Βιβλίo 33
Μήνυμα 2448 13-08-1942
Δραστηριότητα στο εσωτερικό της Γης. . .
Εκρήξεις. . .
Με το περασμα του χρονου εγινε μια αλλαγη στη γη, και στο εσωτερικο και στην επιφανεια. Και αυτοειναι η συνεπεια των συνεχων περιστροφων γυρω απο τον εαυτο της. Εγιναν ετσι μετατοπισεις, υψωματα και κοιλοτητες που επισης αλλαζουν, δηλαδη που αλλαζουν θεσεις. Η γη δεν κρατα τη μορφη της αμεταβλητη αλλα εχει περασει απο πολλες αλλαγες, αν και η συνθεση εχει μεινει η ιδια. Το εσωτερικο της γης ομως ειναι παντα δραστηριο και προκαλει απο μεσα και αλλαγες στην επιφανεια της γης. Αυτο διαπιστωνεται στη βλαστηση που εχει και αυτη αλλαξει με το περασμα των χιλιετων και που δεν θα μεινει ποτε ιδια αν και αυτες οι αλλαγες δεν συμβαινουν βραχυπροθεσμα, και για αυτο ο ανθρωπος δεν μπορει να τις αντιληφθει κατα τη διαρκεια της ζωης του.
Καμια φορα ομως η δραστηριοτητα μεσα στη γη ειναι ασυγκρατητη, και τοτε γινονται ξαφνικα ορατες μεταμορφωσεις που προκαλουν μεγαλες καταστροφες στην επιφανεια της γης και που σημαινουν τρομο και φρικη για τους ανθρωπους.
Σε αυτη την περιπτωση, ως τοτε στερεη μορφη διαλυεται, δεν αντεχει την ασυγκρατητη δραστηριοτητα των στοιχειων στο εσωτερικο της γης και εξωθειται απο αυτα με τρομερη βια απο το εσωτερικο στην επιφανεια της γης, οπου τωρα διασκορπιζεται και σε πολυ διαφορετικο περιβαλλον προσπαθει να συμμορφωθει στις μαζες γης η δημιουργιες της φυσης που βρισκονται εκει. . . Τετοιες στοιχειωδεις εκρηξεις προκαλουν ολοκληρωτικη μεταμορφωση και στην επιφανεια της γης.
Ο,τι υπαρχει καταστρεφεται, η ταξη που δημιουργηθηκε απο τους ανθρωπους ανατρεπεται, γινεται αφανταστο χαος που προκαλει ακρο σαστισμα και δυσκολιες στους ανθρωπους γιατι δεν μπορουν νααντιμετωπισουν τετοιες εκρηξεις και γιατι αναγκαζονται να ζησουν σε πολυ διαφορετικες συνθηκες ζωης.
Μια μεταμορφωση της επιφανειας της γης ομως εχει γινει απαραιτητη, παρολο που υπαρχει μονο πνευματικη εξηγηση για αυτο το γεγονος, αφου απο την επιγεια αποψη τετοια αλλαγη δεν φαινεται δημιουργια αλλα καταστροφη και εξοντωση ολων οσων υπαρχουν. Απο την πνευματικη αποψη ομως αυτο ειναι παρα πολυ σημαντικο. Το πνευματικο απο το εσωτερικο της γης σπρωχνεται να φτασει στην επιφανεια της γης αφου θελει να αρχισει το δρομο της αναπτυξης του στη μορφη. Και θελει ατελειωτα σταδια αναπτυξης που το πνευματικο πρεπει να διατρεξει ωσπου να φτασει στο τελευταιο σταδιο της ενσαρκωσης του στη γη (ως ανθρωπος [σημειωση της μεταφραστριας]).
Το αναναπτυκτο πνευματικο ηταν δεμενο στη πιο σκληρη μορφη για ατελειωτους καιρους, και τωρα του προσφερεται συγκεκριμενη ελευθερια για να μπορεσει απο μονο του να απελευθερωθει απο αυτη τη στερεη μορφη, κατι που κανει τωρα με στοιχειωδη δυναμη. Ο ανθρωπος αντιλαμβανεται αυτη την εκφραση δυναμης ως φυσικη καταστροφη που, αναλογα με τη διασταση της, ειναι λιγο η πολυ θλιβερη για τον ανθρωπο. Ολο το πνευματικο ξαναδενεται μεν, ομως προσωρινα βασανιζει και τη χλωριδα και τη πανιδα και σε μεγαλυτερο βαθμο τους ανθρωπους, τους οποιους ταρακουνει και απειλει ακρως.
Περνα παρα πολυς καιρος ωσπου να γινει τετοια αλλαγη της επιφανειας της γης γιατι κατι τετοιο δεν μπορει να γινει αυθεραιτα, παρα μονο με τη συναινεση του Θεου, ο Οποιος τη δινει οταν η αναπτυξη του πνευματικου αρχιζει να σταματα. . . οταν δηλαδη τα οντα που κατεχουν την ελευθερη θεληση δεν τη χρησιμοποιουν πια (με τον σωστο τροπο [σημειωση της μεταφραστριας]. Τοτε γινεται αναγκη ανταλλαγμα, με τον τροπο ωστε το αναναπτυκτο πνευματικο σπρωχνει το πιο προχωρημενο πνευματικο σε επομενα σταδια αναπτυξης, ετσι ωστε να λαβει αυτο το πιο προχωρημενο πνευματικο σε λιγο καιρο την ελευθερη θεληση. Και αυτος ειναι ο λογος γιατι η γη πρεπει να περιμενει απο καιρο σε καιρο τετοιες αλλαγες σε παντα διαφορετικες περιοχες, που παντα εχουν τη φυσιολογικη τους αιτια στη συνεχη δραστηριοτητα των στοιχειων στο εσωτερικο της γης.
Του ανθρωπου που εχει ανωτερες γνωσεις λοιπον οι φυσικες καταστροφες ειναι κατανοητες αφου δεν καταλαβαινει μονο την επιγεια αλλα και την πνευματικη αναγκη, και θα αναγνωρισει παντα σε τετοια γεγονοτα το θελημα του Θεου. Ο Θεος ξερει για την αναγκη της αναπτυξης του πνευματικου, ξερει και για τη χαμηλη πνευματικη κατασταση των οντων που ζουν στη γη στην τελευταια τους μορφη (δηλ. των ανθρωπων [σημειωση της μεταφραστριας]) και για τη δυνατοτητα της σωτηριας τους. . . Του ανθρωπου που δεν εχει ανωτερες γνωσεις ομως ενα φυσιολογικο γεγονος που εχει ως συνεπεια μεγαλη καταστροφη του ειναι ακατανοητο και δεν γνωριζει ουτε την πνευματικη ουτε την επιγεια αξια μιας τετοιας καταστροφης. Και θα ειναι γεματος φρικη οταν το εσωτερικο της γης αρχιζει να κινειται και οταν ειναι εκτεθειμενος ανισχυρα στη λυσσα των στοιχειων. Μα αυτα που ειναι προορισμενα απο τον αιωνα τον απαντα θα γινουν πραγματικοτητα αναποφευκτα οταν ο Δημιουργοςτου ουρανου και της γης θεωρει οτι η καταλληλη ωρα εχει ερθει. . . Αμην
Καταστροφές στη φύση και η πνευματική της εξήγηση. . .
Η γη ειναι σε συνεχη περιστροφη γυρω απο τον εαυτο της και δεν μενει ποτε σε ακινησια. Ειναι αυτο η εξηγηση για την αναπτυξη της γης απο την αρχικα υγρη μαζα στο στερεο σωμα που εχει γινει τοποςδιαμονης για ζωντανους οργανισμους καθε τροπου. Ο πυρηνας της γης ειναι ομως ακομα υγρος και ειναι ακαταλληλος για τη διαμονη για καθε εμβιο οργανισμο ως τοτε που θα εχει στερεοποιηθει. Αν αυτη η υγρη μαζα μεσω εκρηξης ανοιγει δρομο προς την επιφανεια αυτο σημαινει καταστροφη ολων των εμβιων οργανισμων σε αυτη την επιφανεια, και για αυτο και οι ανθρωποι και τα ζωα φοβουνται τετοιες εκρηξεις αφου επιφερουν την ολοκληρη εξοντωση τους. Η σοφια του Θεου τις επιτρεπει μονο σε περιπτωσεις επιγουσας αναγαιοτητας, δηλαδη σε καθε εκρηξη πρεπει να προηγειτε το θελημα του Θεου πριν μπορεσει να γινει, και αυτο βασιζεται στην αγαπη και στη σοφια Του.
Οι δυναμεις στο εσωτερικο της γης πρεπει να ειναι δραστηριες ασταματητα αφου αυτη η δραστηριοτητα σημαινει για τη γη, δηλ. για ολα τα οντα στην επιφανεια της γης, δυνατοτητα ζωης, αφου μολις στερεοποιηθει η γη εντελως, ολοκληρη η βλαστηση θα εξαφανιστει. Αυτη η εσωτερικη δραστηριοτητα των πνευματικων δυναμεων ειναι λοιπον ηδη ενα ειδος υπηρετησης για τη λυτρωση του πνευματικου, και για αυτο σε αυτες τις δυναμεις πρεπει επισης καποτε να δοθει η ευκαιρια να αρχισουν την πορεια αναπτυξης στη γη, αν και πρεπει να περασουν ατελειωτοι καιροι ωσπου να μπορεσει να αρχισει αυτο το πνευματικο την αλλαγη μορφων στη γη. Η καθε φυσικη καταστροφη μπορει λοιπον να σημανει το τελος της πορειας του στη γη για το πιο αναπτυγμενο πνευματικο ον, τον ανθρωπο, ειναι ομως ταυτοχρονα για το πολυ ανωριμο πνευματικο η αρχη μιας περιοδου στη γη παλι ατελειωτου χρονικου διαστηματος, και για αυτο πρεπει να τη θεωρουμε συμφωνη με το θελημα του Θεου.
Η καθε δημιουργια εχει ως μονο σκοπο την ανοδικη αναπτυξη του πνευματικου. . . Αν απο πλευρας των ανθρωπων η αναπτυξη της ψυχης δεν επιδιωκεται πια, αν παραμελειται ο σκοπος και ο στοχος της ζωης, ο Θεος τελειωνει αυτη τη ζωη και ταυτοχρονα δινει στο πνευματικο που ειναι στην αρχη της αναπτυξης, την ευκαιρια μιας περαιρτερω αναπτυξης. . . Λες και να καταστρεφει για να επιτρεψει καινουριες δημιουργιες μεσω του εργου καταστροφης, που και αυτες περιεχουν παλι το πνευματικο στο οποιο προσφερθηκε η χαρη της πορειας στη γη. Αφου τιποτα δεν γινεται χωρις νοημα και σκοπο οπου κυριαρχουν η αγαπη και η σοφια του Θεου.
Αμην
Απόκτηση των χαρών στον άλλο κόσμο. . .
Δραστηριότητα σε σφαίρες φωτός. . .
Ο μεγαλης χαρης καιρος της ζωης στη γη βρισκει το τελος του με το θανατο του ανθρωπου αφου τωρα η ψυχη του γυριζει στο πνευματικο κοσμο και ειναι ειτε πλουσια ευλογημενη με πνευματικα αγαθα ειτε ομως φτωχη και πενιχρη, αναλογα με το αν εκμεταλλευτηκε τις χαρες που ειχε στη διαθεση κατα τη διαρκεια της επειγιας ζωης. Μολις τελειωνει η επειγια ζωη ο εφοδιασμος χαρων σταματα καθ? οσον η ψυχη τωρα πρεπει να τον επιδιωξει, δηλ. αποκτα και παλι τις χαρες Του μονο με τη σωστη σταση απεναντι στον Θεο . . . λαμβανει δηλ. τη χαρη του Θεου και τη βοηθεια Του αν πιστευει στον Θεου και αν με τη πορθυμια της να υπηρετησει σε εργα αγαπης αποκτα την ακτινοβολια της αγαπης Του.
Ειναι αυτο ονομα και πραγμα χαρη, αφου η δοκιμασια της επειγιας ζωης θα επρεπε να οδηγησει τον ανθρωπο στη οριστικη τελειοτητα. Ομως και μετα ο Θεος απο τη μεγαλη Του αγαπη δεν αρνειται τη βοηθεια Του στον ανθρωπο στον αλλο κοσμο, και αυτο με τον τροπο οτι του παρεχει τη δυνατοτητα να καταλαβει τα βασανα αλλων ψυχων, θελοντας με αυτο τον τροπο να τον παρακινησει να συμπαρασταθει σε αυτες τις πασχωντες ψυχες. Μεσω αυτης της προθυμιας να βοηθησει αποκτα ξανα τη χαρη του Θεου, την οποια μοιραζει ο Θεος αμετρητα για να σωσει τις ψυχες απο τα σκοτειναβασανα τις. Και η ψυχη ευχαριστει τον Δημιουργο της μολις εχει αποκομισει γνωση, δηλ. μπορει να παραλαβει την ακτινοβολια της αγαπης του Θεου, αφου τοτε ειναι μακαρια και επαινει και δοξαζει τον Θεο αδιακοπα. . .
Οι σφαιρες φωτος ειναι τωρα προσιτες σε τετοια ψυχη, ειναι το μονιμο περιβαλλον της. Δεν χρειαζεται πια να φοβηθει οπισθοδρομηση, μπορει μονο να προχωρησει σε ολο και πιο φωτεινες σφαιρες, και ποτε δεν θολωνει σκια τη μακαριοτητα της. . . Και τωρα αρχιζει η δραστηριοτητα της στον αλλον κοσμο, η οποια της φερνει υψηλοτατη ευχαριστηση, αφου εκτελει μονο τα εργα στα οποια την παροτρυνει η βαθυτατη αγαπη της, κι ετσι η δραστηριοτητα της ειναι πολυ ευχαριστη. Μια γεματη αγαπη ψυχη εχει ως μονη προθεση της να προσφερει ευτυχια, δηλ. να μοιραζει αυτο που ευχαριστει τον εαυτο της, και αφου και αυτη η ιδια εχει τραβηξει την κατασταση της υπαρξης χωρις φως και αισθανθηκε βασανιστικα την ανελευθερια, θελει τωρα μεσα στην αγαπη της να τρεξει στη βοηθεια αυτων των ψυχων που πρεπει να αντεξουν την ιδια τυχη. Αφου τωρα καταλαβαινει οτι με αυτο τον τροπο ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου. Αισθανεται σαν να εχει το θελημα του Θεου μεσα της και το εκτελει χωρις αντισταση.
Και παρ?ολ?αυτα δεν περικοπτει την ελευθερια θελησης των ψυχων τις οποιες θελει να οδηγησει στα υψη. Για αυτο το εργο της ειναι κοπιαστικο και θελει μεγιστη υπομονη, μα η αγαπη της δεν της επιτρεπει να κουραστει, και ο κοπος της ανταμειβεται αφου η ψυχη αισθανεται υψηλοτατη μακαριοτητα οταν μια βασανισμενη ψυχη ανταποκρινεται στις σκεψεις που της στελνει και αρχιζει να αποδεσμευεται απο τον κοσμο. Αυτη η εργασια στις ψυχες στον αλλο κοσμο και στη γη ειναι λυτρωτικη δραστηριοτητα, τη σημασια της οποιας ο ανθρωπος στη γη σπανια καταλαβαινει, αφου μονο η επιγνωση της αιωνιας μακαριοτητας τον κανει να καταλαβει την αναγκη μιας τετοιας δραστηριοτητας.
Μολις ομως η ψυχη στον αλλο κοσμο βρισκεται στην ακτινοβολια της θεικης αγαπης καταλαβαινει και το καθηκον της και τη σημασια αυτου και το εκπληρωνει με μια αφοσιωση που βασιζεται μονο στην αγαπη της. Αγαπη και μακαριοτητα ειναι αχωριστες, πρεπει η ψυχη που εχει αγαπη να προσφερει μακαριοτητα γιατι παραλαμβανει μακαριοτητα ασταματητα, και πρεπει να βοηθα τις ψυχες που ειναι ακομα δεμενες για να ξεπερασουν ολα τα εμποδια που τους αρνουνται προσβαση στη μακαριοτητα. . . Πρεπει η ψυχη να διαβιβαζει τις γνωσεις με τις οποιες οι ανελευθερες ψυχες επισης θα φτασουν στην ελευθερια και θα μπορεσουν τοτε και αυτες να μπουν σε σφαιρες φωτος, στην αιωνια μακαριοτητα. . . Αμην
2451 (18.8.1942)
Προστασία του Θεού των εργαλείων Του. . .
Διάδοση του λόγου του Θεού. . .
Ειναι οι οροι για την μεταδοση του λογου του Θεου, για τη διαδοση του αναμεσα στους ανθρωπους, οι ιδιοι οπως ο Ιησους τους εθεσε στους μαθητες του οταν τους εστειλε στον κοσμο. Επρεπε να ειναι διαπερασμενοι απο το Πνευμα Του για να καταλαβουν το λογο του Θεου, το οποιο τους κηρυξε για να το διδαξουν οπως το εκανε Αυτος. Επρεπε να ζησουν μια ζωη στην αγαπη για να μπορεσει να ενεργησει το Πνευμα του Θεου μεσα τους, επρεπε να υπηρετησουν ο ενας τον αλλο σαν αδερφια και παντοτε να προσπαθησουν να εκπληρωσουν το θελημα του Θεου.
Ολες αυτες τις διεκδικησεις τις απαιτει ο Θεος και απο τους ανθρωπους που τωρα θελουν να Τον υπηρετησουν και να φερουν το Θεικο Ευαγγελιο στον κοσμο. Και για αυτους ειναι προδιαγεγραμμεν μια ζωη στην αγαπη, γιατι χωρις τετοια ποτε δεν μπορει να εκδηλωθει το Πνευμα του Θεου. . . Πρεπει να ενεργησουν με υπηρετικη, αφοσιωμενη αγαπη ο ενας απεναντι στον αλλο και να υποταχτουν παντα στο θελημα του Θεου. Τοτε ο Θεος θετει τη θεληση τους υπο την κατοχη Του. . . Συνδεεται με αυτους που θελουν να ειναι τα εργαλεια Του στη γη. . . Τους δινει εντολες μεσω της εσωτερικης φωνης, και τοτε μπορουν να εκτελεσουν την εντολη του Θεου. . . Μπορουν να κανουν διδακτικη δουλεια, και η δραστηριοτητα τους στη γη μπορει να ειναι μεγαλη ευλογια.
Αλλα μονο λιγοι ανθρωπει πληρουν αυτους τους ορους, και οι περισσοτεροι ανθρωποι δινουν τοσο λιγη προσοχη σε ενα θεμα που ειναι τοσο πολυ σπουδαιο και σημαντικο. Για αυτο ειναι κατανοητο οτι οι λιγοι ανθρωποι που δινουν τον εαυτο τους στον Θεο απολαμβανουν και την ιδιαιτερη προστασια Του, ετσι ωστε μπορουν ανεμποδιστα να ανταποκρινονται στα καθηκοντα τους στη γη. Μπορει να ταραχτουν παροδικα, δηλ. πρεπει παντα να περιμενουν απειλες απο την κοσμικη δικαιοδοσια, και αυτες θα τους φοβισουν καμιες φορες, μα η δραστηριοτητα του πνευματος μεσα τους δεν θα εμποδιστει, και για αυτο η πιστη και η αισιοδοξια σχετικα με την προστασια απο τον Θεο θα αυξηθουν μεσα τους, ετσι ωστε δεν αφηνουν να επηρεαστουν στη σκεψη και στις πραξεις τους και θα τελειωσουν την αποστολη τους με ηρεμια.
Ατρομοι θα κηρυξουν το θελημα του Θεου στους συνανθρωπους, θα βοηθησουν να μεταδωσουν το λογο του Θεου στην ανθρωποτητα, δεν θα αισθανθουν εμποδισμενοι απο ανθρωπινους νομους η διαταγες, αλλα μονο στο θελημα του Θεου θα βασισουν τις πραξεις τους. Και ο Θεος θα τους προστατεψει, δεν θα επιτρεψει να απογοητευτει η πιστη τους, η θα επεμβει Αυτος ο Ιδιος οπου ειναι αναγκη. Μια θεληση προσηλωμενη στον Θεο θα οδηγηθει απο Αυτον στο σωστο δρομο, δηλ. ο ανθρωπος μπορει να σκεφτεται και να εκτελει μονο αυτα που ο Θεος με τις σκεψεις Του του διαταζει να εκτελεσει και που ειναι ωφελημα για τη σωτηρια των ψυχων των συνανθρωπων.
Λοιπον θα ανταποκρινεται παντα στο θεικο Του θελημα οταν ο λογος Του ισχυει ως πρωτος κανονας για την επειγια ζωη, αν και δεν συμφωνει απολυτως με τις επιγειες απαιτησεις. Ο Θεος ειναι ο κυριαρχος στον ουρανο και στη Γη, ο λογος Του ειναι αληθεια, και για αυτο ο λογος Του πρεπει να τηρηθει πρωτα απο ολα. . . Και για αυτο ο Θεος θα προστατεψει τον καθενα που υποτασσεται στη δυναμη και στο θελημα Του αφου εχει αναγκη αυτους τους ανθρωπους για το πνευματικο καλο των συναθνθρωπων. Τους εχει αναγκη ως εκτελεστες του θεληματος του, και για αυτο οι ανθρωποι που προσφερονται εθελοντικα στον Θεο για να Τον υπηρετησουν δεν χρειαζονται να φοβουνται και να στενοχωριουνται, αφου ο Θεος ειναι παντα στο πλαι τους, για να μεταδωσουν το λογο Του στους ανθρωπους που εχουν επιγοντως αναγκη την αληθεια για τη σωτηρια των ψυχων τους. . . Αμην
Ο Ιησούς Χριστός. . .
Ο γιος του Θεού. . .
Η Θεικη φυση του Ιησου ειναι πολυ συχνα επιμαχο θεμα. Σωστη απαντηση σε αυτοτο ερωτημα μπορουν να λαβουν μονο αυτοι οι ανθρωποι που πιστευουν. Σε αυτους η θεικη φυση εξηγειται ευκολα ενω οι απιστοι ανθρωποι δεν μπορουν να τη κατανοησουν αφου ουτε αναγνωριζουν την υπαρξη σοφης, παντοδυναμης και γεματης αγαπης Θεοτητας ουτε την επιδραση Της. Κι ετσι θα τους μεινει αδιανοητοοτι ο Θεος μπορει να εκπεμπει τον Εαυτο Του, δηλ. το Πνευμα Του στους ανθωπους οπως και σε ολα τα οντα που προερχονται απο Αυτον. . .
Δεν καταλαβαινουν οτι αναμεσα στο Δημιουργο και τα πλασματα Του υπαρχει συνδεση που ποτε δενμπορει να διακοπει. Ουτε κατανοουν οτι αυτη η Θεοτητα, Που μπορει παντα να ειναι παντου, μπορει επισης να χωθει σε ανθρωπινη μορφη με ολη Της την πληθωρα. . . οτι δηλ. ενας ανθρωπος μπορει να ειναι διαπερασμενος απο την ακτινοβολια της αγαπης Της. . . να ειναι διαπερασμενος απο τη δυναμηΤης. . . Και αφου τετοιος ανθρωπος περιεχει τοτε τοσο πολυ θειο ωστε η ουσια και η υπαρξη του ειναι πλημμυρισμενες απο το Πνευμα του Θεου, κι ετσι η πραγματικα θεικη του ουσια τον κανει να ειναι παιδι του Θεου.
Και θα του ειναι ακατανοητο οσον καιρο τοποθετειται μακρια απο τη διδασκαλια του Χριστου, δηλ. οσον καιρο δεν παιρνει εκεινο το δρομο που πηρε ο Χριστος στη γη. . . το δρομο της αγαπης. . . Αφου η σοφια ερχεται μονο μεσω της αγαπη. Ο ανθωπος που εργαζεται στην αγαπη το καταλαβαινει αμεσως αυτο, δεν χρειαζεται πολλες εξηγησεις, γιατι η δυναμη του Θεου, το Πνευμα Του ειναι ηδη δραστηριο μεσα του, γιατι στεκεται στο κυκλωμα της ακτινοβολιας της θεικης αγαπης και συνεπως του ειναι κατανοητο επισης το αποτελεσμα μιας σωστης ζωης στην αγαπη.
Ο Ιησους Χριστος ομως εζησε τετοια ζωη αγαπης στη γη, και συνεπως στεκοταν επισης μεσα στην ακτινοβολια της αγαπης του Θεου. . . Πιαστηκε απο την ατελειωτη αγαπη του Θεου, διαπεραστηκε απο το Πνευμα Του, και ισχυρη θεληση Τον γεμισε. . . Αγαπη, Πνευμα, δυναμη και θεληση ομως ειναι η ουσια της αιωνιας Θεοτητας. . . Κι ετσι ο Ιησους ειχε γινει ομοιος με τον Θεο, ηταν το ομοιωμα Του, ηταν ο Ιδιος θεικο πλασμα, ηταν ο γιος του Θεου, Που δεν μπορουσε πια να θεωρηθει χωριστο πλασμα μα ηταν εντελως ενας με τον προαιωνιο Πατερα Του, Που καταλαβε την ενοτητα Του με τον Πατερα Του, επιδιωξε την πληρη ενωση μαζι Του και Που μεσω της ζωης του στην αγαπη ειχε πραγματοποιηθει την ενωση αυτη ηδη στη ζωη Του στη γη. . . Αμην
Φανερώσεις του Θεού μέσω της δημιουργίας και απευθείας. . .
Οπως φανερωνεται στη φυση το θεικο δημιουργικο θελημα, ετσι επισης φανερωνεται το Πνευμα του Θεου μεσα στους ανθρωπους, τους οποιους δημιουργησε το θελημα Του. Ο,τι προερχοταν απο Αυτον και απο τη δυναμη Του ειναι τελειο μονο τοτε που ξερει για την προελευση του, που ξερει για τη δημιουργικη δυναμη και για την τελειοτητα της. Πρεπει δηλ. να νιωσει τη δυναμη στον εαυτο του, και πρεπει να ξερει για την προελευση αυτης της δυναμης και για το αποτελεσμα της.
Συνεπως αυτο που προερχεται απο τον Θεο πρεπει να παραλαβει το χαρισμα της κατανοησης, πρεπει να ειναι ικανο να φανταστει κατι που αντιστοιχει στην αληθεια, και αυτες οι ιδεες πρεπει να του παρουσιαστουν. Αυτη την ικανοτητα την εχει το πλασμα στο σταδιο του ανθρωπου. . . Ειναι ικανο να σκεφτεται, να ενεργει, να θελει και να αισθανεται. . . ειναι ικανο να διακρινει και δηλαδη να γινει τελειο αν χρησιμοποιει σωστα τις ικανοτητες του, και μπορει με τη σωστη χρηση να αντιληφθει τη φανερωση του Θεου στον εαυτο του. . . Μπορει να φωτιστει απο το Πνευμα Του ετσι ωστε καταλαβαινει τα παντα και τοτε ο ανθρωπος αποκομιζει γνωση. . .
Ο Θεος ο Ιδιος φανερωνεται στον ανθρωπο μεσω του Πνευματος Του. Ο ανθρωπος δεν μπορει να καταλαβει την ενταση της αγαπης που Τον παρακινει να κανει αυτο, αφου στον ανθρωπο του λειπει το καθε μετρο για το μεγεθος της δημιουργιας, για τα αμετρητα εμβια οντα που ζουν σε αυτην. Και επισης του λειπει η κατανοηση για τη μηδαμινοτητα του καθε χωριστου οντος, σχετικα με την ατελειωτη δημιουργια. Ομως τιποτα μεσα σε αυτη την ατελειωτη δημιουργια δεν ειναι παρα πολυ μικρο για την αιωνια Αγαπη, παρα πολυ ασημαντο για να μην πιαστει απο Αυτην. . . Το καθε ον κυβερνειται απο το θελημα του Θεου, φροντιζεται απο την αγαπη Του και διαπερνιεται απο τη δυναμη Του, και στο καθε ον του φανερωνεται ο Θεος οταν αυτο το ον θελει να αποδεχτει τη φανερωση Του οταν ειναι σε συγκεκριμενη κατασταση ωριμοτητας . . Αλλα ο Θεος δεν φανερωνεται παντα με τον ιδιο τροπο.
Σε ολους τους ανθρωπους ομως μιλα μεσω της δημιουργιας. Δημιουργησε ολα γυρω απο τον ανθρωπο και του εδωσε το χαρισμα της σκεψης. . . το μυαλο. Ετσι λοιπον τη γλωσσα της δημιουργιας μπορουν να καταλαβαινουν ολοι οι ανθρωποι, και ολοι μπορουν να αναγνωρισουν τον Θεο μεσα της. Και αν ο ανθρωπος χρησιμοποιει σωστα το χαρισμα της σκεψης, δηλ. αν χρησιμοποιει τις γνωσεις που πηρε μεσω της δημιουργιας ως βαση για τις σκεψεις με το μυαλο του, και αν ετσι επιδιωκει αλλες γνωσεις μεσα στο αισθημα τις ενωτητας του με τη Δυναμη που δημιουργησε τον κοσμο. . . αν λοιπον συνδεεται συνειδητα με αυτη τη Δυναμη με την επιθυμια να διευρυνει τις γνωσεις του, πληρωνει ασυνειδητα τους ορους που απαιτουνται για αλλες φανερωσεις της δημιουργικης Δυναμης.
Ο ανθρωπος μονο σε συγκεκριμενο σταδιο ωριμοτητας αισθανεται επιθυμια για την αληθεια, και για αυτο ο Θεος ανταποκρινεται στην επιθυμια αυτη με τον πιο κατανοητο για τον ανθρωπο τροπο. Οι απευθειας φανερωσεις του θεικου Πνευματος απαιτουν ιδιαιτερες συνθηκες και συνδεονται συνηθως με αποστολη για τους συνανθρωπους. Αυτες οι φανερωσεις τεκμηριωνουν μεν προφανως τη δραση του Θεου, πλυν ομως προσφερονται με τετοιον τροπο ωστε ενας ανθρωπος που δεν εχει επιθυμια για την αληθεια θα μπορεσει επισης να τις αρνηθει, αφου η αποδοχη θεικων φανερωσεων απαιτει την προθυμια του δεκτη ως προυποθεση.
Για αυτο το λογο και η ιδια η δημιουργια δεν αναγκαζει τον ανθρωπο να αναγνωρισει μια ισχυρη και δυνατη Θεοτητα, αλλα μονο αυτος ο ανθρωπος που θελει να καταλαβει αντιλαμβανεται μεσα στη δημιουργια τη γλωσσα του Θεου, αφου τα αμετρητα θαυματα της δημιουργιας μπορουν και να μην προκαλεσουν εντυπωση στον ανθρωπο οταν δεν τα δινει σημασια η οταν τα θεωρει μονο αναγκαια για την ανθρωπινη ζωη. Σε τετοιον ανθρωπο ο Θεος δεν μπορει να φανερωσει τον Εαυτο Του, αφου αν το εκανε με φανερο τροπο, χωρις να το επιδιωξει ο ανθρωπος και να δειξει την επιθυμια του για την αληθεια με τον τροπο ζωης του, ο Θεος θα εθετε υπο αμφισβητηση την ελευθερια της πιστης, κατι που δεν το θελει καθολου ο Θεος.??Ειδικα την πνευματικη αναπτυξη πρεπει να την επιδιωξει κανεις απολυτως εθελοντικα, η πνευματικη αναπτυξη ειναι ομως εξασφαλισμενη χωρις αμφιβολια αν ο ανθρωπος δειχνει ανταξιος των φανερωσεων του Θεου, αφου αυτες ειναι ο λογος Του, τον οποιο απευθυνει στους ανθρωπους με αγαπη. Μεσω αυτου του λογου τους γνωστοποιει ολα οσα ειναι ωφελιμα στον ανθρωπο να ξερει. Και αυτο που τους υποβαλλει τωρα δειχνει σαφως ποσο ατελειωτα μεγαλη και καλοσυνατη ειναι η αιωνια Θεοτητα, ποσο ασταματητα φροντιζει το καλο εκεινου που προηρθε απο Αυτην και οτι αυτη η φροντιδα ειναι η δραστηριοτητα του Θεου στον κοσμο.
Και μολις τα ξερει ολα αυτα ο ανθρωπος, επιδιωκει συνειδητα την αιωνια Θεοτητα και λαχταρα την εισροη της δυναμης που ρεει απο τον Θεο στο καθε ον και την οποια νιωθει ο ανθρωπος, επιδιωκει την τελειοτητα για να μπορεσει να ενωθει με τη Δυναμη Που δημιουργησε ολα οσα υπαρχουν εξαιτιας της αλτελειωτης αγαπης Της. . . Αμην
2454 (22.8.1942)
Λιτότατη διαβίωση τους ερχόμενους καιρούς. . .
Η τύχη του κάθε ανθρώπου. . .
Οι ερχομενοι καιροι θα επιφερουν τεραστια αλλαγη στις υπαρχοντες συνθηκες ζωης, και οι ανθρωποι θα αναγκαστουν να ζησουν μια εντελως διαφορετικη ζωη, μεσα σε ακαταστασια και τρομερη ανακατωσουρα, αφου η ερχομενη θεομηνια θα προκαλεσει τις μεγαλυτερες καταστροφες και θα θελει πολυ χρονο για να αποκατασταθει η παλια ταξη. Ο καθε ανθρωπος θα πρεπει να αρκεστει με το πιο λιτο τροπο ζωης, δεν θα μπορεσει να απαιτησει καμια ευημερια για τον εαυτο του, θα ειναι ομως εκτεθειμενος σε στερησεις και ταλαιπωριες που σχεδον δεν θα μπορεσει να αντεξει.
Και τοτε θα αναρωτηθει συχνα γιατι του ανατεθηκε αυτη η πιο δυσκολη ζωη, και δεν θα μπορεσει να απαντησει διαφορετικα απο το οτι η κατασταση της ψυχης του εχει αναγκη αυτη τη δοκιμασια. Και οταν δινει μονος του αυτη την απαντηση στον εαυτο του θα προσπαθησει να προσαρμοστει στις δυσμενεις συνθηκες ζωης και θα φανταστει ως ανταλλαγμα μια πιο ευκολη ζωη στον αλλο κοσμο, και τοτε τα πραγματα θα ειναι πιο ευκολα υποφερτα στη γη, αφου μοναχα αυτο θα πρεπει να καταλαβει ο ανθρωπος οτι ολα ανταποκρινονται στο αιωνιο θελημα του Θεου, ο,τι και να γινει με τους ανθρωπους.
Και τοτε θα εχει συμπονετικη καρδια και για τον συνανθρωπο, θα τον βοηθησει οπου ειναι αναγκη, και αυτοι που πιστευουν στον Θεο και Τον αναζητουν θα ανακουφισουν την ενδεια ο ενας στον αλλον. Αφου μεσα σε αυτους βρισκεται η αγαπη, και αυτη βοηθα να αντεξει και να ξεπερασει κανεις τα παντα αφου επιφερει στον ανθρωπο τη δυναμη του Θεου, που ειναι η Ιδια η Αγαπη. Η σταση του ανθρωπου απεναντι στα προβληματα του συνανθρωπου θα ειναι αποφασιστικη για το ποσο χρονο θα πρεπει να περασει αυτος ο ιδιος σε πενιχροτητα και δυσκολες συνθηκες ζωης στη γη. . . Μπορει να τις κανει πιο ευκολες με την προθυμια του να βοηθησει τον συνανθρωπο, και τοτε ο Θεος θα του δωσει και τη δυνατοτητα να εκτελεσει την προθυμια του προμηθευοντας τον με οσα του λειπουν για να μπορεσει να τα δωσει και σε αυτους που σαν και αυτος μενουν σε πολυ φτωχικες συνθηκες και ζουν ετσι μια δυσκολη ζωη.
Δεν θα ειναι αποφασιστικη η ευφυια του καθε ανθρωπου αφου αυτη δεν θα καταφερει πολυ γιατι ολες οι συνθηκες ζωης θα εχουν αλλαξει, και μονο η πιο μεγαλη υπομονη και ο αλτρουισμος θα κανουν υποφερτη τη ζωη για τον καθενα. Αφου αναλογα με αυτες τις ποιοτητες των ανθρωπων ο Θεοςθα αποφασισει την τυχη του καθε ανθρωπου. Ο Θεος ο Ιδιος ειναι η Αγαπη, και αυτη η Αγαπη δεν θελει την ταλαιπωρια των ανθρωπων αλλα την ευτυχια τους. Μονο που αυτη η ευτυχια δεν μπορει νατους προσφερθει οσο δεν αναγνωριζουν τον Θεο ως την Αγαπη. Για να μαθουν ομως να Τον αναγνωρισουν, η καρδια πρεπει να μετουσιωθει σε αγαπη, και πολυ συχνα η αγαπη αφυπνιζεται μεσω μεγαλης ταλαιπωριας και στενοχωριας.
Και για αυτο ο Θεος πρεπει να στελνει τετοιες στους ανθρωπους για να αναψει τη σπιθα της αγαπης στην καρδια του καθε ανθρωπου, και οσο αποδειχτει καλος, τοσο θα τον βοηθησει η αιωνια Θεοτητα. Και ετσι θα μπορεσει πολυ γρηγορα να ξαναδημιουργησει υποφερτη ζωη για τον εαυτο του αν προσφερει το δικο του για να ανακουφισει την ενδεια του συνανθρωπου. Και πραγματι θα του δοθουν αρκετες ευκαιριες για να βοηθησει. . . Θα μπορεσει να εργαστει με αγαπη με διαφορους τροπους. . . Θα ερθουν κοντα του και πνευματικες και επιγειες απαιτησεις, τις οποιες μονο χρειαζεται να εκπληρωσει για να ανακουφισει και τη δικη του ενδεια και να κανει τη ζωη του πιο υποφερτη. . . Αμην
Πειρασμοί από πλευράς του κάτω κόσμου και αγώνας. . .
Ο,τι αναπτυσσεται στο υψος ειναι εκτεθειμενο σε ιδιαιτερους πειρασμους απο πλευρας του κατω κοσμου, γιατι ο πολεμος του σκοταδιου κατα καθε φωτεινου και κατα ο,τι επιδιωκει το φως διεξαγεται με καρτερια και απαιτει δυνατη αντισταση. Και για αυτο ο ανθρωπος πρεπει να θεωρει το καθε πνευματικο αγωνα αποδειξη για το οτι και αυτος ανηκει σε εκεινους που κατευθυνονται προςτα υψη και οτι οι μαχες αυτες μονο δοκιμαζουν τη θεληση του και οτι θα ενισχυθει μεσω αυτων. Δεν θα μεινει ανθρωπος που παλευει χωρις βοηθεια, και η ψυχη του προστατευεται απο πνευματα του φωτος που φυσικα βλεπουν αυτον τον αγωνα και ειναι παντα προθυμα να βοηθουν γιατι ξερουν για την αδυναμια του ανθρωπου αλλα και για τη θεληση του να υπερνικησει την αδυναμια.
Και αυτα τα πνευματα ζητουν τα τελη τους για τη βοηθεια τους, αλλα θελουν περισσοτερο να δωσουν παρα να παρουν απο τον ανθρωπο. . . Zητουν μονο την προσοχη του ανθρωπου για να του μεταδωσουν ευχαριστες γνωσεις. Και παλι αυτες οι γνωσεις συμβαλλουν στο να μπορεσει ο ανθρωπος να αμυνθει κατα των δυναμεων του κατω κοσμου, δηλ. να βγει νικητης απο τον αγωνα κατα των κακων δυναμεων. Γιατι απεναντι σε ανθρωπο που εχει γνωσεις τα οπλα των κακων δυναμεων ειναι ματαια, αφου ξερει την πονηρια τις και μπορει να λαβει αποτελεσματικα μετρα.
Υπαρχει συγκεκριμενος κινδυνος μονο αν ο ανθρωπος κυριευεται απο αδιαφορια και παραμελει να την πολεμησει, και αυτη η κατασταση ειναι επικινδυνη γιατι ο αντιπαλος του Θεου ειναι αμεσως ετοιμος να πιασει την αδιαφορη θεληση του ανθρωπου, και τοτε ο αγωνας του ανθρωπου γινεται ολο και πιο δυσκολος. Αφου αυτη ειναι η δυναμη του ανθρωπου οτι μπορει να αφιερωνεται αμεσως στον Θεο και να Του ζητα την προστασια Του και οτι ως αποτελεσμα των γνωσεων που εχει αποκομισει παιρνει αυτο το δρομο.
Για αυτο το λογο ο αντιπαλος του Θεου εχει μονο λιγες προοπτικες για να προσελκυσει στον εαυτο του μια ψυχη που αναζητα τον Θεο παρολο ποζ οι πειρασμοι την πλησιαζουν με τη μορφη ψυχικων (. . .) (δεν καταλαβαινω τη σημασια της γερμανικης λεξης, για αυτο δεν τη μεταφραζω [σημειωση της μεταφραστριας]), που γινονται παντα τοτε που ο ανθρωπος πιστευει οτι ειναι αρκετα δυνατος και χρησιμοποιει λιγοτερο τη βοηθεια του Θεου. Ο Θεος θελει να Τον συμβουλευομαστε παντα, θελει να συμπαραστεκεται παντα στον ανθρωπο ως ηγετης σε ολες τις περιστασεις της ζωης, θελει να προσφευει ο ανθρωπος παντα σε Εκεινον, και αν δεν το κανει αυτο ο ανθρωπος ο Θεος φαινομενικα αποσυρεται απο αυτον και επιτρεπει να πεσει σε δυσκολιες για να τον δεσει και παλι στον Εαυτο Του, για να Τον φωναξει και παλι ο ανθρωπος απο τα βαθη της καρδιας του, για να αποθηθουν μεσω αυτης της εκκλισης οι δυναμεις του κατω κοσμου, και η αναβαση στο υψος μπορει τοτε να γινει χωρις κοπο. Αφου ο Θεος θελει να διευκολυνει τα πραγματα για τους ανθρωπους, μα η αδυναμια της θελησης τους δυσκολευει τον δρομο στα υψη. . . Αμην
Πνευματική όραση. . .
Ερχόμενα και περασμένα γεγονότα. . .
Το πνευματικο ματι διαβλεπει ολα τα επιγεια περιβληματα και μπορει επισης να διακρινει τη δραστηριοτητα στον πνευματικο κοσμο, στο οποιο ανηκει και η πνευματικη δραστηριοτητα ολων αυτων των οντων που ειναι ακομα δεμενα στη γη. Ολα οσα δεν ειναι ορατα στο ανθρωπινο ματι μπορει να το βλεπει το πνευματικο ματι, και ο χρονος και ο χωρος δεν ειναι εμποδια, αλλα περα απο χρονο και χωρο ο ανθρωπος που ειναι ικανος να βλεπει πνευματικα βλεπει τα πραγματα που ηταν, που ειναι τωρα και που θα ερθουν. Βλεπει τη δραστηριοτητα στον πνευματικο κοσμο, βλεπει ομως και επιγεια γεγονοτα που πρεπει να εξελιχθουν απο εκεινη τη πνευματικη δραστηριοτητα, οπως ειναι προκαθορισμενα στο σχεδιο της θεικης σοφιας.
Αλλα μονο λιγοι ανθρωποι εχουν το χαρισμα της πνευματικης ορασης, μονο μπροστα σε λιγους ανθρωπους ο Θεος ξετυλιγει το μελλον, γιατι μια γενικη γνωση αυτων των πραγματων θα εθετε σε κινδυνο την αναπτυξη στα υψη των ανθρωπων, δηλ. αυτοι θα περιμενανε απρακτα τα ερχομενα γεγονοτα. Εκεινοι οι λιγοι ανθρωποι ομως εχουν την εντολη να ειδοποιησουν τους συνανθρωπους τους για τα πραγματα που παρουσιαζονται στο πνευματικο τους ματι για να οικειοποιηθουν αυτοι με αυτα τα γεγονοτα. Ειναι το χαρισμα της προβλεψης κατα καποιον τροπο το δικαιωμα εκεινων που συνδεονται με τους δυναμεις του πνευματικου κοσμου.
Μπορει αυτος ο συνδεσμος να ειναι συνειδητος η ασυνειδητος. Ο ανθρωπος μπορει με τη θεληση του να ανοιξει την καρδια του στα ρευματα απο τον πνευματικο κοσμο, δηλ. μπορει να συναινεσει να λαβει δασκαλεματα μεσω των σκεψεων, και σε αυτους τους ανθρωπους θα δοθει το χαρισμα να βλεπουν με το πνευματικο τους ματι. . . να βλεπουν γεγονοτα στο μελλον. Μα οι ανρθρωποι ειναι δεκτες πνευματικων μηνυματων επισης ασυνειδητα, και αυτο γινεται οταν ο τροπος ζωης τους τους κανει επιδεκτικους για πνευματικες μεταδοσεις, οταν δηλ. μια συγκεκριμενη προθυμια για υπηρεσια στον συνανθρωπο. . . μια ανιδιοτελης δραστηριοτητα στην αγαπη επιτρεπει τη δραστηριοτητα πνευματικων δυναμεων, ετσι ωστε να τους αποκαλυφθουν ερχομενα γεγονοτα μεσω φωτεινων ονειρωνη διαυγεων εικονων, τις οποιες ο ανθρωπος τοτε μπορει να τις μεταδωσει συνειδητα οπως τις ελαβε.
Μονο οι ανθρωποι που εχουν και αυτοι γεματη αγαπη καρδια δινουν σημασια σε τετοιες αποκαλυψεις, ενω οι αλλοι τις αρνουνται θεωρωντας τες ασημαντες και απιθανες. Χρειαζεται ομως παντα συγκεκριμενο σταδιο ωριμοτητας της ψυχης, αν και τετοιο δεν ειναι ορατο απο εξω. . . πρεπει να μπορεσουν να ενεργησουν πνευματικες δυναμεις, και αυτες πρεπει να τους μεταδωσουν εικονες με εντολη του Θεου, δηλ. οι δυναμεις που μεταδιδουν πρεπει και αυτες να παραλαβνουν τις γνωσεις αυτες μεσω του δεσμου τους με τον Θεο και πρεπει να θελουν να τις μεταδωσουν. Μια ματια στο μελλον θα εχει επιδραση μονο στην αναπτυξη της ψυχης, δεν θα επρεπε ομως ποτε να εχει ως αποτελεσμα επιγειο οφελος.
Επισης η οραση με το πνευματικο ματι, η διαπεραση των υλικων περιβληματων με το πνευματικο ματι θα χαριστει στον ανθρωπο μονο τοτε που αυτος δεν διεκδικει πια επιγεια επιτυχια, οταν μονο επιθυμει να διεισδυσει στα μυστικα της δημιουργιας με βαθια πιστη και ταπεινη αφοσιωση σε εναν παντοσοφο και στοργικο Δημιουργο, και οταν θελει και παλι να μεταδωσει στον συνανθρωπο τις γνωσεις που εχει λαβει, για να συμβαλλει στο καλο της ψυχης του. Βαθυτατη αγαπη για τον Θεο και για τον συνανθρωπο μπορουν να του αποφερουν το χαρισμα τις πνευματικης ορασης, ομως οι εμπειριες και γνωσεις του ειναι αξιοπιστες και παλι μονο σε αυτους τους ανθρωπους που ειναι στον ιδιο δρομο. . . στον ανθρωπο του κοσμου ομως τιποτα δεν ειναι αποδεκτο που δεν μπορει να το δει και να το καταλαβει ο ιδιος. Η πνευματικη οραση εχει δηλ. ως προυποθεση τροπο ζωης ευχαριστο στον Θεο και γενναιοδωρη καρδια που θελει να μεταδωσει πνευματικα δωρα. . .
Ο ανθρωπος ομως δεν μπορει παντα να μεταδωσει τις εικονες που ειδε στον συνανθρωπο αν η αντιληπτικοτητα του τελευταιου δεν εχει το ιδιο πνευματικο επιπεδο, δηλ. αν το σταδιο ωριμοτητας του υστερει απο αυτο του ανθρωπου που ελαβε τις εικονες. . . Αυτος που εχει την πνευματικη οραση πρεπει να απορροφει τις εικονες εντελως ανεπηρεαστος απο εξωτερικες επιδρασεις, πρεπει να ειναι ελευθερος απο αλλες εντυπωσεις στο εσωτερικο του, πρεπει δηλ. να ειναι προθυμος να επιτρεψει μονο πνευματικη εισροη στον εαυτο του. Πρεπει να αφοσιωθει εντελως σε αυτην και να μην επιτρεψει εισοδο σε καμια ξενη επιρροη. Και το κανει αυτο οταν η θεληση του δεν λαχταρα τιποτε αλλο παρα μονο την αληθεια, οταν αναγνωριζει μονο τον Θεο ως αυθεντικη πηγη αληθειας. . . Τοτε οι εικονες θα ανταποκριθουν εντελως στην αληθεια και ο ανθρωπος θα ειναι και ικανος να τις μεταδωσει ετσι οπως τις ειδε. . .
Μα οι ιδιες προυποθεσεις ισχυουν και για τον ανθρωπο που ακουει την εξιστορηση. Δικες του λαθος σκεψεις η δικες του λανθασμενες ιδεες που δεν θελει να τις εγκαταλειψει αλλαζουν την εικονα που του περιγραφεται. . . Για αυτο το λογο η εξιστορηση ειναι παραγματικα πολυτιμη μονο κατευθειαν απο αυτον που ειδε την εικονα με το πνευματικο του ματι, η πρεπει και ο συνανθρωπος να ειναι σε πολυ ωριμο σταδιο ψυχης ωστε να μην μπορεσει να καταλαβει διαφορετικα την εικονα απο οπως του μεταδιδεται.
Η πνευματικη οραση αναφερεται και σε ερχομενα και σε περασμενα γεγονοτα που γινονται η εχουν γινει στη γη, που ομως παντα σχετιζονται με την πνευματικη αναπτυξη. Πραγματα του μελλοντος προλεγονται μονο τοτε απο προφητες αν αποσκοπουν στη προετοιμασια των ανθρωπων, για να σκεφτουν την ψυχη τους. . . ενω το να βλεπουν προφητες περασμενα πραγματα εχει σκοπο μοναχα την επιβεβαιωση οτι υπαρχει πνευματικη σχεση αναμεσα στον Θεο και των πλασματων Του και οτι αυτη η σχεση υπηρχε και παντα. . . και οτι για αυτο οι ανθρωποι μπορουν να πιστεψουν τις παραδοσεις, που για το περασμα του πολλου χρονου κινδυνευουν να εκτοπιστουν στον κοσμο των μυθων και θρυλων. . .
Ο,τι εγινε στη γη απο τον αιωνα τον απαντα για να οδηγηθει ο ανθρωπος στη κατανοηση θα επιβεβαιωθει στους ανθρωπους ξανα και ξανα απο προφητες. . . και ο,τι θα γινει στο μελλον παλι με το σκοπο της αναπτυξης της ψυχης ο Θεος τα αποκαλυπτει επισης στην ανθρωποτητα μεσω ανθρωπων που ξερουν να βλεπουν πνευματικα η που παραλαβαινουν το λογο Του με τον τροπο απευθειας επαφης με πνευματικες δυναμεις που εχουν γνωσεις. . . Αμην
Αξία του λόγου που λαμβάνει κανείς απευθείας σε σύγκριση με μηνύματα που λαμβάνει κανείς μέσω πνευματικής όρασης. . .
Σε αυτους στους οποιους ο Θεος μεταδιδει το λογο Του η γνωση της αληθειας τους στελνεται με εναν τροπο που δεν δινει αφορμη για αμφισβητησεις σε συγκριση με αυτους που παιρνουν ιδεα για τον πνευματικο κοσμο μεσω ονειρων η πνευματικης ορασης η που με αυτον τον τροπο λαμβανουν γνωση για μελλοντικα γεγονοτα, αφου οι τελευταιοι αποδιδουν μονο με δικα τους λογια ο,τι εχουν δει και συχνα δεν ειναι ικανοι να βρουν τα σωστα λογια. Επι πλεον οι αλλοι ανθρωποι σπανια πιστευουν στις ανιληψεις η προφητειες τους γιατι ο ανθρωπος θελει αποδειξεις. Ο αμεσος λογος ομως μιλα απο μονος του και μπορει επισης να μεταδιδεται αναλλοιωτος εφοσον ο δεκτης θελει να υπηρετησει τον Θεο με τη μεταδοση.
Εξαλλου ο αμεσος λογο δινει απολυτη βεβαιοτητα για θρησευτικα ερωτηματα, για αμφισβητησεις, ενω αυτα που διακρινονται μαντικα μπορουν να ερμηνευτουν διαφορετικα και εχουν ερμηνευσει ετσι διαφορετικα στο παρελθον αναλογα με τη νοοτροπια του μαντη η εκεινου που του μετεδωσε η πνευματικη εικονα. Αφου η βαση ειναι παντα οι γνωσεις που ειχαν εκεινοι πριν, σπανια ομως καποιος θα ειναι προθυμος να εγκαταλειψει αυτες τις γνωσεις και να αποδεχτει τις γνωσεις που του προσφερονται απο τον πνευματικο κοσμο. . . Αμην
2458 (27.8.1942)
Η προστασία του Θεού των φορέων του φωτός. . .
Επίγεια προβλήματα για ενίσχυση της πίστης. . .
Μεσα στο στοταδι στη γη πεφτει διαχυτο Φως. . . Και το φως εκπεμπει δυνατη λαμψη, διαπερνα το σκοταδι, το διαχωριζει και θα το εκτοπισει εντελως. Θα ξημερωσει φωτεινη μερα, η πνευματικη νυχτα θα εξαφανιστει και μαζι της και η λυπη και οι στεναχωριες που ειναι μονο οι συνεπειες του πνευματικου σκοταδιου. Και για αυτο το λογο η γη θα υποφερει απο λυπη και στενοχωριες οσο δεν λαχταρα το φως. Μα σε οσους λαμπει το φως ο νους τους στρεφεται προς αυτο και δεν θα εχει πια αναγκη μεγαλη λυπη και στενοχωριες.
Οταν ο ανθρωπος ομως εχει γινει φορεας του Φωτος η ψυχη του ειναι δοχειο απορροφησης του Πνευμα του Θεου, που εκπεμπει το φως στους ανθρωπους που το λαχταρουν και προπαντος σε αυτους που επιθυμουν να εκπαιδευσουν τους συνανθρωπους στην καθαρη αληθεια. Αυτοι μπορουν να βαδισουν στη ζωη με ολη την ηρεμια, θα οδηγουνται παντα σωστα οσο η θεληση της αφιερωνεται στη διαδοση του εξαιρετικου φωτος. Επιγεια προβληματα, τα οποια ο ανθρωπος μπορει να αποτρεψει μεσω εντονου συνδεσμου με τον Θεο στη προσευχη η διαβαζοντας το θεικο Του λογο, επιτρεπονται μονο για το σκοπο να ενισχυθει η πιστη του ανθρωπου, να κατασφυγει ο ανθρωπος παντα στον Θεο και επομενως να δημιουρηγθει δυνατος δεσμος αναμεσα στον ανθρωπο και στον Θεο. Γιατι μονο με αυτον τον τροπο μπορει ο ανθρωπος να γινει φορεας του φωτος και διανεμητης του θεικου λογου.
Αν ο ανθρωπος απο μονος του χτιζει αυτο τον δεσμο δεν εχει πια αναγκη επιγεια προβληματα και βασανα γιατι μεσα του εχει γινει φως, δεν μπορει αλλιως παρα να διαδωσει παντου το φως, αισθανεται μεσα του την ορμη να το μοιραστει με τους συνανθρωπους και να τους οδηγησει σε βαθια πιστη. Και τοτε βοηθα να εκτοπισει το σκοταδι και θα ειναι ευλογημενος απο τον Θεο, θα προστατευτει απο Αυτον και θα οδηγηθει αναποφευκτα στα υψη. Ο ανθρωπος εχει παρα πολυ αναγκη το φως, τη σοφια του Θεου, ακριβως επειδη βρισκεται σε κατασταση χωρις φως.
Κι ετσι ο Θεος προστατευει τους φορεις του Φωτος απο ψυχικο και σωματικο χαλασμο. Και δεν στελνει πανω τους επιγεια γεγονοτα που θα τους εμποδισουν στη δουλεια στις ψυχες τους, στη διαδοση των δασκαλεματων του φωτος, δηλ. που θα μπορουσαν να σταματησουν την καθε πνευματικη δουλεια. Ο Θεος ξερει για την καθε ανθρωπινη ψυχη και ξερει επισης για την ενδεια των ανθρωπων στη γη σχετικα με την πνευματικη τους κατασταση και κανει τα παντα για να διαλυσει την πνευματικη ενδεια, για να μεταδωσει την καθαρη αληθεια. Χαριζει ιδιαιτερη προστασια σε οσους το θελημα Του τους επελεξε για να γινουν φορεις του φωτος και που εχουν συναινεσει σε αυτη την εντολη απο μονους τους, για να δουλεψουν για το καλο των συνανθρωπων. . . Αμην
Σύντομος γνώμονας για τη ζωή. . .
Η ζωη σας θα επρεπε να ειναι δραστηριοτητα στην αγαπη, και ο,τι να κανετε παντα η αγαπη θα επρεπε να ειναι η κινητηρια δυναμη, και παντα θα επρεπε να ειστε σε εσωτερικη επαφη με τον Θεο. Και εχετε επαφη με τον Θεο οσο ενεργειτε στην αγαπη. . . Και για αυτο εχετε παντοτε ευκαιρια, παντα θα μπορειτε να προσφερετε τη βοηθεια σας σε ανθρωπους που εχουν αναγκη βοηθεια, και σωματικα και πνευματικα. Το καθε καλο λογο, η καθε βοηθητικη πραξη ειναι εργο αγαπης οσο προερχεται απο την καρδια, δηλ. οσο ειναι εθελοντικα, οσο διενεργειται απο την ορμη του ανθρωπου να βοηθησει. Και ο Θεος βλεπει τη θεληση της καρδιας σας, ξερει για το φρονημα σας και αναλογα??με αυτα αξιολογει το εργο αγαπης σας. Και ετσι πληρωνετε την πιο σημαντικη εντολη, να αγαπατε τον Θεο πανω απ ολα και τον συνανθρωπο οπως τον εαυτο σας. . .
Αφου οσο κανετε καλο στους συνανθρωπους, οσο συμπαραστεκεστε σαν αδελφια ο ενας στον αλλον και υπηρετειτε ο ενας τον αλλον, τοσο αποδειχνετε και στον Θεο την αγαπη σας, αφου μεσα στον πλησιον αγαπατε και Αυτον Που τον δημιουργησε. Αγαπατε τον Πατερα, απο τον Οποιον ολοι εσεις προηρθατε ως τα πλασματα Του. Και πλησιαζετε ολο και περισσοτερο την αρχη σας απο τους ατελευτητους αιωνες, ερχεστε κοντα στον Θεο, απο τον Οποιο καποτε αποχωρισατε. . . Γυριζετε μεσω της αγαπης σε Αυτον Που ειναι ο Ιδιος η Αγαπη, κι ετσι εκπληρωνετε το καθηκον σας στη γη πλαθοντας τους εαυτους σας ετσι οπως ειναι το θελημα του Θεου, διαμορφωνωντας την καρδια σας μεσω εργων αγαπης ετσι ωστε να γινει ανταξια της υποδοχης του Θεικου Πνευματος αγαπης. . .
Για να καταλαβετε αυτα πρεπει να ξερετε οτι η ψυχη σας πρεπει να ενωθει με το Πνευμα μεσα σας, που, βαλμενα μεσα σας ως θεικο πνευματικο σπινθηρα, αναμενει την αφυπνιση του μεσω εργων αγαπης. . . Μονο τοτε που αυτος ο πνευματικος σπινυηρας εχει αφυπνισει μεσα σας μπορει να γινει δραστηρια, κατι που σημαινει οτι μπορει να σας διδασκει απο μεσα σας, και οσο παραμενετε στην αγαπη προσελκυετε το θεικο Πνευμα κοντα σας, ο οποιος θα ενωθει με το πνευματικο σπινθηρα μεσα σας. . . Κι ετσι η ψυχη σας μπορει να γεμισει ολοκληρη με την αιωνια Θεοτητα, με το θεικο Πνευμα, οσο κοπιαζετε να τη διαμορφωσετε κατα το θελημα του Θεου. . . δουλευοντας δηλ. πανω στην ψυχη σας, δηλ. πολεμωντας τις κακες σκεψεις και λαχταρες και επιδιωκοντας δικαιο, καθαρο και γεματο αγαπης τροπο ζωης. . .
Αυτα ειναι ολα οσα απαιτει ο Θεος απο σας κατα τη διαρκεια της ζωης σας στη γη. Και για να τα καταφερετε αυτα σας διαθετει τη χαρη Του αμετρητα, τη βοηθεια Του, τη δυναμη Του. . . τις οποιες πρεπει ομως να ζητησετε με την προσευχη σας, για τις οποιες πρεπει να Ταν παρακαλεσετε για να μπορεσουν να ερθουν κοντα σας, αφου μονο αν την ποθειτε συνειδητα η χαρη του Θεου μπορει να ερθει κοντα σας, γιατι με αυτον τον τροπο δειχνετε στον Θεο τη θεληση σας να ειστε κοντα Του. . . Τοτε η αγαπη Του σας πιανει και δεν θα σας εγκαταλειψει ποτε πια. Σας διδασκει μεσω του Πνευματος Του στο εσωτερικο σας και σας οδηγει στην αληθεια. . . Αμην
Μεγαλείο και φύση της αιώνιας Θεότητας. . .
Το μεγαλειο του Θεου θα αποκαλυφθει στον ανθρωπο μονο τοτε που το πνευμα του εχει αφυπνισει, μα ακομα και τοτε θα του ειναι αδιανοητο αφου τιποτα δεν μπορει να του προσφερθει για συγκρση και αφου ο ανθρωπος ως ανθρωπος ειναι ανικανος να αποκαλυψει αυτο το μυστηριο. Αφου το μεγαλειο του Θεου δεν μετριεται με επιγεια μετρα, δεν ειναι ουτε μεταβλητος ορος. Ο Θεος θα μεινει μεχρι τον αιωνα τον απαντα το πιο τελειο, το πιο αγιο Ον οπως ηταν απο τον αιωνα τον απαντα. . . Και παρ ολα αυτα αυτο το τελειο Ον φροντιζει το πιο μηδαμενο πλασμα αφου δημιουργηθηκε απο το δικοΤου χερι, μεσω του δικου Του θεληματος αγαπης. Και ομως στους ανθρωπου ο Θεος τους φαινεται Ον Που ενεργει πολυ περιοριστα γιατι θεωρει τον καθε ανθρωπο υπευθυνο για αυτο που κανει. . .
Το οτι ο Θεος δινει τη χαρη του στους ανθρωπους ομως κανει τον ανθρωπο ικανο να ζησει οπως του το ζητα ο Θεος. Ο,τι ζητα ομως απο τους ανθρωπους βασιζεται στην αιωνια σοφια και αγαπη Του, και ο ανθρωπος οσο ζει στη γη δεν μπορει να καταλαβει πως αυτες οι απαιτησεις του Θεου ανταποκρινονται στη σοφια Του. Μπορουν ολα αυτα μονο να του διευκρινθουν με παραβολες και εικονες, εφοσον ο ανθρωπος ειναι επιδεκτικος. Και αυτη η επιδεκτικοτητα παλι εξαρταται απο το πωςο ανθρωπος συναπτει επαφες με τον Θεο. Αναλογα ο ανθρωπος αποκτα την ικανοτητα να καταλαβει τη φυση του Θεου.??Ο Θεος δεν εξηγειται με το νου, ουτε Τον κατανοει ο ανθρωπος με το νου. . . Οσο περισσοτερο ομως ο ανθρωπος χρησιμοποιει το νου του, τοσο πιο ασαφης του γινεται η ιδεα της αιωνιας Θεοτητας, και μπορει να μπερδευτει εντελως γιατι η κατανοηση του Θεου δεν εξαρταται απο την οξυτητα του νου μα απο την αισθηση της καρδιας. Και αυτο σημαινει οτι ο ανθρωπος που εχει αγαπη μεσα του θα παρει αισθητηκα μια ιδεα για τον Θεο που θα ειναι πιο κοντα στην αληθεια απο την εικονα που τη σχεδιαζει ο ανθρωπος με το νου του.
Επισης ο ανθρωπος που εχει αγαπη μεσα του θα ικανοποιηθει με την ιδεα που εχει παρει, στη σωστη διαπιστωση οτι ο ανθρωπος, οσο ζει στη γη, δεν μπορει ποτε να καταλαβει το μεγαλειο του Θεου, αλλα ταυτοχρονα δεν θα βρει ακατανοητες τη δραστηριοτητα και την ενεργεια Του, δεν θα χρησιμοποιησει επιγειο μετρο συγκρισης, δεν θα συλλογιστει και θα ερευνησει με το νου του, αλλα θα πιστεψει χωρις αμφιβολιες πως ο,τι κανει και επιτρεπει να γινει ο Θεος ειναι καλο και σοφο. . . Καιμε αυτη την πιστη του θα εμβαθυνει περισσοτερο στη φυση της αιωνιας Θεοτητας απο ο,τι μπορει να γινει με τις σκεψεις οταν η καρδια του ανθρωπου περιεχει λιγοτερη αγαπη. Ο Θεος ειναι αγαπη και μονο η αγαπη μπορει να Τον καταλαβει.
Ο Θεος ειναι Πνευμα, και για αυτο μονο πνευματικη εξηγηση μπορει να δοθει. . . Και για αυτο πρεπει να αναγνωριστουν ως αληθεια οσα μεσω της αγαπης του Θεου γνωστοποιουνται στο πνευμα εκεινου του ανθρωπου που επιδιωκει να γινει ο ιδιος αγαπη. Η σοβαρη θεληση προς αυτο το στοχο ειναι απολυτως αναγκη αφου οι πνευματικες προσπαθειες δεν ειναι διανοητικες ερευνες στα πνευματικα, αλλα σημαινουν εργασια στον εαυτο του ανθρωπου, σημαινουν οτι ο ανθρωπος μαθαινει στον εαυτο του αγαπη, πραοτητα, φιλειρηνικοτητα, υπομονη και ευσπλαχνια. . . Αυτος ο ανθρωπος οδηγειται στην αληθεια και στη γνωση, ενω ο αλλος συνεχιζει να συλλογιζεται και να ερευνα χωρις να φτασει σε ικανοποιητικο αποτελεσμα. .. Αμην
2461 (30.8.1942)
Ανηθικότητα. . .
Άγραφοι νόμοι. . .
Γενικη ανηθικοτητα συνοδευει τον καιρο της αστοργιας των ανθρωπων, και αυτο ειναι επισης σημαδι του πνευματικου ξεπεσμου οτι οι ανθρωποι ειναι αδιακριτοι απεναντι στην ευαισθησια των συνανθρωπων και δηλ. δεν συγκρατιουνται απεναντι τους. Και μια γενια που ειναι χωρις ηθη και χωρις ηθικη παει προς την παρακμη. . . Αυτο ειναι ακατανοητο στους ανθρωπους μεν γιατι θεωρουν την ηθικοτητα μονο ανθρωπινο δευτερευον ζητημα και νομιζουν οτι ειναι ταιριαστο να ακολουθησουν την καθε παρμορμηση τους. Και αυτη την αποψη τους την ενισχυει η εντελως λαθος γνωμη οτι οι ηθικοι νομοι μονο εμποδιζουν τους ανθρωπους να κανουν εντονη ζωη και οτι για αυτο πρεπει να καταργηθουν.
Ποτε δεν θα μεινει στην υπαρξη λαος που δεν θελει να υιοθετησει νομους που θα δωσουν ηθικη σταθεροτητα στους ανθρωπους και που θα φροντισουν να ζησουν οι ανθρωποι τη ζωη τους σε μια καποια κοινωνικη ταξη. . . Ειναι αυτοι αγραφοι νομοι τους οποιους ομως οι ανθρωποι αποδεχονταν μεχρι τωρα γιατι ολοι αναγνωριζαν και την αναγκαιοτητα και τη μεγαλη αξια τετοιων νομων και στους οποιους υποτασσονταν χωρις αντιρρησεις προς οφελος της ανθρωπινης ταξης. . .
Αυτοι οι νομοι λησμονιουνται ολο και περισσοτερο η ομως απορριπτονται εσκεμμενα απο τους ανθρωπους γιατι ειναι εμποδιο στη πραγματοποιηση των παρορμησεων. Και αυτο σημαινει φανερα οπισθοδρομηση της πνευματικης αναπτυξης αφου οσο περισσοτερο κινουμενος απο παρορμησεις ειναι ο ανθρωπος, τοσο λιγοτερο αναζητα τον Θεο. Λαχταρα τον κοσμο, δηλ. ολα οσα ειναι ευχαριστα στο κορμι και για οφελο του κορμιου αρνειται την καθε διακριτικοτητα απεναντι στον συνανθρωπο.
Και η συνεπεια ειναι οτι ο ανθρωπος εθιζεται σε εκεινες τις πνευματικες δυναμεις που στη γη εζησαν μια ζωη ασυγκρατητης απολαυσης, που υπεκυψαν στις λιγουρες τους και λοιπον εζησαν αμαρτολη ζωη. Αυτες οι πνευματικες δυναμεις εχουν μεγαλη επιρροη σε εκεινους τους ανθρωπους και τη χρησιμοποιουν με τετοιον τροπο ωστε ο ανθρωπος προσεχει ολο και λιγοτερο τους αγραφους νομους, ωστε χωρις επιφυλαξεις αφιερωνεται σε ανηθικο τροπο ζωης, ωστε δεν υπαρχουν για αυτον πια ορια που θα εμποδισουν την εκπλρωση των λαχταρων του.
Τετοια σταση απεναντι στις χαρες του κοσμου δεν ειναι ποτε ωφελιμη για την πνευματικη αναπτυξη αφου ο,τι απαιτει το κορμι θα ειναι παντα μειονεκτημα για την ψυχη. Επι πλεον ομως πνευματικες προσπαθειες θα περιγελαστουν και κοροιδευτουν, και αυτο και παλι χωρις εμποδιο γιατι οι ανθρωποι εχουν χασει το αισθημα της ευπρεπειας και της ηθικης. . . Δηλαδη δεν σεβονται τις αποψεις του καθενα αλλα τις θεωρουν εχθρικες και για αυτο τις απορριπτουν, συχνα με τον πιο αναισχυντο τροπο. Αφου ανηθικοτητα και πνευματικος ξεπεσμος συνοδευονται.
Οι ανθρωποι λενε μεν οτι ειναι διαφωτισμενοι, και ομως ειναι ετσι ολο και λιγοτερο. . . Μιλουν για πνευματικη προοδο και ειναι ομως πολυ καθυστερημενοι, αφου με αυτο δεν εννοουν την προοδο της ψυχης μα μονο λανθασμενη σκεψη, την οποια ομως θεωρουν αξια επιδιωξης. Αποσκοπουν να χτισουν μια καινουρια ηθικη που θα διευκολυνει αμαρτολο τροπο ζωης και επιδιωκουν να τον αποδειξουν ως ιδανικο. Και ετσι θεσμοθετουνται καινουριοι νομοι και παλιοι νομοι καταργουνται, και αναλογα θα μεταμορφωθει η ανθρωποτητα και θα χασει το καθε μετρο για εναρετη, ευχαριστη στον Θεο ζωη, που θα αποφερει προοδο στην ανθρωπινη ψυχη. . . Αμην
Δοκιμασίες για να ενισχυθεί η πίστη. . .
Ενας καιρος ατελειωτων ανακατωσουρων εχει αρχισει, που μπορει να αναγνωριστει ευκολα πνευματικα και επιγεια. Ο,τι επιχειρησουν οι ανθρωποι στη γη θα εχει λιγη επιτυχια και οι ανθρωποι θα αποθαρρυνθουν. Θα εμποδιστουν ομως και οι πνευματικες προσπαθειες, και αυτο επισης θα κινδυνευσει την πιστη, δηλ. οσοι ειναι αδυναμοι στην πιστη τους θα σταματησουν τις προσπαθειες τους και θα αποθαρρυνθουν. Και ομως ο Θεος επιτρεπει ολα αυτα γιατι ακριβως αυτοι οι ανθρωποι που κανουν σωστες πνευματικες προσπαθειες πλησιαζουν αγωνα που θα απαιτησει ολη τη δυναμη τους, και για αυτο πρεπει να γινουν πιο δυνατοι, και αυτο μπορει να γινει μονο μεσω καθε ειδους δοκιμασιων.
Θα απαιτηθει δυνατη πιστη απο τους ανθρωπους, θα γινει πολεμος με ολα τα μεσα κατα των πιστων, και για αυτο η αμυντικη δυναμη πρεπει να ειναι μεγαλη και η πιστη του ανθρωπου πρεπει να ειναι βαθια για να μπορεσει να αντισταθει ο ανθρωπος. Και για αυτο το λογο αυτος ο καιρος των ανακατωσουρων ειναι και ευλογια αφου εχει ως σκοπο να σπρωξει τους ανθρωπους σε σαφη αποφαση. . . Ακομα δεν ξερουν ακριβως ποια ειναι η σταση τους απεναντι στον Θεο, ακομα δεν εχουν κανει αυτη την ερωτηση στους εαυτους τους συνειδητα η εχουν αφησει αυτη την ερωτηση χωρις απαντηση αφου δεν τη θεωρουν σημαντικη. Τωρα ομως αυτη η ερωτηση ακριβως θα τους πληζιασει τοσο συχνα ωστε να πρεπει να ασχοληθουν σοβαρα μαζι της. Και η απνατηση θα ειναι αναλογη με το τι επιδρασεις θα εχει στον ανθρωπο ο ερχομενος καιρος.
Εκεινοι που θα χτυπηθουν σφοδρα απο τον ερχομενο καιρο, σε εκεινους η σημασια του Θεου μπορει να εξηγηθει πιο ευκολα, και εκεινοι θα συνδεθουν με τον Θεο αποφασισμενοι και αλυτοι. Το ιδιο ομως οι ανθρωποι που θα εχουν δυσκολη μοιρα θα μπορεσουν και να αποφασισουν να αρνηθουν τον θεικο Δημιουργο. Παντα ομως τα γεγονοτα θα σπρωξουν τον ανθρωπο στη σκεψη, κι ετσι η αποφαση δεν θα ειναι αναγκασμενη αλλα ελευθερη αναλογα με το οτι ο ανθρωπος ο ιδιος θα σκεφτει και θα παρει την αποφαση του, και οτι τοτε θα λογοδοτησει στον εαυτο του για τη σχεση του με τον Θεο, κι ετσι προκειται για ελευθερη αποφαση. Αυτα θα ειναι τα αποτελεσματα του ερχομενου καιρου, που για αυτο το λογο θα ειναι και αναγκη για τους ανθρωπους που δεν προσεχουν πια τον Θεο τους. . . Αμην
Ο λόγος του Θεού – η πιο ωρέα χάρη. . .
Περνατε σχολειο του πνευματος οσο σας παρουσιαζεται ο λογος του Θεου και εσεις το υποδεχεστε και προσπαθειτε να το επωφεληθειτε, αφου τοτε αναμφιβολα θα πρεπει να ωριμασετε, θα πρεπει να αυξηθουν οι γνωσεις σας και θα πρεπει να γινει φως και διαυγεια μεσα σας. . . Θα καταλαβετε οσα σας ηταν ακατανοητα πριν, θα καταλαβετε την ατελειωτη αγαπη του Θεου, που σας πλησιαζει και που παρουσιαζεται σε σας μεσα στο λογο. Και ο,τι σοφια κατεχετε, τιποτα δεν συγκρινεται με το λογοπου σας παρουσιαζεται απευθειας, αφου ειναι η δυναμη του Θεου, που εισρεει μεσα σας και που εχειεξαιρετικη επιδραση. Και μολις πιστευετε οτι ο Θεος ο Ιδιος σας μιλα λαχταρατε και το λογο Του, καιμονο τοτε μπορειτε να το παραλαβετε, αφου ο Θεος θελει να Τον λαχταρησουν οι ανθρωποι συνειδητα για να μπορεσει να εκδηλωθει. Θελει να τον αναγνωρισουν οι ανθρωποι ως στοργικο Πατερα, που παντοτε δινει τη χαρη Του στα παιδια Του. Και θελει επισης να λαχταρησουν τα παιδια Του την εκδηλωση της αγαπης Του, να λαχταρησουν το λογο Του. Αφου ειναι το πιο ωρεο που μπορει να σας προσφερει οσο ειστε ακομα στη γη. Ο λογος του Θεου σας καθιστα ικανοι να πληρωσετε τα καθηκοντα σας στην επιγεια ζωη, σας δινει σοφια και σας μαθαινει αγαπη, σας δειχνει το δρομο προς τον Θεο, βοηθα την ψυχη σας να ανεβει αφου σας βοηθα να διαμορφωσετε την ψυχη σας αναλογα με το θελημα του Θεου. Και για αυτο δεν μπορειτε να πετυχετε στην επιγεια ζωη χωρις το λογο του Θεου, τον εχετε αναγκη για την πνευματικη σας αναπτυξη.
Η αγαπη του Θεου ομως ξερει τι σας λειπει και σας πλησιαζει προσφεροντας στον καθενα ο,τι τον βοηθα να ανεβει στα υψα. Κατεβαινει η Ιδια κοντα σας. Εκδηλωνεται ολοφανερα για να γινει η πιστη σας πιο βαθια και πιο εντονη αφου θα την εχετε αναγκη τον ερχομενο καιρο. Θα διψασετε το λογο και τη χαρη Του και θα ξεδιψασετε στη πηγη απο την οποια πηγαζει το ζωντανο νερο. . . θα μπορειτε να αντλησετε οσο θελετε και θα ειστε αναζωογονημενοι και ενισχυμενοι οσο υποδεχεστε το ζωτικο ποτο του Θεου. Θα χορτασετε με το λογο του Θεου, μεσω του επουρανιου αρτους, που προσφερεται σε οσους το λαχταρουν εντονα, σε οσους αγαπουν τον Θεο με ολη τους την καρδια και Του αποδεικνυουν την αγαπη τους μεσω αφιλοκερδους αγαπης για τον πλησιον. . . Αυτους τους πλησιαζει ο Ιδιος ο Θεος με το λογο Του, οπως το υποσχεθηκε. . . Αμην
2464 (3.9.1942)
Μάντης. . .
Καλές ή κακές δυνάμεις. . .
Ποιες πνευματικες δυναμεις εκδηλωνονται στους ανθρωπους, οταν η δραση τους ειναι φανερη, πρεπει να μελετηστει επιμελως απο αυτους που θελουν να σκεφτουν δικαια και θελουν να προχωρησουν στην αληθεια. Υπαρχει επαφη αναμεσα στη γη και στον ουρανο, αναμεσα στον επιγειο και στον πνευματικο κοσμο, που δεν χρειαζεται να διακοπει ποτε οσο ο ανθρωπος ειναι προθυμος να τη διατηρησει. Προκειται να εκδηλωνονται οι δυναμεις του αλλου κοσμου παντα μεσω εκεινων των ανθρωπων που ανταποκρινονται στη θεληση τους, που ειναι δηλ. του ιδιου πνευματος.
Ετσι τα φωτεινα πνευματικα οντα παντα θα εκδηλωνονται μεσω αξιοτιμων, καλων ανθρωπων, ενω οι σκοτεινες δυναμεις θα χρησιμοποιουν ανθρωπους που εχουν σκοτεινο φρονημα, που δεν ειναι ικανοι για καλες συγκινησεις αφου αυτοι θα ειναι και προθυμοι να υπηρετησουν τις κακες δυναμεις, δηλ. θα εκτελεσουν οσα απαιτουν εκεινοι. Ποτε ομως αυτες οι κακες δυναμεις θα μπορεσουν να πλησιασουν τους ανθρωπους που ειναι καλοι στην ουσια τους, που ειναι δηλ. με τον Θεο. . . Δεν υπαρχει δυναμη που ειναι τοσο ισχυρη ωστε μπορει να εκτοπισει το φωτεινο πνευματικο. Στον ανθρωπο ομως που ειναι με τον Θεο τα φωτεινα οντα παντα του παραστεκονται, κι ετσι οι σκοτεινες δυναμεις δεν θα εχουν προσβαση, και για αυτο το λογο ποτε κακο πνευματικο ον δεν μπορει να εκδηλωθει μεσω ανθρωπου που επιδιωκει μονο το καλο και του οποιου ο τροπος ζωης αποδεικνυει καλα, αξιοτιμα συναισθηματα. . .
Η χαρη της μαντικης ειναι εκδηλωση πνευματικων δυναμεων του αλλου κοσμου, δηλ. στον ανθρωπου του εξηγουνται πραγματα μεσω πνευματικων οντων που εχουν ανωτερες γνωσεις, τα οποια ο ανθρωπος αλλιως δεν μπορει να τα μαθει γιατι ειναι σχετικα με το χρονο η το χωρο περα απο την ικανοτητα εξετασης του και περα απο των γνωσεων του. Διαθετει δηλ. ο ανθρωπος που ειναι ικανος να βλεπει τετοια πραγματα μια δυναμη που δεν την κατεχει ως ανθρωπος, και αυτη η δυναμη του προσφερεται απο το πνευματικο κοσμο. Τα πνευματικα οντα διαθετουν εκεινες τις γνωσεις αν προκειται για πραγματα που ακομα ανηκουν στη γη, και μπορουν δηλ. να πληροφορουν τους ανθρωπους στη γη, αφου δεν ειναι εμποδισμενα σχετικα με το χρονο και το χωρο.
Μπορουν δηλ., αφου δεν ειναι πια περιορισμενα σωματικα, να στρεφονται οπου βρισκονται στη γη αυτα τα δεμενα στη γη οντα, ας ειναι αυτα ανθρωποι η νεκρα αντικειμενα, κι ετσι μπορουν να δινουνμε τις σκεψεις τους πληροφιες στον ανθρωπο που τους κανει ερωτησεις. Απαιτειται απο πλευρας του ανθρωπου μονο μια πολυ λεπτη ικανοτητα αντιληψης των αισθησεων του για να μπορεσει να παραλαβει αυτες τις εξηγησεις, και μπορει να αναψει αυτη την οξυτερη λειτουργια των αισθησεων σε οποιαδιποτε στιγμη, δηλ. να συγκεντρωθει να δεχτει τις διανοητικες επιρροες απο τον πνευματικο κοσμο.
Πρωτο απο ολα ο ανθρωπος πρεπει να αναγνωρισει πνευματικες δυναμεις με τις οποιες μπορει να συνδεθει κατα προαιρεση. Οσο ομως ο ανθρωπος απαιτει να διευκρινθουν μονο επιγεια πραγματα, που δεν εχουν να κανουν με την αναπτυξη της ψυχης, ο μαντης δεν χρειαζεται υψηλη πνευματικη ωριμοτητα, αλλα ειναι αρκετα να αναγνωρισει πνευματικες δυναμεις και την εκμεταλλευση εκεινων μεσω της θελησης να ακουσει τα πνευματικα μηνυματα. Σε αυτη την περιπτωση ομως δεν θα ειναι ποτε σιγουρος για το οτι ισως πληροφορειται απο δυναμεις που ειναι ακομα ατελεις, ετσι ωστε μεταδιδονται και λαθη.
Παντα ομως επιδιωκονται τα αποτελεσματα με επιγεια συμφεροντα, ποτε ομως δεν συνεπαγεται πνευματικη προοδος. Η τελευταια εξαρταται απο το επιπεδο ωριμοτητας εκεινου που ειναι ικανος να βλεπει τα κρυμμενα πραγματα. Αν εκεινος εχει βαθια πνευματικη σταση θα ειναι ικανος να ασκησει πνευματικη επιρροη σε αυτους τους ανθρωπους που του ζητουν βοηθεια. Τοτε θα εχει ο ιδιος πλουσιες γνωσεις και θα χρησιμοποιησει αυτες τις γνωσεις για το καλο των ανθρωπινων ψυχων. Τοτε θα τον υποστηριξουν και πνευματικα οντα οταν πρασπαθει να εξακριβωσει πραγματα που αλλιως ειναι κρυμμενα στους ανθρωπους. . . Αμην
„Ευλογημένοι είναι οι φτωχοί στο νου. . .“
Η μην αναγνώριση της θεικής χάρης. . .
Ποσο μικρος ειναι ο ανθρωπος, και ποσο σοφος και ισχυρος νομιζει οτι ειναι. . . Νομιζει οτι μπορει να απορριψει τη χαρη του Θεου θετοντας τη δικη του σοφια απο πανω. Και ξεχνα οτι και η σκεψη του μυαλου του ειναι δωρο του Θεου, που ομως το κακομεταχειριζεται οταν δεν το χρησιμοποιει για να μαθει να αναγνωρισει τον Θεο. Ο Θεος ειναι η αρχη. . . ο ανθρωπος ομως εχει παρα πολυ υψηλη γνωμη για τον εαυτο του, δεν θελει να αποδεχτει τιποτα που ειναι πιο ψηλος απο αυτον αφου τοτε θα επρεπε και να αξιολογησει πιο χαμιλη τη σοφια του. Αυτος ομως χαμογελα υπερανω οταν του προσφερονται γνωσεις που ειναι πολυ υψηλοτερες απο τις δικες του. . . χαμογελα γιατι νομιζει οτι ξερει και για αυτο πιστευει πως ειναι ικανος να διακρινει. Και για αυτο το λογο δεν μπορουν να αυξηθουν οι γνωσεις του γιατι δεν επιθυμει τετοιες γνωσεις. . .
Και για αυτο ο Θεος μοιραζει τη σοφια σε αυτους που αισθαντονται χαμηλοι και χωρις γνωσεις, που θελουν να αυξησουν τις γνωσεις τους και που αναγνωριζουν ενα Ον απο πανω τους Που τα ξερει ολα, Που ξερει και για την πνευματικη φτωχεια των πλασματων Του, που μπορει να την επιδιορθωσει. . . Ευλογημενοι ειναι εκεινοι που αισθανονται φτωχοι στο νου τους, που δεν κατεχουν κοσμικες γνωσεις που θα τους κανουν αλαζονικους. . . ευλογημενοι εκεινοι που διψουν την ανωτερη σοφια, που θελουν να αντλησουν απο την πηγη που ανοιξε ο Ιδιος ο Θεος. . . στον καθε ανθρωπο ειναι προσιτη αυτη η πηγη, μα οι ανθρωποτητα την περνα περιφρονητικα. . . Το ζωντανο νερο ομως που ρεει απο αυτη την πηγη ειναι το πιο νοστιμο που το διαθετει ο ανθρωπος. . . Του μεταδιδει θησαυρο που ξεπερνα κατα πολυ ολα τα επιγεια αγαθα. Αφου η σοφια του Θεου ειναι χαρη την οποια δεν θελει πια να στερησει ο ανθρωπος που την εχει παραλαβει μια φορα. . . Η σοφια του Θεου εχει αιωνια αξια, η σοφια του Θεου ευχαριστει τον ανθρωπο απεριγραπτα, και η σοφια του Θεου ενδυναμωνει τον ανθρωπο για να επιδιωξει να φτασει ψηλα. . .
Οι επιγειες γνωσεις αντιθετα θοριαζουν και ειναι αχρηστες, δηλ. εχουν οφελο μονο για το χρονικο διαστημα της επιγειας ζωης και φερνουν μονο επιγεια πλεονεκτηματα. Πνευματικες γνωσεις ομως φερνουν μονο λιγες επιγεις επιτυχιες, και παρ ολα αυτα ο ανθρωπος δεν θα τις εγκαταλειψει απο τοτε που τις εχει βρει. Και εκεινοι που τις απορριπτουν αποδεικνυουν με αυτον τον τροπο την ανεξαιρετα κοσμικη τους σταση και τη λιγοστη επιθυμια τους για την αληθεια, αλλιως θα επρεπε να τις αναγνωρισουν ως πολυτιμο δωρο και θα τις επιδιωκαν και εκεινοι. . . Αμην
2466 (6.9.1942)
Προθυμία για θυσίες. . .
Βασιλικός μισθός – ο Κύριος παίρνει την κατοικία του. . .
Προσφερτε Μου την καθε θυσια και θα σας αναταποδωσω τη προθυμια σας. . . Δεν θα επρεπε να προσκολλησετε την καρδια σας σε ο,τι κατεχετε στη γη αλλα θα επρεπε να προσπαθησετετε να απελευθερωθειτε απο την καθε σχετικη λαχταρα. Θα επρεπε να απελευθερωθειτε απο το καθε τι που κρατα αιχμαλωτες τις αισθησεις σας, και η λαχταρα της καρδιας σας πρεπει να ειμαι μονο Εγω, και τοτε θα γινει μεταμορφωση μεσα σας, την οποια θα αισθανθειτε πολυ ευχαριστα, αφου Εγω ο Ιδιος θαθεσω τοτε την καρδια σας υπο την κατοχη μου. . . Η λαχταρα σας για Μενα θα αυξηθει ολο και περισσοτερο, και παρ ολα αυτα η λαχταρα αυτη θα ειναι ταυτοχρονα πολυ ευχαριστη για σας αφου θα της ανταποκριθω πληρωνοντας την. . . Γιατι μολις επιθυμειτε να ερθετε κοντα Μου θα σας πιασω και θα σας τραβηξω προς το μερος Μου. . .
Σας αγαπω, κι εσεις αισθανεστε την αγαπη Μου ως ηρεμη, μακαρια ευχαριστηση, ως αισθημα σιγουριας, ως αισθημα δυναμης και εσωτερικης ελευθεριας. Η αγαπη σας για Εμενα σας κανει μαλακοι και αφοσιωμενοι και συναμα δυνατοι και ελευθεροι. . . γιατι Εγω ο Ιδιος ενωνομαι μαζι σας που στη γη εχετε υπερνικησει την καθε λαχταρα και επιδιωκετε μονο Εμενα. Η νοσταλγια της καρδιας σας πρεπει να ειμαι Εγω, θελω μονος Μου να κυριαρχησω μεσα της, και για αυτο πρεπει να θυσιασετε ο,τι σας δελεαζει ακομα, δηλ. ο,τι ειναι ακομα μεριδιο του επιγειου κοσμου. Πραγματι θα αλλαξετε με πολυ πιο υπεροχα αγαθα οταν προσφερετε θυσιες για χαρη Μου, αφου η αγαπη Μου θα σας αποζημιωσει για ολα, η αγαπη Μου θα σας αμειψει βασιλικα την παραιτηση σας, αφου με την αγαπη Μου θα σας δωσω τον Εαυτο Μου τωρα και παντα και στους ατελευτητους αιωνες. . .
Μολις η αγαπη Μου σας θεσει υπο την κατοχη Μου θα μεινετε ενωμενοι μαζι Μου αδιασπαστα, θα εχετε πετυχει το στοχο σας στη γη και Εγω θα μπορεσω να σας χαρισω το πιο πολυτιμο δωρο. . . θα μπορεσετε να αντιληφθειτε τη φωνη Μου, θα μπορειτε παντα να Μου μιλησετε και να λαμβανετε παντα την απαντηση Μου. . . θα ειστε εντονα ενωμενοι μαζι Μου, και αυτο ειναι παρα πολυ ευχαριστο και θαυμασιο, και ποτε πια δεν θα επιθυμηθειτε τα επιγεια αγαθα, ποτε πια δεν θα λαχταρησετε τον καιρο της επιγειας εκπληρωσης, μονο πνευματικα αγαθα θα επιδιωξετε, μονο Εμενακαι το λογο Μου θα λαχταρησετε και η αγαπη Μου θα σας ειναι υψιστη εκπληρωση. . . Για αυτο το λογο προσπαθηστε να αποδεσμευτειτε απο τα αγαθα του κοσμου, παρατηστε ο,τι ανηκει ακομα στον κοσμο, ζητηστε τη βοηθεια Μου αν ειστε αδυναμοι και δωστε Μου την καρδια σας ωστε να μπορεσω να την παρω ως κατοικια Μου και να μπορεσω να μεινω μαζι σας τωρα και παντα και στους ατελευτητους αιωνες. . . Αμην
Η επίδραση του Πνεύματος. . .
Η επιφοίτηση του Αίγου Πνεύματος. . .
Αντιλαμβανεστε τη φωνη του Κυριου με διαφορετικους τροπους. . . Παραλαβετε ολα οσα σας προσφερονται με ευχαριστια και μονο προσεξτε το πνευμα της αγαπης μεσα σας. Αφου αναλογα με τη δυναμη του θα σας προσφερθουν. Και για αυτο μην αμφισβητειτε οταν συλλογιζεστε τον διαφορετικο τροπο με τον οποιο λαμβανει ο καθενας. Αφου το επιπεδο αγαπης σας οριζει τον τροπο αυτο, δηλ. η εκδηλωση του θεικου Πνευματος θα ειναι τοσο πιο προφανης οσο περισσοτερο ο ανθρωπος ειναι διαπερασμενος απο αγαπη. Ομως πιο αδυναμη δραστηριοτητα αγαπης μπορει επισης να προκαλεσει την ενεργεια του θεικου Πνευματος, μονο με λιγοτερο πειστικο τροπο ωστε να μην αναγνωριστει αμεσως ως ενεργεια του Πνευματος, αν και το αποτελεσμα, η ενεργεια της σκεψης, αντιστοιχει με τις αμεσες αποκαλυψεις τις οποιες γεματος βαθια αγαπη ανθρωπος μπορει να παραλαβει. . .
Η καθαρη διδασκαλια του Χριστου ειναι παντα η βαση ολων των αποκαλυψεων. Οσο δηλ. ο αμεσος λογος τον οποιο εχει λαβει ενας ανθρωπος, καθως και η δραστηριοτητα των σκεψεων του ανθρωπου που ψαχνει την αληθεια αντιστοιχουν με την καθαρη διδασκαλια του Χριστου, τοτε μπορουμε να μιλαμε για την ενεργεια του Θεικου Πνευματος. . . Αφου ο αμεσος λογος που λαμβανει ενας ανθρωπος αντιστοιχει παντα με την καθαρη διδασκαλια του Χριστου απο τους ουρανους, και η καθε μεταποιηση, δηλ. η καθε διδασκαλια που διαφερει απο αυτο τον καθαρο λογο του Θεου, μπορουμε να τη θεωρουμε ανθρωπινη προσθεση και για αυτο πρεπει να την απορριψουμε.
Το Πνευμα του Θεου παντα οδηγει σωστα τους ανθρωπους, και στη σκεψη τους και στις πραξεις και στην ομιλια. Επισης οδηγει τους ανθρωπους ετσι ωστε συναντιουνται εκεινοι που ειλικρινα προσπαθουν να βρουν την αληθεια, που επιδιωκουν το καλο και θελουν να υπηρετησουν τον Θεο. . . αφου η πιο εσωτερικη σταση μετρα, και αυτη εκφραζεται στη συνομιλια με τον Θεο. Αυτους τους ανθρωπους θα επιβραβευσει ο Θεος με την αποκαλυψη Του και θα φτασουν στην πληρη πεποιθηση του οτι σκεφτονται σωστα και οτι ξερουν την αληθεια. . .
Η ενεργεια του Πνευματος διακρινεται δηλ. παντου οπου οι ανθρωποι ειλικρινα ασχολουνται με το να διεισδυουν σε πνευματικα πεδια. . . οπου υπαρχει η ειλικρινης θεληση να εξακριβωθει η αληθεια και οπου ο ανθρωπος συμβουλευεται τον Θεο μεσω της προσευχης. Αφου εκει η δραστηριοτητα των σκεψεων ειναι παντα υπο τον ελεγχο πνευματικων οντων που εχουν ανωτερες γνωσεις, δηλ. αυτοι οι ανθρωποι που ψαχνουν την αληθεια εμποδιζονται να σκεφτουν λαθος, και οι σωστες, αληθινες σκεψεις τους μεταδιδονται παντα απο εκεινα τα οντα.
Αφου αυτη ειναι η επιδραση του Πνευματος μεσα στον ανθρωπο οτι η ενεργεια των σκεψεων ειναι τακτοποιημενη, οτι ο ανθρωπος πρεπει να σκεφτεται συνεπως και καθαρα και για αυτο δεν χρειαζεται να φοβηθει λαθος αποψεις. Θα μπορεσει παντα να ξεχωρισει την αληθεια απο τη πλανη, και δεν θα χρειαστει ανθρωπο για να καταφερει αυτο αλλα θα ξερει την αληθεια απο μονος του, γιατιθεωρει τις σκεψεις του κατι που εχει αποκτησει αυτος ο ιδιος. Παντα ομως θα ειναι η δυναμη του Πνευματος που τον διαπερνα, που ωθει τον πνευματικο σπινθηρα του να επικοινωνησει με την ψυχη, ετσι ωστε θα λαβει τοτε ο ιδιος ο ανθρωπος τα δωρα του Πνευματος, δηλ. θα διδαχθει απο μεσα του για την καθαρη αληθεια.
Ο ορος ομως ειναι παντα να ασκηθει ο ανθρωπος στην αγαπη, αλλιως το Πνευμα του Θεου δεν μπορει να ενεργησει μεσα του. Οπου ο ανθρωπος ζει στην αγαπη εκει οι πνευματικες γνωσεις πρεπει να ειναι ιδιες, εκει οι σκεψεις και αποψεις πρεπει να συμφωνησουν, κι ετσι ολες οι σκεψεις εκεινων των ανθρωπων πρεπει να αναγνωριστουν και να αξιολογιστουν ως ενεργεια του Πνευματος. Και για αυτο ανθρωποι που ζουν και ενεργουν στην αγαπη θα ειναι παντα του ιδιου πνευματος (= θα συμφωνουν παντα. σημειωση της μεταφραστριας), γιατι ο Θεος θα εκφραστει παντα μεσω τετοιων ανθρωπων, μονο που συχνα η ενεργεια Του δεν αναγνωριζεται ως αυτο που ειναι πραγματικα. . . ως την επιφοιτηση του Αγιου Πνευματος. . .
Και οι ανθρωποι δεν ξερουν πια τι σημαινει αυτο. Ειναι οι ιδιοι τοσο μακρια απο την αγαπη ωστε δενειναι πια δυνατον να ενεργησει ο Θεος μεσα τους, και χωρις αυτη την ενεργεια του Θεου μεσα τους δεν ξερουν πια την αληθεια αν και πιστευουν οτι εχουν γνωσεις. Και ο,τι ειναι αληθεια δεν το αναγνωριζουν ως αληθεια πριν να μην ειναι φωτισμενοι απο το Αγιο Πνευμα, πριν δηλ. να μην ενεργησει ο Ιδιος ο Θεος μεσα τους μεσω του Πνευματος Του. Αφου ο Θεος μεν εχει βαλει ορια στους ανθρωπους που δεν ζουν αναλογα με το θελημα Του, ομως δεν αποκρυπτει τις γνωσεις απο εκεινους που εκπληρωνουν ολους τους ορους για να φωτιστουν απο το Πνευμα Του. . . Αμην
Θέληση και χάρη. . . (Ποια είναι πρώτη;. . .)
Η αγαπη του Θεου θελει να φερνει το φως στους ανθρωπους αλλα αυτοι δεν δεχονται το φως. . . Ομως η θεληση του ανθρωπου ειναι ελευθερη κι ετσι δεν μπορει να οδηγηθει στη γνωση αναγκαστικα. Τη χαρη του Θεου, που ρεει κοντα στους ανθρωπους, δεν την εκμεταλλευονται οι ανθρωποι γιατι η θεληση τους αντιτασσεται. Συνεπως πρεπει η θεληση να θεωρηθει πρωτη. . . Η χαρη του Θεου μπορεινα εχει αποτελεσμα μονο τοτε που ο ανθρωπος ειναι προθυμος και της επιτρεπει να ενεργησει. Κυριαρχει πνευματικο σκοταδι στον κοσμο, αφου οσο και ο Θεος θελει να προσφερει τη χαρη Του στους ανθρωπους, δεν την προσεχουν και η εσωτερικη τους κατασταση παραμενει σκοτεινη και χωρις φως. . . Και για αυτο το λογο οι ανθρωποι πρεπει να καταλαβουν με διαφορετικο τροπο ποσο λιγο ειναι φωτισμενοι απο το Πνευμα του Θεου. . .
Πρεπει οι ιδιοι να συναντησουν αντιφασεις απο πλευρας εκεινων για τους οποιους υποθετουν οτι εχουν την αληθεια και το φως. . . Πρεπει να βρεθουν σε καταστασεις οπου θα αντιμετωπισουν ερωτησεις στις οποιες δεν θα ειναι ικανοι να βρουν απαντησεις ετσι ωστε απο μονοι τους θα παρουν το δρομο που θα τους προσφερει γνωσεις. Αφου η αγαπη και η φροντιδα του Θεου οδηγει τα πλασματαΤου συνεχεια ετσι ωστε μπορουν να βρουν την αληθεια αν μεσα τους ξυπνα η επιθυμια για τετοια. Τα δωρα του Πνευματος ειναι πραγματι η μονη εγγυηση για την καθαρη αληθεια, και ο,τι δεν αντιστοιχει με αυτα μπορει χωρις αμφιβολια να απορριφθει ως μην αληθινο. Τα δωρα του Πνευματος πρεπει να εχουν σχεση μεταξυ τους, πρεπει σαφως και κατανοητα να ενημερωσουν για την επιδραση και την ενεργεια του Θεου μεσα στο συμπαν, στο επιγειο καθως και στο πνευματικο κοσμο. . .??Πρεπει τα δωρα αυτα ομως επισης να τα δεχτει κανεις ως τετοια, δηλ. η θεικη προελευση πρεπει να αναγνωριστει για να εχουν το αποτελεσμα μιας εκδηλωσης της δυναμης του Θεου πανω στον ανθρωπο. Επειδη τα δωρα του Θεου προερχονται απο τη χαρη Του και τα προσφερει στους ανθρωπους απο την ατελειωτη αγαπη Του, ετσι ωστε να μπορεσουν πιο ευκολα να καλυψουν το δρομο προς τα υψη. . .
Τα δωρα της χαρης του Θεου ομως μπορουν να εχουν αποτελεσμα μονο τοτε που ο ανθρωπος τα δεχεται ως τετοια, που δεν αντιτασσεται απορριπτοντας τα, μα αφηνει τον εαυτο του πιστα στην επιδραση τους, και για αυτο απαιτειται η θεληση του. Οταν ομως ο ανθρωπος αντιτασσεται, δηλ. οταν αντιστεκεται σε αυτα στο εσωτερικο του, τοτε δεν θα υπαρξει αποτελεσμα γιατι σε αυτη την περιπτωση ο ανθρωπος θα οδηγοταν παρα της θελησης του στο φως, δηλ. στις γνωσεις, και ετσι θα περιοριζοταν η ελευθερια θελησης του.
Η χαρη ειναι δωρο, αρα προσφορα στην οποια ο ανθρωπος δεν εχει δικαιωμα. Ομως ο Θεος απαιτει απο τους ανθρωπους να προσεξουν τη χαρη Του, να Του τη ζητησουν και να την παραλαβουν με ευγνωμοσηνη για να μπορεσει να εχει το αποτελεσμα της χαρης. . . Επομενως ειναι επισης σωστα να θεωρουμε τη χαρη του Θεου πρωτη, μα οσο η χαρη δεν ειναι αποτελεσματικη ο ανθρωπος δεν τη νιωθει ως χαρη. . . Αμην
Το δώρο της χάρης. . .
Βοηθήματα. . .
Θέληση. . .
Προσευχή. . .
Το δωρο που προκαλει να ρευσει θεικη αγαπη στη γη δεν μπορει να εχει επιδραση σε εκεινους τους ανθρωπους που κλεινουν τον εαυτο τους στη θεικη αγαπη ζωντας μια ζωη χωρις αγαπη. Τους προσφερεται και σε αυτους το δωρο της χαρης, κατι που μπορει να το καταλαβει ο ανθρωπος απο το γεγονος οτι ο καθε ανθρωπος εχει επαφη με το λογο του Θεου, ακομα και τοτε που δεν εχει ουτε επιθυμια ουτε κατανοηση για αυτο. Το αν ο λογος του Θεου ομως μπαινει μεσα στην καρδια, δηλ. το αν ο ανθρωπος το δεχεται και με το νου και με την καρδια του εξαρταται απο τησταση της θελησης του ανθρωπου. Δηλ. η θεληση οριζει επισης το πληθος της χαρης καθως και το αν ο λογος του Θεου φτανει μονο ως το αυτι του ανθρωπου η αν μιλα στην καρδια. . . Αφου μονο ο λογος που μιλα στην καρδια ξυπνα τον ανθρωπο, δηλ. τον παρακινει να δουλεψει στον εαυτο του, στην ψυχη του.
Συνεπως ο λογος του Θεου ειναι βοηθημα μεσω του οποιου ο ανθρωπος μπορει να διαμορφωνει την ψυχη του ετσι οπως πρεπει για να μπορεσει να ενωθει με τον Θεο. Το καθε βοηθημα για την αναπτυξη προς τα πανω ειναι δηλ. χαρη. . . Το αν ομως ο ανθρωπος εκμεταλλευεται τη χαρη εξαρταται απο τη θεληση του, και οσον καιρο ο λογος του Θεου δεν προκαλει αυτη τη διαμορφωση της ψυχης, τοσον καιρο ειναι και η θεληση του ανθρωπου αδρανης και τοσον καιρο του λειπει η χαρη του Θεου αν και του ειναι εντελως διαθεσιμη.
Και δεν υπαρχουν διαφορετικους τροπους που προκαλουν τον εφοδιασμο του ανθρωπου με τη χαρη εκτος απο την εντονη προσευχη στον Θεο για χαρη. . . Ο Θεος εισακουει αυτη την προσευχη αφου τοτε ο ανθρωπος αποδειχνει τη θεληση του να δεχτει τη χαρη και την επιδραση της στον εαυτο του. Και ο Θεος ειναι παντα προθυμος να προσφερει τη χαρη Του στον ανθρωπο γιατι θελει να γυρισουν τα πλασματα Του σε Αυτον και γιατι χωρις τη βοηθεια Του, τη χαρη Του, ο γυρισμος στον Θεο δεν ειναι εφικτος. Τη θεληση ομως δεν την αναγκαζει ο Θεος, το αφηνει στην κριση του ανθρωπου να χρησιμοποιησει τη χαρη Του η οχι.
Ομως μονο λιγοι επωφελουνται το δωρο της χαρης του Θεου, μονο λιγοι ανθρωποι επιτρεπουν το λογο του Θεου να τους μιλησει και μονο λιγοι ανθρωποι καταλαβαινουν οτι αυτο το θεικο λογο περιεχει την αφθονια της θεικης χαρης. . . οτι ο Θεος μεσα στην ατελειωτη αγαπη Του μεταδιδει το λογο Του στους ανθρωπους μοναχα γιατι θελει να τους βοηθησει να μπορεσουν να καλυψουν πιο ευκολα το δρομο προς τα πανω. Και για αυτο μονο λιγοι χρησιμοποιουν τη χαρη που τους προσφερεται απεριοριστα και επιτρεπουν το θεικο λογο Του να μιλησει στην καρδια. . . Αμην
2470 (11.9.1942)
Αξιοπιστία των μεταδόσεων. . .
Θέληση για την αλήθεια. . .
Ο,τι μεταδιδεται μεσω του στοματος ανθρωπου δεν μετρα οσο δεν εχει εξακριβωθει αναμφιβολα η προελευση, δηλ. οσο δεν εχει αποδειχτει η ενεργεια του Πνευματος του Θεου. Αυτο ειναι συχνα πολυ δυσκολο και για αυτο η καθε διδασκαλια πρεπει να εξεταστει σοβαρα για το κατα ποσον μπορει να την αποδεχτει κανεις συναισθηματικα, αφου η καρδια θα διδαξει καλα εκεινον τον ανθρωπο που ζητα μονο την αληθεια και για αυτο θελει να αποδεχτει μονο εκεινη. Ο,τι του φαινεται αποδεκτο μετααπο σοβαρη σκεψη μπορει να θεωρησει αληθεια. Πρεπει ομως να κανει κριτικη στον εαυτο του για να καταλαβει αν πραγματι ζητα την καθαρη αληθεια. Συχνα οι ανθρωποι δεν θελουν να αποχωριστουν παλιες παραδωσεις, δεν λογοδοτουν ομως στον εαυτο τους για το αν και κατα ποσον τετοια παραδωση ειναι αξιοπιστη.
Αποδεχονται δηλ. ανεξεταστα οπου μεσω της σκεψης τους θα επρεπε πρωτα να σχηματισουν γνωμη. Αυτο ισχυει και για τις θρησκευτικες διδασκαλιες και για τον τροπο ζωης και για εξαιρετικη ενεργεια του ανθρωπου. . . Οι ανθρωποι πιστευουν χωρις ορους ολα οσα εχουν διαδοθει για τετοια, και απο αυτο ακολουθει οτι καμια αντιθετη γνωμη δεν θα επικρατησει αφου η καθε σκεψηθα εμποδιστει. Ο Θεος ομως απαιτει απο τους ανθρωπους να δραστηριοποιησουν την επιθυμια τους για την αληθεια με τετοιον τροπο ωστε να επιδιωξουν οι ιδιοι να χωρισουν την πλανη απο την αληθεια. Μονο αυτη η επιθυμια διαμορφωνει την ικανοτητα να αναγνωρισει ο ανθρωπος την αληθεια και να απορριψει το λαθος. Ο ανθρωπος δεν εχει τη δικαιολογια οτι δεν ειναι ικανος για τετοια αφου αυτη η ικανοτητα μονο εξαρταται απο την επιθυμια για την αληθεια.
Πως ομως να τους προσφερθει η αληθεια οσο δεν ειναι επιδεκτικοι σε λογικη αιτιολογια αλλα αντιθετα υποστιριζουν επιμονα οσα τους εχουν παραδοθει χωρις να εξετασουν αν μεσα στα τελευταια υπαρχει αληθεια η οχι. . . Σε τετοιους ανθρωπους μπορει κανεις με τον πιο πιστικο τροπο να διαψευσει τη λαθος γνωμη τους, εκεινοι εμμενουν και μπερδευονται ολο και περσσοτερο σε λαθος διδασκαλιες αφου τους λειπει η θεληση, και κανεις δεν μπορει να τους φερει την καθαρη αληθεια παρα τη θεληση τους, η ομως δεν την αναγνωριζουν ως τετοια. Και σε τετοια περιπτωση η προσπαθεια εκεινων που ζουν συμφωνα με την αληθεια αποτυχαινει αφου οσο η θεληση αντιστεκεται η αγαπη του Θεου μπορει να εχει μονο λιγη επιδραση. . . Αμην
Το θέλημα του Θεού αποφασίζει για τα αποτελέσματα της ανθρώπινης θέλησης. . .
Ολα στο συμπαν κυβερνουνται απο το θελημα του Θεου, μονο στη γη η θεληση του ανθρωπου συμμετεχει δηθεν, οπου προκειται για γεγονοτα που εχουν μονο επιγειες επιδρασεις, που δηλ. εξαρτονται μονο απο την ανθρωπινη θεληση. Στον ανθρωπου του αναθετεται επιγεια εργασια κατα τη διαρκεια της ζωης του στη γη, και για αυτη την εργασια πρεπει να χρησιμοποιησει τη θεληση του, δηλ. πρεπει να χρησιμοποιησει τη ζωτικη ενεργεια που του εισρεει συνεχεια και να κανει τη θεληση του πραξη. Ολα οσα εκτελει ο ανθρωπος εχουν καποιες συνεπειες. . . η ενεργεια του ανθρωπου πρεπει να ειναι ειτε δημιουργικη ειτε καταστρεπτικη, συνεπως η ανθρωπινη θεληση ειναι οριστικη για τα αποτελεσματα της καθε ενεργειας οσο δεν επεμβαινει το θελημα του Θεου για να εμποδισει αυτα τα αποτελεσματα, εφοσον βλαψουν τον συνανθρωπο, οταν συμφερει στο καλο της ανθρωπινης ψυχης.
Αρα ο ανθρωπος μπορει να επιδιωκει συγκεκριμενο αποτελεσμα μιας πραξης του, κι ετσι η θεληση του εστιαζεται σε αυτο το αποτελεσμα. Ομως το θεικο θελημα ειναι αποφασιστικο σχετικα με το τι τροπη θα παρει μια ανθρωπινη πραξη. Κι ετσι το καθε γεγονος στον κοσμο διαδραματιζεται αναλογα με το θεικο θελημα, παρ ολο που προξενειται η διενεργειται απο ανθρωπους. Οι ανθρωποι δεν το κατανοουν οτι η θεληση τους εξουδετερωνεται αν και ειναι αφορμη για το καθε επιγειο γεγονος. Μα η καλυτερη αποδειξη για αυτο ειναι οτι κανενας ανθρωπος δεν μπορει ακριβως να πει εκ των προτερων τι εκβαση θα παρει αυτο η εκεινο το γεγονος, και οτι συχνα πρεπει να υπολογισουν πολυ διαφορετικη εκβαση απο ο,τι αντιστοιχει με τη θεληση τους.
Ο Θεος δηλ. φαινομενικα αφηνει τον ανθρωπο να κανει ο,τι θελει, μολις ομως ο ανθρωπος κανει καταχρηση της θελησης του με αντιπαλη στον Θεο προθεση, μολις η θεληση του ανθρωπου εχει καταστροφικη επιδραση, τοτε το θελημα του Θεου ειναι αμεσως εμφανες με τον τροπο οτι μονο τοτε επιτρεπει τις καταστροφες που συμφερουν το καλο των ψυχων. Αφου το θεικο θελημα κυριαρχει τα παντα, και το συμπαν και τον πνευματικο κοσμο. . . Δεν εξουδετερωνεται το θεικο θελημα παρολο που φαινεται οτι ο ανθρωπος με τη θεληση του οριζει τα γεγονοτα στη γη. Ομως για το πως ο ανθρωπος χρησιμοποιει τη θεληση του πρεπει καποτε να λογοδοτησει. Το αν χρησιμοποιει με καταστρεπτικο η με δημιουργικο τροπο τη θεληση του ειναι οριστικο για την πνευματικη του αναπτυξη, ακομα και σε περιπτωση που το θελημα του Θεου αντιτασσεται και εμποδιζει τα αποτελεσματα της ανθρωπινης θελησης. . . Αμην
2472 (13.9.1942)
Επαλήθευση στην πράξη. . .
Οι ανθρωποι θα μπορουσαν να βρουν την καλυτερη αποδειξη για το τι θα καταφερναν με τη δυναμη της θελησης τους αν εκεινη αποκλειστικα προσανατολιζοταν σε πραξεις αγαπης, αν προσπαθουσαν να το επαληθευσουν στην πραξη. . . Μεσω του λογου Του, ο Θεος δινει καθαρες οδηγιες για το πως θα επρεπε να ζησουν οι ανθρωποι για να εκπληρωθουν για αυτους οι υποσχεσεις του Ιησου. Μια απ αυτες τις υποσχεσεις λεει: Θα κατορθωσετε ακομα και μεγαλυτερα πραγματα. . . - Ομως διδαξε επισης τους ανθρωπους για το τι πρεπει να κανουν και οτι πρεπει να ζησουν τη ζωη τους στην αγαπη. . . Πρεπει τοτε να δραστηριοποιηθει η θεληση του ανθρωπου, πρεπει ο ανθρωπος να αποφασισει να υπηρετησει με αγαπη, και τοτε θα εκπληρωθει η θεικη υποσχεση οτι ο ανθρωπος θα κατορθωσει εξαιρετικα πραγματα. . .
Και αυτο ο καθε ανθρωπος μπορει να το δοκιμασει, μπορει δηλ. να πεισει τον εαυτο του για την αληθεια εκεινου που προσφερεται στους ανθρωπους ως λογος του Θεου. Αυτο θα ηταν τοσο ευκολο και πειστικο, και παρολα αυτα οι ανθρωποι δεν κανουν αυτη τη δοκιμη γιατι η θεληση τους ειναι παρα πολυ αδυνατη. . . Ωστοσο ο ανθρωπος με καποια υπεροχη απορριπτει το θεικο λογο. . . Ειναι ελευθερος να προσηγαγει ο ιδιος μια αποδειξη, μα δεν το κανει γιατι η αδυνατη θεληση του τον εμποδιζει να ζησει μια ζωη στην αγαπη. Αφου τετοια ειναι απαραιτητη για να εκδηλωθει η δυναμη του Θεου μεσω ενος ανθρωπου. Δραστηριοτητα στην αγαπη ειναι αναγκαια αν ο ανθρωπος θελει να γινει σοφος, και για αυτο η τηρηση του θεικου λογου ειναι πρωτος ορος, αφου αυτος ο λογος διδασκει την αγαπη. . . την αγαπη για τον Θεο και τον πλησιον. . .
Ο ανθρωπος ομως που ζει τη ζωη του στην αγαπη νιωθει τη δυναμη του Θεου στον εαυτο του. Ειναι ικανος να κατορθωνει εξαιρετικα πραγματα και το πνευμα του τον διδασκει σωστα. Γινεται σοφος και θελει να προσφερει αυτη τη σοφια που αποκτησε στους συνανθρωπους μεταδιδοντας τις γνωσεις του στους συνανθρωπους η εφιστωντας την προσοχη τους στους ορους για να λαβουν κατευθειαν το ρευμα της δυναμης του Θεου. Και αρα πρεπει να τους κανει την προταση να επαληθευσουν οσα τους λεει, δηλ. πρεπει να τους δειξει το δρομο που εχει παει ο ιδιος για να μπορεσει να τον παρει και ο συνανθρωπος .
Και οταν αυτος τον πιστευει και δραστηριοποιει τη θεληση του, η δυναμη του πνευματος θα αρχισει να ενεργει και μεσα σε αυτον. Διεισδυει ο ανθρωπος τοτε στα βαθη της σοφιας, η δυναμη του Θεου τον διαπερνα και τον κανει ικανος να βλεπει πνευματικα και να ακουει με τα πνευματικα του αυτια. Εχει πειστει γιατι πιστευε και γιατι η πιστη του τον προκαλεσε να ζησει ετσι οπως ο Θεος το απαιτει απο τους ανθρωπους μεσω του λογου Του. . . Μεσα του ολα εχουν γινει φωτεινα και καθαρα, εχει αποκομισει γνωσεις, εχει αποδειξει στον εαυτο του μεσω της ζωης του στην αγαπη οτι οι υποσχεσεις του Χριστου, ο λογος του Θεου ειναι απαραβιαστοι, οτι θα εκπληρωθουν στον καθε ανθρωπο που ακολουθει το λογο Του και που ζει τη ζωη του στην αγαπη αναλογα με το θελημα του Θεου. . . Αμην
Σαρκικός πόθος. . .
Επίγειες λαχτάρες. . .
Δραστηριότητα αγάπης. . .
Στο σαρκικο ποθο εσεις οι ανθρωποι βλεπετε την εκπληρωσει των σωματικων σας λαχταρων, κι ετσι υποκυπτετε στην επιγεια ηδονη. Ο,τι ομως συμβαλλει στη σωματικη ανεση δεν ειναι ωφελιμο για την ψυχη αφου η ψυχη μπορει να προχωρησει μονο τοτε που δεν ενδιδει στη σωματικη λαχταρα, που δηλ.παραιτειται εθελοντικα απο οσα το σωμα απαιτει για την εκπληρωση του. . . Πρεπει ο ανθρωπος να ζει στην αγαπη. . . και πρεπει δηλ. παντα να βοηθα τον συνανθρωπο του σε ολες τις αναγκες του σωματος και της ψυχης.
Η αληθινη αγαπη παντα θελει να δινει και πρεπει για αυτο ο ανθρωπος να ειναι ετοιμος να ενεργησει με αγαπη οποτε ο συνανθρωπος ειναι σε δυσκολιες. Αυτη η θεση ειναι και καθοριστικη για την ωριμανση της ψυχης. Ο Θεος αξιολογει το βαθμο της αγαπης οταν δυο ανθρωποι ενωνονται σωματικα. Ο ανθρωπος μπορει σε καθε περιπτωση να επιδρασει διαπαιδαγωγικα και εξευγενιστικα στον συνανθρωπο, και η θεληση για το τελευταιο ειναι αποφασιστικη για το αν μια σωματικη ενωση θα ειναι ευλογημενη η αν δεν θα βρει την εγκριση του Θεου. . . Η θεικη αγαπη, ελεημοσυνη και υπομονη δειχνει μεγιστη επιεικεια στους ανθρωπους και προπαντος σε αυτους που παρουσιαζουν την αδυναμια τους στον Θεο και τον παρακαλουν για δυναμη. . . Αφου οσον καιρο ο ανθρωπος ανηκει στη γη οι επιγειες επιθυμιες θα ειναι μεγαλυτερες και για αυτο πιο δυσκολες να τις υπερνικησει ο ανθρωπος.
Μα οσο περισσοτερο ο ανθρωπος παλευει να συγκρατησει τις επιγειες επιθυμιες, τοσο πιο αισθητα του προσφερεται η δυναμη για να αντισταθει στις επιγειες λαχταρες χωρις να παραβει την εντολη της αγαπης προς τον πλησιον. . . Αφου η αγαπη ειναι ο πρωτος ορος. . . Ο ανθρωπος που αγαπα θα προσεχει παντα μονο το καλο του αλλου και για αυτο θα κανει ο,τι απαιτειται απο αυτον, γιατι η αγαπη παντα δινει και ο ανθρωπος που αγαπα δεν σκεφτεται ποτε τον εαυτο του. Η αγαπη που δινει παντα θα βρει την εγκριση του Θεου, κι ετσι ο βαθμος στον οποιο ο ανθρωπος ειναι προθυμος να δινει ειναι αποφασιστικος για την αναπτυξη της ψυχης προς τα πανω. . . Αμην
Ψέμα. . .
Αλήθεια. . .
Αντιμετώπιση της πλάνης. . .
Πρεπει οι ανθρωποι να πολεμησουν την πλανη, αφου την εφερε στον κοσμο εκεινος που θελει να εκτοπισει την αληθεια. Η αληθεια ομως ειναι ο Θεος, και οποιος ειναι με τον Θεο πρεπει να ζησει στην αληθεια και να απεχθανθει το ψεμα. Ψεμα ειναι ολα οσα στρεφονται εναντιον της αληθειας. Ψεμα ειναι η επιδραση εκεινου που ειναι πιο μακρια απο τον Θεο και θελει να απομακρυνει και τους ανθρωπους απο τον Θεο. Το ψεμα ειναι προιον του σκοταδιου, φοβαται το φως, γιατι δεν μπορει να συνεχισει να υπαρχει εκει οπου λαμπει η αληθεια, το πιο διαχυτο φως των ουρανων. Και για αυτο πρεπει οι ανθρωποι να πολεμησουν το ψεμα, αφου το ψεμα ειναι σκοπιμη πλανη, την οποια πρεπει να απεχθανθει κανεις με ολη την ψυχη. Οποιος ζει στην αληθεια θα καταλαβει την πλανη και θα την πολεμησει, γιατι η αληθεια δεν αντεχει να βαδισει η πλανη πλαι της.
Ο πριγκιπας του ψεματος ομως εφαρμοζει καθε μετρο για να εμποδισει τη νικη της αληθειας. Ντυνει το ψεμα ετσι ωστε αναγνωριζεται μονο δυσκολα απο εκεινους που δεν επιθυμουν αποκλειστικα την αληθεια. . . Αφου σε αυτους το ψεμα παρουσιαζεται ως αληθεια. Και ο ανθρωπος δεν το αναγνωριζει ως αυτο που ειναι, γιατι δεν εχει ακομα βαθια επιθυμια για την αληθεια. Κι ετσι η πλανη θα επιβληθει και θα επικρατησει οσπου φανατικος της αληθειας θα ανοιξει μετωπο εναντιον της. . . Αφου αυτος αναγνωριζει την πλανη ως την επιδραση του αντιπαλου του Θεου και την απεχθανεται. . . Και αφου πολεμα για τον Θεο, θα μπορεσει και να περιμενει την υποστηριξη απο πλευρας του Θεου, αφου ο Θεος θελει να διαδοθει η αληθεια στον κοσμο. Αφου οπου δεν υπαρχει η αληθεια, εκει ειναι το σκοταδι, και το σκοταδι ειναι η αγνοια, και το σκοταδι πρεπει να εκτοπιστει απο το φως. Πρεπει να διαδοθει η γνωση για την καθαρη αληθεια.
Ολα τα ψεματα που εχουν διασκορπιστει αναμεσα στους ανθρωπους απο τον αντιπαλο του Θεου θα πρεπει να δωσουν τη θεση τους στην καθαρη αληθεια, και η αληθεια οδηγει στον Θεο, ο Οποιος ειναι ο Ιδιος η αληθεια. . . Και ο καθε ανθρωπος που υπηρετει τον Θεο πρπει να κανει ο,τι μπορει για την αληθεια, πρεπει να ενεργησει διαφωτιστικα, πρεπει να αποκαλυψει την πλανη και να διδαξει τους ανθρωπους για το που θα βρουν την καθαρη αληθεια. . . Αφου μονο μεσω της αληθειας ο ανθρωπος μπορει να οδηγηθει στη γνωση, μονο μεσω της αληθειας θα οδηγηθει στη σωστη πιστη, και μονο μεσω της αληθειας η ψυχη μπορει να αναπτυχτει στα υψη.
Οπου ομως το ψεμα κυριαρχει τη σκεψη των ανθρωπων, εκει ο ιδος ο ανθρωπος θα οδηγηθει στη πλανη, γιατι ποτε το ψεμα δεν οδηγει τον ανθρωπο στον Θεο, αλλα τον απομακρυνει ολο και περισσοτερο απο Εκεινον στον Οποιο θα επρεπε να γυρισει. Κι ετσι η πλανη εμποδιζει τον ανθρωπο απο το να φτασει στον προορισμο του, δεν θα μπορεσει ποτε να πετυχει το στοχο που του εχει τεθει στη γη, αφου δεν θα επιδιωξει ποτε αυτο που ειναι σκοπος και στοχος της ζωης στη γη, γιατι του λειπει η σχετικη γνωση. Οπου ειναι το ψεμα ο αντιπαλος εχει το πανω χερι, και κινδυνευει η ψυχη.
Και για αυτο ο Θεος εκπαιδευει τους λογομαχους του για να κανουν εκστρατεια εναντιον του ψεματος, για να υποστηριξουν την αληθεια και να στιγματισουν αδιακριτα την πλανη ως προιον του αντιπαλου. Γιατι μονο οταν το ψεμα εκτοπιζεται απο την αληθεια θα διαδοθει η αληθεια. . . Οποιος ομως γνωριζει την αληθεια δεν πρεπει να φοβηθει να στραφει εναντιον του ψεματος, αφου ειναι το καθηκον του να οδηγησει και τους συνανθρωπους του απο το σκοταδι στο φως. . . Αμην
Ένωση του πνεύματος με την ψυχή. . .
Το πιο σημαντικο στην επιγεια ζωη ειναι η στιγμη της ενωσης του πνευματος με την ψυχη. Αφου αυτη η στιγμη ειναι καθοριστικη για ολη την αιωνιοτητα. Σημαινει οτι η μοιρα της ψυχης εχει αποφασιστει, η αιωνια ζωη της εχει εξασφαλιστει. Ψυχη που αρχιζει να ενωνεται με το πνευμα εχει ξεφυγει απο τον αντιπαλο του Θεου, εχει ξεπερασει την υλη, επιδιωκει δηλ. μονο πνευματικα αγαθα και προσπαθει να κανει ολο και πιο εντονη την ενωση με τον πνευματικο σπινθηρα μεσα της. Ο ανθρωπος τοτε εχει στραφει αμετακλειτα προς τον Θεο, και τοτε η ψυχη θα μεινει ιδιοκτησια Του, θα μεινει για παντα μαζι Του.
Η ενωση του πνευματος με την ψυχη γινεται τοτε που το σωμα και η ψυχη δεν εχουν πια κοινα ενδιαφεροντα, που η ψυχη νεκρωνει τις επιθυμιες του σωματος και ενδιδει μονο πια στις επιθυμιες του πνευματος μεσα της. . . οταν δηλ. η ψυχη επιδιωκει μονο το πνευματικο στοχο, οταν και το κορμι σταματα τις λαχταρες του και επιτρεπει στην ψυχη να επιδιωξει ανεμποδιστα το πνευματικο της στοχο. Η ενωση της ψυχης με το πνευμα ειναι αρα η αρχη της πνευματικης αναπτυξης, αφου τοτε ο ανθρωπος ακολουθει το καθηκον του, παραχωρωντας στον κοσμο μονο οσα του χροστα, δινοντας ομως την προτεραιοτητα στη πνευματικη ζωη. . . Αμην
Πνευματική ανατροπή. . .
Ανανέωση. . .
Πόλεμος κατά της διδασκαλίας του Χριστού. . .
Το κατα ποσο βρισκεται ο κοσμος στην πλανη διακρινεται απο τη λαθος αποψη που ειναι διαδεδομενη οτι μπορει να προκαλεστει πνευματικη ανατροπη με τον τροπο σχεδιασμενης ανανεωσης σε θρησκευτικο επιπεδο. Αυτη η αποψη ειναι η βαση ολων των επιδιωξεων που επεμβαινουν σε ολες τις υπαρχοντες νοοτροπιες με τον σκοπο να τις εμποδισουν η διαλυσουν. Και οι ανθρωποι δεν λαμβανουν υποψη οτι πνευματικες επιδιωξεις πρεπει να διενεργηθουν χωρις την παραμικρη πιεση για να τις νιωσει ο ανθρωπος πραγματικα βαθια στο εσωτερικο του. Μολις εμποδιζεται η πνευματικη ελευθερια, δηλ. οταν ο ανθρωπος εμποδιζεται στις προσπαθιες του, η οταν σπρωχνεται σε μια συγκεκριμενη πνευματικη αποψη, δεν προκειται πια για πνευματικη αναπτυξη του ανθρωπου, αφου τετοια εχει ως ορος την απολυτη ελευθερια θελησης. Συνεπως με προορισμενο τροπο δεν θα επιτευχηθει ποτε πνευματικη αναπτυξη.
Ο κοσμος, δηλ. η ανθρωποτητα με κοσμικα φρονηματα, δεν επιδιωκει πνευματικη αναπτυξη της ψυχης, αλλα προσπαθει μονο να εξαλειψει τις υπαρχοντες αποψεις και για ανταλλαγμα να βαλει κατι καινουριο. . . Λες και το καινουριο θα πρεπει να ξεπερασει ολα τα μεχρι τωρα ισχυοντα, θα πρεπει να εκτοπισει ολα τα διδαγματα που προσφερθηκαν στους ανθρωπους εως τωρα, και το ιδιο θα πρεπει και να εκτοπιστουν οι διδασκαλιες του Χριστου και να αντικατασταθουν με σκεψεις μαζεμενες απο ανθρωπους. . . με γνωσεις ανθρωπων που εχουν παραπλανηθει και που θελουν τοτε και παλι να διαδοσουν την πλανη στους ανθρωπους.
Και συναντουν λιγη αντισταση, αφου η ιδια η ανθρωποτητα βρισκεται στο πιο βαθυ σκοταδι και για αυτο δεν καταλαβαινει τι ειναι αληθεια και τι πλανη. Και ακομα λιγοτερο καταλαβαινει οτι τετοια πνευματικη ανατροπη ποτε δεν θα μπορεσει να γινει, αφου η ανθρωποι προσπαθουν να εκτοπισουν το λογο του Θεου, αυτος ομως ειναι αφθαρτος και θα υπαρχει οσο υπαρχει η γη. Συνεπως ο πολεμος κατα των διδασκαλιων του Χριστου, οι οποιες δεν ειναι τιποτε αλλο απο το λογο του Θεου, ειναι ματαιος, αφου ο Θεος ποτε δεν θα επιτρεψει να κερδισει υπεροχη μια πνευματικη αποψη που στρεφεται εναντια στις θεικες διδασκαλιες της αγαπης, και για αυτο οι ανθρωποι μπορουν να σχεδιασουν κατα προαιρεση μεν, δεν θα πετυχουν ομως ικανοποιητικο αποτελεσμα, γιατι ενεργουν εναντιον του Θεου και του λογου Του και για αυτο πρεπει παντα να χασουν, αφου ο Θεος και ο λογος Του ειναι αφθαρτοι. Ο,τι δημιουργει ο ανθρωπος ομως δεν εχει διαρκεια και πρεπει λοιπον να διαλυθει. . . Αμην
Το έργο της αναμόρφωσης της ψυχής. . .
Η άποψη του Θεού. . .
Η ανθρωποι πρεπει να συνειδητοποιησουν ποσο λιγο λαμβανουν υποψη τους τη διαμορφωση των ψυχων τους και ποσο λιγο ειναι δηλ. ικανοι να λαβουν πνευματικα ρευματα και τις επιδρασεις τους. Και η συνεπεια αυτου ειναι οτι ο τροπος ζωης τους στη γη δεν θα τους προωθησει στην πνευματικη τους αναπτυξη και οτι η ζωη τους μετα το θανατο θα ειναι αναλογη, δηλ. οτι η ψυχη ως ατελες πλασμα δεν θα νιωσει ουτε τον Θεο κοντα της ουτε την αυρα της αγαπης Του, και για αυτο η ζωη στον αλλο κοσμο θα ειναι αχαρη, και αυτο σημαινει μια βασανιστικη κατασταση, γιατι μονο το να νιωθει η ψυχη τον Θεο κοντα της προκαλει το αισθημα της ευτυχιας που ειναι η μακαριοτητα προσωποποιημενη. . .
Αυτη η αναγκαια στερηση ειναι βασανιστικη γιατι σημαινει κι ελλειψη δυναμης, και ζωη στην ελλειψη δυναμης ειναι ζωη στην απραξια και δεν μπορει αραγε να λεγεται ζωη. Και δεν υπαρχει αλλος τροπος να φτασει η ψυχη κοντα στον Θεο και να λαβει τη παροχη δυναμης απο τον Θεο απο τονα καλυψει στον αλλον κοσμο ο,τι παρελειψε στη γη. . . να διαμορφωσει τον εαυτο της για να γινει αγαπη κι επισης να αποκτησει ολες τις αρετες που δεν τις προσεχε στην γη. Μονο τελεια ψυχη μπορεινα φτασει στην αποψη του Θεου, και για αυτο η ψυχη πρεπει να αποβαλει πρωτα ολα τα σφαλματα και τις αδυναμιες, η ψυχη πρεπει να αλλαξει, πρεπει να διαμορφωθει για να γινει παρομοια με τον Θεο, γιατι η αποψη του Θεου απαιτει την ενωση με τον Θεο.
Στη γη αυτο το εργο αναμορφωσης της ψυχης ειναι ευκολο γιατι ο ανθρωπος μπορει να καταφερει ο,τι θελει λογω της ζωτικης δυναμης που του παρεχεται συνεχως. Μα οι ανθρωποι δεν τη χρησιμοποιουν για την αναμορφωση των ψυχων τους, αλλα μονο για επιγεια δραστηριοτητα, που ειναι αχρηστη για τη ζωη στον αλλο κοσμο, γιατι δεν προκειται για δραστηριοτητα στην αγαπη. Μονο η δραστηριοτητα που ειναι συναμα υπηρετηση στην αγαπη βοηθα την αναμορφωση της ψυχης, και αυτη η υπηρετικη δραστηριοτητα στην αγαπη τις περισσοτερες φορες εκπληρωνεται μονο τοτε που ο συνανθρωπος βρισκεται σε κατασταση αναγκης.
Οι ανθρωποι ομως δεν προσεχουν πια τις μικρες αναγκες των συνανθρωπων, και αυτο προκαλει τον Θεο να στειλει γενικα δεινα στην ανθρωποτητα για να ξυπνησει αυτη η να ενδυναμωσει ετσι την προθυμια της να βοηθησει. Γιατι μονο η εμπρακτη αγαπη για τον πλησιον διαμορφωνει την ανθρωπινη ψυχη ετσι ωστε η κατασταση της στον αλλο κοσμο ειναι ευτυχισμενη, ωστε ειναι η ψυχη ικανη να λαβει την ακτινοβολια του Θεου και να μπορεσει στην αποψη του Θεου να απολαυσει την αιωνια μακαριοτητα. . . Αμην
Μειωμένη δραστηριότητα του πνεύματος. . .
Η δυναμη του πνευματος ενεργει ασταματητα οσον καιρο ο ανθρωπος νιωθει μεσα του την επιθυμια να παει κοντα στην αιωνια Θεοτητα, δηλ. οσο εχει τη λαχταρα να συνδεθει εντονα με τον Θεο και να λαβει τη χαρη του. Αλλα η δυναμη του πνευματος δεν εχει παντα την ιδια δυνατη επιδραση, γιατι και η επιθυμια μεσα στον ανθρωπο δεν εκφραζεται παντα με την ιδια δυναμη. Η δυνατη λαχταρα για την αγαπη του Θεου δεν κανει χωρο στην καρδια σε καμια αλλη σκεψη, και για αυτο το Πνευμα του Θεου μπορει να γεμισει την καρδια γιατι Του προσφερεται ανεμποδιστη προσβαση. Μολις ομως ειναι μειωμενη η λαχταρα, δηλ. μολις ο ανθρωπος κουβαλα μεσα στην καρδια του και επιγειες σκεψεις εκτος απο τη λαχταρα για τον Θεο, υπαρχουν φραγμους στην επιδραση του Πνευματος. . . δεν μπορει δηλ. να ενεργησει ανεμποδιστα και για αυτο ο ανθρωπος δεν το νιωθει πολυ.
Ομως η ενεργεια Του θα μεινει ωσπου ο ανθρωπος να δωσει μεγαλυτερη προσοχη στον κοσμο απ ο,τι στον Θεο. . . Μα οπου μια φορα ειναι ενεργο το Πνευμα του Θεου, επιγειες επιθυμιες δεν θα επικρατησουν ποτε, γιατι ο ανθρωπος δεν θελει πια να στερησει το θεικο δωρο και ξανα και ξανα θα κανει την προσπαθεια να παραδοθει στον Θεο χωρις ορους. Η πνευματικη τροφη ικανοποιει πολυ περισσοτερο τον ανθρωπο απ ο,τι η εκπληρωση μεσω του κοσμου, και για αυτο οποιος εχει λαβει πνευματικη τροφη μια φορα θα τη ξαναζητησει, αν και ο κοσμος με τα δελεαρ του θα προσπαθησει και παλι να παρει τη θεση που ειχε πριν και να σπασει την αντισταση του ανθρωπου. Η επαφη με τονπνευματικο κοσμο, που γινεται μεσω της εντονης λαχταρας για τον Θεο, ειναι για τον ανθρωπο η πηγη της μεγαλυτερης σοφιας, και μολις εχει αντλησει απο αυτη την πηγη, τιποτε αλλο δεν θα τον ικανοποιησει πια εντελως, και για αυτο θα διψασει ξανα και ξανα αυτο το νερο, και, μολις διψασει, θα αναζωογονηθει απο την πηγη της αιωνιας ζωης. . .
Ο Θεος δεν αφηνει σε πνευματικη ενδεια τους ανθρωπους που επιθυμουν να ειναι κοντα του, μα καμια φορα τους αφηνει να νιωθουν την ενδεια για να αυξηθει η επιθυμια τους, για να μπορεσει το Πνευμα να εκδηλωθει περισσοτερο, αφου ο Θεος ξερει για την κατασταση της ψυχης του καθε ανθρωπου και ετσι γνωριζει και την αδυναμια της ψυχης και τη μειωση της πνευματικης πεινας, κι ετσι καμια φορα αφηνει τον ανθρωπο να στερειται για να καταλαβει την αναγκη του μολις δεν προσεχει αρκετα τη χαρη του ουρανιου Πατερα. Και σε τετοια αναγκη το παιδι καταφευγει και παλι στον Πατερα και κανει τον δεσμο μαζι Του ολο και πιο εντονο. Και η δυναμη και η χαρη του Θεου ρεουν τοτε και παλι κοντα του, και για τη δραστηριοτητα του Πνευματος δεν υπαρχουν φραγμους. . Αμην
Πνευματικά δασκαλέματα. . .
Η πιο καθαρή αλήθεια. . .
Τιποτα στη γη δεν αντισταθμιζει τα πνευματικα δασκαλεματα που μεταδιδονται στους ανθρωπους απο τον αλλον κοσμο, αφου μονο εκεινες εγγυουν τη πιο καθαρη αληθεια, και μονο η αληθεια βοηθα τον ανθρωπο στην ωριμοτητα της ψυχης του. Αν η ψυχη θα επρεπε να ειναι καποτε ικανη να εκπληρωνει τα καθηκοντα της στον αλλο κοσμο, πρεπει η ιδια να εχει γνωσεις που θα μπορεσει να τις μεταδωσει σε ανηξερες ψυχες και στη γη και στον αλλο κοσμο. Μπορει να αποκτησει τετοιες γνωσεις μονο παραλαβοντας τα πνευματικα δασκαλεματα που της προσφερονται απο οντα που ξερουν απο τον αλλον κοσμο.
Τα οντα που μεταδιδουν ξερουν την αληθεια, κι ετσι διδασκουν αληθινα τους ανθρωπους. Και για αυτο η καθε μεταδοση ειναι παρα πολυ πολυτιμη, ισχυει δηλ. ως πνευματικος πλουτος, τη σημασια του οποιου η ψυχη θα μπορεσει να καταλαβει μονο τοτε που θα εχει μπει στον αλλο κοσμο η ιδια και που θα κανει τοτε τη δουλεια της. Αφου τοτε θα μοιρασει ο,τι κατεχει, δηλ. θα μεταδωσει τις γνωσεις που της εχουν μεταδοθει, και θα παρουσιασει την αληθεια στις ψυχες. . . δραστηριοτητα που ειναι εμπρακτη αγαπη και που ευχαριστει απεριγραπτα και τις ψυχες που δινουν και εκεινες που λαμβανουν.
Ο δρομος προς την αληθεια ομως ανοιγει μονο μεσω δραστηριοτητας στην αγαπη, δηλ. μονο η δραστητιοτητα στην αγαπη αποφερει καθαρη αληθεια, γιατι η αληθεια προερχεται απο τον Θεο, δηλ. εχει την εκβαση της απο την αγαπη του Θεου. Ανθρωποι που δεν εχουν καθολου αγαπη μεσα τους θα ειναι και μακρια απο την αληθεια, γιατι οι φορεις της αληθειας του πνευματικου κοσμου δεν θα βρουν προσβαση σε εκεινους τους ανθρωπους, αφου μπορουν να κανουν επαφη μονο με εκεινους πουμεσω της δραστηριοτητας τους στην αγαπη ειναι ικανοι για να παραλαβουν την καθαρη αληθεια. . .
Πνευματικά δασκαλέματα. . .
Η πιο καθαρή αλήθεια. . .
Και τωρα τα πνευματικα οντα εκδηλωνονται σχετικα με την ικανοτητα αγαπης της καρδιας. Ολα τα οντα του πνευματικου κοσμου επιδιωκουν τη διαδοση της αληθειας, αφου ο πνευματικος κοσμος ειναι κοσμος του φωτος. Η γη ομως κι επισης οι περιοχες του αλλου κοσμου που ειναι ακομα συνδεεμενες με τη γη ειναι μερη του σκοταδιου, στα οποια ειναι αναγκη να φερθει το φως, δηλ. πρεπει να διαδοθει η αληθεια γιατι πλανη και ψεμα, αρα ασυνειδητο και συνειδητο λαθος, εχουν το πανω χερι. Ομως η αληθεια δεν μπορει αυθαιρετα να φερθει σε αυτες τις σκοτεινες περιοχες, αλλα πρεπει μεσω επαφης με τον πνευματικο κοσμο, που γινεται απο αγαπη προς τον πλησιον, να μυηθουν οι ανθρωποι στο λογο του Θεου, που ειναι η καθαρη αληθεια, για να μπορεσουν οι ιδιοι οι ανθρωποι μετα να διαδωσουν αυτο το λογο. Και αυτο ειναι αναγκη γιατι η ανθρωποι πορευονται εντελως στην πλανη, αλλα δεν αναγνωριζουν πια την πλανη. . .
Η Θεικη αγαπη ψαχνει ανθρωπο στον οποιο μπορει να εκδηλωθει, και αυτο δεν ειναι αναγκαια κατι εξαιρετικο, γιατι αρχικα ο καθε ανθρωπος ειναι προορισμενος να ακουει τη Θεικη φωνη. Αλλα μονο λιγοι ανθρωποι επωφελουνται αυτο το προνομιο. Ειναι αυτο ομως ο μονος τροπος για να λαβαινουν οι ανθρωποι τις αιωνιες σοφιες. Ο Θεος ως λογος μυει τους ανθρωπους στον Εαυτο Του για να μπορεσουν οι ανθρωποι να αντλησουν την καθε σοφια απο Αυτον. Ποτε δεν μπορει να διαδιδεται το ψεμα οσο ο Θεος ο Ιδιος μιλα στους ανθρωπους. . .
Ο,τι ερχεται απο ανθρωπους μπορει να περιεχει λαθος, ποτε ομως ο,τι ο Θεος ο Ιδιος διοχετευει στη γη, ο,τι γινεται χωρις ξενη βοηθεια και εχει ως αφορμη μονο τις δραστηριοτητες των σκεψεων ενος ανθρωπου που πιστευει στον Θεο, που ειναι ικανος για αγαπη και που εχει επιθυμια για την αληθεια. Αφου ο,τι εχει γινει μεσω δραστηριοτητας σκεψεων προυποθετει πνευματικη δυναμη, και το τι ειδους ειναι αυτες οι πνευματικες δυναμεις εξαρταται μονο απο τον ιδιο τον ανθρωπο, αν επιδιωκει την αιωνια Θεοτητα, αν επιθυμει να ανεβει στα υψη και να κανει επαφη με το πνευματικο κοσμο. . . η αν μεσω επιγειων επιθυμιων και αστοργιας επιτρεπει προσβαση στον εαυτο του σε αυτες τις δυναμεις που ειναι ακομα πολυ μακρια απο τον Θεο. Ο Θεος ομως ως η αιωνια αληθεια εμποδιζει αυτες τις δυναμεις οσο η θεληση ενος ανθρωπου στρεφεται προς τον Θεο και την αληθεια. . . Αμην
Κοσμική στάση. . .
Μόνο η αγάπη λυτρώνει. . .
Η κοσμικη σταση ειναι ο πιο μεγαλος κινδυνος για την ψυχη γιατι εμποδιζει την ψυχη να επιδιωκει πνευματικους στοχους και γιατι αναγκαζει την ψυχη να προσεχει το κορμι. . . αρα η θεληση, η σκεψη και το αισθημα του ανθρωπου μονο χρησιμοποιουνται για να προσφερουν στο κορμι ολες τις ανεσεις. Και συνεπως η ψυχη εμποδιζεται να εκπληρωσει αυτο που ζητα το πνευμα μεσα της, κι ετσι το πνευματικο θα μενει απαρατηρητο, και η ψυχη ειτε σταματα στην αναπτυξη της η οπισθοδρομει στη διαμορφοση της οταν η σωματικη επιθυμια επικρατει και ο ανθρωπος στρεφεται ολο και περισσοτερο προς τον κοσμο. Αφου ο πνευματικος κοσμος δεν συμβιβαζεται ποτε με τον επιγειο κοσμο. . . Ποτε επιγεια εκπληρωση δεν θα προσφερει στο καλο της ψυχης, ποτε οι ανθρωποι δεν θα μπορεσουν να βαδισουν πανω και κατω συναμα, παντα θα πρεπει να κανουν το ενα εις βαρος του αλλου. Ολη η επιδιωξη τους προοριζεται στην ανεση του κορμιου, και η ψυχη στερειται οσο εκπληρωνεται η επιθυμια του κορμιου.
Σε μεγαλη πλανη ομως βρισκονται οι ανθρωποι οταν πιστευουν πως εκπληρωνουν τα καθηκοντα απεναντι στον Θεο εκτελωντας εξωτερικες τελετουργιες. . . Αυτο που ζητα ο Θεος απο τους ανθρωπους ειναι ζωντανη πιστη στον Εαυτο Του και στο λογο Του, ομως αυτο πρεπει να εχει ως συνεπεια και την πραξη κατα το λογο του Θεου. Αυτος ο λογος λεει για την εφημερη φυση ολου του επιγειου και προσφερει γνωσεις για τη σημασια και το σκοπο της επιγειας ζωης και για την κατασταση της ψυχης μετα το θανατο του κορμιου. . . Η ζωη στη γη πρεπει να γινει κατα το λογο του Θεου για να ειναι φωτεινη η κατασταση της ψυχης μετα το θανατο. Και αρα ολα οσα ειναι επιγεια και δηλ. εφημερα πρεπει να μενουν απαρατηρητα, και πρεπει να δοθει προσοχη μονο στην αφθαρτη ψυχη οσο ο ανθρωπος ζει στη γη. Η ψυχη δεν μπορει να αναπτυσσεται προοδευτικα οσο εμποδιζεται μεσω σωματικων επιθυμιων να ενωθει με το πνευμα μεσα της. Και το τελευταιο μπορει να γινει μονο μεσω ενεργειας στην αγαπη. . .
Ο ανθρωπος πρεπει να προσεχει περισσοτερο τον πλησιον παρα το δικο του κορμι, πρεπει να μην προσεχει το δικο του ?εγω? και αντι για αυτο πρεπει να αφιερωνεται στην ενεργεια αγαπης στους συνανθρωπους του. . . Οποιος ομως σκεφτεται μονο τον εαυτο του ειναι ακομα τοσο πολυ δεμενος με τη γη ωστε να του ειναι δυσκολο να αποκολληθει απο τη γη. . . Η αγαπη προς τον εαυτο μας ειναι το πιο μεγαλο εμποδιο στο δρομο προς τα πανω, αφου η αγαπη του εαυτου μας ειναι το αντιθετο της αγαπης προς τον πλησιον, και μονο η αγαπη προς τον πλησιον ειναι παραγματι απολυτρωτικη, μονο η αγαπη προς τον πλησιον σημαινει πνευματικη προοδος για την ψυχη, και μονο η αγαπη προς τον πλησιον διαμορφωνει τον ανθρωπο κατα το θελημα του Θεου. Η καθε πραξη ομως που στερει την αγαπη προς τον πλησιον ειναι μονο τυπικη πραξη, κατι εξωτερικο που δεν εχει εσωτερικη αξια και δεν συμφερει το παραμικρο στην αναμορφωση της ψυχης. Μονο η αγαπη απολυτρωνει, και οσο ο ανθρωπος δεν ασκειται στην αγαπη, η ψυχη του χανεται για την αιωνιοτητα. . . Αμην
2481 (21. k. 22. k. 23.9.1942)
Η πτώση των αγγέλων. . .
Πνευματικά όντα. . .
Θέληση και δύναμη. . .
Ελεύθερη απόφαση. . .
Στην αρχη των αρχων η φυση των πνευματικων οντων ηταν το φως. Τα οντα προηρθαν απο τον Θεο, ηταν τελεια, δηλ. γεματα δυναμη και εξουσια γιατι εμοιαζαν με το Θεο. . . Η θεληση τους ηταν μια με το θελημα του Θεου, δηλ. η ελευθερη θεληση τους ηταν στραμμενη προς τον Θεο. Το πνευματικο ηταν σαν το Θεο. . . Αλλα αφου ηταν ιδιο με τον Θεο επρεπε και να ηταν ικανο να δημιουργει οπως ο Θεος, δηλ. απο το πνευματικο παλι προερχοταν αλλο πνευματικο. Ηρθαν στην υπαρξη πνευματικα οντα δυναμει της θελησης του τελειου πνευματικου που ειχε προερθει απο τον Θεο και που χρησιμοποιουσε για να δημιουργει τη δυναμη που ερρεε κοντα του απο τον Θεο. Και το γεγονος οτι τα πνευματικα οντα προμηθευονταν απο τον Θεο με τη δυναμη τους ηταν η αφορμη της εξεγερσης κατα του Θεου, γιατι τα οντα πιστευαν οτι ηταν τοσο δυνατα ωστε να μπορεσουν απο μονα τους να δημιουργουν τα ιδια οπως με τη δυναμη του Θεου. . . ωστε να ηθελαν δηλ. να εξουδετερωσουν τον Θεο ως πηγη της δυναμης. . .
Ηταν αυτο υπεροψια απο τη μια μερια και καταχρηση της θελησης απο την αλλη, και οι δυο ηταν στραμμενοι κατα του Θεου. Το οτι το πνευματικο τασσοταν κατα του Θεου μπορεσε ως μονη συνεπεια να εχει μια εξασθενηση, ποτε ομως την αφαιρεση της δυναμης που ερρεε κοντα του. Το πνευματικο πιστευε τωρα οτι θα μπορουσε να δημιουργει μονο του, με τη δικη του δυναμη. . . Και ο Θεος του επετρεπε να δημιουργει. . . Ο,τι προερχοταν απο Αυτον μπορουσε και τωρα να χρησιμοποιει τη δυναμη Του με ελευθερη κριση. . . Ο Θεος δεν του αφαιρεσε τη δυναμη αν και η θεληση του πνευνματικου ηταν στραμμενη κατα του Θεου.
Αλλα τωρα δημιουργηθηκε πνευματικο που ειχε απο την αρχη τη θεληση του κατα του Θεου, δημιουργηθηκαν οντα που σημαιναν αντιθετο ρευμα σχετικα με τον Θεο και για αυτο επρεπε να θεωρουνταν παιδια του Σατανα. . . δηλ. πνευματα που δημιουργηθηκαν απο τη θεληση που ηταν στραμμενη κατα του Θεου χρησιμοποιωντας τη δυναμη του Θεου. Δηλ. το καποτε τελειο πνευματικο αποστατησε απο τον Θεο και υπαγοταν τοτε σε ενα ον που ηταν καποτε φορεας του φωτος και που ειχε τωρα μετατραπει το φως του σε σκοταδι. Αφου μολις χωρισε απο τον Θεο, μολις τεθηκε κατα του Θεου ηταν εντελως χωρις φως. Επεσε δηλ. απο τα πιο ψηλα υψη στα πιο βαθια βαθη, μετατραπηκε απο ον που μοιαζοταν με τον Θεο σε ον που ειχε την πιο μεγαλη αποσταση απο τον Θεο, που απομακρυνοταν ολο και περισσοτερο και λειτουργουσε τωρα ως αντιθετη δυναμη κατα του Θεου. . .
Απο αυτο το ον προηλθαν αμετρητα οντα, που ολα ηταν κατα του Θεου. . . Κι ετσι εγινε καταχρηση της δυναμης του Θεου, χρησιμοποιοταν η δημανμη Του για να δημιουγηθει κατι που ειχε σταση κατατου Θεου, και αυτο που ειχε δημιουργηθει πολλαπλασιαζοταν γιατι η εξουσια του καποτε τελειου οντος ηταν απεριοριστη, δηλ. το ον αυτο μπορουσε να δημιουργει χωρις να του περικοπει η δυναμη που ερρεε κοντα του. Τα οντα που ειχαν δημιουργηθει ηταν ομως προιοντα εκεινου που χρησιμοποιουσε τη θεληση του να τα δημιουργησει, αν και μονο η δυναμη του Θεου εκανε δυνατον να ηρθαν στην υπαρξη αυτα τα προιοντα. Συνεπως μεσα στα προιοντα ηταν η ιδια θεληση οπως μεσα στον δημιουργο. . . ηταν δηλ. η θεληση του πνευματικου αυτου επισης εχθρικη απεναντι στον Θεο γιατι ο γεννητορας την ειχε βαλει μεσα στα οντα που ειχε δημιουργησει. Αφου τα οντα που δημιουργησε ηταν απολυτως αναλογα με τη θεληση του και ηταν το ομοιωμα του. Τα οντα αυτα ειχαν δηλ. γινει αυτο που ηταν καπως αθελα τους. . . (Συγνωμη που τα γραφω με τετοιο περιπλοκο τροπο, αλλα ετσι ειναι και στο πρωτοτυπο, και δεν θελω να αλλαξω τιποτα. σημειωση της μεταφραστριας)
Για αυτο ο Θεος επρεπε πρωτο να τους δωσει την ελευθερη θεληση πριν μπορεσει να ζητησει ευθυνη απο αυτους για την εχθρικη απεναντι στον Θεο τους σταση. Και τους εδωσε το δικαιωμα αυτοδιαθεσης δυναμει του οποιου μπορεσαν εντελως ελευθερα να διαλεξουν αναμεσα στον γεννητορα, απο τη θεληση του οποιου ειχαν προελθει, και σε Εκεινον απο τη δυναμη του οποιου ειχαν προελθει. Αυτη η ελευθερη αποφαση μονο εκανε να γινει τελειο το πνευματικο ον, μολις αποφασισει για τον Θεο. . . Ομως η θεληση του δημιουργου του ειχα πια ριζωσει παρα πολυ βαθια μεσα του, κι ετσι το πνευματικο, απο την ελευθερη θεληση του αποφασισε για εκεινον, κι ετσι εγινε συνεχοχο της εξεγερσης κατα του Θεου, και τωρα ανηκε και αυτο στους πεσμενους αγγελους, που επερεπε τωρα να πληρωσουν την ανοιχτη εξεγερση κατα του Θεου. . .
Κι ετσι ο Θεος εδεσε τη θεληση που την ειχε δωσει στα πνευματικα οντα για την ελευθερη αποφαση τους, ετσι ωστε τα πνευματικα οντα τωρα στρεφονται προς τον Θεο καπως αναγκαστικα, για να τους δοθει αργοτερα, σε πιο ψηλο επιπεδο, ακομα μια φορα η ελευθερη θεληση για να αποφασισουν συνειδητα υπερ η κατα του Θεου. . . (23.9.1942) Στην τελευταια ενσαρκωση στη γη απαιτειται απο το ον αυτη η ελευθερη αποφαση υπερ η κατα του Θεου, γιατι σε αυτη την τελευταια ενσαρκωση ως ανθρωπος ειναι εξοπλισμενο με ολα τα χαρισματα που του επιτρεπουν ελευθερη αποφαση. Του παρουσιαζεται γνωση και για τον Θεο και για τον εχθρο Του, ετσι ωστε να μπορεσει ελευθερα να στραφει η προς τον Θεο η προς τον εχθρο Του, αναλογα με τη θεληση του. . .
Και για αυτο η θεληση του ανθρωπου εδω στην επιγεια ζωη πρεπει να στραφει προς τον Θεο, πρεπει ο ανθρωπος να αναγνωρισει οτι η αρχη της δυναμης που τον δημιουργησε ειναι ο Θεος και πρεπει να κατευθυνθει προς εκεινη την αρχικη πηγη, και τοτε το πνευματικο θα εχει αποφασισει ελευθερα για τον Θεο και θα εχει καταφερει να ειναι σε κατασταση οπου θα ειναι ομοιο με τον Θεο και πιο κοντα στον Θεο, κι αυτη η κατασταση ειναι απεριγραπτα μακαρια για το ον. . . Θα εχει συνειδητα αποφασισει υπερ του Θεο, κι αυτη η ελευθερη θεληση το κανει παιδι Του που θα τεθει σε ολα τα δικαιωματα ενος παιδιου. . . Το πνευματικο που καποτε αποστατησε απο τον Θεο θα εχει ετσι βρει το δρομο πισω στον Πατερα του, απο τον Οποιο τωρα δεν θα μπορεσει πια να χωριστει και θα μενει ετσι ενωμενο μαζι του μεχρι τον αιωνα τον απαντα. . . Αμην
Αποτέλεσμα ενός τρόπου ζωής σύμφωνος με το θέλημα του Θεού. . .
Το αποτελεσμα ενος τροπου ζωης που ειναι συμφωνος με το θελημα του Θεου φαινεται ηδη στη γη απο την εσωτερικη ευχαριστηση και τη ψυχολογικη ωριμοτητα του ανθρωπου, που εκφραζεται μεσω βαθιων πνευματικων γνωσεων. Ειναι αυτες οι γνωσεις το προνομιο εκεινου που ειναι δικαιος και που ζει στην αγαπη, αφου ο τροπος ζωης του ειναι συμφωνος με το θελημα του Θεου κι ετσι ο Θεος ευλογιζει τη ζωη του. Η χαρη του Θεου θα στραφει αφθονα προς εκεινον, ο Θεος θα του δωσει γνωσεις και ησυχια της ψυχης, οπως το εχει υποσχεθει στους ανθρωπους. Οσο ο ανθρωπος ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου η κανει τετοια προσπαθια θα ειναι ευλογημενος απο τον Θεο, και παντα η κατασταση του θα μπορεσει να ονομαστει ελευθερη και γεματη φως, αφου τοτε δεν χρειαζεται πια εκπεδευτικα μετρα που τον στενοχωρουν, και τοτε η καρδια του θα εχει γινει ησυχη μεσα στον Θεο.
Σε τετοια κατασταση ομως ο ανθρωπος αφηνεται στον Θεο παραλαβαινοντας το καθε γεγονος απο τοχερι Του. Ξερει οτι ο Θεος επιτρεπει να γινει ο,τι γινεται απο την υπερμεγεθη αγαπη Του για την ανθρωποτητα, και δεν παραπονιεται και δεν μουρμουριζει. Κι αυτη η ευλαβης αφοσιωση παλι του εγγυειται την πληρη αγαπη του Θεου, και Αυτος δινει στον ανθρωπο ο,τι χρειαζεται εκεινος για την αναπτυξη του, αφου ξερει τη θεληση του να κανει παντα το σωστο. . . Και μονο αυτη τη θεληση την απαιτει ο Θεος απο τον ανθρωπο, αφου ετσι αναγνωριζει τη διαθεση του και την αγαπη του προς Αυτον, και αναλογα με αυτη την αγαπη ο Θεος δινει στα πλασματα Του, αφου τιποτα δεν κρυβεται απο Αυτον. . . Αμην
2483 (25.9.1942)
Επίγειο καθήκον των δούλων του Θεού. . .
Πραγματι δεν υπαρχει μεγαλυτερο καθηκον στη γη παρα το να ειναι ο ανθρωπος στην υπηρεσια του Θεου και να εκπληρωνει την εντολη Του, κι αυτη η τελευταια αποτελειται απο το να παραλαβαινει ο ανθρωπος το λογο Του και να το διαβιβαζει στους συνανθρωπους. Οποιος εχει το λογο θα βρει και το σωστο δρομο που θα οδηγησει στον Θεο, και για αυτο πρεπει να παρουσιαζεται ο λογος του Θεου στους ανθρωπους για να βρεθουν κοντα Του. . . Και το θελημα του Θεου ειναι να ερθουν ολοι οι ανθρωποι κοντα Του, και για αυτο χρειαζονται το λογο Του. . .
Και για αυτο ο Θεος εκπαιδευει τους δουλους Του, που παραλαβαινουν το λογο Του και το διαδιδουν εργατικα. Ειναι αυτη μια εργασια που παντα θα βρισκει την ευχαριστηση του Θεου, γιατι προυποθετει αγαπη για τους συνανθρωπους. . . Αφου οποιος εχει το λογο πρεπει και να εργαζεται στην αγαπη, γιατι μονο η εργασια μεσα στην αγαπη κανει ικανο τον ανθρωπο να λαμβανει το λογο του Θεου. Και παλι ο λογος του Θεου πρεπει να παροτρυνει τον ανθρωπο να εργαζεται στην αγαπη αφου ο ανθρωπος δεν μπορει να αποφευγει να διαβιβαζει αυτο το πολυτιμο δωρο γιατι κανει ευτυχισμενη την καριδα του, και ο ανθρωπος παντα θελει να μεταβιβαζει την ευτυχια.
Εχει ομως επισης μεγαλη ευθυνη εκεινος που μεταδιδει πνευματικα αγαθα αφου μονο η αληθεια πρεπει να διαδιδεται, και για αυτο ο δουλος του Θεου πρεπει να προσεχει να μεταδιδει μονο την αληθεια. Εχει εκλεχτει να χωρισει την αληθεια απο το ψεμα, και θα ειναι και ικανος οσο αυτος ο ιδιος αγαπα την αληθεια. . . Θα καταλαβαινει αμεσως την καθε πλανη. Τωρα ομως πρεπει επισης να υποστηριζει ο,τι αναγνωριζει ως αληθεια, μονο τοτε θα υπηρετησει τον Θεο, το θελημα του Οποιου ειναι να εκπαιδευονται καλα η ανθρωποι στην αληθεια και να πορευονται στην αληθεια.
Ο Θεος ποτε δεν θα μπορει να επιτρεπει να υπαρξει το ψεμα διπλα στην αληθεια αφου το ψεμα δεν ειναι εργο Του αλλα εργο του αντιπαλου Του. Συνεπως το καθε ψεμα πρεπει να καταπολεμηθει, και αυτο ειναι καθηκον του ανθρωπου που με την παραλαβη του Θεικου δωρου εχει τη πιο διαυγη αναγνωριση οτι αυτος ο ιδιος στεκεται στην αληθεια. Για αυτον η καθαρη αληθεια ειναι τοσο πολυτιμο αγαθο ωστε να μην ευχαριστηθει ποτε πια με δασκαλεματα που δεν ανταποκρινονται στην καθαρη αληθεια. Συνεπως δεν θα θελει να ξεφορτωνεται τον συνανθρωπο με δασκαλεματα που δεν μπορει να τις αιτιολογησει, γιατι ζει στην αγαπη και αναγνωριζει τι ειναι αληθεια.
Θα ειναι παντα η προσπαθια του να ενεργει διαφωτιστικα, κι αυτη η προσπαθια παντα προσελκυει την ευλογια του Θεου. Αφου Εκεινος θελει να διαδοθει η αληθεια στη γη, γιατι μονο μεσω της καθαρης αληθεια ο ανθρωπος μπορει να φτασει στα υψη. Η προσπαθια του ανθρωπου ομως θα υποστηριζεται απο τον Θεο. Ο Θεος θα οδηγει τον ανθρωπο οπως θα ειναι σωστο. Αφου οταν ο ανθρωπος θελει να υπηρετει τον Θεο θα αφεθει εντελως στη προστασια Του. . . Θα θεσει τη ζωη του συνειδητα στην υπηρεσια των συνανθρωπων. Και οπου ειναι δραστηρια η αγαπη προς τον πλησιον πρεπει να γινει επιτυχια, ο ανθρωπος πρεπει να αποκτισει γνωσεις και θα δουλευει παντα με αυτες τις γνωσεις εκπαιδευοντας τον εαυτο του να γινει δασκαλος και προσπαθωντας να διαφωτιζει τους συνανθρωπους με αγαπη και οικτο για να βοηθησει τις ψυχες τους να ανεβουν στα υψη. . . Αμην
2484 (26.9.1942)
Αλλοιωμένο δασκάλεμα. . .
Πνευματικός ξεπεσμός. . .
Το οτι οι ανθρωποι απομακρυνονται ολο και περισσοτερο απο τον Θεο εχει ως αιτια ως ενα μεγαλο βαθμο το οτι δεν διδασκονται πια σωστα, δηλ. στην αληθεια. Αφου μονο η αληθεια οδηγει στον Θεο, η καθε πλανη ομως μεγαλωνει την αποσταση απο Εκεινον. Και η ανθρωποτητα εχει ηδη μπερδευτει παρα πολυ στην πλανη, και για αυτο ο πνευματικος ξεπεσμος εχει προχωρησει τοσο πολυ ωστε να φτασει σε τετοιες καταστασεις στις οποιες ειναι εκτεθημενοι οι ανθρωποι τωρα. Εχει αυτος ο ξεπεσμος μια πιο βαθια αιτια απο ο,τι ειναι φανερο στους ανθρωπους. . . Ενα πρωτοφανες σφαλμα ηταν αφορμη για να απομακρυνθουν οι ανθρωποι απο την πιστη, για να μετριαστουν οι πνευματικες τους προσπαθιες γιατι δεν ηθελαν και δεν μπορουσαν να πιστευουν ο,τι τους ζητησαν να πιστευουν.
Οι Θεικες σοφιες ειναι κατανοητες μεν μονο σε αυτους που εχουν γινει επιδεκτικοι για αυτες μεσω του τροπου ζωης τους, ομως ο καθε ανθρωπος με καλη θεληση θα νιωθει μια καποια δυναμη που προερχεται απο το Θεικο λογο, αν και δεν μπορει ακομα να εχει την πληρη κατανοηση για αυτο. Αν ομως το Θεικο διδαγμα ειναι αλλοιωμενο, δηλ. οταν προσφερεται στους ανθρωπους ως λογο του Θεου, ως αληθεια κατι που δεν ανταποκρινεται πια στην αληθεια, ο ανθρωπος που σκεφτεται σωστα στην καρδια του θα νιωσει απωθηση και θα το απορριψει. . . η αλλιως θα το αποδεχτει και θα δηλητηριασει ολοκληρη τη σκεψη του γιατι αυτο που του προσφερεται ειναι λαθος.
Και διδαγμα που δεν ερχεται απο τον Θεο δεν μπορει ποτε να αποφερει πνευματικη επιτυχια. . . μπορει μεν να ακολουθηθει, δεν μπορει ομως αυτη η τηρηση να ονομαστει πνευματικη προσπαθια, αφου μαλλον μηχανικα εφαρμοζεται κατι χωρις να γινει εντονη συνδεση με τον Θεο. Και τετοιο διδαγμα μαλλον θα εχει ως συνεπεια την απομακρυνση απο τον Θεο παρα την εντονη ενωση. Αν ειναι ομως πολυ διαδεδωμενο αυτο το διδαγμα, ενας γενικος πνευματικος ξεπεσμος θα ειναι κατανοητος, αφου η καθαρη αληθεια διαφωτιζει τους ανθρωπους και τους παροτρυνει να κανουν πνευματικη προσπαθια, ενω ολα οσα παρεκκλινουν απο την καθαρη αληθεια αποτρεπουν την πνευματικη προσπαθια.??Μπορουν μεν να χρησιμοποιουνται λογια που μοιαζουν με την καθαρη αληθεια, ομως δεν θα εχουν ποτε τη δυναμη που τη κουβαλα μεσα του ο Θεικος λογος, και δεν θα εχει ουτε το αποτελεσμα . . . την ωριμανση της ψυχης και μια γεματη φως και γνωση κατασταση. . . Θα μεινουν λογια χωρις δυναμη και ενεργεια, οι ψυχες θα παραμεινουν σε καποια στασιμοτητα οσπου η καθαρη αληθεια να εκτοπισει αυτα τα εσφαλμενα διδαγματα. Τοτε μονο η ανθρωποτητα θα μειωσει την αποσταση της απο τον Θεο οταν αναγνωρισει την καθαρη αληθεια και φτιαξει τον δεσμο με τον Θεο για να παραλαβει Θειες αληθειες. . . Τοτε μονο θα εγκαταλειψει τα εσφαλμενα διδαγματα γιατι θα νιωσει τη δυναμη του Θεικου λογου και θα μπορεσει ετσι να πιστευει με πεποιθηση. . . Αμην
Αγάπη – σοφία και παντοδυναμία του Θεού είναι η αιτιολογία για όλα τα ασυνήθιστα. . .
Στη ζωντανη πιστη τιποτα δεν της φαινεται αδυνατον αφου ολα εχουν την αιτιολογια στην αγαπη, σοφια και παντοδυναμια του Θεου. Η αγαπη του Θεου πιανει τα παντα, η σοφια αναγνωριζει τα παντα και η παντοδυναμια τα καταφερνει ολα. . . και ετσι δεν υπαρχει τιποτα που θα ηταν ακατορθωτο για τον Θεο. Και ειναι η ζωντανη πιστη που εχει ως αποτελεσμα οτι ο ανθρωπος ξερει τετοια πραγματα, αφου οποιος εχει θετικη σταση απεναντι στον Θεο βαθια μεσα στην καρδια του, εκεινος δεν θα εχει αλλη ιδεα για αυτη τη Θεοτητα παρα το να ειναι σοφο, παντοδυναμο και γεματο αγαπη Ον, κι ετσι θα μπορεσει να πιστευει οτι τιποτα δεν ειναι αδυνατον για αυτο το Ον.
Και οταν αυτο το Ον στην αγαπη του πιανει εναν ανθρωπο ανταποκρινει και στη Θεικη σοφια Του οτι ενεργει τωρα μεσω αυτου του ανθρωπου γιατι το θεωρει αναγκαιο. Και η ενεργεια Του θα ειναι παντα κατι ασυνηθιστο, κατι που στον ιδιο στον ανθρωπο δεν θα ηταν δυνατον να το καταφερει. . . Η ενεργεια Του θα ειναι εκφραση μιας δυναμης που φανερωνει ισχυρο Ον. . . Οπου ομως φανερωνονται αγαπη, σοφια και παντοδυναμια πρεπει να αναγνωριζουμε την αιωνια Θεοτητα, ποτε ομως δεν μπορουμε να συμπεραινουμε ενεργεια κακων οντων, γιατι εκεινοι δεν γνωριζουν ουτε αγαπη, ουτε μπορουν να μοιραζουν σοφια, ουτε εχουν τη δυναμη να ενεργουν υπερφυσικα. Αφου για το τελευταιο θελει δυναμη. Αν ομως κακα οντα διεθεταν τετοια δυναμη χωρις να μπορεσουν να εμποδιστουν απο τον Θεο, πραγματι κανενας ανθρωπος δεν θα ηξερε πια την αληθεια, γιατι αυτη θα εμποδιζοταν εντελως απο εκεινα τα οντα.
Ο Θεος ομως ειναι παντοδυναμος και η δυναμη Του πραγματι ειναι ικανη να προστατευει τους ανθρωπους που εμπιστευονται σε Αυτον στην πιστη τους. Αν δεν το εκανε αυτο ειτε η δυναμη Του θα ηταν περιορισμενη ειτε η αγαπη Του. . . Αν ομως ο ανθρωπος πιστευει οτι ο Θεος ειναι η αγαπη και οτι κατεχει ολη τη δυναμη και στη γη και στον ουρανο, δεν θα μπορει ποτε να πιστευει οτι ο Θεος θα παραχωρησει την ιδια δυναμη στο αντιπαλο Του εκδιδοντας τον ανθρωπο απροστατευτο στη δυναμη του. Ο Θεος γνωριζει τους δικους Του και τους αγαπα γιατι ειναι μαζι Του, γιατι επιδιωκουν να ειναι κοντα Του. . . Και ενεργει μεσω εκεινων. . . Η δυναμη του αντιπαλου επεκτεινεται μονο σε εκεινους τους ανθρωπους που αρνιουνται τον Θεο, που ζουν τη ζωη τους χωρις αγαπη και που ειναι δηλαδη πολυ μακρια απο τον Θεο.
Και σε αυτο θα αναγνωρισετε ποιανου δυναμη εκφραζεται οταν ενας ανθρωπος κατορθωνει ασυνηθιστα πραγματα. . . στο αν η ψυχη του ειναι στραμμενη προς τον Θεο και προσπαθει να ζει κατα τις εντολες του Θεου και στο αν θελει να βοηθα τους συνανθρωπους. . . Εκεινοι ειναι τα παιδια Του, που τα αγαπα και μεσω των οποιων εκφραζονται η σοφια και η παντοδυναμια Του. Κι εκεινοι ειναι στην αληθεια γιατι, οπου ενεργει ο Ιδιος ο Θεος, μονο η καθαρη αληθεια μπορει να ειναι το αποτελεσμα. Κι εκεινοι που εχουν τη ζωντανη πιστη θα αναγνωριζουν την αληθεια γιατι αποδεικνυει την αγαπη, σοφια και παντοδυναμια του Θεου. . . Αμην
Η δύναμη της λαμπρότητας των όντων του φωτός. . .
Κάλυψη. . .
Στον πνευματικο κοσμο οι γνωσεις ενος οντος ανταποκρινονται στην κατασταση ωριμοτητας του, δηλ. ετσι οπως το ον εχει διαμορφωσει τον εαυτο του προς την τελειοτητα μεσω δραστηριοτητας στην αγαπη στη γη η στον αλλον κοσμο, αναλογα του εχει εισρευσει Θεικη σοφια σε μορφη πνευματικης δυναμης. Ξερει για ολα στη δημιουργια, για τη δραστηριοτητα και την ενεργεια του Θεου στον πνευματικο κοσμο και για τον προορισμο ολων των οντων. . . Εχει λαβει βαθια γνωση κι ετσι η κατασταση του ειναι κατασταση του φωτος.
Αφου ομως ο βαθμος της τελειοτητας μπορει να ειναι διαφορετικος τα οντα θα βρισκονται σε διαφορετικα πληθη φωτος. Αναλογα οι σφαιρες στον πνευματικο κοσμο δεν ειναι ιδιες, δηλ. η λαμψη του φωτος που εκπεμπουν τα οντα εχουν διαφορετικη δυναμη, και συνεπως η επιδραση που θα εχει αυτη η λαμψη στα οντα χωρις φως θα ειναι διαφορετικη. Η επιδραση αυτη μπορει να ειναι τοσο δυνατη ωστε τα οντα χωρις φως να μην μπορεσουν να αντεχουν το πληθος του φωτος, δηλ. η πνευματικη ουσια θα μπορουσε να διαλυθει εντελως απο εκεινη τη λαμψη, και για αυτο η ανεμποδιστη δραστηριοτητα των οντων του φωτος ειναι αδυνατη.
Η δραστηριοτητα των οντων του φωτος ειναι η διδασκαλια εκεινων που ειναι χωρις γνωσεις. Πρεπει δηλ. το ον του φωτος να προσπαθησει να προσαρμοστει στην κατασταση των οντων χωρις φως, δεν πρεπει να ερθει κοντα σε εκεινα τα οντα σε ολη του τη λαμπροτητα, αλλα πρεπει να χαμηλωσει το φως του για να μην τυφλωθουν τα οντα χωρις φως κι ετσι να γινουν εντελως ακαταλληλα για να παραλαβουν φως, δηλ. γνωσεις. Η προσαρμογη στην κατασταση του σκοταδιου ειναι στην αρχη απαραιτητη για να αφαιρεθει η καθε συστολη και ντροπη του οντος, αφου τοτε μονο μπορει να επιδρασει με επιτυχια το ον του φωτος. . .
(30.9.1942) Πρεπει να χαμηλωσουν το πληθος της λαμψης τους, πρεπει να την καλυψουν με περιβλημα για να μπορεσουν να πλησιασουν τις ψυχες που χρειαζονται φως χωρις κινδυνο για εκεινες. Ωστοσο εχουν περισσοτερο φως απο εκεινες για να μπορεσουν να ακτινοβολησουν την απολαυση του φωτος σε εκεινες. Μολις η ψυχη χωρις φως νιωθει την απολαυση, γεγονος που επισης εξαρταται απο τη θεληση της να παραλαβει φως, θα δωσει προσοχη στις ιδεες των οντων του φωτος και ξανα και ξανα θα επιθυμει να ειναι κοντα τους.
Θα επιτρεψει τα δασκαλεματα τους να επιδρασουν πανω της και θα τα χρησιμοποιησει η ιδια μεταδιδοντας τις γνωσεις που τις εχει λαβει σε αλλες υποφεροντες ψυχες, δηλ. ψυχες που εχουν αναγκη φως. Αφου η κατασταση χωρις φως ειναι κατασταση ταλαιπωριας, στερητικη και δυσαρεστη,κατασταση που τη νιωθει η ψυχη σαν βασανο. Οσο περισσοτερο αφιερωνεται τωρα η ψυχη στο να βοηθα αλλες υποφεροντες ψυχες, τοσο πιο προθυμα θα ειναι και τα οντα του φωτος, που θα πλησιασουν τωρα ολο και πιο φωτεινα και λαμπερα εκεινες τις ψυχες που επιθυμουν να λαβουν γνωσεις, και που θα τις μεταδωσουν φως και δυναμη, δηλ. Θεικη σοφια. Αναλογα με εκεινες τις γνωσεις ο βαθμος του φωτος της ψυχης θα εχει αυξηθει, αφου γνωση ειναι φως που εκφραζεται στον αλλον κοσμο, στον πνευματικο κοσμο ως λαμπερη φωτεινοτητα και δυναμη λαμψης. . . Αμην
2487 (30.9.1942)
Το χάρισμα της ευγλωττίας. . .
Αγωνιστές του Θεού. . .
Το χαρισμα της ευγλωττιας θα δοθει σε οσους θελουν να αγωνιστουν για τον Θεο, οσο ειναι αναγκη στον θρησκευτικο αγωνα. Αφου θα μπουν στη μαχη με το σπαθι του στοματος τους κατα των εχθρων της πιστης, θα πρεπει να καταθεσουν μαρτυρια της αληθειας του Θεικου λογου, θα πρεπει να κανουν ο,τι μπορεσουν για τον Ιησου Χριστο ως γιο του Θεου και Σωτηρα του κοσμου και θα πρεπει να ομολογησουν το ονομα Του μπροστα σε ολον τον κοσμο. Και για αυτο θα πρεπει να μιλησουν χωρις δειλια, αφου η ομιλια θα ειναι το μονο οπλο τους το οποιο θα μπορεσουν να χρησιμοποιησουν, αλλα θα μπορεσουν να εμπιστευτουν τη βοηθεια του Θεου, αφου ο Θεος δεν εγκαταλειπει τους δουλους Του που θα ειναι ετοιμοι να αγωνιστουν για Αυτον.
Κι ετσι θα τους βαλει τα σωστα λογια στο στομα τους και θα μπορεσουν να μιλησουν, και η καθε λεξη θα ακουστει πειστικη και θα πεισει οσους επιθυμουν πραγματικα την αληθεια. Και θα μπορεσουν να αιτιολογησουν τα παντα, κι ετσι θα ειναι ευκολα για τους ανθρωπους να τους πιστεψουν μονο που εχουν τη θεληση να πιστεψουν. Και θα νικησουν τους εχθρους τους με τα λογια τους, θα μπορεσουν πειστικα να διαψευσουν ολες τις αντιρρισεις, και για αυτο να βρουν οπαδους που θα πιστεψουν τα λογια τους και που θα προσχωρησουν τωρα στο στρατο των αγωνιστων του Θεου.
Και οσοι αγωνιζονται για τον Θεο θα μενουν παντα νικητες αν και στην αρχη φαινεται οτι ο εχθρος θα νικησει το πανω χερι. Αφου ο Θεος πρωτο εκπεδευει τους αγωνιστες Του, και οταν μιλουν κατα το θελημα Του θα ειναι και προορισμενοι να αγωνιστουν για το ονομα Του, αφου ο Θεος ο Ιδιος οδηγει τους αγωνιστες Του στον πολεμο, τους χρησιμοποιει για να μιλησει μεσω του στοματος τους και να οδηγησει τους ανθρωπους στην πιστη. . . Αμην
Οι δυσχέρειες της ζωής είναι χάρες. . .
Οποιος εχει αποφασισει υπερ του Θεου θα μενει στη χαρη Του αφου η καθε δυσχερεια της ζωης ειναι χαρη που θα εχει ως σκοπο να προωθησει την ανοδο του προς τα υψη. Μονο μεσω του συνεχους αγωνα μπορει να ωριμασει ο ανθρωπος, οσπου η ζωη του εχει γινει αδιακοπη υπηρετηση στην αγαπη. Το καθε εμποδιο αυξανει τη δυναμη της θελησης του οσο προσπαθει να το υπερβει. . . αυξανει την ορμη του για δραστηριοτητα, χωρις την οποια η ζωη θα ηταν αναποδη αναπτυξη, γιατι η δραστηριοτητα ειναι η ζωη προσωποποιημενη. Χωρις εμποδια ομως θα μειωνοταν και η ορμη για δραστηριοτητα και η επιγεια ζωη δεν θα οδηγουσε σε εκεινη την επιτυχια που ειναι ο οριστικος σκοπος της. . . στην ωριμοτητα της ψυχης, η οποια μπορει να ωριμαζει μονο μεσω αγωνα και συνεχους δραστηριοτητας. . . με την προυποθεση οτι η δραστηριοτητα θα ειναι υπηρετηση στην αγαπη και δεν γινει με καταστροφικο τροπο.
Οποιος ομως επιδιωκει τον Θεο δεν θα παραμελει ποτε την εντολη της αγαπης προς τον πλησιον κι ετσι θα προσπαθησει να υπερβει την καθε δυσχερεια της ζωης χωρις να βλαψει τον πλησιον. . . Κι απο αυτο εξαρταται το αν ολες οι ενδειες και αναποδιες της ζωης που τις επιβαλλει ο Θεος στους ανθρωπους απο τη χαρη Του, θα ενεργησουν ως χαρη, αν ο ανθρωπος τις υπερβει ως Λυδια λιθο στο δρομο της επιγειας ζωης, κι ετσι θα ειναι πλεονεκτηματα για την ψυχη του ανθρωπου. Αφου ο ανθρωπος πρεπει να αναγνωρισει τη χαρη ως χαρη. Οποις ομως επιθυμει να παει κοντα στον Θεο θα αποδεχεται αφοσιωμενα ο,τι του επιβληθει απο τον Θεο, και για αυτο η καθε ενδεια θα ειναι αποδειξη αγαπης του Θεου, η οποια θα επρεπε να τον οδηγησει προς την ωριμοτητα της ψυχης. . . Αμην
2489 (1.10.1942)
Θέληση και πράξη. . .
Ευθύνη. . .
Η θεληση γεννα την πραξη. Η θεληση δηλαδη ειναι το οριστικο αν και μονο η πραξη θα ειναι η επιβεβαιωση της θελησης. Χωρις τη θεληση η πραξη δεν μπορει να γινει. Η θεληση χωρις την πραξη ομως ηδη ευθυνεται μποστα στον Θεο αφου η θεληση δειχνει τη σταση του ανθρωπου, την ορμη προς το καλο η προς το κακο. Για να μπορεσει να εκτελεσει τη θεληση ο ανθρωπος πρεπει να χρησιμο− ποιει τη ζωτικη ενεργεια που του εισρεει, δηλ. ο ανθρωπος μπορει να κανει και καλες και κακες πραξεις, μα παντα θα χρησιμοποιει την ενεργεια που ο Ιδιος ο Θεος του δινει. . .
Αν διαπραττει κακη πραξη θα το κατορθωνει με τη βοηθεια της Θεικης δυναμης και συνεπως κανει κατι για το οποιο θα πρεπει να απολογηθει ενωπιον του Θεου. Χρησιμοποιησε δηλ. τη θεληση του για να αυξανει με τη δυναμη του Θεου τη δυναμη του αντιπαλου Του, αφου η καθε κακη πραξη σημαινει οτι ο ανθρωπος εκδιδει τον εαυτο του στην κακη δυναμη και συνεπως αυξηση εκεινης. Η θεληση του ανθρωπου χωριζεται απο τον Θεο και στρεφεται προς την κακη δυναμη μεσω της καθε πραξης που στρεφεται κατα του Θεου και συνεπως αποδεικνυει κακο φρονημα.
Αν η θεληση του ανθρωπου ειναι καλη, δηλ. στραμμενη προς τον Θεο, παντα θα χρησιμοποιει τη ζωτικη ενεργεια που του εισρεει για πραξεις που θα ειναι ωφελιμες για τον συνανθρωπο. Θα εξασ− κηθει υπηρετωντας τον πλησιον με αγαπη γιατι θα ειναι παντα δραστηριος, δηλ. θα αφηνει τη θεληση του να γινει πραξη. Αν οι πραξεις του γεννηθηκαν στην αγαπη, αν δηλ. η αγαπη προωθει τη θεληση του ανθρωπου να ειναι δραστηριος, τοτε η θεληση του ανθρωπου θα ειναι στραμμενη προς τον Θεο. Η θεληση δηλ. εχει αποφασισει υπερ του Θεου εθελοντικα, και η καθε πραξη που γεννιεται απο αυτη τη θεληση θα ειναι δικαιολογημενη μπροστα στον Θεο, και ο Θεος θα αξιολογησει αυτη την πραξη αναλογα με τη θεληση. . . Αμην
2490 (2.10.1942)
Απόδειξη. . .
Δοκιμή. . .
Επαλήθευση των προγνώσεων. . .
Η ανθρωποτητα ζητα ακαταμαχητη αποδειξη για την ορθοτητα οσων της προσφερονται μεσω αποκαλυψεων. Δεν θα ειναι ομως ποτε δυνατον να προσκομιστει τετοια αποδειξη γιατι ο ανθρωπος πρεπει να παρει θεση σε τετοιες αποκαλυψεις με απολυτη ελευθερια, αφου μια αναγκαστικη πιστη, που θα ηταν το αποτελεσμα μιας ακαταμαχητης αποδειξης, δεν θα ειχε ως συνεπεια την ελευθερη αποφαση του ανθρωπου υπερ η κατα του Θεου. Μπορει ομως ο ανθρωπος μονος του να προσκομισει την ακαταμαχητη αποδειξη για την αληθεια των αποκαλυψεων προσπαθωντας να λαβει μεσω του δρομου της αγαπης τις ιδιες αποκαλυψεις μεσα του, ετσι ωστε να πιστεψει εθελοντικα και να μην αφησει πια κανεναν να του κλεψει την πιστη του.
Ειναι αυτη η πιο πειστικη αποδειξη και ο καθε ανθρωπος ειναι ελευθερος να κανει αυτη τη δοκιμη. Ομως μονο λιγοι παιρνουν αυτον τον δρομο αφου τους φαινεται ακατανοητο οτι η αληθεια κερδιζεται μονο μεσω της αγαπης. Και για αυτο η μονη βοηθεια που μπορει να δοθει στην ανθρωποτητα ειναι το οτι επαληθευονται οι προγνωσεις που αναγγελλονται στους ανθρωπους μεσω Θεικων αποκαλυψεων. Ειναι αυτη η αποδειξη μεν πολυ οδυνηρη αφου θα φερει απεριγραπτη ενδεια και βασανα πανω στους ανθρωπους. Αλλα οποιος δεν ειναι τελειως πεισματαρης θα αναγνωρισει σε αυτα την αληθεια εκεινου που ο Θεος στελνει στη γη, και θα προσεξει το λογο Του περισσοτερο απο πριν.
Ακομα πιο καθαρα δεν μπορει ο Θεος να μιλησει στους ανθρωπους για να τους ωθησει στην πιστη, για να μην περικοψει την θρησκευτικη ελευθερια. Και για αυτο ο αριθμος εκεινων που θα ανα− γνωρισουν το λογο Του για αυτο ειναι θα ειναι μικρος. Μεσα σε αυτους θα ειναι η θεληση να πιστευουν και οι καρδιες τους θα ειναι ικανες για αγαπη. Θα πιστευουν και χωρις αποδειξη, θα επιδοκιμασουν μεσα στις καρδιες τους ο,τι τους μεταδιδεται μεσω του λογου, κι ετσι θα ειναι ικανοι να υπστηριξουν το λογο αυτο, και η ευγλωττια τους θα ειναι μια αποδειξη που θα επρεπε να ισχυσει ως αποδειξη οπου ζητατε τετοια. . . Αμην
2491 (2.10.1942)
Απάντηση σε πνευματικές ερωτήσεις μέσω της σκέψης. . .
Η καθε πνευματικη ερωτηση απαντιεται στον ανθρωπο που απευθυνεται στην Ιδια την αιωνια Θεοτητα και την παρακαλει να του απαντησει. Πρεπει ομως ο ανθρωπος να προσεξει τις σκεψεις του, πρεπει να παραμεινει με την ερωτηση για αρκετο καιρο και πρεπει να αφουγκραστει μεσα του, πρεπει να προσεξει τι σκεψεις ερχονται κοντα του και σε ποιο βαθμο του φαινονται αποδεκτες. Αφου η ζητουμενη απαντηση θα επιμεινει στη μνημη του ωστε να νιωσει ο ανθρωπος οτι ειναι σωστη. Ειναι αναγκαιο να κανει ο ανθρωπος ερωτησεις αφου ετσι πρεπει να ασχοληθει διανοητικα με μια υποθεση, και μονο τοτε μπορει να ερθει κοντα του η απαντηση, γιατι αυτη η απαντηση επισης του μεταδιδεται μεσω της σκεψης. Ο Θεος δεν αποκρυπτει τις γνωσεις σε κανεναν ανθρωπο μα οσο ο ανθρωπος δεν επιθυμει τις γνωσεις δεν θα ερθουν κοντα του.
Πνευματικες γνωσεις ομως μπορουν να προσφερονται μονο με πνευματικο τροπο. Επισης δεν μπορουν να αποδεικνυονται και για αυτο δεν μπορουν να μοιραστουν ως παγια διδαγματα. Πνευματικες γνωσεις πρεπει να αποκτουνται μεσω τροπου ζωης ευχαριστο στον Θεο, μεσω της σωστης στασης απεναντι στον Θεο και μεσω πνευματικων επιδιωξεων. Τοτε ομως τα Θεικα δωρα, που περιεχουν γνωσεις, θα ειναι απεριοριστα. Οπου η θεληση του ανθρωπου ειναι προθυμη να παραλαβει αυτα τα Θεικα δωρα, θα προσφερθει στον ανθρωπο η καθε γνωση, η καθε ερωτηση που εχει σχεση με πνευματικες υποθεσεις θα απαντηθει, και για αυτο ο ανθρωπος δεν θα επρεπε να σταματησει να ζητα το Θεικο δωρο. Θα επρεπε να ρωτα και να παρακαλει, θα επρεπε να ακουει και να ευχαριστει για καθε απαντηση που θα ερθει κοντα του μεσω της μεγαλης αγαπης του Θεο.
Το να λαβει ο ανθρωπος Θεικες γνωσεις ειναι αποδειξη της αγαπης του Θεου αφου ετσι η ψυχη θα εχει τη δυνατοτητα να ωριμασει οσο ειναι στη γη. Κι ο Θεος προσφερει τα δωρα Του με τετοιον τροπο ωστε να παροτρυνουν τον ανθρωπο να επιδιωξει και περισσοτερα. Και θελει να ενθαρρυνει τη διψα του ανθρωπου για μαθηση, θελει να τον παρακινει να κανει ολο και περισσοτερες ερωτησεις, κι ετσι οι γνωσεις θα ειναι ανεξαντλητες που θα προσφερθουν στον ανθρωπο απο πνευματικα οντα που εκτελουν το θελημα του Θεου διδασκοντας.
Το οτι ο ανθρωπος συνδεεται με τον Θεο πρεπει οπωσδηποτε να του αποκομιζει περισσοτερες γνωσεις αφου ο Θεος ο Ιδιος μοιραζει την αληθεια και δινει οσον καιρο ο ανθρωπος εχει την επιθυμια για την αληθεια, για το λογο Του, που κανει τον ανθρωπο σοφο που θελει να γινει σοφος. Η καθε ανταλλαγη σκεψεων με τον πνευματικο κοσμο, δηλ. η καθε ερωτηση που την κανει ο ανθρωπος διανοητικα και επισης η απαντηση που ερχεται κοντα του ανταποκρινονται στο θελημα του Θεου, και για αυτο ο ανθρωπος μπορει να επεκτεινει συνεχεια τις γνωσεις του αφου παντα τα οντα στον πνευματικο κοσμο θα ειναι προθυμα να απαντουν τις ερωτησεις των ανθρωπων και να τους μεταδιδουν πνευματικα αγαθα, οπως ειναι το θελημα του Θεου. . . Αμην
Ο λόγος του Θεού είναι η πηγή της αιώνιας ζωής. . .
Η πηγη της χαρης του Θεου ειναι ανεξαντλητη και ειναι προσβασιμη στον καθε ανθρωπο, και η γη θα μπορουσε να ειναι χωρις λυπη αν οι ανθρωποι θα προσεχαν περισσοτερο αυτη την πηγη της χαρης του Θεου. Οι ανθρωποι χρειαζονται επιγοντως τη χαρη του Θεου, τη βοηθεια Του στο δρομο τους μεσα απο την κοιλαδα της γης, και κανενας οδοιπορος στη γη δεν θα χρειαζοταν να διανυσει εκεινον τον δρομο χωρις τη χαρη, μονο που ηθελε να την παραλαβει.
Ομως οι ανθρωποι λιγο προσεχουν τη χαρη του Θεου, σβηνουν τη διψα τους και χορταινουν σε κοσμικα πηγαδια και περνουν απαρατηρητη την πηγη της Θεικης αγαπης, κι ετσι συνεχιζουν αδυναμοι τον δρομο τους, που για αυτο το λογο δεν μπορει να οδηγησει στο σωστο στοχο. Και για αυτο ο Θεος επιτρεπει να ερχονται ενδεια και πονους στους ανθρωπους ετσι ωστε να ειναι σε κινδυνο να καταρρευσουν στο δρομο για να εχουν αναγκη παρηγορια και ενισχυση και να βρεθουν ετσι στην πηγη της ζωης ψαχνοντας βοηθεια, οπου ο Θεος σε ολη την αγαπη Του θα τους προσφερει βοηθεια. Το δωρο της χαρης Του ειναι παρα πολυ πολυτιμο, αλλα οι ανθρωποι δεν αναγνωριζουν την αξια του. . . Αμην
Η πηγή της χάρης του Θεού. . .
Βοήθεια για τον οδοιπόρο στη γη. . .
Εχει ανειπωτη αξια το οτι ο Θεος για ενισχυση των ανθρωπων διοχετευει το λογο Του στη γη και με αυτον τον τροπο προσπαθει να τους υπενθυμιζει την ευθυνη τους για την επιγεια ζωη τους. Αυτη η χαρη νυν και αει προσφερεται στο πνευματικο που βρισκεται στο σταδιο της τελευταιας ενσαρκωσηςστη γη. Ο Θεος ο Ιδιος κανει επαφη με τους ανθρωπους και τους διδασκει. . . Το τι σημαινει αυτο ο ανθρωπος καθ εαυτος δεν μπορει να το κρινει. . . το οτι η αιωνια Θεοτητα, το υψηλοτερο, τελειοτερο και γεματο αγαπη Ον αποκαλυπτεται στο πλασμα Του για να του δειξει το δρομο προς τον Εαυτο Του για να γινει μακαριο για παντα. . . Ειναι αυτο χαρη τετοιου ανακουστου μεγεθους, ομως ο ανθρωπος δεν την αξιολογει αναλογα και για αυτο δεν χρησιμοποιει σωστα τη Θεικη χαρη.
Ο λογος Του που το προσφερει ο Θεος στους ανθρωπους στην αγαπη Του ειναι δηλαδη η πηγη της αιωνιας ζωης, η πηγη της χαρης, στο καθαρο νερο της οποιας κορμι και ψυχη μπορουν να αναρρωνουν και να διαμορφωνονται για το αιωνιο κοσμο. . . Του ανθρωπου ομως του εναποκειται να χρησιμοποιησει τις χαρες η να μην τις προσεξει. Αφου ο Θεος δεν καθοριζει κανενα ον αλλα μονο προσπαθει με αγαπη να οδηγει τη θεληση του. Δινει, αλλα οπου οι ανθρωποι δεν προσεχουν το δωρο Του τους αφηνει την ελευθερια της θελησης, κι ετσι το Θεικο δωρο θα εχει επιδραση μονο εκει οπου οανθρωπος εθελοντικα δεν κλειδωνεται στη χαρη αυτη, οπου ζητα την υποστηριξη απο πανω και εκεινη θα του παραχωρηστει τωρα πληρως μεσω της μεσολαβειας του Θεικου λογου, που για τον ανθρωπο σημαινει δυναμη και γνωση και χωρις το οποιο η ψυχη δεν μπορει να αναπτυσσεται στο υψος. . . Αμην
Ύλη και πνεύμα. . .
Τι ειναι ο κοσμος και η υλη του. . . αυτη η ερωτηση ασχολει πολλους ανθρωπους, και παρα ολα αυτα δεν ειναι ικανοι να την απαντουν δυναμει της σκεψης με το νου τους. Ολα τα ορατα ειναι υλη, δηλ. ουσια που συμπυκνωθηκε για να γινει μορφη. Εγινε − κατα καποιον τροπο − ορατο υλικο μονο μεσω της συμπυκνωσης, αφου πριν ηταν αορατη, δηλ. πνευματικη ουσια. Πνευματικη ουσια ειναι δυναμη που προηρθε απο τον Θεο, που αναλογα με το θελημα Του γινεται αυτο που ειναι αν ο Θεος την εχει προορισει να παρει συγκεκριμενη μορφη.
Αυτη η μορφη παλι ειναι η ενωση αμετρητων ουσιων, δηλ. κατασκευασμα που μπορει να διαλυθει για να απελευθερωθει και παλι η καθε ουσια οταν το θελει ο Θεος. Ειναι δηλ. η καθε μορφη κατα− στρεφουμενη, ειναι η υλη κατι που δεν εχει αιωνια διαρκεια αφου ειναι μονο περιβλημα πνευματικων ουσιων που θα επρεπε να αναπτυχθουν προς τα υψη και για αυτο δεν θα μεινουν για παντα σε αυτα τα περιβληματα. Ειναι μεν και η ιδια η υλη πνευματικη ουσια, δηλ. πνευματικη δυναμη που εχει συμπυκνωθει κατα το θελημα του Θεου, που ομως μεσω συνεχους διαλυσης και αναπλασης θα φτασει και αυτη καποτε σε σταδιο, μετα απο ατελειωτους καιρους, οπου θα μπορεσει να γινει η ουσια τετοιας μορφης (δηλ. υλικου περιβληματος. σημειωση της μεταφραστριας).
Δηλ. ολα τα ορατα ειναι πνευματικη δυναμη που βρισκεται ακομα στο αρχικο σταδιο της αναπτυξης, ενω το πιο ωριμο πνευματικο ειναι αορατο για το ανθρωπινο ματι, χρησιμοποιει ομως ορατη μορφη για να διαμενει μεσα της. Μεσα στην καθε μορφη δηλ. μενει πνευματικο, ον που ειναι ασυνειδητο του εαυτου του, που ομως ζητα ενωση με παρομοια οντα για να αυξηθει η δυναμη του μεσω αυτης της ενωση. Αφου το καθε ον επιδιωκει τελειοτητα. Μολις διαλυεται η υλη, δηλ. αποσυντιθεται μια μορφη, το ον που ετσι εχει απελευθερωθει πλησιαζει παρομοιο ον και ενωνεται μαζι του για να ζωογονησει μια αλλη μορφη. Σε αυτη τη διαδικασια βασιζεται το αιωνια γιγνεσθαι και περασμα στη φυση, ειναι δηλ. η αιτια ολης της ζωης και του θανατου στη φυση. . .
Οι πνευματικες ουσιες περνουν ετσι ολη τη δημιουργια, καμια φορα χωριστες, καμια φορα ενωμενες σε μυριαδες. Και αναλογα σε μεγεθος και τροπο ειναι επισης οι μορφες που τις περιβαλλουν. Ολα οσα περιεχουν αυτο το πνευματικο ειναι υλη. Η ιδια η υλη ομως αποτελειται απο τετοιες πνευματικες ουσιες που ειναι στην αρχη της αναπτυξης και για αυτο μπορουν να ειναι ορατες στο ανθρωπινο ματι, αφου μονο το πιο ωριμο πνευματικο ειναι αορατο. Ετσι πρεπει να θεωρουμε ολα οσα ειναι ορατα ατελειωτο πνευματικο που ειναι ακομα μακρια απο τον Θεο, πνευματικο που μολις εχει αρχισει την πορεια της αναπτυξης του. Το πνευματικο που μενει μεσα του εχει ηδη περασει αυτο το κομματι της αναπτυξης και ηδη επιδιωκει να παει κοντα στον Θεο, και για αυτο το λογο η καταστροφη, δηλ. το περασμα η η διαλυση της μορφης, δηλ. το να ειναι εφημερη η υλη ειναι το θελημα του Θεου, γιατι με αυτον τον τροπο ειναι δυνατη η αναπτυξη του πνευματικου. . .
ειναι ο κοσμος και η υλη του. . . αυτη η ερωτηση ασχολει πολλους ανθρωπους, και παρα ολα αυτα δεν ειναι ικανοι να την απαντουν δυναμει της σκεψης με το νου τους. Ολα τα ορατα ειναι υλη, δηλ. ουσια που συμπυκνωθηκε για να γινει μορφη. Εγινε − κατα καποιον τροπο − ορατο υλικο μονο μεσω της συμπυκνωσης, αφου πριν ηταν αορατη, δηλ. πνευματικη ουσια. Πνευματικη ουσια ειναι δυναμη που προηρθε απο τον Θεο, που αναλογα με το θελημα Του γινεται αυτο που ειναι αν ο Θεος την εχει προορισει να παρει συγκεκριμενη μορφη.
Αυτη η μορφη παλι ειναι η ενωση αμετρητων ουσιων, δηλ. κατασκευασμα που μπορει να διαλυθει για να απελευθερωθει και παλι η καθε ουσια οταν το θελει ο Θεος. Ειναι δηλ. η καθε μορφη κατα− στρεφουμενη, ειναι η υλη κατι που δεν εχει αιωνια διαρκεια αφου ειναι μονο περιβλημα πνευματικων ουσιων που θα επρεπε να αναπτυχθουν προς τα υψη και για αυτο δεν θα μεινουν για παντα σε αυτα τα περιβληματα. Ειναι μεν και η ιδια η υλη πνευματικη ουσια, δηλ. πνευματικη δυναμη που εχει συμπυκνωθει κατα το θελημα του Θεου, που ομως μεσω συνεχους διαλυσης και αναπλασης θα φτασει και αυτη καποτε σε σταδιο, μετα απο ατελειωτους καιρους, οπου θα μπορεσει να γινει η ουσια τετοιας μορφης (δηλ. υλικου περιβληματος. σημειωση της μεταφραστριας).
Δηλ. ολα τα ορατα ειναι πνευματικη δυναμη που βρισκεται ακομα στο αρχικο σταδιο της αναπτυξης, ενω το πιο ωριμο πνευματικο ειναι αορατο για το ανθρωπινο ματι, χρησιμοποιει ομως ορατη μορφη για να διαμενει μεσα της. Μεσα στην καθε μορφη δηλ. μενει πνευματικο, ον που ειναι ασυνειδητο του εαυτου του, που ομως ζητα ενωση με παρομοια οντα για να αυξηθει η δυναμη του μεσω αυτης της ενωση. Αφου το καθε ον επιδιωκει τελειοτητα. Μολις διαλυεται η υλη, δηλ. αποσυντιθεται μια μορφη, το ον που ετσι εχει απελευθερωθει πλησιαζει παρομοιο ον και ενωνεται μαζι του για να ζωογονησει μια αλλη μορφη. Σε αυτη τη διαδικασια βασιζεται το αιωνια γιγνεσθαι και περασμα στη φυση, ειναι δηλ. η αιτια ολης της ζωης και του θανατου στη φυση. . .
. Αμην
Ύλη και πνεύμα. . .
Ορατές και αόρατες δημιουργίες. . .
Πνευμα και υλη ειναι αντιθετοι καθ οσον το πνευματικο ενωνεται ενω η υλη διαλυεται. Το πνευματικο φευγει απο τη μορφη, η ιδια η μορφη ομως εξατμιζεται, δηλ. οι ουσιες της μοιραζονται στο πνευματικο κοσμο. Παει δηλ. η υλη το δρομο ολου του επιγειου αφου ειναι χωρις διαρκεια, διαλυεται μολις το πνευματικο μεσα της δεν τη χρειαζεται πια. Το δημιουργικο θελημα του Θεου ομως παντα διαθετει να γινονται καινουργια δημιουργηματα απο εκεινες τις πνευματικες ουσιες, αρα ο υλικος κοσμος, δηλ. η δημιουργια που ειναι ορατη στον ανθρωπο δεν θα σταματησει ποτε να υπαρχει γιατι μεσα της το πνευματικο πρεπει να διανυει την πορεια της αναπτυξης του.
Υπαρχουν ομως και αορατες δημιουργιες, δηλ. τετοιες οπου το πνευματικο δεν χρειαζεται πια στερεο περιβλημα, δηλ. δεν ειναι πια δεμενο στην υλη. Ειναι αυτες οι δημιουργιες πνευματικα δημιουργηματα, που δηλ. μπορουν να βλεπονται μονο με το πνευματικο ματι και που για αυτο ειναι κατοικημενα απο τετοια οντα που ειναι σε τετοιο επιπεδο ωριμοτητας ωστε να μπορεσουν να βλεπουν πνευματικα. Αυτες οι δημιουργιες ειναι διαφορετικες απο το υλικο κοσμο. Οι ανθρωποι στη γη θα ελεγαν οτι ειναι μην−υπαρχοντες γιατι δεν τους ειναι χειροπιαστες η ορατες, ειναι ομως αυτες οι δημιουργιες σε πολυ στενη επαφη με τον ορατο κοσμο. Αφου απο εκεινους τους κοσμους η γη, δηλ. οι κατοικοι της επηρεαζονται να υπερβουν την υλη και να επιδιωκουν να φτασουν σε κατασταση ανεξαρτητη απο την υλη.
Ο,τι ερχεται απο εκεινο το πνευματικο βασιλειο παντα θα συμβουλευει να χωρισει ο ανθρωπος απο την υλη, δηλ. να ψαξει την ενωση με ωριμο πνευματικο και να απαξιωσει την υλη γιατι ειναι εφημερη. Αφου οσο επιδιωκει ο ανθρωπος την υλη θα ειναι ανικανος να βλεπει εκεινο το πνευματικο βασιλειο και συνεπως επισης ανικανος να μενει σε αορατο κοσμο. Ο υλικος κοσμος ειναι κοσμος του αγνωα, ο πνευματικος κοσμος ειναι κοσμος της ειρηνης. . . Η υλη ειναι ουσια δημιουργημενη απο πνευματικες ουσιες που δεν εχουν διανυσει ακομα δρομο αναπτυξης αλλα μολις αρχιζουν τετοιον, στους οποιες ο Θεος δηλ. διαθετει τη δουλεια να ειναι περιβλημα στο πνευματικο που επιδιωκει να ανεβει στα υψη, οσον καιρο χρειαζεται τετοιο. Αλλα κατα βαθος η υλη ειναι δυναμη που καποτε ξεκινησε απο τον Θεο και που το θελημα του Θεου την εφτιαξε υλη για να απολυτρωσει μεσω εκεινης το πεσμενο πνευματικο. . . Αμην
2496 (5.10.1942)
Συναναστροφή με τον άλλο κόσμο. . .
Προθυμία για μετάδοση. . .
(Πνευματισμός). . .
Ειναι ασυγκριτα πολυτιμο να φτασει ο ανθρωπος σε κατασταση που θα κανει δυνατο την επαφη με το πνευματικο βασιλειο, αφου μονο μεσω τετοιας επαφης ειναι δυνατον να οδηγουνται οι ανθρωποι στην αληθεια. Και για αυτο ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου το να κρατησει ζωντανη ο ανθρωπος τετοια συναναστροφη οσο επιθυμει την αληθεια. Μονο η επιθυμια για αληθεια δικαιο− λογει τετοια συναναστροφη, αφου αυτος ειναι ο σκοπος της επαφης αυτου του κοσμου με τον αλλον κοσμο να διοχετευεται ετσι η καθαρη αληθεια στη γη. Το οτι ζητα την αληθεια το πιστευει ομως ο καθε ανθρωπος οταν συνδεεται με τον αλλον κοσμο. Αλλα συχνα επροκειται μονο για φιλομαθεια, δηλ. για επιθυμια να ενημερωθει για τον αλλον κοσμο χωρις να συνειδητοποιηθει το καθηκον οτι οι γνωσεις που ελαβε θα επρεπε να τις μεταδωσει στους ανηξερους ανθρωπους. Αφου οποιος λαμβανει θα επρεπε και να δινει.
Αν η αγαπη προς τον εαυτο του ειναι πολυ δυνατη, εκεινος ο ανθρωπος θα παραλαβει τις γνωσεις αποτο πνευματικο βασιλειο μονο για τον εαυτο του. Αυτο δεν ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου αφου ολες οι πραξεις και σκεψεις πρεπει να βασιζονται στην εντολη της αγαπης προς τον πλησιον. Μια καρδια που αγαπα παραλαβαινει και μοιραζει οσα παρελαβε. . . Οταν ομως ο ανθρωπος δεν ειναι προθυμος να δινει θα χασει και το δικαιωμα να λαμβανει δωρα. Αν παρα ολα αυτα κρατα την επαφη με τον αλλον κοσμο δεν εγγυειται η καθαρη αληθεια, αφου τωρα ερχονται κοντα του και τα οντα που λογου αγαπης προς τον εαυτο τους ειναι ακομα μακρια απο την αληθεια. Γι αυτο δεν προκειται να ειναι ολες οι μεταδοσεις αληθεια οταν παραλαβαινονται απο ανθρωπο που δεν εχει τεθει στην υπηρεσια του Θεου, δηλ. που δεν προσφερε τη προθυμια του να ενεργησει για Εκεινον και τη διαδοση της καθαρης αληθειας.
Αυτη η συνειδητη προθυμια να υπηρετησει τον Θεο προστατευει τον ανθρωπο απο το να λαβει πνευματικα δωρα που δεν ειναι αληθεια, αφου ο Θεος διοχετευει την αληθεια στη γη μονο με τον σκοπο να μεταδοθει στην ανθρωποτητα. Πρεπει η παραλαβη των πνευματικων δωρων να ειναι το αποτελεσμα καρδιας που αγαπα, πρεπει μονο η αγαπη προς τον πλησιον να κανει ικανο και αξιο τον ανθρωπο να παραλαβει πενυματικα δωρα. Μπορουν ομως να κανουν επαφη με τον πνευματικο κοσμο και ανθρωποι που ο βαθμος της αγαπης τους ειναι πολυ χαμηλος. Θα λαμβανουν συνεχεια μηνυματα απο το πνευματικο βασιλειο, αυτα ομως παντα θα ανταποκρινονται στον χαρακτηρα και στο ψυχολογικο επιπεδο ωριμοτητας του ανθρωπου που κανει την επαφη. Μονοπολειται η προσοχη του καθε ανθρωπου που ειναι προθυμος να παραλαβει μηνυματα απο το πνευματικο βασιλειο. Ολα τα πνευματικα οντα θελουν να μιλουν, κι επισης το κανουν, αναλογα με το επιπεδο ωριμοτητας, δηλ. αναλογα με τις γνωσεις τους.
Ειναι ομως ο ιδιος ο ανθρωπος που κτιζει το φραγμα αναμεσα σε αληθεια και ψεμα μεσω του βαθμου της επιθυμιας του για αληθεια. Οποιος επιδιωκει την καθαρη αληθεια, στην επιθυμια του οποιου θα ανταποκριθουν φορεις της αληθειας, οντα που ειναι γεματα φως και κοντα στον Θεο. Εκεινα μπορουν να μοιραζουν μονο την καθαρη αληθεια κι επισης προστατευουν τον ανθρωπο απο το να παραλαβει ψεματα, αφου η δυναμη τους ειναι τοσο μεγαλη ωστε να εκτοπιζουν ολα τα ατελη οντα απο το περιβαλλον του ανθρωπου που επιθυμει μονο την αληθεια και θελει να τη παραλαβει για να τη διαδοσει στην ανθρωποτητα που πορευεται στο σκοταδι. Αμην
Ενέργεια του πνεύματος. . .
Φράγμα. . .
Δυνάμεις του κάτω κόσμου. . .
Στις σφαιρες του φωτος σκοτεινες εξουσιες δεν μπορουν να υπαρχουν, και η γνωση αυτη ειναι πολυ σημαντικη γιατι διαψευδει πολλα λανθασμενα διδαγματα. Μολις το Πνευμα του Θεου ειναι δραστηριο μεσα σε εναν ανθρωπο, δηλ. μολις ο Θεος ενεργει φανερα μεσω ενος ανθρωπου διοχετευοντας το λογο Του στη γη μεσω εκεινων, εχει χτιστει φραγμα, ετσι ωστε κακες δυναμεις θα μεινουν μακρια απο εκεινον τον ανθρωπο οσον καιρο ενεργει το Πνευμα του Θεου, κι ετσι αλλοιωση του Θεικου λογου μεσω λανθασμενων διδαγματων αποκλειεται.
Συνεπως δεν μπορουν να αποφανθουν οι δυναμεις του κατω κοσμου με τον συνηθισμενο τροπο μπερδευοντας τις σκεψεις του ανθρωπου και κανοντας τον επιδεκτικο για τα διδαγματα τις. Και για αυτο προσπαθουν με αλλον τροπο να αγγιξουν το Θεικο λογο. . . Σκορπιζουν σκεψεις αμφιβολιας στην καρδια του ανθρωπου μολις το Πνευμα του Θεου δεν ειναι πια αμεσως δραστηριο. Προσπαθουν να τον πληζιασουν με γνωσεις που αντιφασκουν με τις γνωσεις που τις ελαβε ο ανθρωπος απο τον Θεο, κι ετσι υπονομευουν τη σταθεροτητα της πιστης, φερνουν σκεψεις αμφιβολιας μεσα στην καρδια του κι επιδιωκουν συνεχεια να κλονιζουν τη δυναμη της πιστης.
Ομως τα οντα του φωτος παντα φροντιζουν τον ανθρωπο που εχει συναινεσει να παραλαβει την αληθεια απο τον Θεο. Η θεληση του ανθρωπου να υπηρετησει τον Θεο του φερνει την πιο δυνατη προστασια απο την πλευρα των οντων που ειναι γεματα φως και δυναμη κι ετσι μπορουν να ενεργουν αναλογα. . . Η Θεικη σοφια ειναι ανεξερευνητη για ανθρωπους που ερευνουν χωρις αγαπη. Μεθοδικη, θεληματικη διεισδυση μεσα της ειναι αδυνατη, και αρα σοφιες δεν μπορουν να διδασκονται αλλα πρεπει να αναγνωριστουν μεσω δραστηριοτητας στην αγαπη. Δεν μπορει δηλ. κανενας ανθρωπος μεσω εκπαιδευσης να φτασει σε κατασταση οπου θα ειναι ικνος να ξερει και να βλεπει πνευματικα, αλλα μονο και μονο η αγαπη της καρδιας του θα τον κανει ικανος να βλεπει και να ξερει κρυφα πραγματα.
Ο ανθρωπος μπορει μεν να αποκτησει διανοητικες γνωσεις, ποτε ομως σοφια, που πρεπει να γεννηθει μεσα στην καρδια και μεσω δραστηριας αγαπης, σοφια, που ειναι δηλ. εκδηλωση της Θεικης πνευματικης σπιθας του ανθρωπου στην ψυχη του ανθρωπου. Μπορει μεν του ανθρωπου να του υποδειχθει μεσω διδαγματων ο δρομος στον οποιο μπορει να φτασει στην αληθεια του Θεου. Πρεπει ομως ο ανθρωπος ο ιδιος να παρει εκεινο τον δρομο για να γινει φως μεσα του και να λαβει γνωσεις. Και για αυτο μονο μεσω της ενεργειας του Πνευματος ο ανθρωπος θα μυηθει στην αληθεια, αφου αυτη η ενεργεια του Πνευματος ειναι το αποτελεσμα της δραστηριοτητας στην αγαπη. Και για αυτο το λογο μονο τα διδαγματα που μεταδοθηκαν στον ανθρωπο μεσω της ενεργειας του Πνευματος εχουν αξιωση για αληθεια, κι ετσι μπορουμε να απορριπτουμε οσα δεν ανταποκρινονται σε εκεινη την σοφια που μεταδοθηκε στον ανθρωπο απο πανω. Αφου εκει ειναι η αληθεια οπου ενεργει φανερα ο Θεος. . . Αμην
2498 (6.10.1942)
Εκπαίδευση στην ανεκτικότητα. . .
Εργασία στον άλλο κόσμο. . .
Πρεπει ο ανθρωπος να εκπαιδευσει τον εαυτο του στην ανεκτικοτητα αφου αυτη η αρετη ειναι απαραιτητη αν η ψυχη θελει να παρει μερος στο εργο της απολυτρωσης στον αλλο κοσμο. Συχνα, ακομα περισσοτερο απο ο,τι στη γη, η ψυχη θα βρεθει αντιμετωπο με αντισταση οταν θελει να παρακινησει ανηξερες και υποφεροντες ψυχες να αποδεχτουν παραινεσεις και δασκαλεματα, και μονο με την πιο μεγαλη υπομονη θα μπορεσει να κερδισει εκεινες τις ψυχες για να αρχισει τωρα τη δουλεια της σε εκεινες. Η κατασταση βασανου εκεινων των ψυχων δεν συμφερει στο να ειναι επιδεκτικες, αλλα μαλλον διωχνουν τις ψυχες που θελουν να τις βοηθησουν αφου ακομα τις λειπει η καθε υπομονη γιατι ειναι ατελεις.
Δεν πρεπει ομως η πιο ωριμη ψυχη να επιτρεψει να τη σταματησουν, πρεπει ακουραστη να προσπαθει ξανα και ξανα να κανει επαφη με εκεινες τις ψυχες, πρεπει η ιδια να τις συμπαρασταθει με αγαπη και να προσπαθησει να αλλαξει την αρχικη αντιπαθεια τις, πρεπει να επαναλαβει την καθεαποτυχημενη προσπαθεια και να πλησιαζει δηλ. ξανα και ξανα εκεινες τις ψυχες και να τις εξηγει τη βασανιστικη κατασταση τις και να τις προτεινει συναμα τι να κανουν για να βελτιωσουν την κατασταση τις. Μονο η μεγιστη υπομονη και μεγαλη αγαπη πετυχαινουν.
Αυτη η επιτυχια ομως θα κανει να νιωσει παρα πολυ μακαριο το ον που ετσι πετυχε και θα το παροτρεινει να ειναι ασταματητα δραστηριο στο πνευματικο κοσμο. Η ψυχη που εχει νιωσει μια φορα εκεινη την ευτυχια και που εχει ρηξει μια ματια στα βαθη του αλλου κοσμου δεν θα σταματησει ποτε να εργαζεται για την απολυτρωση εκεινων τον οντων. Η ιδια της η κατασταση φωτος την κανει ικανη να διαδιδει φως, και η αγαπη προς τα ατελη οντα την οδηγει αδιακοπα σε αυτητη δραστηριοτητα. Αλλα ειναι απαραιτητη η πιο ηπια διαθεση αν θελει να πετυχει η ωριμη ψυχη.
Για αυτο πρεπει οι ανθρωποι στη γη να εξασκιουνται στην υπομονη, πρεπει ο ανθρωπος να ειναι πραος, φιλειρηνικος και παντα προθυμος να βοηθα τον πλησιον, τοτε θα μπορεσει να εκτελεσει το καθηκον του στον αλλον κοσμο, που αποτελειται απο το να κερδισει το πνευματικο που ειναι αντιθετο με τον Θεο και να του φερει κοντα τα αγαθα που μονο αυτα ειναι πολυτιμα για την αιωνιοτητα. . . Αμην
Εθελοντική επιδίωξη του φωτός. . .
Ανάπυξη. . .
Ολα τα δεμενα στη γη οντα επιδιωκουν το φως οσο δεν ειναι ακομα στο σταδιο της ελευθερης θελησης. Συνεπως βρισκονται συνεχεια σε αναπτυξη προς τα υψη αφου το πνευματικο που βρισκεταιμεσα στα εργα του Θεου ειναι αντιμετωπο με ολο και πιο μεγαλα καθηκοντα που πρεπει να τα εκπλη− ρωσει, κι ετσι παντα ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου. Ομως στο τελευταιο σταδιο της ενσαρκωσης του πνευματικου ο Θεος αποτραβα το θελημα Του καθοσον επιτρεπει στον ιδιο τον ανθρωπο να αποφασισει αν θελει να υπηρετει η οχι.
Το θελημα Του εμμεσως μεν οριζει τη μοιρα της τελευταιας εξωτερικης μορφης, δηλ. του ανθρωπου, ετσι κανοντας ομως του προσφερει περσσοτερες ευκαιριες που θα επρεπε να τον οδηγησουν σε υπηρετικη δραστηριοτητα. Ωστοσο αφηνεται στην κριση του ανθρωπου να κανει τετοια δουλεια, αφου μπορει να πραγματοποιει την ορμη του για δραστηριοτητα και με αλλον τροπο, επιλεγοντας δραστηριοτητα που δεν αποδεικνυει αγαπη αλλα αντιθετα βλαπτει τους συνανθρωπους η που μονο στον εαυτο του αποφερει κερδος. Σε αυτη την περιπτωση ο ανθρωπος ενεργει αντιθετα με το θελημα του Θεου, δεν εμποδιζεται ομως αφου ακριβως αυτη η ελευθερη αποφαση ειναι ο σκοπος της τελευταιας ενσαρκωσης στη γη. Τοτε ομως ο ανθρωπος δεν επιδιωκει το φως αλλα παραμενει στο ιδιο αναπτυξιακο επιπεδο οπως στην αρχη της ενσαρκωσης η αναπτυσσεται οπισθεν. . . αναλογα με το αν λειπει αγαπη απο τις πραξεις του η αν ειναι εντελως σκληροκαρδος ο ανθρωπος. Ενω δηλ. στα προηγουμενα σταδια εγγυειται η αναπτυξη προς τα υψη γιατι το ον υπηρετει μεσα στο καθε εργο του Θεου, αν και καπως σε αναγκαστικη κατασταση, στο τελευταιο σταδιο της αναπτυξης αμφισβητειται αυτο αφου εξαρταται απο την ελευθερη θεληση του ανθρωπου, απο την επιθυμια του για φως, που εκφραζεται μεσω των σκεψεων και πραξεων του. Αν ο ανθρωπος ειναι ικανος για αγαπη θα επιδιωξει οπωσδηποτε το φως και θα αναπτυχθει προς τα υψη. Ο ανθρωπος χωρις αγαπη ομως δεν χρησιμοποιει το δρομο της επιγειας ζωης του για αναπτυξη της ψυχης, κι ετσι αυτος ο τελευταιος δρομος ειναι εντελως αχρηστος για εκεινον.
Αλλα δεν μπορει να αναγκαστει αφου η ελευθερη αποφαση υπερ καλο η κακο ειναι η σημασια και ο σκοπος της επιγειας ζωης και για αυτο ο ανθρωπος πρεπει ο ιδιος να χρησιμοποιει τη θεληση του χωρις την παραμικρη πιεση η επιρεασμο. Αλλα το θελημα του Θεου οδηγει με τετοιον τροπο τη μοιρατου ωστε να βρισκει ο ανθρωπος ξανα και ξανα ευκαιρια για υπηρετικη δραστηριοτητα, ομως δεν περικοπειται η ελευθερη θεληση του, και για αυτο καποτε θα πρεπει να λογοδοτησει για τις πραξεις του στη γη καθως και για τις παραλειψεις. . . Αμην
Ανακοίνωση της καταστροφής. . .
Χρειαζεστε πραγματι τη βοηθεια Μου αφου δεν Με αναγνωριζεστε πια. Με ψαχνετε μακρια και δεν ξερετε οτι ειμαι πολυ κοντα σας και σας συνοδευω σε ολους τους δρομους. Αλλα δεν μπορω να μιλησω στον καθενα σας γιατι δεν προσεχετε τη φωνη Μου. Κι ετσι παραπλανιεστε αφου μπορω να σας οδηγω μονο οταν εμπιστευεστε σε Μενα και ζηζειτε την οδηγια Μου. Ειμαι μεν παντα μαζι σας και περιμενω την παρακληση σας για να μπορεσω να σας πιασω. Ομως ποσο σπανα Με εχετε αναγκη και για αυτο ποσο μακρια Μου ειστε. Η κατασταση αναγκης σας ειναι πραγματι απεριγραπτη, αφου αν και αρθρωνετε το ονομα Μου, η καρδια σας δεν ειναι μαζι Μου, και μονο λογια δεν τα προσεχω. . . Κι ετσι μια μεγαλη αλλαγη θα γινει στη γη, και θελω ολοι εσεις να ειστε μαρτυρες της εξουσιας και του μεγαλειου Μου. Θα πραγματοποιηθει ο,τι αναγγειλα με λογια και γραπτα, αφου εχει ερθει η ωρα αν και η ανθρωποτητα δεν εχει ακομα ετοιμαστει. Αφου το ελεος Μου στρεφεται προς εκεινους που εχουν καλη θεληση και που ειναι παρα πολυ αδυναμοι για να αποφασισουν. Εκεινους θελω να βοηθησω αν και στην αρχη δεν θα θελουν να αναγνωρισουν βοηθεια οταν θα δουν εργο καταστροφης που θα ξεπερασει τις φαντασιες τους. Γνωριζω τις καρδιες τους και για αυτο θα τους παρασταθω στη μεγαλη αναγκη. . . Θελω να φανερωθω σε αυτους κι ετσι θα Με αναγνωρισουν και θα Με ευχαριστησουν για το οτι θα τους φροντισω μεσα σε αυτη την κατασταση αναγκης.
Η αγαπη Μου πραγματι δεν θελει να υποφερετε, αλλα δεν προσεχετε την ηπια φωνη και τις παραινεσεις Μου και δεν θελω να χαθειτε εντελως, και για αυτο πρεπει να σας φερθω με αυστηροτητα για να σας εμποδισω να πεσετε στον γκρεμο προς τον οποιο ειστε κατευθυνομενοι. Και για αυτο να προχετε οσα θα ερθουν, να παραμενετε στην προσευχη για να μπορεσω παντα να ειμαι κοντα σας, και να καταφευγετε παντα σε Μενα οταν κινδυνευετε να χαθειτε. Αφου το θελημα Μου μπορει να αποτρεπει τα πανδεινα απο σας που αγνωνιζεστε για Μενα, η αγαπη Μου οδηγει τα παντα, και ας σας φανει οτι θα σας εχω εγκαταλειψει. . . Ειναι και αυτο μονο σημαδι της αγαπης Μου ωστε να με φωναξετε στην αναγκη και ωστε να μπορεσω να σας δωσω ο,τι ζητατε. Αφου ειστε τα πλασματα Μου και για αυτο σας αγαπω και θελω να σας σωσω απο την αναγκη σας. Και οποιος θελει να Με υπηρετησει θα εχει την ευλογια Μου. . .
Βυθιστειτε μεσα στον εαυτο σας και προσπαθειτε να καθαρισετε τις καρδιες σας, πολεματε την αστοργια, την οξυθυμια και γεμιστε καλοσυνη και πραοτητα. Λαβετε υποψη οτι Με απορριπτετε με τον τροπο ζωης σας, που ειναι εντελως αντιθετος με τις εντολες Μου. . . λαβετε υποψη οτι δεν μπορειτε να ακουετε τη φωνη Μου και οτι απομακρυνεστε ολο και περισσοτερο απο Μενα. . . Λαβετε υποψη οτι το πνευμα σας δεν μπορει να γινει ζωντανο οσο σας λειπει η αγαπη, οτι καταστρεφετε ολες τις επαφες με καλες πνευματικες δυναμεις και εκδιδεστε στις δυναμεις του αντιπαλου, οτι δεν μπορω να ενεργησω μεσα σας, οτι δεν μπορειτε να παραλαβετε την ακτινοβολια της αγαπης Μου κι ετσι θα περασετε φτωχοι την επιγεια ζωη σας.
Δεν θελω να σας αφησω ετσι στην αναγκη αυτη, και για αυτο πρεπει να σας φερθω με σκληροτητα οσο δεν προσεχετε τις ηπιες παροτρυνσεις μου. Πρεπει να σας στειλω δυστυχια που θα ειναι τοσο μεγαλη ωστε να σας μεινει μονο ενας δρομος, δηλ. να προσφυγετε σε Μενα και να ζητησετε τη σωτηρια απο Μενα αν δεν θελετε να χαθειτε για αιωνιοτητες. Το χερι Μου πρεπει να ειναι σκληρο αφου ηπιο χερι δεν ειναι ικανο να σας χαλιναγωγησει. Κι ευτυχισμενος θα ειναι εκεινος που θα αναγνωρισει εγκαιρα μεσα σε εκεινη την κακομοιρια το χερι του Πατερα στον ουρανο, ευτυχισμενος θα ειναι εκεινος που θα βρει τον δρομο πισω σε Εκεινον, που θα ζητησει βοηθεια απο τον Πατερα ως το παιδι Του. . . Η αγαπη του Πατερα θα αποδεχθει ολους και θα μετατρεψει τη δυστυχια σε ευλογια.
Και θα ευλογησω οσους θα Με υπηρετησουν σε αυτη την κατασταση αναγκης, που θα μεινουν κοντα Μου παρα τη δυστυχια και που θα προσπαθησουν να βοηθησουν τους συνανθρωπους τους και πνευματικα και σωματικα. . . Θα ευλογησω οσους θα Μου επιτρεψουν να ενεργησω μεσω των ιδιων, που θα συνεισφερουν να γινει φανερο το θελημα Μου, που θα παραμεινουν στην πιστη σε Μενα την ωρα που ολα γυρω τους θα απειλησουν να γκρεμιστουν. Σε εκεινους θα παρασταθω στην αναγκη, θα τους ενδυναμωσω και δεν θα προδωσω την πεποιθηση τους, θα χυσω το Πνευμα Μου πανω τους για να γνωστοποιησουν την αγαπη και το ελεος του Θεου και οτι ο Θεος ειναι κοντα τους. .
Κι οποιος πιστευει τα λογια τους θα νιωσει τη δυναμη Μου και η δυστυχια για εκεινον θα ειναι υποφερτη. Αλλα εκεινη πρεπει να ερθει. . . Οι ιδιοι οι ανθρωποι τη τραβουν κοντα τους με τον τροπο ζωης τους, με την αστοργια και την ελλειψη πιστης τους. . . Και για αυτο να ξερετε, πιστοι Μου, οτι ολο και περισσοτερο πλησιαζει η μερα που θα δειξει στους ανθρωπους την εξουσια και το μεγαλειο του Δημιουργου τους, να ξερετε ομως επισης οτι θα προστατεψει τον καθενα που Του εχει εμπιστοσυνη και που θελει να ειναι παιδι Του. . . Αφου η αγαπη Μου σας πιανει ολους που Με αγαπατε και προσπαθειτε να εκπληρωνετε το θελημα Μου. . . Αμην
2502 (9. k. 10.10.1942)
Καθήκον εκείνου μέσω του οποίου ενεργεί φανερά το Πνεύμα του Θεού. . .
Το Πνευμα του Θεου παντα ρεει μεσα σε ολα τα ορατα και αορατα, γιατι ολα ξεκινησαν απο τον Θεο. Φανερα ομως εκδηλωνεται το Πνευμα του Θεου μονο στο ανθρωπινο σταδιο αφου πριν λειπει στα οντα η κατανοηση και η αντιληψη του Θεου και της ενεργειας Του. Μονο ο ανθρωπος εχει το χαρισμα να αναγνωρισει τον Θεο και συνεπως μονο στον ανθρωπο η ενεργεια του Θεικου Πνευματος μπορει να γινει φανερη. Το Πνευμα του Θεου ειναι μεσα σε ολα οσα ειναι ορατα στον ανθρωπο, και επισης εκδηλωνεται σε εκεινους που εχουν προχωρησει στην αντιληψη του Θεου ετσι ωστε να μπορεσουν να κατανοησουν την ενεργεια του Θεικου Πνευματος. Πανω σε εκεινους κατεβαινει το Πνευμα του Θεου φανερα, δηλ. εκτελουν εργα μεσω του Πνευματος του Θεου που συνηθως δεν ειναι δυνατον να τα καταφερνει ανθρωπος, δηλ. το Πνευμα του Θεου ενεργει μεσω εκεινων των ανθρωπων.
Πρεπει ομως να ειναι καθαρη η καρδια του ανθρωπου μεσω του οποιου ενεργει το Πνευμα του Θεου, πρεπει ο ανθρωπος σε ολη του την ουσια να εχει γινει αγαπη, πρεπει να υποταχτει στον Θεο, δηλ. πρεπει να προσπαθει να εκπληρωνει παντα το θελημα Του και να θελει παντα να Τον υπηρετει συνειδητα. Και κατεβαινει το Πνευμα του Θεου πανω σε εκεινους, πληθαινει τις γνωσεις τους γνωστοποιωντας τους μεσω των ψυχων τους για την ενεργεια και τη δραστηριοτητα του Θεου, για τηνπρωτη αρχη και το τελικο στοχο ολων των οντων, για το νοημα και το σκοπο της δημιουργιας και της επιγειας ζωης του ανθρωπου. Αν ο ανθρωπος εχει μυηθει στην αληθεια μεσω του Πνευματος του Θεου, αν του εχει μεταδοθει η Θεικη σοφια, θα ειναι τωρα ικανος να εκπληρωσει καθηκον στη διακονια της ανθρωποτητας. . . Προκειται να υπηρετησει τετοιος ανθρωπος ως μεσολαβητης να φερειτο θελημα του Θεου στους ανθρωπους. . . Ο Θεος θελει να μιλα στους ανθρωπους, και μαλιστα μεσω στοματος ανθρωπου. Θα πρεπει ο δεκτης να αρθρωσει στους ανθρωπους οσα εχει ακουσει μεσω της φωνης της καρδιας του. Ο Θεος χρειαζεται τον ανθρωπο για αυτη τη δουλεια και για αυτο τον γεμιζει με το Πνευμα Του. Μονο ανθρωπος που εχει γνωσεις μπορει να διδασκει, και για αυτο ο Θεος τον εκπαιδευει να λαβει γνωσεις για να τις διαδωσει μετα.??Η πνευματικη σπιθα μεσα στον ανθρωπο ειναι σε συνεχη επαφη με το Πνευμα του Θεου, που ειναι η ακτινοβολια του Θεου και που ρεει μεσα σε ολα οσα προσπαθουν να διαμορφωθουν προς την τελειοτητα. . . Η Θεικη πνευματικη σπιθα μεσα στον ανθρωπο αρα πολλαπλασιαζεται μεσω της εισροης. . . η δυναμη του αυξανεται. Δυναμη και φως ομως ειναι ενα, και φως ειναι γνωση. . . Και αρα ο ανθρωπος πρεπει να λαβει γνωσεις μολις το Πνευμα του Θεου εισρεει μεσα του. . .
Ο ανθρωπος ομως θα επρεπε να χρησιμοποιει τις γνωσεις του, θα επρεπε να τις διαδιδει στους συνανθρωπους του αφου για αυτο ειναι προορισμενος οταν το Πνευμα του Θεου ενεργει μεσω του. Αφου οι ανθρωποι εχουν πολλη αναγκη την πνευματικη εισροη που τωρα τους μεταβιβαζεται μεσω ενος μεσολαβητη γιατι οι ιδιοι δεν διαμορφωνονται ετσι ωστε να ειναι αμεσοι δεκτες της πνευματικης εισροης. Το να θελει ο ανθρωπος να εκπληρωσει αυτο το καθηκον ειναι κατα καποιον τροπο και η προυποθεση να του προσφερθουν πνευματικα δωρα, αν και ο ιδιος ο ανθρωπος επισης πρεπει να δουλευει ασταματητα στη διαμορφωση της ψυχης του και μονο η προθυμια για αυτο το εργο τον κανει ικανο να αναλαβει τη θεση του μεσολαβητη. Αφου μονο εκει μπορει να ενεργει το Πνευμα του Θεου οπου εκπληρωνονται ολες οι απαιτησεις γιατι τα δωρα που το Πνευμα του Θεου προσφερει στους ανθρωπους ειναι παρα πολυ πολυτιμα και για αυτο δεν μπορουν να στελνονται στον καθε ανθρωπο που δεν ειναι αξιος, χωρις διακριση. . . Αμην??
2503 (10.10.1942)
Οι τρόποι των πνευματικών αποκαλύψεων είναι διαφορετικοί. . .
Αιτιλογία. . .
Το με ποιον τροπο ο λογος του Θεου μεταδιδεται στους ανθρωπους εξαρταται και απο την επιδεκτικοτητα του δεκτη και απο τον προορισμο που θα εχει ο λογος του Θεου που παραληφθηκε κατευθειαν. Η μεταδοση του Θεικου λογου εχει ως προυποθεση την προθυμια να εκπληρωσει ο δεκτης ενα καθηκον στη γη, και αναλογα με το καθηκον θα ειναι και ο τροπος με τον οποιο ο λογος του Θεου προσφερεται στους ανθρωπους. Και αυτο εχει την αιτιολογια του. Ο Θεος ξερει και για τον καιρο της αναπτυξης και για τη διαδοση του λογου Του, ξερει επισης σε ποια χερια θα φτασουν τα συγγραμματα, καθως και για τη διανοητικη κατασταση εκεινων στους οποιους ο Θεικος λογος θα επρεπε να ειναι τροφη και παρηγορια. . .
Κι ετσι τα δωρα απο πανω προσφερονται με τετοιον τροπο ωστε να ειναι κατανοητα για τον καθενα που θα εχει προσβαση σε αυτα. Αν ο λογος του Θεου ειναι ευληπτος οι ανθρωποι δεν θα εχουν αντιρρηση να το αποδεχθουν ως λογο του Θεου, και αφου το νοημα και ο σκοπος των πνευματικων μεταδοσεων ειναι να προσφερθουν σε ολους τους ανθρωπους στη γη, πρεπει να εχουν τετοια μορφη ωστε ο καθε ανθρωπος να μπορεσει να τις καταλαβει οταν εχει τη σωστη θεληση.
Παντα ομως υπαρχουν ανθρωποι που σκανδαλιζονται απο τη μορφη των μεταδοσεων, και μαλιστα ειναι εκεινοι που δεν θελουν να παραδεχτουν οτι προκειται για Θεικες αποκαλυψεις και που κανουν τα παντα να επιδειξουν οτι ειναι αναξιοπιστες λογω της μορφης τις. Εκεινοι οι ανθρωποι ομως θα ειχαν αρνητικη σταση ακομα και οταν θα τους αρεσε η μορφη των μεταδοσεων, γιατι ο τροπος ζωης τους δεν επιτρεπει να αναγνωρισουν το Θεικο λογο, τις απευθειες αποκαλυψεις. Ο ανθρωπος που ζει αναλογα με το θελημα του Θεου ομως νιωθει τη δυναμη του Θεικου λογου και για αυτον δεν υπαρχει αμφιβολια οτι ο Θεος ο ιδιος μιλα στους ανθρωπους μεσω μεσολαβητη.
Η μορφη της μεταδοσης, που προσφερεται στους ανθρωπους ως χαρη, επισης εξαρταται απο την κατασταση ωριμοτητας του δεκτη. Κι ετσι ενας ανθρωος που εχει γινει ολος αγαπη θα μεταδωσει με τον πιο τελειο τροπο το Θεικο λογο. Αλλα επισης ο λογος στην πιο απλη μορφη δεν εχει λιγοτερη εσωτερικη αξια αλλα ειναι πιο ευκολα κατανοητος σε εκεινους τους ανθρωπους στους οποιους πρεπει να μεταβιβαστει. Θεικο δωρο ειναι παντα αψογο ανεξαρτητα απο τη μορφη στην οποια προσφερεται, παντα ομως ο Θεος λαβαινει υποψη τις περιστασεις και την επιδεκτικοτητα των ανθρωπων για να μπορεσουν ολοι οι ανθρωποι, ανεξαρτητα απο τις επιγειες γνωσεις τους, να χορτασουν, κατι που τους ερχομενους καιρους θα ειναι ιδιαιτερα αναγκη. . . Αμην
Θρησκευτικός αγώνας. . .
Εξαιρετική ενέργεια των πιστών. . .
Ειναι οι δυναμεις του σκοταδιου που τωρα τριγυριζουν. Η εξουσια τις ειναι τοσο μεγαλη γιατι οι ιδιοι οι ανθρωποι παραδιδονται στην εξουσια τις, και για αυτο εκεινες μπορουν να κυριαρχησουν με τετοιον τροπο. Δηλητηριαζουν τη σκεψη των ανθρωπων ετσι ωστε αυτοι να απομακρυνθουν απο το καλο και το αληθεινο και να ειναι αρα εξαρτημενοι απο εκεινες. Προκειται για απολυτη απορριψη του Θεου, γιατι ο Θεος ειναι το αληθεινο, το καλο, κατι που οι ανθρωποι δεν προσεχουν. Οιδυναμεις του κατω κοσμου επομενως μονοπολουν την προσοχη των ανθρωπων, και για αυτο οι πραξεις του ενος απενταντι στον αλλον δεν μπορουν να ειναι τιποτε αλλο παρα κακες.
Η δαιμονικη επιρροη ειναι τοσο δυνατη ωστε να υιοθετηθουν πολυ διαφορετικους κανονες για τον τροπο ζωης των ανθρωπων, τους οποιους οι ανθρωποι θα παραδεχτουν με προθυμια και χωρις δευτερες σκεψεις. Και θα ονομαστει δικαιο ο,τι ειναι αδικο, θα επιτρεπεται ο,τι παραβιαζει τις Θεικες εντολες, και ο καθε ανθρωπος θα μπορεσει να κανει ο,τι θελει οσο συμβαλλει στο δικο του συμφερον, και η αστοργια θα κυριαρχησει ολο και περισσοτερο και το ιδιο και οι πραξεις των ανθρωπων που φανερα εκδηλωνουν την επιρροη του κακου. Και αρα το καλο πνευματικο, οι δυναμεις που βρισκονται στην πλευρα του θεληματος του Θεου, θα πρεπει να ενισχυσουν τον πολεμο στον πνευματικο κοσμο κατα των δυναμεων του κατω κοσμου.
Και στη γη επισης οι ανθρωποι που τους διαλεξε ο Θεος . . . οι ανθρωποι που προσπαθουν να εκπληρωνουν τις εντολες Του γιατι Τον αναγνωριζουν και Τον αγαπουν . . . θα πρεπει να αρχισουν τον αγωνα κατα των εκπροσωπων της κακης δυναμης, κατα εκεινων που αρνιουνται τον Θεο και που ζουν τη ζωη τους αντιθετα με το Θεικο θελημα. Και θα ειναι σφοδρος εκεινος ο αγωνας, θα διεξαχθει με αδυσωπητη συμπεριφορα απο τους τελευταιους, γιατι ειναι η προθεση του κακου να καταστρεψει ολα τα οντα που ειναι με τον Θεο, να εξοντωσουν εντελως την πιστη στον Θεο και να δρομολογησουν αλλο διδαγμα στη γη, που θα ανταποκριθει περισσοτερο στη σκεψη της ανθρωποτητας που εχει χασει ολη την αγαπη.
Και ο αγωνας θα ειναι δυσκολος για τους πιστους, αλλα ο Θεος ο Ιδιος θα τους συμπαρασταθει, αφου ο αγωνας αυτος ειναι προορισμενος απο τον αιωνα τον απαντα. . . Ο Θεος θα γεμισει με το Πνευμα Του οσους θελουν να ανηκουν σε Εκεινον, θα τους δωσει εξαιρετηκη δυναμη αφου ο Ιδιος θα ενεργησει μεσω των ανθρωπων που Του προσφερονται ως εργαλειο. Και για αυτο οι πιστοι ανθρωποι θα καταφερουν πολυ περισσοτερο απο ο,τι οι εχθροι τους αν και στους τελευταιους θα συμπαρασταθει η επιγεια εξουσια. Αφου οταν οι ανθρωποι πολεμουν τον Θεο θα νικηθουν αναποφευκτα.
Πρεπει να γινει αυτος ο αγωνας γιατι θα πρεπει να γινει χωρισμος αναμεσα στους ανθρωπους. Ο καθενας θα πρεπει να καταλαβει οτι θα πρεπει να αποφασισει. Και για αυτο ο ανθρωπος θα βιωσει πραγματα που θα τον παρακινησουν να συλλογιστει και θα τον σπρωξουν προς μια αποφαση. Και ευτυχισμενος θα ειναι εκεινος που θα παρει το σωστο δρομο, ευτυχισμενος εκεινος που θα αναγνωρισει τη δυναμη του Θεου μεσα στα εξαιρετικα γεγονοτα και που θα ταχτει με το μερος εκεινων που πιστευουν. . . Θα εγκαταλειψει μεν τον κοσμο και τα αγαθα του γιατι θα εχει γινει χωρις δικαιωματα, αλλα θα παρει πολυ περσσοτερο απο ο,τι εγκατελειψε, θα παρει τα αγαθα που θα εχουν αιωνια διαρκεια. . . .. Αμην
2505 (11.10.1942)
„Στέκομαι μπροστά στην πόρτα και χτυπάω. . .“
Και ας μιλουσε ο ανθρωπος με γλωσσες αγγελων για να διαδωσει το λογο του Θεου, θα συναντησει αντισταση και δεν θα βρει πιστη. Αλλα μην στεναχωριεστε εσεις που αφιερωνεστε σε αυτη τη δουλεια. Θυμαστε οτι αγωνιζεστε για Μενα και δηλ. δεχεστε πληγες για Μενα. . . Θυμαστε οτι κι Εγω βρηκα λιγη απηχηση στη γη, οτι και το δικο Μου λογο δεν επεισε την ανθρωποτητα, κι ετσι ο λογος Μου παντα θα ειναι το μηλο της Εριδος, και για το λογο Μου οι ανθρωποι θα εχουν εχθρα μεταξυ τους.
Θελω να φερω την ειρηνη στην ανθρωποτητα αλλα δεν δεχεται την ειρηνη. . . Θελω να της προσφερω κατανοητες γνωσεις, ομως δεν Με ακουει, αλλα ειναι εχθρηκη απεναντι στους εκπροσωπους Μου. Και για αυτο δεν μπορουν να συμμετεχουν στο δωρο που τους προσφερω απο πανω αν και το εχουν παρα πολυ αναγκη. Εγω ειμαι ο λογος και κατεβαινω στη γη. . . Θελω να προσφερω τον Εαυτο Μου στους ανθρωπους, αλλα δεν Με δεχονται. . . Στεκομαι μπροστα στην πορτα και χτυπαω, αλλα δεν Μου ανοιγουν. . . Και μεσα στις καρδιες τους ειναι νυχτα, δεν βλεπουν το φως που θελει να τους φεγγει, κλεινονται μπροστα στην ακτινα φωτος που θελει να μπει κι ετσι θα παραμεινουν στο σκοταδι. Και ειναι εκεινοι παρα πολλοι που δεν αναγνωριζουν πια την αγαπη Μου και που διωχουν τους υπηρετες Μου απο την πορτα που θελουν να τους φερουν το δωρο του Κυριου τους. . .
Τι απεριγραπτη ενδεια υπαρχει αναμεσα στους ανθρωπους, που μεσα στην πνευματικη τους τυφλα φοβουνται το φως. Και ποσο κοπο και ποση υπομονη θελει να ανοιξει καποιος τα ματια σε εκεινους τους τυφλους. Και οπου η αγαπη Μου δεν το καταφερνει εκει πρεπει να παρεμβει η εξουσια Μου. Οι ανθρωποι δεν ακουν τα λογια της αγαπης, πρεπει ομως να ακουσουν τη φωνη της εξουσιας Μου αφου δεν θα μπορεσουν να ξεφυγουν απο εκεινη τη φωνη. Εγω ειμαι ο λογος και θελω οι ανθρωποι να ακολουθησουν το λογο Μου. Θελω να φανερωσω τον Εαυτο Μου σε εκεινους και οσο δεν προσεχουν την φανερωση Μου που τη στελνω κοντα τους μεσω ανθρωπινου στοματος, θα πρεπει να ακουσουν τον Ιδιο τον Εαυτο Μου και η φωνη Μου θα ακουστει τρομερα. . . Θα μιλησω μεσω των φυσικων βιων και θα αναγκασω την προσοχη των ανθρωπων, γιατι απεναντι σε εκεινο το λογο κανεις δεν θα μπορεσει να κλεισει το αυτι του.
Εσεις οι ανθρωποι δεν το πιστευετε οτι θα φανερωσω τον Εαυτο Μου, δεν το πιστευετε οτι ειμαι ο κυριαρχος ολων των δυναμεων στον ουρανο και στη γη. . . πιστευετε μονο ο,τι μπορειτε να αποδειξετε με επιγειους τροπους και ο,τι θελετε να πιστευετε απο εκεινα. Και γιατι εσεις οι ιδιοι ειστε μακρια απο τον Θεο αρνιεστε οτι ο Θεος μπορει να ειναι πιο κοντα σε εναν απο εσας και να εκδηλωθει σε εκεινον. . . Αλλα ξεχνατε οτι οποτεδηποτε μπορω να σας φερω την αποδειξη οτι ειμαι Εγω που οριζει το καθε φυσικο νομο και η δυναμη του Οποιου ειναι πραγματι τοσο μεγαλη ωστε να Του ειναι δυνατον τα πνατα. . . Κι ετσι πρεπει να σας αναγκασω να γνωρισετε τον Εαυτο Μου σε αυτο το εργο καταστρφης, αφου τιποτα δεν ειναι τυχαια και ο,τι συμβαινει, συμβαινει μεσω Εμενα. . . Κανενας ανθρωπος δεν θα καταφερει να εμποδισει το θελημα Μου, και κανενας ανθρωπος δεν θα μπορεσει να σταματησει γεγονος που ειναι προορισμενο απο τον αιωνα τον απαντα γιατι ξερω απο τον αιωνα τον απαντα για την αναποδη θεληση των ανθρωπων, για τη λανθασμενη σκεψη τους και την ακραια απορριψη του λογου Μου. Ξερω απο τον αιωνα τον απαντα για το χαμηλοτατο πνευματικο επιπεδο των ανθρωπων και χρησιμοποιω το καθε μετρο να το διωρθωσω, αλλα οσο αποτυχαινει το καθε μετρο θα ερθω ο Ιδιος μεσα στη λυσσα των στοιχειων και θα μιλησω στους ανθρωπους, και οποιος ακομα δεν προσεχει εκεινη τη φωνη θα ειναι χαμενος για αιωνιοτητες. . . Αμην
Η αγάπη και το έλεος του Θεού βοηθούν τον άνθρωπο. . .
Και αυτο ειναι το μεγαλο ελεος του Θεου οτι τραβα τους ανθρωπους κοντα Του μεσω της χαρης Του, οτι τους προσφερει τη βοηθεια Του γιατι χωρις αυτην οι ανθρωποι αποτυχαινουν, γιατι δεν βρισκουν το δρομο στο σπιτι του Πατερα οταν δεν τους βοηθα ο Θεος. Θελει ο Πατερας να φερει σπιτι το παιδι Του, αλλα το παιδι δεν αναγνωριζει τον Πατερα οσπου Εκεινος να απλωσει το χερι και να το τραβηξει κοντα Του. Και αυτο το ελεος ειναι η εκροη της αγαπης Του. Ο,τι ξεκινησε απο Εκεινον προσπαθει να το φερει και παλι κοντα Του αφου ειναι μερος του Εαυτου Του. Θα επρεπε να στραφει κοντα Του εθελοντικα, αλλα αφου δεν αναγνωριζει πια την εκβαση του ειναι παρα πολυ ανδυνατο, και για αυτο χρειαζεται την αγαπη και τη χαρη Του και το μεγιστο ελεος Του. . .
Και η ερχομενη μεγαλη δυστυχια θα ειναι επισης εργο του ελεους του Θεου, θα ειναι χαρη που θα επρεπε να βοηθησει τους ανθρωπους να γυρισουν στον Θεο. Αλλα οι ανθρωποι δεν θα την αναγνωρισουν ως χαρη και για αυτο θα μεινει αναποτελεσματικη. . . Η δυστυχια δεν θα μπορεσει να καμψει τους ανθρωπους αφου ειναι μακρια απο τον Θεο και δεν ξερουν για τη μεγαλη αγαπη και το ελεος Του. Ειναι τα πλασματα Του και δεν αναγνωριζουν πια τον Δημιουργο, ειναι τα παιδια Του καιδεν ζητουν πια να γυρισουν στο πατρικο τους σπιτι γιατι πορευονται σε πνευματικη τυφλα και δεν θελουν να δεχτουν το φως που τους το στελνει ο Θεος στον δρομο τους απο το μεγαλο ελεος Του. . . Αμην
2508 (12.10.1942)
Υπεροψία. . .
Σκοτάδι. . .
Ακτίνα φωτός. . .
Αλήθεια. . .
Βαθυ σκοταδι βαραινει την ανθρωποτητα, και το σημαδι για αυτο ειναι λανθασμενη σκεψη και υπεροψια. Οποιος εχει αλαζονικο πνευμα δεν εξεταζει αν βρισκεται στην αληθεια, κι αν κανει λαθος δεν θα κανει τιποτα για να διορθωσει το λαθος του. Οποιος ψαχνει θα βρει. . . οποιος ομως πιστευει οτι ειναι αλαθητος εκεινος δεν θα ψαξει την αληθεια και για αυτο δεν θα τη βρει ποτε. Το να εχει ο ανθρωπος την αληθεια σημαινει οτι βρισκεται στο φως, πλανη ομως ειναι σκοταδι. Για αυτο ο Θεος καμια φορα στελνει φως που λαμπει για να διασπασει το σκοταδι και για να φερει στους ανθρωπους την απολαυση μιας ακτινας φωτος, δηλ. η καθαρη αληθεια προσφερεται σε εναν ανθρωπο, απο το βασιλειο Εκεινου που ειναι ο Ιδιος η αληθεια. . . Και οπου ειναι η αληθεια αναγνωριζεται η πλανη. . . Το φως λαμπει καθαρα στο σκοταδι. . .
Και τωρα ο ανθρωπος ειναι ελευθερος να παραμεινει με την αληθεια η να γυρισει στην πλανη, δηλ. να βυθιστει και παλι στο σκοταδι του πνευματος. Τις περισσοτερες φορες ομως η ανθρωποι ξεφευγουν απο το φως. . . απο την αληθεια. . . Δεν θελουν να αφησουν οσα κατεχουν ως πνευματικη ιδιοκτησια και ας ειναι αντιθετα με την αληθεια, γιατι εχουν αλαζονικο πνευμα και δεν θελουν να αναγνωρισουν τιποτα που ειναι περα απο τις γνωσεις τους. Και για αυτο ειναι τοσο δυσκολο να τους φερει κανεις την αληθεια στους ανθρωπους. Αν εξεταζαν και συλλογιζονταν με παιδικη ψυχη τα παντα και αν μετα αποδεχονταν ο,τι θα αντεχε την εξεταση τους, οι γνωσεις τους θα ηταν πολυ πιο κοντα στην αληθεια. Ετσι ομως οι ανθρωποι ειναι εχθρικοι απεναντι στον καθε φορεα της αληθειας, απο το ενστικτωδες αισθημα οτι οι γνωσεις εκεινου ειναι μεγαλυτερες, κι ετσι η ανθρωποτητα παραμενει στο σκοταδι, προξενει να σβησει το φως γιατι το φοβαται.
Αν και ο Θεος ξανα και ξανα αναβει κατι φωτακι που θα επρεπε να λαμψει στους ανθρωπους, αυτοι δεν αναγνωριζουν την ευλογια αυτη και το περνουν απροσεκτα η προσπαθουν επιμονα να σκοτεινιασουν τη φωτεινη λαμψη του. Η ακτινα του φωτος ειναι απολαυση για τους ανθρωπους που λαχταρουν να πορευονται στο φως και δεχονται με ευχαριστηση αυτη την απολαυση, αλλα εκεινοι οι ανθρωποι ειναι μονο λιγοι, ειναι προπαντος εκεινοι οι ανθρωποι που τους λειπουν οι κοσμικες γνωσεις, αφου οι κοσμικες γνωσεις ειναι και αυτες λαμπα που τους φαινεται αρκετα φωτεινη. . . Δεν ειναι ομως ικανη να διασπασει το σκοταδι της νυχτας. Γιατι οι ανθρωποι ομως πιστευουν οτι κατεχουν ενα φως δεν ζητουν να φωτισουν την κατασταση του πνευματος τους, κι ετσι η ανθρωποτητα συνεχιζει να πορευεται στο σκοταδι, που ομως εχει ως αποτελεσμα αμετρητη δυστυχια. . . Αμην
Δραστηριότητα στον άλλο κόσμο και ευκαιρίες ανόδου. . .
Στις ψυχες των οποιων ο βαθμος ωριμοτητας ειναι πολυ χαμηλος τους λειπει η καθε δυναμη στον αλλον κοσμο. Για αυτο βιωνουν απεραντα βασανα. Ξερουν για τη δυναμη την οποια ειχαν στη διαθεση τις στη γη. Εχει δηλ. χειροτερεψει η μοιρα τις και καταλαβαινουν οτι ειναι ανικανες να βελτιωσουν την κατασταση τις. Τα βασανα αυτα δεν μπορουν να περιγραφτουν στους ανθρωπους, ειναι κατασταση ακραιας ενδειας και βασανιστικης δυσαρεσκειας. Και μεσα σε αυτη την ενδεια τις πλησιαζουν ψυχες που προσπαθουν να τις ξυπνησουν απο την απαθεια τις και να τις εξηγησουν πρωτο το βασανιστικο της καταστασης τις για να ξυπνησουν μεσα τις τη θεληση να κανουν κατι για να βελτιωθει η κατασταση τις.
Το ειδος της δραστηριοτητας αυτης ειναι ακατανοητο για τους ανθρωπους, ειναι υπηρετικη απασχοληση, που ομως δεν εχει επιγεια βαση αλλα ειναι προσαρμοσμενη στο πνευματικο κοσμο, και για αυτο δεν μπορει να εξηγηθει στους ανθρωπους. Παρα ολα αυτα ειναι δραστηριοτητα που εχει ως προυποθεση τη θεληση της ψυχης. Ειναι δραστηριοτητα που μπορει να την κανει η ψυχη οταν ξυπνα μεσα της η θεληση να βοηθα. Μονο η θεληση να βοηθα θα φερει βελτιωση της καταστασης και μαζι με αυτην και προοδο στην πνευματικη αναπτυξη της.
Ειναι ομως παρα πολυ δυσκολο να παροτρυνει κανεις τετοιες αδυνατες, χαμηλες ψυχες, να τις κινησει κανεις να βοηθησουν αλλες ψυχες. Τις περισσοτερες φορες ειδικα αυτες οι ψυχες ειναι τοσο πολυ διαπερασμενες απο τη δικη τις δυστυχια ωστε να μην συμμεριστουν τη δυστυχια των αλλων ψυχων. Τις περνουν απροσεκτα και μαλιστα συχνα κανουν και κακο η μια στην αλλη και η διαθεση τις ειναι αστοργη. Αλλα με αυτον τον τροπο η ψυχη θα νιωσει ολο και περισσοτερο τα βασανα της, και αυτα αυξανονται οσπου να γινουν ανυποφορα ετσι ωστε να γινει πειθηνεια η ψυχη οταν την πλησιαζουν τωρα τα οντα φωτος στη μεταμφιεση τους.
Η αντισταση ειναι συχνα μεγαλη, απο την αλλη μερια ομως οι ψυχες αισθανονται τη συμπαθεια στη δυστυχια τις ως ευεργεσια, αν και στην αρχη ειναι αρνητικες. Δεν θελουν στη συνεχεια να κανουν χωρις εκεινη τη συμπαθεια και τη ζητουν, και αυτο ειναι ηδη μικρη προοδος που τη χρησιμοποιουν με ζηλο τα οντα φωτος. Και θελει αυτη η δουλεια στις ανωριμες ψυχες πολλη αγαπη και υπομονη των οντων φωτος. Προκαλει ομως η επιτυχια τετοια μακαριοτητα στα οντα φωτος ωστε εκεινα να πασχιζουν ασταματητα να φερουν λυτρωση σε αυτες τις δυστυχες ψυχες. Μολις η ψυχη εχει γινει πιο υποχωρητικη η δουλεια των οντων φωτος σε εκεινη μπορει να αρχισει.
Τα οντα φωτος εξηγουν τωρα στην ψυχη οτι η μοιρα της θα επιδεινωθει ως αποτελεσμα της χωρις αγαπης συμπεριφορας της, οτι ομως θα βελτιωθει μεσω αγαπης. Προσπαθουν να τη παροτρυνουν σε δραστηριοτητα βοηθειας εφιστωντας την προσοχη της στη δυστυχια των αλλων ψυχων και παρακινωντας την να παρασταθει σε εκεινες τις ψυχες. Αφηνουν μαλιστα ελευθερια στη θεληση της ψυχης ετσι ωστε εκεινη να προσφερει τη βοηθεια απο μονη της. Και οταν το κανει η ψυχη θα αρχισει και η ανοδος για τις δυστυχυσμενες ψυχες αφου και οι αλλες ψυχες κερδιζουν απο αυτο, γιατι οι ιδιες κανουν στις αλλες υποφεροντες ψυχες αυτο που τα οντα φωτος κανουν στις ιδιες. Ειναι η δραστηριοτητα απολυτρωσης στον αλλον κοσμο ασταματητη δραστηριοτητα αγαπης αφανταστης σημασιας, για να μπορεσουν οι ψυχες που αποτυχαναν στη γη να αναπτυχτουν στα υψη στον αλλον κοσμο και να μπορεσουν να απολαυσουν τη μακαριοτητα του ουρανου. . . Αμην
Διάδοση του θεικού λόγου με τριπλάσια μορφή. . .
Το Ευαγγελιο πρεπει να κηρυχτει σε ολον τον κοσμο, πρεπει να προσφερθει το διδαγμα της αγαπης σε ολους τους ανθρωπους, και αυτο γινεται με διαφορους τροπους. Οσοι ειναι διδαγμενοι απο τον Θεο ειναι στη πρωτη θεση προορισμενοι να διαφωτισουν τους συνανθρωπους, δηλ. να τους διαδωσουν τις διδασκαλιες που παρελαβαν. . . να κηρυξουν το Ευαγγελιο σε εκεινους που θελουν να το αποδεχτουν. Ειναι αυτη μια αποστολη γεματη ευλογιας να ειναι ο ανθρωπος δραστηριος για το καλο των ψυχων των συνανθρωπων, να τους διδαξει το θελημα του Θεου και να τους παροτρυνει στη συνειδητη δουλεια στην ψυχης τους. Και αυτη τη δουλεια την απαιτει ο Θεος απο τον καθενα στον οποιο ο Θεος ο Ιδιος ηταν δασκαλος.
Και ο Θεος συνεχεια διδασκει τους ανθρωπους που προθυμα Του ανοιγουν τις καριδιες τους και τους κηρυσσει το Ευαγγελιο, το οποιο ακουν τωρα μεσα στον εαυτο τους μεσω της εσωτερικης φωνης. Και αυτο το Ευαγγελιο δεν διαφερει απο αυτα που διαδιδονται παραδοσιακα, απο την Αγια Γραφη. . . Και ειναι αυτο αλλη δυνατοτητα να παραλαβει ο ανθρωπος το Θεικο λογο, και παλι διδασκεται με αυτον τον τροπο η αγαπη, η αγαπη προς τον Θεο και τους συνανθρωπους.
Κι ετσι ο καθε ανθρωπος θα βρει την ευκαιρια να μαθει για το Ευαγγελιο οσο εχει την επιθυμια για τολογο του Θεου στη σωστη πιστη του. Και μαλιστα τετοιος ανθρωπος θα καταλαβει τα λογια του Ευαγγελιου αφου η θεληση να διεισδυσει ο ανθρωπος σε Θεικες σοφιες θα του προσφερει και την ικανοτητα να καταλαβει δυναμει της οποιας θα αναγνωρισει το Θεικο λογο ως λογο του Θεου και θα μπορεσει επισης να διδαχτει απο τον Θεο οσον καιρο διαβαζει πιστος και πεινασμενος στην Αγια Γραφη και δεν παραλαβαινει μονο τα λογια αλλα κανει σοβαρες προσπαθιες να καταλαβει τη σημασια των λογων.
Αλλα ο Θεικος λογος μπορει να διαδοθει στον ανθρωπο και με πνευματικο τροπο, αν και μονο λιγοι ξερουν αυτο το δρομο, και ομως ειναι ο πιο εφαρμοσιμος για τον καθενα. Προκειται για την απευθειας διαδοση σε μορφη σκεψεων, μια μεταδοση μεσω σκεψεων του Θεικου λογου, του Ευαγγελιου, στους ανθρωπους, που ομως παντα προυποθετει την προθυμια του ανθρωπου να λαβει το λογο του Θεου. Οσο δηλ. ο ανθρωπος επιθυμει να μυηθει στο Θεικο διδαγμα της αγαπης, το Ευαγγελιο θα του κηρυχτει παντα με καποιον τροπο, γιατι αυτο ειναι το θελημα του Θεου να διδαχτειη ανθρωποτητα και να πορευτει στην αληθεια. . . Αμην
2511 (14.10.1942)
Η προθυμία του ανθρώπου να δεχτεί το λόγο του Θεού. . .
Η προθυμια του ανθρωπου να παραλαβαινει το λογο του Θεου ανταποκρινει στο θελημα του Θεου μονο τοτε που το κορμι και η ψυχη αφιερωνονται εντελως στο πνευμα, οταν δηλ. το κορμι μενει εντελως απαρατηρητο απο την ψυχη η επισης οταν το κορμι θελει το ιδιο οπως η ψυχη. . . μονο να ακουει τη φωνη του πνευματος μεσα του. Οσο λιγοτερο το κορμι εμποδιζει την ψυχη τοσο πιο καθαραη ψυχη θα καταλαβει οσα θελει να της μεταδωσει το πνευμα. Τοτε η ψυχη προσπαθει να ενωθει με τοπνευμα. Αυτος ο δεσμος ειναι παρα πολυ πολυτιμος, η ψυχη ειναι κατα καποιον τροπο ελευθερη, δεν ειναι πια δεμενη απο το κορμι της, αλλα ειναι τωρα πιο κοντα στον προορισμο της. . . ζει στο πνευματικο βασιλειο αν και παραμενει στη γη. Και το κορμι τετοια ωρα ειναι εντελως απρακτο ωσπου η ψυχη να το ξαναζωντανευψει.
Οταν ο ανθρωπος καταφερνει τετοιον βαθμο προθυμιας να δεχτει το λογο του Θεου θα του ειναι ευκολο να παραλαβει πνευματικα μηνυματα κι επισης να ρηξει μια ματια στο βασιλειο που ειναι η πατριδα του πνευματος. Και για να καταφερει τετοιον βαθμο ειναι αναγκη μονο η πιο εντονη προσευχη στον Θεο και η πληρης αφοσιωση σε Αυτον, υπο την προυποθεση οτι η ζωη του ειναι ανιδιοτελης δραστηριοτητα αγαπης. Τοτε ο ανθρωπος θα βιωσει αλλαγη στον εαυτο του, θα αισθανθει μακρια απο τη γη, θα πιαστει απο τον Θεο και το κορμι θα παρατησει την καθε αντισταση,θα υποκυψει στη θεληση της ψυχης, που επιδιωκει να ενωθει με το πνευμα και ετσι το κορμι δεν σημαινει πια εμποδιο για εκεινη.
Συχνα ο ανθρωπος καταφερνει αυτον τον δεσμο μονο με την πιο μεγαλη υπερνικηση του εαυτου του, η ψυχη δεν επιδιωκει ακομα αποκλειστικα να ενωθει με το πνευμα, επιτρεπει ακομα το κορμι να την επηρεασει, δηλ. προσεχει ακομα παρα πολυ τις επιθυμιες του. . . δεν ειναι ακομα τοσο πολυ προθυμη για την παραλαβη μηνυματων του πνευματος οπως ειναι απαραιτητο για να παραλαβει αυτα τα μηνυματα χωρις κοπο. Και τοτε η ψυχη πρεπει να αγωνιστει για σταθεροτητα και αντοχη, πρεπει να πολεμησει το κορμι της, πρεπει και να σβησει τη σκεψη με το νου της και να επιτρεψει μονο στην φωνη της καριδας να την οδηγησει, πρεπει να ειναι ικανη να ξεχασει τον κοσμο για να βρεθει στο πνευματικο βασιλειο. . . Και πρεπει να ασκει συχνα αυτο το ταξιδι προς τα υψη για να μπορεσει να απελευθερωθει οποτεδηποτε απο το σωματικο περιβλημα, για να μπορεσει οποτεδηποτε να ακουσει τη φωνη μεσα της, για να λαβει πολυτιμα μηνυματα απο το πνευματικο βασιλειο. . .
Οταν η ψυχη δεν ειναι ικανη να ακουει τη φωνη του πνευματος μεσα της, ειτε η προετοιμασια της δεν ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου, δηλ. η ψυχη δεν μπορει να χωρισει απο τη γη και τα επιγεια, ειτε το πνευμα δεν μπορει να της μιλησει γιατι η ικανοτητα της να ακουει δεν εχει διαμορφωθει ακομα. Και προκειται για το τελευταιο οταν η ψυχη δεν εχει ακομα γινει αγαπη. Τοτε θα υπαρχει σιωπη μεσα της οταν ακουει, αφου η φωνη του πνευματος ακουγεται τοσο ελαφρα ωστε η καθε παραφωνια που ακομα ακουγεται μεσα σε ανωριμη ψυχη να σκεπασει τη φωνη του πνευματος. Πρεπει η ψυχη να εχει σπασει το περιβλημα γυρω της, κατι που το καταφερνει τροπος ζωης αναλογος με το θελημα του Θεου. Τοτε η ψυχη θα μπορει να ακουει τον πιο ελαφρο ηχο μεσα της και συνεπως επισης να το μεταβιβαζει στο νου, να το αποδινει δηλ. ως ανθρωπος.
Μεσα στον καθε ανθρωπο κρυβονται Θεικες σοφιες, δηλ. μεσα στον καθε ανθρωπο κρυβεται η Θεικη πνευματικη σπιθα, η οποια, αφου ειναι μερος της αιωνιας Θεοτητας, μπορει να διεισδυει στη Θεικη σοφια και να τη μεταδιδει στον ανθρωπο. Το αν ομως η ψυχη γινεται επιδεκτικη για οσα θελει να της μεταδωσει το πνευμα, εξαρταται απο τη θεληση του ανθρωπου, απο το αν διαμορφωθει μεσω δραστηριοτητας αγαπη. Πρεπει δηλ. ο ανθρωπος να θελει να ακουσει και να μπορεσει να ακουσει. . . Πρεπει να συναινεσει να παραλαβει μηνυματα απο πανω, πρεπει ομως και να τον κρινει αξιος ο Θεος για να του χαρισει πνευματικα μηνυματα. . . Μπορει λοιπον ο καθε ανθρωπος να επιδιωξει την ενεργεια του Θεικου Πνευματος, δηλ. να το επιθυμησει, πρεπει ομως συναμα να εκπληρωσει τις προυποθεσεις που τις βαζει ο Θεος για την ενεργεια του Πνευματος.??Ειναι μεν η ενεργεια του Πνευματος του Θεου χαρη, πλην ομως δεν ερχεται στον ανθρωπο χωρις την αξιοπρεπεια και τη στραμμενη προς τον Θεο θεληση του. Μολις η ενεργεια του Πνευματος του Θεου αρχιζει να σταματα φταιει ο ανθρωπος που αμελει τις πνευματικες του επιδιωξεις η που ειναι παρα πολυ δεμενος στον κοσμο, που εμποδιζει την ανοδο του προς τα υψη. Ειναι το θελημα του Θεου να παλευει συνεχεια ο ανθρωπος, να μην αμελει τις προσαπθειες να παει κοντα Του. Και για αυτο θα υπαρχουν συχνα εμποδια που θα του δυσκολεψουν την προοδο του, και πρεπει να προσπαθησει να υπερνικησει αυτα τα εμποδια με αυξημενη δυναμη, πρεπει να προσευχηθει για δυναμη οσο εκεινεη του λειπει. Πρεπει συχνα και εντονα να ενωθει με τον Θεο μεσα στις σκεψεις του, πρεπει να του παρουσιασει τις δυσκολιες του και να περιμενει με αισιοδοξη εμπιστοσυνη τη βοηθεια Του.
Ο Θεος απαιτει δυνατη πιστη, πιστη που δεν θα κλονιστει ποτε αν και εμφανιστουν πειρασμους. . . Η εμπιστοσυνη στη βοηθεια του Θεου πρεπει να ειναι τοσο δυνατη ωστε να μην υπαρξει τιποτα που θα προκαλεσει στενοχωριες η φοβο στον ανθρωπο σχετικα με το μελλον του. . . Πρεπει ο ανθρωπος παντα να λαμβανει υποψη την αγαπη και τη παντοδυναμια του Θεου οταν η πιστη του αρχιζει να κλονιζεται. Και ανθρωπος με τετοια βαθια πιστη θα ειναι και καταλληλος να παραλαβει τα πνευματικα δωρα του Θεου. Θα καταφρονει τον κοσμο και θα ζει τη ζωη του στον πιο στενο δεσμο με τον Θεο, και το πνευμα του θα επικοινωνει με την ψυχη του οπου και οποτε εκεινη το επιθυμει. . . Αμην
. . .
Από τα όσφυα του θα ρεύσουν ποτάμια ζωντανού νερού. . .
Η πνευματικη πεινα παντα θα χορταζεται, και ποτε η ψυχη δεν θα χρειαζεται να στερηθει τα αναγκαια, αφου ο Θεος ανοιγει στον καθε ανθρωπο την πηγη της ζωης απο την οποια προερχεται το ζωντανο νερο. Αυτη την υποσχεση την εδωσε ο Ιησους στους ανθρωπους στη γη, αλλα οι ανθρωποι δεν εχουν καταλαβει καλα το νοημα της υποσχεσης Του, αλλιως δεν θα τους φαινοταν αδυνατον οτι ο Θεος διοχετευει το λογο Του στη γη μεσω αποκαλυψεων που προσφερονται απο πανω σε εναν ανθρωπο. Η αγαπη του Θεου ξερει τι λειπει στους ανθρωπους και δεν θελει να στερηθουν τα αναγκαια. Κι ετσι η πηγη της ζωης δεν θα στερεψει ποτε, παντα οι ανθρωποι θα μπορουν να ξεδιψασουν με τα νερα της, και ο ιδιος ο ανθρωπος μπορει να γινει πηγη που δεν θα στερεψει ποτε οταν κανει σοβαρες προσπαθειες και κατεχει βαθια πιστη. . .
Αφου ειναι αυτο που το υποσχεθηκε ο Ιησους με τα λογια: ?Οποιος πιστευει σε Μενα, απο τα οσφυα του οποιου θα ρευσουν ποταμια ζωντανου νερου.? Με αυτο αναγγειλε την ενεργεια του πνευματος, το ακουσμα του Θεικου λογου μεσα στην καρδια, του νερου που ξυπνα τον ανθρωπο για την αιωνια ζωη. . . Η καθε ανθρωπινη καρδια μπορει να γινει πηγη της αιωνιας ζωης, και ανεξαντλητη ειναι η πηγη της Θεικης σοφιας που τρεχει απο πιστη καρδια. Το νερο που ξυπνα τον ανθρωπο για τη ζωη ειναι ο ζωντανος λογος του Θεου αφου μπορει να εκρεει μονο απο ανθρωπο που ζει στην αγαπη, δηλ. απο μια καρδια που εχει γινει δραστηρια, ζωντανη. . . Ο λογος του Θεου εχει ζωη και ξυπνα τον ανθρωπο για τη ζωη. . . Αφου οσο ο ανθρωπος τον παραδεχεται μεσα στην καρδια δεν ειναι νεκρος λογος. Δεν ειναι αδειο γραμμα αλλα αντιλαμβανεται απο το πνευμα μεσα στον ανθρωπο και γεννιεται μεσω της ψυχης μεσα στην καρδια του ανθρωπου. Κι ετσι πρεπει να εχει ζωογονητικο αποτελεσμα. . . δηλ. παροτρυνει τον ανθρωπο να κανει προσπαθειες που σημαινουν ζωη.
Ο λογος του Θεου ειναι η αμεση ακτινοβολια της αγαπης του Θεου, που για αυτο πρεπει και παλι να εκδηλωθει ως αγαπη μεσα στον ανθρωπο στον οποιο εισρεει ο Θεικος λογος. . . Πρεπει δηλ. και παλι να γεννα αγαπη. . . Ο Θεικος λογος δεν ειναι περιορισμενος, προερχεται απο ανεξαντλητη πηγη σαν το νερο, που δεν γνωριζει ουτε αρχη ουτε τελος, που εκρεει απο την πηγη οσο εκεινη δεν αναγκαστει να στερεψει θρασως. Κι ετσι και ο λογος του Θεου θα εκρεει απο την καρδια εκεινου που εχει βαθια πιστη και που ζει μια ζωη αγνοτητας και αγαπης, και τωρα ο ανθρωπος παντα θα μπορει να αντλησει απο το ζωντανο νερο, παντα θα ακουει το Θεικο λογο μεσα του. . . απο τα οσφυα του θα ρευσουν ποταμια ζωντανου νερου, οπως το υποσχεθηκε ο Θεος. . . Αμην
2513 (16.10.1942)
Άνθρωποι της προϊστορικής εποχής. . .
Ευθύνη. . .
Σε ατελειοτες περιοδους η γη εξελυχτηκε ετσι ωστε να μπορεσει να ειναι τοπος διαμονης για αμετρητους εμβιους οργανισμους και να ανταποκριθει με αυτον τον τροπο στο καθηκον της, να ειναι σταθμος διαμορφωσης του πνευματος. . . Εκεινον τον καιρο της αναπτυξης οι εμβιοι οργανισμοι ηταν διαφορετικοι, ηταν κατα καποιον τροπο προσανατολισμενοι στη γη που ηταν σε σταδιο αναπτυξης, οσο εμβιος οργανισμος ειχε καθολου δυνατοτητα επιβιωσης. Τα σταδια αναπτυξης ηταν πολυαριθμα, και μονο μετα απο μια συγκεκριμενη κατασταση η γη μπορουσε να φιλοξενησει εμβιους οργανισμους στην επιφανεια της. Οσο περισσοτερο ομως προχωρησε στην αναπτυξη της, τοσο περισσοτεροι εγιναν οι εμβιοι οργανισμοι, κι ετσι η αναπτυξη συνεχισε και στην εξωτερικη μορφη της γης και στους εμβιους οργανισμους που ειχαν σταλει στη γη με τον προορισμο της αναπτυξης προς τα υψη.
Χρειαστηκε απεριγραπτα μεγαλη χρονικη περιοδος, αλλα αυτη η περιοδος αναπτυξης ηταν αναγκη αφου το πνευματικο μεσα στη γη, στην επιφανεια της και πανω απο τη γη επρεπε πρωτο να αποδειχτει καλο μεσα στη δεμενη κατασταση την οποια σημαινει το καθε δημιουργικο εργο για το πνευματικο. Εκεινη την περιοδο αναπτυξης το πνευματικο περασε με επιτυχια τη δοκιμασια εκεινη, του επιτραπηκε να εξελυχτει σιγα σιγα να γινει εμβιος οργανισμος. Οι συνθηκες ζωης ηταν πολυ πιο δυσκολες, αλλα το πνευματικο επικρατουσε και σιγα σιγα εξελυχτηκε να γινει ενα ειδος ανθρωπου, που ηταν ομως εντελως διαφορετικος απο τον ανθρωπο της συγχρονης περιοδου.
Ηταν ακομα προορισμενο ον, δηλ. ενεργουσε απο ενστικτα, οδηγοταν, με καποιον τροπο, χωρις να του ανηκε η ελευθερη θεληση και ο νους. Ηταν ον που απο εξω εμοιαζε με ανθρωπο, που αλλιως ομως βρισκοταν σε σταδιο ζωου, που κινοταν κατα το Θεικο νομο φυσης και για αυτο εκανε ο,τι εκανε ενστικτοδως, χωρις να ειχε επιγνωση για τις πραξεις του. Εκεινο το ον δεν ευθυνοταν ακομα γιατις πραξεις του, ζουσε τη ζωη του κατα το νομο αναγκης, παρακινουμενο απο αλλα οντα που το κυριαρχουσαν και τα οποια παλι εκδηλωνονταν μεσα σε εκεινο το ον αναλογα με το θελημα του Θεου.
Αυτοι οι εμβιοι οργανισμοι ανταποκρινονταν ακομα στη πρωτογονη διαμορφωση της επιφανειας της γης, με καποιον τροπο ομως συνεβαλαν στην ακολουθη αναπτυξη της γης πολλαπλασιαζοντας και επιταχυνοντας την αναμορφωση της επιφανειας της γης μεσω των ασυνειδητων πραξεων τους, ετσι ωστε η επιφανεια της γης να γινει ολο και πιο καταλληλη για να ειναι τοπος διαμονης σε πιο αναπτυγμενους εμβιους οργανισμους, ωσπου οι πρωτοι ανθρωποι, εξοπλισμενοι με ελευθερη θεληση και νου, σταλθηκαν στη γη, που μπορουσαν να χρησιμοποιουν ολα οσα υπηρχε στη γη και που θα επρεπε − διδαγμενοι απο τον Ιδιο τον Θεο − να ζουν συνειδητη ζωη, το οποιο ηταν το νοημα και ο σκοπος της ενσακωσης τους στη γη.
Απο τοτε ομως ο ανθρωπος ευθυνοταν μπροστα στον Θεο για τις πραξεις και τις σκεψεις του. Ειχε φτασει σε συνκεκριμενο βαθμο ωριμοτητας, οπου ηταν ικανος να ζει τη ζωη του κατα το θελημα του Θεου, και αναλογα με αυτη την ικανοτητα ευθυνοταν τωρα για το πως χρησιμοποιουσε τη ζωη του, αφου ειχε την ελευθερια να χρησιμοποιει κατα προαιρεση ολα τα χαρισματα του, του παρουσιαστηκαν ομως και οι συνεπειες της ζωης του σε αυτη την ενσαρκωση στη γη, κι ετσι μπορει τωρα να χρησιμοποιει την ελευθερη θεληση του. . . Αμην
Ο άνθρωπος της σύγχρονης περιόδου. . .
Ικανότητες. . .
Δεν υπαρχει περιοδος χρονου οπου υπαρχουν οντα τοσο αναπτυγμενα οπως η συγχρονη περιοδος, και παρα ολα αυτα αυτη η αναπτυξη χρησιμοποιειται με λαθος κατευθυνση. . . Ο ανθρωπος της συγχρονης εποχης εχει περασει αμετρητα σταδια αναπτυξης και εχει τωρα στο τελευταιο σταδιο πολλες ικανοτητες, τις οποιες μπορει να χρησιμοποιησει με μεγιστη επιτυχια. Μια απο αυτες τις ικανοτητες ειναι εκεινη να μπαινει σε υπερκοσμια κατασταση. Οποιος εχει αποκομισει αυτη την ικανοτητα εχει ηδη φτασει σε αξιοσημειωτο σταδιο ωριμοτητας αφου ζει και σε εκεινο τον αλλον κοσμο, ομως δεν παιρνει μαζι του στη γη τις εντυπωσεις απο εκεινον τον κοσμο αφου μονο το πνευμα απορροφα εκεινες τις εντυπωσεις και τις μεταδιδει μονο τοτε οταν και η ψυχη του ανθρωπου ειναι αναλογα μορφωμενη ωστε να μπορεσει να καταλαβει τα βιωματα στον πνευματικο κοσμο και για αυτο να μπορεσει να εκπαιδευτει σε εκεινα.
Οσο περισσοτερο η ψυχη επιθυμει να πληροφοηθει απο το πνευμα μεσα της, τοσο περισσοτερα μηνυματα θα λαβει απο εκεινο. Και για αυτο η ανθρωποτητα πραγματικα θα μπορουσε να βρεθει σε υψηλο πνευματικο επιπεδο αν χρησιμοποιουσε ολα οσα εχει στη διαθεση της στην επιγεια ζωη. Ετσι ομως οι ανθρωποι αρκουνται να εκπληρωνουν την επιγεια ζωη τους, ομως δεν λαμβανουν υποψη την πνευματικη τους κατασταση. Και συνεπως στα μυχια τους πλησιαζουν και παλι την κατασταση της προιστορικης περιοδου, οταν δεν προσεχαν τις ψυχες τους αλλα κυριαρχουνταν απο τις παρορμησεις τους, σταδιο το οποιο αποκλειοταν την καθε αναπτυξη προς τα υψη.
Δεν ζουν πια συνειδητα την επιγεια ζωη τους, ειναι παρακινημενοι απο πνευματικες δυναμεις που θελουν να εμποδισουν την αναπτυξη του πνευματικου. Κι ετσι πλησιαζουν και παλι την κατασταση της προιστορικης περιοδου, εχουν ομως τωρα την ευθυνη για οσα κανουν, γιατι τους δοθηκαν απο τον Θεο η ελευθερη θεληση και ο νους, τους οποιους θα επρεπε να χρησιμοποιησουν για την απαπτυξη τους. . . Αμην
2515 (17.10.1942)
Ικανότητες. . .
Καθήκον. . .
Οπισθοδρομική ανάπτυξη. . .
Νέα γη. . .
Ο ανθρωπος ειναι το πιο αναπτυγμενο ον στη γη και συνεπως ειναι αντιμετωπος με καθηκον που ανταποκρινεται στο βαθμο ωριμοτητας του. Μπορει να εκπληρωσει αυτο το καθηκον αν θελει, και ειναι ακριβως η θεληση του που πρεπει να δοκιμαστει, που πρεπει να ερθει αντιμετωπη με μια αποφαση. Αφου εξαρταται μονο απο τη θεληση αν θα εκπληρωσει ο ανθρωπος το καθηκον εκεινο, αν θα επωφεληθει απο τις ικανοτητες του και ζησει καταλληλα την τελευταια ενσαρκωση. Δεν αναγκαζεται καθολου, και για αυτο η επιγεια ζωη θα τον φερει αντιμετωπο με αμετρητα καθηκοντα, τα οποια θα εκπληρωσει μεσω της επιγειας δραστηριοτητας του.
Δεν τιθεται δηλ. στο επικεντρο το πραγματικο προβλημα της ανθρωπινης ζωης, αλλα πρεπει ο ανθρωπος να το λυσει μεσα στην επιγεια δραστηριοτητα του. . . να διαμορφωσει τον εαυτο του στην υψηλοτερη ωριμοτητα στην οποια μπορει να φτασει στη γη. . . Αν αφηνει απροσεκτο εκεινο το προβλημα θα συνεχισει παρα ολα αυτα την επιγεια ζωη του, μονο που η ψυχη του θα μεινει σε ατελες σταδιο αναπτυξης. Και θα πρεπει να λογοδοτησει στον Θεο γιατι Εκεινος του εδωσε την επιγεια ζωη μονο για την τελειοποιηση της ψυχης. Εκανε δηλ. ο ανθρωπος καταχρηση της ζωης του οσο μονο ασχολιοταν με επιγειες δραστηριοτητες για το δικο του συμφερον, η την αφησε απροσεκτη κι ετσι παραμελησε μια χαρη του Θεου.
Η γη ηταν τοπος διαμονης του και του επιτραπηκε να ενσαρκωθει ως υψηλα αναπτυγμενο ον. Ηταν ηδη σε σταδιο ωριμοτητας οπου του ανηκαν πολλες ικανοτητες, αλλα δεν ζουσε πιο συνειδητα τη ζωη του απο ο,τι οι ανθρωποι της προιστορικης περιοδου, δεν επωφελοταν απο το νου και την ελευθερη θεληση παρα μονο για δραστηριοτητα στη γη που δεν ειχε μονιμη αξια, και για αυτο χρησιμοποιουσε τη δυναμη του Θεου. . . τη χρησιμοποιουσε μονο για κοσμικους σκοπους, για να αυξηθει η ευμαρεια του, και μαλιστα με τετοιον τροπο ωστε να συνεβαλε στο να ξυπνησει και μεσα στους συνανθρωπους η επιθυμια να ειναι ενεργοι μονο για κοσμικους στοχους. Και για αυτο η γη εχει γινει ακαταλληλη για την αναπτυξη της ψυχης, δηλ. το κοσμικο επικρατει και δενει τον ανθρωπο ετσι ωστε να ξεχασει εντελως την ψυχη του.
Εχει αρχισει λοιπον σταδιο οπου ειναι αναγκη μια αλλαγη για να μπορεσουν οι ανθρωποι και παλι να γνωρισουν και να εκπληρωσουν το πραγματικο τους καθηκον. Πρεπει να γινει αλλαγη στη γη, πρεπει να ξαναγινει η γη ο,τι ηταν καποτε και ο,τι θα επρεπε να ειναι. . . σταθμος διαμορφωσης του πνευματος, οπου δεν επικρατουν τα κοσμικα, αλλα οπου τα κοσμικα ειναι μονο ενα βημα προς το σκοπο. . . Πρεπει να ξαναδημιουργηθει, να αναπλαθει, πρεπει να γινει τοπος διαμονης για ανθρωπους που συνειδητα επιδιωκουν την τελευταια ωριμοτητα, που χρησιμοποιουν ολες τις ικανοτητες που τις ελαβαν απο τον Θεο μονο για την ωριμανση των ψυχων γιατι καταλαβαινουν οτι αυτος ειναι ο πραγματικος σκοπος της ενσαρκωσης τους στη γη. . . Αμην
2516 (17.10.1942)
Λόγια του Πατέρα. . .
„Παρακαλέστε ώστε να λάβετε. . .“
Ο,τι σας βαραινει να το εμπιστευετε σε Μενα με πιστη. . . Ξερω μεν ολες τις στεναχωριες σας, ξερω για ολα τα προβληματα σας, ομως πρεπει να βρειτε το δρομο προς Εμενα, πρεπει να ερθεστε κοντα στον Πατερα σαν τα παιδια και να Τον παρακαλεσετε να σας παρασταθει, και θελω να σας βοηθω. . .Και για αυτο μην στεναχωριεστε αφου θα παρω πανω Μου ολες τις στεναχωριες σας οσο Με το παρακαλεσετε. . . Ποσο αδυναμη ειναι η εμπιστοσυνη σας, ποσο αδυναμη η πιστη σας στην αγαπη Μου αν εχετε αμφιβολιες για το αν θα εισακουσω την προσευχη σας. Παρακαλειτε ωστε να λαβετε. . . Αυτη την υποσχεση σας την εδωσα, και μεσα σε αυτη την υποσχεση εσεις που εχετε λιγη πιστη θα επρεπε να ανορθωσετε την αδυναμη πιστη σας. Πρεπει να θυμηθειτε οτι τα λογια Μου ειναι η πιο καθαρη αληθεια και οτι θα πρεπει να πραγματοποιουνται, και για αυτο μπορειτε να Μου παρουσιαζετε τα παρακαλια σας χωρις αμφιβολιες ετσι ωστε να μπορεσω − ως Πατερα που σας αγαπα − να σας χαρισω αναλογα με την πιστη σας.
Αφου δοκιμαζω μονο το βαθος της πιστης σας, κι αυτο το βαθος ειναι και η εγγυηση για την εκπληρωση της προσευχης σας. Αν ομως η πιστη σας ειναι ρηχη, τοτε και την προσευχη δεν θα τη στελνετε σε Μενα με το βαθος και την εντατικοτητα που ειναι αναγκη για να την εισακουσω. Αφου δεν προσεχω τα λογια, μαλιστα ομως την αφοσιωση σε Μενα, που ειναι αποτελεσμα βαθιας πιστης. Μονο διαβαζω μεσα στον καθρευτη της ψυχης και ξερω για το βαθος της πιστης και για την εντατικοτητα της προσευχης. Και οπου τετοια εντονη προσευχη ερχεται κοντα Μου, εκει θα ειμαι παντα ετοιμος να βοηθω.
Η πιστη εμπιστοσυνη στο οτι θα εισακουω την προσευχη σας θα σας αποκομισει και την επιτυχια, αφου ποτε δεν περιφρονιζω τη δυνατη πιστη του ανθρωπου. Μαλιστα ομως ευλογω οσους θυμουνται την υποσχεση Μου και παρουσιαζουν ολες τις στεναχωριες και ολα τα προβληματα σε Μενα. Η αγαπη Μου θα εκδηλωθει σε εκεινους αφου θα καταφερουν να λαβουν τα παντα απο Μενα. Μονο οσο ειναι ακομα διστακτικοι στην πιστη τους θα ειμαι κι Εγω επιφιλακτικος σχετικα με την εκπληρωση των προσευχων τους αφου θελω να αφοσιωθουν σε Μενα και να Μου εμπιστευτουν τα παντα. Η αδυνατη πιστη ομως τους εμποδιζει να ψαξουν εντονο δεσμο με Μενα. Θελω ομως να Με αναγνωρισουν ως ο Πατερας Που τους αγαπα, Που δεν εγκαταλειπει το παιδι Του στις δυσκολιες. . . Αμην
Αγάπη. . .
Αλήθεια. . .
Σοφία. . .
Δάσκαλος. . .
Σε εναν κοσμο διχονοιας οι ανθρωποι αναγκαστικα πρεπει να πεσουν σε μπερδεμενη σκεψη. Αφου ο λογος της διχονοιας ειναι η ελλειψη αγαπης, κι οπου λειπει η αγαπη, εκει ο ανθρωπος ειναι μακρια απο την αληθεια. Αυτη η λαθος σκεψη ποτε δεν μπορει να αποφερει κερδος στην ψυχη. Η ψυχη δεν μπορει να ωριμασει οσον καιρο δεν σκεφτεται σωστα, δηλ. οσο ειναι μακρια απο την αληθεια. Και για αυτο οι ανθρωποι πρεπει να φροντιζουν την αγαπη, μονο τοτε θα σκεφτονται σωστα, και μονοτοτε θα μπορεσουν να ενημερωσουν για προβληματα χωρις να σφαλουν.
Οταν υπαρχουν επιμαχα θεματα στον πνευματικο τομεα, οι ανθρωποι επιτρεπονται να εκφρασουν τη γνωμη τους μονο οσο προσπαθουν να ζουν τη ζωη τους στην αγαπη, και δεν χρειαζεται να ακουστει η αποψη αστοργου ανθρωπου. Και αυτο ισχυει και για ολους τους ανθρωπους που διδασκουν. Οσο ζουν στην αγαπη διαδιδουν την αληθεια, συχνα ακομη αθελα τους, οταν οι ανθρωποι που τους ακουν καταλαβαινουν τα λογια τους ετσι οπως ανταποκρινονται στην αληθεια, ακομα και αν ο ιδιος ο ανθρωπος που διδασκει εκπαιδευτηκε λαθος. Ανθρωπος που εχει αγαπη μεσα του ομως αναγνωριζει το λαθος οταν του προσφερεται, με την προυποθεση οτι η επιθυμια για αληθεια μεσα του ειναι δυνατη και οτι με τη διαδωση της αληθειας θελει να υπηρετησει τον Θεο. . . Εκεινος το πνευμα του οποιου εχει γινει ελευθερο μεσω δραστηριοτητας στην αγαπη, εκεινος θα ειναι και προορισμενος να διδαξει τους συνανθρωπους.
Στον αστοργο κοσμο ομως το πνευμα δεν ειναι ακομα ελευθερο, η ελλειψη αγαπης το κρατα δεμενο, και για αυτο ο ανθρωπος το πνευμα του οποιου ειναι ακομα δεμενο ειναι μακρια απο την αληθεια και ποτε δεν θα μπορεσει να διαδωσει αληθεια στους συνανθρωπους, αλλα ο,τι τους μεταδιδει περιεχει και λαθη, αν δεν ειναι ολοκληρη πλανη. Αυτο αποδειχνει οτι μονο λιγοι ανθρωποι βρισκονται στην αληθεια γιατι μονο λιγοι ανθρωποι ενεργουν με αγαπη. Ειναι αυτη τοσο πικρη διαπιστωση οτι εκεινοι οι λιγοι πρεπει να αγωνιζονται σκληρα αν θελουν να οδηγησουν τους ανθρωπους στην αληθεια, αφου πρωτο πρεπει να τους κηρυσσουν την αγαπη, αφου μονο τοτε ο ανθρωπος μπορει να αναγνωριζει την αληθεια οταν η καρδια του εχει γινει ικανη να νιωθει αγαπη. . . Και το οτι η αστοργη ανθρωποτητα να μεταμορφωθει στην αγαπη ειναι πραγματι δουλεια σχεδον ακατορθωτη αν ο Θεος ο Ιδιος δεν θα φροντισει να βοηθησει την ανθρωποτητα.
Οσο περισσοτερο τους λειπει η αγαπη στους ανθρωπους, τοσο πιο δυσκολα θα ειναι για την αληθεια να επιβληθει, και παντα θα γινει αντιμετωπη με εκεινους που πιστευν οτι ξερουν την αληθεια, που ομως δεν εξασκουν αρκετα την ιδια την αγαπη. Εξεταστε εκεινους που διδασκουν για το ποσο ζουν στην αγαπη. . . κι εξεταστε μηπως αυτοι που διδασκουν μεταδιδουν μονο γνωσεις που τις εχουν διαβασει η ακουσει καπου. . . Πρεπει ο ανθρωπος να νιωθει την αληθεια, δεν μπορει να τη μαθει σε σχολειο. . . Και αυτα που μεταδιδονται θα γινουν σοφια μονο τοτε που απορροφουνται απο την καρδια και το νου συναμα. . . και ο ανθρωπος θα ειναι σοφος μονο τοτε που οι γνωσεις λαμπουν μεσα του σαν φως και τον χαροποιουν.
Εκεινος που διδασκει πρεπει να ζει στην αγαπη, κι εκεινος που ακουει τα δασκαλεματα πρεπει επισης να παραλαβει τη σοφια με καρδια ικανη για αγαπη, μονο τοτε μπορουμε να μιλαμε για σωστη σοφια. Και αυτη η αγαπη λειπει στην ανθρωποτητα, και για αυτο της λειπει επισης η σοφια, η αληθεια απο τον Θεο. . . Ομως πιστευει οτι ξερει και απορριπτει ολα οσα δεν ανταποκρινονται στις γνωσεις της. Αφου πριν να μην εχει μεταμορφωθει στην αγαπη η ανθρωποτητα, θα αρκεστει με υιοθετημενα διδαγματα, τα οποια παιρνει για αληθεια αφου της λειπει η καθε δυναμη να αναγνωριζει την αληθεια. . . Αμην
2520 (20. k. 21.10.1942)
Κόννερσρόιτ. . .
Ευσέβεια. . .
Οποιος εχει την ικανοτητα να βλεπει μεσα στο πνευματικο βασιλειο, το πνευμα του οποιου εχει ξυπνησει, και μεσω της συνδεσης με το πνευματικο εκτος του εαυτου του κατορθωνει πραγματα που ο συνανθρωπος τα θεωρει θαυματα. Προκειται ομως μονο για πνευματικη επιδραση, που ειναι δυνατον για εκεινον τον ανθρωπο που μεσω τροπου ζωης αναλογα με το θελημα του Θεου μπορει να χρησιμοποιει τις πνευματικες δυναμεις, με τις οποιες η πνευματικη σπιθα μεσα του ενωνεται. Το με ποιον τροπο θα ενεργησουν αυτες οι δυναμεις, ο ιδιος ο ανθρωπος το οριζει με τη θεληση του η με τη σκεψη του νου του, αναλογα. Μπορει δηλ. να εκτελεσει συγκεκριμενα πραγματα που του φαινονται αξια επιδιωξης. Μπορει να θελει κατι που το εχει επινοησει, και στη συνεπεια εκτελει αυτες τις σκεψεις.
Προκειται για πνευματικη επιδραση, ενω ο ιδιος ο ανθρωπος οδηγει κοντα του εκεινες τις δυναμεις μεσω της θελησης του και οι πνευματικες δυναμεις ανταποκρινονται στη θεληση αυτη γιατι ο τροπος ζωης αναλογα με το θελημα του Θεου επιτρεπει την ενεργεια εκεινων. Υπαρχει ομως και πνευματικη επιδραση που δεν προκαλειται απο τη θεληση του ανθρωπου, οπου μονο το θελημα του Θεου εκδηλωνεται, οπου το ανθρωπινο σωμα ειναι μονο μια μορφη που περιεχει το Πνευμα του Θεου. Αυτες οι μορφες ειναι δηλ. μονο περιβληματα που κρυβουν τη Θεοτητα απο το ανθρωπινο ματι, τις οποιες ομως χρησιμοποιει η αιωνια Θεοτητα για να εκδηλωθει στην ανθρωποτητα, για να την οδηγησει στο να αναγνωρισει την αιωνια Θεοτητα.
Ολα οσα κανει αυτη η μορφη δεν μπορουν να αξιολογηθουν πια με ανθρωπινο μετρο αλλα πρεπει να μετρηθουν με το μετρο Θεικης επιδρασης. Το καθε γεγονος, η καθε εκδηλωση και το καθε θαυμα αποκαλυπτει μια Θεικη δυναμη που επιδρα αμεσα. Πρεπει ομως να ειναι τελεια η μορφη για να ειναι καταλληλη ως δοχειο που θα μπορεσει να περιεχει το Θεικο πνευμα, ως διαμερισμα του Κυριου και Σωτηρα. Αυτη η αξιοπρεπεια κατορθωνεται μονο μεσω της πιο βαθιας αγαπης προς την αιωνια Θεοτητα, μεσω του πιο βαθιου εσωτερικου συναισθηματος και συνειδητης υπαγωγης της θελησης υπο το θελημα του Θεου. . . Πρεπει να απαιτηθει αυτη η υπαγωγη της θελησης υπο το θελημα του Θεου αν ο Θεος ο Ιδιος θελει να ενεργησει μεσω ενος ανθρωπου.
Πρεπει δηλ. ο ανθρωπος που δινει τον εαυτο του στον Θεο να κανει ο,τι θεωρει σωστα μπροστα στον Θεο, πρεπει με καποιον τροπο να κανει το θελημα του Θεου δικη του θεληση παρατωντας τη δικη του θεληση. Σε αυτο το σταδιο αφοσιωσης θα ειναι ικανος να διαβλεπει τα παντα και για αυτο θα ξερει τα παντα και θα ειναι ικανος να κανει τα παντα αφου τωρα ειναι το Ιδιο το Θεικο Πνευμα που ενεργει μεσα του. . . Ο Θεος εχει αναγκη τετοιους ανθρωπους για να ενεργησει μεσω εκεινων. Θελει να βοηθα την ανθρωποτητα, που κινδυνευει να χασει την πιστη της, θελει ο Ιδιος να ερθει κοντα της, θελει να εφιστησει την προσοχη των ανθρωπων στον Θεικο Σωτηρα για να χασουν την καθε αμφιβολια σχετικα με το εργο λυτρωσης του Χριστου.
Βαθια ακλονιστη πιστη και αφοσιωμενη αγαπη προς τον Σωτηρα μπορουν να διαμορφωσουν την ψυχη του ανθρωπου ετσι ωστε ο Θεος σε ολη Του την πληροτητα μπορει να μπει μεσα σε εκεινον τον ανθρωπο και να μεινει μεσα του. Και τοτε η καθε κατασταση ειναι δυνατη, λυπη και πονος, ευτυχια και μακαριοτητα. Κι ο ανθρωπος μπορει να εκπληρωνει το καθηκον που του εδωσε ο Θεος για την επιγεια ζωη του. . . Αφου ο Θεος προβλεπει τη θεληση και τη βαθια αγαπη και τη δυναμη της πιστης τετοιου ανθρωπου που δινει τον εαυτο του σε Εκεινον, και αναλογα οριζει τη μοιρα του κατα το θελημα Του.
Ο Θεος τον εκλεγει για εξαιρετικα πραγματα για να επιστησει την προσοχη της ανθρωποτητας στον Εαυτο Του. Ολα τα Θεικα φανερωνονται με αυτον τον τροπο, και τωρα μπορουν να αποδειξουν την πιστη τους οι συνανθρωποι. Ανθρωπος που ειναι τοσο εντονα δεμενος με τον Θεο ωστε να ακουει την εσωτερικη φωνη θα βλεπει και τα γεγονοτα του παρελθοντος, του παροντος και του μελλοντος. Για αυτο οι συνανθρωποι ανετα θα επρεπε να πισευουν τετοια βιωματα. Ο Ιδιος ο Θεος ενεργει μεσω τετοιου ανθρωπου, και παντα αυτο θα ειναι καταλληλο να αυξηθει η δυναμη της πιστης.??Εξαιρετηκη ενεργεια βασιζεται σε ιδιαιτερη ευσεβεια, και αυτη μπορει να εκταθει σε εξωτερικες τυπικοτητες, αλλα παντα θα συμμετεχει η καρδια, δηλ. βαθια αγαπη προς τον Σωτηρα θα γεμιζει τον ανθρωπο, που εκφραζεται ετσι ωστε ο ανθρωπος να εκπληρωνει οσα του ζητουν. . . παντα ενεργει απο αγαπη προς τον Θεο, κανει την καθε θυσια. Και ο Θεος αναγνωριζει εκεινη την αγαπη και την παρουσιαζει ως παραδειγμα στην ανθρωποτητα γιατι η καθε πραξη, η καθε λεξη και η καθε σκεψη ειναι μονο το αποτελεσμα εκεινης της βαθιας αγαπης προς τον Θεο. Κι ετσι η αγαπη του Θεου στρεφεται προς εκεινο το παιδι Του. . . Θα το παρει κοντα Του στο βασιλειο Του οταν εχει φτασει η τελευταια του στιγμη.
Ολα οσα κανει, σκεφτεται και λεει ο ανθρωπος εχει παντα ως στοχο την πληρη ενωση με τον Θεο, και για αυτο πρεπει να ειναι καλα, δηλ. αναλογα με το θελημα του Θεου. Ολα οσα οδηγουν στην ενωση με τον Θεο πρεπει να ειναι αναλογα με το θελημα του Θεου, και για αυτο ο Θεος δειχνει στους ανθρωπους τον δρομο που πρεπει να παρουν για να βρουν την τελικη ενωση με Εκεινον. Και κατεβαινει ο Ιδιος στη γη και ενεργει μεσω εκεινων των ανθρωπων η ζωη των οποιων ειναι ασταματητη δραστηριοτητα στην αγαπη και που για αυτο πιανονται απο τη Θεικη αγαπη και συνεπως καταφερνουν καταπληκτηκα πραγματα. . . Αμην
2521 (22.10.1942)
Υπόδειξη για ένα γεγονός. . .
Πνευματική ανατροπή. . . (Ρώμη;)
Πρεπει να θυσιασετε πολλα απο τα πνευματικα σας αγαθα, εσεις που δεν βρισκεστε ακομα στην αληθεια, αφου θα ερθει ενας καιρος οπου θα δειτε να καταρρευουν πολλα απο οσα σας φαινονταν αφθαρτα. Θα καταλαβετε οτι το εργο του ανθρωπου δεν εχει διαρκεια αν και μπορουσε να επικρατησει για πολυ καιρο. Θα σας ειναι αδιανοητο οτι μεσω Θεικης αποφασης θα γινει εργο καταστροφης που συναμα θα σημανει μεγαλη πνευματικη ανατροπη και θα κλονισει πολυ τη σκεψη των ανθρωπων που πιστευουν να βρισκονται στην αληθεια. Και δεν θα βρειτε καμια αλλη εξηγηση απο το οτι ο Θεος θελει να σας αποδειξει οτι πλανιεστε. Ειναι αυτη η πλανη ηδη παρα πολυ βαθια ριζωμενη μεσα σας ωστε να μπορεσετε ευκολα να απελευθερωθειτε απο αυτην, και για αυτο ο Θεος θελει να σας βοηθησει. . .
Θελει να σας δειξει οτι τα παντα πρεπει να δινουν τη θεση τους στο θελημα Του, δηλ. και αυτα που επικρατουσαν επι χιλιετιες. Ο Θεος εδωσε ελευθερη θεληση στους ανθρωπους, και δηλ. επρεπε να αποσυρει το θελημα Του εκει οπου η ανθρωπινη θεληση αντιστεκοταν. Κι ετσι δεν εμποδισε τη δημιουργια ενος εργου που δεν ανταποκρινοταν στο θελημα Του. Το θελημα Του ομως κρυφα εκτιμηθηκε και εκπληρωθηκε, απροσεκτο απο τον κοσμο και για αυτο και λιγο γνωστο, αντιστεκοντας ομως εχθρικη επιδραση. Αλλα η ανθρωποτητα ενιωθε ευχαριστηση απεναντι απο τη δημιουργια εκεινου του εργου, που επικρατουσε με μεγαλοπρεπεια και λαμψη και βρηκε πολλους οπαδους. Ομως καποτε θα γινει το τελος και εκεινου του εργου, και αυτο το τελος θα ερθει ολοφανερα για ολους τους ανθρωπους. . .
Θα κουνηθει κτιριο που το θεωρουσαν αφθαρτο οι ανθρωποι, θα ερθει περιστατικο που θα στοιχισει θυσιες καθε ειδους. Θα κλονιστει η σκεψη των ανθρωπων μεσω αυτης της παρεμβασης του Θεου. Μα ο Θεος θελει να αποδειξει στους ανθρωπους πως ολα οσα δημιουργηθηκαν απο ανθρωπους θα χαθουν, και πως θα επικρατησει ο,τι ερχεται αμεσα απο τον Θεο. Θελει να υποδειξει στους ανθρωπους οτι πλανιουνται για να γινουν επιδεκτικοι για την καθαρη αληθεια. Και πολλοι ανθρωποι θα απορησουν στην οψη της καταστροφικης ανατροπης, θα αμφισβητησουν την αξιοπιστια οσων τους διδασκαν πριν, αφου η καταρρευση θα τους παρει την καθε πιστη. Και αυτο το γεγονος δεν ειναιπια μακρια, και θα συμμετεχει ολοκληρος ο κοσμος και, οσο ειναι θρησκευτικος, θα ανγνωρισει σε αυτο ολοφανερο σημαδι που το στελνει ο Θεος στους ανθρωπους για το καλο των ψυχων τους. . . Αμην
2522 (24.10.1942)
Αξιολογείται η θέληση στης τελετουργικές πράξεις. . .
Θεος χαριζει στους ανθρωπους αναλογα με την πιστη τους. . . Πρεπει να το καταλαβουμε ετσι οτι οι ανθρωποι κανουν πνευματικη ιδιοκτησια οσα τους μαθαινει η θρησκεια τους, και οτι δηλ. εκπληρωνουν ολα οσα απαιτουνται απο εκεινους. Σε εκεινη την εκπληρωση ο Θεος αξιολογει τη θεληση του ανθρωπου, που ειναι καλη γιατι στρεφεται προς τον Θεο. . . Θελει ο ανθρωπος να κανει ο,τι ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου, ο,τι του μαθαινει η θρησκεια. Και οσον καιρο αυτη η θεληση που ειναι στραμμενη προς τον Θεο οριζει τη σκεψη και τις πραξεις του, ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου, ακομα και αν ο ανθρωπος δεν βρισκεται στην αληθεια, δηλ. αν εκαιδευτηκε σε λαθος θρησκεια.
Για αυτο θα γινουν μακαριοι και εκεινοι οι ανθρωποι στους οποιους λειπει η σωστη θρησκεια οσο προσπαθουν να ζουν τροπο ζωης αναλογα με το θελημα του Θεου και αν παντα κανουν οσα τους φαινεται σωστα μπροστα στον Θεο. Τους παρουσιαζεται μεν παντα η δυνατοητα να βρουν τη σωστη θρησκεια, ερχεται κοντα τους η καθαρη αληθεια. Οταν ο ανθρωπος ομως πιστευει πως δεν μπορει να την αποδεχτει γιατι πιστευει οτι βρισκεται ο ιδιος στην αληθεια, θα ζησει ωστοσο καλο τροπο ζωης, που ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου και θα τον αναγνωρισει ο Θεος γιατι ο ανθρωπος επιδιωκειτο καλο, γιατι θελει να εκπληρωνει το θελημα του Θεου. Κι ετσι και η καθε πραξη του ανθρωπου αξιολογειται αναλογα με το θελημα του. . . Και η καθε τελετουργια, που καθ εαυτη ειναι εντελως χωρις αξια, γινεται πραξη ευχαριστη στον Θεο μεσω της προθυμιας του ανθρωπου να υπηρετησει με αυτο τον τροπο τον Θεο.
Δηλ. μπορει ο καλος ανθρωπος να κερδισει την ευχαριστηση του Θεου με την καθε πραξη οσο την εκτελει προς τιμη του Θεου, οσο πιστευει οτι υπηρετει με αυτον τον τροπο τον Θεο, αν και η πραξη καθ εαυτη δεν εχει βαθυτερη αξια. Απο την αλλη μερια ομως μια συγκεριμενη τελετουργικη πραξη ειναι αχρηστη οταν δεν εχει ως βαση αυτη τη στραμμενη προς τον Θεο θεληση. Κι επισης μπορει ενας ανθρωπος να επιδιωκει τον Θεο με ολη του την θεληση χωρις τετοια τελετουργια, και ο Θεος θα αξιολογησει ιδια εκεινη τη θεληση. Μπορει εκεινος ο ανθρωπος να ειναι ακομα πολυ πιο κοντα στον Θεο που δεν δινει σημασια στις τυπικοτητες και που ομως θελει συνειδητα να υπηρετει τον Θεο.
Ετσι ομως οπως ειναι η πιστη του ανθρωπου, ετσι ο Θεος θα ενεργησει μεσω του, γιατι ο Θεος δεν καταφρονει την πιστη του ανθρωπου οσο εκεινος δεν στραφει εναντιον του Θεου. Αλλα ειναι λαθος να υποθετουμε οτι μονο εκεινος ο ανθρωπος που εκπληρωνει ολες τις τυπικοτητες ζει τη ζωη του κατα το θελημα του Θεου. Τιποτα απο οσα φαινονται απο εξω δεν αποφασιζει για τη σωστη αξια μπροστα στον Θεο, μετρα μονο και μονο η θεληση, που τη βλεπει ο Θεος, χωρις να εχει την παραμικρη σημασια αν ο ανθρωπος εκτελει τις πραξεις που του τις ζητα η θρησκεια. . . Αμην
Προσευχή μέσα στο πνεύμα και στην αλήθεια. . .
Η καθε παρακληση θα φτασει στο αυτι του ουρανιου Πατερα οσο εχει σταλει προς Εκεινον μεσα στο πνευμα και στην αληθεια. Δηλ. η καθε σκεψη πρεπει να τη νιωσει ο ανθρωπος στην καρδια, πρεπει το πνευμα να μιλησει στο Πνευμα. . . πρεπει η πνευματικη σπιθα μεσα στον ανθρωπο να σηκωθει προς τον Θεο, προς τον Πατερα, απο τον Οποιο ξεκινησε. Δεν πρεπει η προσευχη να ειναι μονο λογια του αερα, πρεπει να ανεβει προς τον Θεο απο την καρδια του ανθρωπου, απλα και ταπεινα, με ειλικρινεια, χωρις πονηρια και δηθεν. . . Αυτο σημαινει προσευχη μεσα στο πνευμα και στην αληθεια, και παντα θα εισακουει τετοια προσευχη ο Θεος.
Μπορει μια προσευχη να αποτελειται απο ωρεα λογια και να περασει απαρατηρητη απο το αυτι του Πατερα στον ουρανο γιατι της λειπει η καθε αφοσιωση, γιατι ειναι μονο αδεια μορφη χωρις βαθυ συναισθημα της καρδιας. Και τετοια προσευχη ειναι αχρηση μπροστα στον Θεο, οπως ειναι επισης αχρηστα μπροστα στον Θεο ολα οσα ειναι μονο μορφη χωρις εξωτερικη ζωη. Οσο η καρδια ειναι αδιαφορη, το πνευμα μεσα στον ανθρωπο δεν ξερει τιποτα για οσα αφορα την προσευχη του ανθρωπου και δηλ. δεν ψαχνει να ενωθει με το Πνευμα του Θεου, στο Οποιο η προσευχη ειναι απευθυνωμενη, αν και ο ανθρωπος δηθεν ψαχνει ενωση με τον Θεο μεσω των λογων του. Σκεφτεται διαφορετικα απο ο,τι μιλα, κι ενεργει διαφορετικα απο ο,τι σκεφτεται. . . Και για αυτο η προσευχη του δεν ειναι αληθινη, δεν ειναι ο,τι θα επρεπε να ειναι μπροστα στον Θεο. . . μια ταπεινη, με βαθυ συναισθημα, αφοσιωμενη παρακληση, η εισακοη της οποιας ειναι εγγυομενη.
Κι επισης ο Θεος απαιτει να αποσυρεται ο ανθρωπος στο καμαρακι του οταν θελει να προσευχεται. . .να ξεχνα ολα γυρω του για να επικοινωνησει αποκλειστικα με τον Πατερα στον ουρανο. Οταν δεν υπαρχουν εξωτερικες εντυπωσεις που αποσπουν την προσοχη του ανθρωπου θα του ειναι δυνατον ναενωθει βαθια με τον Θεο, και τοτε θα υποβαλει την παρακληση του στον Θεο χωρις δισταγμους, αλλαμε ολη την ταπεινοφροσυνη και εμπιστοσυνη, θα Τον παρακαλεσει με απλο τροπο, θα Του μιλησει ευλαβως και συναμα με πληρη εμπιστοσυνη, θα προσευχηθει σε Εκεινον στο πνευμα και στην αληθεια, ετσι οπως το θελει ο Θεος για να μπορεσει να εκπληρωσει στα παιδια Του ολα τα παρακαλια τους, οπως το υποσχεθηκε. . . Αμην
2524 (26.10.1942)
Λάθος ερμηνεία της Αγίας Γραφής. . .
Λανθασμένες θεωρίες. . .
Οι ανθρωποι ερμηνευουν λαθος πολλα λογια της Αγιας Γραφης, και με αυτον τον τροπο καταληγουν σε πλανη, σε γνωσεις που ειναι μακρια απο την αληθεια. Αφου το αποτελεσμα εκεινων των λανθασμενων ερμηνειων ειναι θεωριες που εχουν μεταδοθει απο ανθρωπο σε ανθρωπο, ετσι ωστε να διαδοθηκε η πλανη ολο και περισσοτερο και να αναγνωριστηκε ως πλανη ολο και πιο δυσκολα. Ο Θεος παντα εδινε το λογο Του στους ανθρωπους ετσι οπως ανταποκρινοταν στην κατασταση του πνευματος τους, και παντα ηταν κατανοητος για εκεινον που ηθελε να το καταλαβει σωστα. Μολις ομως οι ανθρωποι σκεφτονταν μονο με το νου τους το λογο Του. . . μολις ο ανθρωπος μονο με επιστημονικο τροπο προσπαθησε να βρει το νοημα χωρις τη βαθια θεληση να διαμορφωσει τον εαυτο του, δηλ. την ψυχη του μεσω του Θεικου λογου, εγινε δυσκολο για τους ανθρωπους να καταλαβουν τολογο αυτο . . . Η σκεψη πλανηθηκε.
Υπο τετοιες προυποθεσεις προεκυψαν θεωριες που ασχημισαν το Θεικο λογο, καθ οσον δεν ανταποκρινονταν στα οσα ελεγε ο Ιησους Χριστος στη γη. Αναφερεται μεν ο λογος του Θεου, πλην ομως οι ανθρωποι βλεπουν εντελως διαφορετικο νοημα μεσα στο λογο αυτο, κι ετσι η ανθρωποτητα δεν καταλαβαινει σωστα, αλλα ανθρωπινες εξηγησεις εχουν αλλαξει τη σωστη σημασια, και συνεπως ο Θεικος λογος εχει παραμορφωθει και σε παραμορφωμενη μορφη εχει παλι παρουσιαστει στους ανθρωπους ως Θεικος λογος, κι εκεινοι οι ανθρωποι τωρα δεν δεχονται πια τιποτε αλλο και με ζηλο υποστηριζουν αυτο το παραμορφωμενο λογο.
Και ειναι παρα πολυ δυσκολο να τους φερει κανεις την καθαρη αληθεια και να τους πεισει οτι υπστηριζουν κατι αποκλειστικα ανθρωπινο. . . οτι θρεφουν λατρεια για κατι που ειναι μονο εργο ανθρωπων και οτι αυτο το εργο ανθρωπων ειναι εφημερο. Οσο οι ιδιοι δεν εχουν καταληξει στην αποψη αυτη επισης θα παρουσιασουν την αληθεια ως πλανη, και θα ειναι πολυ δυσκολο για τους υποστηρικτες της αληθειας να τους πλησιασουν αφου δεν θα ειναι επιδεκτικοι σχετικα με τετοια δασκαλεματα, θα παρουσιασουν τους εαυτους τους ως φυλακες της αληθειας και δεν θα δεχτουν δασκαλεματα που θα τα θεωρουν προερχομενα απο το βασιλειο του σκοταδιου.
Κι ετσι το φως πολεμα το σκοταδι, αλλα το φως δεν αναγνωριζεται ως φως οσο οι ανθρωποι δεν επιδιωκουν σοβαρα να βρουν την αληθεια για να ανοιξουν ξαφνικα τα ματια τους και να καταλαβουν οτι εδωσαν την πιστη τους σε λανθασμενες θεωριες. Και τοτε θα υπαρχει ακομα χρονος για οσους ανθρωπους νιωθουν ταπεινοι και ανηξεροι απεναντι στον Θεο, αφου σε εκεινους ο Θεος θατους παρεχει τη χαρη να λαβουν γνωσεις γιατι δεν αντιστεκονται πια με τη θεληση τους αλλα αποδεχονται την αληθεια γεματοι λαχταρα. . . που την αναγνωριζουν τωρα επιτελους ως αληθεια. . . Αμην
Επανειλημμένο πέρασμα μέσα από τη δημιουργία. . .
Επανειλημμένο δέσιμο στη μορφή. . .
Αμετρητες ψυχες θα πρεπει να επνανλαβουν την πορεια της αναπτυξης στη γη, και ειναι αυτο το χειροτερο που θα περιμενει ακομα εκεινες τις ψυχες αφου ηδη ειχαν μια ζωη σε σχετικη ελευθερια και μετα θα ξαναδεθουν σε στερεα μορφη. Αυτο το τελευταιο ειναι τοσο βασανιστικο οτι λυπαται η αιωνια Θεοτητα και παιρνει το καθε μετρο για να γλυτωσουν εκεινες οι ψυχες την επανειλημμενη πορεια αναπτυξης στη γη. Αλλα το ενα πρεπει ο Θεος να τους αφηνει στους ανθρωπους. . . την ελευθερη θεληση. . .
Και για αυτο δεν μπορει με το ζορι να οδηγει τις ψυχες στα υψη, αλλα η αναπτυξη αφηνεται στη θεληση του ανθρωπου, και αυτη η θεληση τις περισσοτερες φορες γυριζει την πλατη της στο πνευματικο στοχο, κατι που εκφραζεται σε μια αποκλειστικα κοσμικη ζωη, μια ζωη που τη ζει ο ανθρωπος εντελως χωρις τον Θεο. Τετοια ζωη δεν μπορει να κατορθωσει αναπτυξη μπρος τα υψη για την ψυχη, και οταν τελειωνει την επιγεια ζωη σε απαραλλαχτα χαμηλο βαθμο ωριμοτητας θα αμφισβητηθει και η αναπτυξη στον αλλον κοσμο. Υπαρχει κινδυνος οπισθοδρομικης αναπτυξης της ψυχης, ετσι ωστε να απομακρυνθει η ψυχη ολο και περισσοτερο απο τον Θεο, δηλ. το πνευματικο σκηλαινει, και για τον σκοπο της παραπερα αναπτυξης θα δεθει και παλι στην πιο στερεα μορφη για να περασει ακομα μια φορα μεσα απο ολες τις δημιουργιες στη γη οσπου να ξαναφτασει στο ανθρωπινο σταδιο, οπου θα του ξαναδοθει η ελευθερη θεληση.
Πρεπει να αφεθει στον ανθρωπο τι θεση θα παρει απεναντι στη ψυχικη του αναπτυξη. . . αναλογα ομως θα ειναι και οι συνεπειες και στην επιγεια ζωη και στη ζωη στον αλλον κοσμο. Το να πρεπει να ξαναπερασει η ψυχη μεσα απο ολες τις δημιουργιες ειναι τοσο φοβερο ωστε ο Θεος να προσπαθει με αλλους τροπους να οδηγησει τους ανθρωπους στην κατανοηση και συναμα να τους παρακινησει να στραφουν τη θεληση τους προς Εκεινον, ετσι ωστε η ψυχη, οταν θα φτασει στον αλλον κοσμο, να εχει ηδη την προθυμια να παει κοντα στον Θεο, αφου ειναι απαραιτητη αυτη η προθυμια για να υποδεχτει ο Θεος την ψυχη. Και για αυτο ο Θεος θα στειλει κατι στη γη που θα παρακινησει τους ανθρωπους να καταφυγουν στον ουρανιο Πατερα, ετσι ωστε να Τον λαχταρησουν και να μπορεσει Εκεινος να τους δωσει αναλογα με τη λαχταρα τους.
Ωστοσο και αυτη η καταστροφη θα ειναι αφορμη για λιγους μονο ανθρωπους να ξυπνησουν. Μονο ενα μικρο μερος των ανθρωπων θα αξιοποιησει σοβαρα την υπολοιπη ζωη του. Και λοιπον αμετρητες ψυχες θα πρεπει να ξαναπερασουν μεσα απο ολες τις δημιουργιες οσο οι ανθρωποι δεν δινουν πια σημασια στις ψυχες τους και για αυτο ματαια διενυσαν τη μεγαλη πορεια στη γη, ετσι ωστε τωρα ειναι στο ιδιο επιπεδο αναπτυξης οπως στην αρχη της ενσαρκωσης τους ως ανθρωποι. . . Αμην
2528 (30.10.1942)
Αφθαρσία. . .
Δύναμη από τον Θεό. . .
Δημιουργία. . .
Τιποτα στο συμπαν δεν μπορει να χαθει αφου ολα ειναι δυναμη απο τον Θεο, που ειναι αφθαρτη. Αυτη η αφθαρσια ειναι λοιπον απαραβιαστη οσο ο Θεος αναγνωριζεται ως αιωνιο ον. Η αφθαρσια ειναι ομως κι εξηγηση για το νοημα και τη σκοπιμοτητα της εκαστης δημιουργιας, αφου αν τιποτα δε παει χαμενο, η δημιουργια πρεπει να υποδεχεται μεσα της ολα οσα ξεκινησαν απο τον Θεο για να γυρισει σε Εκεινον μετα απο ατελειωτο χρονικο διαστημα. Και συνεπως και η δημιουργια πρεπει να ειναι αφθαρτη, αν και βρισκεται σε διαρκη αλλαγη. . . Μπορει μεν να φαινεται εφημερη στο ματι, κατα βαθος ομως ειναι αφθαρτο πνευματικο, δηλ. δυναμη που ξεκινησε απο τον Θεο.
Το θελημα του Θεου επλασε αυτη τη δυναμη για να γινει κατι αντικειμενικο, και η σοφια και η αγαπη Του εδωσαν προορισμο σε εκεινο το αντικειμενικο, αφου η καθε δυναμη πρεπει να μεταμορφωθει σε δραστηριοτητα μολις γινει ενεργη. Δηλ. και η δημιουργια ειναι σε συνεχη δραστηριοτητα, δεν παραμενει σε αψυχια αλλα δειχνει ζωη παντου και παντοτε γιατι περιεχει μεσα της τη δυναμη που ξεκινησε απο τον Θεο, η οποια προωθει τα οντα σε συνεχη δραστηριοτητα. Μονο φαινομενικα εμποδιζεται αυτη η δραστηριοτητα, δηλ. εχει χαμηλωθει σε ελαχιστο επιπεδο, και μαλιστα σε εκεινα τα δημιουργικα εργα που τα βλεπει το ανθρωπινο ματι ως στερεα μορφη, ως πετρωμα δηλ. Ωστοσο και εκεινη η μορφη βρισκεται σε ασταματητη δραστηριοτητα αφου κι εκεινη δεν παραμενει στην ιδια κατασταση, αλλα βρισκεται σε διαρκη αλλαγη.
Η εκαστη αλλαγη ομως δεν ειναι καταστροφη του παλιου, αλλα αυτο το παλιο παραμενει στην υπαρξη στην αρχικη του ουσια και παιρνει καινουργια μορφη. Και ακομα και οσα δεν ειναι πια ορατα για το ανθρωπινο ματι υπαρχει ακομα αφου, ο,τι ξεκινησε απο τον Θεο δεν μπορει να καταστραφει ποτε, αλλα ρεει πισω στον Θεο. Και το οτι η δυναμη γινεται μορφη εχει την αιτιολογια στη σοφια και στην αγαπη του Θεου, γιατι με αυτον τον τροπο η δυναμη αυξανεται και γινεται ολο και περισσοτερο αποτελεσματικη στο δημιουργικο εργο που το επλασε η αγαπη του Θεου για να υποδεχτει τη δυναμη που παντα ξεκινα απο Εκεινον. . . Αμην
2530 (31.10.1942)
Τα βάθη της θεικής σοφίας. . .
Ακτίνες του αιώνιου φωτός. . .
Οποιος ειναι ικανος να διεισδυει στα πιο βαθια βαθη της Θεικης σοφιας δεν χρειαζεται πια να φοβαται οτι η ψυχη του θα μπορουσε να χαθει, αφου εκεινος εχει πιαστει απο την αγαπη του Θεου, που τον τραβα κοντα της αμετακλητα. Και οσο τετοιος ανθρωπος δοκιμαζεται στη γη, η ψυχη του θα στραφει ολο και περισσοτερο προς τα εσωτερικα και θα ενωθει με το πνευμα, που ασταματητα την προωθει προς τα υψη. Και ολο και μεγαλυτερες γνωσεις θα ειναι το μεριδιο του αφου το Πνευμα απο τον Θεο δεν εχει ορια, και ο ανθρωπος θα αντλει ασταματητα απο την πηγη που του προσφερει τη Θεικη σοφια.
Αυτη ειναι η μεγαλη αγαπη του Θεου οτι επιτρεπει στον ανθρωπο να συμμετεχει στο φως Του ακομα οσο βρισκεται στη γη, οτι αφηνει τις ακτινες του αιωνιο φωτος Του να πεφτουν στην καρδια του ανθρωπου για να γινει φωτεινο μεσα του. Και φως ειναι γνωσεις, φως ειναι Θεικη σοφια, που ποτε δεν μπορει να ξεπεραστει και που ομως παντα μενει η ιδια. . . Η αληθεια του Θεου. . . Εκεινος στην καρδια του οποιου το φως εχει πεταξει τις ακτινες του, δεν θα γνωρισει πια σκοταδι αφου κανεις δεν θα μπορεσει να του παρει τις γνωσεις του. Ειναι σαν το ξημερωμα οπου συνεχεια αυξανεται η φωτεινοτητα. Οι τοιχοι που αρνιουνταν την προσβαση στο φως εχουν γκρεμιστει, και τωρα το ρευμα της Θεικης αγαπης ασταματητα πλημμυριζει τον ανθρωπο, η σοφια και συνεπως η δυναμη του οποιου αυξανονται με αυτον τον τροπο.
Το κορμι δεν νιωθει παντα αυτη τη δυναμη, αλλα η ψυχη προωθει τη δυναμη στα υψη ασταματητα, και η καθε μερα της φερνει προοδο. . . επιδιωκει το Αιωνιο Φως, ωριμαζει υπο την επιδραση εκεινου του Φωτος και δεν χρειαζεται πια να φοβαται οπισθοδρομικη αναπτυξη αφου η λαχταρα της εχει ως στοχο μονο την ενωση με το Αρχικο Φως. . . με τον Θεο. . . Και οπου ειναι οι γνωσεις θα ειναι καιη αγαπη, αφου ειναι αδιανοητη η σοφια χωρις την αγαπη. Οι γνωσεις παρακινουν τον ανθρωπο σε πραξεις αγαπης, και αυτες παλι θα αυξανουν τις γνωσεις του.
Και ο Θεος ως η αιωνια αγαπη τραβα κοντα Του την ψυχη που ζει στην αγαπη και τη στεφανωνει με τη χαρη Του. . . Της επιτρεπει να κοιταξει μεσα στο πνευματικο βασιλειο οσο ειναι ακομα στη γη. Και αυξανει τις γνωσεις της σχετικα με οσα βρισκονται εξω απο τη γη. . . Της επιτρεπει να συμμετεχει στην αιωνια μακαριοτητα, της παρεχει τη δυνατοτητα να λαβει γνωση για το βασιλειο της ειρηνης. Και η ψυχη θα κρατησει τις γνωσεις της οσο ειναι ακομα στη γη, και τις αξιοποιει στην υπηρεσια των συνανθρωπων και προσπαθει να τους μεταδωσει τις γνωσεις και σε εκεινους. Τοτε μονο που ο ανθρωπος εχει λαβει γνωση, θα βρεθει στο βασιλειο του φωτος. Και ειναι το θελημα του Θεου να γινει φως μεσα στην ανθρωποτητα, να επιδιωκει η ανθρωποτητα το φως μεσα στην καρδια, να λαχταρα το φως. . . τη Θεικη σοφια. . . Αμην
2531 (31.10.1942)
Πνευματικό ερώτημα. . .
Απάντηση. . .
Ψυχές στον άλλο κόσμο. . .
Η καθε πνευματικη ερωτηση απαντιεται απο τις ανωτερες δυναμεις αφου αυτη η απαντηση συμβαλλει στην αυξηση των γνωσεων. Και για αυτο ο ανθρωπος θα επρεπε να εμπιστευτει στις ανωτερες δυναμεις ολες τις ασαφειες του για να μπορεσουν εκεινες να τον διαφωτισουν διανοητικα. Ακουγονται στον αλλον κοσμο και η ερωτηση και η απαντηση, και οι ψυχες στον αλλον κοσμο επισης λαχταρουν και περιμενουν την απαντηση για να πλουτισουν τις γνωσεις τις. Σε ποια μορφη η απαντηση θα φτασει σε εκεινον που εκανε την ερωτηση εξαρταται απο την ικανοτητα του να ακουει πνευματικα μηνυματα. Θα μπορουσε ο καθενας να ακουει την εσωτερικη φωνη, αλλα μονο σπανια προσεχει ο ανθρωπος αυτη τη φωνη.
Οταν ομως ο ανθρωπος κανει μια ερωτηση συνειδητα και παραλαβαινει την απαντηση επισης συνειδητα, μπορει να πολλαπλασιαζει τις γνωσεις του απεριοριστα, και τετοια ευκαιρια την εκμεταλλευονται και οι ψυχες στον αλλον κοσμο καντοντας και εκεινες ερωτησεις, οι απαντησεις των οποιων τα ανωτερα οντα στον αλλον κοσμο μεταδιδουν σε επιδεκτικο ανθρωπο, ο οποιος θα τις καταγαψει για να μπορεσουν τετοιες απαντησεις να διαδοθουν και στους συνανθρωπους. Οσο πιο φιλομαθης ειναι ο ανθρωπος, τοσο περισσοτερες γνωσεις θα παραλαβει, και ποτε δεν ενημερωνεται μονο εκεινος, αλλα αμετρητες ψυχες αντλουν απο την πηγη της γνωσης μαζι με τον ανθρωπο.
Οσο πιο συνειδητα ο ανθρωπος κανει τις ερωτησεις του η αφηνει τον εαυτο του σε ερωτηματικες σκεψεις, τοσο πιο φανερα θα λαβει την απαντηση, αφου με τις ερωτησεις του αποδειχνει τη λαχταρα του για αληθινες γνωσεις, και τετοια λαχταρα παντα ικανοποιειται. Παντα ενημερωνεται ο ανθρωπος που κανει ερωτησεις, αφου ο Θεος θελει να μοιραζει την αληθεια, θελει να ξερουν οι ανθρωποι την αληθεια, και θα ικανοποιησει τον καθε φιλομαθη ανθρωπο αναλογα με την επιθυμια του. Οι ψυχες στον αλλον κοσμο επισης παραλαβαινουν τις γνωσεις με λαχταρα, και αυτο σημαινει για εκεινες πνευματικη προοδο, και για αυτο συμμετεχουν στην καθε ερωτηση και ακουν με ζηλο το καθε δασκαλεμα η την καθε απαντηση και τους αξιοποιουν αναλογα με την κατασταση ωριμοτητας τις. Αφου οι αυξημενες γνωσεις για εκεινες σημαινουν κατασταση ευτυχιας και συνεχες κινητρο προς τη δραστηριοτητα τις στον αλλον κοσμο. . . Αμην
Πνεύνα και κορμί προσπαθούν να κερδίσουν την ψυχή. . .
Πνευμα και κορμι εχουν το κοινο ενδιαφερον να κατεχουν την ψυχη, να τη διαμορφωνουν, μα με διαφορετικο τροπο. Το κορμι προσπαθει να διαμορφωνει την ψυχη αναλογα με τον κοσμο αφου σε εκεινο ο κοσμος του φαινεται το μονο αξιο επιδιωξης και λοιπον προσπαθει να μεταδιδει τις επιθυμιες του στην ψυχη. Το πνευμα απο την αλλη μερια εχει αλλο αξιο επιδιωξης στοχο: Θελει να κατακτησει τον πνευματικο κοσμο και προσπαθει να διαμορφωνει την ψυχη αναλογα με τον πνευματικο κοσμο. Προσπαθει δηλ. να τη διαμορφωνει με διαφορετικο τροπο. . . αναλογα με το θελημα του Θεου. Αρα το θελημα του Θεου βρισκεται σε αντιθεση με τις επιθυμιες του κορμιου. . .
Το κορμι επιδιωκει την υλη, του πνευματος ομως η υλη του ειναι εντελως ξενη. . . Ο στοχος της θελησης και της επιδιωξη του πνευματος ειναι μονο η προσαρμογη στην αιωνια Θεοτητα, το πνευμα εχει μονο μια επιθυμια, που ειναι η ενωση με τον Θεο και η αιωνια κατασταση του φωτος. Αρα προσπαθει να κερδιζει την ψυχη να συμφωνησει με την επιθυμια του, προσπαθει να αλλαζει τη θεληση της, τραβα την ψυχη κοντα του και την αποκολλα απο τον κοσμο, και αυτο σημαινει την παραιτηση απο τις επιθυμιες για το κορμι, δηλ. μια υπερβαση της υλης, του κοσμου, που ειναι η αντιθεση του πνευματικου κοσμου.
Οταν το πνευμα πετυχαινει στο να κερδισει την ψυχη για το πνευματικο κοσμο, η ψυχη θα εχει περασει την εξεταση της ζωης στη γη, αφου αυτο σημαινει οτι η θεληση στρεφεται προς τον Θεο και γυριζει την πλατη σε εκεινον που ειναι ο κυριαρχος του κοσμου. Το κορμι ανηκει ακομα σε αυτον τον κοσμο μεν, μα οσο συμμετεχει στην επιθυμια της ψυχης, δηλ. ενδιδει προθυμα οταν η τελευταια θελει να ενωθει με το πνευμα, ειναι και οι πνευματικες ουσιες απο τις οποιες αποτελειται το κορμι, ωριμες να λαβουν μετεπειτα μορφη, και θα διανυσουν πολυ πιο γρηγορα την αναπτυξη στη μορφη γιατι εχουν παρατησει την αντισταση τις. Το πνευμα μεσα στον ανθρωπο εχει υπερβει το κορμι, κι εκεινο εχει δηλωσει τον εαυτο του νικημενο. . .
Το κορμι εχει αφησει την ψυχη στο πνευμα, το πνευμα εχει δηλ. θεσει υπο την κατοχη του την ψυχη, η ψυχη εχει ενωθει με το πνευμα. Και τοτε ολη η σκεψη, ολα τα αισθηματα και ολη η θεληση οριζονται μονο απο το πνευμα, και πρεπει συνεπως να ειναι σωστα αφου το πνευμα ειναι μεριδιο του Θεου, κι Εκεινος παντα θα οριζει την ψυχη να ενεργει και να σκεφτεται αναλογα με το θελημα του Θεου. Και αυτη ειναι η κατασταση που θα επρεπε να την επιδιωξει η ψυχη. . . να παει κοντα στον Θεο ενωμενη με το πνευμα και να επιδιωξει την ενωση μαζι Του για να ψαξει και να βρει την αιωνια μακαριοτητα στην αντιληψη του Θεου. . . Αμην
2535 (3.11.1942)
Πόλεμος. . .
Έργα καταστροφής. . .
Κατά του θελήματος του Θεού. . .
Μεσα σε εναν κοσμο του πολεμου καταπνιγεται η αγαπη, και αυτο σημαινει την πνευματικη καταρρευση εκεινου του κοσμου. Αφου οπου ειναι η αγαπη θα ειναι και η ειρηνη. Ανθρωποι που πολεμουν ομως κουβαλουν μεσα στο στηθος τους τη σπιθα του μισους, και το μισος θελει να καταστρεφει και προξενει αμετρητα τραυματα στον αντιπαλο. Αφου ομως το καθε εργο καταστροφης σημαινει καταστροφη της Θεικης δημιουργιας και συνεπως παραβαση του θεληματος του Δημιουργου, ποτε δεν θα συμφωνησει ο Θεος με τετοια εργα καταστροφης, και αρα ο πολεμος δεν θα ανταποκρινεται ποτε στο θελημα του Θεου. . . εκτος απο το αν οι ανθρωποι πολεμουν την αστροργια,αν πολεμουν για μια δικαια υποθεση που συμβαλλει στο καλο του κοσμου.
Πρεπει αρα να ειναι η αγαπη προς τον πλησιον το κινητρο ενος πολεμου. Δικαιουται τετοιος πολεμος μονο οταν υπαρχουν ανθρωποι που χωρις εκεινον τον πολεμο θα υπεφεραν αθωοι, και οταν το αισθημα δικαιοσυνης ενος υπευθυνου κυριαρχου θελει να αποτρεψει το κακο απο εκεινους. Τοτε δικαιουται ενας πολεμος, και ο Θεος θα βοηθησει προς τη νικη για χαρη εκεινων των ανθρωπων που υποφερουν. Την καθε κακη πραξη θα την ακολουθουν και παλι κακες πραξεις, κι ετσι αδικος πολεμος θα γεννησει αμετρητες κακες πραξεις. Η αστοργια θα φτασει στο αποκορυφωμα της και η ανθρωποτητα θα ειναι προορισμενη να παρακμασει, αφου η συμπεριφορα των ανθρωπων δεν στρεφεται μονο κατα των συνανθρωπων αλλα και κατα του Θεου καταστρεφοντας ο,τι δημιουργησε Εκεινος.
Το καθε εργο καταστροφης θα εχει − εκτος απο της κακες επιγειες συνεπειες − αφανταστες πνευματικες συνεπειες, που θα επιρεασουν την ιδια την ανθρωποτητα. Το καθε εργο καταστροφης ειναι παρεμβαση στο θελημα του Θεου καθ οσον καταστρεφει τη Θεικη ταξη, καταστρεφει δηλ. χωρις αγαπη εργα που τα δημιουργησε η Θεικη σοφια και αγαπη, κατι που − για ευνοητους λογους − πρεπει να εχει επιπτωσεις σε εκεινους που φταινε. Αφου ο Θεος ειναι δικαιος και η τιμωρια Του θα πληττει εκεινους που φταινε. Και φταινε εκεινοι οι ανθρωποι οι πραξεις των οποιων αποδειχνουν την αστοργια.
Η αγαπη ποτε δεν μπορει να επιβληθει αναμεσα σε ανθρωπους που πολεμουνται και προσπαθουν να προξενησουν ζημιες ο ενας στον αλλον για να τον κανουν ανικανο να συνεχισει τη μαχη. . . Ολα ξεκινησαν απο την αγαπη του Θεου και αρα η αγαπη ηταν η Θεικη δημιουργικη δυναμη. Η αστοργια πρεπει δηλ. να σημαινει την παρακμη οσων δημιουργησε η αγαπη του Θεου. . . Και αρα η αστοργια ειναι στραμμενη κατα του Θεου, ειναι κατι που ποτε δεν μπορει να το επιδοκιμαζει ο Θεος και συνεπως δεν μπορει να επιδοκιμαζει πολεμο που φερνει στο αποκορυφωμα την αστοργια. Ο Θεος ειναι η αγαπη. . . και ο,τι ειναι χωρις αγαπη ειναι μεριδιο του αντιπαλου του Θεου. . . Αμην
2536 (3.11.1942)
Ευθύνη των εκπαιδευτών. . .
Αγάπη για την αλήθεια. . .
Τεραστια ευθυνη παιρνει πανω του ο ανθρωπος που εξασκει εκπαιδευτικο αξιωμα και που παραπλανει τις ψυχες που εχουν εμπιστευτει σε εκεινον. Οσο διδασκει αλλους πρεπει να ειναι εντελως πεπεισμενος για οσα διδασκει, αλλιως δεν πρεπει να μεταδιδει τις γνωσεις του σε αλλους. Ισχυει αυτο προπαντος για τα δασκαλεματα που σχετιζονται με πνευματικα ζητηματα, που πρεπει δηλ. να εκπευδευσουν τις ψυχες. Αν ειναι πεπεισμενος για την αληθεια εκεινων των δασκαλεματων θα εχει και το δικαιωμα να υποστηριζει τις πεποιθησεις του. Για να μπορεσει ομως να ειναι πεπεισμενος θα πρεπει να εχει μελετησει ο ιδιος τα δασκαλεματα και να εχει παρει θεση σχετικα με εκεινα, και μαλιστα με ολοκληρη του τη θεληση να ξερει την αληθεια. Τοτε θα μπορεσει και να αναλαβει την ευθυνη για το εκπευδευτικο του αξιωμα μπροστα στον Θεο αφου τωρα θα εξασκησει το αξιωμα του με καλη διαθεση.
Οσο ομως μονο μεταδιδει τις γνωσεις οπως ακριβως τις εχει παραλαβει ο ιδιος χωρις να ειναι εντελως πεπεισμενος για την αληθεια εκεινων των γνωσεων, θα φταιει για τις λανθασμενες σκεψεις των ανθρωπων που εχουν εμπιστευτει σε εκεινον, αφου τους επιβαλλει γνωσεις που μπορουν να ειναι μακρια απο την αληθεια. Εχει ομως το καθηκον να φυλα τις γνωσεις εκεινων, πρεπει να τους προστατευει απο πλανη και απο δασκαλεματα που ειναι τοσο ασαφη που μονο μπερδευουν τη σκεψη, αφου αυτο ειναι το αξιωμα του, που θα επρεπε να το εκτελει ευσυνειδητα. Καθησυχασμενος ομως θα μπορεσει να εκτελεσει το αξιωμα του οσο προσφευγει στον Θεο, οσο Τον παρακαλει να τον φωτισει και να του παρασταθει, οσο δηλ. παρακαλει τον Θεο να βοηθα τις ψυχες που του εχουν εμπιστευτει για να τις προστατευει απο πλανη και λανθασμενη σκεψη.
Πρεπει να εχει επιγνωση της ευθυνης του και να θελει να υποστηριζει μονο την καθαρη αληθεια, τοτε ο Θεος θα ενισχυει τη θεληση και την ικανοτητα του να καταλαβαινει την αληθεια, και ο ανθρωπος θα μεταδιδει μονο οσα θεωρει αληθεια. Και για αυτο ειναι παρα πολυ σημαντικο για εναν εκπευδευτη να ενωθει εντοντα με τον Θεο να Τον παρακαλει να του δωσει συμπαρασταση και την ευχη Του αφου κινδυνευει οχι μονο η σωτηρια της δικης του ψυχης αλλα και εκεινη των μαθητων που του εχουν εμπιστευτει, οσο η Θεικη χαρη δεν ευλογησει τη δραστηριοτητα του, οσο ο Θεος δεν του δωσει πληρη γνωση για το αν και ποτε βρισκεται στην αληθεια. Αφου καποτε θα πρεπει να αναλαβει ευθυνη και θα οφειλει να δωσει λογαριασμο για τις ψυχες στις οποιες θα επρεπε να κηρυξει την αληθεια. . . Αμην
Η αιώνια καλοσύνη και αγάπη του Θεού. . .
Οι ανθρωποι δεν μπορουν να καταλαβουν τη μεγαλη αγαπη του Θεου. Ολα οσα γινονται βασιζονται στην αγαπη Του, αφου ολα εχουν ως στοχο την απολυτρωση του πνευματικου. Αυτη η απολυτρωση ομως σημαινει φως και μακαριοτητα για το καθε ον. Η αγαπη και η καλοσυνη του Θεου εκτεινονται στο καθε ον, και για αυτο θελει να ειναι μακαριο καποτε το καθε ον, θελει να συμμετεχει στην αιωνια μακαριοτητα, και αυτος ο στοχος ειναι η βαση του καθε γεγονος στο συμπαν. Και αν οι ανθρωποι προσπαθουσαν να καταλαβουν οτι η μεγαλη αγαπη και καλοσυνη του Θεου ειναι η αιτια του καθε γεγονος, θα κουβαλουσαν πιο αφοσιωμενοι την καθε δυσκολια, θα καταλαβαιναν οτι δεν φταιει ο Θεος αλλα οι ιδιοι για τις στεναχωριες που τους πιεζουν οσο ειναι στη γη, αφου ο τροπος ζωης του ανθρωπου οριζει το βαθμο των στεναχωριων και των βασανων.
Μονο οποιος ειναι πεπεισμενος για την αγαπη του Θεου λαμβανει υπομονετικα και αφοσιωμενα ολα τα βασανα και τις δοκιμασιες απο τα χερια Του. Και οσο ο ανθρωπος ζει στην αγαπη θα καταλαβαινει και την αγαπη του Θεου. Η καλοσυνη του Θεου δεν εχει τελος. . . Και ποτε δεν θα εγκαταλειψει ον που εχει γινει ενοχο απεναντι Του, αλλα συμπονει να δει οτι η ιδια η ανθρωποτητα στερει τον εαυτο της την ευτυχια και την ειρηνη. Και για αυτο προσπαθει να την αλλαξει για να καταλαβει την ευλογια ολων οσων δημιουργησαν η αγαπη και η καλοσυνη Του για την απολυτρωσητου πνευματικου.
Και για αυτο ο Θεος ειναι παντα ετοιμος να βοηθα, θελει να παραστεκεται στο πνευματικο που εχει γινει αδυναμο μεσω δικου του φταιξιματος, για να απελευθερωθει απο τους δεσμους, απο την αιχμαλωσια του πνευματος, και το πλησιαζει με τη χαρη Του. . . Και ποτε δεν θα στερεψει αυτη η χαρη γιατι η καλοσυνη και η αγαπη Του δεν θα εχουν ποτε τελος, και ας περασουν αιωνιοτητες, δεν θα εγκαταλειψει πλασμα Του αλλα θα φροντιζει παντα να βρει το καθε πλασμα Του το δρομο προς τοΠατρικο σπιτι και να γυρισει στην Αιωνια Αγαπη, απο την Οποια ξεκινησε. . . Αμην
Η καλοσύνη του Θεού. . .
Η δύναμη της αγάπης του Θεού. . .
Η αγαπη του Θεου προς τους ανθρωπους δεν θα μειωθει οσο υπαρχει η γη, και ξανα και ξανα θα της προσφερθει στην ανθρωποτητα η ευκαιρια να απολυτρωθει σε αυτη τη γη. Το ποσο χρονικο διαστημα θα θελει αυτη η απολυτρωση εξαρταται μονο και μονο απο την ανθρωπινη θεληση, απο το ποια σταση θα παρει απεναντι στην αγαπη του Θεου. Αν την αναγνωριζει θα προσπαθησει να την αποκτησει και αρα θα κανει οσα ο Θεος προδιαγραφει στους ανθρωπους. Και εκπληρωνωντας το θελημα του Θεου οι ψυχες ωριμαζουν και ελαττωνουν τη μεγαλη αποσταση αναμεσα στις ιδιες και τον Θεο.
Ο Θεος αγαπα τα πλασματα του, τους ανθρωπους, και θελει να Τον αναγνωρισουν κι εκεινοι ως Ον γεματο αγαπη, Που δεν εγκαταλειπει τιποτα που ξεκινησε απο Εκεινον. Μολις ο ανθρωπος εχει αυτη τη γνωση θα ζησει συνειδητα τη ζωη του και θα προσπαθησει να σπρωξει και τους συνανθρωπους του μεσα στην ακτινοβολια της Θεικης αγαπης, και ο ιδιος θα προσπαθησει να ζει τη ζωη του στην αγαπη, γιατι ξερει οτι μονο μεσω της αγαπης ειναι δυνατον να προσαρμοστει στον Θεο και οτι αυτη η προσαρμογη ειναι απαραιτητη για να αποκτησει ο ανθρωπος τη Θεικη αγαπη. Το οτι ο ανθρωπος ζει στην αγαπη του Θεου σημαινει οτι παραλαβαινει αυξημενη δυναμη και επισης σημαινει ασταματητη αναβαση στα υψη αφου η αγαπη του Θεου τραβα κοντα Της ολα οσα δεν αντιστεκονται, δηλ. δεν προβαλλουν αντισταση.
Η αγαπη του Θεου προς την ανθρωποτητα ειναι μαλιστα τοσο μεγαλη ωστε πραγματικα ολα θα πιανονταν απο εκεινη αν δεν προβαλλαν αυτη την αντισταση. Αλλα η αγαπη του Θεου ειναι αποτελεσματικη μονο οταν δεν υπαρχει αντισταση. Αρα ο Θεος προσπαθει να αποδυναμωσει την καθε αντισταση για να την εξουδετερωσει εντελως. Ο ανθρωπος ομως αντιστεκεται οσο εχει ακομα κοσμικες λαχταρες, οσο δηλ. δεν αφιερωνεται αποκλειστικα στο πνευματικο του καθηκον. Τοσον καιρο μπορει να του εισρεει μονο η ζωτικη δυναμη που εισρεει στο καθε ον, οσο βρισκεται στη γη. Ποτε ομως δεν μπορει να του μεταδοθει η δυναμη της αγαπης γιατι δεν θα τη χρησιμοποιουσε σωστα,δηλ. θα της εκανε καταχρηση οσο δεν επιδωκει αποκλειστικα τον Θεο. Η καθε φορα που ο ανθρωπος στρεφεται προς τον κοσμο σημαινει αντισταση κατα της αιωνιας Θεοτητας και αρα διακοπη της δυναμης της αγαπης που θα ηταν στη διαθεση του.
Η αγαπη του Θεου ειναι αρα το μονο αξιο επιδιωξης στην επιγεια ζωη αφου οταν ο ανθρωπος λαμβανει τη δυναμη της αγαπης του Θεου, η δυναμη του αυξανεται αμετρητα και ο ανθρωπος θα μπορεσει να καταφερει τα παντα γιατι μπορει να ενεργησει ο Ιδιος ο Θεος μολις ο ανθρωπος αφιερωνεται σε Εκεινον χωρις ορους, δηλ. δινει ο ιδιος την αγαπη του στον Θεο, και συνεπως πιανεται απο την αγαπη του Θεου, που δεν τον εγκαταλειπει ποτε. Ξανα και ξανα ο Θεος πλησιαζει τους ανθρωπους προσφεροντας τους την αγαπη Του, ξανα και ξανα προσπαθει να ξυπνησει μεσα τους την επιγνωση οτι ειναι ενωμενοι αχωριστα με αυτη την αγαπη.
Οταν ο ανθρωπος εχει ξυπνησει σε αυτη την επιγνωση θα κανει τα παντα για να δειχνει αξιος εκεινου του αιωνιου δεσμου. Λαχταρα το ρευμα της αγαπης του Θεου και επιδιωκει να παει κοντα του. Και ο Θεος πολλαπλασιαζει μεσω του Εαυτου Του ολα οσα λαχταρουν να ειναι κοντα Του, δινει δυναμη οπου απαιτειται δυναμη, κι ετσι η αγαπη Του εκδηλωνεται παντα ως δυναμη που τα καταφερνει ολα. . . που σπαζει την αντισταση της ψυχης οσο η θεληση του ανθρωπου ειναι στραμμενη προς τον Θεο, που ομως σημαινει επισης την υπερβαση των επιγειων βασανων για τον ανθρωπο. Αφου οπου η αγαπη του Θεου εχει πιασει εναν ανθρωπο, αυτος θα συνεχισει το δρομο του στην επιγεια ζωη με την υποστηριξη Του. Θα υπερβει την υλη, θα περιφρονησει τον κοσμο και θα επιδιωξει μονο την ολοκληρη ενωση με τον Θεο. . . με την Αιωνια Αγαπη, που ηταν το ξεκινημα του. . Αμην
Αγάπη – σοφία – θέλημα και δύναμη. . .
Η ουσία του Θεού. . .
Ο,τι προσφερεται στο ματι σας το δημιουργησε ο Θεος απο τη μεγιστη αγαπη Του. Το δημιουργησε για τον πιο σοφο σκοπο. . . Δραστηριοποιηθηκε το θελημα Του, και η δυναμη Του εκδηλωθηκε στη δημιουργια του κοσμου. Αρα αγαπη, σοφια, θελημα και δυναμη φαινονται μεσα σε ολα τα εργα της δημιουργιας Του, αφου αγαπη, σοφια, θελημα και δυναμη ειναι η αρχη ολων οσων δημιουργθηκαν. Ειναι η ουσια Εκεινου που ειναι δημιουργος ολων των πραγματων. Ο Θεος ειναι αγαπη, ο Θεος ειναι σοφια, ο Θεος ειναι θελημα και δυναμη. . . Ο,τι ξεκινα απο τον Θεο, ο,τι το δημιουργικο Του Πνευμα ως σκεψη πραγματοποιει, πρεπει να ανταποκρινεται σε εναν σκοπο, αλλιως δεν θα ηταν σοφο. . . Πρεπει να ειναι ενεργεια αγαπης, δηλ. να εχει ως στοχο κατι που προσφερει ευτυχια. . . και πρεπει να κουβαλα μεσα του το Πνευμα του Θεου, που ειναι θελημα και δυναμη.
Αρα αυτα που δημιουργηθηκαν πρεπει να περιεχουν πνευματικα οντα που επιδιωκουν ευτυχη στοχο. Και πρεπει να ειναι η δημιουργια ενα βημα προς το σκοπο, ενα βημα προς την αποκτηση της ευτυχης καταστασης. Και η ατελειωτη αγαπη του Θεου θελει να προσφερει στα πνευματικα οντα αυτη την ευτυχη κατασταση γιατι τα πνευματικα οντα καποτε εχασαν αυτη την κατασταση απο δικη τους απερισκεψια, και η αγαπη του Θεου θελει να τους προσφερει την ευκαιρια να ξανακερδισουν την αγαπη Του και μαζι της την αιωνια μακαριοτητα. Κι ετσι ο Θεος δραστηριοποιησε το θελημα και τη δυναμη και επλασε πραγματα στην πιο σοφη και στοργικη φροντιδα, που τωρα ειναι τοποι διαμονης των πνευματικων οντων και μεσα για τη συνεχη αναπτυξη τους προς τα υψη. . . Αμην
Σκοπός της δημιουργίας η προσαρμογή στον Θεό. . .
Ο τελικος σκοπος της δημιουργιας ειναι η προσαρμογη του πνευματικου μεσα της στον Θεο. . . Ο Θεος προσπαθει να διοχετευει προς τον Εαυτο του ολα οσα ξεκινησαν καποτε απο Εκεινον ως δυναμη, που ομως υπαγονται μονιμα υπο το θελημα Του. Η θεληση των πνευματικων οντων στη δημιουργια ειναι ακομα αντιθετη στο θεηλμα Του, και μονο οταν σκυβουν τη θεληση τους υπο το Θεικο θελημα θα εχει γινει προσαρμογη στον Θεο, και ο σκοπος της δημιουργιας θα εχει εκπληρωθει. Η προσαρμογη στον Θεο ομως εχει ως συνεπεια την αιωνια ζωη, που ειναι κατασταση ατελειωτου πληθους φωτος και δυναμης, κατασταση ευτυχιας και αιωνιας μακαριοτητας, που η μεγαλη αγαπη του Θεου ηθελε αρχικα να τη χαρισει στα πνευματικα οντα, που ομως προυποθετει και συγκεκριμενο βαθμο τελειοτητας, που τα πνευματικα οντα πρεπει να το εχουν αποκτησει μεσω της δικης τους θελησης.
Τα εργα δημιουργιας του Θεου δινουν πλουσια ευκαιρια στα πνευματικα οντα να αναπτυχτουν προς την τελειοτητα. Και η αγαπη του Θεου ποτε δεν τους αφηνει χωρις υποστηριξη. Πρεπει ομως οπωσδηποτε να δραστηριοποιηθει και η δικη τους θεληση των πνευματικων οντων, πρεπει να αποφασισουν μονα τους τα πνευματικα οντα και μετα να περασουν δοκιμαστικη περιοδο, οπου τους δινεται η καθε ελευθερια για να μπορεσουν να αποφασισουν με την ελευθερη θεληση τους για το ποιος τελικος στοχος τους φαινεται αξιος επιδιωξης. Αφου παρ ολη τη μεγιστη αγαπη Του ο Θεος δεν αναγκαζει κανενα ον να ανηκει σε Εκεινον, αλλα του αφηνει την πληρη ελευθερια της θελησης, προσπαθει ομως να εκδηλωθει σε εκεινο για να αποφασισει η θεληση του για Εκεινον, για να του εξασφαλισει μια ζωη μακαριοτητας.
Αφου η αγαπη Του δεν θελει να χαθει τιποτα απο ο,τι ξεκινησε απο Εκεινον. Και η σοφια Του ξερει το σωστο και μονο αποτελεσματικο μεσο, που το θελημα Του και η δυναμη Του το επλασαν για να γινει κατι ορατο. . . Δημιουργησε τον ουρανο και τη γη για την οριστικη απολυτρωση του πνευματικου που εχασε την ελευθερια του μεσω της αλλοτε αντιστασης του κατα του Θεου, για να ξανακερδισει την ελευθερια του. . . Αμην
Αποκάλυψη του Θεού μέσω της δημιουργίας. . .
Τα θαυματα της δημιουργιας θα επρεπε συνεχεια να βαζουν τον ανθρωπο σε σκεψεις και να οδηγουν το νου του προς τον Θεο, αφου ειναι ο Ιδιος ο Θεος που μιλα στον ανθρωπο μεσω της δημιουργιας, οσο θελει να ακουσει τη φωνη Του ο ανθρωπος. Οπου κοιταζει το ανθρωπινο ματι μπορει να αναγνωρισει την ενεργεια του Θεου, αφου κανενας ανθρωπος δεν μπορει μονος του να δημιουργησει τα ιδια που του προσφερεται η δημιουργια ασταματητα. Και οσο ο ανθρωπος συλλογειται αυτα, θα προσπαθησει να ακουσει τη γλωσσα του Θεου, αφου τα αποτελεσματα των σκεψεων του ειναι η απαντηση Του.
Ο Θεος ο Ιδιος αποκαλυπτεται στους ανθρωπους μεσω της δημιουργιας, δηλ. μεσα σε ολα τα εργα της δημιουργιας μπορει να αναγνωρισει ξεκαθαρα ο ανθρωπος την ενεργεια μιας δυναμης που ειναι παρα πολυ σοφη και που ο ανθρωπος πρεπει να τη φανταζεται ως τελειωτατο Ον. Μολις η δημιουργια ξυπνησει η ενισχυσει την πιστη στην αιωνια Θεοτητα, ο ανθρωπος εχει δινει προσοχη στις αποκαλυψεις του Θεου. Εχει κερδισει την ακλονιστη πεποιθηση οτι ο Δημιουργος ειναι Ον εξαιρετικης τελειοτητας που συνδεεται αμεσως με τη δημιουργια. Και αυτη η πεπειθηση ειναι πιστη. . . Η δημιουργια ειναι αρα καταλληλη να ξυπνησει βαθια πιστη μεσα στον ανθρωπο, αλλα πρεπει ο ανθρωπος να αφησει τη δημιουργια να μιλα σε αυτον. Πρεπει να κοιταξει το καθε εργο δημιουργιας με τη προθυμια να εχει θετικη σταση απεναντι σε Εκεινον που επλασε τετοια εργα. Και αυτη η προθυμια θα τον βοηθησει να αναγνωρισει, θα ενημερωθει, και αρα η Ιδια η αιωνια Θεοτητα εκδηλωνεται και του προσφερει γνωση για την ενεργεια Της. Μπορει αυτο να γινει διανοητικα οσο ο ανθρωπος στρεφει τις σκεψεις του προς τη δημιουργια με ερωτηματικο τροπο. . . Μπορει ομως και να διδαχτει απο εναν συνανθρωπο στον οποιο ο Θεος αποκαλυπτεται αμεσα με το σκοπο της μεταδοσης της αληθειας στους συνανθρωπους. Μεσω της δημιουργιας ομως ο Θεος μιλα σε ολους τους ανθρωπους, και ολοι οι ανθρωποι μπορουν να καταλαβαινουν αυτη τη γλωσσα οσο ειναι προθυμοι να ακουσουν τον Δημιουργο. . .
Αρα εξαρταται παντα απο τη θεληση του ανθρωπου αν αναγνωρισει τον Θεο η οχι. Παντα του δινεται η ευκαιρια αφου σε ολα τα πραγματα αποκαλυπτονται η αγαπη, η σοφια και η παντοδυναμια του Θεου. Δεν ειναι ομως αναγκασμενος ο ανθρωπος να προσεξει τις αποκαλυψεις Του γιατι ο Θεος δεν αναγκαζει τη θεληση του ανθρωπου να ασχοληθει σοβαρα με κατι το οποιο δεν επιθυμει. Τοτε ομως και η κατανοηση του Θεου του θα ειναι ελλιπης, δεν θα μπορεσει να εχει πεπεισμενη, θετικη σταση απεναντι στον Θεο γιατι ποτε δεν εχει παρει θεση σε αυτο. Δεν φταιει λοιπον ποτε η αρνηση του Θεου να βοηθησει εναν ανθρωπο οταν σε εκεινον τον ανθρωπο του ειναι δυσκολο να πιστευει, αλλα παντα φταιει ο ανθρωπος αφου παραμελει τις ευκαιριες που εχει στη διαθεση του για να γινει θρησκος, γιατι δεν θελει να δει τον Θεο οπου Εκεινος εκδηλωνεται. . . μεσα στη δημιουργια, που ειναι φανερη αποδειξη μιας δημιουργηκης, γεματη αγαπη και σοφια δυναμης. . . Αμην
2543 (9.11.1942)
Χάρισμα της πρόβλεψης. . .
Παρέμβαση του Θεού. . .
Ο ζωντανος δεσμος με τον Θεο ποτε δεν θα αποφερει την αναληθεια στον ανθρωπο, και για αυτο μπορει ο ανθρωπος να πιστευει στην καθε εκδηλωση του Θεικου Πνευματος. Το χαρισμα της προβλεψης ειναι επισης μια εκδηλωση του Θεικου Πνευματος, αρα πρεπει ο ανθρωπος να θεωρει αληθεια και αυτο το χαρισμα. Οσο πιο εντονα ο ανθρωπος χτιζει τον δεσμο του με τον Θεο, τοσο πιο καθαρα θα μπορεσει να προλεγει τα γεγονοτα του μελλοντος, και ο ιδιος δεν θα εχει καμια αμφιβολια οτι θα παργματοποιουνται αυτες οι προγνωσεις.
Το σχεδιο του Θεου ειναι καθορισμενο απο τον αιωνα τον απαντα, και το καθε γεγονος ειναι αποτελεσμα της σωστα η της λαθος εφαρμοσμενης θελησης των ανθρωπων. Και για αυτο τα γεγονοτα του μελλοντος ειναι καθαρα ορατα στο πνευμα του ανθρωπου, και το πνευμα ειναι ικανο να τα ανακοινωσει στον ανθρωπο μεσω της ψυχης οσο πηρε τετοια εντολη απο τον Θεο. Ο ανθρωπος συνειδητοποιειται και το ονειρο και την εσωτερικη φωνη, ετσι ωστε να μπορεσει να ανακοινωσει το γεγονος στους συνανθρωπους. Αλλα μονο λιγοι ανθρωποι καταλαβαινουν οτι προκειται για ανακοινωση ενος μελλοντικου γεγονοτος. Κι ο ανθρωπος που εχει την ικανοτητα της προβλεψης σπανια αναγνωριζεται, δηλ. σπανια οι αλλοι ανθρωποι πιστευουν στις ανακοινωσεις του.
Πρεπει οι ανθρωποι να ενημερωθουν για μελλοντικα γεγονοτα για να μπορεσουν να ετοιμαστουν, δηλ. ωστε να μην τους ξαφνιασουν τα γεγονοτα. Ο ανθρωπος που εχει το χαρισμα της προβλεψης θελει να δωσει στους συνανθρωπους του την ευκαιρια να διαμορφωσουν τη ζωη τους ετσι ωστε να μπορεσουν οποτεδηποτε να την αφησουν, οταν ετσι ειναι το θελημα του Θεου. Και αρα τους παρουσιαζει τη δυνατοτητα ενος τελους για να αρχισουν με σοβαροτητα τη δουλεια στις ψυχες τους. Αυτος ειναι ο σκοπος των ανακοινωσεων, δηλ. μονο η αγαπη προς τους ανθρωπους παρακινει τον Θεο να δηλωσει μεσω προθυμου ανθρωπου ο,τι η σοφια του εχει αποφασισει απο τον αιωνα τον απαντα. Και αρα τους ανακοινωνει οτι θα επεμβει στο χαος της καταστροφης μεσα σε λιγο χρονικο διαστημα, οτι θα φροντισει τους ανθρωπους που κοντευουν να καταστραφουν, τους οποιους ανθρωπινη θεληση εχει φερει σε δυσκολη θεση και οι οποιοι πιστευουν οτι το τελος τους ειναι κοντα. . .
Και ο Θεος θα αποδειξει στον κοσμο οτι το θελημα Του ειναι πιο ισχυρο, οτι μπορει να εξουδετερωνει τη θεληση των ανθρωπων και οτι θα επεμβει οταν η ανθρωποτητα κινδυνευει να νικηθει τελειως απο τη δαιμονικη επιρροη. Θα αποκαλυφθει γιατι οι ανθρωποι δεν Τον προσεχουν πια, και για αυτο ανακοινωνει τον Εαυτο Του στην ανθρωποτητα ηδη πριν για να Τον αναγνωρισει. . . Κι εκεινος ο καιρος δεν ειναι πια μακρια. . . Ενας πολεμος των λαων κοντευει να τελειωσει, αλλα διαφορετικα απο ο,τι το περιμενουν οι ανθρωποι. Αφου το θελημα του Θεου ειναι αποφασιστικο, και η επεμβαση θα τελειωσει τον πολεμο, που παιρνει ολο και πιο καταστροφικες μορφες και για αυτο απαιτει την επεμβαση του Θεου. . . Αμην
2545 (11.11.1942)
Το πνευματικό δώρο είναι η πόρτα για το πνευματικό βασίλειο. . .
Απο το βασιλειο του πνευματικου μπορουν να προσφερονται μονο πνευματικα δωρα, κι ετσι ειναι ευνοητο οτι αυτα τα δωρα δεν αποφερουν επιγεια συμφεροντα, αλλα χρησιμευουν μονο στο καλο της ανθρωπινης ψυχης. Πνευματικο δωρο παρ ολα αυτα ειναι πιο πολυτιμο αφου η αξια του ειναι αιωνια. Ανοιγει κατα καποιον τροπο την πορτα προς το πνευματικο βασιλειο στον ανθρωπο που παραλαβαινει αυτα τα δωρα και διαμορφωνει αναλογα την επιγεια ζωη του. Το πνευματικο βασιλειο ομως ειναι η αληθινη πατριδα εκεινου που ζητησε την ανθρωπινη ενσαρκωση προς τον σκοπο της ωριμανσης του. Και ειναι αυτη η ενσαρκωση ως ανθρωπος μονο μια περαστικη κατασταση. Αλλα η πραγματικη ζωη αρχιζει μονο στο πνευματικο βασιλειο, οπου δεν υπαρχουν πια επιγεια δεσμα που θα βασανισουν την ψυχη, οπου φως και ελευθερια θα απαλλαξουν το σκοταδι και την ανελευθερια της επιγειας ζωης.
Οι κατοικοι του πνευματικου βασιλειου ξερουν για την ανελευθερη κατασταση του ανθρωπου στη γη, και ειναι η επιδιωξη τους να βοηθουν τους ανθρωπους προς τη φωτεινη κατασταση, προς τη διαμονη στο πνευματικο βασιλειο. Πρεπει ομως η ψυχη του ανθρωπου να ξυπνησει στο πνευμα μεσα της, δηλ. να ψαξει να βρει επαφη με το πνευματικο μεσα της. Δεν μπορει να τα καταφερει με τη δικη της δυναμη, και για αυτο τα πνευματικα οντα της παραστεκονται μεταδιδοντας της δυναμη μεσω πνευματικων δασκαλεματων. . . αρα της προσφερουν δωρα του Πνευματος, που ειναι τροφη για την ψυχη, για να ωριμασει η ψυχη με αυτον τον τροπο και να προσχωρισει ολο και περισσοτερο στο πνευματικο εξω απο τον εαυτο της. Και θα αποκτησει το δικαιωμα για το πνευματικο βασιλειο προσπαθωντας να ακολουθει ολα οσα της συστηνονται μεσω των πνευματικων δωρων, ζωντας οπως της συμβουλευουν, διαμορφωνοντας δηλ. τον εαυτο της αναλογα με αυτα τα πνευματικα δωρα. Πρεπει ο ανθρωπος να παρει το δρομο της ζωης στη γη, δεν υπαρχει αλλη δυνατοτητα να φτασει στο στοχο, και δεν υπαρχει αλλο μετρο για να ωριμασει η ψυχη στη γη παρα ο εφοδιασμος με το Θεικο λογο, το οποιο προσφερεται στους ανθρωπους ως πνευματικο δωρο. Αυτος ο λογος πρεπει να αποφερειτην ωριμοτητα στην ψυχη αφου τα πνευματικα οντα μεταδιδουν στους ανθρωπους τη δυναμη απο τον Θεο, που την παραλαβαινουν ασταματητα απο Εκεινον και απο την αγαπη τους θελουν να τη μεταδιδουν, γιατι σημαινει δραστηριοτητα που τους φερνει ευτυχια να μοιραζουν υπεροχα δωρα σε εκεινους που τα εχουν αναγκη.
Ολοι οι ανθρωποι στη γη ομως εχουν αναγκη αυτον τον εφοδιασμο με δυναμη απο τον Θεο, και για αυτο ο Θεος θελει να τη διοχετευει κοντα σε ολους, και για αυτο προσπαθει να τους στελνει το λογο Του μεσω μεσολαβητη. . . Δινει εντολη στα οντα του πνευματικου βασιλειου να δασκαλευσουν τους ανθρωπους που προσφερουν τον εαυτο τους στον Θεο ως μεσολαβητες, για να διαδοθει μεσω εκεινων το Θεικο λογο Του στη γη, αρα για να διοχετευτουν δυναμη και φως σε ολους εκεινους που ζητουν δυναμη και φως. Εκεινοι οι ανθρωποι θα παραλαβουν πνευματικα δωρα απο το πνευματικο βασιλειο, και η γη με τα αγαθα της θα χασει τη σημασια της για εκεινους. Θα δραπετευσουν απο το επιγειο βασιλειο μολις παραλαβουν πνευματικα δωρα, και αρα θα ωριμασουν οι ιδιοι και θα βοηθησουν και στον συνανθρωπο να αποκτησει την ωριμοτητα της ψυχης του, μεταδιδοντας και σε εκεινον τα πνευματικα αγαθα οσο τα ζητα.
Και το πνευματικο βασιλειο θα εξαπλωθει ολο και περισσοτερο στον κοσμο οσο πιο προθυμοι ειναι οι ανθρωποι να ακουν τα πνευματικα δασκαλεματα και να ζουν τις ζωες τους αναλογα. Μα στο βαθμο που αυξανει ο πνευματικος τους πλουτος πρεπει και να αδιαφορησουν τον κοσμο και τα αγαθα του αφου τα δυο μαζι δεν μπορουν ποτε να δοθουν στους ανθρωπους. Πρεπει να αποφασισουν ειτε για το πνευματικο βασιλειο ειτε για τον επιγειο κοσμο, και αναλογα με την αποφαση τους θα τους προσφερθουν. . . Αμην
2548 (13.11.1942)
Παραίτηση από επίγεια αγαθά. . .
Πνευματικά αγαθά ως αντάλλαγμα. . .
Θελει δυναμη της θελησης να παραιτηθει ο ανθρωπος απο τον κοσμο, αρα υποστηριξη απο πλευρας του Θεου, οσο η θεληση του ανθρωπου ειναι παρα πολυ αδυναμη, δηλ. οσο ο κοσμος ειναι ακομα δελεαστικος για εκεινον. Ειναι χαρη που εχει αποκτησει μεσω δυσκολιες και παραιτησης οταν ο ανθρωπος μπορει να ξεκολλησει ευκολα απο τον κοσμο και τα αγαθα του, δηλ. απο την υλη. Αλλα πρεπει να το επιδιωξει ο ανθρωπος, δηλ. πρεπει να θελει να μεινει αδιαφορος απεναντι στις γοητειες αυτου του κοσμου. Μπορει αυτο να γινει συνειδητα. Μα και τοτε ειναι ενεργη αυτη η θεληση οταν ο ανθρωπος παραιτειται απο την καθε επιθυμια, οταν υποτασσεται αφοσιωμενα στις παραιτησεις που του φερνει η μοιρα του. Οι δοκιμασιες θα τον προκαλεσουν ξανα και ξανα, και τοτε πρεπει να ενεργοποιηθει η συνειδητη θεληση να παραιτηθει ο ανθρωπος απο τις επιγειες ευχαριστησεις, τοτε η δυναμη της θελησης του θα γινει ολο και πιο ισχυρη και ο ανθρωπος θα εχει γινει νικητης της υλης.
Στο βαθμο που παραιτειται απο τον κοσμο θα ωριμασει η ψυχη του αφου θα προσπαθησει παντα να ανταλλαξει την ελλειψη επιγειων απολαυσεων με πνευματικα αγαθα. . . Θα γινει − οσο δεν επιδιωκει ακομα συνειδητα πνευματικα αγαθα − σκεπτικος σχετικα με τον κοσμο, τη γη, τον σκοπο της και τον σκοπο της επιγειας ζωης του. Και θα διεισδυσει ευκολα σε πνευματικες γνωσεις γιατι δεν τον εμποδιζουν επιγεια δεσμα απο την πτηση στα υψη, στο πνευματικο βασλειο. Και ο,τι του προσφερεται τωρα υπερισχισχυει πολλαπλασια τις επειγες ευχαριστησεις. . . Απο ο,τι πριν παραιτηθηκε με το ζορι αυτο δεν σημαινει τωρα πια δελεαρ για εκεινον, και εχει επιθυμια αποκλειστικα για πνευματικα αγαθα, η κατοχη των οποιων τον ευχαριστει απεριγραπτα και του επιτρεπει να βρεθει σε τελειως διαφορετικες σφαιρες αν και ειναι ακομα στη γη.
Ποτε ομως μπορει ο ανθρωπος να παραλαβει και τα δυο αγαθα μαζι. Η γη και το πνευματικο βασιλειο ειναι δυο χωριστοι κοσμοι, που μονο με την παραιτηση του ανθρωπου απο τον ενα μπορουν να τον ευχαριστησουν. Ο πνευματικος κοσμος απαιτει την ολοκληρη απαρνηση ολων οσων ειναι λαχαριστα στη γη, για να χαρισει ομως μετα στον ανθρωπο ολο και περισσοτερα αγαθα που ειναι πολυ πιο πολυτιμα απο τα αγαθα της γης. Οσο ο ανθρωπος προσελκυεται ακομα απο τα πραγματα του επιγειου κοσμου δεν ειναι ακομα επιδεκτικος για ο,τι του προσφερεται απο το πνευματικο βασιλειο. Αρα πρεπει πρωτο να ξεκολλησει, δηλ. να απελευθερωθει απο επιγειες λαχταρες. . . πρεπει να ειναι ηρεμος μεσα στον Θεο, να μην απαιτει πια τιποτα απο την επιγεια ζωη του, πρεπει να αφοσιωνεται στον Θεο εμπιστευτικα και να παραλαβαινει απο το χερι Του ο,τι ο Θεος θελει να του προσφερει. . .
Τοτε θα μπορεσει να παραλαβει πνευματικα αγαθα αναλογα με τη δυναμη της επιθυμιας του. Αφου μολις ο ανθρωπος ειναι προθυμος να παραιτηθει απο τα επιγεια αγαθα, θα ειναι ελευθερος απο την αγαπη για τον εαυτο του, θα εχει μετατραπει αυτη η αγαπη σε ανιδιοτελη αγαπη προς τον πλησιον, θα ειναι προθυμος να δινει γιατι δεν απαιτει πια τιποτα για τον εαυτο του. Αρα την παραιτηση απο τα αγαθα του κοσμου παντα θα την ακολουθει δραστηριοτητα αγαπης, αφου μολις ο ανθρωπος παλαλαβαινει πνευματικα αγαθα, αυτα θα τον παροτρυνουν στη μεταδοση πνευματικων αλλα και επιγειων αγαθων γιατι βρισκεται τωρα στην ενεργεια αγαπης του Θεου και δεν μπορει να κανει διαφορετικα παρα να ενεργει με αγαπη και εκεινος. Και για αυτο ο ανθρωπος πρεπει παντα να πολεμα τους πειρασμους του κοσμου, δηλ. πρεπει να προσπαθει να υπερβει τις γοητειες εκεινου, γιατι μονο τοτε θα μπορεσει να χτισει τον δεσμο με τον πνευματικο κοσμο, που θα του προσφερει αγαθα που θα εχουν αξια και στην αιωνιοτητα. . . Αμην
Χωρίς αγώνα δεν υπάρχει πνευματική πρόοδος. . .
Ο ανθρωπος θα πρεπει παντα να αγωνιζεται οσο ειναι στη γη. Χωρις κοπο δεν μπορει να γινει καμια ανοδο στα υψη, αφου αυτος ειναι ο προορισμος του πνευματικου στην τελευταια ενσαρκωση ως ανθρωπος οτι πρεπει να επιβαλλεται κατα των εμποδιων, δηλ. να πετυχει τον στοχο του αγωνιζοντας. Zωη χωρις αγωνα δεν θα αποφερει πνευματικη προοδο, και για αυτο ο ανθρωπος πρεπει να αναγνωρισει τις ευκαιριες για πενυματικη αναπτυξη μεσα σε ζωη γεματη αγωνες και εμποδια, δεν πρεπει να χασει τις δυναμεις του αλλα να επιβληθει, δηλ. να υπερβει το καθε εμποδιο, τοτε μονο μπορουμε να μιλαμε για πετυχημενη ζωη στη γη.
Επιγεια επιτυχια ειναι χωρις αξια. Αν ομως η ψυχη πετυχαινει μεσω των δυσκολιων και αγωνων θα εχει κερδισει πολλα για την αιωνιοτητα, θα εχει περασει τη δοκιμασια της επιγειας ζωης, το οποιο ειναι ο μοναδικος σκοπος της διαμονης στη γη. Παντα ομως ο ανθρωπος εχει στη διαθεση του τη χαρη του Θεου, η οποια τον βοηθα να ειναι νικηφορος στο καθε αγωνα. Και συνεπως η ζωη δεν χρειαζεται να ειναι πολυ δυσκολη παρ ολο τον αγωνα και τα εμποδια αν ο ανθρωπος ζητα τη χαρη του Θεου, αφου τοτε θα του εισρεει η δυναμη να υπερβει ολα τα εμποδια.
Οσο παει τον δρομο του στη γη μαζι με τον Θεο, κανενας αγωνας δεν θα ειναι παρα πολυ δυσκολος για εκεινον. Θα υπερνικησει ολα τα εμποδια και θα ανεβαινει συνεχεια στην αναπτυξη της ψυχης του. Αφου ο Θεος δεν επιβαλλει τιποτα στον ανθρωπο που θα του ειναι ανυπερβλητο. Του στελνει τη βοηθεια Του στο ιδιο βαθμο οταν ο ανθρωπος την επιθυμει. Κουβαλα το βαρος για εκεινον οταν ο ανθρωπος Του το ζητα. Ειναι παντα ετοιμος να βοηθησει οταν ο ανθρωπος Τον φωναζει. Αρα πρεπει ο ανθρωπος να εχει πιστη αφου μονο η πιστη τον παρακινει να φωναξει τον Θεο. . .
Αν ομως η πιστη ειναι αδυναμη, ο ανθρωπος δεν θα στειλει την προσευχη του στον Θεο με ολη του την εμπιστοσυνη, και ο Θεος μπορει να βοηθησει τον ανθρωπο μονο αναλογα με το βαθος της πιστης του. Πρεπει ο ανθρωπος να παρακαλεσει τον Θεο επισης να του δωσει ακλονιστη πιστη οσο ο ανθρωπος δεν αισθανεται αρκετα δυνατος. Πρεπει να αγωνιζεται συνεχεια να αποκτησει δυνατη πιστη, και η προσευχη για τη χαρη του Θεου πρεπει να υποστηριξει αυτον τον αγωνα. . . Και ο Θεος δεν θα αφησει να φωναξει ματαια κανεναν ανθρωπο που Του στελνει την προσευχη του. . . Οδηγει με τετοιον τροπο τον ανθρωπο ωστε να σταθεροποιηθει η πιστη του, αν και δεν θα μεινει χωρις αγωνα, αφου η θεληση του πρεπει να γινει ατσαλινη για να προβαλλει αντισταση, γιατι μονο τοτε μπορει να ωριμασει η ψυχη του οταν η θεληση υπερνικει ολα τα εμποδια που της παρουσιαζονται. . . Αμην
Δραστηριότητα των όντων στον άλλο κόσμο. . .
Μετάδωση των γνώσεων. . .
Το πνευματικο ματι αναγνωριζει τα γεγονοτα στο πνευματικο βασιλειο και μπορει συνεπως επισης να βλεπει τη δραστηριοτητα των οντων, δηλ. να αποκτησει επισκοπηση της ενεργειας εκεινων των οντων, η οποια εκτεινεται και στη γη και στις δημιουργιες εξω απο τη γη. Αλλα μονο σπανια ο ανθρωπος στη γη εχει την ικανοτητα να βλεπει με το πνευματικο του ματι γιατι κατι τετοιο απαιτει υψηλο βαθμο ωριμοτητας. Και για αυτο οι ανθρωποι τις περισσοτερες φορες σχηματιζουν εντελως λαθος εικονα για τον αλλον κοσμο, για το βασιλειο που βρισκεται εξω απο τη γη και που υποδεχεται τις ψυχες εκεινων που εχουν τελειωσει την επιγεια ζωη τους.
Και γιατι η γνωσεις τους ειναι ελλιπεις παιρνουν λαθος ιδεα, αφου ο ανθρωπος που εχει γνωσεις καταλαβαινει οτι και το πνευματικο βασιλειο εχει απαιτησεις στους κατοικους του, με τη διαφορα οτι η δραστηριοτητα ειναι αλλιωτικη απο ο,τι στη γη. Και αν ηξερε να κοιταζει πνευματικα θα εβλεπε και το ειδος της δραστηριοτητας και θα μπορουσε να μεταδωσει στους συνανθρωπους με κατανοητο τροπο απο τι αποτελειται η ενεργεια των οντων του αλλου κοσμου. Ωστοσο η Θεικη αγαπη θελει να ενημερωσει τους ανθρωπους σχετικα, θελει να τους διαδωσει γνωσεις που θα επρεπε να συμβαλλουν σε πιο εντονη δραστηριοτητα αγαπης στη γη.
Αφου αυτη η ενεργεια στον αλλον κοσμο ειναι επισης πολυ ενεργη δραστηριοτητα αγαπης. Το πνευματικο κοσμο ειναι τοπος διαμονης για λιγο πολυ δεμενα με τον Θεο οντα και για οντα που ειναι λιγο πολυ μακρια απο τον Θεο, για οντα δηλ. που ζουν μια ζωη γεματη φως η και χωρις φως στην αιωνιοτητα. . . ειναι οντα που συνεχεια απολαμβανουν μακαριοτητα η που ζουν μια αξιολυπητη ζωη μεσα σε βασανιστικη ενδεια. Και την τελευταια κατασταση προσπαθει να την αλλαξει το πνευματικο που εχει το φως για να οδηγησουν στην κατασταση της μακαριοτητας και τα οντα του σκοταδιου.
Και αυτη η προθεση απαιτει παρα πολυ ενεργη δραστηριοτητα, συνεχη ενεργεια αγαπης με ακουραστη υπομονη και επιμονη. Δραστηριοτητα οπως υπαρχει στη γη αποκλειεται αφου το πνευματικο βασιλειο δεν ειναι υλικος κοσμος, ειναι μονο κοσμος σκεψεων και επιθυμιων, ειναι πευματικος κοσμος οπου δεν υπαρχει τιποτα σωματικο, ορατο η απτο αλλα οπου ολα υπαρχουν μονο στις σκεψεις των οντων και οπου η σκεψη παλι ειναι η προσωποποιηση της δυναμης της αγαπης που εισρεει στα οντα απο τον Θεο.
Ειναι πλουσιες γνωσεις που τις εχουν τα οντα το πληθος φωτος των οποιων μαρτυρει την ενωση με τον Θεο. Και αυτες οι γνωσεις ειναι η αιτια της καταστασης μακαριοτητας των οντων, αφου μεσω των γνωσεων ολα ειναι φωτεινα, λαμπερα και καθαρα. Η κατασταση σκοταδιου ειναι αρα κατασταση της αγνοιας, που θλιβει αφανταστα το ον, ετσι ωστε το φωτεινο ον το λυπαται και θελει να συμπαραστεκεται στο ον του σκοταδιου. Στη γη ο ανθρωπος που ενεργει στην αγαπη ανακουφιζει την ενδεια του συνανθρωπου με επιγεια δωρα, στον αλλον κοσμο τετοια δεν υπαρχουν πια και αρα μονο πευματικα δωρα μπορουν να προσφερθουν στο ον που εχει αναγκη, που υποφερει απο ελλειψη γνωσης.
Αρα μπορει να γινει μονο διανοητικη μεταδωση, και αυτη ειναι η δραστηριοτητα των οντων στον αλλον κοσμο οτι προσπαθουν να αυξαινουν τα διανοητικα αγαθα των οντων χωρις φως και να οδηγουν τις σκεψεις τους ετσι ωστε να ανταποκρινονται στην αληθεια. Και μπορει να γινει αυτο μονο μεσω αδιακοπων δασκαλεματων, μεσω μεταδωσης εκεινου που προσφερει χαρα στο ιδιο το ον που δινει. . . μεσω μεταδωσης της Θεικης δυναμης στα τελειως αδυναμα οντα που ζητουν δυναμη. . . Αμην
Αναπαύονται οι πεθαμένοι;. . .
Η αποψη οτι οι ψυχες αναπαυονται μετα το θανατο δικαιωλογειται μονο καθ οσον οι ανωριμες ψυχες παραμενουν σε μια τελειως απρακτη κατασταση γιατι τις λειπει η δυναμη. Δεν ειναι αυτη ομως κατασταση ευχαριστης ησυχιας αλλα βασανιστικη κατασταση, κατασταση αιχμαλωσιας και αδυναμιας και συνεπως δεν ειναι κατασταση αξια επιδιωξης. Οι ψυχες στον αλλον κοσμο επιτρεπονται να εινει ενεργες μονο οταν εχουν αποτκησει συγκεκριμενο βαθμο ωριμοτητας, οπου τις εισρεει δυναμη συνεχεια για να μπορεσουν να ειναι ενεργες. Τοτε ομως εκμεταλλευονται αυτη τη δυναμη χωρις περιορισμους.
Αφου ομως η δραστηριοτητα τις δεν εχει σχεση με τη γηινη υλη πρεπει και να ειναι διαφορετικη απο τη δραστηριοτητα στη γη. Ουτε συγκρινεται με την τελευταια αφου υπαρχουν τελειως διαφορετικες προυποθεσεις στο πνευματικο βασιλειο που οριζουν η επιτρεπουν μια δραστηριοτητα. Ειναι συνεχες δασκαλεμα και μεταδωση πνευματικων γνωσεων, ειναι αποκλειστικα πνευματικη διαδικασια, που προκαλει ευτυχια και μακαριοτητα στις δινοντες ψυχες και ελαφρυνουν τα βασανα των ψυχων που παραλαβαινουν τις γνωσεις και τις μετατρεπει σε δεκτες της δυναμης. . .
Ειναι μεν υπηρεσια αγαπης αλλα συγκρινεται με επιγεια δραστηριοτητα μονο οσο οι ψυχες, στην κατασταση σκοταδιου τις, πιστευουν οτι βρισκονται ακομα στη γη, οπου μεσω των δικων τις λαχταρων δημιουργουν το περιβαλλον τις μεσα στη φαντασια τις, και αναλογα με αυτες τις φαντασιωσεις πρεπει να αναλαβουν δραστηριοτητες αγαπης. Οσο πιο φωτεινο ομως γινεται μεσα σε μια ψυχη, τοσο περισσοτερο απομακρυνεται απο τη γη μεσα στις σκεψεις της, και τωρα η δραστηριοτητα της δεν ειναι πια δεμενη σε γηινη υλη, ουτε καν στη φαντασια της. Και η ενεργεια εκεινων των ψυχων στον αλλον κοσμο αποτελειται τωρα απο καθαρα πνευματικη μεταδωση των γνωσεων που τις παρελαβαν οι ιδιες.
Η καθε ψυχη που ειναι προθυμη να δινει και που παραλαβαινει δυναμη εχει προστατευομενους στη γη η στον αλλον κοσμο, στους οποιους αφιερωνεται ακουραστα με στοργικη φροντιδα. Πρεπει να προσπαθησει διανοητικα να οδηγησει εκεινους τους προστατευομενους στην αληθεια, πρεπει να επηρεασει τις σκεψεις τους και να δημιουργησει σαφηνεια μεσα τους χωρις να αναγκασει τη θεληση εκεινων των ψυχων, και αυτο απαιτει απεριγραπτη υπομονη και αγαπη. Αφου ειναι δυο εντελως χωριστα οντα που στεκονται το ενα απεναντι στο αλλο, που μπορουν να σκεφτονται και να ενεργουν τελειως ελευθερα, και για αυτο η σωστη σκεψη δεν πρεπει να μεταδοθει αναγκαστικα για να μην εμποδιστει το αναναπτυγμενο πνευματικο να αποτκησει και αυτο υψηλο βαθμο ωριμοτητας. Πρεπει οι πνευματικες γνωσεις να προσφερονται στις ανηξερες ψυχες με τετοιον τροπο ωστε να τις δεχτουν και ωστε να ξυπνησει μεσα τις η επιθυμια για περισσοτερες γνωσεις. Πρεπει αρα το ον που δεχεται να αποφασισει ελευθερα για τα δωρα που του προσφερονται, μονο τοτε οι γνωσεις που εχουν μεταδοθει θα ενεργησουν ως δυναμη και θα προκαλεσουν ευτυχια.
Και ειναι αυτη η δραστηριοτητα της μεταδοσης μια δουλεια που μπορουν να την κανουν μονο τα οντα που εχουν αγαπη μεσα τους γιατι αυτη η δουλεια ειναι τις περισσοτερες φορες παρα πολυ κοπιαστικη. Αλλα η κατασταση μιας ψυχης που αναγκαστικα βρισκεται στην απραξια ειναι τοσο αξιολυπητη ωστε τα οντα του φωτος να προσπαθουν ασταματητα να τις βοηθουν, ωστε να ειναι προθυμα για την πιο κοπιαστικη δουλεια για να απολυτρωσουν αυτες τις ψυχες απο την κατασταση τις. Απο την αλλη μερια ομως αυξανεται η μακαριοτητα τους οταν η δραστηριοτητα αγαπης τους πετυχαινει, αφου η δραστηριοτητα αυτη εχει αφανταστα αποτελεσματα γιατι το καθε ον που παραλαβαινει μεταδιδει και παλι τις γνωσεις του, παρακινουμενο απο την ορμη που εχει μολις ξυπνησει μεσα του να βοηθησει και το ιδιο τις ψυχες του σκοταδιου και αρα να κανει απολυτρωτικη δουλεια. . . Αμην
Γίγνεσθαι και πέρασμα. . .
Θάνατος. . .
Είσοδος στο πνευματικό βασίλειο. . .
Zωη και θανατος, γιγνεσθαι και περασμα. . . αυτος ειναι ο αιωνιος κυκλος που γινεται αναλογα με το σοφο σχεδιο του Θεου. Μονο ο ανθρωπος το πνευμα του οποιου εχει φωτιστει καταλαβαινει αυτο το μεγαλο μυστηριο που βρισκει τη λυση του σε αυτον τον αιωνιο κυκλο. Ο,τι υπαρχει πρεπει να περασει για να ξαναερθει στην υπαρξη, και ξανα και ξανα τα πραγματα αναπλαθονται, γιατι αιωνια υπαρξη στον υλικο κοσμο δεν ειναι δυνατον. Και ο,τι υπαρχει πρεπει να περασει γιατι ειναι ακομα ατελες, και πρεπει να ξαναερθει στην υπαρξη με καινουργια μορφη για να γινει τελειοτερο. Αφου μονο το εξωτερικο περιβλημα διαλυεται, αυτο ομως που το περιεχει το περιβλημα ειναι πνευματικο, δηλ. αφθαρτο, που ξεφευγει απο το περιβλημα για να ζωογονησει καινουργιο περιβλημα.
Κι αυτο το πνευματικο πρεπει να γινει τελειο. . . Αυτο ειναι η βαση ολοκληρου του γιγνεσθε και του περασματος. Και για αυτο τιποτα στον υλικο κοσμο δεν μπορει να μεινει αναλλιωτο, αφου αυτος ο κοσμος δεν περιεχει τιποτα τελειο, αφου δημιουργηθηκε μονο για να προσφερει στα ατελη οντα δυνατοτητα για να γινουν τελεια. Οταν το πνευματικο εχει αποκτησει τελειοτητα, μπορει να φυγει απο τον υλικο κοσμο, απο τη γη, και να μπει στο πνευματικο βασιλειο. Γιγνεσθε και περασμα ειναι αρα απαραιτητα για την αναπτυξη του πνευματικου, και για αυτο το καθε περασμα πρεπει να επιδοκιμαζεται και το καθε γιγνεσθε και η καθε δημιουργια πρεπει να χαροποιει τους ανθρωπους. . . Το περασμα της καθε μορφης σημαινει υπερνικηση της για το πνευματικο που βρισκεται μεσα της, και υπερνικηση ειναι νικη. . .
Οταν ο ανθρωπος εχει καταλαβει αυτα τα πραγματα, τιποτα δεν θα τον φοβιζουν πια, και τοτε θα θεωρει και το θανατο μονο γεφυρα στο πνευματικο βασιλειο. Αφου τωρα το πνευματικο, δηλ. η ψυχη, θα αφησει το τελευταιο της περιβλημα για να μπορεσει αμεριμνα να μπει στο πνευματικο βασιλειο. Αλλα πρεπει ενα να εχει γινει πριν. . . η συνηδειτη επιδιωξη της ψυχικης ωριμοτητας κατα τη διαρκεια της ζωης στη γη. Οσο το βλεμμα του ανθρωπου ειναι στραμμενο προς τα πανω, οσο ξερει για το νοημα και τον σκοπο της ενσαρκωσης στη γη, θα επιδιωκει συνειδητα να ανεβει στα υψη. Θελει να γινει τελειος μολις εχει αναγνωρισει τον Θεο και ξερει για την αφετηρια και το στοχο του. Και για αυτον ο θανατος σημαινει την υπερνικηση της τελευταιας μορφης στη γη, απο την οποια η ψυχη ξεφευγει τωρα οριστικα και συνεπως και απο τον υλικο κοσμο. Το περιβλημα διαλυεται, αλλα το πνευματικο ξυπνα για καινουργια ζωη, για ζωη που θα διαρκεσει αιωνια. . .
Μπορουν οι ανθρωποι ομως και να ζουν τη ζωη τους χωρις να ξερουν για το σκοπο, και για αυτο φταινε οι ιδιοι. . . οσο υπερτιμουν την υλη και ετσι πνιγουν την καθε πνευματικη σκεψη, η οποια θα τους βοηθουσε να συνειδητοποιησουν το πραγματικο καθηκον τους στη γη. Τοτε δεν θα χρησιμοποιησουν πια την τελευταια εξωτερικη μορφη τους για το σκοπο της ωριμανσης της ψυχης. Και τοτε ο θανατος θα ειναι το τελος της πορειας τους στη γη, και η αναπτυξη, που σε ολα τα προηγουμενα εργα της δημιουργιας ηταν προς τα πανω, βρισκει σταματημα σε αυτη την τελευταια φαση της ζωης στη γη, γινεται στασιμοτητα της αναπτυξης. . .
Και τοτε η εισοδος στο πνευματικο βασιλειο δεν ειναι ξυπνημα στην αιωνια ζωη αλλα κατασταση θανατου, μια κατασταση αψυχιας ειναι τωρα η μοιρα της ψυχης. Γιγνεσθε και περασμα στη γη εχουν φτασει στο τελος για αυτο το πνευματικο, εχει περασει ολα τα σταδια αναπτυσσοντας συνεχεια προς τα πανω, αλλα στο ανθρωπινο σταδιο απετυχε. Διεκοψε το ιδιο την αναπτυξη γιατι αυτο το σταδιο του ειχε αποφερει την ελευθερη θεληση και ο ανθρωπος εκανε καταχρηση της ελευθερης θελησης. Και τοτε η εισοδος στο πνευματικο βασιλειο, για ευνοητους λογους, πρεπει να σημαινει μεγαλα βασανα και απογοητευσεις για εκεινον, αφου μονο το τελειο εχει το δικαιωμα για αιωνια μακαριοτητα. . . Αμην
2556 (20.11.1942)
Προϋποθέσεις για την είσοδο στο βασίλειο του φωτός. . .
Στο βασιλειο του φωτος θα μπει μονο εκεινη η ψυχη που στη γη ειχε εντονο δεσμο με τον Θεο και που ζουσε τη ζωη της αναλογα με το θελημα του Θεου, που καθαρισε τον εαυτο της μεσω τετοιου τροπου ζωης απο ολα τα ακαθαρτα και που στη γη ενεργουσε στην αγαπη. Σε εκεινη την ψυχη ανοιγουν οι πορτες του παραδεισου, εχει φτασει στον στοχο της λαχταρας της μεσα στο πιο λαμπερο φως, ειναι ενωμενη με τον Θεο. . . Αυτη η κατασταση προυποθετει τροπο ζωης αναλογα με το θελημα του Θεου, προυποθετει την πληρη θεληση του ανθρωπου να παει στον Θεο. Και μολις τετοια θεληση προωθει τον ανθρωπο, η ζωη του θα ειναι τετοια οτι ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου, αφου σε θεληση αφιερωμενη στον Θεο της ειναι δυσαρεστο να κανει κατι που δεν ειναι καλο, κι ετσι η ψυχη του ανθρωπου ωριμαζει. . .
Η ψυχη εναρμονιζεται με τον Θεο, και αυτο σημαινει οτι εχει γινει ανταξια να μεινει κοντα στον Θε και να παραλαβει την ακτινοβολια αγαπης Του. Τετοια μακαρια κατασταση μπορει να ειναι ο προορισμος του ανθρωπου οταν φευγει απο τη γη. Μπορει η ψυχη να βρεθει μακρια απο τη βαρυτητα της γης και να την υποδεχτουν στις ουρανιες περιοχες αν δουλεψε με σοβαροτητα στην αναπτυξη της στη γη. . . αν η ζωη του ανθρωπου ανταποκρινοταν στις Θεικες εντολες. . . αν εξασκουσε την αγαπη, δηλ. αν ο τροπος ζωης του μπορει να ονομαστει δραστηριοτητα στην αγαπη.
Ο βαθμος της αγαπης ενος ανθρωπου καθοριζει και τον βαθμο μακαριοτητας στον αλλον κοσμο, αφου αναλογα με το ποσο εδωσε στον πλησιον του θα λαβει και ο ιδιος απο τον Θεο. Μονο εκεινος ο ανθρωπος μπορει να παραλαβει την ακτινοβολια αγαπης του Θεου, που η καρδια του ειναι και αυτη ικανη για αγαπη, δηλ. ο οποιος εδωσε αγαπη και ο ιδιος. Χωρις δραστηριοτητα αγαπης στη γη δεν υπαρχει μακαριοτητα αφου η αγαπη του Θεου πλημμυριζει μονο εκεινη την ψυχη που εχει μεσω δραστηριοτητας αγαπης διαμορφωθει ετσι ωστε να μπορεσει να παραλαβει την ακτινοβολια αγαπης του Θεου, κατι που προυποθετει ψυχη ικανη για αγαπη και δραστηρια στην αγαπη. Ελλειψη αγαπης ειναι κι ελλειψη μακαριοτητας και αρα κατασταση του σκοταδιου γιατι μακαριοτητα σημαινει οτι η ψυχη πλημμυριζεται απο το πιο λαμπερο φως.
Οι ανθρωποι στη γη δεν ειναι πια συνειδητοι σχετικα με την κατασταση χωρις φως στην οποια βρισκονται αφου ο βαθμος ωριμοτητας των ψυχων τους ειναι τοσο χαμηλος ωστε να μην ξερουν τιποτα για την κατασταση φωτος που σημαινει για εκεινους κατασταση μακαριοτητας, και για αυτο δεν επιδιωκουν συνειδητα εκεινη την κατασταση. Zουν μεν, δεν εχουν ομως επιθυμια να ανεβουν στα υψη. Και αρα δεν γνωριζουν ουτε την απολαυση του φωτος, και μαλιστα αισθανονται καλα στην κατασταση σκοταδιου. Και για αυτο δεν ξερουν ουτε για τη δυναμη και εξουσια της αγαπης, που μπορει να τους αποφερει απεριγραπτα μεγαλη ευτυχια στον αλλον κοσμο. Και χωρις αυτες τις γνωσεις δεν θα μεταμορφωσουν τη ζωη τους σε ζωη αγαπης και συνεπως δεν θα ειναι ποτε ανταξιοι της ακτινοβολιας του Θεου.
Συνεπως αυτες οι ψυχες θα μεινουν χωρις αμοιβη, και δεν θα μπορεσουν να κατορθωσουν την αιωνια μακαριοτητα στον αλλον κοσμο, παρα μονο οταν η σπιθα αγαπης μεσα τους εχει γινει φλογα και αρα ενα λαμπερο φως φεγγει στο σκοταδι του πνευματος. Μονο τοτε η ψυχη θα γνωρισει την ευτυχια της αιωνιας μακαριοτητας, που αυξανεται αναλογα με τη θεληση αγαπης της ψυχης, η οποια εκφραζεται στην ενθερμη υπηρεσια αγαπης στις υποφεροντες ψυχες στον αλλον κοσμο. . . Αμην
2558 (23.11.1942)
Δημιουργία – παραλήπτρια της δύναμης. . .
Τιποτα δεν ειναι παρα πολυ μηδαμινο στα ματια της αιωνιας Θεοτητας για να μην το προσεχει η να μην του στειλει δυναμη. Και τιποτα δεν θα μπορουσε να στερηθει αυτη τη δυναμη απο τον Θεο. Και για αυτο ολα πρεπει νε ειναι ενωμενα με την αρχικη πηγη της δυναμης, με τον Θεο. Πρεπει να γινει συνεχης διοχετευση της δυναμης απο τον Θεο σε ολα οσα δημιουργησε Εκεινος. Πρεπει τα δημιουργηματα να παραλαβαινουν αδιακοπα τη Θεικη δυναμη, γιατι αλλιως θα σταματουσαν να υπαρχουν. Μονο υπο αυτη την προυποθεση τα δημιουργηματα του Θεου θα μεινουν στην υπαρξη, και μονο απο αυτη την αποψη πρεπει να καταλαβουμε το εργο του Θεικου Δημιουργου αν θελουμε νατο αναγνωρισουμε ως εργο Του.
Αφου η αγαπη και η σοφια Του εδωσαν εναν προορισμο και εναν στοχο σε ολα οσα δημιουργησε. Για να φτασει ενα πλασμα στο στοχο πρεπει να εκπληρωσει τον προορισμο του, και για αυτο ειναι αναγκη μια δυναμη. . . η δυναμη για να μπορεσει να κατορθωσει αυτο που του δοθηκε ως καθηκον. Τιποτα στο δημιουργικο εργο του Θεου δεν ειναι χωρις καθηκον, και συνεπως ολα πρεπει να παραλαβαινουν τη δυναμη Του, και συνεπως πρεπει και ο παραλειπτης της δυναμης, δηλ. το καθε δημιουργημα, να ειναι σε επαφη με τον δοτη της δυναμης για να μπορεσει να γινει η μεταδωση απο τον Θεο στα δημιουργηματα.
Και παλι αυτο επιτρεπει το συμπερασμα οτι μια συνεχης αλλαγη δυναμης πρεπει να γινει, γιατι τιποτα δεν εχει τον ιδιο προορισμο, αλλα οι προορισμοι που εχουν ανατεθει στα δημιουργηματα ειναι τοσο αμετρητοι και διαφορετικοι ωστε να υπαρχουν και διαφορετικα ρευματα της δυναμης που κανουν δυνατο εκεινους τους προορισμους, κι ετσι γινεται ασταματητη αλλαγη. Αρα το ασταματητο γιγνεσθε και το περασμα ειναι εξηγησιμα καθ οσον τα δημιουργηματα μπορουν να εκπληρωσουν εναν αλλον προορισμο η να κανουν μια αλλη δραστηριοτητα μονο οταν εχουν αλλαξει. Και για αυτο ουτε το παραμικρο δημιουργημα δεν θα μενει χωρις την εισροη της δυναμης απο τον Θεο, και αυτη η εισροη δυναμης εχει ως αποτελεσμα μια γενικη αλλαγη, γιατι η δυναμη απο τον Θεο δεν αφηνει τιποτα να μενει αδρανες αλλα φερνει μια συνεχη αλλαγη.
Και για αυτο δεν πρεπει να αρνηθουμε την επαφη του Θεου ως δημιουργηκη δυναμη με το πιο μικρο δημιουργημα Του, αλλιως αυτα τα δημιουργηματα ειτε δεν θα υπηρχαν ειτε θα εμεναν αιωνια αναλλαχτα, αν η ιδια εισροη δυναμης θα ηταν για παντα το μεριδιο εκεινου του δημιουργηματος, δηλ. αν η δυναμη δεν θα αυξανοταν. Δυναμη απο τον Θεο πρεπει οπωσδηποτε να παρακινει σε δραστηριοτητα, πρεπει δηλ. να εχει ζωογονικο αποτελεσμα, ωστε δηλ. το δημιουργικο εργο να μπορει να διαλυθει μονο τοτε που ο Θεος αποσυρει την δυναμη Του απο εκεινο, γιατι τοτε η καθε δραστηριοτητα σταματα, γινεται αρα κατασταση θανατου. Κατι νεκρο δεν υπαρχει ομως στο συμπαν, στη Θεικη δημιουργια, γιατι ολα ειναι παραλειπτες της δυναμης. Συνεπως ολα πρεπει να αλλαζουν μεσα τους, αν και σε διαφορετικη χρονικη διαρκεια. . .
Ο Θεος πιανει τα παντα με τη δυναμη Του, δεν αφηνει τιποτα, τιποτα δεν Του ειναι παρα πολυ μηδαμινο. Αφου ολα οσα υπαρχουν προερχονται απο Αυτον και δεν μπορουν ποτε να χασουν την επαφη μαζι Του. Ενα πλασμα μπορει μονο κατα λαθος να πιστευει το αντιθετο και να παρει αρνητικη σταση απεναντι στη δυναμη του Θεου σε συγκεκριμενο σταδιο αναπτυξης του, ετσι ωστε η δυναμη αυτη να μην μπορει να του εισρεει στο βαθμο που θα ηταν στη διαθεση του. Παντα ομως το πλημμυριζει η ζωτικη δυναμη , η οποια του εισρεει και χωρις τη θεληση του να την παραλαβει, αφου αυτη η δυναμη ειναι η αρχη της καθε δημιουργιας, ειναι η δυναμη απο τον Θεο, που ειναι η προυποθεση ολων οσων υπαρχουν. . . Αμην
2560 (24.11.1942)
Λογομαχία και οι συνέπειές της. . .
Η καθε πνευματικη λογομαχια εχει ευλογητο αποτελεσμα, αφου μολις ο ανθρωπος εκφραζει μια αντιπαλη αποψη, παιρνει θεση στο επιμαχο θεμα, κι ετσι διεγειρεται η σκεψη του. Στον ανθρωπο που σκεφτεται ομως μπορουν να του εκδηλωνονται πνευματικες δυναμεις, δηλ. πνευματικα οντα που εχουν γνωση μπορουν να προσπαθουν να τον επηρεασουν, κατι που δεν ειναι ομως δυνατον οταν ο ανθρωπος δεν ασχολειται ιδιαιτερα με ενα προβλημα που θα επρεπε να λυθει. Θα υπαρχει μεν μαχηαναμεσα στα οντα που εχουν γνωση και στα ανηξερα οντα, που θελουν να διαδιδουν τις γνωσεις τους στον ανθρωπο. Μα ξανα και ξανα τα οντα που εχουν γνωση θα εφιστουν την προσοχη του ανθρωπου σε αυτες τις γνωσεις, και οταν ο ανθρωπος εχει καλη θεληση εκεινες οι υποδειξεις θα πιαστουν μεσα του για να γινουν σιγα σιγα ολο και περισσοτερο πνευματικη ιδιοκτησια του ανθρωπου, οταν τις συλλογιεται βαθια.
Για αυτο αντιπαλοι αποψεις συχνα μπορουν να συμβαλλουν στη διευκρινηση. Τα δυο μερη σε διαμαχη θα εκφρασουν τις γνωμες τους, και παντα εκεινο που βρισκεται στην αληθεια θα μπορεσει να σημειωσει μικρη επιτυχια. Αφου μολις εχει θεσει κατι ερωτημα και οι ανθρωποι παιρνουν θεση, το ερωτημα αυτο ξανα και ξανα θα παρακινησει τους ανθρωπους να το συλλογιστουν. Επι πλεον οι φορεις της αληθειας θα υπερασπισουν την αποψη τους ευγλωττα και πειστικα, δηλ. θα μπορεσουν να νικησουν τον αντιπαλο τους με λογια που δεν μπορουν να απορριφτουν ως λογια του αερα. . . Θα μπορεσει να αιτιολογησει ολα οσα λεει, και με αυτον τον τροπο θα κανει τον αντιπαλο ανικανο και απροθυμο να συνεχισει τη λογομαχια. Θα νικησει γιατι καλες δυναμεις που ξερουν την αληθεια τον υποστηριζουν, θα μιλησει πειστικα γιατι ξερει για το συνολο και για αυτο δεν λεει μονο αυτα που του ειπαν αλλοι, αλλα αισθανεται μεσα του οσα υπερασπιζει.
Και οσο πιο προθυμος ειναι ο αντιπαλος να ξερει την αληθεια, τοσο πιο γρηγορα θα συμφωνησει με τη γνωμη του αλλου, γιατι τοτε θα βρει τις σωστες σκεψεις και θα ειναι πεπεισμενος για την αληθεια εκεινου που υποστηριζει ο αντιπαλος του. Αφου μαχη σημαινει οτι υπαρχει αντισταση, και στην αντισταση μπορει να δοκιμαστει η δυναμη. . . Μολις ενας αγωνιστης δεν βρισκει αντισταση, ο αγωνας τελειωνει. . . Ο Θεος ομως εκπαιδευει αγωνιστες για τη βασιλεια Του, θελει να πολεμα ο ανθρωπος οσα δεν ανταποκρινονται στο θελημα Του. . .
Ο Θεος θελει να υπερασπιζει ο ανθρωπος μπροστα στον εαυτο του και μπροστα στον κοσμο οσα θεωρει σωστα. Αρα πρεπει να καταπολεμα οσα του φαινονται λαθος. Και αφου ο Θεος υποσχεται τη βοηθεια Του στους αγωνιστες Του, ο ανωνηστης πρεπει να πετυχαινει οσο υπερασπιζει τον Θεο και αρα σεβεται το Θεικο θελημα. . . Αφου ο Θεος ο Ιδιος τοτε του παραστεκεται, μιλα μεσω του ανθρωπου που ειναι αφιερωμενος σε Εκεινον, δηλ. ο Ιδιος ο Θεος λογομαχει, προσπαθει να μοιρασει την αληθεια. Παντα ομως θα επιτρεπει και τις λανθασμενες αποψεις, για να τις αναγνωρισουν ως τετοιες οι ανθρωποι και να προκαλεσουν την εντονη αντισταση του αντιπαλου. Αφου μονο τοτε θα μπορεσει να πετυχει να ξυπνησει αμφιβολιες μεσα σε εκεινον σχετικα με το αν ειναι αληθινες οι αποψεις του, και οταν αρχιζει να τις συλλογιεται, θα μπορεσει να του χορηγηθει πνευματικη συμπαρασταση και να εκαπδευτει στην αληθεια. . . Αμην
Αγάπη για την ύλη σημαίνει οπισθοδρομική (πνευματική) ανάπτυξη. . .
Η καθε υλιστικη σκεψη βοηθα να πολλαπλασιαστει η υλη και συνεπως εμποδιζει την αναπτυξη της ψυχης. Αφου μολις ο ανθρωπος λαχταρα την υλη, η ψυχη θα παει πισω σε μια κατασταση που την ειχε ηδη υπερβει. Συνδεεται δηλ. και παλι με αυτο το υλικο, κανει παλι παρεα με το ακομα ανωριμο πνευματικο μεσα στην υλη, και αυτο σημαινει παντα οπισθοδρομικη αναπτυξη για την ψυχη. Αρα ο ανθρωπος πρεπει σε καθε στιγμη να μπορει να αποκολλα τις σκεψεις του, πρεπει να ψαχνει επαφη με το πνευματικο που βρισκεται σε υψηλοτερο επιπεδο, και δεν πρεπει να διαλυει την επαφη αυτη λαχταρωντας οσα ειναι μεριδιο του αντιπαλου του Θεου.
Εκεινος παντα θα ενοχλει τις σκεψεις του ανθρωπου, θα του παρουσιαστει μεσα στις χαρες του κοσμου, στις επιγειες απολαυσεις η σε επιγεια ιδιοκτησια, και θα θελει να παρασυρει τον ανθρωπο να παραδοθει μονο σε τετοιες απολαυσεις για να τον απομακρυνει απο τον Θεο. Και ο ανθρωπος ειναι ελευθερος να αποφασισει υπερ η κατα του Θεου. Και οσο στρεφεται περισσοτερο προς τον κοσμο θα πολλαπλασιασει την υλη με τη συναινεση του. Ειναι η σκεψη πνευματικη δυναμη, που τη χρησιμοποιει τωρα ο ανθρωπος με λαθος τροπο οταν ασχολειται διανοητικα με οσα θα επρεπε να υπερβει. Πρεπει μεν να εκπληρωσει το καθηκον του στη γη μεσα στην υλη, αλλα παντα μονο με τετοιον τροπο ωστε να βοηθησει να απολυτρωσει την υλη οδηγωντας την προς τον προορισμο της, δηλ. χρησιμοποιωντας την με τετοιον τροπο ωστε να υπηρετησει. Πρεπει αρα να χρησιμοποιει την καθε υλη για το καλο των συνανθρωπων κι ετσι να υπηρετει και ο ιδιος.
Μολις ομως λαχταρα την υλη για τον εαυτο του για να δημιουργησει απολαυστικη ζωη, ο στοχος της αγαπης του ειναι το ανωριμο πνευματικο, το οποιο προσπαθει να δεσει στον εαυτο του, το οποιο δεν θελει ομως να το απολυτρωσει. Ειναι αυτη λαθος αγαπη, ειναι απληστια για ιδιοκτησια, που δεν ειναι ποτε ωφελιμη για την ψυχη, αφου ετσι ο ανθρωπος επιδιωκει να κατεβει αντι να ανεβει, ψαχνει την ενωση με οσα εχει ηδη υπερβει κι ετσι αναπτυσσεται οπισθοδρομικα. Αν ομως βοηθα το πνευματικο μεσα στην υλη επιτρεποντας του υπηρετικη δραστηριοτητα, θα μειωσει σημαντικα τη διαρκεια της αναπτυχτικης πορειας του, θα βοηθησει το πνευματικο να υπερβει την εξωτερικη του μορφη. . . Αρα η υλη τοτε δεν πολλαπλασιαζεται αλλα μειωνεται ενω το πνευματικο μεσα της θα απελευθερωθει για να αρχισει ξανα, μεσα σε καινουργιο υλικο περιβλημα, τον αγωνα κατα της υλης.
Αν ο στοχος της αγαπης του ανθρωπου ειναι η υλη, δηλ. το εξωτερικο περιβλημα, τοτε πρεπει να καταπολεμιστει. . . αν ο στοχος ομως ειναι το πνευματικο μεσα στο περιβλημα, η αγαπη θα εχει απελευθερωτικο αποτελεσμα, θα βοηθησει το πνευματικο να βρει την ελευθερια, ενω η αγαπη για την υλη θα δεσει το πνευματικο μεσα στη μορφη για πολυ περισσοτερο χρονικο διαστημα γιατι δεν θελει να χασει αυτη την υλη, και τετοια αγαπη σημαινει μακρυς χρονος αιχμαλωσης για το πνευματικο που δεν μπορει να δραπετευσει απο την υλη γιατι ο ανθρωπος του κανει αδυνατον να υπερβει την υλη. . . Αμην
Πίστη και αγάπη. . .
Η πιστη και η αγαπη οδηγουν προς την αιωνια ζωη, προς τη μακαριοτητα. Αφου το ενα δεν ειναι δυνατον χωρις το αλλο. Οποιος ζει στην αγαπη ειναι βαθια ενομενος με τον Θεο μεσω της αγαπης, η οποια ειναι ο Ιδιος ο Θεος. . . Αρα αναγνωριζει τον Θεο μεσα σε ολα οσα τον περιβαλλουν. . . Τον θεωρει δημιουργο ολων οσων υπαρχουν, Που μπορει να καταφερνει ο,τι θελει και τον Οποιο η μεγιστη αγαπη Του Τον παρακινει να ενεργει με ολη Του τη σοφια. Και αρα πιστευει σε εναν Θεο της αγαπης, της σοφιας και της παντοδυναμιας. . . πιστευει οτι ειναι πλασμα Του, οτι ξεκινησε απο Εκεινον και ειναι ενωμενος αχωριστα μαζι Του. . . Επισης καταλαβαινει τον προορισμο και τον στοχο του, αφου η αγαπη τον κανει σοφο, δεν μπορει να σκεφτεται διαφορετικα παρα καλα και σωστα γιατι βρισκεται στην αγαπη. . . Και καταλαβαινει οτι η σκεψη και η γνωσεις του ειναι αληθεια, ειναι πεπεισμενος, αρα πιστευει. . .
Και παλι ανθρωπος που πιστευει σε εναν στοργικο, σοφο και παντοδυναμο δημιουργο του ουρανου και της γης δεν θα μπορει παρα να ζει στην αγαπη, αφου αυτη η κατανοηση, αυτη η βαθια πιστη πρεπει να εχουν ως αποτελεσμα δραστηριοτηα αγαπης, αλλιως θα ηταν μονο λογια του αερα οταν ο ανθρωπος επιμενει για την πιστη του. . . Λογια στα οποια λειπει η ζωη. . . Αφου αν ο ανθρωπος δεν κανει εργα αγαπης, δεν θα υπαρχει σοφια μεσα του και αρα του λειπει η δυναμη για κατανοηση. Του λειπει η πιστη αν και με λογια θελει να επιμενει για τετοια. Αρα η πιστη του ειναι νεκρη αφου η ζωντανη πιστη αναποφευκτα θα εχει ως αποτελεσμα ενεργεια αγαπης, γιατι οποιος αναγνωριζει τον Θεο πρεπει να τον αγαπα.
Και ο Θεος παλι θα τον αγαπα, και αυτο σημαινει οτι ο ανθρωπος αισθανεται τωρα την ορμη μεσα του να ενεργησει στην αγαπη γιατι η αγαπη του Θεου του εισρεει ως δυναμη που παρακινει σε δραστηριοτητα. Αλλα η πιστη μπορει να εχει διαφορετικη δυναμη, και για αυτο και ο ανθρωπος που ειναι γεματος αγαπη πρεπει να αγωνιζεται για δυνατη, ακλονιστη πιστη. . . Αφου αδυναμη πιστη σημαινει κινδυνος για την ενεργεια στην αγαπη η μειωνει εκεινη. Οσο πιο βαθια ειναι η πιστη του ανθρωπου τοσο πιο ενθερμα αυτος θα κανει προσπαθεια να κρατα τις εντολες του Θεου, που απαιτουν ανιδιοτελη αγαπη προς τον πλησιον.
Η δυναμη της πιστης δηλ. καθοριζει τη δραστηριοτητα αγαπης του ανθρωπου, και για αυτο μπορουμε ανετα να αμφισβητησουμε την πιστη ενος ανθρωπου η να την ονομασουμε νεκρη πιστη οσο ο ανθρωπος εκεινος δεν προσεχει τις εντολες της αγαπης, αν και με λογια προσπαθει να προσποιειται οτι εχι βαθια πιστη. Αφου πιστη και αγαπη δεν υπαρχουν η μια χωρις την αλλη γιατι, οποιος βρισκεται στην αγαπη, πρεπει και να εχει πιστη, αφου η αγαπη ειναι δυναμη απο τον Θεο, που οδηγει τον ανθρωπο στη κατανοηση. Το να κατανοει ομως ο ανθρωπος σημαινει οτι θα πιστευει στην αληθεια εκεινου που εχει κατανοησει. Ο ανθρωπος ικανος για αγαπη θα εχει αρα βαθια πιστη αφου ο Θεος ο Ιδιος τον οδηγει στη κατανοηση, δηλ. τον φωτιζει ετσι ωστε να μπορεσει να πιστεψει με πληρη πεποιθηση. . . ωστε η πιστη του να ειναι ζωντανη, ωστε να ενεργησει στην αγαπη γιατι πιστευει. . . Αμην
2566 (29.11.1942)
Ψεύτικοι προφήτες. . .
Εξετάστε τα πνεύματα. . .
?Μην επιτρεψετε να σας παραπλανησουν ψευτικοι προφητες. . .?, ετσι σας προειδοποιει ο Κυριος, και θελει με αυτον τον τροπο να σας υπενθυμισει να εξετασετε τα παντα πριν να τα αποδεχτειτε ως αληθεια. Εξεταστε τα πνευματα για να ξερετε αν ερχονται απο τον Θεο. . . Συνεπως θα προερθουν προφητες και απο το σκοταδι, που θα εχουν το θρασος να διαδωσουν στον κοσμο τα διδαγματα τους ως αληθεια. Και θα ειναι καθηκον των ανθρωπων να εξετασουν τις ομιλιες τους. Και θα ειναι ικανοι να το κανουν οσο η θεληση τους θα ειναι στραμμενη προς την αληθεια και οσο θα παρακαλεσουν τον Θεο να τους φωτισει. Αφου ο Θεος τους εδωσε μια υποδειξη σχετικα με το τι πρεπει να προσεχουν. Τους ανακοινωσε οτι θα εκφραστουν ψευτικοι προφητες, ψευτικα πνευματα. Αυτοι ομως θα αρνηθουν τον Χριστο, δεν θα τον αναγνωρισουν ως γιο του Θεου, ως Σωτηρα του κοσμου, θα αμφισβητησουν τη Θεικη φυση του Ιησου και για αυτο δεν θα βρεθουν καθολου στην αγαπη αφου η αγαπη αναγνωριζει και πρεσβευει τον Ιησου Χριστο.
Και σε αυτο θα αναγνωρισετε τους ψευτικους προφητες οτι θα ενεργησουν χωρις την παραμικρη αγαπη, αν και με γλυκα λογια και παραπλανητικες ομιλιες θα προσπαθησουν να κερδισουν τους ανθρωπους. Θα υποσχεθουν τη σωτηρια στον κοσμο κα θα θελησουν να του κλεψουν την πιστη στον Ιησου Χριστο, και θα ειναι εκεινοι που θα θελησουν να σας παραπλανησουν και για τους οποιους ο Κυριος σας προειδοποιει. Κηρυσσουν την αγαπη αλλα οι πραξεις τους ειναι χωρις καμια αγαπη, και οι ομιλιες τους ειναι ψευτικες, ειναι γεματες υποκρισια. Δεν ειναι το Πνευμα του Θεου που μιλα απο εκεινους αλλα το πνευμα εκεινου που ειναι απο κατω. . .
Οπου ομως ο Χριστος υποστηριζεται μπροστα στον κοσμο, εκει εκδηλωνεται και το Πνευμα του Θεου, και Εκεινο να το ακουτε. . . Αφου θα μιλησει και για την αγαπη που αποκαλυφτηκε στον κοσμο μεσα στον Ιησου Χριστο, θα σας δειξει τον δρομο προς τον Θεο, θα σας μαθει την αγαπη, που μονο εκεινη οδηγει στον Θεο. . . Θα προσπαθησει να σας μεταδωσει τη χαρη του εργου σωτηριας και θα σας υπενθυμιζει συνεχεια τον Ιησου Χριστο, τον Θεικο Σωτηρα, Που ηρθε στον κοσμο για να επωμιστει τις αμαρτιες σας μεσω του θανατου Του στον σταυρο. Ο Ιησους Χριστος εγινε σαρκα, επιλεξε τον δρομο της γης για να σας δειξει πως να απελευθερωθειτε απο τους δεσμους του κοσμου, απο τους δεσμους του αντιπαλου. . . Επιλεξε τον δρομο της γης για σας, για την απολυτρωση σας. . . Θα επρεπε να Τον ακουλουθειτε, και για αυτο πρεπει να Τον αναγνωρισετε. . .
Σε αυτο θα αναγνωρισετε αρα τον σωστο προφητη οτι θα σας οδηγησει προς τον Ιησου Χριστο, και τοτε θα μπορεσετε να πιστεψετε τα λογια του, αφου το πνευμα που καταθετει υπερ Εκεινον ειναι το Πνευμα του Θεου. . . Αλλα θα πρεπει να απορριψετε τη φωνη εκεινου που τασσεται εναντιον του Χριστου αφου μιλα με εντολη του αντιπαλου του Θεου, που θελει να οδηγει τους ανθρωπους στην αμαρτια και στην καταστροφη. . . Εξεταστε τα πνευματα για να ξερετε αν ερχονται απο τον Θεο. . . Αλλα οσο ο Θεος σας στελνει τους υπηρετες Του που καταθετουν υπερ Εκεινου, ακουτε τους και ακολουθειτε τα διδαγματα τους, αφου ειναι οι αντιπροσωποι Του, μεσω των οποιων μιλα σε σας ο Ιδιος για να βρειτε τον δρομο που οδηγει κοντα Του. . . Αμην
2567 (29.11.1942)
Η στάση του ανθρώπου απέναντι στον Θεό και η σωστή σχέση. . .
Ειναι στην κριση του ανθρωπου να αποφασισει τι σταση να παρει απεναντι στον Θεο. Ειναι μερος του Θεου, αναποσπαστος απο Εκεινον. Το αν ομως το ανγνωριζει ο ανθρωπος, το αποφασιζει ο ιδιος. Μπορει να πιστευει οτι βρισκεται στο συμπαν τελειως απομονομενος, χωρις συνδεση με τη δυναμη που τον δημιουργησε. . . μπορει ομως και να αισθανεται δεμενος με εκεινη, και αναλογα με τη στασητου εκεινη θα ειναι η ζωη του στη γη. Δεν ειναι καθολου αναγκασμενος να πρεσβευσει τον Θεο, να ενωθει μαζι του και να αφησει τη δυναμη της αγαπης του Θεου να τον διαπερνα, αλλα ειναι τελειως ελευθερος να αποφασισει τι σχεση θελει να χτισει με τον Θεο.
Μπορει και να μεινει εντελως ανεξαρτητος απο τον Θεο μην επιδιωκοντας η ζητωντας συνειδητα δυναμη απο Εκεινον. Μπορει να περασει την επιγεια ζωη του πιστευοντας οτι μπορει να τη διαμορφωσει μεσω της δικης του δυναμης και κατα τη θεληση του. . . Τοτε δεν θα αναγνωρισει τον Θεο, δεν θα πιστευει οτι ειναι το πιο στοργικο, σοφο και παντοδυναμο Ον, δεν θα δημιουργησει δεσμο μαζι Του, αλλα θα αισθανεται εντελως ελευθερος και θα αρνειται δυναμη που οδηγει τη μοιρα του.
Παντα ομως η σταση του απεναντι στον Θεο θα ειναι οριστικη για τη πνευματικη του αναπτυξη, και για τη ζωη του στον αλλον κοσμο. Γιατι μολις παιρνει αρνητικη σταση απεναντι στον Θεο, δεν θα μπορεσει να χρησιμοποιησει τη δυναμη που θα του επιτρεψει να φτασει στα υψη. . . Θα ζησει μεν, πλην ομως το πνευμα του θα μεινει αξυπνητο, γιατι η πνευματικη δυναμη του Θεου δεν μπορει να παει κοντα στη πνευματικη σπιθα μεσα στον ανθρωπο, κοιμαται εκεινη, και ο ανθρωπος θα ζησει αχρηστα τη ζωη του αφου δεν πληρωνει τον σκοπο της ζωης του, την αναπτυξη της ψυχης του. . .
Αφου ο ανθρωπος πρεπει να αναγνωρισει τον Θεο και να δημιουργησει δεσμο μαζι Του για να μπορεσει να του μεταδοθει η δυναμη του Θεου, η οποια ειναι απολυτως αναγκαια για την ωριμανση της ψυχης. Ενω μπορει να παραλαβει αυτη τη δυναμη αμετρητα εκεινος ο ανθρωπος που προσπαθει να πλησιασει τον Θεο, που ζητα συνειδητα τη δυναμη Του μεσω προσευχης, και που αρα αναγνωριζει τον εαυτο του ως πλασμα που ειναι εξαρτημενο απο την αγαπη και τη χαρη του Θεου οσο βρισκεται στη γη.
Η σωστη σταση απεναντι στον Θεο εχει ως συνεπεια τη δημιουργια της σωστης σχεσης του παιδιου με τον Πατερα. Το παιδι παντα θα παρακαλει και αρα θα μπορει παντα να λαβαινει, η δυναμη του Θεου παντα θα ρεει κοντα του, και θα εκπληρωσει συνειδητα τον σκοπο της επιγειας ζωης του. . . δηλ. θα πλησιασει ολο και περισσοτερο τον Θεο, θα ελατωσει την αποσταση απο Εκεινον, και θα διαμορφωσει την ψυχη του με τετοιον τροπο ωστε να μπορεσει να μπει στο πνευματικο βασιλειο ως παιδι του Θεου οταν τελειωνει η επιγεια ζωη του. Η σωστη σταση απεναντι στον Θεο θα εχει ως αποτελεσμα τη σωστη επιτυχια, μια αιωνια ζωη μεσα στο φως, στη δυναμη και στη μακαριοτητα. . . ενω η ψυχη που πιστευε οτι ειναι ανεξαρτητη απο τον Θεο και ως συνεπεια εμεινε χωρις δυναμη στη γη θα στερειται και στον αλλον κοσμο. . . Αμην
2570 (2.12.1942)
Παροχή δύναμης και θέληση. . .
Η πορεια της επιγειας ζωης θελει πολυ θεληση, αλλα αυτη δεν θα λειπει ποτε στους ανθρωπους οσο συνδεονται με τον Θεο, δηλ. οσο τον παρακαλουν για χαρη και δυναμη. Στον καθε ανθρωπο του παρεχεται η ζωτικη δυναμη, και αυτο σημαινει οτι μπορει να εκτελεσει ο,τι θελει. Κανενας ανθρωπος δεν στερειται τη ζωτικη δυναμη οσο βρισκεται στη γη. Τον κανει ικανο να εκτελει πολλα πραγματα, και για αυτο συχνα εχει την ταση να πιστεψει οτι μπορει να καταφερνει τα παντα, οτι πρεπει να πετυχαινει ολα οσα εχει προθεση να κανει.
Αλλα αυτη την αυξημενη θεληση πρεπει ο ανθρωπος να τη ζητα απο τον Θεο, και ποτε δεν θα κανει ματαια παρακληση, αφου ο Θεος δεν βαζει ορια στις ικανοτητες του ανθρωπου οσο ο ανθρωπος συνδεεται με τον Θεο και αρα χρησιμοποιει τη δυναμη του Θεου. Χωρις την υποστηριξη του Θεου η δυναμη ειναι περιορισμενη, και θα αρκει μονο για μια επιγεια ζωη χωρις ιδιαιτερες απαιτησεις. Επιγεια ζωη μαζι με τον Θεο ειναι αναλογη με το θελημα του Θεου αφου τωρα η δυναμη του Θεου μπορει να εκδηλωθει σε ανθρωπο που ζητα αυτη τη δυναμη και αρα επιτρεπει στον Ιδιο στον Θεο να ενεργησει μεσω εκεινου. Εκεινος ο ανθρωπος μπορει να χρησιμοποιησει τη θεληση του, και τιποτα δεν θα ειναι ακατορθωτο για εκεινον. ??Οσο ομως ο ανθρωπος δεν ειναι ακομα δεμενος με τον Θεο, η επιγεια ζωη του ειναι πολυ πιο δυσκολη αφου τοτε μπορει να καταφερει μονο εκεινα τα πραγματα τα οποια ο Θεος απο τη σοφια Του του επιτρεπει να κατορθωσει, δηλ. ο Θεος εσκεμμενα χορηγει τη ζωτικη δυναμη στον ανθρωπο αναλογα με το βαθμο ωριμοτητας του και τα επιγεια καθηκωντα του. . . Ο ιδιος ο ανθρωπος μπορει να αυξανει τη δυναμη αυτη μεσω εντονης προσευχης, πρεπει ομως να αρκειται με τη βασικη ζωτικη δυναμη οσο δεν καταφυγει στην προσευχη, αφου θα επρεπε − μεσω ελλειψης δυναμης − να φτασει στο σημειο οπου θα δημιουργησει δεσμο με τον Θεο και να ζητησει δυναμη.
Αλλα και παλι ανθρωποι που ειναι μακρια απο τον Θεο μπορουν να διαθετουν εξαιρετικη δυναμη. Αυτο επισης βασιζεται στη σοφια του Θεου, γιατι καθοριζει τη μοιρα του καθε ανθρωπου αναλογα με το πως μπορει με τον καλυτερο τροπο να οδηγησει στην ωριμοτητα της ψυχης. Εξαιρετικη ζωτικη δυναμη δινει στον ανθρωπο αφθονη ευκαιρια να ενεργησει με αγαπη, κι ετσι παλι αυξανεται η δυναμη. Οταν ομως ο ανθρωπος βρισκεται εκτος της αγαπης και παρολα αυτα εχει μεγαλη δυναμη, αυτη του παρεχεται απο την πλευρα της αντιπαλης εξουσιας αφου υποστηριζεται απο κακους δυναμεις, που με αυτον τον τροπο προσπαθουν να τον κερδισουν για τους εαυτους τους. Και αφου η θεληση εκεινων των ανθρωπων αποφασιζει η ιδια για το κακο, ο Θεος δεν εμποδιζει την παροχη δυναμης απο κατω.
Παντα η ιδια η θεληση του ανθρωπου αποφασιζει για το πως του παρεχεται δυναμη, αφου στην καθε στιγμη μπορει να την αυξανει μεσω της προσευχης του. Χωρις σταματημο ο Θεος στελνει το ρευμα της δυναμης Του στη γη, το οποιο μπορει να το παραλαβει ο καθενας που ανοιγεται, δηλ. που συνδεεται με τον παροχεα της δυναμης. . . Αυτη η παροχη δυναμης, που ειναι στη διαθεση του καθε ανθρωπου, πρεπει μονο να χρησιμοποιηθει για να γινει πιο ευκολη και ανετη η επιγεια ζωη, αφου οταν ο ανθρωπος χρησιμοποιει αυτη τη δυναμη μπορει να εκτελει ο,τι η θεληση του αποφασιζει, γιατι η δυναμη του Θεου τα καταφερνει ολα. . . Αμην
2573 (4.12.1942)
Πίστη στην ενέργεια πνευματικών δυνάμεων. . .
Συνέχεια της ζωής. . .
Για να δημιουργησει ο ανθρωπος επαφη με τις πνευματικες δυναμεις πρεπει να πιστεψει στην υπαρξη τις, πρεπει πρωτο να τις αναγνωρισει πριν μπορεσει να κανει επαφη μαζι τις. Και για αυτο το πιο σημαντικο ειναι η πιστη στη συνεχεια της ζωης της ψυχης. Η ψυχη στη γη ειναι το αιτιο γιατι του εισρεει δυναμη του ανθρωπου, αρα πρεπει η ψυχη και στον αλλον κοσμο να μπορεσει να ειναι δεκτρια δυναμης, αναλογα με το βαθμο της τελειοτητας της. Αυτη η πιστη ειναι η βαση της ενεργειας των πνευματικων δυναμεων, αφου μονο οταν ο ανθρωπος ειναι ετσι πεπεισμενος, αυτες οι δυναμεις μπορουν να εμφανιστουν, αφου μονο τοτε ο ανθρωπος μεσα στις σκεψεις του συνδεεται με αυτες τις δυναμεις, και αυτες μπορουν τωρα να εκφραστουν.
Ειναι ομως πολυ δυσκολο να προσκομιστει στους ανθρσπους η αποδειξη αυτης της ενεργειας οσο οι ιδιοι δεν εχουν ακομα πνευματικη αντιληψη της ζωης. Και για αυτο μονο σπανια θα κανουν προσπαθεια να παρακαλεσουν εκεινα τα πνευματικα οντα να τους διαδωσουν την ακτινοβολεια της δυναμης τους. Πριν να μην ειναι βαθια η πιστη τους οτι κατι τετοιο ειναι δυνατον, δεν θα κανουν επαφη. Και σε αυτη την απιστια συμβαλλει ακομα πολυ το διδαγμα της αναπαυσης των πεθαμενων, που αμφισβητει την καθε ενεργεια των ψυχων στον αλλον κοσμο και αρα αρνειται και την πνευματικη ενεργεια. Ειναι αυτο πολυ λανθασμενο διδαγμα, το οποιο εχει επιπτωσεις πολυ μεγαλης σημασιας. . .
Το πνευμα δεν μπορει ποτε να αναπαυθει, μπορει να παραμεινει αξυπνητο οσο δεν αισθανεται μεσα στην ψυχη του ανθρωπου καμια δραστηριοτητα αγαπης που θα του επιτρεψει την ενεργεια του. Και το ιδιο και στον αλλον κοσμο το πνευμα θα ειναι δραστηριο ασταματητα οσο εχει αποκτησει το δικαιωμα για δραστηριοτητα ειτε στη γη ειτε στον αλλον κοσμο. Και η γνωση για το απολυτρωτικο εργο, που θα συνεχισει στον αλλον κοσμο, ειναι και η εξηγηση για την ακουραστη ενεργεια των ψυχων ο βαθμος ωριμοτητας των οποιων ειναι υψηλος. Πρεπει να φερθουν κοντα στον ανθρωπο τετοιες γνωσεις ωστε να μπορεσει να πιστεψει στην ενεργεια εκεινων των ψυχων, και παλι ομως η διαδοση εκεινων των γνωσεων απο το πνευματικο βασιλειο ειναι μονο το αποτελεσμα της πιστης στην ενεργεια πενυματικων δυναμεων.
Ο Θεος ομως βοηθα τους ανθρωπους επιτρεποντας σε προθυμο ανθρωπο να διαδωσει αυτες τις γνωσεις, κι ετσι μεσω τετοιου ανθρωπου γινεται φανερη η ενεργεια εκεινων των πνευματικων δυναμεων. . . Με αυτον τον τροπο δινει γνωσεις στους ανθρωπους για να μπορεσουν τωρα οι ιδιοι να δημιουργησουν δεσμο με τις πνευματικες δυναμεις, αν επιτρεπουν να πειστουν. Μπορει ο καθενας να κανει τη δοκιμασια, και οσο κανει σοβαρες προσαπθειες να εκπληρωσει τους προυποθεσεις που θα επιτρεψουν την ενεργεια εκεινων των δυναμεων, θα εχει μεγαλη επιτυχια για την ψυχη του. . . Αμην
Ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης. . .
Τι είναι πίστη. . .
Ο ανθρωπος δεν πρεπει να αναγκαζεται να πιστεψει γιατι αλλιως αποκλειεται η εξελιξη του προς την τελειοτητα, αφου κατι αναγκασμενο ειναι κατι ατελης. . . Αρα η ελευθερια της θρησκευτικης συνειδησης πρεπει να αφεθει στους ανθρωπους, και για αυτο ο Θεος δεν μπορει να τους οδηγει στην πιστη μεσω αποδειξεων ουτε να τους αναγκαζει μεσω θαυματων. Μπορει μονο να τους διαδιδει συγκεκριμενα διδαγματα και να προσπαθει να τους επηρεασει να χρησιμοποιησουν τα χαρισματα της νοησης τους ετσι ωστε να μπορεσουν να αποφασισουν οι ιδιοι υπερ η κατα των διδαγματων που τους διαδοθηκαν, αν θελουν να τις υποδεχτουν στις σκεψεις τους και να τις επιδοκιμασουν απο την καρδια τους. . . Τοτε η πιστη τους θα ειναι ελευθερη και συνεπως θα συμβαλει στην ευλογια τους.
Μολις οι ανθρωποι σπρωχνονται σε μια συγκεκριμενη πνευματικη κατευθυνση, μολις εκπαιδευονται μεθοδικα σε μια θρησκεια, αυτη η θρησκεια ειναι αχρηστη οσον καιρο ο ιδιος ο ανθρωπος δεν εχει παρει θεση στις δικες του σκεψεις. Μια πιστη που εχει ερθει στον ανθρωπο μεσω εκπαιδευσης δεν ειναι ακομα σωστη πιστη. Η σταση της καρδιας ειναι καθοριστικη σχετικα με το αν ο ανθρωπος μπορει να πει τον ειαυτο του θρησκος. Πρεπει να του επιτρεπεται πληρης ελευθερια σχετικα με το πως θα αποφασισει, αφου μονο ο ιδιος θα εχει την ευθυνη για την αποφαση του. Δεν πρεπει ουτε αλλοι ανθρωποι να τον πιεζουν, ουτε να του δινονται αναγκαστικες αποδειξεις απο τον Θεο, που θα τον αναγκασουν να πρεπει να πιστεψει κατι. Ο μονος οδηγος ειναι η εσωτερικη φωνη, η Θεικη βοηθεια, η οποια δινει μικρες υποδειξεις στον ανθρωπο για να βρει πιο ευκολα τη σωστη θρησκεια.
Οταν η αγαπη του Θεου εκδηλωνεται με εξαιρετικο τροπο μεσω ενος ανθρωπου, παντα θα γινει ετσι ωστε ο ανθρωπος να μην αναγκαστει. Παντα θα μπορεσει επισης να βρει μια φυσιολογικη εξηγηση αν του λειπει η θεληση, δηλ. ποτε δεν θα πρεπει ως αποτελεσμα τετοιας εξαιρετικης ενεργειας να αποδεχτει κατι κατα της θελησης του, που δεν μπορει να το επιδοκιμασει στο εσωτερικο του. Και για αυτο ειναι ασημαντο σε ποια πνευματικη αποψη εκπαιδευεται ενας ανθρωπος, αφου μονο η ιδια του η σκεψη τον κανει υπευθυνο, αφου αυτη η σκεψη διαμορφωνει την πιστη μεσα του κατα τη θεληση του. Ο ανθρωπος που αναζητα την αληθεια απο μονος του θα απορριψει κατι που δεν ανταποκρινεται στην αληθεια και θα βρει ετσι τη σωστη θρησκεια μεσω της ελευθερης θελησης του.
Για να μπορεσει ομως μεσω των σκεψεων του να παρει τη σωστη αποφαση, πρεπει να του παρουσιαστει η αληθεια απο ανθρωπους που οι ιδιοι γνωριζουν την αληθεια. Εχει το καθηκον να εξετασει τα παντα πριν να τα αποδεχτει, και μεσω αυτης της εξετασης και των σκεψεων του θα παρει θεση, και τοτε θα μπορεσει να παρει αποφαση, θα μπορεσει να εκλεξει ποια απο τα διδαγματα που του παρουσιαστηκαν του φαινονται αληθινες. Μονο αυτη ειναι πιστη, οταν μπορει να υποστηριζει κατι γιατι μεσα του το πιστευει ακραδαντα. . . Και τετοια πεποιθηση δεν μπορει να τη μαθαινει ο ανθρωπος αναγκαστικα, αλλα αποκτειται μεσω των δικων του σκεψεων, και μονο τετοια πιστη ανταποκρινεται στο θελημα του Θεου. . . Αμην
2575 (5.12.1942)
Ο νόμος του χρόνου και του χώρου στην αιωνιότητα. . .
Το κορμι περνα και μαζι του και ο επιγειος πονος. Αλλα η ψυχη συνεχιζει να υπαρχει και ζει τη ζωη της στον αλλον κοσμο αναλογα με τη ζωη της στη γη. Για αυτο δεν πρεπει να δινουμε τοσο μεγαλη σημασια στις λυπες στη γη γιατι τελειωνουν, αντιθετα οι δυσκολιες στον αλλον κοσμο μπορουν να κρατουν αιωνιοτητες οσπου να καταλαβει η ψυχη. Μπορει η ψυχη ομως και να κινειται εντελως αχρονα στις σφαιρες του φωτος, αφου το αισθημα του χρονου την εχει η ψυχη μονο στο σταδιο της ατελειοτητας. Στην κατασταση της τελειοτητας βρισκεται εξω απο χρονο και χωρο. Το αισθημα για το χρονο ειναι αρα το μετρο για την ωριμοτητα της ψυχης. Οσο εχει ακομα την εντυπωση οτι ειναι εξαρτημενη απο χρονο και χωρο, δεν εχει ακομα φτασει στο στοχο της, δεν εχει ακομα μπει στις σφαιρες φωτος, μεσα στις οποιες το καθε αισθημα για χρονο και χωρο εξαφανιζεται.
Για τον κοσμο αυτο ειναι ακατανοητο γιατι κυβερνειται ακομα εντελως απο το νομο του χρονου και του χωρου. Στην αιωνιοτητα ομως αυτος ο νομος δεν υπαρχει πια, και ειναι αυτη μια απεριγραπτα μακαρια κατασταση να μπορει η ψυχη να βρισκεται οπου θελει και να ξερει για ολα οσα εγιναν, ολα οσα γινονται και ολα οσα θα γινουν. Αυτη η ελευθερια του πνευματος ειναι το αιτιο της καταστασης μακαριοτητας αφου η ψυχη μπορει να κινειται οπου και οποτε θελει, χωρις να ειναι ποτε περιορισμενη απο το χρονο η τον χωρο.
Αντιθετα η ανωριμη ψυχη ειναι ακομα δεμενη απο χρονο και χωρο, αναλογα με το βαθμο της ατελειοτητας της. Δεν ειναι πια περιορισμενη σωματικα μεν και μπορει να βρισκεται οπου θελει, ειναι ομως, μεσω των επιγειων επιθυμιων της, ακομα δεμενη σε μια συγκεκριμενη περιοχη, δηλ. δενει η ιδια τον εαυτο της γιατι δεν γνωριζει την ελευθερη κατασταση και για αυτο δεν την επιδιωκει αρκετα. Ο χρονος και ο χωρος παντα σημαινουν συγκεκριμενος περιορισμος και για αυτο δεν μπορουν να ανταποκρινονται στην τελειοτητα. Μολις ομως η ψυχη εχει απελευθερωθει απο χρονο και χωρο, θα αναγνωρισει τη μακαριοτητα εκεινης της καταστασης και ποτε δεν επιθυμει πια την προηγουμενη κατασταση. Αφου το οτι η ψυχη εχει ξεπερασει το χρονο και τον χωρο σημαινει επισης οτι θα μπορει να δρα ανεμποδιστα οπου και οπως θελει.
Δεν εξαρταται πια απο χρονο και χωρο, εχει απελευθερωθει απο τους νομους τους οποιους ο Θεος εδωσε στα ατελη οντα. Εχει συνεπως πλησιασει τον αιωνιο Νομοθετη, εχει ενωθει με Εκεινον που ειναι κυριαρχος πανω σε χρονο και χωρο, και συνεπως κυριαρχει επισης ολο το συμπαν, δηλ. μπορει να βρισκεται οπου θελει, και αυτο σε καθε στιγμη γιατι ο νομος του χρονου και του χωρου για αυτην εχει ακυρωθει μολις εκεινη εχει φτασει κοντα στον Θεο. Αφου αυτη ειναι η κατασταση της ελευθεριας και της τελειοτητας οτι το ον ειναι εντελως χωρις δεσμα, οτι δεν υποτασσεται πια σε κανενα νομο εκτος απο στο νομο της αγαπης, ο οποιος ομως δεν την πιεζει πια, αλλα την κανει να αισθανεται ατελειωτα ευτυχισμενη. . . Αμην
2576 (6.12.1942)
Θεικό ρεύμα δύναμης. . .
Το Θεικο ρευμα δυναμης που μεταδιδεται μεσω ενος ανθρωπου σε αλλους ανθρωπους δεν θα μεινει ποτε χωρις αποτελεσμα οσο δεν πολεμαται συνειδητα. Θα ανοιξει δρομο και μια μικρη αντισταση θα μειωσει γρηγορα, και πολλοι ανθρωποι θα ειναι επιδεκτικοι που πριν απο λιγο ηθελαν να κλεισουν τον εαυτο τους σε Εκεινο. Και οταν μια φορα η δυναμη του Θεου εχει αποτελεσμα, πρεπει να οδηγησει στα υψη τις ψυχες που αφηνουν τον εαυτο τις στην ενεργεια της. Το Θεικο ρευμα προκαλει επισης ευχαριστο αισθημα γιατι σαν φως εκπεμπει λαμπερη φωτεινοτητα μεσα στην καρδια του ανθρωπου, γιατι οι σκεψεις του τακτοποιουνται και λαμβανει τη δυναμη της κατανοησης μεσω αυτου του Θεικου ρευματος δυναμης, ετσι ωστε να δει ολοφανερα τις σχεσεις οσων πριν του φαινονταν σκοτεινα, αδιευκρινιστα.
Πρεπει μονο να θελησει ο ανθρωπος, και θα γεμισει απο τη δυναμη του Θεου, που ρεει κοντα του με διαφορους τροπους. . . μεσω αυξημενων γνωσεων, μεσω πιο δυνατης πιστης η αυξημενης δραστηριοτητας αγαπης. Η θεληση του πιανεται απο τον Θεο και οδηγειται σωστα μολις εχει προηγηθει η εσωτερικη του συναινεση να οδηγηθει απο τον Θεο. Απαιτειται μονο η αφοσιωση στο θελημα του Θεου για να μπορεσει ο ανθρωπος να παραλαβει τη δυναμη Του, και τοτε ο ανθρωπος θα ειναι ικανος για ολα και η αναπτυξη του εγγυγειται.
Οι ανθρωποι χωρις την εισροη της Θεικης δυναμης πρεπει να παλευουν μεσα στην αδυναμια τους, και οταν οι ιδιοι δεν ανοιγονται, ο Θεος θελει να τους μεταδωσει τη δυναμη μεσω ενος μεσολαβητη, κατι που και αυτο προυποθετει τη προθυμια του ανθρωπου να παραλαβει τη δυναμη, αλλα που συχνα ειναι πιο ευκολα δυνατον απο το να κανει ο ιδιος ο ανθρωπος τον εαυτο του επιδεκτικος για την αμεση διοχετευση της δυναμης απο τον Θεο. Αφου η πιστη των ανθρωπων ειναι ακομα παρα πολυ αδυναμη, και η πιστη τους πρεπει να ενισχυθει. Αφου μια συνειδητη επιδιωξη να φτασει στα υψη ο ανθρωπος, μπορει να γινει μονο με τη συνεχη υποστηριξη του Θεου, δηλ. με συνεχη μεταδοση δυναμης. Και αυτη ρεει κοντα στον ανθρωπο μεσω του λογου του Θεου, που τους το προσφερει ο Ιδιος ως πηγη δυναμης, απο την οποια μπορουν να αντλουν ασταματητα. . . Φως και σοφια, δυναμη της πιστης, δυναμη για αντισταση κατα ολων των πειρασμων και πληρη εμπιστοσυνη στον Θεο.
Ο ανθρωπος εχει αναγκη αυτη την παροχη δυναμης γιατι ο ιδιος ειναι παρα πολυ αδυναμος, αλλα η παροχη δυναμης εξαρταται απο την προθυμια του να την παραλαβει. Και οπου δεν τη λαχταρα ο ανθρωπος συνειδητα, ο Θεος φερνει τον Εαυτο Του κοντα στον ανθρωπο για να ξυπνησει τη λαχταρα του για Εκεινον και τη δυναμη Του μεσα στον ανθρωπο. Και για αυτο χρειαζεται μεσολαβητη που μιλα και ενεργει για Εκεινον, που μιλα στους ανθρωπους για το θελημα αγαπης του Θεου, για την παροχη δυναμης Του, μεσολαβητη που σαν δεκτης της Θεικης ακτινοβολιας αγαπης υποδεχεται το ρευμα της Θεικης δυναμης και προσπαθει να το διαδωσει στους συνανθρωπους του για να μπορεσει να ενεργησει και μεσα σε εκεινους η Θεικη δυναμη. . . Αμην
(Τα επόμενα περίπου 150 μηνύμματα χάθηκαν· σημείωση της μεταφράστριας)