θεο. . . επομενως το επιγειο γεγονος εχει το σκοπο να οδηγησει τους ανθρωπους στον πραγματικο τους προορισμο, να τους εκπαιδευσει για την πραγματικη ζωης καποτε στο πνευματικο βασιλειο. Για αυτο ολοκληρο το γεγονος ανταποκρινεται στο αιωνιο θεικο σχεδιο, παρολο που ποτε δεν θα βρει την επιδοκιμασια του Θεου κατι κακο για το οποιο ειναι υπαιτιος ο ανθρωπος, γιατι προκειται ολοφανερα για το εργο του αντιπαλου Του. Ωστοσο κατατασσει και αυτο το εργο μεσα στο αιωνιο σωητριο Του σχεδιο. Επιτρεπει να γινει, κατα καποιον τροπο ως εναρξη ολων των ανατροπων στην εσχατη εποχη.
Μπορει να γινει βελτιωση για τους ανθρωπους μοναχα αν αλλαξουν ριζικα, δηλ. αν επιδιωξουν υψηλοτερη κατασταση ωριμοτητας. Και αν η μοιρα του μεμονομενου ανθρωπου η ολοκληρο το γεγονος μεσα σε αυτον τον κοσμο εχει αποφερει στην ψυχη αυτο τον υψηλοτερο βαθμο ωριμοτητας, τοτε δεν ηταν χωρις επιτυχια, κι εμμεσα θα εχει συμβαλει ακομα και ο αντιπαλος του Θεου στο να παρει πισω ο Θεος τα προβατακια Του, να επδιωξουν αυτα να ενωθουν μαζι Του και να φροντιστουν απο τον Ιδιο. Και η ψυχη δεν θα ειναι πια εντελως χαμενη. . .
Κι ετσι οτιδηποτε στο συμπαν υπηρετει και ειναι υποταγμενο στο αιωνιο θελημα του Θεου. Δηλ. και οι δυναμεις του σκοταδιου ειναι υποτελεις στον Θεο, και συνεπως ο Θεος ο Ιδιος καθοριζει την πορεια ολων οσων διαδραματιζονται στο συμπαν, ασχετα με το αν η αφορμη ειναι η καλη η η κακη θεληση. Ο Θεος ειναι δικαιος. Δεν θα επιδοκιμασει ποτε μια κακη σκεψη η μια κακη πραξη, αλλα επιτρεπει να πραγματοποιηθουν για να καταλαβουν οι συνανθρωποι οτι δεν συμφωνουν με το θελημα του Θεου, για να νιωσουν τα αποτελεσματα τετοιων σκεψεων η πραξεων για να απομακρυνθουν εθελοντικα απο αυτες. Αλλα θα εφιστα συνεχως την προσοχη των ανθρωπων στο αδικο, και ιδιαιτερα με τον τροπο ωστε δεν επιτρεπει να πετυχουν τα κακα σχεδια των ανθρωπων.
Κι ετσι διευθυνει και παλι ενα σχεδιο που χαρακτηριζεται απο ανθρωπινο μισος και θεληση καταστροφικοτητας σε ενα εντελως διαφορετικο τελος απο το πως το υπολογιζουν οι ανθρωποι. Δειχνει ομως πρωτα τη κακια εκεινων, για να ερθουν οι ανθρωποι στα λογικα τους, για να προσπαθησουν να αλλαξουν, για να διορθωθει το χαμηλοτατο πνευματικο επιπεδο και να πλησιασουν οι ανθρωποι τον Θεο, ο Οποιος θα επρεπε να ειναι ο μονος στοχος τους στη γη. Αφου ακομα και αν τους αφεθει η ελευθερη θεληση, ο Θεος μαλιστα επεμβαινει αν οι ανθρωποι κανουν καταχρηση αυτης της ελευθερης θελησης και με αυτον τον τροπο κινδυνευουν. . .
Και τετοια επεμβαση του Θεου θα αλλαξει και τωρα την εξελιξη των γεγονοτων του κοσμου, γιατι η βουληση των ανθρωπων τα εκανε ενα αδικο που φανερωνει καθαρα την κακια τους. Αλλα η δυστυχια στη γη δεν θα μειωθει, μια και ειναι αναγκη, επειδη οι ανθρωποι δεν αλλαζουν και πρεπει να οδηγηθουν σε περιστασεις οπου μπορουν και πρεπει να βρουν την επαφη με τον Θεο για να σωθουν οι ψυχες τους απο την εσχατη πνευματικη ενδεια. Αφου προκειται για την εποχη του τελους, η οποια θα πρεπει ακομα να χρησιμοποιηθει πριν να ειναι αργα. . . Αμην
Η ανοδική ανάπτυξη. . .
Δημιουργία – δραστηριότητα. . .
Η καταστροφή μαρτυρεί οπισθοδρόμηση. . .
Μια εξελιξη που προχωρα πρεπει να ειναι φανερη, αφου θα εκδηλωθει παντα δημιουργικα, ποτε καταστρεπτικα. Ειτε προκειται για εργα της δημιουργιας στη φυση, ειτε για αποτελεσματα ανθρωπινης δημιουργιας, παντα μια προοδος θα ειναι ορατη και καθαρα εξωτερικα, και ισοδυναμει με δημιουργικη δραστηριοτητα.
Οπου αντιθετα εκδηλωνονται καταστροφη και εξολοθρευση, εκει μπορει κανεις αναμφιβολα να βγαλει το συμπερασμα της πνευματικης οπισθοδρομησης. Αλλα τετοια ειναι δυνατη μονο στο ανθρωπινο σταδιο, ενω στα δημιουργικα εργα στη φυση σημειωνεται παντα προοδος, δηλ. ανοδικη αναπτυξη, γιατι ακομα και η φαινομενικη καταστροφη η εξοντωση, η οποια δεν προκαλεστηκε απο ανθρωπινη θεληση, εχει ως αποτελεσμα τη δημιουργια καινουριων δημιουργηματων σε υψηλοτερο βαθμο ωριμοτητας, και συνεπως ειναι ευδιακριτη μια προοδος και καθαρα εξωτερικα.
Αλλα ο ανθρωπος μπορει να εκτελει και εργα που δεν σημαινουν καθολου ανοδικη αναπτυξη, που ποτε δεν προωθουν την εξελιξη του ανθρωπου αλλα μαλλον την εμποδιζουν. Ειναι αυτα τα εργα που στερουνται οποιασδηποτε αγαπης, τα οποια, αν και φαινονται δημιουργικα, αποσκοπουν μονο το αντιθετο. . . να καταστρεψουν η να υποστηριξουν ενα γενικο χαος. Αναλογα με αυτα δηλ. μπορει καθε εργο να εξεταστει σχετικα με την αξια του μπροστα στον Θεο, και αναλογα επισης μπορει καθε στιγμη να καταλαβει και να κρινει κανεις την κατασταση της πνευματικης ωριμοτητας.
Ο,τι κανει ο ανθρωπος θα πρεπει να θεωρειται μεσα στον καθρεφτη της αγαπης για τον διπλανο. . . πρεπει να υπηρετει τον ανθρωπο η αλλα δημιουργηματα για τη διατηρηση η την αναπαραγωγη, πρεπει με ολη τη σημασια της λεξης να ειναι εμπρακτη αγαπη για τον πλησιον. Και αυτη θα σημαινει και παντα πνευματικη αναπτυξη. Οπου ομως δεν ασκειται η αγαπη για τον πλησιον, εκει και τα εργα των ανθρωπων θα φανερωσουν παρακμη η ολοκληρη καταστροφη και κατα συνεπεια δεν θα μαρτυρησουν καθολου πνευματικη εξελιξη. . . Αμην
Ανοδική ανάπτυξη. . .
Δημιουργία – δραστηριότητα. . .
Η καταστροφή μαρτυρεί οπισθοδρόμηση. . .
Η πνευματικη προοδος ειναι προσεγγιση στον Θεο, ειναι μειωση της αποστασης απο τον Θεο. . . Ο Θεος ομως ειναι ο Δημιουργος και Διατηρητης ολων των πραγματων, επομενως το ον που Τον πλησιαζει πρεπει επισης να επιδιωξει να διατηρησει τα θεικα δημιουργηματα. Ο αντιπαλος του Θεου ομως αποσκοπει την καταστροφη των εργων που δημιουργηθηκαν απο τον Θεο, και οσο ο ανθρωπος προσφερει το χερι του για αυτο, οσο υπο την επιρροη του ειναι δραστηριος με καταστρεπτικο τροπο, του ειναι και υποδουλος. Τασσεται επισης εναντιον του Θεου, και αυτο ειναι μεγαλη πνευματικη οπισθοδρομηση, την οποια μεν δεν τη νιωθει πολυ ο ανθρωπος στη γη, η οποια ομως ειναι καθοριστικη για ολοκληρη την αιωνιοτητα.
Ο τελευταιος σκοπος πρεπει παντα να ειναι η δημιουργια ενος χρησιμου αντικειμενου. Τοτε και η καταστροφη υλης μπορει να ειναι ενταξει μπροστα στον Θεο, δηλ. μπορει να θεωρειται δημιουργικο εργο, ενω ως αντιθετο στον Θεο καταστρεπτικο εργο πρεπει να θεωρειται καθε πραξη εναντια σε ενα υπαρχον δημιουργηκο εργο που εκτελειται με αστοργια και προς ζημια του διπλανου. Ωστοσο η πνευματικη προοδος ειναι δυνατη μοναχα μεσω ενεργειας αγαπης, η οποια περιεχει ο,τι ειναι ωφελιμο για το διπλανο, ο,τι δηλ. δεν παραβαινει την εντολη της αγαπης για τον Θεο και τον πλησιον.
Η πνευματικη αναπτυξη ειναι ομως ο μονος στοχος στη γη, και συνεπως η δραστηριοτητα του ανθρωπου πρεπει να ειναι δημιουργικη. Πρεπει και απο την επιγεια αποψη να ειναι φανερη μια προοδος, μια συνεχης αναμορφωση εξωτερικων φορμων, για να μπορεσει το πνευματικο που βρισκεται στο εσωτερικο να συνεχισει την πορεια αναπτυξης του. Και σε τετοια περιπτωση προκειταικατα καποιον τροπο για δημιουργια, ακομα και αν καταστρεφονται δημιουργικα εργα, επειδη ανανεωνονται και πρεπει να εκπληρωσουν ενα συγκεκριμενο σκοπο, επομενως ο ανθρωπος βοηθα το πνευματικο μεσα στη μορφη στην ανοδικη εξελιξη και ο ιδιος ο ανθρωπος ωριμαζει στην ψυχη του, οσο περισσοτερο δραστηριοποιειται η αγαπη μεσα του. Αλλα θα παραμεινουν στη στασιμοτητα εκεινοι οι ανθρωποι που δεν ασχολουνται καθολου με την αναμορφωση της υλης, ακομα και αν δεν εκφραζονται καταστρεπτικα, διοτι για την πνευματικη προοδος ειναι οπωσδηποτε αναγκη μια ενεργεια στην αγαπη, κατι που φανερωνεται επισης ως δημιουργικη δραστηριοτητα. . . Αμην
Ενέργεια του Πνεύματος. . .
Αυξημένη ικανότητα μέσω θέλησης. . .
Η προθυμια να εκπληρωσει ο ανθρωπος ενα πνευματικο καθηκον του αποφερει αυξημενες ικανοτητες, οι οποιες ομως πρεπει πρωτα να διαμορφωθουν. Δηλ. ο ανθρωπος δεν εχει εξαιρετικο ταλεντο, αλλα μονος του μεσω της βουλησης του αυξανει συγκεκριμενες πνευματικες τασεις και μπορει τοτε να εκπαιδευτει αναλογα. Το καθηκον του προυποθετει πρωτα γνωσεις, στις οποιες λοιπον πρεπει να μυηθει σιγα σιγα. Προυποθετει επιπλεον μια ζωηρη διανοητικη δραστηριοτητα για να μπορεσει ο ανθρωπος να μεταδωσει τις γνωσεις με ζωντανο τροπο, αλλιως αυτες δεν μπορουν να εχουν αποτελεσμα. Πρεπει ο ανθρωπος να εχει πληρως γεμισει απο τις γνωσεις, επομενως πρεπει πρωτα μεσω σοβαρης επιθυμιας να εχει κανει τον εαυτο του επιδεκτικος, και για αυτο ηταν αναγκη η θεληση για την αληθεια.
Αν εχουν εκπληρωθει αυτες οι προυποθεσεις ο ανθρωπος πιανεται απο την αγαπη του Θεου, εκπαιδευεται, αυξανονται συνεχως οι γνωσεις του, ετσι ωστε θα διαθετει εναν πνευματικο πλουτο που θα τον κανει ικανο για το καθηκον που του εχει ανατεθει για το χρονικο διαστημα στη γη στην περιπτωση που προσφερεται για αυτο εθελοντικα. Επομενως η ικανοτητα του δεν εξαρταται απο το φυσιολογικο του ταλεντο, αλλα μοναχα η θεληση του ειναι αποφασιστικη για το αν αυτη η ικανοτητα θα εξελιχτει μεσα του. Κι ετσι μπορει καθε ανθρωπος να ξεπερασει τα φυσιολογικα του ταλεντα αν προθυμοποιηθει να ειναι δραστηριος ως εργατης στον αμπελωνα του Κυριου και να συμβαλει στη σωτηρια αμετρητων ψυχων απο το πνευματικο σκοταδι.
Αυτη η σοβαρη βουληση μπορει να αλλαξει εντελως εναν ανθρωπο, με το να οδηγει τις σκεψεις του σε τελειως καινουριους τομεις, οι οποιοι μεχρι τοτε του ηταν αγνωστοι. Και προκειται ηδη για την ενεργεια του Θεου, Που τον ετοιμαζει για το επιγειο του καθηκον. Οξυνεται το χαρισμα του νου για να μπορεσει ο ανθρωπος να μεταδωσει με ζωντανο τροπο τις γνωσεις που ελαβε. Παντα πρεπει να εχει τελειως γεμισει απο μια γνωση αν θελει να τη μεταδωσει στον συνανθρωπο, επειδη πρεπει να περιμενει αντιρρισεις απο εκεινον, τις οποιες θα πρεπει να διαψευσει, κατι που μπορει να κανει μονο τοτε που εχει επεξεργαστει διανοητικα ο,τι του εχει προσφερθει με εξαιρετικο τροπο, δηλ. μεσω πνευματικης ενεργειας.
Το οτι ομως το Πνευμα του Θεου μπορει να ενεργει μεσα σε εναν ανθρωπο ειναι ακαταμαχητο, μονο που αυτο προυποθετει και ορους, τους οποιους πρεπει να εκπληρωσει η βουληση του ανθρωπου. Και η πρωτη προυποθεση ειναι η ανιδιοτελης δραστηριοτητα αγαπης. . . Χωρις αυτην το Πνευμα του Θεου δεν μπορει να γινει δραστηριο μεσα στον ανθρωπο. Οπου ομως ασκειται η αγαπη, εκει η εξαιρετικη ενεργεια του Πνευματος θα βρει και κατανοηση, ακομα και αν ο ανθρωπος πριν ηταν χωρις γνωσεις για τη δυναμη του Πνευματος.
Ο βαθμος της αγαπης ενος ανθρωπου επομενως καθοριζει τις ικανοτητες του, και ο καθε ανθρωπος μπορει να πετυχει αυτον τον βαθμο, αν θελει πραγματικα. Αρα μπορει καθε ανθρωπος να διαθετει εξαιρετικες ικανοτητες στην περιπτωση που ειναι εξαιρετικα δραστηριος στην αγαπη κι εθελοντικα προθυμος να εκτελεσει ενα καθηκον που υπηρετει τη σωτηρια των ψυχων των συνανθρωπων. . . δηλ.στην περιπτωση που προσφερεται στον Θεο ως εργατης στον αμπελωνα του Κυριου. Τοτε εκπαιδευεται απο τον Ιδιο τον Θεο. . . διδασκεται για να μπορεσει τοτε να ειναι δραστηριος συμφωνα με το θελημα του Θεου. . . Αμην
Εμπιστευτική προσευχή. . .
Η δύναμη της πίστης και της προσευχής. . .
Μια εμπιστευτικη προσευχη θα κανει θαυματα αν τη στελνετε επανω σε Μενα μεσα σε μεγαλη αναγκη. Κι επομενως εχετε ενα μεσο που ελαφρυνει καθε αναγκη. . . Γιατι τοτε θελετε ακομα να ειστε διστακτικοι; . . . Αφου τετοια προσευχη θα ακουσω και θα εισακουσω γιατι Μου αρεσει. Πιστεψτε σε Μενα και στην αγαπη Μου, πιστεψτε στην παντοδυναμια Μου και φωναξτε Με, και θα σπευσω προς βοηθεια σας, μια και δεν θελω να υποφερετε. . . Αλλα θελω να Με αναγνωρισετε ως Πατερα των παιδιων Του, και για αυτο θελω να ερθετε σε Μενα γεματοι εμπιστοσυνη με καθε στεναχωρια, για να σας την αφαιρεσω. Αφου σε αυτο εχω και την εξουσια και τη βουληση. Μπορω να σας βοηθησω και θελω να σας βοηθησω οσο δεν εχετε αποστατησει απο Μενα, οσο αισθανεσται σαν τα παιδια Μου κι εχετε τη λαχταρα να ερθετε στον Πατερα. Και αυτη τη θεληση εκφραζετε μεσω εμπιστευτικης προσευχης. . .
Το να στεκεται ο ανθρωπος μεσα σε βαθια πιστη και να ζητα τη χαρη Μου, τη δυναμη και τη βοηθεια. . . αυτη ειναι η κατασταση την οποια θα πρεπει να πετυχει ο ανθρωπος στη γη, και η οποια σας κανει ικανους να παρετε ιδεα για το πνευματικο βασιλειο. Αυτη η κατασταση ομως σας αποφερει επισης την εκπληρωσει των παρακαλιων σας, αφου τοτε θα ειστε ετσι ωστε μπορω να σας φωναξω: Παρακαλεστε, και θα σας δοθει. Εγω ο Ιδιος σας εδωσα αυτη την υποσχεση, και πραγματι θα την εκπληρωσω αν προσευχηθειτε σε Μενα με σωστο τροπο. Μια σωστη προσευχη ομως θα πρεπει να ανεβει σε Μενα με παιδικη εμπιστοσυνη. Δεν θα πρεπει ουτε στιγμη να αμφιβαλει για το οτι θα σας εκπληρωσω την παρακληση σας. Θα πρεπει να φανταστειτε την υπερμετρη αγαπη Μου για σας και να βασιστειτε ακλονητα σε αυτη την αγαπη, στο οτι αυτη δεν σας αρνειται τιποτα.
Αλλα η προσευχη σας θα πρεπει προπαντος να αναφερεται στο καλο της ψυχης σας και σχετικα με τα επιγεια μονο στην αποτροπη μεγαλης αναγκης. Ποτε ομως δεν θα πρεπει να παρακαλειτε για ασημαντα πραγματα, αφου ο,τι εχετε αναγκη για την επιγεια σας ζωη σας το παρεχω οσο επιδιωξετε στα σοβαρα τη βασιλεια Μου. Αλλα στην περιπτωση που βρεθειτε σε επιγειες δυσχερειες να καταφυγετε εμπιστευτικα στην καρδια του Πατερα σας, και θα ελαφρυνω την καθε αναγκη. Κι επομενως δεν ειστε ποτε μονοι, ποτε αβοηθητοι κι εγκαταλειμμενοι, αφου εχετε παντοτε την προσευχη οσο εχετε πιστη. Και μια προσευχη που προερχεται απο την καρδια θα βρει παντα την ευχαριστηση Μου, και θα παρεχω τη βοηθεια Μου στο παιδι της γης, και συχνα με θαυμασιο τροπο, επειδη τιποτα δεν Μου ειναι αδυνατο και μπορω για αυτο να τελειωσω και την εσχατη αναγκη, αν με αυτον τον τροπο θελω να αποδειξω σε ενα θρησκο παιδι της γης τη δυναμη της πιστης και της προσευχης. . . Αμην
Ο Θεός είναι ο λόγος. . .
Η αφθαρσία του έργου. . .
Το γεματο ευλογια βιωμα μιας αμεσης μεταδοσης πνευματικων γνωσεων απο το πνευματικο βασιλειο δεν πρεπει να υποτιμηθει. Για τον απιστο δεν ειναι τιποτα παραξενο μεν, αλλα ο πιστος το καταλαβαινει, κι επομενως θα πρεπει και να το εκτιμησει και να συνειδητοποιησει την εξαιρετικη χαρη που του προσφερεται απο τον Θεο αμεσα η μεσω μεσολαβητων, δηλ. δεκτων του θεικου λογου. Αφου οι γνωσεις που μεταδιδονται απο το πνευματικο βασιλειο ειναι ο λογος του Θεου, ο Οποιος μιλα στους ανθρωπους στη γη αμεσα η μεσω φωτεινων οντων. Ωστοσο οπου ο Θεος διοχετευει το λογο του στη γη βρισκεται ο Ιδιος, αφου Αυτος ειναι ο λογος. . .
Και οπου ειναι ο ιδιος, εκει εχει απαγορευτει η προσβαση στον αντιπαλο. . . Αυτο εννοειται και πνευματικα κι επιγεια. Ο αντιπαλος του Θεου εχει χασει την εξουσια του οπου ο Θεος ο Ιδιος μπορει να δρα μεσα στον ανθρωπο μεσω του Πνευματος Του. . . Αρα ο λογος που διοχετευεται στη γη δεν μπορει για αυτο να πεσει θυμα σε εναν εχθρο, επειδη ο Θεος δεν επιτρεπει να καταστραφει ο Ιδιος, επειδη ειναι ο Ιδιος ο λογος, κι επειδη η καθε εκδηλωση του Θεου, ο θεικος λογος, ειναι μια ακτινοβολια της δυναμης του Θεου, η οποια δεν μπορει ποτε να καταστραφει απο ανθρωπινη θεληση.
Ο δεκτης δεν εχει επιγνωση της μεγαλης χαρης στην οποια στεκεται. Παραλαβαινει μαλιστα το λογο του Θεου, αλλα σε ολο το βαθος δεν καταλαβαινει την ενεργεια του Θεου, αλλιως δεν θα μπορουσε να ζησει απο αγαπη για τον Θεο, Που εκφραζεται τοσο φανερα. Αυτος ομως δεν δημιουργει ενα εργο χωρις νοημα και σκοπο, το οποιο εχει ως περιεχομενο τον Ιδιο. Και για αυτο θα δημιουργησει επισης τη δυνατοτητα να εκπληρωθει ο σκοπος του εργου. Κι επομενως θα προστατεψει το εργο Του απο την καταστροφη, και θα προστατευτει επισης ο,τι εχει επαφη με αυτο το εργο, μια και ο λογος εκπορευτηκε απο Αυτον και ειναι συνεπως αφθαρτος. Περιεχει δυναμη και χαρη, που αναδινει παντου.
Οπου αποδεχτει κανεις το λογο Του με μια καρδια γεματη αγαπη, εκει ο αντιπαλος εχει χασει καθε εξουσια, κι εκει η αντιθετη στον Θεο δυναμη δεν θα μπορεσει ποτε να βλαψει αυτο το εργο, αφου η δυναμη του Θεου ενεργει σε μεγαλη περιφερεια και κρατα μακρια της ολα οσα ειναι εχθρικα στον Θεο. Αλλα οι ανθρωποι καταλαβαινουν μονο σπανια τη βαθια αξια των θεικων αποκαλυψεων, και για αυτο ειναι συχνα στενοχωρημενοι οταν τους απειλουν επιγεια προβληματα. Αυτοι ομως εχουν μια προστασια απεναντι σε ολους τους εχθρους, εχουν το αμεσο λογο του Θεου, που μεσα στην αφθονια χαρης του περιεχει και τη χαρη του οτι του εκρεει ενα τεραστιο ρευμα δυναμης, που ειναι τοσο δυνατο ωστε αποτρεπει ο,τι ειναι εχθρικο απεναντι στο λογο η απεναντι στους υπηρετες του Θεου. Επειδη ο Ιδιος ο Λογος κατεβηκε στη γη, η αιωνια Θεοτητα, στην Οποια κανεις δεν μπορει να επιτεθει, η Οποια δεν μπορει ποτε να βλαφτει η να καταστραφει. . . Αμην
Η θεική δημιουργική δύναμη και η βούληση για διαμόρφωση. . .
Η γη στη συνθεση της μαρτυρει τη βουληση του Θεου για διαμορφωση, ο Οποιος εκπεμπει ασταματητα τη δυναμη Του και την αφηνει να παρει μορφη μεσα στα δημιρουγικα Του εργα. Η πιο βαθια σοφια ειναι ευδιακριτη για καθε ανθρωπο που κοιταζει πιο κοντα εκεινα τα εργα, και μολις σκεφτει το νοημα και το σκοπο εκεινων καταλαβαινει την αγαπη του Θεου. Το οτι ο Θεος εκδηλωνεται ο Ιδιος μεσα στα εργα Του προκυπτει απο το οτι αυτα τα εργα ειναι αφθαρτα μεσα στην πνευματικη τους ουσια. . . απο το οτι η μορφη μπορει μαλιστα να αλλαξει μπροστα στα ματια των ανθρωπων, αλλα δεν μπορει ποτε να καταστραφει εντελως στην ουσια της, γιατι αυτη ειναι δυναμη απο τον Θεο, η οποια δεν σταματα ποτε να υπαρχει.
Η διαδικασια αλλαγης ομως γινεται συμφωνα με το θεικο νομο, οσο η ανθρωπινη θεληση δεν το παραβει. Ο,τι ξεκινησε απο τον Θεο θα παρει δηλ. ξανα και ξανα καινουρια μορφη οσο ειναι ορατο στο ανθρωπινο ματι, αλλα στην ουσια του θα μενει παντα το ιδιο. . . πνευματικη ουσια, δηλ. δυναμη απο τον Θεο, η οποια, σε διαφορετικο βαθμο ωριμοτητας, ειναι παντα ασυνειδητη του εαυτου της, αλλα μπορει να ειναι ελευθερη η ανελευθερη.
Αρχικα αυτο το πνευματικο εκπορευτηκε απο τον Θεο ελευθερο και, επειδη ηταν η ακτινοβολια του Εαυτου Του, επισης τελειο. . . Το οτι εγινε ανελευθερο ηταν το αποτελεσμα του οτι εφυγε απο τον Θεο, του οτι απομακρυνθηκε μονο του μεσω της θελησης του. . . Ωστοσο εμεινε δυναμη απο τον Θεο, δεν μπορεσε ποτε να αποχωριστει την πρωταρχικη πηγη της αιωνιας δυναμης, μονο που μεσω της θελησης του εγινε ατελες. Και για αυτο ο Θεος επλαθε συνεχως δημιουργικα εργα, φυλακιζε τη δυναμη μεσα στη μορφη, την οποια το θελημα Του ως νομος εδινε στο πνευματικο για δεσμο. . . το οποιο δεθηκε με αυτον τον τροπο, αλλα δεν σταματησε να υπαρχει. . .
Η θεικη δημιουργικη δυναμη ειναι αφθαρτη, ειναι ακτινοβολια του Θεου, και δεν μπορει ποτε να εξολοθρευτει ο,τι ξεκινα απο τον Θεο, δηλ. εχει την αρχη του σε Εκεινον. Μεσα σε γηινα δημιουργηματα εκδηλωνεται ορατα, αλλα το ορατο περιεχει και παλι αορατο πνευματικο, το οποιο πρεπει επισης να αναγνωριστει ως ακτινοβολια του Θεου. Το θελημα, η σοφια και η αγαπη του Θεου ειναι ασταματητα δραστηρια για να γυρισει παλι σε Εκεινον τη δυναμη που εκπορευεται απο Εκεινον και απομακρυνεται, κατι που μαλιστα θα μπορουσε να το κανει εξαναγκαστικα μεσω της παντοδυναμιας Του, το οποιο ομως δεν θελει να κανει, γιατι η ατελειωτη αγαπη Του Τον εμποδιζει να κανει ανελευθερο το αρχικα ελευθερο πνευματικο. Αφου η ανελευθερια ειναι η κατασταση της ατελειας.
Αλλα ο Θεος μεσα στην τελειοτητα του θελει να εχει κοντα Του μονο ο,τι ειναι τελειο. . . Επομενως προσπαθει να οδηγησει πισω στον Εαυτο Του το πνευματικο που μεσω δικης του θελησης, μεσω της απομακρυνσης εγινε ατελες, δενοντας το για να το παρακινησει να Τον επιδιωξει εθελοντικα. . . Και αρα το δενει μεσα στη μορφη, μεσα στα ποικιλα εργα της δημιουργιας, τα οποια η βουληση Του για διαμορφωση πλαθει συνεχως. Κι επειδη η δυναμη δεν μπορει ποτε να χαθει, υπαρχουν μονο δυο δυνατοτητες. . . ολο και μεγαλυτερη απομακρυνση απο τον Θεο και κατα συνεπεια η αναποτελεσματικοτητα, η επιστροφη στην πρωταρχικη δυναμη, το οποιο σημαινει υψιστη αποτελεσματικοτητα, η συνεπεια της οποιας ειναι απεριοριστη δυναμη κι εξουσια για το οντοδες, το οποιο μπορει τοτε να δημιουργει και να διαμορφωνει οπως ο Θεος, δηλ. στην ιδια θεληση με τον Θεο προς τη δικη του απεριοριστη μακαριοτητα. . . Αμην
Η θεική διδασκαλία αγάπης. . .
Παραμέληση. . .
Δυστυχία. . .
Να ειστε χωρις φοβο και γεματοι πιστη στη βοηθεια Μου. . . Σας εδωσα την εντολη να ζητε στην αγαπη, γιατι μονο μεσω της αγαπης μπορειτε να λυτρωθειτε. Και η εκπληρωση αυτης της εντολης καθοριζει ολοκληρη την επιγεια σας ζωη, καθοριζει τη μοιρα σας, επειδη μοναχα απο την ενεργεια αγαπης εξαρταται η ωριμανση της ψυχης σας, η οποια σημαινει λυτρωση για σας. Οσο ζειτε στη γη βασανιζεστε μεσα στα δεσμα της αμαρτιας, σε ανελευθερη κατασταση, η οποια ειναι το αποτελεσμα της καποτε αμαρτιας της αποστασιας απο Μενα.
Και απο αυτη την ανελευθερια θα πρεπει και παλι να γυρισετε στην κατασταση της ελευθεριας. Θα πρεπει να αποβαλετε τα δεσμα απο πανω σας, αφου ειστε δεμενοι μεσω της δικης σας βουλησης. Και για να απελευθερωθειτε σας εδωσα την εντολη της αγαπης, μια και μονο η αγαπη ειναι το μεσο για τη λυτρωση. Χωρις την ενεργεια αγαπης δεν μπορειτε ποτε να γινετε ελευθερα, ευτυχισμενα οντα, ουτε στη γη, ουτε στον αλλο κοσμο. Η αγαπη ομως σπαζει καθε δεσμο, καθε περιβλημα των ψυχων σας. Η αγαπη σας οδηγει πισω στην πρωταρχικη κατασταση, στην κατασταση της αφθονιας εξουσιας και δυναμης, της ιδιας με τον Θεο βουλησης και με αυτον τον τροπο στην απεριοριστη μακαριοτητα.
Και για αυτο στη γη δεν θα πρεπει να κανετε τιποτε αλλο παρα να επιδιωκετε να ζειτε στην αγαπη. Θα πρεπει να ζησετε τη ζωη που σας εδωσα σαν παραδειγμα. Θα πρεπει παντα να ειστε δραστηριοι με ανιδιοτελη αγαπη για τον διπλανο κι επομενως να διαμορφωθειτε αναλογα με το θελημα Μου. . . Και αφου ειστε παρα πολυ αδυνατοι, παρα πολυ ανηξεροι και συνεπως τυφλοι στο πνευματ, σας εδειξα το δρομο. . . Σας εδωσα την εντολη της αγαπης, σας μετεδωσα τη διδασκαλια Μου, η οποια θα πρεπει να αποσκοπησει τιποτε αλλο παρα να σας παρακινησει σε μια ζωη στην αγαπη. . . Και ηθελα να διαδοθει αυτη η διδασκαλια Μου στον κοσμο και για αυτο εστειλα τους μαθητες Μου στον κοσμο με τα λογια: "Πηγαινετε και διδαξτε ολους τους λαους. . ."
Αφου δεν υπαρχει αλλο λυτρωτικο μεσο παρα μονο η αγαπη. . . Αλλα η διδασκαλια Μου παραμενει απροσεκτη, κι επειδη οι ανθρωποι απο μονοι τους δεν διαμορφωνονται στην αγαπη πρεπει να τους πληττω με δυστυχια και κακομοιρια, με δυσχερειες ολων των ειδων, για να δρασω πανω τους με αυτον τον τροπο, για να συμπεριφερθουν με αγαπη απεναντι στο διπλανο και Μου αποδειξουν ετσι την αγαπη τους. Δεν θελω να καταφερω τιποτε αλλο παρα να εκπαιδευσω τους ανθρωπους στην αγαπη, διοτι δεν προσεχουν το λογο Μου, τη διδασκαλια αγαπης Μου και πορευονται σε απολυτη πνευματικη τυφλωση.
Επομενως η εντολη της αγαπης ειναι η δικη Μου εντολη. Δοθηκε στους ανθρωπους απο Μενα για να απελευθερωθουν, για να λυτρωθουν. Καθε αλλη εντολη που δεν ανταποκρινεται στην εντολη της αγαπης δεν ειναι δικη Μου, αφου δεν διαταζω στους ανθρωπους αλλα τους αφηνω πληρη ελευθερια. . . Διοτι δεν θελω αναγκαστικα να οδηγησω πισω σε Μενα τα πλασματα Μου, δεν θελω με αυτον τον τροπο να χασουν την τελειοτητα τους, η οποια μπορει να αποκτηστει μονο σε πληρη ελευθερια βουλησης. Εσεις οι ανθρωποι ομως προσεχετε συνχα περισσοτερο τις ανθρωπινες εντολες απο ο,τι την εντολη της αγαπης Μου. . . Και για αυτο κινδυνευετε συνεχως να μην χρησιμοποιησετε σωστα τη ζωη σας. Και κατα συνεπεια δυστυχια και κακομοιρια ειναι ξανα και ξανα αναγκη, ωσπου να εχετε απο μονοι σας διαμορφωθει στην αγαπη, ωσπου δηλ. το πιο εσωτερικο σας κινητρο να ειναι να δινετε αγαπη στον πλησιον. Μονο τοτε μπορει να μειωθει η δυστυχια, αφου τοτε θα εχει εκπληρωσει το σκοπο της. Δεν πρεπει ποτε να πιστεψετε οτι σας εβαλα ορια, αφου μπορειτε χιλιαπλασια να Μου αποδειξετε την αγαπη σας για Μενα και για τον πλησιον. Αλλα δεν προσεχω τα εργα που εκτελειτε εξαναγκαστικα, γιατι μονο η αγαπη δινει την εσωτερικη αξια σε καθε πραξη, στην καθε σκεψη, και γιατι θελω να Μου αποδειξετε την αγαπη για Μενα μεσω εμπρακτης αγαπης για τον πλησιον. Αφου μονο λογια ειναι χωρις αξια οσο δεν γινονται πραξη με ελευθερη θεληση. Οποιος ομως προσπαθησει να Με ακολουθησει, οποιος παρει τον δρομο της αγαπης επιδιωκοντας να Με πλησιασει, θα διανυσει επιτυχως την πορεια της επιγειας του ζωης. Θα του ερθω καταπανω, θα ειμαι κοντα του, και δεν χρειαζεται πια να φοβαται τιποτα στη γη, ουτε δυστυχια, ουτε αναγκη, αφου αν συνδεθει μαζι Μου μεσω της αγαπης θα τον οδηγησω σε ολους τους δρομους, και θα πετυχει μαλιστα το στοχο του. . Αμην
Ο παράδεισος της νέας Γης. . .
Ο αγώνας ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι. . .
Μονο το καλο θα πετυχει στον τελευταιο αγωνα, γιατι βρισκεται σε αμεση επαφη με τον Θεο κι επομενως θα μπορεσει να προβαλει αντισταση μεχρι το τελος. Το κακο ομως θα στραφει στον αντιπαλο του Θεου, θα πιαστει απο αυτον και θα τραβηχτει κατω στα βαθη της αβησσου. Αυτο ειναι το τελος μιας λυτρωτικου περιοδου και ταυτοχρονα η αρχη μιας καινουριας, για να συνεχιστει η ανοδικη αναπτυξη του ανελευθερου πνευματικου σε μια καινουρια εποχη, η οποια θα αρχισει παλι με την παραδεισο στη γη.
Αφου το καλο που θα βγει νικητης απο τον τελευταιο αγωνα, δηλ. οι ανθρωποι που στεκονται στην αγαπη για τον Θεο και τον πλησιον, θα αποκομισουν τοτε την αμοιβη για την επιμονη τους, για την πιστη τους στον Θεο, με το να θα τους χαριστει μια επιγεια ζωη μεσα στην πιο βαθια ειρηνη, οπου η δυστυχια και ο καημος θα εχουν εξαφανιστει και η μακαριοτητα θα εχει παρει τη θεση τους. Θα ζησουν μια ζωη γεματη ομονοια μεσα στην αρμονια των ψυχων τους, θα δωσουν αγαπη ο ενας στον αλλο και για αυτο θα μπορεσουν να λαμβανουν συνεχως αγαπη απο τον Θεο, ο Οποιος ως η αιωνια Αγαπη θα ειναι αναμεσα τους.
Δεν μπορουν πια να ενοχληθουν απο τον εχθρο των ψυχων τους. Αφου αυτος θα εχει φυλακιστει επι πολυ καιρο μαζι με τους οπαδους του, και συνεπως δεν θα μπορεσει πια να επηρεασει τους ανθρωπους που θα ζησουν ενωμενους με τον Θεο πανω στην καινουρια γη. Δεν θα ξερουν κανενα φοβο, καμια αμφιβολια, αφου θα στεκονται στο φως ως αποτελεσμα της ζωης τους στην αγαπη. Και αυτη η κατασταση ειναι κατασταση της τελειοτητας, η οποια θα εξασφαλισει επισης την εισοδο στο βασιλειο του φωτος. Αλλα ακομα τους εχει δοθει μια περιοδος στη γη, επειδη θα πρεπει να σχηματισουν τη βαση για το καινουριο ανθρωπινο γενος που θα πρεπει να ζησει σε αυτη την καινουρια γη.
Και μονο καλοι ανθρωποι θα μπορεσουν να ειναι οι κατοικοι της καινουριας γης, αφου θα εχουν αποβαλει καθε ταση προς την υλη, γιατι θα εχουν αναγνωρισει τον Θεο και θα Τον αγαπουν απο τα βαθη της καρδιας τους, και κατα συνεπεια θα ξερουν για το καθηκον τους στη γη και για το τελικο τους στοχο. Εκεινους θα μπορεσει τοτε να πλησιασει ο Θεος ορατα και αορατα, θα μπορεσει να μενει μονιμα μαζι τους μεσα στο λογο, θα μπορεσει να τους διδασκει και να φωτισει το πνευμα τους, αφου δεν θα Του προβαλουν αντισταση μεσω της βουλησης τους η μεσω σκεψεων στραμμενες στην υλη.
Και οσον καιρο επικρατησει αυτη η κατασταση αναμεα στους ανθρωπους στην καινουρια γη, οσον καιρο μεσα σε εντονη συνδεση με τον Θεο παρουν τη δυναμη και τη μακαριοτητα απο τον Ιδιο, τοσον καιρο θα υπαρχει μια παραδεισος οπου θα μεινουν μακαριοι ανθρωποι μακρια απο δυστυχια και αναγκη. Και αυτη η κατασταση ομως θα αλλαξει, αλλα μονο μετα απο πολυ καιρο. . . Τοτε η υλη θα δελεασει και παλι τους ανθρωπους που θα γινουν πιο χλιαροι στην αγαπη τους για τον Θεο. . . Και τοτε οι ανθρωποι μονοι τους θα δωσουν στον αντιπαλο του Θεου το δικαιωμα να τους πειραξει, αφου μεσω της επιδιωξης της υλης θα στραφουν μονοι τους σε εκεινον που θα ειναι δεμενος μεσα στην υλη.
Και θα το εκμεταλλευτει, θα προσπαθησει να στρεψει τη θεληση των ανθρωπων ολο και περισσοτερο στην υλη και να την απομακρυνει απο τον Θεο. Αφου δεν μπορει ο ανθρωπος να επιδιωξει και τα δυο. . . Παντα θα πρεπει να εγκαταλειψει το ενα για χαρη του αλλου. Και αυτος ειναι ο κινδυνος οτι οι ανθρωποι θα κολλησουν και παλι την καρδια τους στην υλη και θα εγκαταλειψουν τον Θεο. Και θα αρχισει ξανα ο αγωνας του φωτος εναντια στο σκοταδι. . . θα αρχισει το παλεμα των δυναμεων που ειναι μακρια απο τον Θεο για την εξουσια πανω στους ανθρωπους. Αλλα και τα φωτεινα οντα θα παλεψουν για τις ψυχες εκεινων. Αλλα παντα η θεληση του ιδιου του ανθρωπου θα αποφασισει για το πια δυναμη θα εχει το πανω χερι, ωσπου οι βιαιοτητες του Σατανα θα ειναι και παλι φανερες και θα εχει ερθει ξανα το τελος μιας λυτρωτικου περιοδου. . . Αμην
3440 (18.2.1945)
Υποσχέσεις. . .
Ζωντανό νερό. . .
"Οποιος πιστευει σε Μενα, απο το κορμι του οποιου θα τρεξουν ρευματα ζωντανου νερου. . ." Αυτη την υποσχεση σας εδωσα, και εκπληρωνεται κατα λεξει. Αφου ο λογος Μου ειναι αληθεια και θα μενει παντα αληθεια. Κι ετσι πρεπει ο πιστος ανθρωπος να ειναι ικανος να ακουσει τη φωνη Μου μεσα του μολις αφουγκραστει επιμονα στο εσωτερικο, αφου το Πνευμα Μου ειναι η πηγη απο την οποια τρεχει ζωντανο νερο. . . το νερο που αφυπνιζει στη ζωη, ο λογος Μου η πηγη της αιωνιας ζωης. . .
Ασταματητα τρεχει το νερο, και ασταματητα θα χαριζει δυναμη και ζωη. Θα τρεχει κοντα στον ανθρωπο απο μεσα του, θα τον ξεδιψασει και θα τον ενισχυσει για την πορεια της επιγειας του ζωης, αφου ειναι η ακτινοβολια της αιωνιας Μου αγαπης, ειναι η πηγη της δυναμης, η γεφυρα πανω απο το χασμα απο τον ανθρωπο σε Μενα. Ολοι σας μπορειτε να αντλειτε απο αυτη τη πηγη. Ολοι σας μπορειτε να διαμορφωθειτε ετσι ωστε απο το κορμι σας θα τρεξουν ρευματα ζωντανου νερου. Αλλα πρεπει βαθια και ακλονητα να πιστεψετε σε Μενα και στην ενεργεια Μου, πρεπει να διαμορφωσετε την καρδια σας σε αγαπη και να κανετε τον εαυτο σας επιδεκτικο. Πρεπει να οξυνετε το πνευματικο σας ματι και να βρειτε τη θεληση να αφουγκραστειτε επιμονα στο εσωτερικο σας, γιατι αλλιως δεν μπορειτε να ακουσετε τη λεπτη φωνη του πνευματος. Αλλα μολις πιστεψετε θα αφουγκραστειτε και τις εκφρασεις του, και τοτε η πηγη της ζωης θα ειναι ανεξαντλητη, θα αντλησετε την πιο βαθια σοφια, και η γνωση θα σας κανει ευτυχισμενοι γιατι θα καταλαβετε οτι προκειται για την καθαρη αληθεια.
Αφου σας δινω το λογο Μου, Εγω ο Ιδιος μιλαω μαζι σας μεσω του πνευματικου σπινθηρα, που ειναι ενα μερος του Εαυτου Μου, που ενωνεται με το πατρικο Πνευμα και παραλαβαινει καθε εκφραση της αγαπης Μου για να τη μεταδωσει στην ψυχη σας, μολις θελετε να την ακουσετε. Το Πνευμα Μου ειναι μονιμα δραστηριο μεσα σας, αλλα εναποκειται σε σας να προσεξετε τη φωνη Του. Και για αυτο μονο λιγοι ακουν τη φωνη Μου, επειδη δεν δινουν προσοχη στο θεικο δωρο της χαρης, επειδη τους λειπει η πιστη σε Μενα και στην αγαπη Μου, η οποια θελει να τους προσφερει με πατρικο τροπο, κι επισης επειδη δεν βρισκουν τη θεληση να ριξουν μια ματια στην καρδια τους, να περιμενουν σιωπηλα και να απομακρυνουν καθε εμποδιο, για να μπορεσει το πνευμα μεσα τους να απλωσει και να εισακουστει.
Η φωνη Μου δεν ακουγεται πιο δυνατα απο ο,τι η φωνη του κοσμου. . . οποιος λοιπον θελει να την ακουσει πρεπει να αποσυρθει απο τον κοσμο και να αφουγκραστει προσεκτικα στο εσωτερικο του. Αλλα η επιμονη του θα αμειφτει καταπληκτικα, αφου θα του ανοιξει η πηγη της αιωνιας ζωης, και ασταματητα θα τρεχει το ζωντανο νερο, ο λογος Μου, ο οποιος ειναι για σας παρηγορια και δυναμη, αναζωογονηση και ξεδιψασμα καθε ωρα. . . Ο λογος Μου, που για σας ειναι το πιο πολυτιμο, γιατι αποφερει την αιωνια ζωη σε εκεινον που το αποδεχεται και ζει αναλογα. . . Αμην
3442 (19.2.1945)
Όντα του φωτός. . .
Η απευθείας επίκληση του Θεού. . .
Ολα τα οντα του φωτος ειναι τα υπηρετικα πνευματα του Θεου. . . ειναι οι εκτελεστες του θεικου θεληματος, ειναι οι αγγελιοφοροι που φερνουν δυναμη και φως στους ανθρωπους στη γη καθως και στις ακομα ανωριμες ψυχες στο πνευματικο βασιλειο. Στεκονται στην αγαπη και για αυτο πιανουν ο,τι εχει αναγκη βοηθεια, αν συμφωνησει με το θελημα του Θεου. Αφου και οι δικες τους πραξεις ελεγχονται απο το θεικο νομο, στο οποιο βασιζεται η ωριμανση του ακομα ανωριμο πνευματικο. Η αγαπη των φωτεινων οντων ειναι τοσο μεγαλη ωστε πραγματι δεν θα αφηναν τιποτα μεσα στην ενδεια, αν δεν τους ειχε βαλθει φραγμος απο τον Θεο. Και αυτον τον φραγμο καθοριζει μονη της η βουληση του ανθρωπου στη γη καθως και τις ψυχης στον αλλο κοσμο.
Καθε σκεψη στραμμενη στον Θεο και καθε παρακληση για βοηθεια σε Εκεινον η στα φωτεινα οντα γκρεμιζει αυτο τον φραγμο, αφου τοτε εκεινα μπορουν να ειναι δραστηρια κατα τη θεληση τους, η οποια ειναι και το θελημα του Θεου. Παραλαβαινουν συνεχεια δυναμη απο τον Θεο, ειναι δηλ. ισχυρα και μπορουν για αυτο να προσφερουν καθε βοηθεια στα ονα που τους επικαλουνται και τους παρακαλουν. Μπορουν να προστατευουν τον ανθρωπο στη γη, μπορουν να τον διδασκουν και να τον οδηγουν στο σωστο δρομο, μπορουν να ελαφρυνουν ενδεια, οπως ομως μπορουν επισης να οδηγουν τον ανθρωπο σε δυσκολες περιστασεις, αν εχει αναγκη τετοιες για το καλο της ψυχης του.
Καθε σκεψη στραμμενη στον Θεο τους δινει αυτη τη δυνατοτητα, αφου τοτε ο Θεος παρεδωσε τους ανθρωπους στη φροντιδα εκεινων των φωτεινων οντων, τα οποια ειναι παντα μονο οι εκτελεστες του θεικου θεληματος, στα οποια ο Θεος επιτρεπει να γινουν δραστηρια προς τη δικη τους ευτυχια. Αφου το φωτεινο πνευματικο εχει ηδη βρει την ενωση μαζι Του κι ενεργει και δημιουργει με τη δυναμη Του και αναλογα με το θελημα Του. Για αυτο αρκει παντα η προσευχη στον Θεο για βοηθεια μεσα στις δυσκολιες για να ειναι δραστηριοι και οι αγγελιοφοροι Του και να φροντισουν και να προστατεψουν το παιδι της γης.
Κι επισης καθε καλη σκεψη που στελνεται στο πνευματικο βασιλειο συναπτει επαφη με εκεινα τα οντα που χρησιμοποιουν καθε ευκαιρια να εκτελεσουν την πραγματικη τους αποστολη, δηλ. να μεταδωσουν στους ανθρωπους σκεψεις γεματες φως, να τους μαθουν πως να προσευχονται σωστα, να αυξανουν την επιθυμια τους για τον Θεο, να τους παροτρυνουν στη δραστηριοτητα αγαπης κι επομενως να φροντιζουν συνεχεια με λυτρωτικο τροπο τους ανθρωπους που ειναι στραμμενοι στα φωτεινα οντα μεσω της προσευχης και καλων σκεψεων. . . Ο ανθρωπος ειναι παντα περιστοιχισμενος απο τετοια φωτεινα οντα. Αλλα αυτα μενουν εντελως αναποτελεσματικα αν δεν συναπτει επαφη μαζι τους, αν δεν πιστευει στην υπαρξη και στη δυναμη τους, αν δηλ. δεν παραδιδεται σε αυτα συνειδητα με την παρακληση για τη φροντιδα τους.
Αφου συμφωνα με το θεικο νομο εμποδιζονται να βοηθησουν τον ανθρωπο χωρις την επικληση του, επειδη αυτη η βοηθεια δεν θα ειχε ως αποτελεσμα καμια πνευματικη επιτυχια, αλλα θα αφαιροταν του ανθρωπο η ευκαιρια να ζητησει τη βοηθεια του Θεου απο το πιο εσωτερικο του κινητρο, δηλ.να συναψει μαζι Του την επαφη που ειναι η προυποθεση για να λαβει δυναμη για την πνευματικη ωριμανση. Το να συναψει ο ανθρωπος επαφη με τον Θεο ειναι τοσο παρα πολυ σημαντικο ωστε θα επρεπε να χρησιμοποιηθει καθε ευκαιρια. Και για αυτο θα πρεπει να παρει τον απευθειας δρομο σε Εκεινον, αφου ο Ιδιος εδωσε στους ανθρωπους την προσευχη ως γεφυρα σε Εκεινον, την οποια μπορουν να πατησουν παντα και παντου. . .
Η προσευχη ειναι μια χαρη του Θεου, μεσω της οποιας ο καθε ανθρωπος μπορει να συναψει επαφη μαζι Του, και θα πρεπει να χρησιμοποιηθει αυτη η χαρη, αφου το αποτελεσμα ειναι μια ανυπολογιστη εισροη δυναμης, η οποια και παλι μεταδιδεται στους ανθρωπους απο τους αγγελιοφορους Του συμφωνα με το θελημα Του. Οι ανθρωποι μπορουν να αντλουν απο αυτη την πηγη χαρης, αφου ποτε δεν θα Τον φωναξουν ματαια, ακομα και αν επιγεια δεν νιωθουν αμεσως το αποτελεσμα. Αλλα η ψυχη δεν θα μεινει ποτε χωρις βοηθεια, επειδη καθε επικληση του Θεου δινει σε αμετρητα φωτεινα οντα την αδεια να δραστηριοποιηθουν με στοργικη φροντιδα, και με αυτον τον τροπο ωριμαζει ο ανθρωπος. Αφου ο Θεος και το φωτεινο πνευματικο ειναι ενα. . . ο,τι θελει ο Θεος το εκτελουν οι αγγελοι Του, και ο ανθρωπος μπορει να ειναι βεβαιος οτι τον φυλαγουν και τον φροντιζουν συνεχεια αυτοι οι αγγελοι οσο επικαλεστει εντονα τον Θεο για βοηθεια και στειλει τις σκεψεις του ικευτευτικα στο πνευματικο βασιλειο. . . Αμην
Η προσωποποίηση του Θεού. . .
Η πιστη σε μια οντοδη Θεοτητα δεν προυποθετει καθολου μια προσωποποιημενη Θεοτητα, και για αυτο ο ανθρωπος δεν πρεπει να σχηματισει μια στενα περιορισμενη εικονα του Θεου, ο Οποιος ειναι πανταχου παρον και υπερανω του χρονου και του χωρου. Γεμιζει τα παντα με το Πνευμα Του, ολοκληρο το συμπαν, ολοκληρο το πνευματικο βασιλειο. . . και για αυτο δεν πρεπει να Τον φανταστει κανεις ως προσωπο, το οποιο συμφωνα με την ανθρωπινη ιδεα ειναι περιορισμενο. Μαλλονπρεπει να αποκλειστει εντελως η προσωποποιηση του Θεου, αν ο ανθρωπος θελει κατα προσεγγιση ναφανταστει την υψιστη και τελειοτατη Οντοτητα του Θεου.
Μαλιστα ο Θεος εκανε τον Εαυτο Του φανερο για τα πλασματα Του μεσα σε μια ανθρωπινη μορφη, γεμιζοντας το σωμα του Ιησου με τη Θεικοτητα Του κι εκδηλωνοντας στους ανθρωπους σε μεταμορφωμενη κατασταση, για να μπορεσουν μεσα στον Ιησου Χριστο να φανταστουν την αιωνια Θεοτητα. Αλλα τη στιγμη που η ψυχη αποβαλλει το κορμι της και μπαινει στο φωτεινο βασιλειο καταλαβαινει οτι η αιωνια Θεοτητα μεσα στην ουσια Της δεν μπορει ποτε να συλληφθει απο το ανθρωπινο νου, και οτι η ενσαρκωση μεσα στον Ιησου Χριστο θα επρεπε να ξυπνησει και να σταθεροποιησει μεσα στους ανθρωπους κατα τη διαρκεια της επιγειας τους ζωης την πιστη σε μια οντοδη Θεοτητα, γιατι αλλιως θα τους ηταν δυσκολη τετοια πιστη, η οποια ομως ειναι αναγκαια για να συναψουν επαφη με τον Θεο μεσω της προσευχης. . .
Επομενως εγινε ορατη για τους ανθρωπους μεσα στον Ιησου Χριστο η αιωνια Θεοτητα, η Οποια με ευσπλαχνικη αγαπη προσπαθει να τους πλησιασει η Ιδια για να τους παρακινησει να προσευχηθουν σε Εκεινη, να συναψουν επαφη μαζι Της. Ο Ιησους Χριστος ηταν η μορφη μεσα στην οποια η αιωνια Θεοτητα ηταν παρουσα για τους ανθρωπους στη γη. . . Στο φωτεινο βασιλειο η ιδια μορφη θα ειδωθει πνευματικα απο τα οντα που θα εχουν πετυχει το βαθμο ωριμοτητας για να δουν τον Θεο προσωπο με προσωπο. . .
Ωστοσο η οντοδης Θεοτητα ειναι πανταχου παρουσα και για αυτο δεν περιεχεται ποτε μεσα σε μια περιορισμενη μορφη. Και συνεπως δεν μπορει να ονομαστει προσωπικη Θεοτητα, γιατι αυτος ο ορος χρησιμοποιειται μονο για την επιγεια ζωη, για τον ιδιο τον ανθρωπο, ο οποιος ως μεμονωμενο στο συμπαν ον εγειρει αξιωση για μια προσωπικοτητα, κι αρα ενα προσωπο σημαινει παντα ενα ανθρωπινο ον. Το οτι αυτος ο ορος δεν μπορει ποτε να χρησιμοποιηθει για την αιωνια Θεοτητα προκυπτει απο το οτι ο Θεος ειναι ενα Πνευμα. . . το Πνευμα ομως δεν ειναι ποτε κατι περιορισμενο, κατι δεσμευμενο μεσα σε μια μορφη, οσο ειναι τελειο. Η υψιστη τελειοτητα ειναι κατα συνεπεια ελευθερη περα απο ολους τους ορους και ακτινοβολει μεσα σε ολοκληρο το απειρο, ειναι πανταχου παρουσα, επειδη η πρωταρχικη της ουσια ειναι η αγαπη, η οποια επισης δεν ειναι περιορισμενη και για αυτο δεν μπορει να τη φανταστει κανεις ως μορφη.
Ο ανθρωπος εχει μονο περιορισμενη φαντασια. Δεν μπορει να φανταστει περισσοτερο απο ο,τι τα πραγματα που υπαρχουν στη γη, οσον καιρο δεν εχει αφυπνιστει το πνευμα του. Και για αυτο προσπαθει να φανταστει την αιωνια Θεοτητα ως προσωπο, αν πιστευει σε εναν οντοδη Θεο, σε εναν Θεο στον Οποιο μπορει να προσευχεται. Και ο Θεος ανταποκριθηκε σε αυτη την καθαρα ανθρωπινη επιθυμια ενσαρκωνοντας μεσα στον Ιησου Χριστο, δηλ. δειχνοντας στους ανθρωπους πως ενας ανθρωπος που ζει αναλογα με το θελημα του Θεου μπορει να βρει στη γη την ενωση με τον Θεο και συνεπως γινεται ενα μαζι Του. . . Ηθελε να δειξει στους ανθρωπους το δρομο, το τελικο στοχο να πετυχει κανεις την πληρη ενωση με τον Θεο.
Η ακτινοβολια της θεικης Οντοτητας γεμισε τον ανθρωπο Ιησου, επομενως μονο το εξωτερικο περιβλημα, η σωματικη μορφη, ηταν ανθρωπινα, η ψυχη και το πνευμα ομως θεικα, ειχαν και παλι ενωθει πληρως με τον Θεο, απο τον Οποιο ξεκινησαν. Αλλα η αιωνια Θεοτητα δεν εξαντληθηκε, γιατι ειναι αδυνατον για το τελειοτατο Ον να βρει ποτε περιορισμο μεσα σε μια μορφη. Ωστοσο η αιωνια Θεοτητα ειναι κατι οντοδες, δηλ. πνευματικη δυναμη με τα χαρακτηριστικα της θελησης και της σκεψης, δηλ. ενα Ον με το Οποιο ο ανθρωπος μπορει να συναψει εντονη επαφη επισης μεσω της θελησης και της σκεψης του.
Αφου η θεληση και η σκεψη του ανθρωπου δεν ειναι ουτε αυτες βασισμενες στην εξωτερικη μορφη, αλλα ειναι μεριδιο του πνευματικου που ειναι ενσαρκωμενο μεσα στην ανθρωπινη μορφη. Μολις πεσει το σωματικο περιβλημα, το πνευματικο, το οντοδες παραμενει ικανο να σκεφτεται και να θελει, μονο που αυτη η ικανοτητα μπορει να ειναι πιο αδυνατη η πιο ισχυρη αναλογα με την κατασταση ωριμοτητας του ανθρωπου, ενω η αιωνια Θεοτητα ως τελειοτατο Ον πραγματοποιει τη θεληση και τη σκεψη Της με την πιο βαθια σοφια και με αφανταστη δυναμη.
Η σωματικη μορφη του ανθρωπου ειναι μονο ενα βημα προς το σκοπο για τη διαρκεια της επιγειας ζωης. Αλλα οποιος πιστευει στην αθανασια της ψυχης θα καταλαβει οτι δεν ειναι αναγκη η εσωτερικη μορφη, το προσωπο, για τη συνεχεια της υπαρξης της ψυχης. Ωστοσο η ψυχη μενει ενα μεμονωμενο ον στη συνειδηση της, ακομα και αν εχει ενωθει με αλλο πνευματικο που εχει το ιδιο βαθμο ωριμοτητας. . . οπως και η αιωνια Θεοτητα θα μενει παντα το υψιστο και τελειοτατο Ον και για τα πιο υψηλα φωτεινα οντα που εχουν πετυχει την ενωση μαζι Της. . . που ειναι τελειως ενωμενα με τον Θεο και που ομως στην επιγνωση της δικης τους υπαρξης ειναι αφανταστα μακαρια, γιατι παραλαβαινουν και αισθανονται συνεχως τη δυναμη αγαπης του Θεου, ο Οποιος ως ο αιωνιας Πατερας βρισκεται στην πιο εντονη συνδεση μαζι τους. . . Αμην
Ο καιρός της συγκομιδής. . .
Στάρι και ήρα. . .
Η πνευματικη αλλαγη επικειται. . . Το πνευματικο χαμηλοτατο επιπεδο θα εναλλαχτει με μια κατασταση της υψηλοτερης ωριμοτητας των ανθρωπων στη γη, και για αυτο πρεπει πρωτα να γινει χωρισμος των πνευματων, για να ξεχωριστει η ηρα απο το σταρι. . . Επομενως εχει ερθει ο καιρος τηςσυγκομιδης, για την οποια θα χρειαστουν πολλοι εργατες που θα ειναι δραστηριοι στο χωραφι του Θεου για να μαζεψουν και να φυλαξουν το καρπο μεσα στο σιτοβολωνα. . . για να φροντισουν ολο το ωριμο πνευματικο μεχρι το τελος, οταν ο Ιδιος ο Κυριος θα ερθει για να οδηγησει στο σπιτι Του τηνομαδα Του, για να κανει τη συγκομιδη Του στη γη την ημερα της Δευτερας Παρουσιας.
Και σε εκεινη την εποχη θα ξεκινησει μια απιστευτη δραστηριοτητα. Ολοι οι εργατες του Θεου στη γη και στο πνευματικο βασιλειο θα προσπαθησουν να κανουν την τελευταια συγκομιδη πλουσια, να πετυχουν καλους καρπους απο καθε σπορα. Θα ειναι εντονα δραστηριοι για να επηρεασουν τους ανθρωπους ετσι ωστε να ξυπνησουν, για να διορθωσουν το χαμηλοτατο πνευματικο τους επιπεδο και να τους παροτρυνουν να επιδιωξουν να ανεβουν στα υψη. . . Αφου μενει μονο ακομα λιγος χρονος, και το τελος ειναι αναποφευκτο. Η ιδια η βουληση του ανθρωπου το προσελκυει, η οποια επιδιωκει μονιμα να κατεβαινει στα βαθη και για αυτο παρακινει το θεικο θελημα να τη δεσει. Και παρολο πουη πνευματικη δουλεια για τη σωτηρια των παραπλανημενων ψυχων θα εκτελεστει επιμονα κι ενθερμα, δεν θα εχει μεγαλη επιτυχια. Αλλα θα εκτελεστει για χαρη τον λιγων που θα επιτρεψουν να σωθουν, και για χαρη των περιουσιων, των πιστων στον Θεο, οι οποιοι θα χρειαστουν παρα πολυ δυνατη βοηθεια, η οποια θα τους προσφερθει απο πνευματικης πλευρας.
Και για αυτο θα πρεπει να χρησιμοποιηθει η τελευταια εποχη, αφου θα τελειωσει γρηγορα. . . θα πρεπει ο καθενας να δουλεψει πνευματικα, δεν θα πρεπει κανεις να προσεξει τοσο πολυ τα επιγεια γεγονοτα οπως την κατασταση ωριμοτητας των ψυχων. Και σε αυτες θα πρεπει να προσφερθει καθε πνευματικη βοηθεια για να μπορεσουν στο τελος των ημερων να καταχωριστουν σε εκεινους που βρισκονται στην πλευρα των πιστων στον Θεο, οι οποιοι επιδιωκουν να ανεβουν στα υψη και τους οποιους θα φερει σπιτι Του ο Θεος απο την εσχατη αναγκη. . . οι οποιοι θα πρεπει να ζησουν στην καινουρια γη ως πνευματικα ωριμοι ανθρωποι κι επομενως να ξεχωριστουν ως σταρι απο την ηρα. . . Αφου εχει ερθει ο καιρος της συγκομιδης, οπως εχει ανακοινωθει μεσω του λογου και μεσω της γραφης. . . Αμην
3449 (26. k. 27.2.1945)
Αφθαρσία εκείνου που θα πρέπει να ενεργήσει ως δύναμη. . .
Να καταλαβετε αυτο και να το γραψετε στη μνημη σας: Καμια δυναμη του κοσμου δεν μπορει να επικρατησει αν αποσκοπησει να κανει αναποτελεσματικη την εκδηλωση της θεικης δυναμης. Αφου το πνευματικο που βρισκεται κοντα στη γη σε ανωριμη κατασταση κι εχει ακομα αντιθετη στον Θεο σταση παραδιδει την αντισταση του τη στιγμη που αγγιχτει απο θεικη δυναμη και υποκυπτει εντελως στο θελημα του Θεου, ετσι ωστε ειναι αντιληπτη μια αποτελεσματικοτητα εκεινης της δυναμης ακομα κι εκει οπου αντιθετο στον Θεο πνευματικο υπερεχει φαινομενικα.
Και συνεπως δεν μπορει καμια αντιθετη δυναμη να συγκρινεται με τη δυναμη του Θεου, κατι που σημαινει οτι η δυναμη του Θεου θα επικρατει παντα, ακομα και αν αυτο φαινεται αδυνατον. Οσο περισσοτερο αναπτυγμενος ειναι ο ανθρωπος, τοσο καλυτερα καταλαβαινει αυτο, και τοσο περισσοτερη εμπιστοσυνη εχει στην παντοδυναμια του Θεου, η οποια κατορθωνει τα παντα, γιατι στη δυναμη του Θεου δεν μπορει ποτε να παρθει η αποτελεσματικοτητα. Κι επομενως ο ανθρωπος φτανει στη βαθια πιστη μεσω αυτης της επιγνωσης.
Μια εκδηλωση της θεικης δυναμης δεν μπορει ποτε να διαλυθει στο τιποτα αν εχει παρει μορφη. . . μπορει μονο να γινει αορατη στο ανθρωπινο ματι, αν ο Θεος εχει αναθεσει στη μορφη το σκοπο να υπηρετησει ως περιβλημα στο πνευματικο που επιδιωκει να ανεβει στα υψη. Τοτε μπορει κανεις να παρατηρει συνεχες γιγνεσθαι και περασμα. . . Τοτε καθε μορφη διαλυεται ξανα και ξανα για να συνεχισει ομως την υπαρξη της μεσα σε διαφορετικη μορφη, για να βοηθησει το πνευματικο μεσα της στην υπηρεσια και αρα στη μονιμη ανοδικη εξελιξη. . .
Ωστοσο ειναι διαφορετικο στην περιπτωση που η θεικη δυναμη θα πρεπει να εχει αμεσο αποτελεσμα στον ανθρωπο κι επομενως εκδηλωνεται με εναν τροπο ωστε θα ειναι συνεχεια πηγη δυναμης για εκεινον. Τοτε δεν θα ειναι ανγακη γιγνεσθαι και περασμα της μορφης, αλλα μια διαρκεια αυτης ως παροχεας δυναμης, ως δοχειο απο το οποιο μπορει καθε στιγμη να αντληθει η δυναμη, και το οποιο για αυτο δεν θα διαλυθει ωσπου ο Ιδιος ο Θεος θα αποσυρει τη δυναμη Του. . . ωσπου η μορφη θα εχει εκπληρωσει το σκοπο της. . . Και αυτο καθοριζει η σοφια και η δυναμη του Θεου κατα την κριση Του.
Η εκδηλωση της δυναμης του Θεου ομως εχει τοσο αμετρητη αξια για τους ανθρωπους, ωστε πραγματι Αυτος δεν θα τους αφαιρεσει τη δυναμη σε μια εποχη οπου χρειαζονται τετοια εξαιρετικα αναγκαια. Για αυτο ετοιμασε παντου δοχεια μεσα στα οποια η δυναμη Του ρεει ασταματητα για να μπορεσει να αντληθει απο τον καθενα που την επιθυμησει. Μονο οπου μενει εντελως αποθητη δεν ειναι αντιληπτο κανενα αποτελεσμα. Ωστοσο η πηγη συνεχιζει να υπαρχει, το δοχειο που περιεχει τη δυναμη μεσα του διατηρειται απο αορατες δυναμεις, αφου εχθρικες δυναμεις δεν μπορουν να εισχωρουν σε μια περιοχη που ειναι γεματη απο τη δυναμη του Θεου. Ουτε εχθρικες στον Θεο ανθρωποι ουτε αναλογες πνευματικες δυναμεις δεν βρισκουν προσβαση, αλλα μια ακτινα φωτος θα φεξει εκεινου που με επιθυμια για την αληθεια λαχταρα τη δυναμη του Θεου. . .
Και αυτη η ακτινα φωτος του φεγγει ωστε να ανακαλυψει την πηγη και να μπορεσει να ξεδιψασει. Αφου αυτο ειναι το θελημα του Θεου να ειναι αφθαρτο αυτο που Του εκρεει ως λογος, προσφερομενος στους ανθρωπους προς την ενισχυση τους σε καιρους εσχατης αναγκης. . . να μην παρει την πορεια της διαλυσης, που ειναι η μοιρα ολοκληρης της επιγειας υλης. . . Αφου εκρεει απο το πνευματικο βασιλειο, ειναι πνευματικη δυναμη και αποσκοπει την πνευματικη αναπτυξη του ανθρωπου. . . Διοχετευεται στη γη μεσω του πνευματος μεσα στον ανθρωπο, το οποιο το λαμβανει απο το πατρικο Πνευμα. Και πραγματι δεν θα διαλυθει τιποτα που εχει την αρχη του στον Θεο και που θα πρεπει να οδηγησει πισω στον Θεο τους ανθρωπους που ειναι ακομα αδυνατοι στο πνευμα και δεν αναγνωριζουν πια τον Θεο. . . Πραγματι δεν θα διαλυθει τιποτα απο ο,τι η ατελειωτη αγαπη του Θεου διοχετευει στη γη για να κερδισει με αυτον τον τροπο τα παιδια Του και να τα κανει αιωνια μακαρια. . . Αμην
3452 (1.3.1945)
Η αποστολή των υπηρετών του Θεού. . .
Καθήκον – δύναμη. . .
Σε οποιον δωσει ο Θεος ενα καθηκον, θα του δωσει και τη δυναμη να το εκτελεσει. . . Και αν ενας ανθρωπος ειναι προορισμενος να διαδωσει το λογο του Θεου, θα του εισρεει παντα και παντου δυναμη απο τον Θεο για να μπορεσει να εκτελεσει το καθηκον του. Αφου αυτο το καθηκον ειναι το πιο σημαντικο στη γη γιατι πρεπει να σωθουν απο την καταστροφη αμετρητες ψυχες. Και για αυτο ο Θεος διαλεγει τους καταλληλους για αυτο το καθηκον ανθρωπους, τους διοριζει υπηρετες Του, εργατες Του, οι οποιοι θα πρεπει να ειναι δραστηριοι για τη βασιλεια του Θεου.
Δυναμη και χαρη τους εισρεουν ασταματητα οσο ειναι προθυμοι να ενεργησουν στη γη ως υπητετες του Θεου και αν εχουν για αυτο την αποστολη απο τον Ιδιο τον Θεο. Αυτη ομως ειναι προυποθεση για το οτι η ενεργεια τους ειναι αποτελεσματικη, αφου μονο οσοι εχουν διοριστει απο τον Θεο στεκονται στην πληρη αληθεια, επειδη ειναι ικανοι να την αποδεχτουν, κι επειδη μονο αυτη η ικανοτητα ειναι αφορμη να διοριστει κανεις απο τον Θεο για ενα καθηκον στη γη που επιδιωκει τη διαδοση του λογου Του. Και πρεπει να το προσεχουν οι ανθρωποι, αφου ο Θεος θα μοιρασει τη δυναμη Του οπου πρεπει να διαδοθει η καθαρη, ανοθευτη αληθεια. . .
Ποτε ομως δεν εισρεει πνευματικη δυναμη σε εκεινους που στεκονται στην πλανη, ακομα και αν πιστευουν πως στεκονται στην αληθεια. Τοτε χρησιμοποιουν μονο τη ζωτικη δυναμη, την οποια διαθετει καθε ανθρωπος, αλλα τους λειπει η πνευματικη δυναμη. Και αυτοι δεν θα διοριστουν ποτε απο τον Θεο, αλλα θα μπορεσουν να διοριστουν μονο τοτε που θα εκπληρωσουν ολες τις προυποθεσεις για να τους εισρευσει πνευματικη δυναμη, για να γινουν καταλληλοι για τη δουλεια για τη βασιλεια του Θεου.
Κι επομενως πρεπει μεσω μιας ζωης με ανιδιοτελη αγαπη να συναψουν τοσο εντονη επαφη με τον Θεο ωστε να φωτιστουν απο το Πνευμα του Θεου και να μπορεσουν τοτε να διακρινουν την πλανη απο την αληθεια, ωστε να ανοιξουν μετωπο με την πρωτη και να ειναι προθυμοι να υποστηριξουν την καθαρη αληθεια μπροστα σε ολον τον κοσμο. Μονο τοτε ο Θεος θα τους διορισει υπηρετες Του, μονο τοτε θα ειναι ικανοι εργατες στον αμπελωνα του Κυριου, και τοτε θα λαβουν και τη δυναμη για να εκτελεσουν το καθηκον τους στη γη. Αλλα οσον καιρο ειναι οι ιδιοι φυλακισμενοι μεσα στην πλανη, οσο δεν απελευθερωθουν απο αυτην, τους λειπει η ικανοτητα να ειναι κηρυχτες του θεικου λογου.
Παντα η θεληση του ανθρωπου, η δραστηριοτητα αγαπης του και η επιθυμια του για την καθαρη αληθεια ειναι προυποθεση για μια δραστηριοτητα στη γη που αποσκοπει τη σωτηρια των παραπλανημενων ψυχων. Αφου ομως αυτη η δραστηριοτητα ειναι παρα πολυ σημαντικη ο Θεος αφυπνιζει ξανα και ξανα ανθρωπους απο ολους τους κυκλους, οι οποιοι απο αγαπη για Αυτον και για τους συνανθρωπους Του προσφερουν την υπηρεσια τους. Και μολις ο ανθρωπος ειναι προθυμος να δουλεψει για τη βασιλεια του Θεου θα εκπαιδευτει για αυτη τη δουλεια, με την προυποθεση οτι διαμορφωθει μονος του για να μπορεσει να ακουσει τη φωνη του πνευματος μεσα του, γιατι με διαφορετικο τροπο δεν μπορει να του μεταδοθει η καθαρη αληθεια απο τον Θεο.
Και μολις ο ανθρωπος ακουει αυτη τη φωνη μεσα του εχει διοριστει απο τον Θεο για να ειναι δραστηριος για Αυτον στη γη. Θα στεκεται στην αληθεια και θα εχει επισης το χαρισμα να τη μεταδωσει με κατανοητο τροπο. Θα οδηγηθει απο το θελημα του Θεου, θα του ανατεθει ενα πεδιο εργασιας, και δεν θα του λειπει ποτε η δυναμη για αδιακοπη δραστηριοτητα για τη βασιλεια του Θεου, αφου θα ειναι τοτε υπηρετης του Θεου που θα εξοπλιστει απο τον Κυριο του με ολα οσα χρειαστει για την υπηρεσια του. . . Αμην